tag:blogger.com,1999:blog-39474046916086755742024-03-14T17:31:57.980+01:00Morgusiowe wędrówkiBlog o górskich wędrówkach i o wszystkim co z górami jest związane.
Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.comBlogger218125tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-7829979704083270352024-02-15T19:52:00.004+01:002024-02-15T20:04:19.922+01:00Niżne Tatry zimą, czyli przygoda nie dla amatora. Cz. II - Królewska Hala<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPyu8_bl6cVNZOFmf78PC3HUf_ltaO9_BIrhIFoRq2dCy7R-yAXvT7s0lZrkBCU-jBD3rEAOnStHm0NyfMu-rLo_rokIEjym-Gb132bvcO1bcShwdbKu3XCa3QVO1pdst_D1tQyqlpx7LmrMyQbMnzlY9-8dtpP54HNiSJqDcDEPsR4kWYZMVnDedRRFKZ/s1200/DSC_7180-2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPyu8_bl6cVNZOFmf78PC3HUf_ltaO9_BIrhIFoRq2dCy7R-yAXvT7s0lZrkBCU-jBD3rEAOnStHm0NyfMu-rLo_rokIEjym-Gb132bvcO1bcShwdbKu3XCa3QVO1pdst_D1tQyqlpx7LmrMyQbMnzlY9-8dtpP54HNiSJqDcDEPsR4kWYZMVnDedRRFKZ/s16000/DSC_7180-2.jpg" /></a></span></div><br /><p></p><p style="text-align: justify;"><i style="font-family: Nunito; font-size: large;">Drogi Czytelniku! Niniejsza relacja stanowi kontynuację wydarzeń opisanych <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2023/12/nizne-tatry-zima-czyli-przygoda-nie-dla.html" target="_blank">tutaj</a>.</i></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Kolejnego ranka szybko poradziliśmy sobie z gotowaniem wody na herbatę i wczesnym śniadaniem, toteż po wrzuceniu betów do plecaków i szczelnym obłożeniu się kilkoma warstwami ubrań zgodnie z planem opuściliśmy Andrejcową. Było dosyć widno, mogliśmy zatem z satysfakcją stwierdzić, że nieodległa Wapienica, której poprzedniego dnia nie mogliśmy dojrzeć, tym razem nie była przykryta chmurami, a to zaś można było uznać za dobry omen.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩 Utulnia Andrejcowa (1406 m n.p.m.) - 06:45</span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDCQp7VtYM-iH47Xf81DbCGzoRLsPx1LbZxyAI84RBSb4kMTHHWjrDC5IBTbx2ypht0GLmxI1a3F9EpsRRsMR_HxZhdaSp1Yw7G9ZhHxsqJRvV_4JWteF53ht0TmsOr3PFqgOHGrs7HrS-lY2WR9ZOwb5Iy2RxwXxq2zhAnGnOYTuqQtis2dw7_d6KL_G1/s1200/DSC_7012.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDCQp7VtYM-iH47Xf81DbCGzoRLsPx1LbZxyAI84RBSb4kMTHHWjrDC5IBTbx2ypht0GLmxI1a3F9EpsRRsMR_HxZhdaSp1Yw7G9ZhHxsqJRvV_4JWteF53ht0TmsOr3PFqgOHGrs7HrS-lY2WR9ZOwb5Iy2RxwXxq2zhAnGnOYTuqQtis2dw7_d6KL_G1/s16000/DSC_7012.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiidOcwQX4GW01s0yrDwdvtLXvH8gXvkxq03wC37TS_22tUu_bq7EBNa-v1VfJi9P43nJwxqaOCsgGhJETuXSg04BHyTkceWgI_XBZogvskr96EUCn4hCeoVmsE8wxstx-T2_Rnnanamysg1LIjvbgeN9UvVigRuz6g1FSZZKKEJ6cVncwvfJinvAP4YBkU/s1200/DSC_7019.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiidOcwQX4GW01s0yrDwdvtLXvH8gXvkxq03wC37TS_22tUu_bq7EBNa-v1VfJi9P43nJwxqaOCsgGhJETuXSg04BHyTkceWgI_XBZogvskr96EUCn4hCeoVmsE8wxstx-T2_Rnnanamysg1LIjvbgeN9UvVigRuz6g1FSZZKKEJ6cVncwvfJinvAP4YBkU/s16000/DSC_7019.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wczesnoporanny powrót na grań z Andrejcowej</span></div><p></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po powtórnym osiągnięciu grani ruszyliśmy zatem na wschód, rozpoczynając od dosyć łagodnego podejścia na Andrejcową (1519 m n.p.m.), od której nazwę wzięła i sama utulnia. Sprawa wyglądała znacznie lepiej aniżeli poprzedniego dnia podczas podejścia na Wapienicę - tej nocy świeży śnieg nie spadł, zaś poprzedniego dnia musiała się tędy krzątać wystarczająca liczba śmiałków byśmy mogli w miarę wygodnie (i sprawnie) się poruszać.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCzc8ys0CCUM4Njm6fgwip5krESqL8tUCkjR9OXwAB53xD0m88UkffKyidilpIvp3o5yaoRofsVY4KN74V7axotQGzI3s4JW5CbNSHJZDBkNW12Y9XPDPpFEB2KwO-uaaAcOqU0W5rkNqIspc80ucr0j4aQ26utsAofzqg_pkO6Lg9qgnHAiaOJET3-oUg/s1200/DSC_7024.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCzc8ys0CCUM4Njm6fgwip5krESqL8tUCkjR9OXwAB53xD0m88UkffKyidilpIvp3o5yaoRofsVY4KN74V7axotQGzI3s4JW5CbNSHJZDBkNW12Y9XPDPpFEB2KwO-uaaAcOqU0W5rkNqIspc80ucr0j4aQ26utsAofzqg_pkO6Lg9qgnHAiaOJET3-oUg/s16000/DSC_7024.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqgIHVORj3bAMzo_xYTy7E3aHY0cy3Ts6LFprGu-3a9jkixE_DEflUL1KOhGIInmgn9piN9dK65N_ZImi0hQEfOuYBjtysYwptg5E3aUQmkOBHPWFk4sUeueviftF17SpvtxJFSDiHHmjsm_lXEii6oIkx8uroFjeqmw8GM0bWn_JOzW1y2G2sa8bpXrGF/s1200/DSC_7026.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqgIHVORj3bAMzo_xYTy7E3aHY0cy3Ts6LFprGu-3a9jkixE_DEflUL1KOhGIInmgn9piN9dK65N_ZImi0hQEfOuYBjtysYwptg5E3aUQmkOBHPWFk4sUeueviftF17SpvtxJFSDiHHmjsm_lXEii6oIkx8uroFjeqmw8GM0bWn_JOzW1y2G2sa8bpXrGF/s16000/DSC_7026.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Droga na szczyt Andrejcowej (1519 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Za zachodnim, wyższym wierzchołkiem Andrejcowej las się rozrzedził, ukazując nam na niebie kolory nadchodzącego dnia. Wschód zapowiadał się naprawdę urodziwie, dlatego zaczęliśmy się rozglądać za jakimś atrakcyjnym punktem obserwacyjnym... </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ9kT5CW9LFVtsKdZ4-n97v_f0yrb8fP7jB1dP13V7ibYBk3bHSy2KBif6ct8GmLIrH-FTh4sYaJPo7Mdh7rLz09iA6XoccQVMI-9FGdr8MYhyDudCqD-aBordv3ZmzMMIjX6XIJ27fxv30NZfkvRHyaoXbZKAeUyN1QzdfYT4fNghjCkZDPtlXqL-EGOD/s1200/DSC_7034.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ9kT5CW9LFVtsKdZ4-n97v_f0yrb8fP7jB1dP13V7ibYBk3bHSy2KBif6ct8GmLIrH-FTh4sYaJPo7Mdh7rLz09iA6XoccQVMI-9FGdr8MYhyDudCqD-aBordv3ZmzMMIjX6XIJ27fxv30NZfkvRHyaoXbZKAeUyN1QzdfYT4fNghjCkZDPtlXqL-EGOD/s16000/DSC_7034.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ZR81oWylZcUQnLY9iKOws3ubQPEbUPzh7Oc5RiTF-QEoih1M67uU-5A7rZSp2xoNWY2EVKvNSe7-StYxkEqYr7TmZejlz9jc6wRXyRsqzvIvK4L3_lJlatd2NnPkt3YrvvttQawx8EDxv74XlCwt9UuNQhTR6KCng0zR8xR0x1FKgjE2cimh1E3boWei/s1200/DSC_7039.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-ZR81oWylZcUQnLY9iKOws3ubQPEbUPzh7Oc5RiTF-QEoih1M67uU-5A7rZSp2xoNWY2EVKvNSe7-StYxkEqYr7TmZejlz9jc6wRXyRsqzvIvK4L3_lJlatd2NnPkt3YrvvttQawx8EDxv74XlCwt9UuNQhTR6KCng0zR8xR0x1FKgjE2cimh1E3boWei/s16000/DSC_7039.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobrazy Andrejcowej</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP7xRk_-JO-WQ2JihyphenhyphenK3OwwPriGGwK__NU6rLkVBNbL4goN5IgDCw3Mt7HnNcaPRo__4jydUy3SJELDjST-Rzv4RyY5FBDIc1a-CTwOj8eEbeAbaHrZMYThY1vu4eIIfXLvav8viO03BvJZ8sKtfFqw54EZeUxjx0eUUxXAK58k38aZanX2NXUSRl3fIkQ/s1200/DSC_7047.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP7xRk_-JO-WQ2JihyphenhyphenK3OwwPriGGwK__NU6rLkVBNbL4goN5IgDCw3Mt7HnNcaPRo__4jydUy3SJELDjST-Rzv4RyY5FBDIc1a-CTwOj8eEbeAbaHrZMYThY1vu4eIIfXLvav8viO03BvJZ8sKtfFqw54EZeUxjx0eUUxXAK58k38aZanX2NXUSRl3fIkQ/s16000/DSC_7047.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoi7JFuWLqWBP2neCLBWPCPVJp0eAyl3Q7Pz6BlnfECGMpIBGcagrGz4JSf32WgcX8EdLrJGY8W2iaBAsPp5peNK1_imRbL7UlbOKg5JQwWbs1KS9VSh6aHvf6MFwHXGaQls1OnYuu0lR7FjmVsogeZl_8sI28pMITAnJMbbaLjZI6deFCKTcjwi4Gx8aV/s1200/DSC_7048.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoi7JFuWLqWBP2neCLBWPCPVJp0eAyl3Q7Pz6BlnfECGMpIBGcagrGz4JSf32WgcX8EdLrJGY8W2iaBAsPp5peNK1_imRbL7UlbOKg5JQwWbs1KS9VSh6aHvf6MFwHXGaQls1OnYuu0lR7FjmVsogeZl_8sI28pMITAnJMbbaLjZI6deFCKTcjwi4Gx8aV/s16000/DSC_7048.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki z masywu Andrejcowej w stronę Wielkiej Wapienicy</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Okolice wschodniego wierzchołka Andrejcowej z niezłą wystawą na zachód okazały się być strzałem w dziesiątkę - stąd Wielka Wapienica przykryta o poranku zabarwioną na różowo lekką pierzynką prezentowała się absolutnie fantastycznie.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Oprócz niej w obiektywie nie zabrakło także zdjęć doliny Hronu, fragmentu Rudaw czy wreszcie Tatr, które momentami wyłaniały się zza drzew po północnej stronie grzbietu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqWmoZcKNemB3SlLgFZo41sqWZ1VYf1Oztczx8JrAnuuORvcWWMXIt9NNKB6AKvvoyOJR6lJIufB9EI1rhBQbmS63AhqmKVPbwhyep0nx8p-ogpD0Km8Hwp_8R55nSy83SBPI8KJgZxKf3hMAr8ezT94bdPjwmpMLZV6MNadBitYKz_WnJ7kHpEHW_VE3e/s1200/DSC_7054.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqWmoZcKNemB3SlLgFZo41sqWZ1VYf1Oztczx8JrAnuuORvcWWMXIt9NNKB6AKvvoyOJR6lJIufB9EI1rhBQbmS63AhqmKVPbwhyep0nx8p-ogpD0Km8Hwp_8R55nSy83SBPI8KJgZxKf3hMAr8ezT94bdPjwmpMLZV6MNadBitYKz_WnJ7kHpEHW_VE3e/s16000/DSC_7054.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaYLcXuPJkBgpiTHtCanwY_fV6LcwEQtfWTFm5GHqwJlTxFDBd6f_KG2yCO7Y36-T-_OjOEgi2Ve2AHyb3NCJZGR2_51CqLBuXlk12Dri5KLBiWGflcPzQUrbvqgluW9YlB137wdZG8Uk-vxtL7okv7800fLrWZa34F5jdR0n9fyhRyIZiZF262fs7qHF8/s1200/DSC_7073.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaYLcXuPJkBgpiTHtCanwY_fV6LcwEQtfWTFm5GHqwJlTxFDBd6f_KG2yCO7Y36-T-_OjOEgi2Ve2AHyb3NCJZGR2_51CqLBuXlk12Dri5KLBiWGflcPzQUrbvqgluW9YlB137wdZG8Uk-vxtL7okv7800fLrWZa34F5jdR0n9fyhRyIZiZF262fs7qHF8/s16000/DSC_7073.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Rudawy Słowackie z perspektywy Ździarskiej Przełęczy</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy dzień nastał już na dobre, zdecydowaliśmy się na gwałtowny krok w postaci przekroczenia pobliskiej Ździarskiej Przełęczy, tym samym dokonując formalnego wejścia w masyw Królewskiej Hali. Od tej pory zadanie miało stać się nieskomplikowane - wystarczyło bowiem po prostu wytrwale piąć się.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jak prawdziwi odkrywcy, winniśmy ten moment wyróżnić. Spojrzeć po sobie z poważną miną, a następnie delikatnie pokiwać głowami, w geście uznania dla bliskości Góry i niezwykłości chwili. Mogłem takie ceremoniały jednak wykonywać tylko sam ze sobą, gdyż panowie Kamil i Artur przez Ździarskie przelecieli jak z procy, znikając w lesie po drugiej stronie siodła, celebrując ten moment podobnie jak celebruje się przejście przez osiedlową ulicę.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Ździarska Przełęcz (Ždiarske sedlo, 1472 m n.p.m.) - 07:55</span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPcK2vzVfKY-pkn8Oiq763OqZWHpcmuBucbDp5V2QRfIUUcMQRfuW3Yp2gtAQe6xMYhTyejlQyAQ72cAIx5fAUJb-7ERB16dGzWmPT_t-88InNoa4lQR0oKLa7popIiGmshaEvI6mlNe0reENU9QlbvgFp7ofvTQOD78sTyAfZp9eaG5pFUI3tECUGdili/s1200/DSC_7075.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPcK2vzVfKY-pkn8Oiq763OqZWHpcmuBucbDp5V2QRfIUUcMQRfuW3Yp2gtAQe6xMYhTyejlQyAQ72cAIx5fAUJb-7ERB16dGzWmPT_t-88InNoa4lQR0oKLa7popIiGmshaEvI6mlNe0reENU9QlbvgFp7ofvTQOD78sTyAfZp9eaG5pFUI3tECUGdili/s16000/DSC_7075.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A na wprost - Gerlach</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pogodzony szybko z tym faktem próbowałem dogonić kolegów, ale trzeba przyznać, że tempo na podejściu, zapewne przynajmniej po części motywowane widmem konieczności długiego powrotu do Polski, mieli całkiem dobre. Szybko zdałem sobie również sprawę, że najpewniej na długie minuty, jeśli nie godziny, pogrążymy się w chmurach, zatem liczyłem jeszcze, że po porannym pokazie kolorów uda się jeszcze uszczknąć choć trochę błękitu. Jak na złość, gdy kosówka zaczęła zastępować gęstą świerczynę, było go już jak na lekarstwo...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUX_Avli1513MztR4uKHph3HzypW94gw0rRevxFx3vl7oX3jV2LqakeLZVF611AGIjm9_mj-n3T3L8jT1LT8TPCiOT95VJ8YmelfHKXNrqzihMN15blmuhS9FcuiFIrIgZh8eRPHBb9GCuqgKhqpSm_fobKKzi8vai3MXsbZ5l9hc3srcbptKWlU8GTCmv/s1200/DSC_7081.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUX_Avli1513MztR4uKHph3HzypW94gw0rRevxFx3vl7oX3jV2LqakeLZVF611AGIjm9_mj-n3T3L8jT1LT8TPCiOT95VJ8YmelfHKXNrqzihMN15blmuhS9FcuiFIrIgZh8eRPHBb9GCuqgKhqpSm_fobKKzi8vai3MXsbZ5l9hc3srcbptKWlU8GTCmv/s16000/DSC_7081.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ostatnie widoki z podejścia na Bartkową</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Spod pięknego słońca wpadliśmy w ponurą ciemność, przez co szybko traciliśmy wigor. Gdy zaczynał się pas kosodrzewiny byłem bardzo zadowolony, licząc na to, że idziemy dokładnie według wskazań, a może nawet, co zimą na podejściu nie jest łatwe, szybciej od nich.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale to był taki uroczy przykład dziecinnej naiwności. W rzeczywistości zamiast wierzchołka Bartkowej mieliśmy coraz bardziej porywiste podmuchy wiatru i wzmagający się ziąb. Gdy definitywnie zniknęła kosówka, podobnie jak dzień wcześniej na Wapienicy, zaczęła się ciągnąca się po horyzont (co akurat nie było trudne biorąc pod uwagę 20 metrów widoczności) skuta lodem martwota, w efekcie czego rzeczywiście nasze zmysły zaczęły nieco wariować. W takich warunkach masyw Królewskiej Hali był rozwinięciem naszych doświadczeń z Wielkiej Łąki, z którą dwa lata wcześniej również graliśmy w biegi na orientację.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Bartkowa (Bartková, 1790 m n.p.m.) - 09:05</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSubK_U-fmWIjet0SAa1_pRjfdiAaS-H4bGfd4pH68EgbltwKskHXDGGARpEwbGvKsuJgLmKnSUrpA2K4antRhH_gv27uMQWgXR7dKFIEIc2djGYY5shnbe6H-IPymZ9tjhYw60jeoCthi2gA92Ucqu_51d5kyW2PzhszWhtIkMUes6z1F555yIdMigLdd/s1200/DSC_7093.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSubK_U-fmWIjet0SAa1_pRjfdiAaS-H4bGfd4pH68EgbltwKskHXDGGARpEwbGvKsuJgLmKnSUrpA2K4antRhH_gv27uMQWgXR7dKFIEIc2djGYY5shnbe6H-IPymZ9tjhYw60jeoCthi2gA92Ucqu_51d5kyW2PzhszWhtIkMUes6z1F555yIdMigLdd/s16000/DSC_7093.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Za Bartkową, do której dotarliśmy po 70 minutach marszu ze Ździarskiej Przełęczy, problem ograniczonej widoczności (w takiej sytuacji na całe szczęście wspierają nas liczne tyczki) zasadniczo sam się rozwiązał, mgła bowiem nieco się rozrzedziła. Wzmógł się jednak wiatr, uniemożliwiając jakiekolwiek rozmowy i wymuszając włożenie kapturów...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBXKGUagljCynb6DjuU-1-6fu4kW01XRdO1zHWVU8Z1bbcQUq8yogmMBf_VEquiRDKGm28_dXZP6LoYEerDtKF5-6DvypbjMdhoYAfOoKzCTN99_4CBEy8SMpy6vj6q14V6BFMgMaXnEbtUtTGoULJfFL58RJLwuPgGe557deBFtH_OLA2n2KaDlgaYLOY/s1200/DSC_7095.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBXKGUagljCynb6DjuU-1-6fu4kW01XRdO1zHWVU8Z1bbcQUq8yogmMBf_VEquiRDKGm28_dXZP6LoYEerDtKF5-6DvypbjMdhoYAfOoKzCTN99_4CBEy8SMpy6vj6q14V6BFMgMaXnEbtUtTGoULJfFL58RJLwuPgGe557deBFtH_OLA2n2KaDlgaYLOY/s16000/DSC_7095.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W wymagających warunkach masyw dosadnie ukazał swoje rozmiary. Spacer między poszczególnymi kulminacjami wydłużał się, przez co wierzchołek Królewskiej Hali jawił się jako położony hen hen daleko od nas. Na dodatek wiatr wiał od przeważnie od wschodu, dodatkowo nas spowalniając i co jakiś czas obsypując drobinkami zmrożonego śniegu...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBLGuydFYKyHOJG0CotrR1aiDt0eAwOAI486-nADuKwMS2M2ymkUIjtXkbqkOE33amH2bSgw55eSGUCdBHartR6HWUr6RY5048NIIf8yr_yDA4F8bSwEMReZOnRvPP1NC7yokYRuLR4Ulgn5zG4u7bSYt-pUCXLks8i10cSzFduqDeBQCKIJGHLGCLuffQ/s1200/DSC_7097.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBLGuydFYKyHOJG0CotrR1aiDt0eAwOAI486-nADuKwMS2M2ymkUIjtXkbqkOE33amH2bSgw55eSGUCdBHartR6HWUr6RY5048NIIf8yr_yDA4F8bSwEMReZOnRvPP1NC7yokYRuLR4Ulgn5zG4u7bSYt-pUCXLks8i10cSzFduqDeBQCKIJGHLGCLuffQ/s16000/DSC_7097.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4yKM2bTEETBv5IA_etviO96aevgHV3cS_t1PT4vziMZhyphenhyphen9m9kAHtbpdg9XdWSFbtox0l8ltAQQ8V34AFeaBM6b9lC0XNSO5-Ib3IHR18g2iVlmtR7ZIWsGPQ_pdzHs-gtVJYP-GcFFQaC4Q-2r05g_6ZdzFPdxw7KG0pipLlUw-fQt2qkgEwPbnL__PnJ/s1200/DSC_7104.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4yKM2bTEETBv5IA_etviO96aevgHV3cS_t1PT4vziMZhyphenhyphen9m9kAHtbpdg9XdWSFbtox0l8ltAQQ8V34AFeaBM6b9lC0XNSO5-Ib3IHR18g2iVlmtR7ZIWsGPQ_pdzHs-gtVJYP-GcFFQaC4Q-2r05g_6ZdzFPdxw7KG0pipLlUw-fQt2qkgEwPbnL__PnJ/s16000/DSC_7104.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W drodze na Orłową</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W rejonie Orłowej stało się jednak coś, co uważam za najlepsze potwierdzenie skali panujących warunków, czyli głośno wypowiedziane przez Kamila (który nie jest osobą skłonną do okazywania swoich słabości na szlaku) wątpliwości dotyczące sensu dalszej drogi. Niecodzienna była także moja odpowiedź, oparta na intuicji, która podpowiadała mi, że znajdowaliśmy się blisko górnej granicy chmur. I przekonałem chłopaków by po krótkim odpoczynku ruszyć dalej.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Orłowa (Orlová, 1840 m n.p.m.) - 10:00</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTm8dB_aT2emjzcqct2OvdH8I9htXs9yloDxbw9QTYy4Te1hqSFXdL8z-N8af19P5UloIgm0FHVu8W3CJbC2eNjrSQzE4Q3C03AiTLRer5AfpNr9Op5pz7MsZZZ9uRI0hcsxVhk-5gbEr3tdBjctaFfTY_QDD6y7fu5n6eJo0qkgWYeSDvSKP3T6Ov15rR/s1200/DSC_7108.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTm8dB_aT2emjzcqct2OvdH8I9htXs9yloDxbw9QTYy4Te1hqSFXdL8z-N8af19P5UloIgm0FHVu8W3CJbC2eNjrSQzE4Q3C03AiTLRer5AfpNr9Op5pz7MsZZZ9uRI0hcsxVhk-5gbEr3tdBjctaFfTY_QDD6y7fu5n6eJo0qkgWYeSDvSKP3T6Ov15rR/s16000/DSC_7108.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Chroniąc się przed wiatrem i mrozem u szczytu Orłowej</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I rzeczywiście już na podejściu Średnią Holę wydarzyła się ta wielce wyczekiwana chwila. Z delikatnie doskwierającego poczucia totalnej izolacji wyrwał nas też widok trzyosobowej grupy, która w międzyczasie zdołała nas dogonić...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3CsLf8kerZaGKM0DkXBlJR7m0-w4rPB1DlxRhyIE14MKQ8fm1KqMu4aCDsPMzdFBcyKKU5FVL9Fo_7LQq5oPN0UvXlVjCvSbpfQsGiBdSRzvJGWNSWyH4ArRhdsnzip8pPxRrN-PE6XtR2CTrEQcdlayPc8h5TGbwfjXiW6WLtlDMHbk3RyJxs2HHnPJO/s1200/DSC_7112.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3CsLf8kerZaGKM0DkXBlJR7m0-w4rPB1DlxRhyIE14MKQ8fm1KqMu4aCDsPMzdFBcyKKU5FVL9Fo_7LQq5oPN0UvXlVjCvSbpfQsGiBdSRzvJGWNSWyH4ArRhdsnzip8pPxRrN-PE6XtR2CTrEQcdlayPc8h5TGbwfjXiW6WLtlDMHbk3RyJxs2HHnPJO/s16000/DSC_7112.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2sCxIjakyfgNj3oGTMp4E2XbU8kV2UH3u1ej3NJ5gTptHmqtKNoDr_UcEY8uzpRAZasRYpnqgukuZktXw46oRArsvxh-h9EBKj4e7br9XHuxCIJeTX4QT2-1jx7N56VRZ2AWlGL5uYoJ2s3RQvg6m_b7ZD4yYm7_XjEqm39jSKlMk9R8uNuDRVYTihC4_/s1200/DSC_7118.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2sCxIjakyfgNj3oGTMp4E2XbU8kV2UH3u1ej3NJ5gTptHmqtKNoDr_UcEY8uzpRAZasRYpnqgukuZktXw46oRArsvxh-h9EBKj4e7br9XHuxCIJeTX4QT2-1jx7N56VRZ2AWlGL5uYoJ2s3RQvg6m_b7ZD4yYm7_XjEqm39jSKlMk9R8uNuDRVYTihC4_/s16000/DSC_7118.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Podejście na Średnią Holę już w nieco odmiennych warunkach</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Osiągając Średnią Holę odetchnąłem z ulgą, bowiem do Królewskiej Hali pozostawał już tylko króciutki dystans z delikatnym podejściem na ostatnich metrach. Wyczekująco doszukiwaliśmy się symbolizującej najwyższy szczyt kralowoholskich Tatr iglicy wieży przekaźnikowej, choć tej, mimo nieba nad nami, wciąż jeszcze nie było widać...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Średnia Hola (Stredná Hol'a, 1876 m n.p.m.) - 10:45</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI6-7LnwOy_pZYNWxd3SRsNDpAUGq-SC2tdzEGGwHF5EgtYhhs8O1OhTuPLuBanSyo5dQ96pgC71qGa-XaQK6I20FEkobmLrAZe96DuXfEZd_vMoU9iB5VmrpIQj-3krEPB85Wr8FxzfUMWCV7gIL8FwIBEUibKvvFewIw8dofOQ353FKH0OyJfKOi8lc_/s1200/DSC_7128.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="722" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI6-7LnwOy_pZYNWxd3SRsNDpAUGq-SC2tdzEGGwHF5EgtYhhs8O1OhTuPLuBanSyo5dQ96pgC71qGa-XaQK6I20FEkobmLrAZe96DuXfEZd_vMoU9iB5VmrpIQj-3krEPB85Wr8FxzfUMWCV7gIL8FwIBEUibKvvFewIw8dofOQ353FKH0OyJfKOi8lc_/s16000/DSC_7128.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLHUUaQB-hGyb3RFmLkb4Wg4bcRMWlpsAeU3PC9rLV_9MhuJ92HKnu3XubPz1OQ9hrLGevriEMJHzrmEjdHDi8EQft0gToFZ7LT_5eMVIN3NwQuXg45fp_fHhdzrFQXVF2pW1qcrdkj3X0c-GyByyKYq3C5ILayP94LnbJXpyL4BFn3Jd-wW9KW318wz8p/s1200/DSC_7135.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLHUUaQB-hGyb3RFmLkb4Wg4bcRMWlpsAeU3PC9rLV_9MhuJ92HKnu3XubPz1OQ9hrLGevriEMJHzrmEjdHDi8EQft0gToFZ7LT_5eMVIN3NwQuXg45fp_fHhdzrFQXVF2pW1qcrdkj3X0c-GyByyKYq3C5ILayP94LnbJXpyL4BFn3Jd-wW9KW318wz8p/s16000/DSC_7135.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Królewska Hala powoli się z mgły wyłania...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Niespodziewanie jednak, w oka mgnieniu wręcz, w szerokim siodle między zachodnim a wschodnim wierzchołkiem Średniej Hali chmury się rozpłynęły ukazując naszej wytęsknionej widoków trójce panoramy. I to jakie! Od razu fenomenalny widok Tatr!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF1j5qwtP-qwVH5fZYUk43qm_PIRPa6OESAfJxY602qhlJ7xxI4lgKKCd7A9XD5fWTkMVde9LCPBd0LoDi-MR_IQ8Y8wMFziQ7bLvXIV4o7Xxx9Vm0roA4FDriYNPqhuO7gOw-TAPpOC67i3HDYj6qrA5mlhi2lciPfoEOWPKcRLpjwTcPseDfkicELi8Y/s1200/DSC_7138.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF1j5qwtP-qwVH5fZYUk43qm_PIRPa6OESAfJxY602qhlJ7xxI4lgKKCd7A9XD5fWTkMVde9LCPBd0LoDi-MR_IQ8Y8wMFziQ7bLvXIV4o7Xxx9Vm0roA4FDriYNPqhuO7gOw-TAPpOC67i3HDYj6qrA5mlhi2lciPfoEOWPKcRLpjwTcPseDfkicELi8Y/s16000/DSC_7138.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Tatry wróciły</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ze sporym zaskoczeniem przyjąłem też krajobraz samej Średniej Hali, za sprawą znajdującego się tu po północnej stronie grzbietu kotła polodowcowego można było tu się poczuć rzeczywiście jak w dziumberskiej części Niżnych Tatr albo w sąsiedztwie Wielkiego Szyszaka 😉 To już z pewnością nie była przerośnięta połoninka, przypominająca swoją rozlazłością masyw Babiej Góry 😁</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQkoDMOr2nttwau_cSlFiyI73w-1IFjY5otxFAPPSOaRLWDMiKTswPqLTZ425qIKndpivfpQoKOBOtdN-K8owWfQmw422B_aPiW5yc_IFM6khbBA2w4aIVpmAMdKMvgEz_bQcfArvNSn0bPrpL9-sF8TOr_wh6cWQ8MLzsQu1h4mZnDQ-nSKwT1m7JuTtC/s1200/DSC_7148.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQkoDMOr2nttwau_cSlFiyI73w-1IFjY5otxFAPPSOaRLWDMiKTswPqLTZ425qIKndpivfpQoKOBOtdN-K8owWfQmw422B_aPiW5yc_IFM6khbBA2w4aIVpmAMdKMvgEz_bQcfArvNSn0bPrpL9-sF8TOr_wh6cWQ8MLzsQu1h4mZnDQ-nSKwT1m7JuTtC/s16000/DSC_7148.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Masyw Królewskiej Hali, a dokładniej Średnia Hala, w pełnej krasie</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z ekscytacji wywołanej zmiennymi warunkami i radości wynikającej z jakości niespodziewanie zaserwowanych widoków znów można było się unieść kilka centymetrów nad ziemię. Cudowna była to sprawa a to wciąż nie był koniec atrakcji!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH1pvEaYZ6lpQdLAsQhl0Hh7zjWSJh7FiZCsXSu6w0pkwIfHBXeqVtna9wKeOhQtFZwlLv-yuPdgQQYeV_EnFidkZ0lhRIXuj2p2Kfnby8vTvcM8RMTfW0aCP6FxHhYLATbrH6RKRvC7zqMMM4Y2txLySX8z8UCFtzDTKjIqybEAsk713wWQKh4epQinuC/s1200/DSC_7151.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH1pvEaYZ6lpQdLAsQhl0Hh7zjWSJh7FiZCsXSu6w0pkwIfHBXeqVtna9wKeOhQtFZwlLv-yuPdgQQYeV_EnFidkZ0lhRIXuj2p2Kfnby8vTvcM8RMTfW0aCP6FxHhYLATbrH6RKRvC7zqMMM4Y2txLySX8z8UCFtzDTKjIqybEAsk713wWQKh4epQinuC/s16000/DSC_7151.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7pjRfAFzsdKkyNO8rsEBlPZA5K0rCFXeqgl13_4wZxma1XWeiMJBgSr18UOYtyLjlA6mJexaP_2bGCwBlSLKV4dqEW-AlYiuBRw_1U1C9ggWOgUmqc03C2KSBAU4i2AcH6EV2xqb_dl6AUIIabWQG8Da3Y93ZM6AUk57GczL0Qc2HvNPUtzFHUPT7AUSt/s1200/DSC_7159.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7pjRfAFzsdKkyNO8rsEBlPZA5K0rCFXeqgl13_4wZxma1XWeiMJBgSr18UOYtyLjlA6mJexaP_2bGCwBlSLKV4dqEW-AlYiuBRw_1U1C9ggWOgUmqc03C2KSBAU4i2AcH6EV2xqb_dl6AUIIabWQG8Da3Y93ZM6AUk57GczL0Qc2HvNPUtzFHUPT7AUSt/s16000/DSC_7159.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panoramy z perspektywy wschodniego, mało wybitnego wierzchołka Średniej Hali (1875 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieOYa3xaTTf_VzG6fpr2MdOp2Spx_-jSyii4_FPrHzSYLmULqVf85BwieNLxaZBh1LJeXj6ngykZCW6ph9aUjei2Rtax8Yc1pFGk9AmcozKi4RzZ8CxJXZjV4f7PVOKrRTwe2xgw4T714cpAX0DCPtAxfJQDnWts5VK5joc7zIGYWRKfczqW677_bs9WrE/s1200/DSC_7164.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieOYa3xaTTf_VzG6fpr2MdOp2Spx_-jSyii4_FPrHzSYLmULqVf85BwieNLxaZBh1LJeXj6ngykZCW6ph9aUjei2Rtax8Yc1pFGk9AmcozKi4RzZ8CxJXZjV4f7PVOKrRTwe2xgw4T714cpAX0DCPtAxfJQDnWts5VK5joc7zIGYWRKfczqW677_bs9WrE/s16000/DSC_7164.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przed samym wierzchołkiem Królewskiej Hali chmury wraz z wiatrem na nowo zaczęły tworzyć widowisko, dodając niezwykłej pikanterii. W tych warunkach w istocie, niezależnie od różnych legend i podań, z których masyw słynie, można było poczuć jego magię...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCgoJODbct4ry2X0lkYFN11I-B_STlGDSvSXx1fmqn03M54iOp8Mmtx7ldw_RjXuEPrxTzRyMVi9WMo0gq8l2Tz5ZTLTPSxTtGWc61Q1sQIGRl1hPI_1mV2SGdH_e5F105K2r63NC8x-5i-2KtYLlLS_c8Wu8eiwkPr5MXzHFqVfvNTEVEI7qoJYnZX_7P/s1200/DSC_7165.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCgoJODbct4ry2X0lkYFN11I-B_STlGDSvSXx1fmqn03M54iOp8Mmtx7ldw_RjXuEPrxTzRyMVi9WMo0gq8l2Tz5ZTLTPSxTtGWc61Q1sQIGRl1hPI_1mV2SGdH_e5F105K2r63NC8x-5i-2KtYLlLS_c8Wu8eiwkPr5MXzHFqVfvNTEVEI7qoJYnZX_7P/s16000/DSC_7165.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zawieje u szczytu Królewskiej Hali</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Prawdziwą wisienką na torcie okazało się napotkane chwilę później widmo brockenu. Zdecydowanie najpiękniejsze i najbardziej wyraźne jakie kiedykolwiek widziałem, obserwowane wtedy z grani przy porywistych podmuchach stało się dla mnie bez wątpienia jednym z najcenniejszych wspomnień ostatnich lat... 😍</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2o6_Y_bkQlxsfFi8nlOA-jPKryxgDLN6sh2Lwl9u4a5FmH34SURaRVzyDbm5V7OJouczdF8hiEDFQYa04lEgO8gy4YqubM_1WaFKcQW_d3OO2iIRGE8164LUl1pJYoTZNk318dzzo6mxeURukFTpaNYXSI-YcKedmNd821xLapiSdYNS43pZ01vtpJY4j/s1200/DSC_7179.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2o6_Y_bkQlxsfFi8nlOA-jPKryxgDLN6sh2Lwl9u4a5FmH34SURaRVzyDbm5V7OJouczdF8hiEDFQYa04lEgO8gy4YqubM_1WaFKcQW_d3OO2iIRGE8164LUl1pJYoTZNk318dzzo6mxeURukFTpaNYXSI-YcKedmNd821xLapiSdYNS43pZ01vtpJY4j/s16000/DSC_7179.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Niezwykłe widmo brockenu z Tatrami w tle</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Samo zrobienie zdjęcia było ogromnym wyzwaniem, gdyż wiatr utrudniał zachowanie nieruchomej pozycji, a drobinki śniegu sprawiały, że trudno było umiejętnie skorzystać z wizjera. Fotografowałem "na czuja" licząc, że niedoróbki w postaci krzywego horyzontu znikną za sprawą programów graficznych. W końcu najważniejsze było cieszyć się chwilą...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyOypQe8niJ13dINhUlek_oSsS_N75gafjH9uF3jp7l9k1gmyeC1HnqpkQw-IWIaGfjaKBzOwFbnmKhn8Q3uhau4vphMouvTZa1AETYbVSN5W4tB7MxC4AuQ0adiglSZ-4ZPRUr1kDquY5Bl4b6H4qxZ2V86ZJV66jvHLlRUxTH-6yB3MIVMFuRMNKpDZ7/s1200/DSC_7180-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyOypQe8niJ13dINhUlek_oSsS_N75gafjH9uF3jp7l9k1gmyeC1HnqpkQw-IWIaGfjaKBzOwFbnmKhn8Q3uhau4vphMouvTZa1AETYbVSN5W4tB7MxC4AuQ0adiglSZ-4ZPRUr1kDquY5Bl4b6H4qxZ2V86ZJV66jvHLlRUxTH-6yB3MIVMFuRMNKpDZ7/s16000/DSC_7180-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Tatry czy widmo, nie wiadomo co bardziej przyciąga uwagę 😉</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Stawiając ostatnie kroki przed szczytem przypomniał mi się finisz w Atlasie Wysokim i prosta przed Tubkalem. Szedłem w akompaniamencie podmuchów wiatru, ale w myślach płynęły dźwięki utworu "Now we are free" Hansa Zimmera...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩 Królewska Hala (Kráľova Hol'a, 1946 m n.p.m.) - 11:45</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKZlfGBp8Zx1cNMaGZ37rrUk82uEHO1OPSwVyEp_cXerbaV7b4gXgJDfwpYg1i7JEx0OWndnru6dgMlTcJgG-XSVkES_EY8_t8NkxmjBmXhA2T90FojI3Fwcec1ZXiY-nuAhL2TcLLmUCuVP8VoisoJVnK71H2Lg9hKP31Q4rQkDrREyNROo-alQEw8wh_/s1200/DSC_7181-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKZlfGBp8Zx1cNMaGZ37rrUk82uEHO1OPSwVyEp_cXerbaV7b4gXgJDfwpYg1i7JEx0OWndnru6dgMlTcJgG-XSVkES_EY8_t8NkxmjBmXhA2T90FojI3Fwcec1ZXiY-nuAhL2TcLLmUCuVP8VoisoJVnK71H2Lg9hKP31Q4rQkDrREyNROo-alQEw8wh_/s16000/DSC_7181-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok z Królewskiej Hali w stronę Dziumbirskich Tatr</span></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Królewska Hala (Kralova Hol'a - 1946 m n.p.m.) to najwyższy szczyt wschodniej części Niżnych Tatr (lecz dopiero siódmy najwyższy w całych Niżnych Tatrach), zwanej zwyczajowo od niej Kralovoholskimi Tatrami. Ze względu na swoją izolację cały masyw przez lata stał się obiektem podań ludowych i do dziś jest silnie zakorzeniony w słowackiej kulturze, nosząc miano drugiej, obok Krywania, narodowej góry Słowaków.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Cały masyw rozciąga się na długości przeszło 11 km między Ździarską Przełęczą (</i></span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Ž</i></span></span><i style="font-family: Nunito; font-size: large;">diarske sedlo, 1472 m n.p.m.) na północnym-zachodzie a doliną Hronu na południowym-wschodzie. Na całym tym dystansie w głównym grzbiecie oprócz wierzchołka Królewskiej Hali wznosi się pięć innych mniejszych kulminacji (odpowiednio od zachodu: Bartkowa, Orłowa, dwie kulminacje Średniej Hali i Królewska Skała).</i><span style="font-family: Nunito; font-size: large;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHJV6kRUeB-z6NYQUc8or1XoNx89KECu9cTpSLmbcfcCzVlwK8AwAjBTHknpfhPcIlV1QwMuPs77lT0jiL3FXdCJycUGG1ODx1ueqSxm0WzFoiY1R3TZPsJC_nb2vsotURXF8A1CAfAg1x6j3zseI_XtYCM1dXVWt4outNSBAJMBkiD_2RrH3krlj77TrL/s1200/DSC_7187.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHJV6kRUeB-z6NYQUc8or1XoNx89KECu9cTpSLmbcfcCzVlwK8AwAjBTHknpfhPcIlV1QwMuPs77lT0jiL3FXdCJycUGG1ODx1ueqSxm0WzFoiY1R3TZPsJC_nb2vsotURXF8A1CAfAg1x6j3zseI_XtYCM1dXVWt4outNSBAJMBkiD_2RrH3krlj77TrL/s16000/DSC_7187.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na wyczekiwanym wierzchołku Królewskiej Hali spędziliśmy dziesięć, może piętnaście minut. Więcej się po prostu fizycznie nie dało. Wiatr dął jak jasna cholera, odczuwalna temperatura miała wg sprawdzanych prognoz spaść poniżej -25 stopni Celsjusza, było więc przeraźliwie zimno, a otwarta salka miejscowej stacji przekaźnikowej nie nadążała za przyjęciem wszystkich śmiałków, którzy tego dnia zdecydowali się złożyć wizytę niżnotatrzańskiej Królowej. W rezultacie wypiliśmy więc jedynie trochę herbaty i rozpoczęliśmy zejście zielonym szlakiem.</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimyLceo_NApbEthVecpUer4EZAKw5s1piMHCkusXSzk-WQAL4eRkslijru_zF1OtOh2KqblnbZ1-H_q7b3gBEff4owDSFhuoZY2xJEp2OF-ROXqaU5X93D706CmuId6KNzVyjgDfggbf_tWV95jTSXP-EnWWXyIIDz9GMfKRRDSgGmacxrtOngtMlPygnk/s1200/DSC_7188.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="790" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimyLceo_NApbEthVecpUer4EZAKw5s1piMHCkusXSzk-WQAL4eRkslijru_zF1OtOh2KqblnbZ1-H_q7b3gBEff4owDSFhuoZY2xJEp2OF-ROXqaU5X93D706CmuId6KNzVyjgDfggbf_tWV95jTSXP-EnWWXyIIDz9GMfKRRDSgGmacxrtOngtMlPygnk/s16000/DSC_7188.jpg" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5oYE2nhexsDkiePoUoxdvfpH5fPlbDleBM6OYHgQbYsfn_Q994N2PsrLCsVc_qm-57SJzJ7HpN2UjqJSQpVTdgl_5l3159b_oBFmek7v_VmeJzn3d1WS6u6ZnthrfpmIIKYHCn9eT3UZLP2zTxteovjBZ0JN1sArkLsfLyO1Lcn-dy6wN9Dxuw6hPagrH/s1200/DSC_7189.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5oYE2nhexsDkiePoUoxdvfpH5fPlbDleBM6OYHgQbYsfn_Q994N2PsrLCsVc_qm-57SJzJ7HpN2UjqJSQpVTdgl_5l3159b_oBFmek7v_VmeJzn3d1WS6u6ZnthrfpmIIKYHCn9eT3UZLP2zTxteovjBZ0JN1sArkLsfLyO1Lcn-dy6wN9Dxuw6hPagrH/s16000/DSC_7189.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pożegnanie z Królewską Halą</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Początek był wymagający, bo trzeba było mocno się skupić aby jednoznacznie upewnić się, że przysypane śniegiem tyczki za którymi podążamy są upstrzone zieloną a nie niebieską farbą. "Modra znacka" bowiem podobnie jak "zelena" schodzi północnym zboczem, lecz sprowadza do cywilizacji znacznie dłuższą trasą.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY2RbFf2UrdzgJu1jU9GkOefz5wH6_gmaPVuF2TEcFq3TVnuQT_VaaNQXQD2AZZSIUwhkiJzCOmGqMJg29AYqZTfnDZNS43mR-wy7rGwzH8y3yC4WV-FcvNVkvdnPU2-5gOuSNQfi4VuWBErqcVpOl6X5x8Bpu5xxXAN0mdw005mtYfYPAaE5RSdMXmM_P/s1200/DSC_7190-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhY2RbFf2UrdzgJu1jU9GkOefz5wH6_gmaPVuF2TEcFq3TVnuQT_VaaNQXQD2AZZSIUwhkiJzCOmGqMJg29AYqZTfnDZNS43mR-wy7rGwzH8y3yC4WV-FcvNVkvdnPU2-5gOuSNQfi4VuWBErqcVpOl6X5x8Bpu5xxXAN0mdw005mtYfYPAaE5RSdMXmM_P/s16000/DSC_7190-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_RGgCmeqScqBdYgciCfN3HMhJAaGBao-kpVhzgU2IROpZTxigMbGuaJdDEFqtFSTFGo8wsnNV1s2UYrW54_N07pyVHL3ISN21sL00ZlEBLXUDXifuAhyphenhyphenxh18bit-pPiOsRT9Jww5SLyVMt9Wdo43H0nGOyzz7U1FPuhB0-3jY1W8GGo3WOsmspKfuUNx2/s1200/DSC_7193.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_RGgCmeqScqBdYgciCfN3HMhJAaGBao-kpVhzgU2IROpZTxigMbGuaJdDEFqtFSTFGo8wsnNV1s2UYrW54_N07pyVHL3ISN21sL00ZlEBLXUDXifuAhyphenhyphenxh18bit-pPiOsRT9Jww5SLyVMt9Wdo43H0nGOyzz7U1FPuhB0-3jY1W8GGo3WOsmspKfuUNx2/s16000/DSC_7193.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div>Gdy już nieco oddaliliśmy się od szczytu trafiliśmy ponownie w szczelinę między warstwami chmur i ponownie ukazało mi się widmo brockenu. Tym razem znacznie słabsze, ale jak zawsze magiczne...</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOyFOKjUtqzDIf7MUA-3MKAMk0nMSqGgFnsXT3PzdBe_jkANGp4xBpfmXSQZSefwg8Qj9TbUVprGVDPT1GPMm-HoXL-yl5bePdOhsbwuhwQ07QCC7AQAdolsXcUZrV19_sKVj4IE_i8mADbfDqeDn07Ca_AwceW22Mx2eCTfS3Np3YNVvxNRytAzXXLKW/s1200/DSC_7192.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVOyFOKjUtqzDIf7MUA-3MKAMk0nMSqGgFnsXT3PzdBe_jkANGp4xBpfmXSQZSefwg8Qj9TbUVprGVDPT1GPMm-HoXL-yl5bePdOhsbwuhwQ07QCC7AQAdolsXcUZrV19_sKVj4IE_i8mADbfDqeDn07Ca_AwceW22Mx2eCTfS3Np3YNVvxNRytAzXXLKW/s16000/DSC_7192.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widmo na pożegnanie</span></div><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mimo chmur i ograniczonej momentami widoczności przez halne, gołe partie masywu schodziło nam się dobrze. Kamil z Arturem mieli ze sobą jabłuszka, bezwstydnie momentami się nimi zatem wspomagali, mnie pozostawało ześlizgiwanie się lub zjeżdżanie w pozycji siedzącej z bezpośrednim kontaktem z podłożem. Pierwsze dwieście metrów wysokości wytraciliśmy więc w krótkim czasie, natomiast gdy tylko znaleźliśmy się w sąsiedztwie górnej granicy kosodrzewiny, zaczęliśmy się regularnie zapadać. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQc9J47Y6gKEBVPzSglraWTlnVm6yOTfiQ5eVAPXXj_sDQI12isSdyTntvi23_gc2PnUDZEkaNVHlVY11seqNPMRE93YrTogktk361j1i-ZO32m2egDaVMx6_Us7ym7lwG5LSVBv5Kf5BObE3PsDeqT9N3Bk8KiD5PRmDPELFbGKo4sS5-buWyYTMhIyyd/s1200/DSC_7202.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQc9J47Y6gKEBVPzSglraWTlnVm6yOTfiQ5eVAPXXj_sDQI12isSdyTntvi23_gc2PnUDZEkaNVHlVY11seqNPMRE93YrTogktk361j1i-ZO32m2egDaVMx6_Us7ym7lwG5LSVBv5Kf5BObE3PsDeqT9N3Bk8KiD5PRmDPELFbGKo4sS5-buWyYTMhIyyd/s16000/DSC_7202.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhco3q3bJ7IbUYbk3ceoM8C3sCI-AlxCkvJNUcwKIqhpDi3TM2cJqj1bhcoyeeSAN1Ka_HC946m-W713nALEmPojE0x1bw4ZdJrUT52mzfd_2xK2s0X89OkisjVNAGy-VzG-FprA6g576EjpxguDoe2iJU1XJXamaZdAHzpbU0iLXjUz64As1COvMm-0Zos/s1200/DSC_7204.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhco3q3bJ7IbUYbk3ceoM8C3sCI-AlxCkvJNUcwKIqhpDi3TM2cJqj1bhcoyeeSAN1Ka_HC946m-W713nALEmPojE0x1bw4ZdJrUT52mzfd_2xK2s0X89OkisjVNAGy-VzG-FprA6g576EjpxguDoe2iJU1XJXamaZdAHzpbU0iLXjUz64As1COvMm-0Zos/s16000/DSC_7204.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki na okoliczne szczyty i Tatry z północnych zboczy Królewskiej Hali</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Koniec końców zgodnie z planem wylądowaliśmy we właściwym kotle, w którym swój bieg zaczyna oficjalnie Czarny Wag, dłuższe ze źródłowych ramion (drugie to Biały Wag) Wagu, najdłuższej rzeki Słowacji. Już to mogło wystarczyć aby uznać Królewską Halą za istotne miejsce na mapie kraju, ale tak się złożyło, że praktycznie po każdej stronie masywu wypływa istotny ciek wodny - na wschodnich zboczach znajdują się źródła Hnilca, najdłuższego dopływu Hornadu, na południowo-wschodnich - Hronu, drugiej co do długości rzeki w kraju. Jest w tym zatem coś matczynego 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0NHpbAk8uBHYUmIO8mHyeZjvgboDwLCytzT9Ed7j9CuR2FY97QRC4CJXCyThrR0dlV_h-Yi8luoqC6-RMMwWBVVctFtQEIdw-Bla0kwqHtyzcYZPPDUfcawecMdmdHqE2C74OxUzbpDDzHTX44vERaYhD4rErVx4o5iyFeI3ecXZbGG7jroIohHhvhU2O/s1200/DSC_7208.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0NHpbAk8uBHYUmIO8mHyeZjvgboDwLCytzT9Ed7j9CuR2FY97QRC4CJXCyThrR0dlV_h-Yi8luoqC6-RMMwWBVVctFtQEIdw-Bla0kwqHtyzcYZPPDUfcawecMdmdHqE2C74OxUzbpDDzHTX44vERaYhD4rErVx4o5iyFeI3ecXZbGG7jroIohHhvhU2O/s16000/DSC_7208.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">To właśnie tu zaczyna się najdłuższa (403 km) rzeka Słowacji</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdzieś za źródłem Wagu zeszliśmy ze słabo widocznej ścieżki w rezultacie czego ugrzęźliśmy w leśnych ostępach. Akurat tak się zdarzyło, że razem z nami szła na tym odcinku inna grupa, przez co nieco łatwiej przedzierać nam się było przez przykryte puchem połamane gałęzie, niemniej przechodząc pod jakąś wredną gałęzią rozorałem sobie materiał w swojej kurtce puchowej, która po tym wyjeździe nie nadawała się już do niczego. Na szczęście o efektach tej sytuacji dowiedziałem się dopiero... po zejściu z gór, przez co do końca wycieczki szedłem zupełnie nieświadom niczego 😉 No i oczywiście, mówi się trudno, to tylko kurtka, i tak było warto!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs4sqm9Po3Rvw9Hc9Z5x9JsllOWVrWBnGC8nPOjxsKW8lvO1bmoAiqVNCdLald9rhqbjARMnC1bGBimXY6RswSuZywWDq375tcq7mt4tY4dXDk05n9SYLsmehR5FRFyFt3QY2S7klFyZYYHPIzOXT2ddmiVTpveORdaW1ZAC5J-mI9U4Fd6mFHXPanqqFU/s1200/DSC_7210.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs4sqm9Po3Rvw9Hc9Z5x9JsllOWVrWBnGC8nPOjxsKW8lvO1bmoAiqVNCdLald9rhqbjARMnC1bGBimXY6RswSuZywWDq375tcq7mt4tY4dXDk05n9SYLsmehR5FRFyFt3QY2S7klFyZYYHPIzOXT2ddmiVTpveORdaW1ZAC5J-mI9U4Fd6mFHXPanqqFU/s16000/DSC_7210.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ciężka przeprawa przez powalone drzewa w ramach powrotu na właściwą ścieżkę...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po kilkudziesięciu minutach koszmar związany z kluczeniem pośród bujnego drzewostanu się skończył i z powrotem wyszliśmy na właściwą drogę. Czasu by uczcić ten fakt było jednak bardzo mało, bo na przedzieraniu się przez gęstwiny straciliśmy sporo czasu, przez co należało spiąć poślady i nadganiać, tak by przed zmrokiem dotrzeć do auta.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBzwVX5Fp68ur1GJe8Jr-EC4xgD55wJX5xVc3e2dN7R-P6R-snY5HSggY4z8kQX3sBgO8EXDfVl062FPuPQeGVw7xuRejYSOKEHxfr5GEH_XkzCSp5qKaa5LzOcT9U36VUrWlH3w8LoaUF6eoy0fVdoQ5RpotkWqNE3qWSaEK-W9vAHpqzpEIkVEqVqKhG/s1200/DSC_7211.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBzwVX5Fp68ur1GJe8Jr-EC4xgD55wJX5xVc3e2dN7R-P6R-snY5HSggY4z8kQX3sBgO8EXDfVl062FPuPQeGVw7xuRejYSOKEHxfr5GEH_XkzCSp5qKaa5LzOcT9U36VUrWlH3w8LoaUF6eoy0fVdoQ5RpotkWqNE3qWSaEK-W9vAHpqzpEIkVEqVqKhG/s16000/DSC_7211.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z powrotem na szlaku! Teraz można się cieszyć widokami Królewskiej Hali na nowo</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nim dotarliśmy z powrotem do Tepliczki, pozostało nam jeszcze przejść przez halę zwaną Łapinową (Lapinova; 1470 m n.p.m.), z której roztaczał się bajkowy widok w stronę doliny Czarnego Wagu i Tatry w oddali. Miejsce piękne i myślę że do odwiedzenia również w porze letniej 😀</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Łapinowa </span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">(Lapinova; 1470 m n.p.m.) - 13:40</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOqztyq_SpLdt2nxhst18Iv4KDOlQK70Q7pxS_w4LkCLYTjK-cBcBF4Ud-othg1Vfqw3losmA0QH6S9MlxrKOK8Ud6d7VhaOAtC3wDkLQutzgLqOjEYSSwboagS1NkayX29RkpgTGhqc1YubsXyjHQCA7PvucId8y0KJSRvS0p_hKt1OazZz4aQD4Ffprs/s1200/DSC_7212.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOqztyq_SpLdt2nxhst18Iv4KDOlQK70Q7pxS_w4LkCLYTjK-cBcBF4Ud-othg1Vfqw3losmA0QH6S9MlxrKOK8Ud6d7VhaOAtC3wDkLQutzgLqOjEYSSwboagS1NkayX29RkpgTGhqc1YubsXyjHQCA7PvucId8y0KJSRvS0p_hKt1OazZz4aQD4Ffprs/s16000/DSC_7212.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0bd7wJN01flHIUU0WUDRwWxkTp4SuLSNdvJDf2QDRCj_MYNVv_KmsYo1zzZY1nVG4Fq9cz3S03QXGeHGxC4bxD5356d37S_twgeMvbFN1wm8i0s2ia4_IJuHFTGj-k3opNXBNHw_abSr_APaTGVa7_iPs63WpjocT1szoVoyDgMYzhKRONhfbujlaHgu_/s1200/DSC_7214.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0bd7wJN01flHIUU0WUDRwWxkTp4SuLSNdvJDf2QDRCj_MYNVv_KmsYo1zzZY1nVG4Fq9cz3S03QXGeHGxC4bxD5356d37S_twgeMvbFN1wm8i0s2ia4_IJuHFTGj-k3opNXBNHw_abSr_APaTGVa7_iPs63WpjocT1szoVoyDgMYzhKRONhfbujlaHgu_/s16000/DSC_7214.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Łapinowa, nieoczywiste miejsce z piękną panoramą Tatr</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Łapinowej pozostało podążać już tylko w dół, bez żadnych niespodzianek. Czujność należy zachować jedynie w siodle zwanym Zaturnią (1213 m n.p.m.), gdzie szlak zmienia swój kierunek o 90 stopni. Za nim pozostaje strome zejście zakończone przejściem po dwóch kłodach drewna przerzuconych ponad wodami potoku Wielki Brunov.</span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAMX4RD14uAzgLtfcb9HylJ9cGj-T_ebEUN1w3LCHT76nOFLvHK5Ar05Dd68lv3V09zeeUrENISl_AB0G4K7v3gy2UJ96ZhLASLAxKC9tXvKR_FG2CR2BA0imkAvdjIRll-GKhqe4xxQYlNbmpEN214dbLUJex82fBqup2xbikjzEo_DOY7pEAm8z4F9ot/s1200/DSC_7218-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="761" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAMX4RD14uAzgLtfcb9HylJ9cGj-T_ebEUN1w3LCHT76nOFLvHK5Ar05Dd68lv3V09zeeUrENISl_AB0G4K7v3gy2UJ96ZhLASLAxKC9tXvKR_FG2CR2BA0imkAvdjIRll-GKhqe4xxQYlNbmpEN214dbLUJex82fBqup2xbikjzEo_DOY7pEAm8z4F9ot/s16000/DSC_7218-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W takich momentach łatwo zrozumieć dlaczego Krywań cieszy się takim upodobaniem wśród naszych południowych sąsiadów 😍</span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="font-size: x-large; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: large;"><br /></span></div><span style="font-size: medium;">I z tym, wydawać by się mało istotnym miejscem, wiąże się ostatnia z naszych przygód z tamtego wyjazdu. Otóż, kłody były mocno oblodzone, zatem naturalną rzeczą były poszukiwania tradycyjnego przejścia. Niestety potok był dosyć szeroki, a jego stan wysoki, zatem Kamil z Arturem postanowili zaryzykować i przejść po prowizorycznej konstrukcji. Jak to jednak bardzo często w takich sytuacjach bywa, więcej szczęścia mają pewni siebie. Kamil taki się okazał, wszedł i raz dwa był po drugiej stronie. Artur postawił jedną nogę i się zawahał. Parę minut się zastanawiał, a gdy w końcu ruszył, na ostatnich metrach ześlizgnął się wpadając po łydki do wody.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ja w tej sytuacji postanowiłem zaufać swym butom i przejść w bród 😂😂</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTumyaKsxb1mYvErD24Yobh-eBgsScPYoyhDJVvkMMowdWPz3bElo9yMhQSP0gFqu_hwBW_4gTWouwRp8ucEapzfe7XJnKJr1BQpb3gkWBDo4hEs3Ov07qEcSyde5EBtXDlMJU5WcMaajVK0MM2kadGqr2QvQLsM0be_fT0mYFmP-S4KvYon3oRMBsZEFW/s1200/DSC_7227.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTumyaKsxb1mYvErD24Yobh-eBgsScPYoyhDJVvkMMowdWPz3bElo9yMhQSP0gFqu_hwBW_4gTWouwRp8ucEapzfe7XJnKJr1BQpb3gkWBDo4hEs3Ov07qEcSyde5EBtXDlMJU5WcMaajVK0MM2kadGqr2QvQLsM0be_fT0mYFmP-S4KvYon3oRMBsZEFW/w640-h426/DSC_7227.jpg" width="640" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Końcówka odrobinę się dłużyła, ale widoki na Tatry - przede wszystkim na Krywań - ukazujące się nam nieopodal Liptowskiej Tepliczki fantastycznie ukoronowały całą wędrówkę.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Liptowska Tepliczka (940 m n.p.m.) - 15:40</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-nuqCoVV_klegaFyaAAXXvHt0QannEY_C-05JIMDnArcluutPZEmm5KswVqaqp_INLC52p9UdJ618uU-Ww0DWZdYhV9DPuBYAZw0vZqoeCjJMnyKDsR1Jwm1BnT_GTMdTqTjXloW9PRP3SNgvXr9jcfqYowpz55iVOdNaUB9eJT8yl8_97m1_1-sDd-g2/s1200/DSC_7230.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-nuqCoVV_klegaFyaAAXXvHt0QannEY_C-05JIMDnArcluutPZEmm5KswVqaqp_INLC52p9UdJ618uU-Ww0DWZdYhV9DPuBYAZw0vZqoeCjJMnyKDsR1Jwm1BnT_GTMdTqTjXloW9PRP3SNgvXr9jcfqYowpz55iVOdNaUB9eJT8yl8_97m1_1-sDd-g2/s16000/DSC_7230.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinABQu8O4UYMvU7tnzdcqaDFGA8LohEhk7_Ui-HuBXLF9vWBTNd5SwskqVIDcmQKsjo3LPr4haNldfQhgBg62Dr5IbRzZSZteuakwD70m_65NgCimsJiThPHAq2ik9_GGeP6aG2QQavERBke-zywToMfmDkB45Q44g7wmrmyLFRjxWkGeQ9RMGvU8xe8Au/s1200/DSC_7245.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinABQu8O4UYMvU7tnzdcqaDFGA8LohEhk7_Ui-HuBXLF9vWBTNd5SwskqVIDcmQKsjo3LPr4haNldfQhgBg62Dr5IbRzZSZteuakwD70m_65NgCimsJiThPHAq2ik9_GGeP6aG2QQavERBke-zywToMfmDkB45Q44g7wmrmyLFRjxWkGeQ9RMGvU8xe8Au/s16000/DSC_7245.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfDTVtoapMonjwWwTnadV6PG3TbG7VRMIrYzGPSt18TK-6vqu4u23mWzSnkubGsySfXOtK-oNHuvDXVMM7x9HY6flsr5HCvmabrdi3UXJqw8zrm1FI-y8fqQ2JsIhyqvmpZRGSAkeh7JHz0ZgPOYfKQQGrKaq-s8tu0yNV40eNCVI8tPprmh0m3mY5qTfi/s1200/DSC_7251.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="635" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfDTVtoapMonjwWwTnadV6PG3TbG7VRMIrYzGPSt18TK-6vqu4u23mWzSnkubGsySfXOtK-oNHuvDXVMM7x9HY6flsr5HCvmabrdi3UXJqw8zrm1FI-y8fqQ2JsIhyqvmpZRGSAkeh7JHz0ZgPOYfKQQGrKaq-s8tu0yNV40eNCVI8tPprmh0m3mY5qTfi/s16000/DSC_7251.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Końcówka trasy się dłuży, ale widoki na Tatry pomagają</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I tak o to, mając na zakończenie dnia Tatry przed oczami, domknęliśmy naszą, zasadniczo dwudniową, wizytę w Niżnych Tatrach. Wizytę, która kosztowała nas naprawdę sporo wysiłku fizycznego (a i myślę że poniekąd także psychicznego z uwagi na wymagające warunki), ale za to w istocie niezapomnianą i chyba obiektywnie jedną z najlepszych (jeśli nie najlepszą) odbytych w lubianym przez nas okresie świąteczno-noworocznym. 😊</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pozostaje mi zatem polecić Wam gorąco Królewską Halę zimą, tylko pamiętajcie, z tą Panią nie ma żartów!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="margin: 0px auto; max-width: 960px; min-width: 300px; overflow: hidden;"><iframe height="920" loading="lazy" src="https://mapa-turystyczna.pl/map/widget/route/h1l0p1/3tcrc.html" style="border: 0; width: 100%;"></iframe><a href="https://mapa-turystyczna.pl/route/3tcrc?utm_source=external_web&utm_medium=widget&utm_campaign=route_widget" rel="noopener" style="color: #999999; display: inline-block; font-family: Roboto, Arial, sans-serif; font-size: 13px; padding: 7px 0px;" target="_blank">Trasa: Útulňa Andrejcová – Sedlo Záploty | mapa-turystyczna.pl</a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do usłyszenia następnym razem, cześć!</span></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-77209030240321833312023-12-16T14:57:00.001+01:002023-12-16T18:28:04.305+01:00Niżne Tatry zimą, czyli przygoda nie dla amatora. Cz. I - Wielka Wapienica<p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj30I67q7dV6kAdOcJXlngPNRHLnrGLVTarAVKx2U6AsSRuvguKb4nnl4CXqVF8vki-LBGxLdCubCKnJQJWOMnGwIftLetUR4weKcXHkrP9AC9XgB8XriCyIebKZ5P1K8WDVs8wr4Fm-2hyf9q8EUSoacDjPedQ_N7Du8jFTOxRW6LIj8aMPagrsQ_a2VSj/s1200/DSC_6931-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="641" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj30I67q7dV6kAdOcJXlngPNRHLnrGLVTarAVKx2U6AsSRuvguKb4nnl4CXqVF8vki-LBGxLdCubCKnJQJWOMnGwIftLetUR4weKcXHkrP9AC9XgB8XriCyIebKZ5P1K8WDVs8wr4Fm-2hyf9q8EUSoacDjPedQ_N7Du8jFTOxRW6LIj8aMPagrsQ_a2VSj/s16000/DSC_6931-2.jpg" /></a></span></div><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><p style="text-align: justify;">Święta, święta a po świętach góry. To proste.</p></span></span><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ten okres roku długo planowałem spędzić w Niżnych Tatrach. Udało się to zrobić pierwszy raz w 2018 roku, jednak wtedy został zaliczony drobny falstart, pogodowy, ale przede wszystkim kondycyjny. Byliśmy po prostu niewystarczająco przygotowani. <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2023/12/pocztowka-z-niznych-tatr-benuska.html">W paru zdaniach pisałem o tym w innym artykule</a>.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W kolejnym roku zapadła decyzja o powtórce, choć w nieco innym kształcie. Po pierwsze zmienił się delikatnie kierunek - ponownie ruszyliśmy w kralovoholską część Niżnych Tatr lecz tym razem w jej wschodnie rewiry. Zmienił się też zespół, choć ta kwestia nie była oczywiście wynikiem celowych zmian, tak się po prostu poukładało.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Organizacyjnie rzecz też nie była tak prosta jak zwykle. Tamtego roku końcówkę świąt spędzałem u dziadków nieopodal Lublińca i to właśnie tam przyjechał po mnie wpierw Kamil. Stamtąd popołudniu 27 grudnia pojechaliśmy, znów nietypowo, do Świętochłowic, aby zabrać wracającego z pracy Artura. Potem jeszcze udaliśmy się na zakupy i metropolię górnośląską zaczęliśmy opuszczać koło 14. Kierunek: Liptowska Tepliczka!</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJzcy3iXlGl1OFy3iO5_w_oErt0LhUO0Xg0yrjZRNrZPaXVR02QBRFVOLOUfKK9Qv7voNqErDcIzp2OT80QzgY4CxPl4zxK-wZX2WPk4xYOd-2Y4kVBbqVh43i1koM9My1jY-uAovQJ7sbrzT_3kvFYwH7qmnwXg25dM4vNzOxsbn13Q33iW_vTzCy-Q/s1200/DSC_6832.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJzcy3iXlGl1OFy3iO5_w_oErt0LhUO0Xg0yrjZRNrZPaXVR02QBRFVOLOUfKK9Qv7voNqErDcIzp2OT80QzgY4CxPl4zxK-wZX2WPk4xYOd-2Y4kVBbqVh43i1koM9My1jY-uAovQJ7sbrzT_3kvFYwH7qmnwXg25dM4vNzOxsbn13Q33iW_vTzCy-Q/s16000/DSC_6832.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ostatnie przygotowania przed wymarszem na parkingu w Tepliczce</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na miejsce dojechaliśmy w miarę szybko dzięki ciągłej jeździe (zjechaliśmy tylko po kawę na wynos), natomiast na miejscu zastała nas oczekiwana kompletna ciemność. Plusem było to, że na ostatnich kilometrach i przy nieoświetlonej drodze udało nam się uniknąć dziur oraz dzikich zwierząt. Ktoś mógłby powiedzieć, że te ostatnie czekały po prostu aż sami wyjdziemy na szlak. He he.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Już na parkingu panował srogi mróz, dlatego przywdzialiśmy polary i grube kurtki, a przed wyjściem w drogę zjedliśmy jeszcze suchy prowiant i trochę słodkiego. Na koniec na czapy powędrowały czołówki i, upewniwszy się że wszystko zabraliśmy, ruszyliśmy przed siebie.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pierwszy etap naszej wędrówki przypadający na wieczór stanowiło krótkie podejście na pobliską Tepliczce przełęcz Zaploty (Sedlo Zaploty - 930 m n.p.m.), a następnie łagodne zejście do wylotu Zdziarskiej Doliny, którą to dolinę musieliśmy niemal w całości (11 km) przejść. Niespełna 4-godzinny marsz miał nas doprowadzić do Andrejcowej.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ponieważ była noc to zdjęć nie robiłem, zresztą skupieni byliśmy na tym, żeby nie rozwlekać marszu i dotrzeć na miejsce możliwie wcześnie. Jeśli chodzi o warunki - droga przebiegała spokojnie, bez większych niespodzianek. Jedynie pod koniec, w górnej partii doliny, gdzie szlak przekracza potok (wtedy oczywiście przykryty śniegiem) robiąc gwałtowny łuk, zatrzymaliśmy się na chwilę w poszukiwaniu znaków.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do Andrejcowej dotarliśmy nieprzesadnie zmęczeni jeszcze przed 22. Gdy wtarabaniliśmy się do środka do naszych uszów dotarły dźwięki pochrapywania, z największą starannością próbowaliśmy w ciszy dorwać się zatem do andrejcowego stołu w celu przygotowania wieczerzy. Jednak szmery i stukoty sprawiły, że wkrótce do nas przyłączył się wybudzony Miszo z (jak się okazało) Trnawy. Dość nieoczekiwanie perspektywa snu bardzo się oddaliła...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Cóż, ze Słowakami przy stole z reguły bardzo dobrze się rozmawia 😁</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">***</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po bardzo wesołym i długim wieczorze spaliśmy do późna. Ze śpiworów zwlekliśmy się w sumie w momencie gdy Miszo ze swoją ekipą wychodzili już z chaty, my zaś w zasadzie poranne sprawunki skończyliśmy załatwiać dopiero po 10. I dopiero wtedy mogliśmy opuścić chatę z perspektywą wycieczki na nieodległą Wielką Wapienicę.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Utulnia Andrejcowa - 10:15</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXHDXyxmkxXmznSjE_X878eGwx9WRBfOgRSvUWeS_A27mhk23p9YVMFWhd17K1rdkbRM3e6SJw4UUNOPbrzcpWYIwYRqoNJ6Lxyz58DWMfREGiLZlCugAtXUhTD1vdhC7oluuUl3RC4poA3KWVZMqXzyvPN5SIwy80dv60y4ALF839ylbPDCWRf0zXNw/s16000/DSC_6838.jpg" /></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Piękna zima o poranku</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Warunki były bajkowe, co tu dużo mówić. Ostry mrozik, świeża pokrywa śnieżna a do tego podmuchy wiatru co jakiś czas wzbijające śnieżny pył. Dla takich krajobrazu zdecydowanie warto wychynąć z ciepłego domowego kąta i przywdziać kilka warstw odzieży 😊</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXHDXyxmkxXmznSjE_X878eGwx9WRBfOgRSvUWeS_A27mhk23p9YVMFWhd17K1rdkbRM3e6SJw4UUNOPbrzcpWYIwYRqoNJ6Lxyz58DWMfREGiLZlCugAtXUhTD1vdhC7oluuUl3RC4poA3KWVZMqXzyvPN5SIwy80dv60y4ALF839ylbPDCWRf0zXNw/s1200/DSC_6838.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMyXd1CQj_Ahhi_1WuTVjdGXz4YkqmZbaue989sjVU-ckuNmh6IxAaO9O-0JEXTqhjqg36XMnITLvqsM_o78kXxFG7wSq4fFB7JATYYLGvxRniPO-Aaupj6IJop6JNhWDBQmxTXbDJoL_zl8dP7kuFOcZPDP_Q5m4EeBNwX1vBudbN9kWJcS0M6oAThg/s1200/DSC_6842.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMyXd1CQj_Ahhi_1WuTVjdGXz4YkqmZbaue989sjVU-ckuNmh6IxAaO9O-0JEXTqhjqg36XMnITLvqsM_o78kXxFG7wSq4fFB7JATYYLGvxRniPO-Aaupj6IJop6JNhWDBQmxTXbDJoL_zl8dP7kuFOcZPDP_Q5m4EeBNwX1vBudbN9kWJcS0M6oAThg/s16000/DSC_6842.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipf7dNP9MNR-BDA9H4jIUlYNLXg6vCysK1cGhtnwkIHvUAFVKTs1kromhi9v_XrzRZHfDEcdpqEyxpoNS7zgdQpzm-KvgUDXaZvxWufvU8pEarvISBABCIFr59TT5AlsCKJafdwKBOWnFOOO-qA3prCDkwXVOWEU7ysPa5q3oi0KoKNHcmJ9lcmDxz0A/s16000/DSC_6857.jpg" /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">No i jak tu się nie cieszyć zimą! 😍</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wycieczka jawiła się bardzo przyjemnie, bo dzięki temu, że planowaliśmy w Andrejcowej także i drugi nocleg, szliśmy z pustymi plecakami. No prawie pustymi, wiadomo, w środku znalazł się termos, zapasowa warstwa odzieży i to i owo do przekąszenia. W każdym razie wypad na lekko 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po powrocie na grzbiet obraliśmy kierunek zachodni, podążając najpierw do siodła, na które wyprowadził nas poprzedniej nocy niebieski szlak z Tepliczki, a następnie skierowaliśmy się w stronę masywu Wapienicy.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO2TCqJYwWIjfD33kv2rW5gAcmq-5jsGzJrNhwK5zFglZxbD0n2PDGzuji_gwEpXjJhHhQe32TZPA5R2viit_NIY1fa_PNH3d8YPzAtrdMoDIUvR8UdfMGT5Oja-yvUWZYrDB9bSUPdUO-V9ZF8JozyrWi5WmNyZJNnfUX1gvdlTAQYApxJ4Zl0468mg/s16000/DSC_6848.jpg" /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0EslMIhj_a8j_KSZeNQknJANlKNxSIocqeyAyrFHxEX_qGgA3taTdgxIjcRVxJa9EVs6jOmaXgxCVCgrvkoOeVkYn5lUfjAkIE4Gu92wJwPBYE_dqkfrIL0HIx2LmDBvcAHhQjiEbRRt__MzjhvFfZK5UGj--okBq9cuME7kGwP0XXBIA1nahzNN-8A/s16000/DSC_6858.jpg" /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Helpiański Wierch w stronę którego pójdziemy</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheUkxdI-1AbDAqE7ByGM1xsECdGIZZIYZ-gtPQIgWWPNy8eEb1i16R-4wtWXgfKUshAD6OkTRhQjoVN6lFSeMdR6Yf8-BpEbWstGyOXp2YNheFTZsqN3zlJN6nCKGB9GyYAh6v3co_zGB8mYgRHOqX51vp1uOMhbVW6mFhULiQTF1v7Onf1OEd7kGItA/s1200/DSC_6860.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheUkxdI-1AbDAqE7ByGM1xsECdGIZZIYZ-gtPQIgWWPNy8eEb1i16R-4wtWXgfKUshAD6OkTRhQjoVN6lFSeMdR6Yf8-BpEbWstGyOXp2YNheFTZsqN3zlJN6nCKGB9GyYAh6v3co_zGB8mYgRHOqX51vp1uOMhbVW6mFhULiQTF1v7Onf1OEd7kGItA/s16000/DSC_6860.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Szałas pod Kosarzyskami położony po południowej stronie grzbietu. Może służyć jako awaryjne schronienie</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiycgeHpDkzSZwtbkMWMcJ-8Zzr3ig66FmIrJrkOAwYGjw5y18fSWd_-aeS4sZ_p80iOyhM5kn9UYKnuZE6s0k1SmSyat2hbtezz6fvjDj5_2AkjA6M1ICvB6jhr-FTnN7usNo2g03_aPfJB8Qw_bFDMwG2vX566FRSA_l6N6ERPyXIq4KZbYbJ5-Uv6A/s1200/DSC_6861.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiycgeHpDkzSZwtbkMWMcJ-8Zzr3ig66FmIrJrkOAwYGjw5y18fSWd_-aeS4sZ_p80iOyhM5kn9UYKnuZE6s0k1SmSyat2hbtezz6fvjDj5_2AkjA6M1ICvB6jhr-FTnN7usNo2g03_aPfJB8Qw_bFDMwG2vX566FRSA_l6N6ERPyXIq4KZbYbJ5-Uv6A/s16000/DSC_6861.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Lekka zawieja na szlaku 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Początkowo szło się bez większych problemów - na szlaku były założone ślady, które rozwiązywały problem ewentualnych domysłów, którędy podążać. Były one wprawdzie pojedyncze, siłą rzeczy trudno było się do nich dostosować, zatem za nami powstawały kolejne. Grubość pokrywy nas nie przerażała, czasem, gdy mocniej zawiało można było dostać śniegiem w oczy 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnk4XiEwrwl6jihTLvx_wuy1EeMkt4rRdjqTN8ISHCIXW2rBlU9jDNMQnOByID_Pal-lFczaL1OFSQv8KIg5mGed01fKbBwW3eJfUG9vFktnkr7zJbBNT0Yw-HKVzTicLKCIKoo0qQOg5B2i7QG8VwU1dzg3_C6BhInFvBjPfpiA1zdqAQHDKmoyYSSA/s1200/DSC_6863.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnk4XiEwrwl6jihTLvx_wuy1EeMkt4rRdjqTN8ISHCIXW2rBlU9jDNMQnOByID_Pal-lFczaL1OFSQv8KIg5mGed01fKbBwW3eJfUG9vFktnkr7zJbBNT0Yw-HKVzTicLKCIKoo0qQOg5B2i7QG8VwU1dzg3_C6BhInFvBjPfpiA1zdqAQHDKmoyYSSA/s16000/DSC_6863.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Początkowy, łagodniejszy etap podejścia - na mapach przedstawiany jako podejście przez las w rzeczywistości wiedzie przez mocno przerzedzone tereny</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wytrwale pięliśmy się w stronę pierwszej kulminacji na naszej drodze, podczas gdy w tle warunki dynamicznie się zmieniały. Raz świeciło słońce, raz nadchodziły niskie chmury i wzmagał się wiatr, przysypując zakładane ślady...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXHeDqVPfYl5ElQHh5T8-D0g7Z5BLQSnyfXv4xyEtqt-zzqA67ZeYJuT0BkCh2ZhuRZLsXSnRGyxqL3TdK1mhwNraKl_Bpu-6n4um_pSmFqZ97SrFDg349r6sf3hsFnHbNP1XAdnFfNxrJNmeaKxJk_NCgdMsau041fhlnr0Px6-zzLDZ2Y5Q3cLJDLA/s1200/DSC_6867.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXHeDqVPfYl5ElQHh5T8-D0g7Z5BLQSnyfXv4xyEtqt-zzqA67ZeYJuT0BkCh2ZhuRZLsXSnRGyxqL3TdK1mhwNraKl_Bpu-6n4um_pSmFqZ97SrFDg349r6sf3hsFnHbNP1XAdnFfNxrJNmeaKxJk_NCgdMsau041fhlnr0Px6-zzLDZ2Y5Q3cLJDLA/s16000/DSC_6867.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok za plecy. Gdzieś tam w dole między drzewami i kosówką ukryta jest Andrejcowa...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy na chwilę ścieżka zaprowadziła nas między wysokie świerki, sytuacja się wyraźnie poprawiła. Zdecydowaliśmy się wykorzystać ten fakt i zatrzymaliśmy się na chwilę celem wydobycia termosów i napicia się gorącej herbatki...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwThMVogv9IeQbXHkpAihlLZzIwBvi1g-tozKonr-_qHR8U2nJl4cHGMqIcGQ0wUqwf9FzyY6Mds8am5OGjnrHBvT-9wezMU8r2S0HhLIHk3Wi6jOtFaVjIvpWBulm8qRgu1_wwhlJ33Cg7PC8ClGHLNxsze-jq8xGtp7YiNQmOlhKT1zKIo5i6uq8oQ/s1200/DSC_6870.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwThMVogv9IeQbXHkpAihlLZzIwBvi1g-tozKonr-_qHR8U2nJl4cHGMqIcGQ0wUqwf9FzyY6Mds8am5OGjnrHBvT-9wezMU8r2S0HhLIHk3Wi6jOtFaVjIvpWBulm8qRgu1_wwhlJ33Cg7PC8ClGHLNxsze-jq8xGtp7YiNQmOlhKT1zKIo5i6uq8oQ/s16000/DSC_6870.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wygłupy na szlaku przy okazji postoju na herbatkę</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhMynIacGBkMK8B0nzkFh7ysAUYBzq9pD4tVf5ouYfUUYo42cTGBGfo1JUKVhIU_mNq2-e2Gd1uiH_0DslVW7vQZmMlZwMzESqoQW64BSPsD7kZTVd2TOFG74_noO9D2v8KMrs58zHPsJtF1u2farsoAzJuFzywjc4qOqOc9lY10N2czJU7Krb-4DQqDUf/s1200/DSC_6874.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhMynIacGBkMK8B0nzkFh7ysAUYBzq9pD4tVf5ouYfUUYo42cTGBGfo1JUKVhIU_mNq2-e2Gd1uiH_0DslVW7vQZmMlZwMzESqoQW64BSPsD7kZTVd2TOFG74_noO9D2v8KMrs58zHPsJtF1u2farsoAzJuFzywjc4qOqOc9lY10N2czJU7Krb-4DQqDUf/s16000/DSC_6874.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx9XZKaz0N9F4BAgKfP9fdMxVqk14TMFsXaQOJEZwhyphenhyphenRG3g1gw_FRcx0GRBsKHvyP5jbDkBeVR86HI_SFUsa33Vb1ctwY494mgWdUHJReCdQyzVljcA7x7I60WwLbzVHfDicgi1KNoJuRQtlY0iSAT3e1FaMyFxzBDU-sZK0qjUsqTpQURus-IjhSEQ3-a/s1200/DSC_6888.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx9XZKaz0N9F4BAgKfP9fdMxVqk14TMFsXaQOJEZwhyphenhyphenRG3g1gw_FRcx0GRBsKHvyP5jbDkBeVR86HI_SFUsa33Vb1ctwY494mgWdUHJReCdQyzVljcA7x7I60WwLbzVHfDicgi1KNoJuRQtlY0iSAT3e1FaMyFxzBDU-sZK0qjUsqTpQURus-IjhSEQ3-a/s16000/DSC_6888.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Nieopodal szczytu Helpiańskiego Wierchu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nieco rozgrzani ruszyliśmy w stronę szczytowych partii Helpiańskiego Wierchu (Heľpianský vrch - 1586 m n.p.m.), który wyrastał przed nami. Kiedy tylko las się przerzedził nastały ponownie podmuchy, tym razem trochę silniejsze niż kilkadziesiąt minut wcześniej...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnMWUw8WeWG_qdty8M0ooC7XuN7nFCngmfV1NxkmBsaqJ95jGaddgtVg_I-XM0o7D8hwr6bEf1x-E-z3FdgjRadN35QOc_1uhbIdOOOmufHWhEd60vPOEcFoMCMvKP2YzACM8hmc5Ps1eMGZ978gTyWTg9Uqr4lyfwtfZr05qvN3ba3oT3NVOpjsduNg/s1200/DSC_6882.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnMWUw8WeWG_qdty8M0ooC7XuN7nFCngmfV1NxkmBsaqJ95jGaddgtVg_I-XM0o7D8hwr6bEf1x-E-z3FdgjRadN35QOc_1uhbIdOOOmufHWhEd60vPOEcFoMCMvKP2YzACM8hmc5Ps1eMGZ978gTyWTg9Uqr4lyfwtfZr05qvN3ba3oT3NVOpjsduNg/s16000/DSC_6882.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgws4iAb6PKAtQMOWY9fhD2zM7VJg237NbFBaoizE6djAxzCXNzGvUXIu-76kaitIWC0dNvXe0QCcT0FN-9mgbWUPQg7FCsj-elzH2cbr-Jr2GHtmBcqJ88-aaWT-tqvodR34U9WSyFY0B5ccLm2SAGS2cwQHjRtcDmGeTWJ3-OghfXyYiuqRydDnT9BA/s1200/DSC_6890.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgws4iAb6PKAtQMOWY9fhD2zM7VJg237NbFBaoizE6djAxzCXNzGvUXIu-76kaitIWC0dNvXe0QCcT0FN-9mgbWUPQg7FCsj-elzH2cbr-Jr2GHtmBcqJ88-aaWT-tqvodR34U9WSyFY0B5ccLm2SAGS2cwQHjRtcDmGeTWJ3-OghfXyYiuqRydDnT9BA/s16000/DSC_6890.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na podejściu na Helpiański Wierch...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIvbgFiDJ9cH4N6fl37fZlYhlO_SQ5uRAvvQEdhWvq3qGoy38PQIhIu_Xj9_dIijJW8dA3Hz46RbX6hNGePLc1UHUm2uRWQknRkuuoTu60CbGhoi_s-tTYnMC-bnSVFUQ3dqIA8KEMDQhe9oUa5YzdBXOGymepDKQEePlx3QmfLLlvJGdOsE1Dmy0aLsh6/s1200/DSC_6896.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIvbgFiDJ9cH4N6fl37fZlYhlO_SQ5uRAvvQEdhWvq3qGoy38PQIhIu_Xj9_dIijJW8dA3Hz46RbX6hNGePLc1UHUm2uRWQknRkuuoTu60CbGhoi_s-tTYnMC-bnSVFUQ3dqIA8KEMDQhe9oUa5YzdBXOGymepDKQEePlx3QmfLLlvJGdOsE1Dmy0aLsh6/s16000/DSC_6896.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Arturro</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sam Helpiański Wierch, będący nieco niższym, południowo-wschodnim przedłużeniem Wielkiej Wapienicy, powitał nas autentycznie miłymi przebłyskami słońca. Co więcej, chmury też zechciały się nieco podnieść przez co dostrzegliśmy główny wierzchołek masywu i kilka innych, niższych kulminacji w okolicy...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Helpiański Wierch (1586 m n.p.m.) - 11:55</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkyyJ0M5czH_YrOazyGWs4ohBnxFt22GVqvDJ1sFeu52qB9u0WtKWgrDcpFZjbf7HL5omhw9Q1JChtscLv_MlskgXH9bF1M44UaW1dR7lRuwBwZMo4ixfpwG7eCYkETGzH0q2Auyb0KGTJsIBV_VSxSNHYNPkZ0GYut4u36dyHFYnCZ0YCu0WpdBEMhg/s1200/DSC_6907.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkyyJ0M5czH_YrOazyGWs4ohBnxFt22GVqvDJ1sFeu52qB9u0WtKWgrDcpFZjbf7HL5omhw9Q1JChtscLv_MlskgXH9bF1M44UaW1dR7lRuwBwZMo4ixfpwG7eCYkETGzH0q2Auyb0KGTJsIBV_VSxSNHYNPkZ0GYut4u36dyHFYnCZ0YCu0WpdBEMhg/s16000/DSC_6907.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wielka Wapienica teraz już przed nami</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdlGE12Hti5z5EeL3atcu5A20XGCDpK4paeVYnfqO0KcXijg4T0ByY6OBV38WhTsDW5TXiahvA6QljM3oKtUlHk5af1YIrgWefEUBgL-WzcueHkbPVYMMEISCfBOIEAeSBKzIbBNC4sguAaCqvtg3wBgWCwfK8Mi2kOmNM2oZHrsgHy02T7ZMLfuz0WA/s1200/DSC_6915.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="671" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdlGE12Hti5z5EeL3atcu5A20XGCDpK4paeVYnfqO0KcXijg4T0ByY6OBV38WhTsDW5TXiahvA6QljM3oKtUlHk5af1YIrgWefEUBgL-WzcueHkbPVYMMEISCfBOIEAeSBKzIbBNC4sguAaCqvtg3wBgWCwfK8Mi2kOmNM2oZHrsgHy02T7ZMLfuz0WA/s16000/DSC_6915.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ograniczone widoki na grzbiet Pańskiej Holi</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dalsza droga z Helpiańskiego Wierchu na pobliskie siodło Przehybka (Priehybka; 1555 m n.p.m.) miała bardziej karkonoski charakter, przez co nie sprawiła nam najmniejszych problemów. Sama przełęcz okazała się też sporym zaskoczeniem, była szeroka i wręcz wydała mi się idealnie skrojona pod biwak (przy czym pamiętajmy, to park narodowy), zwłaszcza że nieopodal bije tam źródło.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Drugie zaskoczenie kryło się w śladach - te z Przehybki kierowały się jedynie do Helpy, co oznaczało, że na kluczowym odcinku wycieczki czeka nas zakładanie śladów 😁</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sytuacja obudziła w nas instynkt odkrywców i chwilę później zanurzyliśmy się już po kolana w śniegu. Oczywiście z każdym pokonanym metrem śniegu przybywało a i wiatr się wzmagał, przez co trzeba było włożyć więcej wysiłku, ale... Ja tam byłem zachwycony, bo zdjęcia wychodziły bardzo klimatyczne, no chyba nie zaprzeczycie 😎</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaPkrmTT474vvjPVoJ5DnFvCBAXe2rb1JH81fTqBi0Ff8Z29-FRF7VcJ4FV2SUy9DxFg-iSoTyaQBAEbjRd485tlqF181yoyd801Y_l46dWN8ob_CukbOQb6RoC1IvKGSlQTPogHkBOZoWsBS2VO6dw45CqAegMpiazXqtDyckrtY7e9xDBuBf-ruGdQ/s1200/DSC_6921.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaPkrmTT474vvjPVoJ5DnFvCBAXe2rb1JH81fTqBi0Ff8Z29-FRF7VcJ4FV2SUy9DxFg-iSoTyaQBAEbjRd485tlqF181yoyd801Y_l46dWN8ob_CukbOQb6RoC1IvKGSlQTPogHkBOZoWsBS2VO6dw45CqAegMpiazXqtDyckrtY7e9xDBuBf-ruGdQ/s16000/DSC_6921.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAQbKHi10bbD3EnwZ59Q_a6K5atFxsud-0GT_2QmOiNKmHEcJP3F1SeO7gZlmln0geS4muyvT3Ep4_ut4DQDKvg8cHDehf-tNc_tumhwFkZZRbufaUDWwNHi-UsLh5J8crKTpcTyvhqMJG4uLu3alvRHu0-mxQCUA456UBGkFCqHo1XeBVzmI-1GLpPQ/s1200/DSC_6927.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAQbKHi10bbD3EnwZ59Q_a6K5atFxsud-0GT_2QmOiNKmHEcJP3F1SeO7gZlmln0geS4muyvT3Ep4_ut4DQDKvg8cHDehf-tNc_tumhwFkZZRbufaUDWwNHi-UsLh5J8crKTpcTyvhqMJG4uLu3alvRHu0-mxQCUA456UBGkFCqHo1XeBVzmI-1GLpPQ/s16000/DSC_6927.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na odcinku od Przehybki po wierzchołek Wapienicy śniegu miejscami było już po pas, zatem torowaliśmy sobie drogę, zmieniając się co 10 minut</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Płaski wierzchołek Wielkiej Wapienicy okazał się być dla odmiany przykryty solidną lodową skorupą. Świeżego śniegu było tu jak na lekarstwo - w większości miejsc biały puch po prostu wywiało. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli zaś chodzi o widoki, to były podobne do tych jakie mieliśmy okazję podziwiać na Wielkiej Łące albo na Kriżnej 😂 Cóż, trzeba przyznać, że okres świąteczno-noworoczny często przynosił naszym wędrówkom takie o to warunki 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjQNjLC4ARIShQziI8f5r3RuwURbgwVjbQxSRuXqi0FU-DHvoJE3qjSb676n73eaZDgjBNmA8pzo2j9H5VEXad53BaHdPHo_v2LOoFpxvTrIxoQtJr7U7DNnBi5uHlVERx0_otjSeEK_M74GGXLtRaqI_LquMs4m9yLiSNVtF_I6nXyN2_V3HaqtDeVA/s1200/DSC_6934.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjQNjLC4ARIShQziI8f5r3RuwURbgwVjbQxSRuXqi0FU-DHvoJE3qjSb676n73eaZDgjBNmA8pzo2j9H5VEXad53BaHdPHo_v2LOoFpxvTrIxoQtJr7U7DNnBi5uHlVERx0_otjSeEK_M74GGXLtRaqI_LquMs4m9yLiSNVtF_I6nXyN2_V3HaqtDeVA/s16000/DSC_6934.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ostatnia prosta</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przy tabliczce szczytowej spędziliśmy dosłownie dwie minuty, robiąc pamiątkowe zdjęcie. Wiało naprawdę mocno, wzmacniając odczucie chłodu, zatem nawet z piciem herbaty postanowiliśmy się wstrzymać do Przehybki.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩 Wielka Wapienica (Veľká Vápenica; 1691 m n.p.m.) - 13:10</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_-D1vq4ZtwBDNaTaednE5ghhOdzHPEAXPmjZmzTnCoV4FVUunjb2WHfvI5IQcYiXPoTI_vWaHEAEpqINRifeC2GuCB1Bjt7_kNdkrmAXhYTyrmUhtlSdNN9W8eL3Dv9jSWUXrbzIRJUe7VFVhupVlhGPqoq3o-SLHmzwDUQCvjTGOPc-lfqpyV-6gRRc/s1200/DSC_6940.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="775" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb_-D1vq4ZtwBDNaTaednE5ghhOdzHPEAXPmjZmzTnCoV4FVUunjb2WHfvI5IQcYiXPoTI_vWaHEAEpqINRifeC2GuCB1Bjt7_kNdkrmAXhYTyrmUhtlSdNN9W8eL3Dv9jSWUXrbzIRJUe7VFVhupVlhGPqoq3o-SLHmzwDUQCvjTGOPc-lfqpyV-6gRRc/s16000/DSC_6940.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wiatry wiatrami, ale dwa słowa o samej Wapienicy, muszą być 😁 Wielka Wapienica czy też oryginalnie Veľká Vápenica, jest najwyższym szczytem kralowoholskiej części Niżnych Tatr, położonym w głównej grani, oczywiście wznoszącym się poza masywem Królewskiej Hali (</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Kráľova hoľa)</span><span style="font-family: Nunito;">. Pomimo sąsiedztwa "Królowej" Niżnych Tatr, sylwetka Wapienicy również pozostaje dosyć rozpoznawalna - jest to bowiem także wybitny i pokaźnych rozmiarów masyw górski, którego skrajne kulminacje, tj. Mała Wapienica na północnym-zachodzie i Helpiański Wierch na południowym-wschodzie oddzielone są od siebie o przeszło 4 km, zaś lokalizacja w sąsiedztwie przełęczy Przehyba (Priehyba), będącej najniżej położonym punktem na grani Niżnych Tatr sprawia, że szczyt dodatkowo wydaje się mocno odizolowany od innych.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ze względu na swoją płaską wierzchowinę, widoki z Wapienicy nie są tak rozległe jak mogłyby być, niemniej Królewska Hala, prezentuje się z niej wybornie. Ponoć 😋</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4kyyPSjxiaGjefSeTC0MgdrukNtrOXl86eWcmXiaDUHIlz-A88PTxP7-rPhn3OiePZu2luXnpUKJHwoFvIBf-MW_byY6eCs3PcNTg1gLaBY_87XazTPwNXVGqQHOADF10Cc_LvGLhqNkBmjA75tppVueq7TFSLEBQ7EvCnOXmugnIMV_gr573BjJaxA/s1200/DSC_6938.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4kyyPSjxiaGjefSeTC0MgdrukNtrOXl86eWcmXiaDUHIlz-A88PTxP7-rPhn3OiePZu2luXnpUKJHwoFvIBf-MW_byY6eCs3PcNTg1gLaBY_87XazTPwNXVGqQHOADF10Cc_LvGLhqNkBmjA75tppVueq7TFSLEBQ7EvCnOXmugnIMV_gr573BjJaxA/s16000/DSC_6938.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A oto i nasz cel - Wielka Wapienica!</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zrobiliśmy sprawny zwrot na pięcie (Artur z Kamilem szybszy, ja zostałem jeszcze by zrobić parę zdjęć) i skierowaliśmy się ponownie na wschód. Gdy dotarliśmy do miejsca, w którym kończy się szczytowy płaskowyż a zaczyna strome zbocze, dostrzegliśmy, że nasze ślady już miejscami zaczęły zanikać, dlatego ochoczo przyspieszyliśmy kroku.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHxJ5tUvoVacXb88419X3PBTd9POd8CjC_a7Zq8Xpc3PjwTDn0I9eRHlFoGgeHjgKad6FUtqZwKaMd22pixTnNPaGvl1aGCyv1WBAeH-Xx7tOtqByK6GLMN1rDZjb_er-gJ__t3itFsKblttOs6cCevRd272wyxHEAllnNzZ_eRDncTic3WKMHd3VdAA/s1200/DSC_6946.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHxJ5tUvoVacXb88419X3PBTd9POd8CjC_a7Zq8Xpc3PjwTDn0I9eRHlFoGgeHjgKad6FUtqZwKaMd22pixTnNPaGvl1aGCyv1WBAeH-Xx7tOtqByK6GLMN1rDZjb_er-gJ__t3itFsKblttOs6cCevRd272wyxHEAllnNzZ_eRDncTic3WKMHd3VdAA/s16000/DSC_6946.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Rozpoczynamy zejście na Przehybkę</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W trakcie zejścia zaczęła się natomiast poprawiać pogoda i wkrótce naszym oczom ukazał się Helpiański Wierch (tego dnia wyjątkowo często smagany promieniami😉). Oprócz doświadczeń natury survivalowej, nazwijmy to, udało się zatem przejąć tego dnia jeszcze trochę pozytywnej energii od słońca 😀</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk05p_4qCu0C9yKPQ0VmMGHOFV6ZB6uHp4y9DMKctqC2E2Pl7gM2DaWk0T-Oy4Pk8-KETZ10Jv-PWgyoa68-acSc-CwCM9rwVSAFlwgdHBePTO_ZTOAjlSpnuXR6FzxjEpy3JVIni2Re6K_bctjPs29ENtBzSJQtDwAnrC-2sHc0H4qvXvvrW3DwMZyw/s1200/DSC_6963.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk05p_4qCu0C9yKPQ0VmMGHOFV6ZB6uHp4y9DMKctqC2E2Pl7gM2DaWk0T-Oy4Pk8-KETZ10Jv-PWgyoa68-acSc-CwCM9rwVSAFlwgdHBePTO_ZTOAjlSpnuXR6FzxjEpy3JVIni2Re6K_bctjPs29ENtBzSJQtDwAnrC-2sHc0H4qvXvvrW3DwMZyw/s16000/DSC_6963.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf3MY-jBhgJIHlM7HBipBSjH6AA4rWBfMKoiES2Da9rSXqWbrbHPsWG0Er-c2_TxndVfBqvQ_G48jrskPybChqWVtUMEv4QRsagYSpYMhV3by6zk-TcX7oEFXNgPRYX7GFmdvTZXf9PuIBYKAc8Nl75xzKvxA3mwmJvtCospeQ7ZmfEuejtATlmE_CGw/s1200/DSC_6965.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgf3MY-jBhgJIHlM7HBipBSjH6AA4rWBfMKoiES2Da9rSXqWbrbHPsWG0Er-c2_TxndVfBqvQ_G48jrskPybChqWVtUMEv4QRsagYSpYMhV3by6zk-TcX7oEFXNgPRYX7GFmdvTZXf9PuIBYKAc8Nl75xzKvxA3mwmJvtCospeQ7ZmfEuejtATlmE_CGw/s16000/DSC_6965.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid949iypCF4I3l3hU0M3BmnywVq89urLHeBl_xpFSXl8WRL9aTLnoXGx3oNCjMKPMEdQX2Sg1TKpf9eWCsqpCQZrmGdUmDTvafG7vyBRoAwiJKBh1nDh3waVewu__YiC62B-OqiKRJp4l_yKdM7tqkj51q0Df90eLC8KRA7gSmiMkmR-7zvD0wNBVn1w/s1200/DSC_6973.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEid949iypCF4I3l3hU0M3BmnywVq89urLHeBl_xpFSXl8WRL9aTLnoXGx3oNCjMKPMEdQX2Sg1TKpf9eWCsqpCQZrmGdUmDTvafG7vyBRoAwiJKBh1nDh3waVewu__YiC62B-OqiKRJp4l_yKdM7tqkj51q0Df90eLC8KRA7gSmiMkmR-7zvD0wNBVn1w/s16000/DSC_6973.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Popołudniowe przebłyski</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Słońce utrzymało się na niebie nawet gdy pięliśmy się już z powrotem zboczami Helpiańskiego Wierchu, co pozwoliło nam nawet na jeszcze pełniejszą ocenę Wapienicy od tej strony. Przyznaję - nawet przez moment pojawiło się we mnie znajome ukłucie żalu, pojawiające się za każdym razem gdy po zejściu poprawia się pogoda. No ale nie ma tego złego, na Wapienicę kiedyś trzeba będzie wrócić w sezonie letnim, może wtedy uda się spojrzeć na okolicę 😀</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_SgZDOkTO8jV_VYKlbK7CYfYIsL_5fWU_VZGIt32hMYvMkHiaoqT2nbJSOwaBUMtTcMs_Ks3oOONqrfFcWopV34akyJq0NT9BDZgwNmlrqfBW4MrrpmlrF3-eJrxRYvTIrsWeyE6Otc3qTNv9DvTFdnU-VE47FERXhGb2BSyV8-x10rExlowVOXbl3Q/s1200/DSC_6976.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_SgZDOkTO8jV_VYKlbK7CYfYIsL_5fWU_VZGIt32hMYvMkHiaoqT2nbJSOwaBUMtTcMs_Ks3oOONqrfFcWopV34akyJq0NT9BDZgwNmlrqfBW4MrrpmlrF3-eJrxRYvTIrsWeyE6Otc3qTNv9DvTFdnU-VE47FERXhGb2BSyV8-x10rExlowVOXbl3Q/s16000/DSC_6976.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Raz jeszcze Wapienica z perspektywy Helpiańskiego Wierchu</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Miłą niespodzianką na koniec dnia były widoki masywu Królewskiej Hali, a przynajmniej jej zarys. Bo mimo, że "Królowa" w dużej mierze pozostawała ukryta w gęstych chmurach, to było w tym krajobrazie coś wyjątkowo majestatycznego. Czuć było bliskość tego wyniosłego cielska i świadomość, że mieliśmy wyruszyć ku niemu kolejnego dnia budziła w nas niemałą ekscytację.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDzotOJPrqB6b1GJMqQRHMuQ1s-5yLtABxbYV--guegDqxgB6iVlBuubWIXw7g3O4PcIIYNMU576kH5i0w-IwGaEenctB-On-s5msDfMzM_hBkqSaBOp_ZOHuBpTZ8QCL8wscckf226-KUv1EfFbyVy2wucgfCMu3_-Bl-rlW6Lm_xG1f0amX-90BjsA/s1200/DSC_6980.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="775" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDzotOJPrqB6b1GJMqQRHMuQ1s-5yLtABxbYV--guegDqxgB6iVlBuubWIXw7g3O4PcIIYNMU576kH5i0w-IwGaEenctB-On-s5msDfMzM_hBkqSaBOp_ZOHuBpTZ8QCL8wscckf226-KUv1EfFbyVy2wucgfCMu3_-Bl-rlW6Lm_xG1f0amX-90BjsA/s16000/DSC_6980.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF-n1XiuhRhjjSklU8fY94PLLmafSMEMf0el0Klm5OY0EfpR58rvuiP3ZZqTaAixpLJzOgHxWrLvVD5evbC5W0gleQkvOPCVrJdr0g6OEHDQyCW2p7yQ8fLIUV2rCcqMugCGIwEA_mdpx7Tt_IQ2cZQECI8kocptVsLbaXCvKG2pbQMucjG7UIbyDeGQ/s1200/DSC_6985.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiF-n1XiuhRhjjSklU8fY94PLLmafSMEMf0el0Klm5OY0EfpR58rvuiP3ZZqTaAixpLJzOgHxWrLvVD5evbC5W0gleQkvOPCVrJdr0g6OEHDQyCW2p7yQ8fLIUV2rCcqMugCGIwEA_mdpx7Tt_IQ2cZQECI8kocptVsLbaXCvKG2pbQMucjG7UIbyDeGQ/s16000/DSC_6985.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Królewskiej Hali nie widać, ale czuć jaki majestat się w tych chmurach czai 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy wróciliśmy z powrotem w okolice Andrejcowej, zmierzchało już. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO369dl16s1kGZcr0XP_H_YQ27FVkQgLYQeSbNOQAfQZZix4mKWqgMtuMvy7ZXPWtsqxrg_zYMwC-mGnrSGyxPf2ohjygQ4Xp6X_ApkWx3wCx64fcH5o43SF--mPl-QauI7YSO5ywARgskHcxMdSYqQvLUiyCkt1AV5AIcengDGWCrw5Hl0GEGBNOuow/s1200/DSC_6992.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO369dl16s1kGZcr0XP_H_YQ27FVkQgLYQeSbNOQAfQZZix4mKWqgMtuMvy7ZXPWtsqxrg_zYMwC-mGnrSGyxPf2ohjygQ4Xp6X_ApkWx3wCx64fcH5o43SF--mPl-QauI7YSO5ywARgskHcxMdSYqQvLUiyCkt1AV5AIcengDGWCrw5Hl0GEGBNOuow/s16000/DSC_6992.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcc1rrsIdWkkdH7UIfkZD2s4lWZVrqzoSY3pB2F0Dg7HT9tzRDcnYXUjV697FyAJujaglmHt2iFA4wELuSMFpSlHb__QvMelGQmCJKpVIqN7qekXV5WXchw-DCAx6y8xzaTk9ikjfzM05kbTZnsHZyFhTHPGB5WHdm27P83NX9UosQeIYrSulynrCa3g/s1200/DSC_6998.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcc1rrsIdWkkdH7UIfkZD2s4lWZVrqzoSY3pB2F0Dg7HT9tzRDcnYXUjV697FyAJujaglmHt2iFA4wELuSMFpSlHb__QvMelGQmCJKpVIqN7qekXV5WXchw-DCAx6y8xzaTk9ikjfzM05kbTZnsHZyFhTHPGB5WHdm27P83NX9UosQeIYrSulynrCa3g/s16000/DSC_6998.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z powrotem na Kosarzyskach</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF0w95R_loEIA1RFYL8rNxidFC0EDWgKWTYUxdmIUViG5t9m-kKOiYOZFXJbcQSnUUnrG7yN199MY3zYKdZFM2UxYZUYzpQPq_KernTfIA-R5YsSWBHR69C7aZlXCwhd75GGTw_odD3dWkYWiaSw8xmh_VmM2L_-z8UvJjCCfOl62ZNtSc1nAL5xFcRKAL/s1200/DSC_7002.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhF0w95R_loEIA1RFYL8rNxidFC0EDWgKWTYUxdmIUViG5t9m-kKOiYOZFXJbcQSnUUnrG7yN199MY3zYKdZFM2UxYZUYzpQPq_KernTfIA-R5YsSWBHR69C7aZlXCwhd75GGTw_odD3dWkYWiaSw8xmh_VmM2L_-z8UvJjCCfOl62ZNtSc1nAL5xFcRKAL/s16000/DSC_7002.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A tam pójdziemy kolejnego dnia - czyli wierzchołek Andrejcowej (1520 m n.p.m.), od której nazwę wzięła sama utulnia</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Późne popołudnie spędziliśmy na suszeniu rzeczy w chacie i gotowaniu. Pod wieczór Andrejcowa ponownie wypełniła się ludźmi, choć tym razem towarzystwo było mniej spragnione długich posiedzeń przy stole, co można zaliczyć na plus, biorąc pod uwagę nasze plany zakładające wymarsz jeszcze przed wschodem słońca...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Utulnia Andrejcowa - 15:00</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNqR7lFmiTsuc5BrpL1zX0PrdqBOBSeML1z3UJnmorllfgMsfh27tqiGq88ISdWrei-IqcP3LX7COIjLe8hqywhOpJrg2BXKlzs2N4eiRUxSIvzmgnchTSz1yAgnIQc7qgPvcUMRQUoWjqncFOEIOiCgK9D7if8mia2jRpLsSdzpQ3rTQdaWupy5_KlQ/s1200/DSC_7003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNqR7lFmiTsuc5BrpL1zX0PrdqBOBSeML1z3UJnmorllfgMsfh27tqiGq88ISdWrei-IqcP3LX7COIjLe8hqywhOpJrg2BXKlzs2N4eiRUxSIvzmgnchTSz1yAgnIQc7qgPvcUMRQUoWjqncFOEIOiCgK9D7if8mia2jRpLsSdzpQ3rTQdaWupy5_KlQ/s16000/DSC_7003.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Andrejcowa. Tyle osób już o niej pisało, że nie wiem co mogę dodać. No, super miejsce!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Noc przyniosła niemal bezchmurne niebo, więc przed snem wyszliśmy na zewnątrz celem sfotografowania nocnego nieba. Niestety moje próby okazały się mało trafione, gdyż mój statyw okazał się być zbyt nadwrażliwy na dosyć mocne podmuchy, Arturowi udało jednak się zrobić naprawdę świetne zdjęcie, które możecie zobaczyć <a href="https://www.instagram.com/p/B7B-iV5jU_H-vzJZg3sQX8k9fDMkGpvCXJALx80/">tutaj</a>.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tyle zatem Kochani przygód póki co z Niżnych Tatr, słyszymy się w kolejnej relacji!</span></p>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-43165189668623440412023-12-16T14:50:00.000+01:002023-12-16T14:50:28.194+01:00Pocztówka z... Niżnych Tatr (Benuška)<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Czasem zdarza się, że w górach to i owo nie idzie zgodnie z planem. Trzeba wtedy poważnie zastanowić się czy nie warto odpuścić. Oczywiście nie zawsze warto odpuszczać, ale decydując się na ryzyko trzeba czuć zaufanie do siebie i innych, a wreszcie i znać wartość ewentualnych konsekwencji złych decyzji.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tamtej zimy decyzja może została podjęta zbyt pochopnie, ale jakby niespecjalnie było i o co walczyć. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wychodziliśmy z autokaru na przełęczy Czertowica z zamiarem odbycia trzydniowej wędrówki po zachodniej części kralowoholskich Tatr. Okoliczności (głównie morale i zmęczenie po pracy dnia poprzedniego) sprawiły, że zamiast realizacji wcześniej zamierzonego celu, zdecydowaliśmy się dzień wcześniej wrócić do Polski, wdrapując się jedynie na Benuszkę (</span><span style="font-family: Nunito; text-align: left;"><span style="font-size: medium;">Beňuška</span></span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">; 1542 m n.p.m.), będącą najbardziej wysuniętym na zachód masywem górskim tej części Niżnych Tatr.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wyjazd sam w sobie wniósł, jak każdy zresztą, swoją wartość dodaną, zaliczyliśmy bowiem nie tylko odwiedziny na wspomnianej Benuszce, ale także wizytę w naprawdę świetnej "lisiej" utulni (</span><span style="font-family: Nunito; text-align: center;"><span style="font-size: medium;">Útulňa Líška</span></span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">), dlatego szkoda było mi go zupełnie na blogu pomijać. Z racji jednak jego ograniczonej długości i dosyć marnych widoków postanowiłem umieścić go w kategorii "Pocztówka z...", w której do tej pory dzieliłem się zapowiedziami...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nie przedłużając - zapraszam do krótkiej galerii z tamtego wyjazdu: </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf76rdMAQyHEJNjdNjOso5dldvL8sEfpqFGBsTHF8oT7mVI8WFYuFghrwJeQZ-ZwjLryGQdEJEVHSpHO9vpjbhhRELzTjIxOf1JQBMJFtqfyTh4e3m1mZlOFhTyIEcRyqgrCzq7Q1KKFGykjoTT78tPf5cecmSIhgr0GJb_Z3Xz_dd43bd02ddg5kH1FTB/s1200/DSC_0257.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf76rdMAQyHEJNjdNjOso5dldvL8sEfpqFGBsTHF8oT7mVI8WFYuFghrwJeQZ-ZwjLryGQdEJEVHSpHO9vpjbhhRELzTjIxOf1JQBMJFtqfyTh4e3m1mZlOFhTyIEcRyqgrCzq7Q1KKFGykjoTT78tPf5cecmSIhgr0GJb_Z3Xz_dd43bd02ddg5kH1FTB/s16000/DSC_0257.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok na Benuszkę (</span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">Beňuška) </span></span><span style="font-family: Nunito;">z okolic Czertowicy (</span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">Čertovica) </span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAkfp3_inw2GubXH-HBXQvMrgmk10F4jI9TzQDOJDi5ZDe574aQOdP5UHI75EJz-orA3te9E4QZ2M2MvQjpGYYcLsznJnsY5AmS6KwnAiI4mWPIUgCmpXPGvhEcbo_lASZ-lOR4I6vTiifOgrGThsLbLAjIIm5-yjIjW7iXIwFUb7BzPPJk6gMyCY9zP6X/s1200/DSC_0274.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAkfp3_inw2GubXH-HBXQvMrgmk10F4jI9TzQDOJDi5ZDe574aQOdP5UHI75EJz-orA3te9E4QZ2M2MvQjpGYYcLsznJnsY5AmS6KwnAiI4mWPIUgCmpXPGvhEcbo_lASZ-lOR4I6vTiifOgrGThsLbLAjIIm5-yjIjW7iXIwFUb7BzPPJk6gMyCY9zP6X/s16000/DSC_0274.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Droga stokowa z Czertowicy trawersująca Czertową Svadbę (Čertova svadba; 1463 m n.p.m.)</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_snuenKcGoSvNe53Svwfc2HBlt7m_in3g8qG4Ue5Hmh_JTgEKcXCrD6Qbg3ubAuroanptH9YAeZnDDD51g59XqmzrQj6Rlqsg9u9RszcTIU778983QWscc8dUp5pLcnk9WOt5bpwrE3S9tHAtijRMRgNA62QbVRJGbt2LueAC56pF9nyOB-l6yScibRDt/s1200/DSC_0281.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_snuenKcGoSvNe53Svwfc2HBlt7m_in3g8qG4Ue5Hmh_JTgEKcXCrD6Qbg3ubAuroanptH9YAeZnDDD51g59XqmzrQj6Rlqsg9u9RszcTIU778983QWscc8dUp5pLcnk9WOt5bpwrE3S9tHAtijRMRgNA62QbVRJGbt2LueAC56pF9nyOB-l6yScibRDt/s16000/DSC_0281.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Popołudniowe przejaśnienia nad doliną Hronu. W tle chowający się w chmurach skraj Masywu Polany i Góry Weporskie</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFQemoZ_Y_LrqxpiQsOo9sFMABxCSYfoM7XhemU9HrnN8MXKmDJgFcs8BIktJ3mTuKVjs4JDUbDC4J-5RVBf2KxiCE5b8nZvvuQIC6quvylPtyDBdz2k0AoK-k8-mffmz3RFF8SkC0ckbO_J5kfN1rkboNWC5BCzG1dHzUq3WINrPKHajqxmkUNmgqHPfe/s1200/DSC_0290.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="760" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFQemoZ_Y_LrqxpiQsOo9sFMABxCSYfoM7XhemU9HrnN8MXKmDJgFcs8BIktJ3mTuKVjs4JDUbDC4J-5RVBf2KxiCE5b8nZvvuQIC6quvylPtyDBdz2k0AoK-k8-mffmz3RFF8SkC0ckbO_J5kfN1rkboNWC5BCzG1dHzUq3WINrPKHajqxmkUNmgqHPfe/s16000/DSC_0290.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Liszka (Útulňa Líška) - super miejsce! Trochę ciasne, ale mega kameralne i świetnie wyposażone</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2cpMpOJsXoRKrRGX5loaViX0dE_-0hSjqxJ5mPD1Pj6cLdPVTd5_JVvjOeQ7nAm4WqYweCz64UDfJuqDlRSLuAMZceoyFy-yvJQM8_3zdUY1SJetJjCjbT5nhtccWBiCR3Pzb8218MJ3H-8g1kgZKTvaARU786XxMaOkZxOAl7qhSne1EsS68-r9fF0BO/s1200/DSC_0321.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2cpMpOJsXoRKrRGX5loaViX0dE_-0hSjqxJ5mPD1Pj6cLdPVTd5_JVvjOeQ7nAm4WqYweCz64UDfJuqDlRSLuAMZceoyFy-yvJQM8_3zdUY1SJetJjCjbT5nhtccWBiCR3Pzb8218MJ3H-8g1kgZKTvaARU786XxMaOkZxOAl7qhSne1EsS68-r9fF0BO/s16000/DSC_0321.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH373NDGMKZuXWReXM2u8tkWQd1RYYomzFl7gP2Bd8hSwBQXtcK0_T200dk9t1fPWXKognwV0D_SWh_t2mMB5ItLqoEgY0TI_a3etWqRfQuWepuh_ccV8Mfhw5GT7b03sDYWhmhAzUMRnKwXilr7QuKAuanxTEd-md0Ix5yBhrnpLeOM4si400INZuiDM8/s1200/DSC_0362.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgH373NDGMKZuXWReXM2u8tkWQd1RYYomzFl7gP2Bd8hSwBQXtcK0_T200dk9t1fPWXKognwV0D_SWh_t2mMB5ItLqoEgY0TI_a3etWqRfQuWepuh_ccV8Mfhw5GT7b03sDYWhmhAzUMRnKwXilr7QuKAuanxTEd-md0Ix5yBhrnpLeOM4si400INZuiDM8/s16000/DSC_0362.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Kolory o zachodzie słońca były wyjątkowo piękne! Dla nich również nie mogłem zaniechać pisania o tamtym wyjeździe 😅</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisPyDA5cBKjhE436yL3qVqILb_erN2tzy5AMxq9qYEXan9m_tSXjjuU_Cn0T-1M3MZJ8IJgocY6TFMfRn3hsmIV35GQBLlqgi_A2T9rvWPUVxemzxmMTywwQTrXl95I_CYLagBcnp-kDBNeJMkx3OZV-idKG2o47622E66C22pbsknPO3Io3kJmTYuw6z1/s1200/DSC_0367.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="610" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisPyDA5cBKjhE436yL3qVqILb_erN2tzy5AMxq9qYEXan9m_tSXjjuU_Cn0T-1M3MZJ8IJgocY6TFMfRn3hsmIV35GQBLlqgi_A2T9rvWPUVxemzxmMTywwQTrXl95I_CYLagBcnp-kDBNeJMkx3OZV-idKG2o47622E66C22pbsknPO3Io3kJmTYuw6z1/s16000/DSC_0367.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W dole Brezno</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO_4CO65zEUDL_Ba8WWmKc8_IFbfw5nB6iYXXBtgkBCcYR7XvX1UikYPAvQY88APrurtgamprD2cV-ZC9nY_PXIWIM0KM8RBoqWQSeC3bYBIdZdc941xO98NbZTdtTbaoU3LxR74xGKvZIEhhLGm81NCnynP-Cn-2k5Yg9hW0_C3Ak2YIyFeCQ9-xPeCcG/s1200/DSC_0385.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhO_4CO65zEUDL_Ba8WWmKc8_IFbfw5nB6iYXXBtgkBCcYR7XvX1UikYPAvQY88APrurtgamprD2cV-ZC9nY_PXIWIM0KM8RBoqWQSeC3bYBIdZdc941xO98NbZTdtTbaoU3LxR74xGKvZIEhhLGm81NCnynP-Cn-2k5Yg9hW0_C3Ak2YIyFeCQ9-xPeCcG/s16000/DSC_0385.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Warunki dnia kolejnego. Widok w stronę centralnej części kralovoholskich Tatr</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCo-7NVFs39uejt3-ZqE0NnFVjmYU7tvD0jXCbxwqmak03wV42TWNbiQpexRsH73aIK35t1InFUMzWm__f7ee6bj4e4SsRYzi3RYILeK7acQafjQtQOuspUtmAq9qqfcNmPv88arUwf3sUjo4cE6sSw45lwGxxEkUpDx84Wu4xQ4PjwHInwb74i_JKsJ7X/s1200/DSC_0386.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCo-7NVFs39uejt3-ZqE0NnFVjmYU7tvD0jXCbxwqmak03wV42TWNbiQpexRsH73aIK35t1InFUMzWm__f7ee6bj4e4SsRYzi3RYILeK7acQafjQtQOuspUtmAq9qqfcNmPv88arUwf3sUjo4cE6sSw45lwGxxEkUpDx84Wu4xQ4PjwHInwb74i_JKsJ7X/s16000/DSC_0386.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Nieco szersza perspektywa uwzględniająca także Dolinę Hronu. W bezchmurnych warunkach bez problemu zobaczylibyśmy stąd Kralovą Holę</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmt0hahpP7Tb7DyZEhDCppBrkBJhpsU-oDZ0zBTPEPxIPvFO4f-zFUFULhyphenhyphenSOLsF9AgyG1HGjjhuKMv3OqGQi6e1X3R3fxDRpSEaqUUxzn13a3hDOZV8FDsMVIr_k56QyKJLxgy-Ie8gAvYiDblsrdnucESLV8h6cDMnn0IqJ2Kl-_ie5BTQgVk8a3KGf4/s1200/DSC_0401.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmt0hahpP7Tb7DyZEhDCppBrkBJhpsU-oDZ0zBTPEPxIPvFO4f-zFUFULhyphenhyphenSOLsF9AgyG1HGjjhuKMv3OqGQi6e1X3R3fxDRpSEaqUUxzn13a3hDOZV8FDsMVIr_k56QyKJLxgy-Ie8gAvYiDblsrdnucESLV8h6cDMnn0IqJ2Kl-_ie5BTQgVk8a3KGf4/s16000/DSC_0401.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Czasami na szczęście humory jednak dopisywały 😅</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8oY1CowEgGRcWOHRlsd0m92uhMHxJoMvR9N3HsMLXy_6vn6icPxI7Mas_vVyZf2nRpQhkDzNeZ86jfDm4R8Vp1nKNH6LESuPVA2sKhTFfBWnoggMrnUeN2v71-kxJoDSnJTixZ7sqHFwbSwGpv3_Vb30Xk_nOhfgQWoD283En9JS2EtH1WYzPu0stNPaV/s1200/DSC_0410.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8oY1CowEgGRcWOHRlsd0m92uhMHxJoMvR9N3HsMLXy_6vn6icPxI7Mas_vVyZf2nRpQhkDzNeZ86jfDm4R8Vp1nKNH6LESuPVA2sKhTFfBWnoggMrnUeN2v71-kxJoDSnJTixZ7sqHFwbSwGpv3_Vb30Xk_nOhfgQWoD283En9JS2EtH1WYzPu0stNPaV/s16000/DSC_0410.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Benuszka w rzeczy samej okazała się być mocno porośniętą górą z ograniczonymi widokami</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA3bF5wDjdBcQG8L7Oqqf7BDY70Uuvw7jSAv2_-oBaZqKoPnjLdTq_DdZpVPhDkXmNjhgDJ0ZhrYAr6hB5t7cE5p-JMUtb3cIWMglqcPCPO9L4I0yZWsd949TRdUy7db4mnpg3qTRfOmKNdYdFQTU2CTVS4pwUcgcXlVP_pNns3wCCCKmDmhGO2zea5klj/s1200/DSC_0414.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA3bF5wDjdBcQG8L7Oqqf7BDY70Uuvw7jSAv2_-oBaZqKoPnjLdTq_DdZpVPhDkXmNjhgDJ0ZhrYAr6hB5t7cE5p-JMUtb3cIWMglqcPCPO9L4I0yZWsd949TRdUy7db4mnpg3qTRfOmKNdYdFQTU2CTVS4pwUcgcXlVP_pNns3wCCCKmDmhGO2zea5klj/s16000/DSC_0414.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Tu i tam udało się jednak uszczknąć trochę widoków na część kralovoholską...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcy396j7fn86neJRysNsc-qWDecfpDR7oMN_lXnH0H1TEEphdBzr6u63gTnBAI7834GGphTSqBqNQY04md_fh2d4IPevQa8l2R5tDnBaPUg2LbhC3CbdSwEBvwgdSzisUmpjXR8Affn88lbz_HXTMtE_JjYZ5zboQF27PCPfnCCrineMc3E0BTdHa6Y9Fv/s1200/DSC_0420.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcy396j7fn86neJRysNsc-qWDecfpDR7oMN_lXnH0H1TEEphdBzr6u63gTnBAI7834GGphTSqBqNQY04md_fh2d4IPevQa8l2R5tDnBaPUg2LbhC3CbdSwEBvwgdSzisUmpjXR8Affn88lbz_HXTMtE_JjYZ5zboQF27PCPfnCCrineMc3E0BTdHa6Y9Fv/s16000/DSC_0420.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">...A gdzieniegdzie także i część dziumbierską. Choć duża jej część chowała się w chmurach 😏</div></span><p><br /></p>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-79831205669812005942023-07-19T19:20:00.006+02:002023-07-19T20:14:23.450+02:00Nieprzeciętny przeciętniak. Oberstdorfer Hammerspitze przez Warmatsgundtal <p style="text-align: justify;"><b style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Łańcuch górski: Alpy (Alpy Wschodnie)<br /><br />Sektor: Północne Alpy Wapienne<br /><br />Pasmo górskie: Alpy Algawskie<br /><br />Podgrupa: Sudostliche Walsertaler Berge</span></b></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Oberstdorfer Hammerspitze to najwyższy szczyt w północnej, niższej części Sudostliche Walsertaler Berge. Choć obserwowany z większego dystansu nie rzuca się specjalnie w oczy, to z bliska mocno zyskuje - dwuwierzchołkowa bryła, upstrzona charakterystycznym grzebieniem majestatycznie wznosi się ponad doliną Warmatsgundtal.</i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Opisana wędrówka, przedstawiająca podejście na Ob. Hammerspitze od wschodu, właśnie przez wspomnianą Warmatsgundtal, to prawdopodobnie jedna z najrzadziej wybieranych propozycji szlakowych w tej części gór. Z Faistenoy aż po Fiderepass - bez trudności technicznych. Końcówka - z Fiderepass na Oberstdorfe</i></span><i style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;">r Hammerspitze - rekomendowana osobom o doświadczeniu w poruszaniu się w skalnym terenie oraz odporności na ekspozycję.</span></i></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOdown2RcgY3BE6cijKDutltCZRIQk7zafLOz_8uqyR85MvXK406Rzh5zkNEhWh2Nx8LI_a1tsZem9Bdt0VdnZA_lZgfqV2aN8iKrzTOLEbN0cic7k3ksjBH9McJxVGneiyzT1wxueokgNcYHK3j80S_RBxt9zyzdbRcO50gKxwZGMMuIdUuFzIHZVsTWt/s1200/DSC_4578.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOdown2RcgY3BE6cijKDutltCZRIQk7zafLOz_8uqyR85MvXK406Rzh5zkNEhWh2Nx8LI_a1tsZem9Bdt0VdnZA_lZgfqV2aN8iKrzTOLEbN0cic7k3ksjBH9McJxVGneiyzT1wxueokgNcYHK3j80S_RBxt9zyzdbRcO50gKxwZGMMuIdUuFzIHZVsTWt/s16000/DSC_4578.jpg" /></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2023/03/groer-widderstein-majestatyczny-symbol.html" target="_blank">Po wyczerpującej wędrówce na Widdersteina</a>, nadszedł czas na luźniejszy dzień, który upłynął nam na krótkich dolinkowych spacerkach, nadrabianiu straconych kalorii, ale także zakupach i pakowaniu, bowiem kolejnego dnia planowaliśmy ewakuację z Kleinwalsertal, by wystartować z kolejną fascynującą, tym razem kilkudniową, górską eskapadą. Eskapadą, której pierwszym etapem było wejście na szczyt o nazwie Oberstdorfer Hammerspitze, należący bez wątpienia do grupy tych wszystkich gór, nieprzyciągających liczbami, lecz będących po prostu interesującymi z różnych, zazwyczaj widokowych powodów, celami pieszych wędrówek. </span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wycieczka miała tego dnia zakończyć się w schronisku, zatem na start, do położonej dokładnie po przeciwnej stronie grzbietu w stosunku do Kleinwalsertal, Stillachtal, udaliśmy się dopiero późnym rankiem. Samą Stillachtal możecie z kolei kojarzyć <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2020/04/graniami-alp-algawskich-cz-vi.html" target="_blank">z wycieczki na Mädelegabel</a>, którą rozpoczynałem rok wcześniej w osadzie Birgsau znajdującej się właśnie w tejże dolinie. Tym razem punktem wypadowym była jednak osada Faistenoy i położona nieco niżej (930 m n.p.m.) dolna stacja kolejki linowej na Fellhorn, gdzie zaparkowaliśmy samochód. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Oczywiście jak we wszystkie inne ważne punkty wypadowe, tak i tutaj możecie z Oberstdorfu dostać się autobusem miejskim (linia 7, kierunek Birgsau, w dodatku jeśli śpicie na terenie miasta to z kartą Allg</i></span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>ä</i></span></span><i style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;">u Walsercard, którą winniście otrzymać od noclegodawcy, możecie podróżować nim za darmo), natomiast my, jako że z cały dobytkiem musieliśmy się przedostać z Kleinwalsertal, co wymagałoby w przypadku jazdy autobusem przesiadki na dworcu w Oberstdorfie, postawiliśmy na tę odrobinę wygody, co w innym przypadku raczej odradzam. Parking pod kolejką jest płatny (5 eur/doba).</span></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm3HP5cci4qL0HH_dZ0UcK7zRLCcH86-qKq8TFCOsrF_N4gr1tWlaKhNkK4MYzb_jQ1zAmuF2YRYevArH8mdWjepqEpKXLcBeosyu4x3uztsbhGu1swg50zPmxQoJpq3h5qKrkGzhXRZWud0XgQAFXbts9TsysnvrGNdbIiPITn7qCtSBhKwN0Ci6AEg/s1200/DSC_4224.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="827" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm3HP5cci4qL0HH_dZ0UcK7zRLCcH86-qKq8TFCOsrF_N4gr1tWlaKhNkK4MYzb_jQ1zAmuF2YRYevArH8mdWjepqEpKXLcBeosyu4x3uztsbhGu1swg50zPmxQoJpq3h5qKrkGzhXRZWud0XgQAFXbts9TsysnvrGNdbIiPITn7qCtSBhKwN0Ci6AEg/s16000/DSC_4224.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z powrotem w Stillachtal. W tle ikoniczna grupa Algawskiego Triumwiratu (Allgäuer Dreigestirn) i kilka innych uroczych szczycików z podgrupy Algawskiego Grzbietu Głównego (Allgäuer Hauptkamm)</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Wbrew temu co możecie podejrzewać, naszym zamiarem nie było jednak skorzystanie z kolejki. To znaczy w planowaniu trasy na Oberstdorfer Hammerspitze sama kolejka mogłaby się jeszcze przydać, pozwala bowiem uniknąć konieczności mozolnego zdobywania wysokości, niemniej kemping na którym nocowaliśmy nie zapewniał karty OK Bergbahnen uprawniającej do darmowych przejazdów wszystkimi kolejkami w sąsiedztwie (notabene pamiętajcie by na to zwracać uwagę rezerwując miejsca noclegowe), choć brak ten nie wynikał z naszego niedopatrzenia albo niewiedzy - po prostu gdy szukaliśmy noclegu na ostatnią chwilę, to w zasadzie nigdzie nie było miejsc i trzeba było brać co dają 🙎</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">No ale mniejsza oto. Fakty były takie, że karty wtedy nie było, a bez niej ceny biletów dla trzech dorobkiewiczów (27,50 eur/osoba w jedną stronę) okazały się niedostatecznie kuszące, wobec czego idea jazdy kolejką szybko przepadła. Zresztą tak naprawdę, mało kto ją w ogóle brał na poważnie, a już przede wszystkim ja, gdyż jednym z miejsc, które planowałem opisać, był naprawdę rzadko odwiedzany zakątek Alp Algawskich, czyli Warmatsgundtal. Tej doliny w momencie skorzystania z dobroci współczesnej techniki byśmy po prostu nie zobaczyli.</div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Założywszy zatem w Faistenoy plecaki na bary, minęliśmy stację kolejki i ruszyliśmy szlakową ścieżką w górę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">🚩 Faistenoy (917 m n.p.m.) - 10:45</div><div><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Spod stacji kolejki linowej w górę można ruszyć na dwa sposoby. Asfaltowa droga pozwalająca rowerzystom wjechać pod Fellhorn początkowo biegnie bardzo szerokimi zakosami przez co nie warto z niej korzystać - lepiej wybrać przyzwoitą ścieżkę oznaczoną numerem 443, która pozwala nieco skrócić dystans i uniknąć nieprzyjemnego asfaltu przynajmniej na pewnym odcinku - to ważne zwłaszcza przy posiadaniu obuwa z twardą podeszwą, w którym długi kontakt na tego rodzaju podłożu może okazać się bolesny w skutkach.</i></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTR5hqQIA8VVgjBZ3hQb_mN9kHBhWCSZEFIFnErgHYTju2baYn6I4WkVWWLad5-YTuTxO7vlnKRYAJRFGIQ7UyZeNG6KEXZbgEFwX1GEl7d4VU01GCHSSQby66ndHCKMLy_dH2GYZrnjJjzMUddbTmArLzBNXa6ucdEj7QlDOXQpHAiHihQ2hcubUXjw/s1200/DSC_4225.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTR5hqQIA8VVgjBZ3hQb_mN9kHBhWCSZEFIFnErgHYTju2baYn6I4WkVWWLad5-YTuTxO7vlnKRYAJRFGIQ7UyZeNG6KEXZbgEFwX1GEl7d4VU01GCHSSQby66ndHCKMLy_dH2GYZrnjJjzMUddbTmArLzBNXa6ucdEj7QlDOXQpHAiHihQ2hcubUXjw/s16000/DSC_4225.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Początek wędrówki. W dali widać słupy kolejki linowej na Fellhorn</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli idziemy do Warmatsgundtal, to wspomnianym szlakiem 443 możemy w zasadzie całkowicie pominąć asfaltowy odcinek. My jednak zdecydowaliśmy się by nieco nadłożyć drogi i przejść przez halę Schlappold-Hofle - głównie ze względu na to by móc spojrzeć na widoki po pokonaniu pierwszych 300 metrów.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I jeśli zastanawiacie się z jakiego powodu podjęliśmy taką decyzję, to od razu odpowiadam, że zarys naszej trasy odpowiadał odwróconej literze "L" (czy też zapisanej cyrylicą literze "G"). Tak długo jak byliśmy u podstawy mogliśmy się cieszyć przepięknym widokiem Stillachtal wraz z Allgäuer Dreigestirn w tle, chociaż musieliśmy trochę przymykać oko na nawierzchnię 😉</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩 Schlappold-Hofle (1289 m n.p.m.) - 11:30</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_38EdbBklyNj39XEPg098I-xXo76xfo5b5PclP82vjLRL0xmCxPEPJo7xfy02t-Lw3xriSpdSa257dheD1xoQL6pkKtbJjAuoIk4fC2AUA79FXD3mutA4kLwu7d35xJdyhtNydoyYM_e7wDDt1Q6olsg6hsLqWKbt-ZpcbXUemFrPeovcLe1VylUqOw/s1200/DSC_4229.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="763" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_38EdbBklyNj39XEPg098I-xXo76xfo5b5PclP82vjLRL0xmCxPEPJo7xfy02t-Lw3xriSpdSa257dheD1xoQL6pkKtbJjAuoIk4fC2AUA79FXD3mutA4kLwu7d35xJdyhtNydoyYM_e7wDDt1Q6olsg6hsLqWKbt-ZpcbXUemFrPeovcLe1VylUqOw/s16000/DSC_4229.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN-6TGNiDph-DQhbJauQDWl67MQdp4YCsSLALh17i3t8vucazzEjuGtFsOfooNb4sbIIwMOkrq4emry0AWKKZGc3Wn1r5rkfJDbDluIqFpIRBayntpmOn1eq-9wurthfL-TB906qBCFsvF-VZ5-mbKjxLMpmi7zVxi_uijA_9KbT70aPuEe71kZXpizA/s1200/DSC_4230.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgN-6TGNiDph-DQhbJauQDWl67MQdp4YCsSLALh17i3t8vucazzEjuGtFsOfooNb4sbIIwMOkrq4emry0AWKKZGc3Wn1r5rkfJDbDluIqFpIRBayntpmOn1eq-9wurthfL-TB906qBCFsvF-VZ5-mbKjxLMpmi7zVxi_uijA_9KbT70aPuEe71kZXpizA/s16000/DSC_4230.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z Algawską "Wielką Trójcą" każdy chce mieć zdjęcie</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Schlappold-Hofle to też istotny węzeł szlaków - od drogi prowadzącej pod Fellhorn odgałęzia się tu droga prowadząca do przebudowywanego schroniska Kanzelwandhaus (również asfaltowa) i droga prowadząca do Warmatsgundtal, która jak się domyślacie, miała być naszą przewodniczką na następne minuty.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOzkBvfgobYhvf4dWstbSWyuff-fXTWu2L5yW-G7IG-_wjNEEDp2aV5GKi7lgO5ZyBohhV2a08hV8qQoSo-tymyu-e6NGiQHGGc4B8KsRTJSyWvVY_oDhFYd_2VdO3gbsTC9pnyBLnxILdghkBjOgtiIgcmUw1vDw73inItXtKAN63SfKrrQbTEL4Pww/s1200/DSC_4232.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOzkBvfgobYhvf4dWstbSWyuff-fXTWu2L5yW-G7IG-_wjNEEDp2aV5GKi7lgO5ZyBohhV2a08hV8qQoSo-tymyu-e6NGiQHGGc4B8KsRTJSyWvVY_oDhFYd_2VdO3gbsTC9pnyBLnxILdghkBjOgtiIgcmUw1vDw73inItXtKAN63SfKrrQbTEL4Pww/s16000/DSC_4232.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Pierwsze krajobrazy Warmatsgundtal</div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Licząca blisko 11 km kwadratowych Warmatsgundtal to jedyna naprawdę duża dolina boczna w systemie Stillachtal - jednej z największych dolin walnych Alp Algawskich - będąca zarazem doliną wiszącą. Jej próg znajduje się mniej więcej 300 metrów powyżej Faistenoy, na wysokości mniej więcej 1250 m n.p.m., natomiast centralną jej część stanowi hala Wank Alpe, położona na wysokości 1390 m n.p.m. Otoczenie doliny stanowią: na północy Fellhorn (2037 m n.p.m.), na zachodzie Kanzelwand (2058 m n.p.m.) i Walser Hammerspitze (2170 m n.p.m.), na południu Hochgehrenspitze (2251 m n.p.m.), Oberstdorfer Hammerspitze (2260 m n.p.m.) oraz Höchster Schafalpenkopf (2320 m n.p.m.) będący najwyższym punktem w jej sąsiedztwie. Od wschodu dolinę otaczają kolejno: Rossgundkopf (2140 m n.p.m.), Alpgundkopf (2176 m n.p.m.) i Griesgundkopf (2162 m n.p.m.). </i></span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Nazwa najprawdopodobniej pochodzi od popularnego dawniej w regionie nazwiska Warmunt, podczas gdy trzon "gund" oznacza dosłownie kar, cyrk lodowcowy (używa się go do określania najwyższych części dolin). Ciekawostką może być to, że jest to słowo o bardzo długiej historii, wywodzi się bowiem najprawdopodobniej z grupy języków galloromańskich (dokładnie od słowa cumbitta).</i></span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh62j-uNlO7vwnN9b5lr6aab0N9SgJEPNIEl6O9phnwf97dI_izloYFbS-G4BSUkSiIwEi2NCHvPwQaI3jgV9H-Cp4IGdP-5AWEFXTi7zTn-gcRHwOq_i4n0i2Wr-CbATSSIJDX2RdoyTfqemA0Psg58xEafKRAKJ0d1JHYE_kiBO2_4Mf0bsMCxPN2xg/s1200/DSC_4233.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh62j-uNlO7vwnN9b5lr6aab0N9SgJEPNIEl6O9phnwf97dI_izloYFbS-G4BSUkSiIwEi2NCHvPwQaI3jgV9H-Cp4IGdP-5AWEFXTi7zTn-gcRHwOq_i4n0i2Wr-CbATSSIJDX2RdoyTfqemA0Psg58xEafKRAKJ0d1JHYE_kiBO2_4Mf0bsMCxPN2xg/s16000/DSC_4233.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Nie zatrzymując się na żaden dłuższy postój sprawnie dotarliśmy na halę Wank Alpe, która jest sercem dolnej części Warmatsgundtal. Niegdyś stała tutaj spora chata pasterska, przyjmująca także gości, jednak została zmieciona przez lawinę, a obecnie jest tu pusto i cicho. Turyści zdają się tu rzadko zaglądać a okoliczne ślady świadczą, że zdecydowanie łatwiej tu spotkać pasące się krówki. Lub owieczki 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">🚩 Wank Alpe (1394 m n.p.m.) - 12:30</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzNoTzo4UnQnmqIEkrTciUyKTnKfJhNfSb6eoO3JDQWTUeKoktal1NwAS36jL1RmjIWYbAlDUShkH3HITNi_HuTrpcZNylcejAzm9WRXU_NCy2VKMe1LhOwZE3aALE60GO_AmGpYfUg3Hu1erJE4T8AKkouGzheUdLYfTmrS17VLlFfyLULlR9UdN6xw/s1200/DSC_4235.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzNoTzo4UnQnmqIEkrTciUyKTnKfJhNfSb6eoO3JDQWTUeKoktal1NwAS36jL1RmjIWYbAlDUShkH3HITNi_HuTrpcZNylcejAzm9WRXU_NCy2VKMe1LhOwZE3aALE60GO_AmGpYfUg3Hu1erJE4T8AKkouGzheUdLYfTmrS17VLlFfyLULlR9UdN6xw/s16000/DSC_4235.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wank Alpe. W tle z prawej strony nasz dzisiejszy bohater - Oberstdorfer Hammerspitze (2260 m n.p.m.) - w towarzystwie Hochgehrenspitze (2251 m n.p.m.)</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Na skraju Wank Alpe dwukrotnie przekroczyliśmy lokalny potok, zbliżając się do najbardziej morderczego fragmentu naszej dzisiejszej drogi, czyli podejścia przez próg dzielący nas od znajdującego się wyżej węzła szlaków na hali Kuhgund Alpe.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Czy w warunkach kompletnie neutralnych, czyli przy suchym podłożu i przeciętnej temperaturze jest podobnie, tego nie wiem, natomiast w środku lipcowego upału, z wiszącym nad głowami słońcem, podejście już od pierwszych metrów dawało się we znaki. A jednak było wstać wcześniej... 😋</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvHqz_4PNZlRijk7BT-L78Ecuctop_bgGx2Zieng2jIHafNgBDHL1IwJx_xgOwZ1CgtxPzsKG9SD-aW9PsLJdLnFBX3Ag6BVuVnHjugytanNnHoguF3XtvWS38zEVcMZY3wEyzyLW6RrTahU6LMu2zFq8oSMVUbaoJf2pXX4Bq_BG8bv6KVVHUYtyObA/s1200/DSC_4238.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvHqz_4PNZlRijk7BT-L78Ecuctop_bgGx2Zieng2jIHafNgBDHL1IwJx_xgOwZ1CgtxPzsKG9SD-aW9PsLJdLnFBX3Ag6BVuVnHjugytanNnHoguF3XtvWS38zEVcMZY3wEyzyLW6RrTahU6LMu2zFq8oSMVUbaoJf2pXX4Bq_BG8bv6KVVHUYtyObA/s16000/DSC_4238.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Szliśmy więc w dużym oddaleniu od siebie, każdy swym tempem i w otoczeniu własnych myśli. Początek był zdecydowanie najgorszy - wyjałowiona miejscami ziemia połączona z gęsto rosnącymi iglakami wzmagała odczucie upału, przywodząc na myśl nasze przygody z Pirenejów.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizr1JDLbO7S14nA4nXVLgGvn6WtnqNsq3fo8DNXRROroClnJOI7LXQKJ-PHe4CxyxUqIXPtaHUEytpS_gQn1eXeP-BZ36z7IfKpcntJbUjhR9Mb2y6CZXMhkiIatp3dU057CRhkAv2wYLLzwlkNRkvE4hK-Z__wS60-_qYy8J8UbHKI_rKg3fXH-m4UQ/s1200/DSC_4239.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizr1JDLbO7S14nA4nXVLgGvn6WtnqNsq3fo8DNXRROroClnJOI7LXQKJ-PHe4CxyxUqIXPtaHUEytpS_gQn1eXeP-BZ36z7IfKpcntJbUjhR9Mb2y6CZXMhkiIatp3dU057CRhkAv2wYLLzwlkNRkvE4hK-Z__wS60-_qYy8J8UbHKI_rKg3fXH-m4UQ/s16000/DSC_4239.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyhuxZq6pLkv9VyaT7bcKQQ6kyHJ6rFy4Rzlk3fUjE_KaI6Ukt6C1-6oia4yUhxTjLh9joM3lMUWl1yXyZx12zoxCD-Xvmn7N-cARrfUxOOzsVJ7nct6Fm-siqsQ7koa3_69JYz3YvCKGUka_ZoIqyuYmQGriPP-ZUAhupoy6oLLA36vgmdfukklAGAw/s1200/DSC_4244.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhyhuxZq6pLkv9VyaT7bcKQQ6kyHJ6rFy4Rzlk3fUjE_KaI6Ukt6C1-6oia4yUhxTjLh9joM3lMUWl1yXyZx12zoxCD-Xvmn7N-cARrfUxOOzsVJ7nct6Fm-siqsQ7koa3_69JYz3YvCKGUka_ZoIqyuYmQGriPP-ZUAhupoy6oLLA36vgmdfukklAGAw/s16000/DSC_4244.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A za nami Wank Alpe i Daumengruppe z Nebelhornem, który jak nazwa wskazuje, chowa się w chmurach</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Pierwsze metry trzeba było jak najszybciej pokonać; wyżej, mniej więcej powyżej 1600 m n.p.m., sytuacja uległa znaczącej poprawie, pojawił się bowiem lekki wiaterek a i od podłoża biło więcej chłodu. Pojawiły się też bardziej rozległe widoki, naszym oczom ukazał się bowiem zarówno Kanzelwand (zwany przez Bawarczyków Warmatsgundkopfem) oraz Fellhorn.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2ruuur4YPUmQNhmIYTO8XiVDiEPVQOwsF2CTJgkhSsNzVi84NzMu-eSJig2cACdbBD0tYF-TMsSPgRilEMKSVqXnpGoFzZHrdoPixDFpHhSGR6EapnC-_KvavOltCYrTbyLkX_lOH03cheG68rvdxUnNap1xRJbQ3FB22y9cH7aBx3jKj4WQQqAsmxg/s1200/DSC_4245.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2ruuur4YPUmQNhmIYTO8XiVDiEPVQOwsF2CTJgkhSsNzVi84NzMu-eSJig2cACdbBD0tYF-TMsSPgRilEMKSVqXnpGoFzZHrdoPixDFpHhSGR6EapnC-_KvavOltCYrTbyLkX_lOH03cheG68rvdxUnNap1xRJbQ3FB22y9cH7aBx3jKj4WQQqAsmxg/s16000/DSC_4245.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z lewej strony Kanzelwand, zwany również Warmatsgundkopfem. To za sprawą kolejki linowej jeden z najchętniej odwiedzanych przez turystów przebywających w Kleinwalsertal szczytów w Walsertaler Berge</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_jILnJ8YzLjpfQGaNModTtg2si2_ytu3NCI_wKo2_i1TYRQe8kwiXGbeMNWRgBdbrwCgEVcCKCQQ_zJ3pSXG3AQN3ekm-KJxa0rtyxt5pRhGs3GYhgyzfj2HxJrlZGp5rvCTRwzXQ0hL9xrB26wAMjGQ5cRDx0nR_lMAI1yPFZzzwQcNfiMKct1_PGw/s1200/DSC_4251.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_jILnJ8YzLjpfQGaNModTtg2si2_ytu3NCI_wKo2_i1TYRQe8kwiXGbeMNWRgBdbrwCgEVcCKCQQ_zJ3pSXG3AQN3ekm-KJxa0rtyxt5pRhGs3GYhgyzfj2HxJrlZGp5rvCTRwzXQ0hL9xrB26wAMjGQ5cRDx0nR_lMAI1yPFZzzwQcNfiMKct1_PGw/s16000/DSC_4251.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A to już bawarski odpowiednik Kanzelwandu - Fellhorn - wraz z widocznym budynkiem górnej stacji kolejki. Choć również wznosi się na samej granicy, to ze względu na możliwość łatwego wjazdu z Faistenoy oraz zagęszczenie szlaków po wschodniej stronie grzbietu, jest częściej wybierany przez turystów wypoczywających po stronie niemieckiej </span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Szlak, którym szliśmy, pozwalał także na pouczającą lekcję topografii z bliskiej odległości innego ciekawego fragmentu Walsertaler Berge, czyli wspomnianego już nieco wcześniej tercetu Rossgundkopf-Alpgundkopf-Griesgundkopf. Gniazdo tworzone przez te trzy szczyty stanowi przedłużenie majestatycznego masywu Schafalpenkopfów (o których dalej), rozdzielające Warmatsgundtal od górnej części Stillachtal, czyli Rappenalptal. Choć na tle innych szczytów Alp Algawskich nie wyróżniają się one swoją wysokością (najwyższy Alpgundkopf wznosi się na 2176 m n.p.m.), to powód dla którego chętnie zerkam za każdym razem w ich stronę można zrozumieć spoglądając na mapę - są one bowiem tak położone, że gwarantują nie tylko doskonały widok na Warmatsgundtal, ale przede wszystkim na Algawski Triumwirat i dolinę Bacherlochtal (którą zresztą pokazywałem Wam w tej relacji). Niestety, nawet Rossgundkopf, położony najbliżej dostępnej szlakiem pieszym przełęczy Rossgundscharte, jest dosyć trudno dostępny (II+/III-), przez co turyści zaglądają tu rzadko.</span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxR53zeRZrCmGp1jGCwWzD6Y-gmI7SR1mpqbgnK7WGkwdVmk-BOG8F66-IAS9Uo4anoLwInGTghvUQwyjbfeGWHAIwBNmM8hxpGahXZf_JGNq0h1BLXrK7aizq-pUCQmVqfrtWnmvKkAaLcJz36TF1JhAO1rRH6dgldlHlNJpKtSek-kqspdFqnYiPCw/s16000/DSC_4252.jpg" /></span></div><div style="font-size: large; text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw0bPML_HDcaELMVDGlS8OcMVVvAaUhkwW7fwwFw1HO9t0UzQRpYPCHT_TCZlg6Y_6qDSeYmRipUnQHfhYD3J9xop7i5mlkyevmvJ4XTrzTFhyCNrufgWxsDqIIHdhY4Y-yr-Zz6r4OQXj5jwOKDHKn62ncMWnub-gqC1mP10ZWvWxyBEIFeFVCJzAfMuq/s1200/DSC_4255.jpg" style="font-size: large; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="827" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiw0bPML_HDcaELMVDGlS8OcMVVvAaUhkwW7fwwFw1HO9t0UzQRpYPCHT_TCZlg6Y_6qDSeYmRipUnQHfhYD3J9xop7i5mlkyevmvJ4XTrzTFhyCNrufgWxsDqIIHdhY4Y-yr-Zz6r4OQXj5jwOKDHKn62ncMWnub-gqC1mP10ZWvWxyBEIFeFVCJzAfMuq/s16000/DSC_4255.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpjBvMr3svUQXANwMWnWNUU_yGNR008PmKddyuezuan8SIaEfmSSocps286vRKgCR9qfssJpVlhuyeZi3UDN9yQQ42thqFgMxiH3LrHnKmFIufRJcn7cWQfARXEzvuhnpnU7dYUSzoedc_0qV7PDDP52vJUrKNb2ZtS3KZp4ajYmln_eMS269LitJOZbm/s1200/DSC_4262.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpjBvMr3svUQXANwMWnWNUU_yGNR008PmKddyuezuan8SIaEfmSSocps286vRKgCR9qfssJpVlhuyeZi3UDN9yQQ42thqFgMxiH3LrHnKmFIufRJcn7cWQfARXEzvuhnpnU7dYUSzoedc_0qV7PDDP52vJUrKNb2ZtS3KZp4ajYmln_eMS269LitJOZbm/s16000/DSC_4262.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Tercet Griesgundkopf (z lewej; to ten mało kształtny), Alpgundkopf (po lewej stronie od szerokiego żlebu) i Rossgundkopf (na powyższym zdjęciu bezpośrednio przy prawej krawędzi)</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ostatni akord upierdliwego podejścia stanowiły liczne krótkie serpentyny. Po ich pokonaniu szlak doprowadził nas na dno hali Kuhgund Alpe, stanowiącej ważny węzeł szlaków turystycznych.</span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">🚩 Kuhgund Alpe (1745 m n.p.m.) - 14:20</span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOHe5PE4mnKYrpzwvy8v2ocbQIdaYwRHiUn5Di5notaoQdIbic3V3NMlFF2jZsjHJ82gVY5Z_de7XWrz7AHdS4ySGHNrDQiXn7RCiqRk_w1_LjEDY0pnF45aaU9CxRzCZd9SEKBCi0VzVjTJpKzlezFvAxoENBy0MsiiEtV_LwyWSRrfbx_L_qfYWh7Q/s1200/DSC_4254.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOHe5PE4mnKYrpzwvy8v2ocbQIdaYwRHiUn5Di5notaoQdIbic3V3NMlFF2jZsjHJ82gVY5Z_de7XWrz7AHdS4ySGHNrDQiXn7RCiqRk_w1_LjEDY0pnF45aaU9CxRzCZd9SEKBCi0VzVjTJpKzlezFvAxoENBy0MsiiEtV_LwyWSRrfbx_L_qfYWh7Q/s16000/DSC_4254.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx9mInGMuK2_9FrMx2zc0JsRgdwgFgC95HK-7FUDhJMpY_6acG7FBCZT7AcRBdHqPu_qJH6OOFWsJCLfRdj5DUA_n5q9UGFDVz5toGUK08uDDu5--lPLSmJKP4qGsAnlZD1nJ6QDU-4TTPDPBWycAhwYUak5xufHSld75B6Q-EEOyGWte02bdyS1lTUA/s1200/DSC_4259.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx9mInGMuK2_9FrMx2zc0JsRgdwgFgC95HK-7FUDhJMpY_6acG7FBCZT7AcRBdHqPu_qJH6OOFWsJCLfRdj5DUA_n5q9UGFDVz5toGUK08uDDu5--lPLSmJKP4qGsAnlZD1nJ6QDU-4TTPDPBWycAhwYUak5xufHSld75B6Q-EEOyGWte02bdyS1lTUA/s16000/DSC_4259.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZe1O-dzxFNdsJkiNTqoF3egw6TfVa-RGCNlDvVqRdN5s6i5xZYjW67r6_Qq-t7HhPkl2xokju3FPCk8FDFo2JP5m3TsqYJyGSmWaL4UmM--85F8MHugSVXRF7B_m9fU4rLPO5nhZfN6xpCj00yEXkCQga70AGanMJPuFsCp74sQ1Iqo4XU615W0fwrA/s1200/DSC_4260.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZe1O-dzxFNdsJkiNTqoF3egw6TfVa-RGCNlDvVqRdN5s6i5xZYjW67r6_Qq-t7HhPkl2xokju3FPCk8FDFo2JP5m3TsqYJyGSmWaL4UmM--85F8MHugSVXRF7B_m9fU4rLPO5nhZfN6xpCj00yEXkCQga70AGanMJPuFsCp74sQ1Iqo4XU615W0fwrA/s16000/DSC_4260.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jeszcze parę kadrów z Warmatsgundtal</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Z Kuhgund Alpe wędrówkę można kontynuować na trzy sposoby. Oprócz szlaku na Fiderepass (stąd to jeszcze godzina), do wyboru pozostaje także spacer w stronę Mindelheimer H</i></span><span style="font-size: medium;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;"><i>ü</i></span></span><i style="font-family: Nunito;">tte przez pobliską przełęcz Rossgundscharte (3 godziny) bądź w zupełnie przeciwnym kierunku, czyli w stronę znacznie łagodniejszych zboczy Kanzelwandu (1 godzina 40 minut) bądź Fellhornu (2 godziny 15 minut).</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2pkYT_oXQZHQl8YYEzXBKIxD0vZwjBRSSuH5yu8qgkgWJLYnYKWBTXG06lXS1oyACVhN1kCnTdmEp4X2LF0RDNpvmwPQVR7JTRQslD-cLEjzqvQBy1PXX4DON8B5wGmqMlswntUi6_ut0k-xv8l6fEfXNkmiSYsE_wv5zbYBz_qVSf1EkWZ5W5jqBQw/s1200/DSC_4269.jpg" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2pkYT_oXQZHQl8YYEzXBKIxD0vZwjBRSSuH5yu8qgkgWJLYnYKWBTXG06lXS1oyACVhN1kCnTdmEp4X2LF0RDNpvmwPQVR7JTRQslD-cLEjzqvQBy1PXX4DON8B5wGmqMlswntUi6_ut0k-xv8l6fEfXNkmiSYsE_wv5zbYBz_qVSf1EkWZ5W5jqBQw/s16000/DSC_4269.jpg" /></span></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobraz Kuhgundalpe. W tle, z prawej strony Alpgundkopf (bliżej) i Griesgundkopf (głębiej)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FQRAudkO9C_DTpWPf49gnoSmPDSvypJysOr9O6JK6oqOhw1Tovki_DbxEL4XTewYxuiWMOcTitDe1BOd6QkjR70NQs3RgSn7TR5FoM5qo2xGkT3T0pkjr5Hc17iruuRYMPMpYEwo52P0XtbyrGXlL6oY7Ez53Ci3kiPUu7Q1FKgmj51rhjjkErcNPw/s1200/DSC_4267.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi1FQRAudkO9C_DTpWPf49gnoSmPDSvypJysOr9O6JK6oqOhw1Tovki_DbxEL4XTewYxuiWMOcTitDe1BOd6QkjR70NQs3RgSn7TR5FoM5qo2xGkT3T0pkjr5Hc17iruuRYMPMpYEwo52P0XtbyrGXlL6oY7Ez53Ci3kiPUu7Q1FKgmj51rhjjkErcNPw/s16000/DSC_4267.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok z Kuhgundalpe w stronę najwyższej części Warmatsgundtal i przełęczy Fiderepass</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Powyżej Kuhgundalpe dolina stopniowo zwęża się a szlak zaczyna przybliżać się do potężnych piargów urywających się spod północno-wschodniej grani Höchster Schafalpenkopfu. Im jednak w tę najwyżej położoną część Warmatsgundtal wchodziliśmy, tym bardziej naszą uwagę pochłaniał jednak widoczny po naszej prawicy Oberstdorfer Hammerspitze i jego wschodnia grań, przywodząca na myśl grzebień.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfHq3vD5ifCA6ZajYbCjBYczvLj1TL-NN4ONFzRzYNGf0agEmft1MYlCeZuudJpnG4_cH3NkWTxq3-o1zIfl6PzJ_H8eBPwH3dUa8SruCsITNkFeAq4KQpHIEF2pVpdFVKgkkFhU0phAormg3TM2clEmhUNZR6sBWX1Zb2Akmvrx4glZJ83g6h1q1Vbg/s1200/DSC_4272.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfHq3vD5ifCA6ZajYbCjBYczvLj1TL-NN4ONFzRzYNGf0agEmft1MYlCeZuudJpnG4_cH3NkWTxq3-o1zIfl6PzJ_H8eBPwH3dUa8SruCsITNkFeAq4KQpHIEF2pVpdFVKgkkFhU0phAormg3TM2clEmhUNZR6sBWX1Zb2Akmvrx4glZJ83g6h1q1Vbg/s16000/DSC_4272.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQWRr9BkUrKBLOdPOh3CrHc4SW2_UUXHEX0Ysw3vOaMx3tOgwmV9Qw_-I3geWigSoitn_OJ6q1IqVE-YZOD_JCoYvbBKVPtHK8Yv9dD0t5oe5AnDPFfbn46EnQLIujTiNn5r8kXSx_QtZYpkGanjsAzOce5V259k6_N6iVECJd3O-uTFs5sB7YBv9TPw/s1200/DSC_4274.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQWRr9BkUrKBLOdPOh3CrHc4SW2_UUXHEX0Ysw3vOaMx3tOgwmV9Qw_-I3geWigSoitn_OJ6q1IqVE-YZOD_JCoYvbBKVPtHK8Yv9dD0t5oe5AnDPFfbn46EnQLIujTiNn5r8kXSx_QtZYpkGanjsAzOce5V259k6_N6iVECJd3O-uTFs5sB7YBv9TPw/s16000/DSC_4274.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wędrując przez górne partie Warmatsgundtal</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Końcówka podejścia okazała się bardzo przyjemna, zamiast dreptania w kamienistym terenie, za wyjątkiem krótkiego przejścia skrajem piargu, ścieżka zawijała wśród bujnych traw, zarysowując przed nami kształty nieodległej przełęczy. W połączeniu z dużo niższą temperaturą niż przed mniej więcej godziną, półtorej, szło mi się wręcz wybornie.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="clear: left; float: left; font-family: Nunito; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilVdSIHpaeFWinePnq2rKKEynF7PWfI-eDL9WPmRX24zPXmiVWXGGkN5JHrY0pIxKsukvh1CwroS3c_TsmS45cOcCSGQGxmG9KMUsWulnP0gO3eo4Gw82l_Xg-Nsxm0bHimibpd2jD0oN-UykEwWNd0wWQczFnpVvmxtwR68sHBfZTib32wlxGm1zC2A/s16000/DSC_4278.jpg" /><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwSaiXU3oHUamuaZhC_vZf3pTA6oufF-urezAGcDCI6d9iufwypqkHWJcXPb8IS5Lo5s3IcW9vecugZeEj-5WfojRonNL0fFTVqJalpt1BFWpwEUrZC87dVMxuE-dP0J9MllFqTWxqJ8e48R9YjK_HwavPhiniiEh1Hf5txPJwdR7rfXjFZVxyjEtejg/s16000/DSC_4285.jpg" style="text-align: left;" /></span>Na przełęcz szlak wydostaje się za pomocą takich o to zakosów...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggN5RwkvwQx3pVEwBt9YJgoLv7hkJtAwDZzW3tlsIcoEFGNW_JrvDDP9xycEfeuVXgcyCQ2PpHj6vOOWXmX8wWLg_H8XVHSnb-xZVHBho85bKh5ki3QP9CBtglr7AycRY5ooFDQfSToM8y-HdQzuinNeVmY7Eej1tlZZMsGcE2I-uFpAvdYKkPgqOhYA/s1200/DSC_4284.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggN5RwkvwQx3pVEwBt9YJgoLv7hkJtAwDZzW3tlsIcoEFGNW_JrvDDP9xycEfeuVXgcyCQ2PpHj6vOOWXmX8wWLg_H8XVHSnb-xZVHBho85bKh5ki3QP9CBtglr7AycRY5ooFDQfSToM8y-HdQzuinNeVmY7Eej1tlZZMsGcE2I-uFpAvdYKkPgqOhYA/s16000/DSC_4284.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">A tam wkrótce pójdziemy!</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwSaiXU3oHUamuaZhC_vZf3pTA6oufF-urezAGcDCI6d9iufwypqkHWJcXPb8IS5Lo5s3IcW9vecugZeEj-5WfojRonNL0fFTVqJalpt1BFWpwEUrZC87dVMxuE-dP0J9MllFqTWxqJ8e48R9YjK_HwavPhiniiEh1Hf5txPJwdR7rfXjFZVxyjEtejg/s1200/DSC_4285.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO0hIUIvndShDXCVrxw9F02XdJlv2d9ZH52Q7O_eVTQ7u9YMMACi01t7zQhfiDBhTY26k8wkm8a5xLVDJ7-kgxSZMgUnoa-ddbq7H3SLje9NhWTlCzSHefTZ_8UVvwduwNcnXKWV1qT_2ldXybxm4ceZplzJaja4wg53lSrT1nbk8XrBFfneItW8HBYQ/s1200/DSC_4286.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO0hIUIvndShDXCVrxw9F02XdJlv2d9ZH52Q7O_eVTQ7u9YMMACi01t7zQhfiDBhTY26k8wkm8a5xLVDJ7-kgxSZMgUnoa-ddbq7H3SLje9NhWTlCzSHefTZ_8UVvwduwNcnXKWV1qT_2ldXybxm4ceZplzJaja4wg53lSrT1nbk8XrBFfneItW8HBYQ/s16000/DSC_4286.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z perspektywy Fiderepass panorama Griesgundkopfu (tu akurat dosyć słabo widoczny), Alpgundkopfu (dominuje) i Rossgundkopfu nabiera dodatkowego smaczku</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z szerokimi uśmiechami na twarzach wydostaliśmy się na szerokie siodło Fiderepass z charakterystycznym kadrem w postaci Fiderepasshütte na tle Oberstdorfer Hammerspitze. Pierwsza część planu wykonana!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩 Fiderepass (2033 m n.p.m.) - 15:15</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7nKfCjFMMqDFk2ZT3VfJ49P6EKtFnUvf4IDdSFfIDOFshSKgDnISXlZaKUzvBrbDldjhyBXTaS_iL2JLCCO4-rSvxrmCOBQOJxOFQ_kR9xuQtitPurl2G6Cs5fNcqlZI7opDExofk0q0lQdjSKSC2ek5vxJwGsB9A-_YH_NBIPPMDQo_4I1f3q3sVPg/s1200/DSC_4289.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7nKfCjFMMqDFk2ZT3VfJ49P6EKtFnUvf4IDdSFfIDOFshSKgDnISXlZaKUzvBrbDldjhyBXTaS_iL2JLCCO4-rSvxrmCOBQOJxOFQ_kR9xuQtitPurl2G6Cs5fNcqlZI7opDExofk0q0lQdjSKSC2ek5vxJwGsB9A-_YH_NBIPPMDQo_4I1f3q3sVPg/s16000/DSC_4289.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ostatnie kroki przed Fiderepass. Ponad Kamilem inny gigant, Schafalpenkopf</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Fiderepass (2033 m n.p.m.) to jedna z najważniejszych przełęczy w podgrupie Sudostliche Walsertaler Berge, rozdziela bowiem leżący w jednej linii masyw Schafalpenkopfów, którego przedłużeniem jest pokazywane wcześniej na zdjęciach gniazdo Alpgundkopfu, od bliźniaczego duetu Oberstdorfer Hammerspitze-Hochgehrenspitze, którego kontynuacją jest także m.in. trawiasty Fellhorn. Jest zatem nie tylko głęboko wcinającym się między szczyty siodłem a w konsekwencji także łatwo dostępnym przejściem między Kleinwalsertal a Stillachtal, lecz też istotnym punktem topograficznym, dzielącym Sudostliche Walsertaler Berge na część południową i północną (bądź przynajmniej południową i środkową, jeśli przyjąć podział trzyczęściowy ze względu na odmienny charakter masywu Fellhornu).</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Samo schronisko (Fiderepasshütte), jeśli na przełęcz wychodzi się od strony Warmatsgundtal, wyłania się dopiero w momencie osiągnięcia praktycznie samej przełęczy i znajduje się tak naprawdę na szerokim płaskowyżu znajdującym się na północ od samej Fiderepass, 36 metrów ponad jej dnem. Ten dość okazały (choć nie należący do grupy największych w Alpach Algawskich) obiekt jest w stanie pomieścić w sumie ok. 120 osób (część miejsc sprzedawanych w ramach tzw. lagerów znajduje się na terenie tzw. schroniska zimowego, które znajduje się kilka metrów od budynku letniego), ale jest przy tym kameralny - osobiście naprawdę go lubię. Co więcej, schronisko mogę także pochwalić za to, że kiedy przy okazji innego pobytu dopadły mnie w nim dosyć poważne dolegliwości, to mogłem liczyć na pomoc. Przy czym tamten kryzys to historia na inną relację 😅</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><i>Rezerwacje? Najłatwiej przez portal <a href="https://www.huetten-holiday.com/huts/fiderepass-huette">huetten-holiday.de</a></i></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy5ls3TJ1nPl9yPzK6fB3Zps4RwG7iLMoLkzV22vIxjnzKFTrfe4lOrFBnZeyc5x8gFx0CzXwjl8iLMC_ESnY2eM5D0FFOGmOxG0fgv7Dl7MvWQP_PhJn_nE7wV3OnN__e8zUnD002ZZhmKEFIl7jDQnbrxwhj3pwxEEH7bIxHX07LGePmZTEDfuxvDg/s1200/DSC_4295.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy5ls3TJ1nPl9yPzK6fB3Zps4RwG7iLMoLkzV22vIxjnzKFTrfe4lOrFBnZeyc5x8gFx0CzXwjl8iLMC_ESnY2eM5D0FFOGmOxG0fgv7Dl7MvWQP_PhJn_nE7wV3OnN__e8zUnD002ZZhmKEFIl7jDQnbrxwhj3pwxEEH7bIxHX07LGePmZTEDfuxvDg/s16000/DSC_4295.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Nim jednak udaliśmy się do środka by zameldować się, przeszliśmy jeszcze na zachodnią stronę grzbietu przypadającą na Vorarlberg, by spojrzeć na urywającą się tam Wildental, czyli trzecią z bliźniaczych (obok Bargundtal i Gemsteltal, które Wam pokazywałem w relacji z Widdersteina) dolin bocznych w południowej części Kleinwalsertal.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">A skoro Wildental, to i nie może zabraknąć symbolicznego dla tego sąsiedztwa widoku na masyw Elfera i Liechelkopfu...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrSiWHQ_-g0oT5Tmq97PkT_EBzEuxSJQsSAcaX4kcQ4ho-nRgX1zbVhMRWz-HB3QnWX1qlG9eYRCRM2f_3_sOmOhvwqDU4B5GCJPtSPABeXIO_H8a02loS2itNzYT0UuIidvtkkrh25wAEd34xUOzg62KvYYA8NWwi9J-YM3z_eqH78JVMcDN1LRMwXQ/s1200/DSC_4303.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrSiWHQ_-g0oT5Tmq97PkT_EBzEuxSJQsSAcaX4kcQ4ho-nRgX1zbVhMRWz-HB3QnWX1qlG9eYRCRM2f_3_sOmOhvwqDU4B5GCJPtSPABeXIO_H8a02loS2itNzYT0UuIidvtkkrh25wAEd34xUOzg62KvYYA8NWwi9J-YM3z_eqH78JVMcDN1LRMwXQ/s16000/DSC_4303.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUIPsy9XQh8u4kcz3mJ3lfwMn9jpU6N6lREkRuZ1apo984oo6YuTZxZeTQTimYSWQLeO6dGtPQlwzemwWkfVGzF9zRkpu9gPrzNXwODGwzQHLreioUHA1ttTe3QEeWzW3_8Zcy5arTlYiXrkx2a6_V4lq6gR-yktsdwzBbhlkpGBtD5_3sMDD_ABigOg/s1200/DSC_4315-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="687" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUIPsy9XQh8u4kcz3mJ3lfwMn9jpU6N6lREkRuZ1apo984oo6YuTZxZeTQTimYSWQLeO6dGtPQlwzemwWkfVGzF9zRkpu9gPrzNXwODGwzQHLreioUHA1ttTe3QEeWzW3_8Zcy5arTlYiXrkx2a6_V4lq6gR-yktsdwzBbhlkpGBtD5_3sMDD_ABigOg/s16000/DSC_4315-Pano.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Masyw Elfera wraz z Wildental, jedną z dolin bocznych Kleinwalsertal</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiB-3SbAEaEy7EzuwbT2N5Nownr59n0V2uLRB3D8SF7lqwyhb2uq2QiV2nMEjNxqbTklFAeFHNoC7lepib5b5Ye3Fb2VDVLKUzqYdX4u4Gvjr8ljDHJPtznuWsOIHxd4C9mEtg-poWuVXu-FOcm5J_ZLAOTkhdm8M9YI3vsNuT8fvoViMuR-k2UkjUlQ/s1200/DSC_4321.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgiB-3SbAEaEy7EzuwbT2N5Nownr59n0V2uLRB3D8SF7lqwyhb2uq2QiV2nMEjNxqbTklFAeFHNoC7lepib5b5Ye3Fb2VDVLKUzqYdX4u4Gvjr8ljDHJPtznuWsOIHxd4C9mEtg-poWuVXu-FOcm5J_ZLAOTkhdm8M9YI3vsNuT8fvoViMuR-k2UkjUlQ/s16000/DSC_4321.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zbocza Ob. Hammerspitze opadające na stronę Wildental. Z lewej strony w głębi Hochgehrenspitze</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Podumaliśmy chwilę nad Wildental i poszliśmy do schroniska na zasłużony obiad (Linsentopf - zupa z soczewicy, do tego obowiązkowe piwko). Następnie zameldowaliśmy się i, po pozostawieniu plecaków w sali, na lekko wyruszyliśmy w stronę Oberstdorfer Hammerspitze, by postawić kropkę nad i. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩 Fiderepass (2033 m n.p.m.) - 18:20</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-lZ9f1r-O8HgtFS4ihUay6icPSrIkZOaYIyglIUVtZnf7HewFE7T1w6hUGIBxCpCrrD1qmD1E90dvlREFuqlanhiumura9VYcJ8ikPNFLwsSm6NScgQXCof8hRqWzwwwfV4I3M8qUdwjP4H27X5f6zW74LnJYnD-Oi1SWX4CYzIq6E8U-drCVjXKiMg/s1200/DSC_4330.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-lZ9f1r-O8HgtFS4ihUay6icPSrIkZOaYIyglIUVtZnf7HewFE7T1w6hUGIBxCpCrrD1qmD1E90dvlREFuqlanhiumura9VYcJ8ikPNFLwsSm6NScgQXCof8hRqWzwwwfV4I3M8qUdwjP4H27X5f6zW74LnJYnD-Oi1SWX4CYzIq6E8U-drCVjXKiMg/s16000/DSC_4330.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Późne popołudnie nad Fiderepass</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzeI-BnQMHzPt0P3C3S_tjA-RCplFmlQmLOLVkfgoANCJDyUHukyoHV8c2Q6ONnvJ68FD_igkAe78Grzc6w7EhFBCwu3S59GydtJAMDOsPs6jJFieRv7XC8VeavKRlbR0VYHlNuFq_IPR_iErbHdLUJrR9WNSye4mN9OEQCsZIS0XOzJm1iEzzXDm8Eg/s1200/DSC_4334.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzeI-BnQMHzPt0P3C3S_tjA-RCplFmlQmLOLVkfgoANCJDyUHukyoHV8c2Q6ONnvJ68FD_igkAe78Grzc6w7EhFBCwu3S59GydtJAMDOsPs6jJFieRv7XC8VeavKRlbR0VYHlNuFq_IPR_iErbHdLUJrR9WNSye4mN9OEQCsZIS0XOzJm1iEzzXDm8Eg/s16000/DSC_4334.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Raz jeszcze Elfer zamykający od południa Wildental.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;">Ścieżka początkowo przechodzi przez plateau, na którym zlokalizowane jest Fiderepasshütte, a następnie zaczyna podchodzić trawiastym zboczem, osiągając w końcu niewielką kulminację, z której rozpościera się urokliwy widok na schronisko i Schafalpenkopfy.</div><div style="text-align: justify;"><b><br /></b></div><div style="text-align: justify;"><i>Schafalpenkopfy to grupa trzech szczytów (Zachodni - Westlicher Schafalpenkopf, Środkowy - Mittlerer Schafalpenkopf i Wschodni, zwany też Wysokim - Höchster Schafalpenkopf), liczących odpowiednio 2272, 2302 i 2320 m n.p.m., które stanowią najwyższy obok Widdersteina i masywu Geisshorn-Liechelkopf-Elferkopf fragment Walsertaler Berge. W przeciwieństwie jednak do wcześniej wymienionych, są one skaliste i trudno dostępne (może z wyjątkiem najniższego Schafalpenkopfu), co stało się okazją do wytyczenia na ich terenie via ferraty (Mindelheimer Klettersteig). Jest ona jedną z dwóch najpopularniejszych (obok via ferraty łączącej Nebelhorn i Grosser Daumen, tzw. Hindelanger Klettersteig) dróg żelaznych w Alpach Algawskich.</i></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyssWz5OKey1A4dmL3mrumyGcnYYqTbdBW1er9Zdp8HY3MAoY0RxnVfIiJSptl-ViWlOYeIZoM8aE58558ZfNlt8N8SEaCHUcPgwzoJbtzlngzQL-mSuyLQK5xR-66kv_T--U5JIVq-JFP6FQyWyxX3Ebl7Xd3oiGgD7Ue8BD0rMeF5AN93rbaunkzsw/s1200/DSC_4335.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyssWz5OKey1A4dmL3mrumyGcnYYqTbdBW1er9Zdp8HY3MAoY0RxnVfIiJSptl-ViWlOYeIZoM8aE58558ZfNlt8N8SEaCHUcPgwzoJbtzlngzQL-mSuyLQK5xR-66kv_T--U5JIVq-JFP6FQyWyxX3Ebl7Xd3oiGgD7Ue8BD0rMeF5AN93rbaunkzsw/s16000/DSC_4335.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Płaskowyż na którym stoi schronisko, dalej obniżenie Fiderepass i Schafalpenkopf</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Po osiągnieciu pierwszej z kulminacji w grzbiecie w pakiecie z widokami na okolicę schroniska dostaliśmy również świetny widok poglądowy na topografię masywu Ob. Hammerspitze. Ścieżka dalej pięła się po stronie niższego, południowo-wschodniego wierzchołka, wkraczając w skalny, początkowo dosyć łatwy, teren.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXntR2rIJwoa7V1-Nr6NWzKrdMhOgaZkdjEFPbbQKHiMYX8rX_gZsxP6LxTKM9FN2iXbooszhtHirkKSUtj0Xt81QZRMqevPJW6wZwVESyIi1j_Koqnhho6fxQJN6Yw2luzNUrQQyJS8ZjDwjhDOej4GZwj_RRA6vcA48JW8q1z_X6j-5sNqFAfcp5JA/s1200/DSC_4337.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXntR2rIJwoa7V1-Nr6NWzKrdMhOgaZkdjEFPbbQKHiMYX8rX_gZsxP6LxTKM9FN2iXbooszhtHirkKSUtj0Xt81QZRMqevPJW6wZwVESyIi1j_Koqnhho6fxQJN6Yw2luzNUrQQyJS8ZjDwjhDOej4GZwj_RRA6vcA48JW8q1z_X6j-5sNqFAfcp5JA/s16000/DSC_4337.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Łatwiejsza część podejścia. Z lewej strony główny wierzchołek Ob. Hammerspitze</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqG4g4oKVcgSXAYd_vAARyoInLYInut2T4pUNWDLmvpbLzKPADzd58rwMoqztuNxRHrTJlfbxdCPnl95FOdCuQgUfa1ChWe2zpSxZqMhachacCzN3NX3XkBBHluZrECSH-I_v-vxLk-QltTJUxgY6lQ6jXdcB0iXQ1rVUr4vqpXz0kmlICundjwIX8ZQ/s1200/DSC_4339.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqG4g4oKVcgSXAYd_vAARyoInLYInut2T4pUNWDLmvpbLzKPADzd58rwMoqztuNxRHrTJlfbxdCPnl95FOdCuQgUfa1ChWe2zpSxZqMhachacCzN3NX3XkBBHluZrECSH-I_v-vxLk-QltTJUxgY6lQ6jXdcB0iXQ1rVUr4vqpXz0kmlICundjwIX8ZQ/s16000/DSC_4339.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">W pewnym momencie (trzeba zachować wzmożoną uwagę), słabo widoczna miejscami ścieżka zmienia kierunek na zachodni, schodząc wprost do żlebu urywającego się spod przełączki rozdzielającej oba wierzchołki. Ten odcinek jeszcze nie przyprawia większych trudności, ale te za sprawą kruchego podłoża i nachylenia mogą pojawić się po wejściu w żleb. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqy6zn4gq3Wf3rx8bR-M0kt3U5mnQSsr1qR2kcbvfNt_2VUg9lwNBCbya_Rn5hwkVlmNtlzJjcR2lAj876WGQCxwG41qTFywYuxV1TYZO_5lItwpWSYTxny_NCz66mFlc9fwimWsGj98oWyUErFKSAte10ed3M3x30a-n2Yz4Z3UYfGZlxi96peZej8w/s1200/DSC_4341.jpg" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="711" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqy6zn4gq3Wf3rx8bR-M0kt3U5mnQSsr1qR2kcbvfNt_2VUg9lwNBCbya_Rn5hwkVlmNtlzJjcR2lAj876WGQCxwG41qTFywYuxV1TYZO_5lItwpWSYTxny_NCz66mFlc9fwimWsGj98oWyUErFKSAte10ed3M3x30a-n2Yz4Z3UYfGZlxi96peZej8w/s16000/DSC_4341.jpg" /></span></a></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4BHvmnboZRXKx84dLyHHHrJXae8BuKGBG88LOu-zjpdOaCZiAy17s0jstCCkxM5aGbtxfaznhE-Ce921Zsa2NeRhgR4RTHBFbyHczReS4kyGFvpLnC3o6y7YnHheZK2GDh4ILT8ihiG4St4_dOqg33MDb6LWOOGULNvEsMUTiSmi7qoimRzy2lf2ZMw/s1200/DSC_4340.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4BHvmnboZRXKx84dLyHHHrJXae8BuKGBG88LOu-zjpdOaCZiAy17s0jstCCkxM5aGbtxfaznhE-Ce921Zsa2NeRhgR4RTHBFbyHczReS4kyGFvpLnC3o6y7YnHheZK2GDh4ILT8ihiG4St4_dOqg33MDb6LWOOGULNvEsMUTiSmi7qoimRzy2lf2ZMw/s16000/DSC_4340.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na wejściu w żleb. A w środku głuszec!</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Żleb, czy też skalna rynna, jest dosyć krótki/krótka (choć wypełniona kruchym materiałem skalnym!), i wyprowadza na lufiastą przełączkę zawieszoną ponad dolinką Schüsserkar. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Osiągając przełączkę należy znaleźć się po jej zachodniej stronie, co oznacza, że musimy przekroczyć dno żlebu.</i></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgItRasH19DBtUElBhVBwHKUuOl28mV-8Iz0J8eFZA-g7rcn-joBn3l2X_dGaaxcW-0-IFKm-q8rw6uMofqAcPtxhuthKBMq8P7ZKe6PfHbsQbi7_WkEdgcDexmJWOWr-ZQ-S4QtIF5kULSwC8bbzuyaX_6ulGnFrregFZMpVvzBo2gHLwxwe3d7Azghg/s1200/DSC_4345.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgItRasH19DBtUElBhVBwHKUuOl28mV-8Iz0J8eFZA-g7rcn-joBn3l2X_dGaaxcW-0-IFKm-q8rw6uMofqAcPtxhuthKBMq8P7ZKe6PfHbsQbi7_WkEdgcDexmJWOWr-ZQ-S4QtIF5kULSwC8bbzuyaX_6ulGnFrregFZMpVvzBo2gHLwxwe3d7Azghg/s16000/DSC_4345.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Północna, najbardziej łagodna (i najlepiej dostępna) część Sudostliche Walsertaler Berge. Bliżej Kanzelwand z Gundkopfem (widoczna stacja kolei gondolowej z Riezlern), dalej Fellhorn wraz z Schlappoldkopfem i Sollerkopfem. Widok z przełączki nad Schüsserkar</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Najbardziej ekscytująca część wędrówki, to już w zasadzie klasyczna wspinaczka - obejmująca przejście po pionowej ścianie wyrastającej ponad przełączką z pomocą trzech klamer. Ze względu na dość duże odstępy między klamrami, niższe osoby jak sądzę mogą mieć problemy - przy moich 173 centymetrach czułem lekki dyskomfort.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Fragment ten oceniany jest ogólnie na II+ i na pewno odradzam go osobom zmagającym się z lękiem wysokości.</div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLP-xGQ_ZTDPpa9lWKUzwUIOH6sLnoZj5TboVD68xraqWEn2tV72hcokG10pGuvBgtYLrCNhgy_DXrH6klehLevtIPUan5SDTee1-LtIQauOupNnXn230ZsmCf8czJ3LbMpfHOn-IdR8zM5rC7oE8KRDCl0irgxySszdpNICNZmiYtsHbi3esyyl8M8A/s1200/DSC_4351.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLP-xGQ_ZTDPpa9lWKUzwUIOH6sLnoZj5TboVD68xraqWEn2tV72hcokG10pGuvBgtYLrCNhgy_DXrH6klehLevtIPUan5SDTee1-LtIQauOupNnXn230ZsmCf8czJ3LbMpfHOn-IdR8zM5rC7oE8KRDCl0irgxySszdpNICNZmiYtsHbi3esyyl8M8A/s16000/DSC_4351.jpg" /></span></a><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Po pokonaniu ścianki (niestety nie mam jej zdjęcia z uwagi na to, że przed wejściem do żlebu schowałem aparat, ale możecie ją podejrzeć <a href="https://f.hikr.org/files/3257542.jpg" target="_blank">TUTAJ</a>) od razu wychodzimy na dosyć ciasnawy wierzchołek Oberstdorfer Hammerspitze. Dotrzeć nań można także od północnego-zachodu - przez sąsiedni Hochgehrenspitze granią (również bez szlaku; trudności II, mogą wystąpić problemy orientacyjne), co w konsekwencji zarysowuje atrakcyjną wizję nieco dłuższego spaceru, choć z pewnością dla osób o odpowiednim rozeznaniu topograficznym i pewności w skale.</span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sama panorama ze szczytu nie należy do najbardziej rozległych w Alpach Algawskich (widok na południe jest nieco przysłonięty przez wyższy masyw Schafalpenkopfów), ale ze względu na położenie Obertstdorfer Hammerspitze na mapie, jest mocno zróżnicowana i przez to atrakcyjna dla oka. Absolutnym hitem, po który warto było się z pewnością na niego wybrać, był widok białej piramidy Hochvogla na tle zielonych szczytów Grupy Hofatsa i Rauhecka (Hofäts- und Rauheckgruppe).</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"> </span><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">🚩 </span><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">Oberstdorfer Hammerspitze (2260 m n.p.m.) - 19:00</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2qxdTQRDGYWURCfH8C4gXkBu0OyMfxw2qZ75eUXBrS0GQVL_3lGmK3vWmB8jeSYkz8Y-z7q6CgaumSHM5YWHNf-5jcnicjhQXYFUoMcq1fa9Fwp4BDyKBT0WivTUL3n-cZvG7K4PqPtyMrnQTzKameuxc5jnnctjBORS2ZvJktgi8EmpWe6AkFhfUwA/s1200/DSC_4357.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2qxdTQRDGYWURCfH8C4gXkBu0OyMfxw2qZ75eUXBrS0GQVL_3lGmK3vWmB8jeSYkz8Y-z7q6CgaumSHM5YWHNf-5jcnicjhQXYFUoMcq1fa9Fwp4BDyKBT0WivTUL3n-cZvG7K4PqPtyMrnQTzKameuxc5jnnctjBORS2ZvJktgi8EmpWe6AkFhfUwA/s16000/DSC_4357.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama część pierwsza: na pierwszym planie Alpgundkopf z Griesgundkopfem, ostatni plan to Grupa Kreuzecka (z prawej strony zdjęcia) i Hofatsa (z lewej strony zdjęcia) oraz bielejąca piramida Hochvogla</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvHE-9IDgVtu-1caAGxrKFbxoKMEp0Via94C43p8bQxMEBRVqhpdRwgavV7ea2eN9dgekIewXvl6O3Op6Qai9VDPWkXr9Vnel_ctIUMH7-68MP2UICFhDt4HM9X7cgQ9hvB0Udou5XskgpZuYGywe5M3zoQ2R5BRkQ5902d0WPff5hGitf55HwAQHuQ/s1200/DSC_4349.jpg" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvHE-9IDgVtu-1caAGxrKFbxoKMEp0Via94C43p8bQxMEBRVqhpdRwgavV7ea2eN9dgekIewXvl6O3Op6Qai9VDPWkXr9Vnel_ctIUMH7-68MP2UICFhDt4HM9X7cgQ9hvB0Udou5XskgpZuYGywe5M3zoQ2R5BRkQ5902d0WPff5hGitf55HwAQHuQ/s16000/DSC_4349.jpg" /></span></a><br /></span><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na pierwszym planie niższy szczyt Ob. Hammerspitze, kolejny plan to wschodnie ramię Schafalpenkopfa z przełęczą Fiderescharte i mało wybitnym szczytem Saubuckelkopf (2215 m n.p.m.), a trzeci, ostatni, przedstawia Główny Grzbiet Algawski (Allgäuer Hauptkamm)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjODGJVHnnFi7e_tdkAns56Dij5X_lQryYpcBhr9xHrirvVj_3VztrZc0H8jlUEWayawovlNbv8sly7bIhIlfosnagCnCyA7ymx5aomzmMF0xjuV1J5t9Ufn-eujgCQkKR7HGfJYdUKz61JdT6Yj3DEtASM33buVxr7fe7Qa9V598Uwo-7lTyjlbDqlSQ/s1200/DSC_4381.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjODGJVHnnFi7e_tdkAns56Dij5X_lQryYpcBhr9xHrirvVj_3VztrZc0H8jlUEWayawovlNbv8sly7bIhIlfosnagCnCyA7ymx5aomzmMF0xjuV1J5t9Ufn-eujgCQkKR7HGfJYdUKz61JdT6Yj3DEtASM33buVxr7fe7Qa9V598Uwo-7lTyjlbDqlSQ/s16000/DSC_4381.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Algawski Triumwirat w dużym przybliżeniu. Od lewej smukła turnia Trettachspitze (2595 m n.p.m.), następnie Mädelegabel (2645 m.n.p.m.) i Hochfrottspitze (2648 m n.p.m.). Na zdjęcie załapał się również Bockkarkopf (2609 m n.p.m.)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJbnCylueXnalnuG5ZJCaSXFc9Nk-72D1gjbAK9iT8bdFH8D0FgaE5-rtlZMicdmwZEirr0NZWpK4KM9ad7GytKGvpFfkKuJBIAshbKr7fKCtf7OewHlETkDOB8QTE1YVExulcq_1jmMtS3zdhaB1QIy-crZ8FkpoBkqmMZBxBBuPcU9uo6yx3ua9kjg/s1200/DSC_4358.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJbnCylueXnalnuG5ZJCaSXFc9Nk-72D1gjbAK9iT8bdFH8D0FgaE5-rtlZMicdmwZEirr0NZWpK4KM9ad7GytKGvpFfkKuJBIAshbKr7fKCtf7OewHlETkDOB8QTE1YVExulcq_1jmMtS3zdhaB1QIy-crZ8FkpoBkqmMZBxBBuPcU9uo6yx3ua9kjg/s16000/DSC_4358.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ciasny wierzchołek a za nim Schafalpenkopfy trzy (zza Höchster Schafalpenkopfu wyłania się Biberkopf), następnie Kemptner Kopf (z trawiastym wierzchołkiem) i podwójny Angerer Kopf (2263 m n.p.m.). Dalej grań ponownie nabiera wysokości, przechodząc przez kulminację zwornikowego Liechelkopfu (2384 m n.p.m.)</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGrOBkHbYKhrfKlB7siInu2Ym87YWniIlJuUqTBIZADQiiOJ9lbJygLzogn0P-sC6SQhJzHJ8HM_uAzR1pnSVy3XEn_FuZ5Z7fNSsqn09F2m2OYT-PMfMoYUwBmNYM2jtR_o2m5T954F1c2X0VuSP7XPaKWrLDJvHlpQl3BGYEfCEHTb-uThzvYzESOg/s1200/DSC_4359.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGrOBkHbYKhrfKlB7siInu2Ym87YWniIlJuUqTBIZADQiiOJ9lbJygLzogn0P-sC6SQhJzHJ8HM_uAzR1pnSVy3XEn_FuZ5Z7fNSsqn09F2m2OYT-PMfMoYUwBmNYM2jtR_o2m5T954F1c2X0VuSP7XPaKWrLDJvHlpQl3BGYEfCEHTb-uThzvYzESOg/s16000/DSC_4359.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Najwyższa część Walsertaler Berge. Na prawo od Elfera wyłania się Grosser Widderstein</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq956smwslFFxOSFBiavOMeYbY3P4kcp0RwkX1F9nmh3XXWlKH989ptpphsLoFXOnLoTUuvJCO8HF0QV-pnsc9BlMfMEkT22t57eKXPfYE3LZSPi7aPwMVmJNlRSPTTH5id7wLoErgENfeA1tevEWgdi7z76QnySSgpMAT_s3EiAX7FaF9Lq6TK8ZUiA/s1200/DSC_4407-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq956smwslFFxOSFBiavOMeYbY3P4kcp0RwkX1F9nmh3XXWlKH989ptpphsLoFXOnLoTUuvJCO8HF0QV-pnsc9BlMfMEkT22t57eKXPfYE3LZSPi7aPwMVmJNlRSPTTH5id7wLoErgENfeA1tevEWgdi7z76QnySSgpMAT_s3EiAX7FaF9Lq6TK8ZUiA/s16000/DSC_4407-2.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Podgrupa Hornbachkette. Rogaty masyw Krottenspitze-Öfnerspitze, Marchspitze (nieco w głębi) i Gr. Krottenkopf, najwyższy szczyt Alp Algawskich</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na górze długo nie zabawiliśmy - po pierwsze, jak już wspomniałem, wierzchołek główny Ob. Hammerspitze naprawdę nie należy do tych najbardziej ustronnych miejsc na ziemi, a po drugie, z tyłu głowy mieliśmy konieczność powtórnego przeprawienia się przez kilkumetrową ściankę, którą chcieliśmy mieć z głowy przed zachodem słońca...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4sTfFKOx6VJYHW79COnBphRyyK0fek3kSZlVOW0WEK2ZTVHD5mQvtxSepiBnamm_nzw4ExhS728m0K_Kc4atYC2boxjszYFahS4PB5v9Zeh24MoRbhJOgJIkcje90K73IsjzIAkwkAasYqGWSMGoBQzWbt5luz2iQ3MNLOz-TORmz4DbrgaP9KcZBkg/s1200/DSC_4416.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="702" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4sTfFKOx6VJYHW79COnBphRyyK0fek3kSZlVOW0WEK2ZTVHD5mQvtxSepiBnamm_nzw4ExhS728m0K_Kc4atYC2boxjszYFahS4PB5v9Zeh24MoRbhJOgJIkcje90K73IsjzIAkwkAasYqGWSMGoBQzWbt5luz2iQ3MNLOz-TORmz4DbrgaP9KcZBkg/s16000/DSC_4416.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na szczęście bez najmniejszego zadraśnięcia udało nam się pokonać zarówno ściankę jak i sypiący się żleb, przez co w doskonałych humorach wróciliśmy z powrotem na Fiderepass by przy piwku doczekać zmierzchu...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩 Fiderepass (2033 m n.p.m.) - 20:15</span></div></span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD4375_UYklAzHzkCicAvasCn9GJxTrLCt70XkDQoMNC7bit9BAZLwJQ6DOCbgSxNNTjc3KH6y7_7L6a_F_1lPiN7Wds0PnFAQBh54mem7y8IHjKg1HtUOKTXzAVJIppP8ttqKRlfxydif7JfsAvxeU_39P4MQMze-HOTRBO2FI2k2978sZtPRmyceWA/s1200/DSC_4431.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD4375_UYklAzHzkCicAvasCn9GJxTrLCt70XkDQoMNC7bit9BAZLwJQ6DOCbgSxNNTjc3KH6y7_7L6a_F_1lPiN7Wds0PnFAQBh54mem7y8IHjKg1HtUOKTXzAVJIppP8ttqKRlfxydif7JfsAvxeU_39P4MQMze-HOTRBO2FI2k2978sZtPRmyceWA/s16000/DSC_4431.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hohe Ifen (2230 m n.p.m.) i zachód nad Kleinwalsertal</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgts_LVaPLmzUlw0pi-JuAJc9WE8bdqf9eXT8-Y3fD-zTU_hkSKHEvjLDr_VYhUHg3WYZHg1T2lZlEFfnsnsM953G9g0ZjpDfweFziKS-z2pJd9p5ZQblYa8YEA5ucm-YehoL07P9MHxj0l2sXQ2mZDsAIkyiQMm0KNEZ-fcebPKq9Dt4mYI02T1aUzEQ/s1200/DSC_4451.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgts_LVaPLmzUlw0pi-JuAJc9WE8bdqf9eXT8-Y3fD-zTU_hkSKHEvjLDr_VYhUHg3WYZHg1T2lZlEFfnsnsM953G9g0ZjpDfweFziKS-z2pJd9p5ZQblYa8YEA5ucm-YehoL07P9MHxj0l2sXQ2mZDsAIkyiQMm0KNEZ-fcebPKq9Dt4mYI02T1aUzEQ/s16000/DSC_4451.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Schneck (w środku) i Hofats (z prawej) na dobranoc...</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Niedługo po tym jak nad górami zapadł zmrok, odmeldowaliśmy się z tarasu i po upragnionej po ciepłym dniu kąpieli zapakowaliśmy się do śpiworów z zamiarem wczesnej pobudki kolejnego dnia i wymarszu jeszcze przed wschodem słońca. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Będzie się działo, z</span><span style="font-family: Nunito;">atem słyszymy się w kolejnej relacji!</span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Nhnfjd-jueI3pwyipaQORgZNvWbCxbnafsXgO6GNBeemuMxW7lZxQxJk06PL0xkIi_j6TNmJn-2IssXJkHNKRTRcbHEi06CpZzJ8XqMrEs_9pc_-gN1WVViF4i9-eu9eCPXZztcU5gfThMS_0b4gY8Kj-HQ-IJCTmYQCeffXOSCV07slG1QdXivMkigp/s1513/Zrzut%20ekranu%202023-07-19%20192613.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="924" data-original-width="1513" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Nhnfjd-jueI3pwyipaQORgZNvWbCxbnafsXgO6GNBeemuMxW7lZxQxJk06PL0xkIi_j6TNmJn-2IssXJkHNKRTRcbHEi06CpZzJ8XqMrEs_9pc_-gN1WVViF4i9-eu9eCPXZztcU5gfThMS_0b4gY8Kj-HQ-IJCTmYQCeffXOSCV07slG1QdXivMkigp/s16000/Zrzut%20ekranu%202023-07-19%20192613.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Trasa wycieczki. Źródło: alpenvereinaktiv.com</span></div></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-15855380286814097092023-06-12T20:15:00.001+02:002023-06-12T20:15:48.491+02:00Wiosenne uroki Beskidu Śląskiego, czyli sentymentalny powrót na Baranią Górę<p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwztMq5_Bvt2TA091b1B1PsRjsFCofJxd5gy75GBFnxqS4mUrpdqmdpi2uWYd6oC7JW2n_sL4mF9fkFW6n2AvtFo2h08Etlog_efV82QhB_7oL4BkR5xabakyzxmDpmGAX5vT_I2KwVWnPQSrUMB1X9uHK2UPJvTJIwjfqpk4QBWC7Y1-_Ye0Ug1p25w/s1200/DSC_8008.jpg" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="757" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwztMq5_Bvt2TA091b1B1PsRjsFCofJxd5gy75GBFnxqS4mUrpdqmdpi2uWYd6oC7JW2n_sL4mF9fkFW6n2AvtFo2h08Etlog_efV82QhB_7oL4BkR5xabakyzxmDpmGAX5vT_I2KwVWnPQSrUMB1X9uHK2UPJvTJIwjfqpk4QBWC7Y1-_Ye0Ug1p25w/s16000/DSC_8008.jpg" /></span></a></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tradycja moich wyjazdów na Słowację w majówkę, która pozwalała w tym okresie roku odkryć takie perełki jak Góry Kremnickie, Góry Szczawnickie czy Jaworze, utrzymywała się praktycznie corocznie, aż w 2020 roku została niespodziewanie przerwana przez obostrzenia pandemiczne, uniemożliwiające wyjazdy zagranicę, jak również nocowanie w hotelach i pensjonatach turystycznych, co doprowadziło do tego, że owego parszywego roku, chcąc sprawnie dostać się w góry i jednocześnie na noc wrócić do mieszkania w Gliwicach, po upływie paru ładnych lat postanowiłem ponownie wybrać się na szlaki Beskidu Śląskiego.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pogoda zapowiadała się tamtego dnia sympatycznie, dlatego za cel obrałem sobie Baranią Górę - tak by móc cieszyć się atrakcyjnymi widokami, które ten szczyt oferuje. W ramach jednak pewnej odmiany na górę planowałem dostać się od wschodu, czyli od strony doliny Soły. Ten sposób gwarantował mi, że drugi najwyższy szczyt pasma odkryję nieco na nowo, gdyż do tej pory na Baranią wchodziłem wyłącznie od strony Skrzycznego lub od strony Wisły - przez Cieńków lub przez dolinę Białej Wisełki. Wybrane odcinki miałem zatem przejść pierwszy raz w życiu, co podnosiło moją ciekawość. Co więcej, ponieważ był to pierwszy wyjazd po bardzo długim okresie odosobnienia, to tym bardziej szykowałem się do niego z poczuciem większego zniecierpliwienia niż zwykle. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dzień zacząłem od kolejowej przejażdżki - najpierw do Katowic i następnie do Żywca. Tam miałem kilkadziesiąt minut czasu do autobusu, postanowiłem więc udać się jeszcze do sklepu by zrobić małe zakupy na drogę. Do plecaka trafiły wkrótce - bezwarunkowo - kabanosy, paczka orzechów, dwa snickersy, butelka powerade'a i woda mineralna.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Ponieważ po wyjściu ze sklepu miałem jeszcze kilka minut, to postanowiłem wejść do żabki i czekać w towarzystwie hotdoga. Autobus punktualnie przyjechał i zawiózł mnie zgodnie z rozkładem do pętli w Radziechowach, gdzie bez trudu odszukałem niebieską kropkę symbolizującą początek szlaku. Poprawiłem plecak i ruszyłem przed siebie.</span><span style="font-family: Nunito;"> </span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD3g92w-9RMvXP7Z-Q_7p4N-z50rQ8EuQEOB_pAa9Y5h4KRlQI2MyFlyjuRDhhfvHIj-YT-3zH9wJLiD2vz6coj1dUlE2pRbZKYe41E6sCVCC-5RWY8G2DMjxS8He_IfAYBByyKKVoV8hPHurfkcXgWPi5EQhjCDPK49mqnACvX3_9P_DQZbafwVTXZA/s1200/DSC_7850.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD3g92w-9RMvXP7Z-Q_7p4N-z50rQ8EuQEOB_pAa9Y5h4KRlQI2MyFlyjuRDhhfvHIj-YT-3zH9wJLiD2vz6coj1dUlE2pRbZKYe41E6sCVCC-5RWY8G2DMjxS8He_IfAYBByyKKVoV8hPHurfkcXgWPi5EQhjCDPK49mqnACvX3_9P_DQZbafwVTXZA/s16000/DSC_7850.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zabudowania Radziechowów</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Początkowo szlak wiódł pośród zabudowań a kolejne metry (i odległość do Matyski) wyznaczały stacje drogi krzyżowej. Bardzo miło wspominam ten odcinek - ciągnące się powyżej miejscowości łąki były obficie porośnięte mleczami, które wspaniale dekorowały krajobraz.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvvzA8ObUUYmqEFXd-ZKNeg9DYE3PDyrjP1zCpPoz-HGDzkJt-p4IZU2iKtPNVMZT2_y-MrSJJNd6OPTPDf6CimRey-_jfz6gLEAlcqqWXLjGLFgz3OnESbdYKw9PH3U9low01Z2xJBwpIlG0W2FEDnHW9_bYWLytrajcjix0VBIzeMdBvIL543vV9_g/s1200/DSC_7852.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvvzA8ObUUYmqEFXd-ZKNeg9DYE3PDyrjP1zCpPoz-HGDzkJt-p4IZU2iKtPNVMZT2_y-MrSJJNd6OPTPDf6CimRey-_jfz6gLEAlcqqWXLjGLFgz3OnESbdYKw9PH3U9low01Z2xJBwpIlG0W2FEDnHW9_bYWLytrajcjix0VBIzeMdBvIL543vV9_g/s16000/DSC_7852.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Przede mną - Matyska</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Jedynym mankamentem była asfaltowa droga i co jakiś czas przejeżdżające samochody, przez co starałem się maszerować dosyć żwawo by jak najszybciej wyswobodzić się z tych "kleszczy". W tym celu trzeba było jak najszybciej dotrzeć pod Matyskę.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjguXZSEe3yG4DQqC6TA79V_9yTaWcMxfGcXQOvixB-FP9oAou2JU2g9nyNsy_xqo2jjfbrBv_JEAY-iWMR1uZ22kOy2OkdaH1JVPJ4uxit4g9fg3l5Ku6vcWTUsjfUA2aPF4K7TrGlLHzxu9lIKx9hjIeSta3eeFVC-EtX9k4d3P2lf2wpt2N8cculmA/s1200/DSC_7854.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjguXZSEe3yG4DQqC6TA79V_9yTaWcMxfGcXQOvixB-FP9oAou2JU2g9nyNsy_xqo2jjfbrBv_JEAY-iWMR1uZ22kOy2OkdaH1JVPJ4uxit4g9fg3l5Ku6vcWTUsjfUA2aPF4K7TrGlLHzxu9lIKx9hjIeSta3eeFVC-EtX9k4d3P2lf2wpt2N8cculmA/s16000/DSC_7854.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A po drugiej stronie Soły - Grojec</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Na przełęczy zboczyłem ze szlaku i za ciągnącą się tu drogą krzyżową wdrapałem się na szczyt Matyski, którą przewodniki bardzo mocno wychwalają, i rzeczywiście muszę przyznać, że zrobiła na mnie ona spore wrażenie. Przy czym, jak sądzę, spora w tym zasługa także i samej pory roku: intensywna świeża zieleń traw, w połączeniu z kwitnącymi drzewkami owocowymi - to wszystko uatrakcyjniało, "dekorowało" wręcz, tutejszą panoramę.<br /></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfAbBUzaVocyi8oanH5KHjLRAnPrt6Xggja8tt67xu0k3drGKA--t2akL3Afw1tmn4Mh_cOJ9Im5GST6DbP4sXJ408y2bWZG9IHSe4-R9UOa88fm4vv8kHvuKd0X9FJbxaIxQAizK0Up-LM4B3zWXlS77nis2upTzGvVBq_L0DIGt1ES5RompAyrC7VA/s1200/DSC_7858.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfAbBUzaVocyi8oanH5KHjLRAnPrt6Xggja8tt67xu0k3drGKA--t2akL3Afw1tmn4Mh_cOJ9Im5GST6DbP4sXJ408y2bWZG9IHSe4-R9UOa88fm4vv8kHvuKd0X9FJbxaIxQAizK0Up-LM4B3zWXlS77nis2upTzGvVBq_L0DIGt1ES5RompAyrC7VA/s16000/DSC_7858.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJikycaPnAOkidGF-I1BEmAktKEbNIwQUpcoMeReTlrtChEfGTgbyX1crNuZPRtOCl6kPa2ttwh2x08KkUVbUiOLupXI3luLaRcWvmqzxVLxGk9e4xS67ibBm-sxhMT6He1ztYuFAHWAqDFeRYZU1VpMbBTzkNnqglwBb64rjIjCTkuwfIWLDooXwsBA/s1200/DSC_7862.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJikycaPnAOkidGF-I1BEmAktKEbNIwQUpcoMeReTlrtChEfGTgbyX1crNuZPRtOCl6kPa2ttwh2x08KkUVbUiOLupXI3luLaRcWvmqzxVLxGk9e4xS67ibBm-sxhMT6He1ztYuFAHWAqDFeRYZU1VpMbBTzkNnqglwBb64rjIjCTkuwfIWLDooXwsBA/s16000/DSC_7862.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoczki ze szczytu Matyski</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na Matysce posiedziałem kilkanaście minut, ale wkrótce wygonił mnie z niej chłód, który dotknął okolicę gdy tylko słońce schowało się za chmurami. Powróciwszy z powrotem na szlak (Matyskę on formalnie pomija), zacząłem przechadzkę pośród domostw osiedla Suchedla, najwyżej położonej części Radziechowów.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcYx4t9VhnXQwy-rHfsQF0RUxUFYxDpPLBgBgaNourWnlzDifq1r9KDjdSMgg9ZVNsmQKQkbT_sLhm1Lhk84JHedllWqPv7w7WK5LiShXe9SKOBczCxYgFMMPJFg3dQe3PaWNbZRc6vK5khCGWv_L8_XuHq-4yTnQYmD7su_VNqRlLsSC4ouboSA1JwA/s1200/DSC_7898.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcYx4t9VhnXQwy-rHfsQF0RUxUFYxDpPLBgBgaNourWnlzDifq1r9KDjdSMgg9ZVNsmQKQkbT_sLhm1Lhk84JHedllWqPv7w7WK5LiShXe9SKOBczCxYgFMMPJFg3dQe3PaWNbZRc6vK5khCGWv_L8_XuHq-4yTnQYmD7su_VNqRlLsSC4ouboSA1JwA/s16000/DSC_7898.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd0jtsTkJHVjQ0RcD59adDpZC7x2ZVqmTdwcUFC3y65hG3UJGuYFAGUj1FwQAIO_BwtY9NSbXeZn3888MjPPjbs4kZsWKazLtPYrXvvWiqi7d4Qhc2EIDWShHVgXj3q52t1BaVaXfe4oqWtz7iQnyYppkYVtSYoQ9UP0-Mhvs-9LC5TLI7U0cFUQguIQ/s1200/DSC_7899.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgd0jtsTkJHVjQ0RcD59adDpZC7x2ZVqmTdwcUFC3y65hG3UJGuYFAGUj1FwQAIO_BwtY9NSbXeZn3888MjPPjbs4kZsWKazLtPYrXvvWiqi7d4Qhc2EIDWShHVgXj3q52t1BaVaXfe4oqWtz7iQnyYppkYVtSYoQ9UP0-Mhvs-9LC5TLI7U0cFUQguIQ/s16000/DSC_7899.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpc36ik5Dlz-1oOLrQHlMs1MXVqkzXjdqze0KhxMRNR4xyZxyWmekTgSJxDmqAUYWIO9r2-Pzi_tZIYZOpGd8wMKqAWttNT5WHKWxe8wOAGOD4c-3YkoC6uXF_h3-5gmZQxWl7hzWADg9WlIikpwUUjXy7mfp3qL8XfTVJQHfuzZCRR08SEyJ7Jg2pg/s1200/DSC_7902.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCpc36ik5Dlz-1oOLrQHlMs1MXVqkzXjdqze0KhxMRNR4xyZxyWmekTgSJxDmqAUYWIO9r2-Pzi_tZIYZOpGd8wMKqAWttNT5WHKWxe8wOAGOD4c-3YkoC6uXF_h3-5gmZQxWl7hzWADg9WlIikpwUUjXy7mfp3qL8XfTVJQHfuzZCRR08SEyJ7Jg2pg/s16000/DSC_7902.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Przez zabudowania osiedla Suchedla...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Zaraz powyżej ostatnich zabudowań szlak "rozpędził się", zmuszając do krótkiej, ale dość intensywnej wspinaczki. Narzucając mi spore wymagania sprawnie wyprowadził mnie na krawędź grani, na wysokość niespełna 800 m n.p.m...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjschs1aWbkWus08Pz_bDL7mCbbQpn_1v-gV_xC4Uo5fAEDko3utrjV-AjplZ9TACeGKge8AzqgJtQPIxNIUFiVLGvNaV_pC3_O13lm2qd0B-GntCbLm27M9egdcCRJmZuyM5lAtzPGTljvoSZozMqz1VsMlTWTJBAjAoFExQrgOuYQlKnZUhePGpt3zg/s1200/DSC_7904.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjschs1aWbkWus08Pz_bDL7mCbbQpn_1v-gV_xC4Uo5fAEDko3utrjV-AjplZ9TACeGKge8AzqgJtQPIxNIUFiVLGvNaV_pC3_O13lm2qd0B-GntCbLm27M9egdcCRJmZuyM5lAtzPGTljvoSZozMqz1VsMlTWTJBAjAoFExQrgOuYQlKnZUhePGpt3zg/s16000/DSC_7904.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Fragment stromego podejścia na grzbiet</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Muszę dodać, że osiągnięcie grani kładzie poniekąd kres wymagającym podejściom - specyfiką niebieskiego szlaku jest bowiem to, że mimo wyraźnej różnicy wysokości między Kotliną Żywiecką a głównym grzbietem Beskidu Śląskiego, przeprowadza turystów względnie bezboleśnie. Inaczej niż inny szlak niebieski prowadzący przez Halę Jaskową na Skrzyczne bądź szlak czerwony z Węgierskiej Górki, które w rzeczy samej bywają wyczerpujące.</div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZs1RSySZcnJvfi5BkuDUKz6hufkm0rop4fJHphUHXv7a--6oQkIDXjUDxpx0XFrOg2XfjeSROaXmTnR-NuMY17OWWwxPiFg3ICS5cq5UpyJhdscL9yiBd6mywPHxM5rxkJ7FCo-xukWYvzWFAtBs1eVHM-wFLUz3gty6H9QAqolDJn-RyoV4NzdZIJQ/s1200/DSC_7909.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZs1RSySZcnJvfi5BkuDUKz6hufkm0rop4fJHphUHXv7a--6oQkIDXjUDxpx0XFrOg2XfjeSROaXmTnR-NuMY17OWWwxPiFg3ICS5cq5UpyJhdscL9yiBd6mywPHxM5rxkJ7FCo-xukWYvzWFAtBs1eVHM-wFLUz3gty6H9QAqolDJn-RyoV4NzdZIJQ/s16000/DSC_7909.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Miejscami można dotrzeć pasmo Rysianki i Romanki</span></div><div style="font-size: large;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf69OCtPAT3JtuQYTWCqjVoFMPJjyNGh45CwhUylfC66qh8Vqhg-KYRz93_irvLItVeRQdl5wWgb7ko1733d7CWT79bxCZEPSOLTPdhYnNFCVieLfcoUXP4SHLUn4cOq7KUP8DDdI00o8ZxsME0vkFSX8gTpO1QrF2sUwW9CQoPuu1_IXL2mNF4Mf-nQ/s1200/DSC_7912.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhf69OCtPAT3JtuQYTWCqjVoFMPJjyNGh45CwhUylfC66qh8Vqhg-KYRz93_irvLItVeRQdl5wWgb7ko1733d7CWT79bxCZEPSOLTPdhYnNFCVieLfcoUXP4SHLUn4cOq7KUP8DDdI00o8ZxsME0vkFSX8gTpO1QrF2sUwW9CQoPuu1_IXL2mNF4Mf-nQ/s16000/DSC_7912.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Mało wyraźnym, pozbawionym nazwanych kulminacji, grzbietem, który bardzo subtelnie nabierał wysokości, dotarłem w pobliże zwornikowego punktu Jaworzynki (947 m n.p.m.). Szlak szczyt jednak omija po południowej jego stronie, przeprowadzając najpierw wąską ścieżką pośród poszatkowanego lasu uzupełnianego nowymi nasadzeniami, a następnie jakby jarem, którego boki obficie porośnięte są iglakami i krzakami borówek. Jeśli w odpowiednim miejscu przystaniemy, to jest szansa że dojrzymy Babią Górę, której sylwetka zawsze stanowi miłą nagrodę dla oka.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-f47Er2NvUMJVyi2C-w2Ns4VkPMtkXePQKPua0c2sCyYlK9fMho5RGhOrJ_0mBOexaKUMdLQTFHrerHgX-KVGMIdT2kJnei6A2AkY-8gVSqY8c66eAobLPA2KDal-n8XQt9IFqjOrXSPwixZEgxH6uDpEkWRZs59SeB1zx7mOBXdCezhTsJWmHV2m8w/s1200/DSC_7929.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-f47Er2NvUMJVyi2C-w2Ns4VkPMtkXePQKPua0c2sCyYlK9fMho5RGhOrJ_0mBOexaKUMdLQTFHrerHgX-KVGMIdT2kJnei6A2AkY-8gVSqY8c66eAobLPA2KDal-n8XQt9IFqjOrXSPwixZEgxH6uDpEkWRZs59SeB1zx7mOBXdCezhTsJWmHV2m8w/s16000/DSC_7929.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jest i Królowa Beskidów...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Chwilę później trawers dobiegł końca i znalazłem się z powrotem na grani, pozostawiając jednak Jaworzynkę już za swoimi plecami. Teraz czekał mnie jeszcze mało przyjemny odcinek przez rozjeżdżone leśne siodło i pozostała ostatnia prosta przed Halą Radziechowską, na której planowałem krótki odpoczynek...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2a4qdsXJ2BRCwmUpc032JzRS6cOq5Zwzgi_9cSbRVknB8J0D2wgoQciSv9AH2Z8FXXP2zMNJ80pjjh5K1liKVS083LeQk4cCF8FPHzow-kIAcKrFqqj2wKjg37omafOGuKs2EzUGS3aA0Ewqpg32aGWW1JZsYB8ctOzm_qVYAtxEosKCPlTaC74DIQw/s1200/DSC_7933.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2a4qdsXJ2BRCwmUpc032JzRS6cOq5Zwzgi_9cSbRVknB8J0D2wgoQciSv9AH2Z8FXXP2zMNJ80pjjh5K1liKVS083LeQk4cCF8FPHzow-kIAcKrFqqj2wKjg37omafOGuKs2EzUGS3aA0Ewqpg32aGWW1JZsYB8ctOzm_qVYAtxEosKCPlTaC74DIQw/s16000/DSC_7933.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W oddali widać już Halę Radziechowską...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQTbAuGFyql0HBEuSXKfy02_bNSX_LHGN1-SgVaL1AsQBooHQow6DctyFcFuMKeZuJX7Vv5tQSEl2ErRucXdbY9mlzFzC2_puaxo880V2L_7pBsocDH24_ixSnOORhdLTH5qOrNRudrieelRTl-MZ-hQSPpbvGU_2L_ROJaTX9ffAlkj1ryw56llLsmQ/s1200/DSC_7936.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQTbAuGFyql0HBEuSXKfy02_bNSX_LHGN1-SgVaL1AsQBooHQow6DctyFcFuMKeZuJX7Vv5tQSEl2ErRucXdbY9mlzFzC2_puaxo880V2L_7pBsocDH24_ixSnOORhdLTH5qOrNRudrieelRTl-MZ-hQSPpbvGU_2L_ROJaTX9ffAlkj1ryw56llLsmQ/s16000/DSC_7936.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Muronka (1017 m n.p.m.) a za nią Skrzyczne</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMsQU_52Rg3CcXblZAjOov5Rm20aZ1E8qnRBSViz9jBXSfkCe3HSi2WCtaw3Vm9IfPGSEV4s-DfkJKNLO2m4pTIvxrkcH4zze9pwjZ94dw4cZfZM0e3S8MX9aJMEqUgOumXbixuCd5B2IwaB1Loz030B9hOpQtJmZW8Ol2iy-IAMeguYsVxSD8TW_h7A/s1200/DSC_7939.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMsQU_52Rg3CcXblZAjOov5Rm20aZ1E8qnRBSViz9jBXSfkCe3HSi2WCtaw3Vm9IfPGSEV4s-DfkJKNLO2m4pTIvxrkcH4zze9pwjZ94dw4cZfZM0e3S8MX9aJMEqUgOumXbixuCd5B2IwaB1Loz030B9hOpQtJmZW8Ol2iy-IAMeguYsVxSD8TW_h7A/s16000/DSC_7939.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg57cOZIeGVTzV5oTBFmendCPjchvCK59Froap-w3Ncg7d35nRQYkrx1H08Q17FlSxSz6HzZEieLWGr5yv6APt5QFu3kAALII-oMnoLZe9ER2fo35OWgU929dZqo0ItABnn4gJ7a7esWk-QG4_rrgdfYgEo9rfwzCmXl_LF2JWJZSagX6yf2tPwCLV_0w/s1200/DSC_7946.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg57cOZIeGVTzV5oTBFmendCPjchvCK59Froap-w3Ncg7d35nRQYkrx1H08Q17FlSxSz6HzZEieLWGr5yv6APt5QFu3kAALII-oMnoLZe9ER2fo35OWgU929dZqo0ItABnn4gJ7a7esWk-QG4_rrgdfYgEo9rfwzCmXl_LF2JWJZSagX6yf2tPwCLV_0w/s16000/DSC_7946.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobraz Hali Radziechowskiej</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Sama Hala Radziechowska jest bez wątpienia jednym z moich ulubionych zakątków Beskidu Śląskiego i silnym konkurentem dla innych topowych miejsc takich jak Hala Jaworowa, Błatnia czy Cieślar, a niepodważalnym jej atutem jest przede wszystkim właśnie aspekt widokowy - w odpowiednich warunkach pogodowych Babia Góra wraz z niemal całym Beskidem Żywieckim czy szczytami Małej Fatry wspaniale się stąd prezentują. Tutejsza południowa i wschodnia wystawa stanowią zatem w moim mniemaniu przewagę dla wystawy zachodniej obecnej na Hali Jaworowej czy też południowej w przypadku Błotnego, choć oczywiście i one mają swoje zalety, które czynią z nich miejsca wyjątkowe dla tego regionu. Ale o tym innym razem, na razie skupmy się jednak na Hali Radziechowskiej...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE8HUh5Y_Idf1u1gipiVRQu3Btn1oEmmXzUCaaZSWvpJ_XPj8cyprC915o8aFI1EqqckD8EGcOYh9WttfVb2bSyxLM0OfYu1RtxpIWXiDoOr9O0Y2lcSqJr_7PVxINaDIioge385HFkOuOwIOrcycQDnHc6b2t3G2ImWDHrqHr-qGUoevCdLBXIfu9Gw/s1200/DSC_7947.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiE8HUh5Y_Idf1u1gipiVRQu3Btn1oEmmXzUCaaZSWvpJ_XPj8cyprC915o8aFI1EqqckD8EGcOYh9WttfVb2bSyxLM0OfYu1RtxpIWXiDoOr9O0Y2lcSqJr_7PVxINaDIioge385HFkOuOwIOrcycQDnHc6b2t3G2ImWDHrqHr-qGUoevCdLBXIfu9Gw/s16000/DSC_7947.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok na południe - w stronę Worka Raczańskiego</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmASaNmeP11rQDOy6U-AMs8pgpclkiRfAfdQy7pkwpdTpiIXLL8G6YAjb_f_9fvKEF4fvVIXLqZ8nwFYmtT-UuwFBSMx5jr4O9oKh8aha_GH2iUR0MvstnBmlTiArSchKRjhTCVOYjwwe5fHAr-S-bzYkaXJ0Gn_FMdaS1M8qJPis4-tDmnjkE0aDqw/s1200/DSC_7954.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="793" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmASaNmeP11rQDOy6U-AMs8pgpclkiRfAfdQy7pkwpdTpiIXLL8G6YAjb_f_9fvKEF4fvVIXLqZ8nwFYmtT-UuwFBSMx5jr4O9oKh8aha_GH2iUR0MvstnBmlTiArSchKRjhTCVOYjwwe5fHAr-S-bzYkaXJ0Gn_FMdaS1M8qJPis4-tDmnjkE0aDqw/s16000/DSC_7954.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Mała Fatra na zbliżeniu</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO6BjlZEVp2yyPvK9KkM-pu40Zn1hCAfZnBPE3VbhPPBfPF3OZQIpRnTvzIZx3KXno2wQ3APLWbkbF00FYIbzeSDTAeC_HCOLz37KKf0o6pFioR-BBl6MyargGCunWiiQPPG48_Rags-bBlDxG-d10HjgEgzk3naw_QHoyjP7svQIp6z088RlcxzPOsA/s1200/DSC_7978.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO6BjlZEVp2yyPvK9KkM-pu40Zn1hCAfZnBPE3VbhPPBfPF3OZQIpRnTvzIZx3KXno2wQ3APLWbkbF00FYIbzeSDTAeC_HCOLz37KKf0o6pFioR-BBl6MyargGCunWiiQPPG48_Rags-bBlDxG-d10HjgEgzk3naw_QHoyjP7svQIp6z088RlcxzPOsA/s16000/DSC_7978.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wczesna wiosna na Hali Radziechowskiej...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Na hali szlak niebieski się kończy, drogę kontynuowałem więc idąc już za oznaczeniami Głównego Szlaku Beskidzkiego, podchodząc zboczami Magurki Radziechowskiej. Ten nieprzesadnie długi odcinek na jej szczyt zawsze mi się nieco dłuży, ale to prawdopodobnie wynika ze świadomości co oferuje widok</span> ze skałek na Magurce Radziechowskiej - mamy z nich bowiem najprawdopodobniej najlepszy w Beskidzie Śląskim widok na masyw Skrzycznego wraz z Malinowską Skałą i Zielonym Kopcem. Oczywiście Skrzyczne prezentuje się nieźle także od północy - np. spod Klimczoka bądź z Magury, niemniej siłą rzeczy trudno jest stamtąd objąć razem z nim łukowato wyginający się grzbiet właśnie chociażby ze wspomnianą Malinowską Skałą. Co możliwie jest właśnie ze szczytu Magurki Radziechowskiej.</div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiifFAMBHkJmsVatm6sJTL-jVcVpq4akAoAVQJpY6fxz1v4q0TJAgAY9B-R06W3s7YSHOPbpw6UJs3aAMmtZKu5_ien5u397NDj_lmXBGoEa2ocGIH73EBiHozwFW4UNoezQFO_fKeOQqYEQ8iNBP29GTPrHyY0iNumuPMiMD6Q_j9eralTNWfWyYzCnQ/s1200/DSC_7983.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiifFAMBHkJmsVatm6sJTL-jVcVpq4akAoAVQJpY6fxz1v4q0TJAgAY9B-R06W3s7YSHOPbpw6UJs3aAMmtZKu5_ien5u397NDj_lmXBGoEa2ocGIH73EBiHozwFW4UNoezQFO_fKeOQqYEQ8iNBP29GTPrHyY0iNumuPMiMD6Q_j9eralTNWfWyYzCnQ/s16000/DSC_7983.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Z Magurki Radziechowskiej interesująco prezentuje się w końcu i sama Barania Góra, z eksponowanymi od tej strony, zaskakująco stromymi jak na możliwości tego masywu, zboczami opadającymi w stronę Kameszniczanki. Bez większego problemu mogłem dostrzec już wieżę widokową znajdującą się na jej wierzchołku, jak i jeszcze bliższą mi Halę Baranią, swoją drogą też interesujące miejsce...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuq13YtMypzGubHZBoyJ6staagUNL_srp6joJueNVjE_ehgPiufl02c_Li3LnsYgtC0EGbD9gr9WpF5Eky0T2ir-JsbApxhddzvC7noyAqnw5TJ03i96ID2KLlrwmQTy7u74H4Fp6eiWrBmhMvPZs4MoPKM__VRzfO7cAGmXOmP-wIDtPqkw2L4FXNXQ/s1200/DSC_7987.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuq13YtMypzGubHZBoyJ6staagUNL_srp6joJueNVjE_ehgPiufl02c_Li3LnsYgtC0EGbD9gr9WpF5Eky0T2ir-JsbApxhddzvC7noyAqnw5TJ03i96ID2KLlrwmQTy7u74H4Fp6eiWrBmhMvPZs4MoPKM__VRzfO7cAGmXOmP-wIDtPqkw2L4FXNXQ/s16000/DSC_7987.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Spacer z Magurki Radziechowskiej na Magurkę Wiślańską dostarcza wielu wrażeń... Po południowej stronie możemy zobaczyć urywającą się do doliny Kameszniczanki zaskakująco stromymi zboczami Baranią Górę...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfudL15OVvMVsDIReRfwdrGykT8LgOOHqtgbKYZfzW2g_2MHqE5gJYy97JrsT2Iznb1AMhKKWyUhFXn-X0lVoj-I59MnxnpV-6_h-E3jPGBP1urdqztd8OE3lrgScxo1g-PtdNso4iBk8URsvcHypPofWDBh1OkMpgYCkleVX62U1nZiVaS12lzlxmQ/s1200/DSC_7990.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWfudL15OVvMVsDIReRfwdrGykT8LgOOHqtgbKYZfzW2g_2MHqE5gJYy97JrsT2Iznb1AMhKKWyUhFXn-X0lVoj-I59MnxnpV-6_h-E3jPGBP1urdqztd8OE3lrgScxo1g-PtdNso4iBk8URsvcHypPofWDBh1OkMpgYCkleVX62U1nZiVaS12lzlxmQ/s16000/DSC_7990.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">...zaś po północnej stronie wspomniany przeze mnie fantastyczny widok na Skrzyczne oraz wszystkie pozostałe szczyty wznoszące się w grani łączącej je ze zwornikową Magurką Wiślańską</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg42sEwBSuZzeYTAdo8FaHRMA_r_WXYuc21MahGpvsUx7KQJRDX3cV2cW3r_XCtlvMReb4yTHsFySRpEU363UCimGJtrOvREb7h88E6jpQ1bsWYmJf223ScsiaeJ8ELTbVIvsGkzB4PjSLxqmiRxMTDXLnQl8H2YpNHXTSFE1aXhBy64ELTAcK9VHCbCw/s1200/DSC_7993.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg42sEwBSuZzeYTAdo8FaHRMA_r_WXYuc21MahGpvsUx7KQJRDX3cV2cW3r_XCtlvMReb4yTHsFySRpEU363UCimGJtrOvREb7h88E6jpQ1bsWYmJf223ScsiaeJ8ELTbVIvsGkzB4PjSLxqmiRxMTDXLnQl8H2YpNHXTSFE1aXhBy64ELTAcK9VHCbCw/s16000/DSC_7993.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A oto i sama Magurka Wiślańska - jeden z najważniejszych topograficznie punktów Beskidu Śląskiego oraz doskonały punkt widokowy</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpoSWAuYuzg2lBCbMLQm_efbYpsZEHjSQXnOB43SBOPTN32z_KzrQx-x0z3NkLSWCDLnH2Xq5b9Vl4gs1ZrBXbIJAoYCWDtzNuX8y71iDtNwMyVQZZhODJVU7wovNaCfPu-yGmO6GFAsyTKKRMQWdeKgG7My_6kzLlVEWWGU9b2wENR1ckImfCLIbYfA/s1200/DSC_8003.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpoSWAuYuzg2lBCbMLQm_efbYpsZEHjSQXnOB43SBOPTN32z_KzrQx-x0z3NkLSWCDLnH2Xq5b9Vl4gs1ZrBXbIJAoYCWDtzNuX8y71iDtNwMyVQZZhODJVU7wovNaCfPu-yGmO6GFAsyTKKRMQWdeKgG7My_6kzLlVEWWGU9b2wENR1ckImfCLIbYfA/s16000/DSC_8003.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Odcinek między Magurką Radziechowską i Magurką Wiślańską należy z pewnością do najprzyjemniejszych na całej trasie, bo ludzi spaceruje tam wciąż znacznie mniej niż gdziekolwiek na grzbiecie między Skrzycznem a Baranią, a widoki jakie się trafiają, są naprawdę ciekawe. Mamy tam całe to towarzystwo z Beskidem Żywieckim (i Tatrami przy odpowiedniej widoczności) do dyspozycji, a ponadto jeszcze wspomniany wcześniej pogląd na dwie najwyższe góry w całym paśmie. Co ważne, spacer między Magurkami warto rozważać również w przeciwnym kierunku, zwłaszcza przy pogodnej aurze - w moim wypadku ilekroć tędy szedłem wcześniej, to właśnie szedłem twarzą do doliny Soły, czas najwyższy było więc to zmienić 😋</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwztMq5_Bvt2TA091b1B1PsRjsFCofJxd5gy75GBFnxqS4mUrpdqmdpi2uWYd6oC7JW2n_sL4mF9fkFW6n2AvtFo2h08Etlog_efV82QhB_7oL4BkR5xabakyzxmDpmGAX5vT_I2KwVWnPQSrUMB1X9uHK2UPJvTJIwjfqpk4QBWC7Y1-_Ye0Ug1p25w/s1200/DSC_8008.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="757" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwztMq5_Bvt2TA091b1B1PsRjsFCofJxd5gy75GBFnxqS4mUrpdqmdpi2uWYd6oC7JW2n_sL4mF9fkFW6n2AvtFo2h08Etlog_efV82QhB_7oL4BkR5xabakyzxmDpmGAX5vT_I2KwVWnPQSrUMB1X9uHK2UPJvTJIwjfqpk4QBWC7Y1-_Ye0Ug1p25w/s16000/DSC_8008.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmM2cF0HaGimquCzCYRtzWxcWzE668PMbv3hMDTRLxhfpMUXyvoSl0utpCvrT9-GgVopGIpfO5sa3nRCb_kxgAFT2Fm8gOM1rCXyDj_o_fN-zU2sPJqQdZE-xAzsQ_f8TYYv9fhLZo5xximVT3xXlPORkTxTaYLj5n5gx-eNJkMUgJdYjcnTzxei1ew/s1200/DSC_8011.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="775" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzmM2cF0HaGimquCzCYRtzWxcWzE668PMbv3hMDTRLxhfpMUXyvoSl0utpCvrT9-GgVopGIpfO5sa3nRCb_kxgAFT2Fm8gOM1rCXyDj_o_fN-zU2sPJqQdZE-xAzsQ_f8TYYv9fhLZo5xximVT3xXlPORkTxTaYLj5n5gx-eNJkMUgJdYjcnTzxei1ew/s16000/DSC_8011.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbIEtJENV7W2qC3aYNX7lmtNLTqScp8TCzo13fjEDiIWXVz2Sdxgj7-C2lC9DzAI1ZWpCMIQTkCklqeDWlJSPJfzPtd_3SoxKXqXhBEd7o7hbb-O1gFrIf_8yuUWHbWSW2Zaglojslc7onXggY23qCcfW-dBPI7Vya_bQgKvM0Vx5X9oLE5aCJkaOQpA/s1200/DSC_8000.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbIEtJENV7W2qC3aYNX7lmtNLTqScp8TCzo13fjEDiIWXVz2Sdxgj7-C2lC9DzAI1ZWpCMIQTkCklqeDWlJSPJfzPtd_3SoxKXqXhBEd7o7hbb-O1gFrIf_8yuUWHbWSW2Zaglojslc7onXggY23qCcfW-dBPI7Vya_bQgKvM0Vx5X9oLE5aCJkaOQpA/s16000/DSC_8000.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki spod Magurki Wiślańskiej doprawdy robią wrażenie</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Tak jak przypuszczałem, gdy dotarłem do arcyważnego zwornikowego punktu Magurki Wiślańskiej (1140 m n.p.m.), która spina całe to "magurkowe" towarzystwo (przypomnijmy bowiem, że wschodnia grań z Magurki Wiślańskiej przechodzi bowiem w Magurkę Radziechowską - jak już wiecie - a ta następnie.. w Magurkę, zwaną również Cebulą) zrobiło się znacznie tłoczniej i podświadomie przyspieszyłem, starając się znaleźć lukę między poszczególnymi grupami. Pośpiech sprawił, że szybko minąłem rzadko wzmiankowaną na mapach Przełęcz nad Roztocznym (1058 m n.p.m.), w efekcie czego znalazłem się na zboczach Baraniej. Tu udało mi się odnaleźć wyczekiwaną "lukę", której nie mogłem sobie wymarzyć w lepszym miejscu - ten widoczek spod szczytu na stronę północną uważam jest bowiem naprawdę niezły. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Nie uważacie?</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR3830CwnWF0pZr8YvzbzydM5ly5145qTlbwH5TvgP3AFKJicKODIoMfqg0aVB05rwEXUxdkxDJELcHyCsJRNXOzfKgGQu8rdPJY4xDwG9A7ocJUuzNzPuLyF6AecVho9z21PJMVM2l1X5i7lyvv4LmpstfAD6y-9uYFHT6ZlDBkIy-TCHSCof6MOQYQ/s1200/DSC_8014.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR3830CwnWF0pZr8YvzbzydM5ly5145qTlbwH5TvgP3AFKJicKODIoMfqg0aVB05rwEXUxdkxDJELcHyCsJRNXOzfKgGQu8rdPJY4xDwG9A7ocJUuzNzPuLyF6AecVho9z21PJMVM2l1X5i7lyvv4LmpstfAD6y-9uYFHT6ZlDBkIy-TCHSCof6MOQYQ/s16000/DSC_8014.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Podejście na Baranią od północnej strony - z prawej strony Hala Barania, nad nią, w centrum zdjęcia Magurka Wiślańska i Skrzyczne (w cieniu)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRT0oFd8i3TWEx62DAFgN0VH8bMvYQYvHwdUZ2g3e0iq6eqymnRUfwITATTRo4nxc64TQX0V0OJWrkoTt6etyB79SOKkfp9XZeHb-BfLLdq1jQ0WfsMM1rL5xsDf3GarC_P1AV9-siVJBCyCyLXa09JHsSFLJPaaZVuY7_b1F2LEHzUFmMps8ZyOBZ2g/s1200/DSC_8016.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRT0oFd8i3TWEx62DAFgN0VH8bMvYQYvHwdUZ2g3e0iq6eqymnRUfwITATTRo4nxc64TQX0V0OJWrkoTt6etyB79SOKkfp9XZeHb-BfLLdq1jQ0WfsMM1rL5xsDf3GarC_P1AV9-siVJBCyCyLXa09JHsSFLJPaaZVuY7_b1F2LEHzUFmMps8ZyOBZ2g/s16000/DSC_8016.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk76wazzy_H3a0pK4IUdPHR2H_FCZPFuijX3NxUmFQ_iJZep5rFny60uKAmqf00JgTJdQle2zG98AzDk5b_gIgelosxvqw65Cg_B-_3eIzwJ_picpvt-Mv0G9hmaj-XeguP1nQx96KfG41gL_1IARY6btXG0OvVV9bxSzzbM7nUphUd8WL5mnXXcGW9g/s1200/DSC_8017.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgk76wazzy_H3a0pK4IUdPHR2H_FCZPFuijX3NxUmFQ_iJZep5rFny60uKAmqf00JgTJdQle2zG98AzDk5b_gIgelosxvqw65Cg_B-_3eIzwJ_picpvt-Mv0G9hmaj-XeguP1nQx96KfG41gL_1IARY6btXG0OvVV9bxSzzbM7nUphUd8WL5mnXXcGW9g/s16000/DSC_8017.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ostatnie metry przed szczytem</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Barania Góra (1215 m n.p.m. - dawniej podawano 1220 m n.p.m.) przywitała mnie lodowatymi podmuchami, które jednak wygoniły większość tłumów ze szczytu wieży, pozostawiając taras widokowy niemalże całości pod me potrzeby 😛 W spokoju mogłem objąć wzrokiem wszystkie strony, po raz kolejny stwierdzając, że w kategorii rozległych widoków w Beskidzie Śląskim ten nie ma sobie równych, choć samą konstrukcję bym nieco podwyższył, bo te drzewka, które zdołały się uchować po zachodniej stronie szczytu, zaczynają ją już przewyższać.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCxVwSF2D2uTwX-gsl9VCQJrtJMyK_OshHcxkzQr04t_36cS4UAOA7rfPfbIG6Z1yU4giilfRFnMrcsdifjuUAv1SQeo49tQaET-9FEfvN2I6GkRalqkMsf3xR4nF4CxIDTMyf8GJfpB0BqpgfW0Dvz8nGA68yCsjDO-uZopkLvIY7o2EoGdaOP8irKg/s1200/DSC_8019.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCxVwSF2D2uTwX-gsl9VCQJrtJMyK_OshHcxkzQr04t_36cS4UAOA7rfPfbIG6Z1yU4giilfRFnMrcsdifjuUAv1SQeo49tQaET-9FEfvN2I6GkRalqkMsf3xR4nF4CxIDTMyf8GJfpB0BqpgfW0Dvz8nGA68yCsjDO-uZopkLvIY7o2EoGdaOP8irKg/s16000/DSC_8019.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Masyw Skrzycznego</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Skąd zatem taka a nie inna opinia? Choć w przeciwieństwie do Skrzycznego nie dojrzymy stąd siłą rzeczy Jeziora Żywieckiego, które całemu pejzażowi Kotliny Żywieckiej dodaje sporo uroku, to atutem Baraniej jest to, że w zasadzie po każdej stronie świata na horyzoncie coś się dzieje. Mamy więc na północy świetny widok aż po Skrzyczne z leżącą pośrodku Magurką Wiślańską, Zielonym Kopcem czy Malinowską Skałą, na zachodzie (lekko przysłonięte świerkami) pasmo Stożka Wielkiego i Czantorii wraz z Beskidem Morawsko-Śląskim w tle, na południu pasmo Ochodzitej oraz przede wszystkim Worek Raczański wraz z rozlazłym konturem Wielkiej Łąki, i wreszcie, na wschodzie majestatyczną Babią wraz z Pilskiem, pasmem Romanki, a jeśli pogoda dopisze, to Tatrami, Choczem i Krywańską Fatrą. Nie ma jeziora, ale dosyć duży dystans w linii prostej od zabudowań w dolinie Soły sprawia, że Barania inaczej niż Skrzyczne wydaje się bardziej odległa od cywilizacji...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ru7eLjleddNxgj2wo1ITdQwXFIyC0zqIxkuHEFU-Kpsapv5ECaRETqyERCcrj7xaxiQia7S8z7TtUXtR_4tSGswNAg9fa8UgJ-k4XxgyijlsxKY_pYEV8hyJg2_Wk4pwST_YYIZojt1Dx3Ov8LjxA-yLC67GaqMCHxn-3_HC9ocxiKCHqYTRF1sN4A/s1200/DSC_8021.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8ru7eLjleddNxgj2wo1ITdQwXFIyC0zqIxkuHEFU-Kpsapv5ECaRETqyERCcrj7xaxiQia7S8z7TtUXtR_4tSGswNAg9fa8UgJ-k4XxgyijlsxKY_pYEV8hyJg2_Wk4pwST_YYIZojt1Dx3Ov8LjxA-yLC67GaqMCHxn-3_HC9ocxiKCHqYTRF1sN4A/s16000/DSC_8021.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdPeCM95W6Eu6yyNXHEecy8U6nAdayWcJjjFbTtTMArPb5X_XTkjrCCYqN9L4b9morWxTGIFxdKGzCcxULjv73lIuUyX7E3fRrtYrFoOzed74fTgEmg7Da-o3delQKSU78mI8jXmp-6aHNjG7AyVIuq29F8XSIi645xmknKQcdntBW66kALPU_45iKNQ/s1200/DSC_8044.jpg" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdPeCM95W6Eu6yyNXHEecy8U6nAdayWcJjjFbTtTMArPb5X_XTkjrCCYqN9L4b9morWxTGIFxdKGzCcxULjv73lIuUyX7E3fRrtYrFoOzed74fTgEmg7Da-o3delQKSU78mI8jXmp-6aHNjG7AyVIuq29F8XSIi645xmknKQcdntBW66kALPU_45iKNQ/s16000/DSC_8044.jpg" /></span></a><br /></span><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wyniosłe Glinne, za nim dolina Soły i Beskid Żywiecki</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqyyvHxSheriyPcdFXaWjZRbs7w3iQLAEiYwEt6CWKKLN0Eg1LWAeDUrQAiGM1rd7iZqJU7m2_ZCzJoHgTBKVfQSiCOAMPjeIGS6aBuu_UTyboGmKGTvAvTGw-pUgVp4KH2TWYC_vnC9ZVpkJh2VX6RmETuPU6F7JoOhWjhSAGbEGU14A3ZmvIZITcFQ/s1200/DSC_8030.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqyyvHxSheriyPcdFXaWjZRbs7w3iQLAEiYwEt6CWKKLN0Eg1LWAeDUrQAiGM1rd7iZqJU7m2_ZCzJoHgTBKVfQSiCOAMPjeIGS6aBuu_UTyboGmKGTvAvTGw-pUgVp4KH2TWYC_vnC9ZVpkJh2VX6RmETuPU6F7JoOhWjhSAGbEGU14A3ZmvIZITcFQ/s16000/DSC_8030.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Tatry tego dnia nie były jakoś wyjątkowo dobrze widoczne, ale jednak zdobiły odległy horyzont</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil6sJRantNmGc0u7xQwppDvfCJEjTgBxaOYHpi8o_fvnP-o5wlIrFCB9GWKGbah0ZnKP2M9HgaUdq1sheInat_VLT04MXffW03IlxLjZjSCQurhtDkJ692hXwAW_P8YVuIFwC23E0XpaNgwVa4TrkaQP_XUAa2aww_OiVpCLH838AQkLnY5O2TFwjF1w/s1200/DSC_8032.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil6sJRantNmGc0u7xQwppDvfCJEjTgBxaOYHpi8o_fvnP-o5wlIrFCB9GWKGbah0ZnKP2M9HgaUdq1sheInat_VLT04MXffW03IlxLjZjSCQurhtDkJ692hXwAW_P8YVuIFwC23E0XpaNgwVa4TrkaQP_XUAa2aww_OiVpCLH838AQkLnY5O2TFwjF1w/s16000/DSC_8032.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A to już głównie Słowacja ze swoimi Górami Kisuckimi i majestatyczną Wielką Łąką (Velka Luka) oraz Klakiem w Luczańskiej Fatrze</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-Ee2vB4H7_FJzY1wL56AIg8AzUrFyxhzvCm2bKEKugktPGSXNYmPdDL5bcejvK9HXQRAvITXQFCw7Ex1n6Ylbn2k1CWisorlK_0B8H2kcBmbVzvrfmOrQc9YwqLuYAwZJQMUCE42dqIw-gCM3Jbzfa511rVpjK7tNQIYXh-eAv-PqTT1NjZDd7Z2G8Q/s1200/DSC_8045.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-Ee2vB4H7_FJzY1wL56AIg8AzUrFyxhzvCm2bKEKugktPGSXNYmPdDL5bcejvK9HXQRAvITXQFCw7Ex1n6Ylbn2k1CWisorlK_0B8H2kcBmbVzvrfmOrQc9YwqLuYAwZJQMUCE42dqIw-gCM3Jbzfa511rVpjK7tNQIYXh-eAv-PqTT1NjZDd7Z2G8Q/s16000/DSC_8045.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok w stronę doliny Wisły, głębiej pasmo Kiczorów i Stożka Wielkiego, a na ostatnim planie Beskid Morawsko-Śląski</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Po obfotografowaniu panoramy zszedłem na dół i zaszyłem się z drugim śniadaniem pośród krzaków jagód, gdyż nie planowałem tego dnia przechodzić obok schroniska na Przysłopie, gdzie zresztą tego dnia przewidywałem tłok i kolejki...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIm5E5cg5B3OyNomcW01ij-kIQLz3cGZd2CQc4Ofxk-9fu7ogKYGQZt7aOS7T7Ui_lSfK_L0_RiDR4abE7wU-noX_kPtHNXOtDVInIqzT0p0VrIUaG2A5L6JnscRshwk-jOQUjB2o1T9Ot-WLtcSRb6EjaLQOgVLihCyRSi15aSnumfX5vXMuqcIVN8g/s1200/DSC_8048.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIm5E5cg5B3OyNomcW01ij-kIQLz3cGZd2CQc4Ofxk-9fu7ogKYGQZt7aOS7T7Ui_lSfK_L0_RiDR4abE7wU-noX_kPtHNXOtDVInIqzT0p0VrIUaG2A5L6JnscRshwk-jOQUjB2o1T9Ot-WLtcSRb6EjaLQOgVLihCyRSi15aSnumfX5vXMuqcIVN8g/s16000/DSC_8048.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wierzchołek Baraniej Góry</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Ze szczytu pomaszerowałem dalej oczywiście na południe, ale już na Wierchu Wisełce (1192 m n.p.m.) odbiłem na szlak czarny w stronę Kamesznicy. Był to dla mnie drugi tego dnia początek nowej przygody - tym szlakiem bowiem również wcześniej nie miałem okazji się przejść 😉</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjX7fL1_G8K07unmanSl-xy32hfFRZEOGipO1mjvo5a_Xxy7qO8cOGrMmfSv5L5-r54Bh5Dqvr32BBsbnYpYOvh8XGNbcBFFsbOcPbEaLcQVhJC4QccZ-r6-dsKU_RhYdx6k2UmITOhtFbXlPJRH5bhvlTGaK83LL4ZdqfhJY0KpB8S6G6KZh_WafT7w/s1200/DSC_8051.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjX7fL1_G8K07unmanSl-xy32hfFRZEOGipO1mjvo5a_Xxy7qO8cOGrMmfSv5L5-r54Bh5Dqvr32BBsbnYpYOvh8XGNbcBFFsbOcPbEaLcQVhJC4QccZ-r6-dsKU_RhYdx6k2UmITOhtFbXlPJRH5bhvlTGaK83LL4ZdqfhJY0KpB8S6G6KZh_WafT7w/s16000/DSC_8051.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na czarnym szlaku w stronę Kamesznicy</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Jeśli chodzi o same wrażenia, to szło się dosyć przyjemnie, bo południowe zbocza Baraniej, no co tu dużo ukrywać, są bardzo łagodne (choć momentami na ścieżce było dużo stosunkowo drobnych, luźnych kamieni), niemniej fakt, że praktycznie nonstop szlak wiedzie terenem odsłoniętym jest lekko zatrważająca...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">No i mam podejrzenia graniczące z pewnością, że szlak czarny jest pod tym względem najbardziej dojmujący ze wszystkich w masywie Baraniej, bo od strony doliny Wisły, sytuacja pod kątem zachowanego drzewostanu jest lepsza.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Niemniej, w wielu miejscach na szczęście dokonane nasadzenia stają się z każdym rokiem coraz wyższe, co daje nadzieję, że przy kolejnych powrotach w te strony za kilka/kilkanaście lat sytuacja stopniowo będzie ulegać poprawie...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcyICUkklx1D_y9ra79B_aYFk_cMEbzXuzAAInccqjyBZFVM_Lr87wDKzHZkNtsrXZlalb2pe4_B5xJ6bviPPsRAPXn98Ax01Us_U9bWUNUVaUP-Lp4WNwIUwkOt3y48iT690dxfm9_eNwulEsZlG1n_tuirx254B-hSTexn3eVzqCI82s6yiN9xgiaA/s1200/DSC_8053.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcyICUkklx1D_y9ra79B_aYFk_cMEbzXuzAAInccqjyBZFVM_Lr87wDKzHZkNtsrXZlalb2pe4_B5xJ6bviPPsRAPXn98Ax01Us_U9bWUNUVaUP-Lp4WNwIUwkOt3y48iT690dxfm9_eNwulEsZlG1n_tuirx254B-hSTexn3eVzqCI82s6yiN9xgiaA/s16000/DSC_8053.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Raz jeszcze panorama w stronę Worka Raczańskiego i Małej Fatry...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito;"><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivjsc26wgsTg1wqDoAJBNrUpCdYsOMgwDIrHNSL6P8xyO2n0bNbpNXhOolEuGJi-7wUV780B_AJ1XHcynGYW20_usAXH4T47JqwsYvAIeisPATvvW76DaaJOc_kXq6IZUVd5EFkt8W7nS-JoZJ6xvRryizExJca7eWUt_Hc2mZnw-uqukaPbweG_rRcg/s16000/DSC_8064.jpg" /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">A na zbliżeniu (pośrodku, ostatni plan) Rycerzowe oraz masywny Muńcuł (z lewej strony)</div><div style="font-size: large;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Z zamyślenia nad stanem lasów w Beskidzie Śląskim wyrwała mnie zbliżająca się od strony Słowacji chmura deszczowa, która pobudziła me ospałe tempo marszu. Kurtkę jak zawsze oczywiście miałem, ale zupełnie nie przypuszczałem, że przyjdzie mi ją jeszcze na koniec dnia wyjmować...</span></div><div style="font-size: large;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTYule3fT_pZkjt-VyShl75_o1NhL_F6J7YnQq7P5cYMyi8z6OrDkX-Pc6zMM79XJML62ORjXJ0TYRr1aFhrDntDuwE7osNR155wgy0-ZABX4mxKDv7mDwEM-LRq9jzplmi_A9x890M412k_d1eY5ujc1xCYQgWUEBlcJO9ECnDaiV6I1hbW4V48o3Zw/s1200/DSC_8059.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTYule3fT_pZkjt-VyShl75_o1NhL_F6J7YnQq7P5cYMyi8z6OrDkX-Pc6zMM79XJML62ORjXJ0TYRr1aFhrDntDuwE7osNR155wgy0-ZABX4mxKDv7mDwEM-LRq9jzplmi_A9x890M412k_d1eY5ujc1xCYQgWUEBlcJO9ECnDaiV6I1hbW4V48o3Zw/s16000/DSC_8059.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Deszczyk w Górach Kisuckich...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpsFN__0sjIF_rLzNOcmzphhukQ-4g-JP36lzJGQnhyYAN_kgrL33yLNuxvZ7VA-yrov8XfHVOdOLZNFzB3esk6ibTMdt4rnn3HJUwJVoZ-LwgMVFz6NEkOUCASRGvb7mx6LHtq72XUhxVHPcCofDXXGDpPsGi8TRLv-Dl8nA4-teyOA2FA35x97lRcw/s1200/DSC_8065.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpsFN__0sjIF_rLzNOcmzphhukQ-4g-JP36lzJGQnhyYAN_kgrL33yLNuxvZ7VA-yrov8XfHVOdOLZNFzB3esk6ibTMdt4rnn3HJUwJVoZ-LwgMVFz6NEkOUCASRGvb7mx6LHtq72XUhxVHPcCofDXXGDpPsGi8TRLv-Dl8nA4-teyOA2FA35x97lRcw/s16000/DSC_8065.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">I chwilę później już na skraju Beskidu Morawsko-Śląskiego i Śląskiego...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3guWpHTl0PbsNDKvokxGVm4PsOh47EPOhfaYurUcrEhQhzqrpJrsK7hbZoRCiYNu4-EoSl5AAttwMkeBCXOUIduWFn1196_kz-7timRmSHYWmV97uSi5tP024aOtawcGQ1V0SDZF4z6mIRckOwwoiuEPcekdTeYNDvPKAJnwIdGspCsww2JDyPa2o6A/s1200/DSC_8067.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3guWpHTl0PbsNDKvokxGVm4PsOh47EPOhfaYurUcrEhQhzqrpJrsK7hbZoRCiYNu4-EoSl5AAttwMkeBCXOUIduWFn1196_kz-7timRmSHYWmV97uSi5tP024aOtawcGQ1V0SDZF4z6mIRckOwwoiuEPcekdTeYNDvPKAJnwIdGspCsww2JDyPa2o6A/s16000/DSC_8067.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na szczęście nad doliną Soły, do której zmierzałem, sytuacja opanowana... W ogóle czarny szlak z Kamesznicy to, mimo przygnębiających widoków związanych ze stanem lasu, bardzo ciekawa opcja, którą na dodatek wybiera mało turystów</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbZXoP1RUWJwHteop0bxsFE5CcBpigxjF8K0gbCiUAA0k2Dx4UE_XLstPPGjBTdxnqUiLV7Bpe0vIKqO3woKWT_M_xDUWr8wvj15-mK3wD5wfNmBam2P4fx4HPTNMlaO3f5Fqz15nQRJRTDqHDqBUJfmyhhXPSUPy1RoMo1Tc6TX97O7Q4T9DsXFM3cg/s1200/DSC_8071.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbZXoP1RUWJwHteop0bxsFE5CcBpigxjF8K0gbCiUAA0k2Dx4UE_XLstPPGjBTdxnqUiLV7Bpe0vIKqO3woKWT_M_xDUWr8wvj15-mK3wD5wfNmBam2P4fx4HPTNMlaO3f5Fqz15nQRJRTDqHDqBUJfmyhhXPSUPy1RoMo1Tc6TX97O7Q4T9DsXFM3cg/s16000/DSC_8071.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Nim jednak zdołałem dotrzeć do zabudowań Kamesznicy, deszcz koniec końców mnie dopadł. Były to przy tym na szczęście okresowe opady, przez co mimo dużej intensywności szybko ustały, pozostawiając po sobie kałuże i podniesioną wilgotność... </span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuFuj5OwDFzgeO2q6Oksxg9y3MplA2NpW_ThyDZIWd741vPnxnBQEyui6Aw0QbzDtDFczAP0NZVdO3UAoOAmYfRdlHWMhKTMvYNwwyl9GdW_-rO0C4DnPGqKbYWc5AZyMuQK5RN3EJzqHEOJJA-xGysds9HhXFsoaeP8aUjAvIrCfs0xbc1KC6jQBj7w/s1200/DSC_8077.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuFuj5OwDFzgeO2q6Oksxg9y3MplA2NpW_ThyDZIWd741vPnxnBQEyui6Aw0QbzDtDFczAP0NZVdO3UAoOAmYfRdlHWMhKTMvYNwwyl9GdW_-rO0C4DnPGqKbYWc5AZyMuQK5RN3EJzqHEOJJA-xGysds9HhXFsoaeP8aUjAvIrCfs0xbc1KC6jQBj7w/s16000/DSC_8077.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zabudowania osiedla Fajkówka w deszczu</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">W Kamesznicy nie było autobusu, chcąc oszczędzić marszu powinienem był więc zacząć łapać stopa, ale koniec końców, ponieważ się na powrót rozpogodziło, uznałem że zrobię sobie dodatkowy spacerek. Rzecz pożyteczna, gdyż była to moja pierwsza wizyta w tej beskidzkiej wsi i okazja do wyrobienia sobie jakiegoś zdania o niej, a po drugie całkiem miła - szło mi się przyjemnie, zabudowa nie była ciągła, po drodze przeszedłem obok parku dworskiego, potem dłuższy fragment wzdłuż szumiącej Kameszniczanki i wreszcie z bliska spojrzałem na dosyć okazały wiadukt na S1. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Tak swoją drogą, wiadukt w Milówce... to brzmi trochę jak Wiadukt Millau😂</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqGpbfDGzKvzzeaaRx3i5MjMY3xkyX8WEbyn7iUx2VwGNKN_iMZ8v-eCjlvWNtmOnG91H09PuOfH4uSHspR6ZfVdsA8Su7GEDssYBu2N80LcLxKY4bJ5XE_fKGwoMjD5GzIkxWWR9CBQEZtXDuE6BYdPaauaLlWcPUupEjw0r3FfejFSwlwEdBJB6J1Q/s1200/DSC_8082.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqGpbfDGzKvzzeaaRx3i5MjMY3xkyX8WEbyn7iUx2VwGNKN_iMZ8v-eCjlvWNtmOnG91H09PuOfH4uSHspR6ZfVdsA8Su7GEDssYBu2N80LcLxKY4bJ5XE_fKGwoMjD5GzIkxWWR9CBQEZtXDuE6BYdPaauaLlWcPUupEjw0r3FfejFSwlwEdBJB6J1Q/s16000/DSC_8082.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Najbardziej przyznaję dłużył mi się fragment na skraju Milówki, być może też dlatego, że zacząłem odczuwać już trochę nogi, nieprzyzwyczajone do dłuższego marszu po asfalcie w twardej podeszwie. Ponieważ jeden pociąg zdołał mi w międzyczasie odjechać, udałem się zatem coś przekąsić do miejscowej Pizzerii Sorento - przyznaję, że byłem bardzo pozytywnie zaskoczony, bo pizza którą tam zjadłem była naprawdę bardzo smaczna.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Oczywiście istnieje ryzyko, że po tym całodniowym marszu taki byłem głodny, że wszelkie uwłaczające dobremu smakowi uchybienia były mi tego dnia obce, ale tak sobie myślę, że w innym razie nie pamiętałbym tego smaku do dziś 😁</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_aUPV6--a4LJRUiZ0EVwAxZADz_XsPVCxx849G69rXqbD_4g2B0lLjpRfDRiEuhGi0_woSviu56KZFpY2CLriAZEsYxzSlbqo7-2K2cXaEpv-lmDpkY8zLcJnUEWFbbu_yTNN9OLNxhHf-DInDRk5Y1ILIHo4wK-6qjzakDpjhDtZ8e8YHnus0WKP9Q/s1200/DSC_8088.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_aUPV6--a4LJRUiZ0EVwAxZADz_XsPVCxx849G69rXqbD_4g2B0lLjpRfDRiEuhGi0_woSviu56KZFpY2CLriAZEsYxzSlbqo7-2K2cXaEpv-lmDpkY8zLcJnUEWFbbu_yTNN9OLNxhHf-DInDRk5Y1ILIHo4wK-6qjzakDpjhDtZ8e8YHnus0WKP9Q/s16000/DSC_8088.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Najedzony pizzą doczekałem kolejnego pociągu i tak o to ruszyłem w drogę powrotną do Gliwic, zamykając swoją krótką majową przebieżkę, obfitującą w iście wiosenne zmiany aury, aczkolwiek bardzo przyjemną. Tulony dobiegającym stukotem, wpatrywałem się na zakończenie dnia w znajome sylwetki, nad którymi z wolna blakły kolory, zastanawiając się gdzie leży granica między sentymentem, a próbą obiektywnej oceny - naprawdę lubię bowiem Beskid Śląski, ale nie da się ukryć, że jako osoba wychowana na Górnym Śląsku z wieloma wspomnieniami ze szlaków właśnie z tego regionu, patrzę na niego i delektuję się nim w inny niż w przypadku pozostałych polskich gór, wyjątkowy w zasadzie, sposób.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Budzi zatem moją wielką ciekawość w jakich barwach ukazałby mi się, gdyby nie towarzysząca mu w moim przypadku heimatowska bańka. Czy byłby przeze mnie równie doceniany? A z drugiej strony, może nie warto sobie tym głowy zawracać i ingerować, w istocie, we własne przekonania nabyte jeszcze we wczesnym dzieciństwie?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div style="max-width:600px;overflow:hidden;margin:0 auto;min-width:300px;"><iframe src="https://mapa-turystyczna.pl/map/widget/route/h1l0p1/37imp.html" height="680" style="width:100%;border:0;" loading="lazy"></iframe><a href="https://mapa-turystyczna.pl/route/37imp?utm_source=external_web&utm_medium=widget&utm_campaign=route_widget" target="_blank" rel="noopener" style="color:#999;padding:7px 0;font-size: 13px;font-family:Roboto,Arial,sans-serif;display: inline-block;">Trasa: Radziechowy – Kamesznica Dolna | mapa-turystyczna.pl</a></div><br /></div></span></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-44324123066047939132023-03-29T20:55:00.003+02:002023-04-02T17:50:04.527+02:00Großer Widderstein - majestatyczny symbol Kleinwalsertal<p><b style="font-size: large;"><span style="font-family: Nunito;">Łańcuch górski: Alpy (Alpy Wschodnie)<br /><br />Sektor: Północne Alpy Wapienne<br /><br />Pasmo górskie: Alpy Algawskie<br /><br />Podgrupa: Sudostliche Walsertaler Berge</span></b></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Widderstein to bez wątpienia jeden z najcenniejszych szczytów Alp Algawskich jaki może trafić do kolekcji turysty górskiego. To "absolutny władca" (Der absolute Herrscher) - jak pisze o nim D. Seibert w swoim przewodniku. Wspaniała majestatyczna góra jest symbolem Kleinwalsertal i słynie z pięknych widoków, przy tym bywa jednak wymagająca i zdradliwa.</i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><i>Opisana trasa polecana jest wytrawnym piechurom. Niezbędna jest odporność na ekspozycję (!), obycie ze skałą i kruchym terenem oraz wytrzymałość kondycyjna. </i></span><span style="font-family: Nunito;"><i>Ze względu na izolację masywu należy koniecznie obserwować aktualne warunki pogodowe. Bezwzględnie odradzane są wycieczki w przypadku ryzyka</i></span><i style="font-family: Nunito;"> wystąpienia burz, a także opadów ze względu na charakter podłoża.</i></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8CwbsXmK5M-npDBdlTv2GtyTHikaLtGBTZeh7pCD4YDQTCzIGCJ3P2pImNah-3pU6aE1mfFIZs0NUbjeQRkyT0v83Kb4_Y_uDH6TrB0XGN4lQ9p2q2p1eV81rGFBN22QpkDMEZrKyJO9pR0uysmKQ92rmmN_M_BqVW904o0ndhm5fhxzMaJH9_64Tg/s1200/DSC_4051-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiC8CwbsXmK5M-npDBdlTv2GtyTHikaLtGBTZeh7pCD4YDQTCzIGCJ3P2pImNah-3pU6aE1mfFIZs0NUbjeQRkyT0v83Kb4_Y_uDH6TrB0XGN4lQ9p2q2p1eV81rGFBN22QpkDMEZrKyJO9pR0uysmKQ92rmmN_M_BqVW904o0ndhm5fhxzMaJH9_64Tg/s16000/DSC_4051-2.jpg" /></a></span></div><p></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po nieco spokojniejszym dniu, który upłynął na beztroskiej wędrówce na Walmendigerhorn i granią Ochsenhofer Köpfe, następna planowana wycieczka </span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">przewidywała trekking na Grosser Widdersteina, zatem </span><span style="font-family: Nunito;">miała być już w zasadzie punktem kulminacyjnym pobytu w Kleinwalsertal</span><span style="font-family: Nunito;">.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">*** </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ze względu na długość trasy i zapowiadany upał ten wyczekiwany dzień zaczęliśmy wcześnie. Nasza współpraca o poranku przebiegała jednak wzorcowo, sprawę posiłków sprzątania i pakowania załatwiliśmy bardzo sprawnie i zgodnie z założeniami o 6 wyruszyliśmy z kempingu, docierając po kwadransie na przystanek autobusowy obok dolnej stacji kolejki linowej na Kanzelwand.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNQrl85idbqBNuOg3_dw5NtDLUBS-hvJs_XOL5Tv72ryNfKW0dNvhItHqJPDeGhcxKoRAzNiBuSrri-nCNTziLSkrBr_DjKbxGYjGXXyvzpFlIwDAH-s-eeNhgzYvUjhv_MYXinTZyrNgTWHgV6hTiRsobrATtLrJPWsr84gqdrgE9k4I0CKO1W8rc1g/s1200/DSC_3932.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNQrl85idbqBNuOg3_dw5NtDLUBS-hvJs_XOL5Tv72ryNfKW0dNvhItHqJPDeGhcxKoRAzNiBuSrri-nCNTziLSkrBr_DjKbxGYjGXXyvzpFlIwDAH-s-eeNhgzYvUjhv_MYXinTZyrNgTWHgV6hTiRsobrATtLrJPWsr84gqdrgE9k4I0CKO1W8rc1g/s16000/DSC_3932.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok z centrum Riezlern. W porannym świetle na ostatnim planie wdzięczy się dumnie Großer Widderstein</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Autobus przyjechał punktualnie i równie punktualnie, tj. o 6:40, dotarliśmy do pętli w Baad, z której rok wcześniej samotnie </span><span style="font-family: Nunito;">wyruszałem</span><span style="font-family: Nunito;"> </span><span style="font-family: Nunito;">na Grünhorn. Tym razem jednak z przystanku zamiast skierować się w stronę zabudowań osady, obraliśmy kierunek południowy i wylot Bärgunttal.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">🚩 Baad (1222 m n.p.m.) - 06:40</span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmWO-HlVlpmJYAjgXojnVbTtB2W-o3shjFVAEo3YDDu8FEFXyvKnw9d05ulJjoG-zQahUX9Mcnu_6S10o-qBa8Vg5T3v_k-KVbolAOqxjScyxODfKahQBxYU_ShXOJwMpb_CSwpfIWkzc_AQu_RMxUIJo0EAkc09DfHKUTJGUiqzmQTCGfsHqtOvq10A/s1200/DSC_3934.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmWO-HlVlpmJYAjgXojnVbTtB2W-o3shjFVAEo3YDDu8FEFXyvKnw9d05ulJjoG-zQahUX9Mcnu_6S10o-qBa8Vg5T3v_k-KVbolAOqxjScyxODfKahQBxYU_ShXOJwMpb_CSwpfIWkzc_AQu_RMxUIJo0EAkc09DfHKUTJGUiqzmQTCGfsHqtOvq10A/s16000/DSC_3934.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na pętli autobusowej w Baad</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDne7rsrLzQhM50H6SvDNKGe3o3CUXWGceEQGp638YbJJ1b5XeEDn7E7zr57gHKz38TDv0SIB6CMZXc2Xq-LoxJrO-hNbGqXuHMnWAozJcBnV1snxqnBgBc6WYA7IFygG2iIuFI58e3edu5MPXTnuPbv4qabXZIsbgVNthVzJZw7xKUWSdKRHqPWgO2w/s1200/DSC_3935.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDne7rsrLzQhM50H6SvDNKGe3o3CUXWGceEQGp638YbJJ1b5XeEDn7E7zr57gHKz38TDv0SIB6CMZXc2Xq-LoxJrO-hNbGqXuHMnWAozJcBnV1snxqnBgBc6WYA7IFygG2iIuFI58e3edu5MPXTnuPbv4qabXZIsbgVNthVzJZw7xKUWSdKRHqPWgO2w/s16000/DSC_3935.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Baad o poranku</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przekroczyliśmy most, który znajduje się dosłownie przy samym połączeniu trzech potoków: Durabach, Derrenbach i Bärguntbach dających początek rzece Breitach, czyli głównemu ciekowi wodnemu Kleinwalsertal, i znaleźliśmy się w uśpionej Bärgunttal.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil5OralwWE6V1oazBB4_ZqzXXuGcSkutrq13NxhY-HruohXXFcydk1ZGCOa5NJH47253l1sy_bERf4xJHcsCkw2TaktXOh_t_OznyjxWD52MGZOCu-ftuAj1thbqnlLDlxcwYWBHHKSgg9gGIUeIwnAQxFUc5Env3qZ4opoGvzW028Vu4NLkcMZYEaHg/s1200/DSC_3936.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil5OralwWE6V1oazBB4_ZqzXXuGcSkutrq13NxhY-HruohXXFcydk1ZGCOa5NJH47253l1sy_bERf4xJHcsCkw2TaktXOh_t_OznyjxWD52MGZOCu-ftuAj1thbqnlLDlxcwYWBHHKSgg9gGIUeIwnAQxFUc5Env3qZ4opoGvzW028Vu4NLkcMZYEaHg/s16000/DSC_3936.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Bärgunttal (dosłownie Niedźwiedzia Dolina) to jedna z trzech górnych odnóg Kleinwalsertal (obok Duratal i Derrental) ciesząca się zarazem mianem największej oraz posiadającej największą deniwelację. Dolina zajmuje powierzchnię 8,6 km kwadratowego, jej najniższy punkt znajduje się na wysokości 1230 m n.p.m., natomiast najwyższy punkt w otoczeniu, wierzchołek Großer Widdersteina na wysokości 2533 m n.p.n., co przekłada się na różnicę wysokości przeszło 1300 metrów. Dolina jest długa na 4,2 km licząc od jej wylotu do przełęczy Hochalppass, która oddziela zlewnię rzeki Breitach (a w konsekwencji i rzeki Iller) od zlewni rzeki Lech.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">B.tal posiada dwie mniejsze doliny boczne - jedną po swojej zachodniej stronie, która od hali Stierhofalpe wznosi się w stronę trawiastej przełęczy </span></i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Ü</i></span><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">ntschenjoch, i drugą, wcinającą się między szczyty Kleiner i Großer Widderstein - a jej główna, środkowa część charakteryzuje się łatwo wyróżnialnymi trzema piętrami, które porozdzielane są progami skalnymi. I tak najniższe piętro ciągnie się mniej więcej do 1400 m n.p.m., kolejne od 1680 do 1720 m n.p.m., a najwyższe mniej więcej od 1800 do 1900 m n.p.m. Ciekawostką może być także ukryty w objęciach szczytu Seekopf (2039 m n.p.m.) stawik Hochalpsee.</span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Niewątpliwie Bärgunttal cechuje się niezwykle atrakcyjnymi walorami krajobrazowymi, nawet na tle dużej konkurencji ze strony bliźniaczych Gemsteltal i Wildental. Jej cechą rozpoznawczą jest kontrastowość: z jednej strony mamy w niej bowiem do czynienia z budzącym grozę cielskiem Widdersteina, którego wierzchołek góruje 1250 metrów ponad oddaloną od niego o zaledwie 1700 metrów w linii prostej polaną Außere Widdersteinalpe, z drugiej zaś strony nie brakuje tu zgoła odmiennych trawiastych bądź trawiasto-skalistych krajobrazów, rogatym Heiterbergiem na czele, pod grań którego podchodzą niezwykle przepyszne hale. </span></i></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd5Mc9UacgnM9V8ZDkPCKIA3s9j5okzpM_6puMZpm9wY7X-G_sqLNGqJZw450O0FpkIMlukQT_Q-2aXODAKU67BEFWSHUUtjSeRMK4HQzh3PKoUdaHs9MzEk2kfp3zj1AgmBBtmAnMWCRq1ceVWuaYvf9vX0hgitqYCRFSjwR4PqEG1Bx9xn21Mst7gQ/s1200/DSC_3938.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhd5Mc9UacgnM9V8ZDkPCKIA3s9j5okzpM_6puMZpm9wY7X-G_sqLNGqJZw450O0FpkIMlukQT_Q-2aXODAKU67BEFWSHUUtjSeRMK4HQzh3PKoUdaHs9MzEk2kfp3zj1AgmBBtmAnMWCRq1ceVWuaYvf9vX0hgitqYCRFSjwR4PqEG1Bx9xn21Mst7gQ/s16000/DSC_3938.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widderstein o poranku</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nie będzie zaskoczeniem, jeśli napiszę, że na szlaku warto być jak najprędzej, bo to uniwersalna teza, obwarowana zresztą nie tylko argumentami wynikającymi z rosnącą szansą na spokój w trakcie marszu czy zrobienie atrakcyjnych dla oka zdjęć, natomiast warta przytoczenia może być pewnego rodzaju prawidłowość jaką można zauważyć w tej części Alp. Mianowicie w przeciwieństwie do Tatr zarówno w austriackiej części, jak i niemieckiej, w dolnych partiach dolin Alp Algawskich praktycznie nie występują schroniska świadczące noclegi. Co za tym idzie, wczesne wejście na szlak sprawia, że pustką wokół nas będziemy mogli się cieszyć dopóki nie dogonią nas ci którzy wyjdą po nas lub nie dotrzemy do wyżej połączonych węzłów turystycznych.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPy5gqQpI8ndTvN3E666snk118Cv8iRXKpA5w3EUi9Ok6j7b0AeDfJArQB4OfBdWm_HfthZhVGIT6xPz28jmQzsM6U4DDMn0B4Y13-23xSSxDuzQH3FqDPJWGhYmYP04TXnL_DioiBpEossXAJkTFi-AftiSBxMr-bKE_1AY7WCA-E-ORWCMgse5yUdQ/s1200/DSC_3939.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPy5gqQpI8ndTvN3E666snk118Cv8iRXKpA5w3EUi9Ok6j7b0AeDfJArQB4OfBdWm_HfthZhVGIT6xPz28jmQzsM6U4DDMn0B4Y13-23xSSxDuzQH3FqDPJWGhYmYP04TXnL_DioiBpEossXAJkTFi-AftiSBxMr-bKE_1AY7WCA-E-ORWCMgse5yUdQ/s16000/DSC_3939.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Poranne pustki w Bärgunttal</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Brak tradycyjnych schronisk nie jest jednak jednoznaczny z brakiem infrastruktury turystycznej - ta bowiem funkcjonuje na szeroką skalę, o czym wielokrotnie w tej serii wspominałem. Mowa tu jednak o chatkach pasterskich pełniących rolę wodopoju albo kącika serwującego lokalne specjały. Tak jest i w Bärgunttal, mamy tu bowiem dwa takie obiekty - położoną najbliżej wylotu doliny lecz jednocześnie nie bezpośrednio przy drodze żwirowej, którą biegnie szlak na Hochalppass - Widderstein Alpe - oraz znajdującą się nieco wyżej Bärgunt-Hütte.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyh4qr_0mEy1wpNBrLVeC0jD-JowJyhEwXX9qNjZCK7auLtz12z5wNlDIraFaa1-tRDaFmT3b_GsdqI8r_5nRZDAhTILGsX0uB302Erl4UTCihggi2E9CjpxUzs2iBwi54VjqKMKP6NDgvHlTk9xoSMFAcdn0uss7W3yzOki_g13wR9f3SmQbBIXy77A/s1200/DSC_3941.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyh4qr_0mEy1wpNBrLVeC0jD-JowJyhEwXX9qNjZCK7auLtz12z5wNlDIraFaa1-tRDaFmT3b_GsdqI8r_5nRZDAhTILGsX0uB302Erl4UTCihggi2E9CjpxUzs2iBwi54VjqKMKP6NDgvHlTk9xoSMFAcdn0uss7W3yzOki_g13wR9f3SmQbBIXy77A/s16000/DSC_3941.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Nieczynne jeszcze progi Bärgunt-Hütte...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Lokalizacja drugiej z chatek nie jest przypadkowa. Znajduje się ona na wysokości 1408 m n.p.m. na hali Innere Widderstein Alpe, stanowiącej najwyżej położoną część dolnego piętra doliny. Kończy się tutaj żwirowa droga z Baad, a szlak na Hochalppass łączy się tu ponownie z równolegle wiodącym szlakiem przechodzącym obok Widderstein Alpe. Pozwala on zatem wytrasować sobie relaksacyjną pętelkę dnem doliny.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXf7_4O9Rt-OlmaLZS3CRYGZnIvxdMbbabQGHudjR-LqIryYcmiZtxIOH385eRzodIvWpe0A1Zc1HntU-chNRJduJYT-IBV1_gs24A8dgLj09mIVmwoggyIdtVhW5R-wOExSwI9jJnvcxk_dMOYrEzO6cqo_mDuMvgL3zh3kty3tm1b8R8_pygDfe2KA/s1200/DSC_3944.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXf7_4O9Rt-OlmaLZS3CRYGZnIvxdMbbabQGHudjR-LqIryYcmiZtxIOH385eRzodIvWpe0A1Zc1HntU-chNRJduJYT-IBV1_gs24A8dgLj09mIVmwoggyIdtVhW5R-wOExSwI9jJnvcxk_dMOYrEzO6cqo_mDuMvgL3zh3kty3tm1b8R8_pygDfe2KA/s16000/DSC_3944.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zaczynamy eksplorację górnych partii doliny</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Za Bärgunt-Hütte zmienia się charakter ścieżki i doliny. Szlakowa ścieżka poprowadziła nas jeszcze kawałek dnem doliny, ujawniając nam po drodze ukrytą w lesie konstrukcji kolejki towarowej wraz z odejściem nieoznakowanej perci na Üntschenjoch, tak by chwilę później postawić nas przed koniecznością zmierzenia się z pierwszym progiem skalnym.</div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfVf8EKMZa2SEBw-3Vv3EOH2mXJPrdahPUjNUL5A84HLKhuyzR6-z_XHDSXEz_dzDNpUSV_SsOvwWyZoWsAYf_EAGPCg5KUUYMHudfx7vna-5-vzw8k2P35s_6agXygQfQJ5RKfZq2xtJjqouc5DmzrWQv9jnZLkMXObGiV3hIKkoelzEty5zX8HUpzw/s1200/DSC_3947.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfVf8EKMZa2SEBw-3Vv3EOH2mXJPrdahPUjNUL5A84HLKhuyzR6-z_XHDSXEz_dzDNpUSV_SsOvwWyZoWsAYf_EAGPCg5KUUYMHudfx7vna-5-vzw8k2P35s_6agXygQfQJ5RKfZq2xtJjqouc5DmzrWQv9jnZLkMXObGiV3hIKkoelzEty5zX8HUpzw/s16000/DSC_3947.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Bujna roślinność w Bärgunttal</span></div><div><br /></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;">W zasadniczej części Bärgunttal progi są dwa. Ich pokonanie tamtego dnia, ze względu na wysoką wilgotność powietrza, która okazała się być dotkliwa wszędzie tam gdzie mieliśmy do czynienia z bujną roślinnością, kosztowało nas sporo wysiłku.</div></span><div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlaUy9nxskFfqW-9plYT7MNFOUYUgSIaR5WV8DWqrCgCGTyd6KqEAIL8AI5OqutMf3ueMZpq7c6LOhwoKRoi72T8jdNcvt3W50POFQ7I_698gK23fas6QSvS-MZ-FjOTZTz7AS_Q-qNNWYZMHqsLCm0fnjk4O3EeKZuAWj2BohDIhh726D9HBb7GOw0g/s1200/DSC_3954.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlaUy9nxskFfqW-9plYT7MNFOUYUgSIaR5WV8DWqrCgCGTyd6KqEAIL8AI5OqutMf3ueMZpq7c6LOhwoKRoi72T8jdNcvt3W50POFQ7I_698gK23fas6QSvS-MZ-FjOTZTz7AS_Q-qNNWYZMHqsLCm0fnjk4O3EeKZuAWj2BohDIhh726D9HBb7GOw0g/s16000/DSC_3954.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Podejście przez próg</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Kwadrans intensywnej wspinaczki przez pierwszy próg wprowadził nas na dno niezwykle malowniczej kotlinki. Miejsce przywitało nas mutonami, w tym takim, na górze którego znajdowała się niewielka, zapewne pasterska, chatka. Ponadto, szybko w zasięgu wzroku znalazły się zbocza góry Seekopf, zza których wyglądała na nas, nieco rogata w tym momencie, piramida Widdersteina, i nieco mniej okazałe lecz w istocie godne uwagi ze względu na swoją nietuzinkowy charakter, zbocza szczytu Weißer Schrofen, będącego fragmentem masywu Heiterberg.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRTt_DvzJbZPeZS8yso5kWppFuh0htdy8IJBfmV4uRLPR74Q9swaw1yXt_dNgifZOS2lLS5InvsIaiWDdWslm-jIyznDeeWkEs8f7utNGlpXSklCAIaeIfIGQ3LICbgXsJ2KbzXRR6hABSX5PpE-w9x_tP_7NKq4BQ_Pksnax1y_Ryf4w6GBlb5cw6vg/s1200/DSC_3957.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRTt_DvzJbZPeZS8yso5kWppFuh0htdy8IJBfmV4uRLPR74Q9swaw1yXt_dNgifZOS2lLS5InvsIaiWDdWslm-jIyznDeeWkEs8f7utNGlpXSklCAIaeIfIGQ3LICbgXsJ2KbzXRR6hABSX5PpE-w9x_tP_7NKq4BQ_Pksnax1y_Ryf4w6GBlb5cw6vg/s16000/DSC_3957.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Pasterska chata na tle masywu Widdersteina...</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie0pV1f0F-AXs5CJj_UVY87ozA6b4PTiV-bxAoQNJDT2HQ1hmFGycZ6G4L_R3cTXJmur6zQeGVPj00bh_YCPzKMVh2o62pSbmzkr3ycBPWYGgrcAl6JFSGFm_P-UIL-XTa5zJkd1G_q8zfnrjZcEuqka26Y6CMFl2ijZbpBjBsFbFcVNHTzKndYP1rGg/s1200/DSC_3959.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie0pV1f0F-AXs5CJj_UVY87ozA6b4PTiV-bxAoQNJDT2HQ1hmFGycZ6G4L_R3cTXJmur6zQeGVPj00bh_YCPzKMVh2o62pSbmzkr3ycBPWYGgrcAl6JFSGFm_P-UIL-XTa5zJkd1G_q8zfnrjZcEuqka26Y6CMFl2ijZbpBjBsFbFcVNHTzKndYP1rGg/s16000/DSC_3959.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Nazwa szczytu Weißer Schrofen oznacza dosłownie "Białe Kolce" choć słowo "schrofen" w języku niemieckim przybiera także dodatkowe znaczenie w kontekście gór: oznacza bowiem stromy teren graniowy o podłożu trawiasto-skalnym </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Tak, zakątek był piękny, choć zdawać by się mogło, że byliśmy tu minimalnie za wcześnie by w pełni docenić jego urok, ponieważ słońce nie zdążyło na dobrze się w nim ugościć. Dla nas zdecydowanie ważniejsza była jednak zbawienna obecność wody, przy której zrobiliśmy sobie chwilę przerwy. </span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB8ScnngBpNJyYLd1YaIjS21EB--nx5npm6zDYWfd_zlgu-YlBGONu07mcBWbvqT9Uq92VxzrggLghA7iHN9gUcn54V1WL9VXDi4o8Ai3WsFPDPemkLi7gZtHvR3vJhjyILxtra0rME3GxsAUP8GrN2HaCnlycty-7RMMjp67QvjjzV8D85RN0TNZCfg/s1200/DSC_3961.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB8ScnngBpNJyYLd1YaIjS21EB--nx5npm6zDYWfd_zlgu-YlBGONu07mcBWbvqT9Uq92VxzrggLghA7iHN9gUcn54V1WL9VXDi4o8Ai3WsFPDPemkLi7gZtHvR3vJhjyILxtra0rME3GxsAUP8GrN2HaCnlycty-7RMMjp67QvjjzV8D85RN0TNZCfg/s16000/DSC_3961.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Przerwa w tym ustronnym kącie wydaje się być racjonalnym pomysłem, gdyż następujące chwilę później podejście w najwyższą część doliny, jest strome, szczególnie jego początek. To już jednak taka wysokość, że za plecami pojawiają się widoki, więc jeśli dopada nas zadyszka, to powietrze łapiemy wpatrując się w bardziej odległe szczyty niż dotychczas...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFXOpk7YLJec9q1L31dLwm4uZlizBd_VfoRG8yRc-iD4ZjC4jTF13ERleGbOCIguPWv-v1wT0rhZIB6_ulyuABQAEoOI_u_UF33r0ZNmGDalERww56JvvJRGiqk6wQdi4PQ11XhiX9ZZa5WtiSoQAblu9RBPp6SKfUrnkAC0rBGJha4kxMF5du7bno4A/s1200/DSC_3966.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="751" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFXOpk7YLJec9q1L31dLwm4uZlizBd_VfoRG8yRc-iD4ZjC4jTF13ERleGbOCIguPWv-v1wT0rhZIB6_ulyuABQAEoOI_u_UF33r0ZNmGDalERww56JvvJRGiqk6wQdi4PQ11XhiX9ZZa5WtiSoQAblu9RBPp6SKfUrnkAC0rBGJha4kxMF5du7bno4A/s16000/DSC_3966.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Za nami zabudowania Baad (w dole) a ponad nimi Ochsenhofer Köpfe (zza których wyłania się Hoher Ifen) i Walmendingerhorn</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">A widoki naprawdę mogą się podobać. Nie chodzi w nich wprawdzie o to, że mamy w pobliżu niezliczoną liczbę górek, do których można wzdychać - nie, tu nic nie ma prawa, i potrzeby zresztą, próbować zawładnąć naszej uwagi, jeden Widderstein w zupełności wystarczy. Chodzi głównie o zachwycającą sielskość Bärgunttal, sielskość jakiej nie mają zarówno Wildental, jak i Gemsteltal, których nazwy jasno wskazują zresztą czego można się w nich spodziewać.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgax0RwhIAwsDDLYCNXVYbRzT8stMOHBl9VfuWHZr7LCohuYyYlstrpM8arhLiax4qpa8BR6jwN2a21KJLhSF3t87qPX57EsTNTJXoDApU3Fw_weYe1fWd_saed6nfDP_ZAVClTJTCC-bphHZihX2IG61bMQ08fpigkUTdQfYtt2RLYxEkCax1J9M3lNQ/s1200/DSC_3967.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgax0RwhIAwsDDLYCNXVYbRzT8stMOHBl9VfuWHZr7LCohuYyYlstrpM8arhLiax4qpa8BR6jwN2a21KJLhSF3t87qPX57EsTNTJXoDApU3Fw_weYe1fWd_saed6nfDP_ZAVClTJTCC-bphHZihX2IG61bMQ08fpigkUTdQfYtt2RLYxEkCax1J9M3lNQ/s16000/DSC_3967.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtF_7-lwH2WCoWsWvJ1SU-ZtgKc0Ww_agq0ferwMk-5zD7P2CTtIn5SIg-FisJyDRLzstm1v7p5vTKUYiuw_drIAME1s-5qoYs9DYHpitVBqPp686VU2wUBz8ODR5q-gOJGioN2jf6yC6o1N1mOGpHbhWOtbcNu13dESM8vM0Mzh9L6L6uUkJ_BnFjPw/s1200/DSC_3968.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtF_7-lwH2WCoWsWvJ1SU-ZtgKc0Ww_agq0ferwMk-5zD7P2CTtIn5SIg-FisJyDRLzstm1v7p5vTKUYiuw_drIAME1s-5qoYs9DYHpitVBqPp686VU2wUBz8ODR5q-gOJGioN2jf6yC6o1N1mOGpHbhWOtbcNu13dESM8vM0Mzh9L6L6uUkJ_BnFjPw/s16000/DSC_3968.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs_wmGf4Fb6iXuI-wVZw0SbWsRId9zSg08dFJRH24MhE-AqJobowpRgeWal_3vgT3wr7X6IrzaCCh-MXYe2li5XkCp6gBcIYklxZqg-Y-E4JIKTbhvD3fqiTCkbvdKtXZiFB01BzJTK_m5-e3gZqC-7yfbPIT2VJHGJ8i-eu6fX3foIaS1Wx_55WJOlg/s1200/DSC_3971.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs_wmGf4Fb6iXuI-wVZw0SbWsRId9zSg08dFJRH24MhE-AqJobowpRgeWal_3vgT3wr7X6IrzaCCh-MXYe2li5XkCp6gBcIYklxZqg-Y-E4JIKTbhvD3fqiTCkbvdKtXZiFB01BzJTK_m5-e3gZqC-7yfbPIT2VJHGJ8i-eu6fX3foIaS1Wx_55WJOlg/s16000/DSC_3971.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqYfxTK7lXsJND8iWLNvxgbTt7aepdGOEHtXFA5Yl0AYaias8P3K_9KrsAYTyvJCcLz1pY4lFMKHZNzkZ17lN8D0uidpJ4eK4tZliI_aUQWhQplGL3WF2iIwJ0crO_7p9ZQEcx3tTycyvxHFBX8b-_zASAR3aiH9669GgVdcNwQka_LP0yFdONPjwsIQ/s1200/DSC_3972.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqYfxTK7lXsJND8iWLNvxgbTt7aepdGOEHtXFA5Yl0AYaias8P3K_9KrsAYTyvJCcLz1pY4lFMKHZNzkZ17lN8D0uidpJ4eK4tZliI_aUQWhQplGL3WF2iIwJ0crO_7p9ZQEcx3tTycyvxHFBX8b-_zASAR3aiH9669GgVdcNwQka_LP0yFdONPjwsIQ/s16000/DSC_3972.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wspinaczka w górnych partiach Bärgunttal</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Kilkakrotnie przeszliśmy przez żleb, zyskując okazję do zaczerpnięcia wody, lecz z czasem zaczęliśmy się od niego oddalać. To był pierwszy zwiastun końca mozolnego podchodzenia, po którym podejście stopniowo zaczęło zanikać, aż wreszcie znaleźliśmy się w niemal najwyżej położonej części Bärgunttal, którą była niewielka, nieco wrzecionowata kotlinka o podmokłym charakterze.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLG5DHTgGUEGJz-hehU0ajzC69bWz40PYEOLHMBG9ycv6GR6Ujj2hf1HltidfsjerQ0szp_yozZgbejnVREL4YjeQe5KEi9J11Gd-mZd5cZGzeUphyGSHHWFYzwvGm3-4QHCpJHfAx51rJDuwuuttA7lKf43Fy4GNRNidH_S2rh2Dv-CT93nBjimxpZQ/s1200/DSC_3976.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLG5DHTgGUEGJz-hehU0ajzC69bWz40PYEOLHMBG9ycv6GR6Ujj2hf1HltidfsjerQ0szp_yozZgbejnVREL4YjeQe5KEi9J11Gd-mZd5cZGzeUphyGSHHWFYzwvGm3-4QHCpJHfAx51rJDuwuuttA7lKf43Fy4GNRNidH_S2rh2Dv-CT93nBjimxpZQ/s16000/DSC_3976.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Za Kamilem szczyty Wei</span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">ß</span></span><span style="font-family: Nunito;">er Schrofen, Heiterberg i Alpelekopf</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Kotlinka była mała i zlokalizowana na wysokości około 1900 m n.p.m., znajdując się zaledwie kilkadziesiąt metrów poniżej linii grzbietu. Będąc w tym miejscu warto zatem zacisnąć zęby i wyczekać z przerwą aż do osiągnięcia samej przełęczy, a najlepiej podejść jeszcze wyżej, ale o tym za chwilę.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsZ-kwaSPpAPAv6cQpBtZqG76WcNHC9Zi_n5HOtutV06OMM0u5wnMv8EK6KR-j8cyW0RGEVJT8XMBJ45T4wgeCpeMWtoIpc3nfik0HMmrg99iKpNq44j3FQeO357pSZZRNM5kzOWovm0Kt14P3wsXFgvV7b0Vazrr6yNecT71-1g07q3m6Bc8bjjjo7g/s1200/DSC_3977.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsZ-kwaSPpAPAv6cQpBtZqG76WcNHC9Zi_n5HOtutV06OMM0u5wnMv8EK6KR-j8cyW0RGEVJT8XMBJ45T4wgeCpeMWtoIpc3nfik0HMmrg99iKpNq44j3FQeO357pSZZRNM5kzOWovm0Kt14P3wsXFgvV7b0Vazrr6yNecT71-1g07q3m6Bc8bjjjo7g/s16000/DSC_3977.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Końcóweczka podejścia na Hochalppass</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Hochalppass okazała się być przełęczą doskonale spełniającą swoje metaforyczne przesłanie, w rzeczy samej bowiem wydawała się dzielić dwa kompletnie różne od siebie światy. Dosyć osobliwy charakter był jednak nie tylko widoczny gołym okiem, ale także na papierze -</span> na znajdującym się zaledwie 1,5 km dalej siodle Hochtannberg przebiegała granica między Alpami Algawskimi a pasmem Lechquellen Gebirge.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">🚩 Hochalppass (1937 m n.p.m.) - 08:45</div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU2aU2nhGbXjXnOOGStJhnQQY12oFKHjKvCircSdFuV0-3giP8jEu5yJBWLeVc0hebpUnXzKWoNYJBao8osonnH-cpjTvZkWUzHchNmtHsn3CdNFh-jBnpp9PxKjINKdiIpd-2KcQTzwc8bLYF2bpg2TRBUc3EDCSuA1xpfuruDdNvbs9JWWfvZ2JUiw/s1200/DSC_3979.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU2aU2nhGbXjXnOOGStJhnQQY12oFKHjKvCircSdFuV0-3giP8jEu5yJBWLeVc0hebpUnXzKWoNYJBao8osonnH-cpjTvZkWUzHchNmtHsn3CdNFh-jBnpp9PxKjINKdiIpd-2KcQTzwc8bLYF2bpg2TRBUc3EDCSuA1xpfuruDdNvbs9JWWfvZ2JUiw/s16000/DSC_3979.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Warto jednak powiedzieć, że przełęcz ma także duże znaczenie historyczne, bowiem to właśnie przez nią w XIII wieku przeszli Walserowie, czyli jedno z plemion germańskich zamieszkujące pierwotnie tereny szwajcarskiego kantonu Valais (Wallis). Grupa ta w wyniku nie do końca jednoznacznie sprecyzowanych okoliczności, prawdopodobnie związanych z chęcią pozyskania nowych gruntów rolnych, migrowała, docierając na tereny dzisiejszych Włoch (dolina Aosty, Piemont, Tyrol Południowy), Liechtensteinu oraz Austrii (Tyrol, Vorarlberg). I właśnie obszar Kleinwalsertal był jednym z tych, które zostały zasiedlone przez owych Walserów, skąd, jak już się zapewne domyślacie, nazwa. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Dziś nie znając tej historii trudno odnaleźć na Hochalppass pamiątki po tamtych wydarzeniach, dlatego w pełni można skupić się na kontemplowaniu krajobrazów. Zwłaszcza że wraz z osiągnięciem przełęczy w dali pojawia się nam Biberkopf - niby dopiero dziesiąty na liście najwyższych szczytów, ale wiadomo jak to z dziesiątkami bywa, dostają je najlepsi 😉</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">I to jest swoją drogą też piękne, z Widdersteinem naprawdę mało który szczyt może rywalizować. Ale jeśli jest jakiś szczyt w zasięgu wzroku, który może z nim stawać w szranki, to jest to właśnie Biberkopf.</div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcdlFtF6fKCks7z5XpS1IZsr7ywZRR4r8O5N0y5grVvHqyFAMvfCT20NR06zkjkgMsmYREYenzXZ6D3OwRlyWSSdkVe9BmGYRmKPBhmW42F-kV-1p4P1KCGpKQw4ZnlDkQac6SNfGgLf1C3bPckdG_yUti3SpaLmRcKed4DaHI7EOwEAvKmZ07l0_3cw/s1200/DSC_3980.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="735" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcdlFtF6fKCks7z5XpS1IZsr7ywZRR4r8O5N0y5grVvHqyFAMvfCT20NR06zkjkgMsmYREYenzXZ6D3OwRlyWSSdkVe9BmGYRmKPBhmW42F-kV-1p4P1KCGpKQw4ZnlDkQac6SNfGgLf1C3bPckdG_yUti3SpaLmRcKed4DaHI7EOwEAvKmZ07l0_3cw/s16000/DSC_3980.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Biberkopf od południa prezentuje się niezwykle dostojnie</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Co do samej przerwy o której wspominałem wcześniej, w środku lata przełęcz wydawała mieć spore używanie wśród bydła, dlatego polecam Wam podejście jeszcze kilkudziesięciu metrów przynajmniej pod stojącą na zboczach Seekopfu chatę. Szlak był tam bardziej suchy, a i widoki - zdecydowanie szersze.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuRh7BS6xshIgLUXRSm_zU8SJ4V_QUxpcfaFHBBU52bUNn73gTgJFkOGAk7yQPvmbtosoLlYikr0akKEpP9MDk7z9NWLHCHErbs2pNGiVVIxejW7QUL5S6yaW6FrZBFBmLOuXqnWFCO95aU-4puWHPVS98l5Bg-xHwGjdEp6sTMqN8jr2oVROZeFlJAQ/s1200/DSC_3985.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuRh7BS6xshIgLUXRSm_zU8SJ4V_QUxpcfaFHBBU52bUNn73gTgJFkOGAk7yQPvmbtosoLlYikr0akKEpP9MDk7z9NWLHCHErbs2pNGiVVIxejW7QUL5S6yaW6FrZBFBmLOuXqnWFCO95aU-4puWHPVS98l5Bg-xHwGjdEp6sTMqN8jr2oVROZeFlJAQ/s16000/DSC_3985.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0wncQGOql7wikwRqb9urecmfRPp4Zo8FV6LkfGYcQ3UOLhZ5LfPG6T1Iv4neXzHJa9qw_qZlkm-RdZIz583mhN7q3fIYvLbKzfMcnWPQPuml9LJH8UxCX03Mghhqe31aytYdqeC7bSbAkrZLEfzr12kj_7_x-vhf9XOOKBKTTxTgM5qGse3G4Ej_LQg/s1200/DSC_3989.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0wncQGOql7wikwRqb9urecmfRPp4Zo8FV6LkfGYcQ3UOLhZ5LfPG6T1Iv4neXzHJa9qw_qZlkm-RdZIz583mhN7q3fIYvLbKzfMcnWPQPuml9LJH8UxCX03Mghhqe31aytYdqeC7bSbAkrZLEfzr12kj_7_x-vhf9XOOKBKTTxTgM5qGse3G4Ej_LQg/s16000/DSC_3989.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pasterska chata (nieświadcząca żadnych usług gastronomicznych) położona w sąsiedztwie Hochalppass</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Pod szczytem niepozornego Seekopfu (2039 m n.p.m.), którego obecność w świadomościach turystów wydaje się być zagrożona ze względu na majestat sąsiada, zrobiliśmy zasłużoną przerwę. To naprawdę dobre miejsce na tego rodzaju pauzy - kawałek dalej znajdują się już rozstaje, gdzie zaczyna się właściwa ścieżka na szczyt Widdersteina, a tam już po sam wierzchołek nie ma praktycznie gdzie się zatrzymać.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Tu zaś na zboczach Seekopfu ruch turystyczny nie istniał, a widoki, no co tu dużo mówić, te były w istocie wspaniałe...</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgpqR4SY3otcmUHHiBvLUdk0ldPatmPGCMWmSyEZiC7T6XZsWtWIUopA38PoE7dCwxsWwcAnGHT4ceKIkXDK5arsrLElUdAEpvdhGJ51NN8_GQVmYb4DMhJrqhB7sOrLonlEj9wjhHjQ8ovXSjuyoX-qXxVSEkTRHYH7legPnJ2pB_k--g9DICthlXxA/s1200/DSC_3990.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgpqR4SY3otcmUHHiBvLUdk0ldPatmPGCMWmSyEZiC7T6XZsWtWIUopA38PoE7dCwxsWwcAnGHT4ceKIkXDK5arsrLElUdAEpvdhGJ51NN8_GQVmYb4DMhJrqhB7sOrLonlEj9wjhHjQ8ovXSjuyoX-qXxVSEkTRHYH7legPnJ2pB_k--g9DICthlXxA/s16000/DSC_3990.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Niepozorny Seekopf oferuje wspaniałe widoki na Lechquellengebirge</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Po upływie trzydziestu minut podnieśliśmy się i ruszyliśmy w dalszą drogę. W oka mgnieniu wdrapaliśmy się razem na grzbiet, gdzie na chwilę się rozdzieliliśmy - w miejscu przytrzymały mnie - znowu, a jakże - widoki. Najpierw obłędna panorama Bärgunttal, którą niedawno przemierzaliśmy i całej podgrupy Nordwestliche Walsertaler Berge, a potem ciąg dalszy tego co zaczęliśmy podziwiać już podczas odpoczynku - czyli widoków na Lechquellen Gebirge...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghITTe34TSVi3tnDTRdimQs3cw7QlGebg83ewjPa5h-AgpFnU9otkrvIbKGaFqfpzcdwfeGVaLVxQgYoQkOiHb5D9UQBnAQCrI3fpLDEcKyrIk66-7GWlH_Ef0LHMj8FkV1ra1nZ7zfzpTQ5676y3bbI5v6IiOZyuR4-fTOT-6By_Ns5IH53pklB6jiw/s1200/DSC_3999.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghITTe34TSVi3tnDTRdimQs3cw7QlGebg83ewjPa5h-AgpFnU9otkrvIbKGaFqfpzcdwfeGVaLVxQgYoQkOiHb5D9UQBnAQCrI3fpLDEcKyrIk66-7GWlH_Ef0LHMj8FkV1ra1nZ7zfzpTQ5676y3bbI5v6IiOZyuR4-fTOT-6By_Ns5IH53pklB6jiw/s16000/DSC_3999.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Bärgunttal i Nordwestliche Walsertaler Berge z góry</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjkCcAps1ybK8dWEh_2JgAp2zBtDiz2r4qYG1XwG8RVAGLmkYHYfSlie9ssr2H9EKmpz258AVFAoYDW6V9rKJwFMTdbnP0DZlzD8xNV2B2djUnTBY0_9X_ikDqgpR9WKaeBgNuq1BmjzaLQQSCMk8EpAdeHkGownB9ouE6hFIVw3Md3HEA9FuY2DDXdA/s1200/DSC_4007.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjkCcAps1ybK8dWEh_2JgAp2zBtDiz2r4qYG1XwG8RVAGLmkYHYfSlie9ssr2H9EKmpz258AVFAoYDW6V9rKJwFMTdbnP0DZlzD8xNV2B2djUnTBY0_9X_ikDqgpR9WKaeBgNuq1BmjzaLQQSCMk8EpAdeHkGownB9ouE6hFIVw3Md3HEA9FuY2DDXdA/s16000/DSC_4007.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdZWy4T2IOKnWn2gO0yZSL50h68Dv8hK8rD-SWzDSwMSeh4aljznnrLVa-QPVC8bcCnqt3TbTJ3aBXYUviuwLOZm1LTxIJBmkaTNfaLXCxUNXbFMMjOeWleVqxr9cU_h54yl3mKy25OCKVsh3LYIFlSRkONiX3AmG9EvaZlpNYJaXZoqoPznD2GNf3-w/s1200/DSC_4008.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdZWy4T2IOKnWn2gO0yZSL50h68Dv8hK8rD-SWzDSwMSeh4aljznnrLVa-QPVC8bcCnqt3TbTJ3aBXYUviuwLOZm1LTxIJBmkaTNfaLXCxUNXbFMMjOeWleVqxr9cU_h54yl3mKy25OCKVsh3LYIFlSRkONiX3AmG9EvaZlpNYJaXZoqoPznD2GNf3-w/s16000/DSC_4008.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Maleńki Seekopf jest też dobrym punktem widokowym na Widderstein, który od tej strony przypomina regularną piramidę. Żeby spojrzeć w stronę szczytu trzeba naprawdę mocno zadzierać głowę, bo to naprawdę kawał wolnostojącej góry...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlyNdwbgoVlYz8C_HSLtcS4-2qdYxSycPuD_a18VpDJWpt_tNzHuF-k0QPD_Gw7OKhwpdzn1z5aZgNQ3dWvkcKscQvf2KgkiAjz3sNi8lO2hJAvj5Z3wPDoVdYvgmbWdyiJpCGJoSqKUH_LH53-46E2PuipX1by6A3dDQcWKCshnUXQinQkPG-btvJjg/s1200/DSC_4003.png" style="font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlyNdwbgoVlYz8C_HSLtcS4-2qdYxSycPuD_a18VpDJWpt_tNzHuF-k0QPD_Gw7OKhwpdzn1z5aZgNQ3dWvkcKscQvf2KgkiAjz3sNi8lO2hJAvj5Z3wPDoVdYvgmbWdyiJpCGJoSqKUH_LH53-46E2PuipX1by6A3dDQcWKCshnUXQinQkPG-btvJjg/s16000/DSC_4003.png" /></span></a></span></div><div style="text-align: center;">Potęga Widdersteina daje się we znaki po raz n-ty</div><div style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Za Seekopfem szlak mija w oddali niewielki stawik znany pod nazwą Hochalpsee, będący najwyżej położonym stałym zbiornikiem wodnym w podgrupie Sudostliche Walsertaler Berge.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Położony u podnóża rozległego piargu opadającego spod Gr. Widdersteina Hochalpsee zajmuje 0,85 ha powierzchni i wypełnia najwyżej położoną część doliny B</i><span style="text-align: left;"><i>ä</i></span><i>rgunttal, znajdując się na wysokości 1970 m n.p.m. Miejsce to zaiste o skrajnie różnych twarzach, z jednej strony alpejskie łąki pełne kwiatów i życia, z widokiem na łagodne szczyty Nordwestliche Walsertaler Berge, z drugiej początek ciągu ogromnych skalnych ścian masywu Widderstein. </i></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9v92b9gdIub6EgZO3aqVeAk_Cn5FOcw1L9EIvKGxQZXItctM5L4yR0M00jzm34UwNA4LepnwuENd7eHJ_XUadSttSZmXorom06GoH8P0qFzekYk0w8_VoBdgxaDq17k9HV0A6xxw4hRXTHbBTfeNWRLTqHH-TDUSpzngIlR-gMp3xdN4k0s1jwsQvZg/s1200/DSC_4027.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9v92b9gdIub6EgZO3aqVeAk_Cn5FOcw1L9EIvKGxQZXItctM5L4yR0M00jzm34UwNA4LepnwuENd7eHJ_XUadSttSZmXorom06GoH8P0qFzekYk0w8_VoBdgxaDq17k9HV0A6xxw4hRXTHbBTfeNWRLTqHH-TDUSpzngIlR-gMp3xdN4k0s1jwsQvZg/s16000/DSC_4027.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hochalpsee w pełnej krasie</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Minęliśmy staw i dotarliśmy do niewielkiego siodła, dodatkowo wyróżnionego przez tabliczki szlakowe, gdzie miała się zacząć najważniejsza część dzisiejszego podejścia. Odtąd mieliśmy bowiem pożegnać zielone łąki i zaprzyjaźnić się na powrót ze skalnym terenem, którego trochę brakowało przez ostatnie dni... </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><b>Wskazówka</b></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Warto wspomnieć, że Austriacy osobom niezainteresowanym wejściem na szczyt umożliwiają skorzystanie z wygodnego bajpasu poprowadzonego na wysokości mniej więcej 2000-2020 m n.p.m. Opcja ta może być też przydatna w razie nagłego załamania pogody - pozwala bez większych trudności pokonać południowe zbocze szczytu i dotrzeć do pobliskiego Widdersteinhütte.</i></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3ZONA2dbE4f4E2Ly95UtlKZq8jdTYjLCFUIcK3Qu0nJO7OWuQnO04E9RoYWNQNhNxgpj-zCuQh0wISi03GTdIOl-wRNbhR_b0asQbrPFJUeXMD3vi--QyihRuRe76IqRRFRUIDs1LlT73XIr57zDeKBKXexfGUk6o--wsms0t-lN1uZ2l3-GgVgPNFA/s1200/DSC_4030.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3ZONA2dbE4f4E2Ly95UtlKZq8jdTYjLCFUIcK3Qu0nJO7OWuQnO04E9RoYWNQNhNxgpj-zCuQh0wISi03GTdIOl-wRNbhR_b0asQbrPFJUeXMD3vi--QyihRuRe76IqRRFRUIDs1LlT73XIr57zDeKBKXexfGUk6o--wsms0t-lN1uZ2l3-GgVgPNFA/s16000/DSC_4030.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hochalpsee na tle Heiterberga</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Pierwszy fragment szlaku na wschód od siodła to jednak tylko preludium do zasadniczej wspinaczki, z przeszkodami w postaci pojedynczych i raczej niewielkich ścianek, gdzie zresztą nie brakuje chwytów i naturalnych stopni.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEqoeEVXAdZrbrlcj5hG32wJ-3ZcEDSY9937Mf-dnHtt53v-TUYz25e3PkbAiSllFRwWAC-fRxDCWIsXUIhJgoRyoIFPCmY9gGSh16FRd3LINd6_P5wt3uyBaVPdPZaYw0LiqDvp_kTBGXGCNEvh6nG4wAe86MzKUT1LyIADWipTktymT3z_-vUwekTw/s1200/DSC_4032.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEqoeEVXAdZrbrlcj5hG32wJ-3ZcEDSY9937Mf-dnHtt53v-TUYz25e3PkbAiSllFRwWAC-fRxDCWIsXUIhJgoRyoIFPCmY9gGSh16FRd3LINd6_P5wt3uyBaVPdPZaYw0LiqDvp_kTBGXGCNEvh6nG4wAe86MzKUT1LyIADWipTktymT3z_-vUwekTw/s16000/DSC_4032.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Pierwsze drobne trudności na szlaku</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIXr1KsmlJpnVxegisX85kIZjYEl4Nq2xMNjr-9gtf6xdXujn-s_qJFyH23U2mrZKEMX3eolP_igkTXaaY8Gt3qN86mYdRVEunX8i_8VKJz1BfxMuB6QWjK2Zt6O9QUCtT3SI0nIOahco-y4LRoOvekyr6nFTwXkEqF3M7cpkSGj2_H4Pi8jtBhdHjCA/s1200/DSC_4034.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIXr1KsmlJpnVxegisX85kIZjYEl4Nq2xMNjr-9gtf6xdXujn-s_qJFyH23U2mrZKEMX3eolP_igkTXaaY8Gt3qN86mYdRVEunX8i_8VKJz1BfxMuB6QWjK2Zt6O9QUCtT3SI0nIOahco-y4LRoOvekyr6nFTwXkEqF3M7cpkSGj2_H4Pi8jtBhdHjCA/s16000/DSC_4034.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMe0LWxpCn84CWbx68N_AJ5uwRvJPUPfczrBRzBQY3x_pv-roQNKmeaj7Nz9S2a8aWgHmBiZQKdh3B160Q87_2rFGwEwMkSSj6xHnQ-5zVG9D4IThDBdBNNgMV3pj7UMRyhrh120Hox7XBUmBHBYJpdy1sCvNPEdVDDwVo9b3ZuEMqO16E9Jua9Yx6KQ/s1200/DSC_4035.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMe0LWxpCn84CWbx68N_AJ5uwRvJPUPfczrBRzBQY3x_pv-roQNKmeaj7Nz9S2a8aWgHmBiZQKdh3B160Q87_2rFGwEwMkSSj6xHnQ-5zVG9D4IThDBdBNNgMV3pj7UMRyhrh120Hox7XBUmBHBYJpdy1sCvNPEdVDDwVo9b3ZuEMqO16E9Jua9Yx6KQ/s16000/DSC_4035.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5b4e4KACymDjhVy_aXBvSg1eVocLHvg9kUKnolNvDkF-xF1l0v7cUf6cNRTj3hOUSldjAiU3g63lQiTCvjekWmYiS0cXPnt7rneDB9MmUvWlc7jS74oTsfbDUf7v4Psl6aJK20vRn5UrJGKPE6LS2qonmZjV4UuVw71_fZYdrWy3fuDjGH-qXB560Wg/s1200/DSC_4043.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5b4e4KACymDjhVy_aXBvSg1eVocLHvg9kUKnolNvDkF-xF1l0v7cUf6cNRTj3hOUSldjAiU3g63lQiTCvjekWmYiS0cXPnt7rneDB9MmUvWlc7jS74oTsfbDUf7v4Psl6aJK20vRn5UrJGKPE6LS2qonmZjV4UuVw71_fZYdrWy3fuDjGH-qXB560Wg/s16000/DSC_4043.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Żleb urywający się spod szczytu z dostępem do wody pitnej</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Prawdziwa zabawa zaczyna się jednak powyżej kolejnych rozstajów, gdzie szlak odbija w górę żlebu urywającego się spod głównego wierzchołka wieńczącego gigantyczną czapę Widdersteina.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Rozdroże znajduje się w takim miejscu, że absolutnie nie ma przy nim miejsca by odsapnąć. Wybiegając trochę wprzód, muszę rzec, że bardzo szybko się przekonaliśmy, że odpoczynek na Seekopfie był bardzo dobrą decyzją, polecam Wam również choć na chwilę przystanąć na wspominanym wcześniej siodle z rozdrożem i spojrzeć na szczyt - warto celebrować momenty, gdyż jeśli traficie na słoneczny wakacyjny dzień, to może się okazać, że w żlebie będziecie poruszać się w sznurku turystów. A wtedy będzie wam się bardzo trudno zatrzymać, aż do wierzchołka, bo po prostu nie ma tu gdzie zejść ze ścieżki 😉 </div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0TwEIAO0wradfFeaRs2AkYDh9cc7t7itvXlNQgcMarW6AbineyojaG5ZMb-DmqvlAnQEbEq5qelqYR6O9EC0d7Kt-LIzxvI5dC3UU0ftgHtcEyN5oJYnzjPILLr4XyCAD5YcWCs4Ta1g1aJ7CLOKDwRlXDL55DV7Gbyl7PJNutKnHhgnWlVYGEk59gA/s1200/DSC_4044.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0TwEIAO0wradfFeaRs2AkYDh9cc7t7itvXlNQgcMarW6AbineyojaG5ZMb-DmqvlAnQEbEq5qelqYR6O9EC0d7Kt-LIzxvI5dC3UU0ftgHtcEyN5oJYnzjPILLr4XyCAD5YcWCs4Ta1g1aJ7CLOKDwRlXDL55DV7Gbyl7PJNutKnHhgnWlVYGEk59gA/s16000/DSC_4044.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A teraz tam wysoko, do góry!</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Gdyby chcieć dwoma słowami streścić podejście, wypadałoby napisać "bardzo stromo". Tak jest bowiem aż pod szczyt, jedyne co się zmienia to trudności techniczne; w dolnej części żlebu ich brakuje, po prostu systematycznie podchodzimy - głównie zakosami - aż do momentu osiągnięcia niewielkiego wypłaszczenia. Jeśli akurat jest wokół pusto, to jest to jedno z paru miejsc gdzie można próbować łapać oddech.</div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD1ZbQIv6xu1tIsHMMzf2boS_iDqr159DIA0O-oZuAULjJYOigUadSZk7FWdqg7yoETcxeOsIdsKkBB98I-PpbDPxoaY0wdymRc_Vo2Njk6dzZkYVgf9qwU8enFDvqX64bISPghmH--PSAOpKgwno62iqSUu3D5OaVSHXojg1n0RdeLFAhmGZ7_Oswbw/s1200/DSC_4045.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjD1ZbQIv6xu1tIsHMMzf2boS_iDqr159DIA0O-oZuAULjJYOigUadSZk7FWdqg7yoETcxeOsIdsKkBB98I-PpbDPxoaY0wdymRc_Vo2Njk6dzZkYVgf9qwU8enFDvqX64bISPghmH--PSAOpKgwno62iqSUu3D5OaVSHXojg1n0RdeLFAhmGZ7_Oswbw/s16000/DSC_4045.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPTX2zQkqlUE8EoQTSGR32pMIuIJu9SpyymWxvUzNhCmRjL98dLV3AM1g7_UkY0tHssvZjOwKEnYF9k9dQUV4EvQDOoBoZRisU8BVXFJh7GZgR4dRQKtmI9Dpvvgx1HScWHBhLmQ5XcpQbPYpFxn3Iv-RW3XTVh2vUkiVSzG8m70lFBivV5W5U7pS2pw/s1200/DSC_4046.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="751" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPTX2zQkqlUE8EoQTSGR32pMIuIJu9SpyymWxvUzNhCmRjL98dLV3AM1g7_UkY0tHssvZjOwKEnYF9k9dQUV4EvQDOoBoZRisU8BVXFJh7GZgR4dRQKtmI9Dpvvgx1HScWHBhLmQ5XcpQbPYpFxn3Iv-RW3XTVh2vUkiVSzG8m70lFBivV5W5U7pS2pw/s16000/DSC_4046.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHEKZreDvXMVejGWIFguquEpInKa6qRVw9freIqY07bw31icHmb3RY7oFH4BKKTaLy-oC403ETbkmMK-JmCy60JbLMZYvZNfVzHLIaOkYU2DupWwe3zsL5MOEREPajCDnfdNkWDdqyNLuXy3raPIkoNybSD_2J1_QHYjyYxEZLCvtvT18hubV-uh9U9g/s1200/DSC_4051-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHEKZreDvXMVejGWIFguquEpInKa6qRVw9freIqY07bw31icHmb3RY7oFH4BKKTaLy-oC403ETbkmMK-JmCy60JbLMZYvZNfVzHLIaOkYU2DupWwe3zsL5MOEREPajCDnfdNkWDdqyNLuXy3raPIkoNybSD_2J1_QHYjyYxEZLCvtvT18hubV-uh9U9g/s16000/DSC_4051-2.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito;">Fotogeniczne wypłaszczenie będące jednym z niewielu miejsc na tym odcinku gdzie można chwilę odsapnąć</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Dalej jest już technicznie trudniej. Żleb zwęża się, a szlak przeskakuje na skały. Mimo południowej wystawy miejscami zalegają tu przez cały rok płaty śniegu, powodując miejscami obniżenie odczuwalnej temperatury, o czym warto pamiętać dobierając strój na wycieczkę. Na szczęście kontaktów z najbardziej narażoną na lód i śnieg partią żlebu jest mało - w większości szlak trzyma się bowiem zachodniej, bardziej nasłonecznionej, jego strony.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHJhE0efnv09vtbfW6Cv1Nnvhz84t7fzVRf3oqr-rBVGMo13qYRs1c2OcAP3FxSEtjYIgA9pvYxWH7i-fpMDeKjiAe-J51aWILANZo09f7iy45HduK7pkCEegCGMTfbFRbYnKSGlz76EvLMSn1iug0is9bZo0VTqgoOWD3UyOLv-vudS73Klhhnbw4cA/s1200/DSC_4052.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHJhE0efnv09vtbfW6Cv1Nnvhz84t7fzVRf3oqr-rBVGMo13qYRs1c2OcAP3FxSEtjYIgA9pvYxWH7i-fpMDeKjiAe-J51aWILANZo09f7iy45HduK7pkCEegCGMTfbFRbYnKSGlz76EvLMSn1iug0is9bZo0VTqgoOWD3UyOLv-vudS73Klhhnbw4cA/s16000/DSC_4052.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX21PWzF6PSK27QhLoi14p8rs6r-qIpF0Gqvb1-8xd9N0KHfYC673yamoQBA8DTWmgbHnxUP0uzXDRpXYEuROykxlhaklGGsNGD1smu02mu_rvhONwu_Kn9103jTFb5lGUH18eZ9BFS6m5zjKgbnw92Q1ahKFhN_BjGuOkVWOMWOqpW_c4167nGN47pw/s1200/DSC_4057.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgX21PWzF6PSK27QhLoi14p8rs6r-qIpF0Gqvb1-8xd9N0KHfYC673yamoQBA8DTWmgbHnxUP0uzXDRpXYEuROykxlhaklGGsNGD1smu02mu_rvhONwu_Kn9103jTFb5lGUH18eZ9BFS6m5zjKgbnw92Q1ahKFhN_BjGuOkVWOMWOqpW_c4167nGN47pw/s16000/DSC_4057.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv4X1om0pCEbuEXd0xC_HbHb9cTWsCUcgtPmmaF6OghhBzbgVzWwBs-0U7X1y-vCsreMs9VlhxeVcE4O29k_wucBERr7NgyhGaWoPJHopNkHXwk_PjA0L7bF2xGe_-hjxamsKgaJjgJAWkDZWRbQTGWJ7l0f0xJHYdcssD4fvAhph-_iIj2c3AxQpGiA/s1200/DSC_4062.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiv4X1om0pCEbuEXd0xC_HbHb9cTWsCUcgtPmmaF6OghhBzbgVzWwBs-0U7X1y-vCsreMs9VlhxeVcE4O29k_wucBERr7NgyhGaWoPJHopNkHXwk_PjA0L7bF2xGe_-hjxamsKgaJjgJAWkDZWRbQTGWJ7l0f0xJHYdcssD4fvAhph-_iIj2c3AxQpGiA/s16000/DSC_4062.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Mozolne podejście żlebem</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Powyżej 2300 m n.p.m. żleb się ponownie rozszerza, a trudności techniczne maleją. Od tej pory aż po osiągnięcie grani ścieżka wprawdzie porusza się jeszcze w najeżonym ostrymi skałami terenie, ale jednak wyraźnie słabiej nachylonym i mało eksponowanym. Ważne jednak, zwłaszcza przy zejściu, aby zachować tu koncentrację - sypkich kamieni tu nie brakuje.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiHf-P-iWGIXQ-9bnN24ui4I_fSmTJoD6y7v84wZZd0XXTsVqoWXZaO4N_zvaA6k39WHZqdQMptQEV_OBh7Cnt2WJOe09Y-9H5ZqPdS45VOQaTgLBbRehNu0hbgj-HkbNO7NXZ8Py8XOW0TEL6vIzoNmcmdnpOMR2JvphLdSkbAtT2G2WqhL2jm2mZTw/s1200/DSC_4064.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiHf-P-iWGIXQ-9bnN24ui4I_fSmTJoD6y7v84wZZd0XXTsVqoWXZaO4N_zvaA6k39WHZqdQMptQEV_OBh7Cnt2WJOe09Y-9H5ZqPdS45VOQaTgLBbRehNu0hbgj-HkbNO7NXZ8Py8XOW0TEL6vIzoNmcmdnpOMR2JvphLdSkbAtT2G2WqhL2jm2mZTw/s16000/DSC_4064.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">To już łatwiejsza końcówka podejścia </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM1v2EmUXzvx-2lpP5LMb638DQY8Q1H2cI_zZC_5VdLSgIXfYTzSrR8aYa8eySQXuTvNy-B9ew_HmFGwnAWkqukcunANZGB6GGDSv77JBi-raxodfnDYRwKxt4dW0w33Q0JDAXiMNNTMeGlwARcJpOy13oSIIXuyfDuy-ex7EBrl2PMZboxFU8blLHkw/s1200/DSC_4070.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM1v2EmUXzvx-2lpP5LMb638DQY8Q1H2cI_zZC_5VdLSgIXfYTzSrR8aYa8eySQXuTvNy-B9ew_HmFGwnAWkqukcunANZGB6GGDSv77JBi-raxodfnDYRwKxt4dW0w33Q0JDAXiMNNTMeGlwARcJpOy13oSIIXuyfDuy-ex7EBrl2PMZboxFU8blLHkw/s16000/DSC_4070.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ze żlebu wychodzimy na płytką przełęcz w grani</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Spod siodła droga na wschodni, główny wierzchołek pozostaje już bardzo prosta i nieskomplikowana orientacyjnie. W zasadzie na całym tym odcinku można już zacząć odliczać sekundy dzielące nas od wierzchołka, ciesząc się widokami - te są obłędne, choć trzeba przyznać - ekspozycja momentami zapiera dech w piersiach...</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPZDoyLlP4RVKHWtsOTBLSJcoH3Zicd9Fi7phAPCvohRtyO2_aRkTIuOLxsDdFqPdy--XE1Ry1VR0jHZka1J_eeV8ii0utH-eMzA7X1yQKhGl6o2ruDkE7WHPwLehFuT6J1GtiLGb2yihZm9Z7ineajWNrRgiTapfnvhNa7Mfi_ExFtCwRn3Xpd8awqA/s1200/DSC_4072.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPZDoyLlP4RVKHWtsOTBLSJcoH3Zicd9Fi7phAPCvohRtyO2_aRkTIuOLxsDdFqPdy--XE1Ry1VR0jHZka1J_eeV8ii0utH-eMzA7X1yQKhGl6o2ruDkE7WHPwLehFuT6J1GtiLGb2yihZm9Z7ineajWNrRgiTapfnvhNa7Mfi_ExFtCwRn3Xpd8awqA/s16000/DSC_4072.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJfp175G4fNwF3KdCJ9ESd_yC4fkEY5BUi3qdNSJ4LC-SWxN0_hpEwmZV90UATiQdeeg5YHp7NC09vmH9GD2TygH0wGpKYP4b2fAJGJezI0F6X6e6-SUKioPII_Rpd1D5J5WGPiN3zuRWPfXZHCK6R62tZmWSR6awoyxHU6lKLZrATfLZLNuww1Mgw0Q/s1200/DSC_4074.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJfp175G4fNwF3KdCJ9ESd_yC4fkEY5BUi3qdNSJ4LC-SWxN0_hpEwmZV90UATiQdeeg5YHp7NC09vmH9GD2TygH0wGpKYP4b2fAJGJezI0F6X6e6-SUKioPII_Rpd1D5J5WGPiN3zuRWPfXZHCK6R62tZmWSR6awoyxHU6lKLZrATfLZLNuww1Mgw0Q/s16000/DSC_4074.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq3uHEYhsZ8uarrIU4PRdv-dbLTCkVvBiW9_K4zh3T5aNbmH2-6rfKQf8hcC2hh7kvs0KvApHQN0GDwcShji84MSbU8-tr_E3NFqsvEbB8QaviBF4mYcE4JNovMmgv0iHttAiFz53NtWhgKiCdIgIqAA4sGPyXUfEXS-Llmvk_UnsY2RTsMaWqGrf39A/s1200/DSC_4113.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="743" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq3uHEYhsZ8uarrIU4PRdv-dbLTCkVvBiW9_K4zh3T5aNbmH2-6rfKQf8hcC2hh7kvs0KvApHQN0GDwcShji84MSbU8-tr_E3NFqsvEbB8QaviBF4mYcE4JNovMmgv0iHttAiFz53NtWhgKiCdIgIqAA4sGPyXUfEXS-Llmvk_UnsY2RTsMaWqGrf39A/s16000/DSC_4113.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krystian na finiszu</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div><span style="font-size: medium;"></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Podniebna wędrówka zakończyła się wraz z osiągnięciem głównego wierzchołka, którego mało wyróżniający się charakter może odrobinkę rozczarował po niezapomnianych doznaniach z podejścia żlebem. Przy czym niezależnie od wszystkiego - jego zdobycie niewątpliwie przepełniło nas ogromnym szczęściem. Widderstein to po prostu jedna z takich gór, w przypadku których patrzysz na otaczający cię świat i czujesz, jakim jesteś szczęściarzem, że los oto pozwolił ci schować głęboko w sercu te kilka momentów...</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;">🚩Großer Widderstein (2533 m n.p.m.) 11:15</span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Großer Widderstein jest najwyższym szczytem podgrupy Sudostliche Walsertaler Berge i jednocześnie jedynym szczytem położonym na zachód od głęboko wciętej przełęczy Schrofenpass (stanowiącej granicę z Allgauer Hauptkamm), który przekracza 2500 m n.p.m., co automatycznie czyni zeń także najbardziej wysunięty na zachód obszar Alp Algawskich, który wznosi się ponad wspomnianą barierę. Rzucająca się w oczy masywna bryła, w połączeniu z całkowitą izolacją od najbliższych wysokich grani oraz położeniem w pobliżu gęsto zaludnionej Kleinwalsertal przysparzają mu popularności i rozpoznawalności, choć stanowić może śmiertelną pułapkę w przypadku załamania pogody. Nie bez powody w języku niemieckim Gr. Widderstein nazywany jest również "Gewitterstein" czyli "Burzowa skała (vel Burzowy kamień)".</i></span></div><div><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjditnocl5TsZvF4yZndw2PXfNPfSHJrOR2fqcgda_6PpndaFI6mhv6xDcASENhroae58KyGg8oKBPmlx2lufKx_NVTngZb9gmAGEHFGQzDP5W2_yVElrSpePtXLEWcxxj5_hEJKrTaP3sqTYAi0h_mFXtOUzynNWnN2dM--H_7nWKQOVz3Z2QtGARa-w/s1200/DSC_4078.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjditnocl5TsZvF4yZndw2PXfNPfSHJrOR2fqcgda_6PpndaFI6mhv6xDcASENhroae58KyGg8oKBPmlx2lufKx_NVTngZb9gmAGEHFGQzDP5W2_yVElrSpePtXLEWcxxj5_hEJKrTaP3sqTYAi0h_mFXtOUzynNWnN2dM--H_7nWKQOVz3Z2QtGARa-w/w640-h426/DSC_4078.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A teraz czas na widokową ucztę!</span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="font-size: large;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Gr. Widderstein jest świetnym punktem widokowym, jednak w jego panoramie szczytowej nie dominują Alpy Algawskie, przez co czułem się odrobinę nieswojo, bo nie zwykłem nie wiedzieć na co patrzę 😉😋. Co oczywiście nie zmienia faktu, że panorama jest obłędna, bardzo rozległa, obejmuje bowiem prawdopodobnie kilkanaście pasm alpejskich i kilkaset szczytów - nieco sarkastycznie można rzec, że żeby nie oszaleć, nawet wskazana jest nieidealna widoczność - przypuszczam, że w warunkach doskonałej przejrzystości powietrza mógłbym tam spędzić wiele godzin, drobiazgowo analizując każdą grań...</span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Czegoż stąd nie widać?! Z Widdersteina w sposób oczywisty roztacza się szeroka panorama przede wszystkim sąsiednich Lechquellengebirge, z których najłatwiej wyróżnić pobliski Karhorn, ale również długi grzbiet z Braunarlspitze i Rote Wand (2704 m n.p.m.), drugim co do wysokości szczytem w grupie, oraz, równie bliski, masyw Zitterklapfen (2403 m n.p.m.). Interesująco prezentuje się najwyższa część Alp Lechtalskich - choć szczyty takie jak Wetterspitze, Vorderseespitze, Freispitze i Parseierspitze dzieli od Widdersteina większa odległość niż w przypadku wielu innych szczytów z grupy Allgauer Hauptkamm czy Hornbachkette, to kompletnie odmienna perspektywa sprawia, że układają się one w nietuzinkowy sposób. W oczy rzuca się także sylwetka Hohe Rifflera (3168 m n.p.m.), choć jego kształty w przeciwieństwie do szczytów Alp Lechtalskich, pozostają niezmienne, oraz parę innych szczytów należących do grupy Verwall, których obecność w panoramie nie jest tak oczywista - łatwo dojrzeć stąd Kuchenspitze (3148 m n.p.m.) czy Pateriol (3056 m n.p.m.). Nietrudnym wyzwaniem winno być też dostrzeżenie Schesaplany (2965 m n.p.m.) w Ratikonie - jej wyniosły masyw tworzy dalszy, acz wyraźny, plan dla wspomnianej wcześniej pary Braunarlspitze-Rote Wand.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Szczegółowy opis szczytu wraz z panoramami znajdziecie na dedykowanej stronie:</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><<<a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2023/03/groer-widderstein.html" target="_blank">GROßER WIDDERSTEIN</a>>></span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">A teraz parę fotek na zachętę 😁 Na dobry początek Alpy Algawskie...</span></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYGwoR6q4yG7CMuVlOc941awFhVAADbqhLNf9pVT9t5yevnvUt--OaM8HdQjgM07btv58ud4t0LgBOTf1z4SXwKc6PSaZIGkiZfXkCY6Wl8iBJDWQsngbP5vSy2sRamUaMQW-v_V0FxgffEB_awmwJdc4Nj0ZTXQIJidbiMAKmqNHy6OvwxLbBTZfsXQ/s1200/DSC_4103-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="705" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYGwoR6q4yG7CMuVlOc941awFhVAADbqhLNf9pVT9t5yevnvUt--OaM8HdQjgM07btv58ud4t0LgBOTf1z4SXwKc6PSaZIGkiZfXkCY6Wl8iBJDWQsngbP5vSy2sRamUaMQW-v_V0FxgffEB_awmwJdc4Nj0ZTXQIJidbiMAKmqNHy6OvwxLbBTZfsXQ/s16000/DSC_4103-3.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;">Allgauer Dreigestirn w całej swej krasie. Od lewej: Trettachspitze (2595 m n.p.m.), Madelegabel (2645 m n.p.m.) i Hochfrottspitze (2648 m n.p.m.). Dodatkowo za Trettachspitze chowa się Großer Krottenkopf (2657 m n.p.m.)</div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6nHBfnYAGLM5E9ZGFzuWsil87icyYLWBNFomISQNibgu50Yl4bSoIzR7HAfDydznIS_lrLacWmkH59E6RK55jTxugn8CId4HeNYDlqzrVKpxA3yay-eXxOLB1AbGpHd1czu_fcsIrnjf6Nd4dAuXmjCbDEOOTLZLlw3uTEiFOveOxp5C1qumhzxprVQ/s1200/DSC_4079.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="694" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6nHBfnYAGLM5E9ZGFzuWsil87icyYLWBNFomISQNibgu50Yl4bSoIzR7HAfDydznIS_lrLacWmkH59E6RK55jTxugn8CId4HeNYDlqzrVKpxA3yay-eXxOLB1AbGpHd1czu_fcsIrnjf6Nd4dAuXmjCbDEOOTLZLlw3uTEiFOveOxp5C1qumhzxprVQ/s16000/DSC_4079.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Nieco bardziej na południe dominuje Biberkopf (2599 m n.p.m.). Na zdjęciu na lewo od niego widać także Hohes Licht (2651 m n.p.m.), drugi najwyższy szczyt w Alpach Algawskich i jednocześnie najwyższy w Allgauer Hauptkamm </div><br /><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJEbXBm-GhT0dNslS1i1fAA2NAEaNsu7pdNAD3vUgp3MyEVpL70XumHGzFtVT4h0kDkp6KP85-B3zkJrIWnu4GIYStFg2ogpSy39l2ECcGePzUlyDzK9KROctTx-VJXOzfyuVGqrI8WZixEKJ5f7377hC_U3f7pGA_RWF1URnATdKKWPWR2RXIYICdg/s1200/DSC_4091.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="711" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpJEbXBm-GhT0dNslS1i1fAA2NAEaNsu7pdNAD3vUgp3MyEVpL70XumHGzFtVT4h0kDkp6KP85-B3zkJrIWnu4GIYStFg2ogpSy39l2ECcGePzUlyDzK9KROctTx-VJXOzfyuVGqrI8WZixEKJ5f7377hC_U3f7pGA_RWF1URnATdKKWPWR2RXIYICdg/s16000/DSC_4091.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">A tu już widok na Kleinwalsertal i Nordwestliche Walsertaler Berge. Ponad zabudowaniami Baad, z którego ruszaliśmy, widać Ochsenhofer Kopfe wraz z Walmendingerhornem, za nimi zaś wznosi się Hoher Ifen (2230 m n.p.m.), najwyższy we wspomnianej podgrupie</div><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulmXi5ZOSNT1_S2QxNbOnp3_eyhL0Ma9uSi-VHcp_ALmgZy12c9qqy69TaN673MVPS2SyKUnPPm_r4jFe0AxHRF4oZIIdhZjnJh6z4WcAO9AFLm6C_9Um40qCm86pynMVhZXLKzh1aI63C0Lr1__Oz70XiOqjlUXLfKkVt5MNK8fqEqx6wh09VsGhBw/s1200/DSC_4105.jpg" style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="664" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgulmXi5ZOSNT1_S2QxNbOnp3_eyhL0Ma9uSi-VHcp_ALmgZy12c9qqy69TaN673MVPS2SyKUnPPm_r4jFe0AxHRF4oZIIdhZjnJh6z4WcAO9AFLm6C_9Um40qCm86pynMVhZXLKzh1aI63C0Lr1__Oz70XiOqjlUXLfKkVt5MNK8fqEqx6wh09VsGhBw/s16000/DSC_4105.jpg" /></a><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Teleobiektywem poszukałem jeszcze innego lokalnego symbolu. Oto inna dominanta Alp Algawskich, czyli Hochvogel (2592 m n.p.m.). Poza nim na zdjęcie załapały się jeszcze dwa inne rozpoznawalne nad wyraz wierzchołki: Hofats (2259 m n.p.m.) i Schneck (2268 m n.p.m.). Hofats jest łatwo rozpoznawalny i znajduje się mniej więcej w środkowej części zdjęcia; Schneck na kolejnym planie, bardziej z lewej strony. Jego cechą charakterystyczną jest nieco zakrzywiony wyższy wierzchołek</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">No i kochani, teraz dla odmiany Lechquellen Gebirge, Alpy Lechtalskie i inne, bardziej odległe pasma jak Verwall, Silvretta czy Ratikon...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2hTp6GO-9RMH8cbZ5zJSbHfkaUAFo-SQHRLAf-Z0B7p8pC4XhaQ2FBvovBNy9NKXokT3sRIx55oFc645FrRL9vnUE_JDk6-Cae8j75ZHFRhhAECfH5gj0faU6N6DoLlqNMxsfx2cXbQC5ECc_zXI8YAeHF4WhAWD5JAv-U5fiXH5OjRpXlRqVSxjjZg/s1200/DSC_4080.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="785" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2hTp6GO-9RMH8cbZ5zJSbHfkaUAFo-SQHRLAf-Z0B7p8pC4XhaQ2FBvovBNy9NKXokT3sRIx55oFc645FrRL9vnUE_JDk6-Cae8j75ZHFRhhAECfH5gj0faU6N6DoLlqNMxsfx2cXbQC5ECc_zXI8YAeHF4WhAWD5JAv-U5fiXH5OjRpXlRqVSxjjZg/s16000/DSC_4080.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pogranicze Verwallgruppe, Alp Lechtalskich i Lechquellengebirge. Na pierwszym planie Warther Horn i ucięty fragment Karhornu. Na kolejnym rozłożysty Rappenspitze (2472 m n.p.m.), ponad którym widać jeszcze bliźniacze: Fallesinspitze (2767 m n.p.m.) i Stanskogel (2757 m n.p.m.), oraz tworzący ostatni plan masyw Hoher Riffler (3168 m n.p.m.). Z bardziej rozpoznawalnych można też wskazać Vallugę (2811 m n.p.m.), która jest widoczna ponad uciętym tu na zdjęciu Karhornem, na trzecim planie</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwZ--B8Oy55Q5Nx65ziov_fQhch2tFWKpeSOVrNB2sFezmchktZR_iyvIHqpiVMYLoHEkgb_TXclufdLPuElYbzr-Q2aGcVxuHPIc5t-obrX3zYg9oeSoN55BQlq8wAbSVmhUCd5vZWZ4rkl9gPyKJzH6fUZq6p5p0F3JIH6-ddtj9MNeFG9wJqmgDhA/s1200/DSC_4097.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwZ--B8Oy55Q5Nx65ziov_fQhch2tFWKpeSOVrNB2sFezmchktZR_iyvIHqpiVMYLoHEkgb_TXclufdLPuElYbzr-Q2aGcVxuHPIc5t-obrX3zYg9oeSoN55BQlq8wAbSVmhUCd5vZWZ4rkl9gPyKJzH6fUZq6p5p0F3JIH6-ddtj9MNeFG9wJqmgDhA/s16000/DSC_4097.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Centralna część Lechquellengebirge z widocznym jeziorem Korbersee. Widoczna za nim dolina doprowadza do kotła polodowcowego pod Braunarlspitze (2649 m n.p.m.). W grani tej, tylko na dalszym planie widać ośnieżony Rote Wand (2704 m n.p.m.) - najwyższą górę w okolicy. Na prawo od niej - na ostatnim planie - majaczy Schesaplana (2965 m n.p.m.) wraz z kilkoma innymi szczytami Ratikonu.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">No i na koniec ekipa zdobywców - jest się czym ekscytować! 😁</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSDxoiQCNMGUvmWDE1cFAvY_mK92MScOLOZ1IsVfo2Q85sjWxm4yPsLV8LyKJFLgUsbmhP-CAdiDr9eizFOOgH-tVm3pw40-O9u-y_2JFJwUtwk9Y6qgX9OH5zdAaoTEobYP5jE-esF1k0r3EvyWktbnZGrncLMNBSrexq6q7IYGmlCYUca-6Jl2XuVQ/s1200/DSC_4138.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSDxoiQCNMGUvmWDE1cFAvY_mK92MScOLOZ1IsVfo2Q85sjWxm4yPsLV8LyKJFLgUsbmhP-CAdiDr9eizFOOgH-tVm3pw40-O9u-y_2JFJwUtwk9Y6qgX9OH5zdAaoTEobYP5jE-esF1k0r3EvyWktbnZGrncLMNBSrexq6q7IYGmlCYUca-6Jl2XuVQ/s16000/DSC_4138.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQqHhzNGY2KoIZsz1DowHyw2yGwqTGLUGXjWtrgP-RNcR_8Zdr_K5IjbituWqCxbao97lRLa1TnxQ7eJ0r9F_tW3MUMexnchVCMi7Sx9V5ueSKI-VbNYadUWPzJCRDx-3yi7jMoPiQvnd2PiqMud9_dLxWaeL5At75WBtTzSO0pqS18fFH6qEoFDLF2Q/s1200/DSC_4142.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQqHhzNGY2KoIZsz1DowHyw2yGwqTGLUGXjWtrgP-RNcR_8Zdr_K5IjbituWqCxbao97lRLa1TnxQ7eJ0r9F_tW3MUMexnchVCMi7Sx9V5ueSKI-VbNYadUWPzJCRDx-3yi7jMoPiQvnd2PiqMud9_dLxWaeL5At75WBtTzSO0pqS18fFH6qEoFDLF2Q/s16000/DSC_4142.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pamiątkowe zdjęcia na Widdersteinie</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Czas na Widdersteinie leciał zaskakująco szybko - ani się nie obejrzeliśmy a na zegarkach upłynęła godzina. Z wyruszeniem w drogę powrotną jeszcze jednak zwlekaliśmy, czekaliśmy bowiem aż na szlaku sytuacja się trochę rozrzedzi. Tu trzeba przyznać, że zachowaliśmy się odrobinę nieodpowiedzialnie, Widderstein ze swoją skalą ruchu wymaga noszenia ze sobą kasku, z odsłoniętymi głowami byliśmy z pewnością w zdecydowanej mniejszości.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-bo6t_q8M8cL3lBglPgnknaAX3jKku2HJhtdyD1s5xBQtBp5xAZdCiwnw7xvfKaBc3QqR9Fq3RJAKMNN7gtuppbecUXHvUnUZBh6v_0pFEZ6tNm6sflHrW-kbaZZNlzfQW1u11OieiRBnsFoMMGAuNJmMjMcSvBB97xFU9CnL1dEbiQNsTJ-OwWBJ3w/s1200/DSC_4145.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="810" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-bo6t_q8M8cL3lBglPgnknaAX3jKku2HJhtdyD1s5xBQtBp5xAZdCiwnw7xvfKaBc3QqR9Fq3RJAKMNN7gtuppbecUXHvUnUZBh6v_0pFEZ6tNm6sflHrW-kbaZZNlzfQW1u11OieiRBnsFoMMGAuNJmMjMcSvBB97xFU9CnL1dEbiQNsTJ-OwWBJ3w/s16000/DSC_4145.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Schodzimy tą samą drogą</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Zejście, w trakcie którego postanowiłem schować do plecaka aparat by ułatwić sobie poruszanie się w żlebie, zajęło nam nawet więcej czasu niż droga w górę. Nie ulega też wątpliwości, że mocno dało całej naszej trójce w kość. Żeby jeszcze lepiej oddać skalę trudności kondycyjnych, to spieszę z informacją, że w żlebie na dystansie ledwie 460 metrów w linii prostej pokonuje się tu mniej więcej 360 metrów w pionie, co pod kątem nachylenia stoku odpowiada podejściu z Buli na Rysy, natomiast ze względu na osadowy charakter podłoża, wapienie i margle, wymaga potwornej dawki koncentracji i sprawnych kolan.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6G6mEUhwI4acY2c_ueHDKkZo5FGamJAdszS4lCS6nt9C-teXpFaaHFQAvEgBqSHVLXyyYOe0T2B2ske3K9W6aWFlGZmnlroYQHe10ov0Ly-yAF-wG5dCGt5TrXWASttHiMPvRjkxbtbCIZip0G_RuNjcw0lE3MPjVWFcRg8ZlXoqxFKy08RWasawCCw/s1200/DSC_4147.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6G6mEUhwI4acY2c_ueHDKkZo5FGamJAdszS4lCS6nt9C-teXpFaaHFQAvEgBqSHVLXyyYOe0T2B2ske3K9W6aWFlGZmnlroYQHe10ov0Ly-yAF-wG5dCGt5TrXWASttHiMPvRjkxbtbCIZip0G_RuNjcw0lE3MPjVWFcRg8ZlXoqxFKy08RWasawCCw/s16000/DSC_4147.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widderstein Hütte wraz z pięknym Biberkopfem w tle</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgutt2Jqai3LwwRe_g0a0BACppyDTOCpwYAIPwahWhwXUEkp-H97pUsQ-WJ3zUVtHc1nUxKDmLzFcV-eL6yF2RD9q2J_O4JNWXX51X8DBYbs8oIsjeZiiysLrHNsgrfbb-rFEeV3hVH_Mr9fMdIz-ctphOeBEXabMP0YvTJPpn3xQW0B694aWTuFNdU6A/s1200/DSC_4151.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgutt2Jqai3LwwRe_g0a0BACppyDTOCpwYAIPwahWhwXUEkp-H97pUsQ-WJ3zUVtHc1nUxKDmLzFcV-eL6yF2RD9q2J_O4JNWXX51X8DBYbs8oIsjeZiiysLrHNsgrfbb-rFEeV3hVH_Mr9fMdIz-ctphOeBEXabMP0YvTJPpn3xQW0B694aWTuFNdU6A/s16000/DSC_4151.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Raz jeszcze widok "za siebie", na okolice przełęczy Hochtannenbergpass i pogranicze z Lechquellengebirge</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Obolałych turystów z otwartymi ramionami przyjmuje natomiast zlokalizowane na południowo-wschodnich zboczach szczytu niewielkie schronisko Widderstein (2037 m n.p.m.), gdzie i my się na chwilę zatrzymaliśmy. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">🚩 Widderstein Hütte (2009 m n.p.m.) - 14:00</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Widderstein H</i></span><span style="text-align: left;"><i>ütte to jedno z najmniejszych schronisk górskich w Alpach Algawskich - posiada 20 miejsc noclegowych w salach wieloosobowych (lagerach). Co istotne, jest schroniskiem prywatnym, w związku z czym nieuznawane są w nim zniżki wynikające z tytułu członkostwa w zrzeszeniu Alpenverein. Rezerwacja noclegu może odbywać się przez internet - bezpośrednio z poziomu strony internetowej.</i></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL9RTWFwlmKdHCNdl83o7uLXW-vn8HTsUpJzEwObYuDY5jL7i7Z9hm5DZQTkqXMAErbS9iHMW0SDYjabQS3zZjLeHuw6JILaoJc7Ot55bfezm6z5HmmZ3wlRKG4gZq-24uT-pzcBa99KBGv-vMAtWqVMlOIb-_hA7MFC8BABNOL7fH8Q_MxwhZk601DA/s1200/DSC_4153.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL9RTWFwlmKdHCNdl83o7uLXW-vn8HTsUpJzEwObYuDY5jL7i7Z9hm5DZQTkqXMAErbS9iHMW0SDYjabQS3zZjLeHuw6JILaoJc7Ot55bfezm6z5HmmZ3wlRKG4gZq-24uT-pzcBa99KBGv-vMAtWqVMlOIb-_hA7MFC8BABNOL7fH8Q_MxwhZk601DA/s16000/DSC_4153.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Okolica chaty na powrót jest nad wyraz sielska, choć o tym, że jesteśmy w wysokich górach nie pozwalają zapomnieć sylwetki zdającego się leżeć na wyciągnięcie ręki wierzchołka Widdersteina i nieco tylko bardziej odległego Biberkopfa, przy którym, o dziwo, pozostałe szczyty Allgäuer Hauptkamm wydają się skulone i pozbawione wyrazu.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBz9Q0N1k3xclZNWFUMJb24qndGpqYy-CMnNSE_55vwmxRDJaNRe4l2UD3tiriqaE6WamtGDHFUgTgaFMUDBzlRO21dMshkUCUgJTwAA6HbOmNrglX1gaAaeXd1Lx2SWN_4-wVjjOfwyIn2E-UB24T3GczGp7eEyFNz44hEWuVwYeHGz_4CC7DZetcFQ/s1200/DSC_4155.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBz9Q0N1k3xclZNWFUMJb24qndGpqYy-CMnNSE_55vwmxRDJaNRe4l2UD3tiriqaE6WamtGDHFUgTgaFMUDBzlRO21dMshkUCUgJTwAA6HbOmNrglX1gaAaeXd1Lx2SWN_4-wVjjOfwyIn2E-UB24T3GczGp7eEyFNz44hEWuVwYeHGz_4CC7DZetcFQ/s16000/DSC_4155.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobraz Gemstelpass (1971 m n.p.m.) przecinanej przez ścieżkę prowadzącą przez płaskowyż Gemstelkoblach do schroniska Mindelheimer Hütte. Na ostatnim planie szczyty Allgäuer Hauptkamm</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Po opuszczeniu gościnnych, acz bardzo gwarnych progów schroniska, początkowo skierowaliśmy się właśnie w tamtą stronę, mając przed sobą całe to towarzystwo. Widoki te musiały jednak wkrótce się skończyć - nasza tura wymagała by wraz z dotarciem na Gemstelpass rozpocząć zejście w doliny, gdyby jednak wędrować od schroniska do schroniska, to trzymając się grani śmiało można by dotrzeć do Mindelheimer Hütte a nawet do Fiderepass Hütte, o których napiszę w kolejnych relacjach.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqhcXgecuTcW9Leumlx8zpHQgXozi15OunlqVf865F-NBZU6kpASMRvRCCUF7y5nkKGQPo2Jtzr-jr7y8cWgjljOiKoltc5mm6_rlA7_IDsAYjKouge2bke9QymNHl9p3uyC6Hd-EPVI9HP2LeMYz-sVUEOocCgemZuX5jzqmvG2zPJVzmmqbkEj84Zg/s1200/DSC_4156.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqhcXgecuTcW9Leumlx8zpHQgXozi15OunlqVf865F-NBZU6kpASMRvRCCUF7y5nkKGQPo2Jtzr-jr7y8cWgjljOiKoltc5mm6_rlA7_IDsAYjKouge2bke9QymNHl9p3uyC6Hd-EPVI9HP2LeMYz-sVUEOocCgemZuX5jzqmvG2zPJVzmmqbkEj84Zg/s16000/DSC_4156.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Tu z bardziej odległej perspektywy...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Na Gemstelpass po raz pierwszy mamy okazję spojrzeć z tak bliska na wspaniałą Gemsteltal, i to od razu na jej najwyższą część! </span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvrHE4asfc2SvA-4UzY16rh2R8ljXHCapTYt96U-Iysq5gHPT4MtJlxl6huOtIUVtzD6NklqSPCbx5NkGg_Y_LNcdiNpzhZ23-H8HdJ3t6zSoG0MzjSM46chRD3lHBDk5LzLgInIgRf_S4x66GfbYcNF7hWdecleDQWJbJTM2lq4ZCjQv985aNUHl1qw/s1200/DSC_4161.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvrHE4asfc2SvA-4UzY16rh2R8ljXHCapTYt96U-Iysq5gHPT4MtJlxl6huOtIUVtzD6NklqSPCbx5NkGg_Y_LNcdiNpzhZ23-H8HdJ3t6zSoG0MzjSM46chRD3lHBDk5LzLgInIgRf_S4x66GfbYcNF7hWdecleDQWJbJTM2lq4ZCjQv985aNUHl1qw/s16000/DSC_4161.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Górna część Gemsteltal i jej otoczenie. Od lewej: Elferkopf, Rundes Köpfle, Liechelkopf i Geißhorn</span></div><div style="text-align: center;"><span><br /></span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Zejście z Gemstelpass okazało się być, tak jak podejrzewałem, absolutnie cudowne. Wąziutka ścieżka, obezwładniająca zieleń, owady, ptaszki, różnorodna flora - dolina świeciła całym swym blaskiem, czyniąc nasze zejście dokładnie takim jakie sobie wyobrażamy w najjaśniejszych scenariuszach. Relaksacyjne, z możliwością zatrzymania się w dowolnym miejscu o dowolnym czasie, wsłuchania w szmer srebrzystej nitki potoku i wpatrzenia w kwieciste zbocza...</span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span><i>Gemsteltal (dosł. Kozia Dolina) to jedna z trzech największych dolin bocznych znajdujących się w górnej części Kleinwalsertal, licząca nieco ponad 10 km kwadratowych. Jej granice (poczynając od wschodu) wyznaczają kolejno: masyw Elferkopfu oraz Liechelkopfu wraz z położonym bardziej na południe Geißhornem, następnie równoleżnikowo ułożony płaskowyż Gemstelkoblach i wreszcie masyw dwóch Widdersteinów. Co ciekawe, najwyższym punktem w otoczeniu doliny nie jest Großer Widderstein (najwyższa część masywu znajduje się w całości po stronie sąsiedniej B</i></span><span style="text-align: left;"><span><i>ä</i></span></span><i>rgunttal) lecz Elferkopf (2387 m n.p.m.), co oznacza, że różnica wysokości między skrajnymi punktami doliny wynosi 1230 metrów. Cechą charakterystyczną Gemsteltal jest jej stosunkowo proste ukształtowanie - w przeciwieństwie do Bärgunttal brakuje tu mniejszych dolin bocznych (wyróżnić tu można ewentualnie niewielką dolinkę potoku spływającego ze zboczy Elfer- i Liechelkopfu) - a także występowanie niewielkiego wąwozu, który nieustannie pogłębia spływający doliną potok (Gemstelbach), w miejscu gdzie znajduje się próg skalny oddzielający górną partię doliny od dolnej.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><i>Mimo bliskości Mittelbergu, jednej z głównych osad Kleinwalsertal, zwłaszcza górne partie Gemsteltal cieszą się ograniczoną popularnością, co wynika, jak sądzę, z ograniczonej, jak na lokalne warunki, liczby szlaków oraz znacznych wymagań kondycyjnych tych istniejących. </i></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ28ML5F2hJz7U3FIWpymP5cDnJHRv5l3kKRS8IarSp8rtk0-l2sk2Pi4RBNxmw0q6S8f_OKfi8ZZ3eg6kXpAvvKfGoWyl2kkdpq0-1NsTdGOKApLeUmd63OuWBkUJpZHV0B9zd95uKX-oNp4N6gzOw1PlV74LIjxEwPaynU5XWThcEFuRIcLfFdK6mw/s1200/DSC_4164.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ28ML5F2hJz7U3FIWpymP5cDnJHRv5l3kKRS8IarSp8rtk0-l2sk2Pi4RBNxmw0q6S8f_OKfi8ZZ3eg6kXpAvvKfGoWyl2kkdpq0-1NsTdGOKApLeUmd63OuWBkUJpZHV0B9zd95uKX-oNp4N6gzOw1PlV74LIjxEwPaynU5XWThcEFuRIcLfFdK6mw/s16000/DSC_4164.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W górnych partiach Gemsteltal. W tle Großer Widderstein</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">W Gemsteltal również nie znajduje się ani jedno schronisko górskie, pod dostatkiem jest jednak tam za to alpejskich chat świadczących usługi w formie bufetu. Do najwyżej z nich, znanej pod nazwą Obere Gemstelhütte, w spacerowym tempie dotarliśmy po 40 minutach schodzenia. Na miejscowym tarasie siedziały pojedyncze osoby, dlatego zachęceni ciszą, pięknem, skusiliśmy się na zimne piwko i strudlę.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">🚩 Obere Gemstelhütte (1694 m n.p.m.) - 15:05</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjDr9t84Mns3mdjnm_QDmpaulaSImK8LSLwnelUoaqfm3-Ls1pFD4n5CCJAJ2KxdThXVUiFt_8mIK2oS7MesN69o1US5R50vYhEdOhcdP0eGWj7RKsuCsyHEVFxYYD2rgtQkComfz0vzqx3pbqX8Jwdm5G4913kgFDAEZXDnnXo5Nyu67OhzhUYKuzjQ/s1200/DSC_4165.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjDr9t84Mns3mdjnm_QDmpaulaSImK8LSLwnelUoaqfm3-Ls1pFD4n5CCJAJ2KxdThXVUiFt_8mIK2oS7MesN69o1US5R50vYhEdOhcdP0eGWj7RKsuCsyHEVFxYYD2rgtQkComfz0vzqx3pbqX8Jwdm5G4913kgFDAEZXDnnXo5Nyu67OhzhUYKuzjQ/s16000/DSC_4165.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Obere Gemstelhütte położone w górnych partiach Gemsteltal</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Przy piwku sączonym z widokiem na szczyt Geißhornu siedziało się wybornie lecz czas bardzo szybko leciał i nim zdołaliśmy się obejrzeć, wybiła czwarta, zatem pora dosyć późna zważywszy na pozostały dystans. Opróżniliśmy butelczyny, pożegnaliśmy się z miłą obsługą i z szerokimi uśmiechami na twarzach wróciliśmy na szlak.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihUIRrgu1aI07VJokJ9tB7qb8hpssGdaHq5G5Yy6yORtqAemJYngkBQueIKDRxoIMXTlEKZ3kLmq3bkYqg22b0dmgvwhUbAUk85zCd7A1Pc3A0Eklk8cRE2YjAHZdXVs9i6D1V_rqbR0KVNEV5KS3ZmkrWjaO6NhzEUyHEOA-enlq0_F2Kfs4ao8vBSg/s1200/DSC_4166.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihUIRrgu1aI07VJokJ9tB7qb8hpssGdaHq5G5Yy6yORtqAemJYngkBQueIKDRxoIMXTlEKZ3kLmq3bkYqg22b0dmgvwhUbAUk85zCd7A1Pc3A0Eklk8cRE2YjAHZdXVs9i6D1V_rqbR0KVNEV5KS3ZmkrWjaO6NhzEUyHEOA-enlq0_F2Kfs4ao8vBSg/s16000/DSC_4166.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pożegnalny widok na grań, która z pewnością zasługuje na osobną opowieść. Od lewej: Zwolferkopf (2224 m n.p.m.), Elferkopf (2387 m n.p.m.), Rundes Köpfle (2384 m n.p.m.) oraz wreszcie masywny Geißhorn (2366 m n.p.m.)</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Pierwsze minuty z powrotem na szlaku upłynęły pod znakiem krótkiego trawersu wschodnich zboczy masywu Widdersteina, po których ścieżka zrobiła zakos i przeprowadziwszy nas pod kolejką towarową, doprowadziła na skraj wspomnianego wcześniej progu rozdzielającego dwie części doliny. Z perci zabezpieczonej w kilku miejscach linami (rzecz tak naprawdę przydatna w sytuacji mokrego podłoża) dostrzec tam można niewielki acz całkiem ładny wodospadzik.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9IYZgnsQ2z_GG15SzUsNxxUXzY1lmuaDRo_26kxT6l5jLVkXH8XkMuPls1DS2CaGXosjlcTj8xIEBBeN5B5lOOPiHX0eeNzt6pY0aJlhhWZfatZscnSC70laf0223uWOcrKReQqNUOhjyboeP8xN_BGklqMGge_oTs1oJrDHUG-um4ut-upCzgeAJg/s1200/DSC_4169.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhu9IYZgnsQ2z_GG15SzUsNxxUXzY1lmuaDRo_26kxT6l5jLVkXH8XkMuPls1DS2CaGXosjlcTj8xIEBBeN5B5lOOPiHX0eeNzt6pY0aJlhhWZfatZscnSC70laf0223uWOcrKReQqNUOhjyboeP8xN_BGklqMGge_oTs1oJrDHUG-um4ut-upCzgeAJg/s16000/DSC_4169.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3FRMoYKkbrDaITTOfBEciiTEh-dyupVgibLOL3NuBU9SUoCg7Y_7hJje9XvUeoyjkeCYBDUS3LZXBuIwdePeP7zJX_6aF51Uy6j3kmA0wG6cIt_SisRHKOfvk7SuUkc22W3Hv_OId2HfbQqAprW7ViAnrzCCzq8SdBcXqJtRxp0bFL9bSnPccDmft-g/s1200/DSC_4173.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3FRMoYKkbrDaITTOfBEciiTEh-dyupVgibLOL3NuBU9SUoCg7Y_7hJje9XvUeoyjkeCYBDUS3LZXBuIwdePeP7zJX_6aF51Uy6j3kmA0wG6cIt_SisRHKOfvk7SuUkc22W3Hv_OId2HfbQqAprW7ViAnrzCCzq8SdBcXqJtRxp0bFL9bSnPccDmft-g/s16000/DSC_4173.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Przejście ponad wąwozem, który tworzy Gemstelbach</span></div><div style="text-align: center;"><span><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span>Po "prześlizgnięciu się" przez zbocza wąwozu naszym oczom otworzył się spodziewany widok na dolną część Gemsteltal oraz wznoszące się nad nią szczyty Kleiner Widdersteina i B</span>ärenkopfu. To bez wątpienia efektowny widok - o ile skalista turnia mniejszego z braci Widdersteinów może już nie wzbudzać takiego wrażenia po widokach towarzyszących w trakcie dnia, to trawiaste zbocza Bärenkopfu oświetlone późnopopołudniowym słońcem przyciągały wzrok i jednocześnie w pewien sposób działały kojąco na pobudzony adrenaliną organizm...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Uk1W0_WEgMkfrzkTxwkNiqqDgQvDfK79EFHuDl-0GDucnZucj0PKuESUFUFpg6x6Lw8iaS8bplp9pkgRvBX5L6CmYxAsvjWEAejS0nNALcrtvHEx-vlvq6Y1KaFIflzXXHKPCrZ5lm23qGO8oARi94PHtRMPs29vd_UJIizvrQ5Yp8zZacK6ThJFng/s1200/DSC_4178.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7Uk1W0_WEgMkfrzkTxwkNiqqDgQvDfK79EFHuDl-0GDucnZucj0PKuESUFUFpg6x6Lw8iaS8bplp9pkgRvBX5L6CmYxAsvjWEAejS0nNALcrtvHEx-vlvq6Y1KaFIflzXXHKPCrZ5lm23qGO8oARi94PHtRMPs29vd_UJIizvrQ5Yp8zZacK6ThJFng/s16000/DSC_4178.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Po zachodniej stronie doliny czuwają: Kleiner Widderstein i B</span><span style="font-family: Nunito; text-align: justify;">ärenkopf</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Upojeni głębią zieleni w spacerowym tempie dotarliśmy na skraj Hintere Gemstelalp (dosł. Wyżnia Kozia Polana), na której znajduje się Hintere Gemstelhütte, będące celem wycieczek spacerowiczów z Mittelberga i Riezlern. Tego popołudnia na kolejny postój nie było już czasu, ani w Hintere Gemstelhütte, ani w Bernhards Gemstelalpe, która znajduje się w środkowej części ogromnej hali wypełniającej dno dolnej części Gemsteltal.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2UI4CAb9vCobIKg6NBlTBTRGrs9Hk0v6pYE46XnuJrZW5khUFyd0luXwcn_HyPq1dJ7jZpDqX_mCyq7Y-Xa9KcO9zlx_EBLmTDpXET8krMNgtcQxlw-u3zgUdCFKP-TA-IGT6biIpvi1hy95-sBIgJ1jtK0el_p5NtzQ35LVpsh4OT7Brmc-QPYUKRw/s1200/DSC_4185.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2UI4CAb9vCobIKg6NBlTBTRGrs9Hk0v6pYE46XnuJrZW5khUFyd0luXwcn_HyPq1dJ7jZpDqX_mCyq7Y-Xa9KcO9zlx_EBLmTDpXET8krMNgtcQxlw-u3zgUdCFKP-TA-IGT6biIpvi1hy95-sBIgJ1jtK0el_p5NtzQ35LVpsh4OT7Brmc-QPYUKRw/s16000/DSC_4185.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hintere Gemstelalp</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Ostatni, dolny odcinek doliny aż do osiedla Gemstelboden pokonaliśmy już dosyć szybko, szlak bowiem wiedzie dłuższą chwilę lasem. Na dodatek, nasze tempo przyspieszyła zbliżająca się dosyć niespodziewanie burza - i to na marginesie był właśnie powód dla którego odetchnęliśmy z ulgą, że nie skusiliśmy się na jeszcze jeden postój, w którejś z dwóch chat na Gemstelalp...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">🚩 Gemstelboden (1156 m n.p.m.) - 17:05</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHobNT8aU6vAzvNeoTPU39l-3zg7a6AsJsS0w5pqbXAS623feAiYhDymVmeLBSVUMQZU6i4p_-osTbMbJ4FiRQr8irZEzp-MDb48F1eUObVLXcPsoZ2-zQrldjmzT4Trdk-FShDStk4J6kRWdBwPPUSK6jgLrTf92he8NmxVDjvRAV1POY5WvzzYN7vg/s1200/DSC_4186.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHobNT8aU6vAzvNeoTPU39l-3zg7a6AsJsS0w5pqbXAS623feAiYhDymVmeLBSVUMQZU6i4p_-osTbMbJ4FiRQr8irZEzp-MDb48F1eUObVLXcPsoZ2-zQrldjmzT4Trdk-FShDStk4J6kRWdBwPPUSK6jgLrTf92he8NmxVDjvRAV1POY5WvzzYN7vg/s16000/DSC_4186.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wylot Gemsteltal na skraju Mittelbergu (osiedle Gemstelboden)</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Do przystanku autobusowego dotarliśmy gdy już mocno grzmiało, ale na szczęście jeszcze nie lało. Opady nas jednak nie ominęły - dopadły nas, gdy szliśmy z przystanku na kemping 😏</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPzD0ev9wAXyacu_Hy9GY01jggtZ7CxRSFd7qaSUSkgIFnk8Ao1srkoURjlGAji71pn9AWns9X-dbOohp3AwDJLeJGRP8mFiWiu1DY1J0OQ3HljgOhYdPQBBcrNHxz3jDSrCD4plrDEmwrYYEGKcItk4y87S3IGQ8mHQ2r5IfEdo4di4xGKGQtKVlzbg/s1200/DSC_4187.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPzD0ev9wAXyacu_Hy9GY01jggtZ7CxRSFd7qaSUSkgIFnk8Ao1srkoURjlGAji71pn9AWns9X-dbOohp3AwDJLeJGRP8mFiWiu1DY1J0OQ3HljgOhYdPQBBcrNHxz3jDSrCD4plrDEmwrYYEGKcItk4y87S3IGQ8mHQ2r5IfEdo4di4xGKGQtKVlzbg/s16000/DSC_4187.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK2EQuoO2FL51lrarSdtefvB6UqEs4IIVynsxem-o7dCFatICNP4ANdHyIigod-XmMYEcbKjOwg6uJK13puE_HE9-EhuX7MhL9wgxK1kqb_d8WfVp-w9I4bEPcbojtKMcOZBwQ9AJeRdYRQbAhjyN8RyIVaRy5V3leNTCoP9iKe2bHgNQnbaSheszBEg/s1200/DSC_4188.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiK2EQuoO2FL51lrarSdtefvB6UqEs4IIVynsxem-o7dCFatICNP4ANdHyIigod-XmMYEcbKjOwg6uJK13puE_HE9-EhuX7MhL9wgxK1kqb_d8WfVp-w9I4bEPcbojtKMcOZBwQ9AJeRdYRQbAhjyN8RyIVaRy5V3leNTCoP9iKe2bHgNQnbaSheszBEg/s16000/DSC_4188.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Mittelberg i krajobraz Kleinwalsertal u bram Gemsteltal</div></span><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dosyć niespodziewana ulewa, która sprawiła, że zaraz po tym jak dotarliśmy do namiotu, musieliśmy się przebierać w tempie ekspresowym w suche ciuchy, nieco odsunęła w czasie nasze świętowanie zwycięstwa, ale tylko trochę 😉 Gdy umyci i wysuszeni przygotowywaliśmy kolację, przyszedł czas na prawdziwe podsumowanie tego wspaniałego, niezwykle ekscytującego dnia, połączone z otwarciem szampana...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nasze dobre humory pogorszyła jedynie następnego dnia wieść o śmierci 56-latka, który schodząc z Widdersteina poślizgnął się na płacie starego śniegu i w wyniku upadku zginął na miejscu. Mężczyzna na szlaku nie był sam, towarzyszyło mu bowiem dwóch kolegów...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tym smutnym akcentem, który jednak niechże będzie pewną przestrogą, żegnam się z Wami. Do usłyszenia w kolejnej relacji!</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL0P2NlhDA0HOhvpxbgmUtWO91hsVi6LmP9t_ZEiNLKvZKKo-ht9MmYffprVCid7_icB8DjQE07CqixroXCND0TTpHS-Kz5tJQHRs8Wqpct_7AZS1qscEATx7bdgGa3WdVAL86vJJ8OZ31J9TrPG6os7uTzr7_ODN-1nFmwiUnL983kKfjPRd_26UycA/s1510/GrWidd_mapa.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="930" data-original-width="1510" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL0P2NlhDA0HOhvpxbgmUtWO91hsVi6LmP9t_ZEiNLKvZKKo-ht9MmYffprVCid7_icB8DjQE07CqixroXCND0TTpHS-Kz5tJQHRs8Wqpct_7AZS1qscEATx7bdgGa3WdVAL86vJJ8OZ31J9TrPG6os7uTzr7_ODN-1nFmwiUnL983kKfjPRd_26UycA/s16000/GrWidd_mapa.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Trasa wycieczki. Źródło: alpenvereinaktiv.com</span></div></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-46527879325929204602023-03-29T20:28:00.002+02:002023-03-29T20:28:30.378+02:00Großer Widderstein<p> </p><h1><span style="font-size: large;"><span style="font-weight: normal;"><span><span style="font-family: Quicksand;">Grupa: Sudostliche Walsertaler Berge<br /></span><span style="font-family: Quicksand;">Wysokość: 2533 m n.p.m.<br /></span><span style="font-family: Quicksand;"><span><span>Subiektywna ocena panoramy z wierzchołka: </span></span></span></span></span>★★★★★</span></h1><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><div style="text-align: left;"><b style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;">Lokalizacja</span></b></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Großer Widderstein wznosi się w południowej części Alp Algawskich, w całości na terytorium Austrii (w kraju związkowym Vorarlbergu). J</span><span style="font-family: Nunito;">est on najwyższym szczytem podgrupy Sudostliche Walsertaler Berge, która jest czwartą najwyższą częścią Alp Algawskich (po Hornbachkette, Allg</span><span style="font-family: Nunito;">ä</span><span style="font-family: Nunito;">uer Hauptkamm oraz Hochvogelgruppe) i zarazem ostatnią, w której wznoszą się szczyty przekraczające 2500 m n.p.m. Podobnie jak Hochvogel w Hochvogelgruppe, także i Großer Widderstein jest jednak przykładem szczytu mocno przerastającego najbliższą okolicę, co w konsekwencji przekłada się na jego wysoką rozpoznawalność. </span></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Północna część masywu stanowi naturalną granicę między dwiema dolinami bocznymi systemu Kleinwalsertal, tj. Gemsteltal i B</span><span style="font-family: Nunito;">ä</span><span style="font-family: Nunito;">rgunttal, przy czym główny wierzchołek w całości wznosi się w sąsiedztwie tylko tej drugiej. Z kolei południowe zbocza masywu opadają do doliny potoku Krumbach, który na swoim dolnym odcinku (aż do ujścia do rzeki Lech) tworzy granicę z Lechquellengebirge. W masywie Widdersteina oprócz głównego wierzchołka wyróżnia się wierzchołek południowo-zachodni (2480 m n.p.m.) a także imponującą grań wschodnią, która urywa się pionową ścianą w stronę przełęczy Karlstor (2120 m n.p.m.), za którą wznoszą się jeszcze Kleiner Widderstein (2236 m n.p.m.) wraz z Bärenkopfem (2083 m n.p.m.). Szczyty te zarazem rozdzielają doliny Bärgunttal i Gemsteltal.</span></span></div><div><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na zachodzie masyw Widdersteina poprzez przełęcz Hochalppass (1938 m n.p.m.) graniczy z Hoferspitze (2131 m n.p.m.), po stronie wschodniej za formalną granicę należy uznać przełęcz Gemstelpass (1971 m n.p.m.), jednak od Geisshornu (2366 m n.p.m.) rozdziela go tak naprawdę długi na 2,5 km płaskowyż Gemstelkoblach</span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9xiMtB-dfHid_mFviF06_wU59kFIBa4i4PEPFAN1izhSrHoMxJie9p0cwf8cTpb6NiEbGDK47PRt4TpfJCZcScf7UWiLb2eSFCfaQsV_xUtOB8ov2Q3cbr1wbQDe_Qt_rRoEAq086llpcYWBHR9NHlV0aqsFUSXn0QSXi7inteZaY2ECRxl0XZgw9Rg/s584/mapa-grwidderstein.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="380" data-original-width="584" height="416" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9xiMtB-dfHid_mFviF06_wU59kFIBa4i4PEPFAN1izhSrHoMxJie9p0cwf8cTpb6NiEbGDK47PRt4TpfJCZcScf7UWiLb2eSFCfaQsV_xUtOB8ov2Q3cbr1wbQDe_Qt_rRoEAq086llpcYWBHR9NHlV0aqsFUSXn0QSXi7inteZaY2ECRxl0XZgw9Rg/w640-h416/mapa-grwidderstein.png" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Lokalizacja szczytu na tle całego pasma Alp Algawskich (źródło: Alpenvereinaktiv)</span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5qJ3uxVaPGnhqaOsbLY4LMkxWfhrvCGMqLRiuUg50FTthB0XHs_SBSR-fEEUpXdlMImr4cnEUqMogyl14vd3ump_ZkfAdVDn7k80hJTOnvM6LPJXITjr_QtFdc7XfvFkDN8GFeKadWnWCBMYaToDHYib_dDGlxc7x0HeoWO5iWxSMi6I8tnpVEFWKMw/s1128/noname.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="791" data-original-width="1128" height="448" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5qJ3uxVaPGnhqaOsbLY4LMkxWfhrvCGMqLRiuUg50FTthB0XHs_SBSR-fEEUpXdlMImr4cnEUqMogyl14vd3ump_ZkfAdVDn7k80hJTOnvM6LPJXITjr_QtFdc7XfvFkDN8GFeKadWnWCBMYaToDHYib_dDGlxc7x0HeoWO5iWxSMi6I8tnpVEFWKMw/w640-h448/noname.png" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Lokalizacja szczytu na tle podgrupy Sudostliche Walsertaler Berge (źródło: Alpenvereinaktiv)</span></div><div><br /></div><div><div><b style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;">Etymologia</span></b></div><div><b style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nazwa "Widderstein" oznacza dosłownie "Barani Kamień" bądź też "Baranią Skałę" i jej pochodzenie nie jest skomplikowane - odnosi się bowiem do skalistego charakteru szczytu (stąd słowo "stein") oraz do występujących w jego sąsiedztwie zwierząt. Przy czym, jak pisze T. Steiner, nie jest jasne do końca czy nazwa na pewno odnosi się do barana, bowiem rzeczą nierozstrzygniętą pozostaje czy określenie "widder" w czasach, z których pierwotnie się wywodzi, nie bywało także przyporządkowywane koziorożcom.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Co absolutnie imponujące (i kluczowe w stosunku do poprzedniego zdania), nazwa ta jest obecna w literaturze już od 1059 roku, za sprawą dokumentów Biskupstwa w Augsburgu, i poza niewielkimi zmianami w zapisie, pozostała zachowana aż do dziś.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Dostępność</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Najkrótsza droga na szczyt prowadzi spod przełęczy Hochtannenbergpass (1668 m n.p.m.) przez którą przebiega szosa z Warth (Lechtal) do Schopernau (Bregenzer Wald). Opcja ta pozwala maksymalnie skrócić nie tylko dystans pieszy, ale również różnicę pokonywanej wysokości (do zaledwie niespełna 900 metrów w pionie).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jej mankamentem jest jednak fakt, że okolice Hochtannenbergpass raczej trudno określić najdogodniejszym miejscem na bazę wypadową w Alpy Algawskie - południowy skrawek tych gór pozbawiony jest większych miejscowości a co za tym idzie, nie jest tak popularny wśród turystów. Dlatego dla przebywających po stronie niemieckiej (lub austriackiej, w Kleinwalsertal) klasycznym wariantem wycieczkowym jest pętla z Bärgunttal do Gemsteltal (bądź w stronę przeciwną). Wariant to dłuższy i bardziej wymagający kondycyjnie, niemniej jak najbardziej do zrobienia w ramach jednodniowej wycieczki.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Oba te warianty mają wspólny odcinek od rozstajów znajdujących się na wysokości ok. 2100 m n.p.m. aż po główny wierzchołek. Oznacza to zatem, że niezależnie od punktu startowego trzeba się zmierzyć z wymagającym zachowania uwagi i przede wszystkim odporności na ekspozycję fragmentem podejścia.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Od biedy jestem w stanie wyobrazić sobie również promil pieszych turystów wyruszających z Rappenalptal. W takim wypadku Großer Widderstein musiałby być już elementem dłuższej, tj. dwudniowej lub trzydniowej eskapady. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Rada:</span></div></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na szlak warto zabrać ze sobą kask oraz kijki trekkingowe.</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do Baad najwygodniej dotrzeć korzystając z usług transportu zbiorowego. Pierwszy autobus z Oberstdorfu dociera tam na 6:15, kursy powrotne odbywają się do 21:40. Rozkład jazdy sprawdzić można <a href="https://www.mona-allgaeu.de/fileadmin/user_upload/Linien/SOA/Linie_01.pdf">tutaj</a>.</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pamiętaj:</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zabierz ze sobą duży zapas wody. Poza Bargunttal, gdzie do wysokości mniej więcej 1700 m n.p.m. szlak dosyć często zbliża się do miejscowego potoku, wody zdecydowanie nie jest pod dostatkiem.</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Czasy dojścia (z/do)</b></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Widdersteinhütte - 1:00^/0:55</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Hochalppass - 1:15/1:00</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Hochtannenberg (Hotel Adler) - 2:00^/1:30</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Hochtannenberg (Hotel Adler) p. Hochalppass - 2:30^/2:00</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Baad (bus) - 4:00^/3:15</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mittelberg (bus) - 4:15^/3:20</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mindelheimer Hütte p. Gemstelkoblach - 3:45^/3:40</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Galeria</b></span></div></span></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyIzJsx014S0vt7mtWJTDX1t2V1VIdse75FSWyDQtavzL-UsEhV_GYOq3MZgiLX6Ix6oah78UscKFMj1PMtrSms-7MNtwc31XvqDcghp8eg-nhry6cd7v-K4U8r3Ec1Ztd9TfA1MfkfaHx1TAqFM0UmLS71WZSeeRtBwEVmafRudDw_NUizL1bJ9R4oQ/s1200/DSC_5679.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyIzJsx014S0vt7mtWJTDX1t2V1VIdse75FSWyDQtavzL-UsEhV_GYOq3MZgiLX6Ix6oah78UscKFMj1PMtrSms-7MNtwc31XvqDcghp8eg-nhry6cd7v-K4U8r3Ec1Ztd9TfA1MfkfaHx1TAqFM0UmLS71WZSeeRtBwEVmafRudDw_NUizL1bJ9R4oQ/s16000/DSC_5679.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Gr. Widderstein widziany z Grünhornu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAWNnjtqXggNFNzzonwf7zqnVjToYAQ-x40NEEv0fICwCSbLj2MqvjrllVAzyoVWdTWESlLWCKGJxmC_1Zhe2PsEt9EwNbIEejbsvmN9xth0lplQNY_ntq2LHfr9fzTmg3ZqImUEWGtUmUoaH9hwVDIKhOOWZIXUSejkkwWnl7OWkPtTReCAPnpVNxXQ/s1600/DSC_3781.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAWNnjtqXggNFNzzonwf7zqnVjToYAQ-x40NEEv0fICwCSbLj2MqvjrllVAzyoVWdTWESlLWCKGJxmC_1Zhe2PsEt9EwNbIEejbsvmN9xth0lplQNY_ntq2LHfr9fzTmg3ZqImUEWGtUmUoaH9hwVDIKhOOWZIXUSejkkwWnl7OWkPtTReCAPnpVNxXQ/s16000/DSC_3781.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Gr. Widderstein widziany z Walmendingerhornu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqQ0t8cqF61QM0s2aZIf1uJsWAyi7WxeXZv0IQe_c4qObKhc9Oy9oH4Xrz9UwMSV3bMS356FoAIRZFBPQ8unOr01qy6Vc97HLDCpVf_zl4F5dchNnpupsryk1VwcDtdc_DsFQnlWwIyTkBJq7WiREkLqppXlqhVMHdzBfXwJQrgziLqNfpqs3rFKCOJQ/s1200/DSC_4760.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgqQ0t8cqF61QM0s2aZIf1uJsWAyi7WxeXZv0IQe_c4qObKhc9Oy9oH4Xrz9UwMSV3bMS356FoAIRZFBPQ8unOr01qy6Vc97HLDCpVf_zl4F5dchNnpupsryk1VwcDtdc_DsFQnlWwIyTkBJq7WiREkLqppXlqhVMHdzBfXwJQrgziLqNfpqs3rFKCOJQ/s16000/DSC_4760.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Gr. Widderstein widziany z Biberkopfu</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Panorama</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ze względu na swoje wyniesienie, Gr. Widderstein oferuje lotniczą perspektywę najbliższej okolicy. Specyfiką lokalnej panoramy, oprócz bogatej różnorodności krajobrazów, jest również jej zakres, z uwagi na położenie w południowej części Alp Algawskich obejmuje ona w dużej mierze również sąsiednie pasma górskie, które zajmują mniej więcej połowę widnokręgu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;">Z Widdersteina roztacza się szeroka panorama przede wszystkim sąsiednich Lechquellengebirge, z których najłatwiej wyróżnić pobliski Karhorn, ale również długi grzbiet z Braunarlspitze i Rote Wand (2704 m n.p.m.), drugim co do wysokości szczytem w grupie, oraz, równie bliski, masyw Zitterklapfen (2403 m n.p.m.). Interesująco prezentuje się najwyższa część Alp Lechtalskich - choć szczyty takie jak Wetterspitze, Vorderseespitze, Freispitze i Parseierspitze dzieli od Widdersteina większa odległość niż w przypadku wielu innych szczytów z grupy Allgauer Hauptkamm czy Hornbachkette, to kompletnie odmienna perspektywa sprawia, że układają się one w nietuzinkowy sposób. W oczy rzuca się także sylwetka Hohe Rifflera (3168 m n.p.m.), choć jego kształty w przeciwieństwie do szczytów Alp Lechtalskich, pozostają niezmienne, oraz parę innych szczytów należących do grupy Verwall, których obecność w panoramie nie jest tak oczywista - łatwo dojrzeć stąd Kuchenspitze (3148 m n.p.m.) czy Pateriol (3056 m n.p.m.). Nietrudnym wyzwaniem winno być też dostrzeżenie Schesaplany (2965 m n.p.m.) w Ratikonie - jej wyniosły masyw tworzy dalszy, acz wyraźny, plan dla wspomnianej wcześniej pary Braunarlspitze-Rote Wand.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;"><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: Nunito;">Jeśli chodzi zaś o same Alpy Algawskie, to prym w panoramie wiodą krajobrazy obu części Walsertaler Berge (Nordwestliche- oraz Sudostliche-), z których w oczy rzuca się przede wszystkim masyw Elferkopf-Liechelkopf wraz z Geißhornem. Interesująco jak zawsze prezentuje się też Hoher Ifen.</span></div><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman";"><span style="font-family: Nunito;">Wyraźnie dalej znajdują się szczyty Allgäuer Hauptkamm i Hornbachkette, jednak wprawne oko nie powinno mieć problemu by rozpoznać charakterystyczne trio Trettachspitze-Madelegabel-Hochfrottspitze (pierwszy z nich przysłania delikatnie Großer Krottenkopfa), masywnego Hohes Lichta, czy tym bardziej rzucającego się w oczy Biberkopfa.</span></div></span></span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU2S6SzeUfJKFsg_7TBmbnz2dwm_QK_JzH_NCWztHRyTGPCqI4BMZGXZjkZIB2-S8XGRj9z5A1hUUsgB__3NTkJ7ELqLORMKIaQ0v9cKLgK77zzBbGo8MA_OcfbPVPKdbJ8e9k0sc2weWeuwtuUb1CfioNjwG6ouwcqzaObJ4PIKeKNpT2OBl6WJ-09g/s4000/DSC_4082-Pano-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2310" data-original-width="4000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU2S6SzeUfJKFsg_7TBmbnz2dwm_QK_JzH_NCWztHRyTGPCqI4BMZGXZjkZIB2-S8XGRj9z5A1hUUsgB__3NTkJ7ELqLORMKIaQ0v9cKLgK77zzBbGo8MA_OcfbPVPKdbJ8e9k0sc2weWeuwtuUb1CfioNjwG6ouwcqzaObJ4PIKeKNpT2OBl6WJ-09g/s16000/DSC_4082-Pano-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama ze szczytu na północ i wschód</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrsZ-or4t0KC0WnJWI9wP7QaqNvRLuN9P7WMlpLzRqjzUQTbBkpab66pVpuE7Lb_e0ezneqEMcb25FoZOBAvhwdJbIqEsNXzWsDFp3m_zjeRP6xZ7UrrNjRKnTSjfFIckAmO5pcE05ZAPWBXfNRpNzzjJ8iL9TxepiWDptyuX-O7eAqUB_tnh38BNuLg/s4000/DSC_4116-Pano-2-opis.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1949" data-original-width="4000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrsZ-or4t0KC0WnJWI9wP7QaqNvRLuN9P7WMlpLzRqjzUQTbBkpab66pVpuE7Lb_e0ezneqEMcb25FoZOBAvhwdJbIqEsNXzWsDFp3m_zjeRP6xZ7UrrNjRKnTSjfFIckAmO5pcE05ZAPWBXfNRpNzzjJ8iL9TxepiWDptyuX-O7eAqUB_tnh38BNuLg/s16000/DSC_4116-Pano-2-opis.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama ze szczytu na zachód i południowy-zachód</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><br />Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-27716495680913413152022-12-28T18:56:00.002+01:002023-07-19T19:22:09.527+02:00Zimowe Karkonosze - daleka północ w centrum Europy<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS3rRagnfOgkym2Zl2nfEEgn9FkmeTPg1Lbj9p6gnC92BZWanGbgKUDf7nWazUEKFonbCp8y69pJPYxZpi-amtixJqHMaxY7VXyYkynSHMXabW5cXRKUrUhK0VEJtjKNMzrRx9_NTzkHQj7rUMj03q1d0kWGnDprjWaPTl3OrLmPf5vDmPtwvVYGobrA/s1600/DSC_0075-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1060" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS3rRagnfOgkym2Zl2nfEEgn9FkmeTPg1Lbj9p6gnC92BZWanGbgKUDf7nWazUEKFonbCp8y69pJPYxZpi-amtixJqHMaxY7VXyYkynSHMXabW5cXRKUrUhK0VEJtjKNMzrRx9_NTzkHQj7rUMj03q1d0kWGnDprjWaPTl3OrLmPf5vDmPtwvVYGobrA/s16000/DSC_0075-2.jpg" /></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mała, Wielka Fatra, Niżne Tatry - po kilku końcoworocznych wyjazdach spędzonych w słowackich Karpatach, rzeczą oczywistą było, że wreszcie musiało nam się zachcieć Sudetów. Ze względu jednak na fakt, że tamtego roku w niższych górach temperatury oscylowały wokół zera a pokrywa śniegowa była bardzo ograniczona, lub też nie istniała w ogóle, lista pasm górskich gwarantujących posmak zimy, z których mogliśmy wybierać, była bardzo krótka. Jednomyślnie na pierwszą zimową graniówkę wybraliśmy zatem Karkonosze, wprawdzie najbardziej nam znane dzięki letnim peregrynacjom, ale też i najbardziej intrygujące.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">Dzień I</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wczesnym popołudniem w składzie trzyosobowym (Krystian, Moś i ja) przyjechaliśmy do Jeleniej Góry, gdzie przesiedliśmy się z pociągu do busa, w międzyczasie robiąc drobne zakupy w centrum. Uliczki były opustoszałe, ludzie po świętach albo jeszcze nie przetworzyli kilogramów sałatki ziemniaczanej i nie byli zdolni wytoczyć się z domów albo wręcz przeciwnie, dojadali ostatnie resztki śledzia i duszonej kapusty, wizyty w sklepach odsuwając tym samym na kolejne dni.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">My również mieliśmy resztki ze świątecznego stołu, ale schowane wewnątrz obficie wypakowanych plecaków czekały na odpowiedni moment.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP_LbDWKwLnnpDWer5UFo04cEWSdIjNArtE24fhiL7j6xYI-CU6tLNm5EX7V6uk8E4u909OmEH7E4MuLuy7k0yNKE3-f1Y9MqWUGZ3rU4O-uQxPmvCFc5wnhB7ShXgW86CYC1XKGcSwmPG2jsJzm7tG_LoPnD4r9gDMjZIK339LWAUBfXCrHtoHAmHOQ/s1200/DSC_0941.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjP_LbDWKwLnnpDWer5UFo04cEWSdIjNArtE24fhiL7j6xYI-CU6tLNm5EX7V6uk8E4u909OmEH7E4MuLuy7k0yNKE3-f1Y9MqWUGZ3rU4O-uQxPmvCFc5wnhB7ShXgW86CYC1XKGcSwmPG2jsJzm7tG_LoPnD4r9gDMjZIK339LWAUBfXCrHtoHAmHOQ/s16000/DSC_0941.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na jeleniogórskim rynku</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jako punkt startowy naszej wędrówki - po raz kolejny - wybrana została Szklarska Poręba, do której dotarliśmy już o zachodzie słońca. Późne wyjście w góry przy okazji podobnych wyjazdów stało się już jednak powszechną praktyką, dlatego na nocną wędrówkę byliśmy gotowi nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim psychicznie. Natomiast, co ciekawe, zmierzch wydawał się zapadać naprawdę długo (a może to my szliśmy dosyć szybko?), bowiem bez pomocy czołówek zdołaliśmy dotrzeć z centrum miasta aż pod skrzyżowanie żółtego i zielonego szlaku (tzw. Stara Droga - 954 m n.p.m.), pokonując w ten sposób pierwsze 300 metrów różnicy wysokości...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito; font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Szklarska Poręba (653 m n.p.m.) </span><span style="font-size: medium;">⏰</span><span style="font-size: medium;">15:00</span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOv7Sg0iSivt8usGsF_fuiY8le1JVurrznseI_2M0bjCdq_KMi3GETZx8BsiRwIs-_rKVH137a7Wn9kchKz7YG3tJMPNnrIeCHDqJowRpeNe3gPt6mhF13G83U8jfCvqkrZVTc7VZTydiCHOObgTTJUyPK-ftiLVhuEVKlglSFskzaupAgtHXMcpiNjA/s1200/DSC_0960.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOv7Sg0iSivt8usGsF_fuiY8le1JVurrznseI_2M0bjCdq_KMi3GETZx8BsiRwIs-_rKVH137a7Wn9kchKz7YG3tJMPNnrIeCHDqJowRpeNe3gPt6mhF13G83U8jfCvqkrZVTc7VZTydiCHOObgTTJUyPK-ftiLVhuEVKlglSFskzaupAgtHXMcpiNjA/s16000/DSC_0960.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krzyżówka żółtego i zielonego szlaku, tzw. Stara Droga</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Choć w Jeleniej Górze - a i nawet w Szklarskiej Porębie - śniegu za bardzo nie było, to praktycznie wraz z wejściem w las powyżej miasteczka ten się na stałe zameldował. Oczywiście nie było to zaskoczenie, ba, wtedy gdy jechaliśmy z założeniem przeżycia zimowej przygody, było to wręcz wyczekiwane, natomiast z kronikarskiego obowiązku warto ten fakt odnotować.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do momentu przekroczenia Szrenickiego Potoku na skraju Szrenickiego Kotła szło się bardzo przyzwoicie, wyżej, tj. nieopodal Kukułczych Skał, zaczął zawiewać wiatr, choć nadal, trudno było narzekać. Do Schroniska pod Łabskim Szczytem dotarliśmy za kwadrans piąta, co znaczyło, że spacer z centrum Szklarskiej zajął nam godzinę i czterdzieści minut.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigF2Woshz-bQ1dwR_q0krXmHJhJW-lbDhg8ULExiiv__9zuplnJG5wtcnQYqfBM3JWPG9fiTgUuK-4uEVm8_PD4LHNiF1VNsJBjNoFWxvH7lYoV9Lb1CnVi-Y_lhVd7xpJu-Db-BrOcPPrcrBGt74nwkfsZqOn3RXAsiaguiZnADI-ArKB4z4i4z4wuw/s1200/DSC_0978.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigF2Woshz-bQ1dwR_q0krXmHJhJW-lbDhg8ULExiiv__9zuplnJG5wtcnQYqfBM3JWPG9fiTgUuK-4uEVm8_PD4LHNiF1VNsJBjNoFWxvH7lYoV9Lb1CnVi-Y_lhVd7xpJu-Db-BrOcPPrcrBGt74nwkfsZqOn3RXAsiaguiZnADI-ArKB4z4i4z4wuw/s16000/DSC_0978.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Nieopodal Schroniska pod Łabskim Szczytem</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W schronisku zrobiliśmy sobie przerwę na herbatę. Pierwotnie zamierzaliśmy tu właśnie spać, ale nie było wolnych miejsc, dlatego zdecydowaliśmy się na leżącą po czeskiej stronie Martinovkę, do której zresztą kilkakrotnie się przymierzałem. Sytuacja była mi zatem zdecydowanie na rękę 😜</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po krótkim odpoczynku wdrapaliśmy się na grań i przeszliśmy na czeską stronę, pomijając już tarasy przy Śnieżnych Kotłach. Szło się całkiem nieźle i naprawdę szybko, bez zapadania się w nawianym śniegu i bez walki z podmuchami wiatru. Choć było zimno - mimo ruchu szliśmy mając na sobie kilka warstw.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do Martinovej Boudy dotarliśmy przed siódmą - idealnie by się przebrać, ogarnąć i zdążyć na obiadokolację, na którą zjedliśmy smaczny gulasz z knedlikami, popijając kofolką i piwem. Nieco później już w pokoju wieczorek sobie dodatkowo wydłużyliśmy, i koło 23 posnęliśmy.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito; font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Martinovka (1255 m n.p.m.) </span><span style="font-size: medium;">⏰</span><span style="font-size: medium;">18:50</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">Dzień drugi</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na rano zaplanowałem wschód słońca na Wielkim Szyszaku toteż budziki rozdzwoniły się bardzo wcześnie. Dla Mosia zdaje się nawet za wcześnie, bo z lekkim grymasem obwieścił nam, że potowarzyszy nam w przygotowaniach do wyjścia, ale potem wróci do łóżka. Trochę niedowierzaliśmy, ale rzeczywiście, gdy my zakładaliśmy kolejne warstwy ubrania, on tylko spokojnie nam się przyglądał. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Poranek zapowiadał się bardzo mroźny, ale zarówno poniżej, jak i powyżej górnej granicy lasu powietrze po prostu stało. Nie było żadnego, nawet najdelikatniejszego podmuchu, przez co podążaliśmy w kompletnej ciszy.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;"><span style="font-family: Nunito;">🚩Martinovka (1255 m n.p.m.) </span>⏰06:20</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPP1rLL6xyS-T0lDyTlGgre22a_5ujWc8lETp_21xOorHmnIm0jzXghbcSPtU_POtypnzyEBW4i9rPiQMQ5m1TaozngQg4ijzDJBQQPhrPYHnDsI2u77VCwZlyiVd4tJVbb_TuGpcce516xVXRMDZDX0D3JfC19HzSLg4p8tpCN_aAYb1mmaR5VNSW2A/s1200/DSC_0984.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPP1rLL6xyS-T0lDyTlGgre22a_5ujWc8lETp_21xOorHmnIm0jzXghbcSPtU_POtypnzyEBW4i9rPiQMQ5m1TaozngQg4ijzDJBQQPhrPYHnDsI2u77VCwZlyiVd4tJVbb_TuGpcce516xVXRMDZDX0D3JfC19HzSLg4p8tpCN_aAYb1mmaR5VNSW2A/s16000/DSC_0984.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4FIsRt4iVPfKIKFV6gP6YSpbuzYjydi61puU_T4J4cfgH2RTwxEiiSpnSOqAPQ4-zwlq2gOTwOCcrgGHBpR-6YEkun8qIRMAwCwVTRIdLjUt_edf6RZlTZ20emO5fVHkbgLlGDLkbBToXBwM3pW5C5j9tF2JPs3TYzJ5OA9mKsqhxpd7rIdqlDvcAHA/s1200/DSC_1014.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4FIsRt4iVPfKIKFV6gP6YSpbuzYjydi61puU_T4J4cfgH2RTwxEiiSpnSOqAPQ4-zwlq2gOTwOCcrgGHBpR-6YEkun8qIRMAwCwVTRIdLjUt_edf6RZlTZ20emO5fVHkbgLlGDLkbBToXBwM3pW5C5j9tF2JPs3TYzJ5OA9mKsqhxpd7rIdqlDvcAHA/s16000/DSC_1014.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-h6dsm78bOkv4QMDnjI7NSnH0YpFyN4HpR4uA2Bvk5cZf30nRXzBRMcg6VzAwhgPSOqsTK48Xk6HpvLUakQdsJ9Frqdl1Mac-z-V3ZDs30d8yzamfQTca-q8SbItRF0vp9yQhDiSOzlquj8GZLLPYtbHi__wLG5kpsduk3eGtC6zbnQ_0otwVyrj5aw/s1200/DSC_1017.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="795" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-h6dsm78bOkv4QMDnjI7NSnH0YpFyN4HpR4uA2Bvk5cZf30nRXzBRMcg6VzAwhgPSOqsTK48Xk6HpvLUakQdsJ9Frqdl1Mac-z-V3ZDs30d8yzamfQTca-q8SbItRF0vp9yQhDiSOzlquj8GZLLPYtbHi__wLG5kpsduk3eGtC6zbnQ_0otwVyrj5aw/s16000/DSC_1017.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W drodze na Wielki Szyszak</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mróz był siarczysty, śniegu miejscami całkiem sporo, ale rezerwa, z którą wychodziliśmy ze schronisku, pozostała praktycznie nietknięta, dlatego na wierzchołek Wielkiego Szyszaka wdrapaliśmy się kilkadziesiąt minut przed wschodem słońca. Niewątpliwym atutem tej sytuacji było to, że zapas czasu mogliśmy przeznaczyć na podziwianie zimowych krajobrazów tej części Karkonoszy, co poprzedniego dnia z oczywistych względów nie było możliwe.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee;"><span style="font-family: Nunito;">🚩Wielki Szyszak (1510 m n.p.m.) </span><span style="font-family: Nunito;">⏰</span><span style="font-family: Nunito;">07:25</span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinGDiMJw2pUqeHxycAjGDrPveCsAlYheO-7geVuazEAZqKU3Vg-Z9oeMQGMuMzWZ0xOpNEg2CPMnW7cBijwW0pL0TloejIjyiWaHXFRqysWNB_WeoHycJbQGlwQDgMvbkK_s_8-P-F3SezoyQ1wxXmgjLLAf97XyeEYMuNqfbr8k9uI8MNX9M9vZySaw/s1200/DSC_1033.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEinGDiMJw2pUqeHxycAjGDrPveCsAlYheO-7geVuazEAZqKU3Vg-Z9oeMQGMuMzWZ0xOpNEg2CPMnW7cBijwW0pL0TloejIjyiWaHXFRqysWNB_WeoHycJbQGlwQDgMvbkK_s_8-P-F3SezoyQ1wxXmgjLLAf97XyeEYMuNqfbr8k9uI8MNX9M9vZySaw/s16000/DSC_1033.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMCLCDlKHXFFZi219tlWH9vCmQnNDuXfLrSzFcXziN3HFWZl4S9N-tOsvIdQAgzplF-GyMLrSbAhFDTZxjgQBC-79qZq0H88pcuw6M7GJz7NuqdLQuk2ufIXsxQJrgsAN9D_SnnNXOrFbs3ABowJiMKxhrOPMUyECjC7hFGJd7WjHkhBnjLLLXYmzHsQ/s1200/DSC_1045.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="658" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMCLCDlKHXFFZi219tlWH9vCmQnNDuXfLrSzFcXziN3HFWZl4S9N-tOsvIdQAgzplF-GyMLrSbAhFDTZxjgQBC-79qZq0H88pcuw6M7GJz7NuqdLQuk2ufIXsxQJrgsAN9D_SnnNXOrFbs3ABowJiMKxhrOPMUyECjC7hFGJd7WjHkhBnjLLLXYmzHsQ/s16000/DSC_1045.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKyXfG9NHMOqkUYqNqHetkog1j9z2xQGsuUZfevHhPEDEQ-8LFHgjzOx8EduNvi81LawOGU1tkJIzYLHlBrnPoNjqCdHmAEAZJ1S0uvIn3RSNyrq1v408YlwX7ZxN7_1f86m0_7mOxe3BIB8Vafq3MBuF0wUyxOYVXfddrSARRkbpDp98vrmUZSZYsVg/s1200/DSC_1051.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKyXfG9NHMOqkUYqNqHetkog1j9z2xQGsuUZfevHhPEDEQ-8LFHgjzOx8EduNvi81LawOGU1tkJIzYLHlBrnPoNjqCdHmAEAZJ1S0uvIn3RSNyrq1v408YlwX7ZxN7_1f86m0_7mOxe3BIB8Vafq3MBuF0wUyxOYVXfddrSARRkbpDp98vrmUZSZYsVg/s16000/DSC_1051.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Świt na Wielkim Szyszaku</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">O Wielkim Szyszaku pisałem co nieco w pierwszej serii Karkonoszy, która zadebiutowała na blogu jeszcze w 2014 roku, skoro jednak jesteśmy akurat w realiach zimowych, to muszę dodać, że z punktu widzenia właśnie takiego punktu widokowego na wschód słońca, Szyszak sprawdza się naprawdę nieźle, przede wszystkim ze względu na pewną swoją dominację w grzbiecie granicznym i obecność w sąsiedztwie głębokiej doliny Łaby, która kontur wschodniej części Gór Olbrzymich czyni dodatkowo wyraźniejszym i atrakcyjniejszym dla oka.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5yQEqUY6bCU8h9ALVKaD3ywTHkLbe-5-RdxAVR5hhpneNZE6t3IcfUK0TtgGAkzRnuDtTIDmWDEeD63G2YLOFvOy61ELkK3l2bAiM4YP6pJozH9GFYkWokG4_hPo9EngRIunWT8-6pSIgh8WL7BvpWbjjTkBWXcyjyxPT4iwrfJrWZfp5AQHi6Iq5BQ/s1200/DSC_1056.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="725" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5yQEqUY6bCU8h9ALVKaD3ywTHkLbe-5-RdxAVR5hhpneNZE6t3IcfUK0TtgGAkzRnuDtTIDmWDEeD63G2YLOFvOy61ELkK3l2bAiM4YP6pJozH9GFYkWokG4_hPo9EngRIunWT8-6pSIgh8WL7BvpWbjjTkBWXcyjyxPT4iwrfJrWZfp5AQHi6Iq5BQ/s16000/DSC_1056.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wschód okazał się całkiem widowiskowy, ponieważ intensywnych kolorków nie brakowało, choć z uwagi na bezchmurne niebo był dosyć przewidywalny. Swoje robiła jednak temperatura - karkonoski grzbiet był porządnie zmrożony, obudowany szczelną lodową skorupą i ten kontrast wobec tkwiącego wciąż w jesieni pogórza robił wrażenie.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8hLess3S90TJQ40EFHb8I27_x-84zT_5gCtNdnQzyqT0TffYW8odL8wWw9cfEXrsQOt2na0joP5gHECmzKuGxy2QauwDNYEtcTYU4ryNnvoZAYWwLSEpr1ZRCRM7_FIwKZ0sMzNsNR3ucl2pQKyTlfbef8IbQ4ztjEiHFsW5VOUvZMOdA8WnVRiSWWg/s1200/DSC_1059.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8hLess3S90TJQ40EFHb8I27_x-84zT_5gCtNdnQzyqT0TffYW8odL8wWw9cfEXrsQOt2na0joP5gHECmzKuGxy2QauwDNYEtcTYU4ryNnvoZAYWwLSEpr1ZRCRM7_FIwKZ0sMzNsNR3ucl2pQKyTlfbef8IbQ4ztjEiHFsW5VOUvZMOdA8WnVRiSWWg/s16000/DSC_1059.png" /></span></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzkhyKGUsAkDHDj90OibtycPUvLBQq2DpBcGsSO0-oRKcUXeArrB7-lFtaP04rc1mc-_RsKNBWpCImmCF9fR_F-83l2VzS4hB_zoLE0tb8ZErYoShSB70hGE7ayO2Fx21jrbdNXbF1ewynpjm61d60sTGDy3Pmj3t9B42US3z2hxk7u2DpEcgmO1W1rw/s1200/DSC_1101.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzkhyKGUsAkDHDj90OibtycPUvLBQq2DpBcGsSO0-oRKcUXeArrB7-lFtaP04rc1mc-_RsKNBWpCImmCF9fR_F-83l2VzS4hB_zoLE0tb8ZErYoShSB70hGE7ayO2Fx21jrbdNXbF1ewynpjm61d60sTGDy3Pmj3t9B42US3z2hxk7u2DpEcgmO1W1rw/s16000/DSC_1101.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCrTdaREP0uXrM6SqLVZjOgC95fny-2eKGUaoqAhSrnzFm5eJDGylRnjTTlEFa2mA6wVm5crvNe5Etjoc16b7k7ll-pQK0v2zt4oeQcx_crPr1EaN-GFSPfC3oWKm1I2uaCURD8shUm7RaUxqkzqg4V-nLqaBxZFhjXDP2wzGP2-JlEKzF1u_vuy6eUA/s1200/DSC_1098.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCrTdaREP0uXrM6SqLVZjOgC95fny-2eKGUaoqAhSrnzFm5eJDGylRnjTTlEFa2mA6wVm5crvNe5Etjoc16b7k7ll-pQK0v2zt4oeQcx_crPr1EaN-GFSPfC3oWKm1I2uaCURD8shUm7RaUxqkzqg4V-nLqaBxZFhjXDP2wzGP2-JlEKzF1u_vuy6eUA/s16000/DSC_1098.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trzeba także przyznać, że choć nad nami obyło się bez fajerwerków, to zalegające w Kotlinie Jeleniogórskiej mgiełki urozmaicały trochę landszaft. Po wschodzie ciepłe barwy bardzo ładnie otuliły Śmielec oraz Czeskie i Śląskie Kamienie...</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivzde-ZoG4vB7TBUwKFl6MqnOJjMKa6xpbYJ1VSFgiuW2vJnSTFuhULLmtcRp-Js3uqpjuYoQchDo0AQWPoiK6VdnAw_ZSDFkwUsnSfTUt9O5XDd9j2tAQGuktggtgmoIeBK0-KMp_kFK0cSRuYZd5TdvGkaxuykBFiZ09gWp1W2gr0MuSRhmjVRHInQ/s1200/DSC_1112.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivzde-ZoG4vB7TBUwKFl6MqnOJjMKa6xpbYJ1VSFgiuW2vJnSTFuhULLmtcRp-Js3uqpjuYoQchDo0AQWPoiK6VdnAw_ZSDFkwUsnSfTUt9O5XDd9j2tAQGuktggtgmoIeBK0-KMp_kFK0cSRuYZd5TdvGkaxuykBFiZ09gWp1W2gr0MuSRhmjVRHInQ/s16000/DSC_1112.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W sumie na szczycie spędziliśmy niespełna godzinę. Kiedy słońce już na dobre zadomowiło się na horyzoncie zrobiliśmy zwrot na pięcie i tą samą drogą zaczęliśmy schodzić, wyczekując już pomału dobrego śniadanka i mocnej kawy...</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ9x71rJtPtkHQ6-yPk81st1vJOczgVEHppNKK3nfH45GUV6hGJPcDYL0vMFka135dHQJ9pVBaZuRNQvVILFbW_9oZg40Y7Amkpl2zv5He1TexmEGDkz-I3mFH6Pi5q_4ooQBhVhP6ql74okjwB2WYc6-V_wjgU0pponQSwKfPyghaoYjcb2XBxkCOkA/s1200/DSC_1121.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZ9x71rJtPtkHQ6-yPk81st1vJOczgVEHppNKK3nfH45GUV6hGJPcDYL0vMFka135dHQJ9pVBaZuRNQvVILFbW_9oZg40Y7Amkpl2zv5He1TexmEGDkz-I3mFH6Pi5q_4ooQBhVhP6ql74okjwB2WYc6-V_wjgU0pponQSwKfPyghaoYjcb2XBxkCOkA/s16000/DSC_1121.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji3Lf4sZ-8uHmEKc8m_qaFWAUU6rqIv2xiuR5MQjtvSHatuwwlUbrETPtctDo37LbKSsyw8HVrh5YVVwjIzEXKXQYBLeRUby4uLcA9hH7JiVYauLZ65qZb-cwP2LVJi5WwdTttVCqF9xg9y0GLQCmF-GVLCICUswDKBm4lOIM0GXKmlAqKLbW_lhVMQQ/s1200/DSC_1137.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEji3Lf4sZ-8uHmEKc8m_qaFWAUU6rqIv2xiuR5MQjtvSHatuwwlUbrETPtctDo37LbKSsyw8HVrh5YVVwjIzEXKXQYBLeRUby4uLcA9hH7JiVYauLZ65qZb-cwP2LVJi5WwdTttVCqF9xg9y0GLQCmF-GVLCICUswDKBm4lOIM0GXKmlAqKLbW_lhVMQQ/s16000/DSC_1137.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do Martinovki dotarliśmy w ekspresowym tempie, jakby popędzani zapachem mielonych ziaren kawy, i po krótkiej przerwie wywołanej koniecznością przebrania się, a także wybudzeniem Mosia, zjawiliśmy się w jadalni. Istotna rzecz - muszę pochwalić to schronisko za jego domową atmosferę, przez którą po prostu chciało się tutaj zostać dłużej (a nie tylko przyjść, przespać się i ruszyć dalej).</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDnXJnIaL_6knQ1Bw9MV1o8BbuCn0x22rH6i_kT0QZbM-inXNZ0EuZ1Mys6V2dLWgtRpMk8EwifUmVd2LmotkJeAKbmITYr3bDhngx412UyaearTRn7h5clMAg76H0lbmERzyzXyctOy21EubqX_g3-S8JYcpNUIL6cVE3W2R6GYlve4yjkRFsnJx0Lg/s1200/DSC_1144.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDnXJnIaL_6knQ1Bw9MV1o8BbuCn0x22rH6i_kT0QZbM-inXNZ0EuZ1Mys6V2dLWgtRpMk8EwifUmVd2LmotkJeAKbmITYr3bDhngx412UyaearTRn7h5clMAg76H0lbmERzyzXyctOy21EubqX_g3-S8JYcpNUIL6cVE3W2R6GYlve4yjkRFsnJx0Lg/s16000/DSC_1144.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wnętrze Martinovki</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po tradycyjnej jajecznicy i kawie pozabieraliśmy bety i pożegnawszy się z załogą Martinovki pognaliśmy z pełnym ekwipunkiem za tyczkami w stronę Czarnej Przełęczy.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ2CfvWcw9cmBbJuU-HrfTzCmpVXUpKzZUZrAhNM971Qw7x9GcKtFT-VbUehavcK1BKIWoMztvbpsKz67JPjT2B1BVwOpGMz1HdqVBQ7XkxlmzsmChAZ9v_Upz-smkU9Wta1qYldUzqyo2WHzSMYnYjcciW-S6XRQ9MTVnhljHqANWAJhZSXSRVAxd9w/s1200/DSC_1145.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQ2CfvWcw9cmBbJuU-HrfTzCmpVXUpKzZUZrAhNM971Qw7x9GcKtFT-VbUehavcK1BKIWoMztvbpsKz67JPjT2B1BVwOpGMz1HdqVBQ7XkxlmzsmChAZ9v_Upz-smkU9Wta1qYldUzqyo2WHzSMYnYjcciW-S6XRQ9MTVnhljHqANWAJhZSXSRVAxd9w/s16000/DSC_1145.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wielki Szyszak spod Martinovki</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRi0KwYknDTQ0dZuTQ-nXxXPBDFl3hfQ0D7of_-T9-uRceeOucJUKEAEfXW8yqHLcyRJF_VNK_Me3VVTipAYsyMbd5w9xMR-EmeT29BainAmojRV9n_ZH6fFlKD5RLGKj9Sr9yZnx_gSOaBH5_Hd_t1lXxl4hmp1z8ITlOtX6ZOQLtLf3-kZ_H77YAAA/s1200/DSC_1151.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRi0KwYknDTQ0dZuTQ-nXxXPBDFl3hfQ0D7of_-T9-uRceeOucJUKEAEfXW8yqHLcyRJF_VNK_Me3VVTipAYsyMbd5w9xMR-EmeT29BainAmojRV9n_ZH6fFlKD5RLGKj9Sr9yZnx_gSOaBH5_Hd_t1lXxl4hmp1z8ITlOtX6ZOQLtLf3-kZ_H77YAAA/s16000/DSC_1151.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyMG36MzkupWm_1qYM2dmLwZHxAY0zVtYgLEMyds90PfSsrr0ZRE7SzclpEuMwyx-FBiDAojo1-BjKi-cMxGb0lsWAiq1r1YkaZXnsgzzqGr70AK09lJ7iJMNiAy10THD6N7HiNS7b-wRVdKluCwhTp_zmCOHl18wpOZrBpQ0fzHU15PwRoyG6Q_Z36A/s1200/DSC_1153.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyMG36MzkupWm_1qYM2dmLwZHxAY0zVtYgLEMyds90PfSsrr0ZRE7SzclpEuMwyx-FBiDAojo1-BjKi-cMxGb0lsWAiq1r1YkaZXnsgzzqGr70AK09lJ7iJMNiAy10THD6N7HiNS7b-wRVdKluCwhTp_zmCOHl18wpOZrBpQ0fzHU15PwRoyG6Q_Z36A/s16000/DSC_1153.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pogoda była zaiste piękna; trzymał lekki mrozik, śnieżek skrzypiał pod nogami a słońce pięknie oświetlało zabielone drzewa. W takich warunkach spacer był naprawdę ogromną przyjemnością, buzie nam się cieszyły od ucha do ucha i to mimo ciążących plecaków. Do tego pustka na szlaku i całe Karkonosze dla nas, no być nie mogło!</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOZLp48y25Eq3c6OBvmmL8rzkqY-aSn961IxBecmFyXwt6MgovkCBJDKQ4RXbSME6TXHIS8kEBg-iCb_Ed_T8i4XdaiqNT6HVvbBJT4k5UkxrdjYCVTvOYuKpYsNALlAqfEMalFzznvZnDSxyC5UzYrPEGBnJQi56kkoD3OS2AIEtUxmRAL6I0h4jm1A/s1200/DSC_1155.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOZLp48y25Eq3c6OBvmmL8rzkqY-aSn961IxBecmFyXwt6MgovkCBJDKQ4RXbSME6TXHIS8kEBg-iCb_Ed_T8i4XdaiqNT6HVvbBJT4k5UkxrdjYCVTvOYuKpYsNALlAqfEMalFzznvZnDSxyC5UzYrPEGBnJQi56kkoD3OS2AIEtUxmRAL6I0h4jm1A/s16000/DSC_1155.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na Czarnej Przełęczy, przeskoczyliśmy na czerwony szlak i pomaszerowaliśmy w stronę Czeskich Kamieni. Gdzieniegdzie trzeba było zwolnić, bo najwyraźniej od ostatniego opadu śniegu minęło sporo czasu i jeszcze przed naszym przyjazdem wiatr zdołał wywiać w niektórych miejscach pokrywę śnieżną, odsłaniając w ten sposób śliskie kamienne bloki.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;">🚩Czarna Przełęcz (1350 m n.p.m.)⏰10:20</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4WkTU5ANLdUikCRZ4NepT8xkIIIoFTWdaqKQj-x6w7fE2g6iGSd2Ys7NBVoryYxokbqnbyFlKcdv_lROlbC4BVhUJVQrYy7awLCoqXUY1ls_inGod8MsmyTGOvxfQVUU3sGZYys8caaVE8YlaTdtBuO5PDkWGCnqgoEadyRlfdVUDtBearx5PmjkLCA/s1200/DSC_1178.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="784" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4WkTU5ANLdUikCRZ4NepT8xkIIIoFTWdaqKQj-x6w7fE2g6iGSd2Ys7NBVoryYxokbqnbyFlKcdv_lROlbC4BVhUJVQrYy7awLCoqXUY1ls_inGod8MsmyTGOvxfQVUU3sGZYys8caaVE8YlaTdtBuO5PDkWGCnqgoEadyRlfdVUDtBearx5PmjkLCA/s16000/DSC_1178.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Generalnie jednak warunki cały czas były wyborne i podobnie jak w sezonie letnim, także i teraz spacer granią był, no właśnie, spacerem a nie ciężką przeprawą do czego przyzwyczaiły nas zimowe Karpaty. Czuliśmy się więc trochę jak na przedwczesnej, ale na pewno zasłużonej, górskiej emeryturze 😜</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNCdUW9ui1zMPVJIO75pwReJSiASIvu9ZXOt9pigJnEl7qG-QvFfQ-qLDSwP_wSz2vWF4Qb6pt_A4v_2q_R6lvSXFaleWDBlLwqQTQxZVHTpaEcOWpjVrMJnay8wHwekQ1SIlBfmIgVtYCgqWJJP4p6sIfK63UQ9agTUOpc1AShsHzOpzlcoXdPXlK_w/s1200/DSC_1187.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNCdUW9ui1zMPVJIO75pwReJSiASIvu9ZXOt9pigJnEl7qG-QvFfQ-qLDSwP_wSz2vWF4Qb6pt_A4v_2q_R6lvSXFaleWDBlLwqQTQxZVHTpaEcOWpjVrMJnay8wHwekQ1SIlBfmIgVtYCgqWJJP4p6sIfK63UQ9agTUOpc1AShsHzOpzlcoXdPXlK_w/s16000/DSC_1187.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Spośród pary Czeskie/Śląskie Kamienie trudno wskazać lepszy punkt widokowy. Z Czeskich Kamieni zdecydowanie lepiej prezentuje się Wielki Szyszak i Śnieżne Kotły, ze Śląskich Kamieni otrzymujemy zaś nieporównywalnie bardziej interesujący widok na wschodnią część Karkonoszy, a także Rudawy Janowickie, choć, i to zabawna rzecz, akurat Śnieżki praktycznie z nich nie widać. No zimą, gdy spadnie trochę śniegu, to może będzie nieco lepiej widoczna 😉</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCphA1rnS8U9Oy96KALlMpyeaMbCh5G14Uu256xudjt5UDqHc7y0f3LXUmC2BXt1nWalOvojUCVm_v-1A56K_OUOFzJKUcQVJNv42xTi2K-HTDUsoYnlDy5JLtRT_fO7p2ojUDDOs-vqtECBleuC11b9r1ooExylvbPwDnEsMGQvndvoDC4jxTFpStaw/s1200/DSC_1191.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCphA1rnS8U9Oy96KALlMpyeaMbCh5G14Uu256xudjt5UDqHc7y0f3LXUmC2BXt1nWalOvojUCVm_v-1A56K_OUOFzJKUcQVJNv42xTi2K-HTDUsoYnlDy5JLtRT_fO7p2ojUDDOs-vqtECBleuC11b9r1ooExylvbPwDnEsMGQvndvoDC4jxTFpStaw/s16000/DSC_1191.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na Czeskich Kamieniach. W dali Wielki Szyszak i Śnieżne Kotły</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaOQSKuVvrB73E-thZu-T0hiu_uAxcd74tsdECbl3Utkn5p15L_CKBIa3B9a7lopCMmRj5WELDtnK3NqfjtFfDg1KFn6RNxin9hKI6wQlbmG32FXbs3GGiPJomWsivR8bHKir7BK--TDeaQ19K0ioofltXF82Roj8NLV_oY4XC9sJbT1dw5DZvR7oFbg/s1200/DSC_1203.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="756" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaOQSKuVvrB73E-thZu-T0hiu_uAxcd74tsdECbl3Utkn5p15L_CKBIa3B9a7lopCMmRj5WELDtnK3NqfjtFfDg1KFn6RNxin9hKI6wQlbmG32FXbs3GGiPJomWsivR8bHKir7BK--TDeaQ19K0ioofltXF82Roj8NLV_oY4XC9sJbT1dw5DZvR7oFbg/s16000/DSC_1203.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ze Śląskich Kamieni Śnieżki prawie nie widać, z Czeskich - jeszcze tak</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV1lRH9esylewV9VzfivGMj_xO67YacUllNyqpyVFjeZOFllzba3vIUlCa_5VwhF9vyUJmtUbFRaTX6Bx8HJhuMWwftXoB1DppWwdc7oljPuYG5_v-Pt84wtBdSp9mPGqqHrrh6n_75W5AhZKPaQ9YYX1C0ttO1TLFjnAqRaRx9JEc8v3Ba_-YWMF3-g/s1200/DSC_1206.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="803" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV1lRH9esylewV9VzfivGMj_xO67YacUllNyqpyVFjeZOFllzba3vIUlCa_5VwhF9vyUJmtUbFRaTX6Bx8HJhuMWwftXoB1DppWwdc7oljPuYG5_v-Pt84wtBdSp9mPGqqHrrh6n_75W5AhZKPaQ9YYX1C0ttO1TLFjnAqRaRx9JEc8v3Ba_-YWMF3-g/s16000/DSC_1206.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj33k_yjH2VCgLvzJv9kX1VaobOvkVzDHj_WBPj5oUZSegEg7cGYIDu1yo097Yb14bOhZoHEAuWDqi9X4_9W3AtClp5bRXDTBcnyjXlKiv-kUiXjwIcohshkvaWluhQpU7Qm4JT_5_w7_20MTE7TxPq8_UlzjIXEunaaHoSYWHFVZ39Bk8e1P7jZmCLHA/s1200/DSC_1218.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj33k_yjH2VCgLvzJv9kX1VaobOvkVzDHj_WBPj5oUZSegEg7cGYIDu1yo097Yb14bOhZoHEAuWDqi9X4_9W3AtClp5bRXDTBcnyjXlKiv-kUiXjwIcohshkvaWluhQpU7Qm4JT_5_w7_20MTE7TxPq8_UlzjIXEunaaHoSYWHFVZ39Bk8e1P7jZmCLHA/s16000/DSC_1218.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama Przełęczy Karkonoskiej, Małego Szyszaka i wznoszącej się za nim Smogorni, którą można podziwiać ze Śląskich Kamieni robi wrażenie...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy schodziliśmy ze Śląskich Kamieni, to przechodziliśmy obok miejsca gdzie dziś działa już oddane do użytku schronisko Petrova Bouda. Schronisko to, warto przypomnieć, na początku XXI wieku przeżywało ogromny kryzys, niszczało, aż w niejasnych okolicznościach zostało strawione przez pożar. </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Odbudowa schroniska ruszyła w 2016 roku i po czterech latach została częściowo zakończona - obecnie trwa jego dalsza rozbudowa. Petrovka w dzisiejszym wydaniu to obiekt o mieszanym charakterze - z jednej strony są tam do wynajęcia apartamenty o różnej wielkości dla całych rodzin lub grup znajomych, z drugiej klasyczna sala wieloosobowa, lager byśmy powiedzieli w nawiązaniu do schronisk alpejskich, przygotowany z myślą o turystach szukających schronienia na jedną noc.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheUeOKrBcGQo7srCc5IfDrUP4ombYntHjdjqQzNSgl1rq-YjhvXi1r4F5lqzusYkmZZSaK6mW2Tl5AmPtjipEYf9-IhKlAQn3WAnY4qTbhGTg16ba8FvrZkX4FfXklH4AA-oNFJyKud46oWazVwjJ5Fz1dSpggYM8b7UJnDGchsYj0s3saaSWgu9AJkQ/s1200/DSC_1221.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="757" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheUeOKrBcGQo7srCc5IfDrUP4ombYntHjdjqQzNSgl1rq-YjhvXi1r4F5lqzusYkmZZSaK6mW2Tl5AmPtjipEYf9-IhKlAQn3WAnY4qTbhGTg16ba8FvrZkX4FfXklH4AA-oNFJyKud46oWazVwjJ5Fz1dSpggYM8b7UJnDGchsYj0s3saaSWgu9AJkQ/s16000/DSC_1221.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok spod Petrovki prezentuje się nader imponująco. Niezależnie od pory roku</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Polana na której stoi Petrovka to widowiskowe miejsce na którym warto się na chwilę zatrzymać. Dalszy marsz na Przełęcz Karkonoską to bez wątpienia najnudniejszy fragment Śląskiego Grzbietu, a już na pewno tej części, którą poprowadzono szlaki (Kamiennik i Mumlawski Wierch położone na zachód od Szrenicy są niedostępne dla turystów). Ale i tu zimą mam wrażenie jest ciekawiej niż latem, gdyż paskudny asfalt jakim się idzie jest przykryty białym puchem 😜</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD1FaF9thHd7YewY5NjfMC5_8RBJdM2r8T-K-skecbV6NUVzvmM0C42KVydeZDMZxw6_Aq69Q3PELYWY35Zrnsx81Hdj2BSEWyHr3WGkpdq1Qyb9A0hsjMgfCbSSsxGeBe44MRQNBDKsvWB3dcKKFLd24iFOHwSx48yu0uPuvpxpbJBjmUr5iavh07pw/s1200/DSC_1231.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD1FaF9thHd7YewY5NjfMC5_8RBJdM2r8T-K-skecbV6NUVzvmM0C42KVydeZDMZxw6_Aq69Q3PELYWY35Zrnsx81Hdj2BSEWyHr3WGkpdq1Qyb9A0hsjMgfCbSSsxGeBe44MRQNBDKsvWB3dcKKFLd24iFOHwSx48yu0uPuvpxpbJBjmUr5iavh07pw/s16000/DSC_1231.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sama przełęcz Karkonoska ma to do siebie, że zawsze kręci się na niej sporo ludzi, wjeżdżają tu samochody, więc okoliczne schroniska trudno nazwać pustelniami. Również znajdujące się po polskiej stronie Odrodzenie, jakoś zawsze mnie do siebie zniechęcało, choć czuję, że oceniam je trochę niesprawiedliwie, bo ilekroć tu jestem, to czuję potrzebę ucieczki z tego gwarnego miejsca.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;">🚩Przełęcz Karkonoska (1198 m n.p.m.) ⏰ 12:50</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFPaAKSJIm5QRSEQxEzgPR0ugpytOV3EuqbpP4dMGA-sv-0NWUJwASr973_J1uhPNO0xC64lRWhes1le2gXmP_BfqsNC8h945T0nZRyTkCviL78RGibnpaM2-lVNNBPNM7B9EfpiYtlblwCAHbx62I8plW2sm-0AYjmY9C-QbGaCO6dyHIAiGQxvlMzw/s1200/DSC_1234.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="749" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFPaAKSJIm5QRSEQxEzgPR0ugpytOV3EuqbpP4dMGA-sv-0NWUJwASr973_J1uhPNO0xC64lRWhes1le2gXmP_BfqsNC8h945T0nZRyTkCviL78RGibnpaM2-lVNNBPNM7B9EfpiYtlblwCAHbx62I8plW2sm-0AYjmY9C-QbGaCO6dyHIAiGQxvlMzw/s16000/DSC_1234.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Uciekliśmy więc i tym razem, a dla odmiany muszę zaś powiedzieć, że odcinek grani aż po Słonecznik, który zapamiętałem z letniego przejścia grzbietem bardzo dobrze, i zimą bardzo mi się podobał. Nie widać stąd jeszcze rozoranego przez bryłę pewnego hotelu Karpacza, nie widać również Szklarskiej Poręby, a najbliższe gęstsze zabudowania wydają się zaskakująco odległe jak na Karkonosze, przez co tworzy się tu pewien dodatkowy klimacik...</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY8OabRs9Xa08M9oi0UhgXhZAvfqbKxRi2UdPMljomxbuyC8ryCbF8J7wZT_G9W6AdrtQFr6UgzTSApPJ-i4Hey0srwpXWP_mmYznmUkSMrtPRWdntI5LDEtFWsCJ7P8ZvPK_XOefppYGmOvEskQMLWwfRAr1EE-LBxiyaCCCUc5MSl1hihK976SIZeA/s1200/DSC_1249.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="663" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjY8OabRs9Xa08M9oi0UhgXhZAvfqbKxRi2UdPMljomxbuyC8ryCbF8J7wZT_G9W6AdrtQFr6UgzTSApPJ-i4Hey0srwpXWP_mmYznmUkSMrtPRWdntI5LDEtFWsCJ7P8ZvPK_XOefppYGmOvEskQMLWwfRAr1EE-LBxiyaCCCUc5MSl1hihK976SIZeA/s16000/DSC_1249.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zbiornik Sosnówka również momentami malowniczo się prezentuje</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWxOt4czcyZjUnQNwrs2ntKU92G_3N1N8hAPdaaXG40jwlohJ9uk6QJdBuYv00SfVEyf8ieGUacmSGDLFiUOtLSawSYqgENKkxYAujO1F53CQTVsoR_2DNieDbr-IKSdqBRfu3QUI0VWczyCHtOWKE83FdT2nI_XKkBjwRJIuu93_ZMMn4rgrQ3yRDGQ/s1200/DSC_1253.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="770" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWxOt4czcyZjUnQNwrs2ntKU92G_3N1N8hAPdaaXG40jwlohJ9uk6QJdBuYv00SfVEyf8ieGUacmSGDLFiUOtLSawSYqgENKkxYAujO1F53CQTVsoR_2DNieDbr-IKSdqBRfu3QUI0VWczyCHtOWKE83FdT2nI_XKkBjwRJIuu93_ZMMn4rgrQ3yRDGQ/s16000/DSC_1253.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z lewej Mały Szyszak a pośrodku na ostatnim planie Wielki Szyszak</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZjs_zHzK7UA6XDpcG7bmNtVkHfAWQUXHYFBhHSLnpQT6hu2kgotFC2avkX04lbJvYZOw2NESCWe5JI5aBB45EGwkgYzXcyaNceYGv4to2aIn5-MWEqQOhTv8fLRNo4jXbs31uMDNlXZGTtLL1zcUqDbEpXMTHosV9kdNbFLV34k7vaQ3KSgMtQygFCQ/s1200/DSC_1263.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZjs_zHzK7UA6XDpcG7bmNtVkHfAWQUXHYFBhHSLnpQT6hu2kgotFC2avkX04lbJvYZOw2NESCWe5JI5aBB45EGwkgYzXcyaNceYGv4to2aIn5-MWEqQOhTv8fLRNo4jXbs31uMDNlXZGTtLL1zcUqDbEpXMTHosV9kdNbFLV34k7vaQ3KSgMtQygFCQ/s16000/DSC_1263.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Stąd już na powrót widać Szklarską Porębę, ale jeszcze podczas trawersu Małego Szyszaka jej nie dojrzymy</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wraz z osiągnięciem Słonecznika krajobraz diametralnie się zmienia i jest to zdecydowanie jedna z najbardziej zaskakujących przemian w Karkach, gdy znienacka zamiast kosówki, która obficie porasta zbocza Smogorni, przed nami pojawia się Śnieżka, chwilę później pierwszy z kotłów - Kocioł Wielkiego Stawu - i znów, parę minut później, Kocioł Małego Stawu.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwz33zqfesxriYEbdrGcuRkdIfu7PVqfIO-P_1RvbiyvUNIIk61rwFcVJochfmPBON4f4gkUDz1ZA2m3SB6VKll3_dYdAc1QSIz_yr4NuDfGZrVbECk2_epY34c1UmK9OUziBATZr1aFrLYSx1aEWsOzrZ-tw8m3Q2h7nA-CJqftQjrzkKgls-_yhSAA/s1200/DSC_1272.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="695" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwz33zqfesxriYEbdrGcuRkdIfu7PVqfIO-P_1RvbiyvUNIIk61rwFcVJochfmPBON4f4gkUDz1ZA2m3SB6VKll3_dYdAc1QSIz_yr4NuDfGZrVbECk2_epY34c1UmK9OUziBATZr1aFrLYSx1aEWsOzrZ-tw8m3Q2h7nA-CJqftQjrzkKgls-_yhSAA/s16000/DSC_1272.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W sąsiedztwie kotła Wielkiego Stawu w zasięgu wzroku ponownie pojawia się Śnieżka</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zachwyt nagłą zmianą perspektywy przerywał jedynie stan podłoża - w rejonie punktu widokowego nad Wielkim Stawem śnieg praktycznie ustąpił, pozostawiając lodową skorupę. Ta zaś była zdradliwa i wymagała ostrożnego stawiania kroków.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiwEJXwVSuNarR8hqvvBQCW_umW4CNvAqDB9Wjp7ZVG-oEFcgyX7LEoFmdXreCBrL1bd8cfEvs9Gti_wiy8X5YYlCpeoXz-ClveRjhBz-ifXYPaYV1OyD_X6KvxaP0TbiSwjw585sQ-zlhP7iIjH4XamZI-col4lJyh2EmrirAZoKEZZz9hQmfZA8kEw/s1200/DSC_1273.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiwEJXwVSuNarR8hqvvBQCW_umW4CNvAqDB9Wjp7ZVG-oEFcgyX7LEoFmdXreCBrL1bd8cfEvs9Gti_wiy8X5YYlCpeoXz-ClveRjhBz-ifXYPaYV1OyD_X6KvxaP0TbiSwjw585sQ-zlhP7iIjH4XamZI-col4lJyh2EmrirAZoKEZZz9hQmfZA8kEw/s16000/DSC_1273.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Kotły Małego i Wielkiego Stawu w zimowym anturażu prezentowały się miło, natomiast co warte podkreślenia - ujmowało mnie to bowiem ilekroć się w tej okolicy pojawiałem - wyzierał z ich dna niezwykły chłód, o którym w trakcie marszu zdążyliśmy na dobre zapomnieć - idąc z Przełęczy Karkonoskiej aż pod Słonecznik słońce grzało nas cały czas w plecy, tu zaś złapał nas lodowaty przenikliwy wiatr, jakby chcący sobą przypomnieć, że to nie byle jakie góry, tylko właśnie Karkonosze. Góry Olbrzymie.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaJgFus5aUaYPIdJtZYdFoHY8jBSFlZ_6HN8pUF0-4PtMeHhYsSOjQbd141SjKIybyPX1yaz3YoFDiN_CwQwu0ii_bQTA-ARikj4c7qAJY-uTrqHXDcBpVNrLNn6v9BMngIUPd-4V6BjOw6DgpH-7_M4xjzfueUSduy16y7yO57yhEORErKh0L2SW0ww/s1200/DSC_1282.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaJgFus5aUaYPIdJtZYdFoHY8jBSFlZ_6HN8pUF0-4PtMeHhYsSOjQbd141SjKIybyPX1yaz3YoFDiN_CwQwu0ii_bQTA-ARikj4c7qAJY-uTrqHXDcBpVNrLNn6v9BMngIUPd-4V6BjOw6DgpH-7_M4xjzfueUSduy16y7yO57yhEORErKh0L2SW0ww/s16000/DSC_1282.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Mały Staw i Samotnia w cieniu, w słoneczku ogrzewa się jeszcze Strzecha Akademicka, w której zresztą będziemy spać</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Chwilę później trafiliśmy na skraj Równi pod Śnieżką, gdzie podjęliśmy decyzję by się tymczasowo rozdzielić - Robert z Krystianem pomaszerowali w dół, prosto do schroniska mając wystarczająco wrażeń na dziś, ja zaś odbiłem na stronę czeską w oczekiwaniu na zachód słońca.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9LdrmWOcUBbbEsqED76Sj3Vfzic66ERP15OZUFuYjZfMGM8GLjvUvebel8WpJP6o4OOVADKiAjaiDsxdWXH6JlAOMec-RDWWOy8UWmHA409Brz6YBbjVU-lOs9WfT9UyYYF39sRiuUlh9yU2Kv1g9GaRm6eZd_mdI8VPWCOZJh3y0SW_VaVBx-EjMdw/s1200/DSC_1290.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9LdrmWOcUBbbEsqED76Sj3Vfzic66ERP15OZUFuYjZfMGM8GLjvUvebel8WpJP6o4OOVADKiAjaiDsxdWXH6JlAOMec-RDWWOy8UWmHA409Brz6YBbjVU-lOs9WfT9UyYYF39sRiuUlh9yU2Kv1g9GaRm6eZd_mdI8VPWCOZJh3y0SW_VaVBx-EjMdw/s16000/DSC_1290.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9jrb4rdIwFaRfITiCosULoIIQdtlne9Md6YIH8tpNrJ6iTxeG43FYTIaC7a8_lUzLLL2Nl6iS4sURTx1WHOkaWcML3NUKfkzT96x31_W7pMgdtzBiAYIRiSSilbDVS_N2fZXPBM9KRz46M88Ry_bjkDA0LYkfV6bvipZLxFOHmQSHyqLmEAWp4UX_AA/s1200/DSC_1293.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9jrb4rdIwFaRfITiCosULoIIQdtlne9Md6YIH8tpNrJ6iTxeG43FYTIaC7a8_lUzLLL2Nl6iS4sURTx1WHOkaWcML3NUKfkzT96x31_W7pMgdtzBiAYIRiSSilbDVS_N2fZXPBM9KRz46M88Ry_bjkDA0LYkfV6bvipZLxFOHmQSHyqLmEAWp4UX_AA/s16000/DSC_1293.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I podjęta decyzja okazała się być strzałem w dziesiątkę. Ten fragment Karkonoszy w zimie naprawdę bardzo zyskuje, a moment w którym krawędź płaskowyżu zaczyna się zlewać z błękitem nieba, pozostawiając przy tym majestatyczną sylwetkę Królowej Karkonoszy sterczącą ponad przykrytym białym puchem płaskowyżem, wywołuje ciary na całym ciele. To tak emblematyczny widok, dający tu w środku Europy namiastkę skandynawskich surowych odludzi.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBbWHI0EIOFcuADh1E8zM_NRH4uGipAgyPbaC7RS9t3eip3oRsbeIynlatnx44G0s18Bc_FHijUAmdJkQDIWURHAvUJuK_U5S8Gc9YlRPI4-OxeNvHUehE0OA6G2ef6WVtopnnxIJMHqxK8a4ki8vUfGZ5oI6nqNzK22XuHbKD-kzrYbZDLi0JTwDOsA/s1200/DSC_1294.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBbWHI0EIOFcuADh1E8zM_NRH4uGipAgyPbaC7RS9t3eip3oRsbeIynlatnx44G0s18Bc_FHijUAmdJkQDIWURHAvUJuK_U5S8Gc9YlRPI4-OxeNvHUehE0OA6G2ef6WVtopnnxIJMHqxK8a4ki8vUfGZ5oI6nqNzK22XuHbKD-kzrYbZDLi0JTwDOsA/s16000/DSC_1294.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHb834tB9eRoUmL84GDRK1KL4uE_UNvenVhhjePcLtsCl35_66U7DDK4d-8IMMwEVt2R0aBGHQqqLaQxiXd4tVLs61OFmxNRZCf_du9qqXeBOeCDU7pODsNW5kGkIpeysFvutixtRAhPd1I6q9xrweYGSSmnjJjGVx59WKzXSrDTrgjGqJ2KGopyDA3g/s1200/DSC_1304.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="592" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHb834tB9eRoUmL84GDRK1KL4uE_UNvenVhhjePcLtsCl35_66U7DDK4d-8IMMwEVt2R0aBGHQqqLaQxiXd4tVLs61OFmxNRZCf_du9qqXeBOeCDU7pODsNW5kGkIpeysFvutixtRAhPd1I6q9xrweYGSSmnjJjGVx59WKzXSrDTrgjGqJ2KGopyDA3g/s16000/DSC_1304.png" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1zPlFBiC_xsiwRVLQj48CXEgQ323cfVL0g8O4kWX6ItbKVsaMnfjK0QwfMAKk7XHkIj9-NtlIw8sqv0A0aRyNhmXWZpysX0SODl_G-PUlOID7y0CYZzakUG0AfLkFeaM-A1skgkWRG-yzz-VRhannyCShmoxUHKeVYd-tbYzPPvW6N8avJ9ebGZXakw/s1200/DSC_1328.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="672" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1zPlFBiC_xsiwRVLQj48CXEgQ323cfVL0g8O4kWX6ItbKVsaMnfjK0QwfMAKk7XHkIj9-NtlIw8sqv0A0aRyNhmXWZpysX0SODl_G-PUlOID7y0CYZzakUG0AfLkFeaM-A1skgkWRG-yzz-VRhannyCShmoxUHKeVYd-tbYzPPvW6N8avJ9ebGZXakw/s16000/DSC_1328.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Królowa w trzech wydaniach</span></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pokręciłem się trochę i gdy pomarańcze zaczęły przechodzić w róże przeszedłem z powrotem na stronę polską. Ponieważ kolejny dzień miał zacząć się równie ambitnie, to nie chciałem nadmiernie przeciążać organizmu, a ten zresztą zaczął się domagać czegoś ciepłego😉</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5PEAJzUVcwEUfyP01gOWwZh9nLsc2kVvFtIVO7jemNDefUAS3woN5bH0C_LzPsgGwf-U6Pjqg08zg4JzqvLbbXWlszHXbf7Qm8rTHJ_qMM40Lx6b27ZxBoGKWsUXvDUkZMfXEeUEagA-5EzPgmJtUOVFUGPxsrfHfqJCQmd3PJ9veM4RExJM_TE4i5A/s1200/DSC_1337.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5PEAJzUVcwEUfyP01gOWwZh9nLsc2kVvFtIVO7jemNDefUAS3woN5bH0C_LzPsgGwf-U6Pjqg08zg4JzqvLbbXWlszHXbf7Qm8rTHJ_qMM40Lx6b27ZxBoGKWsUXvDUkZMfXEeUEagA-5EzPgmJtUOVFUGPxsrfHfqJCQmd3PJ9veM4RExJM_TE4i5A/s16000/DSC_1337.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zejście do Strzechy Akademickiej</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zejście z Równi pod Strzechę Akademicką trwa tylko chwilę, więc szybko dołączyłem do chłopaków. Sama Strzecha w której byłem pierwszy raz, zrobiła we mnie mocno mieszane uczucie. Już to pisałem, ale w przypadku większości karkonoskich schronisk po polskiej stronie nie czuję jakoś takiego klimatu jaki bym chciał czuć. Doskonały przykład tego, że stare mury, kaflok i trochę drewnianych wstawek to nie wszystko.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;">🚩Strzecha Akademicka (1266 m n.p.m.) ⏰16:10</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">Dzień III</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Podczas tego wyjazdu nie próżnowaliśmy i kolejnego dnia ponownie przed wschodem słońca zbieraliśmy się do wyjścia. Tym razem już wszyscy razem, bo nikt nie chciał rezygnować z widowiska na szczycie Śnieżki. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przygotowaliśmy herbaty do termosów, zjedliśmy coś ciepłego i popędziliśmy w stronę Równi. Stamtąd można było już dostrzec zarysowującą się łunę słoneczną, świadczącą o tym, że trzeba się pospieszyć 😁</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><span style="background-color: #eeeeee;">🚩Strzecha Akademicka (1266 m n.p.m.) ⏰06:05</span></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8v1pU7Msvjz2S98wxrg13Mnidfb49v7YWL-Vbg4xlcJGplItk5ITVnTHi9b9x2ZQ3VEBUB4iRKAP0GuNjTWudTly6pTeBRYhI7ItwPEtf5AyLqhEKSp6LGSfepJyJx_dwwHLWSpx-Os6peE0FPtPS9WQuf8iduONRbHi_zK4dm6Hv25UNG8EsSFqDTw/s1200/DSC_1353.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8v1pU7Msvjz2S98wxrg13Mnidfb49v7YWL-Vbg4xlcJGplItk5ITVnTHi9b9x2ZQ3VEBUB4iRKAP0GuNjTWudTly6pTeBRYhI7ItwPEtf5AyLqhEKSp6LGSfepJyJx_dwwHLWSpx-Os6peE0FPtPS9WQuf8iduONRbHi_zK4dm6Hv25UNG8EsSFqDTw/s16000/DSC_1353.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Spod Domu Śląskiego pięknie było widać jak w świetle czołówek w stronę wierzchołka przesuwa się ludzka gąsienica. Wydawało się wręcz nieprawdopodobne, że te 10-15 minut przed nami gromadzi się tyle osób, podczas gdy nasza trójka spacerowała w dużym osamotnieniu. Pozostała jedynie obawa czy ów kwadrans nie przesądzi o spóźnieniu...</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr9bceQY5f5cUin-HcFWt823Pd52-atjPUxeWwkIaewWBDg9DQFrn11tiYr4v68_GKG9TMMvIpFlhBVItidodxD0CwVqbNw13EklH0d6PIVAabaiBhwAhqx1n3-dcJVp66X-r44W6eMXGHcGOgKlpyb4DEEKqve3QjbHXmrK8y9uZIBjPbXklN31Locg/s1200/DSC_1359.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr9bceQY5f5cUin-HcFWt823Pd52-atjPUxeWwkIaewWBDg9DQFrn11tiYr4v68_GKG9TMMvIpFlhBVItidodxD0CwVqbNw13EklH0d6PIVAabaiBhwAhqx1n3-dcJVp66X-r44W6eMXGHcGOgKlpyb4DEEKqve3QjbHXmrK8y9uZIBjPbXklN31Locg/s16000/DSC_1359.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nasze obawy okazały się jednak bezzasadne i to mimo tego, że nie uwzględniliśmy jeszcze mocno wyślizganej po przejściu kilkudziesięciu (set?) osób ścieżce, którą poprowadzono szlak czerwony. Charakterystyczne talerze pokazały nam się wręcz idealnie na czas...</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;">🚩Śnieżka 1603 m n.p.m. ⏰07:35</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVKbrlz8ziuX9IqC-NAKsJAq_yrSQlQPhC3575TPLXZC5fw_27PpbQJdNgn4iDgzsvNycwIu6hs8fg3rz69O4asexQI5GhNyZj0eGxsBz6kdkq-oWafkuSwsL3Le7AV82QWCLAf2MEW4xyLtghZpE0WqEv_wGhTLylAu1m3JX0AZnS5gUk9J0UOs1IFA/s1200/DSC_1364.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgVKbrlz8ziuX9IqC-NAKsJAq_yrSQlQPhC3575TPLXZC5fw_27PpbQJdNgn4iDgzsvNycwIu6hs8fg3rz69O4asexQI5GhNyZj0eGxsBz6kdkq-oWafkuSwsL3Le7AV82QWCLAf2MEW4xyLtghZpE0WqEv_wGhTLylAu1m3JX0AZnS5gUk9J0UOs1IFA/s16000/DSC_1364.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sama Śnieżka nie jest może idealnym punktem obserwacyjnym - trzeba na niej się nachodzić, bowiem różne konstrukcje uniemożliwiają spojrzenie na wszystkie strony świata - jednak właśnie przez powyższą specyfikę, która sprawia że tłum nie gromadzi się na małej powierzchni a trochę "rozpływa" staje się zarazem dosyć ustronna - bardziej moim zdaniem niż Diablak, czyli najwyższy wierzchołek Babiej Góry.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Co do samych widoków - tu też generalnie jestem umiarkowanym zwolennikiem, one oczywiście przy dobrej pogodzie robią wrażenie jeśli chodzi o zasięg - jak w przypadku każdego wybitnego szczytu - jednak ta wyraźna dominacja Śnieżki pozbawia okolicę wyrazistości. I to dotyczy przede wszystkim widoku na północ, ale także na wschód i południe (z wyjątkiem bardzo odległych Jeseników i Masywu Śnieżnika). </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tyle z moich przemyśleń, a teraz trochę porannych widoków, które możecie ocenić sami 😁</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVDTHJmJUwf_1BcwsVcxwyr7kaIXDi7x4YxMDgfZbYvukzaulEWI0J4HwdCIvL-AJHBoZwjE-_-p5EK_3ulZzSjCEnUzCNzANFDdNFDufxjf1tWK7wUii_2_C_CiPpS5M4_pH4lLbZq9L3ySgEtjvqtqV-c9K6yBijs9BNq8j7tic9xTgI4pzTmkpWg/s1200/DSC_1375.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="697" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFVDTHJmJUwf_1BcwsVcxwyr7kaIXDi7x4YxMDgfZbYvukzaulEWI0J4HwdCIvL-AJHBoZwjE-_-p5EK_3ulZzSjCEnUzCNzANFDdNFDufxjf1tWK7wUii_2_C_CiPpS5M4_pH4lLbZq9L3ySgEtjvqtqV-c9K6yBijs9BNq8j7tic9xTgI4pzTmkpWg/s16000/DSC_1375.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl62GVxdis3zanYQYNCwRnC-WlJbEAjfTICGEghSXZjx-VHsPvFFCPKURt39tqz8YM5KvoQiuRj8WT8SuapvEUdJ93e9JyIOELZqARLWMkz2WOjLSfZzPLRrEk9YRlRNzpcDCGR-96sC6SAyvDEDU2jqPt_syuFYYdmmopB4R-kFOAnVzMaFAyLzt1uw/s1200/DSC_1391.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="284" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl62GVxdis3zanYQYNCwRnC-WlJbEAjfTICGEghSXZjx-VHsPvFFCPKURt39tqz8YM5KvoQiuRj8WT8SuapvEUdJ93e9JyIOELZqARLWMkz2WOjLSfZzPLRrEk9YRlRNzpcDCGR-96sC6SAyvDEDU2jqPt_syuFYYdmmopB4R-kFOAnVzMaFAyLzt1uw/s16000/DSC_1391.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Masyw Śnieżnika i Jesioniki</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSt_jnKFBFcSs9RYAGpfn_Asi_IoXdz95-XrMJWXL3UI76DV6igta26uev5w7-zi35886yPOTD7zqb07nDL5pV-93QabbOjdSnBcCIF8ycKdA-Gq6SFpjFDz3ma_pI3x7EudtsH7146raHU1duQ8TA2fR1FAFDSMjGtF3K1luY7ItzDNDMST1_W6v-Aw/s1200/DSC_1377.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="653" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSt_jnKFBFcSs9RYAGpfn_Asi_IoXdz95-XrMJWXL3UI76DV6igta26uev5w7-zi35886yPOTD7zqb07nDL5pV-93QabbOjdSnBcCIF8ycKdA-Gq6SFpjFDz3ma_pI3x7EudtsH7146raHU1duQ8TA2fR1FAFDSMjGtF3K1luY7ItzDNDMST1_W6v-Aw/s16000/DSC_1377.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Łysocina, Góry Wałbrzyskie, Góry Kamienne i Góry Sowie (na ostatnim planie z prawej)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB2w1TkPLvP_UOdn0fBy-rP5S4v1hN_UNO4rWYGw4MHC6P9LdH6XVW8uQhbdlS9Sy-VUxJGqb0rHxO37kJ16VdNOGQJefinyXHC9lnNccHaJ7PriF8BwmQBEWjAZJvmpmrXWni9PXI5esksmdpzjJN_hPIwOdrkXCMFJn9F-UMxPlOqj14tRRfhlgiBg/s1200/DSC_1378.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="697" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjB2w1TkPLvP_UOdn0fBy-rP5S4v1hN_UNO4rWYGw4MHC6P9LdH6XVW8uQhbdlS9Sy-VUxJGqb0rHxO37kJ16VdNOGQJefinyXHC9lnNccHaJ7PriF8BwmQBEWjAZJvmpmrXWni9PXI5esksmdpzjJN_hPIwOdrkXCMFJn9F-UMxPlOqj14tRRfhlgiBg/s16000/DSC_1378.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Czarna Kopa i Kowarski Grzbiet</span></div><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4HBPEjFlPUb4skjE1C0CUTa9k19MUtoN6TAaAcpWQ1bgRLGtOCBlAAladLqF7Z9Crr6Y7v9vzqiLwXZVbpXWW5irvM13L390KyWA7S6cUroQxZvLrX7DQdkdL98PtJIcYN609K9tS7aw3Py_HNSjEcvMKMJzXDgnoOl2joj2FsuvdLW4Yf_LAbmQXfQ/s1200/DSC_1406.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="667" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4HBPEjFlPUb4skjE1C0CUTa9k19MUtoN6TAaAcpWQ1bgRLGtOCBlAAladLqF7Z9Crr6Y7v9vzqiLwXZVbpXWW5irvM13L390KyWA7S6cUroQxZvLrX7DQdkdL98PtJIcYN609K9tS7aw3Py_HNSjEcvMKMJzXDgnoOl2joj2FsuvdLW4Yf_LAbmQXfQ/s16000/DSC_1406.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jest i nasza złota gwiazdka - godz. 07:54</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT7V895H_Gh4uE4r7xE3zxXEYusILfxyp-f_e-ptwxhmBnKqwCUEVfoHfyN5-Mz5R9yjh_UcsF-xpA7LsOoA38lf3u3nPkxKMusu2EEJN-ThvoXK79IR9RySHdgeAeboIuEufuPPXrhOKHMT3OGHFATDRRrhbThBvYGM0ZtY5Uod0AJ86OL-IDeYzfVQ/s1200/DSC_1408.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="755" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT7V895H_Gh4uE4r7xE3zxXEYusILfxyp-f_e-ptwxhmBnKqwCUEVfoHfyN5-Mz5R9yjh_UcsF-xpA7LsOoA38lf3u3nPkxKMusu2EEJN-ThvoXK79IR9RySHdgeAeboIuEufuPPXrhOKHMT3OGHFATDRRrhbThBvYGM0ZtY5Uod0AJ86OL-IDeYzfVQ/s16000/DSC_1408.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Droga Jubileuszowa i widok na wschód</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVMKklX-s_I6tdq9vtb7lwxhSzNr2JcIB7iW5-zu4CFkbHzP3OupxQklxSoB2SeQP8U2nUzZSfFgYhrSUlplpd-3XxECZ-DdvRGxNBs2j70T5Q4lyfcBcuUsUq701QFkkmCB45IFgWUlIHbwhwTdisVwHMrZnjPzWLHmEBY6QPs6RKuSO6qpSlOqM2cA/s1200/DSC_1415.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="670" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVMKklX-s_I6tdq9vtb7lwxhSzNr2JcIB7iW5-zu4CFkbHzP3OupxQklxSoB2SeQP8U2nUzZSfFgYhrSUlplpd-3XxECZ-DdvRGxNBs2j70T5Q4lyfcBcuUsUq701QFkkmCB45IFgWUlIHbwhwTdisVwHMrZnjPzWLHmEBY6QPs6RKuSO6qpSlOqM2cA/s16000/DSC_1415.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzQB9u3rmSS_PMeacb-M5WAthbKEiyCvNBNz4qdrHZXjsLTyaeNQx4Kuarnqlftw_Q5tKwMthRKDpWYyigKytjqqOzOq7_A-l6OJuBVho6yod7Hg3mWXYHKBPpoh9Q15gX9xaPUW9uNzBX8MyOZQ2XfTlDpYNhzdadejjjdqdvZliW7jdoECsan5TghA/s1200/DSC_1416.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzQB9u3rmSS_PMeacb-M5WAthbKEiyCvNBNz4qdrHZXjsLTyaeNQx4Kuarnqlftw_Q5tKwMthRKDpWYyigKytjqqOzOq7_A-l6OJuBVho6yod7Hg3mWXYHKBPpoh9Q15gX9xaPUW9uNzBX8MyOZQ2XfTlDpYNhzdadejjjdqdvZliW7jdoECsan5TghA/s16000/DSC_1416.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Równia pod Śnieżką i imponujący cień królowej</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdrdemNpFtdYoufvfz6jj_0a31tY80DrnK7W2jB4d8BkEx6o0qe0lhZ4ze93B76fd2sYJ5WzXqBi0TUHX0YrfzngTtzHXReVtY2Fy0aXt2DWgN0iA8zuIAse9FoA6Igyarp9Vn_ahX6PbndzNfX3_RAioPF-n8p0xpbMiGlfXYzxu6ayKXPYEQ1GHbnA/s1200/DSC_1432.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdrdemNpFtdYoufvfz6jj_0a31tY80DrnK7W2jB4d8BkEx6o0qe0lhZ4ze93B76fd2sYJ5WzXqBi0TUHX0YrfzngTtzHXReVtY2Fy0aXt2DWgN0iA8zuIAse9FoA6Igyarp9Vn_ahX6PbndzNfX3_RAioPF-n8p0xpbMiGlfXYzxu6ayKXPYEQ1GHbnA/s16000/DSC_1432.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Biała Łąka, Medwedin, Harrachowe Kamienie i Kocioł, a na ostatnim planie wystające ponad liberecką mgiełkę Jeszted</span></div><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTOjpRDdHw9Gdl4ydwVS6x2j3XXs5VZaAfqVFKIj3mMhiX36zmz90HmEy34IKqmsStRPO4lQPfHenUrZHBgZQXOLGZKleXysK945GoGD3_GmSZlE4CkTNciR4QsewPBMYYrpuGqwCY9nWIEZ_GyYW0jqTQvOsFzUNes8mpzEhpSzNCersDf5Q-YQDrqA/s1200/DSC_0005.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="639" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTOjpRDdHw9Gdl4ydwVS6x2j3XXs5VZaAfqVFKIj3mMhiX36zmz90HmEy34IKqmsStRPO4lQPfHenUrZHBgZQXOLGZKleXysK945GoGD3_GmSZlE4CkTNciR4QsewPBMYYrpuGqwCY9nWIEZ_GyYW0jqTQvOsFzUNes8mpzEhpSzNCersDf5Q-YQDrqA/s16000/DSC_0005.jpg" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKf0P-CkQvzC8oG_9tAG_H2ya3KKKTJUzl18l-Ujj9KweRXCH_wdx7_hyxVqg-rludV76lmXpT6nsO8eYrwDdOHlARigiotLWyNONDySV85rWgy4EdQwM69Xx2vFw98ya3wTutWnYYNfCWvhMcj4k5zqkfA6e5_YLGa4jOqWcaBq3M3WVrq1-w-3hKRw/s1200/DSC_0016.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="651" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKf0P-CkQvzC8oG_9tAG_H2ya3KKKTJUzl18l-Ujj9KweRXCH_wdx7_hyxVqg-rludV76lmXpT6nsO8eYrwDdOHlARigiotLWyNONDySV85rWgy4EdQwM69Xx2vFw98ya3wTutWnYYNfCWvhMcj4k5zqkfA6e5_YLGa4jOqWcaBq3M3WVrq1-w-3hKRw/s16000/DSC_0016.png" /></span></a><span style="font-family: Nunito;">Sudecki przekładaniec</span></div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi04VbhGRdBZTt94dMlVJzzVjUhlzstR-Bu5p0NzYvzw5vYQytXhZ_tPEKbxIeY1AZlHrNRGn9ZutqHaorC6nzKl4UzWSbLWjNkdRTDpZZnas_1IAfxKmODf4FpT6Jk_rJYa35zDOS1EDj601u1RRJVtHaLXeWRjgzheZNgsUIymaez6pLCoUhBGqk4Mg/s1200/DSC_0045.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi04VbhGRdBZTt94dMlVJzzVjUhlzstR-Bu5p0NzYvzw5vYQytXhZ_tPEKbxIeY1AZlHrNRGn9ZutqHaorC6nzKl4UzWSbLWjNkdRTDpZZnas_1IAfxKmODf4FpT6Jk_rJYa35zDOS1EDj601u1RRJVtHaLXeWRjgzheZNgsUIymaez6pLCoUhBGqk4Mg/s16000/DSC_0045.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Kocioł Upy w pełnej krasie</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na Przełęcz pod Śnieżką schodziliśmy ponownie szlakiem czerwonym, tak by mieć przed sobą przez cały czas wspaniały Kocioł Upy - to bez wątpienia dla mnie jeden z najpiękniejszych zakątków Karkonoszy.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po powtórnym osiągnięciu Domu Śląskiego zatrzymaliśmy się na przerwę. Pogoda na Śnieżce dopisała, przed kontynuacją marszu zdobycz wypadało zatem uczcić dobrym śniadaniem, którego wcześniej zabrakło 😋</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;">🚩Dom Śląski (1395 m n.p.m.) ⏰09:00</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif9MHHmB3M_vuA8Q2WWFQhnaT7095dFpqM70R-7WaWIfHi1ORXgIxeg3qw2u_HJFIN3yYTWOjS33rEY0KHYOd4v17p3cnPyXcWnBJ-R5FVLOb-NNp8siRCCptGSBcOOhXUdB4VTOH4cEFXBMwFm4YCKs02y1P-gmOHCBRLgxQv5ThEiw533EkQT6Zodw/s1200/DSC_0047.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif9MHHmB3M_vuA8Q2WWFQhnaT7095dFpqM70R-7WaWIfHi1ORXgIxeg3qw2u_HJFIN3yYTWOjS33rEY0KHYOd4v17p3cnPyXcWnBJ-R5FVLOb-NNp8siRCCptGSBcOOhXUdB4VTOH4cEFXBMwFm4YCKs02y1P-gmOHCBRLgxQv5ThEiw533EkQT6Zodw/s16000/DSC_0047.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Najedzeni jajecznicą i chlebem, pobudzeni kawą i nagrzani ciepłem panującym wewnątrz Śląskiego Domu z kopyta ruszyliśmy niebieskim szlakiem w stronę Lucni boudy. Przejście na czeską stronę penepleny pozwoliło na nieco więcej spokoju, choć ten moment "wyswobodzenia" wraz z osiągnięciem rozdroża na Białej Łące miał się wkrótce skończyć...</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrEDg2Oh4oZIU1NXpSPEWC02W5HF_83QBFRJz16ws4_ag60Z_yZIG6DllVdArenNY-FyW9EZmq8a6nyDbCcgHsaS0E-Sqp6Lk_lTiZcyVZh5aad89cifdlD18IjxkkBWYVVSe5Vuz8C4XQ3O2N2P53Q-QDLTBUqHPgU8G1fnfIRlNhoiFdbhi6EbQgPQ/s1200/DSC_0059.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrEDg2Oh4oZIU1NXpSPEWC02W5HF_83QBFRJz16ws4_ag60Z_yZIG6DllVdArenNY-FyW9EZmq8a6nyDbCcgHsaS0E-Sqp6Lk_lTiZcyVZh5aad89cifdlD18IjxkkBWYVVSe5Vuz8C4XQ3O2N2P53Q-QDLTBUqHPgU8G1fnfIRlNhoiFdbhi6EbQgPQ/s16000/DSC_0059.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">O tym przy okazji różnorakich relacji z Karkonoszy jeszcze chyba nie wspomniałem, ale skoro już przywołałem temat Białej Łąki, to myślę, że warto byłoby się przy nim na chwilę zatrzymać - nie mieliście bowiem tak kiedyś, że gdy patrzyliście ze Śnieżki na zachód, to cały równinny teren jaki widzieliście, uznawaliście za obszar Równi pod Śnieżką? W rzeczywistości obszar na którym znajduje się Lucni bouda to właśnie tak zwana Biała Łąka (cz. Bila louka), która nie jest wcale tożsama z Równią pod Śnieżką, choć mam wrażenie, że granica między nimi jest bardzo płynna i nie do końca logicznie opisana. Weźmy np. przewodnik autorstwa W. Brygiera wydany nakładem wydawnictwa Rewasz:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>"<b>Torfowisko Upy położone na rozległej Równi pod Śnieżką</b>, przez które przechodzimy po drewnianym chodniku, należy do najciekawszych w Karkonoszach skupisk florystycznych".</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">i</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>"<b>W pobliżu Bilej louki</b> znajdują się źródła Białej Łaby oraz Upy, oba na Upskim raseliniste"</i> (Torfowisku Upy - przyp. aut.)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Taki zapis może sugerować, że Biała Łąka to po prostu czeska część Równi pod Śnieżką, choć jeśli weźmiemy niemieckie przedwojenne mapy do ręki, to zobaczymy, że obie te części były od siebie wydzielone. Do dziś zresztą na czeskich mapach Biała Łąka oznaczana jest na zboczach Łącznej Góry, trudno zatem domniemywać, że określenie to można byłoby zamiennie używać z Równią pod Śnieżką. No, ale to takie rozkminy, które czasem można prowadzić bez końca, podobnie jak z Małym i Wielkim Szyszakiem 😉</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQMeGAK2OEQIeAB-x5Pcu_rytq28xrPpUZy0nrHV5k7SChkcqJem_LfYS-a1htzxnIx8UEbdYxPTHxzhgzhTyo6CQgYLXQ8g_WX2n3Cywpdhlw-JB20t1aJjFkGSaHOZlDJcHK0Bu9HzqZsdshKoJnCaDjgCpIZJV5zVcJO5eg-fhQOtMNJ1ZOc8dJ4g/s1200/DSC_0061.jpg" style="font-family: Nunito; font-size: large; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="803" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQMeGAK2OEQIeAB-x5Pcu_rytq28xrPpUZy0nrHV5k7SChkcqJem_LfYS-a1htzxnIx8UEbdYxPTHxzhgzhTyo6CQgYLXQ8g_WX2n3Cywpdhlw-JB20t1aJjFkGSaHOZlDJcHK0Bu9HzqZsdshKoJnCaDjgCpIZJV5zVcJO5eg-fhQOtMNJ1ZOc8dJ4g/s16000/DSC_0061.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixdqWBg6oY9pfKi8IqHCmWZNRsRP3mXU1ySWhk36DNA2X2RXfA5a1hTEj63uuh0x2vbAEBn-3eQ1itVVmztllVfSCJ0N3vcwqaS4rhjFWVjXUwQ9MIlTwAHAlZA6rA0QaB0XXDgdo3xhbyRhqyVwAd2_0wIrKpjZfDzU0p0xoL-0FdIJSkfES10qOJFw/s1200/DSC_0066.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="709" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixdqWBg6oY9pfKi8IqHCmWZNRsRP3mXU1ySWhk36DNA2X2RXfA5a1hTEj63uuh0x2vbAEBn-3eQ1itVVmztllVfSCJ0N3vcwqaS4rhjFWVjXUwQ9MIlTwAHAlZA6rA0QaB0XXDgdo3xhbyRhqyVwAd2_0wIrKpjZfDzU0p0xoL-0FdIJSkfES10qOJFw/s16000/DSC_0066.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Jakaś obca planeta 😛</div><br /><div style="text-align: justify;">Przez centralny punkty Białej Łąki, gdzie znajduje się Lucni bouda, przeszliśmy bez zatrzymywania. Mówiłem wcześniej o tym, że nie przepadam za większością schronisk po polskiej stronie Karkonoszy, natomiast największego schroniska w paśmie też nigdy nie byłem wielkim fanem. Przy czym nie wykluczam, że moja ocena, podobnie jak w przypadku Odrodzenia, jest niesłuszna - żeby być szczerym dodam, że nie miałem okazji korzystać z jego usług, po prostu swoimi gargantuicznymi rozmiarami i etykietą hotelu górskiego mnie ono zawsze skutecznie do siebie zniechęcało.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zostawiając za sobą niemały tłumek ludzi ruszyliśmy w stronę Łącznej Góry. Warto się tędy wybrać by zobaczyć jak - począwszy od Domu Śląskiego - zmienia się panorama Śnieżki. Tu spod Łącznej i Studziennej Góry wygląda ona zupełnie inaczej niż na tych wszystkich oklepanych kadrach z polskiej strony, przede wszystkim spod Domu Śląskiego, i wciąż nader majestatycznie.</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDaqNN25ZomM1gP9C_jGvCDvDaiF2IrjuA1XPDn0OSJBn_FunZTaZiUSNuJ16d_nbNQVJds90Io8mYEa2go3ulKjjAGVfsC98xF034Fskn6E42-uwr5qoedWhoGZ6mtpfd4Ll41-P6nYblbwR-0nDn4xcSR4-Qu_dAWI-n8m1Dq0lXarj4mCY1C0MHpA/s1200/DSC_0075.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDaqNN25ZomM1gP9C_jGvCDvDaiF2IrjuA1XPDn0OSJBn_FunZTaZiUSNuJ16d_nbNQVJds90Io8mYEa2go3ulKjjAGVfsC98xF034Fskn6E42-uwr5qoedWhoGZ6mtpfd4Ll41-P6nYblbwR-0nDn4xcSR4-Qu_dAWI-n8m1Dq0lXarj4mCY1C0MHpA/s16000/DSC_0075.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito;">Ach ta Śnieżka... 😁</span><br /><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;">Co więcej w trakcie marszu z Białej Łąki na południe przechodzimy przez miejsce, w którym jeden świetny, łatwo zapadający w pamięć, widok ustępuje drugiemu, niemniej atrakcyjnemu. Z południowych zboczy Łącznej Góry otwiera się bowiem rozległy i naprawdę ciekawy widok na otoczenie doliny Upy, a jakby tego było mało, to podczas dalszego zejścia do Vyrovki kapitalnie prezentuje się majestatyczne zbocze sąsiedniej Studziennej Góry, które czerwony szlak pozostawia po wschodniej stronie...</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKQRMiCvBan-d8lAFiOOemSuOslxBdrC3DhAO_brio9wCePs5lp5XjqhGG5b6YVhAf_vNbKfSU0TubKrlj8c_UjpA-T6haUKWyGdrYVVTDSSORAeFuTHzo-MJP04umOXO_wvmiviMje8xoN-gWP8E57n6YOsAVQJsiTsFfNjvKheGsJiEL7QBjsZ08Tw/s1200/DSC_0114.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgKQRMiCvBan-d8lAFiOOemSuOslxBdrC3DhAO_brio9wCePs5lp5XjqhGG5b6YVhAf_vNbKfSU0TubKrlj8c_UjpA-T6haUKWyGdrYVVTDSSORAeFuTHzo-MJP04umOXO_wvmiviMje8xoN-gWP8E57n6YOsAVQJsiTsFfNjvKheGsJiEL7QBjsZ08Tw/s16000/DSC_0114.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVYdebfcjdXAHrORVzAVPzvrbSETACGF-8ZvIz_9T2HTMhCR1_dSXoP1LbuhbmOf1bFHsOIBfYRvBN_WHkhTVQQECyUFfkEEykkA_ki3La3msdSJ9r2aiBlbkRPzCTUVmZU5_UPmWW-YaK1mbnLoXG9u5_NV4lf8f-YJa51ctddm0iJJ9zIYwKzKVBzA/s1200/DSC_0117.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVYdebfcjdXAHrORVzAVPzvrbSETACGF-8ZvIz_9T2HTMhCR1_dSXoP1LbuhbmOf1bFHsOIBfYRvBN_WHkhTVQQECyUFfkEEykkA_ki3La3msdSJ9r2aiBlbkRPzCTUVmZU5_UPmWW-YaK1mbnLoXG9u5_NV4lf8f-YJa51ctddm0iJJ9zIYwKzKVBzA/s16000/DSC_0117.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Południowe zbocza Studziennej Góry</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Obok samej Vyrovki też przeszliśmy bez zatrzymania, choć gdyby nie dosyć długa przerwa w Śląskim Domu, to niewykluczone, że sprawy przybrały by inny obrót. Czas leciał nieubłaganie, więc Zadni Planinę przetrawersowaliśmy sprawnie a na rozstajach na Lisim Grzbiecie (Liščí hřeben) wkroczyliśmy na szlak zielony w stronę dawnej Klinovej boudy.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr9u_8cXdCrPTR7qitfr-ojypHZsr2UZyLwmVYw4O-fs2BA2DNhIJ4Eeip2SyKsCbBSKncOfibL33iJGC7BHxAL8ou7jQgadiYo8abxwcf74sRV8p-NBkPTgx3Mugw927xLKAJ7zfLejHbjXusEd4X3SoWh0rYxbe7qOzihfPAXUAklsarsOAK6E7fQg/s1200/DSC_0136.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr9u_8cXdCrPTR7qitfr-ojypHZsr2UZyLwmVYw4O-fs2BA2DNhIJ4Eeip2SyKsCbBSKncOfibL33iJGC7BHxAL8ou7jQgadiYo8abxwcf74sRV8p-NBkPTgx3Mugw927xLKAJ7zfLejHbjXusEd4X3SoWh0rYxbe7qOzihfPAXUAklsarsOAK6E7fQg/s16000/DSC_0136.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dotarcie na rozległą polanę w południowej części Karkonoszy było jednym z celów wyjazdu - było to bowiem pierwsze miejsce w ciągu tych trzech dni, którego nie miałem okazji nigdy wcześniej odwiedzić. Słyszałem o nim sporo dobrego i przyznaję, że widok, który ukazuje się tam tuż po wyjściu z lasu, na te pojedyncze domki rozrzucone po hali wraz z majestatycznym masywem Kotła (Kotel - 1436 m n.p.m.) w oddali zrobił na mnie wrażenie. Choć akurat w tym wypadku nie potrafię stwierdzić czy zima to najlepsza pora roku by się tutaj zjawić...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;">🚩 Klinovka (1279 m n.p.m.)⏰11:35</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_p8IYQ5wU9yRGr5u0UFJLH3RKZ4x0Et3Ra-KAzViZDa5hFrOU_3h_JAmWvegWVr7ayKqZYIheSBQROI6aVOoDPLSEVZ3r6jryFksg4PnUEny6-4qeOy46HHX9bNxoSaXWfSlaeW0ybAturu1AIiX71SCmwNigues7JOYQAAfAq-W0k7BFgT3TumDKIA/s1200/DSC_0140.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_p8IYQ5wU9yRGr5u0UFJLH3RKZ4x0Et3Ra-KAzViZDa5hFrOU_3h_JAmWvegWVr7ayKqZYIheSBQROI6aVOoDPLSEVZ3r6jryFksg4PnUEny6-4qeOy46HHX9bNxoSaXWfSlaeW0ybAturu1AIiX71SCmwNigues7JOYQAAfAq-W0k7BFgT3TumDKIA/s16000/DSC_0140.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z pełnym przekonaniem jestem w stanie natomiast stwierdzić, że sezon letni będzie właściwszą porą roku by docenić urok pobliskiego szlaku niebieskiego wiodącego na Stóg (Stoh - 1320 m n.p.m.). Szlakiem tym zachwycał się kiedyś Karol Nienartowicz przez co postarałem się tak ułożyć trasę wycieczki by i tam wreszcie dotrzeć, niemniej jednak mam wrażenie, że zimowe popołudnie nie było odpowiednią porą by w pełni docenić urok tego szlaku. Za niskie słońce, duża część krajobrazu pogrążona w cieniu - wczesne lato lub jesień wydają się być jednak lepszym wyborem.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8aS7v78MW1iXkv1gEPs3bF6DjIAueVCCe5bZyrrUHUkjGXn7gKvpWMnEqDrb_V-na6HaYZcxfsJ7XgT78Kj6sO5_a_UeBx-S9kmg7EYscjy7DnsTSJ7DxBRo68HH7n0GxMfFXe2nZzEB1V3DN1LtoJv2n-qZc6aYHFPRuPI-T9ItGvCptwMNXJ-mG0w/s1200/DSC_0163.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8aS7v78MW1iXkv1gEPs3bF6DjIAueVCCe5bZyrrUHUkjGXn7gKvpWMnEqDrb_V-na6HaYZcxfsJ7XgT78Kj6sO5_a_UeBx-S9kmg7EYscjy7DnsTSJ7DxBRo68HH7n0GxMfFXe2nZzEB1V3DN1LtoJv2n-qZc6aYHFPRuPI-T9ItGvCptwMNXJ-mG0w/s16000/DSC_0163.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZHFN67Mt0um_PUDef3HNnzQmrff-uFO01jPlaa_mjjfJUcFlKs9YkQM27us3eneIW_iRyNAkC7mmmqtIID7vvhnOaUArCQxgihAYY09oT37eRFCraWPVDuexIJq4h1y9TLqP-K5hFw0iVvl3pm5s3wzBNLq0WbafA5Pn0pzPz92zRmB8g9c9fO06oJQ/s1200/DSC_0182.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="743" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZHFN67Mt0um_PUDef3HNnzQmrff-uFO01jPlaa_mjjfJUcFlKs9YkQM27us3eneIW_iRyNAkC7mmmqtIID7vvhnOaUArCQxgihAYY09oT37eRFCraWPVDuexIJq4h1y9TLqP-K5hFw0iVvl3pm5s3wzBNLq0WbafA5Pn0pzPz92zRmB8g9c9fO06oJQ/s16000/DSC_0182.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Kozie Grzbiety</span></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5egRR1Knc8JCrf7aHIXGjr1WUl3Cj-hB9Wh4NcGxCKaAlRzNNjS-5mqT_4HU4fH4nxDFX6ziyqv3NFBUmK5XVTkvR_wrsEz87TwgdX_gaRubB8zv-Y81LQj6XzpKCyzaDbqDjpohKXni9egIp7MEEfeXtCIZtqG2NFoG6NZ9N5FkPnh3mU9pkdxcMA/s1200/DSC_0187.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr5egRR1Knc8JCrf7aHIXGjr1WUl3Cj-hB9Wh4NcGxCKaAlRzNNjS-5mqT_4HU4fH4nxDFX6ziyqv3NFBUmK5XVTkvR_wrsEz87TwgdX_gaRubB8zv-Y81LQj6XzpKCyzaDbqDjpohKXni9egIp7MEEfeXtCIZtqG2NFoG6NZ9N5FkPnh3mU9pkdxcMA/s16000/DSC_0187.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W dole pierwsze zabudowania Szpindlerowego Młyna</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Spod Stoha zeszliśmy do Szpindlerowego Młyna. Doskonale pamiętam, że miasteczko położone w dolinie Łaby zachwyciło mnie swoją estetyką już podczas pierwszego pobytu tutaj (był to chyba 2010 rok), tym razem mogłem zatem przyglądać się z uśmiechem jak lokalnym stylem ekscytują się koledzy. No było to w pełni uzasadnione, centrum miejscowości ma wszystko to czego się oczekuje od górskiego kurortu. Zadbana zabudowa, dużo zieleni, sporo przestrzeni dla pieszych.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">🚩Szpindlerowy Młyn (717 m n.p.m.) </span><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">⏰</span><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">13:10</span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsr0ZKbwgHCFIOjEp3Lwu2RfGi1-hj-IK5XrlbAngg8CcXpbFAeSzueMqSllhI8dFxpAMz6RfINlNMhfY7PeOSqxtVfgAkMWs2deaRS6fIERajsZYJWmBEtmtKqeiUzZ322mWqum66fmU6lxYzsMHMJlyHwRz51A-vl3aKw7dDcfnCw1tyzIS0KZunCw/s1200/DSC_0194.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsr0ZKbwgHCFIOjEp3Lwu2RfGi1-hj-IK5XrlbAngg8CcXpbFAeSzueMqSllhI8dFxpAMz6RfINlNMhfY7PeOSqxtVfgAkMWs2deaRS6fIERajsZYJWmBEtmtKqeiUzZ322mWqum66fmU6lxYzsMHMJlyHwRz51A-vl3aKw7dDcfnCw1tyzIS0KZunCw/s16000/DSC_0194.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zabudowa Szpindlerowego Młyna</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W Szpindlerowym Młynie nie zamierzaliśmy jednak kończyć wycieczki. Nasz wcześniejszy pośpiech wynikał głównie z tego by zdążyć na ostatni autobus jadący na Przełęcz Karkonoską - te odjeżdżają właśnie z dużego placu parkingowego pełniącego funkcję lokalnego dworca autobusowego, który zlokalizowany jest na południe od centrum miasteczka.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mimo późnej pory oprócz nas na autobus jadący w górę stawiła się spora grupka innych turystów, głównie narciarzy. Na przełęcz dotarliśmy jednak zgodnie z wcześniejszym planem. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="background-color: #eeeeee; font-family: Nunito;">🚩Przełęcz Karkonoska (1198 m n.p.m.) ⏰ 13:50</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl4Qc552ntoQI-H9A6T7k34axsoYqfAaRR9ux3Uf2iIOZfmyQjNAbbDno6HvCZWlN0Iq5xmr4rbdVD3w0saHmldzN5c1hTAbb6SSuGY0ivqwLWXom9F9RYyHmPXqKXOAvAwxsZ1dR8KB5Ez4VI8zgrQPXWSmabehNxHg8Zbpl8O51meSTIMSK9PLQ-XA/s1200/DSC_0200.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl4Qc552ntoQI-H9A6T7k34axsoYqfAaRR9ux3Uf2iIOZfmyQjNAbbDno6HvCZWlN0Iq5xmr4rbdVD3w0saHmldzN5c1hTAbb6SSuGY0ivqwLWXom9F9RYyHmPXqKXOAvAwxsZ1dR8KB5Ez4VI8zgrQPXWSmabehNxHg8Zbpl8O51meSTIMSK9PLQ-XA/s16000/DSC_0200.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Znajomą drogą z Przełęczy Karkonoskiej podeszliśmy pod Petrovkę, skąd odbiliśmy na czarny szlak do Jagniątkowa, <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2017/10/woko-wielkiego-szyszaka-czyli-jak.html">którego górną częścią tego szlaku szedłem kiedyś w lecie, czyniąc bardzo miłą pętelkę</a>.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja5YFuObYWc-Gb9t_1nuZt5lpVWTxS2oDDopikdx5AXQQl8ArO_3FJ2Qy81tfy2JjzFXVp3JiswZtMuDaVg2tlRU3T2aRhvTSNj3UHKgU5S9Y99rgEXGGzL38SVUHh43ODXRLolcQfQwNXY9F10hQHL5Tf73KAK9zTRbCZhDX0pK0OjF6m38MkGrTQzg/s1200/DSC_0204.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEja5YFuObYWc-Gb9t_1nuZt5lpVWTxS2oDDopikdx5AXQQl8ArO_3FJ2Qy81tfy2JjzFXVp3JiswZtMuDaVg2tlRU3T2aRhvTSNj3UHKgU5S9Y99rgEXGGzL38SVUHh43ODXRLolcQfQwNXY9F10hQHL5Tf73KAK9zTRbCZhDX0pK0OjF6m38MkGrTQzg/s16000/DSC_0204.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tamtego dnia moje myśli nie koncentrowały się jednak zanadto na wspomnieniach z lata - czarny szlak tak szybko zagłębia się w las, że należało zawczasu zadbać o to by przystanąć na moment i po raz ostatni spojrzeć na Karkonosze. I choć nie jestem przekonany czy panorama Smogorni i Małego Szyszaka to kadr z którym czuję się najmocniej związany, to jednak po tym bardzo intensywnym weekendzie spoglądając w ich stronę czułem smutek, że zbliża się koniec...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidv6Z_mZEZXuAI2-jdlqIcbIdsCVgkzXXyQumiAxzQ5jpEyUojNHapX0RxU9jN0dRDXMJdJq0_BxZrigfd8YLkQs4nRB2FYegFmnDlbaHRnr-Md-jIBiJoQgBOCfRW7soTX4zf4ovHYOFJNHFAp1YbKOLZPeNS0xTIZWWpCAY_SFmzqcYNHDj1Sr5InA/s1200/DSC_0206.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidv6Z_mZEZXuAI2-jdlqIcbIdsCVgkzXXyQumiAxzQ5jpEyUojNHapX0RxU9jN0dRDXMJdJq0_BxZrigfd8YLkQs4nRB2FYegFmnDlbaHRnr-Md-jIBiJoQgBOCfRW7soTX4zf4ovHYOFJNHFAp1YbKOLZPeNS0xTIZWWpCAY_SFmzqcYNHDj1Sr5InA/s16000/DSC_0206.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Drobnych atrakcji na koniec nam jednak nie brakowało. Zdołaliśmy się spóźnić dwie minuty na autobus z Jagniątkowa do centrum Jeleniej Góry, w związku z czym wpadła nam dodatkowa godzina do wykorzystania, którą zdecydowaliśmy się wykorzystać w jednej z tutejszych restauracji.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przy okazji jeszcze odnośnie samego Jagniątkowa - przypadł mi on ze swoim spokojem i brakiem turystyki masowej bardzo do gustu, podobnie jak kiedyś nieodległa Przesieka, dlatego mam zamiar do niego jeszcze wrócić przy okazji innej pory roku 😊</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><span style="background-color: #eeeeee; font-size: medium;">🚩Jelenia Góra-Jagniątków (519 m n.p.m.) ⏰ 15:55</span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC6YtBPuTd2Vlke8Z1oe-ttLEFSqDzODLi_I5mXVXTcU9NKmQyLZWroCc9xDIapUjfl82sShQfHdvjudJ0uB_i56z6rGmb5UB7yY-Y9f9UUovHSdE6ieJOQV3JphTgIvEyNLwEHh0HggeUBatGdNvmafdBIFVnl7vQVqJWkuofL2c3PMrFZFHWOMuHZQ/s1200/DSC_0216.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="795" data-original-width="1200" height="424" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgC6YtBPuTd2Vlke8Z1oe-ttLEFSqDzODLi_I5mXVXTcU9NKmQyLZWroCc9xDIapUjfl82sShQfHdvjudJ0uB_i56z6rGmb5UB7yY-Y9f9UUovHSdE6ieJOQV3JphTgIvEyNLwEHh0HggeUBatGdNvmafdBIFVnl7vQVqJWkuofL2c3PMrFZFHWOMuHZQ/w640-h424/DSC_0216.png" width="640" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Punkt końcowy wycieczki - Jagniątków</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na kolejny autobus już się nie spóźniliśmy. Autobusem linii 15 podjechaliśmy prosto na dworzec kolejowy a stamtąd przez Wrocław wróciliśmy do Gliwic. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na zakończenie podzielę się z Wami pewną refleksją: wyjazd ten potwierdził moje przypuszczenia co do zimowej atrakcyjności Karkonoszy, mam bowiem wrażenie, że jeśli miałbym przyporządkować do poszczególnych pasm górskich pory roku i stwierdzić, że to właśnie w tym okresie te miejsca prezentują się najlepiej, to do Karkonoszy przyporządkowałbym właśnie zimę. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jest w tych górach coś. Niezależnie od tego, że są łatwo dostępne i bardzo popularne, to noszą w sobie jakąś tajemnicę (chciałoby się powiedzieć czuć Ducha Gór, hehe) i czuć też pewien ich majestat, przez który łatwiej zrozumieć dlaczego nazywane były Górami Olbrzymimi. Konkludując, ta "inność" na tle innych części Sudetów w zimie staje się jeszcze bardziej podrasowana. Surowe warunki - niskie temperatury i ekstremalne wiatry w połączeniu ze specyfiką tych gór dają poczucie dalekiej północy, zupełnie nietypowego dla centrum Europy. Ot, taki mikrokosmos.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W zimowym terminarzu wycieczek wizyta w Karkonoszach powinna być zatem w mojej opinii rzeczą obowiązkową, podobnie jak wizyty w Wielkiej Fatrze czy Niżnych Tatrach. Polecam zatem ją także i Wam 😊</span></p></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-15163010000887732132022-11-20T15:07:00.006+01:002022-11-20T17:06:24.944+01:00A ona kapryśna jak żadna inna! - czyli o powrocie w Luczańską Fatrę<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhIaIB5EDlhYRtwFfcu2CkJ65lnCp96VG-bany40YNngm-3eelEnwZ2Jh7jycJKQRCweI6y8963-lhM_OxyFcRZLFsDfsDmT85ntIPfUanJmcVjv2HJZzKSEyJ0SQ_Hmg3qbgmnWwQopmz9VAmhzNON9v8DF7-X-8grNGemWmzscHJvwbPk4eCGT8pyw/s1200/DSC_6781.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhIaIB5EDlhYRtwFfcu2CkJ65lnCp96VG-bany40YNngm-3eelEnwZ2Jh7jycJKQRCweI6y8963-lhM_OxyFcRZLFsDfsDmT85ntIPfUanJmcVjv2HJZzKSEyJ0SQ_Hmg3qbgmnWwQopmz9VAmhzNON9v8DF7-X-8grNGemWmzscHJvwbPk4eCGT8pyw/s16000/DSC_6781.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Tego listopadowego dnia dolina Kisucy, w którą </span><span style="font-family: Nunito;">wehikułem Krystiana </span><span style="font-family: Nunito;">standardowo wjechaliśmy od strony Mostów koło Jabłonkowa, przywitała nas dosyć pochmurnym i mało zachęcającym porankiem. Z dużą obojętnością spoglądaliśmy na umykające po bokach tabliczki SLOVENSKO, OKRES CADCA, ZMENAREN, SLOVNAFT, przysłuchując się gorączkowej opowieści na temat wspomnień z jednego wyjazdów, gdy jadąc po zmroku granica czesko-słowacka "nieco" zaskoczyła ówczesnego kierowcę i pasażerów, co ku ich przejęciu odbiło się na naruszeniu dopuszczalnej prędkości. Wszystkie te wspomnienia wróciły bowiem, gdy Krystian ujrzał patrol policji bacznie pilnujący przed Świerczynowcem czy tym razem wszyscy kierujący zdołali przyswoić, że wraz ze zmianą granicy porządna dwupasmówka zamienia się w drogę o charakterze bardziej powiatowym niż międzynarodowym, a co za tym idzie zachowanie bezpieczeństwa wszystkich uczestników ruchu drogowego wymaga od kierowców dwukrotnego zmniejszenia prędkości.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W wysoko zawieszonym wehikule siedzieliśmy w składzie trzyosobowym (towarzyszył nam także Mateusz, którego na blogu nie mieliście okazji do tej pory poznać) a kierunkiem w który zmierzaliśmy była Mała Fatra a konkretnie jej luczańska część. Mieliśmy do dyspozycji krótki weekend, dni były krótkie, odpadała zatem daleka podróż, a ponieważ prognozy zapowiadały sporo słońca, to uznaliśmy, że ten fragment słowackich Karpat będzie odpowiedni, zwłaszcza, że mieliśmy z nim po naszym poprzednim pobycie w 2017 roku niewyrównane rachunki.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I właśnie dlatego niepogoda w dolinie Kisucy była nieco deprymująca. Na szczęście wraz z przyjazdem do Żyliny warunki zaczęły się jednak wyraźnie poprawiać i ku naszej uciesze, gdy dotarliśmy już do miejsca docelowego, średniej wielkości wsi Turie, zaświeciło listopadowe słońce. W cieniu było rześko, ale poza nim promienie tuliły nas miło swym blaskiem.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5SpV4IP99fs0yqe0jtrjRFnp9y37jIuKbJw4SqP0IDpFK1aRxT8ddCfwc6imYuxCSI2W9Mw_U9b5Ycu8rFzpHqR19U59bHf3bCV9Jej6XZBtqX4wrQwt44L-BMSr6S9zm4vmXhlsK60bnIiXf3fNDM0r7dayiUU4eXap168Nr9se78yfgrU4v1I_gew/s1200/DSC_6509.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5SpV4IP99fs0yqe0jtrjRFnp9y37jIuKbJw4SqP0IDpFK1aRxT8ddCfwc6imYuxCSI2W9Mw_U9b5Ycu8rFzpHqR19U59bHf3bCV9Jej6XZBtqX4wrQwt44L-BMSr6S9zm4vmXhlsK60bnIiXf3fNDM0r7dayiUU4eXap168Nr9se78yfgrU4v1I_gew/s16000/DSC_6509.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Centrum wsi Turie</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Turie, w którym zaparkowaliśmy pod kościołem, było dosyć uporządkowane i czyste, choć jak większość wsi na Słowacji zdawało się być bardzo senne. Niby na wyciągnięcie ręki znajdowała się budowa pokaźnego węzła autostradowego, a zanim wyrastało czwarte miasto w kraju, ale zupełnie nie czuć było tu jakiejś takiej suburbanizacji, która włączałaby Turie do jakiejś metropolii. To co mogło faktycznie sygnalizować, że nie jesteśmy na zupełnej prowincji, to zaglądający od czasu do czasu autobus miejski, a nie tradycyjny SAD, ale to by było na tyle...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqu4YyfIX_iXVpXAig3DFkCBMnU0TF4RlEbJK6fzLLRiUwaXDacd6cIXHtXwBT5vi1nAj9yfwOVucTgT3flrb-FV0oBBy5RS63JxBfCZTA2MIqi-B-8vExyE6t8wRf8qcBZ77BIZLMIcGu5Fl96FWZc-GbhzKABucO-6J2Al2TCOCxsHsuyTlAk7NvQQ/s1200/DSC_6511.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqu4YyfIX_iXVpXAig3DFkCBMnU0TF4RlEbJK6fzLLRiUwaXDacd6cIXHtXwBT5vi1nAj9yfwOVucTgT3flrb-FV0oBBy5RS63JxBfCZTA2MIqi-B-8vExyE6t8wRf8qcBZ77BIZLMIcGu5Fl96FWZc-GbhzKABucO-6J2Al2TCOCxsHsuyTlAk7NvQQ/s16000/DSC_6511.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Stajemy obok kościoła</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przebraliśmy się i podążając zielonym szlakiem, ruszyliśmy ku opłotkom wsi. Droga, którą mieliśmy okazję iść, przeprowadziła nas obok jakiegoś dużego gospodarstwa rolnego, które okazało się być farmą ekologiczną, a następnie wyprowadziła na rozległe pastwiska. Jeśli chodzi o widoki to pewną ciekawostką było to, że pierwotnie swoją uwagę najmocniej przyciągała nie Mała Fatra, a masyw Skałek (778 m n.p.m.) będący częścią Sulowskich Wierchów...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimrAf0ittWw0-O3-c0X25ba5anFCvCxD4LMPxiT9FFVJpEzSANPnjwJFnmflV4Ifn7oDdk2cwPcGUV59C6hYcOhkb0nH5Qgj-CG1cdVQHkXiTFjPfgf1-3WKY6znfbr3Gkc3cqXEuQGurPRN7MkDR2_O6b7fHlX234hlzAvIBxy4FgZ4ay3DDqO7jHPw/s1200/DSC_6514.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimrAf0ittWw0-O3-c0X25ba5anFCvCxD4LMPxiT9FFVJpEzSANPnjwJFnmflV4Ifn7oDdk2cwPcGUV59C6hYcOhkb0nH5Qgj-CG1cdVQHkXiTFjPfgf1-3WKY6znfbr3Gkc3cqXEuQGurPRN7MkDR2_O6b7fHlX234hlzAvIBxy4FgZ4ay3DDqO7jHPw/s16000/DSC_6514.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Masyw Skałek (778 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ten pierwszy, "wstępny" odcinek trasy uważam jednak za przyjemny, ba, łąki powyżej Turia na pewno byłyby wdzięcznym terenem na dedykowane spacery piesze czy rowerowe. Nam, z uwagi na długość dnia, trochę się spieszyło i w ciszy zbliżaliśmy się ku ciemniejącym zboczom...<br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqC2n8NRtgkzQlHSeLpOXKNQbAq1UPkOtuWpXTc0eZUlmC5p3W_IXrAZXb3NvB_tFrRJOAFjmBjVWEW_6YMkjHnvXpwy-GrVv3EeqGR8z9edyCZBPYFMZC1UfEoIvz7vwa53cMk_dsitK_gtDY1-QOzr8SoglWxtu7sT8k1k-cDykrdgt8MoeFWQ31A/s1200/DSC_6516.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjqC2n8NRtgkzQlHSeLpOXKNQbAq1UPkOtuWpXTc0eZUlmC5p3W_IXrAZXb3NvB_tFrRJOAFjmBjVWEW_6YMkjHnvXpwy-GrVv3EeqGR8z9edyCZBPYFMZC1UfEoIvz7vwa53cMk_dsitK_gtDY1-QOzr8SoglWxtu7sT8k1k-cDykrdgt8MoeFWQ31A/s16000/DSC_6516.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Droga ku górom</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nieopodal ostatniego budynku jaki mieliśmy minąć tego dnia, tj. czegoś na kształt leśniczówki położonej u wylotu doliny, stało sporo samochodów na słowackich blachach. Zaraz za nią zaczynał się błotnisty płaj, którym mieliśmy dalej podążać, a na nim stał człowiek wyglądający na leśnika, czy też, jak się okazało, myśliwy, spieszący z komunikatem: "halo, tu się odbywa polowanie". Choć pozwolono nam łaskawie przejść, to kazano zejść ze środka płaju i iść bokiem, tj. skrajem krzaków.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7_BkVC_naBuX-YM015qMC7JLWz7K04boZhazwIEudfNGaEm2_ZD7d_tk_3lpp-RqstwoQLX466IZ_-XLSdWdlgWsO__qc3WvBstJw8c8cR4DwHmu8ROb1Wv6So-rSth8dpgIZy907WIFxR6-n_HLVxkI8DSgOjnSUoM_QQ4BkYu6D9KaI_VDvJ_Nf9Q/s1200/DSC_6517.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="743" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7_BkVC_naBuX-YM015qMC7JLWz7K04boZhazwIEudfNGaEm2_ZD7d_tk_3lpp-RqstwoQLX466IZ_-XLSdWdlgWsO__qc3WvBstJw8c8cR4DwHmu8ROb1Wv6So-rSth8dpgIZy907WIFxR6-n_HLVxkI8DSgOjnSUoM_QQ4BkYu6D9KaI_VDvJ_Nf9Q/s16000/DSC_6517.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Wędrówce, oprócz nerwowemu oglądaniu się za siebie, towarzyszył widok na szczyt o zapamiętywalnej nazwie "Čipčie"</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNgtnZerJJFlnfdMUC4QSJQGKHxk0WFhfs4yYKlXnHVWjHoTg-5bFG-M1da1i-Lw59auUJhIZkktNZIzrt0kY8G-64y5JJ-O4BbTPOn_hZZw9Z0Odmr3mJsVZ9QB72pJqouVfnQZzhjr4rH26CRTkNKgXermcgFhfVTXz8hH3mYNJdThWcHvudwrPddA/s1200/DSC_6518.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNgtnZerJJFlnfdMUC4QSJQGKHxk0WFhfs4yYKlXnHVWjHoTg-5bFG-M1da1i-Lw59auUJhIZkktNZIzrt0kY8G-64y5JJ-O4BbTPOn_hZZw9Z0Odmr3mJsVZ9QB72pJqouVfnQZzhjr4rH26CRTkNKgXermcgFhfVTXz8hH3mYNJdThWcHvudwrPddA/s16000/DSC_6518.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wraz z osiągnięciem rozstajów "Pod Ostrym" (czy też "Pod Ostrou" bo i taka nazwa pojawia się na mapach) trochę odetchnęliśmy, gdyż to właśnie tu kończył się zasięg nieszczęsnego polowania. Co za tym idzie dalszy marsz miał już się odbywać przy zachowaniu większego spokoju, mogliśmy też wreszcie bardziej cieszyć samym marszem, gdyż akurat ten początkowy odcinek należał do dosyć stromych.</span></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoWuxCp-50deKiF9conF4EJGuS5vlVi-5TwlsXpbWePfXEU3DPqQMDguKzNIa5vPPmoB4EKRf-5XVVkBQYTs4K9ItUzHOWz1yEp_dghSAlRMW2Zgk66QW_ACSLPdtZSgInfOUZh1dAvcrBaNWOo4yGZ0OoTHWDKe382n_R1qecKrbHeaQGcLbJwuid-Q/s1200/DSC_6530.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoWuxCp-50deKiF9conF4EJGuS5vlVi-5TwlsXpbWePfXEU3DPqQMDguKzNIa5vPPmoB4EKRf-5XVVkBQYTs4K9ItUzHOWz1yEp_dghSAlRMW2Zgk66QW_ACSLPdtZSgInfOUZh1dAvcrBaNWOo4yGZ0OoTHWDKe382n_R1qecKrbHeaQGcLbJwuid-Q/s16000/DSC_6530.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pozostając na zielonym szlaku, zeszliśmy kilka metrów na dno wąwoziku, który tworzy swojej w górnej partii potok Połomiec (Polomec) dzielący strome zbocza Kozła (Kozol - 1119 m n.p.m.) i Ostrej (czy też Ostrego - 947 m n.p.m.) by wkrótce go przekroczyć i pożegnać. Teraz miała nas czekać jednostajna wspinaczka zboczem Kobylia (1066 m n.p.m.), ale jeszcze wcześniej pozwoliliśmy sobie na krótki postój, korzystając z obecności świeżej wody...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpU5HLbiMe3z_bd_VB8b1DckOZ2O88y_6A849IJ0GCKPVVmPsWvzser85YQfilJusjCSyHJI_-rZOGMM3MhI7hq1qdD-ZevW93OUXhn3z2rKZXgyOKA_T8jjG5oBvWBZOCfVLZAMTi-brLDdPA7tyYb1VoHw11jBxkVmcw0PdWT7A3AW5bcyKRM8-zzg/s1200/DSC_6531.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpU5HLbiMe3z_bd_VB8b1DckOZ2O88y_6A849IJ0GCKPVVmPsWvzser85YQfilJusjCSyHJI_-rZOGMM3MhI7hq1qdD-ZevW93OUXhn3z2rKZXgyOKA_T8jjG5oBvWBZOCfVLZAMTi-brLDdPA7tyYb1VoHw11jBxkVmcw0PdWT7A3AW5bcyKRM8-zzg/s16000/DSC_6531.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfF1MwlB8HpD7TMng7525Rpg9MBnJtTEdLvH2uh8p04pEZ3BuozTMH8EwsUfCrnCnnXh29cOaY7RmRhEdZN7_xrMywbsmq40KZDd3mvmCgq8z_77_GoqogKBLGRIzwjW8f-EanmWucHMiD10--1i6BaKCcuVx9oSSI5N5K06lj6OKhrSvopd3kQKQ5JQ/s1200/DSC_6532.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfF1MwlB8HpD7TMng7525Rpg9MBnJtTEdLvH2uh8p04pEZ3BuozTMH8EwsUfCrnCnnXh29cOaY7RmRhEdZN7_xrMywbsmq40KZDd3mvmCgq8z_77_GoqogKBLGRIzwjW8f-EanmWucHMiD10--1i6BaKCcuVx9oSSI5N5K06lj6OKhrSvopd3kQKQ5JQ/s16000/DSC_6532.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Szlak zbacza z leśnej drogi, przekracza potok i zaczyna się wspinać ramieniem widocznym po lewej stronie</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Podejściem ramieniem Kobylego (Kobylie) przyniosło ze sobą prawdopodobnie pierwszy tego dnia szerszy widok na główny grzbiet Luczańskiej Fatry z Minczolem (1364 m n.p.m.) oraz szczyt Skalnatej (1126 m n.p.m.) wznoszący się od północy nad górnymi partiami Turzańskiej Doliny (Turska dolina), którą mieliśmy przyjemność przejść kolejnego dnia podczas powrotu.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnHobEvUuLwfHkksQm1sgeEoukMxS-0FCJ0y7onJa0uo75SUwIa0SmQGKXQF3BdA50g4PdpT_ZdESjQmGzE5aGaamrNYC4NyFcUTCHZeMQinYR7XQz0v4CE6qxof0qWK6OOUMRrYzLsNhc-UNKjIfgMupn1JMARNGaOnS8xWhn-WCF03RRDY5l9ZVefA/s1200/DSC_6540.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnHobEvUuLwfHkksQm1sgeEoukMxS-0FCJ0y7onJa0uo75SUwIa0SmQGKXQF3BdA50g4PdpT_ZdESjQmGzE5aGaamrNYC4NyFcUTCHZeMQinYR7XQz0v4CE6qxof0qWK6OOUMRrYzLsNhc-UNKjIfgMupn1JMARNGaOnS8xWhn-WCF03RRDY5l9ZVefA/s16000/DSC_6540.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Na wprost Skalnata (1126 m n.p.m.) - z prawej, w chmurach Minczol (1364 m n.p.m.)</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zresztą, z punktu widokowego w którym się znajdowaliśmy, widać było także i dolną część wspomnianej doliny wraz z jej krótkimi odnogami. To co przykuło moją uwagę to liczba skałek w zasięgu wzroku - jest ich w północno-zachodniej części Luczańskiej Fatry zaskakująco dużo.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRYDGs0FrnjH96u-66Rn4g7UfySlMgd_EA19LvxbRzA-YAyU9L8laZOmywYaScsoi7J0olHrO9tOmjmx3QOh8eApW0rKWl19MpJgWMHKug34eYvQFCPbzPLtzxH2N0ouj_kouyWCkuiTDHzfAV3tAu-n7uo8pkNQgUByL0xsPNB_xmudBOoFpTTBYbGA/s1200/DSC_6544.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRYDGs0FrnjH96u-66Rn4g7UfySlMgd_EA19LvxbRzA-YAyU9L8laZOmywYaScsoi7J0olHrO9tOmjmx3QOh8eApW0rKWl19MpJgWMHKug34eYvQFCPbzPLtzxH2N0ouj_kouyWCkuiTDHzfAV3tAu-n7uo8pkNQgUByL0xsPNB_xmudBOoFpTTBYbGA/s16000/DSC_6544.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki na otoczenie Turzańskiej Doliny</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wierzchołek Kobylia (1066 m.n.p.m.) szlak pozostawił po stronie południowo-zachodniej zgrabnie go trawersując, doprowadzając do leśnego rozdroża na ustronnej przełęczy. Teraz przed nami był dosyć długi fragment podejścia na Skałkę, której osiągnięcie można byłoby nazwać wyraźnym kamieniem milowym w naszej wędrówce.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizVon7P_FXzsfQAzf-VJoGZsanF3cXXUic4imhWaHzcePWyMENg2bBTJHzJNQwvYJw9D1V8HDR83m7ALSiltcq5BP1c6nKIwgEb_3o8vXwP-518TZiZAUzHmGLCBbfhrdkCGLUD-0d2fkl2N0lGmN2GdzGyGACESdBbNrhA3gB1u1UhwrvGX5Uj5J83A/s1200/DSC_6560.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizVon7P_FXzsfQAzf-VJoGZsanF3cXXUic4imhWaHzcePWyMENg2bBTJHzJNQwvYJw9D1V8HDR83m7ALSiltcq5BP1c6nKIwgEb_3o8vXwP-518TZiZAUzHmGLCBbfhrdkCGLUD-0d2fkl2N0lGmN2GdzGyGACESdBbNrhA3gB1u1UhwrvGX5Uj5J83A/s16000/DSC_6560.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFC_oj5yNH_EGJaRFxiN5PUJ7UCr4yJVdVJlo84SGJfL_S9QcE7S8nzmSkZk_mBidPg0U3KPFgsnrhKiPmg3kvr2dF51Ns0KkBybkfGYlYUC6nKtMuAUMt93fFNYxBbTCD1el3qmI0el1zPRvMAV7UGpAkIMFsDvst8FolcB70M2W7fsEiF8Bt0lVE1w/s1200/DSC_6562.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFC_oj5yNH_EGJaRFxiN5PUJ7UCr4yJVdVJlo84SGJfL_S9QcE7S8nzmSkZk_mBidPg0U3KPFgsnrhKiPmg3kvr2dF51Ns0KkBybkfGYlYUC6nKtMuAUMt93fFNYxBbTCD1el3qmI0el1zPRvMAV7UGpAkIMFsDvst8FolcB70M2W7fsEiF8Bt0lVE1w/s16000/DSC_6562.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panowie na podejściu</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tego odcinka nie należy się jednak bać, choć wydaje się dosyć długi, to faktycznie się nie dłuży - a już na pewno nie przy pogodnych warunkach - dzięki widokowej hali, którą osiąga się mniej więcej po pokonaniu pierwszych 150 metrów w pionie. Hala zarasta, ale wciąż z niej widać bardzo ładnie nieodległy masyw Kozła.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn6ZxHHCTGVcwByndgKL1t0Xsz48wqpuAVunXmIDEs-811jFpUhVKdrJqaJmP4aGbkkWTTNjFXu27OrfbLPP7KaUB_jWQzpa6A-D5P1SGa06BhCjEEdYgw5sTt2O-J1hqUL9TvdNkXYuvUpYSzHAZJhz01i94KsTa85c7DhwNO8F7-wr3SK4nMWENX9g/s1200/DSC_6577.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgn6ZxHHCTGVcwByndgKL1t0Xsz48wqpuAVunXmIDEs-811jFpUhVKdrJqaJmP4aGbkkWTTNjFXu27OrfbLPP7KaUB_jWQzpa6A-D5P1SGa06BhCjEEdYgw5sTt2O-J1hqUL9TvdNkXYuvUpYSzHAZJhz01i94KsTa85c7DhwNO8F7-wr3SK4nMWENX9g/s16000/DSC_6577.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrClKzpWPUGNOMaUZxyIzJewAu9t2mG9YXHZ-BqTmuEWvgmSeHeOQpvgcnvboeDBFlCPf58KO9eiVa8fJYQh97wlhZlvkLbuwT10s5bH-xeIjZBlLDJ4v8tG4SDY0flkl3Vp7GrlpWdKenRpWpAR89-xxYq0lax1prifZydhf4p_fSLKBMC0logUvJeg/s1200/DSC_6586.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrClKzpWPUGNOMaUZxyIzJewAu9t2mG9YXHZ-BqTmuEWvgmSeHeOQpvgcnvboeDBFlCPf58KO9eiVa8fJYQh97wlhZlvkLbuwT10s5bH-xeIjZBlLDJ4v8tG4SDY0flkl3Vp7GrlpWdKenRpWpAR89-xxYq0lax1prifZydhf4p_fSLKBMC0logUvJeg/s16000/DSC_6586.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Charakterny szczyt Kozła (1119 m n.p.m.)</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil16dVTwfyFoD-6fr7sSls6SrSKXK7T1yIqRGLG5_75nLqL-qooXov3tW635HgmRlr_kfqkiTdUShXFoKZiaMU1JjuKZzn3opu9cql7Hdnt0ebaL0T5yfFPHqDr-PwqepkhY9_Tk6VUsm-yEAY938aGF72RhDCetukm6OCYJa8pbC2fDYimHXROIpYng/s1200/DSC_6592.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil16dVTwfyFoD-6fr7sSls6SrSKXK7T1yIqRGLG5_75nLqL-qooXov3tW635HgmRlr_kfqkiTdUShXFoKZiaMU1JjuKZzn3opu9cql7Hdnt0ebaL0T5yfFPHqDr-PwqepkhY9_Tk6VUsm-yEAY938aGF72RhDCetukm6OCYJa8pbC2fDYimHXROIpYng/s16000/DSC_6592.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Im bliżej szczytu Skałki byliśmy, tym łagodniejsze stawało się podejście, natomiast wraz z pożegnaniem lasu zaczął wiać silny wiatr, a szybko przesuwające się po niebie chmury tylko utwierdzały mnie w przekonaniu, że sytuacja na głównym grzbiecie musi być zaiste wesoła. Było jednak pięknie, a przecież to był dopiero początek spaceru powyżej górnej granicy lasu! </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxSrIMUbZKLg6fgr-6xvcvzQ-EQwlDaMm2Wc238xiQ1S4UPwGX8dZlOkH-HQi2JaS9or7I56XTLD1e0SBMoS_1Tixhwt31XxwWiJGFyjJyer66GC7vE9trYp1zwDobkUIQki_l-VSrDtmx7KPmY5XMnh-jH0TS1ekVsdS-h0dxTHwWKIHePb4nU8X3sg/s1200/DSC_6594.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxSrIMUbZKLg6fgr-6xvcvzQ-EQwlDaMm2Wc238xiQ1S4UPwGX8dZlOkH-HQi2JaS9or7I56XTLD1e0SBMoS_1Tixhwt31XxwWiJGFyjJyer66GC7vE9trYp1zwDobkUIQki_l-VSrDtmx7KPmY5XMnh-jH0TS1ekVsdS-h0dxTHwWKIHePb4nU8X3sg/s16000/DSC_6594.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFXxHebOydGBIXvSsPS2yScTT31Qi_SMj_FXPCRgRWyYmc59CdoG4CIeH5r0ctB08c9fQwrNfGYHh2zy_zXeKb3BaByjRmn0vTf9Dl0_F4KNCuPcn1SRAtECsPy2Zi9o3Ir94hn5G4_onjUP14dh0gLzlA9RHXG8U-H-RIoD7em5o2Ms_0vl-C22jUeg/s1200/DSC_6595.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFXxHebOydGBIXvSsPS2yScTT31Qi_SMj_FXPCRgRWyYmc59CdoG4CIeH5r0ctB08c9fQwrNfGYHh2zy_zXeKb3BaByjRmn0vTf9Dl0_F4KNCuPcn1SRAtECsPy2Zi9o3Ir94hn5G4_onjUP14dh0gLzlA9RHXG8U-H-RIoD7em5o2Ms_0vl-C22jUeg/s16000/DSC_6595.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jest i wyczekiwany szczyt Skałki...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zgodnie z przewidywaniami na szczycie wiało naprawdę mocno, choć na szczęście udało nam się w znaleźć fragment względnie wyciszonego miejsca nieco niżej tak by napić się gorącej herbaty i zjeść po batonie. Przerwa i dodatkowe kalorie były nam bardzo potrzebne, zwłaszcza że z każdym kolejnym postawionym krokiem i z każdą kolejną minutą temperatura spadała coraz mocniej.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli chodzi o sam widok ze Skałki to ten wydawał się być interesujący przede wszystkim na stronę południową i południowo-wschodnią. Celowo piszę jednak "wydawał się" bowiem niskie chmury nieco uniemożliwiały lepszą ocenę sytuacji. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL7HMuKUzWldvE9ZhJOqdZKvmtlgQaZoRoWUh-i7UxOgasknYrzFMFAryqQLUFny4SYgiGr9BG2jOLRnNQezuCqLf8sBjUF2UVK9OX5oSDdKzIW8y3n5ZPLdoEmVM24N2wL9G5ohD9IthFLxmAq4DZ7-f5WvHPRv_J2hoW_yCd9pQsC2dBAn5x9e1Xsw/s1200/DSC_6601.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL7HMuKUzWldvE9ZhJOqdZKvmtlgQaZoRoWUh-i7UxOgasknYrzFMFAryqQLUFny4SYgiGr9BG2jOLRnNQezuCqLf8sBjUF2UVK9OX5oSDdKzIW8y3n5ZPLdoEmVM24N2wL9G5ohD9IthFLxmAq4DZ7-f5WvHPRv_J2hoW_yCd9pQsC2dBAn5x9e1Xsw/s16000/DSC_6601.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Stamtąd przyszliśmy - widok na zachód</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPgjt-IaNqnkU8gfJ1X45DNmvkIpBz_B5xNgXUipEVIkxszr90-y2Pqghq8b2PCtiZK2A00QUAr9PhnUExdZCs1uk0ch1aavxf17yGGvgeZe6YcWX3Wv3pnNfAOgQUs5B_1vFBD4DU7PysDVQyXpsKVg1wZqJ9f6U4qTARj-sjUkUwR3yYLCs78bczQA/s1200/DSC_6603.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPgjt-IaNqnkU8gfJ1X45DNmvkIpBz_B5xNgXUipEVIkxszr90-y2Pqghq8b2PCtiZK2A00QUAr9PhnUExdZCs1uk0ch1aavxf17yGGvgeZe6YcWX3Wv3pnNfAOgQUs5B_1vFBD4DU7PysDVQyXpsKVg1wZqJ9f6U4qTARj-sjUkUwR3yYLCs78bczQA/s16000/DSC_6603.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEP6aC9EmaAgCiMWAOnMLK-xZq8GlpZSAchzpJYsLbrHwSvW7E2ra8psl0K6KuYQIjjL509_aWJ_1NXYc7YVy3sG_tjb4WVRCOKAlO_GcHrNJoPn6Uu20A3Vg3YMWDicheTu2VOngGJU8CDdW8drIzstTLG-nczzUvpE4Gsb7EkV3n9uuA3m3ew-Xomw/s1200/DSC_6611.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjEP6aC9EmaAgCiMWAOnMLK-xZq8GlpZSAchzpJYsLbrHwSvW7E2ra8psl0K6KuYQIjjL509_aWJ_1NXYc7YVy3sG_tjb4WVRCOKAlO_GcHrNJoPn6Uu20A3Vg3YMWDicheTu2VOngGJU8CDdW8drIzstTLG-nczzUvpE4Gsb7EkV3n9uuA3m3ew-Xomw/s16000/DSC_6611.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">I do kolekcji widok na wschód - w stronę Kriżawy i Wielkiej Łąki</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z uwagi na mało przyjazne warunki po 30 minutach zebraliśmy się do dalszej drogi - czekał nas teraz spacer łagodnie pofalowanym grzbietem na drugi z wierzchołków Skałki, następnie krótkie zejście i finalne podejście na Kriżawę, wieńczące proces podchodzenia na główny grzbiet Luczańskiej Fatry.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ten etap okazał się być przyjemniejszy niż myśleliśmy - wiatr bowiem momentami przestawał dawać o sobie znać, zaś teren był stworzony do spacerów. Zresztą podejście zielonym szlakiem wybrałem nieprzypadkowo, ze wszystkich szlaków dojściowych na grań główną ten wydaje się najatrakcyjniejszy, a już na pewno jest on najatrakcyjniejszy ze wszystkich szlaków po zachodniej stronie Wielkiej Łąki, ponieważ właśnie za sprawą Skałki daje możliwość nacieszenia się otwartą granią także poza głównym grzbietem. Rzecz to właśnie bardzo ciekawa, że choć cały masyw Wielkiej Łąki jest naprawdę rozległy, a boczne ramiona dosyć długie - przede wszystkim właśnie ramiona zachodnie - to brak w nich wyraźnych wysokich - jak na lokalne warunki - kulminacji. Skałka jest tu jedną z najwyższych w Luczańskiej Fatrze - wyższe są bowiem jedynie Humence w południowo-wschodniej części Wielkiej Łąki, przy czym wybitność tej drugiej kulminacji jest minimalna i stawia pod wyraźnym znakiem zapytania logikę jej wyróżniania. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_d9vGYXsCxBtFVzf-sDT6EIoeBnrZPtRWIgX6soaYmo597NCU2Y3njxt-mZexqklTpnRYGx4lb-vuSwp6chUtnaZ8Ji-2LwcwrMI5tD71tyG0Kt9KxJurGwRjXuplL8kVCbgluaQ1UzhNO8ii_B1VQPgTBbJrc3KHMAUHvu4u7Os4oHOwOjZIi1QX6w/s1200/DSC_6613.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_d9vGYXsCxBtFVzf-sDT6EIoeBnrZPtRWIgX6soaYmo597NCU2Y3njxt-mZexqklTpnRYGx4lb-vuSwp6chUtnaZ8Ji-2LwcwrMI5tD71tyG0Kt9KxJurGwRjXuplL8kVCbgluaQ1UzhNO8ii_B1VQPgTBbJrc3KHMAUHvu4u7Os4oHOwOjZIi1QX6w/s16000/DSC_6613.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Bliźniaczy fakt dotyczy zresztą Krywańskiej Fatry, która również pozbawiona jest grani bocznych z kulminacjami o niewielkiej wybitności - do takich trudno bowiem zaliczać Osnicę czy Kraviarske, czyli szczyty rozdzielone od głównej grani głębokimi siodłami. Jeśli takie sytuacje występują to tylko punktowo, inaczej niż na przykład w Tatrach Zachodnich (w których to właśnie w bocznych graniach znajdują się najwyższe szczyty - Bystra, Raczkowa Czuba czy Baraniec) bądź w Niżnych Tatrach (Skałka, Bor, Równa Hola, Ondrejska i Raztocka Hola).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">No i właśnie Skałka (nie mylić ze Skałką w Niżnych Tatrach) daje namiastkę takiej podobnej sytuacji, gdzie opuszczając główny grzbiet nie zbiegamy od razu w doliny lecz wysokość wytracamy stopniowo, po drodze zaliczając jeszcze to i owo. Lub patrząc w drugą stronę - zamiast nagłych widokowych niespodzianek gdy znienacka wychodzi się na szczyt mamy tu możliwość delektowania się płynnie poszerzającym się horyzontem. I w przypadku wycieczek w pasma wyższe, gwarantujące możliwość podpatrywania niezliczonej ilości grani bliższych i dalszych zazwyczaj preferuję właśnie takie opcje, dzięki którym jest czas by dokładnie wszystko topograficznie przeanalizować. Dlatego szlakowi przez Skałkę należy się z mojej strony okejka 😉</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUdB8ofBoldL0Z1H5xR9FDaF5rhiDeNNEptaz_wc9sFi8xDHTGwCRhgWmQE30Kv-xhVjXD8G0Sc9xJJ31MHc5O_N9coSkgabj4UzaC4UXqzR_6Gu9OiqEJDLNEzhwwv1imGpHp2dwWr7d2Xx99R4Iey5rqQJXzlh3X5Lj32xmb0LC1LBa94eodgsE2LA/s1200/DSC_6621.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUdB8ofBoldL0Z1H5xR9FDaF5rhiDeNNEptaz_wc9sFi8xDHTGwCRhgWmQE30Kv-xhVjXD8G0Sc9xJJ31MHc5O_N9coSkgabj4UzaC4UXqzR_6Gu9OiqEJDLNEzhwwv1imGpHp2dwWr7d2Xx99R4Iey5rqQJXzlh3X5Lj32xmb0LC1LBa94eodgsE2LA/s16000/DSC_6621.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2RL5XPJe15kO4p4ghgQYUzMrkgkvK3feYZTsuQy4QZh1c5dZfZ3i_NjtxwkIxG-Fcl1nyfnsPNz5I8-gioNkQ_0xg6g_NEGOdLoUIM1XfJRccZkDuFDg4PVleMUbMwldgrkOJK7EuhxCkBfygve7QPS8p-JIwvlqLHPtvrTbNM9xkHa7ewrsrXb_3rQ/s1200/DSC_6625.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2RL5XPJe15kO4p4ghgQYUzMrkgkvK3feYZTsuQy4QZh1c5dZfZ3i_NjtxwkIxG-Fcl1nyfnsPNz5I8-gioNkQ_0xg6g_NEGOdLoUIM1XfJRccZkDuFDg4PVleMUbMwldgrkOJK7EuhxCkBfygve7QPS8p-JIwvlqLHPtvrTbNM9xkHa7ewrsrXb_3rQ/s16000/DSC_6625.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZzRFJ014oLxzWvrTfV8bmyFFNT9mVfOa3oywrladtTuV51P_sEyM6XlRCNXGaHe2s74TUJApAjas0JAqSsagg38xJvqPdHkU68ysnNDXaE8xibKfXmK27iKCQPRCT3kja3VT4OkrOuxvno04yHTFcsddYMSZgepMxsOnrNCydzdqc_OCI4xgTllQT9g/s1200/DSC_6631.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZzRFJ014oLxzWvrTfV8bmyFFNT9mVfOa3oywrladtTuV51P_sEyM6XlRCNXGaHe2s74TUJApAjas0JAqSsagg38xJvqPdHkU68ysnNDXaE8xibKfXmK27iKCQPRCT3kja3VT4OkrOuxvno04yHTFcsddYMSZgepMxsOnrNCydzdqc_OCI4xgTllQT9g/s16000/DSC_6631.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na grani Skałki...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na ostatnich metrach przed osiągnięciem głównej grani zostałem wyraźnie w tyle, starając się uchwycić ostatnie widoki, nim otoczy nas gęsta mgła. Byłem trochę rozdrażniony - szczerze powiedziawszy masyw Wielkiej Łąki jak żaden inny na Słowacji kojarzy mi się z mgłami. Okej, było to dopiero drugie doświadczenie tak bliskie, ale ze swoich licznych przejażdżek kolejowych doliną Wagu - lub po prostu cudzych zdjęć - nad wyraz często zapamiętuję gęste chmury nad Martinem. Ciekaw jestem czy Luczańska Fatra np. z uwagi na swoje południkowe położenie i charakterystyczne ukształtowanie (szerokie, płaskie szczyty) faktycznie pogodowo się wyróżnia czy to tylko takie zrządzenia losu 😕</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwLDm8GurvNQlDD8QDRPhXWfTuFsEwgXOagyrEYalKxX86HaquEDgDQuguTlmeF10Y7XnEgtvDf67TFs3ZpJ7Hl0EesCriEKZoOHbz9moKJuxbCClMIAx2eHTwRxXDy6xVWILm2V_nSfHOhuOOqod6CrzS497O-mzS_zNzTOjsApXUWGVlLmsWI0lREg/s1200/DSC_6640.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="775" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjwLDm8GurvNQlDD8QDRPhXWfTuFsEwgXOagyrEYalKxX86HaquEDgDQuguTlmeF10Y7XnEgtvDf67TFs3ZpJ7Hl0EesCriEKZoOHbz9moKJuxbCClMIAx2eHTwRxXDy6xVWILm2V_nSfHOhuOOqod6CrzS497O-mzS_zNzTOjsApXUWGVlLmsWI0lREg/s16000/DSC_6640.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ6ZqA1itzpsA21jZi5RHqat5R_mVRECdILNENa4xfEn1AhKj82vVsEHYNu5QSyCPWlh5olXJqOYFG2nKgBUW8E6uw3EHD5Jnh97wFpMbl3GNADXJ5347d9XZfK_jl2WwF1Q-XlVVAmTvP9tCUYdl48X5PF-_7-VywxyUiqZQt45YYd-FgDi0Li2B7bA/s1200/DSC_6642.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ6ZqA1itzpsA21jZi5RHqat5R_mVRECdILNENa4xfEn1AhKj82vVsEHYNu5QSyCPWlh5olXJqOYFG2nKgBUW8E6uw3EHD5Jnh97wFpMbl3GNADXJ5347d9XZfK_jl2WwF1Q-XlVVAmTvP9tCUYdl48X5PF-_7-VywxyUiqZQt45YYd-FgDi0Li2B7bA/s16000/DSC_6642.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Tuż przed osiągnięciem głównej grani</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRkrhgMrU6NDTSfX9o0vx40QZJR4l6oZBciTxsfondU4KlvdLMZNOkVV_G1iU-hGVfTw4ljCXxqGl1xoTTHj98Sbb3VqoQELaPgndf9hv0qZAKHfbkWyoSdAq9zFHTfIQmybV_LLxAPMHGQnNBMlcNLDcJFLRwzv1v0gXgEv7k-c3MPmyRlGmA0T-L9Q/s1200/DSC_6645.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRkrhgMrU6NDTSfX9o0vx40QZJR4l6oZBciTxsfondU4KlvdLMZNOkVV_G1iU-hGVfTw4ljCXxqGl1xoTTHj98Sbb3VqoQELaPgndf9hv0qZAKHfbkWyoSdAq9zFHTfIQmybV_LLxAPMHGQnNBMlcNLDcJFLRwzv1v0gXgEv7k-c3MPmyRlGmA0T-L9Q/s16000/DSC_6645.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Z takim widokiem przed sobą dobrze by się schodziło ;)</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhImxgPlxNO8QcWbgLt829Yunj_FPHF0cnLfSWabhuofB1FSJ0ayjIoaugYF-M8RQy7yHP5o970hVQeJlp5AXw_MEJpPrlm5hrTMH1my52NMFlGV7UbDHZJo3JFKSHsbM3lFYlxXf25s6gELjtBWI_UaWrtZjJuD-XdB9hgxFjNyGe-ToqSxMSxtdVzsQ/s1200/DSC_6658.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhImxgPlxNO8QcWbgLt829Yunj_FPHF0cnLfSWabhuofB1FSJ0ayjIoaugYF-M8RQy7yHP5o970hVQeJlp5AXw_MEJpPrlm5hrTMH1my52NMFlGV7UbDHZJo3JFKSHsbM3lFYlxXf25s6gELjtBWI_UaWrtZjJuD-XdB9hgxFjNyGe-ToqSxMSxtdVzsQ/s16000/DSC_6658.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na granicy słońca i chmur...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wraz z mgłą nadszedł przenikliwy chłód, czego zwiastunem były oszronione drzewa, które mijaliśmy już od pewnego czasu. Na szczęście chmury nie okazały się być bardzo gęste, przez co w nadziei na znalezienie interesujących kadrów postanowiłem nie chować aparatu do futerału.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7mYcjiJKcpkONEqBE-iEjS2mdGnOGFPcrUPIV7ub0i5-JbPZ3L08tOkluojt3up36nuYSOsKcWt9jzfDVLJao9Hk5I8XVU_iZi3ysCsOX5GwblpFRYNL3VuiyMdikW71LWYbdlSMUwqj6ZfOpBKmpYsIr16M-M4_bEHgYxswPIR3iSE4Aizugc2ZFyg/s1200/DSC_6669.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi7mYcjiJKcpkONEqBE-iEjS2mdGnOGFPcrUPIV7ub0i5-JbPZ3L08tOkluojt3up36nuYSOsKcWt9jzfDVLJao9Hk5I8XVU_iZi3ysCsOX5GwblpFRYNL3VuiyMdikW71LWYbdlSMUwqj6ZfOpBKmpYsIr16M-M4_bEHgYxswPIR3iSE4Aizugc2ZFyg/s16000/DSC_6669.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh97sqIcmgK9BosKYGo6X0nGccmO5EZvSy9A95uK4reBkSZtvurdj0enuzrsJhfP083wN2lUnCScQZPKBEMvwpTA8WVz9LJxL4vO8LrTPDwuwyS6YY7QuXAV_dg46A0fg4fdmCxvxXqhLFP6mPfNwDXOetOcWnXEDsIJKKo1SrD7MvqUvalRW31GFUEw/s1200/DSC_6674.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh97sqIcmgK9BosKYGo6X0nGccmO5EZvSy9A95uK4reBkSZtvurdj0enuzrsJhfP083wN2lUnCScQZPKBEMvwpTA8WVz9LJxL4vO8LrTPDwuwyS6YY7QuXAV_dg46A0fg4fdmCxvxXqhLFP6mPfNwDXOetOcWnXEDsIJKKo1SrD7MvqUvalRW31GFUEw/s16000/DSC_6674.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Surowe warunki pod Kriżawą...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nieopodal nadajnika na Kriżawie (1458 m n.p.m.) dopadło mnie na krótko zwątpienie, bo widoczność, jakby podążając za temperaturą, wyraźnie spadła. Na krótką chwilę zrobiło się paskudnie - wysoka wilgotność, temperatura bliska zeru i mocny wiatr - no takie połączenie potrafi sprawdzać odporność nawet tych najbardziej wytrwałych. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0gIOUumro510aUOwlJ98v7urlkLX-IX4OqEu7B7umBuFd8NCYpCJhBIWz5VF7QnXhbdRXObZLFxbCIFDxeFsz0OREgXq8-4s1zeuBPrUVKEjNotZWywj8yMJrCldObb3y8m06Ih6ddi5OeNbpCvIvsNmg2DpaXyz9Wi9b0_SWWy5FkGO4zvZ2B3QwdQ/s1200/DSC_6676.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0gIOUumro510aUOwlJ98v7urlkLX-IX4OqEu7B7umBuFd8NCYpCJhBIWz5VF7QnXhbdRXObZLFxbCIFDxeFsz0OREgXq8-4s1zeuBPrUVKEjNotZWywj8yMJrCldObb3y8m06Ih6ddi5OeNbpCvIvsNmg2DpaXyz9Wi9b0_SWWy5FkGO4zvZ2B3QwdQ/s16000/DSC_6676.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Warunki podczas spaceru z Kriżawy na Wielką Łąkę</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy jednak zaczęliśmy podchodzić pod kulminację Wielkiej Łąki (1476 m n.p.m.), stanowiącą najwyższy punkt całego masywu, chmury się znów rozrzedziły. Wiało jak jasna cholera, ale staliśmy przez chwilę jak wryci oczekując, że w takiej chwili, o zachodzie słońca, ukażą nam się Tatry...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA9Gzdp4PLA5EYy_PzfzeJkpbo0KAxqdFDltC3Ydngo1jefucdhvbbIv1ZrEW78VSEN3BTgFrYQgXqejdwMKa9-WtdPS6eOVK2XVNZXtGkm90XhYjlTrPfiCrCpvhZymplHojY-4RqkcWXljXWQSX4-kAS0tPsEGMRyHuwXCreQdOPyxvLZ0-i2pjzkg/s1200/DSC_6677.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhA9Gzdp4PLA5EYy_PzfzeJkpbo0KAxqdFDltC3Ydngo1jefucdhvbbIv1ZrEW78VSEN3BTgFrYQgXqejdwMKa9-WtdPS6eOVK2XVNZXtGkm90XhYjlTrPfiCrCpvhZymplHojY-4RqkcWXljXWQSX4-kAS0tPsEGMRyHuwXCreQdOPyxvLZ0-i2pjzkg/s16000/DSC_6677.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wierzchołek Wielkiej Łąki przed nami</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Koniec końców Tatr na wschodzie nie było, podobnie jak i Wielkiej Fatry, dopatrzyliśmy się jednak po raz kolejny widma brockenu, które nadało trochę dodatkowego koloru. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Qr45pNoNcgdg55de9qPhHXyzJ1zvJDjkPIAtWMVi4WHXDHJljLeNxCpKkv-dYVxmwUC40WsoKQpWJNbqTExChC3CrmMX_bserRmAixasA6mVActKBhrIUi4U6-1kkv1BVguktYg9M2ulR3nenDfwDH44Rs93uOrv29OnqvBy_uGwwx684hrEGR9PFA/s1200/DSC_6679.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Qr45pNoNcgdg55de9qPhHXyzJ1zvJDjkPIAtWMVi4WHXDHJljLeNxCpKkv-dYVxmwUC40WsoKQpWJNbqTExChC3CrmMX_bserRmAixasA6mVActKBhrIUi4U6-1kkv1BVguktYg9M2ulR3nenDfwDH44Rs93uOrv29OnqvBy_uGwwx684hrEGR9PFA/s16000/DSC_6679.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Widmo brockenu pod Wielką Łąką</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPC5awvBja-NnaVHHc295kIxG3eCWq6BP8aN1eTXcBh3i1k7hs_o2u2uKNc4YtIWeQY0T2hoYDK9Jldfgl_uUrXPkKFgrPR3pOiAm8zsMNVmlMALH9uC3h-wWycRYl20UH3Ptr7kqzGfHDAX-JUUfmA1p0Jwz5TuvlammApaVVJDMgd5KvP0j3orbf0w/s1200/DSC_6681.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPC5awvBja-NnaVHHc295kIxG3eCWq6BP8aN1eTXcBh3i1k7hs_o2u2uKNc4YtIWeQY0T2hoYDK9Jldfgl_uUrXPkKFgrPR3pOiAm8zsMNVmlMALH9uC3h-wWycRYl20UH3Ptr7kqzGfHDAX-JUUfmA1p0Jwz5TuvlammApaVVJDMgd5KvP0j3orbf0w/s16000/DSC_6681.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Widokowo więcej się działo po zachodniej stronie szczytu, gdzie mgła w zasadzie ustąpiła, ukazując nam zarys Strażowskich i Sulowskich Wierchów. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjknZY6qnvHGgwWzrDS_Jf1N5AoYiiz6dnUPGdHti_N9deyx7viFZ_KISarfWafsgA-OEK2G1Qk3xBIu6Ak-IEJ0yRrETQHFXPZMtwU8E4Jwzthv3hZ_8LR4pCacK6IAVRDeWka7dFQunLm5ONan3Tam7y1KU2UpHNC51Wf3eivZuLdHauHTW3J5JZjYQ/s1200/DSC_6693.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjknZY6qnvHGgwWzrDS_Jf1N5AoYiiz6dnUPGdHti_N9deyx7viFZ_KISarfWafsgA-OEK2G1Qk3xBIu6Ak-IEJ0yRrETQHFXPZMtwU8E4Jwzthv3hZ_8LR4pCacK6IAVRDeWka7dFQunLm5ONan3Tam7y1KU2UpHNC51Wf3eivZuLdHauHTW3J5JZjYQ/s16000/DSC_6693.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHCUvhSvKpGOtCZcZ_vzGEhcbnuupuQ4GpG3OZ14xJJ7tHnDacLx7q6g_ya4FhSrIX9Dhz0YwCK10GmCpM1vP8H1JGJ8WBkBsObEj8CF4xS7f4K4E_ZhvoZDItoN1m9JQu32k7Qv3LkN_wMaetWXFW4zbqUTEIL997HBO3RW93W5CGye0kfARsmZtKTQ/s1200/DSC_6697.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHCUvhSvKpGOtCZcZ_vzGEhcbnuupuQ4GpG3OZ14xJJ7tHnDacLx7q6g_ya4FhSrIX9Dhz0YwCK10GmCpM1vP8H1JGJ8WBkBsObEj8CF4xS7f4K4E_ZhvoZDItoN1m9JQu32k7Qv3LkN_wMaetWXFW4zbqUTEIL997HBO3RW93W5CGye0kfARsmZtKTQ/s16000/DSC_6697.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Po zachodniej stronie szczytu widowisko było całkiem niezłe...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Czas jednak szybko leciał a do Grand Hotelu Partizan mieliśmy jeszcze kawałek, dlatego nie czekaliśmy na Wielkiej Łące do zmierzchu lecz ruszyliśmy w stronę Widlicy. Po drodze nie brakowało atrakcji, podobnie zresztą jak w zimie, gdy Krystian znienacka właśnie na tym odcinku zanurkował po pas w śniegu. Tym razem trafiły nam się liczne kałuże, które dodatkowo wydłużyły drogę 😉</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgykyLliPjGzfq8weJ_F1m58eCWTEPJXCKhlBdCPhsjB1G27fhEGQ7y51SU_BrGZONcknawBHv1_KsfExJ6C91yCZ1YsNlb2htRtc2nnOPUHGeuoVhM_QRvRmvV6K1G9ruz5MYGzIxMAHGwnD2tb4dkM0BL5XW9vazLqN86CvEIcqjHxKtcrdcu07weKQ/s1200/DSC_6699.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgykyLliPjGzfq8weJ_F1m58eCWTEPJXCKhlBdCPhsjB1G27fhEGQ7y51SU_BrGZONcknawBHv1_KsfExJ6C91yCZ1YsNlb2htRtc2nnOPUHGeuoVhM_QRvRmvV6K1G9ruz5MYGzIxMAHGwnD2tb4dkM0BL5XW9vazLqN86CvEIcqjHxKtcrdcu07weKQ/s16000/DSC_6699.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAWyyUID89dLQ_SN9qJrgXec0-v0U8Ng7UB2myAxUDfFVJ99OIGgLK16Xq1bAguotxIET81kRvExK-vemI52E_k7HAAr693DpX3lYdk69rKle7O3xKtq2OMa1u84OZnNioaaRzaxPxpYaIrKXqek-g8fiFJ_FvKC61akLGHygKG_lcqWcOVi0RLzMiXQ/s1200/DSC_6706.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAWyyUID89dLQ_SN9qJrgXec0-v0U8Ng7UB2myAxUDfFVJ99OIGgLK16Xq1bAguotxIET81kRvExK-vemI52E_k7HAAr693DpX3lYdk69rKle7O3xKtq2OMa1u84OZnNioaaRzaxPxpYaIrKXqek-g8fiFJ_FvKC61akLGHygKG_lcqWcOVi0RLzMiXQ/s16000/DSC_6706.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Klimaty Wielkiej Łąki...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Kiedy minęliśmy rozstaje na Widlicy (1466 m n.p.m.) i zaczęliśmy schodzić w stronę Weternego (1437 m n.p.m.) chmury znów się rozeszły a nam się ukazały zdecydowanie najlepsze widoki tego wieczora. Przypuszczam w ogóle, że potencjał widokowy tego fragmentu grzbietu jest wyjątkowo wysoki jak na cały masyw Wielkiej Łąki, ponieważ grań jest tu dosyć wąska - w przeciwieństwie do centralnej swojej części - a do tego nie ma tu praktycznie w ogóle kosówki.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuTda4R1ZhKfO4mixTLs2WLIUMDAOZPqsnJCj_mEHMTcU5SnGkbjz1_2CB7YhIJFApWiqSWHfdPs3GD8fPaGk0cJCEPHZLXSm0jC4F9gszNCu2cJzxRJbC4a_UETFJK81zO949oV5CnWkNm_OFNAfuUGUHNXArqP0tgzS2yF1sai_VkZZQJR33FmuW7Q/s1200/DSC_6715.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhuTda4R1ZhKfO4mixTLs2WLIUMDAOZPqsnJCj_mEHMTcU5SnGkbjz1_2CB7YhIJFApWiqSWHfdPs3GD8fPaGk0cJCEPHZLXSm0jC4F9gszNCu2cJzxRJbC4a_UETFJK81zO949oV5CnWkNm_OFNAfuUGUHNXArqP0tgzS2yF1sai_VkZZQJR33FmuW7Q/s16000/DSC_6715.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib-YmbOWFIyFeAjhL61N0jlTkqc2NIn8mqRpPc1RugtPbU_64HrorOIEbb-FozSkOBvgCSk5-GoTkuNG-Jx1EN7xGy9UBrV_eOnQoeFhd2c5OsKM-gFlGqJM3sOnkdz7nogH63eF8v9YhUCxEn2s9_UNHJ_KPwP2ENiZOjLNp0AedETL-4fHXpPwaZFQ/s1200/DSC_6716.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEib-YmbOWFIyFeAjhL61N0jlTkqc2NIn8mqRpPc1RugtPbU_64HrorOIEbb-FozSkOBvgCSk5-GoTkuNG-Jx1EN7xGy9UBrV_eOnQoeFhd2c5OsKM-gFlGqJM3sOnkdz7nogH63eF8v9YhUCxEn2s9_UNHJ_KPwP2ENiZOjLNp0AedETL-4fHXpPwaZFQ/s16000/DSC_6716.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYdUvKDEhqUO3UP8zHZ_u96KdxMM-4WqTAPE2yQHcPDUaRqkYTFbaG1l8fgVAgzmmY7DeK47XBHC5-LOrgsXnzHggNdDi7xPIgRuNswCDGjwaLxyoCdL6MSeYoDvrEz3niTkWcUn0zURISF2Z6qvya9u-8U17nffiXW8ziVrp6Op22LGDIaf9lU9RYQA/s1200/DSC_6725.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYdUvKDEhqUO3UP8zHZ_u96KdxMM-4WqTAPE2yQHcPDUaRqkYTFbaG1l8fgVAgzmmY7DeK47XBHC5-LOrgsXnzHggNdDi7xPIgRuNswCDGjwaLxyoCdL6MSeYoDvrEz3niTkWcUn0zURISF2Z6qvya9u-8U17nffiXW8ziVrp6Op22LGDIaf9lU9RYQA/s16000/DSC_6725.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki z grzbietu w drodze na Weterne</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Weternego zeszliśmy gdy zapadała już noc. Nie wiało już jednak, dlatego perspektywa nocnej wędrówki nie była taka straszna, w lesie poza tym, że trzeba było uważać na śliskie liście przykrywające ścieżkę, szło nam się całkiem nieźle. W rezultacie na Górną Łąkę (sł. Horna luka - 1299 m n.p.m.) dotarliśmy nawet szybciej niż sądziliśmy.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIzt0ybLNmlhe8xnF9f9Nb5I3XywobIxWRz7MOUtGnUSuSfLjhe-rI3kGLRSqO3z5jb9kGL9Vl9Cek_HUlCsbnSAZUlDzM500banU9ojKMSoXYHmr5dM-rRARthyIcBBOXuRyesLl63Dg1oSrj3WygTn3lG_FsDZqYrRhnW8HVEEREq83jxO0Nkdn9zw/s1200/DSC_6744.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIzt0ybLNmlhe8xnF9f9Nb5I3XywobIxWRz7MOUtGnUSuSfLjhe-rI3kGLRSqO3z5jb9kGL9Vl9Cek_HUlCsbnSAZUlDzM500banU9ojKMSoXYHmr5dM-rRARthyIcBBOXuRyesLl63Dg1oSrj3WygTn3lG_FsDZqYrRhnW8HVEEREq83jxO0Nkdn9zw/s16000/DSC_6744.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;">W Grand Hotelu Partizan ponownie zastaliśmy mnóstwo gości i przez chwilę obawialiśmy się tego, że nie znajdzie się dla nas miejsce. Tak się jednak nie stało, choć musieliśmy się podzielić - Mateusz poszedł spać na górę a my z Krystianem dorwaliśmy nieco materaca w głównej izbie. Było ciasno, ale dosyć ciepło i wesoło.</div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">(Dziś pamiętajcie, że GH Partizan już nie istnieje z powodu pożaru - mam jednak ogromną nadzieję, że Słowacy go znów odbudują.)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">***</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Noc minęła spokojnie, obyło się bowiem bez żadnych długich rozmów, inaczej niż podczas naszej pierwszej wizyty. Ranek nadszedł pochmurny i nic nie wskazywało na to, że w trakcie dnia coś się zmieni.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6ciH2VDmS8cirwLVMOzU8w1n8kfeXafCmPYlt3HOWxmhIe5TvAhe1znoKE5VcluF2HEcw8aH1DgE_86M5fPR35HyNsIIWIZAHOFduEKl7EvGN4pwQ30bBcOeqGhrHw3lRlV2cwPJJPuDYz2Z6VIKxUuKjbRptQ0aJS_UFeWIX-n9whyiCYr57Ck2wbA/s1200/DSC_6746.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6ciH2VDmS8cirwLVMOzU8w1n8kfeXafCmPYlt3HOWxmhIe5TvAhe1znoKE5VcluF2HEcw8aH1DgE_86M5fPR35HyNsIIWIZAHOFduEKl7EvGN4pwQ30bBcOeqGhrHw3lRlV2cwPJJPuDYz2Z6VIKxUuKjbRptQ0aJS_UFeWIX-n9whyiCYr57Ck2wbA/s16000/DSC_6746.png" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zjedliśmy śniadanie i jako jedni z ostatnich wyruszyliśmy w drogę. Czekał nas powrót na Wielką Łąkę, na którą przyjeżdżaliśmy z zamiarem złapania wybornych widoków o wschodzie i zachodzie, z których przypadły nam jedynie okruchy, których na dodatek dosięgnięcie okazało się być okraszone nie lada wysiłkiem. </span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="font-size: large;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixstA8U-KH0vWi2NnzvV3c_XlJDI2qiiN_NMKTKazMSuqGkuq1rj6WdnZY6evNOtCn6o899U90O4wzrP0bybztkoaFvPSQYitwKDfTaUpIIDG7_-wvX7T9kFcNCcJ8UD3_xe52nr33WM5V9-pZiCM-OLzXtuzaWa3I5Bt1MdLzWlteYOS268xj7812dg/s1200/DSC_6747.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixstA8U-KH0vWi2NnzvV3c_XlJDI2qiiN_NMKTKazMSuqGkuq1rj6WdnZY6evNOtCn6o899U90O4wzrP0bybztkoaFvPSQYitwKDfTaUpIIDG7_-wvX7T9kFcNCcJ8UD3_xe52nr33WM5V9-pZiCM-OLzXtuzaWa3I5Bt1MdLzWlteYOS268xj7812dg/s16000/DSC_6747.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">Pod Górną Łąką o poranku</div></span><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy szliśmy grzbietem łączącym Górną Łąkę z masywem Wielkiej Łąki mgła niespodziewanie zaczęła się jednak rozrzedzać, a my mogliśmy chyba po raz pierwszy przyjrzeć się jak wygląda ten fragment głównej grani Luczańskiej Fatry.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEnzCGpVzcq8eRTE9-Tw2xevZTnOJGi7hwF-oWPeI36KeaIdXd9sPJhX6i1EvkdEr96eQaFF1gBVMI2iYES-qTvvrdSPumd4owmRRiDINULiUcBEiCv_M3KvJnR-Q7Z60JUwdbwlX4KuQTM357GJHW6ZFpP2Aqd32r5UesKRlRKxO4_KqKLMDovjjC7Q/s1200/DSC_6753.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEnzCGpVzcq8eRTE9-Tw2xevZTnOJGi7hwF-oWPeI36KeaIdXd9sPJhX6i1EvkdEr96eQaFF1gBVMI2iYES-qTvvrdSPumd4owmRRiDINULiUcBEiCv_M3KvJnR-Q7Z60JUwdbwlX4KuQTM357GJHW6ZFpP2Aqd32r5UesKRlRKxO4_KqKLMDovjjC7Q/s16000/DSC_6753.png" /></a></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nieopodal siodła, którego bezimienność pozostaje delikatnie niezrozumiała w kontekście jego topograficznego znaczenia (w końcu stanowi bowiem południową granicę długiego na prawie sześć kilometrów najwyższego masywu Luczańskiej Fatry), wschodzące słońce zaczęło przebijać się przez coraz rzadsze chmury, nadając okolicy ślicznych pastelowych kolorów.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrjEuP_IWX1XtzO3T5sqcGNYP4lrfWxHxIlftvc-toiojakr074nINZP8yBesNHOb2MSkqovbu2uzOE1mk0L0Ar-GYsoMIaNPgKeffL2r8saDA_ACN6i-TofTNyf5c0RXOdTZHiaRAcQ-H4rQMj0RTTUnHWfJV9kvRMVM9ocq8sgmOJqhoKKn0R4LTOw/s1200/DSC_6758.png" style="font-family: Nunito; font-size: large; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="775" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrjEuP_IWX1XtzO3T5sqcGNYP4lrfWxHxIlftvc-toiojakr074nINZP8yBesNHOb2MSkqovbu2uzOE1mk0L0Ar-GYsoMIaNPgKeffL2r8saDA_ACN6i-TofTNyf5c0RXOdTZHiaRAcQ-H4rQMj0RTTUnHWfJV9kvRMVM9ocq8sgmOJqhoKKn0R4LTOw/s16000/DSC_6758.png" /></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Piękny wschód w siodle między Górną Łąką a Weternem</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBINwcWfwu1otA67ew0-oB7mKBY6SoyiJUtMuYivKujwdwsTFqZf8Mx-pF5cX-IEskmDjZI8E3eVSjB_PSNIuqp0G9mVJp6Gm6Ed4J3icIecYB26XUZ4jEot9CmeJeDjQfS34CSx30UTXPgTmwqh2WB_-L-Z-hgWm4sIl-o6Rv0-KSciQSfG6fFVfRIQ/s1200/DSC_6759.png" style="font-family: Nunito; font-size: large; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBINwcWfwu1otA67ew0-oB7mKBY6SoyiJUtMuYivKujwdwsTFqZf8Mx-pF5cX-IEskmDjZI8E3eVSjB_PSNIuqp0G9mVJp6Gm6Ed4J3icIecYB26XUZ4jEot9CmeJeDjQfS34CSx30UTXPgTmwqh2WB_-L-Z-hgWm4sIl-o6Rv0-KSciQSfG6fFVfRIQ/s16000/DSC_6759.png" /></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy powtórnie zaczęliśmy się wspinać zboczem Weternego słońce świeciło już mocno, natomiast najwyższa część Wielkiej Łąki cały czas pogrążona była we mgle. To nas trochę spowolniło, bo uznaliśmy, że skoro sytuacja tak wygląda, to nie ma się gdzie spieszyć.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNvVhLqtpzxMZwCTVknEQUaVY12N056kpC6Qk-9y8q5AnK1xfpqn9xqCL55WPeG7uYRnpx3k6kFVY6kztiiy_lbx5CMQgibWZORUIKCrHWUm9npCa8lUlfaWCJ3LfIXfyTvis_6RRNMZC9IEJM4ndmr8GicTqwBfRWWLZFUfd6jqqp1fRNPTcB3Ln1AA/s1200/DSC_6772.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNvVhLqtpzxMZwCTVknEQUaVY12N056kpC6Qk-9y8q5AnK1xfpqn9xqCL55WPeG7uYRnpx3k6kFVY6kztiiy_lbx5CMQgibWZORUIKCrHWUm9npCa8lUlfaWCJ3LfIXfyTvis_6RRNMZC9IEJM4ndmr8GicTqwBfRWWLZFUfd6jqqp1fRNPTcB3Ln1AA/s16000/DSC_6772.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pośpiech nie był wskazany, zwłaszcza że z każdym dodatkowym metrem warunki robiły się coraz ciekawsze. To że ponownie wkroczyliśmy w krainę z temperaturą odczuwalną grubo poniżej zera, to był pan pikuś przy huraganowym wietrze, który na otwartym terenie zaczął nam absolutnie uniemożliwiać sprawne poruszanie. Dotarło do mnie, że nawet gdyby nie było mgły, to przy takim wietrze żadnego wschodu słońca na szczycie by dla nas nie było. A już przynajmniej nie takiego, który dałby się uwiecznić ("uwietrznić" 😉 ).</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-VBAo_YEOVNWcE9SNvdNQyHm_UJpC_Nql8mZZVln77bk54hOc6enCOKkdqQzNs9IWg298m5diAokUU5-iBjlHuVD7-h0PBa7sbOlKOKSZ_ilCa3X6MzAfKICEPYr1jzlYchN9kRDW39ol98cgnSnalUWFHO-xssy-X3xsi0eV8YuZjcU_rmx5r0decQ/s1600/DSC_6773.png" style="font-family: Nunito; font-size: large; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-VBAo_YEOVNWcE9SNvdNQyHm_UJpC_Nql8mZZVln77bk54hOc6enCOKkdqQzNs9IWg298m5diAokUU5-iBjlHuVD7-h0PBa7sbOlKOKSZ_ilCa3X6MzAfKICEPYr1jzlYchN9kRDW39ol98cgnSnalUWFHO-xssy-X3xsi0eV8YuZjcU_rmx5r0decQ/s16000/DSC_6773.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Stamtąd przyszliśmy. Jak widać Górna Łąka pod którą znajduje się GH Partizan nadal w chmurach</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W konsekwencji na szczycie spędziliśmy - w zależności od osoby - od 10 sekund do może minuty. Wiatr był na tyle silny, że miałem problem z zachowaniem równowagi, nie mówiąc o nieruchomym utrzymaniu telefonu czy aparatu. Trzeba natomiast uczciwie powiedzieć, że gdzie jak nie na Weternem miało by wiać (Veterne znaczy dosłownie wietrzne) 😈</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nagrodą za pojawienie się na szczycie był kolejny brocken 😜</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFcm97JDmNBx8UJXRMnBwcBiBnmEdlo1Fip9PTwfaAZQqhHgQ4LLLBrMZ9GdHZ6lSCEWVIJ91F9GF5A4T93v0gPh3WZcrbIv3RqaWOCvAOEH3BQvsC7kLl0jBtbuLRLwKOyrT0Im9b8IYaoNTj3B4Nl4zWMIXZzYTbquiPyf2ILKDZ8NNrdPzJbNz4qA/s1600/DSC_6774.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0_9VCAwh3wWeW3AJ1nP112n58VFbjhlUzCc8yUC1_oRhHZiDoEl2nqceZS4dEd1udLnZIjm1RjTLz9XU4O9rDQ09Vmq7ajD2kPBWrx0413EmhJ4-QlfdzWVEwVBwSywu5CNOb8ITdja_4-QY4BCo0NX7qzF9WqjZCpOOOeBHwH5C-lcR2QDQ67ug5g/s1600/DSC_6774.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ0_9VCAwh3wWeW3AJ1nP112n58VFbjhlUzCc8yUC1_oRhHZiDoEl2nqceZS4dEd1udLnZIjm1RjTLz9XU4O9rDQ09Vmq7ajD2kPBWrx0413EmhJ4-QlfdzWVEwVBwSywu5CNOb8ITdja_4-QY4BCo0NX7qzF9WqjZCpOOOeBHwH5C-lcR2QDQ67ug5g/s16000/DSC_6774.png" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFcm97JDmNBx8UJXRMnBwcBiBnmEdlo1Fip9PTwfaAZQqhHgQ4LLLBrMZ9GdHZ6lSCEWVIJ91F9GF5A4T93v0gPh3WZcrbIv3RqaWOCvAOEH3BQvsC7kLl0jBtbuLRLwKOyrT0Im9b8IYaoNTj3B4Nl4zWMIXZzYTbquiPyf2ILKDZ8NNrdPzJbNz4qA/s1600/DSC_6774.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"></a></div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyPAtwh-vzOPE9P1oPG7DEkRHaiywOR2QlnCS44OJKriPcsbJbhGbSnVZ4EZOb9VYLFFQfRPubhjl2MWDo8dw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Droga w stronę Widlicy zapowiadała sie na szczęście wyraźnie mniej problematyczna. Wynika to zresztą z tego o czym pisałem podczas zejścia z Wielkiej Łąki relacjonując poprzedni dzień - o ile większość masywu cechuje dosyć szeroki i przede wszystkim porośnięty kosówką grzbiet, który może nieco osłaniać od wiatru, to Weterne jest jej pozbawione. Co też istotne, ten odsłonięty wierzchołek bardzo wyniośle wznosi się od wschodu ponad Switaczową Doliną (sł. </span><span style="font-family: Nunito;">Svita</span><span style="font-family: Nunito; text-align: center;"><span>č</span></span><span style="font-family: Nunito;">ova dolina), stanowiąc załamanie najwyższego masywu Luczańskiej Fatry.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDQl4pFhiSP-FQt9U55dpgJs96E_0XxWgtVzD_T3bb21RN3xWPqf0lw_4f4m945quHZNorjOpNru4tZ5oSyFVVBoaLx0Clvu4tEswydH1Vopa0U3_DLJyYlyPYCNKjauH-xvpkc5pM0ZxKCERy06JGiMdAtNQM0K9qBusHBQ64N7_kV4zUzdN-HHC8fw/s1200/DSC_6777.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDQl4pFhiSP-FQt9U55dpgJs96E_0XxWgtVzD_T3bb21RN3xWPqf0lw_4f4m945quHZNorjOpNru4tZ5oSyFVVBoaLx0Clvu4tEswydH1Vopa0U3_DLJyYlyPYCNKjauH-xvpkc5pM0ZxKCERy06JGiMdAtNQM0K9qBusHBQ64N7_kV4zUzdN-HHC8fw/s16000/DSC_6777.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpipTY-Ku1wbnxvUFlNfusHufAbnlYV4pensWvYMP3cNn8T9F6NZQS-xnHWC7rvF_5sopogHD2ToRKMEBRL2Ardb-Hd640M-sTVylVHdnRd6AVpkSd5XUM3pzQDZsX0eEuluVrjX_BYAtVK9v_mHi7V9CDlV-etszFDdYNrKKg4Lw14EYw8UXyKYWTfw/s1200/DSC_6779-3.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpipTY-Ku1wbnxvUFlNfusHufAbnlYV4pensWvYMP3cNn8T9F6NZQS-xnHWC7rvF_5sopogHD2ToRKMEBRL2Ardb-Hd640M-sTVylVHdnRd6AVpkSd5XUM3pzQDZsX0eEuluVrjX_BYAtVK9v_mHi7V9CDlV-etszFDdYNrKKg4Lw14EYw8UXyKYWTfw/s16000/DSC_6779-3.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzCLyX1SsipYUQJvmhF8tkAvUVc7W-Hra0GDKNn9PdbATbekEDejupiboxRhpE-frQVeT2p1nZ5InQFPYsGJRg_lsLSsRlSraQ6v0qtAl-4YD8EUGznY5M06eSteL2lOLfEugRfKMvNv1Clth6YdiOvvJEgf8rEJO8webr-z7q9Ofwx7TXksQmdB8TA/s1600/DSC_6783.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1045" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIzCLyX1SsipYUQJvmhF8tkAvUVc7W-Hra0GDKNn9PdbATbekEDejupiboxRhpE-frQVeT2p1nZ5InQFPYsGJRg_lsLSsRlSraQ6v0qtAl-4YD8EUGznY5M06eSteL2lOLfEugRfKMvNv1Clth6YdiOvvJEgf8rEJO8webr-z7q9Ofwx7TXksQmdB8TA/s16000/DSC_6783.png" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobraz Weternego o poranku</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I tak rzeczywiście było, w drodze na najwyższy punkt masywu warunki wyraźnie się uspokoiły. Momentami pojawiało się błękitne niebo nad nami, które rozpalało nasze nadzieje na widokową ucztę...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5pE4sUS-Z6kKHyLJvEFWs7D6_F6xgbmpCLtV-mEJB7BHt_m4stboPEcisfd0KObedfbaUiGPlfO5DODNeUZ1JSsRk3hpQ-1ZiDOxcuRR9hswqqIfw6Zqee9Sw2eoWCe_43n-tbNzSU820rMDWxV65eXm054qy2xwemJ64UGolN5kmVppcYXaSsD3hvw/s1200/DSC_6786.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5pE4sUS-Z6kKHyLJvEFWs7D6_F6xgbmpCLtV-mEJB7BHt_m4stboPEcisfd0KObedfbaUiGPlfO5DODNeUZ1JSsRk3hpQ-1ZiDOxcuRR9hswqqIfw6Zqee9Sw2eoWCe_43n-tbNzSU820rMDWxV65eXm054qy2xwemJ64UGolN5kmVppcYXaSsD3hvw/s16000/DSC_6786.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Droga z Widlicy na Wielką Łąkę</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wielka Łąka do końca zechciała jednak pozostać Wielką Łąką i tym razem nie pozwoliła nam docenić tutejszych walorów widokowych. Jedynie przez moment między chmurami pojawiły się zarysy szczytów innych pasm górskich 😩</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6gEPzLa4SU_U0mGU9bjr-HuxMC0AdWcE-OZeCnUY5R5mrhU9KCgD-jS3ZmDpFo6Db2BgSGqOcVL6a59YD9jmxD1PLXpBsowwYUnlcBNv9cyExTJhETRQr8iJA1cjrkU_5tpW_yhkMaSn2oylXhSGB7HICL5EiTRdUUKi-OxPyZeoqlw9OrwEYldQq3g/s1200/DSC_6790.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6gEPzLa4SU_U0mGU9bjr-HuxMC0AdWcE-OZeCnUY5R5mrhU9KCgD-jS3ZmDpFo6Db2BgSGqOcVL6a59YD9jmxD1PLXpBsowwYUnlcBNv9cyExTJhETRQr8iJA1cjrkU_5tpW_yhkMaSn2oylXhSGB7HICL5EiTRdUUKi-OxPyZeoqlw9OrwEYldQq3g/s16000/DSC_6790.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Między Wielką Łąką a Kriżawą</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zapytacie być może skąd się bierze moje ubolewanie, więc wyjaśnię, że choć panorama z Wielkiej Łąki ma sporo mankamentów - między innymi przemysłowy Martin "dekorujący" dużą część okolicznego krajobrazu czy paskudna wieża na Kriżawie - to niektóre szczyty - czy szerzej pasma - tworzą tu interesującą układankę. Takie interesujące ułożenie dotyczy między innymi Wielkiego Chocza, którego piramida wznosząca się centralnie przed wałem Tatr wydaje się tworzyć świetne fotograficzne kompozycje. Z Wielkiej Łąki doskonale prezentuje się też luczański Klak.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAvx8yWytHpQ2rU224fEIPGAWVXvA9zUbbrtkibKEM_5-IQdeGL0ANSnvufoYTNDcM_1WEKTgC5e4ccWtG7Vvw52waCsipoCy5FMSltI679o2IJgkxwIzjzUkr4L0U_8OTowD2_a5ctdPSn2SBaUteCCHiogBzQHOc03dZ62CJp2RNRK-PPaLI0c3VUg/s1200/DSC_6796.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="682" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAvx8yWytHpQ2rU224fEIPGAWVXvA9zUbbrtkibKEM_5-IQdeGL0ANSnvufoYTNDcM_1WEKTgC5e4ccWtG7Vvw52waCsipoCy5FMSltI679o2IJgkxwIzjzUkr4L0U_8OTowD2_a5ctdPSn2SBaUteCCHiogBzQHOc03dZ62CJp2RNRK-PPaLI0c3VUg/s16000/DSC_6796.png" /></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na Wielkiej Łące nam się nie poszczęściło, niemniej gdy minęliśmy Kriżawę i wyszliśmy na Zazriwą - ostatni po północnej stronie wierzchołek masywu przekraczający 1400 m n.p.m. - trafiliśmy nagle jakby do innego świata - bez chmur, z jesienną a nie zimową, jak dotychczas, aurą.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nie ukrywajmy, był to jeden z najprzyjemniejszych momentów wyjazdu, zresztą, sama Zazriwa jest właściwym miejscem do cieszenia się z widokowych warunków. O ile w przypadku Wielkiej Łąki panoramę Krywańskiej Fatry psuje właśnie wspomniany maszt na Kriżawie, o tyle tu mamy do czynienia z malowniczą halą, która tworzy miły pierwszy plan, z którym zdecydowanie lepiej współgrają Krywanie i Chleb w oddali. W zasięgu wzroku pojawia się też Babia Góra i Pilsko.</span></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig1NxziTs1AygCZTU6DJcQKZbZ5lKpPWQZ756GG9POfbPyEUkkz6VDjd0Rf0Y_9OacO5to9Af0uxL5VI1XO-Ab8HGhe5gdM9M1QBvm7C0KWWu69_PcD4Nzkn5InzQjpKkMT3ay2Z4MWN0U_gquBOS1QhnVcAVexlpomqVSya5jWLiP3zUdOG9G6-Z3KA/s1200/DSC_6805.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="574" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig1NxziTs1AygCZTU6DJcQKZbZ5lKpPWQZ756GG9POfbPyEUkkz6VDjd0Rf0Y_9OacO5to9Af0uxL5VI1XO-Ab8HGhe5gdM9M1QBvm7C0KWWu69_PcD4Nzkn5InzQjpKkMT3ay2Z4MWN0U_gquBOS1QhnVcAVexlpomqVSya5jWLiP3zUdOG9G6-Z3KA/s16000/DSC_6805.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQ4qEpgeThIrSPj8kgrontOdofl3Dwt82GAHi4xAPdwNiKmWDea91kl52c8uC0uv6ukgQJnVVFI2aty3YhCacv2QopQJBe4fk_fkYtDsJ8c8XLCp36EMVp5ETVXLBOI7hhaobE400ZuvOdrQbMygb_s4FL09B5QJaK94jYR1r6cgaFs1Z1tM737_BQg/s1200/DSC_6806.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="734" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQ4qEpgeThIrSPj8kgrontOdofl3Dwt82GAHi4xAPdwNiKmWDea91kl52c8uC0uv6ukgQJnVVFI2aty3YhCacv2QopQJBe4fk_fkYtDsJ8c8XLCp36EMVp5ETVXLBOI7hhaobE400ZuvOdrQbMygb_s4FL09B5QJaK94jYR1r6cgaFs1Z1tM737_BQg/s16000/DSC_6806.png" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU9wCnX1Q8o6KpdutxNpBPKDNh_UnPwLsqHFKgkaJ5hwM0EG8vOj3ayYcM5WUTES7bnkNjm2in5x-mk3UaxNw7vZbsRXJaUBoDLzK4DEoc4zgjYD-fevQnTz_l7T-ogrT98DKsB0IpfzLL6h3Usiquj728V3Foaeafl7xLilJkMSjvu59N_Ogva7TWtA/s1200/DSC_6799.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="719" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU9wCnX1Q8o6KpdutxNpBPKDNh_UnPwLsqHFKgkaJ5hwM0EG8vOj3ayYcM5WUTES7bnkNjm2in5x-mk3UaxNw7vZbsRXJaUBoDLzK4DEoc4zgjYD-fevQnTz_l7T-ogrT98DKsB0IpfzLL6h3Usiquj728V3Foaeafl7xLilJkMSjvu59N_Ogva7TWtA/s16000/DSC_6799.png" /></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Krywańska Fatra z Zazriwej w całej okazałości</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD3ofxMEpuHGtXn9InAnGreSJkxTxphjqg99cFQqmJtt-jidD9GCLenqLvRbF3IAO5HsAnVKTpBvyCwpG-0uRXnlq0RLzQ_UkuMVEQBDxTBbtgSUbb4Ez6SjFudvf8E1HRqEVcI5MNlED5Bnwpba_d7aKl9XO-B9xOgM3P6qb16QwqVdqiukALKxCqQw/s1200/DSC_6804.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD3ofxMEpuHGtXn9InAnGreSJkxTxphjqg99cFQqmJtt-jidD9GCLenqLvRbF3IAO5HsAnVKTpBvyCwpG-0uRXnlq0RLzQ_UkuMVEQBDxTBbtgSUbb4Ez6SjFudvf8E1HRqEVcI5MNlED5Bnwpba_d7aKl9XO-B9xOgM3P6qb16QwqVdqiukALKxCqQw/s16000/DSC_6804.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Mały Krywań (1671 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Zazriwej udało się też upolować Chocza na tle Tatr Zachodnich.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrSSKDnIFShpZL-n3T8y1mM4xX0IC8EVv0pp3f4ySfOaZ7SVjqCs30CCuFnHc906_-k3V4Ap1BaOj8Ili2iZnGTeiWwKf04ixhU9XwAQWKtkGAuFSBVlYkZzeWGJPiMuGWy88o4LTjjgcpMfZVbC69RMlcYtsUc32F6mpQsvdETs7rC-wdDWkN5kdabQ/s1200/DSC_6803.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="697" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrSSKDnIFShpZL-n3T8y1mM4xX0IC8EVv0pp3f4ySfOaZ7SVjqCs30CCuFnHc906_-k3V4Ap1BaOj8Ili2iZnGTeiWwKf04ixhU9XwAQWKtkGAuFSBVlYkZzeWGJPiMuGWy88o4LTjjgcpMfZVbC69RMlcYtsUc32F6mpQsvdETs7rC-wdDWkN5kdabQ/s16000/DSC_6803.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Kopa, Wielki Chocz i Tatry Zachodnie</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCPrs_zYdKGly6DD-21k__-lOS2mPnfZs9-UcXaDiK_flV-K5zFnSkx_VOSHUmKH0WqxDxTduGJBeOvzNAs3B5zez8kY4HlJ17wXiuyET6UywF5blH6sUhqPnx1yxraxzEM1jRGYpFH00t89hoZmzO9UMe132GSrO2lMWRl0vhvR9p7ccGMS0qj8jEWA/s1200/DSC_6808.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCPrs_zYdKGly6DD-21k__-lOS2mPnfZs9-UcXaDiK_flV-K5zFnSkx_VOSHUmKH0WqxDxTduGJBeOvzNAs3B5zez8kY4HlJ17wXiuyET6UywF5blH6sUhqPnx1yxraxzEM1jRGYpFH00t89hoZmzO9UMe132GSrO2lMWRl0vhvR9p7ccGMS0qj8jEWA/s16000/DSC_6808.png" /></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Kriżawa z Zazriwej</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trochę jesiennych, absolutnie pięknych widoków dodało nam apetytu do czekającej nas jeszcze tego dnia wspinaczki na Minczol, którego szczyt (1364 m n.p.m.), wraz z sąsiednim Małym Minczolem (1330 m n.p.m.) i Upłazem (1302 m n.p.m.) tworzy ostatni tak imponujący bastion Luczańskiej Fatry na północy.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioD7Q6hSSGVmq0d08qXl4LjZ5RxSfx1e91-IRW1dLEu-4QmB0H8vCD446vDIapJ96IP80RTec3fZ9nkOAiwF4GVeGS3tkOVVrtTMrwrclOqdVTQXtHud65au2_CJj-B_vTbgb7_c5tLMng0t2qVcCg92SBtx1Yz1pc_Aov92qnhZnFL4ChkRJnsyiG-w/s1200/DSC_6811.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEioD7Q6hSSGVmq0d08qXl4LjZ5RxSfx1e91-IRW1dLEu-4QmB0H8vCD446vDIapJ96IP80RTec3fZ9nkOAiwF4GVeGS3tkOVVrtTMrwrclOqdVTQXtHud65au2_CJj-B_vTbgb7_c5tLMng0t2qVcCg92SBtx1Yz1pc_Aov92qnhZnFL4ChkRJnsyiG-w/s16000/DSC_6811.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Podejście na szczyt od południa, tj. od przełęczy Praszywe, która rozdziela masyw Minczola od masywu Wielkiej Łąki, okazało się być dosyć krótkie, ale treściwe. Podobnie jak wcześniej na Weternem, tak i tu dosyć mocno wiało, choć było dużo dużo cieplej.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgepBp1J6hASeBdjnEDtZNo49Wmw2d-MTGVwbihImen7XxvKfnc7a_120ckNOtiK7B_h3zmotwajHWa3dyAXdjcvcZRd5SLOS1oLtXbWHMlCMQITidP7YU9cr-dZcqY_I0LR7yCneo1zGSGVpEWw71QuGQ8eox0y9avaSAqxaEohbCDymO_y8x41dCVfQ/s1200/DSC_6813.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgepBp1J6hASeBdjnEDtZNo49Wmw2d-MTGVwbihImen7XxvKfnc7a_120ckNOtiK7B_h3zmotwajHWa3dyAXdjcvcZRd5SLOS1oLtXbWHMlCMQITidP7YU9cr-dZcqY_I0LR7yCneo1zGSGVpEWw71QuGQ8eox0y9avaSAqxaEohbCDymO_y8x41dCVfQ/s16000/DSC_6813.png" /></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Minczol, chociaż pod kątem popularności pozostaje w cieniu Wielkiej Łąki a zapewne także i Klaka, uchodzi za doskonały punkt widokowy (spotkałem się z określeniami że oferuje panoramę lepszą niż Wielka Łąka), ale nas na szczycie przywitała znajoma rzecz - chmury - które zabrały nam nawet sąsiadów wznoszących się po drugiej stronie Wagu. Na plus zdecydowanie mogliśmy zapisać możliwość spojrzenia z bliska na sąsiedni Mały Minczol - osobiście nie zdawałem sobie sprawy z tego, że znajduje się tam aż tak duża - choć zarastająca - hala. Zaciekawiła mnie ona bardzo i na pewno będę chciał kiedyś tam wrócić.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT7462tC97IbrAiRNGs7G3XydpbyqSZH0R9HSt4X39DOgbHm6iKWHIj87nPbkFJVgqfYW6BGrj-R8nHzI2behybouT4S-hQr9_wvA2yI0zA85YRqzGAPQY8TYu7QVzYHsZ4PqRS_Ww6fSZ2vm7vBIui3KmpTR2A-Ap1e5GJyuK_m4jCkALTR1yb5MtzA/s1200/DSC_6814.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT7462tC97IbrAiRNGs7G3XydpbyqSZH0R9HSt4X39DOgbHm6iKWHIj87nPbkFJVgqfYW6BGrj-R8nHzI2behybouT4S-hQr9_wvA2yI0zA85YRqzGAPQY8TYu7QVzYHsZ4PqRS_Ww6fSZ2vm7vBIui3KmpTR2A-Ap1e5GJyuK_m4jCkALTR1yb5MtzA/s16000/DSC_6814.png" /></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Na pierwszym planie Upłaz i Mały Minczol. W chmurach Krywańska Fatra</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA4NAwFMQY55pDJm0-BzGYPdx3S7KnKlOfUNSND0dCMKZKoSq70u0q8yDOSlfDpIry7B299_Ecdl6EKDGdD4ok1Se04M8s7DrvlNAw-Kxg84Pu8t5LPnlsnAFe7MIRuK8k5mI4Ii1BJ5--Mk4TPfiu-RxWY_2Gu8xTMi9dAPzPP5cI2rkAN0dcKYq7pg/s1200/DSC_6820.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgA4NAwFMQY55pDJm0-BzGYPdx3S7KnKlOfUNSND0dCMKZKoSq70u0q8yDOSlfDpIry7B299_Ecdl6EKDGdD4ok1Se04M8s7DrvlNAw-Kxg84Pu8t5LPnlsnAFe7MIRuK8k5mI4Ii1BJ5--Mk4TPfiu-RxWY_2Gu8xTMi9dAPzPP5cI2rkAN0dcKYq7pg/s16000/DSC_6820.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W chmurach także Kriżawa</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Widokami Krywańskiej Fatry z Minczola nie udało nam się zatem nacieszyć i pomimo że bezchmurny fragment horyzontu znajdował się przynajmniej ponad Żyliną, to ze względu na smog unoszący się nad tym miastem widokami Jaworników i Beskidu Morawsko-Śląskiego też trudno było się zachwycać. Jednak znakomity pogląd na całą kotlinę, w której znajduje się czwarte co do wielkości miasto Słowacji, pozwolił zrozumieć dlaczego to właśnie w tej okolicy w kwietniu 1945 roku toczyły się zaciekłe walki między armią radziecką a niemiecką w trakcie tzw. wyzwolenia Żyliny.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiURGf33IhGRzS1afOZimtmBe-njrRrolX70pNL-H1WulRqjF45k9BGPIFS-6WqA8GIheBiLATq_vfoGPyDcz6lvjfeSkmqjNUcko1K4QeApumCRzmyR8dAYosYVuTODl2i8DDgITp9mLOeedNZja9kOed7o5DOBLpICwC8Wo8OoEd257mp09Txxwlwzw/s1200/DSC_6821.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiURGf33IhGRzS1afOZimtmBe-njrRrolX70pNL-H1WulRqjF45k9BGPIFS-6WqA8GIheBiLATq_vfoGPyDcz6lvjfeSkmqjNUcko1K4QeApumCRzmyR8dAYosYVuTODl2i8DDgITp9mLOeedNZja9kOed7o5DOBLpICwC8Wo8OoEd257mp09Txxwlwzw/s16000/DSC_6821.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama Żyliny</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Minczola schodziliśmy szlakiem koloru żółtego, który bardzo szybko wytracał wysokość przez co zapewniał nam sporą dawkę wrażeń. Ku naszemu niemałemu zdziwieniu ścieżka była jednak dosyć sucha, dzięki czemu obyło się bez dodatkowych trudności 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyxqD_g1ppj80M-qaTBOsob0OQiPShnRYP4r82IAvau1ybgNOWm5VSURoWNERlwuHQPImfVNFGlNB0Fu1EH3WqvR2UJSbElpYnq_zIPng69LpjdsjsnVbruBbMAgBXZf7mjS3AJa1nIytxjEVQv1kRSUNXikGNk7_yTu2qsACqrqZjgA2IS5xIU0CJIg/s1200/DSC_6823.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyxqD_g1ppj80M-qaTBOsob0OQiPShnRYP4r82IAvau1ybgNOWm5VSURoWNERlwuHQPImfVNFGlNB0Fu1EH3WqvR2UJSbElpYnq_zIPng69LpjdsjsnVbruBbMAgBXZf7mjS3AJa1nIytxjEVQv1kRSUNXikGNk7_yTu2qsACqrqZjgA2IS5xIU0CJIg/s16000/DSC_6823.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFmsXdypW_Kx8vGhu7S7J9sB906n85L14034zot5l9DHFLK1-ZmSDP_q3c6gkuEM5Bfv31Ggp7pMReVqc1gPi53NJaBVsAI-LfPVDY1G708Q1hIH-7jCQIITBsfsRb_vA3EKqj7_PTT5HvJyoArHNXVKZKcTB5e_xrYGg0U_XX94C6onI51Ytr1D2G-A/s1200/DSC_6824.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhFmsXdypW_Kx8vGhu7S7J9sB906n85L14034zot5l9DHFLK1-ZmSDP_q3c6gkuEM5Bfv31Ggp7pMReVqc1gPi53NJaBVsAI-LfPVDY1G708Q1hIH-7jCQIITBsfsRb_vA3EKqj7_PTT5HvJyoArHNXVKZKcTB5e_xrYGg0U_XX94C6onI51Ytr1D2G-A/s16000/DSC_6824.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki w trakcie zejścia</span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dużym plusem żółtego szlaku były widoki na otoczenie Turskiej Doliny do której schodziliśmy, natomiast ogromnym minusem - w przeciwieństwie do szlaku zielonego z poprzedniego dnia - ciągnąca się niemiłosiernie wędrówka asfaltową drogą po dnie doliny. W przypadku gdy w nogach pokonaliście pewien dystans - na szczęście tym razem nieprzesadny - i nosicie buty z twardą podeszwą, to taki spacerek śni się wam po nocach, zupełnie jak Dolina Chochołowska pod koniec dnia.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Natomiast wiele zależy od nastawienia, my byliśmy już głodni i wyczekiwaliśmy haluszków na obiad, co na pewno pozostało nie bez wpływu na to jak zapamiętaliśmy ten fragment. Jakby tak spojrzeć nań możliwie obiektywnie, to 5 kilometrów jakie trzeba tu pokonać by dotrzeć do wsi nie wydaje się tak skomplikowanym wyzwaniem.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9zuZFEjxpzXahdShVDoRVy5omGg7GjbrNau6frKpIJYvHaoL6odjkZxrE5DzecxOvZGVrij5ECfHiQOGjnPmyexUPMeB97Kqrc8wZTY_MaUYf2dTVTrrwXRErKqH6raDWoCQp3nJROwY-_JzuT_NOBYHm9DrqXf4t00f3TfCQiXOC32fCZKE5vOXqtA/s1200/DSC_6830.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9zuZFEjxpzXahdShVDoRVy5omGg7GjbrNau6frKpIJYvHaoL6odjkZxrE5DzecxOvZGVrij5ECfHiQOGjnPmyexUPMeB97Kqrc8wZTY_MaUYf2dTVTrrwXRErKqH6raDWoCQp3nJROwY-_JzuT_NOBYHm9DrqXf4t00f3TfCQiXOC32fCZKE5vOXqtA/s16000/DSC_6830.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Przeklęty asfalt w Turzańskiej Dolinie</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po dotarciu na parking i przebraniu się pojechaliśmy do Żyliny na szamę, przy której zgodnie stwierdziliśmy, że wyjazd, choć niedługi, to dał nam w kość bardziej niż sądziliśmy. Dokładnie tak jak wyjazd sprzed dwóch lat, gdy przyjechaliśmy z zamiarem długiego graniowego spaceru a w wyniku gwałtownych opadów śniegu, które przyszły pierwszej nocy, utknęliśmy w Partizanie. Kto z Was o tamtych przygodach nie czytał - <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2020/01/luczanskie-podroze-miedzy-wymiarami.html">zachęcam gorąco</a>.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Luczańska Fatra, a zwłaszcza jej najwyższa część, zapisze się w naszych wspomnieniach jeszcze na długo jako kapryśna i nieodczarowana - jak żadna inna Fatra. 😌</span></p></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-5617481263083691572022-10-16T16:57:00.000+02:002022-10-16T16:57:25.375+02:00Złota jesień na szlakach Gór Kamiennych cz. II - Ruprechticki Szpiczak<p><span style="font-family: Nunito;"> </span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWQsO8TIgQlFDzDV8Ggp8QdNoQnukO2YvsG2ylvvRMSShKSv5Dn4a3L5cVzeHqqJ_MReu9HA57MKpnFQh1A40EgSGi2ynMEeEssxAAw12IfXsBuU174W4JM8xVKbZxZ_pDCevgNkgHRXkerwmhjNG3mMKbs7t49ykfif0hhYG3A--6mFimpVr9cZIb7Q=s1200" style="font-family: Nunito; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWQsO8TIgQlFDzDV8Ggp8QdNoQnukO2YvsG2ylvvRMSShKSv5Dn4a3L5cVzeHqqJ_MReu9HA57MKpnFQh1A40EgSGi2ynMEeEssxAAw12IfXsBuU174W4JM8xVKbZxZ_pDCevgNkgHRXkerwmhjNG3mMKbs7t49ykfif0hhYG3A--6mFimpVr9cZIb7Q=s16000" /></span></a></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Relację z poprzedniego dnia tego wypadu znajdziecie <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/03/zota-jesien-na-szlakach-gor-kamiennych.html" target="_blank">tutaj</a>.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">***</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Poranek zaczął się bardzo miło. Wstałem wyspany zgodnie z planem o 7:30, wskoczyłem pod prysznic i przed wyjściem na śniadanie zdążyłem się jeszcze spakować i przygotować do drogi. Na śniadanko zszedłem koło ósmej i tu, zdążyłem pozytywnie dać się zaskoczyć po raz kolejny podczas swojego pobytu - mimo pandemicznych obostrzeń, w hotelu, w którym przebywałem śniadanie było naprawdę obfite i smaczne, dobierać można było do woli, choć oczywiście z uwagi na restrykcje, nie samemu a z pomocą hotelowej obsługi.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zadowolony za piętnaście dziewiąta zmyłem się na autobus czując nadzwyczajną energię do działania i nieodpartą chęć wejścia na szlak. Poranek był bardzo rześki, w powietrzu czuć było wilgoć od porannych mgieł i rosy, ale poranne słońce wydobywało wybornie kolory Wałbrzycha.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Było naprawdę miło, niemniej zdawało mi się, że jestem jedną z niewielu osób, które obserwują ten poranek z bliska - miasto ewidentnie jeszcze spało lub w salonach swoich domów zasiadało do niedzielnego śniadania.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg0T0Gp0PCpfDRtRny0KjmMDVcKiKbK0KPZfXgCx-5APuHs6rooZzV3-qfm2pxpgerOISrzZDLBoFlzEiPOQ9xAZSCchwbOUMW-r10CWUTeVUCHH3r3waS8wPUStiF8__pEnr4teEoBu1cThwHzGn8zbHRmrw6KWJiv7DCKLyiXsSj3xJE3JzfM9sb1TA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg0T0Gp0PCpfDRtRny0KjmMDVcKiKbK0KPZfXgCx-5APuHs6rooZzV3-qfm2pxpgerOISrzZDLBoFlzEiPOQ9xAZSCchwbOUMW-r10CWUTeVUCHH3r3waS8wPUStiF8__pEnr4teEoBu1cThwHzGn8zbHRmrw6KWJiv7DCKLyiXsSj3xJE3JzfM9sb1TA=s16000" /></span></a></div><span><div style="font-family: Nunito; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Leniwy poranek w Wałbrzychu</span></div><div style="font-family: Nunito; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Chwilę później stałem się także jednym z nielicznych pasażerów autobusu linii nr 7, która ponownie miała mnie dowieźć do Sokołowska. W miasteczku wysiadłem koło 10 wraz z paroma innymi osobami, przed które od razu zamierzałem się wysforować. Musicie zatem wybaczyć, ale w biegu zdążyłem zrobić zatem dosłownie jedno zdjęcie.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Powtórzę natomiast to, co powiedziałem już w poprzedniej relacji z Gór Kamiennych, Sokołowsko to urocza dolnośląska dziupelka, za którą, jak za wiele innych, trzymam mocno kciuki, gdyż ma duży potencjał turystyczny.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhumVC-w9x-X-XLN0UlqmoiPljT1BDMaNRlswKgfZ2Udu4blBHdLoWfJgTE4Z0WF7cFrMhXbBOwZ4qFiy3Y7JIaqLMRNPwII5j9oBF_JsYU9TSo-lHq4ixJdusvbEI3YvQwo-Gp6sMeiBuGAUgbxACthN_NMXVo_msPcKGeFQasqAalfiMvt12iZk7dgg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhumVC-w9x-X-XLN0UlqmoiPljT1BDMaNRlswKgfZ2Udu4blBHdLoWfJgTE4Z0WF7cFrMhXbBOwZ4qFiy3Y7JIaqLMRNPwII5j9oBF_JsYU9TSo-lHq4ixJdusvbEI3YvQwo-Gp6sMeiBuGAUgbxACthN_NMXVo_msPcKGeFQasqAalfiMvt12iZk7dgg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Sokołowsko. Wspaniała dziupelka.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">W centrum miejscowości, które dla potrzeb niniejszego posta wyznaczyły tablice informacyjne i rozstaje szlaków, skręciłem w prawo, wkraczając na szlak koloru czarnego. Znaki te prowadzą generalnie na Przełęcz Sokołowską, ale miały mi towarzyszyć tego dnia zaledwie przez chwilę.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Kilkanaście pokonanych metrów pozwoliło opuścić ostatnie zabudowania. Ze wzgórka, na który się wdrapałem "na dzień dobry" można było spojrzeć na malownicze Sokołowsko i zamykający horyzont rozłożysty Bukowiec. </span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhLyzRbpexHqhu32yQlOU755xE45X0H7dD5Bk5Rk6HlPweVy7APre3fzUTJPWmZFGsj9wB9S5F1oVmQIFKNZ-g83dpEhAiCBMQt5CxojUQ2yvZRdaU10-WeesWLVVaOaDZIoCztcDawHnnE1jlsdW5pkzlaN8oOPUezp6ptGGnPlcRM2tqxi6LEmvYCZA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhLyzRbpexHqhu32yQlOU755xE45X0H7dD5Bk5Rk6HlPweVy7APre3fzUTJPWmZFGsj9wB9S5F1oVmQIFKNZ-g83dpEhAiCBMQt5CxojUQ2yvZRdaU10-WeesWLVVaOaDZIoCztcDawHnnE1jlsdW5pkzlaN8oOPUezp6ptGGnPlcRM2tqxi6LEmvYCZA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">A może by się tak kiedyś obudzić w Sokołowsku??</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjiUKLeNq_W81j6SxUtWL_v3z6uX7ZP7cCN7OQsJ8pA3MGxywnTBkriFL22AsThImOB2sbK_Zn4j-QFmS_YMTko222UQpWz4hNkUcPaUm_Asm4lBL5X6VRDbP0-TI-pwyPz2wovuDPGTb8WkrPyUrfqZMxF4sM1aEAFPkLU4tS1ZpTXfmHQJeXDOv0dlQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjiUKLeNq_W81j6SxUtWL_v3z6uX7ZP7cCN7OQsJ8pA3MGxywnTBkriFL22AsThImOB2sbK_Zn4j-QFmS_YMTko222UQpWz4hNkUcPaUm_Asm4lBL5X6VRDbP0-TI-pwyPz2wovuDPGTb8WkrPyUrfqZMxF4sM1aEAFPkLU4tS1ZpTXfmHQJeXDOv0dlQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Magia poranka</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pierwsze minuty to jednak tylko rozgrzewka. Chwilę później na skraju lasu osiągnąłem skrzyżowanie ze szlakiem niebieskim, długodystansowym, bo prowadzącym z Wałbrzycha na Śnieżkę, z którym miałem zaprzyjaźnić się na przynajmniej godzinę. Choć o przyjaźń trzeba w tym wypadku walczyć, wszakże przez podejście na Włostową można się znienawidzić...</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEibWDDRLK9EleiaiXDIqyMdqWKjZL4aFsRSeYwGQfdcmad-nQdpL2XZL2joFWcBB2Ev7UKpnho7qniCgz6vl0RBpp2K0RelQy-d_lIyUbQSba7yGFUYNLo78sQYtrH4DvlK-hkAReNpYEOYNzsE-V883BLh-DUZPqxbaCkYOIyGnJCYDSBHm-i0EE0mhQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEibWDDRLK9EleiaiXDIqyMdqWKjZL4aFsRSeYwGQfdcmad-nQdpL2XZL2joFWcBB2Ev7UKpnho7qniCgz6vl0RBpp2K0RelQy-d_lIyUbQSba7yGFUYNLo78sQYtrH4DvlK-hkAReNpYEOYNzsE-V883BLh-DUZPqxbaCkYOIyGnJCYDSBHm-i0EE0mhQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Zamiast drugiej kawy jest podejście pod Włostową</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wszelkich piewców katorżniczych podejść, takich jak te pod Lackową, odsyłam również na Włostową gdzie wprawdzie stromizna utrzymuje się dosyć krótko, to ubawić po pachy (i ubrudzić!) się również można.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBngJiCu3eL9kue1dMSe39a3s5WZgN1AltPnH55PnENz_rwICzMxh9-GA-TQcApOVsCf2IxPpflr5SNlsxhWMc3g77_bo2DSe2lwNECwNXcbaDl-_oaBOZoV4Mp9gs9Pc9Np_JCB8u-d6XZTtEb3JD4Dw2HnBoy5BqKzO-NEAkjMYscgmEzGwX1pHMAg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBngJiCu3eL9kue1dMSe39a3s5WZgN1AltPnH55PnENz_rwICzMxh9-GA-TQcApOVsCf2IxPpflr5SNlsxhWMc3g77_bo2DSe2lwNECwNXcbaDl-_oaBOZoV4Mp9gs9Pc9Np_JCB8u-d6XZTtEb3JD4Dw2HnBoy5BqKzO-NEAkjMYscgmEzGwX1pHMAg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjaKSb2_nC0e_I7cwyG4j-XZlKCN25aK_n9CVlBkTSSLkHnqHLLdIlcyCbnJGN9smd72h-v66p4KCyEGu6uVXiKTPy-b5qvfT3RbZfkSmCQdnYA-6QyCQ10A35IjYjoL764JMIEJr-XFSWTgpzt-my-mMRkM15e06F38M1MVOj_D8vHLQtW2jGhWVEyIA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjaKSb2_nC0e_I7cwyG4j-XZlKCN25aK_n9CVlBkTSSLkHnqHLLdIlcyCbnJGN9smd72h-v66p4KCyEGu6uVXiKTPy-b5qvfT3RbZfkSmCQdnYA-6QyCQ10A35IjYjoL764JMIEJr-XFSWTgpzt-my-mMRkM15e06F38M1MVOj_D8vHLQtW2jGhWVEyIA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Koniec tego dobrego</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Taka stromizna, która początkowo towarzyszy na szlaku, nie trwa jednak przesadnie długo - powyżej 750 m n.p.m. wychodzi się bowiem na charakterystyczne wypłaszczenie, które łatwo rozpoznać, gdyż roztaczają się z niego pierwsze widoki. Zaraz dalej szlak prostopadle przecina szeroką drogę stokową, za którą czai się kolejny etap podejścia, dlatego jeśli czulibyście zmęczenie, to jest to przyzwoite miejsce na odpoczynek.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeTc97dxSbIf7Oni2Ouc2ymSR9yGSRug1snOwdxiobGlzt2eE3Uu8lKbI-MMcqL9wpBdhiWpM9mCW9uKEZZi0TygMOIdxGHQalqaIN5h9bUS8ziX7GYl66fUkgFBa5Sb0WCSufwGIiwY4P7kH_9nXRF1laNKKsi8soLHV4xfYGd2hpxHUXNiengWbLCA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeTc97dxSbIf7Oni2Ouc2ymSR9yGSRug1snOwdxiobGlzt2eE3Uu8lKbI-MMcqL9wpBdhiWpM9mCW9uKEZZi0TygMOIdxGHQalqaIN5h9bUS8ziX7GYl66fUkgFBa5Sb0WCSufwGIiwY4P7kH_9nXRF1laNKKsi8soLHV4xfYGd2hpxHUXNiengWbLCA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhoScFCRrpI20bPdYAkrE0ZIlj6D9sNl65iSQa2O1poIEbocYPpBjldhUQmzduUAlfVNt5-xv31RxyemotA2HQmS0GrBwyj0njVpJR3brRXLulavHdKyOlwCOwOQNbqNsSIe0xyYrQpsiulDRasALP3n-vhvCnba6ZTSQHFMNRzQhpNf2GpQaGoKVUFNg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhoScFCRrpI20bPdYAkrE0ZIlj6D9sNl65iSQa2O1poIEbocYPpBjldhUQmzduUAlfVNt5-xv31RxyemotA2HQmS0GrBwyj0njVpJR3brRXLulavHdKyOlwCOwOQNbqNsSIe0xyYrQpsiulDRasALP3n-vhvCnba6ZTSQHFMNRzQhpNf2GpQaGoKVUFNg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dalsza część podejścia nie wydawała mi się już tak mozolna, a i krajobraz uległ wyraźnej zmianie - las zaczął stawać się coraz niższy i rzadszy, przestrzeń wypełniły nagrzewające się wysokie trawy. Człowiek od razu zauważał, że znalazł się znacznie wyżej, choć maszerował naprawdę bardzo krótko (z Sokołowska na Włostową dotarłem w 37 minut). Może teleportu jeszcze nie wynaleziono, ale jak ktoś błyskawicznie chce zmieniać otoczenie, to jego namiastkę można znaleźć w Górach Suchych 😉</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiwjpSNnbA_TayJ2-Rn-4ZXoj0WXc3EiCLSPxL3fSOC7_onS6f6_Gk5ckCnibCsyXZwVbzJ31ygowo1qiVHKkLSRDhBRjaOwPXDdpJPShZ8cDD6L4uXKS7THSA5UA98pcMmr73DF5Q9XJUClZPkf5xqICcV7Y05ZuPVNqjWbs4KjIDpjWSIrQFWJHcpow=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiwjpSNnbA_TayJ2-Rn-4ZXoj0WXc3EiCLSPxL3fSOC7_onS6f6_Gk5ckCnibCsyXZwVbzJ31ygowo1qiVHKkLSRDhBRjaOwPXDdpJPShZ8cDD6L4uXKS7THSA5UA98pcMmr73DF5Q9XJUClZPkf5xqICcV7Y05ZuPVNqjWbs4KjIDpjWSIrQFWJHcpow=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjEAlzaJEo6v_f1rSztYzFAEnjPZmc0DTSrF7HjPczfyQSx_REKSEgMAAeIOxfbLUhEvgzRV_ZhfJMOTbPXrOcNSIZb8eBW6VGWjsingfbh3PyIij0aodaSuRa-waQpBYljVHbJlTEuEP8Ww2yueKB-fl2nHTktUA1_COgGUvPnnUbo7H_UPqFOVM9WXQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjEAlzaJEo6v_f1rSztYzFAEnjPZmc0DTSrF7HjPczfyQSx_REKSEgMAAeIOxfbLUhEvgzRV_ZhfJMOTbPXrOcNSIZb8eBW6VGWjsingfbh3PyIij0aodaSuRa-waQpBYljVHbJlTEuEP8Ww2yueKB-fl2nHTktUA1_COgGUvPnnUbo7H_UPqFOVM9WXQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Tak to ja chcę wędrować</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wierzchołek Włostowej jest wprawdzie porośnięty na tyle, że skutecznie odbiera możliwość oceny okolicy z wysokości 903 m n.p.m., ale sąsiednia Kostrzyna już na delektowanko panoramami pozwala. Z takimi planami w głowie minąłem więc bez większych ceregieli pierwszy zdobyty szczyt tego dnia i rozpocząłem krótkie zejście.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiT_L-mqJL1oXwSgvGqTdltuTNIMTb2AisGlR3lDkdL4I3uM1q9gwpLiANNQHPXiAJcmu6YCTNmdKjXDKfPpXC2-CU6_4ltZAADFNRKTp3aZ4LajnS_Ir-KynWLkL9XBT75Av5QXYtiSDLromwQ8I6Uvd5heAhhdUOjTZrqiQR7EZzt2isE3617hxTBzw=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiT_L-mqJL1oXwSgvGqTdltuTNIMTb2AisGlR3lDkdL4I3uM1q9gwpLiANNQHPXiAJcmu6YCTNmdKjXDKfPpXC2-CU6_4ltZAADFNRKTp3aZ4LajnS_Ir-KynWLkL9XBT75Av5QXYtiSDLromwQ8I6Uvd5heAhhdUOjTZrqiQR7EZzt2isE3617hxTBzw=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Siodło znajdujące się między Włostową a Kostrzyną jest bardzo płytkie, dlatego bardzo sprawnie, w kilka minut, osiągnąłem wspomniany punkt.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wizytę na szczycie tradycyjnie zacząłem od krótkiej sesji foto - widoki z Kostrzyny są wprawdzie ograniczone do północnej wystawy, ale panorama ma w sobie coś co przyciąga uwagę na dłużej. I nie chodzi tu o to tylko, że dostrzeżemy stąd zarówno Lesistą Wielką, Stożka Wielkiego, Dzikowca czy Borową - bardziej o jakąś dzikość tego widoku. Rozległy i porośnięty lasem masyw Bukowca znajduje się na wyciągnięcie ręki, a że Kostrzyna jest szczytem bardzo stromym, przez co nie widzimy co znajduje się poniżej nas, to można sobie wyobrażać, że pod sobą mamy jakiś głęboki, szumiący wąwóz.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi_Eh1wlHp4pWxS5AjE7U9dChbupfthiSByTnUYADvs5n_V-GD3vdPqCupm3fyX_IMbUqOO7G-oPUz7ugmmBm4pKNWuNf9D8Oa-YBFBb1xVPYNbVIvZkkQsZ1b6kgy3UIEqQRURQTlDsETAtDi2i8IsQxrB6qFwoN2n3BtyjGcnf7avDqpAiD6kitq-kg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi_Eh1wlHp4pWxS5AjE7U9dChbupfthiSByTnUYADvs5n_V-GD3vdPqCupm3fyX_IMbUqOO7G-oPUz7ugmmBm4pKNWuNf9D8Oa-YBFBb1xVPYNbVIvZkkQsZ1b6kgy3UIEqQRURQTlDsETAtDi2i8IsQxrB6qFwoN2n3BtyjGcnf7avDqpAiD6kitq-kg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhN4ATNXr2yhsjeAC5QjZNM7f_bmdlTwfjtIWqfb3SyPKEsDeB07imEFJ9uY0rAfcr8D08y-sSIXD4U0NaKXEM2_2R5IEw8sHL7LBMFgDaQEUddunXebUnuRY6WRQ2Iv3VNKppxgDV5k4W55hZb3nZ4OdPeBK2F27iE2rVmgYsVtkD7PsqKLeHOLF3nvw=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="565" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhN4ATNXr2yhsjeAC5QjZNM7f_bmdlTwfjtIWqfb3SyPKEsDeB07imEFJ9uY0rAfcr8D08y-sSIXD4U0NaKXEM2_2R5IEw8sHL7LBMFgDaQEUddunXebUnuRY6WRQ2Iv3VNKppxgDV5k4W55hZb3nZ4OdPeBK2F27iE2rVmgYsVtkD7PsqKLeHOLF3nvw=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjk9TzvUe0MuyYdlbB6ywsQg6Z-VeVtGLqwB6B3kK1c9stuqDFNHueS6yt2DG0acePcSe6N-ZjgXObzADI87mKWXsMXcyqiz3wWAcmGG-Hc9BfOFvMNpUPPtHAztNFeo9yRId4Eelw1yhagWylXU8gBCIMSPP3PTUDdxCMeK1B7HeSUVY5bvG7Y_YBHww=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjk9TzvUe0MuyYdlbB6ywsQg6Z-VeVtGLqwB6B3kK1c9stuqDFNHueS6yt2DG0acePcSe6N-ZjgXObzADI87mKWXsMXcyqiz3wWAcmGG-Hc9BfOFvMNpUPPtHAztNFeo9yRId4Eelw1yhagWylXU8gBCIMSPP3PTUDdxCMeK1B7HeSUVY5bvG7Y_YBHww=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhi2F9WaIvY6akZA2_Eqi0u0W2rWF17IFynO-TMevukKCkObto_v9iRGheAXdAxqpD8qqofdU0-hQmPJMrAjnfsT-SCULAZjPpnnkjdR97_plO76FuJdNaLNYPpMjTeuCTRDzp4DPqSaCgi_5Nxsl8Uo-Gqx8lUZQGA-8qx7pWBs-MAFjgHAg_WY8nbBA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhi2F9WaIvY6akZA2_Eqi0u0W2rWF17IFynO-TMevukKCkObto_v9iRGheAXdAxqpD8qqofdU0-hQmPJMrAjnfsT-SCULAZjPpnnkjdR97_plO76FuJdNaLNYPpMjTeuCTRDzp4DPqSaCgi_5Nxsl8Uo-Gqx8lUZQGA-8qx7pWBs-MAFjgHAg_WY8nbBA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Po rozgrzaniu migawki aparatu sięgnąłem po plecak i spocząłem z myślą przerwy na drugie śniadanie. Wprawdzie nie byłem o tej porze jeszcze przesadnie głodny, ale w głębi duszy przeczuwałem, że na Szpiczaku nie ma co liczyć na pustki, które umiliłyby mi posiłek. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">W zupełnej ciszy zjadłem więc drożdżówkę i z podniesionym poziomem cukru ruszyłem w dalszą drogę. Rzecz to generalnie przydatna - zaraz za wierzchołkiem czai się bowiem kamieniste i strome zejście, na którym można wspaniale pozbawić się godności. To o czym jednak warto pamiętać - przy czym do czego raczej nie zachęcam przy ładnej pogodzie - to możliwość ominięcia Kostrzyny przyjemnym trawersem poprowadzonym po południowej stronie grzbietu. W totalnej mgle lub deszczu rozwiązanie to wydaje się warte rozważenia.</span></div></span><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh5-AaHRwbFn8WWEy9I7CmGbTwK9Owu93ok7SQzUNzt_qBsGWuy9YUnsR-MGR_PQOJqc11xUZykxFRfgzYkll4Nt_ZKDSewKdZkY0_uErCjLXv6WpP4gqhIjKigZD2_80tznxFgAakZ6guwfqhNZzu2BiMBK7m2i56rEKDl9qDlOtAixqkYM9iPUC6H-w=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh5-AaHRwbFn8WWEy9I7CmGbTwK9Owu93ok7SQzUNzt_qBsGWuy9YUnsR-MGR_PQOJqc11xUZykxFRfgzYkll4Nt_ZKDSewKdZkY0_uErCjLXv6WpP4gqhIjKigZD2_80tznxFgAakZ6guwfqhNZzu2BiMBK7m2i56rEKDl9qDlOtAixqkYM9iPUC6H-w=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trawersem można ominąć także trzeci szczyt - Suchawę. Zachodnie jej zbocze też należy do grupy tych najbardziej imponujących w Górach Suchych - a być może i w całych Górach Kamiennych, natomiast niech Waszej uwadze w trakcie zmagań nie umknie miły widok na stronę czeską, który będzie tym lepszy, jeśli pozwolicie sobie na delikatne zejście ze ścieżki i wejście w krzaki borówek rosnących obok.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgSF8uP7SdQdNsR21z9GDFGaoVAmDntMiu4Bb8seZNX_FHtMF6vSoBjP-YB1EIoUcQjFBjKxQSamYnXjvmnQmQeIVfNFmUhvcc-NeYnV_tyvGsAI5lOGxYoqwSD7pfc4qnGqtmfhS8AiRfNj5oLPRpSdJ1lF7yf0iFTi6NYtO1aTiUOFtNdeCV1MXyZXA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgSF8uP7SdQdNsR21z9GDFGaoVAmDntMiu4Bb8seZNX_FHtMF6vSoBjP-YB1EIoUcQjFBjKxQSamYnXjvmnQmQeIVfNFmUhvcc-NeYnV_tyvGsAI5lOGxYoqwSD7pfc4qnGqtmfhS8AiRfNj5oLPRpSdJ1lF7yf0iFTi6NYtO1aTiUOFtNdeCV1MXyZXA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sama Suchawa, podobnie jak Włostowa, jest zarośnięta, dlatego nie zapada szczególnie w pamięć. Zejście w stronę Rozdroża pod Waligórą jest już jednak bardzo łagodne, w klimacie, który dla mnie, może krzywdząco dla samych Sudetów trochę, nazwałbym typowo sudeckim.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z perspektywy czasu i nabrania różnych doświadczeń oczywiście wiem, że jest to lekka manipulacja, ale z czasów wczesnego dzieciństwa i pierwszych wyjazdów Sudety zawsze mi się kojarzyły jako gęsto porośnięte, płaskie i nudne wręcz góry, które wzbudzały we mnie wrażenie, że jest to jakiś zapadły koniec świata (no, Polski). </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dziś bym się pod tym nie podpisał, natomiast poniekąd sam siebie rozumiem. Jako bardzo mały dzieciak jeździłem z rodzicami do Polanicy-Zdroju, potem przyszły pierwsze "poważniejsze" piesze doświadczenia z Sudetami podczas majówki w Starym lub Nowym Gierałtowie - miałem chyba wtedy z 7-8 lat. Pamiętam błotniste szlaki zawalone starym śniegiem w niższych partiach Masywu Śnieżnika, trochę wczesnej wiosny w Górach Bialskich i Złotych. Potem w kolejnych latach bardzo często jeździliśmy w Góry Opawskie i wreszcie w Jesioniki - tak wreszcie przy okazji wizyty na Pradziadzie jednak się okazało, że trochę alpejskiej rzeźby można w Sudetach znaleźć - swoją drogą kto nie był, polecam szlak niebieski przez Wielki Kocioł w Jesionikach. Potem przyszedł czas na Karkonosze i dopiero po nich trafiłem w Góry Stołowe - czyli wszelkie te góry, które potencjalnie mogłyby przekonać mnie do zmiany mojej tezy.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale taki obraz Sudetów utrwalił mi też sam Dolny Śląsk - kto z Was jeździł w te wszystkie tereny przygraniczne początkiem lat 00., to doskonale powinien wiedzieć o co chodzi. Ruina na ruinie. Jeszcze przed wejściem do Unii, miejscami krajobraz jak świeżo po wojnie, do tego ślady powodzi z 97. Tylko pociągów na początku dużo więcej było, również tych dalekobieżnych. Do dziś pamiętam w tabeli odjazdów z gliwickiego dworca rubrykę z pociągiem do Stronia Śląskiego, choć z czasem i te zniknęły wraz z nadejściem "ostrego cięcia".</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z czasem jednak Dolny Śląsk mocno się zmienił, tak jak zmieniło się także moje osobiste podejście do tych terenów...</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjVxncPqo1DYhYNnRrRHeVHy82B4A3mCcB3_n7slFKalJqrKfKJAqFA_d3W8bea116TsqcAFZxjR8Cu2xwhAcrdjzIKif-IOiLmeqWFsfiA5w8w0aAoV3Np9v6hp332lXatC4HsN_iFl0wLPyV238Y8Z93Yps5D-VxbNErtA63xkoI0-gS4v4Qw9VcgUg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjVxncPqo1DYhYNnRrRHeVHy82B4A3mCcB3_n7slFKalJqrKfKJAqFA_d3W8bea116TsqcAFZxjR8Cu2xwhAcrdjzIKif-IOiLmeqWFsfiA5w8w0aAoV3Np9v6hp332lXatC4HsN_iFl0wLPyV238Y8Z93Yps5D-VxbNErtA63xkoI0-gS4v4Qw9VcgUg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na Rozdrożu pod Waligórą, które jest sporym skrzyżowaniem kilku leśnych traktów, w związku z czym znajduje się tam między innymi spora wiata, odpoczywało dużo ludzi, dlatego sprawnie czmychnąłem na szlak koloru czarnego.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I tu jedna cenna uwaga znów - pamiętajcie, że idąc w stronę Szpiczaka nie musicie iść tak jak, bo szlak czarny idzie na około - najkrótszą drogą jest spacer wzdłuż szlaku rowerowego, z którym szlak czarny łączy się nieopodal granicy.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;">Niemniej z uwagi na liczne grupy ja postanowiłem drogi trochę nadłożyć 😁</span></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0lUcPf2AR7nrMpBxNDpBdEhV_0aQVxvYLn13e6fhNYSBwGRAKX3EjcW8ZdnF_ejsJFnIhv6SSfXiQhW88BAOO8No1itSiUHloayTK5wswayXBank4gaakAopuw_Mfz-hPWbLZf6JcDM78AZSFIub9wHLgjPOZuqSf6Ogb0-7wEhA8tpoMznTnDm6RSQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="801" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi0lUcPf2AR7nrMpBxNDpBdEhV_0aQVxvYLn13e6fhNYSBwGRAKX3EjcW8ZdnF_ejsJFnIhv6SSfXiQhW88BAOO8No1itSiUHloayTK5wswayXBank4gaakAopuw_Mfz-hPWbLZf6JcDM78AZSFIub9wHLgjPOZuqSf6Ogb0-7wEhA8tpoMznTnDm6RSQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po 25 minutach dotarłem na Przełęcz pod Szpiczakiem, gdzie przeskoczyłem na wiodący wzdłuż granicy na obszarze Gór Kamiennych szlak koloru zielonego. Nie wiem czy jest on najdłuższym szlakiem zielonym w Polsce, ale z pewnością jest jednym z dłuższych - wiedzie bowiem z Tłumaczowa w okolicach Nowej Rudy aż po Słonecznik w Karkonoszach.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: medium;">Podejście na Szpiczaka od północy jest strome i dosyć "wyrobione", ale co najbardziej zaskakujące - dosyć długie. Wydawało mi się, że wspinaczka trwa naprawdę długo, a wrażenia potęgowały spowalniające mnie tłumy ludzi, które wracały z wierzchołka.</span><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjQdVbw-cxDLYB6cZeZl5GzUtdaWCT5SfpZcGHYAatfGzqdLbM184dT8cZUHm0iKMZA2IZLqjkqx7MvsKlH3MEEbgPMP9875TCiam4nRe6SciNRw3mym60NOCz3Yk983t137ZEkpOHueuJw2QpbE99u8HPckI6DGrA0oUFQFgc0seBE74K9KKNbhpx72Q=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjQdVbw-cxDLYB6cZeZl5GzUtdaWCT5SfpZcGHYAatfGzqdLbM184dT8cZUHm0iKMZA2IZLqjkqx7MvsKlH3MEEbgPMP9875TCiam4nRe6SciNRw3mym60NOCz3Yk983t137ZEkpOHueuJw2QpbE99u8HPckI6DGrA0oUFQFgc0seBE74K9KKNbhpx72Q=s16000" /></a></div><br /><span style="font-size: medium;">Wierzchołek mnie bardzo pozytywnie zaskoczył. Choć wiedziałem oczywiście o wieży i roztaczających się z niej widokach, to jakoś umykała mojej uwadze do tej pory obecność tak rozległej i przyjemnej hali, wręcz niespotykanej w tych okolicach.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEguqBPsujSmQxmtxUdliM9JWb4mahp_WKDlOEZZZGaPd-d2MAljEWxXSrsi1-bX5fHKBFtSC5NIZc3zDz8N0FpcpP0sT5MccuSURxAAdX6uElQZIWrluGcovsB4J2xn9YLKf79pzFy8l56nOR5O5wxndfY1FIk9qdKT77TPCqIb8XAZ9BKhhX44KLiAiQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="760" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEguqBPsujSmQxmtxUdliM9JWb4mahp_WKDlOEZZZGaPd-d2MAljEWxXSrsi1-bX5fHKBFtSC5NIZc3zDz8N0FpcpP0sT5MccuSURxAAdX6uElQZIWrluGcovsB4J2xn9YLKf79pzFy8l56nOR5O5wxndfY1FIk9qdKT77TPCqIb8XAZ9BKhhX44KLiAiQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgKwy9MXaQkeRgNBsOukIUml4V847IxBeHW-tR_YDq-gfflAgLwCky6kxcTYA9iEey0EnzRN_c1DZU68wBFJyw00fFwpGo6CtdEtS3TQSr1zI5hP-_oHFftgKgOfz5-xZI1vBcJf1PYWkG0-RbKHz6NwMAzGmcZRsjSi29vRBwQrr6eCDlIZEMPVJOr3A=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgKwy9MXaQkeRgNBsOukIUml4V847IxBeHW-tR_YDq-gfflAgLwCky6kxcTYA9iEey0EnzRN_c1DZU68wBFJyw00fFwpGo6CtdEtS3TQSr1zI5hP-_oHFftgKgOfz5-xZI1vBcJf1PYWkG0-RbKHz6NwMAzGmcZRsjSi29vRBwQrr6eCDlIZEMPVJOr3A=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jednak nie ukrywajmy - głównym powodem dla którego się tu zjawiłem była wieża widokowa, o której myślałem od kiedy dawno dawno temu przeczytałem o niej u Skadi a być może jeszcze wcześniej u Artura z Gór ponad chmurami. Zachwalali, zachwalali i wreszcie dotarłem!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sama wieża architektonicznie nie porywa, natomiast bez wątpienia widok z niej jest dużo rozleglejszy niż z dołu. Jest też naprawdę interesujący dla każdego, kto lubi sprawdzać się topograficznie i z uwagi na położenie całkiem fotogeniczny - choć pod tym względem akurat trudno tu znaleźć kadr, który wbijałby się w pamięć i jednoznacznie kojarzył z tym miejscem. Jednak bez wątpienia chętnie bym tu wrócił na wieczór i został do rana by osobliwości poszukać o tych najbardziej subtelnych porach.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjXhkMZWYFskWClKfVeHULHyaj14AGqknrKACt_e7RO-ghG7ovpxyk8L3rS2-eDy2i4sSo3gYEIGCo72GWKpyhl6_jhUr8oVQHGL3Ha6MYTr1gLxZf1Xzpy3ptHs2PWC0dU1SlzpgRVeYxaoKetopFTZrMZzjd8pEAoyUIjQmtZlvQ69SINECgl1e3QyA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjXhkMZWYFskWClKfVeHULHyaj14AGqknrKACt_e7RO-ghG7ovpxyk8L3rS2-eDy2i4sSo3gYEIGCo72GWKpyhl6_jhUr8oVQHGL3Ha6MYTr1gLxZf1Xzpy3ptHs2PWC0dU1SlzpgRVeYxaoKetopFTZrMZzjd8pEAoyUIjQmtZlvQ69SINECgl1e3QyA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Na ostatnim planie Góry Sowie z Wielką Sową na czele</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhIymmoOVIAyQVBOfqWko9OBzxw1Pn8sGD1bQlVlekhoAbq8i99qQXsB5dlt2057VhGohANaa1dhLUOjxpR7WlFV8JI11nDhaDmi6jIK4zu7BcaC2_y3qtRfU3eulNQfETmagST5Ztu_j3V63bcfci53WxZNngGqR-ZzmGDAUaVVYC24lGjX-qYQgk3pQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="693" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhIymmoOVIAyQVBOfqWko9OBzxw1Pn8sGD1bQlVlekhoAbq8i99qQXsB5dlt2057VhGohANaa1dhLUOjxpR7WlFV8JI11nDhaDmi6jIK4zu7BcaC2_y3qtRfU3eulNQfETmagST5Ztu_j3V63bcfci53WxZNngGqR-ZzmGDAUaVVYC24lGjX-qYQgk3pQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Grzbiet graniczny i perspektywa aż po Góry Stołowe</span></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjAYj6z0aUJDRS2dQH7bdCBqIc_x2759iFJq_UFs_umZdlEworFEY0vaJULhFq-E7xbtHNr5U8VSltJH_bbGxjYKnXz_Zvards74QCyHsCRr4mfBlvrnDheHopJoIAG9CbsmUTBdumaHb4ACT7dpT61IEdHe_YVtmJAdv8hkMbjzDuCi0vu6B-Oq8YfPQ=s1200" style="font-family: "Times New Roman"; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjAYj6z0aUJDRS2dQH7bdCBqIc_x2759iFJq_UFs_umZdlEworFEY0vaJULhFq-E7xbtHNr5U8VSltJH_bbGxjYKnXz_Zvards74QCyHsCRr4mfBlvrnDheHopJoIAG9CbsmUTBdumaHb4ACT7dpT61IEdHe_YVtmJAdv8hkMbjzDuCi0vu6B-Oq8YfPQ=s16000" /></span></a><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A na południu - Broumovsko...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhnUfwOFapMTekQIeWWnPZo-1kHet7hhayCokpsmBU0eip3OknFPOZeCqWw7TeKO5ULgNmMxrHNgRwmE5klrNxSvnxefdAlcITLFEJs3o-dUS7o54aACpu-9Xmt9GQOMmzBd87GIVfJ1ph2fEGRvr05NZq3gfLrf5CIrWF_ZIgwEWs2olIO-DlNb8ZwuA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhnUfwOFapMTekQIeWWnPZo-1kHet7hhayCokpsmBU0eip3OknFPOZeCqWw7TeKO5ULgNmMxrHNgRwmE5klrNxSvnxefdAlcITLFEJs3o-dUS7o54aACpu-9Xmt9GQOMmzBd87GIVfJ1ph2fEGRvr05NZq3gfLrf5CIrWF_ZIgwEWs2olIO-DlNb8ZwuA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">A tam na horyzoncie Karkonosze...</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWQsO8TIgQlFDzDV8Ggp8QdNoQnukO2YvsG2ylvvRMSShKSv5Dn4a3L5cVzeHqqJ_MReu9HA57MKpnFQh1A40EgSGi2ynMEeEssxAAw12IfXsBuU174W4JM8xVKbZxZ_pDCevgNkgHRXkerwmhjNG3mMKbs7t49ykfif0hhYG3A--6mFimpVr9cZIb7Q=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjWQsO8TIgQlFDzDV8Ggp8QdNoQnukO2YvsG2ylvvRMSShKSv5Dn4a3L5cVzeHqqJ_MReu9HA57MKpnFQh1A40EgSGi2ynMEeEssxAAw12IfXsBuU174W4JM8xVKbZxZ_pDCevgNkgHRXkerwmhjNG3mMKbs7t49ykfif0hhYG3A--6mFimpVr9cZIb7Q=s16000" /></span></a></div></span><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Centralna część Gór Suchych - z lewej Waligóra ostro opadająca ku Przełęczy Trzech Dolin</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Zaliczyłem wszystkie cztery strony platformy i zszedłem do podstawy wieży, zastanawiając się gdzie spocząć. I tu śmieszna sprawa - mimo, że wierzchołek Szpiczaka jest odsłonięty to znalezienie miejsca na relaks wcale nie było proste - wszystkie "tradycyjne" miejsca były zajęte, a ładowanie się w wysokie i dosyć kłujące trawy nie do końca mi odpowiadało. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Siedziałem nieopodal wieży bez ruchu dłuższą chwilę, bacznie przy tym jednak obserwując ruch na szlakowej ścieżce. Gdy nieco się przerzedziło, a sylwetki ostatnich turystów zdążyły zniknąć w oddali, nim pojawiali się ich naśladowcy, uznałem, że warto wykorzystać lukę i samemu ruszyć w dalszą drogę.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Początkowy odcinek musiałem powtórzyć, ale po powrocie do granicznego rozdroża porzuciłem szlak pieszy na rzecz szlaku rowerowego wiodącego wschodnimi zboczami Waligóry (między innymi). To najkrótsza droga z Przełęczy Trzech Dolin na Szpiczak.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhY92ggr1O9Q_6G0_k_-iEeoFKJjEZX2o-JVpdr9WviICs6R6P3eTkWFLzJTUkd8LZZ9GywKBFU4LDRn7JQbFUkxCb82YkOQW1k-0sAr6G7m2OZasi7l7uNr1rGNFA8PPV9wR4mf5-5QuSEXfQ9GKAMX2AZkzliqwKyYFMD_4s6l2xERveybka5PbtkIQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhY92ggr1O9Q_6G0_k_-iEeoFKJjEZX2o-JVpdr9WviICs6R6P3eTkWFLzJTUkd8LZZ9GywKBFU4LDRn7JQbFUkxCb82YkOQW1k-0sAr6G7m2OZasi7l7uNr1rGNFA8PPV9wR4mf5-5QuSEXfQ9GKAMX2AZkzliqwKyYFMD_4s6l2xERveybka5PbtkIQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Kilkadziesiąt minut marszu upłynęło mi na dosyć jednostajnej wędrówce. Wariant ten jest dosyć nudny, poza jednym drobnym wyjątkiem - mniej więcej w połowie drogi mija się punkt widokowy, który tamtego dnia, w jesiennych warunkach, absolutnie chwytał za gardło.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhwMOQMarDwI1dk5NgjTEUNkeAIJvYPpZmXumjOKc_tsD7yg3C2UQC7mf-DwJgjbJo6rd33QDtv2a1mLRw_ZNqWfg_yvLuXIVtTwZaQpVKMjrN6UfJkJLVTZ8TdVZtKuJNB8ej4jf6H5WWVjQ9m98w8HRXaH7JX2mMrY71w01ElY5i2EbHQVHpeV3-u-w=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="672" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhwMOQMarDwI1dk5NgjTEUNkeAIJvYPpZmXumjOKc_tsD7yg3C2UQC7mf-DwJgjbJo6rd33QDtv2a1mLRw_ZNqWfg_yvLuXIVtTwZaQpVKMjrN6UfJkJLVTZ8TdVZtKuJNB8ej4jf6H5WWVjQ9m98w8HRXaH7JX2mMrY71w01ElY5i2EbHQVHpeV3-u-w=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Mój zachwyt był jednak chwilowy, bo im bliżej byłem Andrzejówki, tym większe czułem zniechęcenie. Zachciało mi się na Szpiczaku czegoś do jedzenia i uznałem, że wybiję się ponad swoją niechęć do egzystencji w tłumie, choć wiedziałem, że moje chciejstwo zostanie pokarane.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">No i rzeczywiście sytuacja pod Andrzejówką nie tylko wprawiła mnie w lekkie zakłopotanie, co wręcz podniosła ciśnienie, gdy jeszcze przed wejściem do schroniska zobaczyłem jak absolutnie nieprzejmujący się brakiem wolnych miejsc na parkingach kierowcy swobodnie rozjeżdżają zieleń i wjeżdżają na okoliczne trawniki, nawet powyżej schroniska.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgP_xCNWJqJsXFX3yl8xfRxm9wt0JO63hAc2iMXkdgrec7ZYVSrDcZAkx1DFNmVlpvgb-9xwonZcuxQpyE3OsDqmTbW69RzJ14IYhbJMWBZJ07Xl5G2LN-3xJ3RboakozI0eaWuTqIdoHEJntwAQ6-CAy9CMkYvrOX8ZS7IQR-XB5GQDQBqmcxt6Bf8Fw=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgP_xCNWJqJsXFX3yl8xfRxm9wt0JO63hAc2iMXkdgrec7ZYVSrDcZAkx1DFNmVlpvgb-9xwonZcuxQpyE3OsDqmTbW69RzJ14IYhbJMWBZJ07Xl5G2LN-3xJ3RboakozI0eaWuTqIdoHEJntwAQ6-CAy9CMkYvrOX8ZS7IQR-XB5GQDQBqmcxt6Bf8Fw=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zupa pomidorowa, którą zamówiłem, była gęsta i przypominała bardziej krem, dlatego po jej zjedzeniu poczułem się syty. Nie przedłużałem jednak swojego pobytu bardziej niż to było konieczne i po przełknięciu ostatniej łyżki sięgnąłem po plecak i po uporaniu się z segregacją śmieci, ruszyłem w dalszą drogę. Miałem jednak drobny problem z odnalezieniem szlaku - nie byłem pewien czy ścieżka, którą wybrałem jest właściwa. </span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgE8jcGyYdATI1t_Yvsdp02g21Sbm8W3Z828HMTVjSBETzK7MZ2zg4ygOZg-5gGH8H73iRbdZXTlPn-_9hV8-w156LbfPmpxF5o3BRWlE3MPmPGBT2k-HUQhp6U4SDQGsGyXIfqfzm3P5zmagvJM6AXwFTpvg4Ct_y2Er0oxtsLFrCM4MkY5CfBtrStrA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgE8jcGyYdATI1t_Yvsdp02g21Sbm8W3Z828HMTVjSBETzK7MZ2zg4ygOZg-5gGH8H73iRbdZXTlPn-_9hV8-w156LbfPmpxF5o3BRWlE3MPmPGBT2k-HUQhp6U4SDQGsGyXIfqfzm3P5zmagvJM6AXwFTpvg4Ct_y2Er0oxtsLFrCM4MkY5CfBtrStrA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjIjfTRe59R6LQTmqgWORMt8HflW-mhX4ZfYRq-P1gYSL1A0ylYkvOhvclOL1fKkpCEEbf9j9sOaQmmBvfP42rWsgn-1p_pU4GoVN0iA0G9MXSBqcJXSfTLbwcN3bchY5m-BzQwvsX2IBVSANDDtTlE1EmHrOPmp7sQKH-pIi65Hsiflxg6Gs6w1YQ5fQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjIjfTRe59R6LQTmqgWORMt8HflW-mhX4ZfYRq-P1gYSL1A0ylYkvOhvclOL1fKkpCEEbf9j9sOaQmmBvfP42rWsgn-1p_pU4GoVN0iA0G9MXSBqcJXSfTLbwcN3bchY5m-BzQwvsX2IBVSANDDtTlE1EmHrOPmp7sQKH-pIi65Hsiflxg6Gs6w1YQ5fQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trochę to trwało nim się upewniłem, że idę na pewno dobrze. Nieoczywisty przebieg szlaku mógł jednak sugerować ograniczoną liczbę turystów i rzeczywiście dość szybko gwar dobiegający z trwającego wokół Andrzejówki pikniku ucichł, a ja mogłem się cieszyć pięknem jesiennych Gór Kamiennych.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi9wWVCYWxzaGR1gCEAbfvFWiXb4OOxNVrYYY_PJw6jh6sFlshu_zvrG9nMMT62gntmhAeQkegTEF2RP91ncW5-HYbyllOURoTaC16acARIjJ6RqLyk0cnpD9OdRXmQMG8A8fXQak0zyCzoguPuiPVxYw0V9AqOlygVYogp6pdsgbQ_f6tYraa7qwfPlg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi9wWVCYWxzaGR1gCEAbfvFWiXb4OOxNVrYYY_PJw6jh6sFlshu_zvrG9nMMT62gntmhAeQkegTEF2RP91ncW5-HYbyllOURoTaC16acARIjJ6RqLyk0cnpD9OdRXmQMG8A8fXQak0zyCzoguPuiPVxYw0V9AqOlygVYogp6pdsgbQ_f6tYraa7qwfPlg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tego dnia musiałem być jednak wyjątkowo rozkojarzony, bo nieopodal siodła między Krzywuchą i Bukowcem przegapiłem odbicie czerwonego szlaku, który skręcał w tamtym miejscu w prawo. Zorientowałem się dosyć szybko, po profilu terenu i straciłem maksymalnie 10 minut, niemniej warto być wyczulonym w okolicy 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Bukowiec, na który dotarłem w wyniku nieprzewidzianych zdarzeń nieco później, mnie nie porwał szczególnie - zarośnięta polana z tabliczką szczytową - ale w popołudniowym słońcu było tu i tak miło.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3Rh3oXcXHdoOuaTNiKIYCCB16TSw6VtMZ8U4lzAch9mmB4aehXOvxpjD69juA2Ot_fCqBQVvwnzEqCCXFcZiq732XNv38uqW2dBnWZzvBxQT9tPwHen_WYaXvBIcAtmtY2FauwTXEq4WIqml_NVRQVG9gHqBHFc5ZMo1scCZ-1cXIK8Qnjn4gY42x-A=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh3Rh3oXcXHdoOuaTNiKIYCCB16TSw6VtMZ8U4lzAch9mmB4aehXOvxpjD69juA2Ot_fCqBQVvwnzEqCCXFcZiq732XNv38uqW2dBnWZzvBxQT9tPwHen_WYaXvBIcAtmtY2FauwTXEq4WIqml_NVRQVG9gHqBHFc5ZMo1scCZ-1cXIK8Qnjn4gY42x-A=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zdecydowanie ciekawiej dzieje się jednak po północnej stronie szczytu. Aby móc tego doświadczyć, pożegnałem się z czerwonym szlakiem, który na powrót sprowadziłby mnie do Sokołowska, i obrałem szlak koloru niebieskiego szybko wyprowadzający na kolejną, tym razem nieco większą śródleśną polanę. Choć także i tam próżno było szukać widoków, to miejsce zdecydowanie miało bardzo przyjemny klimat. </span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg7miTmXCUaTxLJXZbpiapMUUxvXDSsGywBi10-jnqerbe2uvUC8VKP8l2W40-lZ11qKv4NG9qjXSTjgB5UlO5p3OkR-ZYZOCFD-OUnJwnqCluw8Zb4z-OzoP75kbmIAKETR9nKHoljIcSe_cx7moqM4Rr6_CRF2v1IaNv3tnoOzKsE388XOYbATPkqAA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="762" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEg7miTmXCUaTxLJXZbpiapMUUxvXDSsGywBi10-jnqerbe2uvUC8VKP8l2W40-lZ11qKv4NG9qjXSTjgB5UlO5p3OkR-ZYZOCFD-OUnJwnqCluw8Zb4z-OzoP75kbmIAKETR9nKHoljIcSe_cx7moqM4Rr6_CRF2v1IaNv3tnoOzKsE388XOYbATPkqAA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjB-JwUESnqBjaVyoiNubYZLOd-XjR2ZvzENh2uTXPA7VgLKnektvrw3WdRpN4BJe7T_rnSESJkQeQ805VB3SjwXc9hy1R0bTrUqSlx8nXFsZrCoG7E4Cm4kkjwwBUIcatYSvrPRwJTus2VNnYCwuT70P0Jfw1H3p0bUhFe51ZWDZsp8aI-n_BemwR3rQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjB-JwUESnqBjaVyoiNubYZLOd-XjR2ZvzENh2uTXPA7VgLKnektvrw3WdRpN4BJe7T_rnSESJkQeQ805VB3SjwXc9hy1R0bTrUqSlx8nXFsZrCoG7E4Cm4kkjwwBUIcatYSvrPRwJTus2VNnYCwuT70P0Jfw1H3p0bUhFe51ZWDZsp8aI-n_BemwR3rQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Nieco dalej szlak mijał przecinkę leśną, którą znajduje się na bardzo stromym zboczu Bukowca, co w połączeniu daje wykwintne panoramy na pobliskie miejscowości i masyw Chełmca przede wszystkim. </span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiu_eTGhvFyAuYDS29vkqgAptJ9OQYFomrJuDWUkgyoRWbuFg8blp7oAHLOnCnwGt3LD1IJe7QxOD2JA4xpiymNioPaGA_1pBXCdUd7QL1vtzHFf51iAQuVjTadSJakrFsTGAz0zbNcJketrsrsUSrSHOn7-noR0Oil4Q2SYwD4NTN_-YS76ZadriOmFQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="748" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiu_eTGhvFyAuYDS29vkqgAptJ9OQYFomrJuDWUkgyoRWbuFg8blp7oAHLOnCnwGt3LD1IJe7QxOD2JA4xpiymNioPaGA_1pBXCdUd7QL1vtzHFf51iAQuVjTadSJakrFsTGAz0zbNcJketrsrsUSrSHOn7-noR0Oil4Q2SYwD4NTN_-YS76ZadriOmFQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiOmx9aLZiucEh9ql7Gfua3loY3P8fB4WEDyU8k-axFZJJwDKpn7M5PuNpa17Rs0q1PuwdeUEwK6cEE2urAfeRVSi-znqU59Ph7upbtUOxuaV6sj2upUSnpH4YzU9HxuiwiHxStcBk6ibAhdxx0zUMPWfRZf4KVGaJ7JWOYaO85OBynmt6yMDE-9ROAsw=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiOmx9aLZiucEh9ql7Gfua3loY3P8fB4WEDyU8k-axFZJJwDKpn7M5PuNpa17Rs0q1PuwdeUEwK6cEE2urAfeRVSi-znqU59Ph7upbtUOxuaV6sj2upUSnpH4YzU9HxuiwiHxStcBk6ibAhdxx0zUMPWfRZf4KVGaJ7JWOYaO85OBynmt6yMDE-9ROAsw=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zatrzymałem się w tym urokliwym miejscu na chwilę, był to bowiem tak naprawdę ostatni moment by popatrzeć na góry "z góry". Kawałek dalej rozpoczynało się już strome zejście i nim się obejrzałem wylądowałem na skraju łagodnych wzgórz położonych między Unisławiem Śląskim a Sokołowskiem.</span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjsrSiamDuRg_j5w3kAwO8CzTiTg786rI2Pl0HruWUMl6Nh-QNIbfESPKvn1oKwnJub5b09sAy42Y2HWqN9oEK-I-7p3PUi6rhqFejge3bKJL1HMrGsllsPY1Ns0r98MfcPrMLo5HiVrvksutlsToj6Fpp6rZp3QxnvUksEqXwtDx5Udn8eirf21-YXCQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjsrSiamDuRg_j5w3kAwO8CzTiTg786rI2Pl0HruWUMl6Nh-QNIbfESPKvn1oKwnJub5b09sAy42Y2HWqN9oEK-I-7p3PUi6rhqFejge3bKJL1HMrGsllsPY1Ns0r98MfcPrMLo5HiVrvksutlsToj6Fpp6rZp3QxnvUksEqXwtDx5Udn8eirf21-YXCQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Borowa w tle</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMlKh4fw6PoeXEHwD-x2gxOcvLQhLwytRMEvvX5zRm_Fp923UcuOH04A8zMg9KlXKU7hIwdDusjoV59pvth3btQ9p0RzXTQBrt3fVtRAcSHWNR2Sbl5D3-JqyBQeMuMRz0woLqUHuYUnsgHnVrw30J61TI_IOFQKlLKUxSizENqlv1VauVboNMynGXeQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgMlKh4fw6PoeXEHwD-x2gxOcvLQhLwytRMEvvX5zRm_Fp923UcuOH04A8zMg9KlXKU7hIwdDusjoV59pvth3btQ9p0RzXTQBrt3fVtRAcSHWNR2Sbl5D3-JqyBQeMuMRz0woLqUHuYUnsgHnVrw30J61TI_IOFQKlLKUxSizENqlv1VauVboNMynGXeQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Klimatyczne okolice Unisławia</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBxldwkosNetpfaGNjHDLnWgL4v-6LjHVW2WV6Y8RIhVwIgVrJKOto4Yz6ByL5cQTuX7lDp_dSOO_woe9QbEUlHbgtQnlQMzrfB8WK-Zj_NP3yXpne_TEnT9GwgEk5_ompKC_KC38Gl0W5SNVCEAiLF8D6oKhkdDZwSWdctAkeVxZSDuFkqrBXroG5HQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgBxldwkosNetpfaGNjHDLnWgL4v-6LjHVW2WV6Y8RIhVwIgVrJKOto4Yz6ByL5cQTuX7lDp_dSOO_woe9QbEUlHbgtQnlQMzrfB8WK-Zj_NP3yXpne_TEnT9GwgEk5_ompKC_KC38Gl0W5SNVCEAiLF8D6oKhkdDZwSWdctAkeVxZSDuFkqrBXroG5HQ=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">A tam dreptałem poprzedniego dnia - oto pasmo Lesistej</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhLB6FDEfmUSRZZomdqaPqkGAggKKPnDNX-BLO6X20Mpj6qudkdpTste9lmEuJgMOe5XG_6hS2BxaRHnrnRR4ynxl7awV9Wv48eN2nrHrKn0A1L5B31DVUCllWTAuVWxVeAwre6oLLwlL-eRzR0J7VXRgmNN5TyZ44tX-CsiUiCaHJhL6tF96V9TT55BA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhLB6FDEfmUSRZZomdqaPqkGAggKKPnDNX-BLO6X20Mpj6qudkdpTste9lmEuJgMOe5XG_6hS2BxaRHnrnRR4ynxl7awV9Wv48eN2nrHrKn0A1L5B31DVUCllWTAuVWxVeAwre6oLLwlL-eRzR0J7VXRgmNN5TyZ44tX-CsiUiCaHJhL6tF96V9TT55BA=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Jest też i Chełmiec...</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhyd1MmIlj3lJe_0UB3qmEugc3svlbTqzlmcXtAVTKw6zwlJWEL8htEGxEI9xC0imHwh9KpE-eL_hy6D0hBmYIb_RR5FXva7U-vofzEUY4vu4RiVsuKtiRLgNDP3wCwrgKCPcSTvmlLuCRDARJ_8tr8gC8fdvvDdTDU6z5majhRsj8DYcXfH4cjtEpwfg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEhyd1MmIlj3lJe_0UB3qmEugc3svlbTqzlmcXtAVTKw6zwlJWEL8htEGxEI9xC0imHwh9KpE-eL_hy6D0hBmYIb_RR5FXva7U-vofzEUY4vu4RiVsuKtiRLgNDP3wCwrgKCPcSTvmlLuCRDARJ_8tr8gC8fdvvDdTDU6z5majhRsj8DYcXfH4cjtEpwfg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Fantastyczne rejony:)</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Niebieskim szlakiem zszedłem do Unisławia, skąd, by zdążyć na pociąg powrotny, musiałem jeszcze kontynuować drogę o zachodzie słońca w stronę wałbrzyskiej dzielnicy Glinik. Na tym etapie spieszyłem się już na tyle, że nie robiłem zdjęć, przy czym i tak potencjał zdjęciowy ostatniego odcinka uważam za ograniczony - o ile przed tzw. Wiertniczym Rozdrożem będąc na szlaku niebieskim przeciąłem jakąś zarastającą miłą polankę, to po przejściu na szlak czarny przechodziłem pośród terenów objętym stosunkowo niedawnym wyrębem drewna, więc krajobraz był taki sobie a leśne ścieżki - porozjeżdżane przez ciężki sprzęt. Na sam koniec nadziałem się za to na zbieraczy grzybów - było to moje ostatnie wspomnienie z tego wyjazdu - chwilę później znalazłem się bowiem przy pętli autobusowej, kończąc ten przyjemny weekend. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Do Warszawy wracałem więcej niż zadowolony - co zresztą nie mogło być dla mnie zaskoczeniem, gdyż radość z pobytu w Sudetach stała się pewnego rodzaju normą. Nie ukrywam, kręci mnie dziś ta inność Sudetów nie tyle kreślona krajobrazem, co zapachem historii i tajemnicą.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Także możecie być pewni - Sudety na blogu będą się co jakiś czas pojawiały 😉</span></div></span></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-2930901605099267592022-08-28T19:33:00.000+02:002022-08-28T19:33:43.879+02:00Graniami Alp Algawskich cz. XI - Walmendinger Horn<span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Łańcuch górski: Alpy (Alpy Wschodnie)</b></span><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Sektor: Północne Alpy Wapienne<br /><br />Pasmo górskie: Alpy Algawskie<br /><br />Podgrupa: Nordwestliche Walsertaler Berge</b></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><i>Średnio trudna trasa dla mniej zaawansowanych prowadząca przez Walmendinger Horn oraz Ochsenhofer K</i></span><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;"><i>ö</i></span></span><i style="font-family: Nunito;">pfe - szczyty nieprzekraczające 2000 metrów nad poziomem morza lecz charakteryzujące się bardzo dużymi walorami widokowymi. Warto zwłaszcza dla widoków na górne partie Kleinwalsertal i pobliskiego masywu Widderstein.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Trasa pozbawiona trudności technicznych, możliwa miejscami niewielka ekspozycja. W sezonie popularna, z kumulacją tłumów w okolicach Walmendinger Hornu i schroniska Schwarzwasserh</i><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><i>ü</i></span><i>tte.</i></span></div><div><p style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXGlNJh4Y3_OgOsvHL-8DTVE-hI4N7sM4sK84-6bcRMW6QZ-RNPsvejyrKWFz9FU6GoyaovA2Py_Vd23rnj0eKvFxL6dxzT350IoFLpU3BWiaQPc0x9_FrdOmhn_uqGVN9bpUU9wOmJLN1AAJF2unI1UO4RLavIFZvUP6xtCIwJYSpQ9PgYxNQcSZhLw/s1600/DSC_3840.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXGlNJh4Y3_OgOsvHL-8DTVE-hI4N7sM4sK84-6bcRMW6QZ-RNPsvejyrKWFz9FU6GoyaovA2Py_Vd23rnj0eKvFxL6dxzT350IoFLpU3BWiaQPc0x9_FrdOmhn_uqGVN9bpUU9wOmJLN1AAJF2unI1UO4RLavIFZvUP6xtCIwJYSpQ9PgYxNQcSZhLw/s16000/DSC_3840.png" /></span></a></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pierwsza noc po przenosinach do Kleinwalsertal, w zachodnią część Alp Algawskich, okazała się być dla Krystiana i Kamila dość krótka, toteż niespecjalnie duże było moje zdziwienie, gdy rankiem nie mieli ochoty podnieść się ze śpiworów.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ja natomiast nie miałem najmniejszej ochoty tracić czasu i szybko wychynąłem z namiotu, próbując zlokalizować pośród lekkiego nieporządku kuchenkę turystyczną, którą po obciążeniu menażką z wodą zostawiłem samą sobie, by w tak zwanym międzyczasie sprawnie spakować plecak na jednodniową wędrówkę. Każda upływająca minuta była cenna - tym razem zdawałem sobie sprawę, że w planach mam popularne miejsce i jeśli nie wyruszę wystarczająco szybko, to mogę spotkać liczne towarzystwo na szlaku - a tego jednak nie chciałem.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zjadłem szybko śniadanie i nie opróżniając do końca kubka z kawą, opuściłem spokojny jeszcze o tej porze kemping. Zegar pokazywał 7:55, spiesznym krokiem zatem musiałem dotrzeć na przystanek, tak aby złapać autobus linii 5 obsługującej głównie turystów zmierzających na szczyty znajdujące się w otoczeniu Schwarzwassertal czyli Doliny Czarnej Wody - do tej grupy zalicza się przede wszystkim Hoher Ifen, ale także znany Wam już Gr<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>nhorn oraz tytułowy bohater - Walmendinger Horn.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z autobusu wysiadłem o 8:10 na przystanku "Schröflesäge" chociaż jako punkt startowy równie dobrze nadaje się przystanek kolejny, czyli "Klettergarten". Autobus odjechał w stronę dolnej stacji kolejki na Ifen, a ja przemknąłem na drugą stronę jezdni i odszukałem szlak.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtp6jhWFzM8zuF8SDNYuQxfxXd85TrUA7bz07VJG3ADg66RCyGsPC8FU2SZbj8X13XBMUBq8Yj9nfD7Nt00Qnj1Ak55L19V2hLAl1n-0cVerxYRIUEYt2-uDwFWITy6tV6YyJbTKfo2FKwxkShMtmJZWhYWQcbDmncYD8-T-D2eRsAUDw8QFJy3a4NAQ/s1600/DSC_3730.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtp6jhWFzM8zuF8SDNYuQxfxXd85TrUA7bz07VJG3ADg66RCyGsPC8FU2SZbj8X13XBMUBq8Yj9nfD7Nt00Qnj1Ak55L19V2hLAl1n-0cVerxYRIUEYt2-uDwFWITy6tV6YyJbTKfo2FKwxkShMtmJZWhYWQcbDmncYD8-T-D2eRsAUDw8QFJy3a4NAQ/s16000/DSC_3730.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Punkt, w którym zaczynałem wycieczkę, znajdował się dosyć wysoko (pow. 1200 m n.p.m.), dlatego bardzo szybko na leśnym płaju ukazały mi się widoki. W roli głównej początkowo występował rzecz jasna pobliski Hoher Ifen, czyli jeden z najbardziej rozpoznawalnych szczytów w całym paśmie. Podobnie jak Walmendinger Horn jest on bardzo popularny - i rzeczywiście trudno się dziwić ze względu na jego łatwo rozpoznawalną sylwetkę oraz z uwagi na spektakularną panoramę z wierzchołka.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJYhYsvLrx3iwe2hrZ1nTifyzulQhkHDt8Cmlx6_hYyfao8E2GPVROY81WKGTWOau8o4Z081f2_qywdjN0pPdbAryXqGinpTGs5W7CH5h1AdU-bUekWgGg0qcOjmqd7-cNZ0YudoX7VnCz5CfZWteuBA4licV4GI-x5S6ZwhSKu0I8DHwd6W9x8j1jzQ/s1600/DSC_3735.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1071" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJYhYsvLrx3iwe2hrZ1nTifyzulQhkHDt8Cmlx6_hYyfao8E2GPVROY81WKGTWOau8o4Z081f2_qywdjN0pPdbAryXqGinpTGs5W7CH5h1AdU-bUekWgGg0qcOjmqd7-cNZ0YudoX7VnCz5CfZWteuBA4licV4GI-x5S6ZwhSKu0I8DHwd6W9x8j1jzQ/s16000/DSC_3735.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Poranek z widokiem na Hoher Ifen</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Szlak okazał się regularnie przecinać odsłonięte fragmenty zbocza i za którymś moim oczom ukazał się szeroki widok na otoczenie Schwarzwassertal. Spojrzeć więc mogłem między innymi na grań Ochsenhofer K</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">pfe, którą miałem w planie na kolejne godziny, a także na Gr</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">ü</span></span><span style="font-family: Nunito;">nhorn (choć akurat na zdjęciu ten jest lekko zasłonięty przez świerczki) i grań którą rok wcześniej szedłem na Steinmandl (widoczny z prawej strony zdjęcia). Stałem dłuższą chwilę i zachwycałem się tym pejzażem, jakże innym od tego, który widziałem jeszcze dzień wcześniej w Hornbachkette podczas wycieczki na Plattenspitze. Ale no właśnie - o to całe Alpy Algawskie i ich wspaniała różnorodność.</span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS3izaXx1syznJ2ySHHDscrLA-Rj4a6s8kLaOdsmGjurlGvqWd9W2PlgCaCxkF9yiXC2H7ofrF1xrTYyPPh2zFNeQ0fGnow40yIv2BZEYVbIgP9W1L1V0InHTxrCTHlY0JaK0FIRr2WNa_z14dtEe__oF1QZ9kXhyQq42V8_7iHpbh7maHvUKou6rqYw/s1600/DSC_3744.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS3izaXx1syznJ2ySHHDscrLA-Rj4a6s8kLaOdsmGjurlGvqWd9W2PlgCaCxkF9yiXC2H7ofrF1xrTYyPPh2zFNeQ0fGnow40yIv2BZEYVbIgP9W1L1V0InHTxrCTHlY0JaK0FIRr2WNa_z14dtEe__oF1QZ9kXhyQq42V8_7iHpbh7maHvUKou6rqYw/s16000/DSC_3744.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Przede mną grań będąca celem dzisiejszej wędrówki</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W spacerowym tempie, po upływie 40 minut, dotarłem na pierwszą większą halę tego dnia, czyli Untere Walmendingenalpe (1424 m n.p.m.), którą w centralnej części przecinają dwa potoki, przez co dochodzi do nieco zabawnej sytuacji że jeden fragment hali pokrywa rzeczywiście zbocze Walmendinger Hornu, zaś drugi zbocze Heuberga - góry, której przeciwstawne zbocza dominują ponad miejscowościami Hirschegg i Mittelberg.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Miejsce pozwalało po raz pierwszy tego dnia spojrzeć na północ - w stronę wylotu Schwarzwassertal - i było całkiem przyjemne. Słońce zdążyło wprawdzie wspiąć się już całkiem wysoko i czuć było, że zapowiada się kolejny gorący dzień, ale lekkie podmuchy, które można tu było poczuć, skutecznie mnie przytrzymały.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL7B4KWIs14AutJQPRe3fsflN44xBohfoSHkvqBh2BsImtCM85RjIvZ2f0pU5ppolKlDsRhMmteG-9BG7dCHIQJV2YkA8NgvOh0QHc5_629j_hpjWjFWqEPdF2svQQDoWbh75Gpf0Ip71j83TWZljhjDuc09830g9fFgpn99K5Sy1YaRJN5JOEhP5Mow/s1600/DSC_3753.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1028" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL7B4KWIs14AutJQPRe3fsflN44xBohfoSHkvqBh2BsImtCM85RjIvZ2f0pU5ppolKlDsRhMmteG-9BG7dCHIQJV2YkA8NgvOh0QHc5_629j_hpjWjFWqEPdF2svQQDoWbh75Gpf0Ip71j83TWZljhjDuc09830g9fFgpn99K5Sy1YaRJN5JOEhP5Mow/s16000/DSC_3753.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Właśnie przez rosnący upał lekko wzdrygałem się na myśl o najbliższym fragmencie - jak się być może domyślacie skoro była Untere Walmendingenalpe to i musiała być Obere Walmendingenalpe - obie te hale dzieliło jednak 160 metrów w pionie i fragment ten to pierwsze prawdziwe wyzwanie na trasie, jest tam bowiem stromo, choć, żeby z drugiej strony nie było wątpliwości, stromość ta nie wyróżnia się w żaden sposób w lokalnych realiach - po prostu trzeba zacisnąć zęby i podejść.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na skraju Obere Walmendingenalpe czeka natomiast pewnego rodzaju nagroda -znajduje się tam bowiem pierwszy na trasie przybytek otwarty z myślą o turystach - chatka pasterska o nazwie takiej samej jaką nosi i hala, oferująca w sprzedaży zimną płytę w postaci np. deski serów czy lokalnych wędlin oraz napoje - takie jak kawa, piwo czy maślanka. O dziewiątej, gdy przemykałem szlakową ścieżką wrota były jednak jeszcze zamknięte - i o tym też notabene pamiętajcie - większość<i> alpenh</i><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><i>ü</i></span><i>tte </i>otwiera się dopiero koło 10.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFpWZhLMznVvrQANOGTSz5MWM2JWvPdkdm3IfD4AHS2jbh1D94WlboB6l3MI1NXg0JVnHPfcSk9pxTRbDCldbQBEOksb1DsY0a4WoYN2KlagTk4hNUVhAwZjSDRqg12N-dQ57OgLcx6uQWl4FYhRQQD1EyZglHznrkZlpZFTiRw2FCZueEzJyedOwe_Q/s1600/DSC_3755.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFpWZhLMznVvrQANOGTSz5MWM2JWvPdkdm3IfD4AHS2jbh1D94WlboB6l3MI1NXg0JVnHPfcSk9pxTRbDCldbQBEOksb1DsY0a4WoYN2KlagTk4hNUVhAwZjSDRqg12N-dQ57OgLcx6uQWl4FYhRQQD1EyZglHznrkZlpZFTiRw2FCZueEzJyedOwe_Q/s16000/DSC_3755.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Obere Walmendingeralpe można spojrzeć już bez większych przeszkód na piramidę Walmendingera, która wznosi się bezpośrednio nad tym obszarem. Na szczyt jest jednak jeszcze kawałek, bowiem ścieżka północno-wschodnią urwistą ścianę obchodzi, przeciskając się po szerokim, i dosyć łagodnym, żlebie. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiis-hnSJ8SeHLlyXvRWzmfsg5SWYiPU3YYpOYjnXJ-lk3Ue9mrpzlvYYt3emgoQV9QYpjsgSt3fdp1CO_VYhNcJ3nvmy9Grt1GTazm27liJUyFNOT05mxXyDe8Vx_NuRY_CSsvPiRXojrUZqq3miCXIdihevh0F4Spon-5CIbdC7wQdq3Z3KjXF3IyRQ/s1600/DSC_3756.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiis-hnSJ8SeHLlyXvRWzmfsg5SWYiPU3YYpOYjnXJ-lk3Ue9mrpzlvYYt3emgoQV9QYpjsgSt3fdp1CO_VYhNcJ3nvmy9Grt1GTazm27liJUyFNOT05mxXyDe8Vx_NuRY_CSsvPiRXojrUZqq3miCXIdihevh0F4Spon-5CIbdC7wQdq3Z3KjXF3IyRQ/s16000/DSC_3756.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok na Walmendinger Horn z Obere Walmendingeralpe</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Fragment ten pokonywało się zakosami i wspominam go całkiem dobrze, bo przez pewien czas ścieżka była lekko zacieniona. Choć już do tego w pewien sposób przywykłem, podchodząc zachwycałem się ilością kolorowego kwiecia rozrzuconego między zielone źdźbła trawy - to z pewnością niepodważalny atut obecności w tej części Alp w lipcu - trzeba się wtedy liczyć z tym, że w wyższych partiach może zalegać śnieg, że może być upiornie gorąco, ale nie ulega wątpliwości, że alpejskie łąki są wtedy zdecydowanie najpiękniejsze.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK4LeFi1Hd-OQj9PK5rkf30Em-EyrIssgAwjFRyobvksKkt83nz8T_NMiEejqiWSs0iMBGioTTTHr7GADQibDFGeTx9YrL2WIyWD0L8NZiCJDE8Z6E2ngwEuAV2TsqoRvuqF1OmeOT-7iKs46Tvg1Wlv7SVu679A2XdTFpObklL9pXwlWVH1111BCwwg/s1600/DSC_3759.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhK4LeFi1Hd-OQj9PK5rkf30Em-EyrIssgAwjFRyobvksKkt83nz8T_NMiEejqiWSs0iMBGioTTTHr7GADQibDFGeTx9YrL2WIyWD0L8NZiCJDE8Z6E2ngwEuAV2TsqoRvuqF1OmeOT-7iKs46Tvg1Wlv7SVu679A2XdTFpObklL9pXwlWVH1111BCwwg/s16000/DSC_3759.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Obere Walmendingeralpe z góry prezentuje się tak</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV-TrWZGGIt8YLNsbSNpYaKbbpiCowoQPLhaRZ0JK1j1JnsfOW_g09FSE_z063XSIsUf2d4m0UTSR19AnUBwC2MlEHyNq_96mZG0EkGVkmwBhFiZwcHfYHG6CSiTFfEhI1t00hlbC-6kVuO2kvSOGu6DheD7i0Fz3wINr_tQJ15H1krco6_j9WlpIlLA/s1600/DSC_3761.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV-TrWZGGIt8YLNsbSNpYaKbbpiCowoQPLhaRZ0JK1j1JnsfOW_g09FSE_z063XSIsUf2d4m0UTSR19AnUBwC2MlEHyNq_96mZG0EkGVkmwBhFiZwcHfYHG6CSiTFfEhI1t00hlbC-6kVuO2kvSOGu6DheD7i0Fz3wINr_tQJ15H1krco6_j9WlpIlLA/s16000/DSC_3761.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sprawnie podchodząc dojrzałem niebawem biały krzyż na wierzchołku oraz, co mnie jeszcze bardziej ucieszyło, wagonik kolejki linowej. Ten ostatni był dla mnie istotny, gdyż przejście pod linami wyznaczało niemalże osiągnięcie grani, a co za tym też idzie, zmianę widokowej perspektywy.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOWyp0rlfkpH9GYjOp6IgiAjbsWmRQNR1VT_QkhOUDObF2qki34m3PohicKVWYAyVFkgQZNdYPZUNU1_Ov_-62BQDcdOB_pm9XmmxWP-y2K3R2rLJUuG3qBzzBjYNC2iH0SZifBwlzBEdhR5SCIzkmnjJh5knntVw_8Ls_9DwsFyi_Z2p-j7ezQYbVTw/s1600/DSC_3762.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOWyp0rlfkpH9GYjOp6IgiAjbsWmRQNR1VT_QkhOUDObF2qki34m3PohicKVWYAyVFkgQZNdYPZUNU1_Ov_-62BQDcdOB_pm9XmmxWP-y2K3R2rLJUuG3qBzzBjYNC2iH0SZifBwlzBEdhR5SCIzkmnjJh5knntVw_8Ls_9DwsFyi_Z2p-j7ezQYbVTw/s16000/DSC_3762.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Do szczytu coraz bliżej</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Osiągnięcie grani dodało mi nowych sił, i mimo że spodziewałem się cudów - nie ubliżając Walmendingen Alpe, ale wystawa północna z uwagi na wylot doliny jest bez wątpienia najmniej atrakcyjna - to rzeczywistość przerosła moje oczekiwania. I wreszcie też zapewne będziecie mogli zrozumieć dlaczego we wstępie pisałem o fantastycznych widokach 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale stopniujmy te emocje. </span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Najpierw wspomniana grań z widocznym na ostatnim planie Heubergiem.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGUXWlOrXZwrRK69_KT7tilJgmFTWNO6ioE4_ZlwyiQwIkm2o57iIjoHiG_mH-VhUGUQKcZOCvbOFQfBFcdwMW8PWF1OPNf6lqAOPsRdL1YQAOT6MsEzQnzdo62dAgQEpJM1BMvqXLwKReyqFznadYYINtVCtD-3CD_gWPvh68IwKVDOuGt7xF2LVwLQ/s1600/DSC_3773.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGUXWlOrXZwrRK69_KT7tilJgmFTWNO6ioE4_ZlwyiQwIkm2o57iIjoHiG_mH-VhUGUQKcZOCvbOFQfBFcdwMW8PWF1OPNf6lqAOPsRdL1YQAOT6MsEzQnzdo62dAgQEpJM1BMvqXLwKReyqFznadYYINtVCtD-3CD_gWPvh68IwKVDOuGt7xF2LVwLQ/s16000/DSC_3773.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Natomiast prawdziwa petarda czai się gdy głowę przesuniemy ze wschodu na południowy-zachód, gdzie wznosi się masyw Widdersteinów, który wraz z najbardziej wysuniętym jeszcze B</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">ä</span></span><span style="font-family: Nunito;">renkopfem, oprócz tego, że praktycznie z każdego zakątka Kleinwalsertal jest widoczny, to w dodatku prezentuje się niezwykle zachwycająco.</span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil1TG3-pXQXH9ttqt4W9eIEtteJdteW_pO72PczVagzEcT4X4fFlr9JEHxWWayJfu8_zpvlyhpsoJgCFGRHBNp-S80oGbAIo1Nj9PP9vUxkoQqzBCB-xExMEyTSDP2WkN4AMyv7tu21cWr209sVTRQXKQ5nefLlVqmo8OtKzYWBL-rmRPVNnGkpHCsPQ/s1600/DSC_3774.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEil1TG3-pXQXH9ttqt4W9eIEtteJdteW_pO72PczVagzEcT4X4fFlr9JEHxWWayJfu8_zpvlyhpsoJgCFGRHBNp-S80oGbAIo1Nj9PP9vUxkoQqzBCB-xExMEyTSDP2WkN4AMyv7tu21cWr209sVTRQXKQ5nefLlVqmo8OtKzYWBL-rmRPVNnGkpHCsPQ/s16000/DSC_3774.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Dla tego widoku warto wybrać się na Walmendingera 😉</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli tak jak ja unikacie na górskich szlakach tłumów, to miejsce w którym ścieżka robi zwrot o 90 stopni jest praktycznie ostatnim w rejonie Walmendingera gdzie można odnaleźć warunki sprzyjające podziwianiu natury - kilkanaście metrów wyżej dróżka łączy się z szerokim kamienistym traktem, a jeszcze nieco wyżej dociera się do górnej stacji kolejki gondolowej, gdzie robi się tłoczno jak w ulu. Natomiast nie ma co narzekać - takie miejsca jak to są naprawdę potrzebne, zwłaszcza emerytom czy ludziom o ograniczonej mobilności - tu na Walmendingerze widziałem praktycznie wyłącznie ich. Trzeba zresztą przyznać, że warunki były tu dla nich świetne - szeroki taras z leżakami, ogólnodostępna ścieżka na szczyt po której można by wjechać nawet na wózku inwalidzkim, ławki co krok, a do tego, a jakżeby inaczej, Gipfelstuba.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGfyfi_bm97Gl2FCx-e21AApwsfOdGAwkvP1Tr7TaVER3n0bJcgc7Ms8ACCxZFFQy3pvskv7qDQz3zf5a_7awPtfSi5WSapUkyKeBKciO5SqW59rV0POmzB9ifYkR4C4ABcBqxAVCj7IjTpTf9Bu33kZ9uK7ZVqX_NVueIR-X8mBkQbOTI_A7UUJOfig/s1600/DSC_3784.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGfyfi_bm97Gl2FCx-e21AApwsfOdGAwkvP1Tr7TaVER3n0bJcgc7Ms8ACCxZFFQy3pvskv7qDQz3zf5a_7awPtfSi5WSapUkyKeBKciO5SqW59rV0POmzB9ifYkR4C4ABcBqxAVCj7IjTpTf9Bu33kZ9uK7ZVqX_NVueIR-X8mBkQbOTI_A7UUJOfig/s16000/DSC_3784.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Walmendinger Horn zresztą idealnie nadaje się do pełnienia swojej funkcji - mimo swojej lichej wysokości zapewnia naprawdę jedną z ciekawszych panoram nie tylko w Walsertaler Berge, ale w całych Alpach Algawskich. Zaś kolejka linowa (Walmendingerhornbahn) wywozi turystów praktycznie z centrum Mittelsberga - to naprawdę duże ułatwienie, bo przy bogatej bazie noclegowej w tej miejscowości naprawdę niewielki dystans trzeba pokonać by znaleźć się w górach.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLYhaurTkWrRVhQCUPvJbSsjdT_wn1lLD_oZB-QlLI26TQlEaMf6OjDlcTa4EsjI6FQesKKoKQMR3KoTw-Z-BvRk89el5m22kt4fnn0-1wTGAOfu64uaNfy1c6wjHargQIK_HK4ncjVYksA3xiRyDuEZPxNc7jShLYM5vNnbLCZqQ6SQppKaLIwLAqCA/s1600/DSC_3785.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLYhaurTkWrRVhQCUPvJbSsjdT_wn1lLD_oZB-QlLI26TQlEaMf6OjDlcTa4EsjI6FQesKKoKQMR3KoTw-Z-BvRk89el5m22kt4fnn0-1wTGAOfu64uaNfy1c6wjHargQIK_HK4ncjVYksA3xiRyDuEZPxNc7jShLYM5vNnbLCZqQ6SQppKaLIwLAqCA/s16000/DSC_3785.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ostatnie metry pod wierzchołkiem</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sam wierzchołek jest - i to może być zaskoczenie zważywszy na liczbę odwiedzających go turystów - zaskakująco ciasny, a alpejskie murawy ogrodzone drucikiem by nikt na nie nie wchodził, więc trochę trudno tutaj dłużej zabawić. W podziwianiu panoramy przeszkadza też czubek wieży przekaźnikowej, która akurat znajduje się po tej fantastycznej południowo-wschodniej stronie.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Przechodząc jednak do sedna: ze szczytu doskonale widać przede wszystkim Schwarzwassertal - perspektywa jest tak dobra, że wręcz można się stąd uczyć topografii tej doliny, gdyż wszystko perfekcyjnie widać. W porównaniu do tego co wcześniej, warto dodać, że w przestrzeń ponad siodłem rozdzielającym Steinmandl i H</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">ä</span></span><span style="font-family: Nunito;">hlekopf wpasowuje się Diedamskopf - najbardziej wysunięty na zachód szczyt Alp Algawskich. </span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiyX37iN10r-d3eYq7LDl3CyZi0tlaoKgLo9zj-LtNy0G6L5y1eccukd_Ntu76tjQxUfj4lpIO0PQb1ZWkLN6g-jlQuhf7EpR7Qfqtc5amQDVHRbZK9frlboWKWNLfY2LssQ99o5BDF70Kbyjz-9vKo2ztOZoSsor__jGdu2bJyathZX8vSjH4VPOu2g/s1600/DSC_3790.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiyX37iN10r-d3eYq7LDl3CyZi0tlaoKgLo9zj-LtNy0G6L5y1eccukd_Ntu76tjQxUfj4lpIO0PQb1ZWkLN6g-jlQuhf7EpR7Qfqtc5amQDVHRbZK9frlboWKWNLfY2LssQ99o5BDF70Kbyjz-9vKo2ztOZoSsor__jGdu2bJyathZX8vSjH4VPOu2g/s16000/DSC_3790.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Widok z wierzchołka na Schwarzwassertal i wznoszące się w jej otoczeniu: H<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ä</span>hlekopf (2058 m n.p.m.) i Hoher Ifen (2230 m n.p.m.)</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5dEGC9UXP4F37z9BnW51JWQ95ozeX-wMDWXzYFksJvYyyCBrr3GETuQIRJij1HVbPn72SAXIE4fT6XE8BIJGFILI7RyAwD1TKbj0eOZQ7KrhJ73TGrXSBcmn5GH-YwN7t6zV-YquCl2b6kzZvelgIwSPPmQTN6-6u1UiNEySYNGELX7U6ZWQTqBISFw/s1600/DSC_3791.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5dEGC9UXP4F37z9BnW51JWQ95ozeX-wMDWXzYFksJvYyyCBrr3GETuQIRJij1HVbPn72SAXIE4fT6XE8BIJGFILI7RyAwD1TKbj0eOZQ7KrhJ73TGrXSBcmn5GH-YwN7t6zV-YquCl2b6kzZvelgIwSPPmQTN6-6u1UiNEySYNGELX7U6ZWQTqBISFw/s16000/DSC_3791.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Widok w stronę Gr<span face="arial, sans-serif" style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>nhornu, czyli zwornika grani, w której obecnie się znajdujemy. <br />Na pierwszym planie Muttelbergkopf (1989 m n.p.m.)</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMfJ8NszIAfQkBmweD9t6V1fALYou5sqikq2aE9iH1-ct7joQuYxkOKxf7lkqx-DoxZK3hOxF3Qb7M9rvRTO1B0l-F2I3XUBpLY1-3mptPK4hBq57FR0prP0QBsXbFKDMBNUgHUbA6y43KyqzNKLIRvqMJB-hx2e4iihbdnYaiU5PqopAbCYMpESJEHw/s1600/DSC_3804-Pano.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="946" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMfJ8NszIAfQkBmweD9t6V1fALYou5sqikq2aE9iH1-ct7joQuYxkOKxf7lkqx-DoxZK3hOxF3Qb7M9rvRTO1B0l-F2I3XUBpLY1-3mptPK4hBq57FR0prP0QBsXbFKDMBNUgHUbA6y43KyqzNKLIRvqMJB-hx2e4iihbdnYaiU5PqopAbCYMpESJEHw/s16000/DSC_3804-Pano.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Panorama Schwarzwassertal w pełnej okazałości. Na prawo od Ifena widać płaskowyż Gottesacker</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5H7PbyjVeZw-M5eC21GAJ4lD_-JaYfYptdfRHU-sRRf7ctb_a-Snf-5CjtglWTfik-5xVSljPj7Hh-fzqtPG3V-Z1VzvO0fU1LGnAG64Ceick835KrG6ZGN33CpBneOQ4k0wuOP3xwyD8cBIZJcEyvzBmDfC6gHnYJJReqZbUctzlU9f90im189ipJA/s1600/DSC_3826-Pano.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="714" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5H7PbyjVeZw-M5eC21GAJ4lD_-JaYfYptdfRHU-sRRf7ctb_a-Snf-5CjtglWTfik-5xVSljPj7Hh-fzqtPG3V-Z1VzvO0fU1LGnAG64Ceick835KrG6ZGN33CpBneOQ4k0wuOP3xwyD8cBIZJcEyvzBmDfC6gHnYJJReqZbUctzlU9f90im189ipJA/s16000/DSC_3826-Pano.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok spod wierzchołka na wschód</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Po upływie kwadransa opuściłem wierzchołek, kierując się w stronę zasadniczej części dzisiejszej trasy, czyli grani Ochsenhofer K</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">pfe. Podczas zejścia zatrzymałem się jeszcze przy takiej oto konstrukcji zlokalizowanej w pobliżu górnej stacji kolejki linowej...</span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP2GDYMo9-hhF67DNF5gvZsM7ItQbDHrcDCc4Fr07NUGa0ZA8Y9LqM2_pB1MSUza17wTxrbPPd-Z1c-iCeQL-FFA7lpTwRcD5oKkuW7nKozmUTAKJ6fijVM6_7oOCCqTKyY0XeAOSh6lNHAiIo2Doafg-UtXarpzOWIqgFjAesCcaO_E1ljlDbSm-jAA/s1600/DSC_3831.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1106" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP2GDYMo9-hhF67DNF5gvZsM7ItQbDHrcDCc4Fr07NUGa0ZA8Y9LqM2_pB1MSUza17wTxrbPPd-Z1c-iCeQL-FFA7lpTwRcD5oKkuW7nKozmUTAKJ6fijVM6_7oOCCqTKyY0XeAOSh6lNHAiIo2Doafg-UtXarpzOWIqgFjAesCcaO_E1ljlDbSm-jAA/s16000/DSC_3831.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Schodząc z Walmendingera na zachód spacer można kontynuować na wiele różnych sposobów. Ten wymagający włożenia pewnego wysiłku, ale przy tym najbardziej atrakcyjny, to droga przez Ochsenhofer K</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">pfe na przełęcz Ochsenhofer Scharte skąd można zejść do Schwarzwasserh</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">tte (co też sam uczynię) bądź na stronę południową do Starzelalpe. Oba te miejsca można jednak osiągnąć idąc bardziej spacerowym szlakiem przecinającym hale L</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">ü</span></span><span style="font-family: Nunito;">chlealpe i Stierhofalpe, który mógłby zainteresować przede wszystkim rodziny z małymi dziećmi. Wreszcie, gdyby pogoda nie dopisywała bądź z jakiegoś innego powodu zależałoby Wam na czasie, to do Baad, czyli najwyżej położonej osady Kleinwalsertal można zejść nawet w ciągu 1,5 godziny.</span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP_ohpNdIIh8XktERP3m1FNgLA7Szt4VNNtxWH8m0YR8BiaZrlhcgn1JA29pDDvZFUIe_QeD40gkFL1uqq7lHYJYzCU80MzsnQb63L2wurQuZVnIf6TwY7Ny-ltu-ZhU5BU78RWIjs4MTf_z7jFxLcCqFtA3tiP6TfdWQ0OxMzYLXoHtO--F8obR5lgQ/s1600/DSC_3834.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP_ohpNdIIh8XktERP3m1FNgLA7Szt4VNNtxWH8m0YR8BiaZrlhcgn1JA29pDDvZFUIe_QeD40gkFL1uqq7lHYJYzCU80MzsnQb63L2wurQuZVnIf6TwY7Ny-ltu-ZhU5BU78RWIjs4MTf_z7jFxLcCqFtA3tiP6TfdWQ0OxMzYLXoHtO--F8obR5lgQ/s16000/DSC_3834.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Zejście na Muttelbergalpe</span></div><div style="font-size: large; text-align: center;"><span><br /></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLk0zmFlGGhpCDVE7A-ieMV4MRcLsgO_hrvo7xR_vIfOeFxIWmMERIpiSc9PElMvcuSdBtaf93ARs3LFJx8u_umE4OUaemeeAgTkFUCbjriuidLO2TKWbfm_-_UEdK91SmLhs71s1PxQN5eTI4eOZoxoK8YR8wFDKOTQzzF6lmF0kPKXy9Ei4MwqRSjA/s1600/DSC_3835.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLk0zmFlGGhpCDVE7A-ieMV4MRcLsgO_hrvo7xR_vIfOeFxIWmMERIpiSc9PElMvcuSdBtaf93ARs3LFJx8u_umE4OUaemeeAgTkFUCbjriuidLO2TKWbfm_-_UEdK91SmLhs71s1PxQN5eTI4eOZoxoK8YR8wFDKOTQzzF6lmF0kPKXy9Ei4MwqRSjA/s16000/DSC_3835.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; text-align: justify;">Na pierwszym planie z barierami przeciwlawinowymi Muttelbergkopf, w dole hala Muttelbergalpe i rozstaje - w głąb biegnie szlak trawersujący od południa grań Ochsenhofer </span><span style="font-family: Nunito; text-align: justify;">K</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ö</span><span style="font-family: Nunito; text-align: justify;">pfe, do lewego dolnego rogu zaś biegnie szlak na Stutzalpe skąd dalej można zejść do Mittelbergu bądź Baad.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nieopodal przełęczy Muttelbergscharte, która, jak możecie się domyślać, podobnie jak Muttelbergkopf, wznosi się ponad Muttelbergalpe, opuściłem szeroką drogę, dając się ponownie prowadzić prawdziwej górskiej ścieżynie, której charakter od razu mi się spodobał. Szedłem podekscytowany, czując, że lada moment ujrzę coś absolutnie zachwycającego i spieszę tutaj donieść - naprawdę zapnijcie pasy, bo będzie pięknie 😊</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8N5pY0eh3mP6dcSkyOr6q1VN5K45xF1ziGGep1W_OrrrpXsy6VOAxYV1iEGN_L7IvcRYyLpwt2H3eN8AMNn0yYLH037gcigE8r98pdz54AzI2MreDmcz67nr-7S8z8rO-m1DXUNX37BtzgYuO6wUlIWT0_AJG18sFHZRVQiyq8KJ-wC0pBoP9UBeiUw/s1600/DSC_3838.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8N5pY0eh3mP6dcSkyOr6q1VN5K45xF1ziGGep1W_OrrrpXsy6VOAxYV1iEGN_L7IvcRYyLpwt2H3eN8AMNn0yYLH037gcigE8r98pdz54AzI2MreDmcz67nr-7S8z8rO-m1DXUNX37BtzgYuO6wUlIWT0_AJG18sFHZRVQiyq8KJ-wC0pBoP9UBeiUw/s16000/DSC_3838.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Walmendinger Horn od strony zachodniej</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na dobry początek czekało mnie zdobycie Muttelbergkopfu (1989 m n.p.m.), którego nieodległy wierzchołek nie chciał się specjalnie przybliżać z uwagi na, rzekłbym, liczne elementy rozpraszające. Do takich należał przede wszystkim widok na Widderstein, chyba jeszcze lepszy niż w przypadku Walmendingera. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivamQTXrtptge0VFiBph5ldhBuz7vAbTSbOKsQ6vc_DaziPitgmZpQrmIm2PXCfJK6RcXMOZG8Icb-TPf3O9uJa2saWO3b4qJdWGW2QO6isCjBZ-8rM4Mw78eWD5VtUusfJIiHnbxvStST5kDAL_b4grD7gcwZE5fC6nbC47_5qgTyNsT2Dzpx0vEOKg/s1600/DSC_3839.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivamQTXrtptge0VFiBph5ldhBuz7vAbTSbOKsQ6vc_DaziPitgmZpQrmIm2PXCfJK6RcXMOZG8Icb-TPf3O9uJa2saWO3b4qJdWGW2QO6isCjBZ-8rM4Mw78eWD5VtUusfJIiHnbxvStST5kDAL_b4grD7gcwZE5fC6nbC47_5qgTyNsT2Dzpx0vEOKg/s16000/DSC_3839.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Z powrotem robi się dziko...</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXGlNJh4Y3_OgOsvHL-8DTVE-hI4N7sM4sK84-6bcRMW6QZ-RNPsvejyrKWFz9FU6GoyaovA2Py_Vd23rnj0eKvFxL6dxzT350IoFLpU3BWiaQPc0x9_FrdOmhn_uqGVN9bpUU9wOmJLN1AAJF2unI1UO4RLavIFZvUP6xtCIwJYSpQ9PgYxNQcSZhLw/s1600/DSC_3840.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXGlNJh4Y3_OgOsvHL-8DTVE-hI4N7sM4sK84-6bcRMW6QZ-RNPsvejyrKWFz9FU6GoyaovA2Py_Vd23rnj0eKvFxL6dxzT350IoFLpU3BWiaQPc0x9_FrdOmhn_uqGVN9bpUU9wOmJLN1AAJF2unI1UO4RLavIFZvUP6xtCIwJYSpQ9PgYxNQcSZhLw/s16000/DSC_3840.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Ten widok... Stąd Widderstein prezentuje się jeszcze lepiej niż spod Walmendingera</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy4OAX-eRw4Ty2SnYksqugsNN5QOoKVE5DVagZQGMj1wkXD0Q-FT9N3hKZ603JJpP9pNwSKGmVFOEUWsj5DIAMDslzZt3lpqLH8KnsDdq6ic07CJItAqYO6Zmwis2TEmKJLwMAeuRADESpi90aSHkCpsxm3o7u0PemaiYdJICPQtmnNukbSY_rfuQMzA/s1600/DSC_3842.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiy4OAX-eRw4Ty2SnYksqugsNN5QOoKVE5DVagZQGMj1wkXD0Q-FT9N3hKZ603JJpP9pNwSKGmVFOEUWsj5DIAMDslzZt3lpqLH8KnsDdq6ic07CJItAqYO6Zmwis2TEmKJLwMAeuRADESpi90aSHkCpsxm3o7u0PemaiYdJICPQtmnNukbSY_rfuQMzA/s16000/DSC_3842.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Steinmandl, przełęcz Gerachsattel, H<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ä</span>hlekopf, a w tle Diedamskopf</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr3kGQFlgEe_Eh0gMRbCt15Jtc1-lglRXe3YIr1TI7IhvvjmROeFdF6_64llpMGj6SCSbVCukaRi9fcCgdmVVoESvgm_YG1QlsmknJNrWCFLZNViktf5PR4wNXRSDYkJZVMUsEKDkD-HCDtXPRfjnWaPNnmwWhJOGgwfusGIzNrotv7RqlgSUUkLp8WQ/s1600/DSC_3843.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr3kGQFlgEe_Eh0gMRbCt15Jtc1-lglRXe3YIr1TI7IhvvjmROeFdF6_64llpMGj6SCSbVCukaRi9fcCgdmVVoESvgm_YG1QlsmknJNrWCFLZNViktf5PR4wNXRSDYkJZVMUsEKDkD-HCDtXPRfjnWaPNnmwWhJOGgwfusGIzNrotv7RqlgSUUkLp8WQ/s16000/DSC_3843.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W drodze na Muttelbergkopf</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale zostawiając na boku jeszcze widoki - kilka słów wprowadzających czego można się tu spodziewać. Jeśli chodzi o trudność, to szlak ten można porównać do Perci Akademików - w kilku miejscach jest tu wąsko i trzeba wspomóc się rękoma (raczej odradzam spacer z dużym plecakiem - będzie przeszkadzał), natomiast trudno mówić tu o kontakcie z dużą ekspozycją czy potrzebą obycia z linami czy klamrami, bo ich po prostu nie ma. Grań jest trawiasta, z bogatą szatą roślinną, która w zaskakujących rozmiarach podchodzi pod partie szczytowe - podobnie zresztą jak w przypadku grani między Gr<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>nhornem a Steinmandlem - przez co w duszne dni szczególnie może tu doskwierać wysoka wilgotność.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1PTY-9EEN0aBVqXp9M7oIaVTxrYdj17eYDvuTy0WJFXZ5wC6UDZqHgABSZJ13xGno6gn2oj63klIkfWGaz4Fe6PdJjPrWUn1solWhG68kRbLFsvEfHSn4cVXtx36GVkytTeHMc3lrsIVQEiRdjNX225nqVsBq1KOf5Mk4VjHDtPtBpkRkNgG-Qxm8tQ/s1600/DSC_3844.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1PTY-9EEN0aBVqXp9M7oIaVTxrYdj17eYDvuTy0WJFXZ5wC6UDZqHgABSZJ13xGno6gn2oj63klIkfWGaz4Fe6PdJjPrWUn1solWhG68kRbLFsvEfHSn4cVXtx36GVkytTeHMc3lrsIVQEiRdjNX225nqVsBq1KOf5Mk4VjHDtPtBpkRkNgG-Qxm8tQ/s16000/DSC_3844.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Muszę również Was ostrzec przed nieco zgubnym myśleniem, którym łatwo się kierować po spojrzeniu na mapy - generalnie większość z nich sugeruje, że grań ta składa się z trzech podobnych siebie wierzchołków i jest lekkim, przyjemnym spacerkiem - otóż w rzeczywistości teren jest tu dosyć mocno pofalowany, bowiem każdy z tych trzech szczytów oddzielony jest całkiem głębokimi przełęczami, a w dodatku posiada jeszcze swoje subwierzchołki, które też są od siebie porozdzielane siodełkami. Także, jeśli traficie na przykład na ciepły dzień, to doprawdy macie szansę się zmęczyć 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVaemOjzvyub-fStJ_deyaEa7eClku14vIsqvAsOwIDVQ1ViWuEI1giVhXHQbD6OjgpXqKJnZyH6DD_hav1Y9V-qUnn97zdDmsx601w8o1GnpK6lAKhBuhLX_5vuZ86pXkIlSD2GZj2siCkfxt8CMpwb12j1HnSrUhOsPVVPecl-CB5e5lEE3gmbyf1A/s1600/DSC_3845.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVaemOjzvyub-fStJ_deyaEa7eClku14vIsqvAsOwIDVQ1ViWuEI1giVhXHQbD6OjgpXqKJnZyH6DD_hav1Y9V-qUnn97zdDmsx601w8o1GnpK6lAKhBuhLX_5vuZ86pXkIlSD2GZj2siCkfxt8CMpwb12j1HnSrUhOsPVVPecl-CB5e5lEE3gmbyf1A/s16000/DSC_3845.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tożsamość pierwszego ze zdobytych szczytów była niekoniecznie określona. Napisałem wcześniej o trzech szczytach, choć było to pewnego rodzaju nadużycie; opisy z którymi się spotykałem nie zawsze były ze sobą spójne i zdarzały się też takie, które wyróżniały dodatkowy szczyt - bezpośrednio sąsiadujący z Walmendinger Hornem - i to jego określały mianem Muttelbergkopfu (1942 m n.p.m.; D. Seibert), choć na wszystkich mapach, z których korzystałem szczyt o tej nazwie znajdował się bardziej na zachód. Dokładnie w miejscu, w którym autor popularnego przewodnika po Alpach Algawskich widział L<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>chlekopf.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0VHvgseT0hhtHxUBJ3IbBw1ZVeQFIWlJF4cbrwROxwAIHDhev0SRjDlkHCJSN4TyhPn1qoGktYpZqQDpv2QxycTskuzNY29S3TWH75wVA4xvM_42KBjNl1GVkhUm7i4Deg2rXIOLqSXCJOee2t5O9esHsTWRHS4wwlV3YRX0aUvTPYcz175I1yO_3Hg/s1600/DSC_3846.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0VHvgseT0hhtHxUBJ3IbBw1ZVeQFIWlJF4cbrwROxwAIHDhev0SRjDlkHCJSN4TyhPn1qoGktYpZqQDpv2QxycTskuzNY29S3TWH75wVA4xvM_42KBjNl1GVkhUm7i4Deg2rXIOLqSXCJOee2t5O9esHsTWRHS4wwlV3YRX0aUvTPYcz175I1yO_3Hg/s16000/DSC_3846.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium; text-align: start;">Szczyt, którego Seibert określał mianem Muttelbergkopfu, może nie był bardzo wybitny, ale miał jedną łatwo rozpoznawalną cechę - należał właśnie do tych mocno porośniętych - spójrzcie tylko na te drzewa - mówimy o prawie 2000 m n.p.m.!</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhytOt5Prbu0XdW-tkoNgHhWFmZIbnCego8vdDA43bmDNDZs7qgSWgbsHem-KfNLmqwJEbczaKW49-epbnXXdqppEvmXh2mkXICzvdarNwr2rffo5maBmNv9yGI7aVL1DpeKanHgxZUiPWjCgOKo9V3ya8AHL_uvzdLHrA8vdrFqEz3HZYS0axz_BwAkw/s1600/DSC_3848.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhytOt5Prbu0XdW-tkoNgHhWFmZIbnCego8vdDA43bmDNDZs7qgSWgbsHem-KfNLmqwJEbczaKW49-epbnXXdqppEvmXh2mkXICzvdarNwr2rffo5maBmNv9yGI7aVL1DpeKanHgxZUiPWjCgOKo9V3ya8AHL_uvzdLHrA8vdrFqEz3HZYS0axz_BwAkw/s16000/DSC_3848.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWsW3kx3ZZP1JZgwe6ehV4_hteeVBwKZC4w-42I-RWwqmOJMeePF5MiZYGKEAABXyB13t4lv6XZhDwpnbOHSjnlVrWSM6Z_9WBI7tZ5cpA78QVzv_VFTp52ULlH1Aa_sH0YGg72Qt6Vq9-QSnnKebuzLOiyVgI49JFxAKu0IkR0B9JWQlVcabphGXW1Q/s1600/DSC_3850.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWsW3kx3ZZP1JZgwe6ehV4_hteeVBwKZC4w-42I-RWwqmOJMeePF5MiZYGKEAABXyB13t4lv6XZhDwpnbOHSjnlVrWSM6Z_9WBI7tZ5cpA78QVzv_VFTp52ULlH1Aa_sH0YGg72Qt6Vq9-QSnnKebuzLOiyVgI49JFxAKu0IkR0B9JWQlVcabphGXW1Q/s16000/DSC_3850.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWJvevyQrRK70zDFC_iWIFC9dL5vkTdofjXE0b3qc0T0hbdYlUH9RVQcfYA5ldFGvvzr_8yZ4iX1PSEpq_KDr-TMixcEKTzX7b1J3FXkTJvRsSRITZMAIMQPYfAjsg520hr1yUUPvMjzH7EJLLZ8AcLClupBQtiKhdvC5YOipOcXo-mQVx-n2XtLac0Q/s1600/DSC_3853.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWJvevyQrRK70zDFC_iWIFC9dL5vkTdofjXE0b3qc0T0hbdYlUH9RVQcfYA5ldFGvvzr_8yZ4iX1PSEpq_KDr-TMixcEKTzX7b1J3FXkTJvRsSRITZMAIMQPYfAjsg520hr1yUUPvMjzH7EJLLZ8AcLClupBQtiKhdvC5YOipOcXo-mQVx-n2XtLac0Q/s16000/DSC_3853.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCJNVxZCXFwfzU08Vzy164RhrKGQKHjBWzjOXIEflHy0m0n7o9HTglpzU9-HLy254kHtAg7lw-rH19AVdD6xdynvltXWhLSFR2jWmzVFpfHZ5ZYzZF_lUM6WPFTJx3HiQqcqXO31B5GM_355v_j0c_EivkPtxXPYaalfGVJxxGz-7cJJ6uj8SBOY1IeQ/s1600/DSC_3856.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCJNVxZCXFwfzU08Vzy164RhrKGQKHjBWzjOXIEflHy0m0n7o9HTglpzU9-HLy254kHtAg7lw-rH19AVdD6xdynvltXWhLSFR2jWmzVFpfHZ5ZYzZF_lUM6WPFTJx3HiQqcqXO31B5GM_355v_j0c_EivkPtxXPYaalfGVJxxGz-7cJJ6uj8SBOY1IeQ/s16000/DSC_3856.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po osiągnięciu wierzchołka z kotą 1989 m n.p.m. określanego przez jednych L<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>chlekopfem a przez innych Muttelbergkopfem, można odetchnąć - grań przybiera tu nieco łagodniejszą formę przez co szlak staje się wręcz spacerowy. Ponieważ na samym L<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>chlekopfie vel Muttelbergkopfie jest bardzo ciasno - zachęcam do poszukania miejsca na dłuższy odpoczynek nieco dalej, tak aby być w stanie odizolować się od innych turystów.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnQogB6erWKHft8H0AaGOjRztWxC7kbG6NA8lRGqZ_-_6EK9qcYbXllyB-qLgy7HsCV0eC7gkBXLmVsUHIy860z56c1Wl05qYeHC7hJ3oDji7prt9lyGEamQWI5W9O8zwINmmno56g_Q_dGRBBqHM1d_N_tvE0h2TEsmi4MsmKsOq4pVrI56N2BFkTxw/s1600/DSC_3862.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnQogB6erWKHft8H0AaGOjRztWxC7kbG6NA8lRGqZ_-_6EK9qcYbXllyB-qLgy7HsCV0eC7gkBXLmVsUHIy860z56c1Wl05qYeHC7hJ3oDji7prt9lyGEamQWI5W9O8zwINmmno56g_Q_dGRBBqHM1d_N_tvE0h2TEsmi4MsmKsOq4pVrI56N2BFkTxw/s16000/DSC_3862.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Dalszy przebieg szlaku</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Takim miejscem okazały się okolice płytkiego siodła przed wschodnim Ochsenhofer Kopfem, gdzie znajdzie dla siebie miejsce całkiem sporo amatorów pięknych widoków. Te mimo nieco niższej wysokości pozostają absolutnie kapitalne - świetnie prezentuje się stąd otoczenie górnej części Kleinwalsertal - począwszy od Widdersteina, którym już tutaj się zachwycałem, poprzez Heiterberg (2188 m n.p.m), G<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>ntlespitze, aż po Gr<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>nhorn.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCEAfcQzY_JCyqqJhA4wV8RNrLdxwvziHbjwGyhZfFxnsd98z1pgaGKqKEDIx22zGJqmc89iYJtXe3ElU7vlxCfqqE29jURL0WAavMDftAIE0Xb6BHxTfUerD14CP6gSADa5yZN7ijCKZfILFj6OJzRuvvbEeJau6w5La8zrFoW0Rq518sr0ox3wdvhA/s1600/DSC_3872.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCEAfcQzY_JCyqqJhA4wV8RNrLdxwvziHbjwGyhZfFxnsd98z1pgaGKqKEDIx22zGJqmc89iYJtXe3ElU7vlxCfqqE29jURL0WAavMDftAIE0Xb6BHxTfUerD14CP6gSADa5yZN7ijCKZfILFj6OJzRuvvbEeJau6w5La8zrFoW0Rq518sr0ox3wdvhA/s16000/DSC_3872.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzE7QHAyWE-DP6VWzamU_yZ0jw5XecnodYODpZ3_vkUZ_iasL-2mL3O-SdB1VUhuSuw2LKDp4zBaVBOoeQbYTNoOACGSkf04wdycRlFcdSUziGFLDa4d1vh_Vm3MmCITHgbhTZETN4S29ZYRLggfox_mu1_oz82JsGyBzhZOVjhx2MlYTUZ-9ylsUUAA/s1600/DSC_3873.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzE7QHAyWE-DP6VWzamU_yZ0jw5XecnodYODpZ3_vkUZ_iasL-2mL3O-SdB1VUhuSuw2LKDp4zBaVBOoeQbYTNoOACGSkf04wdycRlFcdSUziGFLDa4d1vh_Vm3MmCITHgbhTZETN4S29ZYRLggfox_mu1_oz82JsGyBzhZOVjhx2MlYTUZ-9ylsUUAA/s16000/DSC_3873.png" /></span></a></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5_A4t_q3lT88OLv5cG1upRQIfDZRuUpWUUPcizXN0tEAOlJLstEJSRAW_sOVqJRwc6fWqJUzKPS4vwFWXzInJ-AcchbECpAfEQIBPhJ66M1xd8tLsn4kItloYBj9G6s9ldRvoB3sEEeqs4JKc8BBGAwhm5MuNDWkoCySmmtlRLe2losOx50ZUJ6L_Fg/s1600/DSC_3881.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj5_A4t_q3lT88OLv5cG1upRQIfDZRuUpWUUPcizXN0tEAOlJLstEJSRAW_sOVqJRwc6fWqJUzKPS4vwFWXzInJ-AcchbECpAfEQIBPhJ66M1xd8tLsn4kItloYBj9G6s9ldRvoB3sEEeqs4JKc8BBGAwhm5MuNDWkoCySmmtlRLe2losOx50ZUJ6L_Fg/s16000/DSC_3881.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjIG5gRMJE_tMfF4I3ICCU8zy1L4CG7OCpe6hhSD1EJwK3Oo3LIWVcGX1EthtcQKu8TlMQCnr1dqPppxJvRNvBBNtF8aYZsabP2PoNFgaj9cnrE6NpiMZ_vLKJmR7aLAcxk-aZhgHYCkBYC_llafzRgI5WOubgUuMPPZGpNkzHopF0bB-Emvteh7tH3w/s1600/DSC_3885.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjIG5gRMJE_tMfF4I3ICCU8zy1L4CG7OCpe6hhSD1EJwK3Oo3LIWVcGX1EthtcQKu8TlMQCnr1dqPppxJvRNvBBNtF8aYZsabP2PoNFgaj9cnrE6NpiMZ_vLKJmR7aLAcxk-aZhgHYCkBYC_llafzRgI5WOubgUuMPPZGpNkzHopF0bB-Emvteh7tH3w/s16000/DSC_3885.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb-tN-uF7VW95b87M_r_ZXuncoJzTYfkNpx-0_5FGJYvYfNjMPDjpd7gr3gIz005o-YRh5crKXUKsc_EO80b2aEGJDk3QfHgS5vwzTWx0WaIShi9mzDbdyRtSuLlNBvoNq-nRUBom01Xint5OOt562AcAEXvIRTxLjMD-bmJZ0a5V3gCC8e_P-3qz2_Q/s1600/DSC_3886.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1037" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjb-tN-uF7VW95b87M_r_ZXuncoJzTYfkNpx-0_5FGJYvYfNjMPDjpd7gr3gIz005o-YRh5crKXUKsc_EO80b2aEGJDk3QfHgS5vwzTWx0WaIShi9mzDbdyRtSuLlNBvoNq-nRUBom01Xint5OOt562AcAEXvIRTxLjMD-bmJZ0a5V3gCC8e_P-3qz2_Q/s16000/DSC_3886.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jakże tu jest przepięknie!</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Łagodnym fragmentem grzbietu powędrowałem dalej na wschodni szczyt Ochsenhofer Kopfu, który jak już wcześniej wspominałem sam składa się z dwóch wierzchołków. Podobnie jak wcześniej na Muttelbergkopfie, także i tutaj rosło sporo karłowatych drzew, których jednak nie potrafiłem rozpoznać. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjny0wsa9vGWdZxatgzHEerGr0b-TiLaoRyuuhXF45k5fM9aFxShRPplrmm16x0FJY8jtGY0GeeZaspzofEGXBRG6sgkMDJGTASlVTxpmaXPh7-so3ZYRW6JNjZMmeb2em23LMugQDK1uiSf03G2cHVaMDovz--ml5Lnuojlzv8VcdDl9mIoJrCEE7zcA/s1600/DSC_3889.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjny0wsa9vGWdZxatgzHEerGr0b-TiLaoRyuuhXF45k5fM9aFxShRPplrmm16x0FJY8jtGY0GeeZaspzofEGXBRG6sgkMDJGTASlVTxpmaXPh7-so3ZYRW6JNjZMmeb2em23LMugQDK1uiSf03G2cHVaMDovz--ml5Lnuojlzv8VcdDl9mIoJrCEE7zcA/s16000/DSC_3889.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu51pgjrtGzltWhNQt7MmXz-54KvBvkL-RteGxdIqIsF-vTcY1epSDWLdu-Nle5IMq9ro0Lhj76vWK5UlHYVEMlHr9wnH-IToEqACHq0Ku3uwl5bDVjL6I6cCh_5ThoCUcrGmlogBQD4eU2fGW65DtKhobkv9nN6amdEMLcdWxLZuci0Lxcw1x4D-27g/s1600/DSC_3891.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu51pgjrtGzltWhNQt7MmXz-54KvBvkL-RteGxdIqIsF-vTcY1epSDWLdu-Nle5IMq9ro0Lhj76vWK5UlHYVEMlHr9wnH-IToEqACHq0Ku3uwl5bDVjL6I6cCh_5ThoCUcrGmlogBQD4eU2fGW65DtKhobkv9nN6amdEMLcdWxLZuci0Lxcw1x4D-27g/s16000/DSC_3891.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na grani Ochsenhofer </span><span style="font-family: Nunito; text-align: justify;">K</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ö</span><span style="font-family: Nunito; text-align: justify;">pfe </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Oba szczyty Ochsenhofer <span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">K</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ö</span>pfe dzieli siodło Litzenscharte, gdzie pojawia się po południowej stronie grzbietu nieoznakowana, prawdopodobnie pasterska, ścieżka. I ponieważ zbocza drugiego ze szczytów są aktywnie wykorzystywane do wypasów bydła i owiec, to spotkać tu można płociki, które w połączeniu z rozległymi połaciami róż de facto zmuszają do ciągłego marszu - oczywiście zatrzymać się można, ale znaleźć tu miejsce na postój jest niełatwo - dlatego najlepiej wolny czas na widoki i odpoczynek wykorzystać między Muttelbergkopfem a wschodnim Ochsenhofer Kopfem 😊</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmghr_jAow7pAm94VzgYi4a8O1Iumosk_tqAGfT8WNha8ecASJswpF5B_u9ypMLj-WUIvX7bqolSkWzzF1GjuP-2VL_DTiwc6e2XmDYkWz26mzEWH9rbZsy2X7suQDMR0FJS1PZ-CuYQAAL5GJuJZbMNDyWopcBsEnf3HhJx2wAvDXE5Wv3RuoWMm6dg/s1600/DSC_3894.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmghr_jAow7pAm94VzgYi4a8O1Iumosk_tqAGfT8WNha8ecASJswpF5B_u9ypMLj-WUIvX7bqolSkWzzF1GjuP-2VL_DTiwc6e2XmDYkWz26mzEWH9rbZsy2X7suQDMR0FJS1PZ-CuYQAAL5GJuJZbMNDyWopcBsEnf3HhJx2wAvDXE5Wv3RuoWMm6dg/s16000/DSC_3894.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Okolice Litzenscharte</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zresztą momentami aż przykro byłoby mi własnym cielskiem naruszyć dorodne porosty i krzewy. Cały ten szlak to był zresztą spacer nie tyle przez góry, co przez jeden wielki kwitnący ogród.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Swoją drogą ciekawe ile w tym zasługi dobrej gleby a ile tego nawozu pochodzącego z regularnych wypasów... 😏 Biorąc pod uwagę wysokość npm - kurczę, w Tatrach Bielskich gdzie skały osadowe zapewniają świetne warunki dla rozwoju flory ta jest bardzo zróżnicowana i absolutnie również urzekająca, ale jednak tam rosną... kwiaty. A tu można było się poczuć jak w dobrze odpicowanym ogrodzie zaplanowanym do tego przez architekta zieleni, gdzie dorodne krzewy poprzecinane były różnymi kwiatami, praktycznie zasłaniając kępy trawy. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMb4JPz_W2p5p3oEjnMhcqtlmakkDzNpmI6sgW5CqbFReXvEEjSw5dwwb4ZtFbuchtxyIKEKhm2_4t6L4cKaxATfGrE1eeEy01xjj5jweLgUs0thI86u2w9G4OnGYIKDcRs3yCPEfsch29zKL6vRw8kBNnrk8pnayCpwoqn42u6mm_qw_k7ne61Y0KwQ/s1600/DSC_3898.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMb4JPz_W2p5p3oEjnMhcqtlmakkDzNpmI6sgW5CqbFReXvEEjSw5dwwb4ZtFbuchtxyIKEKhm2_4t6L4cKaxATfGrE1eeEy01xjj5jweLgUs0thI86u2w9G4OnGYIKDcRs3yCPEfsch29zKL6vRw8kBNnrk8pnayCpwoqn42u6mm_qw_k7ne61Y0KwQ/s16000/DSC_3898.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYNwUHrskjKhNOLln-KwWBj5uhtwPXiGw3ZoWR83YE0yk2cRtE_VdGisnHF2w39zS-XuIyM6fIa_GCsa58Xo46GryA44nuqiYpHgF4t3eps8YiuLOsFoy84bNdzzlcoGfRbKOm68a8UoeSs6-2WKcP40IycZpP1amnbYJ4NsGyOFVYRGfTc3zj16F8zQ/s1600/DSC_3903.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYNwUHrskjKhNOLln-KwWBj5uhtwPXiGw3ZoWR83YE0yk2cRtE_VdGisnHF2w39zS-XuIyM6fIa_GCsa58Xo46GryA44nuqiYpHgF4t3eps8YiuLOsFoy84bNdzzlcoGfRbKOm68a8UoeSs6-2WKcP40IycZpP1amnbYJ4NsGyOFVYRGfTc3zj16F8zQ/s16000/DSC_3903.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobraz zmienia się natomiast wraz z przejściem na zachodnią stronę zachodniego Ochsenhofer Kopfu - tu dla odmiany, jeśli zasłonimy sobie widok na dalsze plany, można nawet odnaleźć pewne podobieństwa do bieszczadzkich połonin. Zamiast Krzemienia w trakcie zejścia mamy jednak przed sobą widok na Gr</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">nhorn, który nic a nic nie zdradza, że jego czubek sięga 2040 m n.p.m., i duży węzeł szlaków na Ochsenhofer Scharte, którego rozmiar sygnalizuje, że w dni wzmożonego ruchu próżno na nim szukać ciszy - stąd nim wytracimy wysokość warto się jeszcze na chwilę zatrzymać, zwłaszcza, że tutaj miejsca akurat nie brakuje. </span></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhRSxfoDLmv_dyWe9zIK9I8awf5yDTM2BPwqWBZdd9X-O46N9zhPfeTPK0u2FeoAI062gAgjwIwRSLyZcKO-WGyW1gnu2VLz00ldJMRZfz404MqHVGBA573EoznyMJmMRIpjAJo-UcCXZO7wnYCDCGgwJC4j0Tzx-w88sQAuppYnfHCoN3oRwM0r3nxg/s1600/DSC_3904.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhRSxfoDLmv_dyWe9zIK9I8awf5yDTM2BPwqWBZdd9X-O46N9zhPfeTPK0u2FeoAI062gAgjwIwRSLyZcKO-WGyW1gnu2VLz00ldJMRZfz404MqHVGBA573EoznyMJmMRIpjAJo-UcCXZO7wnYCDCGgwJC4j0Tzx-w88sQAuppYnfHCoN3oRwM0r3nxg/s16000/DSC_3904.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Przed nami już Ochsenhofer Scharte</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLHncJ1jc2oRmNh17Rnx0XjSTfZ8UmAiI95pp4NWlrPm1Yvtb-kUaCNz0LnQL5gwThSLvxML8Xxr6D4GhyLKF2TlbDm-tzzvZ2FvZLNklsduyKBM13u6GpdhE5FdOmrSy1nATqky60Dnfte-pzr8GYdInKIuERmmV-IgKRVsjyZrMqnKs704dEu7G2oQ/s1600/DSC_3905.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLHncJ1jc2oRmNh17Rnx0XjSTfZ8UmAiI95pp4NWlrPm1Yvtb-kUaCNz0LnQL5gwThSLvxML8Xxr6D4GhyLKF2TlbDm-tzzvZ2FvZLNklsduyKBM13u6GpdhE5FdOmrSy1nATqky60Dnfte-pzr8GYdInKIuERmmV-IgKRVsjyZrMqnKs704dEu7G2oQ/s16000/DSC_3905.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Unspitze (1926 m n.p.m.) i Hochstarzel (1974 m n.p.m.). Centralnie nad tym drugim wyłania się G</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">ntlespitze (2092 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Może porównanie do bieszczadzkich połonin było nieco buńczuczne, ale z całą pewnością Alpy Algawskie, czy w tym konkretnym przypadku Walseltaler Berge, łączą w sobie różne typy gór - począwszy od klasycznych dla wyższych partii Alp Wapiennych białawych turni które można spotkać w Allg<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ä</span>uer Hauptkamm czy w Hornbachkette, poprzez przepaściste, lecz nie skaliste a trawiaste, granie w Kreuzeckgruppe czy Daumengruppe, a skończywszy na będących mieszaniną Tatr Zachodnich, Beskidów Wschodnich, czy wręcz Karkonoszy miejscami, Walsertaler Berge. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR8I8aLeRr17fk8lADhzQ6CjHTryxV0Uv0TNxBMb7dVXTfwRBm-JFf2sPWSLWcixyfRHMeKUO2TiQvWLjEzqQJ-L7xLxaBf2rgXiH5xKCWPyxgKfMRXs1sT5maS14KCkdbZOsYC9HZWKFQ2Im6IMYtsCZoRPx_KOY_SqjPsLqANdx1cVkuxWSSqGXVEw/s1600/DSC_3907.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR8I8aLeRr17fk8lADhzQ6CjHTryxV0Uv0TNxBMb7dVXTfwRBm-JFf2sPWSLWcixyfRHMeKUO2TiQvWLjEzqQJ-L7xLxaBf2rgXiH5xKCWPyxgKfMRXs1sT5maS14KCkdbZOsYC9HZWKFQ2Im6IMYtsCZoRPx_KOY_SqjPsLqANdx1cVkuxWSSqGXVEw/s16000/DSC_3907.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Krajobraz Nordwestlichen Walsertaler Berge, czyli najbardziej na zachód wysuniętej podgrupy Alp Algawskich</div><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilulUjK8IhrRzPS3daUMgpJt90NzBopIkrCB6r98S7s8mAHPYAiRwnscgsaHIA95bu2uGUsmvtmqJBOGfU5qDEjWRxMSPjZAoUnEMyOB3-1wuFeTlV1GUK89IqsmDYkPke3i3Z79TlRfBQIu75dywAyrBIeqK7OVdyjbO6H2yHGPRjgXOvk4mdk7HtLg/s1600/DSC_3909.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilulUjK8IhrRzPS3daUMgpJt90NzBopIkrCB6r98S7s8mAHPYAiRwnscgsaHIA95bu2uGUsmvtmqJBOGfU5qDEjWRxMSPjZAoUnEMyOB3-1wuFeTlV1GUK89IqsmDYkPke3i3Z79TlRfBQIu75dywAyrBIeqK7OVdyjbO6H2yHGPRjgXOvk4mdk7HtLg/s16000/DSC_3909.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki z Ochsenhofer Scharte (1850 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na Ochsenhofer Scharte skończyłem swoją przygodę z granią - Wy możecie ją kontynuować na Gr<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>nhorn, który formalnie jest zwornikiem dla grzbietu będącego bohaterem dzisiejszego posta i który z racji wspaniałych widoków jakie oferuje będzie stanowił wspaniałe uwieńczenie dla całej wyprawy, a następnie zejść do Baad przez Starzeljoch i Starzelalpe.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wskazówka: Jeśli skorzystamy z usług kolejki na Walmendinger Horn (właściciele Bergbahnticket mogą nią jeździć za darmo) to czasu powinno starczyć na dalszy spacer granią - z Gr<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>nhornu możecie przejść wtedy przez Steinmandl do Schwarzwasserh<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>tte lub wybrać się na Hochstarzel i z przełęczy Derrajoch zejść wtedy do Baad. Osobiście wybrałbym drugą opcję - jedna uwaga, szlak przez Hochstarzel jest momentami eksponowany!</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPaHTVw0GPqRL8Nd7gmzM7qThq-cv26j6YD-XJ2uMZ4Yn-Sd0NlTW2AHjytLxPjp8bVleNcsjURu5J_1rHie1fX5h8bO1o8CpHRqrdC-F1dXtfFpeg8Zpkt5moTObzCQ87qnVE5DeFHLtgLpHSruGBdMhGrd3-5793by1wgQMH_RM3LNqhqHpsyGoQtQ/s1600/DSC_3911.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPaHTVw0GPqRL8Nd7gmzM7qThq-cv26j6YD-XJ2uMZ4Yn-Sd0NlTW2AHjytLxPjp8bVleNcsjURu5J_1rHie1fX5h8bO1o8CpHRqrdC-F1dXtfFpeg8Zpkt5moTObzCQ87qnVE5DeFHLtgLpHSruGBdMhGrd3-5793by1wgQMH_RM3LNqhqHpsyGoQtQ/s16000/DSC_3911.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dzięki rezygnacji z ponownego wejścia na Gr<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>nhorn zyskałem jednak szansę by w drugiej części dnia na spokojnie powędrować przez górne partie Schwarzwassertal, czyli największej z dolin bocznych należących do systemu Kleinwalsertal.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Schwarzwassertal liczy ok. 35 kilometrów kwadratowych powierzchni i mniej więcej 10 kilometrów długości. Jest największą z dolin bocznych należących do systemu Kleinwalsertal a zarazem jedną z dwóch orograficznie lewych odnóg (drugą jest niewielka Gattertal). Najwyższym szczytem w jej otoczeniu jest Hoher Ifen (2230 m n.p.m.), co oznacza, że różnica wysokości między najwyższym a najniższym punktem (ujście Schwarzwasserbach do Breitach) wynosi 1190 m n.p.m.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Dolina składa się z dwóch odrębnych od siebie części połączonych stosunkowo wąskim przesmykiem. Elementem je rozdzielającym jest najwyższa część imponującego masywu Ifena, która w formie skalnej czapy wystaje niczym półwysep pośrodku otwartego morza. Dolna część doliny, której granicę na zachodzie i północy wyznacza pozostała część masywu Ifena - płaskowyż Gottesacker wraz z Sonnenbergiem - a na południu Heuberg, jest w dużej mierze zamieszkała przez mieszkańców osady W</i><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;"><i>ä</i></span><i>ldele, administracyjnie stanowiącej część Riezlern. Górna część doliny, dla której czapa Ifena stanowi północno-wschodnią granicę, jest już niezamieszkała na co dzień i, co rzadkie, w Alpach Algawskich, łagodnie podchodzi pod otaczające je na zachodzie: Steinmandl wraz z H</i><i style="color: #4d5156; text-align: left;">ä</i><i>hlekopfem. </i></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9w7z5X4aq0QtVWfQEM7Vud9bPUo0MMP1vtjJ9eyWVfRCAyr5Kz4qrg2no2WbimaLdkAdzJ5TlCCz8njW8OX1LU6FXtjegP9fKHiVA3Q07h8cTvzCYggaruERo7AC42TDRB7GKKIVTT67N0SkoDZ2mwEavF-Oen5yA5adfUbQawQDcNjE9ba3J_B1Cfg/s1600/DSC_3912.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9w7z5X4aq0QtVWfQEM7Vud9bPUo0MMP1vtjJ9eyWVfRCAyr5Kz4qrg2no2WbimaLdkAdzJ5TlCCz8njW8OX1LU6FXtjegP9fKHiVA3Q07h8cTvzCYggaruERo7AC42TDRB7GKKIVTT67N0SkoDZ2mwEavF-Oen5yA5adfUbQawQDcNjE9ba3J_B1Cfg/s16000/DSC_3912.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na wysokości 1620 m n.p.m., na skraju hali Schwarzwasseralpe, leży sobie jedno z dwóch wysokogórskich schronisk w tej części Alp Algawskich - Schwarzwasserh<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>tte. Obecnie schronisko oferuje nocleg 70 osobom w pokojach i salach wieloosobowych (liczba dostępnych miejsc jest zmniejszona z uwagi na restrykcje covidowe). </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHPpgL7jQrqY9lRvAIiPdk7vRy-XVwluUhi9nDL_iN6VkHFKnnV6V_2Lq-siDstwW9aB5MxQjlld0t3Xnuh2waLU8t08NKgC4lFulKp8c9OxHWRnblfh4xoJ81qIxxNlzmOS-C858XgxZsNRTWOB0Z34ScbIbkyuV-D4b6UZJtVC56LJQ4ZQWAbO2r-Q/s1600/DSC_3915.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHPpgL7jQrqY9lRvAIiPdk7vRy-XVwluUhi9nDL_iN6VkHFKnnV6V_2Lq-siDstwW9aB5MxQjlld0t3Xnuh2waLU8t08NKgC4lFulKp8c9OxHWRnblfh4xoJ81qIxxNlzmOS-C858XgxZsNRTWOB0Z34ScbIbkyuV-D4b6UZJtVC56LJQ4ZQWAbO2r-Q/s16000/DSC_3915.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Schwarzwasserh<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>tte, czyli najlepsza baza wypadowa na szlaki tej części Alp Algawskich</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z usług schroniska, nawet tych gastronomicznych, niestety nie skorzystałem, ponieważ duże kolejki zniechęciły mnie do przesiadywania w sąsiedztwie. Żwawo ruszyłem więc w dół doliny podziwiając po prawej grań, którą miałem przyjemność przejść...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbGwQfVpbIVy6c3EDM8jXkfmc-O_UGLlcO5Smv-l7OagKAP4El-KRm_LimrRxZHd3e-fBlr6CejHiZC7NUGS07c8TVSr_Mic9IldbasK7c-k3lGdmhXGsKwsY3mbYzsRPwp8MZoJQTFkIfhmn3dv7xnYQc4tQaegd5fG8HmC_NtOcrEWQUH_cEh5Fog/s1600/DSC_3917.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFbGwQfVpbIVy6c3EDM8jXkfmc-O_UGLlcO5Smv-l7OagKAP4El-KRm_LimrRxZHd3e-fBlr6CejHiZC7NUGS07c8TVSr_Mic9IldbasK7c-k3lGdmhXGsKwsY3mbYzsRPwp8MZoJQTFkIfhmn3dv7xnYQc4tQaegd5fG8HmC_NtOcrEWQUH_cEh5Fog/s16000/DSC_3917.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Brak dłuższej przerwy przy schronisku pozwolił mi także na dłuższą kontemplację doliny podczas zejścia, co zdecydowanie odebrałem jako pewien plus, gdyż miałem więcej czasu by skupić się na Schwarzwassertal, którą cechuje dosyć osobliwy jak na tutejsze realia krajobraz. Na przeważającej długości jest ona bowiem dosyć szeroka, zaś zbocza do niej opadające - względnie łagodne. I właśnie dlatego w porównaniu do innych okolicznych dolin, na dłuższą metę może się wydawać mniej atrakcyjna, choć jej krajobraz na szczęście bardzo urozmaica Hoher Ifen.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZAIGu-nz2VrWLuCL8l1-ZcZMQzz8ykbNT1nDDS2DuBWRHsSodxh3Lg_nO-zjik4MKUpmNsuTFPc3XOdk4YMjsVN4mAnjFlJ638kaf72v9ZzaMnwlZ1PtTkX1u__XSxd5u4mzSOdI5T4cXmOLEFNDztvmEezVkjUsyO2REU5Xg1T6Lys9JIc1XiSOiow/s1600/DSC_3918.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZAIGu-nz2VrWLuCL8l1-ZcZMQzz8ykbNT1nDDS2DuBWRHsSodxh3Lg_nO-zjik4MKUpmNsuTFPc3XOdk4YMjsVN4mAnjFlJ638kaf72v9ZzaMnwlZ1PtTkX1u__XSxd5u4mzSOdI5T4cXmOLEFNDztvmEezVkjUsyO2REU5Xg1T6Lys9JIc1XiSOiow/s16000/DSC_3918.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobraz Schwarzwassertal...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF5Q6GkJc0lmb_110EK1MZUnNbfQYChxJtxY_r6tp5cgl08VnkySgx1FKeNuCPJsfXYamwijLqnn0oSIUliNN-2EQg9dqzzUEZgdGAAaLwMSZtqkjADBe-laX2eW5IGXNtaMOwZg8u0EEV-Rm5uK0cSbwORKwfeK_vPiOnfGgLLz3GQn5BDA7swVfF9w/s1600/DSC_3920.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjF5Q6GkJc0lmb_110EK1MZUnNbfQYChxJtxY_r6tp5cgl08VnkySgx1FKeNuCPJsfXYamwijLqnn0oSIUliNN-2EQg9dqzzUEZgdGAAaLwMSZtqkjADBe-laX2eW5IGXNtaMOwZg8u0EEV-Rm5uK0cSbwORKwfeK_vPiOnfGgLLz3GQn5BDA7swVfF9w/s16000/DSC_3920.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hoher Ifen z poziomu szlaku do Auenh<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>tte...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na chwilę zatrzymałem się także po osiągnięciu charakterystycznego płaskowyżu Melk<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ö</span>de, na którym znajduje się kolejna chata pasterska - Alpe Melk<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ö</span>de. Stąd całkiem nieźle prezentuje się Walmendinger Horn, którego piramida może nie osiągała może imponujących rozmiarów, ale jednak dzięki ostremu profilowi potrafiła przyciągnąć uwagę...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQc7HybjbdfnY7UapYdozKGd9tn5vv6pEbTBTX34ZSNYfjwVe32yXgQiMut-ysz1spcWAqmSXRNivHp1i7eNIZt6H2LdMp2gTz9CaKhfvMAU_rm3YgpRXu97laSEYn3DQFxD8lw1byQqqfCEh2sAvofLxXcxv9LIsn1qyhXGO0B5SHIueZdvUxRp51FQ/s1600/DSC_3922.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQc7HybjbdfnY7UapYdozKGd9tn5vv6pEbTBTX34ZSNYfjwVe32yXgQiMut-ysz1spcWAqmSXRNivHp1i7eNIZt6H2LdMp2gTz9CaKhfvMAU_rm3YgpRXu97laSEYn3DQFxD8lw1byQqqfCEh2sAvofLxXcxv9LIsn1qyhXGO0B5SHIueZdvUxRp51FQ/s16000/DSC_3922.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzOycP0dg-rIu57wfFxTH9FEoLhVw6R-mipqWa0FNhS0vk87xmhaY9Tfipyqc38QLWJMyXoH8b4JDWKiIuZ35Rr4MAEvwiKz7k4wc75XT7dG0kOeIGR4LGE7brR6dpg8x_Q63MsH69QRbRHFiIMDFQf2Bn_PgZB7KYCS0HFwpT1Ex0LYZ9Qm5MYHcSg/s1600/DSC_3923.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVzOycP0dg-rIu57wfFxTH9FEoLhVw6R-mipqWa0FNhS0vk87xmhaY9Tfipyqc38QLWJMyXoH8b4JDWKiIuZ35Rr4MAEvwiKz7k4wc75XT7dG0kOeIGR4LGE7brR6dpg8x_Q63MsH69QRbRHFiIMDFQf2Bn_PgZB7KYCS0HFwpT1Ex0LYZ9Qm5MYHcSg/s16000/DSC_3923.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W środkowej części doliny minąłem jeszcze sztucznie utworzone jezioro Herzsee i chwilę później znalazłem się obok Auenh<span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ü</span>tte, gdzie znajduje się dolna stacja kolejki linowej pod Ifen oraz końcowy przystanek linii 5 z Riezlern.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9VXpLQUiugYR1tJscsQvY5g-0kMdtxXhVRHWehfNdFzYWygdFl7zsTLsd0CBAR7SceYJ7V-vsE-IFq-l4pwvj7NzHvq7g5ufyoYBCz7hVs-m5pivMOa3hq3kdCWvMHRqxKYLbLzU-3bR7ELbERjtTOUQTnmDSH2L1Nyx9VtnsYpGvmfR_wOOJvlnd7Q/s1600/DSC_3931.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9VXpLQUiugYR1tJscsQvY5g-0kMdtxXhVRHWehfNdFzYWygdFl7zsTLsd0CBAR7SceYJ7V-vsE-IFq-l4pwvj7NzHvq7g5ufyoYBCz7hVs-m5pivMOa3hq3kdCWvMHRqxKYLbLzU-3bR7ELbERjtTOUQTnmDSH2L1Nyx9VtnsYpGvmfR_wOOJvlnd7Q/s16000/DSC_3931.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy wsiadałem w autobus było kilka minut przed 15 - całą założoną trasę zdążyłem zatem wykonać w mniej więcej 6 godzin i 30 minut (i to licząc z przerwami) i byłem z tego powodu całkiem rad, gdyż na kolejny dzień miałem zaplanowany zaiste nietuzinkowy wypad, do którego również należało się przygotować.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jako rozruch przed poważniejszą wyrypą Walmendinger Horn wraz z Ochsenhofer <span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">K</span><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ö</span>pfe uważam był świetną decyzją. I naprawdę - tę graniówkę bardzo Wam polecam. Zwłaszcza jeśli będziecie przebywać w Kleinwalsertal, to w ramach bardziej spokojnego dnia, przy dobrej pogodzie - do rozważenia. Z drobną sugestią by raczej unikać weekendów 😉</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dajcie znać w komentarzach jak się Wam podobało, a my widzimy się w kolejnych relacjach!</span></p></div></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-52720190323133686672022-07-16T20:00:00.000+02:002022-07-16T20:00:16.359+02:00Wokół Zazriwej po szczytach Magury Orawskiej - Minczol, Kubińska Hala i Paracz<div style="text-align: justify;"><p><span style="font-family: Nunito;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVGmKFUuknEKA_tF9cYNE7blv_BXbsrEyg3CYTFG2bbKOQquMb7Udk-RGC73dXkPGezhsvpkyUQiGji10zK8BhXgo7dGIQ-_SnojkAHLB1UujpBC1tGarzo6FYZcnoFNgZUtFyGOnehLJzKb-_jAFJLgdirYBiBy5QoP4_hQtKO4Dpd8EdH1yTwpAJnA/s1200/DSC_9865.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="686" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVGmKFUuknEKA_tF9cYNE7blv_BXbsrEyg3CYTFG2bbKOQquMb7Udk-RGC73dXkPGezhsvpkyUQiGji10zK8BhXgo7dGIQ-_SnojkAHLB1UujpBC1tGarzo6FYZcnoFNgZUtFyGOnehLJzKb-_jAFJLgdirYBiBy5QoP4_hQtKO4Dpd8EdH1yTwpAJnA/s16000/DSC_9865.png" /></a></span></p><span style="font-family: Nunito;">W ramach dalszego poznawania Słowacji w sierpniu 2020 roku, krótko po tym jak po covidowych ograniczeniach można było ponownie swobodnie przekroczyć granice, postanowiłem wreszcie zajrzeć w jeden z najsłabiej znanych mi fragmentów tego kraju, który, co zawsze wzbudzało we mnie uśmiech politowania, znajdował się przecież praktycznie zaraz za naszą granicą. Tym nieznanym mi skrawkiem </span><span style="font-family: Nunito;">była </span><span style="font-family: Nunito;">rzecz jasna... Magura Orawska.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">W mojej opinii z Magurą Orawską jest trochę jak z Niżnymi Tatrami. Jej nazwa zapewne obiła się niejednej osobie o uszy, bo ileż to osób przyjeżdża w zimie poszusować na zboczach Kubińskiej Hali - czy analogicznie na Chopoku - ale z drugiej strony jaki odsetek tych samych ludzi powraca w te rejony w sezonie letnim? Stawiam dolary przeciwko orzechom, że o Magurze Orawskiej w sezonie letnim po prostu się zapomina. Skoro przez lata setki polskich turystów bez większych skrupułów mijało piramidę Wielkiego Chocza, to tym bardziej bez mrugnięcia okiem pozostawiano po swojej prawicy wał Magury Orawskiej, która, gdyby nie spory ośrodek narciarski stanowiący tańszą alternatywę dla wspomnianego Chopoka, dołączyłaby do grona tych niezliczonych pasm górskich na Słowacji, nieistniejących w świadomości większości polskich turystów.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Z drugiej strony, jeśli o niej nie zapominamy, to po prostu brakuje czasu. Ten problem dotyczył i mnie - ileż ja razy miałem bowiem się tam wybrać, choć przyznam szczerze, długo nie do końca wiedziałem jak Magurę Orawską ugryźć. Jechać na krótko, czy raczej na dłużej? Z namiotem w poprzek pasma czy może na jednodniowe wycieczki? W końcu padło na pewnego rodzaju kompromis, czyli wypad z namiotem, ale tylko dwudniowy. I ten kompromis chciałbym Wam przedstawić.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMABrMbSoaqXdO-Cz0SvYBnMs8CHECn5ODoKGv6ioakdsS4jFSf7SXNfyuGnU4pcHS8kVSzC6zzbOp5S6q-MmYPx8Ow5mBqgD6jn0jCMVzaVFUeHLzofttjKve03gsqGF9z5p7ObctJn1DgXkRElnJ4JSpWnQRAjOPSmuF2XlWb-WGTx4ydChiw7cEug/s1600/DSC_9000.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMABrMbSoaqXdO-Cz0SvYBnMs8CHECn5ODoKGv6ioakdsS4jFSf7SXNfyuGnU4pcHS8kVSzC6zzbOp5S6q-MmYPx8Ow5mBqgD6jn0jCMVzaVFUeHLzofttjKve03gsqGF9z5p7ObctJn1DgXkRElnJ4JSpWnQRAjOPSmuF2XlWb-WGTx4ydChiw7cEug/s16000/DSC_9000.png" /></span></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Zachodnia część masywu Paracza - z lewej Jaworzynka, z prawej w głębi sam Paracz oraz Przysłopiec (Prislopec)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Ale najpierw standardowo drobne wprowadzenie*. Magura Orawska (Oravská Magura) jest pasmem zamykającym pierwszą dziesiątkę najwyższych gór na Słowacji, z najwyższym punktem w postaci południowego wierzchołka Minczola wznoszącego się 1396 m n.p.m. Powyżej 1300 metrów wznoszą się tu jeszcze cztery inne szczyty: północny wierzchołek Minczola (wyraźny acz bez oznaczenia koty na mapach), dwa wierzchołki w masywie Kubińskiej Hali (główny - 1346 m n.p.m. oraz tzw. Czarny Wierch - 1319 m n.p.m.) oraz Paracz (1325 m n.p.m.). Pasmo to jest częścią tzw. Beskidów Średnich (Stredné Beskydy) podobnie jak Góry Kisuckie (Kysucká vrchovina), Kisuckie (Kysucké Beskydy) i Orawskie Beskidy (Oravské Beskydy), zatem jest zaliczane do Zewnętrznych Karpat Zachodnich (Vonkajšie Západné Karpaty) inaczej niż pobliska Mała Fatra, która należy do Wewnętrznych Karpat Zachodnich (Vnútorné Západné Karpaty).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Przebieg głównego grzbietu M. O. nadaje pasmu nieco esowaty charakter, przy czym dosyć głębokie przełęcze dzielą pasmo górskie na trzy odrębne części. Na północnym-zachodzie wznosi się dzikie i skomplikowane topograficznie pasmo Paracza, które poprzez Siodło Wasylowskiej Hali przechodzi w najwyższą i zarazem najbardziej popularną część - pasmo Minczola i Kubińskiej Hali. Te zaś urywa się w rejonie głęboko wciętej Przełęczy Przysłop (815 m n.p.m.), znanej dzięki przebiegającej tu szosie z Namiestowa do Orawskiego Podzamcza, skąd, aż do Jeziora Orawskiego, wznosi się pasmo Budina (1222 m.n.p.m.).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Magura Orawska jest jednym z najbardziej na północ wysuniętych pasm górskich na Słowacji. W niektórych miejscach dystans między polskim Beskidem Żywieckim a jej północną granicą (np. między Oszusem a doliną Białej Orawy) w linii prostej oscyluje wokół pięciu kilometrów. Warto jednak wspomnieć, że Magura Orawska nie graniczy z żadnym pasmem górskim, które przyjęlibyśmy także jako polskie: skrajnie na północ wysunięte pasmo Paracza otoczone jest od północy tzw. Wyżyną Podbeskidzką (Podbeskydská vrchovina), której zachodnia część, Płaskowyż Leśniański (Lesnianska planina), oddziela Magurę Orawską od Beskidów Orawskich, czyli jednego z dwóch odpowiedników "naszego" Beskidu Żywieckiego. Poza Wyżyną Beskidzką M. O. graniczy także z Górami Kysuckimi na zachodzie oraz Pogórzem Orawskim vel Wyżyną Orawską (Oravska vrchovina) na południu. Wśród sąsiadów próżno szukać Małej Fatry, choć te wydają się przecież ze sobą sąsiadować - i myślę, że to interesująca ciekawostka.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">*Opisy topograficzne gór Słowacji są przygotowywane na podstawie słowackiego podziału Karpat</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjclQ8TKsH51Vn3znZcYvzQQBGAlz-q8tv4FZFtcsX-rQNkxWKcqjB5829rbRVT3mKGdQgqLQjh4NSrrMcHnwsUfOSSLpuqNmxk8_bjr3VfNHvvOUnKP8npZDGR4dqPVsFd0u_FlZPAin16oQrrcXoKrhkoqYoOzqtdKCfRRnlCgffinvMStQk6CE-tqA/s1600/DSC_9053.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjclQ8TKsH51Vn3znZcYvzQQBGAlz-q8tv4FZFtcsX-rQNkxWKcqjB5829rbRVT3mKGdQgqLQjh4NSrrMcHnwsUfOSSLpuqNmxk8_bjr3VfNHvvOUnKP8npZDGR4dqPVsFd0u_FlZPAin16oQrrcXoKrhkoqYoOzqtdKCfRRnlCgffinvMStQk6CE-tqA/s16000/DSC_9053.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Masyw Minczola i Kubińskiej Hali</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">W drodze na Słowację towarzyszył mi tym razem Krystian, z którym wyruszyliśmy z Gliwic, nim nastał świt. Naszym celem była Zazriwa, figurująca z powodu swojego malowniczego położenia na skraju trzech pasm górskich - Gór Kisuckich, Małej Fatry i właśnie Magury Orawskiej - od dawna na mojej prywatnej liście miejsc do odwiedzenia. Humory mieliśmy doskonałe - zapowiadała się świetna pogoda, a przede wszystkim pierwszy raz od momentu wybuchu pandemii wracaliśmy na Słowację. Nie było siły - ten wyjazd musiał się zatem udać.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Droga? Klasyka. Gliwice, Żory, Pruchna, Hażlach, Cieszyn, Trzyniec, Mosty, Czadca. W Kraśnie odbiliśmy na Starą Bystrzycę skrócikiem, o którym warto pamiętać w przypadku podróży do Terchowej lub właśnie Zazriwej. W "turystycznej stolicy Małej Fatry" zatrzymaliśmy się jeszcze przy bankomacie a potem, wyposażeni już w euro, kontynuowaliśmy podróż do celu. W Zazriwej, przy głównym placyku wsi byliśmy kilka minut po siódmej.</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKMvtOUt20H5yMpEVugEPFiM6s9y8a2eOY_1wp770mU_FOlOc3PzzaYCTkzEd2Jx6aeU9x0HQpbnLrVR4iRLFfcSZ7jP2tsNd4R-rKbyJ0GGyzoNuKR2UaP-qoKhRBNKgOWT3Hius2mB7BZ5lCc8Sh09JT-4LmNehxuxaXrOhqIIfC4v1b7rWxcoDEtg/s1200/DSC_9612.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="802" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKMvtOUt20H5yMpEVugEPFiM6s9y8a2eOY_1wp770mU_FOlOc3PzzaYCTkzEd2Jx6aeU9x0HQpbnLrVR4iRLFfcSZ7jP2tsNd4R-rKbyJ0GGyzoNuKR2UaP-qoKhRBNKgOWT3Hius2mB7BZ5lCc8Sh09JT-4LmNehxuxaXrOhqIIfC4v1b7rWxcoDEtg/s16000/DSC_9612.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-PQ0rtFJaEjc5Bv2E8e5vcOEvV5RZ-_8i1aJskHm0pyHc4A1MqOZ-Q8wJV8PRec4Ksw9yhhgcnzxN8bRGYNRH4ovSMvIlELS_kRJ3nx7jwodgqcL0U5IRAlXNqPKgkZ16yWkrI9WIooc_-Faly2gDEV1aeY_ouG8mSg0hHNSkOxPbmqM8SaGo0Kyg0Q/s1200/DSC_9616.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh-PQ0rtFJaEjc5Bv2E8e5vcOEvV5RZ-_8i1aJskHm0pyHc4A1MqOZ-Q8wJV8PRec4Ksw9yhhgcnzxN8bRGYNRH4ovSMvIlELS_kRJ3nx7jwodgqcL0U5IRAlXNqPKgkZ16yWkrI9WIooc_-Faly2gDEV1aeY_ouG8mSg0hHNSkOxPbmqM8SaGo0Kyg0Q/s16000/DSC_9616.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Przebraliśmy się, zerknęliśmy na tablice informacyjne i gdy słoneczko już niestety dosyć mocno grzało ruszyliśmy zielonym szlakiem w stronę opłotków miejscowości...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZM2r9VOoJ_xetMu0-LosVIR0V0zJ03jLUQmnJJoB88Spkep1SRsXsgpSplIgkLGVDLYvLNoyUd0ofjvAcq-_XN-8XOnsrI3MCWMvkh_3hHQ-upnG-SqnYbAffmaQL__ja6lYj0JJ936XMmkLUjCzqA5Ou-FgEcliZaMV8EM_M9W-ycSG7AFRS08GQog/s1200/DSC_9617.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZM2r9VOoJ_xetMu0-LosVIR0V0zJ03jLUQmnJJoB88Spkep1SRsXsgpSplIgkLGVDLYvLNoyUd0ofjvAcq-_XN-8XOnsrI3MCWMvkh_3hHQ-upnG-SqnYbAffmaQL__ja6lYj0JJ936XMmkLUjCzqA5Ou-FgEcliZaMV8EM_M9W-ycSG7AFRS08GQog/s16000/DSC_9617.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Pierwszy miły postój odbyliśmy w dosyć niespodziewanym miejscu, czyli przy ruinach tzw. Starego Kościoła, który nas absolutnie ujął. Krystian szybko porównał go do kamiennych obiektów sakralnych, które widzieliśmy po francuskiej stronie Pirenejów.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp46ZPJlxc1iCP34UKHL29ClR6EtGG1obHs16hL7uGiJa7rG6GtDmvg4aMCH_3QJi-jz27Kr_XZKrrOioXbRTXpgPo9hhaPF6fVeEhzxgHRDv30rXQ_awthg6Fp4QbQ44EGnZKjvgKM28hVtXScGCRfuCzEiocHKN8v524x-A3JAbgg4-3Mcq2Ix1EOQ/s1200/DSC_9621.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjp46ZPJlxc1iCP34UKHL29ClR6EtGG1obHs16hL7uGiJa7rG6GtDmvg4aMCH_3QJi-jz27Kr_XZKrrOioXbRTXpgPo9hhaPF6fVeEhzxgHRDv30rXQ_awthg6Fp4QbQ44EGnZKjvgKM28hVtXScGCRfuCzEiocHKN8v524x-A3JAbgg4-3Mcq2Ix1EOQ/s16000/DSC_9621.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Ruiny tzw. Starego Kościoła</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Spod kościoła otwierały się też widoki na idylliczne okolice Zazriwej, dla których przez lata chciałem tutaj dotrzeć. No to chodźmy zatem po więcej!</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj51eBD6XmGCgXJTM1R0O-FJFBJ24kavh7dQs5wLkq4a3yWEU6hGDv3c5XU0gc3ZyeqjP_PN1FONaM9O8PQIuTZa6veMFnWRwipGpBKZsjvQ_Ijj4Z08Ry_ME1Nt52RSTRKPZRJlfyZxbEz6YcR5UeLzTG8PuE-VzDkZt5i25uEJ7J_vwL0fVMiBvjaFQ/s1200/DSC_9624.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj51eBD6XmGCgXJTM1R0O-FJFBJ24kavh7dQs5wLkq4a3yWEU6hGDv3c5XU0gc3ZyeqjP_PN1FONaM9O8PQIuTZa6veMFnWRwipGpBKZsjvQ_Ijj4Z08Ry_ME1Nt52RSTRKPZRJlfyZxbEz6YcR5UeLzTG8PuE-VzDkZt5i25uEJ7J_vwL0fVMiBvjaFQ/s16000/DSC_9624.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Powyżej kościoła szlakowa ścieżka zanurzyła się na dłużej w rzadkim lesie pokrywającym zbocza Palenicy (856 m n.p.m.). Świat tu wydawał się pulsować, z gęstych traw dobiegał festiwal różnorakich dźwięków sugerujących najprzeróżniejsze aktywności miejscowych owadów, którym wręcz w pracy nie wypadało przeszkadzać. </span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjd582LIvK75gyUzPsFGPjkEQBmW5pMyRvMc4mOj42f8cVM0O4z0Q8NgRaWi2R1l-EMkUNWaaYaVdt0pEyT4cgmTgSD1dR02p4z78eb3_cYwIU6U4us0X0JGTrCfHI-xyJ7pafqM5GuqUfXABY-dgMQLeLFMAkJttNpyBDwRX7E-c5hPxGe-45ARHe9A/s1200/DSC_9628.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjd582LIvK75gyUzPsFGPjkEQBmW5pMyRvMc4mOj42f8cVM0O4z0Q8NgRaWi2R1l-EMkUNWaaYaVdt0pEyT4cgmTgSD1dR02p4z78eb3_cYwIU6U4us0X0JGTrCfHI-xyJ7pafqM5GuqUfXABY-dgMQLeLFMAkJttNpyBDwRX7E-c5hPxGe-45ARHe9A/s16000/DSC_9628.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Początek szlaku...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Przemknęliśmy sobie cichuteńko pośród tych wszystkich brzęków i bzyków aż naszym oczom ukazał się łatwo rozpoznawalny masyw Minczola, który mieliśmy odwiedzić nazajutrz...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPp-h0pD_rtoYj5V3CkOrShtE2IwOhXZjw0S5e81-ZLKASCiACnBkp9IDQxpHL79ZWvPriQ_S70xizsyICrchzvqbJS7hv32tmysb0dSeL8_Pv7PmmLivRT5qWB17Vyl7OQVDS4PRdmqWX1Jvd2__qGPrjwBWB-mRTGHJWzv5Kv_D5klyYjW2Tf8kMjw/s1200/DSC_9635.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="780" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgPp-h0pD_rtoYj5V3CkOrShtE2IwOhXZjw0S5e81-ZLKASCiACnBkp9IDQxpHL79ZWvPriQ_S70xizsyICrchzvqbJS7hv32tmysb0dSeL8_Pv7PmmLivRT5qWB17Vyl7OQVDS4PRdmqWX1Jvd2__qGPrjwBWB-mRTGHJWzv5Kv_D5klyYjW2Tf8kMjw/s16000/DSC_9635.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Pierwsze widoki...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiEL9COdS7NW8z35x4Cdb-qw7iT7UXQrdnEipmocwFWw7G8OdFM-6rJ6okStyYvzvS6372r71ww8estPNyRpKoWEB7G1otUH09LVjNldCoV0AxTHtYPCZP76zSFz4X43XXCXygvwTzW8bl4V_BsrGAPsW6iUHvW1Fx_KSXEruHrvO-qqdf7LVSG-AAcQ/s1200/DSC_9636.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiEL9COdS7NW8z35x4Cdb-qw7iT7UXQrdnEipmocwFWw7G8OdFM-6rJ6okStyYvzvS6372r71ww8estPNyRpKoWEB7G1otUH09LVjNldCoV0AxTHtYPCZP76zSFz4X43XXCXygvwTzW8bl4V_BsrGAPsW6iUHvW1Fx_KSXEruHrvO-qqdf7LVSG-AAcQ/s16000/DSC_9636.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Pod słońce masyw Minczola</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzqkVOQa7QrCWuP8wVNboPoluz98VEUIclYT12fZlEExE4ZSpIKmq3wsmctTZly7mMsRM1RcxS4ZCToxm8XckeeTHIXwgvwAg7FiC12jLlrVKXrWfU_bGyMt9QNV5HBt3Bp8dASJC_0nIqSK_-eCkt8M3HGakmW39KQ18Rxy0Hz9NcyO41_Y2Cmp8NQ/s1200/DSC_9644.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzqkVOQa7QrCWuP8wVNboPoluz98VEUIclYT12fZlEExE4ZSpIKmq3wsmctTZly7mMsRM1RcxS4ZCToxm8XckeeTHIXwgvwAg7FiC12jLlrVKXrWfU_bGyMt9QNV5HBt3Bp8dASJC_0nIqSK_-eCkt8M3HGakmW39KQ18Rxy0Hz9NcyO41_Y2Cmp8NQ/s16000/DSC_9644.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Urokliwe pola i łąki w okolicy Zazriwej...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Sama ścieżka swoim rachitycznym kształtem utwierdzała nas w przekonaniu, że doprowadzi nas w rzadko odwiedzane zakamarki, choć doświadczenie uczyło, że warto ekscytację dusić w sobie, mając za to oczy dookoła głowy i bacznie obserwować znaki.</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPz3D_nDd5eTqFxAbZgnIl9UOUYvwcX8tN8XFBmT99M9XwEqpyr0stlPmcB1w6V3qETjrsBMgircz6jbgXFhKVoX2lz2NTLcYiANmZUZ6hwrUX1fwoY2P6IbJDNS7Sksq6H8zz-nBuSbHAOt5r_hBidaUmdpJiWe5YWbMIH1hXPf71YPwGgVVtCyYDtg/s1200/DSC_9643.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiPz3D_nDd5eTqFxAbZgnIl9UOUYvwcX8tN8XFBmT99M9XwEqpyr0stlPmcB1w6V3qETjrsBMgircz6jbgXFhKVoX2lz2NTLcYiANmZUZ6hwrUX1fwoY2P6IbJDNS7Sksq6H8zz-nBuSbHAOt5r_hBidaUmdpJiWe5YWbMIH1hXPf71YPwGgVVtCyYDtg/s16000/DSC_9643.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVhFcr2wqIpp4mtNvMoJpyuUIrzQwPJVZApACykY4UwD9h-dlAzbkEZvK-jme-TuKHqI7aF36MoCg1nb56UIvaANYE9dP0oAv3YpAiV2nDiVIYpR0hhCnqsKhxa1bSLLJjHcX2z_F1vQY_tDGIRQVbsXfgVn4EnYfyMDoZJlCL_S1My6ic4Uk18DsKdA/s1200/DSC_9646.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="706" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiVhFcr2wqIpp4mtNvMoJpyuUIrzQwPJVZApACykY4UwD9h-dlAzbkEZvK-jme-TuKHqI7aF36MoCg1nb56UIvaANYE9dP0oAv3YpAiV2nDiVIYpR0hhCnqsKhxa1bSLLJjHcX2z_F1vQY_tDGIRQVbsXfgVn4EnYfyMDoZJlCL_S1My6ic4Uk18DsKdA/s16000/DSC_9646.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">A komu tak spieszno po widoki?</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQoRJLTpqp3MSGAkdntQfjNsVl9pt7zanTN3DVdEqCnvE50qPnEK-dhcwh6zaceTxjmKDm4iJ-UquYgY5zIDOmdab8cEk72-_sKgujcIGX2orrUzKZuXLaZYIDnYxb_RRVT6Vrvc93x8pAZt5C-idP3qmsIFM8Fg7dZogHCXGogehcYtYVGdkO1N8ybA/s1200/DSC_9650.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQoRJLTpqp3MSGAkdntQfjNsVl9pt7zanTN3DVdEqCnvE50qPnEK-dhcwh6zaceTxjmKDm4iJ-UquYgY5zIDOmdab8cEk72-_sKgujcIGX2orrUzKZuXLaZYIDnYxb_RRVT6Vrvc93x8pAZt5C-idP3qmsIFM8Fg7dZogHCXGogehcYtYVGdkO1N8ybA/s16000/DSC_9650.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Pasmo Hrcovej Kecki</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Na przełęczy zasugerowałem żeby odejść od właściwej ścieżki i podskoczyć na pobliski wierzchołek wspomnianej Palenicy. Krystian jednak zaoponował twierdząc, że poczeka na mnie w cieniu na ławeczce, która miała się nam wkrótce trafić. Pożegnałem go machnięciem ręki i szybkim krokiem pomaszerowałem przez pola uprawne w poszukiwaniu właściwej kulminacji...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9ATzI8Isa7VbvpOV5ydXksVCbLkwJTrCbXaniJMxvq7J2hnYDlgGjTnx-xqFSvxFEbqbp-NYMV-Iyt-7h-1rzzDdwsUYrN7TNpLWJEZ5EBjbexV2go8npMxi7q3cAzxTxyHdbKA0LTndD3LAmI1dTtCfb-yU5UsW7nIEmPwQnwKV1RMmfNnJyUVEgaA/s1200/DSC_9653.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9ATzI8Isa7VbvpOV5ydXksVCbLkwJTrCbXaniJMxvq7J2hnYDlgGjTnx-xqFSvxFEbqbp-NYMV-Iyt-7h-1rzzDdwsUYrN7TNpLWJEZ5EBjbexV2go8npMxi7q3cAzxTxyHdbKA0LTndD3LAmI1dTtCfb-yU5UsW7nIEmPwQnwKV1RMmfNnJyUVEgaA/s16000/DSC_9653.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">W stronę wierzchołka Palenicy</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Nim jednak na nią trafiłem obróciłem się za siebie i z zadowoleniem mlasnąłem. To była zdecydowanie dobra decyzja, a widok na Jaworzynę, którą mieliśmy w planach na najbliższe godziny, był zaiste doskonały w tym połączeniu z upstrzonymi leśnymi gęstwinami w nieładzie rozrzuconymi po okolicznych wzgórkach...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgODvl-ro_4MqQrluHkKXrQWnUj15d_f5Ipo-tfihMKEosNgWHR_qMnI_RXVw39CG0Ou-JSH3uuAbyia5Kyb7pxrnOscURXALsL_CcE_Zr_gbEEMQY5EM8GcYUyRRcFSgWQwiv2m4jLtYgiEG_GuZaqH8XG8kJDUrwC_-6hHFeSP3SVaAZ2d-fBhvN9SQ/s1200/DSC_9662.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="742" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgODvl-ro_4MqQrluHkKXrQWnUj15d_f5Ipo-tfihMKEosNgWHR_qMnI_RXVw39CG0Ou-JSH3uuAbyia5Kyb7pxrnOscURXALsL_CcE_Zr_gbEEMQY5EM8GcYUyRRcFSgWQwiv2m4jLtYgiEG_GuZaqH8XG8kJDUrwC_-6hHFeSP3SVaAZ2d-fBhvN9SQ/s16000/DSC_9662.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">W tle szczyt Jaworzynki...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJj2fNZYQA87Q9qRAcBCrkWeq-NssrUjUmwZ5WwcgHBh07r-MEXBm11NKdzNCsPn3fB5aoWVH8tipk_Kq4Cj02bk4zwSMnUVM_nfF7NUq8KIcJCPbOhv812F3VgR09uomQndqInOP-JQtOqUU-GzqXwuJiuOYv-KHPss3jbja05THeHSaSrauVb_yo_w/s1200/DSC_9665.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="807" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJj2fNZYQA87Q9qRAcBCrkWeq-NssrUjUmwZ5WwcgHBh07r-MEXBm11NKdzNCsPn3fB5aoWVH8tipk_Kq4Cj02bk4zwSMnUVM_nfF7NUq8KIcJCPbOhv812F3VgR09uomQndqInOP-JQtOqUU-GzqXwuJiuOYv-KHPss3jbja05THeHSaSrauVb_yo_w/s16000/DSC_9665.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">W końcu osiągnąłem i samą Palenicę. Widok z wierzchołka okazał się być ograniczony do wystawy północnej i południowej, ale krajobraz ujmował bogactwem polnych kwiatów i panoramą pewnej skalistej piramidy...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR46DFidPZ68chBch-CVl5ZLMGyBaDALplOCK4JDQoBJqTnufosllG0ljL7pxPQQ8_U_TmLOU0zBGChpbm2jrfhnyB5C8XXZXVGqhCMw07CDfp7DjoBbi6OvO55iCPUvxxHgb8WNa32b5qahZ0wvxLLlsLBGBG7RjaNQ5PSQnzpDDfYWycUhR62cw1yA/s1200/DSC_9669.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgR46DFidPZ68chBch-CVl5ZLMGyBaDALplOCK4JDQoBJqTnufosllG0ljL7pxPQQ8_U_TmLOU0zBGChpbm2jrfhnyB5C8XXZXVGqhCMw07CDfp7DjoBbi6OvO55iCPUvxxHgb8WNa32b5qahZ0wvxLLlsLBGBG7RjaNQ5PSQnzpDDfYWycUhR62cw1yA/s16000/DSC_9669.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Na Palenicy...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Zapewne się domyślacie, że pod określeniem skalistej piramidy kryły się Rozsutce - tak, z Palenicy wydawały się być na wyciągnięcie ręki, choć z uwagi na wysokość szczytu widok ten koncentruje się głównie na równoleżnikowo wyciągniętym wale masywu Małego Rozsutca. Większy brat wydaje się chować, choć jego majestatyczna korona pozostaje widoczna.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifxsmR7w205G1o2NvYYvFEOrOxKUBMxwWFLxhcHbI_JcRd7OygTCyAQ5CsnbY6MokFn_n8LYD-MhmAS03iku6GqiC5FSESBC9tZJPrQeRRONiWS6lNwhlkGQIYUFb9Msj6wQFNyUcYxwRgsUpW9I50nhdODxAybCJVAIXtO8-JhiIGPEDQBy3AvYsToA/s1200/DSC_9670.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifxsmR7w205G1o2NvYYvFEOrOxKUBMxwWFLxhcHbI_JcRd7OygTCyAQ5CsnbY6MokFn_n8LYD-MhmAS03iku6GqiC5FSESBC9tZJPrQeRRONiWS6lNwhlkGQIYUFb9Msj6wQFNyUcYxwRgsUpW9I50nhdODxAybCJVAIXtO8-JhiIGPEDQBy3AvYsToA/s16000/DSC_9670.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Rozsutce...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Doskonale widać było też otoczenie doliny Zazriwki - dopływu Orawy rozdzielającej na swym przełomowym odcinku masyw Hrcovej Kecki od reszty Krywańskiej Fatry. I tu warto wrócić znów do słynnych (kto śledzi uważnie relacje ze Słowacji ten wie o co chodzi) rozważań na tle polsko-słowackich różnic w pojmowaniu podziałów między poszczególnymi pasmami górskimi w Karpatach - cały ów masyw Hrcovej Kecki jest jednym z przedmiotem sporów, bowiem, według Balona i Jodłowskiego jest on już częścią Magury Orawskiej a nie Małej Fatry. Tymczasem, jak już mogliście przeczytać na wstępie, podział słowacki nie tylko nie przyjmuje granicznej roli Zazrivki, ale nawet nie dopuszcza do siebie granicy między Magurą Orawską a Małą Fatrą!</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhWujtW2cT1F3j5Egsv7xAM3s-a-tNpWiHyig1Y4l6-DHJ4oMdqtHgEOZipPOSwezFWqP6QvZbdbOREHeBBP7BzCVpxwI9crDFirwe1PMnmMX3wXB-wUOBSMfpDG3-2Qimjy6_FZRPN-Mv7BTYorXKss2NSqMG7ZLuwZdDfqRQ9x1cfwqYR8qTOX4ISQ/s1200/DSC_9673.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhWujtW2cT1F3j5Egsv7xAM3s-a-tNpWiHyig1Y4l6-DHJ4oMdqtHgEOZipPOSwezFWqP6QvZbdbOREHeBBP7BzCVpxwI9crDFirwe1PMnmMX3wXB-wUOBSMfpDG3-2Qimjy6_FZRPN-Mv7BTYorXKss2NSqMG7ZLuwZdDfqRQ9x1cfwqYR8qTOX4ISQ/s16000/DSC_9673.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Widok w dół doliny Zazriwki...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Specyfika słowackich, dużo bardziej skomplikowanych podziałów, wydawała się być zresztą dużo bliżej mnie niż wąwóz Zazriwki. Działo się tak za sprawą... samej Palenicy, która nie należała wcale ani do Magury Orawskiej, czyli głównej bohaterki dzisiejszej relacji, ani tym bardziej do Małej Fatry - znajdowaliśmy się bowiem z Krystianem chwilowo w najbardziej na wschód wysuniętej części Gór Kisuckich (Kysucka vrchovina). Tych samych, w sprawie których dogadać się nie mogli polscy geografowie, przesuwając jakiś czas temu ich dotychczasową granicę na wschód - do doliny Zazriwki - zagarniając w ten sposób masyw Pupowa, który tym samym zastąpił L'adonhorę na fotelu lidera. Upodobniliśmy się wtedy w naszym rozumieniu do Słowaków, choć wciąż pewne różnice pozostały - do nich należała Palenica, z której tamtego dnia podziwiałem panoramy.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Swoje rozważania musiałem jednak zacząć prowadzić w trakcie marszu, spojrzenie na zegarek przypomniało mi bowiem, że czas nieubłaganie leci, a Krystian gotów wypić w oczekiwaniu na mnie wszystkie zapasy wody. Ruszyłem więc pospiesznie z powrotem w stronę przełęczy, by na nieco zbutwiałej ławeczce położonej przy kapliczce odnaleźć mojego towarzysza kończącego właśnie kanapkę. Postanowiłem zatem wykorzystać moment by uzupełnić płyny w przerwach między haustami streszczając swoje wrażenia ze swojego drobnego wyskoku.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Chwilę później już jednak wspólnie maszerowaliśmy. Szlak gwałtownie skręcił, opuszczając drogę do osady Gronie (Grune) i zaczął podchodzić powodując trochę szybsze bicie serca.</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDETZ7iArnd0fPJeObPf1pqwvCU97zvgtwczM-APxUpBds_6eX4oTL5-KUa_OagH_dFl28sgnZ_mBeQa2gaASZMhcJlEXWB-fWenvHBQw_DUCl9fUDDbrkiOaiDxgIp3JqEIBZkyaIrlRMGxOiUOu-89EAGJ0e5AZ4GJQg4NUxVtUvg1hvVJp3BiAHtA/s1200/DSC_9674.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDETZ7iArnd0fPJeObPf1pqwvCU97zvgtwczM-APxUpBds_6eX4oTL5-KUa_OagH_dFl28sgnZ_mBeQa2gaASZMhcJlEXWB-fWenvHBQw_DUCl9fUDDbrkiOaiDxgIp3JqEIBZkyaIrlRMGxOiUOu-89EAGJ0e5AZ4GJQg4NUxVtUvg1hvVJp3BiAHtA/s16000/DSC_9674.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Fragment nieco ostrzejszego podejścia</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Na kolejne apetyczne miejsce długo nie musieliśmy czekać - po kilku minutach wspinaczki trafiliśmy na zarastającą polanę z widokiem na Palenicę i, ponownie, szczyty Małej Fatry.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3ibZD7RUn-_mZjNzbF7Nhu8TYfto_u71eibxKV2KeriRYhW7iCNca98fTFaUiVbeFWawAjQA7ciY0-A58UH9ZKtwOM_t_1tvQp1LOIWrU-vbpytnBoblD5OTMe35t-52yAwWzdUHD3puv7akNyH8kymTosbN_fYGBnwdOBOcB_Nzd-GDwCeYnjmi6Fg/s1200/DSC_9675.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="773" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3ibZD7RUn-_mZjNzbF7Nhu8TYfto_u71eibxKV2KeriRYhW7iCNca98fTFaUiVbeFWawAjQA7ciY0-A58UH9ZKtwOM_t_1tvQp1LOIWrU-vbpytnBoblD5OTMe35t-52yAwWzdUHD3puv7akNyH8kymTosbN_fYGBnwdOBOcB_Nzd-GDwCeYnjmi6Fg/s16000/DSC_9675.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">I znów wspaniałe widoki</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjStggndACgb4UfHk_05NaOwo32td27wE22WtRT8b5765ROsecTBGhRG_ZmRP1r2f1wCIYBIbdK_xfRovTktqqHyzLhAM8rRBhJDSvzcNjDPCYwg3XoLzc13K_hRlebts5pkSf78Boo-mrYUkJRdjzFkA6710ZCZWyofFruhRBu2KI9G9UB0k00-hSxTA/s1200/DSC_9676.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjStggndACgb4UfHk_05NaOwo32td27wE22WtRT8b5765ROsecTBGhRG_ZmRP1r2f1wCIYBIbdK_xfRovTktqqHyzLhAM8rRBhJDSvzcNjDPCYwg3XoLzc13K_hRlebts5pkSf78Boo-mrYUkJRdjzFkA6710ZCZWyofFruhRBu2KI9G9UB0k00-hSxTA/s16000/DSC_9676.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">A tam jeszcze przed chwilą byłem 😊</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Za każdym razem przyjeżdżając w te rejony upewniam się w przekonaniu, że okolice Terchowej to absolutnie genialne miejsce na aktywnie spędzony urlop i nie chodzi tu tylko o samą Małą Fatrę dla której Terchowa jest rzeczywiście świetną bazą wypadową - wokół jest tyle fantastycznych szlaków - pieszych, rowerowych - że jeśli tylko kondycja na to pozwala, to bez większego trudu zagospodaruje się nawet dwutygodniowy urlop. Dodatkowo, za miedzą leżą Beskidy Kisuckie i Beskidy Orawskie wraz z Jeziorem Bystrzyckim, Magura Orawska czy piramida Wielkiego Chocza, a gdyby komuś zbyt dużo było gór, to w pogotowiu są przecież jeszcze pobliskie zamki - w Orawskim Podzamczu i Strecznie, a nadto zalany kamieniołom w Karpielanach i nieprzesadnie daleko baseny w Beszeniowej. Naprawdę sporo tych atrakcji.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU8MpHCJERdaZ8NaF9MlreJCZwWNj2Sn_Wdd6Dxn21Z_AyfrFKM9nTrjSNQoESKrxHHsgOhxQhsKiyiJmIwTrKqIQLOBICznGafCjaSvacaXatEbPjxiogTz-cU-MNwA5n196uUr122_LkTH9jjFCo2inhtwArn-ggpQ8vKuhmHKqulWIaokgu5OjmFA/s1200/DSC_9682.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhU8MpHCJERdaZ8NaF9MlreJCZwWNj2Sn_Wdd6Dxn21Z_AyfrFKM9nTrjSNQoESKrxHHsgOhxQhsKiyiJmIwTrKqIQLOBICznGafCjaSvacaXatEbPjxiogTz-cU-MNwA5n196uUr122_LkTH9jjFCo2inhtwArn-ggpQ8vKuhmHKqulWIaokgu5OjmFA/s16000/DSC_9682.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; text-align: left;">Poza głównymi szlakami Małej Fatry w okolicy Terchowej też trudno szukać tłumów. W naszym przypadku pierwszą spotkaną osobą tego dnia, okazał się być pasterz, choć nasz kontakt ograniczał się do tego, że zawezwał on na nasz widok psy, które bacznie nas obserwowały. Żeby już nie kusić losu, kierdel sfotografowałem dopiero, gdy odeszliśmy na większą odległość.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF7TwHIMWMsrgAJjmRHBMgdapFW7Tz_POtOTNOEjOOQbrM_bhRk1XdniEQtJFntHCDvMIUKBwlJD7AEWuiMlECXh9ZRi1Eos3N495zx3Ud9ZCFle8DwHwqQspNMj4s-A2XH4ZT2Jsui0x_ueREG5727Bi9-hCN0FMUy53MagyP71T5oTh0wYMowf7ang/s1200/DSC_9688.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="776" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgF7TwHIMWMsrgAJjmRHBMgdapFW7Tz_POtOTNOEjOOQbrM_bhRk1XdniEQtJFntHCDvMIUKBwlJD7AEWuiMlECXh9ZRi1Eos3N495zx3Ud9ZCFle8DwHwqQspNMj4s-A2XH4ZT2Jsui0x_ueREG5727Bi9-hCN0FMUy53MagyP71T5oTh0wYMowf7ang/s16000/DSC_9688.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Notabene siodełko, w którym trwał wypas owiec, stanowiło właśnie granicę między Górami Kisuckimi a Magurą Orawską (wg słowackiego podziału). Na północ od niego wznosi się zbocze Jaworzynki, które w swojej dolnej części jest bezleśne, co czyni zeń świetne miejsce widokowe. Widok stąd jest znacznie szerszy niż uprzednio - widać bowiem stąd już nie tylko Rozsutce, ale także Stoha czy inny fragment najwyższych partii Małej Fatry - z Wielkim Krywaniem na czele.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio7YLLctNqAwO98EWZnfyBwwgY-iemMvuMOGs32IwNbdsQjSYFncQIv8o_K-N6J3mP5OXgX7D53SidcuzRpPgk0enBkTRSYXAJGpd7_9PO6ZYqX_dymrDHkg54nrEg4BRSa9X5JBlTuYgr2YNN4sjRyKHJuudv9wze-M5dIsyvZ1I6uZWhuLQFGmeJUQ/s1200/DSC_9691.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="778" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio7YLLctNqAwO98EWZnfyBwwgY-iemMvuMOGs32IwNbdsQjSYFncQIv8o_K-N6J3mP5OXgX7D53SidcuzRpPgk0enBkTRSYXAJGpd7_9PO6ZYqX_dymrDHkg54nrEg4BRSa9X5JBlTuYgr2YNN4sjRyKHJuudv9wze-M5dIsyvZ1I6uZWhuLQFGmeJUQ/s16000/DSC_9691.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Obłędny widok na Małą Fatrę</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj72G4Kv3B_MEHPfrISrVunyDHSoHy0fMMZ7immJv1d0l0gKt78xFcz8-NoxrxiylFPc9ClZVMt7Ey2yqOLCJbyZPUKD74juofXjOe7uN3-KgtyBk4x4e9S83zo33cLJIPqOw4eBd-rg0uQ1e6ZvUWV8BcHW12DWrdmv8VUOubHJr4JlKYahrXTZekB5A/s1200/DSC_9721.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="721" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj72G4Kv3B_MEHPfrISrVunyDHSoHy0fMMZ7immJv1d0l0gKt78xFcz8-NoxrxiylFPc9ClZVMt7Ey2yqOLCJbyZPUKD74juofXjOe7uN3-KgtyBk4x4e9S83zo33cLJIPqOw4eBd-rg0uQ1e6ZvUWV8BcHW12DWrdmv8VUOubHJr4JlKYahrXTZekB5A/s16000/DSC_9721.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Taki dokładnie widok otrzymujemy ze szlaku koloru niebieskiego</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Ale to nie koniec dobroci, bo widok na wschodnią stronę jest niemniej apetyczny, głównie ze względu na jakąś taką dzikość w sobie i wieloplanowość. Panorama sięga tam aż po Chocza i zarys Niżnych Tatr...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgN20csMXxOQphxKOi4C_-f0Sm4Sd3VKNGYWSHcf1mrBUIuO0SoQDZVHEOMo8KUS4vACVXVEEf1CMQsi8ROjdTNo1KhMVP0bEcqnfZkXgv0EadZD6VHsAc9--3hPmfYvLy5UiNpBwHxMjoSzQhWBuxRZlWmZi-wnLENj--hs4X5MFYKlL5IowNc3930g/s1200/DSC_9695.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgN20csMXxOQphxKOi4C_-f0Sm4Sd3VKNGYWSHcf1mrBUIuO0SoQDZVHEOMo8KUS4vACVXVEEf1CMQsi8ROjdTNo1KhMVP0bEcqnfZkXgv0EadZD6VHsAc9--3hPmfYvLy5UiNpBwHxMjoSzQhWBuxRZlWmZi-wnLENj--hs4X5MFYKlL5IowNc3930g/s16000/DSC_9695.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Krystian z Wielkim Choczem w tle</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Długo posiedzieliśmy w tym uroczym miejscu, a posiedzielibyśmy jeszcze dłużej gdyby nie to, że w pewnym momencie po drugiej stronie trawiastego siodła, na którym minęliśmy się z owieczkami, wyłoniła się grupa nieco starszych turystów na oko wyglądająca jak wycieczka koła PTTK. Mieli na sobie kraciaste koszule i kapelutki na głowie, zresztą, jakby mnie ktoś zapytał kto się błąka po takich Górach Kysuckich albo wybiera na Paracz to z góry bym odpowiedział, że w pierwszej kolejności amatorzy takich organizacji.</span></div></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAhxZDLR0AAuJseF_Gopf_1iSsgYM_WwvLl1HhzyXJfOj0nWyCC3_kSHtoaKS33PUAT3gEtOR_fVF2XrtuseyNNL56GV4MavOyoPa_fOqhcTTKJpZUyY25ieL4eKazUCtHHAdRnnbmZTwzQ3U1KVZD7tMfX6mxLuo-H1hzA3XKFYOnjwHP9Y_DsyYTCA/s1200/DSC_9873.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAhxZDLR0AAuJseF_Gopf_1iSsgYM_WwvLl1HhzyXJfOj0nWyCC3_kSHtoaKS33PUAT3gEtOR_fVF2XrtuseyNNL56GV4MavOyoPa_fOqhcTTKJpZUyY25ieL4eKazUCtHHAdRnnbmZTwzQ3U1KVZD7tMfX6mxLuo-H1hzA3XKFYOnjwHP9Y_DsyYTCA/s16000/DSC_9873.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Pierwszy raz na dłużej w lesie</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">No więc, żeby nie czuć na sobie czyjegoś oddechu, czmychnęliśmy na ich widok z powrotem na szlak. Ten zgodnie z oczekiwaniem ukrył się w gęstym lesie i nie wychodził z niego aż do osiągnięcia samego wierzchołka.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh1gmMo54HVRpP3Z7iyDDOF1eBTWryYMmqwohOGsjMxZUGCX-MvrxfQbEU-kdRIkg8ysyDP9LnEm711PytGl1333dJDa0gjOtSLmrFdLc1OJKyid6np9tDBJyjSFZduSqjheXl0aYy7pJPzQKlqqxdyovT-KekUpLab1ndtYmxNnO3CZKm8FEHcom0tQ/s1200/DSC_9729.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh1gmMo54HVRpP3Z7iyDDOF1eBTWryYMmqwohOGsjMxZUGCX-MvrxfQbEU-kdRIkg8ysyDP9LnEm711PytGl1333dJDa0gjOtSLmrFdLc1OJKyid6np9tDBJyjSFZduSqjheXl0aYy7pJPzQKlqqxdyovT-KekUpLab1ndtYmxNnO3CZKm8FEHcom0tQ/s16000/DSC_9729.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Końcówka podejścia</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Samo podejście momentami jest naprawdę strome, ale jest w tym pewna dobra rzecz - mianowicie gdy stromizna zaczyna dawać do wiwatu, to znak, że jesteśmy blisko wierzchołka. A przynajmniej grani, bo sam wierzchołek pozostawia się po boku.</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggHDblGaENiQJZRW3XIWOmLWvPNSqlgAqYrL9b0JifX7ne-ap8s9asFhYPFtTrQ5KadUX8orqiOD6R1lB5eLqo_-rZguEN46elbjwMy6Jgj-XuC7z1IBLYpoR1avIBF5DsaRN4VxF_Odc8KHkxwbWDyjkixW9YMjOp1KEFwD0-9Sd97C4UyS3p6MAwXw/s1200/DSC_9730.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggHDblGaENiQJZRW3XIWOmLWvPNSqlgAqYrL9b0JifX7ne-ap8s9asFhYPFtTrQ5KadUX8orqiOD6R1lB5eLqo_-rZguEN46elbjwMy6Jgj-XuC7z1IBLYpoR1avIBF5DsaRN4VxF_Odc8KHkxwbWDyjkixW9YMjOp1KEFwD0-9Sd97C4UyS3p6MAwXw/s16000/DSC_9730.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Rozstaje pod wierzchołkiem Jaworzynki</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Mimo braku widoków (wręcz absolutnej dziczy) po osiągnięciu grzbietu zrzuciliśmy na chwilę plecaki, żeby odsapnąć i uzupełnić płyny. Ten dosyć wymagający, ale bardzo krótki kawałek, był też w zasadzie jedynym bardziej męczącym na trasie - dalej przez dłuższy czas miało być całkowicie spacerowo.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxpzIRkkaZil49WzMq7g5DUUBV1OHn0Lm92F7adJO-7AXYr4dthExZnCygpHPHbytUZMn6XbR8jip4_Mh0mW6EDDzRpkhLuDcKGASDkPTgRgJp1f9vY2hyIOfxGAl1fAQQMIXkrPCYOogtJRSbjXmTAGi-5JT6OQBEmp5tymE20plhFIdd1EO_qupMUA/s1200/DSC_9732.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxpzIRkkaZil49WzMq7g5DUUBV1OHn0Lm92F7adJO-7AXYr4dthExZnCygpHPHbytUZMn6XbR8jip4_Mh0mW6EDDzRpkhLuDcKGASDkPTgRgJp1f9vY2hyIOfxGAl1fAQQMIXkrPCYOogtJRSbjXmTAGi-5JT6OQBEmp5tymE20plhFIdd1EO_qupMUA/s16000/DSC_9732.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Gęstwina na Jaworzynce</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4u9cbHUg42Z8lD24AtDMgW30Ro-DiqvjQZIV1y5tOMF9aVMFVWWcMAOfO9oigDxzw8H1mFLIQRbN4rtpRlPM0rhwCQjWPfw-oSrM1YkRaunU7M-4XtrnfUXTK0YBTY6a0992Ylavv2UGUTAwY7SRg2pTG_AF8LZgctpXrOvFmfBpELp2IoK3Kfz1fxA/s1200/DSC_9735.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4u9cbHUg42Z8lD24AtDMgW30Ro-DiqvjQZIV1y5tOMF9aVMFVWWcMAOfO9oigDxzw8H1mFLIQRbN4rtpRlPM0rhwCQjWPfw-oSrM1YkRaunU7M-4XtrnfUXTK0YBTY6a0992Ylavv2UGUTAwY7SRg2pTG_AF8LZgctpXrOvFmfBpELp2IoK3Kfz1fxA/s16000/DSC_9735.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Między Jaworzynką a Okrąglicą (żeby było śmieszniej Jaworzynkę zarówno od zachodu jak i od wschodu otocza jakaś Okrąglica 😉) natrafiliśmy na resztki dawnej hali. Nie warto jednak podchodzić do niej z lekceważeniem - to ostatni moment by złapać trochę słońca nim na naprawdę dłuższy czas zniknie się w lesie 😃</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTZj7lipim50ZdBhIwpcQryCHzypr3f0F5_6cV5QBubqsXKvHlsvrNlj6CSJSva4b5JMg3KA3AFM-xatvAGFjqdu9bC48uYC3sOqPr0fuxSJww6NrUug7lgN8YEH_ODepIvMvWJ12v-0kh2WeYKeQuhieWu8zlzHLN2aLKjw2tvTQDCdZo6zJIlWIAmQ/s1200/DSC_9739.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTZj7lipim50ZdBhIwpcQryCHzypr3f0F5_6cV5QBubqsXKvHlsvrNlj6CSJSva4b5JMg3KA3AFM-xatvAGFjqdu9bC48uYC3sOqPr0fuxSJww6NrUug7lgN8YEH_ODepIvMvWJ12v-0kh2WeYKeQuhieWu8zlzHLN2aLKjw2tvTQDCdZo6zJIlWIAmQ/s16000/DSC_9739.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">W tym dosyć ciepłym dniu przez las szło się jednak przyjemnie. Za Okrąglicą zatrzymaliśmy się na moment przy rozstajach by odprowadzić wzrokiem zielone paski - tu podpowiedź dla szukających niebagatelnych pomysłów na wycieczkę - zielony szlak to jeśli się nie mylę fragment najkrótszego znakowanego połączenia Polski z Małą Fatrą - idzie aż na Talapkov Beskyd (u nas znany jest on jako Bukowina), który to wznosi się w Worku Raczańskim nieopodal Przełęczy Przysłop. Wytrawny turysta bez problemu zajdzie więc jednego dnia z takiej Soblówki przez ową Bukowinę na Jaworzynkę skąd zejdzie do Zazrivej (to 27 km). A następnego dnia dzięki czerwonemu szlakowi może zajść już na Rozsutec (9 km).</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito;">No przyznać się, kto był świadom, że to tak blisko? 😉</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTS6iplOiVmqDKt-mgqZHzK8n9CwWSpGB_PTYHQhXu3TMPhImAlmD0XFzcaeKLg7Spk1nPzRokRVvZ5SnEFH6loGcASaNNjDsAWf0g0FpfGQNcLIH_YbaV3W-eJIejQaMMgAFkSEgOUi1HWG7gMev-u9S9gFTB91z-9cii4dUAkloC8TnUuZhkPl54Xg/s1200/DSC_9742.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTS6iplOiVmqDKt-mgqZHzK8n9CwWSpGB_PTYHQhXu3TMPhImAlmD0XFzcaeKLg7Spk1nPzRokRVvZ5SnEFH6loGcASaNNjDsAWf0g0FpfGQNcLIH_YbaV3W-eJIejQaMMgAFkSEgOUi1HWG7gMev-u9S9gFTB91z-9cii4dUAkloC8TnUuZhkPl54Xg/s16000/DSC_9742.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Do przełęczy, w którym szlak przecina asfaltową drogę z Zazrivej do Orawskiej Leśnej, szliśmy w milczeniu. Na siodle na chwilę się rozdzielamy - mapa wskazywała źródło nieopodal, zostawiłem więc plecak i zabrawszy butelkę swoją i Krystiana udałem się samotnie na poszukiwanie wodopoju. Ten w rzeczy samej okazał się istnieć, choć zejście z drogi do głębokiego jaru przysporzyło mi niemało kłopotu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Po powrocie na przełęcz spocząłem z ulgą nieco zatroskany zbliżającym się podejściem na Paracz, które jawiło się jako dosyć długie. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXjkjGefR-KrnvCKQUzdPdlticp15rbjsKbT4hGxApMuIc7GRItyRqf_LBM8jzKSZKqFyQsq7thLBGAHuZchhSzGHNSiux6mUZIQkDYxjli5XcRSy1y6svt8GxF1Ee0SvZLC0GAMVd0sQcQyZGttZap3_gK0l4GvBFSKKnRngYW9VmDf_BgIugNXdc1A/s1200/DSC_9753.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="768" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXjkjGefR-KrnvCKQUzdPdlticp15rbjsKbT4hGxApMuIc7GRItyRqf_LBM8jzKSZKqFyQsq7thLBGAHuZchhSzGHNSiux6mUZIQkDYxjli5XcRSy1y6svt8GxF1Ee0SvZLC0GAMVd0sQcQyZGttZap3_gK0l4GvBFSKKnRngYW9VmDf_BgIugNXdc1A/s16000/DSC_9753.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">W drodze na Paracz</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">W końcu trzeba było się za nie jednak zabrać. Dłużyło nam się, ale zdecydowanie nie było tak męczące jak się spodziewałem. Fun fact: Paracz to zdecydowanie góra z gatunku tych, przy których zdobywaniu zastanawiasz się, z której strony wyjdzie ci na drogę niedźwiedź 😉 Okolice wierzchołka porasta bowiem gęsty las i wysokie krzaczory, a ścieżka wije się tu pośród zbutwiałych kłód drewna - czasem coś złowrogo zaszeleści i tym samym wyobraźnia pracuje 😆</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc9t_e-1ciNBXvHR-E2XwsvKAXyPGByas6MgpP5LLesOjFFoWkOxnUv9gJAR9tjaH0kFN9yEvULXgCsMObSRnUpjkXm8M1V5y-7GXmWO0lBLBS7WYXfp-6_gNeM19kZyElUm7fSgq5_Fmur-fKTusOR4F5qh4VMErA-RkKn6slrKGNzbjJTasHA7wIFw/s1600/DSC_9756.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjc9t_e-1ciNBXvHR-E2XwsvKAXyPGByas6MgpP5LLesOjFFoWkOxnUv9gJAR9tjaH0kFN9yEvULXgCsMObSRnUpjkXm8M1V5y-7GXmWO0lBLBS7WYXfp-6_gNeM19kZyElUm7fSgq5_Fmur-fKTusOR4F5qh4VMErA-RkKn6slrKGNzbjJTasHA7wIFw/s16000/DSC_9756.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Tabliczki do których z czasem dotarliśmy, podobnie jak na Jaworzynce, okazały się być nieco oszukańcze, gdyż pokazywały wysokość wierzchołka, który szlak ponownie pomijał. Dla amatorów właściwego zdobywania mam jednak dobrą wiadomość - mijaliśmy rzadką ścieżkę ewidentnie na czubek Paracza zmierzającą. W końcu Paracz - w zależności od metodyki liczenia - jest drugim albo trzecim najwyższym szczytem Magury Orawskiej i na pewno najwyższym w północnej części tego pasma górskiego. A więc z pewnością trafia do albumu niejednego kolekcjonera.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghDtdTVs-jyPyaQn-nMNemqJgv_g9LRvepdUfiIQf1SXRujAgivu9YmbGMjBIGjzephAXMbULQJXdk6N4BBaniKjTP8cBIqtUc1DkisYTp4IGpR_UsIpWhJQEJK-J4OfXWMujzuZFsf_OJZHW0kMypOxmFSHvUsBy5ATNC4jsIpvHkUXKVHWrrnjrXNA/s1200/DSC_9759.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghDtdTVs-jyPyaQn-nMNemqJgv_g9LRvepdUfiIQf1SXRujAgivu9YmbGMjBIGjzephAXMbULQJXdk6N4BBaniKjTP8cBIqtUc1DkisYTp4IGpR_UsIpWhJQEJK-J4OfXWMujzuZFsf_OJZHW0kMypOxmFSHvUsBy5ATNC4jsIpvHkUXKVHWrrnjrXNA/s16000/DSC_9759.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Zresztą, jakby tego było mało, jest w tym szczycie też coś tajemniczego. Ta tajemniczość objawia się między innymi w tym co już prześmiewczo wspomniałem - szczytowych gęstwinach, z którymi podczas wizyty trzeba się zmierzyć - ale zderzyć się z nią można jeszcze bardziej jeśli spojrzymy na mapę. Ta może nam bowiem uświadomić na skraju jakiego odludzia się znajdujemy - mianowicie, ku północy od Paracza i sąsiadującego z nim Przysłopca, odchodzą trzy boczne ramiona - Surowego Wierchu, Nowego Wierchu i Szczebla. Ciągną się one do doliny Białej Orawy, są całkowicie niedostępne turystycznie i mocno zalesione, przez co wydają się być owiane tajemnicami.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Najstarsi Orawiacy zapewne jednak pamiętają, że z tą wysoką lesistością, to nie zawsze tak było. W ogóle, robiąc sobie wycieczkę szlakami Magury Orawskiej naprawdę warto zdać sobie sprawę z tego, że jeszcze nie tak dawno temu było ono pełne widokowych hal, co potwierdzają przedwojenne mapy WIG.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4G1z1oU7Z2RJYFqZMT5yJCc5mkaSUfR-0HsbXEItMjGkN61xjrIn8zLBxF7nXTB1xTKo3JzpmSAm1GAJYbeiJpipBGzwgvA_1pOE9nH2ACO0uze3jNLL9Bq8gKuVHkz7St4Oj4D8P93FYeO1usHwA-N6vFQa713TiAWj5zackSQotqV4YpcniMGaDYw/s1200/DSC_9766.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4G1z1oU7Z2RJYFqZMT5yJCc5mkaSUfR-0HsbXEItMjGkN61xjrIn8zLBxF7nXTB1xTKo3JzpmSAm1GAJYbeiJpipBGzwgvA_1pOE9nH2ACO0uze3jNLL9Bq8gKuVHkz7St4Oj4D8P93FYeO1usHwA-N6vFQa713TiAWj5zackSQotqV4YpcniMGaDYw/s16000/DSC_9766.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Krążąc po płaskim wierzchołku Paracza</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Sam Paracz miał być jednak zalesiony i 100 lat temu, choć gigantyczna hala podchodziła blisko wierzchołka. Dziś tylko gdzieniegdzie pomiędzy drzewami można coś wypatrzeć a w celu podziwiania szerszych panoram trzeba się udać na Przysłopiec (Prislopec - 1258 m n.p.m.), do którego z Paracza pozostaje mniej więcej 30 minut drogi.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Nie zabawiliśmy więc zbyt długo i sprawnie rozpoczęliśmy zejście. Dla odmiany było ono bardzo łagodne i przyjemne, tak naprawdę rzec można, że od tego momentu trasa którą szliśmy stała się znów bardzo relaksująca. </span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAqRQ9PyPICzK0c0WHZ79QGufkG07zsQy_uqQ02KLXdeItQ7sG8VKb8xMukJCJXCXFSF1GYCfWP_ajvFP60l2KxD5coVoMecG5yXt4VDMOPdO40ZloK7UcWWKM_H9bu4JzzsxOVP1uZs8EUdShtvep5SUw000RHVpn8lrIj-R2BUiOIxTEoPIjPFU-pQ/s1200/DSC_9769.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAqRQ9PyPICzK0c0WHZ79QGufkG07zsQy_uqQ02KLXdeItQ7sG8VKb8xMukJCJXCXFSF1GYCfWP_ajvFP60l2KxD5coVoMecG5yXt4VDMOPdO40ZloK7UcWWKM_H9bu4JzzsxOVP1uZs8EUdShtvep5SUw000RHVpn8lrIj-R2BUiOIxTEoPIjPFU-pQ/s16000/DSC_9769.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkr58pmexWhjb9KXmsKOzIZqmpTrIMFBoxhEpxhcYPkQAY_qrYw9AS7yk35Y9cLjRsJv6O3RAT14QZKMES5RMkjqJw6sn52jwxDWPCFpb_P47hygk-4sDhWKKDp8lgeFXwQYkRCPToV_qqVr4lfV3vv7niLhnBAiVgnjMNlD8nLtzEbM_jKw-edDTWhQ/s1200/DSC_9770.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkr58pmexWhjb9KXmsKOzIZqmpTrIMFBoxhEpxhcYPkQAY_qrYw9AS7yk35Y9cLjRsJv6O3RAT14QZKMES5RMkjqJw6sn52jwxDWPCFpb_P47hygk-4sDhWKKDp8lgeFXwQYkRCPToV_qqVr4lfV3vv7niLhnBAiVgnjMNlD8nLtzEbM_jKw-edDTWhQ/s16000/DSC_9770.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Na skraju pozostałości dawnej, niekończącej się hali na Przysłopcu, minęliśmy się z trzema turystami - były to tak naprawdę pierwsze spotkane osoby nie licząc tych, które siedziały w mijających mnie samochodach, gdy szedłem po wodę nieopodal przełęczy po zachodniej stronie Paracza. Trudno narzekać, prawda?</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Zakątek był bardzo ustronny i uśmiechał się do nas, ale mając do celu już naprawdę niewielki kawałek, postanowiliśmy nie ulegać pokusie. Oczami wyobraźni widzieliśmy bowiem przed sobą rozłożony namiot a przed nim rozłożoną kuchenkę z bulgoczącą wodą. Na to mieliśmy już też niebagatelną chrapkę.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhidbGMSPrzwCSYNogZufihQVyZQYEGMhLP2aalBZDFb6QEdOaWUQug3BY_2gEB3VlxZmltuuMkRyZKv7IsIauoN5OVDsE0sZi2scjRty8pjsAHYcLFjoFaEvkP8UHojZuGmsXw_DaYi2HGkAdA29MD7d_6-xB2i59q1Is82lMiipX-QnEkYsIze8zR1w/s1200/DSC_9777.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhidbGMSPrzwCSYNogZufihQVyZQYEGMhLP2aalBZDFb6QEdOaWUQug3BY_2gEB3VlxZmltuuMkRyZKv7IsIauoN5OVDsE0sZi2scjRty8pjsAHYcLFjoFaEvkP8UHojZuGmsXw_DaYi2HGkAdA29MD7d_6-xB2i59q1Is82lMiipX-QnEkYsIze8zR1w/s16000/DSC_9777.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Niegdyś masyw Przysłopca był jedną wielką halą</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkd7yJkoTUrc8RYUYMCBPv1HCGHbWYUk9_w7M9ijbutBxtkqUu04vt3OFdkRmjMoCVMjE1AbodCHKu1qstzfZgNxVFy15LMFvo9E5QO3pK4PP1iTLLRirKc0BDIuvQtNjpSJs-QFU1DJ2tCDkZE9OJ35VvthTEaJ9oVyTLfeWJtAho_UFYtMb0RDyMjA/s1200/DSC_9781.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="697" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkd7yJkoTUrc8RYUYMCBPv1HCGHbWYUk9_w7M9ijbutBxtkqUu04vt3OFdkRmjMoCVMjE1AbodCHKu1qstzfZgNxVFy15LMFvo9E5QO3pK4PP1iTLLRirKc0BDIuvQtNjpSJs-QFU1DJ2tCDkZE9OJ35VvthTEaJ9oVyTLfeWJtAho_UFYtMb0RDyMjA/s16000/DSC_9781.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr67kt0nCo_82tsjq6oWtSHbSS3k0lTM9RHfpgx0WxOGhnneDQXXLEWWv23eyk6B4A5fK4zksKxHX_juLy8gbxikEfatd0jUq2SWtE_DDtD_sG-_EvY3h9vLrn1CgbbK-VZkHHq1sbLPrzvnkdCgUmnt0fwlt_xgvaTAvt5Qv7Ho4UB-3A_PRPoOg0hg/s1200/DSC_9791.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjr67kt0nCo_82tsjq6oWtSHbSS3k0lTM9RHfpgx0WxOGhnneDQXXLEWWv23eyk6B4A5fK4zksKxHX_juLy8gbxikEfatd0jUq2SWtE_DDtD_sG-_EvY3h9vLrn1CgbbK-VZkHHq1sbLPrzvnkdCgUmnt0fwlt_xgvaTAvt5Qv7Ho4UB-3A_PRPoOg0hg/s16000/DSC_9791.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Dziś już nie ma tu zachowanej </span><span style="font-family: Nunito; font-size: small;">ciągłości</span><span style="font-family: Nunito; font-size: small;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidKy-Yd3ryga1tdJ-KLVvs48U7C9275BoThHd-CusH7FuWyKmGRuMIJXtKWPilDzAhkdPbv_oa88QcRKC9yzXZnQqBf8E-OvsYNAElxf7zOGUtsOvrM29ZmuHYR-rWXHQ23bC_1i9XQe9K-sBVITnN1WgsZ2eJLIaRDmXIBkbu-nBRMmS4Z1E-aqYYhQ/s1200/DSC_9794.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidKy-Yd3ryga1tdJ-KLVvs48U7C9275BoThHd-CusH7FuWyKmGRuMIJXtKWPilDzAhkdPbv_oa88QcRKC9yzXZnQqBf8E-OvsYNAElxf7zOGUtsOvrM29ZmuHYR-rWXHQ23bC_1i9XQe9K-sBVITnN1WgsZ2eJLIaRDmXIBkbu-nBRMmS4Z1E-aqYYhQ/s16000/DSC_9794.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Na Przysłopcu porzuciliśmy nasz zaprzyjaźniony niebieski szlak i podobnie jak wczesnym rankiem daliśmy się prowadzić znakom koloru zielonego. Wszystko po to by po wytraceniu kilkudziesięciu metrów osiągnąć skraj Hruszczyńskiej Hali, miejsca zdecydowanie słabiej znanego niż nieodległa Kubińska Hala, a jednocześnie na pewno nie mniej spektakularnego.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Jeśli chodzi o widoki to te są tu najbardziej atrakcyjne w najwyższej jej części - podchodzącej pod mniej więcej 1200 m n.p.m. Hala pokrywa tam jednak na tyle strome, wschodnie zbocze Przysłopca, że chcąc znaleźć miejsce pod biwak warto udać się trochę niżej, najlepiej na drugi, wschodni kraniec hali.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiurIzo2aiGeU8sdfo4KoGoZCMSqyjK1ar4VE7RGcJsi3dDTq0YZhmtu_nsyWZ13yvHXiTGLcsgEB21mZcOXCctCePLfkmDl0UxtmCdRiBUlvPajvIotepppndZDpX7xDjZf9phTovOPBuYCZsiB2wdrhEQjdVQKfRfNZwjGLnowcaX76mNZp0iLZBJig/s1200/DSC_9796.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiurIzo2aiGeU8sdfo4KoGoZCMSqyjK1ar4VE7RGcJsi3dDTq0YZhmtu_nsyWZ13yvHXiTGLcsgEB21mZcOXCctCePLfkmDl0UxtmCdRiBUlvPajvIotepppndZDpX7xDjZf9phTovOPBuYCZsiB2wdrhEQjdVQKfRfNZwjGLnowcaX76mNZp0iLZBJig/s16000/DSC_9796.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Hruszczyńska Hala - ukryte piękno Magury Orawskiej</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Hruszczyńska Hala cechuje się też tym, że poszczególne jej części różnią się mocno widokami - dla przykładu Tatry widać tylko z jej najwyższej, zachodniej części, w części wschodniej za to dostrzec można wierzchołki Małej Fatry. Bez wątpienia warto mieć więc oczy cały czas szeroko otwarte i wypatrywać zmian w otoczeniu, dobrze zjawić się tu o różnych porach dnia. A taką możliwość zagwarantuje nam biwak w tymże atrakcyjnym miejscu 😋</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg_uJR4iTSVLwKJ_4KvVumKfH8tugxENPFv_RYjFpRTjx36Dw3x_fdCMHvDegUem4VJoI-doPwCQfsKnHYZKyuIctEs3GJdWIPaaAZs-gMdlrCe9ftZPnyDuwp1XM5ChHAiYCZMZgKyQFcZUucKum8Ebzl3vzCLTf-dExUR0u4bkUfQHsrNozWAgRGyQ/s1200/DSC_9800.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhg_uJR4iTSVLwKJ_4KvVumKfH8tugxENPFv_RYjFpRTjx36Dw3x_fdCMHvDegUem4VJoI-doPwCQfsKnHYZKyuIctEs3GJdWIPaaAZs-gMdlrCe9ftZPnyDuwp1XM5ChHAiYCZMZgKyQFcZUucKum8Ebzl3vzCLTf-dExUR0u4bkUfQHsrNozWAgRGyQ/s16000/DSC_9800.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj66ZWFG9XMDc0Jwv10xJChGPhA0OFWi8cIXDkI3KbS-osoYqHn4Xa4Is7N8DOMgqLpAJOp7ZiS4YUrXjFoNg5ifv-P0VaufYjh3wkb5axpz3uESjcH-271BaL1Mk5J6sTiYngfhpTwA41nUana1laAe9Vxs7X3sWsKqvsR8Dg68tibo5q46F6mb8DL2g/s1600/DSC_9802.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj66ZWFG9XMDc0Jwv10xJChGPhA0OFWi8cIXDkI3KbS-osoYqHn4Xa4Is7N8DOMgqLpAJOp7ZiS4YUrXjFoNg5ifv-P0VaufYjh3wkb5axpz3uESjcH-271BaL1Mk5J6sTiYngfhpTwA41nUana1laAe9Vxs7X3sWsKqvsR8Dg68tibo5q46F6mb8DL2g/s16000/DSC_9802.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Na miejsce pod namiot wybieramy ustronny fragment trawiastej połaci znajdującej się pod wysokim świerkiem wybornie osłaniającym nas od niedalekiego szlaku. W sąsiedztwie znajdowała się też ławka i stół, co też zdecydowanie ułatwiało przygotowanie wieczerzy.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Pora była jednak na tyle wczesna, że nim zabraliśmy się za prawdziwe gotowanie, zaspokoiliśmy głód przekąskami i pozwoliliśmy sobie na błogie lenistwo na powyciąganych karimatkach. I tak z dobre półtorej godziny. Piękna sprawa.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpQVMR_mVragSGWetIlJFhl41gqD8b41MIp2tiPHupR2ARK_R42z-iUc_tIFi7SsAKDKXjHrJGICJURr2RFZU3BvRjOvH8x5nNmtRdrPug6Uj2iRS7aDUqZuqn3Ab6HH8-dJe_kEGuRbE-Rb9HjsYGQhPrf4n3SyG0HjT8kiPjn3jj2yF-LPiaA9WkcQ/s1200/DSC_9804.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpQVMR_mVragSGWetIlJFhl41gqD8b41MIp2tiPHupR2ARK_R42z-iUc_tIFi7SsAKDKXjHrJGICJURr2RFZU3BvRjOvH8x5nNmtRdrPug6Uj2iRS7aDUqZuqn3Ab6HH8-dJe_kEGuRbE-Rb9HjsYGQhPrf4n3SyG0HjT8kiPjn3jj2yF-LPiaA9WkcQ/s16000/DSC_9804.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Kubińska Hala, Minczol i Wasylowska Hala</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFNlbwDYFAyawHh64XBb3gxvJgc3PhS_hTFK_xc3q1G-nBfnzQESONXKuluGJn4UrpW9_VQWntpLciBWrmVkARcRkF_Sth1Hya9O1D1wg9tIKS4R228_dgil-iqpXYIdPa21rJhwC6sYObmmNWfZ5SZkNX4UfNmaun2Qee20tu3w6xKW6DqGZmvQ2o3Q/s1200/DSC_9807.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFNlbwDYFAyawHh64XBb3gxvJgc3PhS_hTFK_xc3q1G-nBfnzQESONXKuluGJn4UrpW9_VQWntpLciBWrmVkARcRkF_Sth1Hya9O1D1wg9tIKS4R228_dgil-iqpXYIdPa21rJhwC6sYObmmNWfZ5SZkNX4UfNmaun2Qee20tu3w6xKW6DqGZmvQ2o3Q/s16000/DSC_9807.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Mniej więcej o w pół do siódmej wziąłem aparat i pomaszerowałem ponownie w górę hali. Pod wieczór bardzo ładnie prezentowała się Babia Góra, która oddalona jest w linii prostej o zaledwie 35 kilometrów.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7RtNjhIoAHmf-JxGtKiq7Y2x-4eCPympAZYNQVb3C9Q45GKQ9YEMee_weKnRHemtwhQbh71WBekt561UK89SjCi4D3q8h4_pxq0vE5aQLMfsVjs2wI3L58wNxLOR1CK_QizGp7p8hTALKBggFa1ndlL--QZ6XhJHp13NumU3diPBkNN2419PiHCWc2g/s1200/DSC_9811.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7RtNjhIoAHmf-JxGtKiq7Y2x-4eCPympAZYNQVb3C9Q45GKQ9YEMee_weKnRHemtwhQbh71WBekt561UK89SjCi4D3q8h4_pxq0vE5aQLMfsVjs2wI3L58wNxLOR1CK_QizGp7p8hTALKBggFa1ndlL--QZ6XhJHp13NumU3diPBkNN2419PiHCWc2g/s16000/DSC_9811.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6N0JAOqhIqdVhRh-IeWGMyeG5zGkB07UH8itMSHBeq5o8lPN08X4GHJh4N6vABtS1VoYCIba5PB7JHKt896nK6zG2ktaycJdw5ThfG_1Z6DZ7iLwGBtyEW4G5_iL4fpcpAPXjAM-G-t4PELP8eegrTmaBJDVi8hakreCtMeBvIS5Z0f9v2dNV9wDvJQ/s1200/DSC_9814.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="777" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6N0JAOqhIqdVhRh-IeWGMyeG5zGkB07UH8itMSHBeq5o8lPN08X4GHJh4N6vABtS1VoYCIba5PB7JHKt896nK6zG2ktaycJdw5ThfG_1Z6DZ7iLwGBtyEW4G5_iL4fpcpAPXjAM-G-t4PELP8eegrTmaBJDVi8hakreCtMeBvIS5Z0f9v2dNV9wDvJQ/s16000/DSC_9814.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Szkodą dla hali jest jednak to, że jej najwyższa, ta najbardziej widokowa część, dosyć wcześnie traci dostęp do światła, w efekcie czego traci nieco swoje walory krajobrazowe. Ale może jak nie o zachodzie to może o wschodzie...?</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfHvdemnElm7n2sklspXXXt1-tF6ilJugJw1szwgkPZDBfKJIIYKJ0obMXNcY9sBbPWnbe4XuVGfWgmaHYEJp2TBV3LgY67hSRmYhf36zETVyaVL70osAU_s8IgUN2l4kdPobPIm54idRDgW6MjiNkgSFO6aIxGW5B1-Y1giZqilAtlnCyIxwHErfYug/s1600/DSC_9819.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhfHvdemnElm7n2sklspXXXt1-tF6ilJugJw1szwgkPZDBfKJIIYKJ0obMXNcY9sBbPWnbe4XuVGfWgmaHYEJp2TBV3LgY67hSRmYhf36zETVyaVL70osAU_s8IgUN2l4kdPobPIm54idRDgW6MjiNkgSFO6aIxGW5B1-Y1giZqilAtlnCyIxwHErfYug/s16000/DSC_9819.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Popołudniowe widoki</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPuUAUTqLl6_DRiWk-qezW_2fJl1DwUf2sFJ7WW7vnco5reJ5Uricieoi9fVL7JbcTmeCZTVrJlpbJ8Kg6bG_6y0c-MussQK9VRKuLggxIDyis4Ot5XKtvICu-F66r0mrq7bUxxs-iyDUhKVvZWSm1M0ehqU1xtnu6-s1BD5d1Qa1F-VTAn2Y02nZtQA/s1600/DSC_9826.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1031" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPuUAUTqLl6_DRiWk-qezW_2fJl1DwUf2sFJ7WW7vnco5reJ5Uricieoi9fVL7JbcTmeCZTVrJlpbJ8Kg6bG_6y0c-MussQK9VRKuLggxIDyis4Ot5XKtvICu-F66r0mrq7bUxxs-iyDUhKVvZWSm1M0ehqU1xtnu6-s1BD5d1Qa1F-VTAn2Y02nZtQA/s16000/DSC_9826.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Podczas powrotu ponownie moją uwagę przykuła Babia - o zachodzie słońca zdecydowanie najciekawiej się tu prezentująca...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpX7NcM7guXCzpmyCU7ykIApzmojYxTpUBPzHxGKJb4MV94G8ziEgdG2EIsYh208CzlBlCr3SjEUKlRrVvcVFiZ-PEp7DSo5dSzzjgJw2i3bwpv7MHuG7aQy1FeTt5I5bKFuY6V_pMZhejOvDvK1rYloS0g0eglxgOAr61f8Wxqf49KmHk8sUNwE-mNA/s1200/DSC_9824.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpX7NcM7guXCzpmyCU7ykIApzmojYxTpUBPzHxGKJb4MV94G8ziEgdG2EIsYh208CzlBlCr3SjEUKlRrVvcVFiZ-PEp7DSo5dSzzjgJw2i3bwpv7MHuG7aQy1FeTt5I5bKFuY6V_pMZhejOvDvK1rYloS0g0eglxgOAr61f8Wxqf49KmHk8sUNwE-mNA/s16000/DSC_9824.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHXb9jSH3FLix-LBYnXfXn9luLpX8OpMPLAqhmSydW7e4u56JKxiAyun9RQWhUPvRadPbbpK0QNewRBVsZ_esBhziGHXsNa5Prjo_1rCk7miAct4MlkXB4bMcBJ9d6S8a2hiE1gYKatq19-h5QkzzootuyxhasS4A9b_pjKd2vvPWp5UF9H3g72mL2NA/s1200/DSC_9831.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHXb9jSH3FLix-LBYnXfXn9luLpX8OpMPLAqhmSydW7e4u56JKxiAyun9RQWhUPvRadPbbpK0QNewRBVsZ_esBhziGHXsNa5Prjo_1rCk7miAct4MlkXB4bMcBJ9d6S8a2hiE1gYKatq19-h5QkzzootuyxhasS4A9b_pjKd2vvPWp5UF9H3g72mL2NA/s16000/DSC_9831.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">W oczekiwaniu na zachód słońca...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">O 19:15 wróciłem w pobliże obozowiska i chwilę później zaczęliśmy przygotowania do ogniska, począwszy od zabezpieczenia sporej dawki chrustu. Przed 20 płomienie już wesoło tańczyły a my mogliśmy zająć się przygotowaniem wieczerzy...</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix5c_EhfoPHCM1i9UOUVEhzkxyH28NrkSv6g4Yak5z-sezNF389F4I2n0-xHZ2-cH5Aq7s-N7o0t1wNiNWxQw90hTQZqhpYhzg9UvXpz1scjNZ4Ru0_7gUrlpQBoQrbZEui1H9TR-gOJxu6vWpdYDbHDqCtisnbi5tmRDEzt6xZ-ljVziZDwm9rr-BLw/s1600/DSC_9832.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEix5c_EhfoPHCM1i9UOUVEhzkxyH28NrkSv6g4Yak5z-sezNF389F4I2n0-xHZ2-cH5Aq7s-N7o0t1wNiNWxQw90hTQZqhpYhzg9UvXpz1scjNZ4Ru0_7gUrlpQBoQrbZEui1H9TR-gOJxu6vWpdYDbHDqCtisnbi5tmRDEzt6xZ-ljVziZDwm9rr-BLw/s16000/DSC_9832.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">O zmierzchu zaczaiłem się jeszcze na wspomniane wcześniej szczyty Małej Fatry nieśmiało wyglądające zza lesistego grzbietu, który następnego dnia mieliśmy pokonywać...</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYg4OEfl-NLBS8lEu1H_Ar5J5HwmCkCB1ax7xrExfRRNwL-Zjihz-fBbgIPAR_g8UhSUnLUBGI2qOHETkC7SJpZJArj1umhfsg4fXqULyPU4_bqS4wP1TM-ZUppmry6oKaqNCambGlj_oYLytQHSWOpq1_Iat4D3Tfs8hC8gMpXM7TSG2xraApfSCggQ/s1200/DSC_9841.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYg4OEfl-NLBS8lEu1H_Ar5J5HwmCkCB1ax7xrExfRRNwL-Zjihz-fBbgIPAR_g8UhSUnLUBGI2qOHETkC7SJpZJArj1umhfsg4fXqULyPU4_bqS4wP1TM-ZUppmry6oKaqNCambGlj_oYLytQHSWOpq1_Iat4D3Tfs8hC8gMpXM7TSG2xraApfSCggQ/s16000/DSC_9841.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Nieśmiało wyglądająca Mała Fatra...</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Wieczór i noc były bardzo spokojne, zgodnie z naszymi przewidywaniami w sąsiedztwie, poza pasterzem rezydującym w swojej przyczepie na hali, oraz lokalną młodzieżą, która przemknęła na quadach, nie pojawił się absolutnie nikt. Zjedliśmy co było do zjedzenia, wypiliśmy co było do wypicia i zadowoleni z całego dnia poszliśmy spać.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">DZIEŃ II</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Spało się świetnie. Bardzo miło do dziś wspominam miejscówkę, którą wybraliśmy, bo rzadko kiedy (o w Jaworzu pierwszej nocy się taka trafiła!), trafił nam się płaski i obrośnięty delikatną trawką skrawek ziemi, prawie że pozbawionej zupełnie potrafiących bez skrupułów wybudzić nawet z głębokiego snu korzeni.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Pobudkę urządziliśmy o 7.30, czyli dosyć późno zważywszy na fakt, że niespieszny tryb, który włączał się dosyć często na letnich wyjazdach, oznaczał dwie godziny zbierania się. Najpierw przeciąganie się przez kwadrans, potem mozolne wyciąganie rzeczy na śniadanie i poklepywanie się po twarzy w oczekiwaniu na zagotowanie się wody na kawę. Potem posiłek, zasłużony odpoczynek po jedzeniu, a następnie, gdy już odezwą się wyrzuty sumienia, spacer do źródełka w celu umycia brudnych naczyń. I dopiero wtedy składanie ekwipunku biwakowego, pakowanie od zera plecaka i wreszcie wymarsz. Oczywiście, gdy na termometrze jest już bliżej 25 niż 20 stopni Celsjusza a czoło zaczyna domagać się ręcznika...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzKoEZQ6C4ZQhd8RfOB0nqwLRutUbvKF-YY6famO1NrDxcFy4DdYodwwO9EO4aY6Wy5fRo2-R5GviiOFNCzsus7ByR6jvmHiozcmFc8bX3Jhl4M3COrAXG0nEYND6jhfyK5Ne8PgK_EZKd97mVZXd65wmNhjd1QH_R6Hwdi8fXQJ5qV4Daf9p51jhfxg/s1200/DSC_9843.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzKoEZQ6C4ZQhd8RfOB0nqwLRutUbvKF-YY6famO1NrDxcFy4DdYodwwO9EO4aY6Wy5fRo2-R5GviiOFNCzsus7ByR6jvmHiozcmFc8bX3Jhl4M3COrAXG0nEYND6jhfyK5Ne8PgK_EZKd97mVZXd65wmNhjd1QH_R6Hwdi8fXQJ5qV4Daf9p51jhfxg/s16000/DSC_9843.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Nieco ociężale, ale na szlak jednak ruszyliśmy. Trzeba tu też szczerze przyznać, że choć czasami początki bywają trudne, to rozpędzona maszyna w trasie nim na powrót zostanie wyhamowana, potrafi pracować bardzo długo - dotyczy to zwłaszcza Krystiana 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Pora była natomiast odpowiednia dla podziwiania Hruszczyńskiej Hali. Po dziewiątej rano było tu bardzo ładnie. I bardzo karpacko.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Sz_3COFD69hEF1vQEBNDqqZ4LvelzvN12Xu0fjyDeoOnQZQhZJ8CQBO2eRAz0UVTXRSiH5lIjAjK56GEwtNymmP-8gePjKlrTWP7lRwKzokTcTL2tAferPZbH3FIp53_YVyNkM19CD0GBK95zyFzZvMMr4l1pHtrK5gUvdtDFYNsz7NnpgJT12y-Kw/s1200/DSC_9853.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="789" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6Sz_3COFD69hEF1vQEBNDqqZ4LvelzvN12Xu0fjyDeoOnQZQhZJ8CQBO2eRAz0UVTXRSiH5lIjAjK56GEwtNymmP-8gePjKlrTWP7lRwKzokTcTL2tAferPZbH3FIp53_YVyNkM19CD0GBK95zyFzZvMMr4l1pHtrK5gUvdtDFYNsz7NnpgJT12y-Kw/s16000/DSC_9853.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Krajobraz Hruszczyńskiej Hali</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVGmKFUuknEKA_tF9cYNE7blv_BXbsrEyg3CYTFG2bbKOQquMb7Udk-RGC73dXkPGezhsvpkyUQiGji10zK8BhXgo7dGIQ-_SnojkAHLB1UujpBC1tGarzo6FYZcnoFNgZUtFyGOnehLJzKb-_jAFJLgdirYBiBy5QoP4_hQtKO4Dpd8EdH1yTwpAJnA/s1200/DSC_9865.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="686" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVGmKFUuknEKA_tF9cYNE7blv_BXbsrEyg3CYTFG2bbKOQquMb7Udk-RGC73dXkPGezhsvpkyUQiGji10zK8BhXgo7dGIQ-_SnojkAHLB1UujpBC1tGarzo6FYZcnoFNgZUtFyGOnehLJzKb-_jAFJLgdirYBiBy5QoP4_hQtKO4Dpd8EdH1yTwpAJnA/s16000/DSC_9865.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Okładkowy widoczek z Hruszczyńskiej Hali w stronę Budina i Tatr</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhctN3mqC5JWiGnoJVKj7_EDbXJfxDDAAGwntYQO3xX3vIM5mntoZ3uuLFsIGp_iTGt27tK6d6Ga7NgP0qW9ADHoWn8yHDSoaxq0OjFupayn8z3Qfbvvmh9Bjm25N_stXH18L2fusdvqbZ4EGdw6UqO0VEj2gBFIQT7XD9QiPjrr9lSmPYl43kCCXgKiQ/s1200/DSC_9870.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhctN3mqC5JWiGnoJVKj7_EDbXJfxDDAAGwntYQO3xX3vIM5mntoZ3uuLFsIGp_iTGt27tK6d6Ga7NgP0qW9ADHoWn8yHDSoaxq0OjFupayn8z3Qfbvvmh9Bjm25N_stXH18L2fusdvqbZ4EGdw6UqO0VEj2gBFIQT7XD9QiPjrr9lSmPYl43kCCXgKiQ/s16000/DSC_9870.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Pierwszym naszym celem był powrót na szczyt Przysłopca. Tu jednak drobna wskazówka - dzięki drodze stokowej na sam wierzchołek można ominąć trawersem, ucinając konieczność ponownego jego zdobywania.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Po odnalezieniu niebieskich pasków obraliśmy azymut 180 stopni i ruszyliśmy w stronę Minczola, a dużo wcześniej jeszcze - Bzińskiej Hali.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvUJZTN8upB0iAkRWbFpID7uId584asaU-99-nOJwqpNmc9I_Frv2TabqgPNkv9lBSFB0WAPNIw6OLbFU-rUEGnYR7nzFnkozLKkGKTmcGSSUXs2P26Fts7_xU62Fa1l89QCEbAf9WnBtvKhkQfELY0XlcjMGdfYmFK_K278z2ZDC0LHvq412vptiExg/s1200/DSC_9874.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvUJZTN8upB0iAkRWbFpID7uId584asaU-99-nOJwqpNmc9I_Frv2TabqgPNkv9lBSFB0WAPNIw6OLbFU-rUEGnYR7nzFnkozLKkGKTmcGSSUXs2P26Fts7_xU62Fa1l89QCEbAf9WnBtvKhkQfELY0XlcjMGdfYmFK_K278z2ZDC0LHvq412vptiExg/s16000/DSC_9874.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Początkowy, zejściowy odcinek wiódł przez las, w którym na palcach jednej ręki można było wymienić niewielkie przecinki. Trochę więcej odkrytej przestrzeni pojawiło się dopiero w okolicach szczytu Minczol - ale nie tego najwyższego w Magurze Orawskiej lecz pewnego niewyraźnego wyrostka położonego praktycznie w centralnej części pasma, spinającego de facto dwa równoleżnikowo biegnące grzbiety - pierwszy, zlokalizowany na północy, z Paraczem w roli głównej, i drugi, nieco przesunięty na wschód względem pierwszego, biegnący przez szczyty Minczola, Kubińskiej Hali, oraz Budin i Magurkę aż po Jezioro Orawskie.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Sama Wasylowska Hala znajdująca się na południe od głównej kulminacji Minczola, podobnie jak wcześniej Hrusztyńska Hala, okazała się być zaiste wspaniała, przy czym, za sprawą dochodzącego tu żółtego szlaku, sprawiała wrażenie znacznie częściej odwiedzanej. Przechodząc tędy miałem wrażenie, że o to przemierzam granicę między dwoma światami; światem wyjętym z opracowań i kolorowych stron w internecie, takim, który z powodu braku danych oznacza się na mapach na szaro, a światem mocno przeobrażonym, pachnącym rodzinnym piknikiem i okazjonalnym grillem. I egoistycznie, a może po prostu nostalgicznie, było mi tego podziału żal.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1TJ8j-bPyNA6xaKqbh3903tePlqp0eWZ--2rX4AMujtFyGHfidOkX2ZdBeG_vrpc2IiDMLYLI-kR_1DFPUTYqglF7LThx0PYgU4dXKgPd4mwvnCZ2x1lCamDO6v3qx03feZzV4gtRxQL-pS5FsprwuPDqwA4FHusEbXdXMV_8C_sRdPoPo4Ps46YQw/s1200/DSC_9877.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh1TJ8j-bPyNA6xaKqbh3903tePlqp0eWZ--2rX4AMujtFyGHfidOkX2ZdBeG_vrpc2IiDMLYLI-kR_1DFPUTYqglF7LThx0PYgU4dXKgPd4mwvnCZ2x1lCamDO6v3qx03feZzV4gtRxQL-pS5FsprwuPDqwA4FHusEbXdXMV_8C_sRdPoPo4Ps46YQw/s16000/DSC_9877.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Skąd moje odczucia? Choć na starszych mapach brakuje tej informacji, to od jakiegoś czasu 250 metrów poniżej hali, w dolnej części ośrodka narciarskiego Ski Zabawa Hrusztyn, istnieje sobie całkiem przyjemny hotelik, który, jak i sam ośrodek, jest dostępny oczywiście całkiem dobrą asfaltową drogą, dzięki której dotrzeć tam to naprawdę nie problem. No a spod hotelu na grań - siup - rzut beretem, godzinka marszu, w istocie sensowna sprawa. W gruncie rzeczy, kto normalny wybrałby drogę przez jakiś zarośnięty Paracz. </span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZnjnTNJm7QdzceKqoV1bSkvQ7iTsPNoJ9sc4KG_hjkjFZfPrZ2Qh-Cp1q5toxSpNqzdZRVQ9X2Jws-cKA0Ku77_-3ZSy63ndIPaJSirKcd4F1e8Xf8_KUxvl4Pj5Hl-VvvMximvjBAlswqGzgACCL4Rfusi4h5-y2PEneMTex6JfHZJp9F9cfJoOyaw/s1200/DSC_9881.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="715" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZnjnTNJm7QdzceKqoV1bSkvQ7iTsPNoJ9sc4KG_hjkjFZfPrZ2Qh-Cp1q5toxSpNqzdZRVQ9X2Jws-cKA0Ku77_-3ZSy63ndIPaJSirKcd4F1e8Xf8_KUxvl4Pj5Hl-VvvMximvjBAlswqGzgACCL4Rfusi4h5-y2PEneMTex6JfHZJp9F9cfJoOyaw/s16000/DSC_9881.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Na Wasylowskiej Hali</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">O tej dość wczesnej porze jak na niedzielę, Wasylowska Hala była jednak jeszcze względnie spokojna i o dziwo, udało się ją sfotografować bez sylwetek innych turystów w tle.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4FK-pb5CW4j2hzPGpECY9avpsG6k7qGIdxNd1pv8rMS0QuZm3Eo41NX9bphOi7UutYfziQ2BAL_zc6EVu1qdj8uVWLLPSa19rkqLbb0WzmPBbxqA-5XKVtzdzcsmp5cPupE_bDSfSeJnxX3ONTR1mFIqYDVQD_6OQdrknjcZgDp6KaLeLT62Y97kDQQ/s1200/DSC_9885.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg4FK-pb5CW4j2hzPGpECY9avpsG6k7qGIdxNd1pv8rMS0QuZm3Eo41NX9bphOi7UutYfziQ2BAL_zc6EVu1qdj8uVWLLPSa19rkqLbb0WzmPBbxqA-5XKVtzdzcsmp5cPupE_bDSfSeJnxX3ONTR1mFIqYDVQD_6OQdrknjcZgDp6KaLeLT62Y97kDQQ/s16000/DSC_9885.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Minczol z Wasylowskiej Hali</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Po przejściu przez południową część hali zagłębiliśmy się na powrót w świerkowych lasach, rozpoczynając podejście na drugi tego dnia, ten nieco wyższy, Minczol. Podejście zwłaszcza na początku dosyć strome, w dalszej fazie jednak dużo łagodniejsze i nawet trochę dłużące się momentami.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Najwyższy szczyt Magury Orawskiej to w ogóle przypadek nieco podobny do małofatrzańskiej Wielkiej Łąki - formalnie wyróżnia się te dodatkowe szczyty w jej masywie - w jej przypadku takie Veterne czy Vidlicę - choć nie prezentują one żadnej znaczącej wybitności - w przypadku Minczola jest bardzo podobnie i można by uznać, że on i Kubińska Hala to tak naprawdę jedna góra o bardzo wydłużonym cielsku z mało imponującymi pomniejszymi kulminacjami.</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivv2inFqJssRSbDHBO0D-FJGn_z1w6RPnKmpq6X7UEEYehcNUOrLfw3a1bXZZshA6s1O0tYHuP70sOUrfZ9YSxTFcBBP02LIQKf4yUDLJXXQ-zTZf8miil4u9s9qpJ3mDXEhe9Rw-Manl1rIM1741EfiWOZAvkzks1ZuJunECifRXhZ3HfzHV7p954tg/s1600/DSC_9886.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivv2inFqJssRSbDHBO0D-FJGn_z1w6RPnKmpq6X7UEEYehcNUOrLfw3a1bXZZshA6s1O0tYHuP70sOUrfZ9YSxTFcBBP02LIQKf4yUDLJXXQ-zTZf8miil4u9s9qpJ3mDXEhe9Rw-Manl1rIM1741EfiWOZAvkzks1ZuJunECifRXhZ3HfzHV7p954tg/s16000/DSC_9886.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Trawers Minczola</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Wspomniałem, że momentami droga zaczyna się nieco dłużyć, bowiem po kilku minutach intensywnego podchodzenia szlak rozpoczyna trawers niższego północnego wierzchołka (ten o dziwo mimo wyraźnej sylwetki nie doczekał się nazwy) testując naszą cierpliwość. Czułem się wtedy trochę jak taki mały chłopczyk, który z wielkim optymizmem podbiega do każdego zakrętu licząc na to, że to właśnie za nim czeka już rozległa hala - to założenie jednak zbyt długo okazywało się naiwne, dlatego w końcu zacząłem dla odmiany zrezygnowany powłóczyć nogami 😉</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrzU27fNDK2CgUsr2ovLdGXuCqQFUWlJ9Av-CTPE1AYdbcGqNZFi7NVkdf9rAu50bArtaP21m0zHEHq9AaicDpHiTREcD0RhnMUp_jWQ7YnzbHi33Rj5LAIi6rfi1ghjmC5wL4V0rko05h6Jv99fbekkGrA5GuYvr_N447qmI16UWrggU_5zii3xmuMg/s1600/DSC_9888.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1011" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrzU27fNDK2CgUsr2ovLdGXuCqQFUWlJ9Av-CTPE1AYdbcGqNZFi7NVkdf9rAu50bArtaP21m0zHEHq9AaicDpHiTREcD0RhnMUp_jWQ7YnzbHi33Rj5LAIi6rfi1ghjmC5wL4V0rko05h6Jv99fbekkGrA5GuYvr_N447qmI16UWrggU_5zii3xmuMg/s16000/DSC_9888.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">No i jest wreszcie hala...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Hala jednak istniała i w pewnym momencie się pojawiła w zasięgu wzroku, a mnie ogarnęło kolejny raz zdziwienie, bowiem nie sądziłem że jest tak rozległa (poczuciu rozległości dodawał również fakt bardzo płytkiego i szerokiego w tym miejscu grzbietu). Generalnie muszę przyznać - pierwsze wrażenie było naprawdę dobre...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXXgy2qttL-o3od_nX57iUZxNb0ZlDEXESM72yLLxVxlxL2YuAW4ox2XacWd6QMhdeaWvRV74ifSSPFZJWc7QtoL1FNcwljQdPZc_UvirnLSFqQDZ5G0ESy4WawsH6L0VQ8-JoSRk3toA8CIqU0XDejOO7vhMDgpNwX_gJ-RfeEuPflBiyjJDvx0cuXQ/s1200/DSC_9889.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXXgy2qttL-o3od_nX57iUZxNb0ZlDEXESM72yLLxVxlxL2YuAW4ox2XacWd6QMhdeaWvRV74ifSSPFZJWc7QtoL1FNcwljQdPZc_UvirnLSFqQDZ5G0ESy4WawsH6L0VQ8-JoSRk3toA8CIqU0XDejOO7vhMDgpNwX_gJ-RfeEuPflBiyjJDvx0cuXQ/s16000/DSC_9889.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Ponieważ jednak, jak wspomniałem, grzbiet Kubińskiej Hali był dosyć przestronny, to w celu złowienia lepszych widoków należało podejść do jego południowej krawędzi. Tam już panorama zaczęła się robić naprawdę bardzo atrakcyjna, bo południowe zbocza opadają w stronę doliny Orawy stromo, przez co szeroka panorama staje się w istocie spektakularna, obejmując swym zasięgiem obszar od Tatr przez Skoruszyńskie Wierchy, Pogórze Orawskie, Góry Choczańskie (w tle także Niżne Tatry) aż po Wielką i Małą Fatrę...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrFgYiYhpMbkTh3G1mhxouoH2avEEiWB8Yvs2X57_FNffnmAgccTaD3lnc3Ppx-yYMBZXY8wivZPBzupi9_FKQLs74OHHWQaAs7P9uibX_9pEo05ctQ5h0WulFGXm4vuOPSo3NCs8_Ge5Yf14BAonuEgoNXTf31yobD9m8C0ySHyqImWNgSMb-N8BoVA/s1200/DSC_9893.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="744" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrFgYiYhpMbkTh3G1mhxouoH2avEEiWB8Yvs2X57_FNffnmAgccTaD3lnc3Ppx-yYMBZXY8wivZPBzupi9_FKQLs74OHHWQaAs7P9uibX_9pEo05ctQ5h0WulFGXm4vuOPSo3NCs8_Ge5Yf14BAonuEgoNXTf31yobD9m8C0ySHyqImWNgSMb-N8BoVA/s16000/DSC_9893.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Tatr nie trzeba nikomu przedstawiać</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGD7sI18DK2GwbKcUI5R5OdxWie-eOQxgTRhGvHQkV6SdHK9TDYgNWNn4Ht1doKcgfo6-66lIxRKcJxCitLLjDLaSY4RmPgKkfrZCTrle9n56CnMt3BX4NBhhIlvgmRJagQ3k58N9-jH_J_Sk0UttKqKUBdst-UCZ9PQHDeqgJCZssfBqAJlPKnhfmpQ/s1200/DSC_9897.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGD7sI18DK2GwbKcUI5R5OdxWie-eOQxgTRhGvHQkV6SdHK9TDYgNWNn4Ht1doKcgfo6-66lIxRKcJxCitLLjDLaSY4RmPgKkfrZCTrle9n56CnMt3BX4NBhhIlvgmRJagQ3k58N9-jH_J_Sk0UttKqKUBdst-UCZ9PQHDeqgJCZssfBqAJlPKnhfmpQ/s16000/DSC_9897.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Spektakularny widok na okolice Dolnego Kubina i Góry Choczańskie z dominującym Wielkim Choczem - cz. I</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyt6j-qUiufln4wtScwQqHpVHRYbQsd7kJCiklOWJPGuvDRDgnzGgG_eBUolux2KPQGEFskSVir8XfTJqILgOXKPAxcMv_JMSiFvfzZn7FJWv0pwIqlGZCSY0Nb17ES58LKjjTYThnBMMyysLRD2bPtW5d9PGgqv7p1Kyu3jXig5WxomNlX3YI1tVAdQ/s1200/DSC_9898.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyt6j-qUiufln4wtScwQqHpVHRYbQsd7kJCiklOWJPGuvDRDgnzGgG_eBUolux2KPQGEFskSVir8XfTJqILgOXKPAxcMv_JMSiFvfzZn7FJWv0pwIqlGZCSY0Nb17ES58LKjjTYThnBMMyysLRD2bPtW5d9PGgqv7p1Kyu3jXig5WxomNlX3YI1tVAdQ/s16000/DSC_9898.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Spektakularny widok na okolice Dolnego Kubina i Góry Choczańskie z dominującym Wielkim Choczem - cz. II</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2M-GwLadZB4BNnCaF6glxjWnMtX4z2PeH_wgcIT9fGrYQYA7ch-7Cxz-KSP6Z8HSFj4V3LPp07dkUcvUifTTP9ehVjaVQyzWxaV2Yp6pmUvY9TmNp77wy2kIfaqebyBWSV8SGDDs_-RJu6JW_vkdD8avlplhHbHpqncSJIXcDfsZsytRVLW2fLgnvMw/s1200/DSC_9903.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="623" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2M-GwLadZB4BNnCaF6glxjWnMtX4z2PeH_wgcIT9fGrYQYA7ch-7Cxz-KSP6Z8HSFj4V3LPp07dkUcvUifTTP9ehVjaVQyzWxaV2Yp6pmUvY9TmNp77wy2kIfaqebyBWSV8SGDDs_-RJu6JW_vkdD8avlplhHbHpqncSJIXcDfsZsytRVLW2fLgnvMw/s16000/DSC_9903.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Majacząca Wielka Fatra z charakterystyczną parą Czarny Kamień-Ploska</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_K2Zj6muRYJx8OZ4WMkRsgpot0N8blZuD8AhzO2kxEDCsVBllwwJCx_fEew5oipHHhPU7zfLlIizej0VqkycPmFXuaKPSjXggyixtNV4lbnHCKRRRbN9QipRQeNlar-ytucrJ_wctunc46K4uVJLOvZIcm2Fqf8KRScdCeF7EMLBNVsqQR4bT09rp2g/s1200/DSC_9906.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="790" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_K2Zj6muRYJx8OZ4WMkRsgpot0N8blZuD8AhzO2kxEDCsVBllwwJCx_fEew5oipHHhPU7zfLlIizej0VqkycPmFXuaKPSjXggyixtNV4lbnHCKRRRbN9QipRQeNlar-ytucrJ_wctunc46K4uVJLOvZIcm2Fqf8KRScdCeF7EMLBNVsqQR4bT09rp2g/s16000/DSC_9906.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Halne szczyty Krywańskiej Małej Fatry: kolejno Osnica, Stoh i Ściany (Steny)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Z uwagi na działającą także poza sezonem zimowym kolejkę linową oraz możliwość dojazdu własnym samochodem aż po stojącą pod grzbietem Chatę na Kubińskiej Hali, potrafi tu być naprawdę tłoczno, choć nasza wizyta pokazała, że ludzie gromadzą się raczej w górnej części hali, w pobliżu górnej stacji kolejki linowej. Nieco niżej, czyli tam gdzie niebieski szlak wychodzi z lasu od strony Wasylowskiej Hali, ludzi było znacznie mniej...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">A zatem, nawet jeśli traficie na weekendowe tłumy, to warto trochę pokombinować - miejsca jest tu całkiem sporo.</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpSNSBFHPVb3AleTKFPjttiHAqsWQP6Elaa5R5t7ByR8OkqZrBj-HBC593PichHtalPHMPsHU4UgdLEgRHDaAVAsqhTzO0Eo_238sSvSLTyem8YZidHNvKm81fT4f6ObFWYTwY7kopEDTxhLVCjTznWbGoNrAIaJghCP-B4tKLq2_seesQBBlGgv_Q4w/s1600/DSC_9891.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1001" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpSNSBFHPVb3AleTKFPjttiHAqsWQP6Elaa5R5t7ByR8OkqZrBj-HBC593PichHtalPHMPsHU4UgdLEgRHDaAVAsqhTzO0Eo_238sSvSLTyem8YZidHNvKm81fT4f6ObFWYTwY7kopEDTxhLVCjTznWbGoNrAIaJghCP-B4tKLq2_seesQBBlGgv_Q4w/s16000/DSC_9891.png" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Dolina Hruszczynki - widok w stronę Namiestowa i brzegów Jeziora Orawskiego</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Zgodnie z przeczuciem, na Kubińskiej Hali jednak przesadnie długo nie zabawiliśmy. Co ciekawe, tłum tak szybko jak się pojawił, tak szybko i zniknął - wystarczyło doczłapać na główny wierzchołek Minczola - by spacerować w zupełnej ciszy. Trzeba przyznać, że absolutny brak widoków ratuje zatem najbliższą okolicę przed napływem turystów, choć wielu zapewne jest nieświadomych jego dużego uroku - mowa tu bowiem o pozostałościach lasu pierwotnego, objętych zresztą narodowym rezerwatem przyrody...</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijAsrT93t-vieMHPtSMY2pBcqvp5Bo2Kae4mIrupWUVXkApCwx-TKZqohs0vc4AnZoXx7Hfy4Dr7p__J3UlTp57YxDAa1eXos_gN9AP--P5u16CP2BvgrD3IuLQJORHzemqz_dJAd2kNKaY79zDyiKuqxi1qFvVNrdPN4RTC1so--nL_-wPEdo7xymHg/s1600/DSC_9908.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijAsrT93t-vieMHPtSMY2pBcqvp5Bo2Kae4mIrupWUVXkApCwx-TKZqohs0vc4AnZoXx7Hfy4Dr7p__J3UlTp57YxDAa1eXos_gN9AP--P5u16CP2BvgrD3IuLQJORHzemqz_dJAd2kNKaY79zDyiKuqxi1qFvVNrdPN4RTC1so--nL_-wPEdo7xymHg/s16000/DSC_9908.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Minczol do kolekcji</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieVtlEiClX1Tv0JFux2J09sbwd2DbRUukUcLoYVqi3gc7Pk9fpz_blXXzJh3CV4Nzvl_DG-mKHmJ83D9OLyxlv_u9F0pIizvlyUOAn4Sb08up9APFKXuPf68VSHJG1OiPCq9xYsfyD778KA_VMQ_kNThRQDaO7QsIsy3roupRuymb6sMEBaXP3IK3uVA/s1600/DSC_9911.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieVtlEiClX1Tv0JFux2J09sbwd2DbRUukUcLoYVqi3gc7Pk9fpz_blXXzJh3CV4Nzvl_DG-mKHmJ83D9OLyxlv_u9F0pIizvlyUOAn4Sb08up9APFKXuPf68VSHJG1OiPCq9xYsfyD778KA_VMQ_kNThRQDaO7QsIsy3roupRuymb6sMEBaXP3IK3uVA/s16000/DSC_9911.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Wspaniała leśna ścieżka</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Z Minczola schodziliśmy na zachód, podążając dosyć długo przez leśne zakamarki, choć naprawdę charakter szlakowej ścieżki, i przede wszystkim, otoczenie, mogły przez ten czas bardzo się podobać. Przy odpowiednim oświetleniu oraz bogatym runie las potrafi wyjątkowo zachwycać...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBO-6tKrOCEka5m1wSwbOBb_KqdYse2fzxncggOgfvaVtlxB8rKFbkjwWNh-6KkYnvECWlosHTb4wYKY5c_m3p7wqlC3a6uK9HWMWH0IUewgaRF4Bjzd8MB1iJZRDDLGN8CKBv3PN_tClIiWmmzdGjpEB99cfo35MaZzVDfjY6Y_J_RynqbLNZSxtwTQ/s1200/DSC_9915.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjBO-6tKrOCEka5m1wSwbOBb_KqdYse2fzxncggOgfvaVtlxB8rKFbkjwWNh-6KkYnvECWlosHTb4wYKY5c_m3p7wqlC3a6uK9HWMWH0IUewgaRF4Bjzd8MB1iJZRDDLGN8CKBv3PN_tClIiWmmzdGjpEB99cfo35MaZzVDfjY6Y_J_RynqbLNZSxtwTQ/s16000/DSC_9915.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Gdyby jednak komuś bardzo brakowało widoków to te pojawiają się poniżej szczytu Hlasnej Skali, skąd towarzyszą w zasadzie do samej Zazriwej. Z odsłoniętego grzbieciku widać między innymi masyw Paracza z charakterystycznym jego płaskim i gęsto porośniętym wierzchołkiem...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt1V7L-1FUeaXOfFHnafC4pjto4OPKjLh2tqchUdlLQKfEXO81xU_nkQMek7z0-7vl5sy0nXIjVPEUkqzAATS4VGJWr46ZZfYpxOeg5w_lytGwrkRazBp5tV_LoY25kzcdYLfohHesSD0ZRrXtDCZ3oX8gnKZTpwkIUUjSVkKOaWVG-p3bWKZ0H4bTjg/s1200/DSC_9921.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgt1V7L-1FUeaXOfFHnafC4pjto4OPKjLh2tqchUdlLQKfEXO81xU_nkQMek7z0-7vl5sy0nXIjVPEUkqzAATS4VGJWr46ZZfYpxOeg5w_lytGwrkRazBp5tV_LoY25kzcdYLfohHesSD0ZRrXtDCZ3oX8gnKZTpwkIUUjSVkKOaWVG-p3bWKZ0H4bTjg/s16000/DSC_9921.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Łatwo rozpoznawalny dzięki swojej płaskości Paracz</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgju1nu1Jykvz66oY8HMwjOB5gtmNlXZBetnqsxtuaL8ENrcPqQ6sdcIwmxTTpQFfQ5yLmpAgdedw4YFcWYLtr82qOlXr3Kh2KPiXdVYMXcyd0vnDVL6ZyGw1iYIXXEWb9gWpp6EcYENoQ_BZHRB5DKaRiWFGBorcZYBFyIzIbTOOvRsZuUWhQfTvCgZg/s1200/DSC_9922.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgju1nu1Jykvz66oY8HMwjOB5gtmNlXZBetnqsxtuaL8ENrcPqQ6sdcIwmxTTpQFfQ5yLmpAgdedw4YFcWYLtr82qOlXr3Kh2KPiXdVYMXcyd0vnDVL6ZyGw1iYIXXEWb9gWpp6EcYENoQ_BZHRB5DKaRiWFGBorcZYBFyIzIbTOOvRsZuUWhQfTvCgZg/s16000/DSC_9922.png" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Zdecydowanie najmilszym punktem widokowym jest jednak szczyt Pawlaszkowej Skałki, który można ominąć, niemniej w przypadku ładnej pogody absolutnie nie warto tego robić, gdyż jest to naprawdę niezły punkt do kontemplacji najwyższej części Magury Orawskiej, a przy okazji także Małej Fatry.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYJuxoibb4QoqZtPx20REKtVvPtHgcsdKt-d_59egyrWII6Yht6Jfsmk9t0vr2yLyuClRp8d4yYgjUONEZRQJzPwnh_wn_3docAxVTe23zYyOVthFpz4SbYk6wDtUF5qOkG3rng1JM37vKJWv9RhLde5PH8ktaq2RljpgCcX81po93k9s8mTjmwc4HAg/s1200/DSC_9924.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYJuxoibb4QoqZtPx20REKtVvPtHgcsdKt-d_59egyrWII6Yht6Jfsmk9t0vr2yLyuClRp8d4yYgjUONEZRQJzPwnh_wn_3docAxVTe23zYyOVthFpz4SbYk6wDtUF5qOkG3rng1JM37vKJWv9RhLde5PH8ktaq2RljpgCcX81po93k9s8mTjmwc4HAg/s16000/DSC_9924.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">W prawo szlak na Pawlaszkową Skałkę w lewo szersza ścieżka, którą można szczyt ominąć</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVIB8a2MdYO6Ll0PwnFNVN9AjUy-cAZkSpF8PtnBOD46hiJ28O7yq74t75folfkCbSw_z7F8d44VmEXeI1JkegEPDFfLQDzEoLR7YnX0DKiTpvZd4IHvfKj_ahjQatxf_ziVnl3pL2JDcwFAYWY-KfjSVKxi3NFoGtWGAv2uyuIVt9Pr5g3-LGaV7Qyg/s1200/DSC_9926.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhVIB8a2MdYO6Ll0PwnFNVN9AjUy-cAZkSpF8PtnBOD46hiJ28O7yq74t75folfkCbSw_z7F8d44VmEXeI1JkegEPDFfLQDzEoLR7YnX0DKiTpvZd4IHvfKj_ahjQatxf_ziVnl3pL2JDcwFAYWY-KfjSVKxi3NFoGtWGAv2uyuIVt9Pr5g3-LGaV7Qyg/s16000/DSC_9926.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;"><span style="font-family: Nunito;">Stamtąd zeszliśmy...</span></span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0a-o2OMCNrHhHWHteR5VpXgzcBmnImF6BMtY82fjTc6whtxNlyfQY4d-aVLjCxy6mu4Pckp1aaQ929MmLvlcdsvaHzQcNOenH6BWtr96chFUhqE-uBWmpyihyfEBHGa6MrBZ3MEmn7BFShDkR_WcVY4H7NuxBDCBZvuhEpoVDymwnPSCSR-p2PAcrGg/s1200/DSC_9928.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0a-o2OMCNrHhHWHteR5VpXgzcBmnImF6BMtY82fjTc6whtxNlyfQY4d-aVLjCxy6mu4Pckp1aaQ929MmLvlcdsvaHzQcNOenH6BWtr96chFUhqE-uBWmpyihyfEBHGa6MrBZ3MEmn7BFShDkR_WcVY4H7NuxBDCBZvuhEpoVDymwnPSCSR-p2PAcrGg/s16000/DSC_9928.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Momentami czerwony szlak jest bardzo piękny!</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ7ePsMkrDdE7AUn-YlclvHTMOsk_BP36YbZ4EWgR9oLIb4w1GheZoOV3pMyUlqlahgjDeMMgTr39g_5ugjNA81hgk2kB9x-fVWIn0ldMTb7dWvLvWi25Qc-4kh96pJqC7NeI1MfyYSQXPcpRqfJMLdSWPLeasEFoJov4qG2Hk4NN-9u9PLbnmYh3eyw/s1200/DSC_9929.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ7ePsMkrDdE7AUn-YlclvHTMOsk_BP36YbZ4EWgR9oLIb4w1GheZoOV3pMyUlqlahgjDeMMgTr39g_5ugjNA81hgk2kB9x-fVWIn0ldMTb7dWvLvWi25Qc-4kh96pJqC7NeI1MfyYSQXPcpRqfJMLdSWPLeasEFoJov4qG2Hk4NN-9u9PLbnmYh3eyw/s16000/DSC_9929.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Osnica, Stoh, Wielki i Mały Rozsutec</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Niezależnie od tej wakacyjnej wizyty na czerwony szlak, w okolice Pawlaszkowej Skałki, zamierzam wrócić - tym razem na wiosnę. Grzbiet ten jest bowiem gęsto porośnięty drzewkami owocowymi, przez co w porze ich kwitnienia, musi się prezentować wspaniale.</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHk77jIS2epF2vVu4fZ35aYAQA3n-YXKIxc0mO3Ey8KBqBlSFa9Byv1ioBLY8uEb_cIzUT6Vyl5ZRunVfNapPliJG0BhQ2ELKpanRG8xvUGCMLlEKvrgBOwYgUYgTtoZPYcT8_vfIpmS1F1jkpq4rJ3Lt9vo9K4hrBYAWwvhPpweC0VHfN8EXc2NcQpQ/s1200/DSC_9932.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHk77jIS2epF2vVu4fZ35aYAQA3n-YXKIxc0mO3Ey8KBqBlSFa9Byv1ioBLY8uEb_cIzUT6Vyl5ZRunVfNapPliJG0BhQ2ELKpanRG8xvUGCMLlEKvrgBOwYgUYgTtoZPYcT8_vfIpmS1F1jkpq4rJ3Lt9vo9K4hrBYAWwvhPpweC0VHfN8EXc2NcQpQ/s16000/DSC_9932.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDy3n5oOaUxAZyHVMgnldLc_cl86a612ELJpDc4Fio49V7F4mUSTJ90AEXQQYsOfkoi-E0Cfi5Yr3V78wzOq1zxIgqEqDKYfttV64Qe--BnCUCAKt2rDm6S20V9u6DHfeR5ecWInisBIv1VFMX21Ou7KcSKuHhVm7ALUL0gESMqJSg5vIgF6uDFSGueA/s1200/DSC_9936.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDy3n5oOaUxAZyHVMgnldLc_cl86a612ELJpDc4Fio49V7F4mUSTJ90AEXQQYsOfkoi-E0Cfi5Yr3V78wzOq1zxIgqEqDKYfttV64Qe--BnCUCAKt2rDm6S20V9u6DHfeR5ecWInisBIv1VFMX21Ou7KcSKuHhVm7ALUL0gESMqJSg5vIgF6uDFSGueA/s16000/DSC_9936.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Sielskie okolice Zazriwej...</span></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik2a5Ds_kyA8_Tu92f_vUDblBbbwiQJo-BjLqquO47Mb7f-SnPudEwK7zJK2h0WGNuEuybR3KKGrthhgHaKOcdbVkDW1AyN9NqsaVa45wYBF-m4_8ev-8zzSLcD0eBHnoWvfE78ig3-ciiRRvVFhd6YLP5jlqkQuPXUe4ggJbcwn58cc4AOInsgrVpCg/s1200/DSC_9940.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEik2a5Ds_kyA8_Tu92f_vUDblBbbwiQJo-BjLqquO47Mb7f-SnPudEwK7zJK2h0WGNuEuybR3KKGrthhgHaKOcdbVkDW1AyN9NqsaVa45wYBF-m4_8ev-8zzSLcD0eBHnoWvfE78ig3-ciiRRvVFhd6YLP5jlqkQuPXUe4ggJbcwn58cc4AOInsgrVpCg/s16000/DSC_9940.png" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu6Fqugq9rsITS5ciX39h5sF61svzHCU8xtRvD0o7A4H2Bn2XlKRc_nZIIosMbeZHtYoYqaq27Xmv2bmjz1aJQoX_8mCg0TLGZ9k3QcQPLlKrpNeYjhgdDbe4A1ocMbN_lXJp_Ka9ASPIKibDCai-GnDabYPdACl7tWWepPkN6GGcKrWOB1t7uwhKt-w/s1200/DSC_9941.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiu6Fqugq9rsITS5ciX39h5sF61svzHCU8xtRvD0o7A4H2Bn2XlKRc_nZIIosMbeZHtYoYqaq27Xmv2bmjz1aJQoX_8mCg0TLGZ9k3QcQPLlKrpNeYjhgdDbe4A1ocMbN_lXJp_Ka9ASPIKibDCai-GnDabYPdACl7tWWepPkN6GGcKrWOB1t7uwhKt-w/s16000/DSC_9941.png" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">Ostatnia prosta</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Mimo idyllicznych krajobrazów na ostatniej prostej szliśmy bardzo żwawo z uwagi na doskwierającą przedburzową duchotę. To zawsze pewna wada tych wszystkich wakacyjnych wyjazdów w niższe góry: jeśli jest upalnie i duszno, to na takich wysokościach trudno poczuć ulgę. Z drugiej strony, wiadomo, ciepłe noce kiedy nie trzeba na biwaku w pośpiechu pakować się do śpiwora - kto przeżył, ten będzie wiedział o co chodzi 😅</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3pdK-IuNDWfDAjOowv3R1QgDZsj4L-CvK7OETOrNbF0L_Vma6wB8XbeNyy28QoQ9SBOAJlQFP_DuLqylC0UbsIEjWaJm2CwB8fjetk_jMQmi0Y_d7k2LP1hCB7FfSd3WV03mFJAlTIGKWoFmA39seDgwmULFETXalmF-cNeb0H4K5tUX5Q7O9ab0D2Q/s1200/DSC_9942.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3pdK-IuNDWfDAjOowv3R1QgDZsj4L-CvK7OETOrNbF0L_Vma6wB8XbeNyy28QoQ9SBOAJlQFP_DuLqylC0UbsIEjWaJm2CwB8fjetk_jMQmi0Y_d7k2LP1hCB7FfSd3WV03mFJAlTIGKWoFmA39seDgwmULFETXalmF-cNeb0H4K5tUX5Q7O9ab0D2Q/s16000/DSC_9942.png" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Po powrocie do auta i przebraniu się w świeże ciuchy, postanowiliśmy jeszcze nie kończyć zupełnie pobytu w górach - podjechaliśmy na obiad do haluszkowni w Terchowej, żeby udany wyjazd podsumować przy talerzu kluseczek.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Co z tego podsumowania wyniknęło? Pętelka, którą wykonaliśmy okazała się być strzałem w dziesiątkę, idealnie odzwierciadlając dwie twarze Magury Orawskiej, a przy tym dzięki noclegowi na Hali Hruszczyńskiej nie wymagała włożenia nadludzkich sił, co było istotne zwłaszcza w kontekście wysokich upałów. Oczywiście nie pozwala ona ocenić całego tego pasma górskiego z uwagi na skoncentrowanie się tylko na zachodniej części, choć akurat część położona na wschód od przełęczy Przysłop, tj. pasmo Budina, ze względu na swoją mniej skomplikowaną topografię i wysokie zalesienie, wydaje się mi osobiście dużo mniej kusząca. Tym samym trudno mi sobie w najbliższym czasie powrót na szlaki Magury Orawskiej wyobrazić, natomiast jeśli Wy jej jeszcze nigdy nie odwiedziliście, to hale w zachodniej części pasma polecam bardzo serdecznie!</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;">Do usłyszenia 😊</span></p></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-72501095529305979292022-01-11T20:20:00.002+01:002022-01-11T20:33:59.844+01:00Graniami Alp Algawskich cz. X - Plattenspitze<div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b style="text-align: left;">Łańcuch górski: Alpy (Alpy Wschodnie)<br /><br />Sektor: Północne Alpy Wapienne<br /><br />Pasmo górskie: Alpy Algawskie<br /><br />Podgrupa: Hornbachkette</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i><br /></i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Na zakończenie trekkingu wokół doliny Bernhardstal relacja z wyjścia na Plattenspitze - szczyt mało znany i mało rozpoznawalny, położony w cieniu innego, wyższego szczytu. Plattenspitze, czyli taki Furkot Alp Algawskich.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><i>Plattenspitze zlokalizowany jest w sąsiedztwie popularnego Hermann-von-Barth H</i></span><span style="font-family: Nunito;"><span style="background-color: white; text-align: left;"><span style="color: #4d5156;"><i>ü</i></span></span><i>tte</i></span><i style="font-family: Nunito;"> a wędrówka nań pozbawiona jest większych trudności technicznych. Podstawowe wyzwanie to krucha skała - z pewnością warto zabrać kije trekkingowe. Ze szczytu interesująca panorama centralnej części Hornbachkette.</i></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvfLWUxhFcAdEKFHtgB1dpdjk8hxh8988YkuthiqFRNJ3gKuktO6Pg-S6thtDzbtFnPmFH-WZAtL-rZxUVj6bleHjHHMf66oGa_PHkPFhzVpyu-OsPSO1967_KajdRGJvmmdOhC01xhVD/s1350/DSC_3669.jpg" style="font-family: "Times New Roman"; margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvfLWUxhFcAdEKFHtgB1dpdjk8hxh8988YkuthiqFRNJ3gKuktO6Pg-S6thtDzbtFnPmFH-WZAtL-rZxUVj6bleHjHHMf66oGa_PHkPFhzVpyu-OsPSO1967_KajdRGJvmmdOhC01xhVD/s16000/DSC_3669.jpg" /></span></a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Kolejny dzień zaczął się wcześnie, ale tylko dla mnie. Krystian z Kamilem byli tak bardzo pogrążeni we śnie, że wszystkie próby ich zbudzenia spaliły na panewce. Nie przywykłem jednak do przejmowania się tym, dlatego po serii próśb i gróźb machnąłem ręką, przełożyłem kabanosy, batonika i małą butelkę wody z plecaka do pokrowca na aparat i tak wyposażony opuściłem schronisko.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dysponując ograniczoną ilością czasu postanowiłem wybrać się na pobliski Plattenspitze, który znajduje się w zasięgu mniej więcej godzinnego marszu z Hermann-von-Barth Hütte. O samym schronisku zobowiązałem się opowiedzieć i do tematu jeszcze wrócimy, ale, jeśli pozwolicie, nieco później.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">A więc, ku skalnym ścianom!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Początek drogi jest wspólny ze szlakiem na Krottenkopfscharte lecz ścieżka bardzo szybko odbija na północ w stronę progu Wolfebnerskar, witając śmiałków całkiem treściwym podejściem. Można podchodzić alternatywnie poprowadzoną ścieżką, wzdłuż wyrastającego po boku skalnego muru Wolfebnerspitzen (obie dróżki się potem spotykają), niemniej kruchość lokalnych skał do minimum każe ograniczać takie ryzykowne spacerki, w które raczej warto wybierać się z kaskiem.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikyGGtXVVTbiDnxqHY-KhI1c-26-oyYt6sp2zFqdWVBdfS4JbJH1rF87Gu6TufirAGIWh2AB1W5n6U6LU1uvao9dJFUwsa7C7erIDu4seLPMUvkf9kRjpbnh4Ptp4jmE2wqbV-c58Wri-P/s1350/DSC_3578.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikyGGtXVVTbiDnxqHY-KhI1c-26-oyYt6sp2zFqdWVBdfS4JbJH1rF87Gu6TufirAGIWh2AB1W5n6U6LU1uvao9dJFUwsa7C7erIDu4seLPMUvkf9kRjpbnh4Ptp4jmE2wqbV-c58Wri-P/s16000/DSC_3578.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Plattenspitze a z prawej popularne wśród wspinaczy turnie Wolfebnerspitzen (2432; 2427 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dno Wolfebnerskar okazało się być wypełnione zmrożonym śniegiem, co nieco utrudniło orientację, gdyż z mapy jednoznacznie wynikało, że po przekroczeniu progu powinienem przejść na przeciwległe zbocze przecinając jego dno. Problem polegał jednak na tym, że na śniegu żadnych wyraźnych śladów nie było, zaś z uwagi na wielość dróg wspinaczkowych poprowadzonych w zachodnich ścianach Wolfebnerspitze - i co za tym idzie także śladów wspinaczy próbujących dotrzeć pod ścianę - trudno było z większej odległości oszacować, która ścieżka jest właściwa.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Metodą prób i błędów udało się trafić na właściwe tory, choć brak wyraźnych oznaczeń warto mieć na uwadze, przygotowując się do wędrówki. Drugą rzeczą o której lepiej nie zapomnieć, są kijki trekkingowe, ułatwiające zapieranie się podczas podejścia na Wolfebnerscharte, bowiem stan ścieżki okazał się być po prostu katastrofalny, a ja po pokonaniu w żlebie 100 metrów w pionie zastanawiałem się czy zejdę w jednym kawałku, bowiem chwila dekoncentracji wydawała się grozić zwichnięciem kostki.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOHuIE1ugdlWeTx_rKhpSzaC5GK1BTAuQorC3D7eA69yQTX4lyUlacz6I2q2m7z9LNGsrD2Wyal8EQdhORu2pSW4xevjJK2AYelIbI0o5rAvq7SgRdQxtCn4o5r5A3X70XPcsk6Oo2AmDd/s1350/DSC_3583.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOHuIE1ugdlWeTx_rKhpSzaC5GK1BTAuQorC3D7eA69yQTX4lyUlacz6I2q2m7z9LNGsrD2Wyal8EQdhORu2pSW4xevjJK2AYelIbI0o5rAvq7SgRdQxtCn4o5r5A3X70XPcsk6Oo2AmDd/s16000/DSC_3583.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wolfebnerkar i w tle Alpy Lechtalskie</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W linii prostej z Wolfebnerkar na Wolfebnerscharte jest naprawdę blisko, co przy okazji tłumaczy dlaczego na klasycznej mapie w przypadków problemów orientacyjnych trudno szukać jakiejkolwiek pomocy. Niemniej jednak, mimo niewielkiej odległości, dystans trudno sprawnie pokonać, bo teren jest naprawdę sypki.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWgtTkbNoM8Aulj9Yfnm95bPkcnCAW4iVAkr5cyDXC2wPNRCLN5bUMWLfjbO0EJM95pwFz8hGTBzbeSC525wnUSKqG6k-rjPRJYgqq9dpdKY1nK6HkoJLDsxrDi1dPCotRqQrK_I9kjLhK/s1350/DSC_3584.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWgtTkbNoM8Aulj9Yfnm95bPkcnCAW4iVAkr5cyDXC2wPNRCLN5bUMWLfjbO0EJM95pwFz8hGTBzbeSC525wnUSKqG6k-rjPRJYgqq9dpdKY1nK6HkoJLDsxrDi1dPCotRqQrK_I9kjLhK/s16000/DSC_3584.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Piargi - tragedia...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wychodząc na zaskakująco szeroką Wolfebnerscharte (2368 m n.p.m.) poczułem ulgę. Szybkie spojrzenie na dalszy przebieg szlaku pozwalało odnieść wrażenie, że najgorsze już za mną, można było zatem poświęcić trochę czasu na zapoznanie się z topografią okolicy i wyciągnąć wreszcie aparat z pokrowca. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQyNLZ_YwCXNGGgW4fpwt_QPwBijk-ikZYDIUJf1HfcGhCvGUa6PedbFxhQ71B7MfZnCkHo9ts8r1Yt9As_xdH_n3v-3ytU4qKzzDkmGYq2QDKmHVMMDY_0X0jKnbivTUULmtFNV43otJD/s1350/DSC_3585.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQyNLZ_YwCXNGGgW4fpwt_QPwBijk-ikZYDIUJf1HfcGhCvGUa6PedbFxhQ71B7MfZnCkHo9ts8r1Yt9As_xdH_n3v-3ytU4qKzzDkmGYq2QDKmHVMMDY_0X0jKnbivTUULmtFNV43otJD/s16000/DSC_3585.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wolfebnerscharte wynagradza trudy podejścia...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przełęcz zawieszona była dosyć wysoko ponad przepastnym Balschteskar - jednym z największych cyrków lodowcowych znajdujących się w Hornbachkette - dnem, którego przebiega piesza magistrala łącząca Hermann-von-Barth Hütte z Kaufbeurer Haus. Balschteskar, jeśli przyjrzeć się dokładniej mapie, składa się z dwóch wyraźnie wykształconych części, z czego ta położona na wschód, podchodzi pod piękną piramidę Kreuzkarspitze (2587 m n.p.m.), górującego na zdjęciu poniżej ponad okolicą. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyZIkrIovxa9czFHUmPph_KW07bt1irs4dQr7eZA1LtPVUhsC_1qC08-UUstbNz70OE89chswHnzZnQEeDDskFLb_2mX50xewEiJ0idvCA_W1izXZbqj3bK-Du_E_JtXj-rQS3dTw9wzsx/s1350/DSC_3586.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyZIkrIovxa9czFHUmPph_KW07bt1irs4dQr7eZA1LtPVUhsC_1qC08-UUstbNz70OE89chswHnzZnQEeDDskFLb_2mX50xewEiJ0idvCA_W1izXZbqj3bK-Du_E_JtXj-rQS3dTw9wzsx/s16000/DSC_3586.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Kreuzkarspitze - patrzcie go jak się wygodnie rozsiadł! ;)</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT8bTtBVx8nC_RJXFXyI8Oxvgkfc1kdcUnVEHB85-0mOdT_EtWhC_mTApsbyPA9ZF45FKFjfKA713ryU7MHObokQC90Jwp94z1AMLsa41gIch6sSsUoZGSxGlAP12vXn0OaeJdsth_oZLk/s1350/DSC_3587.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT8bTtBVx8nC_RJXFXyI8Oxvgkfc1kdcUnVEHB85-0mOdT_EtWhC_mTApsbyPA9ZF45FKFjfKA713ryU7MHObokQC90Jwp94z1AMLsa41gIch6sSsUoZGSxGlAP12vXn0OaeJdsth_oZLk/s16000/DSC_3587.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Stąd turyści wyszli - czerwona kropka, którą możecie dojrzeć informuje o przebiegu "szlaku"</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Wolfebnerscharte Plattenspitze prezentował się zgoła inaczej. Oczom ukazała się bowiem lekko postrzępiona grań z łagodnym, zasłanym piargami zboczem, poprzecinanym gdzieniegdzie wcale nieskąpymi połaciami traw. Po wcześniejszych wyzwaniach, ten odcinek wydawał się być miłą odmianą.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigGw_agzFjvJkYAGax6KYYn07yRvMoyrjs2seu4efupk__z2rybOu-Empk0Vd6VihVsN47qtQnLfkoUS5It1ybNNPCwPjZU_ltWhuxzzGgjjU6cVelUl0n33WjNdsU4ECAhCYVXm4Uswzh/s1350/DSC_3588.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigGw_agzFjvJkYAGax6KYYn07yRvMoyrjs2seu4efupk__z2rybOu-Empk0Vd6VihVsN47qtQnLfkoUS5It1ybNNPCwPjZU_ltWhuxzzGgjjU6cVelUl0n33WjNdsU4ECAhCYVXm4Uswzh/s16000/DSC_3588.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Przebieg dalszej drogi</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDX6elVl7wf2JdeyMuWp0MmUABZvitK4KQ0gYFVtbzY9LLkDzY8QCuYpxAh0WO8unqhQyJHUm8vnSLd5CzpLRLi9DnyE1HI-x55npIz0m2IdpcuMvfWl8nhhq-KqqbS05yfCnk8f8vUzAZ/s1350/DSC_3589.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDX6elVl7wf2JdeyMuWp0MmUABZvitK4KQ0gYFVtbzY9LLkDzY8QCuYpxAh0WO8unqhQyJHUm8vnSLd5CzpLRLi9DnyE1HI-x55npIz0m2IdpcuMvfWl8nhhq-KqqbS05yfCnk8f8vUzAZ/s16000/DSC_3589.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wschodnia strona grzbietu jest bardzo łagodna</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Powyżej przełęczy trudności orientacyjnych nie odnotowałem. Co do trudności technicznych, to po przejściu przez zalegający płat śniegu czekało mnie krótkie podejście ubezpieczone stalową liną, a potem jeszcze krótki, lekko eksponowany trawers siodełka w południowej grani Plattenspitze. Były to jednak niespodzianki absolutnie typowe dla tego rodzaju gór, niewykraczające zupełnie poza przeciętny poziom lokalnych szlaków w skalistych partiach Alp Algawskich. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz1uno6FaqWCD0-Lw96nkuGGvZ5tLNMgfa0pMzzKs5q8Sk5p7l-j4BW-7ubUNCcHr3Tx62u9lu3NWRO9VgYLlQF9rAjII9CkEAyr10SBHSpIUJfzZsKoYOAjLKSpx3tyhEtLRtJ18UDVkG/s1350/DSC_3590.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1350" data-original-width="992" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz1uno6FaqWCD0-Lw96nkuGGvZ5tLNMgfa0pMzzKs5q8Sk5p7l-j4BW-7ubUNCcHr3Tx62u9lu3NWRO9VgYLlQF9rAjII9CkEAyr10SBHSpIUJfzZsKoYOAjLKSpx3tyhEtLRtJ18UDVkG/w470-h640/DSC_3590.jpg" width="470" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Ach ta asymetria zboczy...</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqKnGbnz47QDnkCNFdKrEd4hP25CELWTCjHVtSv4yCHYg0_rMwiM1qN12T2nwpY_mRrTGwEHAfThtyu2uDtV2HPaSS8nPkIqRJWruNpqIV7nPT6_3sQ1YqcVS3kktZY82HB6uU-gQIBbIh/s1350/DSC_3591.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqKnGbnz47QDnkCNFdKrEd4hP25CELWTCjHVtSv4yCHYg0_rMwiM1qN12T2nwpY_mRrTGwEHAfThtyu2uDtV2HPaSS8nPkIqRJWruNpqIV7nPT6_3sQ1YqcVS3kktZY82HB6uU-gQIBbIh/s16000/DSC_3591.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Zaczynają się drobne trudności</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaxKEjXkwp2wkyxRsPZ1GQcx9AnbK7uRrqfuh39y-vMnN-ZqyDU5cLTd6IfU2L75ZfrPbiNu9xEqfIYgFJFTo2O-mbmdAr_mxOpbWPdPfaz-RUwD16H7r74kWBcCaKNe2r1rnoEqf0BN6V/s1350/DSC_3593.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaxKEjXkwp2wkyxRsPZ1GQcx9AnbK7uRrqfuh39y-vMnN-ZqyDU5cLTd6IfU2L75ZfrPbiNu9xEqfIYgFJFTo2O-mbmdAr_mxOpbWPdPfaz-RUwD16H7r74kWBcCaKNe2r1rnoEqf0BN6V/s16000/DSC_3593.jpg" /></span></a></div></span><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Po wyjściu z rynny jest znowu łatwiej - i tak do samego wierzchołka</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq8RRkhki8jULW3AHf8ncUEsSewIipNE6LRJGNIygZYKAm_SslS9SWJIL1R14mYJJe8zokbOLauHdbDzsJ8pdJPxKLQdT_BBIj9vndEUd4CHwiABg69mpDFCSgkpF5472FhIco-QnpxE1v/s1350/DSC_3594.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhq8RRkhki8jULW3AHf8ncUEsSewIipNE6LRJGNIygZYKAm_SslS9SWJIL1R14mYJJe8zokbOLauHdbDzsJ8pdJPxKLQdT_BBIj9vndEUd4CHwiABg69mpDFCSgkpF5472FhIco-QnpxE1v/s16000/DSC_3594.jpg" /></span></a></div></span><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W okolicach siodełka zatrzymałem się jeszcze na kilkadziesiąt sekund by spojrzeć na sąsiedni masyw Ilfenspitzen, który wraz ze swoją południową granią od zachodu ograniczającą Wolfebnerkar, przypominał mi nieco długi grzebień do włosów. Funkcję zwornika pełni tu południowy, niższy wierzchołek (2535 m n.p.m.), wyższy, północno-zachodni wznosi się na wysokość 2552 m n.p.m. i z ciekawostek warto dodać, że jest on uznawany za jeden z łatwiejszych do zdobycia szczytów Hornbachkette, na który nie wiedzie znakowany szlak. Jednocześnie wiadomo mi, że nie należy do wysoce popularnych (choć roztacza się z niego ponoć atrakcyjna panorama) i mimo wyceny I+/II wymaga dobrej orientacji w terenie.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrH0dFJoNgMsePSn1cxW-L7Nmv6VEm9NxLtrb4pxYd5qG7jdu-6fVQNgU-8Tfa9UEsNOubbIhJ5XGZWfJHUMDgyWOg3aj87tiHnYqxTsjpBnJY2FZyFBm-94GS65QPJfYzHM6WSlMTAl0/s1350/DSC_3595.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="912" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrH0dFJoNgMsePSn1cxW-L7Nmv6VEm9NxLtrb4pxYd5qG7jdu-6fVQNgU-8Tfa9UEsNOubbIhJ5XGZWfJHUMDgyWOg3aj87tiHnYqxTsjpBnJY2FZyFBm-94GS65QPJfYzHM6WSlMTAl0/s16000/DSC_3595.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Grzebień, prawda?</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tuż przed samym wierzchołkiem przyszło mi się zmierzyć jeszcze z prostą, ale całkiem fajną wspinaczką z użyciem rozpiętych tu i ówdzie lin - wyobrażałem sobie, że gdybyśmy byli w Tatrach to zapewne byłyby w tym miejscu straszne kolejki - niemniej jednak, ponieważ byliśmy w Alpach Algawskich i do tego było jeszcze przed siódmą rano, to mogłem dostosować tempo do swojego widzimisię. Zaprawdę powiadam Wam, interesująca to była końcówka, łańcuch ciągnął się po wierzchołek Plattenspitze, no, trochę jak na Giewoncie.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOCXuWhqI63ep8L-MMmTxTm0vlbaug0lZK7ibajy5NHEOVxDHlOeToUZlloGsEFAznaHalaJih8UU2Flk1BE0q0rSNyNptH4i35cdBDwJWLWn7zcUrDagdTKVYxq4DQf4-ovkRIIc0mXRF/s1350/DSC_3596.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOCXuWhqI63ep8L-MMmTxTm0vlbaug0lZK7ibajy5NHEOVxDHlOeToUZlloGsEFAznaHalaJih8UU2Flk1BE0q0rSNyNptH4i35cdBDwJWLWn7zcUrDagdTKVYxq4DQf4-ovkRIIc0mXRF/s16000/DSC_3596.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Końcówka jest nieco ekscytująca, ale nie jest trudna</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoRb7Xh-Qs5SLFv96PWyA03_pt8SEHf7UcyWeYumdZOWQh64GCPG8uDT3-BDhrJJugkBIqw6UdbSt_qzP4QWZ6OZ71WaWzExawjC9dL2H47rA5uly_TmDMfdyvBEi8SyipRK9So7xfz5tj/s1350/DSC_3597.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoRb7Xh-Qs5SLFv96PWyA03_pt8SEHf7UcyWeYumdZOWQh64GCPG8uDT3-BDhrJJugkBIqw6UdbSt_qzP4QWZ6OZ71WaWzExawjC9dL2H47rA5uly_TmDMfdyvBEi8SyipRK9So7xfz5tj/s16000/DSC_3597.jpg" /></span></a></div></span><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI0dsfFZkR3kdJDByx7GQE3TlcGefbr1xYe3VDmMbK9DWZ7Yuo0PG5qc9LsPg5KdkJHw-4n4y0fTLemSVI_8lH_ijZfL1jU9Eg_H3LSGRks6f72XSc4j1yq_KtrkCGGwIy06rhvoAQLWbS/s1350/DSC_3663.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI0dsfFZkR3kdJDByx7GQE3TlcGefbr1xYe3VDmMbK9DWZ7Yuo0PG5qc9LsPg5KdkJHw-4n4y0fTLemSVI_8lH_ijZfL1jU9Eg_H3LSGRks6f72XSc4j1yq_KtrkCGGwIy06rhvoAQLWbS/s16000/DSC_3663.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Trzeba tylko pamiętać, że jest tu trochę eksponowanych momentów</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Plattenspitze przywitał mnie spodziewanym krzyżem i, dość niespodziewaną, ciasnotą. Zdecydowanie był to jeden z najbardziej kameralnych wierzchołków jaki miałem przyjemność odwiedzić, i myślę, że gdybym tamtego poranka wybrał się w góry ze śpiącymi wtedy jeszcze zapewne Kamilem i Krystianem, to w trójkę mielibyśmy problem aby się pomieścić. Albo jeden z nas wylądowałby na jednym z kilku sąsiednich wierzchołków.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /><div style="text-align: justify;"><i>Plattenspitze jest trzywierzchołkowym szczytem (2489, 2486 i 2485 m n.p.m.) zlokalizowanym w zachodniej części podgrupy Hornbachkette, położonym w bezpośrednim sąsiedztwie rozłożystego masywu Ilfenspitzen, który zabiera sporą część horyzontu. Nazwa szczytu pochodzi od charakterystycznych płyt skalnych, które, jak pisze Dieter Seibert w swoim przewodniku, "tworzyły skalną koronę o wysokości 15 metrów uniemożliwiając dostęp owcom do wierzchołka".</i></div></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIsnkMmozxq_3MzaYbrF76if1olDL76qf7Kq8ntDeVn2isbaoZ9zStLaPcOtMoRWecpwA6xfyl_U2cq4GU9Fn-a2J4KN9ftgx72PZEr9Kn8B9nDaG0bieg7pIzAzyfbiS2bDZ5hhkoZPWQ/s1350/DSC_3598.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIsnkMmozxq_3MzaYbrF76if1olDL76qf7Kq8ntDeVn2isbaoZ9zStLaPcOtMoRWecpwA6xfyl_U2cq4GU9Fn-a2J4KN9ftgx72PZEr9Kn8B9nDaG0bieg7pIzAzyfbiS2bDZ5hhkoZPWQ/s16000/DSC_3598.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Masyw Ilfenspitzen, czyli dominanta w otoczeniu Plattenspitze</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Widoki ze szczytu są mocno ograniczone z uwagi na bliskość Ilfenspitze, niemniej jednak na swój sposób przyciągają uwagę. Jest w nich sporo różnorodności (mamy w sądziedztwie trawiasty masyw Rauhecka, pocięty charakterystycznymi żlebami, mamy samotną piramidę Hochvogla, wreszcie także pokazywany już wcześniej Kreuzkarspitze) i dramaturgii, które sprawiają, że panoramę trudno nazwać sztampową.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikwdCk9kc-qsF5jMb5UC7gbEmnr-RbncHBu75swMOAvbG9icbAoJTvGwa0WOmYNdMxTguoerkkUuQGuq0XMfvEq-v7bva-vw6sIl_nncOYPhFdi2mLApHmNrlRFH2GwX84DQbqH_QRlxGe/s1350/DSC_3636-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="809" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEikwdCk9kc-qsF5jMb5UC7gbEmnr-RbncHBu75swMOAvbG9icbAoJTvGwa0WOmYNdMxTguoerkkUuQGuq0XMfvEq-v7bva-vw6sIl_nncOYPhFdi2mLApHmNrlRFH2GwX84DQbqH_QRlxGe/s16000/DSC_3636-Pano.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama Hornbachkette z Plattenspitze</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidSOOd3XihUeUeSiUWFnjNfmz18BHUkGM4tjA6y8IexjX8DWK5DlT_BRvYk8K0I3NHBD_ZDz3EeUXrB5HB0ePytX70PGjaponuvDsIcjs451s2eHF7P53oKNf4cIT5jynmYuwp20TQ6vuk/s1350/DSC_3600.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidSOOd3XihUeUeSiUWFnjNfmz18BHUkGM4tjA6y8IexjX8DWK5DlT_BRvYk8K0I3NHBD_ZDz3EeUXrB5HB0ePytX70PGjaponuvDsIcjs451s2eHF7P53oKNf4cIT5jynmYuwp20TQ6vuk/s16000/DSC_3600.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Kreuzeck (2376 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXpFCtAbe8Lho1Yh2ma830w-uae24WH9u9eUD4EuYdtL2sgsp0IiNauQVIWL0QyJ0mGIuYR84AI-_3wNBJLaA2sM9LQP5wSWMvbvlvZwIW6uy1Z_e3FCwbSgfCMtx1ATVVohUcDsEH37G0/s1350/DSC_3601.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="786" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhXpFCtAbe8Lho1Yh2ma830w-uae24WH9u9eUD4EuYdtL2sgsp0IiNauQVIWL0QyJ0mGIuYR84AI-_3wNBJLaA2sM9LQP5wSWMvbvlvZwIW6uy1Z_e3FCwbSgfCMtx1ATVVohUcDsEH37G0/s16000/DSC_3601.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na pierwszym planie Muttekopf, za nim, również trawiasty, Jochspitze. Dalszy plan: z prawej surowe, skaliste szczyty masywu Wildera (Kleiner Wilder i Großer Wilder). Ostatni plan tworzy Daumengruppe z Nebelhornem widocznym mniej więcej pośrodku (Großer Daumen wystaje zza Großer Wildera)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEfn6of-_SnbCPXxmFmCd8BkTy_c49R-_OxtBJGHJeC0XhUFOuNwTHK1rh2Am7Rku3cmp_JFxcKO88KZfno7AEp50ahNaTqvgCoH9hdFQFr3KiScM0d3G88rEWX6QsoPFo2XkA6dCuwckq/s1350/DSC_3644.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEfn6of-_SnbCPXxmFmCd8BkTy_c49R-_OxtBJGHJeC0XhUFOuNwTHK1rh2Am7Rku3cmp_JFxcKO88KZfno7AEp50ahNaTqvgCoH9hdFQFr3KiScM0d3G88rEWX6QsoPFo2XkA6dCuwckq/s16000/DSC_3644.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hochvogel (2593 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEippQe0ZAdXK9kDXwZmai-7yFDeILAOAGosXWdqI6TJKVHMOZ1eRaGiAQsnQSq7Y7R6HKjq1wT6tlZXKa-slPn76uSM9Rf0Y1jIrEJ6DnjtEtduqnAzML9jLVn54uMIG-c00moShgd6hPgf/s1350/DSC_3604.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="880" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEippQe0ZAdXK9kDXwZmai-7yFDeILAOAGosXWdqI6TJKVHMOZ1eRaGiAQsnQSq7Y7R6HKjq1wT6tlZXKa-slPn76uSM9Rf0Y1jIrEJ6DnjtEtduqnAzML9jLVn54uMIG-c00moShgd6hPgf/s16000/DSC_3604.jpg" /></span></a></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hochvogel, dalej szczyty należące do Rosszähnegruppe, tworzące dwie dość wyraźnie rozdzielone formacje, oraz północno-wschodnia część Hornbachkette</span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfX9hqVq5bFGJs1Yo9d86tgu0tW4F0Anspde5QnIVpMBV_BEWUVFE3KTHlgZlDe4RSFmco8fBxfia0q4-0awIwjDpcy_hhLb-m8kSZorLaND77lDecl3wvGK2pFME-fkPYwhXM97gq_MRA/s1350/DSC_3603.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjfX9hqVq5bFGJs1Yo9d86tgu0tW4F0Anspde5QnIVpMBV_BEWUVFE3KTHlgZlDe4RSFmco8fBxfia0q4-0awIwjDpcy_hhLb-m8kSZorLaND77lDecl3wvGK2pFME-fkPYwhXM97gq_MRA/s16000/DSC_3603.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Północno-wschodnia część Hornbachkette na zbliżeniu. Najbliżej Plattenspitze widzimy Balschtespitze, ponad nim z prawej opisywany przeze mnie dominator - Kreuzkarspitze.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga2fgtx1Drt0R-RqIXAhV_ZoCFk_f581fbNXgYSH3t-jlioHmNg6LsydKpS86spkq9g6uRGLei2fxLhmXIElbdw5JurJj5EMBu01N4fVua8-H3h47x59ViDdg7DnOkAMYf9ANK8IvRVaXE/s1350/DSC_3649.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEga2fgtx1Drt0R-RqIXAhV_ZoCFk_f581fbNXgYSH3t-jlioHmNg6LsydKpS86spkq9g6uRGLei2fxLhmXIElbdw5JurJj5EMBu01N4fVua8-H3h47x59ViDdg7DnOkAMYf9ANK8IvRVaXE/s16000/DSC_3649.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zbliżenie na Kreuzkarspitze. Z prawej wystaje inny szczyt - Noppenspitze (2594 m n.p.m.)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnRstsYjL7krtDQGRIpoWrKFiUxOKqfVfN1lLzX2m0Dv99Eii1cfowWDwWVp0sPYtFmBkHH-YykdyTlL5hb1q2xn80ycO1gGaAZJnv-QQE5n0DTB_rDqntMswUFb2lqb5YNiZbBVFg50fb/s1350/DSC_3643.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="786" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnRstsYjL7krtDQGRIpoWrKFiUxOKqfVfN1lLzX2m0Dv99Eii1cfowWDwWVp0sPYtFmBkHH-YykdyTlL5hb1q2xn80ycO1gGaAZJnv-QQE5n0DTB_rDqntMswUFb2lqb5YNiZbBVFg50fb/s16000/DSC_3643.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na ostatnim planie po lewej widać masyw Wetterstein z Zugspitze, ale uwagę bardziej przykuwa Namloser Wetterspitze.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrp1rWehgTcLpfvyng82HPu018zRVEk_nLS_qJFaybrLvvUpSYkZCJ1N7QLJGyXqscBTjDL1zZ_U5pnghL-4mQr24i_vRXgzRnIU0pK2cck5ib2m5uTCmReAp7pP7XOWIVys6QLtbwS9MT/s1350/DSC_3653.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjrp1rWehgTcLpfvyng82HPu018zRVEk_nLS_qJFaybrLvvUpSYkZCJ1N7QLJGyXqscBTjDL1zZ_U5pnghL-4mQr24i_vRXgzRnIU0pK2cck5ib2m5uTCmReAp7pP7XOWIVys6QLtbwS9MT/s16000/DSC_3653.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Wolfebnerkar z góry i w tle raz jeszcze Alpy Lechtalskie</div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLSgeo04W-Vk9M7eTsGs1moyIpvjn_qFmGAnEGtDoUnUEIciYNWMb4wMfhuQi2USnxg5SnCQIfMtAfCTvigVftVR2-_6DSqn6_GeL_70GbirWiB3iDqh9o18LC8_aBWjfRNkLrb_EGd4rJ/s1350/DSC_3659.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLSgeo04W-Vk9M7eTsGs1moyIpvjn_qFmGAnEGtDoUnUEIciYNWMb4wMfhuQi2USnxg5SnCQIfMtAfCTvigVftVR2-_6DSqn6_GeL_70GbirWiB3iDqh9o18LC8_aBWjfRNkLrb_EGd4rJ/s16000/DSC_3659.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na zakończenie pobytu na szczcyie wpisałem się do pamiątkowej księgi i uważnie zacząłem schodzić. Oczywiście, w trakcie gdy bawiłem na Plattenspitze, to nie zjawił się nikt, trudno było kogokolwiek dostrzec w zasięgu wzroku podczas zejścia w stronę schroniska. Cóż, takie uroki Alp Algawskich 😊</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtTcGDSRgyWkjFJ-rHF1uLcVdj6PBIdnjoDHMkOVYjlLFqwLdMid6Q23gJYr6PlDIBCbrqOX6SxNxD29z_UL_0GnoK56hK9rM_shm8Ae-_IgPXTOgxX5yp9E5SKwAnjVJlsfF7o6LnfQq4/s1350/DSC_3666.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhtTcGDSRgyWkjFJ-rHF1uLcVdj6PBIdnjoDHMkOVYjlLFqwLdMid6Q23gJYr6PlDIBCbrqOX6SxNxD29z_UL_0GnoK56hK9rM_shm8Ae-_IgPXTOgxX5yp9E5SKwAnjVJlsfF7o6LnfQq4/s16000/DSC_3666.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Wątły wierzchołek</div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi22NxTNA_34wFy_hV8xjaG7OOX7OipQR1LMX5iuPVJZjegViOeIJleaO-VTqQBCaD2WpVufvNO6f62i3Etu4K1HPe3IJlRJcqtYwtykxOOZXlZCHleSayODNhqYrfHkJhDmq3HqGJIT4UU/s1350/DSC_3668.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi22NxTNA_34wFy_hV8xjaG7OOX7OipQR1LMX5iuPVJZjegViOeIJleaO-VTqQBCaD2WpVufvNO6f62i3Etu4K1HPe3IJlRJcqtYwtykxOOZXlZCHleSayODNhqYrfHkJhDmq3HqGJIT4UU/s16000/DSC_3668.jpg" /></span></a></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvfLWUxhFcAdEKFHtgB1dpdjk8hxh8988YkuthiqFRNJ3gKuktO6Pg-S6thtDzbtFnPmFH-WZAtL-rZxUVj6bleHjHHMf66oGa_PHkPFhzVpyu-OsPSO1967_KajdRGJvmmdOhC01xhVD/s1350/DSC_3669.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyvfLWUxhFcAdEKFHtgB1dpdjk8hxh8988YkuthiqFRNJ3gKuktO6Pg-S6thtDzbtFnPmFH-WZAtL-rZxUVj6bleHjHHMf66oGa_PHkPFhzVpyu-OsPSO1967_KajdRGJvmmdOhC01xhVD/s16000/DSC_3669.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przed wejściem w mało przyjemny żleb zatrzymałem się jeszcze by spojrzeć na Balschteskar i schować na wszelki wypadek aparat do pokrowca. Zgodnie ze swoimi obawami zejścia nie zapamiętam pozytywnie, ale mogłoby być jeszcze większą katorgą, gdyby nie kijki, które z jednej strony asekurowały, a z drugiej pomagały trochę wyczuć podłoże i wyprzedzić pewne zdarzenia. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSAliyxx8S8ICdPXs0FYx_FnH-tW3C60kEFV9qdgr0WaeD-iNKmG1LQHj-XynP-PelJFqZOLlgOgexcT20JGaooOjLCOpSdvYCRCqkpSV-f__d-lj5ZU65AY7kayBLqyRCTW4826VcuWGL/s1350/DSC_3676.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSAliyxx8S8ICdPXs0FYx_FnH-tW3C60kEFV9qdgr0WaeD-iNKmG1LQHj-XynP-PelJFqZOLlgOgexcT20JGaooOjLCOpSdvYCRCqkpSV-f__d-lj5ZU65AY7kayBLqyRCTW4826VcuWGL/s16000/DSC_3676.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do schroniska wróciłem o 8:30, zatem droga w dwie strony plus wizyta na szczycie zajęły mi 2,5 godziny. Szybki i sprawny wyskok można rzec, po którym należała się dłuższa przerwa na posiłek a także kawę.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">A skoro przerwa, to idealny czas by powiedzieć coś o samym schronisku, do czego zresztą zobowiązałem się w poprzedniej relacji 😀</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Hermann-von-Barth Hütte to najwyżej (2131 m n.p.m.) położone schronisko w Alpach Algawskich i jedno z dwóch, które można znaleźć w Hornbachkette (drugim jest Kaufbeurer Haus położony pod Urbeleskarspitze). Pierwsze schronisko w tym miejscu, czyli u progu Wolfebnerkar, stanęło w 1900 roku, zatem nieco później niż większość najpopularniejszych obiektów tego typu - przypomnę bowiem, że najstarszy w tych górach Waltenberger Haus stoi od 1875 roku. Schronisko powstało z inicjatywy prywatnej, a pod skrzydła Alpenverein i sekcji z Dusseldorfu trafiło dopiero po 24 latach działalności.</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W 2018 roku rozpoczął się gruntowny remont budynku (co zresztą widać na zdjęciu), który zakończył się w 2020 roku. Po przebudowie dach nad głową znaleźć może w nim łącznie 65 gości. Cen na kolejny sezon szukajcie na stronie schroniska - link - poniżej, w 2019 roku płaciliśmy tam ze zniżką AV jedynie 10 euro, natomiast wątpię, że ta cena się utrzyma - od czasu pandemii schroniska w Alpach Algawskich podniosły ceny.</span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="font-family: "Times New Roman"; font-size: medium; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://hermann-von-barth.at/" target="_blank">Hermann-von-Barth Hütte | Strona domowa</a> </span></div></span></div><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjULKkjgYzDDJMUmjvOe-kClJwPMWBYHo3ffy5O2ZSUJi-PWPJi-u8-3-T2-mh6dNZbeO9eleyxCXjtedf8lnj4crDNdaM4Fsh9dDjCz0HVgT8hN9ZH0J1STBOIpxfAjAsI2JR2sGCsmcE7/s1350/DSC_3677.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjULKkjgYzDDJMUmjvOe-kClJwPMWBYHo3ffy5O2ZSUJi-PWPJi-u8-3-T2-mh6dNZbeO9eleyxCXjtedf8lnj4crDNdaM4Fsh9dDjCz0HVgT8hN9ZH0J1STBOIpxfAjAsI2JR2sGCsmcE7/s16000/DSC_3677.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Schronisku patronuje Hermann von Barth, jedna z najbardziej znanych postaci związanych z Alpami Algawskimi i ogólnie z niemieckimi Alpami. A że postać jest to naprawdę fascynująca, to pozwólcie, że trochę Wam o niej poopowiadam...</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ten etap życia Hermanna, który nas interesuje, zaczyna się w 1868 roku. Młody von Barth, mieszkający (i studiujący) wcześniej w Monachium, w wieku 23 lat zostaje zatrudniony na stanowisku aplikanta adwokackiego w Berchtesgaden. Miejsce jego pracy powoduje, że chłopak z czasem zaczyna poświęcać coraz więcej czasu górom. Eksploruje kolejne pasma nie chaotycznie lecz stopniowo; początkowo wędruje po Alpach Berchtesgadeńskich, gdzie zdobywa 69 szczytów, będąc pierwszym zdobywcą 10 z nich. Następnie, w 1869 roku przenosi się do pracy w sądzie w Sonthofen, dzięki czemu poznaje Alpy Algawskie: od maja do września zdobywa 44 szczytów, na trzech z nich (m.in. na Hochfrottspitze - najwyższym szczycie niemieckiej części) jest pierwszym udokumentowanym turystą w historii. W 1870 roku znów zmienia miejsce zamieszkania - tym razem trafia w Karwendel. W tym samym roku zdobywa w tych górach łącznie 88 szczytów, jest pierwszym zdobywcą 12 z nich, w tym najwyższego w paśmie Birkkarspitze. W górach spędza całe noce i dnie, ze swoich wycieczek każdorazowo robi notatki; przygląda się florze, faunie, budowie geologicznej, dzięki lunecie, z którą chodzi, szczegółowo opisuje panoramy. Wkrótce przeżywa jednak rozczarowanie - jego notatkami nie jest nikt zainteresowany. Dlatego gdy w 1871 roku wybiera się w kolejne pasma - Wetterstein - decyduje się zaprzestać prowadzenia dokumentacji. Z tego samego powodu rezygnuje prawdopodobnie z wyjazdu w Alpy Lechtalskie. Rok później Hermann rozpoczyna studia przyrodnicze, specjalizując się w geologii i paleontologii, które tak go pochłaniają, że na pewien czas rezygnuje z gór. Odzywa się do niego jednak wydawca z Lipska, zainteresowany jego twórczością. Dlatego w 1873 roku von Barth wraca w najwyższy masyw dzisiejszych Niemiec, jedzie również w Miemminger Kette (zdobywa również jako pierwszy człowiek Hochplattig) i ponownie przemierza góry zbierając dane. Rok później wydaje jedno z największych dzieł niemieckiej turystyki górskiej - <i>Aus den N</i></span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><i><span style="background-color: white; color: #4d5156; text-align: left;">ö</span>rdliche </i></span><span style="font-family: Nunito;"><i>Kalkalpen</i> (pol. Z Północnych Alp Wapiennych), będące pierwszym przewodnikiem górskim po tej części Alp i do dziś nieocenionym źródłem informacji o ich topografii.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJ7cmBfHjEtAAbzkwa7s2rqzmYboQ-uwZiEufjT3ITAAscsJr9Doje7EUDMwE-9IJfgQIOxfMDxAjZCxF1MUPWHSy-5xdIGPQP2A_ur4AgSM3PYVEDKgJMG34cHSEtcOKFgWoh6MDbiqBFCr-mh34RAV8nBitt-YuBp0dZcTmfIcByC2COp8EsUhzyew=s4402" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="4402" data-original-width="2616" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEiJ7cmBfHjEtAAbzkwa7s2rqzmYboQ-uwZiEufjT3ITAAscsJr9Doje7EUDMwE-9IJfgQIOxfMDxAjZCxF1MUPWHSy-5xdIGPQP2A_ur4AgSM3PYVEDKgJMG34cHSEtcOKFgWoh6MDbiqBFCr-mh34RAV8nBitt-YuBp0dZcTmfIcByC2COp8EsUhzyew=w380-h640" width="380" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Młody Hermann von Barth, <a href="https://commons.wikimedia.org/wiki/File:Hermann_von_Barth_Bergsteiger.jpg?uselang=de" target="_blank">źródło</a></span></div><br /><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po publikacji książki von Barth wraca na uczelnię, Zaczyna się fascynować wyprawami geologów do Afryki, sam zabiera się doktorat, którego broni w 1875 roku. Krótko po tym wydarzeniu bierze udział w rekrutacji do wyprawy naukowej na sąsiedni kontynent, którą przechodzi zwycięsko. Przekazuje wszystkie swoje materiały swojemu przyjacielowi, Antonowi Waltenbergerowi (temu, od którego nazwę wzięło pierwsze schronisko w A. Algawskich) i w 1876 roku wyrusza na wymarzoną wyprawę badawczą do Angoli, gdzie szybko zapada na chorobę tropikalną. 7 grudnia 1876 roku, w wieku zaledwie 31 lat, całkowicie wyczerpany chorobą popełnia samobójstwo.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Hermann von Barth w historii zapisał się przede wszystkim jako propagator turystyki górskiej, ale to co go wyróżniało spośród wielu innych, to działalność w tej części Alp, która praktycznie turystycznie nie istniała, a przez wielu prześmiewczo nazywana była "prealpami".</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgN0rLy1911_TVjuk__W_uBk69VHtYq1OVYXEMpa1_dQgk7E0wleNZ_OR7ln_T2KXe6Lmk9e0Sbqr46lX1ZzyMPEhI-x6vQPKDFyPgCANc7PN5c0JJ2Cp4g3z-F8Kah9jAOkiUgS_YNhcZf1SSfQIdtvrrcz2mXxjnflvnDqb1BNQx35IPOmLJu1eGVZA=s640" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="640" data-original-width="480" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgN0rLy1911_TVjuk__W_uBk69VHtYq1OVYXEMpa1_dQgk7E0wleNZ_OR7ln_T2KXe6Lmk9e0Sbqr46lX1ZzyMPEhI-x6vQPKDFyPgCANc7PN5c0JJ2Cp4g3z-F8Kah9jAOkiUgS_YNhcZf1SSfQIdtvrrcz2mXxjnflvnDqb1BNQx35IPOmLJu1eGVZA=w480-h640" width="480" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">"Z Północnych Alp Wapiennych", H. von Barth, <a href="https://www.booklooker.de/B%C3%BCcher/Hermann-von-Barth+Aus-den-N%C3%B6rdlichen-Kalkalpen/id/A02wAZUc01ZZa?zid=ue7b0frsdr1u5p370h378g98iv#" target="_blank">źródło</a></span></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I muszę przyznać, że von Bartha bardzo "polubiłem". W czasach gdy chodzenie w góry samotnie było uważane za przejaw szaleństwa on uzasadniał, że ponieważ chce chodzić na szczyty, na których nikt nie stał, to nikt nie może mu pomóc. Nie pisał "sucho" - topograficzne opisy przeplatał impresjonistycznymi wręcz opisami przyrody, czego jednym z najsłynniejszych przykładów jest opis nocy spędzonej na Hochvoglu. Wydawał się być romantykiem i lekkoduchem, pozostawał jednak przy tym perfekcjonistą - jego systematyka i skrupulatność przez niemieckich geografów i historyków do dziś jest podziwiana.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><blockquote><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><blockquote>Zamglone postacie unoszą się wśród migoczących gwiazd, przez dolinę Czarnej Wody* aż do doliny Lech**, ku płaskiej ziemi [...]. Z ich lśniącego kręgu wyłania się magiczny obraz o powabnej mocy - znam go dobrze, to Lailach*** o poszarpanych ścianach - lecz na jej miejscu, w łożu chmur, pod czarno-niebieskim baldachimem nieba leży baśniowa zjawa z długim, spływającym welonem. Przyciąga mnie do swojego oślepiającego kręgu światła, z dala od morza cieni, którego otchłań zieje przed moimi stopami. Wtem ciemne moce budzą się ponownie, ich wiry wyrywają się z niewidzialnych głębin, huczący strumień zbliża się coraz bardziej, magiczny obraz niknie w nocy. Zniknął, zniknął!</blockquote></span></blockquote></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">fragm. rozdz. "Noc na Hochvoglu"</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">* Dolina Czarnej Wody - Schwarzwassertal - duża dolina wcinająca się od północnego wschodu pod Hochvogel</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">**Dolina Lech - Lechtal</span></div><div style="text-align: right;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">***Leilachspitze, najwyższy szczyt grupy Vilsalpseeberge</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">***</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Za dwadzieścia dziesiąta ewakuowaliśmy się zbiorczo spod schroniska. Gdy chwilę szliśmy razem Krystian zagadnął czy nie moglibyśmy zmienić planów i zamiast kontynuować marsz zgodnie z planem w stronę Balschtekar, zejść najprostszą drogą do Elbigenalp. Ku mojemu zdziwieniu i Kamil nie okazał się być tego dnia przesadnym entuzjastą rysując przed nami wizje błogiego odpoczynku na kempingu i koniec końców skinąłem głową, zmieniając kierunek marszu, choć mój brak przekonania, był chyba doskonale widoczny.</span></div></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhTgFZ5oxPYvoy54OUffORBV3c32Z71KvZsnN7EFeSQq4iyJRt8bLtTB6VB7AAGgffb4sMk4J17f2e5Q7ji8nw0sG0_LysA1lHmpOiQ_mGW1kRasI4UjoMbhQw-p7KG2I_QXEUrTiRnmj8/s1350/DSC_3678.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhTgFZ5oxPYvoy54OUffORBV3c32Z71KvZsnN7EFeSQq4iyJRt8bLtTB6VB7AAGgffb4sMk4J17f2e5Q7ji8nw0sG0_LysA1lHmpOiQ_mGW1kRasI4UjoMbhQw-p7KG2I_QXEUrTiRnmj8/s16000/DSC_3678.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Z lewej charakterystyczny grzebień Ilfenspitzen, bardziej z prawej w głębi Plattenspitze i skrajnie z prawej Wolfebnerspitzen</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ścieżka, którą nieoczekiwanie zaczęliśmy iść, szybko zbliżyła się do kilkusetmetrowego progu będącego przedsionkiem Wolfebnerkar. Nikt tu się nie certolił - na dobry początek czekało nas 500 metrów zejścia do skrzyżowania z potokiem (Balschtebach).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tymczasem w pierwszej fazie zejścia w zasięgu wzroku pojawił się ponownie Rothorn i Strahlkopf zamykający od zachodu majestatyczną Bernhardstal, którą przez dwa ostatnie dni obchodziliśmy.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghoDj2AFtKprg2l4HYw_t2blygbqOHBCcBvNGEYmtMPt29Dnp0IH1ShZhMYb9EcHuwBTTFiXrZg6Cp2Xu22lbfBpRjIQ7MRSaxHQ4fkIX_bM5gqit1yuJB0kayMPfa7ZtoaBNNEcc4CFRz/s1350/DSC_3680.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghoDj2AFtKprg2l4HYw_t2blygbqOHBCcBvNGEYmtMPt29Dnp0IH1ShZhMYb9EcHuwBTTFiXrZg6Cp2Xu22lbfBpRjIQ7MRSaxHQ4fkIX_bM5gqit1yuJB0kayMPfa7ZtoaBNNEcc4CFRz/s16000/DSC_3680.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghAQDiDEcLrEH3mDaiwXSDkRv0NzzDtcYZRTX6YfZ5gKzO8PiRcvlKDYFeLOCSDO7NPfDrt5dZ6YOdzpntUIkatfIgJOoT8h__JZ3mwffzEgXY5qAU-VcBRV6K2wQkVvR7XO9PdpCjMel9/s1350/DSC_3683-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghAQDiDEcLrEH3mDaiwXSDkRv0NzzDtcYZRTX6YfZ5gKzO8PiRcvlKDYFeLOCSDO7NPfDrt5dZ6YOdzpntUIkatfIgJOoT8h__JZ3mwffzEgXY5qAU-VcBRV6K2wQkVvR7XO9PdpCjMel9/s16000/DSC_3683-2.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEmQkuIDcnVo0K9iigPfXGwnphx5eY06IRjxeCeD7ZS8-ugpI_4M2M7xzohYjy_pry1BOCYMshwdW9A6whRh-znD4Kdwstp657iKBoHXzmmd9Zi5yxoVDsulsTpbuBwiMGtscJDsDcj0ue/s1350/DSC_3684.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEmQkuIDcnVo0K9iigPfXGwnphx5eY06IRjxeCeD7ZS8-ugpI_4M2M7xzohYjy_pry1BOCYMshwdW9A6whRh-znD4Kdwstp657iKBoHXzmmd9Zi5yxoVDsulsTpbuBwiMGtscJDsDcj0ue/s16000/DSC_3684.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy w pewnym momencie szlak zmienił kierunek i kosówka usunęła mi się z drogi, to przed oczyma wyrosła mi turnia Söllner Rotwand (2262 m n.p.m.) zamykająca południową grań Kreuzkarspitze. To właśnie na niej wedle pierwotnego planu planowałem kończyć naszą przygodę z Hornbachkette. </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggIg6fs0SiaOYnayqkOTBuWsWzzgLSTqfDjer_5wLYip5GDMoYpY0PeU01yQo-03k00DMycn2d4dcyMRckxBZghdy3s3P5ZkINkoOP2L4N56gNVO0tjzEy-wSFP0SxDafLw7Sd7XLlnxuo/s1350/DSC_3688.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggIg6fs0SiaOYnayqkOTBuWsWzzgLSTqfDjer_5wLYip5GDMoYpY0PeU01yQo-03k00DMycn2d4dcyMRckxBZghdy3s3P5ZkINkoOP2L4N56gNVO0tjzEy-wSFP0SxDafLw7Sd7XLlnxuo/s16000/DSC_3688.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trzeba przyznać, że z oddali ta boczna grań wraz z jej zwornikiem, czyli wymienionym wyżej Kreuzkarspitze, prezentowała się nader imponująco. Imponujące było też nachylenie zboczy opadających do Lechtal i jej dolin bocznych (m.in. Bernhardstal), co zresztą mogliście zobaczyć z drogi na Rothorn i co będziecie mogli zobaczyć zapewne jeszcze nie raz w relacjach z tej wschodniej, austriackiej części Alp Algawskich.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimh9_e-H1miWiNHiWS6LX1wetorafmiGmUYOwYN9bzd6-eYwJyenVZoBkeZU1poHXnZcQfqMPzb8DzQtYXO4j1BsZHoT3Yyd5eoayfDM4FFrR89xp4l7p084RhMmYeHVIKs2JZ5mYMFL7y/s1350/DSC_3689.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimh9_e-H1miWiNHiWS6LX1wetorafmiGmUYOwYN9bzd6-eYwJyenVZoBkeZU1poHXnZcQfqMPzb8DzQtYXO4j1BsZHoT3Yyd5eoayfDM4FFrR89xp4l7p084RhMmYeHVIKs2JZ5mYMFL7y/s16000/DSC_3689.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">No dobrze, padło parę słów o widokach, to jeszcze winien Wam jestem jeszcze parę słów o szlaku. Cóż, nie wiem czy była to wina mojego rozczarowania, czy to po męczącym żlebie pod Plattenspitze nogi odmawiały mi posłuszeństwa, ale szło mi się bardzo źle, bo ścieżka zasłana była wystającymi z ziemi kamieniami, co zaś sprawiało, że albo uderzałem o nie czubkiem buta albo but wpadał mi między takie kamole powodując ryzykowne nadwyrężenia mięśni.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale chłopaków jakby to zupełnie nie dotyczyło - mimo stawania na zdjęcia starałem się iść dosyć szybko, natomiast oni, gnani być może perspektywą beztroskiego popołudnia na kempingu, zupełnie zniknęli mi z oczu.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfgznzPEbLaMWn0-UGkNygu5p5_LrT_Ez8REayCWPpy5UXaARnPAB02Bs2qrpnLNTFTY_Zfm1iUKKo-o1o2L0-yAi2lavV8-Usqpi7GsxqYC6L-Mb3EozAZc9mCJQdg54AoPzueWbADubl/s1350/DSC_3691.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfgznzPEbLaMWn0-UGkNygu5p5_LrT_Ez8REayCWPpy5UXaARnPAB02Bs2qrpnLNTFTY_Zfm1iUKKo-o1o2L0-yAi2lavV8-Usqpi7GsxqYC6L-Mb3EozAZc9mCJQdg54AoPzueWbADubl/s16000/DSC_3691.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_P7LSC2j2FFBfI1DkC458OSf1n6U9Te4rs2J7qEdzT2bVzWDLL2Vk-q8BvgKUvvg9K-mIKZJbnBvFzQFUAoMP46uBkOMPiUQsMuBJmjov3JT0ASihjy-gRi2NakjW-599luzTl2xsXQ3Z/s1350/DSC_3694.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_P7LSC2j2FFBfI1DkC458OSf1n6U9Te4rs2J7qEdzT2bVzWDLL2Vk-q8BvgKUvvg9K-mIKZJbnBvFzQFUAoMP46uBkOMPiUQsMuBJmjov3JT0ASihjy-gRi2NakjW-599luzTl2xsXQ3Z/s16000/DSC_3694.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqg0hHtTrTWnqh2VpR2iq27Sc4nc4Xcq3r9ofSszZLe4aytf_n_tgRWYRPXkP-kMBKANkT8okyQhFA65EYPoAsm4R2tHZDolW559AnJKkqvs8m6uI7zzbWPxp2XvFVa8ug1yd1VolwtNoo/s1350/DSC_3698.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqg0hHtTrTWnqh2VpR2iq27Sc4nc4Xcq3r9ofSszZLe4aytf_n_tgRWYRPXkP-kMBKANkT8okyQhFA65EYPoAsm4R2tHZDolW559AnJKkqvs8m6uI7zzbWPxp2XvFVa8ug1yd1VolwtNoo/s16000/DSC_3698.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zejście wydawało się być długie i przede wszystkim nie pozwalało zakłamywać rzeczywistości. Naprawdę musiałbym skłamać mówiąc, że zleciało jak z płatka i nic a nic nie czuć było, że musieliśmy zejść 1300 metrów.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jakby na domiar złego, psychologicznie ma to naprawdę duże znaczenie, z klasycznej drogi do Hermann von Barth Hütte, którą szliśmy, długo nie widać ani samej Lechtal, ani dolnej części Bernhardstal. Ma się po prostu w pewnym momencie wrażenie, że choć schodzimy i schodzimy to sama dolina nie przybliża się nic a nic.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtXdyDgkL88TB9AXFNSOboh4QZ57yF-iUOHUPyoll7EspgQWmuDB0ctRyzbJfkkdpMrtaXwCR5SWkZlFIMNcEcmFBpnGakSHyub7dv259H8ENIYAgAYTAYNh1Qv5BpRTOLLZvIkVpLe9MgmQhWqhg6TUH9htKxctvhrfHHlHIkwGsTcDeu_nPHKpJIug=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjtXdyDgkL88TB9AXFNSOboh4QZ57yF-iUOHUPyoll7EspgQWmuDB0ctRyzbJfkkdpMrtaXwCR5SWkZlFIMNcEcmFBpnGakSHyub7dv259H8ENIYAgAYTAYNh1Qv5BpRTOLLZvIkVpLe9MgmQhWqhg6TUH9htKxctvhrfHHlHIkwGsTcDeu_nPHKpJIug=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVttb8ERp-JnMM9WcyflnVf08qsI3RP-Kryqrv3EC_jHx-hsXfdlcaviNIdYb-0PNBzLR_0fFZzaVsGgQxjTPEMDW8YzFGcFSzKS5Eq-Xb1o6XUu6ELo74XFP96v5UD2DWNie03MEjObP/s1350/DSC_3703.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVttb8ERp-JnMM9WcyflnVf08qsI3RP-Kryqrv3EC_jHx-hsXfdlcaviNIdYb-0PNBzLR_0fFZzaVsGgQxjTPEMDW8YzFGcFSzKS5Eq-Xb1o6XUu6ELo74XFP96v5UD2DWNie03MEjObP/s16000/DSC_3703.jpg" /></a></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Chłopaków złapałem przy przecięciu szlaku ze spływającym z Balschteskar potokiem Balschtesbach (1659 m n.p.m.). Idąc w drugą stronę, to jest w górę, to na pewno dobre miejsce na oddech - dalej jest już tylko stromiej.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli jednak idziemy w stronę Lechtal, to czeka nas trochę wędrówki po łagodnie nachylonym terenie. Jednocześnie jest tu trochę atrakcji, takich jak przejście wykutą w skale galerią.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh1mzTSPPf5JSfykSqNsl-VHo--3Xzg6ovUKXK1GHMgfHEuNqK_LPYjMbmepysStMR7iCoxsPDgBdBRXkQZy-e_u_6FKaErCA07p1vDUtBRKax-pGgHNiucehHH5CoSxGDsikaxVhZZzYIlusjKohoZTE9GV4HGrIrvzZCKspIWtBGhX7BjMCedmMm5MQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEh1mzTSPPf5JSfykSqNsl-VHo--3Xzg6ovUKXK1GHMgfHEuNqK_LPYjMbmepysStMR7iCoxsPDgBdBRXkQZy-e_u_6FKaErCA07p1vDUtBRKax-pGgHNiucehHH5CoSxGDsikaxVhZZzYIlusjKohoZTE9GV4HGrIrvzZCKspIWtBGhX7BjMCedmMm5MQ=s16000" /></span></a></div></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgWRnM1ewgGWuRL6XdcjC7qSLQAL-o5q2DRAqS7KK2tgF2ktp2OmrTAbGZuvebLaLVCVQIeiOnCE_D_wbcSBjvPtuE9fTAYOnEhzgPkqzQSkaK3wtH-REaTfhJ3DzDqlfNprnCfcVlW-REUQCkYvsBs6VTU4QcUHohyqQpzVHHPUfhjiZQpQt6HVAsS4A=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgWRnM1ewgGWuRL6XdcjC7qSLQAL-o5q2DRAqS7KK2tgF2ktp2OmrTAbGZuvebLaLVCVQIeiOnCE_D_wbcSBjvPtuE9fTAYOnEhzgPkqzQSkaK3wtH-REaTfhJ3DzDqlfNprnCfcVlW-REUQCkYvsBs6VTU4QcUHohyqQpzVHHPUfhjiZQpQt6HVAsS4A=s16000" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mając nieco dosyć wcześniejszego zejścia a jednocześnie także męczącej burzowej pogody, przez którą cały się lepiłem, z niecierpliwością wyczekiwałem prywatnego przybytku, który mógłby zapewnić zimne piwko po całej tej porcji wrażeń. Ten jednak - jak na złość - znów nie nadchodził.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zanim doszliśmy, zdążyłem z Krystianem, którego ponownie dogoniłem, dokładnie omówić, co zamawiamy. Oczywiście na miejscu się okazało, że naszego wymarzonego zestawu próżno szukać w karcie, skończyliśmy więc bardzo konserwatywnie z ciastem i - rzecz jasna - z piwem.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgX_-5BnWcChxEWX04zHsITj4QFKWjAYSTfSMvbg1T2C37DRv_XNXlyiK1TpcsPDCieCTfr-4pySP1jj_Sfj1XFTAJBS_wUOwhmrY-XiyAb6WVydS3UhqEhgQqfECwLzEkpX4c67_sKHeNH0y8-gYWgj6r948EtWEITc-_Is-AAmY3ot2jyhM5wxbyYaA=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgX_-5BnWcChxEWX04zHsITj4QFKWjAYSTfSMvbg1T2C37DRv_XNXlyiK1TpcsPDCieCTfr-4pySP1jj_Sfj1XFTAJBS_wUOwhmrY-XiyAb6WVydS3UhqEhgQqfECwLzEkpX4c67_sKHeNH0y8-gYWgj6r948EtWEITc-_Is-AAmY3ot2jyhM5wxbyYaA=s16000" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Przyznajcie, że Ramstallspitze wspaniale się prezentuje!</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tradycyjnie okazało się, że warto było się jednak trochę pomęczyć, bo z tarasu restauracji - zowiącej się Kasermandl - rozciąga się ładny widok na Bernhardstal. Idealny na podsumowanie naszej dookolnej trasy.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgj1BhHrog_UEpaj-u_wb-xgAaCdmVAUYllWtFmSdryQk9qK6hz1JuIZCGQPTjyRe6tfdJZHthv1K_yrg6SEScw1X4owNAVmXnZzIB0mmgXTqbsY_dliQ32L43dmNZ7LJcTwXMzknIID3oJpbrMsrRJfExcrFXOBBshPGAN6iKDU2kcyqSZjHvObU9urQ=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEgj1BhHrog_UEpaj-u_wb-xgAaCdmVAUYllWtFmSdryQk9qK6hz1JuIZCGQPTjyRe6tfdJZHthv1K_yrg6SEScw1X4owNAVmXnZzIB0mmgXTqbsY_dliQ32L43dmNZ7LJcTwXMzknIID3oJpbrMsrRJfExcrFXOBBshPGAN6iKDU2kcyqSZjHvObU9urQ=s16000" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjQfAXLo2UjttcRc_TuBsD2DT173fuVhkLa0TD3GDaOG12EbuWXQPitfXUtKLZzN53d_OQtAX5lRVjFiVZ2kw4vUqiqgY28jKGHOqbJuIDFhvYVqBlBVs72hpKtpwWArEPV6NRhbVhQ_Ah9K47ei_DJsKLXwtoEkMaTQIAu8jcsV6XCj9wvna0Kp6Jq0Q=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjQfAXLo2UjttcRc_TuBsD2DT173fuVhkLa0TD3GDaOG12EbuWXQPitfXUtKLZzN53d_OQtAX5lRVjFiVZ2kw4vUqiqgY28jKGHOqbJuIDFhvYVqBlBVs72hpKtpwWArEPV6NRhbVhQ_Ah9K47ei_DJsKLXwtoEkMaTQIAu8jcsV6XCj9wvna0Kp6Jq0Q=s16000" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pobyczyliśmy się dłuższą chwilkę, nie ma co ukrywać, i w międzyczasie pogoda ewidentnie się poprawiła. Ciężko, bardzo ciężko było nam się ruszyć i chyba wszyscy końcowe metry najchętniej pokonalibyśmy na paralotni. Czterysta metrów w pionie do pokonania serpentynami (ok, na początku można sobie ściąć skrócikiem), przez dłużący się las. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">A komu to potrzebne? A dlaczego?</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi1eZBzhy7k8wgTMoKgKNHx8_KKea8gz3bKLgzbTzEaItIm0mU5sX38hhdU2wuQ3s0tS9kSfqCECWxouFulNqz_6c3tYVPp7NuktiimNo-tvE1flbKH9dVhzdzhwlLw2v3AlxepkYQJ2tgM5SLeJS9C61tj22Nk6TiUgpWFcR9j8xQw_zA1jG4HoqkR0g=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEi1eZBzhy7k8wgTMoKgKNHx8_KKea8gz3bKLgzbTzEaItIm0mU5sX38hhdU2wuQ3s0tS9kSfqCECWxouFulNqz_6c3tYVPp7NuktiimNo-tvE1flbKH9dVhzdzhwlLw2v3AlxepkYQJ2tgM5SLeJS9C61tj22Nk6TiUgpWFcR9j8xQw_zA1jG4HoqkR0g=s16000" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przed 13:30 doskoczyliśmy do samochodu (nie)uroczyście zamykając dwu- i półdniową eskapadę.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Co by tu rzec w ramach podsumowania?</span></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Otoczenie Bernhardstal jest bez wątpienia mocno zróżnicowane krajobrazowo i bardzo fajnie łączy się to wszystko z charakterem Alp Algawskich. Jeśli kiedyś przyjedziecie w te rejony to pamiętajcie żeby sobie nie zaplanować tak wyjazdu, żeby było nudno. To naprawdę trudne w Algawach, ale pewnie się da.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">No właśnie - jeśli zrobicie obejście Bernhardstal, to jestem pewien, że Wam się wycieczka spodoba, natomiast jeśli postanowicie ją obciąć tylko do np. okolic Hermann-von-Barth Hütte i zdecydujecie się pobyć tu dłużej, to już takiej magii możecie nie poczuć.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wynika to z tego, że główna grań Hornbachkette pasuje w całej układance Alp Algawskich, bo w tym paśmie próżno szukać podgrupy o podobnym charakterze - nawet Allgäuer Hauptkamm krajobrazowo jest nieco inny. Natomiast na tle Północnych Alp Wapiennych Hornbachkette w dużej mierze wydaje się dosyć powtarzalne (daleko nie trzeba szukać - po drugiej stronie rzeki Lech wznoszą się podobne lecz jeszcze wyższe szczyty o podobnym charakterze), wiadomo, skały osadowe, osuwiska, stalowo-szary krajobraz turnii, stąd, zwłaszcza jeśli znamy ten fragment Alp całkiem nieźle, raczej nie koncentrowałbym swojej uwagi przede wszyst</span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">kim na nich.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nie chcę przez to jednak, żebyście pomyśleli, że "ubliżam" tej części Alp Algawskich. Zupełnie nie. Jest ona bardzo dzika i roi się tu od pięknych i wysokich, jak na lokalne warunki, szczytów. Natomiast nie spędziłbym w niej aktywnie dłuższego czasu, bo w pewnym momencie krajobrazy mogłyby mi zacząć się mieszać.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tak więc pamiętajcie - trekking wokół Bernhardstal lub kilka dni w Hornbachkette a potem myk! w inną część gór 😉</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">***</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">A my tymczasem powoli przenosimy się z Tyrolu do Vorarlbergu, po drodze przejeżdżając przez Bawarię (cały czas nie opuściwszy Alp Algawskich!).</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ktoś już poznaje to miejsce?</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeQea52I-ufywP3haPVEM3lhHUlqWQc4POlhWs_VudGmI4nAKN5DTHrUH0I6Kc5PPBcJTX0p3SAOwWK1bUCoINwa0B5rBmIu6xYSrvXf3sc9GDW7gMjSECNbnKrasFTMqb1v0IFOiqo23AelrRx9YPO8Iji7Ki2Fy4jH5qok5uxJLQgwJrbcWWwvoqeg=s1200" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/a/AVvXsEjeQea52I-ufywP3haPVEM3lhHUlqWQc4POlhWs_VudGmI4nAKN5DTHrUH0I6Kc5PPBcJTX0p3SAOwWK1bUCoINwa0B5rBmIu6xYSrvXf3sc9GDW7gMjSECNbnKrasFTMqb1v0IFOiqo23AelrRx9YPO8Iji7Ki2Fy4jH5qok5uxJLQgwJrbcWWwvoqeg=s16000" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">TBC...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-76667290567770686712021-09-20T19:59:00.004+02:002021-09-20T21:22:39.101+02:00Graniami Alp Algawskich cz. IX - Großer Krottenkopf<span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Łańcuch górski: Alpy (Alpy Wschodnie)<br /><br />Sektor: Północne Alpy Wapienne<br /><br />Pasmo górskie: Alpy Algawskie<br /><br />Podgrupa: Hornbachkette</b></span><div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Kontynuacja wycieczki z Elbigenalp na najwyższy szczyt Alp Algawskich - Großer Krottenkopf - będącej alternatywą dla klasycznej drogi wejściowej wiodącej z Trettachtal przez Kemptner H</i></span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>ü</i></span></span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>tte, gwarantującą samotność na zdecydowanej większości szlaku. Zróżnicowane widoki na szczyty Allg</i></span><span style="font-size: medium;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;"><i>ä</i></span></span><i style="font-family: Nunito;">uer </i></span><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Hauptkamm, zachodnią część Hornbachkette oraz Alpy Lechtalskie. Trasa wymagająca kondycyjnie. Pod szczytem Großer Krottenkopfu, na zejściu z Krottenkopfscharte oraz w pobliżu Birgerkar niewielkie trudności techniczne.</span></i></div><br /><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivE97A8HKQ7dZ2QX8_lwaREyFNBiq2qAfk0hcRrRtvSXNKs0hHR6bHeV89fnAbZUSn89SdnBTe5FdEtao0maikPMMEF3QUI4m9gx8IJLYgHSl-dJLIhVY6ekiNsSp9YN3HET9O0sNrIE3k/s16000/DSC_3469.jpg" /><br /><br /><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/04/graniami-alp-algawskich-cz-viii-rothorn.html">RELACJA Z WEJŚCIA NA ROTHORN</a></span></div><div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W trakcie naszej kilkudziesięciominutowej obecności na wierzchołku Rothornu nie pojawił się nikt, zatem skąpą, w miarę płaską, powierzchnią nie musieliśmy się dzielić. Ujmujące widoki, o których wspominałem w pierwszej części, były zatem w całości dla nas i wydawało się, że wyzwaniem będzie ruszyć się z tego wybornego punktu widokowego pogrążając w dalszej wędrówce.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">A jednak, tego dnia było dosyć ciepło, nasze plecaki dosyć ciężkie, i w rezultacie pochłanialiśmy dużo wody. Dużo za dużo w stosunku do tego co mieliśmy. Zmniejszające się zasoby trochę zaprzątały nam głowy a ponieważ mapa obiecywała poniżej szczytu natrafić na źródło, toteż ostatecznie z Rothornem pożegnaliśmy się bez większych celebracji.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6MY0VDh7pTnd8Rr_qQa8N8jrmKgcqW_9ArjfsK8xLoE0zRz8Mkf739VbcgjFeMw7rBpMjY-Lu113ptVWKtHSHQnIOZByHdyKuTR73SU6PvJLXrIrdayZOf8VaKc9nhyphenhyphenTfrnRDwE1Hl06V/s1350/DSC_3303-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6MY0VDh7pTnd8Rr_qQa8N8jrmKgcqW_9ArjfsK8xLoE0zRz8Mkf739VbcgjFeMw7rBpMjY-Lu113ptVWKtHSHQnIOZByHdyKuTR73SU6PvJLXrIrdayZOf8VaKc9nhyphenhyphenTfrnRDwE1Hl06V/s16000/DSC_3303-2.jpg" /></a></div></div><div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zejście na przełęcz Gumpensattel</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przez północną ścianę przeprowadziła nas zanikająca ścieżka sprowadzając na przełęcz Gumpensattel (2277 m n.p.m.) rozdzielającą Rothorn od Strahlkopfu (2389 m n.p.m.). Także i ten szczyt da się bez większych problemów zdobyć - z przełęczy to 15 minut w jedną stronę - niemniej jednak z uwagi na wiadome okoliczności zrezygnowaliśmy z tego zamiaru.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdybyście jednak byli w pobliżu - to naprawdę polecam, widok trochę różni się od tego jaki zastaniecie z Rothornu, przede wszystkim lepiej widać z niego masywne bryły Ramstallspitze i Krottenkopfu.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGVSymo01oKJeeH7TfZ2RA4J9YfhbZgUpmbsrb8OJcA1vrgZ_Rv2uyAgz6rsBdC2VuPFQ3wE1ZCBxQuL7u53NjqzMMrGh-AoldsAHoKA1-49ccSoaps42Fd8qI31cgH02K8lNHu-FIzaGj/s1600/DSC_3306.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGVSymo01oKJeeH7TfZ2RA4J9YfhbZgUpmbsrb8OJcA1vrgZ_Rv2uyAgz6rsBdC2VuPFQ3wE1ZCBxQuL7u53NjqzMMrGh-AoldsAHoKA1-49ccSoaps42Fd8qI31cgH02K8lNHu-FIzaGj/s16000/DSC_3306.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok z Gumpensattel w stronę Bernhardseck. W tle Alpy Lechtalskie</span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGFGM9XAfI3GNb_5YQ1Ii0-r3CI98E6jVKhwfDk5RLu9XRYgSuC9gvlrMDkW4WBQENevucSgYLdMRowAxnohUloacKZcXrbRdDeRaxV9ynyQsqWAzLqhDDNSmKXRTejk-1CxoKq9wS81X6/s1200/DSC_3308.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGFGM9XAfI3GNb_5YQ1Ii0-r3CI98E6jVKhwfDk5RLu9XRYgSuC9gvlrMDkW4WBQENevucSgYLdMRowAxnohUloacKZcXrbRdDeRaxV9ynyQsqWAzLqhDDNSmKXRTejk-1CxoKq9wS81X6/s16000/DSC_3308.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span>Gumpensattel i wznoszący się od południa na przełęczą Rothorn</span></div><div style="font-size: large; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Z Gumpensattel przeszliśmy na zachodnią stronę grzbietu, trawersując trawiaste zbocza opadające do Höhenbachtal. Na tym stosunkowo płaskim odcinku poziom zachwytu nad otoczeniem ponownie zaczął przybierać niebotyczne rozmiary.</span></div></span><div class="separator" style="clear: both;"><div><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx0LoryoIFWTLGcXjN_QTlgj73hpHqmDCHg2bCilXZIZ4PI9qJBiI3coOtD8nDazamNVt5v2XIOUvPLYS_ZAX879hys95rIDmYBy6jS7Q1q-eZ8-4ilAPRyaQvAN6lc00Yiivt60isFSpp/s1200/DSC_3309-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjx0LoryoIFWTLGcXjN_QTlgj73hpHqmDCHg2bCilXZIZ4PI9qJBiI3coOtD8nDazamNVt5v2XIOUvPLYS_ZAX879hys95rIDmYBy6jS7Q1q-eZ8-4ilAPRyaQvAN6lc00Yiivt60isFSpp/s16000/DSC_3309-2.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Rothorn w pełnej krasie</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Drobną łyżką dziegciu były tylko te nieszczęsne butelki na wyczerpaniu... Gdy jednak ścieżka, którą szliśmy, zbliżyła się do żlebu, kazałem chłopakom poczekać i opuściłem się kilkadziesiąt metrów, dostrzegając w pewnym momencie wydobywającą się spod ziemi wodę. Bingo!</span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Odkrycie mocno nas ucieszyło i aż zachęciło do zrobienia przerwy jedzeniowej. Powiadomiony po powrocie o sukcesie mojej samotnej wyprawy Krystian zaczął podgrzewać resztki płynu, podczas gdy w dwójkę z Kamilem, tym razem uzbrojeni w manierki i butelki, ponownie wyruszyliśmy w stronę wodopoju. Pokonawszy problem wszyscy w trójkę bezpardonowo rozłożyliśmy się na szlakowej ścieżce - w końcu byliśmy w Alpach Algawskich, gdzie można było sobie pozwolić na odrobinę prywaty.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv_wrUC3T3ZFJxxdX_hxkf02Od0-yIUWy-uGwsXLjpRWc3jL7wb5BYkgDrHg_S8Kp-vCjV640C9D1cCCN7R5zD_Ow_XlwpozZIgiGBG2NDAmaGF0_etLRt-54ikm7sTY3jKIScEyxLvX3h/s1600/DSC_3310.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1041" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjv_wrUC3T3ZFJxxdX_hxkf02Od0-yIUWy-uGwsXLjpRWc3jL7wb5BYkgDrHg_S8Kp-vCjV640C9D1cCCN7R5zD_Ow_XlwpozZIgiGBG2NDAmaGF0_etLRt-54ikm7sTY3jKIScEyxLvX3h/s16000/DSC_3310.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34ylZ4bte7O8u4TGNSJEP9RA2ArbyBFPbOtVxVStuU6W36pD2w0SoC14E9IXeHPaCty4Yj-Ef4LeJ_BPdp5TigSVwZWuJq6nHV4PvDog72_RzaJ9xCC7bqZaiEIlHPpe8fbs0YDuaxG3-/s1600/DSC_3311.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi34ylZ4bte7O8u4TGNSJEP9RA2ArbyBFPbOtVxVStuU6W36pD2w0SoC14E9IXeHPaCty4Yj-Ef4LeJ_BPdp5TigSVwZWuJq6nHV4PvDog72_RzaJ9xCC7bqZaiEIlHPpe8fbs0YDuaxG3-/s16000/DSC_3311.jpg" /></a></span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Najedzeni i napojeni ze spokojnym sumieniem kontynuowaliśmy marsz. Skrzyżowanie z innym szlakiem prowadzącym z przełęczy Karjoch kilku minutach można było traktować jako symboliczne zakończenie trawersu Strahlkopfu; teraz po naszej prawicy miały wyrastać ściany wyniosłego Ramstallspitze.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przez chwilę trwała jednak jeszcze sielanka, a naszą uwagę w całości pochłaniała piękna panorama tzw. Głównego Grzbietu (Allgäuer Hauptkamm) z Algawskim Triumwiratem (Allgäuer Dreigestirn) na czele. Smaczku dodawała srebrzysta nitka potoku Schochenalp przepływającego przez dolinę o tej samej nazwie.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Schochenalptal to orograficznie prawe ramię stanowiące fragment Hohenbachtal, stanowiącej jedną z najważniejszych dolin austriackiej części Alp Algawskich, bowiem rozdzielającej dwie najwyższe podgrupy tego pasma: Główny Grzbiet (Allgäuer Hauptkamm) od Hornbachkette. Hohenbachtal posiada dwa główne ramiona - dłuższe, czyli Schochenalptal i krótsze, lecz posiadające istotne topograficznie znaczenie, gdyż dzielące wspomniane podgrupy, czyli Ro</i></span><span style="font-size: medium;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;"><i>ß</i></span></span><i style="font-family: Nunito;">gumpental. Powierzchnia Hohenbachtal wraz z Schochenalptal i Ro</i><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;"><i>ß</i></span></span><i style="font-family: Nunito;">gumpental to 22 km kwadratowych, różnica wysokości między najniższym punktem (dolina potoku Hohenbach w Holzgau) a najwyższym punktem (wierzchołek Großer Krottenkopfu) wynosi 1543 metry. Ciekawostką jest to, że mimo stosunkowo niewielkiej powierzchni w otoczeniu doliny znajduje się aż sześć z dziewięciu tutejszych szczytów przekraczających 2600 m n.p.m., co formalnie czyni z Hohenbachtal wraz z dwiema jej górnymi odnogami najbardziej wysokogórską dolinę Alp Algawskich.</i></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbE2rk6KvZ1PudR2M6vmrJdc3iuPJXXzAGJyJOvgGzF_ogNjC-7eJN9xfOgYeprlZKFAJhNa98UqC2HKD-WDx8mTjwnxHe3QOnY1vFVDInf6NLDNjI2Q5GMRUEGMlksm3lsvSysIX6sguw/s1600/DSC_3315.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbE2rk6KvZ1PudR2M6vmrJdc3iuPJXXzAGJyJOvgGzF_ogNjC-7eJN9xfOgYeprlZKFAJhNa98UqC2HKD-WDx8mTjwnxHe3QOnY1vFVDInf6NLDNjI2Q5GMRUEGMlksm3lsvSysIX6sguw/s16000/DSC_3315.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Północna część Algawskiego Głównego Grzbietu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsoPNd6xYDhXnSRsoxANgFBqijVXB9IqC7DODvobLK4VYhfgIbj2-Mk-wjaeOoa9HkUOKSlpk1Cl1lNNjqCHIHXzuTSBihIAbTmzp9dke2aDPrEi924EifINESryF00j3bxhzD4Bm1UmO6/s1600/DSC_3317.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsoPNd6xYDhXnSRsoxANgFBqijVXB9IqC7DODvobLK4VYhfgIbj2-Mk-wjaeOoa9HkUOKSlpk1Cl1lNNjqCHIHXzuTSBihIAbTmzp9dke2aDPrEi924EifINESryF00j3bxhzD4Bm1UmO6/s16000/DSC_3317.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Za naszymi plecami między innymi turnia w masywie Strahlkopfu. Na lewo od niej przełęcz Karjoch na którą prowadzi znakowany szlak </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium; text-align: start;">Wraz z rozpoczęciem trawersu Ramstallspitze należy przygotować się na nagłą zmianę krajobrazu - zamiast obficie porośniętych roślinnością zboczy w zasięgu wzroku pojawiają się piargi i płaty śniegu...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQGohfLkod-bbbRSRCJPTMf1B-fJVSjeRwqks7CoKnRpAe-3l35ZMdoKBdHL4QdJJj1q9xg0x8SYI_wrYip8R7Tj-FLqR-c8zuJVNFIaG_W662GuKGevbC_UgSbmM2JJ7xtWcCEiHry9DZ/s1200/DSC_3319.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQGohfLkod-bbbRSRCJPTMf1B-fJVSjeRwqks7CoKnRpAe-3l35ZMdoKBdHL4QdJJj1q9xg0x8SYI_wrYip8R7Tj-FLqR-c8zuJVNFIaG_W662GuKGevbC_UgSbmM2JJ7xtWcCEiHry9DZ/s16000/DSC_3319.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krótki odcinek przez piargi urywające się spod zachodniego wierzchołka Ramstallspitze</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nim jednak przecięliśmy piargi należało się jeszcze zmierzyć z ubezpieczoną stalową liną rynną. Odcinek ten jednak nie przysparza większych trudności, choć oczywiście jak w wielu podobnych, trzeba mieć baczenie na osypujące się kamyczki, których w dolnej partii owej rynny czy też rysy nie brakowało...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-sM0670zKlWqYoKRPtNTxmr3QBeF8eM6VnwaHyaAgzogpihYuOJW-XRktV_FlecVPghrvlddEYbFx45QhqgkluSgYOSbiNSkqyGSo8UlOQmVqNyr4zaOTH7-lp2zw4vLtKHo4v3a_GTyY/s1200/DSC_3320.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-sM0670zKlWqYoKRPtNTxmr3QBeF8eM6VnwaHyaAgzogpihYuOJW-XRktV_FlecVPghrvlddEYbFx45QhqgkluSgYOSbiNSkqyGSo8UlOQmVqNyr4zaOTH7-lp2zw4vLtKHo4v3a_GTyY/s16000/DSC_3320.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Przejście przez piargi poprzedza rysa...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvnao02zkPZNs70n3_33di_i66mTn4Js3jAhXOYsW_q81olU00LeH0_6CjazfKxN8dBR26vkUCgiyjUq9bVeTLJxuAynuOpgGPFEm6ygqTMFT_VB8wlY8t113EkUissiC-SMTxZbi3MFAS/s1200/DSC_3323.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvnao02zkPZNs70n3_33di_i66mTn4Js3jAhXOYsW_q81olU00LeH0_6CjazfKxN8dBR26vkUCgiyjUq9bVeTLJxuAynuOpgGPFEm6ygqTMFT_VB8wlY8t113EkUissiC-SMTxZbi3MFAS/s16000/DSC_3323.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po pokonaniu piargów osypujących się spod zachodniego wierzchołka Ramstallspitze (2536 m n.p.m.), zwanych Klammle, powróciły wysokogórskie kwietniki. Zmieniła się tylko panorama Algawskiego Głównego Grzbietu - w tym momencie dominował skrajnie położony w tej grupie Kratzer (2428 m n.p.m.).</span></div></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh476Q4-_dnIeLyjHF5J0vnmIcor2tmuaicDwIgl-DYurnHFfuHJnALAbIw25w-GPpggW6jOGW6aVY90d2ap_3QUnU9s5-Q7oRS2rSXjqWJQjiSU-PnAs7i_KvsNn-6xDhKJRpSL4g4-c1e/s1600/DSC_3330.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh476Q4-_dnIeLyjHF5J0vnmIcor2tmuaicDwIgl-DYurnHFfuHJnALAbIw25w-GPpggW6jOGW6aVY90d2ap_3QUnU9s5-Q7oRS2rSXjqWJQjiSU-PnAs7i_KvsNn-6xDhKJRpSL4g4-c1e/s16000/DSC_3330.jpg" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W końcu pojawił się i on. Dość niespodziewanie, ot, tak, jakby wyrósł zza winkla. Großer Krottenkopf.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy rok wcześniej uciekałem przed burzą trawersując Kratzera miałem mało czasu by mu się od południowej strony przyjrzeć, pamiętałem jednak, że mimo masywnej bryły, raczej nie dawał się poznać jako "dominator". Także i tym razem obserwowany z południowego-zachodu trudno było z pełnym przekonaniem stwierdzić, że należy do niego miano najwyższego szczytu w całym paśmie. I wszakże nie powinno to specjalnie dziwić, bowiem, przypomnijmy, sześć metrów ledwie dzieli naszego lidera od drugiego w tym ekskluzywnym rankingu koleżki, niemniej jednak i tak uważam, że perspektywa jaką znałem dotychczasowo, ta z Daumengruppe lub Hochvogelgruppe, pozwalała spodziewać się nieco większego wow.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjprrxE97bcJQFGuWqJ4kLxuLtQW-OHjwdYe7EerLgXbvyUG9qOnfOOVq7yDbNBbFdOCsnt8KEARUqmwkijTR6_2bBQhOG_pw-QMB_veBw3b3dxNeWyK_0KxpUNfHeK4EZ_Nc6lg4qvOhLD/s1600/DSC_3333.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjprrxE97bcJQFGuWqJ4kLxuLtQW-OHjwdYe7EerLgXbvyUG9qOnfOOVq7yDbNBbFdOCsnt8KEARUqmwkijTR6_2bBQhOG_pw-QMB_veBw3b3dxNeWyK_0KxpUNfHeK4EZ_Nc6lg4qvOhLD/s16000/DSC_3333.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krottenkopf w całej swej okazałości. Z lewej strony widać wspomniany wcześniej Öfnerkar</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Oczywiście skłamałbym twierdząc, że nie czuć było, że patrzymy na wysoką górę. W lokalnych realiach Kelletal było czuć jak najbardziej. Problem polegał natomiast na tym, że nie był to bohater ujmujący swym majestatem lub/i gracją ani tym bardziej bohater każący od początku spoglądać na siebie z olbrzymim respektem. Nieregularna bryła, obecność w sąsiedztwie podobnych wysokością szczytów i brak znaków szczególnych. No niespecjalna reklama, a to co ratowało tego gościa, to to, że jego sąsiedzi z tej okolicy również wybitnie się nie wyróżniają 😋</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale, ale. Rozgadałem się i włączyło mi się chyba przesadne filozofowanie. Jakby to powiedział mój kolega Marek, "uciekłem w didaskalia". Pora zatem płynąć do brzegu.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Oprócz Krottenkopfu w polu widzenia pojawiła się także piramida Öfnerspitze (2575 m n.p.m.) oraz kopulasty Muttlerkopf (2379 m n.p.m.) górujący ponad nieodległym schroniskiem Kemptner Hütte. Cały czas w panoramie był też obecny Ramstallspitze.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPhx9Joh69QwQaDJsRqZs1hq30hLju6cMgCa8aZ_qLxJF6baS9kUEtZOVaALXCWMGS5DSyss7iK_VV3pELHv-Hyx62H3kpgI7PLLaaRhvbAGUiQUkoMcUbYmn_8SzaAoI7ot0oD2L9WnC/s1600/DSC_3334.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPhx9Joh69QwQaDJsRqZs1hq30hLju6cMgCa8aZ_qLxJF6baS9kUEtZOVaALXCWMGS5DSyss7iK_VV3pELHv-Hyx62H3kpgI7PLLaaRhvbAGUiQUkoMcUbYmn_8SzaAoI7ot0oD2L9WnC/s16000/DSC_3334.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Najbliżsi sąsiedzi braci Krottenkopfów: Muttlerkopf i Öfnerspitze (2575 m n.p.m.). Między nimi widać również wierzchołek Krottenspitze - ten jednak jest już nieco bardziej oddalony</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI9bEKK0zS1ZluomdJJDmH-8-FGUp0cuATd4Zb0KydMVTrh518BWR2FzyiN9rAjuW-m_eUrvz5EDDFHVMhfCbuXF91-HZCKdSb6foo-ohdLpMk0YaldlS6Lm-rlfoy65qOrgXoCIdBj9wH/s1200/DSC_3336.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhI9bEKK0zS1ZluomdJJDmH-8-FGUp0cuATd4Zb0KydMVTrh518BWR2FzyiN9rAjuW-m_eUrvz5EDDFHVMhfCbuXF91-HZCKdSb6foo-ohdLpMk0YaldlS6Lm-rlfoy65qOrgXoCIdBj9wH/s16000/DSC_3336.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">I ponownie Ramstallspitze</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Samo miejsce otoczone z trzech stron przez pokazywane wyżej 2,5-tysięczniki, nosi nazwę Kelletal i jest najwyżej położoną częścią Roßgumpental, która u stóp przełęczy Madelejoch zmienia swój przebieg z południkowego na równoleżnikowy, wcinając się głęboko między braci Krottenkopfów i Ramstallspitze.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nie jest to jednak jedyny fragment najwyższej części Roßgumpental - Kelletal posiada bowiem swojego bliźniaka w postaci prawego orograficznie odgałęzienia, w którym znajduje się </span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito; text-align: center;"><span>Ö</span></span><span style="font-family: Nunito;">fnerkar</span></span><span style="font-family: Nunito; font-size: large;">.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_N6d7_85Kp5KR6Jn43-vPEa-cE1Y6Stm4yAdLXcHZr3PjSv5GJedgBC6XXGab4MlRGI-frm9RospRfPXq04vDhrR-MjN8zpslACMdBQz3qtfhwbs9WNShUdUYruhbfh415DpPs_JLIXE-/s1200/DSC_3337.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_N6d7_85Kp5KR6Jn43-vPEa-cE1Y6Stm4yAdLXcHZr3PjSv5GJedgBC6XXGab4MlRGI-frm9RospRfPXq04vDhrR-MjN8zpslACMdBQz3qtfhwbs9WNShUdUYruhbfh415DpPs_JLIXE-/s16000/DSC_3337.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Gdybyśmy poszli ścieżką widoczną na zdjęciu, to dotarlibyśmy do Kemptner Hütte - jednego z dwóch największych schronisk w Alpach Algawskich</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49gWVAvEQjPGKFWNa9TcP0R7ZRRTFDXoY77Wr9vERTvkwB591Z2GRQZj_6VaV3mqxczI868fVdOIPFNZ6VZ1HYEtaI_hSqqNk3u0l1BoOMWllOXvIhFWwr602asoeDjpC_MdS3QBbhNeB/s1200/DSC_3339.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49gWVAvEQjPGKFWNa9TcP0R7ZRRTFDXoY77Wr9vERTvkwB591Z2GRQZj_6VaV3mqxczI868fVdOIPFNZ6VZ1HYEtaI_hSqqNk3u0l1BoOMWllOXvIhFWwr602asoeDjpC_MdS3QBbhNeB/s16000/DSC_3339.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A tą ścieżką przyszliśmy :) Za chłopakami Hochfrottspitze, Madelegabel i Kratzer</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Rozstaje w Kelletal, które znajdują się na wysokości 2045 m n.p.m., zachęcają do popasu. Jeśli idziemy w stronę Krottenkopfu, to przemawia za tym zwyczajny rozsądek, zważając na fakt, iż przed nami 600 metrów ciągłego podejścia, jeśli gdzieś indziej - miły anturaż. Można tutaj skorzystać z dobrodziejstw natury - obok płynie wartki strumień, z którego woda może posłużyć do przygotowania herbaty, kawy lub gorącego posiłku.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;">My przemknęliśmy przez rozdroże bez dłuższego postoju, ale tłumaczyć nas może "popasul mare" na jaki pozwoliliśmy sobie kilkadziesiąt minut wcześniej, dzięki któremu nasze żołądki wciąż odczuwały zadowolenie.</div></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUDoHLFhXEtpvVY_Hdc1jU8n4GBA4t5mF4Q-93k0EpyjwBLRZCAZKbp5S1_5_quZ_pmQ5EJiJ-kZPViYVND4mwxdxO1Q3CCJeLt1zeJ0l7nV6IGeA_xz6GqpAiu88-VuhlerkYNjR4ZFMN/s1600/DSC_3340.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjUDoHLFhXEtpvVY_Hdc1jU8n4GBA4t5mF4Q-93k0EpyjwBLRZCAZKbp5S1_5_quZ_pmQ5EJiJ-kZPViYVND4mwxdxO1Q3CCJeLt1zeJ0l7nV6IGeA_xz6GqpAiu88-VuhlerkYNjR4ZFMN/s16000/DSC_3340.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Rozstaje w Kelletal</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ruszyliśmy dziarsko, mając tym razem przed sobą, poszarpaną bryłę Ramstallspitze, z którym to wiąże się niecodzienna historia z pochodzeniem nazwy szczytu. Koncepcji na ten temat usnuto wiele - jedna z nich łączy Ramstallspitze z czosnkiem niedźwiedzim - pospolicie w języku niemieckim występującym pod nazwą <i>Barl</i></span><span style="font-size: medium;"><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;"><i>ä</i></span></span><i style="font-family: Nunito;">uch</i><span style="font-family: Nunito;">, ale też </span><i style="font-family: Nunito;">Ramsen </i><span style="font-family: Nunito;">(stąd Rams-tal -> dolina w której rośnie czosnek niedźwiedzi). Przeciwko tej nazwie przemawia jednak fakt, że w okolicach szczytu nie zaobserwowano w ostatnich latach ani czosnku niedźwiedziego ani nawet czosnku siatkowanego. Jest też inna koncepcja zależna od wskazania wyrazu podstawowego - w przypadku podziału na Ram-stall, pochodzenie nazwy może mieć związek ze słowem barany (niem. Rams) i oznaczać mniej więcej "siedzibę baranów". Jeszcze inna propozycja, zakłada zniekształcenie często używanej w okolicach Holzgau nazwy </span><i style="font-family: Nunito;">Rahmstal</i><span style="font-family: Nunito;">, oznaczającej dosłownie... "Miejsce, w którym bydło daje szczególnie kremowe mleko dzięki dobrej paszy". Natomiast i ta koncepcja ma oponentów, gdyż, jak zauważa Thaddaus Steiner, z uwagi na trudny teren w okolicy, trudno uwierzyć w wypas krów w sąsiedztwie Ramstallspitze...</span></span><span style="font-family: Nunito; font-size: large;"> </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyUvhHQ3V42DSsC3evvikpmLr6monMmA-z7PmoSoqutDqtTPbs1cqeVVFWigJevfevgqVjjMLqRJuImhr7DyQnZmHv2xT6-AcKenF-fy9u1nQSZvQZr-nOFQAtlx8zHU69GC1fk_F1WE3j/s1600/DSC_3347.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyUvhHQ3V42DSsC3evvikpmLr6monMmA-z7PmoSoqutDqtTPbs1cqeVVFWigJevfevgqVjjMLqRJuImhr7DyQnZmHv2xT6-AcKenF-fy9u1nQSZvQZr-nOFQAtlx8zHU69GC1fk_F1WE3j/s16000/DSC_3347.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizdvylTH0PNIOKmsp3KnOPVsNtW6-GDJRpow1SlJLbkimneFEc-nEbFlMRyKDeVeCOtplX9UEMR2sCW1u-kf7v6MdbbJph5MiIOExOKwtY1tLiWKfT_I493PghPFsRs1vUHIcMfbqKrKYf/s1200/DSC_3342.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEizdvylTH0PNIOKmsp3KnOPVsNtW6-GDJRpow1SlJLbkimneFEc-nEbFlMRyKDeVeCOtplX9UEMR2sCW1u-kf7v6MdbbJph5MiIOExOKwtY1tLiWKfT_I493PghPFsRs1vUHIcMfbqKrKYf/s16000/DSC_3342.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W tym momencie widok Ramstallspitze budzi już pewną grozę</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs7Rv5TEXSuBP0yEOd1ZLAdIpVYqHLj37jrDnOnRBK5zWhsPof5NRRvCmMaz7iEbhX_iNTXyZfKdJJPrlmeF_GL8W98ZbPJVlQ0Kj5OfO2_SEg300SX53u_n8SSlapyM5n080RfQo38Rkv/s1600/DSC_3348.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhs7Rv5TEXSuBP0yEOd1ZLAdIpVYqHLj37jrDnOnRBK5zWhsPof5NRRvCmMaz7iEbhX_iNTXyZfKdJJPrlmeF_GL8W98ZbPJVlQ0Kj5OfO2_SEg300SX53u_n8SSlapyM5n080RfQo38Rkv/s16000/DSC_3348.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z doskonałym widokiem na Ramstallspitze dotarliśmy na przeszło 2150 m n.p.m., co można było ustalić po tym, że ścieżka zaczęła przecinać wielkie pola piargów, w których pokonywaniu bardzo pomagały kije trekkingowe. Osypujące się drobne kamyczki z krótką przerwą towarzyszyły nam aż do osiągnięcia Krottenkopfscharte.</span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><i>Krottenkopfscharte (2350 m n.p.m.) to wąskie wcięcie w południowej grani Hornbachspitze znajdującej się w zachodniej części podgrupy Hornbachkette, rozdzielające szczyt Großer Krottenkopfu (na północy) od Ramstallspitze (na południu). Zbocza po stronie wschodniej przełęczy bardzo stromo opadają w stronę Hermannskar przez co dostęp jest utrudniony; zupełnie inaczej sprawa wygląda po stronie przeciwnej - tu dzięki łagodnemu żlebowi podejście od strony Kelletal jest proste i nie wymagającej wielkiej filozofii.</i></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnW-8Ey0AFxQdwkvGA78QDiVRgupqCOfIbRz1JzIZRhW22CUqRrfLUGn8OC-SUHqa5ug6X1GfD7XJ3vcfwXR_rVEl-reTQyb8doT-TKWXLeWl8Km6Mesy2lToXPay6XWP3KQSszd5OKb2N/s1600/DSC_3349.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnW-8Ey0AFxQdwkvGA78QDiVRgupqCOfIbRz1JzIZRhW22CUqRrfLUGn8OC-SUHqa5ug6X1GfD7XJ3vcfwXR_rVEl-reTQyb8doT-TKWXLeWl8Km6Mesy2lToXPay6XWP3KQSszd5OKb2N/s16000/DSC_3349.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSyh6uzfDDPjU2BwlLQSarbmBlU18vI6unal2iuS0Q5A1OszSwHw5wfqyaqc8to9ae7kDbv6QRFu3eSUvgX1TyszhPUNcu_T7viYKPBfY4ZhOFY-eqKAbTvSYhkkF65Ef6drdTxttcq1Kh/s1600/DSC_3352.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSyh6uzfDDPjU2BwlLQSarbmBlU18vI6unal2iuS0Q5A1OszSwHw5wfqyaqc8to9ae7kDbv6QRFu3eSUvgX1TyszhPUNcu_T7viYKPBfY4ZhOFY-eqKAbTvSYhkkF65Ef6drdTxttcq1Kh/s16000/DSC_3352.jpg" /></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Chwila przerwy na wyrównanie oddechu</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Podejście na wierzchołek Krottenkopfu wymaga powrotu tą samą drogą, dlatego jeśli powtórzylibyście kształt naszej wędrówki, to polecam rozważyć pozostawienie plecaków na przełęczy, tak żeby nie musieć dźwigać ich na szczyt. Zabraliśmy dokumenty oraz butelki z wodą i tak wyposażeni zaczęliśmy podchodzić. </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjljn2W713ayuV3stnVUCk7Cv6Wr_K9VpTu97XpoY4qawkE5re5yW9YbrkU-ZfeD-t6gHI9pjuuNF6Tp8ozj1p42ty4egfkoyOXGr1AMaZJNWg4uNRzJwSt-PGMwR-RY2MY6OLcF4tUd2eQ/s1600/DSC_3359.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjljn2W713ayuV3stnVUCk7Cv6Wr_K9VpTu97XpoY4qawkE5re5yW9YbrkU-ZfeD-t6gHI9pjuuNF6Tp8ozj1p42ty4egfkoyOXGr1AMaZJNWg4uNRzJwSt-PGMwR-RY2MY6OLcF4tUd2eQ/s16000/DSC_3359.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok z Krottenkopfscharte na Krottenkopf - Großer z lewej, Kleiner z prawej</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po opuszczeniu Krottenkopfscharte początkowo krajobraz towarzyszący wędrówce nie zmienił się w stosunkowo do tego co widzieliśmy kilkanaście/kilkadziesiąt minut wcześniej. Po przekroczeniu granicy 2450 m rumosz zaczął stopniowo ustępować a zamiast kijków bardziej przydatne okazały się być własne dłonie.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY_hYEOloXWFnQzyZ-MuzouYYXJvq_usiGOtol3rQMziHcGtkPnuCC3aVzXcfUBuEbbQRJy6311bs_oDQ9COepByE4AZ99lHhy1qWVFPtzMkYFjEfbbge_bH28EtXR0ulsQNY7Es4EODBL/s1600/DSC_3366.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiY_hYEOloXWFnQzyZ-MuzouYYXJvq_usiGOtol3rQMziHcGtkPnuCC3aVzXcfUBuEbbQRJy6311bs_oDQ9COepByE4AZ99lHhy1qWVFPtzMkYFjEfbbge_bH28EtXR0ulsQNY7Es4EODBL/s16000/DSC_3366.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krottenkopfscharte i Ramstallspitze</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIDHg8OzKlja8qKz6-IOv5aiRxubcU1PJ0rVR0yQ0NvWPso9OFKI_Ri2FEU73JxNl4aKbi79FDMu4DShbpWl1QsdLuKIaVUo6oVT70ymogsS4fS8v8jPXDu1Qxtsx4ASgQbxxhy8_fqxDG/s1600/DSC_3367.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIDHg8OzKlja8qKz6-IOv5aiRxubcU1PJ0rVR0yQ0NvWPso9OFKI_Ri2FEU73JxNl4aKbi79FDMu4DShbpWl1QsdLuKIaVUo6oVT70ymogsS4fS8v8jPXDu1Qxtsx4ASgQbxxhy8_fqxDG/s16000/DSC_3367.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pierwsze widoki. Sielska Schochenalptal dla mnie wygrywa!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFT5ApHcsWz_lZxqVhTl30QhYeEyUs5kSqvVwsHz0ZTAvFuE4xmBxxc5HHw53pRN7rAj74zxlbyH_7Sqgt-FVtZd9P-9S9hsez5Rk86yynD1ve_LsCj_dS1t2gE3stwW2LQz9dYm1vneMc/s1600/DSC_3372.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1111" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFT5ApHcsWz_lZxqVhTl30QhYeEyUs5kSqvVwsHz0ZTAvFuE4xmBxxc5HHw53pRN7rAj74zxlbyH_7Sqgt-FVtZd9P-9S9hsez5Rk86yynD1ve_LsCj_dS1t2gE3stwW2LQz9dYm1vneMc/s16000/DSC_3372.jpg" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na przeważającej części drogi szlak prowadzi poniżej ostrza grani, po jej zachodniej stronie. Znaki momentami się gubią, ale omyłkowe zejście z właściwego toru nie prowadzi w ślepą uliczkę - teren jest na przeważającej części na tyle łatwy, że trudno wpaść w kłopoty.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Lw5tJlTlOPI-fKQg4z1vcw4kKdQse0ojxWm-nZNWtoTc9-J6xqtn8fQv65w4pNh8S5m4uWfT2eqytVi9Ko7u4OEV7R3Cwqu-NePFRYzKwzSir-grir8o5a5zWCNNZwNk25ZDeaZsk1Gd/s1600/DSC_3375.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4Lw5tJlTlOPI-fKQg4z1vcw4kKdQse0ojxWm-nZNWtoTc9-J6xqtn8fQv65w4pNh8S5m4uWfT2eqytVi9Ko7u4OEV7R3Cwqu-NePFRYzKwzSir-grir8o5a5zWCNNZwNk25ZDeaZsk1Gd/s16000/DSC_3375.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWkywHL6QmkdjRRWkU2d6dYab36ce76oszdF4PYAdJlnnONvx3uFmYqUknbTQ-bgPbr2A5F2le1ds0vACzEh0M4bnn8Wt_BqvFN1m80wvCRsSc8WlhJchbTtKXK8dmulXJcw9cuv9_br-2/s1600/DSC_3380.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1027" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWkywHL6QmkdjRRWkU2d6dYab36ce76oszdF4PYAdJlnnONvx3uFmYqUknbTQ-bgPbr2A5F2le1ds0vACzEh0M4bnn8Wt_BqvFN1m80wvCRsSc8WlhJchbTtKXK8dmulXJcw9cuv9_br-2/s16000/DSC_3380.jpg" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na znaki warto zwrócić uwagę w pobliżu Kleiner Krottenkopfu (2577 m n.p.m.), ścieżka bowiem obchodzi bowiem ten wierzchołek po stronie zachodniej a po tych manewrach wyprowadza na niewielką przełączkę zlokalizowaną już przed samym Großer Krottenkopfem. </span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibamuphTL5a9FCSosFjjrx7HKXJp6PmVfr8Wstzbhn88ClJXxpPccreroa2WaRIsFI4fJKo446_nwUgQJaLbMtorlHVf2VBgHuvUdfHtLsZguNV2WoQ3bXFW9J19rroOUPU3WsFwm-XPaa/s1600/DSC_3385.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEibamuphTL5a9FCSosFjjrx7HKXJp6PmVfr8Wstzbhn88ClJXxpPccreroa2WaRIsFI4fJKo446_nwUgQJaLbMtorlHVf2VBgHuvUdfHtLsZguNV2WoQ3bXFW9J19rroOUPU3WsFwm-XPaa/s16000/DSC_3385.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pośród bloków skalnych na szczyt. Trudności porównywalne do tych na Hochvoglu</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeszcze przed rozpoczęciem krótkiej (i łatwej) wspinaczki na grań warto zatrzymać się i spojrzeć na południe - widok z tamtego miejsca w stronę Ramstallspitze zapiera zdecydowanie dech w piersiach, ponadto pozwala prześledzić dotychczasowe podejście z Krottenkopfscharte, której wyżej już nie dostrzeżemy.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG30ld3yL0t15Yh77ka6KcA7_wB_g06oAdghfKheJ4uf-In54-npTgASLHNb6yfc3PpOeH3IXFCk7DhwjNUk8hARQHi96qKeGpBFEkkwH6fjbSGMPlbOXO53SPrxkISIdPoNtR8mc7wUNZ/s1600/DSC_3388.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1082" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG30ld3yL0t15Yh77ka6KcA7_wB_g06oAdghfKheJ4uf-In54-npTgASLHNb6yfc3PpOeH3IXFCk7DhwjNUk8hARQHi96qKeGpBFEkkwH6fjbSGMPlbOXO53SPrxkISIdPoNtR8mc7wUNZ/s16000/DSC_3388.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">W żlebie urywającym się spod przełączki między Kleiner i Großer Krottenkopfem</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT-JYSjkKqnifREVHcPyzI9hoCvXZlbJvK_nsGm3Qr6wfGlR-72F-pTU-Ztf80QO4VT0359A-WFygAOfumweuXerP_C4R6lVeiHKKxTvrbKxO6mTh_OgT4RJhBGYpw0mZuAz5QYt7A7QhA/s1600/DSC_3389.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgT-JYSjkKqnifREVHcPyzI9hoCvXZlbJvK_nsGm3Qr6wfGlR-72F-pTU-Ztf80QO4VT0359A-WFygAOfumweuXerP_C4R6lVeiHKKxTvrbKxO6mTh_OgT4RJhBGYpw0mZuAz5QYt7A7QhA/s16000/DSC_3389.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jeszcze chwila i dotrzemy ponownie na grań...</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po dotarciu z powrotem na grań bez trudu dostrzec można było krzyż zdobiący wierzchołek najwyższej góry Alp Algawskich. Na tym kilkusetmetrowym odcinku, wieńczącym podejście z Krottenkopfscharte, ścieżka nie opuszczała już ostrza grani, wiodąc w dosyć eksponowanym terenie.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitnNSIcoR_TnyWdaS3wO8juz-NtF_so_0Gg9RprA5zi3r_n5Kr2ZHUf7r85odW4ZRo2wQEkAl1a2Tm-EomVRDcE4QSuOIGBoFHTMiR4nRx12Yj2d7Q3bP-J3I-VBfmKILakm3GI-CIphQK/s1600/DSC_3390.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEitnNSIcoR_TnyWdaS3wO8juz-NtF_so_0Gg9RprA5zi3r_n5Kr2ZHUf7r85odW4ZRo2wQEkAl1a2Tm-EomVRDcE4QSuOIGBoFHTMiR4nRx12Yj2d7Q3bP-J3I-VBfmKILakm3GI-CIphQK/s16000/DSC_3390.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jest i on!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Chwilę później osiągnęliśmy obszerny wierzchołek zdolny pomieścić z dobre 10 osób. By dotrzeć tu z przełęczy potrzebowaliśmy, jak się okazało, 55 minut. Był to wynik gorszy od prognozowanego przez aplikacje, ale trzeba przyznać, że zatrzymywaliśmy się wielokrotnie, co nie mogło koniec końców nie przełożyć się na cały wynik. Jeśli będziecie się powstrzymywać od zdjęć i postojów - 40 minut w jedną stronę zapewne jest do zrobienia.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><span><i>Großer Krottenkopf (2657 m n.p.m.) - najwyższy szczyt Alp Algawskich i jeden z trzech szczytów Hornbachkette przekraczających 2600 m n.p.m., wznosi się w południowej grani Hornbachspitze, ponad dolinami Höhenbachtal i Bernhardstal, przypadając w całości Austriakom (od granicy dzieli go w linii prostej 850 metrów). Z bliska najbardziej imponująco szczyt prezentuje się od strony północno-zachodniej (400-metrowa ściana opadająca do </i></span><span style="text-align: left;"><span><i>Ö</i></span></span><i>fnerkar) oraz wschodniej, z większej odległości najlepiej się nań patrzy od północy. Wedle jednej z koncepcji, acz mało prawdopodobnej, nazwa szczytu, pochodzi od skojarzeń z jego kształtem - w tym wypadku od żaby. W dosłownym tłumaczeniu na język polski oznacza "Wielką Ropuszą Głowę".</i></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><span>Więcej informacji na temat tego szczytu znajdziecie <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/09/groer-krottenkopf.html" target="_blank">TUTAJ</a>.</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd-o5o0cXJuEqofuVIRZf_0n0wKO14Wpae9ZuUu_k7uwgulShRwnweekNRZVsT1vikbe4drma7lwarN88lTWWm8qAr1_z20mqCBN-9A9Tp0SS7pTg5GDXVGmuzRkHaUf8D9yZmyb5kat1G/s1200/DSC_3391.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd-o5o0cXJuEqofuVIRZf_0n0wKO14Wpae9ZuUu_k7uwgulShRwnweekNRZVsT1vikbe4drma7lwarN88lTWWm8qAr1_z20mqCBN-9A9Tp0SS7pTg5GDXVGmuzRkHaUf8D9yZmyb5kat1G/s16000/DSC_3391.jpg" /></span></a></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli chodzi o panoramę, to pod tym kątem szczyt trochę mnie rozczarował. Być może, jeśli będzie to jeden z kilku szczytów jaki zdobędziecie, to zawód Was nie spotka, ja jednak z perspektywy trzech wyjazdów czuję pewien niedosyt.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I oczywiście nie zrozumcie mnie źle, panorama z Großer Krottenkopfu jest bardzo rozległa, szczyt znajduje się bowiem niemalże idealnie pośrodku między Hochvoglem a Bieberkopfem - dwoma skrajnymi wysokimi i bardzo charakterystycznymi szczytami Alp Algawskich. To co mi jednak osobiście przeszkadza, to to, że skaliste turnie Allgäuer Hauptkamm od północnej strony generalnie prezentują się mniej imponująco niż od strony zachodniej, a przy takim punkcie odniesienia jakim jest wyższy od nich Krottenkopf, dodatkowo przestają się wyróżniać. Szkoda, bo przy amfiteatralnym układzie grani w tamtym rejonie umiejscowienie Krottenkopfu sprzyja teoretycznie ich podziwianiu. </span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">To co wzbudza również pewien niedosyt, to panorama Hornbachkette - generalnie mam wrażenie, że ta potężna, majestatyczna grań, pełna szczytów przekraczających 2500 m n.p.m. nie pozwala cieszyć się w pełni jej pięknem w zdecydowanej większości przypadków. Tak jest i w przypadku Krottenkopfu gdzie problemem jest to, że zdecydowana większość szczytów, zwłaszcza tych wyższych (Urbeleskarspitze, Bretterspitze) znajduje się we wschodniej części Hornbachkette, zatem w dużym oddaleniu, przez co jeden wierzchołek przysłania drugiego.</span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z największych plusów w panoramie wskazałbym bez wątpienia kapitalny widok na leżące przeszło 400 metrów poniżej szczytu jezioro Hermannskarsee oraz cały kocioł Hermannskar, nieczęsty w tej części Alp Algawskich "rządkowy" układ grani Hornbachkette (co jest zarówno wadą - opisaną wyżej, jak i zaletą), świetną perspektywę na szczyty Peischelgruppe oraz niczym niezmąconą panorama wspomnianego już wcześniej Hochvogla (który jednak niewątpliwe od strony południowej prezentuje się najmniej dostojnie!).</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWw5nDroarM7_oyMfnJYISgpMiGqrk30PG0ybaEVCP8WlH_56ryKesrYR4f6b4K4M7BRiRPyPRT1tBqEHIm-yo0o6X-vowi0yhpF1tK6bELyP7sX8gM4KQA7WLEMbImjznFJj3OKojwqnB/s1350/DSC_3399.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiWw5nDroarM7_oyMfnJYISgpMiGqrk30PG0ybaEVCP8WlH_56ryKesrYR4f6b4K4M7BRiRPyPRT1tBqEHIm-yo0o6X-vowi0yhpF1tK6bELyP7sX8gM4KQA7WLEMbImjznFJj3OKojwqnB/s16000/DSC_3399.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Algawski Triumwirat z Krottenkopfu. Za Trettachspitze dostrzec można potężną ściętą piramidę Großer Widdersteina</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihFI77kVNKkW-n9CUzDbkAi_fXli295hy45ve4G1qsRD6uH_q8AeeNN1vCwPQZkJEVM_4Y9JwpdTojFIekzynr4-IuouncEZB2MmWufRWHPn-OElQKOR8DmdeoWIYLH5nPqiwrDVI01eQY/s1350/DSC_3401.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihFI77kVNKkW-n9CUzDbkAi_fXli295hy45ve4G1qsRD6uH_q8AeeNN1vCwPQZkJEVM_4Y9JwpdTojFIekzynr4-IuouncEZB2MmWufRWHPn-OElQKOR8DmdeoWIYLH5nPqiwrDVI01eQY/s16000/DSC_3401.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito;">Pogranicze Alp Lechtalskich i Lechquellen Gebirge</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEk8L38HjLOsnyKIXvB9J8YuagFF3qaFckk8IB1ukD-sVsMPJUk0saV1_Y2yFY-wKWzYqKf40rxqQEYa_3BIrYu0OEhvQCOsoplxsuilIbZro-dzpoiaT-cqNtbIbYIADMpkBMg3klulvm/s1350/DSC_3417-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="978" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEk8L38HjLOsnyKIXvB9J8YuagFF3qaFckk8IB1ukD-sVsMPJUk0saV1_Y2yFY-wKWzYqKf40rxqQEYa_3BIrYu0OEhvQCOsoplxsuilIbZro-dzpoiaT-cqNtbIbYIADMpkBMg3klulvm/s16000/DSC_3417-Pano.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito;">Inni towarzysze broni z Hornbachkette</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAa3QwF5-Qk9ZyxGR-bC3iUKyjPL3CmBgv3UfzINStdESw63JBeGc4X-pKBqNlFkU6RLSDHPhrNgQ9WeamZyLD9UvO65F0d0Bp-VgnKXA7tBvNx3jwfw91PD69d782O_1QL4PCtgJWjg8t/s16000/DSC_3397.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hochvogel jest stąd doskonale widoczny. Relację z wejścia na szczyt znajdziecie <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2019/11/graniami-alp-algawskich-cz-iii-hochvogel.html" target="_blank">TUTAJ</a></span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Posiedzieliśmy, pojedliśmy i przez cały ten czas, dobre 30 minut, na tym najwyższym szczycie całego pasma nie pojawił się kompletnie nikt. Jasne, pora była dosyć późna, ale biorąc pod uwagę bliskość Kempten Hütte i Hermann-von-Barth-Hütte, wędrowcy o niecodziennych popołudniowych porach nie powinni stanowić takiego zaskoczenia.</span></p><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ze szczytu ewakuowaliśmy się sprawnie, bo zaczęły nadciągać chmury i w obawie przed ulewą bez dostępu do plecaków należało brać nogi za pas. Z powrotem na Krottenkopfscharte byliśmy po niespełna 40 minutach.</span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-pb1APMO2FM7kVwOrWecqDIL7Hl5MP6d7EaxzD2sFhL3DLT5nQK-kPsjC7jUKyhVqECML05yFi0MrK3BV0-KnHMQuLx3NGHz0sbgZ5lvdSJgVAQXBoIV__B_glbZnhRDHPI47PBoSQXyy/s1350/DSC_3436.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-pb1APMO2FM7kVwOrWecqDIL7Hl5MP6d7EaxzD2sFhL3DLT5nQK-kPsjC7jUKyhVqECML05yFi0MrK3BV0-KnHMQuLx3NGHz0sbgZ5lvdSJgVAQXBoIV__B_glbZnhRDHPI47PBoSQXyy/s16000/DSC_3436.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito;">Krystian i góry</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGjjMUhXSiTjhOZoQuD6oyiNRWcTFPfXekSBG14-fdZ6vdKDPb7IMOCWY4gLj4sj-yTw_HBiAE3lC5SYnDKj294OCytgPtAp6Zv_j3pkWmUL5rSd57qEV4vwIHmdlHp7UUt-0kKqHCTwnl/s1600/DSC_3442.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1072" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGjjMUhXSiTjhOZoQuD6oyiNRWcTFPfXekSBG14-fdZ6vdKDPb7IMOCWY4gLj4sj-yTw_HBiAE3lC5SYnDKj294OCytgPtAp6Zv_j3pkWmUL5rSd57qEV4vwIHmdlHp7UUt-0kKqHCTwnl/s16000/DSC_3442.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl6Oz1EBaH0XpcHTVGpdgNU54QqfV6XJSjgJxiNJatwOzwtHX2kUdtDi6Fss__8n6yL6wTNq_ImQqd1doxShtfsKIttUH1TnYHR6U69CjbkoykA1niuLE-hgmXI3TX8E4VOe-WNT89GSwj/s1200/DSC_3446-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgl6Oz1EBaH0XpcHTVGpdgNU54QqfV6XJSjgJxiNJatwOzwtHX2kUdtDi6Fss__8n6yL6wTNq_ImQqd1doxShtfsKIttUH1TnYHR6U69CjbkoykA1niuLE-hgmXI3TX8E4VOe-WNT89GSwj/s16000/DSC_3446-2.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Czy to Krottenkopfscharte czy sam Krottenkopf - szczyty należące do Peischelgruppe (Muttekopf, Wildmahdspitze, Wilder Kasten, Peischelspitze i Ellbogner Spitze) prezentują się zachwycająco. No i ta Schochenalptal... Muszę się tam wybrać...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD5TZhKxWQrmcLqzoXOpGgwMQC2M1WRNGlhGki8iT0uEZVy5d_A1wxGUdci3UodGrxo8ek7Ec-2EfX59UGBDvs50zNMIjmrFQont2lgiG9TUbWe7GvCFxd9DM9cR4NwI1do05FiRRkcPaQ/s1200/DSC_3449-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiD5TZhKxWQrmcLqzoXOpGgwMQC2M1WRNGlhGki8iT0uEZVy5d_A1wxGUdci3UodGrxo8ek7Ec-2EfX59UGBDvs50zNMIjmrFQont2lgiG9TUbWe7GvCFxd9DM9cR4NwI1do05FiRRkcPaQ/s16000/DSC_3449-2.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Najwyżej położona część doliny, zwie się Schönanger i podchodzi pod zwornikowy Peischelspitze (2512 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Gdy wróciliśmy na przełęcz i dobyliśmy z powrotem plecaków znów nieco się rozchmurzyło, co mocno mnie uspokoiło, bo spodziewałem się niełatwego zejścia na wschodnią stronę przełęczy, wymagającego i bez mokrej skały.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipSwGmx8PiZ8D-EFgzJe7165-tILGW-DrU9MYY725MSNIuPDQQgd5QnSHQKN26_AYkxVZ71VDG6I3-z8De5XD8uWfj1B_41N8GDCMiWKiCyp_LWi85fRP9HECgYaLXbGgvnK4uQQ8BgIT6/s1200/DSC_3452-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEipSwGmx8PiZ8D-EFgzJe7165-tILGW-DrU9MYY725MSNIuPDQQgd5QnSHQKN26_AYkxVZ71VDG6I3-z8De5XD8uWfj1B_41N8GDCMiWKiCyp_LWi85fRP9HECgYaLXbGgvnK4uQQ8BgIT6/s16000/DSC_3452-2.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlc-OwTYNUvppAEr5w_ZWPIHR5MagpPCYpvZAUka57eAapUM_f2WdTNqGM80Q0LdTjkK6fUF3xM5BekADi82KrZeavqSK_u7Kydh_ERRoWncLtISqLkE2bEJCbJMZSAjgN1Uqh2TlXpFD1/s1200/DSC_3450-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="820" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlc-OwTYNUvppAEr5w_ZWPIHR5MagpPCYpvZAUka57eAapUM_f2WdTNqGM80Q0LdTjkK6fUF3xM5BekADi82KrZeavqSK_u7Kydh_ERRoWncLtISqLkE2bEJCbJMZSAjgN1Uqh2TlXpFD1/s16000/DSC_3450-2.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zejście na wschodnią stronę przełęczy przypomina nieco Kazalnicę Mięguszowiecką. Podczas przerwy w przeprawie ubezpieczonym odcinkiem warto zwrócić uwagę na regularną piramidę Marchspitze</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z widokiem na piramidalny Marchspitze (2610 m n.p.m.) ostrożnie rozpoczęliśmy schodzenie. Pierwsze metry, które szlak pokonuje zygzakiem, po ścianie, wymusiły na nas większą ostrożność, niemniej jednak udało nam się sprawnie je pokonać. Po pokonaniu newralgicznego odcinka pozostaje już długi trawers, który można wykorzystać na delektowanie się widokami.</span></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy-ayzaWH94BjYwV_Q11Qlo3as20nxxAANNP-HHfZ4LZPdhaT65-n0KwZ7786f-weqfhyO6TOyiegL36t93DYdqPArKlsjOGEtjq8GTUeUoKnfo6rib_CUQZ5ML1bkgNca9nxuUaeTzwmu/s1200/DSC_3463.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjy-ayzaWH94BjYwV_Q11Qlo3as20nxxAANNP-HHfZ4LZPdhaT65-n0KwZ7786f-weqfhyO6TOyiegL36t93DYdqPArKlsjOGEtjq8GTUeUoKnfo6rib_CUQZ5ML1bkgNca9nxuUaeTzwmu/s16000/DSC_3463.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Krajobraz Hermannskar. W głębi, na lewo od Marchspitze, mało wybitne wierzchołki Faulewandspitzen - zachodni i wschodni (Westliche Faulewandspitze i Ostliche Faulewandspitze - odpowiednio 2480 i 2473 m n.p.m.)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivE97A8HKQ7dZ2QX8_lwaREyFNBiq2qAfk0hcRrRtvSXNKs0hHR6bHeV89fnAbZUSn89SdnBTe5FdEtao0maikPMMEF3QUI4m9gx8IJLYgHSl-dJLIhVY6ekiNsSp9YN3HET9O0sNrIE3k/s1600/DSC_3469.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivE97A8HKQ7dZ2QX8_lwaREyFNBiq2qAfk0hcRrRtvSXNKs0hHR6bHeV89fnAbZUSn89SdnBTe5FdEtao0maikPMMEF3QUI4m9gx8IJLYgHSl-dJLIhVY6ekiNsSp9YN3HET9O0sNrIE3k/s16000/DSC_3469.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Kleiner (z lewej) i Großer Krottenkopf z Hermannskar</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Hermannskar to jedno z najchłodniejszych miejsc w Alpach Algawskich - pomimo położenia po południowej stronie grzbietu jest tak szczelnie otoczone przez szczyty, że pokrywa śnieżna potrafi zalegać tu wyjątkowo długo, zaś tutejszy niewielki stawik (wymiary 160 x 100 m) - Hermannkarsee - przeważnie jest skuty lodem.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Otoczenie Hermannskar jest iście wysokogórskie. Od zachodu ponad kotłem wznosi się Kleiner oraz Großer Krottenkopf (ten pierwszy znajduje się bliżej jeziora, więc choć jest niższy, to wyróżnia się mocno w panoramie), następnie Hornbachspitze i pozbawiona jednego wyróżniającego się wierzchołka para Faulewandspitze. Po wschodniej stronie kotła wznosi się majestatycznie smukły Marchspitze, stanowiący ciekawy kontrapunkt dla masywnego Krottenkopfu.</span></div></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtZ9meLYEdSK0Bildq9Dap24t61ceKt13Al0u3pMRg7PAaPASo0xv9cfn5YDbVdhFDQKfxaoWPUOQcMwbtNVlzBvZvlQEtQEkv0qo82YxL3SDNJTSxG6lVnSyzZGNUJ3RL7qRckuJNJKzp/s1200/DSC_3467.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="751" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgtZ9meLYEdSK0Bildq9Dap24t61ceKt13Al0u3pMRg7PAaPASo0xv9cfn5YDbVdhFDQKfxaoWPUOQcMwbtNVlzBvZvlQEtQEkv0qo82YxL3SDNJTSxG6lVnSyzZGNUJ3RL7qRckuJNJKzp/s16000/DSC_3467.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Hermannskarsee przez większą część roku pokryte jest lodem</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Hermannskar szybko wygonił nas jednak przeraźliwy ziąb. Wróciliśmy na przysypaną gdzieniegdzie ścieżkę i zaczęliśmy podchodzić - tak, podchodzić, ponieważ szlak znad jeziora przeskakuje na zbocza Marchspitze. Notabene zbocza pokryte na przeważającej długości nieznośnymi piargami, których trawers wąską ścieżyną szybko zaczął nas męczyć (powtórzę po raz n-ty, kijki!)</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wytrwale przecinaliśmy jednak kolejne rumowiska, bo widzieliśmy przed sobą oświetlone popołudniowym słońcem ramię, którym podchodziliśmy o poranku. </span></p><p style="text-align: justify;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTyASR6O85ZqtFbibRns6aG1Tv5UOFhSgP7lD62kkstHO0TtJp_VvTQ7t77uc2dnZwF2dt0zUJuuiVs1vXpd8nTAM3C-CvQdOQIkinbYutJrtl-ZNjjvmUc6KupdtpBfsCloWdrBjl7tP1/s1200/DSC_3475.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhTyASR6O85ZqtFbibRns6aG1Tv5UOFhSgP7lD62kkstHO0TtJp_VvTQ7t77uc2dnZwF2dt0zUJuuiVs1vXpd8nTAM3C-CvQdOQIkinbYutJrtl-ZNjjvmUc6KupdtpBfsCloWdrBjl7tP1/s16000/DSC_3475.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Gdy opuszczaliśmy pomału dno Hermannskar, naszym oczom ponownie ukazała się wschodnia grań Rothornu</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicu6zNr-CAynYTyHY-HGyUbow_GaNBHeUWEqOEcdJjj_7F0wrb_puhC3VaPwT4_Zsvi_Fa5hVKabVo86O3seWtgssZ9vIOHE-b4JxTIDuYtxd5I9Fkczs4L_8dUW72BGFYng3CCxAEW2oi/s1200/DSC_3476.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicu6zNr-CAynYTyHY-HGyUbow_GaNBHeUWEqOEcdJjj_7F0wrb_puhC3VaPwT4_Zsvi_Fa5hVKabVo86O3seWtgssZ9vIOHE-b4JxTIDuYtxd5I9Fkczs4L_8dUW72BGFYng3CCxAEW2oi/s16000/DSC_3476.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Rankiem spacerowaliśmy właśnie tam!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCMUkY3Ep6BUGL_iasTkCUi9tcKtSlIIh2hnlt-q94YVe4QHCSZ9yRU9R4tYSTdP7jQTAZb2Wdu17BrNadDggxMHLyEo2bnDFeGQIHblrbL-xXjJg0NluJJ7R-JIhaSDEAYixUPMOeKL6w/s1600/DSC_3482.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1051" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCMUkY3Ep6BUGL_iasTkCUi9tcKtSlIIh2hnlt-q94YVe4QHCSZ9yRU9R4tYSTdP7jQTAZb2Wdu17BrNadDggxMHLyEo2bnDFeGQIHblrbL-xXjJg0NluJJ7R-JIhaSDEAYixUPMOeKL6w/s16000/DSC_3482.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wspominałem że kijki się przydają?</span></div><br /><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trawers Marchspitze płynnie przeszedł w trawers Hermannskarspitze (2472 m n.p.m.), niewyróżniającego się na tle sąsiadów swą wysokością, lecz bardzo charakterystycznego z uwagi na swoją rzeźbę, szczytu (o tym jeszcze poźniej). Podążając nieopodal popularnych wśród wspinaczy jego ścian na naszła nas ochota na coś na ząb, zwłaszcza, że pora była mocno obiadowo-podwieczorkowa. Chłód, który wcześniej wykurzył nas z Hermannskar, zniechęcał jednak nadal do dłuższych postojów, dlatego musieliśmy podjąć męską decyzję: gotowania na razie nie będzie, trzeba się zadowolić kabanosem. 😁</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaCMUZIX4oItVIL15xtTCVd0NMfoaIDmw-hIfH6BQlU1_0-09JXFGTuHqePI5tlBYkiUVSXfhZNyCebYnDj-Ro8G6k68RSipfacB1hwo9CqZUOgBdpTyslzUuXoAOO1elva_lVvk0ByvlT/s1350/DSC_3490-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhaCMUZIX4oItVIL15xtTCVd0NMfoaIDmw-hIfH6BQlU1_0-09JXFGTuHqePI5tlBYkiUVSXfhZNyCebYnDj-Ro8G6k68RSipfacB1hwo9CqZUOgBdpTyslzUuXoAOO1elva_lVvk0ByvlT/s16000/DSC_3490-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Przerwa na kabanoska i lecim dalej 😉</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7lsaXFfyVQ8lBSuGRHbSk85ivSoKYQbXEGkBCBH2eAazdSYwN-vG33Vr1NKGOSyZ4Q2kbh8S3LGT-EWhIVb10wybWYjXc2BNG2nTErFD84UczO09VSglvS7TdMsRNW-UWTz4j0u9Sntb/s1600/DSC_3492.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1028" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjg7lsaXFfyVQ8lBSuGRHbSk85ivSoKYQbXEGkBCBH2eAazdSYwN-vG33Vr1NKGOSyZ4Q2kbh8S3LGT-EWhIVb10wybWYjXc2BNG2nTErFD84UczO09VSglvS7TdMsRNW-UWTz4j0u9Sntb/s16000/DSC_3492.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ten pan (Freispitze) wieczorami jest pięknie oświetlony. Pamiętacie jego zdjęcie z poprzedniego dnia?</span></div><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Długi trawers (znad jeziora to około 1200 m) kończył się stromym podejściem niewielkim żlebem na przełączkę w grani, z której wzrokiem należało po raz ostatni otoczyć posępne otoczenie Hermannskar. Przy okazji należało odnotować, że jeśli skądeś Krottenkopf prezentuje się naprawdę dobrze, to na pewno stąd.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYjzoFUz7MYmiiJEliTWPIvHjotN3u9H4YyfRpw04kQBRYzij9u5r-NPFf9MURRqVv3NxJ5oDGQN9iU9-fgbeWvG71nKkyhhIKq9IrgQ1VBHQshKoiZmz6aYJHlmyc3VjGYPiuoh4_dVdo/s1600/DSC_3504.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYjzoFUz7MYmiiJEliTWPIvHjotN3u9H4YyfRpw04kQBRYzij9u5r-NPFf9MURRqVv3NxJ5oDGQN9iU9-fgbeWvG71nKkyhhIKq9IrgQ1VBHQshKoiZmz6aYJHlmyc3VjGYPiuoh4_dVdo/s16000/DSC_3504.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Definitywnie opuszczamy Hermannskar</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGb7iSMzLz_I494n-5DodjB1J0NSrGVdJmoh6rUSpE3F5WqsfpA6f-E4EssvQXtThFJ7C-OP8IxCBOEsfwls71b84zYY7g-SXOEWMIZfUgTHGXza5YUlCGP05ZlDbRK_rZDGa_B1wUqTyg/s1350/DSC_3508.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGb7iSMzLz_I494n-5DodjB1J0NSrGVdJmoh6rUSpE3F5WqsfpA6f-E4EssvQXtThFJ7C-OP8IxCBOEsfwls71b84zYY7g-SXOEWMIZfUgTHGXza5YUlCGP05ZlDbRK_rZDGa_B1wUqTyg/s16000/DSC_3508.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Aby trafić do sąsiedniego Birgerkar musimy przejść przez Schafscharte w grani Hermannskarspitze</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po drodze nieoczekiwanie natrafiliśmy jeszcze na śmiało zawieszoną turniczkę w grani, przypominającą mi nieco znanego z Gór Stołowych Małpoluda. Mimo późnej pory nie mogliśmy sobie podarować chwilowego porzucenia plecaków i wspinaczki na szpiczasty wierzchołek - krótkiej, ale wymagającej nieco kombinowania. Wtedy potraktowaliśmy jako pomysł na zakończenie, przypieczętowanie dnia, choć atrakcji tego dnia, jak się później okazało, nie brakowało.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzI-qbOJ-JDP7YZO8caO8u4HnZoPLq71facTxxcD2-asqHjZtvckiuKSp4Eads_c7VVehOad6SySbFXsr9r7N3eXL2S0nzHmuhBpwAx0-miRSoH1VtTJzi3QBKzXP0w135K8sjZV_-bA1/s1350/DSC_3512.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzI-qbOJ-JDP7YZO8caO8u4HnZoPLq71facTxxcD2-asqHjZtvckiuKSp4Eads_c7VVehOad6SySbFXsr9r7N3eXL2S0nzHmuhBpwAx0-miRSoH1VtTJzi3QBKzXP0w135K8sjZV_-bA1/s16000/DSC_3512.jpg" /></a></div><span style="font-family: Nunito;">To nic, że robi się późno, tu trzeba jeszcze wejść! 😁</span><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="font-size: large; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhHEcllNR3_rfuq7BHcRPL88U4d09BIC-WAJndrWu745n5twsT2XzNk367iVuiCuSda-OM5S4TaszaCLsffSc65Ri7j-9ZzJA5FgsNiK9b4Ld6nRKPaRrNiAQMj7lbv87zmcCu4IOoLzUt/s1350/DSC_3514-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="916" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjhHEcllNR3_rfuq7BHcRPL88U4d09BIC-WAJndrWu745n5twsT2XzNk367iVuiCuSda-OM5S4TaszaCLsffSc65Ri7j-9ZzJA5FgsNiK9b4Ld6nRKPaRrNiAQMj7lbv87zmcCu4IOoLzUt/s16000/DSC_3514-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span>Lubię takie niespodzianki!</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po zrobieniu sesji sturlaliśmy się na drugą stronę grzbietu do sąsiedniego Birgerkar. Ów cyrk lodowcowy, którego szlak prowadzi tak naprawdę tylko skrajem, w porównaniu do pokazywanego parę zdjęć wcześniej Hermannskar, jest bardziej przestrzenny a jego dno bardziej regularnie ukształtowane. Najlepiej jest widoczny ze szlaku na Marchscharte - dwie ścieżki prowadzące na przełęcz obchodzą go w sumie aż z trzech stron.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale kar karem - takich, podobnych w sumie do siebie po południowej stronie głównej grani Hornbachkette mamy kilkanaście. Jest jednak coś absolutnie ciekawego - mianowicie "Małe Dolomity".</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih8MxdCWljQU4t8K-_3rHEuEffTfNJmzxDxIab7x3-7gbGmaTxyY7YgjSTJNXaIzqLeyouv3NBkD2CS7PI37ohh3ayQ2QMv0c5hBY5h4dYCrOIWR8TJ8CHcADasfMpQWvMqESdIUA1VJOx/s1350/DSC_3538.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEih8MxdCWljQU4t8K-_3rHEuEffTfNJmzxDxIab7x3-7gbGmaTxyY7YgjSTJNXaIzqLeyouv3NBkD2CS7PI37ohh3ayQ2QMv0c5hBY5h4dYCrOIWR8TJ8CHcADasfMpQWvMqESdIUA1VJOx/s16000/DSC_3538.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>No i proszę - oto fragment Dolomitów w zachodniej części Hornbachkette</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Określenie "Algawskie Dolomity" generalnie na codzień nie funkcjonuje. Niemniej jednak trudno ustrzec się podobnych skojarzeń spoglądając z Birgerkar na, no właśnie, na Hermannskarspitze (tak, to ten sam, który wcześniej trawersowaliśmy) i sąsiadującą z nią wspaniałą turnię Hermannskarturm.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Tu przy okazji w ramach anegdotki można przytoczyć także kilka topograficznych smaczków. W artykule poświęconym Großer Krottenkopfowi wspominałem o historycznych nazwach tego szczytu. A ten początkowo zwany był Hermannkarspitze. A co się wtedy działo z Hermannkarspitze, na który patrzyliśmy?</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Na mapach sporządzonego przez Anicha szczyt to Hermans Carls Spiz lecz współcześni topografowie uznają to za pomyłkę. Sama nazwa najprawdopodobniej została zniekształcona - wiadomo, że istniała forma "Oermerskar", która zaś najprawdopobniej bierze się z "Elbmers-K</span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;">ärle", odnosi się zatem do osób o dosyć popularnym nazwisku <i>Karle </i>najwyraźniej zamieszkujących pobliską miejscowość (Elmen w Lechtal).</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="text-align: left;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Z obecnym Hermannkarspitze wiąże się też nieco inna ciekawa sprawa - na mapach austriackiego kompassu - jest oznaczony kotą 2472 m n.p.m., podczas gdy popularny portal hikr.org, prawdopodobnie za T. Steinerem, określa jego wysokość na, bagatela, 2527 m n.p.m. Ktoś mógłby domniemywać, że 2472 m to w takim razie może wysokość imponującej Hermannskarturm, ale i w tym wypadu dochodzi do drobnych rozbieżności (nie 2472 a 2466 m n.p.m.). Pięć, dziesięć metrów, spoko. Ale 50 metrów? Skąd taka różnica?</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCkvP-p8Va4akQy8drY9flMIMwbqKem9MxEAm52jrAgA73z5egb5-QbGRtTNNmn7if-HtXAI-j1CC0QrCoByQ99K7Fs1AjMaWMxm9sEXtM0AMxW9CbrwG1Fr7zy9VdlcV021RLnOrxmZ5g/s1350/DSC_3542.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCkvP-p8Va4akQy8drY9flMIMwbqKem9MxEAm52jrAgA73z5egb5-QbGRtTNNmn7if-HtXAI-j1CC0QrCoByQ99K7Fs1AjMaWMxm9sEXtM0AMxW9CbrwG1Fr7zy9VdlcV021RLnOrxmZ5g/s16000/DSC_3542.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Grań przez którą przeszliśmy w rejonie Schafscharte stopniowo opada do Bernhardstal</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ale wracając z naszych rozważań do ścieżki prowadzącej przez Birgerkar. Przejście szlakiem przez skraj kotła a nie jego środek miało jedną niepodważalną zaletę: do minimum ograniczone było przejście przez skalne usypiska, co, przy już naprawdę sporym zmęczeniu o tej porze, miało niebagatelne znaczenie. Przy opuszczaniu Birgerkar trzeba jednak zmusić się do zachowania ostrożności, czeka tam bowiem lekko eksponowany trawers.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2hIyEAVRX2rt5anakxbgI7rn25ZGxkRdw1eMaUBvKG-kjsK9hrW36lGKU8lSEJniQ0FDDjhyphenhyphenUNmkBznDuAla8NWDT3xjjrs4U2s5WxONb8_54dFWR3aINZbncVWPClFHA56CNJEfFekL9/s1350/DSC_3550.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2hIyEAVRX2rt5anakxbgI7rn25ZGxkRdw1eMaUBvKG-kjsK9hrW36lGKU8lSEJniQ0FDDjhyphenhyphenUNmkBznDuAla8NWDT3xjjrs4U2s5WxONb8_54dFWR3aINZbncVWPClFHA56CNJEfFekL9/s16000/DSC_3550.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A to już przejście z Birgerkar do Wolfebnerkar</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Oczywiście dla wytrawnego górołaza widowiskowy fragment nie stanowi żadnego problemu. Nie byłbym sobą, gdybym w tym miejscu nie dodał również, że wyniesiony ponad próg kotła trawers jest kapitalnym miejscem by pożegnać się z majestatyczną sylwetką Marchspitze.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3k0GK4bVsybhk3oAk8VkMXaZCj7DeKo_THGKjBiBEQGhjxupT1W-3t1WmTPPPmD5bBUK9Idm6Jso1dfvIgJMzhP1Xwy90wEoSsnEIMslQNg7L1pFWPIszFLiy7KlZgvgWCXWyBzI5eHgg/s1350/DSC_3551.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3k0GK4bVsybhk3oAk8VkMXaZCj7DeKo_THGKjBiBEQGhjxupT1W-3t1WmTPPPmD5bBUK9Idm6Jso1dfvIgJMzhP1Xwy90wEoSsnEIMslQNg7L1pFWPIszFLiy7KlZgvgWCXWyBzI5eHgg/s16000/DSC_3551.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Za nami szerokie dno Birgerkar i, ponownie, Marchspitze. Piękny szczyt, nieprawdaż?</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS_FRLWRiHQsIlRo2b9fRScgEBiFcETcFE-EAScL4MlDRslYAdbjIhLSm59ih0W5pz_ulY6N3PT6VAIYht1HCjX0DoDXbonPaZXicPpOrVpZbLiNSMj4ljuf9Dvhfjk5eyn7WEHRg1nwfo/s1350/DSC_3553.jpg" style="font-family: Nunito; font-size: large; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiS_FRLWRiHQsIlRo2b9fRScgEBiFcETcFE-EAScL4MlDRslYAdbjIhLSm59ih0W5pz_ulY6N3PT6VAIYht1HCjX0DoDXbonPaZXicPpOrVpZbLiNSMj4ljuf9Dvhfjk5eyn7WEHRg1nwfo/s16000/DSC_3553.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A to jeszcze nasza wcześniejsza droga z Schafscharte. W tle Ramstallspitze, również widoczny po raz ostatni tego dnia</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;">Za kolejnym winklem czekał nas już widok Wolfebnerkar, na progu którego leży Hermann-von-Barth-Hütte. Pora na osiągnięcie schroniska była "odpowiednia", słońce zeszło bowiem już nisko nad horyzont i robiło się naprawdę zimno. Widoki były jednak wspaniałe, wieczerza musiała zatem jeszcze chwilę zaczekać.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzQe_LHdY-8IECoJR9QtSkQXZLMDU5Mu1BcpnwhSFHOh75wfc9MNvLUQbWQzROzLPZ1WTrcCbXmYBnQ9kxt2rYGT7rqDbBkWrvkxkxZW9uRKNVkIB3BepM-nL4ob9YdjQIJyUHfcGAHnQ/s1600/DSC_3568.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwzQe_LHdY-8IECoJR9QtSkQXZLMDU5Mu1BcpnwhSFHOh75wfc9MNvLUQbWQzROzLPZ1WTrcCbXmYBnQ9kxt2rYGT7rqDbBkWrvkxkxZW9uRKNVkIB3BepM-nL4ob9YdjQIJyUHfcGAHnQ/s16000/DSC_3568.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pierwszy opad szczęki: zacnie oświetlona grań Heiterwand we wschodniej części Alp Lechtalskich</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNrDW_hXcWaVF_5CxwF2sVAT7Asi7d3yOJR3m0eOuh0hBcRXBoG-OX_wdSfBrVp3WpLJ7ezr8o3VyoXJo0cZCOBAd8itWDSmMvtqR0UFCWepuYL-_HcpXqJsujJdgRt7fpZnAo72jARwZd/s1600/DSC_3570.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNrDW_hXcWaVF_5CxwF2sVAT7Asi7d3yOJR3m0eOuh0hBcRXBoG-OX_wdSfBrVp3WpLJ7ezr8o3VyoXJo0cZCOBAd8itWDSmMvtqR0UFCWepuYL-_HcpXqJsujJdgRt7fpZnAo72jARwZd/s16000/DSC_3570.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Drugi opad szczęki: zachwycające wzory warstw skalnych w rejonie Bockkarspitzen. Również to Alpy Lechtalskie</span></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1thZXD4-Zu978iszCrsBxqPn15ouPguI8tPAKL3v3nSccFFSskdqn7gGi_qV26Qb265FXcRnHYW1uLYir-_2JcJO5YPu_QDOnCer_u3Fh6yH7CWr_aV21m6e3YdltAKac61wu5AMqE0rZ/s1350/DSC_3574-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="867" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1thZXD4-Zu978iszCrsBxqPn15ouPguI8tPAKL3v3nSccFFSskdqn7gGi_qV26Qb265FXcRnHYW1uLYir-_2JcJO5YPu_QDOnCer_u3Fh6yH7CWr_aV21m6e3YdltAKac61wu5AMqE0rZ/s16000/DSC_3574-2.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>Był już dziś jeden Muttekopf, tu na ostatnim planie jest kolejny... Tym razem Muttekopf w Alpach Lechtalskich</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNv8ah5cDcSFNhksYuDS2-PwfcY__FOxScL6zh-5_VDVxLNqpK5DAWT_Kv8M9TAMza6j0Fxfk9OqO4YPEpACNqJ9t5wMbq0z-Ui1XiNZwyUZfvHupBAuLZZUHEkrZIVynkBoAGKwH1k7j/s1350/DSC_3575-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimNv8ah5cDcSFNhksYuDS2-PwfcY__FOxScL6zh-5_VDVxLNqpK5DAWT_Kv8M9TAMza6j0Fxfk9OqO4YPEpACNqJ9t5wMbq0z-Ui1XiNZwyUZfvHupBAuLZZUHEkrZIVynkBoAGKwH1k7j/s16000/DSC_3575-2.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;"><span>No i na koniec polecimy klasykiem - widokiem wyniosłego Wetterspitze</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przy schronisku zameldowaliśmy się przed w pół do dziewiątej - ponad dwanaście godzin po tym jak opuściliśmy mury Bernhardseckhütte. Na zakończenie czekała nas, a w zasadzie mnie jeszcze niemiła niespodzianka, bowiem przy zameldowaniu uświadomiłem sobie, że w jakiś tajemniczy sposób wyparowała mi karta alpenverein, a ponieważ nie miałem zapisanego jej numeru - warto to zrobić na wszelki wypadek - to przez kilka długich chwil szukałem jak głupi zasięgu, żeby zadzwonić do kogoś kto będzie w stanie zalogować się na moją skrzynkę pocztową i odszukać maila, w którym ów numer członkowski się znalazł. Sam nie byłem w stanie tego zrobić, ponieważ zasięg był tak słaby, że skorzystanie z internetu było niemożliwe.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Podczas gdy ja nerwowo wyczekiwałem numeru aby uniknąć konieczności płacenia dodatkowych 11 euro, Kamil z Krystianem zaczęli przygotowywać kolację. Tamtego dnia byliśmy wszyscy na tyle zmęczeni, że stroniliśmy zupełnie od gwaru płynącego z jadalni przytulnego schroniska i po zjedzeniu posiłku pomaszerowaliśmy prosto w stronę łazienek, a potem sypialni. W sumie, dokładnie tak jak dzień wcześniej po przyjściu do Bernhardseckhütte 😂</span></div></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zdjęcia Hermann-von-Barth-Hütte będą musiały zatem zaczekać, ale nie martwcie się, pokażę je Wam w kolejnej relacji. A tymczasem - do usłyszenia...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">TBC</span></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-37032318112680743052021-09-20T19:57:00.001+02:002021-09-20T20:00:20.325+02:00Großer Krottenkopf<h1 style="text-align: left;"><span style="font-weight: normal;"><span style="font-size: x-large;"><span style="font-family: Quicksand;">Grupa: Hornbachkette<br /></span><span style="font-family: Quicksand;">Wysokość: 2657 m n.p.m.<br /></span><span style="font-family: Quicksand;"><span>Subiektywna ocena panoramy z wierzchołka: ★★★★✰</span></span></span></span></h1><div><br /></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Lokalizacja</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span><span style="font-family: Nunito;">Najwyższy szczyt Alp Algawskich wznosi się w całości po stronie austriackiej, w południowo-zachodniej części Hornbachkette, w południowej grani Hornbachspitze, między dolinami: Höhenbachtal i Bernhardstal. Od północy </span></span><span style="font-family: Nunito;">poprzez Hermannkarscharte (2443 m n.p.m.) </span><span style="font-family: Nunito;">sąsiaduje ze wspomnianym Hornbachspitze (2533 m n.p.m.), od południa zaś przez głęboko wciętą przełęcz Krottenkopfscharte (2350 m n.p.m.) </span><span style="font-family: Nunito;">z Ramstallspitze (2536 m n.p.m.)</span><span style="font-family: Nunito;">. Najbliżej położoną względem niego osadą po stronie niemieckiej jest Spiellmansau, po stronie austriackiej zaś Holzgau.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4o7UK7hb3WuoJHm5Qndf-lTTKXjtOOnqcJwtlK09fQ9B2pHpEZd7U_KzfJheJW_5R-ddzINHAo4TeT1y8C4QOUys2QaN9SKYS_2zIcBH9ry6Xzq70_kMXtsMsL_uEiwYKWbi_9fQMNOM4/s807/capture-20210918-215816.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="484" data-original-width="807" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4o7UK7hb3WuoJHm5Qndf-lTTKXjtOOnqcJwtlK09fQ9B2pHpEZd7U_KzfJheJW_5R-ddzINHAo4TeT1y8C4QOUys2QaN9SKYS_2zIcBH9ry6Xzq70_kMXtsMsL_uEiwYKWbi_9fQMNOM4/w640-h384/capture-20210918-215816.png" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Lokalizacja szczytu na tle Alp Algawskich. Źródło: Alpenverein</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; font-size: large; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilit7Z9mI9EsTPVyJSSFIgPdPg-SLY_MZOCeLzO8iNP6AlOaGIe_Gaf9UX9SQWIxnMETlAi7SsmxgUkDMnh7YRzU1SxgGOYy52GIyOR09FIVCpC7n4VU9vsYjDu-bP6lrcVVMaK9qAIz6c/s1299/capture-20210918-220642.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="779" data-original-width="1299" height="384" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEilit7Z9mI9EsTPVyJSSFIgPdPg-SLY_MZOCeLzO8iNP6AlOaGIe_Gaf9UX9SQWIxnMETlAi7SsmxgUkDMnh7YRzU1SxgGOYy52GIyOR09FIVCpC7n4VU9vsYjDu-bP6lrcVVMaK9qAIz6c/w640-h384/capture-20210918-220642.png" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Großer Krottenkopf i szlaki w okolicy. Źródło - kompass.at</span></div></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;"><b><br /></b></span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Etymologia</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pochodzenie nazwy Großer Krottenkopf nie zostało wyjaśnione. Choć w dosłownym tłumaczeniu na język polski oznacza ona "Wielką Ropuszą Głowę", to zdaniem lokalnych historyków i topografów prawdopodobieństwo, że nazwa ta odnosi się do kształtu góry, jest niewielkie, zwłaszcza, że w Bawarii ów źródłosłów występuje dosyć powszechnie, także w odniesieniu do gór o mniej skomplikowanej strukturze. Inna z koncepcji mówi o tym, że nazwa rzeczywiście odnosi się do żab, ale jest to związane z lokalną legendą, według której "święty człowiek" (ksiądz?) unieszkodliwił duchy prześladujące lokalną społeczność, zamieniając je w ropuchy i wyrzucając je na okoliczne szczyty. Jeszcze inna, bardziej przyziemna, zakłada </span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">związek z nazwiskiem <i>Krott</i>, jednak i ta teza wydaje </span><span style="font-family: Nunito;">się</span><span style="font-family: Nunito;"> </span><span style="font-family: Nunito;">mało przekonywująca biorąc pod uwagę, iż zdołano udowodnić, że w lokalnych księgach wieczystych nie figurował nigdy nikt o podobnym nazwisku.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Warto dodać, że pierwotnie najwyższy szczyt A. Algawskich nosił nazwę Hermans Carls Spiz (Anich, Atlas Tyrolensis). Bliźniacza nazwa pojawia się w kronikach pierwszego oficjalnego zdobywcy szczytu (Gumbel, 1861). Obecna nazwa pojawiła się w 1869 roku za sprawą Hermanna von Bartha, botanika, topografa i alpinisty, niemniej jednak jego kreatywność była ograniczona: jak można wyczytać w opracowaniach, w tamtych latach szczyty wznoszące się w całej zachodniej części Hornbachkette nazywano Krottenspitzen (dosł. Żabie Szczyty - dziś tak nazywa się jedynie krótka grań zlokalizowana na północ od Öfnerspitze). Barth wszedł na najwyższy szczyt grupy ówcześnie zwanej Krottenspitzen i nazwał go Großer Krottenkopfem, a jego podejście do tematu przyswoił zaś inny wielki badacz Alp Algawskich - Anton Waltenberger.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">G. Krottenkopf w XIX wieku nazywany był również Peterspitze - wynikało to z tego, że był doskonale widoczny z hali Petersalpe, na której polowano na dziką zwierzynę.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Dostępność</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Großer Krottenkopf paradoksalnie jest jednym z najłatwiej dostępnych szczytów Alp Algawskich przekraczających 2500 m n.p.m. Dzieje się tak za sprawą kolejki linowej na Sonnalm w masywie Jochelspitze, umożliwiającej rozpoczęcie wycieczki na wysokości 1768 m, zatem znacznie wyżej niż inne powszechnie wybierane punkty wypadowe. Zdecydowana większość turystów decyduje się jednak na dłuższą turę z osady Spiellmansau, do której bez trudu można dotrzeć z Oberstdorfu. Z uwagi na różnicę wysokości i niezbędny czas, standardem jest jednak wtedy nocleg w Kemptner Hutte.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Technicznie wejście na szczyt nie powinno sprawiać większych problemów. Wyzwaniem może być jedynie końcówka podejścia na grań między Kleiner a Großer Krottenkopfem i lekko eksponowany odcinek pod samym głównym wierzchołkiem; są to jednak trudności porównywalne lub mniejsze do innych wyższych szczytów w A. Algawskich. Jeśli jednak na szczyt zmierzamy w ciągu jednodniowej wycieczki z okolicznych dolin, to należy być dobrze przygotowanym kondycyjnie i być wyposażonym na możliwe zmiany pogody.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Rada:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wybierając się na Großer Krottenkopf pamiętajmy o zabraniu kijków trekkingowych. Ułatwią one bardzo przejście przez Kelletal czy Hermannskar.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pamiętaj:</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na wąskiej drodze do Spiellmansau istnieje zakaz poruszania się własnymi samochodami - najbliższy ogólnodostępny parking znajduje się na skrzyżowaniu zwanym Renksteg, u podnóża gór. Po zostawieniu tam samochodu do Spiellmansau można dojechać autobusem linii 8, który kursuje z centrum Oberstdorfu. Rozkład jazdy dostępny jest <a href="https://www.mona-allgaeu.de/fileadmin/user_upload/Linien/SOA/Linie_08.pdf" target="_blank">TUTAJ</a>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli nie chcemy jechać autobusem, pozostaje możliwość zamówienia taksówki. W sezonie 2020/21 taka przyjemność kosztowała średnio 22 euro (dojazd spod dworca w Oberstdorfie). Bieżące ceny można sprawdzić <a href="http://www.taxizentrale-oberstdorf.de/local/DE/s1/ausflugsziele.htm" target="_blank">TUTAJ</a>.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Uśrednione czasy przejścia (z/do)*</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Krottenkopfscharte - 0:30/0:25</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Kelletal - 1:00/0:50</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Kempter Hutte - 2:15/1:45</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">- </span><span style="font-family: Nunito;">Hermann-von-Barth-Hutte (p. Schafscharte) - 2:40/2:30</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">- </span><span style="font-family: Nunito;">Bernhardseckhutte (p. Gumpensattel) - 3:45/3:15</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Sonnalm (g. stacja kolejki linowej) (p. Rothornjoch) - 3:30/3:00</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Sonnalm (g. stacja kolejki linowej) (p. Jöchelspitze) - 3:40/3:15</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Holzgau (p. Rossgumpen Alp) - 4:30/3:30</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Elbigenalp (p. Bernhardstal) - 4:30/3:30</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Elbigenalp (p. Bernhardseck, Gumpensattel) - 6:15/5:00</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Spiellmansau - 5:15/4:20</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">*Czasy pochodzą z portalu alpenevereinaktiv.com</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Galeria zdjęć</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKAjlf4BTnrD-i2OW3MIpiXjp7ZRq0RLDH25_HDmWDQcR3_PCe20LbUfoB2PEht8fhB1e-UQmowmzc4uAV__TmsJLu0spMlrDlVLfCFLcVlfqUKVftkS3R7b-E6Df-o2BEXPCo5Tc9CtWS/s1350/DSC_1091.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKAjlf4BTnrD-i2OW3MIpiXjp7ZRq0RLDH25_HDmWDQcR3_PCe20LbUfoB2PEht8fhB1e-UQmowmzc4uAV__TmsJLu0spMlrDlVLfCFLcVlfqUKVftkS3R7b-E6Df-o2BEXPCo5Tc9CtWS/w640-h426/DSC_1091.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Großer Krottenkopf (pierwszy z lewej z trzech najwyższych szczytów na zdjęciu) widziany ze szlaku na Kreuzeck</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEWaKPTmsYJXg6Tzy4NgxhApcp7CBAIkyF6ux1xHh37cEhtFxBSVxAtrlvIlBYK0p4KvYnUrbv2MW1EXCPuNvi976NFpHBJCB8X6zyB9ODUSZAwzn-EQxCAbPsoNy6Fro7CDzmAoQgW-OV/s1350/DSC_4407.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="900" data-original-width="1350" height="426" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEWaKPTmsYJXg6Tzy4NgxhApcp7CBAIkyF6ux1xHh37cEhtFxBSVxAtrlvIlBYK0p4KvYnUrbv2MW1EXCPuNvi976NFpHBJCB8X6zyB9ODUSZAwzn-EQxCAbPsoNy6Fro7CDzmAoQgW-OV/w640-h426/DSC_4407.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Großer Krottenkopf (z prawej) widziany ze szczytu Oberstdorfer Hammerspitze</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyIcxh4qCrFlym8A2tXntrPynHWUKNmWObvkGhTjtJxKflBBTNVYS5-rA5FFlm5l_1yyYb1zVUyA1DUywh5OSeunGSnFwMyNc1ar3Xfpmv2DkOEUQ5Aa7QQo1k8oBpt0DNvIKsyi5mAC3D/s1350/DSC_5013.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="891" data-original-width="1350" height="422" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyIcxh4qCrFlym8A2tXntrPynHWUKNmWObvkGhTjtJxKflBBTNVYS5-rA5FFlm5l_1yyYb1zVUyA1DUywh5OSeunGSnFwMyNc1ar3Xfpmv2DkOEUQ5Aa7QQo1k8oBpt0DNvIKsyi5mAC3D/w640-h422/DSC_5013.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widok z okolic Edmund-Probst-Haus. Pośrodku Hof</span><span style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">ä</span></span><span style="font-family: Nunito;">ts, Großer Krottenkopf na ostatnim planie, w lewym górnym rogu</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHcQ7wXZR1WBoPCLy9AeGhsHjKOU_PH-m1EsutOYJ-SvUPe-Xvu3-98hN9EhT2wQ_c_Teyq-rG6Nm5G2XdcLIexIlgFg6bGLTWj13ANuSH7vE4Q0WKI0MSma8Jmt0SWsE31586FrlJbIqT/s1350/DSC_5175.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="922" data-original-width="1350" height="438" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHcQ7wXZR1WBoPCLy9AeGhsHjKOU_PH-m1EsutOYJ-SvUPe-Xvu3-98hN9EhT2wQ_c_Teyq-rG6Nm5G2XdcLIexIlgFg6bGLTWj13ANuSH7vE4Q0WKI0MSma8Jmt0SWsE31586FrlJbIqT/w640-h438/DSC_5175.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Zachodnia część Hornbachkette widziana z Hochvogla. Großer (i Kleiner) Krottenkopf trzecie od lewej</span></div><p style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Panorama ze szczytu</b></span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXMVyHWUCpZoeJQ4YgFglsbLg3blPynoqJRhrBg-pFM2t6i7oeDau6Y8OriP9OKS0V8leqMJY-ii-zDmmgSTVc3n7bq1SnIJs-x-K_r8nmj9Nht1Y39Eq29Go2q9GY0uKhGdyWQRMh4IbM/s1600/DSC_3404-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="821" data-original-width="1600" height="328" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXMVyHWUCpZoeJQ4YgFglsbLg3blPynoqJRhrBg-pFM2t6i7oeDau6Y8OriP9OKS0V8leqMJY-ii-zDmmgSTVc3n7bq1SnIJs-x-K_r8nmj9Nht1Y39Eq29Go2q9GY0uKhGdyWQRMh4IbM/w640-h328/DSC_3404-Pano.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama ze szczytu na zachód</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTjUOiCjYVrk5g5vV-eDpRfacVu0Stbmp5p7qp-vJWDFbuMXswekZx17fy6HXNVerkoDggp2Cbbz7njhg4pfCcqPUmuBcMT_5dG4iKIbPIdJ5cx0lm0kMdD3O495PycP7qUn8VrkRdBtPL/s1600/DSC_3412-Pano-2-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="991" data-original-width="1600" height="396" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTjUOiCjYVrk5g5vV-eDpRfacVu0Stbmp5p7qp-vJWDFbuMXswekZx17fy6HXNVerkoDggp2Cbbz7njhg4pfCcqPUmuBcMT_5dG4iKIbPIdJ5cx0lm0kMdD3O495PycP7qUn8VrkRdBtPL/w640-h396/DSC_3412-Pano-2-2.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama ze szczytu na północny-wschód</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbWzRoAXyxv7SQTEo6R2SJJ1NQreskbDwhkPjsYzJ_PQoq6V7ceyNZIapnOi0f4fXY-M0v4SR57dEYDaxZs4sW5hBvEHeRxF6vWuJYjoKXESj_0DFDSePp2Q_B5QBnwg4WC0v8dk4a6bcd/s1350/DSC_3417-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="978" data-original-width="1350" height="464" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjbWzRoAXyxv7SQTEo6R2SJJ1NQreskbDwhkPjsYzJ_PQoq6V7ceyNZIapnOi0f4fXY-M0v4SR57dEYDaxZs4sW5hBvEHeRxF6vWuJYjoKXESj_0DFDSePp2Q_B5QBnwg4WC0v8dk4a6bcd/w640-h464/DSC_3417-Pano.jpg" width="640" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Panorama ze szczytu na wschód</span></div><p style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito;">Großer Krottenkopf odwiedziłem 17 lipca 2019 roku. Relację z tego dnia znajdziecie <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/09/graniami-alp-algawskich-cz-ix-groer.html" target="_blank">TUTAJ</a>.</span></p>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-4375258114932175072021-04-22T20:15:00.002+02:002022-09-03T11:29:49.932+02:00Graniami Alp Algawskich cz. VIII - Rothorn<div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Łańcuch górski: Alpy (Alpy Wschodnie)</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Sektor: Północne Alpy Wapienne</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Pasmo górskie: Alpy Algawskie</span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Podgrupa: Hornbachkette</span></b></div><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeden z najpiękniejszych graniowych szlaków, jakie miałem okazję przejść po austriackiej stronie Alp Algawskich, pozwalający dotrzeć na słynący z rozległej i zróżnicowanej panoramy Rothorn. Kapitalne widoki na szczyty należące do grupy Hornbachkette i Alpy Lechtalskie w zasadzie od momentu wyjścia ponad górną granicę lasu. Brak trudności technicznych na odcinku pokonywanym znakowanym szlakiem. </span></i></p><p style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Uwaga! Końcówka podejścia na wierzchołek nieoznakowaną ścieżką. Mogą pojawić się problemy orientacyjne, występuje drobna ekspozycja. Na śliskich trawach pod wierzchołkiem należy zachować ostrożność!</span></i></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnoJulNR3edy10olnaoQkFH_KBgA0N5PCfywRZD7UyjOQ5B43yRJCf4iMaKdPeK_5J_S1v0xc3NX467GvYwyF0tN2h1lIXRKoi99G6_CfO05KYsTUUnOZPO7uzdywbfWtm9PEcj7MGfhJJ/s1600/DSC_3246.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnoJulNR3edy10olnaoQkFH_KBgA0N5PCfywRZD7UyjOQ5B43yRJCf4iMaKdPeK_5J_S1v0xc3NX467GvYwyF0tN2h1lIXRKoi99G6_CfO05KYsTUUnOZPO7uzdywbfWtm9PEcj7MGfhJJ/s16000/DSC_3246.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /><b>Prolog</b></span><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Od mojego pobytu na Gr</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">nhornie, ostatnim odwiedzonym szczycie Alp Algawskich w 2018 roku, minęło 12 miesięcy. Sporo się przez ten czas działo, ale niezmiennie trwałem w przekonaniu, że wraz z nadejściem kolejnych wakacji chcę wrócić w to samo miejsce, "pod ten balkon pełen pnących róż", z jedną tylko drobną różnicą polegającą na tym, iż pojadę tam nie przypadkiem, a zupełnie celowo. A co za tym idzie - w pełni przygotowany - zarówno pod względem merytorycznym jak i sprzętowym.</span></span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tym razem towarzyszyli mi też Kamil z Krystianem, a że była nas trójka, to postawiliśmy tym razem na dojazd samochodem. Pewnego lipcowego dnia zapakowaliśmy kamilowego opla po dach i bardzo wczesnym rankiem wyjechaliśmy.</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jak w zasadzie zawsze przy okazji dłuższych wyjazdów, punktem początkowym podróży były Gliwice. Trasa wiodła przez Cieszyn, Ostrawę, Brno, Sankt Polten, Linz, Salzburg, Rosenheim, Bad Tolz, Reutte aż do Elbigenalp w Lechtal. W sumie 912 km jakie mieliśmy do pokonania oznaczało spędzenie w aucie prawie połowę doby (trafiliśmy na wypadek nad Plansee). Na miejsce przybyliśmy o 18:45.</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxgA4XhtCEs5XTyZRPYtoigHvsSVbkm5J7apj0p_jPpxWR8O17MFVKRBr9prne6I1Iox_t8BLotdpkCrrTA49Qi0QvKipLo2Hkdf-ETalZMLMvwqmHyY6UBE6wQ022Gf-KzCppUMczlFbi/s1600/DSC_3110-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxgA4XhtCEs5XTyZRPYtoigHvsSVbkm5J7apj0p_jPpxWR8O17MFVKRBr9prne6I1Iox_t8BLotdpkCrrTA49Qi0QvKipLo2Hkdf-ETalZMLMvwqmHyY6UBE6wQ022Gf-KzCppUMczlFbi/s16000/DSC_3110-2.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Widoki z parkingu w Elbigenalp</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Etap 1 - Elbigenalp - Bernhardseckhütte</span><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Mimo późnej pory i zmęczenia podróżą humory nam dopisywały. Nie ma co ukrywać - pierwszy dzień urlopu, piękna pogoda i imponujące krajobrazy doliny Lech (Lechtal), których rok wcześniej praktycznie nie doświadczyłem, robiły swoje. Wskoczyliśmy w górskie ciuchy i po dojedzeniu prowiantu, który ostał się z drogi, o siódmej opuściliśmy parking. Przeszliśmy przez strumień i przed przystankiem skręciliśmy w prawo, rozpoczynając w zasadzie od razu podejście. Tak, po tej stronie Alp Algawskich na wielu szlakach nie występowało zjawisko długiego i monotonnego dreptania doliną - z obu stron Lechtal wyrastały śmiało górskie grzbiety, bywało więc tak, że po dziesięciu minutach od miasteczka rozpoczynało się podejście. Nie, co ja mówię, nie po dziesięciu, czasem i nawet po pięciu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I tak było tym razem - ledwie zeszliśmy z szosy a przed nami wyrastało już porośnięte lasem górskie zbocze. Trzeba w tym miejscu dodać, że drogi do Bernhardseckhütte są dwie - klasyczna wiedzie utwardzonym płajem, po którym poruszają się pojazdy terenowe uzupełniające zapasy schroniska, i, jak możecie się domyślać, w jej przypadku nieco łagodniejszy profil idzie w parze z nieco dłuższym dystansem do pokonania. Drogę można sobie skrócić wybierając częściej zygzakującą wąską ścieżkę (obie są oznakowane), dzięki której wysokość zyskuje się raz dwa - i taką też my wybraliśmy.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3v_mZ27cOiTDLxHkOLqamK_3tXh-dRFc2VXhmkkuxGxVjb44az8kRuV-1hU2xV4PCoNHffKb9mcpNYwBuRPaTDPEnoLaK-COaxJPUmqT-erGZQ5tcntX6ZHzcuzQAlUo6_fSZhFXYM9SF/s1600/DSC_3120.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1056" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3v_mZ27cOiTDLxHkOLqamK_3tXh-dRFc2VXhmkkuxGxVjb44az8kRuV-1hU2xV4PCoNHffKb9mcpNYwBuRPaTDPEnoLaK-COaxJPUmqT-erGZQ5tcntX6ZHzcuzQAlUo6_fSZhFXYM9SF/s16000/DSC_3120.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Bardzo sprawnie dotarliśmy na skraj polany Gibler Alm, gdzie dwukrotnie minęliśmy rozstaje, przy których odbija łącznik do szlaku prowadzącego dnem Bernhardstal. Jeśli, wybierając się na spacer tą doliną, przegapicie go za pierwszym razem, wracać się nie musicie, błąd naprawicie skręcając przy kolejnej okazji.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nasza trójka nigdzie jednak nie zbaczała - pozostawiliśmy leżący we wschodniej części polany gasthaus, zamknięty zresztą o tej porze, i po ponownym wejściu w las przez dłuższą chwilę szliśmy łagodnym trawersem, wspólnym odcinkiem dla obu tras prowadzących do Bernhardseckhütte. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nieco później pojawił się znów skrót i ponownie rozpoczął się gwałtowny przyrost wysokości. Kilkakrotnie las się rozrzedzał, mogliśmy zatem sobie zrobić przerwę na złapanie oddechu mając przed sobą widok na Alpy Lechtalskie.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl-O7rFWfNsIRggo8TeVbSj2H8rb2P4v98u4Jd4PbhsaK4ZfI53DvcVugyivJfsx0a3MJ0SPI0X4fbJz3Dxxy-s1W-zMCf6ZM-8uW-uRg7X4k-grpEuVFVtWXiONwirT4PfBeadrQvl8Uh/s1600/DSC_3131.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhl-O7rFWfNsIRggo8TeVbSj2H8rb2P4v98u4Jd4PbhsaK4ZfI53DvcVugyivJfsx0a3MJ0SPI0X4fbJz3Dxxy-s1W-zMCf6ZM-8uW-uRg7X4k-grpEuVFVtWXiONwirT4PfBeadrQvl8Uh/s16000/DSC_3131.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlzJosbD8ZqLAfjkhXex7y4wiPo-R6BGia5oyvq2GaxHWq5NFGZTl5UkKv29dXeOy8TSHRsScSugiqL8xPnmZFq9VxSb7RNCNRPC_IDHOPxGM-HXAQertNsc4KU5N4mA39NLykciclzEfi/s1600/DSC_3139.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlzJosbD8ZqLAfjkhXex7y4wiPo-R6BGia5oyvq2GaxHWq5NFGZTl5UkKv29dXeOy8TSHRsScSugiqL8xPnmZFq9VxSb7RNCNRPC_IDHOPxGM-HXAQertNsc4KU5N4mA39NLykciclzEfi/s16000/DSC_3139.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Pierwsze widoki na Lechtal</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po niespełna 1,5 godziny dotarliśmy na skraj grzbietu, co oznaczało, że powinniśmy lada moment przekroczyć 1600 m n.p.m. Byłem zadowolony, bo szliśmy nieco szybciej niż zakładałem, powoli zbliżaliśmy się do górnej granicy lasu a wciąż było w miarę jasno.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrGCf5kfcby-wneovjkuMjdaOejJ7hgtcd530XteRzy1tMx-M1wKHqMqRAxqTVMChpZn_fucbSD0NLuBu1l_8_Pi0y2sNCZlG0EhaoLJxaK2mKUJztgsPaxAOqhTCNV6iscAXTuDlPuOe9/s1600/DSC_3141.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhrGCf5kfcby-wneovjkuMjdaOejJ7hgtcd530XteRzy1tMx-M1wKHqMqRAxqTVMChpZn_fucbSD0NLuBu1l_8_Pi0y2sNCZlG0EhaoLJxaK2mKUJztgsPaxAOqhTCNV6iscAXTuDlPuOe9/s16000/DSC_3141.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Za moimi plecami znajdowała się serpentyna - to mniej więcej w tym miejscu urywa się wschodnia grań Rothornu</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przy okazji udało się znaleźć w odpowiednim miejscu w odpowiednim czasie - akurat gdy trafiliśmy znów na drobną przecinkę, nad Freispitze "działo się", przystanąłem więc na zmianę obiektywu żeby złapać jeden z najważniejszych szczytów sąsiedniego pasma w niecodziennym anturażu....</span></div></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3oDgNxFwTgQNP5GbdkUsKx5KRbvhyCoMQ5bjJfTMw0ZcDX7LhSOqtxf-bXBlqpizzDVQgVrUdW8tsO30FYDjgLGv1f0-ROBPdDJoOilDtcnIS0s7uywHfS_un3FadcKyLrOvErMkSIGu8/s1600/DSC_3148.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1087" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3oDgNxFwTgQNP5GbdkUsKx5KRbvhyCoMQ5bjJfTMw0ZcDX7LhSOqtxf-bXBlqpizzDVQgVrUdW8tsO30FYDjgLGv1f0-ROBPdDJoOilDtcnIS0s7uywHfS_un3FadcKyLrOvErMkSIGu8/s16000/DSC_3148.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Masyw Freispitze o zmierzchu</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Zrobiłem ze trzy zdjęcia i spakowawszy sprzęt przyspieszyłem aby dogonić chłopaków. Na ostatniej prostej ścieżka kilkakrotnie opuściła kamienistą drogę, wiodąc pośród traw w trochę niezrozumiały sposób. Ale mniejsza o to dlaczego tak się dzieje i czy nie warto po prostu zignorować znaki - być może dzięki temu, że zaufaliśmy ścieżynie, w pewnym momencie po swojej prawicy dostrzegłem sylwetkę objętego bladym światłem Grosser Krottenkopfu, przez co znów gwałtownie zatrzymałem się i rozemocjonowany krzyknąłem do chłopaków aby spojrzeli w bok. Obaj spojrzeli na mnie pytająco, najwyraźniej nie przeczuwając, że o to patrzą na najwyższy szczyt pasma, a gdy objaśniłem co widzą, Kamil pewnie stwierdził: "Łykniemy go, na lajcie" 😉</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_g5hp5iNUDT2z4fdFtupIT54Tq0-hmIieCmhe9UGV-PnrGsSIASxrOoahqh5NjoNE6Qtlsd-gZId1pyQZl4evpR4cM5gm2kHCNS8m26KL8NVqdsYeugu6WdM2GeYNgLN8oF87Rl_VohfD/s1600/DSC_3151.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_g5hp5iNUDT2z4fdFtupIT54Tq0-hmIieCmhe9UGV-PnrGsSIASxrOoahqh5NjoNE6Qtlsd-gZId1pyQZl4evpR4cM5gm2kHCNS8m26KL8NVqdsYeugu6WdM2GeYNgLN8oF87Rl_VohfD/s16000/DSC_3151.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ztJ_xGfNLA1kH9uJkH3qJ6awfHFKcm-BNjIRP5ST3QS-LubSfdEue-90M_L1_NP_8ed54BwoVpzJ6KUqPuA-53Gp3uDjdsuTeL4UoCE3uYG8Iu1rw6pBayiOb95CBS1FQB4WjdCGgj87/s1600/DSC_3153.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_ztJ_xGfNLA1kH9uJkH3qJ6awfHFKcm-BNjIRP5ST3QS-LubSfdEue-90M_L1_NP_8ed54BwoVpzJ6KUqPuA-53Gp3uDjdsuTeL4UoCE3uYG8Iu1rw6pBayiOb95CBS1FQB4WjdCGgj87/w427-h640/DSC_3153.jpg" width="427" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Taki niezbyt imponujący od tej strony ten Grosser Krottenkopf...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po krótkiej przygodzie z ukwieconymi łąkami ścieżka na chwile włączyła się w żwirową drogę, po czym ponownie ją przekroczyła, tym razem prowadząc nas po południowej stronie grzbietu. Nie jestem w stanie powiedzieć z czego owa separacja wynika, czy ktoś poprowadził tak szlak w celach krajoznawczych - rzeczywiście z samej drogi widoki są momentami bardziej ograniczone - czy może powód jest inny - np. rowerzyści (w Kleinwalsertal i po niemieckiej stronie jest ich w Alpach Algawskich bardzo dużo), niemniej jednak krążyła bardzo ta ścieżka mimo prostego grzbietu, a my krążyliśmy razem z nią. Oczywiście mogliśmy iść opustoszałą drogą, ale przy zapadającej ciemności (nie chciało nam się wyciągać czołówek) uznaliśmy, że poruszanie się po drobnych kamyczkach, którymi była usiana, nie będzie zbyt bezpieczne. Ścieżka może była kręta i wąska, ale bita i pewna.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV69vz8C5z6KYgQ7SmdQlxEzTzqhsi9ZGnV3DvThfnnyLq6Idksf4lfNEzPzWJQv8OHc5oZwCSQnMl0-2lvm7vHJfDTz9mEIApTD0v89jVUguaT_I2u2CyquQ89HWDi3L-SOncl3Ny8H-O/s1600/DSC_3168.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiV69vz8C5z6KYgQ7SmdQlxEzTzqhsi9ZGnV3DvThfnnyLq6Idksf4lfNEzPzWJQv8OHc5oZwCSQnMl0-2lvm7vHJfDTz9mEIApTD0v89jVUguaT_I2u2CyquQ89HWDi3L-SOncl3Ny8H-O/s16000/DSC_3168.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD_UZJ93DU_EG73cX_DrntYu7IQOK4XQOuySXct1f0ZM25EntnYM42o1A8hsaGkMcGYYOM9fwaea6yYB83AygfxPgEjM_K5bDMqGyd5-LQ3cLK1N0bIl1jBqqAD3SUKF1FrnpOyl30r4Q4/s1600/DSC_3169.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD_UZJ93DU_EG73cX_DrntYu7IQOK4XQOuySXct1f0ZM25EntnYM42o1A8hsaGkMcGYYOM9fwaea6yYB83AygfxPgEjM_K5bDMqGyd5-LQ3cLK1N0bIl1jBqqAD3SUKF1FrnpOyl30r4Q4/s16000/DSC_3169.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Jest i schronisko...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do schroniska dotarliśmy niemal idealnie punkt 21. Nim zdążyliśmy się zameldować, umyć i przygotować miejsce do spania zrobiła się prawie 22, zatem z tego dnia wiele nam nie zostało, zresztą byliśmy na tyle zmęczeni, że szybko zaczęły nam się zamykać oczy. Zdążyliśmy jedynie przygotować sobie coś do jedzenia.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Tu jeszcze drobna uwaga, korzystając z okazji, jeśli kiedyś będziecie przygotowywać się do wyjazdu w Alpy Algawskie - raczej nie nastawiajcie się, że w schronisku wyjmiecie i zjecie sobie swoje jedzenie. Będzie to najprawdopodobniej odebrane jako nietakt, w najlepszym wypadku obsługa będzie krzywo patrzeć a w najgorszym po prostu zostaniecie poproszeni by przenieść się ze swoim majdanem poza budynek. Wynika to głównie z tego, że lokalna kultura chodzenia po górach jest nieco inna od tej, którą znamy na codzień - chadza się z reguły na lekko, z minimalnym bagażem a często rozmieszczone schroniska i gasthofy są w praktyce jedną wielką jadłodajnią dla turystów górskich. Oczywiście nie chcę przez to powiedzieć, że dla backpackerów dźwigających konserwę, pasztecik i pomidorki nie ma w tych górach miejsca, ale sugeruję, żeby nie liczyć na przygotowywanie własnych posiłków w schroniskowych jadalniach czy nawet na tarasach, bo bardzo często są one wykorzystywane jako przestrzeń restauracyjna. Osobiście o ile po pierwszej wizycie na miejscu w 2018 roku mogłem nie być pewny niektórych swych przypuszczeń, to te z czasem zdawały się potwierdzać, zwłaszcza po tym jak sami zobaczyliśmy miny właścicieli, gdy użyliśmy kuchenki, choć zrobiliśmy to na tarasie, na którym zresztą nie było praktycznie nikogo.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">***</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Poranek nastał wyborny - wliczone w cenę noclegu śniadanie (szwedzki stół - do wyboru jajka, kiełbaski, pieczywo, sery, wędliny, dżem, krem czekoladowy, drożdżowa babka) zjedliśmy w jadalni, ale z parującą w kubkach kawą wyszliśmy już na werandę aby zaciągnąć się porannymi Alpami. Oprócz zapachu rosy osadzonej na źdźbłach traw towarzyszyła nam piękna świadomość będziemy w tym alpejskim kąciku prawie dwa tygodnie...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOUmSnWRMT5ddo9CPyA3WKsjuqX-RsVL8ivL3xVQJFnj21eB721mqHxnFKo_Lbz3dEoN2DxA9_wc2b9VXv1_quVac8jYLCFZiPpQ6CyG8iko4n9qRsuwnovPjYqAMqn-PD_u7rBSAa9Ppu/s1600/DSC_3172.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1013" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOUmSnWRMT5ddo9CPyA3WKsjuqX-RsVL8ivL3xVQJFnj21eB721mqHxnFKo_Lbz3dEoN2DxA9_wc2b9VXv1_quVac8jYLCFZiPpQ6CyG8iko4n9qRsuwnovPjYqAMqn-PD_u7rBSAa9Ppu/s16000/DSC_3172.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Czterowierzchołkowy masyw Ruitelspitzen (2580, 2574, 2552 i 2525 m n.p.m.)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Iv0rCNUycnoDfqaH93PHiivFZHW9blsx0_PDEUEdCcTngx4bWLp7iW9Hac7acUMno6AdD9PfbTtgJQYzg6gfCBI3aE1DbeMe47gvcy3d4RjkXbDGxWY6Vq9GWqWDBE5NU3VU3EusK2GJ/s1600/DSC_3173.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Iv0rCNUycnoDfqaH93PHiivFZHW9blsx0_PDEUEdCcTngx4bWLp7iW9Hac7acUMno6AdD9PfbTtgJQYzg6gfCBI3aE1DbeMe47gvcy3d4RjkXbDGxWY6Vq9GWqWDBE5NU3VU3EusK2GJ/s16000/DSC_3173.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">To już są kozaki: pośrodku przysłonięty poprzedniego dnia chmurami masyw Freispitze z wysuniętym przed niego Saxer Spitze (2690 m n.p.m.). W głębi po lewej stronie Parseierspitze, najwyższy szczyt Alp Lechtalskich i zarazem najwyższy szczyt całych Północnych Alp Wapiennych (3036 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw-uzyBpZUYOC41A07UkOrIG-G2mPROHTqtzAQhniAXOR3OWNz_OvrlTjMbUZeOqRu68n3jBw4roDM7bnIyN9Fo5PD-CKB9W5CNg7S-iinRkhor5qFmF_YyDjecfDU0AlxSfU3l9cWQvND/s1600/DSC_3177.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw-uzyBpZUYOC41A07UkOrIG-G2mPROHTqtzAQhniAXOR3OWNz_OvrlTjMbUZeOqRu68n3jBw4roDM7bnIyN9Fo5PD-CKB9W5CNg7S-iinRkhor5qFmF_YyDjecfDU0AlxSfU3l9cWQvND/s16000/DSC_3177.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Obracając się na północ: z lewej Grosser Krottenkopf, dalej na prawo od niego nieco spłaszczony Hornbachspitze, ucięty Faulewandspitze i z prawej przypominające charakterem Dolomity - Hermannskarspitze (bliżej mnie) i Marchspitze (bardziej w głębi)</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4fNBDXXfY5JyGVr2xXmyrh_clW_m95MyYYuzH6LfVy8cSLUCpN09_zOeAdQuNaxWD8hugSe6jklYc4WOtwEUrVFY7zszb8I3TnP5FLIKSmKIIbKM5Z0QpJYK340P3KnhEnh8_8BPwE65w/s1600/DSC_3180.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4fNBDXXfY5JyGVr2xXmyrh_clW_m95MyYYuzH6LfVy8cSLUCpN09_zOeAdQuNaxWD8hugSe6jklYc4WOtwEUrVFY7zszb8I3TnP5FLIKSmKIIbKM5Z0QpJYK340P3KnhEnh8_8BPwE65w/s16000/DSC_3180.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito;"><div style="text-align: center;">Na tarasie Bernhardseckh<span style="text-align: left;">ü</span>tte...</div><div style="text-align: center;"><br /></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHY1QeClHl-vhdTKIR-Rf_u1Tq7xSbb0qYhLw4935YehDleeeqzT3P-DUPxMDRRFuBavtGwwk2-QS1CUG8cgsy8a8__ottQSJ0yCrQzYjkvTRqLSBls4j1UHVQ4BOGHL8fBVqToM346YPz/s1600/DSC_3182.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHY1QeClHl-vhdTKIR-Rf_u1Tq7xSbb0qYhLw4935YehDleeeqzT3P-DUPxMDRRFuBavtGwwk2-QS1CUG8cgsy8a8__ottQSJ0yCrQzYjkvTRqLSBls4j1UHVQ4BOGHL8fBVqToM346YPz/s16000/DSC_3182.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Etap 2 - Bernhardseckh</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">tte - Rothorn</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Przed ósmą rozliczyliśmy się z właścicielem i po dokładnym sprawdzeniu czy niczego na poddaszu nie zapomnieliśmy, opuściliśmy progi Bernhardseckh</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">tte. Przed budynkiem dokonaliśmy jeszcze krótkiego przeglądu plecaków, upewniając się, że wszystko zostało dokładnie poprzypinane i ruszyliśmy na zachód, rozpoczynając przygodę z jedną z najbardziej widokowych grani w Alpach Algawskich, jaką jest długa na pięć kilometrów, wschodnia grań Rothornu. Wiodący nią szlak nosi nazwę Lechtaler Panoramaweg - dosł. Lechtalskiej Drogi Panoramicznej - i - powtórzę się - nosi ją nieprzypadkowo.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">I choć trzeba przyznać, że atrakcyjne widoki roztaczały się już w sądziedztwie schroniska, to tego dnia miało zadziać się wkoło nas jeszcze znacznie więcej - natomiast aby w pełni korzystać z pakietu rozległych widoków należało podejść jeszcze około 300 metrów w pionie. Wydawać by się mogło, że to niewiele - wszak w sumie 800 metrów podeszliśmy poprzedniego wieczora - zatem poranek powinien być lajtowy, ale z pełnym brzuchem i dosyć ciężkim plecakiem na grzbiecie (mieliśmy na wszelki wypadek ze sobą m.in. raki), przynajmniej mnie szło się początkowo wyjątkowo mozolnie.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGziVPnp8LrdJ9scKNbo_BkUbZhTAfkTO2kYueX22x4EdvcsyG0KxM7yx7kRg_ujjB7kRfL6oDemazxUadTjl4k1ixihLwVfzRJfG2YqnCqJeN3ffc2Y6x_5K7vSnaUC7dp4ctIwxymrq7/s1600/DSC_3184.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGziVPnp8LrdJ9scKNbo_BkUbZhTAfkTO2kYueX22x4EdvcsyG0KxM7yx7kRg_ujjB7kRfL6oDemazxUadTjl4k1ixihLwVfzRJfG2YqnCqJeN3ffc2Y6x_5K7vSnaUC7dp4ctIwxymrq7/s16000/DSC_3184.jpg" /></span></a></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrEa608wJg7prW4s-OTMQCZrHPLzj0PTSuxtVslG7DClbBX3NPw3XjUtmUMAzayCnQcnU3DqDrVR8m4xZzqeGBpl6m3WVc5Ig_tdmCJEj81iVkmrbYvtZX04lYbhBR3QCrqeruWPvdf7y/s1600/DSC_3191.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxrEa608wJg7prW4s-OTMQCZrHPLzj0PTSuxtVslG7DClbBX3NPw3XjUtmUMAzayCnQcnU3DqDrVR8m4xZzqeGBpl6m3WVc5Ig_tdmCJEj81iVkmrbYvtZX04lYbhBR3QCrqeruWPvdf7y/s16000/DSC_3191.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Południowa grań Kreuzkarspitze (2587 m n.p.m. - szczyt widoczny po lewej stronie zdjęcia). Trójkątny skalisty wierzchołek prawie pośrodku to Sollerkopf (2390 m n.p.m.) a sąsiadująca z nim od prawej kulminacja to Sollner Rotwand - łatwo rozpoznać po ekstremalnie stromych trawiastych południowych zboczach. Nieco bardziej w głębi, po prawej stronie, Pfeiler (2206 m n.p.m.) sytuowany już w innej grani - południowej grani Noppenspitze. </span><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"> </span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEVnSq5OPDKFDD1aqQhO0cjrUg7NNG3Ekeys7aVveZw9EgQDSzr-J0-CR95zphheCjU66QpmvruOYGFMIa5QEfEidEzrLFIFhrwLKpye6VXPV4OHtgg13wi3I2udpRH-ZCj9PocYpXTJuR/s1600/DSC_3183.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEVnSq5OPDKFDD1aqQhO0cjrUg7NNG3Ekeys7aVveZw9EgQDSzr-J0-CR95zphheCjU66QpmvruOYGFMIa5QEfEidEzrLFIFhrwLKpye6VXPV4OHtgg13wi3I2udpRH-ZCj9PocYpXTJuR/s16000/DSC_3183.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Aby w pełni móc cieszyć się widokami jakie oferuje wschodnia grań Rothornu trzeba się zmierzyć z tym podejściem</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw2dj4qwoeSjDSVZ_cdA4Up9Fj11RqfR4K0JOVBJeNuI8OuymJTYrKbkjaCz9xVYAjgxnnrZnBwq9IWq3fxOxDAanYopfsWFJHpBxJISmEKYfL0LGlE-OZJUIxnrjfXr2FGkDW0qwGzjLu/s1600/DSC_3197.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjw2dj4qwoeSjDSVZ_cdA4Up9Fj11RqfR4K0JOVBJeNuI8OuymJTYrKbkjaCz9xVYAjgxnnrZnBwq9IWq3fxOxDAanYopfsWFJHpBxJISmEKYfL0LGlE-OZJUIxnrjfXr2FGkDW0qwGzjLu/s16000/DSC_3197.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Dwuwierzchołkowy Jöchelspitze (2225 m n.p.m.) i podchodząca pod niego dolina Modertal przez którą biegnie inny atrakcyjny szlak - Alpenrosensteig (dosł. Różanecznikowa Perć)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"> </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po przekroczeniu granicy 2000 m n.p.m. osiągnęliśmy wypłaszczenie. Od tego momentu dotychczasowe poszatkowane kadry połączyły się w jedną całość przez co stojąc w jednym miejscu można było objąc wzrokiem rzeczywiście całe Alpy Lechtalskie - zaczynając od masywu Thanellera wznoszącego się ponad Reutte in Tirol, po dominujący w zachodniej części tego rozległego pasma Wetterspitze. Oba te szczyty dzieli w linii prostej ponad 40 kilometrów.</span></div></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZUqEo6LSWUDd0dT12_xAdk94c1_0g836cne6CvuYPi6b9EdrwIz16Pfjy5My9xTTc6WiNmw-_oRn5VRm3wRUzIMOTlcOjIGWq6pLGmp9jKmWbcVWTIYnm88r2_DfnvJrXLmpeCh0rKzsI/s1600/DSC_3199.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1037" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZUqEo6LSWUDd0dT12_xAdk94c1_0g836cne6CvuYPi6b9EdrwIz16Pfjy5My9xTTc6WiNmw-_oRn5VRm3wRUzIMOTlcOjIGWq6pLGmp9jKmWbcVWTIYnm88r2_DfnvJrXLmpeCh0rKzsI/s16000/DSC_3199.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Wyborne widoki na Alpy Lechtalskie - kolejny atut Alp Algawskich ;) W drugą stronę to aż tak dobrze nie może działać, bo Lechtalskie są wyraźnie wyższe</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSY1aqBxQKJe2liWvjH9WPgHrVoevlot5mezznqRcSnSSB3-8nz_wdx_c9awI4pgkCVKOdF-Sm_0BmO9IiSsYY3iHFIgvLVMyLnFKRJHnzSufp9qXwdq56p2-pJbJtrH3R_emJzm5pbhJU/s1600/DSC_3206.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1045" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhSY1aqBxQKJe2liWvjH9WPgHrVoevlot5mezznqRcSnSSB3-8nz_wdx_c9awI4pgkCVKOdF-Sm_0BmO9IiSsYY3iHFIgvLVMyLnFKRJHnzSufp9qXwdq56p2-pJbJtrH3R_emJzm5pbhJU/s16000/DSC_3206.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Natłok grzbietów Alp Lechtalskich sprawiających wrażenie wzburzonego morza odciąga momentami od leżących w bezpośrednim sąsiedztwie szczytów Alp Algawskich, dlatego warto co jakiś czas zboczyć z samej ścieżki i podejść do północnej krawędzi grani i spojrzeć zwłaszcza na doskonale widoczny stąd Grosser Krottenkopf, od tej strony przybierający jakże inną formę wobec tej, którą można zobaczyć ze strony niemieckiej, zwłaszcza z okolic Oberstdorfu, czy nawet ze szczytów Algawskiego Triumwiratu<i> </i>o czym miałem okazję się przekonać przy okazji wcześniejszych wędrówek.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiurWEcwNnP9mRcc8m7c6zcWK3SLKdnAy2wMfbl3iYEIzbaYoLpN4Q07o5-K01DY2wGNzX01ov-npZ3KnN63mZeTQUpbEDzFcdqhvckvg7EwEPtitmUgq_Lt1lFocW9SAtPsxn6QGv85AD-/s1600/DSC_3203.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1042" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiurWEcwNnP9mRcc8m7c6zcWK3SLKdnAy2wMfbl3iYEIzbaYoLpN4Q07o5-K01DY2wGNzX01ov-npZ3KnN63mZeTQUpbEDzFcdqhvckvg7EwEPtitmUgq_Lt1lFocW9SAtPsxn6QGv85AD-/s16000/DSC_3203.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Od lewej: Ramstallspitze (2536 m n.p.m.), Grosser Krottenkopf (2657 m n.p.m.), Marchspitze (2610 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Wreszcie, nie wolno zapomnieć o spojrzeniu na wyniosły, zwornikowy szczyt Rothornu - warto mieć na uwadze, że szczyt ten w zasadzie najbardziej dostojnie prezentuje się właśnie stąd - ze swojej wschodniej grani, z Lechtaler Panoramaweg.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZGBHO_knqiAzd2oD6zhrlpV64PxF9AcYii-FjxxSvn0h3NN9aBMRS0qw0NJfQzBo_tlb5y0b5e0YMJQqhQo09f1o225TWtAZ9WgNefNQrVPwS-A9LZGQCIiZ1iLJ3QjnLW5EFOYlE4cKT/s1600/DSC_3204.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZGBHO_knqiAzd2oD6zhrlpV64PxF9AcYii-FjxxSvn0h3NN9aBMRS0qw0NJfQzBo_tlb5y0b5e0YMJQqhQo09f1o225TWtAZ9WgNefNQrVPwS-A9LZGQCIiZ1iLJ3QjnLW5EFOYlE4cKT/s16000/DSC_3204.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trzeba przyznać, że wielość bodźców jakie dostawałem, przyprawiała mnie osobiście o zawrót głowy. W jednej chwili przypatrywałem się nieregularnemu stożkowi Rothornu i jeszcze nie zdążyłem ocenić czy podoba mi się w tej formie czy jednak wolę go z innej perspektywy, tej którą miałem przed oczyma kilka minut wcześniej, gdy nagle uwagę przykuwało znów co innego. W lekkim obniżeniu, które przekraczaliśmy chwilę po tym jak zrobiłem zdjęcie widoczne powyżej, ukazała nam się po prawej stronie, dość niespodziewanie, fantastyczna panorama szczytów położonych w głównym grzbiecie Hornbachkette efektownie podciętych cyrkami polodowcowymi, z których w różne strony wypływały srebrzyste smugi potoków.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Bernhardstal to jedna z dolin bocznych rozległego systemu Lechtal, w całości położona na terenie Alp Algawskich. Mimo stosunkowo niewielkiej powierzchni wynoszącej ok. 17 kilometrów kwadratowych charakteryzuje się dużą deniwelacją - wylot znajduje się w Elbigenalp, na wysokości 1040 m n.p.m.; najwyższym punktem w otoczeniu jest wierzchołek Grosser Krottenkopfu wznoszący się 2657 m n.p.m. - zatem maksymalna różnica wysokości wynosi 1617 metrów. W otoczeniu doliny wznosi się także siódmy szczyt A. Algawskich - Marchspitze (2610 m n.p.m.). Mimo sąsiedztwa najwyższego szczytu i wielu szlaków - Bernhardstal jest mało popularna poza dolnymi partiami, które przybierają charakter skalistego wąwozu.</span></i></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgccwIe52q56C4TFL-jokTpZNeNepmLP2rkYWmcKyICs0IRpOlqg8rj2BGSrpIgLd7skbsvKtzhFTr8PEbO7V0aq_uPynwbR-c2K_B0Q2Ahl2vwL7C3gUl3d1XF-ht_U-Lqb2TBj6HYN9jI/s1600/DSC_3214-Pano-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="866" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgccwIe52q56C4TFL-jokTpZNeNepmLP2rkYWmcKyICs0IRpOlqg8rj2BGSrpIgLd7skbsvKtzhFTr8PEbO7V0aq_uPynwbR-c2K_B0Q2Ahl2vwL7C3gUl3d1XF-ht_U-Lqb2TBj6HYN9jI/s16000/DSC_3214-Pano-2.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po przekroczeniu widokowego siodła do sforsowania pojawiło sie kolejne, tym razem bardzo łagodne, podejście w stronę kulminacji oznaczanej na mapach jako "Auf der Mutte". Owe słowo - <i>Mutte </i>- występuje powszechnie w zestawieniu z popularnym <i>Kopf</i> a samo w sobie oznacza nic innego jak strefę spłaszczenia w grzbiecie lub grani bądź zaokrąglony czubek góry lub wzniesienia*. Brzmi znajomo? Ano, w języku polskim odpowiednikiem tego słowa, jeśli się nie mylę, jest <b>upłaz</b>, zatem idąc w dalej rozszyfrowanie topografii - "Auf der Mutte" oznaczałoby dosł. <b>Na upłazie.</b></span></div><div style="text-align: justify;"><b><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></b></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">*Etymologię nazw szczytów tłumaczę na podstawie książki "Allgaüer Bergnahmen" Thaddausa Steinera </span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBBVNFUjP1UD-KoRQQn862Iv4H_i22hneHhrgjv7vRn8Oq6RqH9agT26BDncl7M2S3ImdbhjdfnpkHj5er7b-y_yymTaOJxeOcUKIbR36M5XaZIgmDijGlHZm1PwrhuRDe8TEUvss4k81e/s1600/DSC_3224.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBBVNFUjP1UD-KoRQQn862Iv4H_i22hneHhrgjv7vRn8Oq6RqH9agT26BDncl7M2S3ImdbhjdfnpkHj5er7b-y_yymTaOJxeOcUKIbR36M5XaZIgmDijGlHZm1PwrhuRDe8TEUvss4k81e/s16000/DSC_3224.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisGAP365NUrRIJBdaOTCtnS2szLrIsgx0IToBZkSOLTvXmh6UMrUwbBaNlWnHVGXoCSRuNAWumM6eQ4aS0KgiktFyCIhuBFqfzRMrOKleJ_UgXKqabzr1o76KwZ_8kD6t-7QRtfxcrRmwd/s1600/DSC_3225.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisGAP365NUrRIJBdaOTCtnS2szLrIsgx0IToBZkSOLTvXmh6UMrUwbBaNlWnHVGXoCSRuNAWumM6eQ4aS0KgiktFyCIhuBFqfzRMrOKleJ_UgXKqabzr1o76KwZ_8kD6t-7QRtfxcrRmwd/s16000/DSC_3225.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Trawiasty szczyt oznaczony kotą 2189 m n.p.m. szlak pozostawił po swojej prawej stronie, przywodząc tym samym swoim przebiegiem na myśl rozwiązania znane z Tatr Zachodnich czy Fogaraszy, gdzie wielokrotnie szlakowa ścieżka nie bawi się w zaliczanie poszczególnych punktów, nierzadko prowadząc kilkanaście metrów poniżej grani.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po jego ominięciu naszym oczom w pełnej krasie ukazał się Rothorn i, po raz pierwszy tego dnia, jego brat bliźniak, Strahlkopf. Oba te szczyty różni zaledwie pięć metrów.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMK42qTUQK8oIpUUe16HE6ckFHrem_VXF8Gjj9bUZ-LytXwf3xBYLmK8IojCCIdilvJ6eJzRDHYVqER_RgBWFtIiDU83POaJfi1vuOVNK5QeYrqWZLB9839GVaLmWeg_KAiusZxLAg3-7X/s1600/DSC_3230.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1065" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMK42qTUQK8oIpUUe16HE6ckFHrem_VXF8Gjj9bUZ-LytXwf3xBYLmK8IojCCIdilvJ6eJzRDHYVqER_RgBWFtIiDU83POaJfi1vuOVNK5QeYrqWZLB9839GVaLmWeg_KAiusZxLAg3-7X/s16000/DSC_3230.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Bliźniacy - Rothorn i Strahlkopf</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ścieżka wróciła na grań w okolicy bezimiennego siodła, które wyznaczało najniżej położony punkt między Rothornem i szczytem określonym jako Auf der Mutte, za którym miało się rozpocząć strome podejście. Grań, dawno niewidziana panorama Bernhardstal, lekki wiatr i świadomość konieczności pokonania ok. 250 metrów w pionie - bez wątpienia przełęcz była wyborną okazją aby spocząć.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4tG8qj2d9VmKhH6NOwG3SWEBfd02vXWdd0AXyArxTm6pi1pueFI0wcbV9KKeHdN14fnlBhV8LBFOqZlWvQkFEPfJzU8VGphAS7nL91IlSiJ7GdOpuND5G0oq6m2j42_nfh8J6fTjlpzse/s1600/DSC_3232.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4tG8qj2d9VmKhH6NOwG3SWEBfd02vXWdd0AXyArxTm6pi1pueFI0wcbV9KKeHdN14fnlBhV8LBFOqZlWvQkFEPfJzU8VGphAS7nL91IlSiJ7GdOpuND5G0oq6m2j42_nfh8J6fTjlpzse/s16000/DSC_3232.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na przerwę nie poświęciliśmy jednak zbyt wiele czasu - spoglądaliśmy w stronę majestatycznego Rothornu, rozważając, którędy dokładnie wdrapiemy się na szczyt, uznając wkrótce, że nie ma co siedzieć i gdybać, tylko należy powstać i przekonać się o wszystkim na własnej skórze. </span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ruszyliśmy więc z zapałem, obserwując jak stopniowo grań, choć cały czas trawiasta, zawęża się i się zawęża. Po kilku minutach marszu dotarliśmy do rozdroża (wys. 2180 m n.p.m.) - Lechtaler Panoramaweg skręca tam w lewo, wyraźnie obniżając się w stronę żlebu opadającego spod wierzchołka - na wprost podąża natomiast znakowana ścieżka prowadząca na Gumpensattel (2277 m n.p.m.) - przełęcz rozdzielającą Rothorn od Strahlkopfu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWuvJTTK6ZEINh4LVQfeZ7kdC6kKaHkRThzJ-qu9LW7pCxVlQ7xbmcFHt_-BUAvN3eIHgor9GO5NcSkspkDltchRC0ch-IU1xMGtODU0gwMEBVx-8pumZVR2eAPNKHd-eLKXGlp_rkZfF/s1600/DSC_3234.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzWuvJTTK6ZEINh4LVQfeZ7kdC6kKaHkRThzJ-qu9LW7pCxVlQ7xbmcFHt_-BUAvN3eIHgor9GO5NcSkspkDltchRC0ch-IU1xMGtODU0gwMEBVx-8pumZVR2eAPNKHd-eLKXGlp_rkZfF/s16000/DSC_3234.jpg" /></span></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Za nami szczyt określany na mapach jako Auf der Mutte (2189 m n.p.m.)</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl6MVTeVIdaurc2pLbECQDbanVgD-P_EkvNaiXeBSfwxjipXdm-wwrPA6EWQdCpv00PbNt3Ot6DizxhKTYp-C_DfP6a4ZSkn9HBh68nk4bNT29fjxXAaSZaHtzCx0ZGkI0jYNZgJDHuFsz/s1600/DSC_3235.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjl6MVTeVIdaurc2pLbECQDbanVgD-P_EkvNaiXeBSfwxjipXdm-wwrPA6EWQdCpv00PbNt3Ot6DizxhKTYp-C_DfP6a4ZSkn9HBh68nk4bNT29fjxXAaSZaHtzCx0ZGkI0jYNZgJDHuFsz/s16000/DSC_3235.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">A przed nami podejście na Rothorn...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Szlak prowadzący na Gumpensattel również trawersuje szczyt - z tymże od strony północno-wschodniej - zatem chcąc wejść na Rothorn od strony wschodniej trzeba w odpowiednim momencie opuścić ścieżkę, która szybko zaczyna schodzić z ostrza grani na stronę Bernhardstal. Prowadząc kolegów trochę przespałem odpowiedni moment (liczyłem, że znajdę jakąś ścieżkę) i potem musiałem natrudzić się by po śliskim trawiastym zboczu wejść z powrotem na grań, dlatego najlepszym rozwiązaniem wydaje się jeszcze w okolicach rozstajów szlaku odnaleźć najwyższy punkt i po prostu nigdzie nie schodzić.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWEOI7CHn9ArkZe27wwuUS3nkB_AwSDKi4uuhEYqseMU7Qw4vumyagsyNgcldGeUbsSBKwaat_PjPlQNpEkOHVuI-emIciLG8Yn_VNG-4OT0tyScJzn5sIbGgG8bwL07IgWqtk5liTuvVN/s1600/DSC_3246.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWEOI7CHn9ArkZe27wwuUS3nkB_AwSDKi4uuhEYqseMU7Qw4vumyagsyNgcldGeUbsSBKwaat_PjPlQNpEkOHVuI-emIciLG8Yn_VNG-4OT0tyScJzn5sIbGgG8bwL07IgWqtk5liTuvVN/s16000/DSC_3246.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Na wschodniej grani Rothornu...</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Po powrocie na grzbiet zadowolony pomachałem kolegom, wskazując odpowiednią drogę. Odwracając się momentalnie usłyszałem charakterystyczne świstacze gwizdy i rzeczywiście, w kilka sekund zlokalizowałem przed sobą futrzanego koleżkę, który chyżo przebiegł obok mnie i zatrzymał się w miejscu, z którego wcześniej machałem do kolegów, bacznie mnie obserwując.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlOptdIZawo6DqFMCcZVnl0HdRA_pi9rVbtwwP8DoSMRl6Bn0vubKDvCbc5jX05kAp7gDUFXcJFmQR0xeNrdYfVF3HkE2axM-1l80q6WAngJGKEAufvGoOL6Asg16mO4X0QnJUZn6SV1U2/s1600/DSC_3247.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlOptdIZawo6DqFMCcZVnl0HdRA_pi9rVbtwwP8DoSMRl6Bn0vubKDvCbc5jX05kAp7gDUFXcJFmQR0xeNrdYfVF3HkE2axM-1l80q6WAngJGKEAufvGoOL6Asg16mO4X0QnJUZn6SV1U2/s16000/DSC_3247.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Czujny Pan Świstak</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nie chcąć niepokoić gryzonia sprawnie się oddaliłem. Wdrapałem się na ściętą czubę, stromą podciętą od strony południowo-zachodniej (wg Alpenverein 2272 m n.p.m.), za którą odnalazłem wątłą ścieżynę poprowadzoną wąską - i eksponowaną - granią. Ten odcinek okazał się być jednak bardzo krótki - powyżej czekało nas już tylko podejście po naprawdę stromym zboczu i szybka refleksja dotycząca najbardziej właściwej trasy - widoczna na zdjęciu ścieżka, którą chwilę się cieszyliśmy, wyżej rozpłynęła się wśród traw.</span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLpp7IGFAoGJWkSyiFbhL9aByfgXVl71fLNwXtCIidp63zgdjhGPy89GssbQywHfFxmFpxhhSKMzLpRd0F1-wJDIWZxIbbjkxTMiTeWX5G4_Jylmx5FOCJC3xYDyrpqSTDLPKn6kcoRvgM/s1600/DSC_3249.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLpp7IGFAoGJWkSyiFbhL9aByfgXVl71fLNwXtCIidp63zgdjhGPy89GssbQywHfFxmFpxhhSKMzLpRd0F1-wJDIWZxIbbjkxTMiTeWX5G4_Jylmx5FOCJC3xYDyrpqSTDLPKn6kcoRvgM/s16000/DSC_3249.jpg" /></span></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Ten krótki fragment jest lekko eksponowany i stwarza drobne problemy orientacyjne</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;"><br /></span></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYKoGJYH5JiaCvgT8RrZ762Zjv_Ru0o9KhmS32e1YW1zVbd3xiVXfvsEvf-vwYkjNJHYgkqrWZBUxuLngM7Y3wyQzwq1HSZbliaYcdU3u_JA89WjBSokYHSPGHHyy9chP7jL79o9SWOLGl/s1600/DSC_3300.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYKoGJYH5JiaCvgT8RrZ762Zjv_Ru0o9KhmS32e1YW1zVbd3xiVXfvsEvf-vwYkjNJHYgkqrWZBUxuLngM7Y3wyQzwq1HSZbliaYcdU3u_JA89WjBSokYHSPGHHyy9chP7jL79o9SWOLGl/s16000/DSC_3300.jpg" /></span></a></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Na szczyt dotarłem mrucząc pod nosem wyrazy uznania dla Góry, która tanio skóry nie sprzedała. Tak, Rothorn, zwłaszcza z daleka oglądany, trochę przepadał na tle innych szczytów, ale z pewnością zasługiwał na szacunek, bo swoje trzeba było wypocić aby się na niego wdrapać.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Niemniej jednak nie zaprowadziłem tam przyjaciół tylko po to by mierzyć się z dość nietuzinkowym wyzwaniem. W trakcie kilkumiesięcznej analizy ustaliłem, że Rothorn może okazać się wybornym punktem widokowym a tamtego dnia przekonałem się, że rzeczywistość przekroczyła moje oczekiwania. Nawet z perspektywy dzisiejszej, gdy od wizyty minęło sporo czasu a po drodze do kolekcji wpadły inne szczyty Alp Algawskich, z pełnym przekonaniem mogę stwierdzić, że to jeden z najatrakcyjniejszych widokowo szczytów jakie miałem okazję odwiedzić.</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif4mUj4HhxKS8e_iX4ksvOD9MsPgr3Hbgbplyq3RHBDs_OgGlOBW177Cgj-db3XMarNcEefcPFSwzZV2mGxTfLtuZ1iAwl5ZaPXcRhQoh8YFUw6VyDpAmsgZ_Kf1YrkO4nIQP9RHTAMkP5/s1600/DSC_3257.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEif4mUj4HhxKS8e_iX4ksvOD9MsPgr3Hbgbplyq3RHBDs_OgGlOBW177Cgj-db3XMarNcEefcPFSwzZV2mGxTfLtuZ1iAwl5ZaPXcRhQoh8YFUw6VyDpAmsgZ_Kf1YrkO4nIQP9RHTAMkP5/s16000/DSC_3257.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Uzasadniając jeszcze powyższe stanowisko: Rothorn, jak i jego wschodnia grań, która pokonywaliśmy, oferują bardzo szeroką panoramę Alp Lechtalskich. Na wschodzie panoramę tych gór w dużym skrócie rozpoczyna Knittelkarspitze; na zachodzie kończy ją Wösterspitze i choć ów obraz może być jeszcze pełniejszy - taki oferują pobliski Jöchelspitze, Pfeiler czy niektóre z wyższych szczytów Hornbachkette - to różnica na korzyść tych wymienionych szczytów jest minimalna - np. w przypadku Klimmspitze Alpy Lechtalskie zajmują równo połowę horyzontu, w przypadku Rothornu - ok. 42 proc. Rothorn bije jednak zdecydowaną większość konkurentów o status "najlepszej panoramy Alp Lechtalskich" faktem, że jest umiejscowiony w pobliżu gigantów swojego sąsiada - Wetterspitze jest oddalony o zaledwie 9 kilometrów w linii prostej, Freispitze zaś dwa kilometry dalej. Ma to znaczenie, bowiem przy tak dużym natłoku szczytów, przy rosnącym dystansie wszystko się ze sobą zaczyna zlewać i ciężej jest nie tylko rozróżniać poszczególne wierzchołki, ale także zwrócić uwagę na charakterystyczne dla nich elementy topografii.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Oczywiście oba kryteria - pełną panoramę i położenie w sąsiedztwie (tj. ok. 10 km w linii prostej) - spełnia także J</span><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">chelspitze, niemniej jednak sąsiadujący od południa z Rothornem szczyt oferuje widoki głównie na Alpy Lechtalskie i tzw. Główny Grzbiet Algawski (Allgaüer Hauptkamm), na północy i północnym-wschodzie sporą część panoramy przysłania jednak masywne cielsko Rothornu, z którego wierzchołka po tej samej stronie świata roztacza się za to ciekawa panorama zachodniej części grupy Hornbachkette, w której wyróżniają się zwłaszcza: Marchspitze, Kreuzkarspitze i Noppenspitze. I właśnie dlatego całościowy efekt w wydaniu Rothornu jest lepszy aniżeli w przypadku J</span><span style="font-family: Nunito;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">chelspitze. No i dodajmy do tego jeszcze efekt lotniczej panoramy - wierzchołek wznosi się tak wyraźnie ponad Bernhardstal, że wydaje się, że spoglądamy na nią z powietrza.</span></span></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></i></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Jeśli jesteście spragnieni większej dawki widoków, to zapraszam do osobnego posta poświęconego Rothornowi, gdzie umieściłem panoramy na wszystkie strony świata wraz z opisem widocznych szczytów. Link poniżej.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/04/rothorn.html" target="_blank">TOPOGRAFIA ALP ALGAWSKICH - ROTHORN</a></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQEjNgaH_a1GQJQM3brTFjyZoj0tOoZuZRQ6UT5NAyLKg8nQs4kHWj1n-lVR0RqCZ3ld9izR5WBYlLkNZTKQxrz_uTfCb-ANWkrSwkbGF5Qrz1MCp-X0XvcbctfP-4elU9Hd4gnY3TFGQ3/s1600/DSC_3284-Pano-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="787" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQEjNgaH_a1GQJQM3brTFjyZoj0tOoZuZRQ6UT5NAyLKg8nQs4kHWj1n-lVR0RqCZ3ld9izR5WBYlLkNZTKQxrz_uTfCb-ANWkrSwkbGF5Qrz1MCp-X0XvcbctfP-4elU9Hd4gnY3TFGQ3/s16000/DSC_3284-Pano-2.jpg" /></span></a></div></div><div style="text-align: justify;"><i><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></i></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;"><i>Rothorn (także Rothornspitze - 2393 m n.p.m.) to zwornikowy szczyt w grupie Hornbachkette, położony w południowej grani Hornbachspitze, górujący ponad trzema dolinami: Höhenbachtal, Bernhardstal i Modertal. Swoją nazwę zawdzięcza odsłoniętym na południowych zboczach skałom o ceglastej barwie, dobrze widocznych nawet z osad ludzkich w Lechtal. Najprawdopodobniej został opisany już za czasów Cesarza Maksymiliana I, który w opisie dotyczącym doliny Berchtoldstal (ob. Bernhaldstal) używa określenia Horn, tj. dosłownie Róg, co, jak wskazuje T. Steiner, jest zapewne wynikiem skojarzeń związanych z bryłą szczytu. Pod obecną nazwą (dokł. Rothe Spiz) po raz pierwszy pojawia się w opracowaniach austriackiego kartografa, Petera Anicha, w 1774 roku.</i></div></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_kz0bpY3o4XyPhkwHm0fCHFI8DvVtu7Ip5QBcbxlG8qnclOJeuKyjEvajnk3_vT15HMte2Qy47ISdlGZejCc-o1ggVtpP0Tx6LV3-nejirNuGF5mWme8EfBeshf9bOpJpdd0uVitmtEmy/s1600/DSC_3296.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_kz0bpY3o4XyPhkwHm0fCHFI8DvVtu7Ip5QBcbxlG8qnclOJeuKyjEvajnk3_vT15HMte2Qy47ISdlGZejCc-o1ggVtpP0Tx6LV3-nejirNuGF5mWme8EfBeshf9bOpJpdd0uVitmtEmy/s16000/DSC_3296.jpg" /></span></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-kEANFUPh8v3krh3Pa_MxgZhLCoyLEyme561wNhzeoSbqCo9PEerY4KbdstJFahD9MRgEmjhzyDgVtRGzZgA7FjbDsbrN2e2vxAckgPihd7xJKHBtBlofmeUQ_4fZv5fYIsHFc2BoQic_/s1600/DSC_3253.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-kEANFUPh8v3krh3Pa_MxgZhLCoyLEyme561wNhzeoSbqCo9PEerY4KbdstJFahD9MRgEmjhzyDgVtRGzZgA7FjbDsbrN2e2vxAckgPihd7xJKHBtBlofmeUQ_4fZv5fYIsHFc2BoQic_/s16000/DSC_3253.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ_uvztBcuhm8VaiuFIngLO-HcuJSxgLPDbpi_WJjvpeSS0pKhSMsbkDTAsGD_d9F2FrluSVINT_CH28OQanyMeF8lgwShe28SmF4EebV77EJzb9Khv6VCR1gk5Tx0BrlRpJsvstR5xr2Z/s1200/DSC_3261.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQ_uvztBcuhm8VaiuFIngLO-HcuJSxgLPDbpi_WJjvpeSS0pKhSMsbkDTAsGD_d9F2FrluSVINT_CH28OQanyMeF8lgwShe28SmF4EebV77EJzb9Khv6VCR1gk5Tx0BrlRpJsvstR5xr2Z/s16000/DSC_3261.jpg" /></span></a></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKPJCE6CObRMHluWLwRZnSAqLmQslMLJb5xvikXCFPQ_LCfcNzfhUyk_u4ikS1ayGFAfq0FDw94dpK4LfWQWnizRWin-QqnLy95yrfqMSWojVdNbvbhEg4SC0XDnjJ6JeAJq0kQ9-pMUZ6/s1200/DSC_3260.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKPJCE6CObRMHluWLwRZnSAqLmQslMLJb5xvikXCFPQ_LCfcNzfhUyk_u4ikS1ayGFAfq0FDw94dpK4LfWQWnizRWin-QqnLy95yrfqMSWojVdNbvbhEg4SC0XDnjJ6JeAJq0kQ9-pMUZ6/s16000/DSC_3260.jpg" /></span></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;"><br /></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Z Rothornu wycieczkę można kontynuować albo na południe, w stronę Jöchelspitze, albo na północ w stronę Gumpensattel, co też i my po krótkiej przerwie uczyniliśmy. O widokach i przygodach w drugiej części dnia przeczytacie jednak w kolejnej części...</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Do usłyszenia!</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><h4 style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">INFORMACJE PRAKTYCZNE</span></h4><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Bernhardseckhütte</span></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Bernhardseckhütte to jeden z mniejszych obiektów w Alpach Algawskich - samo schronisko oferuje 44 miejsc, w tym 12 na poddaszu na materacach, w tzw. <i>lagerze </i>oraz 32 w pokojach - dwóch pokojach 12-osobowych oraz dwóch 4-osobowych. Dodatkowo, w oficynie mieszczą się jeszcze trzy osobne pokoje - 4-osobowy oraz dwa 2-osobowe, klienci mogą zarezerwować nocleg także w drewnianych beczkach, z których w jednej mieszczą się cztery łóżka a w drugiej - dwa łóżka. W zależności od rodzaju pokoju nocleg ze śniadaniem kosztuje od 23 (lager) do 35/38 euro. Rezerwacji można dokonać także poprzez portal huetten-holiday.de - honorowane są zniżki Alpenverein!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://www.bernhardseck.at/" target="_blank">STRONA INTERNETOWA SCHRONISKA</a></span></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Dojazd do Elbigenalp</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">W centrum tej niewielkiej, ale jednak mającej supermarket, sklep turystyczny i kilka restauracji, miejscowości, mieści się sporej wielkości parking, zatem zmotoryzowani nie powinni mieć problemu by pozostawić samochód.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Ponadto, wszystkie miejscowości w Lechtal łączy linia autobusowa 110 (Reutte in Tirol - Warth). Jeśli mieszkacie w Reutte lub którejś z sąsiednich osad (należących do tzw. Naturparkregion Reutte), to przy trzech nocach na miejscu przysługuje Wam Aktiv Card Naturparkregion Reutte, umożliwiająca poruszanie się po okolicy transportem publicznym za darmo, w tym właśnie do najbardziej odległych miejscowości Lechtal, jak Elbigenalp, Bach czy Steeg. Autobusy są wygodne, nowe i wyposażone w bagażniki do przewozów rowerów.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><a href="https://www.vvt.at/page.cfm?vpath=fahrplan/linienverzeichnis-lp/linienfahrplan&stop_id=60102251&i=Reutte%2C%20Bahnhof" target="_blank">ROZKŁAD JAZDY</a></span></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://www.reutte.com/highlights/aktiv-card/" target="_blank"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">AKTIVCARD NATURPARKREGION REUTTE</span></a></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-44059097454558972632021-04-22T20:13:00.011+02:002021-09-17T23:15:49.007+02:00Rothorn<p style="text-align: left;"><span style="font-family: Quicksand;"><span style="font-size: large;"><span>Grupa: Hornbachkette<br /></span></span></span><span style="font-family: Quicksand;"><span style="font-size: large;"><span>Wysokość: 2393 m n.p.m.<br /></span></span></span><span style="font-family: Quicksand;"><span style="font-size: large;"><span>Subiektywna ocena panoramy z wierzchołka: ★★★★★</span></span></span></p><div><br /></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Lokalizacja</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">Rothorn wznosi się w południowo-zachodniej części Hornbachkette, tj. w najwyższej części Alp Algawskich, w południowej grani Hornbachspitze, między Strahlkopfem od którego rozdziela go przełęcz Gumpensattel (2277 m n.p.m.) a J</span><span style="font-family: Nunito; text-align: center;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">chelspitze, od którego rozdziela go przełęcz Rothornjoch (2158 m n.p.m.). Szczyt pełni rolę zwornika dla kilkukilometrowej grani, na której znajduje się schronisko Bernhardseckh</span><span style="font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">tte (1802 bądź 1812 m n.p.m), masywnie dominując ponad trzema dolinami: Modertal (od północy) i Bernhardstal (od południowego-zachodu), Hohenbachtal (od wschodu).</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs1dfNZpnfLcsi7zFsycSPo6LC4NOQGc403pLOz2Z5Q6fK5WOI3jDqGU5fzLSa3HMAEfGiKXSwCxjofORHnGM_es4liYoBpF-ljQNWfbrlEF381a0fyziLQDAWv-oS-2gUfADLT6FeXgXr/s765/capture-20210417-190906.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="487" data-original-width="765" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgs1dfNZpnfLcsi7zFsycSPo6LC4NOQGc403pLOz2Z5Q6fK5WOI3jDqGU5fzLSa3HMAEfGiKXSwCxjofORHnGM_es4liYoBpF-ljQNWfbrlEF381a0fyziLQDAWv-oS-2gUfADLT6FeXgXr/s16000/capture-20210417-190906.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito;">Położenie szczytu (oznaczonego czerwoną kropką) na mapie Alp Algawskich</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Nunito; font-size: x-small;">źródło: alpenvereinaktiv.com</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-family: Raleway;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlkxm43JAqZjPgfyLt-nMf5dTb7wM-Lz7jabBxHbxt7xoVmNUD0AsJTYfOgPY5CVMFunljMikusx5GFxxh2116eZwc4tYEcdAYq6VFeVHLV37RD_fqO-uofUwOffQtgVnZt1DrywI3ho9R/s770/capture-20210417-191530.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="491" data-original-width="770" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlkxm43JAqZjPgfyLt-nMf5dTb7wM-Lz7jabBxHbxt7xoVmNUD0AsJTYfOgPY5CVMFunljMikusx5GFxxh2116eZwc4tYEcdAYq6VFeVHLV37RD_fqO-uofUwOffQtgVnZt1DrywI3ho9R/s16000/capture-20210417-191530.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><div><span style="font-family: Nunito;">Położenie szczytu (oznaczonego czerwoną kropką) na mapie Hornbachkette</span></div><div><span style="font-family: Nunito;"><span style="font-size: small;">źródło: alpenvereinaktiv.com</span></span></div><div><span style="font-family: Raleway; font-size: x-small;"><br /></span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Etymologia nazwy</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Swoją nazwę zawdzięcza odsłoniętym na południowych zboczach skałom o ceglastej barwie, dobrze widocznym nawet z osad ludzkich w Lechtal. Najprawdopodobniej został opisany już za czasów Cesarza Maksymiliana I, który w opisie dotyczącym doliny Berchtoldstal (ob. Bernhaldstal) używa wobec niego (najprawdopodobniej) określenia Horn, tj. dosłownie Róg, co, jak wskazuje T. Steiner, jest zapewne wynikiem skojarzeń związanych z bryłą szczytu. Pod obecną nazwą (dokł. Rothe Spiz) po raz pierwszy pojawia się w opracowaniach austriackiego kartografa, Petera Anicha, w 1774 roku.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Dostępność</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Nieoznakowane ścieżki prowadzą na szczyt z trzech stron - z południa, północy i wschodu. Wszystkie są poprowadzone w stromo nachylonym, ale przeważnie trawiastym, terenie. Podejście od wschodu jest najtrudniejsze - mogą wystąpić drobne kłopoty orientacyjne, występuje również lekka ekspozycja.</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Rada: Dotarcie na Rothorn zajmie nam najmniej czasu, jeśli skorzystamy z kolejki gondolowej, która kursuje z okolic miasteczka Bach na halę Sonnalm, położoną na południowych zboczach J</span><span style="font-size: medium;"><span><span style="font-family: Nunito; text-align: center;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">chelspitze</span></span><span style="font-family: Nunito;">. Stamtąd do szczytu marsz powinien zająć od 1,5 do 2 godzin w zależności od tempa. Informacje na temat aktualnego cennika oraz rozkładu jazdy można znaleźć </span><a href="http://www.lechtaler-bergbahnen.at/de/startseite-sommer.html" style="font-family: Nunito;" target="_blank">TUTAJ</a><span style="font-family: Nunito;">. </span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Uśrednione czasy przejścia (do/z):</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">- Sonnenalm (górna stacja kolejki linowej) p. J</span><span><span style="font-family: Nunito; text-align: center;">ö</span><span style="font-family: Nunito;">chelspitze</span></span><span style="font-family: Nunito;"> 1:30/1:45</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Sonnenalm p. Lachenkopf 1:30/1:50</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Gr. Krottenkopf 2:30/2:20</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">- Kempten H</span><span style="font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">tte 2:15/2:40</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><span style="font-family: Nunito;">- Bernhardseckh</span><span style="font-family: Nunito; text-align: left;">ü</span><span style="font-family: Nunito;">tte 1:15/1:40</span></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">- Elbigenalp 2:30/3:30</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxP9MkY0bVeoKZ2pvmMUG-t9imo4uJKKBtIBH-KE-2I67mEVewTlaCsUyrA6awp2UTo4HIwgSnrr5Ef2PrOYBoPKaLYmI9x8GagWYCAs5jYWet3ft965_WWtUhmvGWcGT9YwoqU-ktid4/s1600/DSC_3257.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWxP9MkY0bVeoKZ2pvmMUG-t9imo4uJKKBtIBH-KE-2I67mEVewTlaCsUyrA6awp2UTo4HIwgSnrr5Ef2PrOYBoPKaLYmI9x8GagWYCAs5jYWet3ft965_WWtUhmvGWcGT9YwoqU-ktid4/s16000/DSC_3257.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b>Galeria zdjęć</b></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><b><br /></b></span></div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;"><div style="text-align: justify;">Wschodnia grań Rothornu ze szczytem na ostatnim planie; widok z Lechtalskiej Drogi Panoramicznej (Lechtaler Panoramaweg):</div></span><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNiMx2n9FedzqfiOQGdQNVdZhV1sX8Yjp6pjefVSR3moOI6mshLuDA3X-_e_qdcZAjev9NwDzkYu6xWCmSFP6qh8Qc_xFozXLzHN8a9cgBoDSWy7XS6WP3vDIYmZkqmTDd_0tfMHhdzntZ/s1600/DSC_3204.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNiMx2n9FedzqfiOQGdQNVdZhV1sX8Yjp6pjefVSR3moOI6mshLuDA3X-_e_qdcZAjev9NwDzkYu6xWCmSFP6qh8Qc_xFozXLzHN8a9cgBoDSWy7XS6WP3vDIYmZkqmTDd_0tfMHhdzntZ/s16000/DSC_3204.jpg" /></a></div><div><br /></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Rothorn od północy:</span></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLM6Nfc2s-tz8IvyiNVdASuGAUoZ4LT-hhESyaA52FkWEDqQsKDuNozNh9fD2F1yXAujS5jKvlXn5JkLcRwSeFz4n1oUHV8kXzfrTFV_Z8zDL3ln60IORODBoI9K2K29JrCuRgfv2n4EL0/s2000/DSC_3309.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1333" data-original-width="2000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgLM6Nfc2s-tz8IvyiNVdASuGAUoZ4LT-hhESyaA52FkWEDqQsKDuNozNh9fD2F1yXAujS5jKvlXn5JkLcRwSeFz4n1oUHV8kXzfrTFV_Z8zDL3ln60IORODBoI9K2K29JrCuRgfv2n4EL0/s16000/DSC_3309.jpg" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Rothorn i jego wschodnia grań wznoszące się ponad Bernhardstal; widok z północnego-wschodu:</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9rr7KCgMagjAnZ8xK4HPksz22sVXLXvvRlEq7XDDRwPL0AtFWALrkR9bpOmeT2rl9L9Kfh23kYKPbP65hnYOqQsj6raOIM3MIe1bbkCUORLJeavAg7J7K3hKY3DXZd8siHD8-KXlvNkGD/s1600/DSC_3683.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9rr7KCgMagjAnZ8xK4HPksz22sVXLXvvRlEq7XDDRwPL0AtFWALrkR9bpOmeT2rl9L9Kfh23kYKPbP65hnYOqQsj6raOIM3MIe1bbkCUORLJeavAg7J7K3hKY3DXZd8siHD8-KXlvNkGD/s16000/DSC_3683.jpg" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Południowa grań Hornbachspitze, w której znajduje się Rothorn (drugi od prawej); widok spod wierzchołka Mädelegabel na południowy-zachód:</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhta0taGipOJE7kPuNFhyphenhyphen54_uebxk50Yy_mox_5UkXadkrLs3ZMQS0dquwE9NxRufhyjWMosfctzTb4Ci8fqeSLZ6vp_MmcRiW6wB7x5OXGTdmjoMRoIOT1xaQcOK44nj5v_WwXbpTCDysD/s1600/DSC_5551.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhta0taGipOJE7kPuNFhyphenhyphen54_uebxk50Yy_mox_5UkXadkrLs3ZMQS0dquwE9NxRufhyjWMosfctzTb4Ci8fqeSLZ6vp_MmcRiW6wB7x5OXGTdmjoMRoIOT1xaQcOK44nj5v_WwXbpTCDysD/s16000/DSC_5551.jpg" /></a></div><div><span style="font-family: Barlow; font-size: medium;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Południowa grań Hornbachspitze z Rothornem (z prawej); widok ze szlaku na Muttekopf:</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgCZeVeLzCyguoygntHIhK-u_AtHNNgzP5zStZ3m7Vuk4P08eYkfBtEZL9LrqjPdHsrQKu12urZEY54FOwNCb83ts0xSe06dNveHOyk4XU-GPc8bXipA-eMxdeoJxXpJyb8NEi4Pf80mrW/s1600/DSC_0201.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1070" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgCZeVeLzCyguoygntHIhK-u_AtHNNgzP5zStZ3m7Vuk4P08eYkfBtEZL9LrqjPdHsrQKu12urZEY54FOwNCb83ts0xSe06dNveHOyk4XU-GPc8bXipA-eMxdeoJxXpJyb8NEi4Pf80mrW/s16000/DSC_0201.jpg" /></a></div><p><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Panorama ze szczytu na zachód:</span></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKgV-xWo7XtJWH3ZWOq54_rRhKkgPY9V-VPCyZkpS0RjN79ZLxjXsCHf5MJRghN9mmEP6N_qqZuoiHlHA5kKMPrgnSYvTECvti74K2q0oTHqCk-EV2FMbQlG4ZmOBKf6WR3XXDncBT-44R/s2000/DSC_3264-Pano-2-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1325" data-original-width="2000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKgV-xWo7XtJWH3ZWOq54_rRhKkgPY9V-VPCyZkpS0RjN79ZLxjXsCHf5MJRghN9mmEP6N_qqZuoiHlHA5kKMPrgnSYvTECvti74K2q0oTHqCk-EV2FMbQlG4ZmOBKf6WR3XXDncBT-44R/s16000/DSC_3264-Pano-2-3.jpg" /></a></div><div><br /></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Panorama ze szczytu na północny-wschód:</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG6hS6bBmXVHFiY8QfFT-2BjZEv4NvMGxX38MFFffHLMKGZpdkh0dJI9qv3KOWNUlGgCGi6f6bX_5kvvqrXW1_DR2lVCiO8QyyqpyCP3xJdRuEHcwdtgB-zJyzyVzZtM7gc5pJy9dkELTO/s2000/DSC_3272-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1231" data-original-width="2000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgG6hS6bBmXVHFiY8QfFT-2BjZEv4NvMGxX38MFFffHLMKGZpdkh0dJI9qv3KOWNUlGgCGi6f6bX_5kvvqrXW1_DR2lVCiO8QyyqpyCP3xJdRuEHcwdtgB-zJyzyVzZtM7gc5pJy9dkELTO/s16000/DSC_3272-Pano.jpg" /></a></div><div><br /></div><div><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Panorama ze szczytu na południe:</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyLmwydAgEUf7DfwXxKc3A540ahr9u12dMcNbOxcuk2sQ3GAeoplL4eA_ah_nePqhsjO51wJmNP_M9MwWUG-L6tflSP73GfXQHjI7Zvm6ZVnFWwPpzoe7PBmlEeF_BaltZY-hnnKAeks-h/s2000/DSC_3284-Pano-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="984" data-original-width="2000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyLmwydAgEUf7DfwXxKc3A540ahr9u12dMcNbOxcuk2sQ3GAeoplL4eA_ah_nePqhsjO51wJmNP_M9MwWUG-L6tflSP73GfXQHjI7Zvm6ZVnFWwPpzoe7PBmlEeF_BaltZY-hnnKAeks-h/s16000/DSC_3284-Pano-3.jpg" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: left;"><span style="font-family: Nunito; font-size: medium;">Rothorn odwiedziłem 17 lipca 2019 roku - relację z tej wizyty znajdziecie <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/04/graniami-alp-algawskich-cz-viii-rothorn.html" target="_blank">TUTAJ</a>.</span></div><div><br /></div></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-36355928159648123952021-03-21T14:16:00.001+01:002021-03-21T16:04:32.458+01:00Złota jesień na szlakach Gór Kamiennych cz. I - Dzikowiec i Lesista Wielka<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXr6DQOS9ZHZFaAAgM11t_dt6WD8xHQITovf5_cIJxzfeArMLGi8XJ0QUIqgN5mD2T0a_ehEJfHft5Ad5n-uk9T70GIh6MOcHrqb8OSy9Y2x28zzk7WFwFzlUBEcOcOAIIVzQB1CagfsvP/s1831/DSC_2116.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: justify;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1831" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXr6DQOS9ZHZFaAAgM11t_dt6WD8xHQITovf5_cIJxzfeArMLGi8XJ0QUIqgN5mD2T0a_ehEJfHft5Ad5n-uk9T70GIh6MOcHrqb8OSy9Y2x28zzk7WFwFzlUBEcOcOAIIVzQB1CagfsvP/s16000/DSC_2116.png" /></a></p><p style="text-align: justify;">Koniec października 2020. Złota polska jesień, niby typowa, ale jednak tak nie do końca, bo upływająca w cieniu trwającej siódmy miesiąc pandemii. Działo się wtedy dużo - w pracy, w telewizji, na ulicy i w mojej głowie, którą postanowiłem oczyścić z nadmiaru wrażeń, choć ledwie miesiąc wcześniej wróciłem z dwutygodniowego urlopu.</p><p style="text-align: justify;">Przyjemnie zapowiadający sie weekend zdecydowałem się wykorzystać na eksplorację rejonów w Górach Kamiennych - odwiedzonych przeze mnie w zasadzie tylko raz i to w mało sprzyjających widokowo, mglistych warunkach, choć trzeba zaznaczyć, że akurat spowite chmurami Góry Kamienne potrafią się prezentować nader klimatycznie.</p><p style="text-align: justify;">Wyjazd zaczął się jeszcze później niż pierwotnie zakładałem, bowiem ku mojemu zaskoczeniu pociąg, którym zamierzałem jechać, mimo szalejącej pandemii, okazał się być całkowicie wykupiony, łącznie z pierwszą klasą. Nie pozostawało mi nic innego jak zaczekać na kolejny, ostatni dzienny skład IC "Oleńka" łączący Warszawę ze stolicą Dolnego Śląska, którym na miejsce dotarłem po pierwszej w nocy.</p><p style="text-align: justify;">Po przyjeździe bez zbędnych ceregieli skierowałem się od razu do hostelu (Vratislavia, polecam na takie okazje, wielokrotnie przetestowany), gdzie wdałem się w skądinąd zabawny dialog z recepcjonistką (pozdrawiam, jeśli to czytasz!), która wypełniając dokumenty z lekkim żalem w głosie stwierdziła, że choć różni nas pięć lat, to wyglądam młodziej od niej. Trochę mnie to zaskoczyło, bo choć rzeczywiście zdarza mi się nawet wyciągać dowód w sklepie, to tym razem miałem na ustach i nosie maseczkę, na głowie czapkę, zatem poza oczyma ciężko było coś dostrzec i na tej podstawie oszacować wiek. A przynajmniej tak mi się wydawało 😂</p><p style="text-align: justify;">Wziąłem prysznic i zagrzebałem się w pościeli na całe pięć godzin. Nad ranem miałem czterdzieści minut do odjazdu pociągu i to musiało mi wystarczyć by ogarnąć kwestię porannej toalety, spakowania wszystkich uprzednio wypakowanych rzeczy i dojścia na dworzec. Na szczęście się udało - zdążyłem w dodatku zajść jeszcze do biedronki po colę, czekoladę oraz kabanosy, a następnie do mcdonalda po śniadanie. Tego dnia rano szczęście widocznie uśmiechało się do mnie, bo w obu tych miejscach wszystko poszło sprawnie i zamiast jechać "Kamieńczykiem" udało się złapać wcześniejszą "Szklarkę".</p><p style="text-align: justify;">Na miejscu, tj. w Boguszowie-Gorcach znalazłem się o 9:30.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUGPIdpodlma-wM1Ml3RGZWQ_qK7Cdq9eQMCMZ-VjF4X-9RFsraxVB2lPZP3uHAknNMYoybMXOur1wNaxUMfCmL6NMniEDAzPIsGaP8t9rWzuDmPNUE23rA3a0qYkeemoXN99M9sFsjmcW/s1800/DSC_2033.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhUGPIdpodlma-wM1Ml3RGZWQ_qK7Cdq9eQMCMZ-VjF4X-9RFsraxVB2lPZP3uHAknNMYoybMXOur1wNaxUMfCmL6NMniEDAzPIsGaP8t9rWzuDmPNUE23rA3a0qYkeemoXN99M9sFsjmcW/s16000/DSC_2033.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Dworzec w Boguszowie-Gorcach</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Pora była, jak na ostatni dzień przed zmianą czasu, dosyć późna, niemniej oprócz mnie na ulicy nie było nikogo. Odszukałem niebieskie znaki i drogą asfaltową pomaszerowałem w stronę częściowo przykrytego masywu Dzikowca, który tego dnia miał pełnić rolę przystawki.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiWSe9vTidylIW1oVGBhITy7DPLtIpQkq4-5qn41ZevzjA3dyyPRtuDx__Lh63wrRj2K7oDKVi__DN_7Wb4c2mqKw6rNlvYTyU4o8Id9462baqQS9p0fHsQZVKtOYpycHIwKnkF1hKFPjk/s1800/DSC_2035.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiWSe9vTidylIW1oVGBhITy7DPLtIpQkq4-5qn41ZevzjA3dyyPRtuDx__Lh63wrRj2K7oDKVi__DN_7Wb4c2mqKw6rNlvYTyU4o8Id9462baqQS9p0fHsQZVKtOYpycHIwKnkF1hKFPjk/s16000/DSC_2035.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCj0SpVELxOi8iWhJz_4qmbJGdKUh6fNfUqMZL5gdxrd-WopD2_LQvD-Itz7OnToPf2KUOMV-Tyq01VgjpUt7PyCDBXrarx-vkdNMJKG9Baz-f_PSxMPqoUBGAzm0w_DMuBDgvlcnXjfEk/s1800/DSC_2036.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCj0SpVELxOi8iWhJz_4qmbJGdKUh6fNfUqMZL5gdxrd-WopD2_LQvD-Itz7OnToPf2KUOMV-Tyq01VgjpUt7PyCDBXrarx-vkdNMJKG9Baz-f_PSxMPqoUBGAzm0w_DMuBDgvlcnXjfEk/s16000/DSC_2036.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Masyw Dzikowca wciąż jeszcze przykryty warstwą chmur</span></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Spod stacji ku górom wyprowadzał mnie szlak zielony, ja jednak miałem w głowie drobną modyfikację, dlatego zamiast kontynuować spacer w stronę Małego Dzikowca, postanowiłem odbić i pomaszerować fragmentem szlaku rowerowego poprowadzonego po północno-wschodnich zboczach masywu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXXT_sCcy7JlOpgz1f87flfxnhyphenhyphenG71mye3mqPbds0Toeli2PlhVebgcQ0zgG1uEJCBHkJ0LpaCjzp-IPJohEMP18sq0e4HW6oLz2TCLpgatEDzlYl5B-EEFt5fCP0jbfvfJCiLaNg2NKe7/s1800/DSC_2042.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXXT_sCcy7JlOpgz1f87flfxnhyphenhyphenG71mye3mqPbds0Toeli2PlhVebgcQ0zgG1uEJCBHkJ0LpaCjzp-IPJohEMP18sq0e4HW6oLz2TCLpgatEDzlYl5B-EEFt5fCP0jbfvfJCiLaNg2NKe7/s16000/DSC_2042.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Opuszczam szlak podążający w stronę Małego Dzikowca...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO5gZ7ggBtgDwaFh0wwZAR9-GYotcsnR8LJGGkPaR92QkDfA6ENg1VjTmSMG0ahuxkeLQF2bTC9tuTxiXwYPs-3DcQoy6wYD_jXbCJoIEtX467JI2NWeJoHpCzyyjEhOs9xgNglfzqnCQ9/s1800/DSC_2041.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO5gZ7ggBtgDwaFh0wwZAR9-GYotcsnR8LJGGkPaR92QkDfA6ENg1VjTmSMG0ahuxkeLQF2bTC9tuTxiXwYPs-3DcQoy6wYD_jXbCJoIEtX467JI2NWeJoHpCzyyjEhOs9xgNglfzqnCQ9/s16000/DSC_2041.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">...wkraczając na szlak rowerowy</span></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Spacerowym tempem dotarłem do innego szlaku poprowadzonego na północnych zboczach masywu - niebieskiego. To właśnie nim zamierzałem wejść na szczyt, a wybór wynikał głównie z tego, że z powodu stosunkowo długiej trasy, chciałem maksymalnie ograniczać długość wycieczki, tak żeby zdążyć bezpiecznie na zachód słońca dotrzeć w wyznaczone miejsce.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Niebieski szybko mnie jednak zaskoczył, nie spodziewałem się bowiem, że wątła ścieżyna poprowadzona w poprzek osuwającego się zbocza, to szlak 😂 </div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPZWfOIhbH26avaekFsg__KYXk8rNwfFk0y6CWHRz8XuIvSZPOO-Mt2JiwAUc7Eg0rqdvtP7V6UpOiVNC_uS-sMUnWgUEr_SMwyGXRl2c1XyCcFpU96NRPeGAG-MPtJhrsGxGQOMSJp03C/s1800/DSC_2045.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPZWfOIhbH26avaekFsg__KYXk8rNwfFk0y6CWHRz8XuIvSZPOO-Mt2JiwAUc7Eg0rqdvtP7V6UpOiVNC_uS-sMUnWgUEr_SMwyGXRl2c1XyCcFpU96NRPeGAG-MPtJhrsGxGQOMSJp03C/s16000/DSC_2045.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Tędy wiedzie szlak niebieski</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Jak to w Sudetach Środkowych często bywa, podejścia są konkretne, ale stosunkowo krótkie. Te składało się w zasadzie z dwóch części rozdzielonych szeroką drogą stokową, z której przed kontynuacją marszu można było spojrzeć na pogranicze Boguszowa-Gorców i Wałbrzycha.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxRXpmJwAmpTY-q3rb7qBwMPUxpcRJjxt3ckZ5bWzjcZA59dIuHtXCiBvt872Dla56tiYYIsbyNDrLghzkOkLGhlAyCLJRK_NixX2d2HPKMa8tmsXRDLhktCbJE59H6pLO9XQw566lrntG/s1800/DSC_2047.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxRXpmJwAmpTY-q3rb7qBwMPUxpcRJjxt3ckZ5bWzjcZA59dIuHtXCiBvt872Dla56tiYYIsbyNDrLghzkOkLGhlAyCLJRK_NixX2d2HPKMa8tmsXRDLhktCbJE59H6pLO9XQw566lrntG/s16000/DSC_2047.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pierwsze widoki na północ</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Wraz z osiągnięciem grzbietu ponownie dojrzałem zielone paski, które kilkadziesiąt minut wcześniej opuściłem. Od miejsca połączenia się szlaków do wieży widokowej pozostawał jednak jeszcze całkiem spory kawałek - w tym krótkie podejście na właściwy szczyt Dzikowca Wielkiego - dlatego nie zatrzymywałem się, zawzięcie dreptając dalej leśnym traktem do góry.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwHzr01FbMR8gAVjLdk7-Csdnt8iVW6U5xAffKDzLe0ueLauJ1EP3kJ60qvXdUbxm0XE7sxlMjRKBAdSBOqtAODrSKdzusc816HARPDVPXJqQsbVkgF27su8UdWr2aCbwznU3oBDKBL_c5/s1800/DSC_2049.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwHzr01FbMR8gAVjLdk7-Csdnt8iVW6U5xAffKDzLe0ueLauJ1EP3kJ60qvXdUbxm0XE7sxlMjRKBAdSBOqtAODrSKdzusc816HARPDVPXJqQsbVkgF27su8UdWr2aCbwznU3oBDKBL_c5/s16000/DSC_2049.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Droga na szczyt Dzikowca</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Przyznam, że byłem trochę rozczarowany brakiem jakichkolwiek widoków, gdyż w momencie gdy przechodziłem w pobliżu wierzchołka pojawiło się trochę fajnych słonecznych laserów, które w zestawieniu z lekką mgiełką mogłyby fajnie zagrać. No, ale tak się niestety nie stało.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGhnnCg4rr0kExT5k5S6Sq26ybaiO-67sEjhfxf744lveGetR2swPEdPC7iF3S_uMVOwJEBBGCtGhoZ24aexrFn0O303jl6bZfhJ0ij-pC-YvV43sdKahJ9AFvLQdijjyEHtyQ5k4dvQu2/s2016/DSC_2051.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="2016" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGhnnCg4rr0kExT5k5S6Sq26ybaiO-67sEjhfxf744lveGetR2swPEdPC7iF3S_uMVOwJEBBGCtGhoZ24aexrFn0O303jl6bZfhJ0ij-pC-YvV43sdKahJ9AFvLQdijjyEHtyQ5k4dvQu2/s16000/DSC_2051.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Sąsiedztwo głównego wierzchołka...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Lekko zawiedziony przemknąłem przez resztki polany pokrywającej szczyt Dzikowca i zacząłem schodzić. Aby dojść do wieży należało zejść do niewielkiego siodła i po jego przekroczeniu wdrapać się jeszcze na bezleśny, południowo-wschodni wierzchołek. Wysoka, drewniana budowla widoczna była z daleka i wydawała się wręcz czekać na mnie.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_aOh78PwjeAmpOdolTWrz7T21-xOVu_-rHiCvl43g9wjaiHrF7gXuwKpWs5e9_C4ix3aZKUy2mJQdl5DF2TZuBkbdYQxXj8oLWCFDR1-Hl_pG4HxNqDEBdNHST89UGpg6U9hw5qFU_k60/s1800/DSC_2054.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_aOh78PwjeAmpOdolTWrz7T21-xOVu_-rHiCvl43g9wjaiHrF7gXuwKpWs5e9_C4ix3aZKUy2mJQdl5DF2TZuBkbdYQxXj8oLWCFDR1-Hl_pG4HxNqDEBdNHST89UGpg6U9hw5qFU_k60/s16000/DSC_2054.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wieża stoi w odległości mniej więcej 600 metrów od głównego wierzchołka</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Na górze spędziłem w samotności z jakieś 15 minut, niemniej jednak w ciągu kwadransa widoki nie zdołały przysporzyć mnie o zawrót głowy. Fartem trzeba było określić chwilowe przejaśnienia, dzięki którym udało się złapać trochę jesiennych kolorów.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-bojlJ7CZjnKC6XdZIdLOvJNYzIRR2kQEf9wNWIa6Lt8XEVcIl4qAWC44zMW_jwuyMmIcuzEmjZfDoLYL59ivjfqWrkyXT8Gnn1s2q_n-etj4n7lbOc7gGwznUFVVpV5KdHE1aRZN_Cn9/s1842/DSC_2059-Pano.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1842" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-bojlJ7CZjnKC6XdZIdLOvJNYzIRR2kQEf9wNWIa6Lt8XEVcIl4qAWC44zMW_jwuyMmIcuzEmjZfDoLYL59ivjfqWrkyXT8Gnn1s2q_n-etj4n7lbOc7gGwznUFVVpV5KdHE1aRZN_Cn9/s16000/DSC_2059-Pano.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiTxI0uZXHNB1G64eBi3aLHQdCO9h5kDKazaylGyytU7H7ZtWcLpEw9l7eVcrp6StNcfilr3mCSk6E1VKtWkKP9cG8rCBlyEpVdGUt2eMsFuTxLQZOSCUR54-h5cETevRzrOPqGjnyp5nM/s1551/DSC_2069.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1551" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiiTxI0uZXHNB1G64eBi3aLHQdCO9h5kDKazaylGyytU7H7ZtWcLpEw9l7eVcrp6StNcfilr3mCSk6E1VKtWkKP9cG8rCBlyEpVdGUt2eMsFuTxLQZOSCUR54-h5cETevRzrOPqGjnyp5nM/s16000/DSC_2069.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlORVBGuEE_VF4Cgs8dpWkJJITMHghFGtpP01uJ6eCFBQt6OJNVJnpOgPKfVlA0QxW4Dqga9YW09rLwYUF_mxk4uTjLm_nGm1M1gMA79EXbmLg5i8v4khLyzsPvqNiplBFhHy5mdyRPNbn/s1800/DSC_2073.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlORVBGuEE_VF4Cgs8dpWkJJITMHghFGtpP01uJ6eCFBQt6OJNVJnpOgPKfVlA0QxW4Dqga9YW09rLwYUF_mxk4uTjLm_nGm1M1gMA79EXbmLg5i8v4khLyzsPvqNiplBFhHy5mdyRPNbn/s16000/DSC_2073.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wschodnia część miasteczka z którego startowałem - tzw. Kuźnice Świdnickie</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Podczas zejścia zgubiła mnie przesadna pewność siebie - ruszyłem szerokim leśnym traktem na południowy-wschód i przez myśl mi nawet nie przeszło, że robię źle. Przystanąłem dopiero, gdy kamienista droga zaczęła zakręcać w niewłaściwym kierunku, a najbliższym mi szczytem w zasięgu wzroku zaczął być ewidentnie Stożek. Coś było nie tak, dlatego sięgnąłem po mapę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nie zdążyłem jednak się na niej zlokalizować, bo moją uwagę przykuł narastający hałas. Nie szmer, nie szelest a niemalże łomot. W pierwszej chwili pomyślałem, że to terenowy samochód wtacza się pod górę, ale chwilę później moje wątpliwości rozwiało stado dzików, które wytoczyło się z gęstwiny i przebiegło jakieś 20 metrów ode mnie 😅 W życiu nie spodziewałem się, że narobią takiego hałasu; pamiętałem z innego spotkania w Beskidzie Wyspowym, że nie są to najzgrabniej poruszające się istoty, ale tego rwetesu długo nie zapomnę 😏</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdFmY4KvT-5UQLBNM4vHM7FXGl8TtiDNgliqKuYQHGOBDUo-JEzsGV4JNUFFmJbKjtA_OPMnFyAkleFYqQya5PGxNzTR5Bmn8zyhEB2EJweFytsx6uI55ZOOu1p4UiGYpQZ_jGqrxgwt62/s1800/DSC_2074.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdFmY4KvT-5UQLBNM4vHM7FXGl8TtiDNgliqKuYQHGOBDUo-JEzsGV4JNUFFmJbKjtA_OPMnFyAkleFYqQya5PGxNzTR5Bmn8zyhEB2EJweFytsx6uI55ZOOu1p4UiGYpQZ_jGqrxgwt62/s16000/DSC_2074.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Coś ten Stożek za blisko...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Po tym jak hałas ucichł, z bólem musiałem uznać, że faktycznie powinienem zawrócić. Zmarnowałem w ten sposób trochę czasu, ale jakby nie było, trochę atrakcji dzięki tej pomyłce miałem 😉</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Cofnąć się musiałem aż do siodła rozdzielającego główny wierzchołek Dzikowca od tego na którym znajduje się wieża - w jego okolicach (no, trochę powyżej obniżenia) znajduje się odbicie szlaku w stronę Sokółki, którego wcześniej w ogóle nie zauważyłem, spiesząc się na wieżę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podążając już po właściwej drodze gwałtownie wytraciłem trochę wysokości i znalazłem się na przełęczy pod Sokółką, gdzie mogłem wybrać wejście na szczyt lub jego trawers. Wybrałem przejście przez wierzchołek, odnosząc wrażenie, że pogoda się znów poprawia i jak się okazało, to była doskonała decyzja!</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3krPQqNty0RGfmmk6pWbsrHyMoUtkxIYuuLN-7wpBU1El6fMpNyPdXxEofAu0abVDbdUjm6r6A5ePN9lKra81bfU1QTgVlLK2cL6vEaHMueZQdkfWdR995Eyh6Q5pJ_bawIkfpGXoN2ln/s1800/DSC_2075.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3krPQqNty0RGfmmk6pWbsrHyMoUtkxIYuuLN-7wpBU1El6fMpNyPdXxEofAu0abVDbdUjm6r6A5ePN9lKra81bfU1QTgVlLK2cL6vEaHMueZQdkfWdR995Eyh6Q5pJ_bawIkfpGXoN2ln/s16000/DSC_2075.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Powrót na właściwe tory. W oddali Sokółka</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Zanim jednak widoki krótko muszę wspomnieć o samym podejściu - daje, a jakże, popalić! Stromo, ślisko (uważałbym w lecie również na żmije, które mogą się czaić w gęstych trawach), do tego łatwo rozpoznawalny, niewygodny korzeń, na który trzeba się wspiąć a najłatwiej to uczynić pomagając sobie kijkami 😁 Dużo, dużo zabawy.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirbQ1RHy2U1Nh8-s0wZQPdkp5Gp3ziqxIb_ynYZ3-m534-6pt-QxS3wQLOM7t9l-1UG9SFkY77h9XIClQIw5YE_-BubB6Zcym-D01xWz3XIULWwBfvEpz7jVrlC8hTAxszLUUzd0-UfmYb/s1800/DSC_2077.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirbQ1RHy2U1Nh8-s0wZQPdkp5Gp3ziqxIb_ynYZ3-m534-6pt-QxS3wQLOM7t9l-1UG9SFkY77h9XIClQIw5YE_-BubB6Zcym-D01xWz3XIULWwBfvEpz7jVrlC8hTAxszLUUzd0-UfmYb/s16000/DSC_2077.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNp6iy5U2NKCwL6aXTx6y4gWCgcXSLld-p2QGkhOkA2uEoCqGwaWxZhGSZZTLc7WdnguSlGB033ELBBBIWTYWo8pF8wHT8GWFe2-COfhAyVDAnlHDO2LmbZ11J0EVeRLbFUs4c75PgGoJV/s1800/DSC_2078.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNp6iy5U2NKCwL6aXTx6y4gWCgcXSLld-p2QGkhOkA2uEoCqGwaWxZhGSZZTLc7WdnguSlGB033ELBBBIWTYWo8pF8wHT8GWFe2-COfhAyVDAnlHDO2LmbZ11J0EVeRLbFUs4c75PgGoJV/s16000/DSC_2078.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Za mną Dzikowiec i jego południowe zbocza</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Sam widok z wierzchołka jest bez wątpienia dużo ciekawszy niż ten z wieży na Dzikowcu - ciekawa jest zwłaszcza wystawa na zachód i widok aż po Sudety Zachodnie. Do tego wspomniane wcześniej wysokie trawy i niskie drzewa - miło się na całość tej układanki patrzy.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6e4tPszN4iCP5cDjonz4myjF8hHnPaW7NwZ33MT3M2EBEApJod_fy-Vv-2cKWjR0cPzOe5170adpdlZIj4cqh2-cMaOVnt4mQZ2z4pL7rxOfaW8bDVZLYpSecWbzrXSSOCCkWaaUoGU7w/s1800/DSC_2083.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6e4tPszN4iCP5cDjonz4myjF8hHnPaW7NwZ33MT3M2EBEApJod_fy-Vv-2cKWjR0cPzOe5170adpdlZIj4cqh2-cMaOVnt4mQZ2z4pL7rxOfaW8bDVZLYpSecWbzrXSSOCCkWaaUoGU7w/s16000/DSC_2083.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Panorama ze szczytu mi się bardzo podobała. Zobaczymy stąd spory fragment Rudaw Janowickich i zachodnią część Gór Wałbrzyskich z Trójgarbem</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Z Sokółki sturlałem się w stronę przełęczy Polanka równie stromym zboczem jak tym, którym wcześniej podchodziłem, niemniej jednak przynajmniej ten odcinek poprowadzony był lasem, a nie po odkrytym terenie, srogo porośniętym wysokimi trawami, wśród których czaiły się resztki błota.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-nbgpDfFi03ctk5oQ7hvciUMu-DVVHRnBnL1Y6gzxe3bpHAy5y789DWidHC3ZIkqv1xErJhbld-W11SdcVXNpnCxihyNDEd7onxMCojn1v3VnB6xJMYOyqPx80PWRpay8Z13Q5novNNVv/s1200/DSC_2084-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="826" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-nbgpDfFi03ctk5oQ7hvciUMu-DVVHRnBnL1Y6gzxe3bpHAy5y789DWidHC3ZIkqv1xErJhbld-W11SdcVXNpnCxihyNDEd7onxMCojn1v3VnB6xJMYOyqPx80PWRpay8Z13Q5novNNVv/s16000/DSC_2084-Pano.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ponad ścieżką na ostatnim planie wznosi się rozłożysty Skalnik</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Przełęcz Polanka okazała się być dość szerokim, rozjeżdżonym przez ciężkie pojazdy, siodłem, dlatego czym prędzej stamtąd czmychnąłem, rozpoczynając następny, mozolny ze względu na stan podłoża, etap wędrówki, jakim było podejście w masyw Wysokiej i Stachonia. W kolejnym, tym razem bezimiennym, siodle rozdzielającym oba te bliźniacze (808 m n.p.m.) szczyty wyszedłem na zarastającą grzbietową drogę, która doprowadziła mnie do kilku punktów widokowych.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2akqLBoMtTWOZsVrpHBPwvAaGFCQvQ1gqZi447MrtWaMnGdELuVPNSU6xO3Ml_eA1OcIHjLl6-oZ0_oLYcbX2xxoCB9HTJ-rrQv9bwBOanO0-i5hBPSKNnf0dZzyem5TcDEM86SCzs4g-/s1800/DSC_2091.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2akqLBoMtTWOZsVrpHBPwvAaGFCQvQ1gqZi447MrtWaMnGdELuVPNSU6xO3Ml_eA1OcIHjLl6-oZ0_oLYcbX2xxoCB9HTJ-rrQv9bwBOanO0-i5hBPSKNnf0dZzyem5TcDEM86SCzs4g-/s16000/DSC_2091.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Grzbiet między Wysoką a Stachoniem</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIirCbqbbgAciU_53c9UmuOjLChCjfWEM2tDukmMspRndOl2olTgRioS5aBJ1mIKaVmYqHbGXusIZZyZ2Cy9Xevvf_2-GhU76EZiQVrVCiLhNEGVH4YcKOg4lvCpf93PGzy_S61bnG2gTb/s1800/DSC_2093.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIirCbqbbgAciU_53c9UmuOjLChCjfWEM2tDukmMspRndOl2olTgRioS5aBJ1mIKaVmYqHbGXusIZZyZ2Cy9Xevvf_2-GhU76EZiQVrVCiLhNEGVH4YcKOg4lvCpf93PGzy_S61bnG2gTb/s16000/DSC_2093.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Dojrzymy stąd także Borową</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Sam płaski i rozorany (podobnie jak Przełęcz Polanka) wierzchołek Stachonia może nie prezentował się zbyt atrakcyjnie i nie zachęcał do długiej pauzy, ale za to oferował widok aż po samą Śnieżkę, co mimo wszystko nie było w okolicy takie powszechne. A już zwłaszcza możliwość złapania tej Śnieżki nie przysłoniętej żadną gałęzią wyróżnia szczyt na plus (choć tu trzeba sobie było trochę pomóc teleobiektywem 😉).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjyAnx2qhH5ixfbv5AjQ2vqjgMLKhiul-gogmawCgD0WyT-BpeykxHdlV_g_Q8ooIye_68SRUHiY0JLj5h8DSy6VOh4hOKco8aYytZi0515OYHdv1ZMLy9jcVDIzyEVdYFkGMbw8r3UK51/s1200/DSC_2098.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjjyAnx2qhH5ixfbv5AjQ2vqjgMLKhiul-gogmawCgD0WyT-BpeykxHdlV_g_Q8ooIye_68SRUHiY0JLj5h8DSy6VOh4hOKco8aYytZi0515OYHdv1ZMLy9jcVDIzyEVdYFkGMbw8r3UK51/s16000/DSC_2098.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Nad Karkonoszami zebrało się trochę chmur, ale Śnieżkę widać</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisrcidl_Ezv2DK-moyYLkp2AasJkLoUF9UGxh047Y2JvxRMfIhVzE3abgH1kyOo9nqd0Q8tTAjjp4ALPRRsjDb2u9txa318z89fGeZDYYBFGcXRzkQFWHCpXD1Vgocg3UqzweMYhdimHph/s1953/DSC_2102.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1953" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisrcidl_Ezv2DK-moyYLkp2AasJkLoUF9UGxh047Y2JvxRMfIhVzE3abgH1kyOo9nqd0Q8tTAjjp4ALPRRsjDb2u9txa318z89fGeZDYYBFGcXRzkQFWHCpXD1Vgocg3UqzweMYhdimHph/s16000/DSC_2102.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxbwl-ACgkPOdBXJ0l2tPcCVMwYk3tQOR_BFDT70iFWSVK5cD-t4iTWjYOJyjpWDHR5Ea2CytiEllGSqhhYL_alMYAVuMkLSuPVgCu2PeTqzIdj6q8MuJFlvTi9cNWKW38_uZ4LsTS4pM0/s1800/DSC_2104.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxbwl-ACgkPOdBXJ0l2tPcCVMwYk3tQOR_BFDT70iFWSVK5cD-t4iTWjYOJyjpWDHR5Ea2CytiEllGSqhhYL_alMYAVuMkLSuPVgCu2PeTqzIdj6q8MuJFlvTi9cNWKW38_uZ4LsTS4pM0/s16000/DSC_2104.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Mimo października w Górach Olbrzymich śnieg</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Pod Lesistą Wielką jak się okazało, po raz kolejny tego dnia przypadkowo opuściłem właściwą ścieżkę - w wariancie którym wszedłem na szczyt nie było chyba jednak nic dziwnego, bo spotkałem tam cztery osoby. Przy tabliczce potwierdzającej zdobycie wierzchołka spotkałem kolejnych turystów - trzyosobową rodzinę - i to by było na tyle jeśli chodzi o masyw Dzikowca i Lesistej tamtego dnia.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr-0A5n-lGztAHSPjE28xEKTUdLqJpOM7ngsnY0Oxtf1hMhdFIHGkTBW6DZb7HWjV7lLZcOPMq7EW5_V5SRSFuLeGGq7ZkZ4CGRJj-iLmVdOeT-42TgyZENkZ9qkjeU2lpggpty0GuSaR_/s1800/DSC_2105.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgr-0A5n-lGztAHSPjE28xEKTUdLqJpOM7ngsnY0Oxtf1hMhdFIHGkTBW6DZb7HWjV7lLZcOPMq7EW5_V5SRSFuLeGGq7ZkZ4CGRJj-iLmVdOeT-42TgyZENkZ9qkjeU2lpggpty0GuSaR_/s16000/DSC_2105.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wierzchołek Lesistej Wielkiej</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Sam szczyt trochę mnie rozczarował - chciałoby się powiedzieć: ani to Lesista ani Wielka. Od północy dosyć gęsty las, od południa rzadki młodnik, nadto szeroki kamienny trakt przecinający płaski wierzchołek, dwie dochodzące ścieżki, wiata i tablica informacyjna. Myślałem, że szczyt będzie dobrą okazją do odpoczynku, ale koniec końców po zrobieniu dwóch-trzech zdjęć ruszyłem dalej, uznając, że zaoszczędzony czas przeznaczę na coś innego.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDLdSBRqe1h15MtVvqsWjnSOsPUoAeo-S8XdgOttQko1baQFZfWNMzV_D9o05ynd45_augRqS8o08mqcv1sGiAeB0lmq7CN1UmpvJYIU98QfjadslJ3N1iG9BkvVRVTO9_huatmICKdaRL/s1800/DSC_2107.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDLdSBRqe1h15MtVvqsWjnSOsPUoAeo-S8XdgOttQko1baQFZfWNMzV_D9o05ynd45_augRqS8o08mqcv1sGiAeB0lmq7CN1UmpvJYIU98QfjadslJ3N1iG9BkvVRVTO9_huatmICKdaRL/s16000/DSC_2107.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na zejście wybrałem żółty szlak, który na przeglądanych przeze mnie zdjęciach prezentował się bardzo interesująco. Rzeczywiście już po kilku minutach marszu natrafiłem na bezleśny fragment, z którego doskonale prezentowała się najwyższa część Gór Kamiennych, tj. pasmo Waligóry.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjybz-HMdx4ZFUI53N_uCXXtmH839WCwJ479VusnPrNrvQgnB-sMQjJeSaO8t5GEVeZSLgScFAX7DgPKky5oZbUqA2JUnueHKT-0loXIq63YO9nOoQhqT5i-t_TrtsW8402cQbURaCg3uJG/s1800/DSC_2109.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjybz-HMdx4ZFUI53N_uCXXtmH839WCwJ479VusnPrNrvQgnB-sMQjJeSaO8t5GEVeZSLgScFAX7DgPKky5oZbUqA2JUnueHKT-0loXIq63YO9nOoQhqT5i-t_TrtsW8402cQbURaCg3uJG/s16000/DSC_2109.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheAbPZ75Olx-_P8LMWsB-K2KcOITaZd8WFx0NTc0LbOqYqRy5MWmWl2cDmLt4s1mOKQeTsNOanWGj4wws8vZxvumd4UyFQ0FvBFRDrvNRm10JV0DUjxdcRv5P685D7pglz_BI1MGO8RZ_Z/s1800/DSC_2114.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheAbPZ75Olx-_P8LMWsB-K2KcOITaZd8WFx0NTc0LbOqYqRy5MWmWl2cDmLt4s1mOKQeTsNOanWGj4wws8vZxvumd4UyFQ0FvBFRDrvNRm10JV0DUjxdcRv5P685D7pglz_BI1MGO8RZ_Z/s16000/DSC_2114.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Z żółtego szlaku roztacza się atrakcyjna panorama Gór Suchych</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Samo zejście okazało się być sporym wyzwaniem; szlak bowiem nie dość, że wiódł po bardzo ostro nachylonym zboczu, to w wielu miejscach był wyślizgany. Na domiar złego poprzewracane drzewa nie raz i nie dwa wymagały szukania sobie alternatywnej drogi i zachowania wzmożonej uwagi przy powrotach do żółtego znaczka. Długo mi się udawało, ale niestety przy zejściu na drogę stokową zmyliły mnie ślady prowadzące na wprost i tak o, trzeci raz tego dnia musiałem się wracać 😁</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXr6DQOS9ZHZFaAAgM11t_dt6WD8xHQITovf5_cIJxzfeArMLGi8XJ0QUIqgN5mD2T0a_ehEJfHft5Ad5n-uk9T70GIh6MOcHrqb8OSy9Y2x28zzk7WFwFzlUBEcOcOAIIVzQB1CagfsvP/s1831/DSC_2116.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1831" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXr6DQOS9ZHZFaAAgM11t_dt6WD8xHQITovf5_cIJxzfeArMLGi8XJ0QUIqgN5mD2T0a_ehEJfHft5Ad5n-uk9T70GIh6MOcHrqb8OSy9Y2x28zzk7WFwFzlUBEcOcOAIIVzQB1CagfsvP/s16000/DSC_2116.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Stożek robi wrażenie</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Poprawnym wyborem było podążanie drogą stokową, która okazała się niebawem przechodzić ponad potokiem, do którego ktoś, być może jeszcze Niemcy, stworzył dogodne zejście, obudowane bardzo porządnym kamieniem. Nieco niżej wody potoku tworzyły niewielkie, bardzo malownicze, leśne jeziorko, prawdopodobnie osuwiskowe.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6cCZ496yYMYJ-jCqonAJOtwjev-GxQRCCB-Ek7SXXl1Ihyy4BX_FnJyK0ebAZ_Lf41IyEaZgMKKeQFrojA8nvgGAicmL419pMCjL13vUVrmj4u81bV8EiyO9NdDbTD6cVy9MS-CBSJDbm/s1800/DSC_2119.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg6cCZ496yYMYJ-jCqonAJOtwjev-GxQRCCB-Ek7SXXl1Ihyy4BX_FnJyK0ebAZ_Lf41IyEaZgMKKeQFrojA8nvgGAicmL419pMCjL13vUVrmj4u81bV8EiyO9NdDbTD6cVy9MS-CBSJDbm/s16000/DSC_2119.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wokół mnie było coraz piękniej, nim jednak zdążyłem w pełni zachwycać się kolorami jesieni, czekała mnie jeszcze przeprawa przez błotniste skrzyżowanie w środku lasu, na którym szlak skręcał w prawo. Mina mi trochę zrzedła, bo umorusałem się w nim prawie po kolana (pryskało cholerstwo), ale cóż było zrobić? Taki urok gór potrafiących w jednej chwili zamieniać zachwyt w złość i odwrotnie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheIkX5XKslN66Fz_rYUort_QJxCSFHoiuQ46ckW8akGgDDo7RIsWqnPoRSxmMPG-aC5pNZOw0oAmfxcWM0o7eq9fTCYbNWi4KCIzEy83l-URVjR63qCGnOAu-YbPbS9BZt3QZW_2wI5Mt2/s1800/DSC_2120.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEheIkX5XKslN66Fz_rYUort_QJxCSFHoiuQ46ckW8akGgDDo7RIsWqnPoRSxmMPG-aC5pNZOw0oAmfxcWM0o7eq9fTCYbNWi4KCIzEy83l-URVjR63qCGnOAu-YbPbS9BZt3QZW_2wI5Mt2/s16000/DSC_2120.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQBV68CXHUR-bMhkPCU7Unt45SwBtJ-zROHCvmUgSj5F9bDs4oUCRRiCC_GVs8NE70tu5pVXjAkgCkVbwgCW2E0AOiV3pOD4r4UPizznnIUlC6eLaFAxIBI3hZ0FZ8zfxBNpsHtvBMHpq/s1800/DSC_2121.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIQBV68CXHUR-bMhkPCU7Unt45SwBtJ-zROHCvmUgSj5F9bDs4oUCRRiCC_GVs8NE70tu5pVXjAkgCkVbwgCW2E0AOiV3pOD4r4UPizznnIUlC6eLaFAxIBI3hZ0FZ8zfxBNpsHtvBMHpq/s16000/DSC_2121.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jest i piękna złota jesień o której marzyłem</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Końcówka zejścia do Unisławia była już czystą przyjemnością. Słońce, złota jesień i znów pustki na szlaku. Nieopodal wejścia na szosę zatrzymałem się jeszcze czując ochotę na posiłek - i tak wkrótce w ruch poszły nieśmiertelne kabanosy i czekolada.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLNc_fnRo4WwR90ErRcAd8vjshUYt4lvSFN-7vxJPqb7ahgmjHn-bMAoeiuL1oIVW_sXbLNeLXUKozlZrM9YxQIgrI5xZqbJEUf1Pos0zAMhlVpkmiaW6A_8PWvmazDuXRyc5ImevtTuzw/s1800/DSC_2124.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLNc_fnRo4WwR90ErRcAd8vjshUYt4lvSFN-7vxJPqb7ahgmjHn-bMAoeiuL1oIVW_sXbLNeLXUKozlZrM9YxQIgrI5xZqbJEUf1Pos0zAMhlVpkmiaW6A_8PWvmazDuXRyc5ImevtTuzw/s16000/DSC_2124.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na szamę poświęciłem circa 25 minut. Dużo jak na tak nieskomplikowany zestaw, dużo jak na bądź co bądź mało atrakcyjne otoczenie. Czekał mnie jednak spacer asfaltem, a potem sesja przed zachodem na którą liczyłem, przyjąłem zatem, że muszę mieć sporo sił.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po powrocie na szlak nie zdążyłem jeszcze nabrać rozpędu, a już musiałem zwolnić - żółte paski doprowadziły mnie na skraj Unisławia Śląskiego, która to miejscowość sama w sobie wydawała się znajdować "na skraju" - i to nawet nie chodzi o nawiązanie do przebiegającej w pobliżu granicy RP, ale przede wszystkim o unoszącego się nad nią ducha takiej rachityczności i niestałości, tak charakterystycznego dla wielu rejonów Dolnego Śląska, ale i generalnie dużej części Kresów Zachodnich, niezmiennie przypominających o tym, że nic trwa wiecznie i nic nie jest dane nam na zawsze. Właśnie na tym polega ta wyjątkowość wyjazdów w Sudety, że oprócz emocji typowych dla wędrówek po górach dochodzą tu z reguły emocje związane z przeżywaniem Dolnego Śląska - i tak było choćby z takim Unisławiem - przekraczasz jego granice, rozglądasz się na prawo i lewo, spoglądasz na te wszystkie domostwa, które od czasu wojny zostały pozostawione samym sobie i siłą rzeczy zaczynasz się zastanawiać, co się stało z tymi ludźmi, którzy tam mieszkali i 80 lat temu krzątali się w tych wszystkich zaniedbanych dziś obejściach. Kim byli i gdzie uciekli? Czy swoje domy pozostawili jeszcze przed postanowieniami poczdamskimi podczas pierwszych przesiedleń, gdy łącznie 400 tysięcy Niemców opuściło swoje domostwa? A może wyjechali stąd między 1945 a 1950 rokiem, jak w sumie 3,5 mln innych osób, które po pamiętnym spotkaniu w Cecilienhof musiało po raz ostatni przekroczyć Odrę? Wreszcie - kim byli ludzie, którzy zostali tu przesiedleni z ziem przypadających Związkowi Radzieckiemu? Skąd przybyli - z okolic Sambora, Bolechowa a może Buczacza? Kto wie, może którejś z rodzin bezwzględny los zabrał widok wschodniokarpackich połonin, umożliwiając łaskawie w zamian budzić się w cieniu powulkanicznego cielska Stożka Wielkiego? </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXZkt74H2eHiuOMKKbn8hW9OtN8RX-12VKu9UMV4c3fhLTzFUv1hyphenhyphen3QE5hwGcdIZJtp1Auhl9uZUrrt0bpZCBPx1hV1DeZuRiMEex1UyJ_dX9SEhtihzZwD98iqAqeg9cAxlVTnIz3YQGD/s1733/DSC_2125.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1733" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXZkt74H2eHiuOMKKbn8hW9OtN8RX-12VKu9UMV4c3fhLTzFUv1hyphenhyphen3QE5hwGcdIZJtp1Auhl9uZUrrt0bpZCBPx1hV1DeZuRiMEex1UyJ_dX9SEhtihzZwD98iqAqeg9cAxlVTnIz3YQGD/s16000/DSC_2125.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widmo przeszłości...</span></div><br /></div><div style="text-align: justify;">Szedłem wolno przez wieś i mimo wyraźnych sygnałów, że od dłuższego czasu osiedlają się tu ludzie, którzy wiążą z tym miejscem nieokreśloną, ale jednak dłuższą niż krótszą, przyszłość, miałem wrażenie pewnego jej trwania w zagubieniu. Absolutnego odseparowania. Ze wszystkich stron góry lub pagórki, świadomość pobliskiej granicy - realnie nieistniejącej, choć w czasach pandemicznych stanowiącej ponownie nieprzełamywalną barierę - do tego zawieszony ruch na przebiegającej tędy linii kolejowej - to wszystko pozwalało nabrać pewnego przeświadczenia, że tak o to człowiek docierając tu w sobotnie popołudnie był w jakiś sposób pozostawiony samemu sobie; wykluczony. Wykluczony z jednej strony komunikacyjnie, a z drugiej jakby wyrzucony do alternatywnego świata, w którym życie toczy się w innym, niezrozumiałym do końca dla mnie, rytmie, z pewnością nieopisywalnym tym samym wzorem, którym próbuję podsumować swoją codzienną egzystencję.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW0pmwTjxj6qrSfmpkODqXYJMLqkbZ4RLBpmGCk-aJeiaxS2RFqQH-BuEek8To81EpOBhVDVhLnf1HNO76PNzx9Cx3drpRikQ9DxAlIgKsSnY2ICfvttUDtmJqLVQWfnE0Gotg8nREIw8W/s1800/DSC_2126.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW0pmwTjxj6qrSfmpkODqXYJMLqkbZ4RLBpmGCk-aJeiaxS2RFqQH-BuEek8To81EpOBhVDVhLnf1HNO76PNzx9Cx3drpRikQ9DxAlIgKsSnY2ICfvttUDtmJqLVQWfnE0Gotg8nREIw8W/s16000/DSC_2126.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Początek szlaku do Sokołowska</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div></div><div style="text-align: justify;">W połowie wsi opuściłem szosę i znalazłem się na skraju łąk rozdzielających masyw Bukowca i Stożka Wielkiego. Studiując wcześniej mapę wiedziałem, że muszę się tu znaleźć późnym popołudniem tak by mieć szansę delektować się fuzją kolorów, jakiej spodziewałem się po tej części Gór Kamiennych.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxlrX1MNqHR8yuMUbi2tGTmfhlJVPmByMksHwHEvP5iGbFP3OMyWxg_Bq4tnb7bJdR3o6zRY7mGB9zS2zUhMVFstz9rUBaYD52h0lQR9wGHeu20G4IolhCQet8UGJEuyrKtYx2Y-ViO2Hs/s1800/DSC_2130.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxlrX1MNqHR8yuMUbi2tGTmfhlJVPmByMksHwHEvP5iGbFP3OMyWxg_Bq4tnb7bJdR3o6zRY7mGB9zS2zUhMVFstz9rUBaYD52h0lQR9wGHeu20G4IolhCQet8UGJEuyrKtYx2Y-ViO2Hs/s16000/DSC_2130.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nie ulegało również wątpliwości, że w celu urozmaicenia perspektywy w odpowiednim momencie należałoby zejść ze szlaku na jedną z bocznych ścieżek, których jest sporo po zboczach obu wymienionych przeze mnie masywów. Metodą prób i błędów można wtedy znaleźć sporo oryginalnych miejscówek, niewykluczone również, że natrafimy na stado saren.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfcle0COShs9aZ-0YkLRJI6ojLTkq_kEWS-VmlmEVsBCqUX3BIwdWNcK3nVt_onU0zxqrYvsp_5JF_Sw4MvhlQJyIytdW-N09DII5Q6AxuMTwxeVbzPITeMUCq_zYGYW9OogTnxc47QgwD/s1800/DSC_2139.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfcle0COShs9aZ-0YkLRJI6ojLTkq_kEWS-VmlmEVsBCqUX3BIwdWNcK3nVt_onU0zxqrYvsp_5JF_Sw4MvhlQJyIytdW-N09DII5Q6AxuMTwxeVbzPITeMUCq_zYGYW9OogTnxc47QgwD/s16000/DSC_2139.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyKg3ioHMRWJK-qalVMROJ7KzwsyKIoXLdxKb2G1bp1xtdvR5IFOUKladIaIAaS0NvktLiPkjfBBuQzf8p0yUaMvt9IP-t3N6v5T6UHlvOT0k4n0r9z6_Ewxmwt2Wm_e3ZopizBGubmaaM/s1821/DSC_2144.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1821" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyKg3ioHMRWJK-qalVMROJ7KzwsyKIoXLdxKb2G1bp1xtdvR5IFOUKladIaIAaS0NvktLiPkjfBBuQzf8p0yUaMvt9IP-t3N6v5T6UHlvOT0k4n0r9z6_Ewxmwt2Wm_e3ZopizBGubmaaM/s16000/DSC_2144.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9vmqdcTSNa6-AI2cocBrDZjmYxtCHMXnonE9XMO82UvRQRbuoX-KQpdtkhhIOrvk5IXLZJj3xK1z3yAOO98CyRDErmUsGADBiqSlHEMLIryE2xH7gP151ulH9JXyz9E1QMHRMkU0FIvST/s2692/DSC_2180-Pano.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1168" data-original-width="2692" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9vmqdcTSNa6-AI2cocBrDZjmYxtCHMXnonE9XMO82UvRQRbuoX-KQpdtkhhIOrvk5IXLZJj3xK1z3yAOO98CyRDErmUsGADBiqSlHEMLIryE2xH7gP151ulH9JXyz9E1QMHRMkU0FIvST/s16000/DSC_2180-Pano.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Od lewej: Stożek Wielki, Brzozówka, Sokółka, Dzikowiec, Boreczna, Trójgarb i Chełmiec</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqxH4AQ0UwzMJ1_r2iT0O1DoZxKaIC5QHLN6n5rzLlRuexrg6CoPys0S96WlGfepnVXgvSWcSHhyphenhyphenKibUvyCSmqym1aVTxzwvzaLSI2nwu1HqYUHTwUo8_dMdH8xkqpMpOV2VJ8RxFWYhr2/s1800/DSC_2196.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjqxH4AQ0UwzMJ1_r2iT0O1DoZxKaIC5QHLN6n5rzLlRuexrg6CoPys0S96WlGfepnVXgvSWcSHhyphenhyphenKibUvyCSmqym1aVTxzwvzaLSI2nwu1HqYUHTwUo8_dMdH8xkqpMpOV2VJ8RxFWYhr2/s16000/DSC_2196.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh__ADgPx-9NwFJOPa7kM_pH0C1L_F242M47Z27DHxexDdA8BWhqpoMuJCJEQ4GAl26i_v8GCJIWM0uspjK6su5xYv0tlQDqv_rLyWK70ZuXTDYOSg683lnBR0Q5W71R7vKvLWGRDsF2jVW/s1800/DSC_2203.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh__ADgPx-9NwFJOPa7kM_pH0C1L_F242M47Z27DHxexDdA8BWhqpoMuJCJEQ4GAl26i_v8GCJIWM0uspjK6su5xYv0tlQDqv_rLyWK70ZuXTDYOSg683lnBR0Q5W71R7vKvLWGRDsF2jVW/s16000/DSC_2203.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo-3oBgo6852k-lrJTbWtlaqN_uGSGet0eqiWk_y0vYoidmXLfxA1wMWn9WPVZYQshEbwWoJ1vhutzsaornXG_4pI6SfqBuL57lW6PrpGHw8_2pq8AKdJu6ZoFvPJO6zNIwYmmySHKvChm/s1800/DSC_2204.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo-3oBgo6852k-lrJTbWtlaqN_uGSGet0eqiWk_y0vYoidmXLfxA1wMWn9WPVZYQshEbwWoJ1vhutzsaornXG_4pI6SfqBuL57lW6PrpGHw8_2pq8AKdJu6ZoFvPJO6zNIwYmmySHKvChm/s16000/DSC_2204.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL8SxPS9w-9aTuuq0pFoFX1q5ehBY505e2TCj542E0It6QNF4xo4Kxak_t6WmHK79PfGLasivikWkP0yZWHVee2eZr9M_q7IGqkOtJ6oNIWvgzwcDzsg_cIX8kp2afZM4v4_GpIfXc8avW/s1800/DSC_2207.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL8SxPS9w-9aTuuq0pFoFX1q5ehBY505e2TCj542E0It6QNF4xo4Kxak_t6WmHK79PfGLasivikWkP0yZWHVee2eZr9M_q7IGqkOtJ6oNIWvgzwcDzsg_cIX8kp2afZM4v4_GpIfXc8avW/s16000/DSC_2207.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Do samego zachodu nie mogłem zostać ze względu na zbliżający się odjazd autobusu z pobliskiego Sokołowska, do którego musiałem przecież jeszcze doczłapać. Ostatnie chwile dnia łapałem więc przed samą wsią, obserwując na zboczu Bukowca pasące się bydło.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2tQyxSicd3RUY4QFMDwaNpUXqGzDrxd5xIJ20jSmAcbodr7R_VSv2QWGxUdnH1a7Gr1ROUzAAUTcnmqltSx5riQDs_7VWaByQB38ryQHlMBVDupDNt9NeU-yBGLrCgW9io645I_OGr-j-/s1800/DSC_2213.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="1800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2tQyxSicd3RUY4QFMDwaNpUXqGzDrxd5xIJ20jSmAcbodr7R_VSv2QWGxUdnH1a7Gr1ROUzAAUTcnmqltSx5riQDs_7VWaByQB38ryQHlMBVDupDNt9NeU-yBGLrCgW9io645I_OGr-j-/s16000/DSC_2213.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kostrzyna (z lewej) i Włostowa (z prawej)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both;"><div style="text-align: justify;">W Sokołowsku zahaczyłem jeszcze o sklep spożywczy i mocno ponaglany zbliżającym się odjazdem znacząco przyspieszyłem. Ostatni fragment z centrum wsi do przystanku autobusowego był chyba najszybciej pokonanym podczas tego dnia, ale nie ukrywam, perspektywa oczekiwania na kolejny przyjazd ponad cztery godziny była mało zachęcająca.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na przystanek dotarłem uradowany minutę przed planowym odjazdem, ale ponieważ autobus nie przyjeżdżał przez kolejne pięć minut, to szybko radość przerodziła się w strach, że o to jednak czeka mnie to długie oczekiwanie, a jeśli tak, to co przez ten czas robić.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAKQ50XkY9eDSsaHn9YDICMr4L4eJxLqLotT2IlEfc4LrboZ2E9TqhRmbarBvx4ecIIDVb0GTD7oCC990oVJgiBFP2W3SCPXl8CJseAqNilJ_17Eriyy0yYdjozLGZsq1HtxAbGp85kOAs/s1200/DSC_2219.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="801" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAKQ50XkY9eDSsaHn9YDICMr4L4eJxLqLotT2IlEfc4LrboZ2E9TqhRmbarBvx4ecIIDVb0GTD7oCC990oVJgiBFP2W3SCPXl8CJseAqNilJ_17Eriyy0yYdjozLGZsq1HtxAbGp85kOAs/s16000/DSC_2219.jpg" /></a></div><br /><p style="text-align: justify;">Na szczęście autobus z Mieroszowa w końcu nadjechał - pełen młodzieży, która w ten sobotni wieczór jechała do Wałbrzycha spotkać się ze znajomymi. Oczywiście nie w klubach i pubach, bo te z powodu epidemii były zamknięte, ale na cudzych kwadratach 😉</p><p style="text-align: justify;">W Wałbrzychu na Placu Solidarności przesiadłem się do innego pojazdu jadącego w stronę Sobięcina i po krótkiej tym razem podróży, wysiadłem przy Galerii Victoria, gdzie znajduje się Hotel Ibis, w którym zamierzałem nocować. Po check-inie od razu poszedłem pod prysznic, potem zjadłem obiadokolację (tagliatelle z kurczakiem i prawdziwkami oraz klasyczny pilsner urquell) i resztę wieczoru spędziłem w sposób dla mnie dosyć nietypowy (choć jak coś w tych czasach może być nietypowego?): laptop w ręku, a w tle, na ekranie telewizora, po kolei <i>Ojciec Mateusz</i>, <i>Komisarz Alex</i>, jakieś filmidło z Agnieszką Więdłochą, potem jeszcze serial nawiązujący do II WŚ. Wpatrywałem się w ekran, cierpliwie próbując zliczyć miesiące, które minęły od ostatniego razu, gdy wieczór spędzałem w podobny sposób. Takie wieczory kiedy udawało mi się obejrzeć jeden 1,5-godzinny film pamiętałem. Zdarzają się co jakiś czas, może co dwa-trzy miesiące. Ale taki wieczór z kilkoma godzinami przed telewizorem? To chyba bardzo odległe czasy licealne (i wcześniejsze) i pamiętne niedziele, gdy po porannej mszy oglądało się Makłowicza i <i>Familiadę</i>, potem, wprawdzie, jadło się obiad, a po nim ucinało drzemkę, ale przy deserze, popijanym mocną kawą, wracało się do państwowej telewizji, wysłuchując kolejno: <i>Szansy na Sukces</i>, <i>Na dobre i na złe</i> i w końcu <i>Jaka to melodia?</i>, w której pojawiała się wtedy facjata Roberta Janowskiego.</p><p style="text-align: justify;">Maraton filmów zakończyłem gdzieś przed pierwszą. Gdy dźwięki z ekranu ucichły, zaśmiałem się cicho pod nosem i udałem się na spotkanie z Morfeuszem.</p><p style="text-align: justify;">CDN</p></div><div style="margin: 0px auto; max-width: 600px; min-width: 300px; overflow: hidden;"><iframe frameborder="0" height="680" src="https://mapa-turystyczna.pl/map/widget/route/h1l0p1/hfjk.html" style="border: 0; width: 100%;"></iframe><a href="https://mapa-turystyczna.pl/route/hfjk?utm_source=external_web&utm_medium=widget&utm_campaign=route_widget" style="color: #999999; display: inline-block; font-family: Roboto, Arial, sans-serif; font-size: 13px; padding: 7px 0px;" target="_blank">Trasa z: Boguszów-Gorce, stacja kolejowa | mapa-turystyczna.pl</a></div></div></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-82522753931101590552021-02-11T20:05:00.006+01:002022-05-22T21:09:02.406+02:00W pogoni za swoim pierwszym czterotysięcznikiem, czyli na Tubkal zimą cz. III - Droga na szczyt<p style="text-align: left;">Poprzednie posty z Maroka znajdziecie tutaj: <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/01/w-pogoni-za-swoim-pierwszym.html" target="_blank">CZĘŚĆ I</a> i <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/01/w-pogoni-za-swoim-pierwszym_17.html" target="_blank">CZĘŚĆ II</a></p><p style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSRmZpr_CSUz8x4drdNuMZWocnom7UmYExDgo6xd6B-434dnDd1n1IelAjazEnlfc_5-nS9LN8zGfKvX9Bs6NKUX1D2AAyLhlfcXCGXnS4fKEZ4-vrhf4snBP4FXFXemyGrNBld_UZT9mJ/s1200/DSC_0735.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="814" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSRmZpr_CSUz8x4drdNuMZWocnom7UmYExDgo6xd6B-434dnDd1n1IelAjazEnlfc_5-nS9LN8zGfKvX9Bs6NKUX1D2AAyLhlfcXCGXnS4fKEZ4-vrhf4snBP4FXFXemyGrNBld_UZT9mJ/s16000/DSC_0735.jpg" /></a></p><p style="text-align: justify;">Mimo emocji związanych z nadchodzącym trekkingiem drugiej nocy w Les Jardines de Toubkal spaliśmy bradzo dobrze. Wstaliśmy zgodnie z pierwszym budzikiem, wypiliśmy na rozgrzewkę po małej czarnej, wykąpaliśmy się i ubrani postanowiliśmy, że dokonamy małej zamiany: wpierw udamy się zjeść śniadanie, a pakowanie odłożymy na później. </p><p style="text-align: justify;">Przychodząc do pokoju gościnnego, pełniącego również rolę jadalni, zauważyliśmy jednak coś niepokojącego - brak nakryć oraz generalnie innych gości, których poprzedniego dnia nie brakowało, dlatego nieco zdezorientowani zaczęliśmy wyglądać gospodarzy, którzy uprzejmie wyjaśnili nam, że... mamy na zegarkach złą godzinę, dodając, że jest w rzeczywistości godzinę później niż myśleliśmy, zatem i po porze śniadania.</p><p style="text-align: justify;">Słysząc to, doznaliśmy ciężkiego szoku, bo żaden z nas nie potrafił znaleźć żadnego racjonalnego wytłumaczenia dla tego, co właśnie się wydarzyło. Szczęście w nieszczęściu, że obsługa była tak miła, iż bardzo sprawnie przygotowała dla nas nakrycia i podała cały posiłek, ratując nas przed koniecznością szukania w pośpiechu jakiegoś zastępczego jedzenia. Nie ukrywam natomiast, że mina mi mocno zrzedła, ponieważ po pierwsze, nie mogłem, tak jak planowałem uprzednio, celebrować smacznego śniadania, po drugie zaś, musiałem skontaktować się z Mohamedem, przeprosić go i poprosić o delikatne przesunięcie naszego spotkania. </p><p style="text-align: justify;">Po powrocie do pokoju ponaglani godzinnym spóźnieniem w pośpiechu się pakowaliśmy, a w między czasie zadzwonił jeszcze Karol, informując, że sam wyjechał z Marrakeszu później niż się spodziewał. W odpowiedzi machnąłem tylko ręką i uspokoiłem naszego świeżo poznanego towarzysza, że i dla nas dzień zaczął się od niespodzianek, zdając relację z aktualizowanego na bieżąco planu.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2l2THtpJH5QW03gEHPYbSTocAeeBKXtOmnyRGHWkDgThFilqRH47CjFWGTPkG2cmUdxwzCPtAziKmKoaJoK5nt-jep8hmlB1lpNcK3aFKflWgNLXlRonTTW9Gb1VkaQUtuWkhwdtsDJcG/s1200/DSC_0604.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2l2THtpJH5QW03gEHPYbSTocAeeBKXtOmnyRGHWkDgThFilqRH47CjFWGTPkG2cmUdxwzCPtAziKmKoaJoK5nt-jep8hmlB1lpNcK3aFKflWgNLXlRonTTW9Gb1VkaQUtuWkhwdtsDJcG/s16000/DSC_0604.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Taki piękny poranek musi zwiastować piękny dzień</span></div><div style="text-align: justify;">Kwaterę opuściliśmy dopiero o 9:40 i aby szanować nasze poważnie nadszarpnięte rezerwy czasowe tym razem podarowałem sobie postoje na zdjęcia, zatrzymując się tylko raz. W poprzedniej relacji wspominałem Wam, że od Imlil dzieliło nas około trzech kilometrów, stąd aby dotrzeć do wypożyczalni, gdzie czekał na nas Mohamed, zachowując studencki kwadrans, należało przyspieszać kroku. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do wypożyczalni dotarliśmy o 10:10 przedstawiając na wstępie poranne ustalenia z Karolem. Mohamed zapytał czy wszystko mamy i po chwili zaczął przygotowywać herbatę aby umilić nam czekanie. Podczas gdy napar dochodził do siebie ("Ten minutes, my brother!"), pogadaliśmy o trekkingu, a następnie Mohamed nas przeprosił, zostawiając na chwilę, gdyż jak stwierdził, musi odwiedzić sklep swojego ojca.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Korzystając z chwili wolnego zaczęliśmy się przypatrywać najciekawszemu z naszego punktu elementowi wystroju wnętrza wypożyczalni - portretowi marokańskiego króla i wiszącej obok mapie Atlasu Wysokiego.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJhjFj1X2bQOsaWticK_UW3YFk_L3bhdN5x66cvRmKVyhmVkvDA3JzcXWgJn2YW9P8Q1GjNDUEMFSsDiI24BAU5Z9b3H-RVP2Bj1qAAM1l9FKHMa9gQzpHs02oMpmudvhgDdzj9ZT76YAS/s648/140714074_440989033700524_4942257431648313074_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="486" data-original-width="648" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJhjFj1X2bQOsaWticK_UW3YFk_L3bhdN5x66cvRmKVyhmVkvDA3JzcXWgJn2YW9P8Q1GjNDUEMFSsDiI24BAU5Z9b3H-RVP2Bj1qAAM1l9FKHMa9gQzpHs02oMpmudvhgDdzj9ZT76YAS/s16000/140714074_440989033700524_4942257431648313074_n.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kamil w wypożyczalni Mohameda. Dostaniecie tu wszystko czego dusza zapragnie - buty, raki, czekan, kurtkę, śpiwór, karimatę, gaz, no wszystko!</span></div></div><div style="text-align: justify;">Karol przybył do Imlil koło 11 - mimo, że nie znaliśmy się wcześniej, to na podstawie facebookowego zdjęcia zdołałem go wypatrzeć wśród grupki osób podążającej po asfalcie 😊 Na zapoznawanie się nie było jednak czasu, Mohamed subtelnie nas pospieszał, gdyż czas płynął bardzo szybko. Karol w ciągu kwadransa dobrał sobie sprzęt i przed 11:30 mogliśmy opuścić lokal.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggwTmR4_q7naN7yWjqvlUFKlbKHOHwTKpA9n8p-15kuZGoCafbrtloCLloZ7yB7S2ACXULO8ddeMqwRwhZ98WAjlmO3UcXQyvzdypDCw77_UzX9iRm_2oe223jZcFVdu6-ENxZ9p93wKir/s648/141066732_985217878673771_1044133081755723171_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="486" data-original-width="648" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggwTmR4_q7naN7yWjqvlUFKlbKHOHwTKpA9n8p-15kuZGoCafbrtloCLloZ7yB7S2ACXULO8ddeMqwRwhZ98WAjlmO3UcXQyvzdypDCw77_UzX9iRm_2oe223jZcFVdu6-ENxZ9p93wKir/s16000/141066732_985217878673771_1044133081755723171_n.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Główna ulica w Imlil</span></div><div style="text-align: justify;">Ruszyliśmy w górę jakoś tak raptownie, jak gdyby bez świadomości, że o to nadszedł wymarzony start tej naszej przygody. Bez życzenia sobie nawzajem powodzenia, bez szczególnej wymiany własnych wątpliwości, ot jak gdybyśmy po raz piąty kierowali się na doskonale znany szlak. Początek? Gdy dziś powracam do wspomnień z tamtego dnia odnoszę wrażenie, że wszystko działo się strasznie szybko; chcieliśmy nadrobić późne wyjście dlatego wystrzeliliśmy przed innych - Mohamed z Kamilem dyktowali tempo, my z Karolem nieco oponowaliśmy, głównie dlatego, że Karol chciał kręcić filmiki, a ja próbowałem robić zdjęcia, niemniej jednak zdecydowanie zbyt dużo się działo, by wszystko móc złapać w obiektywie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvPogQguZ4MCTSdRz_iTyLHJn5Pwu60d1MvtV84QrXWxa67SBMqf95PIH-zhO-d3fp6gMYi7kJIMstfLnEQn3FrD8RuSN69edyJwCVCyw5KC4_FAfM3XrJeZWJ62FE10Uk4N-T0lXvrL34/s1200/DSC_0605.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvPogQguZ4MCTSdRz_iTyLHJn5Pwu60d1MvtV84QrXWxa67SBMqf95PIH-zhO-d3fp6gMYi7kJIMstfLnEQn3FrD8RuSN69edyJwCVCyw5KC4_FAfM3XrJeZWJ62FE10Uk4N-T0lXvrL34/s16000/DSC_0605.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Początkowo drogę wyznaczają dzieciaki wracające ze szkół</span></div><div style="text-align: justify;">Tematów do zdjęć było bardzo dużo - pora była na tyle późna, że dzieciaki wracały ze szkoły do swoich domów, a jak gdyby tego było mało, to sporo starszych mieszkańców okolicznych wiosek wracało z zakupami. Ruch był naprawdę wyjątkowo duży, do tego niecodzienne wrażenie sprawiała liczba rosnących wokół drzew - tu w okresie kwitnienia liści musi być bajecznie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Xrqzh9llZhxuMGqR9ij2smV4NysyAJLHZtk1JkeGa_77kLAppRPBPU7-Wi3YyzKumyE876jNkq86vnxFQPf84G0zAPTQ9v512UgOmafyi4uYlalUobsv0XaShSmZEWC_EUAXzEIbTqhe/s1200/DSC_0609.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6Xrqzh9llZhxuMGqR9ij2smV4NysyAJLHZtk1JkeGa_77kLAppRPBPU7-Wi3YyzKumyE876jNkq86vnxFQPf84G0zAPTQ9v512UgOmafyi4uYlalUobsv0XaShSmZEWC_EUAXzEIbTqhe/s16000/DSC_0609.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Tako się życie na ulicach toczy...</span></div><div style="text-align: justify;">W górnej części Imlil zgodnie z planem zboczyliśmy na chwilę z drogi, by odwiedzić dom Mohameda. Tam czekał nas ok. 20-30 minutowy postój, podczas którego nasz opiekun przebierał się w odzież termoaktywną, dopakowując jednocześnie swój plecak. W międzyczasie Karol korzystając z przerwy wyciągnął jajka na twardo, którymi zajadaliśmy się wyczekując sygnału do wymarszu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDgHk90LzDvRGqNIxobgP7BoAOO5UsZypDi_DaPSTcMWiNInw9BwnhzvIJDOFpl_gh3DOHnqYtHG7yIMewRhj7OSizvJlIPOTSLoUwWx-9r5LNpDSdPVEZj8Lg8AKbpbj7HA_LTXeoSvZl/s1200/DSC_0613.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDgHk90LzDvRGqNIxobgP7BoAOO5UsZypDi_DaPSTcMWiNInw9BwnhzvIJDOFpl_gh3DOHnqYtHG7yIMewRhj7OSizvJlIPOTSLoUwWx-9r5LNpDSdPVEZj8Lg8AKbpbj7HA_LTXeoSvZl/s16000/DSC_0613.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kilka minut przed 12:30 wróciliśmy na kamienisty skrót, którym szybko wyprowadził nas ponad górną granicę lasu. Powtórzę - z miłą chęcią przekonałbym się jak prezentują się te okolice w miesiącach letnich, ale obawiam się, że w marokańskich letnich upałach nie bym był w stanie egzystować.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNgNMyqIDvHDXPhUFedWsfmThaGuV2spEJ4O-kcbQmOtX8ZH0J52-uTFMJSOWTHFcJpA2dF7-52zVYcpazZwhmJHFuBkPBby6QoCnYTmbWc2d7S2yNG8mddWX-jVCRc5zOSXJM44yNCGnB/s1200/DSC_0618.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNgNMyqIDvHDXPhUFedWsfmThaGuV2spEJ4O-kcbQmOtX8ZH0J52-uTFMJSOWTHFcJpA2dF7-52zVYcpazZwhmJHFuBkPBby6QoCnYTmbWc2d7S2yNG8mddWX-jVCRc5zOSXJM44yNCGnB/s16000/DSC_0618.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wtedy po wyjściu na otwartą przestrzeń, widząc dookoła siebie kolory brązu i miedzi wyobraźnia podpowiadała mi jakie warunki mogą tu panować w lipcu czy w sierpniu, do tego stopnia, że na samą myśl musiałem rozebrać się do samego t-shirta. Choć dodajmy - z racji swojej wysokości i północnej wystawy, w Imlil i tak jest zawsze znacznie chłodniej niż w Marrakeszu czy w Warzazacie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihBpEzDAly6Mg49wsCKywVI6X8Rz6ObRseRVj13N601wk2a7qphO2YgvsOidTrwy6x2WMOr1XAfxlCAiK1pQKvfTYyMlOyutYk6PHt2kCKQ6aUw_0FiEA2gkpQE9RHSfq1Zd66Jz5quk_q/s1200/DSC_0620.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihBpEzDAly6Mg49wsCKywVI6X8Rz6ObRseRVj13N601wk2a7qphO2YgvsOidTrwy6x2WMOr1XAfxlCAiK1pQKvfTYyMlOyutYk6PHt2kCKQ6aUw_0FiEA2gkpQE9RHSfq1Zd66Jz5quk_q/s16000/DSC_0620.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNCyvsYnOxArB5D78deW-yBVz7yu0P1z2lyl6dJD-cEN8ymDC8C2wpWuh3TJlQy7x4g0rvzXospctgtvxUbNzawFNKerU-73gXvIgLDKMS2DIctP2h_tkXoDGJvgS1N66WZ5wp5_hRn_0c/s1200/DSC_0621.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNCyvsYnOxArB5D78deW-yBVz7yu0P1z2lyl6dJD-cEN8ymDC8C2wpWuh3TJlQy7x4g0rvzXospctgtvxUbNzawFNKerU-73gXvIgLDKMS2DIctP2h_tkXoDGJvgS1N66WZ5wp5_hRn_0c/s16000/DSC_0621.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYTKlzybSQDdAmuANkzathgb43GLDQgK765jKyPVw6QtTcl5Z85V82aPQOcl6TmxnWMadJZkv5goZVGeuozoHtlTrtNxPTaKPm1NdXpkSRiVIZwgIvkBoHeAxNbQv6QxGRSGUpy_p9vI8h/s1200/DSC_0623.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="735" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYTKlzybSQDdAmuANkzathgb43GLDQgK765jKyPVw6QtTcl5Z85V82aPQOcl6TmxnWMadJZkv5goZVGeuozoHtlTrtNxPTaKPm1NdXpkSRiVIZwgIvkBoHeAxNbQv6QxGRSGUpy_p9vI8h/s16000/DSC_0623.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Oprócz mniej lub bardziej znanych miejscowości, które pozostały za naszymi plecami, po wyjścia z lasu naszym oczom ukazało się niewielkie Aroumd, rozłożone amfiteatralnie na zboczach Azrou-n-Tamadout. I choć to Imlil zyskało metkę "osady pod Tubkalem", to trzeba zaznaczyć aby sprawiedliwości stało się zadość, że nie jest ani najwyżej położonej osadą, ani też najbardziej do Tubkala zbliżoną. Aroumd jest położone na podobnej wysokości co Tamatert, z tymże z racji tego, że jest nieco większe, to górna część zabudowy sięga nawet 2000 m n.p.m.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAtQIJo_ay_bfDe5RBw-55MP6nh4ZPk0uIPmrawdOeMBzyOD4_tBLi1i8uiyDtq9AavqCcd5s9TvfQYdU_crVelrshwrfFmJbj9LFuF36V3sSwLreeUzUH9eb4gC7CQOihZLQwqdaDTvVz/s1200/DSC_0625.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhAtQIJo_ay_bfDe5RBw-55MP6nh4ZPk0uIPmrawdOeMBzyOD4_tBLi1i8uiyDtq9AavqCcd5s9TvfQYdU_crVelrshwrfFmJbj9LFuF36V3sSwLreeUzUH9eb4gC7CQOihZLQwqdaDTvVz/s16000/DSC_0625.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Malownicze położenie Aroumd przykuwa uwagę</span></div><div style="text-align: justify;">Turyści, tacy jak my, którzy podążają w stronę najwyższego szczytu kraju, Aroumd pomijają (osada leży po drugiej stronie rzeki), dlatego handel rozpowszechnił się przy asfaltowej drodze spajającej Imlil z zabudowaniami leżącymi powyżej.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8RHK4kD5TFsJJroKvx7iZsaDl-NxAC6mDsx_2uknlpP_2YuiyePF-u86sgm21K7kE7ctkGDBDX8CLJE9eUfOh_CV602KC9xRY9G5Mj07OqOTWiaADp9tqMMAG0z9dWskIBFlEn0QyL9su/s1200/DSC_0627-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8RHK4kD5TFsJJroKvx7iZsaDl-NxAC6mDsx_2uknlpP_2YuiyePF-u86sgm21K7kE7ctkGDBDX8CLJE9eUfOh_CV602KC9xRY9G5Mj07OqOTWiaADp9tqMMAG0z9dWskIBFlEn0QyL9su/s16000/DSC_0627-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Przydrożny handel</span></div><div style="text-align: justify;">Powyżej rogatek Aroumd (które jeszcze raz podkreślę, zostawiliśmy z boku) zabudowania zaczęły stopniowo zanikać a wraz z nimi nawierzchnia zmieniła się z asfaltowej na nieutwardzoną. Ostatnim budynkiem na co najmniej godzinę, miał być budynek wykorzystywany od czasu wprowadzenia ograniczeń przez policję jako jeden z trzech funkcjonujących budynków kontrolnych na szlaku z Imlil do schronisk pod Tubkalem.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUHnbFJ6yhtlBoF9LsPX7Foe50Gnklpp7kZrElfIyueA6ksNOeMM9sAQ1TfRj0FKcrdWmOiKJlMUzlGBX34d3oOwW4I39gwQD-J-LdDTiHvygxNP5FGUfAtyiK92Tq7DvQyLx-4vNH5N7b/s1200/DSC_0631.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiUHnbFJ6yhtlBoF9LsPX7Foe50Gnklpp7kZrElfIyueA6ksNOeMM9sAQ1TfRj0FKcrdWmOiKJlMUzlGBX34d3oOwW4I39gwQD-J-LdDTiHvygxNP5FGUfAtyiK92Tq7DvQyLx-4vNH5N7b/s16000/DSC_0631.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Budynek wykorzystywany przez policję na potrzeby kontroli ruchu na tle masywu Tubkala - główny wierzchołek jest stąd jednak mocno przysłonięty wysuniętą parą Imouzzer-Tibherine</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Kontrola polegała na każdorazowym spisaniu danych z paszportu i umieszczenia ich w rejestrze danych aż do czasu opuszczenia gór. Warto powiedzieć, że po grudniowym zamachu, zgodnie zresztą z naszymi przewidywaniami, wprowadzono obostrzenia na wysoką skalę - dość powiedzieć, że w ciągu naszego pobytu byliśmy legitymowani przez policję i wojsko wielokrotnie - po przylocie do Marrakeszu, przy wjeździe i wyjeździe z Imlil, wreszcie pięciokrotnie na szlaku na Tubkal (trzy razy na podejściu i dwa na zejściu) aż wreszcie przed samym wylotem do Polski. Przy okazji noclegów - zarówno w Imlil, w Marrakeszu (gdzie bawiliśmy po zejściu z Tubkala), jak i w samym schronisku byliśmy skrupulatnie przepytywani, wypełnialiśmy też kilka różnych formularzy. Nie wiem jak było wcześniej z kontrolami na dworcach kolejowych i centrach handlowych, ale w naszym przypadku wejście do tego rodzaju budynków wiązało się z dodatkową kontrolą bagażu, jeśli akurat takowy mieliśmy przy sobie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJH0jTgve-mujJ_OF0jgsL9Krze_skUrrWkc_fK8ia_VpFsmPz3wwtWHCtafs29Cb8p4hX1HEvMVU-dUHQYFiSOWpCR3iCObThUpFWx2q0BNhG6lDG82SKUeq7mAitKLQRNyAxSh3ieEim/s1200/DSC_0633.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJH0jTgve-mujJ_OF0jgsL9Krze_skUrrWkc_fK8ia_VpFsmPz3wwtWHCtafs29Cb8p4hX1HEvMVU-dUHQYFiSOWpCR3iCObThUpFWx2q0BNhG6lDG82SKUeq7mAitKLQRNyAxSh3ieEim/s16000/DSC_0633.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Szlak przeskoczył wyschnięte koryto rzeczne i zaczął wspinać się zakosami po zboczu Azrou-n-Tamadout. Szło się średnio przyjemnie - droga była mocno kamienista, ruch ludzi i wykorzystywanych do transportu bagaży osłów sprawiał, że regularnie w powietrzu unosił się kurz. Przy braku wiatru, nagrzewającej się ciemnobrunatnej glebie i ostro operującym słońcu, o tej porze znajdującym się przecież w zenicie, temperatura odczuwalna z pewnością mogła sięgać 22 stopni Celsjusza, o których wspominano w prognozach.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi86I1f77E6IoHNH-h9QwWfOWFwOpPirHTKXAzfEDM3btycSczHAjEe0347giDEKlWJ7IZJz1BiXXNjNS7ROgU57cbb0q3JuQaPbKXQ_bPZ6f2pjHif646kkklpNSYwnuZhOYDnE7JqfjS4/s1200/DSC_0634.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi86I1f77E6IoHNH-h9QwWfOWFwOpPirHTKXAzfEDM3btycSczHAjEe0347giDEKlWJ7IZJz1BiXXNjNS7ROgU57cbb0q3JuQaPbKXQ_bPZ6f2pjHif646kkklpNSYwnuZhOYDnE7JqfjS4/s16000/DSC_0634.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pierwsze doświadczenia ze szlaku, sprawiły, że wprowadziliśmy trochę luzu w naszej grupce. Mohamed był tym wyraźnie ucieszony, nawet zapytał nas czy nie będziemy mieć nic przeciwko, jeśli od czasu do czasu popędzi sam do przodu aby bez zatrzymywania nas móc porozmawiać ze "swoimi braćmi", bo jak w każdej małej społeczności, także i tu pod Tubkalem wszyscy się ze sobą znali. Wprawdzie ktoś z Was może powiedzieć, że skoro tak to wygląda, to po co przewodnik, którego zadaniem oficjalnie jest pilnowanie klientów, ale muszę przyznać, iż z takiego rozwoju wydarzeń byłem bardzo zadowolony, gdyż nie ma nic gorszego niż wycieczka z przewodnikiem, który stoi nad nieszczęśnikiem i bacznie spogląda na wszystkie jego działania. Przyznam szczerze, oczywiście nie chcąc nikogo urazić, że wycieczka w obecności przewodnika była i jest dla mnie katorgą, a jedyne co jest w stanie mnie do niej przekonać, to brak alternatywy aby dotrzeć na upragniony szczyt - tak jak w tym wypadku - lub kwestie bezpieczeństwa.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nim mnie natomiast bractwo z blachami przypiętymi do piersi skreśli zupełnie, dodam jeszcze w ramach delikatnego wytłumaczenia, że owa moja niechęć jest po prostu podyktowana nieumiejętnością odczuwania radości z obcowania z górami w towarzystwie na ogół zupełnie obcych mi ludzi. Z tego samego powodu unikam też wyjazdów z zupełnie randomowymi osobami, wyznając zasadę, że lepiej przeżywać górskie emocje na swój sposób w samotności niż podświadomie pilnować się i wstydzić się ich okazywania w niezaufanym towarzystwie. W końcu nie po to się jeździ w góry by udawać kogoś kim się nie jest.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQUtypRoQpuoGwoyJlsV7JAYtM7cYmzKKa-XxFVWJ_8EsKS3fAQ5eqnSabANjRsxEpE_KcXD85Sy7Axw5jfyHv__Rz4awhU0op2mVsP1hY7buSh4u9MhkI_4tzHlrnXb0C-WBSV6OUus-M/s1200/DSC_0637.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQUtypRoQpuoGwoyJlsV7JAYtM7cYmzKKa-XxFVWJ_8EsKS3fAQ5eqnSabANjRsxEpE_KcXD85Sy7Axw5jfyHv__Rz4awhU0op2mVsP1hY7buSh4u9MhkI_4tzHlrnXb0C-WBSV6OUus-M/s16000/DSC_0637.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Park Narodowy Tubkalu w czterech językach - arabskim, berberyjskim, francuskim i angielskim</span></div><div style="text-align: justify;">Rozdzieliliśmy się zatem i przez dłuższy czas każdy szedł we własnym tempie. Zdjęć z tego odcinka mam mało, zaś jeszcze mniej mam tych, z których mógłbym być zadowolony ze względu na położenie słońca i kierunek wędrówki. Mniej więcej po 30 minutach marszu od momentu opuszczenia pierwszego posterunku kontrolnego minęliśmy, położony na wysokości 2200 m n.p.m., pierwszy ze sklepików serwujących wyciskane soki.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8FcdS-IW4FtL4wyBscolD32g9xP9XXKfXGTvYahuUjbNK6s2RIqj-maZMp1_AGIq8aSL8cLLNtC1hWglvfblh1VSV2Rud8dPLwv_unCvKr-dUiDShX0qqJCtzz1CYo6_AL8kDfIP4QAn1/s1200/DSC_0639.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8FcdS-IW4FtL4wyBscolD32g9xP9XXKfXGTvYahuUjbNK6s2RIqj-maZMp1_AGIq8aSL8cLLNtC1hWglvfblh1VSV2Rud8dPLwv_unCvKr-dUiDShX0qqJCtzz1CYo6_AL8kDfIP4QAn1/s16000/DSC_0639.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pierwszy ze sklepików widoczny po lewej stronie zdjęcia</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMGb8RQU0jpkOPgvQegD8pEg_sZGhoARTThOTb8GqOMzDtVHR0sdeqCcovXyc56a9odNMKKhdJv3CmS1Di2CHqwNr3YISMVRjZNyooyPkoCKP8qdea_gwD11Tjw9P_97-jMcdqBybY1Ifv/s1200/DSC_0641.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMGb8RQU0jpkOPgvQegD8pEg_sZGhoARTThOTb8GqOMzDtVHR0sdeqCcovXyc56a9odNMKKhdJv3CmS1Di2CHqwNr3YISMVRjZNyooyPkoCKP8qdea_gwD11Tjw9P_97-jMcdqBybY1Ifv/s16000/DSC_0641.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Szybko odniosłem wrażenie, że momentami droga zamienia się w pasaż handlowy, czemu zresztą jednak trudno się dziwić, biorąc pod uwagę, że zapewne z 99 proc. turystów [oczywiście, źródło to Instytut danych z d**y] przyjeżdżających w Atlas podąża właśnie tym konkretnym traktem. Rzecz jasna z tym pasażem handlowym to <i>delikatne </i>nadużycie, ale wiedzcie, że od pierwszego sklepiku z sokami do drugiego jest ledwie kilometr; a trzeci od drugiego dzieli co najwyżej kilkaset metrów.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzsDRI4TY3HcVO7r6KNVqmu1zsN7sNIcHkFyB6zUCdvf-zIu7yEWwZRck_EjsrM5Myt0sjtb56-R-7n4AyHoB9JQQs0wE4uElHaV2gm-9O6Rwe-cBsjVCsxLqUCx-ZlQBgkAHtRpajvMP9/s1200/DSC_0647.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjzsDRI4TY3HcVO7r6KNVqmu1zsN7sNIcHkFyB6zUCdvf-zIu7yEWwZRck_EjsrM5Myt0sjtb56-R-7n4AyHoB9JQQs0wE4uElHaV2gm-9O6Rwe-cBsjVCsxLqUCx-ZlQBgkAHtRpajvMP9/s16000/DSC_0647.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Drugi sklepik z niewielkim tarasem położony jest w dolnej części osady Sidi Chamarouch. Dodajmy do tego <b>zamieszkanej </b>osady: w sytuowanej na 2335 m n.p.m. Sidi Chamarouch, do której nie dociera żadna droga umożliwiająca dojazd pojazdom mechanicznym, znajduje się nawet meczet.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Dotrzeć tu można zatem pieszo, ewentualnie na grzbiecie osiołka 😉</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBeFaOr9CNN7ZwKD1-vvU4adrFrCRycxloZKSUpCwrQjqlaiXpogFAhRyt43HtDnQXM0tTf1mAM2DDSBnRQYnR_aFycvZKhyphenhyphen64i39dEhoGgcV4Wv__nWlaRXgtgH8J75RJWdKhrVuY4zFF/s1200/DSC_0648.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="775" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBeFaOr9CNN7ZwKD1-vvU4adrFrCRycxloZKSUpCwrQjqlaiXpogFAhRyt43HtDnQXM0tTf1mAM2DDSBnRQYnR_aFycvZKhyphenhyphen64i39dEhoGgcV4Wv__nWlaRXgtgH8J75RJWdKhrVuY4zFF/s16000/DSC_0648.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nie widać stąd wprawdzie Tubkala, ale imponująco prezentuje się Tichki (3753 m n.p.m.), który z punktu widzenia struktury całego Atlasu Wysokiego pełni nadzwyczaj istotną rolę - leży bowiem w głównym grzbiecie całego pasma i jest zwornikiem dla długiego grzbietu wznoszącego się ponad Imlil i Tamatert, w którym znajdują się kolejno (patrząc od zachodu): Azrou-n-Tamadout i Aksoual, a w którego przedłużeniu leżą dalej także Bou Igouneouane i Inghemar pokazywane we wcześniejszej relacji. Masyw tego ostatniego jest zaś zwornikiem dla Angoura, którego północno-wschodnie ramię ciągnie się aż do doliny Ouriki, kojarzoną z innym znanym górskim miasteczkiem Maroka - Seddi Fadmą. Bez przekroczenia rzeki bylibyśmy w stanie tym bocznym grzbietem pokonać blisko 40 km. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq1uS7bdXky9oeVbw7tFLrbxbS2vUvfKkCMYUVMbSxLvFvQzXBFJtpDLPp1U8TunwCLGdqZPDdbPMOFYNpPbmdDsicmXC0BXyCQvnP5OuQG2uqaTj9lFO66JtyMWQbdMHV6UoE9iFcmdBn/s1200/DSC_0649.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq1uS7bdXky9oeVbw7tFLrbxbS2vUvfKkCMYUVMbSxLvFvQzXBFJtpDLPp1U8TunwCLGdqZPDdbPMOFYNpPbmdDsicmXC0BXyCQvnP5OuQG2uqaTj9lFO66JtyMWQbdMHV6UoE9iFcmdBn/s16000/DSC_0649.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Sok, cola, fanta, woda; czego dusza zapragnie </span></div><div style="text-align: justify;">Prawdziwe podejście zaczęło się dopiero za Sidi Chamarouch i wiązało się z koniecznością sforsowania bocznego ramienia odchodzącego od Aguelzim (3642 m n.p.m.). Na stosunkowo niedługim dystansie pokonaliśmy 300 metrów, przechodząc z poziomu 2350 m (górna granica osady) do mniej więcej 2650 m n.p.m. Powyżej tej wysokości nachylenie terenu, w którym poprowadzony był szlak, znów wyraźnie zmalało. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHa5Ai8cw6IWZ9UQilTSowlo1nICCwLmSb4k9DGwMWN4SDZadyDdC7Hd-LQ_uuQAS05bsZ9pZjPZpNlluapOyFM22kDeDC2bnslA3Kn2Y_49_KxGIcOUxysMg8goGhSn4nvIwrL4hNj_lO/s1200/DSC_0651.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHa5Ai8cw6IWZ9UQilTSowlo1nICCwLmSb4k9DGwMWN4SDZadyDdC7Hd-LQ_uuQAS05bsZ9pZjPZpNlluapOyFM22kDeDC2bnslA3Kn2Y_49_KxGIcOUxysMg8goGhSn4nvIwrL4hNj_lO/s16000/DSC_0651.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kapelusznik jeden...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJbIZ3HRHmj6pHUSYqtxWTPul0xBje8ib4GXdmmqEFNscY-JtZGzakQXtA0gGolw43THBL2ELzWG3hlC9hxHZIHYbXtuTb_PsLfZt2rUM_6E7VjEVLmbZF1eZjEo9DNZpnjCSb_UZlCaSL/s1200/DSC_0653.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJbIZ3HRHmj6pHUSYqtxWTPul0xBje8ib4GXdmmqEFNscY-JtZGzakQXtA0gGolw43THBL2ELzWG3hlC9hxHZIHYbXtuTb_PsLfZt2rUM_6E7VjEVLmbZF1eZjEo9DNZpnjCSb_UZlCaSL/s16000/DSC_0653.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">...I kapelusznik drugi 😊</span></div><div style="text-align: justify;">Po początkowym lekkim kryzysie, który ewidentnie związany był z dosyć wysoką temperaturą, do której wciąż nie był przyzwyczajony organizm, oraz świecącym ostro w twarz słońcem, niespecjalnie sprzyjającym wędrówce z kilkunastokilogramowym plecakiem, tam na tym fragmencie ostrzejszego podejścia, paradoksalnie, odżyłem. Wprawdzie nadejść miała dopiero 16, ale dało się odczuć różnicę wynikającą z położenia słońca oraz większej wysokości n.p.m.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYGPq5BYl0PSWizi0klOGGQnjctearR0HXboP-AEuErI5V0cyvp9-pTo3dXD5REKn9jq_z0zcvl74YgY1Xga_Ymn2qkPRoEBINeuUe9FBCVt1RPwfsZ75syb7Z7S_4M_1dvvReuwEjHr2a/s1200/DSC_0657.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYGPq5BYl0PSWizi0klOGGQnjctearR0HXboP-AEuErI5V0cyvp9-pTo3dXD5REKn9jq_z0zcvl74YgY1Xga_Ymn2qkPRoEBINeuUe9FBCVt1RPwfsZ75syb7Z7S_4M_1dvvReuwEjHr2a/s16000/DSC_0657.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ta "drobna" zmiana sprawiła, że teraz to ja dyktowałem warunki i choć do Sidi Chamarouch zamykałem całą gromadkę, tak tu piąłem się wytrwale, niecierpliwie wyczekując nowych widoków i przede wszystkim samego schroniska.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdmRarHoNd1TWvmio2LEwEDAezLW3q1iY1k4fbxHm_TD5dtMuQKyFy2j1UtiXQ8ZIPr2mn0mM103BUexquclCxvUMPi4VwdAEE0iYs1atGhxHaNDpw_4-vO5Or0DTUGCYrtOdSwOa68Hrq/s1200/DSC_0658.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdmRarHoNd1TWvmio2LEwEDAezLW3q1iY1k4fbxHm_TD5dtMuQKyFy2j1UtiXQ8ZIPr2mn0mM103BUexquclCxvUMPi4VwdAEE0iYs1atGhxHaNDpw_4-vO5Or0DTUGCYrtOdSwOa68Hrq/s16000/DSC_0658.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjegs2pZpSc7B5fi8hf3Fkud9CX6UBekQVN4G0cXotfKoc45v37t6ay2twh8E2g76VWHDpYL6p2i33Sl4nlvnJxnWdKdflr-mn6PmxKwL0GarXuTHC4Bq72zWFDovgy-CR1B5rIH4nSiBg_/s1200/DSC_0659.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjegs2pZpSc7B5fi8hf3Fkud9CX6UBekQVN4G0cXotfKoc45v37t6ay2twh8E2g76VWHDpYL6p2i33Sl4nlvnJxnWdKdflr-mn6PmxKwL0GarXuTHC4Bq72zWFDovgy-CR1B5rIH4nSiBg_/s16000/DSC_0659.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgEqRhN1fbTzNnUYnMgQjU9aiAPtzQxFA11jFR66QKAlOQNjf80KAL6cigELIpbNax27-GP2_9Y9agF1FJis6mdFEuJCmHtJDpoKK3M1T13fVhmhwrjNzBGkYIUd88DJOgfGOE-DF1ATVs/s1200/DSC_0660.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgEqRhN1fbTzNnUYnMgQjU9aiAPtzQxFA11jFR66QKAlOQNjf80KAL6cigELIpbNax27-GP2_9Y9agF1FJis6mdFEuJCmHtJDpoKK3M1T13fVhmhwrjNzBGkYIUd88DJOgfGOE-DF1ATVs/s16000/DSC_0660.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na wysokości mniej więcej 2800 m n.p.m. minęliśmy ostatni przed schroniskami posterunek kontrolny. Przerwa trwała tam jednak kilka minut dłużej, dlatego zacząłem szukać czegoś czym można byłoby chwilowo zająć uwagę. W oczy rzucała się masywna bryła szczytu znajdującego się za naszymi plecami, od tej strony przyprószonego bardzo delikatnie śniegiem, którym po krótkiej analizie okazał się być ponownie Tichki.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsXMgUg7RbrvHTuB6bMFLCeomSB5jKiB01bk3dxwvN60z6GKrXwX3UJcdz_NZvT-kiqzYoQ-4rkMKkfNQtuGuPSz0ipkdmkAWSGNWA2RXs58X-rl0MLLo10IHzYqZs66YJCVcrq27ico-S/s1200/DSC_0661.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsXMgUg7RbrvHTuB6bMFLCeomSB5jKiB01bk3dxwvN60z6GKrXwX3UJcdz_NZvT-kiqzYoQ-4rkMKkfNQtuGuPSz0ipkdmkAWSGNWA2RXs58X-rl0MLLo10IHzYqZs66YJCVcrq27ico-S/s16000/DSC_0661.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wydłużająca się przerwa kosztowała nas koło 20 minut - zostaliśmy obsłużeni na końcu, co w sumie było logiczne biorąc pod uwagę, że grupa podążająca z przeciwnej strony miała znacznie dłuższą drogę do pokonania niż my do schroniska. Przed nami była w zasadzie "ostatnia prosta", bez gwałtownego podchodzenia, za to z rozległymi widokami i, wreszcie, coraz bliższym nas śniegiem. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtWSNdIWu2og-PuIIz0xqgv1eMnY4Z4pC-ejtiiZsG4MxGsNsMcUcPt4bvxi0qenBWjOQA3sDlvjMh2F8mHXVN-Xr_j3FXkNN9tJeBizaE9reqGAT9BxiG3ywCSnyGhno6BfQbz9Z6A2V5/s1200/DSC_0662.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtWSNdIWu2og-PuIIz0xqgv1eMnY4Z4pC-ejtiiZsG4MxGsNsMcUcPt4bvxi0qenBWjOQA3sDlvjMh2F8mHXVN-Xr_j3FXkNN9tJeBizaE9reqGAT9BxiG3ywCSnyGhno6BfQbz9Z6A2V5/s16000/DSC_0662.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMOepx9-6RbJ5k5qxMLAvoBMacSNIz4n_XwjVBX8SA3nik8ULgeAr7fHr2tbDmrcSkpAjT-U2-cKVO-ylHHjlT_-6tp04CiC3Lq1f4xeHmtME8X6YWaF938HTLRGDKkn7DN4wHcG2XdL4W/s1200/DSC_0663.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMOepx9-6RbJ5k5qxMLAvoBMacSNIz4n_XwjVBX8SA3nik8ULgeAr7fHr2tbDmrcSkpAjT-U2-cKVO-ylHHjlT_-6tp04CiC3Lq1f4xeHmtME8X6YWaF938HTLRGDKkn7DN4wHcG2XdL4W/s16000/DSC_0663.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Panocku, pękło 3000 m n.p.m!</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk_FlNCN5omQ17-21yL3tBO4TZpSaw-Y51LGmWL4yczl0Dm94EeDe-2d97LyDHANSNNEJAIXfldsNNwAoMODFQ6wxqBlHlJtKS3IfrUXowSq139Xx8ncHZurXGyE8AzVieW_Aks1JI7Xka/s1200/DSC_0671.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjk_FlNCN5omQ17-21yL3tBO4TZpSaw-Y51LGmWL4yczl0Dm94EeDe-2d97LyDHANSNNEJAIXfldsNNwAoMODFQ6wxqBlHlJtKS3IfrUXowSq139Xx8ncHZurXGyE8AzVieW_Aks1JI7Xka/s16000/DSC_0671.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Schronisko z daleka łatwo pomylić z olbrzymim głazem narzutowym</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdttmXCELVDYFG23NGUEnBZGIOp41PH9ofLIU_RdGaDkCvfM6ZE9otPe0Gco-00buIXnz6xZWP81J7voz5F6RWlm_cHMJZBNp_vOq4T1lZfpiAwge7noRBBoXct_Kx1frh9MLmrixxY2Ia/s1200/DSC_0673.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhdttmXCELVDYFG23NGUEnBZGIOp41PH9ofLIU_RdGaDkCvfM6ZE9otPe0Gco-00buIXnz6xZWP81J7voz5F6RWlm_cHMJZBNp_vOq4T1lZfpiAwge7noRBBoXct_Kx1frh9MLmrixxY2Ia/s16000/DSC_0673.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do schroniska dotarliśmy na 17:30, zatem łatwo policzyć, że od momentu opuszczenia domu naszego przewodnika w Imlil minęły cztery godziny. Odliczając przerwę w Sidi Chamarouch i pauzy spowodowane kontrolą paszportową, samego marszu było w tym nie więcej niż trzy godziny z kwadransem, co oznacza, że mimo naprawdę przeciętnego tempa, zmieściliśmy się w tym przedziale jaki jest deklarowany na pokonanie dystansu między bazą wypadową a kompleksem schronisk.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkLkvfs-yq1d8gbyaoucNm85aYjTWsRBDpNbe3wpvY5vsxRy9K6JT-YrIovk-ew8DVmaFKo1IIfq9nUbHfZVQ0FKX65ERAnA-dIdhSBWO7qoAC1yuwEOHAR7xgrP2t2LoZVqBPFoClqsgs/s1200/DSC_0674.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkLkvfs-yq1d8gbyaoucNm85aYjTWsRBDpNbe3wpvY5vsxRy9K6JT-YrIovk-ew8DVmaFKo1IIfq9nUbHfZVQ0FKX65ERAnA-dIdhSBWO7qoAC1yuwEOHAR7xgrP2t2LoZVqBPFoClqsgs/s16000/DSC_0674.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Refuge des Mouflons, w którym mieliśmy spać, okazało się być w istocie duże i, mimo sporej liczby turystów, pełne tajemniczych zakamarków w postaci zamkniętych pomieszczeń. Także i jadalnia okresowo była zamykana - otwarto ją krótko przed podaniem obiadokolacji. Nam to jednak absolutnie nie przeszkadzało, przyszliśmy dosyć późno, zatem czas dzielący nas od wieczornego posiłku wykorzystaliśmy akurat na zakwaterowanie i szybkie przebranie się.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0x7xVy8SV9ZMCn3IJuB-i-LedzHAy4fWZlkL7FgoYTra75W-xq-2uMEp5UEy0QmEbzze3wDFkKx7ICsyTVHXi8u_DUQL8Q_PXi_kVGrFQO0Y9qSAHWHg4djdMTwHGnKQocEcTVT0a8nOU/s432/146796954_183544863550910_2946254790175961217_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="324" data-original-width="432" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0x7xVy8SV9ZMCn3IJuB-i-LedzHAy4fWZlkL7FgoYTra75W-xq-2uMEp5UEy0QmEbzze3wDFkKx7ICsyTVHXi8u_DUQL8Q_PXi_kVGrFQO0Y9qSAHWHg4djdMTwHGnKQocEcTVT0a8nOU/w640-h480/146796954_183544863550910_2946254790175961217_n.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wieczerza była efektowna i miła - wszyscy schroniskowi goście siedzieli przy jednym długim stole uformowanym w kształcie litery L, ze wszystkich stron wybrzmiewały zatem najprzeróżniejsze języki - począwszy od arabskiego poprzez francuski, angielski, włoski i polski. Do jedzenia podano harirę i tajin, choć ten drugi można było zastąpić spaghetti, potem zaś przyniesiono jeszcze stertę mandarynek, którymi napychaliśmy się po granice możliwości. Do tego herbata, soki i woda mineralna - wszystko w ramach półpensji.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYMZO8fRMsZhHHdwJDDS5-m8KZRpIy78QiTvuX_-o_Db6oOzU5CjPNWVuOQncv4BqqwHTIw6s2YqqaeyBJv9Py6GUCADH5WHLhrWDdJTqEs0ZiU9p0-uYepdTcISf4Ll4woR-w2uTuQu0X/s432/146478776_1149222702163110_6284726722176629549_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="324" data-original-width="432" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYMZO8fRMsZhHHdwJDDS5-m8KZRpIy78QiTvuX_-o_Db6oOzU5CjPNWVuOQncv4BqqwHTIw6s2YqqaeyBJv9Py6GUCADH5WHLhrWDdJTqEs0ZiU9p0-uYepdTcISf4Ll4woR-w2uTuQu0X/w640-h480/146478776_1149222702163110_6284726722176629549_n.jpg" width="640" /></a></div><span style="font-size: x-small;"><div style="text-align: center;">Schroniskowy tajin</div></span></div><div style="text-align: justify;">Tak doposaże<span style="text-align: justify;">ni, zaspokoiwszy głód i pragnienie, mogliśmy wreszcie porozmawiać z Karolem o tym jak do tego doszło, że się tu spotkaliśmy. Wspominałem w poprzedniej części, że znalezienie partnera dla naszego dwójkowego teamu (ja i Kamil) dokonało się zupełnym przypadkiem, można powiedzieć bowiem, że nic w tym temacie przed wyjazdem nie zrobiliśmy, a kontakt otrzymaliśmy przez tak samo przypadkowo spotkanego Mateusza. Powiedzmy sobie szczerze, poprzedniego dnia Mateusz mógł nie usłyszeć naszej rozmowy, nie musiał chcieć z nami rozmawiać, nie musiał wreszcie wiedzieć, że ktoś taki jak Karol istnieje. Sam Karol zaś wystarczyło, że zabawiłby jeden dzień podczas swojej wielomiesięcznej tułaczki gdzie indziej, aby o wspólnym trekkingu nie mogło być mowy. Nawet ze swoją wybujałą wyobraźnią nie byłbym w stanie uwierzyć w taki przebieg zdarzeń, podobnie jak nie byłbym w stanie uwierzyć w historię o kocie, lisie i białym nissanie, gdybym jej oczywiście nie przeżył (<a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2018/04/zimowy-mulhacen-czyli-historia-o-kocie.html" target="_blank">LINK</a>). Cóż, życie pisze najlepsze scenariusze i dlatego warto czasem wychodzić z domu.</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">A sam Karol okazał się być jedną z tych osób, które pewnego dnia kupiły bilet w jedną stronę i pojechały przed siebie, oficjalnie w stronę Indii, ale po drodze dając się zaprowadzić losowi, jak sam mówi, "nie w tę stronę". Spędził więc najpierw trochę czasu w Grecji, Turcji, Gruzji, a potem po krótkiej przerwie przeniósł się do Maroka, bawiąc beztrosko ponad miesiąc na Saharze, w okolicach Warzazatu, Agadirze aż wreszcie skuszony możliwością zdobycia Tubkalu przeniósł się do Marrakeszu i dalej do Imlil. Resztę już znacie. </div><div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><iframe allow="autoplay; clipboard-write; encrypted-media; picture-in-picture; web-share" allowfullscreen="true" frameborder="0" height="314" scrolling="no" src="https://www.facebook.com/plugins/video.php?height=314&href=https%3A%2F%2Fwww.facebook.com%2FNiewtestrone%2Fvideos%2F1151575395001881%2F&show_text=false&width=560" style="border: none; overflow: hidden;" width="560"></iframe></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">Więcej u Karola na <a href="https://www.instagram.com/niewtestrone/" target="_blank">instagramie</a> lub <a href="https://www.facebook.com/Niewtestrone" target="_blank">facebooku</a></span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przyjemnie się rozmawiało, emocje utrudniały myślenie o spaniu, ale w kamiennym schronisku szybko zaczęło się robić upiornie zimno, niemal tak zimno jak rok wcześniej pod Mulhacenem. Tu w Refuge des Mouflons na szczęście było pełno ludzi, więc część pomieszczeń była jakoś ogrzewana, w jadalnianym kominku buzował ogień, niemniej jednak wyjście z nich na korytarz w zasadzie możliwe było wyłącznie w kurtce. Na szczęście nie przyszło nam do głowy aby powtórzyć zachowanie z Gór Betyckich, gdzie postanowiliśmy wziąć prysznic przed snem w lodowatej wodzie - zresztą, w życiu świata nie rozebrałbym się tam z kurtki puchowej i kalesonów do naga.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przechodzące co jakiś czas dreszcze popychały w stronę pokojów, w których czekały na nas rozłożone śpiwory i przygotowane przez obsługę olbrzymie wełniane koce. W schronisku późnym wieczorem było zimno, ale gdy grubo ubrany wskoczyłem w zimowy śpiwór z temperaturą komfortu -5 i przykryłem się kocem, to po kilku minutach zacząłem się wręcz pocić jak głupi.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Noc przespałem tak sobie. Z tyłu głowy miałem zakodowane, że powinienem dużo pić i budziłem się praktycznie co godzinę, żeby wystawić rękę poza śpiwór i w ciemnościach wymacać leżącą gdzieś obok butelkę. Z jednej strony te regularne pobudki wzbudzały moją irytację (o dziwo nawet pochrapywanie dziesiątki osób w sąsiedztwie tej nocy mi nie przeszkadzało), z drugiej faktycznie ilekroć coś mnie ze snu wyrywało, to uświadamiałem sobie, że mam spierzchnięte usta, tak więc może organizm faktycznie był na skraju odwodnienia?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Prawdziwym hitem nocy okazało się być jednak co innego. Ze względu na towarzyszące, jak wspomniałem wcześniej, pochrapywanie, w uszach miałem słuchawki - rzecz jasna podpięte do telefonu. W górach nie było zasięgu, nawet w Imlil bywało z tym różnie, ale tu rzecz stała się zabawna - mniej więcej o drugiej w nocy do mojego mózgu dotarł nagły impuls wywołany stawiającym na nogi dźwiękiem... esemesa od koleżanki z pytaniem: "Jedziesz do Rosji?" </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W Polsce była trzecia w nocy, sprawa nie miała wagi ciężkiej, zatem należało sądzić, że wiadomość tekstowa błąkała się dobrych kilka godzin, w zagadkowy sposób trafiając do mnie w środku nocy. Oczywiście odpisać już nie mogłem, ale tak mnie to wszystko rozbawiło, że ponownie zasypiałem chichrając się do polara udającego poduszkę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">O czwartej rozległ się już tym razem nie dźwięk zwiastujący nadejście esemesa, ale natrętne wycie budzika oznaczające czas pobudki. Spania nie było za wiele, ale nie czułem specjalnych oporów przed wyjściem ze śpiwora, takowych zdawał się nie mieć też Kamil oraz Karol, choć pakowanie bibelotów przed wyjściem szło nam dosyć opornie - dla rozluźnienia postanowiłem więc zaskoczyć kolegów opowieścią o dostarczonym w nocy esemesie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Krótko po 4:30 zasiedliśmy w jadalni - jako w zasadzie pierwsi - i otrzymaliśmy nasze porcje śniadaniowe ze znajomymi składnikami. Powiem Wam, że przed przyjazdem niespodziewałem się, że jednym z symboli Maroka staną się dla mnie serki kiri - te naprawdę były elementem każdego zjedzonego porannego posiłku w tym kraju. I podkreślam - nie chodzi o jakieś tam różne serki topione, ale właśnie o fakt występowania tej jednej marki.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9SQXQYJWKZudF0e-WIQFYk44TlF0TeBg9Ogq3qPkHtC_VEeqTzJgKwZDbg6-DFwGtrYQp746-r_3Uy94xoj73EmThIFVFEVArjKaL_r9otLgXGMizZc1cEj_6-brEh6vxbeh5cQGHEjhP/s1200/DSC_0676.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9SQXQYJWKZudF0e-WIQFYk44TlF0TeBg9Ogq3qPkHtC_VEeqTzJgKwZDbg6-DFwGtrYQp746-r_3Uy94xoj73EmThIFVFEVArjKaL_r9otLgXGMizZc1cEj_6-brEh6vxbeh5cQGHEjhP/s16000/DSC_0676.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Cukier, cukier, cukier oraz kiri. Maroko</span></div><div style="text-align: justify;">W stronę szczytu wyszliśmy jako drugi lub trzeci zespół o 5:45. Pierwsza godzina marszu odbywała się w całkowitych ciemnościach i składała się początkowo z łagodnego podejścia pod próg doliny bocznej, a następnie systematycznego podchodzenia zakosami podczas jego pokonywania. Ten etap był monotonny, ale szło się nam doskonale, w istocie śnieg był o tej porze doprawdy przyjemnie zmrożony, raki nas niosły niczym siedmiomilowe buty.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUFHBkZN8f9sze-5OkGBJ-Uwm-Cx9bce_4XGDf1zkju1Hd0kSy881B330knDZqCaOBhrCa5IRGZWAPCkG2ATxt5NTtMBFkvCRucE4ReuocHVDZJuwcVrRAMl73YxoULojyOQM0oreBbmMu/s1200/DSC_0679.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUFHBkZN8f9sze-5OkGBJ-Uwm-Cx9bce_4XGDf1zkju1Hd0kSy881B330knDZqCaOBhrCa5IRGZWAPCkG2ATxt5NTtMBFkvCRucE4ReuocHVDZJuwcVrRAMl73YxoULojyOQM0oreBbmMu/s16000/DSC_0679.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dy6h6x1rMt5yZ9P9cdDQrrUJ2U3hieUb4jHY2KjT7ddfs_xwxERu8_Q8PeAoWQEtsQoZ9qrYRx7eZwSqZEdOA' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div style="text-align: justify;">Po pokonaniu progu zatrzymaliśmy się na wyrównanie oddechu i łyk słodkiej herbatki, odpowiadając przy okazji Mohamedowi na pytania o nasze samopoczucie. Wysokość? Mniej więcej 3600 m n.p.m.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5VbUzODjXF3t9KjWXSaemdIJewDod6SUbnOMi5o3kn3hJeo-m1R7QSO3UbqGbbTAFbcR2tybLROH-DB7fnC1Ks4T6MZLKReWpeRMaazMeTjTmuJ7Sz_GvIph8sODxi4vd1WOTHpddd-w0/s1200/DSC_0684.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5VbUzODjXF3t9KjWXSaemdIJewDod6SUbnOMi5o3kn3hJeo-m1R7QSO3UbqGbbTAFbcR2tybLROH-DB7fnC1Ks4T6MZLKReWpeRMaazMeTjTmuJ7Sz_GvIph8sODxi4vd1WOTHpddd-w0/s16000/DSC_0684.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podczas pocziwki po tej części nieboskłonu znajdującej się za naszymi plecami pojawiły się pierwsze róże, dlatego korzystając z okazji wyjąłem futerał i odpaliłem aparat. I tak - poniżej w tych wczesnoporannych warunkach zbliżenie na Bilgouinoussene (4002 m n.p.m. - według H. Kiendlera, według innych źródeł 3976 m n.p.m.).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fiLrEFttxhd1vm4C5xwsopDCUzCGGKLALRcAsop9Z7ekhrUqizES41fyCVdbTPmiRttuaiF-b3ytO-40l_296ZTeZ_ZJjydZ62ZsXwAdy_Hm2TSa5CZC6v2Vy2bRqgxRJMYdWxeeN7FG/s1200/DSC_0690.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5fiLrEFttxhd1vm4C5xwsopDCUzCGGKLALRcAsop9Z7ekhrUqizES41fyCVdbTPmiRttuaiF-b3ytO-40l_296ZTeZ_ZJjydZ62ZsXwAdy_Hm2TSa5CZC6v2Vy2bRqgxRJMYdWxeeN7FG/s16000/DSC_0690.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Z tej perspektywy obecna w panoramie jest również Afella i jej niższy północny wierzchołek (4025 m n.p.m. - Kiendler go nie uznaje ze względu na minimalną wybitność), którą widać po lewej stronie od mocno ośnieżonego żlebu, oraz położony po drugiej stronie Bilgouinoussene Buidoudan (3871 m n.p.m.) widoczny z prawej strony zdjęcia. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ4FE_w5uXZu_8wgLvBflYkBeO53LYKRFr68rp-WeVsEN0iMOHibo5SG8yjdAKFyoIgcv6upNkdLOMEoCiIskDITcGgcl0zc28ojGnbztDDLdf8T03wLPsczfbH5ywGj1b3s-J9MfxRqYB/s1200/DSC_0692.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQ4FE_w5uXZu_8wgLvBflYkBeO53LYKRFr68rp-WeVsEN0iMOHibo5SG8yjdAKFyoIgcv6upNkdLOMEoCiIskDITcGgcl0zc28ojGnbztDDLdf8T03wLPsczfbH5ywGj1b3s-J9MfxRqYB/s16000/DSC_0692.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kolejne minuty upływały pod znakiem bardzo łagodnego zdobywania wysokości, co wynikało z konieczności przejścia po dnie dolinki - tego wymagają oba warianty poprowadzone na Tubkal od tej strony, które rozdzielają się w kotle pod południowo-zachodnią ścianą szczytu. Wariant najbardziej tradycyjny prowadzi dalej w stronę Tizi-n-Toubkal, wariant mniej popularny, ale wciąż będący tylko lekką modyfikacją drogi klasycznej, wspina się na zachodnie ramię Tubkala.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWp3_tptSL5h9wNKbRDeuUvmpmQCREWkBI1yCWDsvwwQZhRC196YRD3lBOlG0i2c0RKVhgMld8FVO6zXclznC4SI-2tqm-OzJeyEpHX-q8FYy7fZMXKCUiLQJIxDUBBsZj-nmXouTmYsB6/s1200/DSC_0697.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWp3_tptSL5h9wNKbRDeuUvmpmQCREWkBI1yCWDsvwwQZhRC196YRD3lBOlG0i2c0RKVhgMld8FVO6zXclznC4SI-2tqm-OzJeyEpHX-q8FYy7fZMXKCUiLQJIxDUBBsZj-nmXouTmYsB6/s16000/DSC_0697.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W momencie gdy rozpoczynaliśmy podchodzenie z kotła na przełęcz na zegarze była 7:40. Do wschodu zatem zostało 20 minut, które napędzało mnie do działania - marzyłem o wschodzie na czterech tysiącach metrów, dlatego na tym odcinku mocno przyspieszyłem, odskakując od reszty grupy.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-N9GRk9YBBGJN1ks0HXohayyXCmZyS0w9nlIyPk0DCEqrE_2UiaWqf8pBHIh5mve1zahpTJgc3HhqxOuAavIniZMHdWrXWudl_DP4A8Ve36ha9mfmJEt1G_LFEPyMOVG9vY8bibJ5-Li/s1200/DSC_0704.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8-N9GRk9YBBGJN1ks0HXohayyXCmZyS0w9nlIyPk0DCEqrE_2UiaWqf8pBHIh5mve1zahpTJgc3HhqxOuAavIniZMHdWrXWudl_DP4A8Ve36ha9mfmJEt1G_LFEPyMOVG9vY8bibJ5-Li/s16000/DSC_0704.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wtedy szło się niestety już znacznie gorzej niż gdy pokonywaliśmy próg doliny. W czeluściach kotła i w dolnych partiach podejścia pod przełęcz śnieg był momentami nieprzyjemny - to już nie była skorupa a wrażliwa na nacisk masa, po której poruszanie się wiązało się z lekkim zapadaniem. Im jednak wznosiłem się wyżej, tym silniejszy wzmagał się wiatr wraz z którym nawianego depozytu ubywało, powracał za to śnieg wymieszany z lodem.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCV3_bltO-t_XqihlP50lUhJJAQnvdynHksdPVNV8pEBuRDlX1FlyRPkw7vX1qvpmee-XVAEqT3AO_kEaqqrRDofJFNxBkUwm_IgtaqvUICDPofYAvUSgVyR9a1UPjWWo6t70lZVizOAI5/s1200/DSC_0710.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCV3_bltO-t_XqihlP50lUhJJAQnvdynHksdPVNV8pEBuRDlX1FlyRPkw7vX1qvpmee-XVAEqT3AO_kEaqqrRDofJFNxBkUwm_IgtaqvUICDPofYAvUSgVyR9a1UPjWWo6t70lZVizOAI5/s16000/DSC_0710.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKFWqxSIUOYPzJht4tgqcDvfydMtavBWjT2XkIt1YTOIPISbO46p64xsXJNd2dWY2VIJ0vz91otTsgiHLmr-u1H9-2uL6OrJc2SqJ2JhlcP1dgU3eKWMcfik84oeRrYcuBF_vhZih-0baI/s1200/DSC_0721.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKFWqxSIUOYPzJht4tgqcDvfydMtavBWjT2XkIt1YTOIPISbO46p64xsXJNd2dWY2VIJ0vz91otTsgiHLmr-u1H9-2uL6OrJc2SqJ2JhlcP1dgU3eKWMcfik84oeRrYcuBF_vhZih-0baI/s16000/DSC_0721.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">A ten grzbiet to Aguelzim - stąd prezentujący się zgoła inaczej aniżeli z Tamatert</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgwOwhd4BTb-D7ImEaT9aMblJDuxz7ksLI3sXKm1ekXp10IDNdHydu5bTxJcaOHN4dYWWVg1NLUMW1x-Tile_O5Kjv3DIlZgMRK4hPHqS7H0jHM0kzLquRMM7zYRCVNg6A9he_WhEXuw5T/s1200/DSC_0725.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhgwOwhd4BTb-D7ImEaT9aMblJDuxz7ksLI3sXKm1ekXp10IDNdHydu5bTxJcaOHN4dYWWVg1NLUMW1x-Tile_O5Kjv3DIlZgMRK4hPHqS7H0jHM0kzLquRMM7zYRCVNg6A9he_WhEXuw5T/s16000/DSC_0725.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Toubkal West (4030 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;">Wkrótce strome podejście zostało za nami, teren zaczął bardziej przypominać płaskowyż, patrząc po stanie pokrywy śnieżnej, smagany na codzień ostrym wiatrem. Końcówkę podejścia wspominam jako nieco irytującą, powiedziałbym wręcz przypominającą bardzo pokonywane rok wcześniej podejście na Mulhacen, gdy wydawało się, że o to jesteśmy już o krok od szczytu, ale on jakimś perfidnym trafem bardzo długo nie nadchodził.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2EzS5QFI_Mv8Mkw48s_wkHkRVY2WhSYPCaKUYz6WtCLwZ1oEYcETzqho1YFiAm8WDuJLr3G7pw8EGpYgTETxNbIlXxH8CzHB2TQUsJ5-9L0oaxRcgUErBFSw8REmEIUNIZOvC34tKQx5c/s1200/DSC_0728.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="753" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2EzS5QFI_Mv8Mkw48s_wkHkRVY2WhSYPCaKUYz6WtCLwZ1oEYcETzqho1YFiAm8WDuJLr3G7pw8EGpYgTETxNbIlXxH8CzHB2TQUsJ5-9L0oaxRcgUErBFSw8REmEIUNIZOvC34tKQx5c/s16000/DSC_0728.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSXmfkALOVUhW5rC1Vo_vVfGOP3nXuOsvm0Rxg40sCKNtDlHPRM4xgi_L70DeK9rjqKk8tSNgHlwxQ5tZGin7yZ_5pHKNjuXALeCkg-ieHljRg-Kw15rYjf3Q5N2M_fhqSDhWaxUqAhwSF/s1200/DSC_0731.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgSXmfkALOVUhW5rC1Vo_vVfGOP3nXuOsvm0Rxg40sCKNtDlHPRM4xgi_L70DeK9rjqKk8tSNgHlwxQ5tZGin7yZ_5pHKNjuXALeCkg-ieHljRg-Kw15rYjf3Q5N2M_fhqSDhWaxUqAhwSF/s16000/DSC_0731.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Już nieopodal przełęczy</span></div><div style="text-align: justify;">O 8:15 przy akompaniamencie naprawdę wyważonego tego dnia wiatru, na pewno nie zwalającego z nóg, zameldowałem się na Tizi-n-Toubkal, choć nieco powyżej najniższego punktu przełęczy (ok. 3910 m n.p.m.). Nim się zatrzymałem, czułem lekki żal, że zjawiłem się te 20 minut po wschodzie, ale gdy podniosłem wzrok i zobaczyłem skąpane w blasku porannego słońca nieregularne wierzchołki sąsiadującego od południa Antyatlasu, za którym czaiła się bezkresna przestrzeń Sahary, to wszelki smutek momentalnie przestał się liczyć. Tubkal Tubkalem, ale ja już wtedy czułem, że to był ten widok, po który przyleciałem na Czarny Ląd. Widok, który chciałem by zdobił moją ścianę i tkwił w albumach wraz z innymi zdjęciami będącymi efektami prób zatrzymania najbardziej nietuzinkowych chwil w obiektywie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSRmZpr_CSUz8x4drdNuMZWocnom7UmYExDgo6xd6B-434dnDd1n1IelAjazEnlfc_5-nS9LN8zGfKvX9Bs6NKUX1D2AAyLhlfcXCGXnS4fKEZ4-vrhf4snBP4FXFXemyGrNBld_UZT9mJ/s1200/DSC_0735.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="814" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSRmZpr_CSUz8x4drdNuMZWocnom7UmYExDgo6xd6B-434dnDd1n1IelAjazEnlfc_5-nS9LN8zGfKvX9Bs6NKUX1D2AAyLhlfcXCGXnS4fKEZ4-vrhf4snBP4FXFXemyGrNBld_UZT9mJ/s16000/DSC_0735.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Antyatlas z Sirwą, czyli tym trapezowatym szczytem w oddali</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW18bK8yRvR1WjIbzJLqsuc7gtqxC9zglDCUQ27HvJs2lP-mmxYEPO3UMArS8HZBFRpSA-Vv2UsSZgKPuSIErd62UC-AFJQtalzh4Pr_PMS7ggXghwEkxNBtsRkYhlA64muix0W2EkapMc/s1200/DSC_0734.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="729" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiW18bK8yRvR1WjIbzJLqsuc7gtqxC9zglDCUQ27HvJs2lP-mmxYEPO3UMArS8HZBFRpSA-Vv2UsSZgKPuSIErd62UC-AFJQtalzh4Pr_PMS7ggXghwEkxNBtsRkYhlA64muix0W2EkapMc/s16000/DSC_0734.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Widząc, że moi towarzysze potrzebują kilku minut by do mnie dotrzeć, wyciągnąłem herbatę, postanawiając na nich zaczekać. Rozkoszując się napojem zrobiłem kilka kroków wzdłuż grani przyglądając się charakterystycznej asymetrii zboczy w tej części gór - o ile krajobraz po zachodniej stronie grzbietu prezentował się nader łagodnie jak na tutejsze wysokości, to na wschód od Tizi-n-Toubkal sceneria nabierała grozy - tym większej, jeśli dodać do tego fakt, że zamiast porównywalnych wysokością szczytów w tle dostrzec można było pobliski pas swoistych pogórzy, których wierzchowiny znajdowały się jakieś 2000 metrów poniżej nas, zatem to wrażenie bycia <i>wysoko </i>dawało się zdecydowanie łatwiej odczuć.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia2WLVS0kIawSKpf7lRMHtR9-luEio9-TN0cLS0IdxT-7os4sxSgnM_nnP1_k-aWCFxeImOaZzx1jyW-UZxxFvDDg18vlZuNQr1nPw08FsvjxBVrP1sW5GeFH6KICqwuC7UMOd7R0mq8Z5/s1200/DSC_0742.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEia2WLVS0kIawSKpf7lRMHtR9-luEio9-TN0cLS0IdxT-7os4sxSgnM_nnP1_k-aWCFxeImOaZzx1jyW-UZxxFvDDg18vlZuNQr1nPw08FsvjxBVrP1sW5GeFH6KICqwuC7UMOd7R0mq8Z5/s16000/DSC_0742.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zebrani już w czwórkę przed kontynuacją marszu zamieniliśmy jeszcze słowo z Mohamedem, który przestrzegł nas by nie ściągać raków mimo momentami skąpej pokrywy, ze względu na jeden dosyć newralgiczny moment pod szczytem. Wyruszyliśmy znów podzieleni - ja z Kamilem na początku, Karol kręcący filmik wraz z naszym przewodnikiem na końcu.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJyN_U_6m9oU3OJEjJm981seDbl2j2prQCjMt7tHk0hyphenhyphenEtcAMhQUid9njG5Q2h4ULtnS1Pry6IQd82oGOFbY1UK81ktrW3v8Jnv0IrMInPlLI0bxzs6nSAkvME3gFd3V8dzsLD7Tlam_HL/s1200/DSC_0746.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJyN_U_6m9oU3OJEjJm981seDbl2j2prQCjMt7tHk0hyphenhyphenEtcAMhQUid9njG5Q2h4ULtnS1Pry6IQd82oGOFbY1UK81ktrW3v8Jnv0IrMInPlLI0bxzs6nSAkvME3gFd3V8dzsLD7Tlam_HL/s16000/DSC_0746.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Pomimo dosyć długiej przerwy na przełęczy w dalszej części podejścia udało mi się utrzymać przyzwoite tempo. Podążałem do góry zatrzymując się, gdy tylko nachodziła mnie taka ochota, rozglądając się z ekscytacją wokół siebie i nucąc sobie pod nosem fragmenty piosenek, których treść nasuwała mi się na myśl. Tak generalnie, to zawsze dostaję białej gorączki, gdy słyszę kogoś z głośnikiem na szlaku, natomiast doskonale rozumiem samą chęć słuchania muzyki podczas trekkingu, bo przecież jedno z drugim jest powiązane - emocje zawarte w muzyce, nawet tej doskonale znanej, w górach, czyli tam gdzie mamy do czynienia z odkrywaniem samego siebie, walką ze słabościami a jednocześnie z czystą radością z życia, nabierają nowego wymiaru, wydają się być bardziej zrozumiałe i sprawiają, że cała metafizyczna przemiana jaka potrafi dokonywać się w duszy człowieka w górach staje sie jeszcze bardziej kompletna.</div><div><br /></div><div>Podam taki przykład. Wczesny poranek, wspinające się po nieboskłonie słońce podkreślające kontury nieznanych pagórków i wybrzmiewający tekst Anity Lipnickiej:</div><div><br /></div><div><i>Spróbuj choć raz odsłonić twarz </i></div><div><i>I spojrzeć prosto w słońce </i></div><div><i>Zachwycić się po prostu tak </i></div><div><i>I wzruszyć jak najmocniej</i></div><div><br /></div><div>Te słowa, tak dobrze nam wszystkim znajome, wręcz może nawet momentami przejedzone, potrafią oczywiście wzbudzać we mnie emocje zarówno w autobusie podczas powrotu z pracy czy na imprezie u znajomych w kąciku nostalgicznych kawałków poprzedzających późnonocne rozstania, ale właśnie w górach wybrzmiewają szczególnie silnie. Tak, w górach, a zwłaszcza w takich górach, można odsłonić twarz, spojrzeć prosto w słońce, zachwycić się i zapłakać ze wzruszenia, nie przejmując się kompletnie nikim i niczym.</div><div><br /></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaf6vmX8RmrnN0_Hl5ewJGr5uLuXyIdHE5KQ4o5AEpY-2bxJcZal_NhsH45KmZIS7_q2babaPTR3h4x75qrKDlDQyQjvsGwOqlUM8kj6KT-UwLdlRWSCkDx-0ZnNJCtalmTxrwPLYJ6-_H/s1200/DSC_0738.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="804" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaf6vmX8RmrnN0_Hl5ewJGr5uLuXyIdHE5KQ4o5AEpY-2bxJcZal_NhsH45KmZIS7_q2babaPTR3h4x75qrKDlDQyQjvsGwOqlUM8kj6KT-UwLdlRWSCkDx-0ZnNJCtalmTxrwPLYJ6-_H/s16000/DSC_0738.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Poranek nieopodal Tizi-n-Toubkal był najlepszym momentem by spróbować spojrzeć w krągłą tarczę Heliosa finezyjnie oświetlającą bezludne ziemie marokańskiego południa. Niezwykłym wydał mi się fakt, że o to miałem po swojej prawicy ogrom przestrzeni, wśród której byłem w stanie nazwać jedno pasmo górskie (Antyatlas) i jeden szczyt (Sirwę) oraz wyróżnić dwa miasta, co do których nawet nie wiedziałem czy je stąd można dostrzec (Warzazat i Tarudant). Dochodząc do tego wniosku automatycznie nabrałem ogromnej ochoty by kiedyś wrócić w Atlas i połączyć go z objazdówką po "Zaatlasiu" - pojechać od Atlantyku w górę doliny Dary, odwiedzić Ait Binhaddou, wąwóz Todra nieopodal Tinghir i przez odległe: Arfud i Rasziddiję dotrzeć do granicy z Algierią, poprawiając w ten sposób swój stan geograficznej wiedzy na temat tej części Maroka.</div><div><br /></div><div><i>I chodzę w kółko nic nie mówiąc </i></div><div><i>Nie znając miejsca do którego chcę dotrzeć </i></div><div><i>Noszę buty </i></div><div><i>I może moje buty </i></div><div><i>Wiedzą lepiej dokąd iść</i></div><div><i><br /></i></div><div><span style="font-size: x-small;"><i>tłum. fragment Fai Rumore, </i>Diodato</span></div><div><i><br /></i></div><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDwjjc3Nx988ytpcfHb_95UtmeAxWaSOR8d6vgAIuxmpSbfaRe8BvDdNBdNZTawNpZNg74io5PJV0B3fjYWn4zWb3xzi-SlsvaMe1ouXKE0Rwosr2WU-xN-3W8-7jAuPo-7oDrgz8xUCfB/s1200/DSC_0756.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDwjjc3Nx988ytpcfHb_95UtmeAxWaSOR8d6vgAIuxmpSbfaRe8BvDdNBdNZTawNpZNg74io5PJV0B3fjYWn4zWb3xzi-SlsvaMe1ouXKE0Rwosr2WU-xN-3W8-7jAuPo-7oDrgz8xUCfB/s16000/DSC_0756.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div>Z marzeń o bliżej nieokreślonych czasach wyrwało mnie powtórne spojrzenie za siebie po pokonaniu kolejnej dawki metrów w pionie, podczas którego uświadomiłem sobie, że do grona dotychczas podziwianych olbrzymów Atlasu Wysokiego obecnych w zasięgu wzroku dołączyły kolejne szczyty. Były to przede wszystkim mocno odsunięte na południe szczyty masywu Ouanoukrim - Timzguida (4089 m n.p.m) i Ras-Ouanoukrim (4083 m n.p.m.) stanowiące kolejno drugi i trzeci najwyższy szczyt Atlasu Wysokiego. Oba oczywiście dostępne w ramach jednodniowej wycieczki ze schronisk.</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVV9jWvL02WPbby8HNdHBT_-PcE41C0Oc0cGJXbf_3Kzt-4MSNnwJUxPF_vKry3NSKcXVj0LBMw9nUBwKcndM3sSUH3CJxI5N1lcBiZ2STQXsa5UXqptnn6GXaMw15N8FGdEcSMXfbtyea/s1200/DSC_0757.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVV9jWvL02WPbby8HNdHBT_-PcE41C0Oc0cGJXbf_3Kzt-4MSNnwJUxPF_vKry3NSKcXVj0LBMw9nUBwKcndM3sSUH3CJxI5N1lcBiZ2STQXsa5UXqptnn6GXaMw15N8FGdEcSMXfbtyea/s16000/DSC_0757.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Uwagę przykuwał też nieustająco masyw Toubkal West, a przede wszystkim efektowny kuluar na południowej ścianie jednego z jego trzech wierzchołków.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlGfzZa3CAhxYw7i1qrHraLTd816ipa5JtgvWYedPtlQ3xMe3ihMDEQFQ5CRTsTnA1dCeYnelvU2BUylhdOZ8XWNRcEr0EgRj9arsII3EccsTh4w3828ILs-dN7dT5fpoTqm1Z5h9aNFqr/s1200/DSC_0754.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlGfzZa3CAhxYw7i1qrHraLTd816ipa5JtgvWYedPtlQ3xMe3ihMDEQFQ5CRTsTnA1dCeYnelvU2BUylhdOZ8XWNRcEr0EgRj9arsII3EccsTh4w3828ILs-dN7dT5fpoTqm1Z5h9aNFqr/s16000/DSC_0754.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDwjjc3Nx988ytpcfHb_95UtmeAxWaSOR8d6vgAIuxmpSbfaRe8BvDdNBdNZTawNpZNg74io5PJV0B3fjYWn4zWb3xzi-SlsvaMe1ouXKE0Rwosr2WU-xN-3W8-7jAuPo-7oDrgz8xUCfB/s1200/DSC_0756.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDwjjc3Nx988ytpcfHb_95UtmeAxWaSOR8d6vgAIuxmpSbfaRe8BvDdNBdNZTawNpZNg74io5PJV0B3fjYWn4zWb3xzi-SlsvaMe1ouXKE0Rwosr2WU-xN-3W8-7jAuPo-7oDrgz8xUCfB/s16000/DSC_0756.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh589zM2jXYi30dRLprnESGlfK6xeOgz9beajvLK90dUwsSJE7yUeFZCp9xLGVhpGYPxkQ2Af_acg1oYfm4C2uR4EIAXFV0c-xVYYQrQUffebk2BrlqM1dymfVkcK8Pe4fPKvyo0Idx28jO/s1200/DSC_0758.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh589zM2jXYi30dRLprnESGlfK6xeOgz9beajvLK90dUwsSJE7yUeFZCp9xLGVhpGYPxkQ2Af_acg1oYfm4C2uR4EIAXFV0c-xVYYQrQUffebk2BrlqM1dymfVkcK8Pe4fPKvyo0Idx28jO/s16000/DSC_0758.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podejście cały czas technicznie było banalne, momentami poziom trudności wydawał się być zbliżony wręcz do tego znanego z Mulhacena. Mimo czterech tauzenów fizycznie i psychicznie czułem się doskonale, jedyną zmianą jaką zauważyłem u siebie była zmiana w sposobie mówienia, znana mi już zresztą z Hiszpanii, polegająca na tym, że podczas rozmów miałem wrażenie, jakbym próbował mówić z pełną buzią. Na samopoczucie nie miało to jednak żadnego wpływu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXQFdHZgeyv13SNp7aTb64rfavBPbLvdKrLFmgHjvuu0AePrPFfCvwdNF6oeEf8Ky6vzL2TFEZ2M0l_PFoSJfi-5OQ50PAM4JzXPPcOs649qgMP28MEEABlC6scxU8ug7RP-uAw9Kk-Z2X/s1200/DSC_0761.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXQFdHZgeyv13SNp7aTb64rfavBPbLvdKrLFmgHjvuu0AePrPFfCvwdNF6oeEf8Ky6vzL2TFEZ2M0l_PFoSJfi-5OQ50PAM4JzXPPcOs649qgMP28MEEABlC6scxU8ug7RP-uAw9Kk-Z2X/s16000/DSC_0761.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">O 8:35 wdrapałem się na lekkie wypłaszczenie na grani, które z przełęczy błędnie wydaje się głównym wierzchołkiem, a w rzeczywistości jest tylko skromnym punktem, z którego można ocenić ile pozostało drogi. Jest to jednak właściwe miejsce by wykonać dokumentację zdjęciową - warto zauważyć, że obierając taką drogę jak my, nie ma zbyt wiele okazji do zrobienia zdjęcia samemu Tubkalowi. Serio. Szczyt nie jest widoczny od momentu opuszczenia Imlil (z miasteczka można go zobaczyć niemniej jednak na pierwszy plan wychodzą wysunięte przed niego Tinghourine i Imouzzer) i taki pozostaje aż do osiągnięcia miejsca, z którego było robione poniższe zdjęcie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKj4xA6DP_xNDoYLgysgZ5S-AhyHae2OmQULb00uEftLS1oBnYU0lYdLaA7LoZa28SKnUfdwC8bNiWZZYIb4AjyjhH_0z-CTW4jOFlf9T6iX8xE-FJmlahQzfA2B9WQpDe5tl2B0PT1Gug/s1200/DSC_0769.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKj4xA6DP_xNDoYLgysgZ5S-AhyHae2OmQULb00uEftLS1oBnYU0lYdLaA7LoZa28SKnUfdwC8bNiWZZYIb4AjyjhH_0z-CTW4jOFlf9T6iX8xE-FJmlahQzfA2B9WQpDe5tl2B0PT1Gug/s16000/DSC_0769.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jest i on - Tubkal!</span></div><div style="text-align: justify;">Po opuszczeniu tego widokowego miejsca wkroczyłem na krótki trawers, przed którym przestrzegał nas na Tizi-n-Toubkal Mohamed, czyli najczęściej wymieniane miejsce na Tubkalu gdzie w zimie można sobie napytać biedy, ponieważ trawersowane zbocze podcięte jest ścianką. Doskonale widać to z tego zdjęcia [<a href="http://www.ilsitodicaldo.com/images/scialpinismo/090315%20Marocco/DSC_2827.JPG" target="_blank">LINK</a>].</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFqOYFcFjPcHvBkpRVFjCxOSr5SDiZoPNTO08lLR0z-LvvU2u1wzG9Faa7XyOhA7sPRJbggcWBuKhXD3StFDa2Af1fGJfD-Xp4_aFoXycgno3ZxLCrnFWAjzGl8E6ssxZgEWwXx53MbJIs/s1200/DSC_0772.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFqOYFcFjPcHvBkpRVFjCxOSr5SDiZoPNTO08lLR0z-LvvU2u1wzG9Faa7XyOhA7sPRJbggcWBuKhXD3StFDa2Af1fGJfD-Xp4_aFoXycgno3ZxLCrnFWAjzGl8E6ssxZgEWwXx53MbJIs/s16000/DSC_0772.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Trawers, na którym wreszcie przydał się czekan, zakończył się lekkim podejściem, wyprowadzającym na szerokie wypłaszczenie, skąd szczytowy słupek triangulacyjny wydawał się być na wyciągnięcie ręki. Świetnie pamiętam, że widząc go tak wyraźnie, mimowolnie zacząłem przyspieszać, wiedząc, że tak o to zaczynam znów ostatnią prostą dzielącą mnie od mojego górskiego celu, którego nikt i nic mi już nie zabierze. Niesłychanie piękna jest to chwila; chwila, w której udziela się świadomość życia całym sobą, tak namacalna i tak silna, a jednocześnie tak niespotykana i niepodobna do żadnej innej, że ma się wręcz wrażenie narodzenia na nowo; zrzucenia z siebie pod naporem tych wszystkich nadzwyczajnych emocji zastygłej skorupy będącej sumą własnych lęków, niepowodzeń, zmartwień i znudzenia rutyną, przez którą to skorupę na codzień często nie pozwalamy się przedrzeć drobnym radościom, ale którą są w stanie bez trudu zwyciężyć takie górskie przeżycia.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvL1mcq2EMAW6MnClZDIpgogVaasPeGWQZap2oFZwYeMkKHQj1OwhryANDb-TJ0zeMSgww6_GsZPT1qXjECAA20mFfI7ZgSLeH9gKW1GZ5Beg0DATkRkfadvRPMMDYEsA02EdScgIJr2ZI/s1200/DSC_0841.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvL1mcq2EMAW6MnClZDIpgogVaasPeGWQZap2oFZwYeMkKHQj1OwhryANDb-TJ0zeMSgww6_GsZPT1qXjECAA20mFfI7ZgSLeH9gKW1GZ5Beg0DATkRkfadvRPMMDYEsA02EdScgIJr2ZI/s16000/DSC_0841.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ostatnia prosta - godzina 8:58</span></div></div><div style="text-align: justify;">I mimo, że wcześniej wpadały mi do głowy różne pomysły na to jak uczcić wejście na szczyt, to jakoś tak pokonując te ostatnie metry oczywistym dla mnie wydało się by spróbować przywołać słowa zawarte w <i>Iridescent</i> Linkin Park. Kiedyś podczas odtwarzania tego emocjonalnego utworu przyszło mi na myśl, aby, jeśli oczywiście nadarzy się taka okazja, to będąc w miejscu niedostępnym, odległym od osad ludzkich i z krajobrazem górskim w tle tworzącym klimat odrębnego uniwersum, z którym kojarzą mi się teledyski LP, nawiązać choćby symbolicznie do tej piosenki, która w trudniejszych chwilach wybrzmiewała zawsze najczęściej i najbardziej donośnie. Gdybym nie miał tak zdławionego głosu, jaki od pewnego momentu mi towarzyszył, najchętniej wykrzyczałbym ile sił w płucach refren w podobny sposób jak robi to Chester na końcu teledysku lecz wtedy, na wierzchołku nie byłem sam, oprócz mnie okupowały go dwie osoby, pozostało mi więc - właśnie symbolicznie - wznieść ręce w geście zwycięstwa i pewnej ulgi i wyszeptać:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>[...] Remember all the sadness and frustration</i></div><div style="text-align: justify;"><i>And let it go</i></div><div style="text-align: justify;"><i>Let it go...</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Oj Chesterze, brakuje Ciebie tak bardzo na tym ziemskim padole...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVvpvZcLX8Xp2tBh-5j12-1Lrjclh0IWlKb4MjgSDRMSQJhp6utFIDES9LLm35Sag89XvsbzpqK9rk3iMsDySqgENuGlpkZo3FbyfxyfLwGKMeRUucLrjy4DxpYqe_Y-XRoJ7kXbdOMpIP/s1200/DSC_0774.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="828" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVvpvZcLX8Xp2tBh-5j12-1Lrjclh0IWlKb4MjgSDRMSQJhp6utFIDES9LLm35Sag89XvsbzpqK9rk3iMsDySqgENuGlpkZo3FbyfxyfLwGKMeRUucLrjy4DxpYqe_Y-XRoJ7kXbdOMpIP/s16000/DSC_0774.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W atmosferze chwilowej refleksji zrobiłem kółeczko po wierzchołku, po czym wyszedłem na przeciw Kamilowi by zbić z nim piątkę i wspólnie poczekać na podążającego za nami Karola i Mohameda. Obaj panowie zjawili się dosłownie parę minut minut później i tak o to razem mogliśmy się cieszyć ze zdobycia najwyższego szczytu Maroka, będącego jednocześnie najwyższym szczytem 22 krajów arabskich, zrobiliśmy to, wszyscy!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixpFJJKpr1JAw_wmES_ZWyZAaDPEGbGSFFTqB4XQFa4Cy3Q9BlFinJBnWAOtvVX1tbPbgCDPZhc2wFDfkDgzjLENZZcuE0YxMKcwwj3gFeVKdMi4KHNijePVpEaJ_dBq4DpGIsdWvWpPEN/s1200/DSC_0814.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="806" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEixpFJJKpr1JAw_wmES_ZWyZAaDPEGbGSFFTqB4XQFa4Cy3Q9BlFinJBnWAOtvVX1tbPbgCDPZhc2wFDfkDgzjLENZZcuE0YxMKcwwj3gFeVKdMi4KHNijePVpEaJ_dBq4DpGIsdWvWpPEN/s16000/DSC_0814.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Od lewej: Kamil, ja, Karol i Mohamed</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBpbgn2_9vrHJTp0JuHsp9_BqIHtVwWPXoJ3ueKZjsVKg4fru0rM3w3DGBMNuO_fH6W_YPEGXZk4GQpXt09TMHV0BWTAMxKc4QhS0aKDFqmgDcVuW9physjliCk2F4y5ansU_sRNQr2IIe/s1200/DSC_0822.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBpbgn2_9vrHJTp0JuHsp9_BqIHtVwWPXoJ3ueKZjsVKg4fru0rM3w3DGBMNuO_fH6W_YPEGXZk4GQpXt09TMHV0BWTAMxKc4QhS0aKDFqmgDcVuW9physjliCk2F4y5ansU_sRNQr2IIe/w426-h640/DSC_0822.jpg" width="426" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Uszczęśliwiony Karol na szczycie</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: left;"><blockquote class="instagram-media" data-instgrm-captioned="" data-instgrm-permalink="https://www.instagram.com/p/BuUTN4_B4hK/?utm_source=ig_embed&utm_campaign=loading" data-instgrm-version="13" style="background: rgb(255, 255, 255); border-radius: 3px; border: 0px; box-shadow: rgba(0, 0, 0, 0.5) 0px 0px 1px 0px, rgba(0, 0, 0, 0.15) 0px 1px 10px 0px; margin: 1px; max-width: 540px; min-width: 326px; padding: 0px; width: calc(100% - 2px);"><div style="padding: 16px;"> <a href="https://www.instagram.com/p/BuUTN4_B4hK/?utm_source=ig_embed&utm_campaign=loading" style="background: rgb(255, 255, 255); line-height: 0; padding: 0px; text-align: center; text-decoration: none; width: 100%;" target="_blank"> <div style="align-items: center; display: flex; flex-direction: row;"> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 50%; flex-grow: 0; height: 40px; margin-right: 14px; text-align: justify; width: 40px;"></div> <div style="display: flex; flex-direction: column; flex-grow: 1; justify-content: center;"> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; margin-bottom: 6px; text-align: justify; width: 100px;"></div> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; text-align: justify; width: 60px;"></div></div></div><div style="padding: 19% 0px; text-align: justify;"></div> <div style="display: block; height: 50px; margin: 0px auto 12px; text-align: justify; width: 50px;"><svg height="50px" version="1.1" viewbox="0 0 60 60" width="50px" xmlns:xlink="https://www.w3.org/1999/xlink" xmlns="https://www.w3.org/2000/svg"><g fill-rule="evenodd" fill="none" stroke-width="1" stroke="none"><g fill="#000000" transform="translate(-511.000000, -20.000000)"><g><path d="M556.869,30.41 C554.814,30.41 553.148,32.076 553.148,34.131 C553.148,36.186 554.814,37.852 556.869,37.852 C558.924,37.852 560.59,36.186 560.59,34.131 C560.59,32.076 558.924,30.41 556.869,30.41 M541,60.657 C535.114,60.657 530.342,55.887 530.342,50 C530.342,44.114 535.114,39.342 541,39.342 C546.887,39.342 551.658,44.114 551.658,50 C551.658,55.887 546.887,60.657 541,60.657 M541,33.886 C532.1,33.886 524.886,41.1 524.886,50 C524.886,58.899 532.1,66.113 541,66.113 C549.9,66.113 557.115,58.899 557.115,50 C557.115,41.1 549.9,33.886 541,33.886 M565.378,62.101 C565.244,65.022 564.756,66.606 564.346,67.663 C563.803,69.06 563.154,70.057 562.106,71.106 C561.058,72.155 560.06,72.803 558.662,73.347 C557.607,73.757 556.021,74.244 553.102,74.378 C549.944,74.521 548.997,74.552 541,74.552 C533.003,74.552 532.056,74.521 528.898,74.378 C525.979,74.244 524.393,73.757 523.338,73.347 C521.94,72.803 520.942,72.155 519.894,71.106 C518.846,70.057 518.197,69.06 517.654,67.663 C517.244,66.606 516.755,65.022 516.623,62.101 C516.479,58.943 516.448,57.996 516.448,50 C516.448,42.003 516.479,41.056 516.623,37.899 C516.755,34.978 517.244,33.391 517.654,32.338 C518.197,30.938 518.846,29.942 519.894,28.894 C520.942,27.846 521.94,27.196 523.338,26.654 C524.393,26.244 525.979,25.756 528.898,25.623 C532.057,25.479 533.004,25.448 541,25.448 C548.997,25.448 549.943,25.479 553.102,25.623 C556.021,25.756 557.607,26.244 558.662,26.654 C560.06,27.196 561.058,27.846 562.106,28.894 C563.154,29.942 563.803,30.938 564.346,32.338 C564.756,33.391 565.244,34.978 565.378,37.899 C565.522,41.056 565.552,42.003 565.552,50 C565.552,57.996 565.522,58.943 565.378,62.101 M570.82,37.631 C570.674,34.438 570.167,32.258 569.425,30.349 C568.659,28.377 567.633,26.702 565.965,25.035 C564.297,23.368 562.623,22.342 560.652,21.575 C558.743,20.834 556.562,20.326 553.369,20.18 C550.169,20.033 549.148,20 541,20 C532.853,20 531.831,20.033 528.631,20.18 C525.438,20.326 523.257,20.834 521.349,21.575 C519.376,22.342 517.703,23.368 516.035,25.035 C514.368,26.702 513.342,28.377 512.574,30.349 C511.834,32.258 511.326,34.438 511.181,37.631 C511.035,40.831 511,41.851 511,50 C511,58.147 511.035,59.17 511.181,62.369 C511.326,65.562 511.834,67.743 512.574,69.651 C513.342,71.625 514.368,73.296 516.035,74.965 C517.703,76.634 519.376,77.658 521.349,78.425 C523.257,79.167 525.438,79.673 528.631,79.82 C531.831,79.965 532.853,80.001 541,80.001 C549.148,80.001 550.169,79.965 553.369,79.82 C556.562,79.673 558.743,79.167 560.652,78.425 C562.623,77.658 564.297,76.634 565.965,74.965 C567.633,73.296 568.659,71.625 569.425,69.651 C570.167,67.743 570.674,65.562 570.82,62.369 C570.966,59.17 571,58.147 571,50 C571,41.851 570.966,40.831 570.82,37.631"></path></g></g></g></svg></div><div style="padding-top: 8px;"> <div style="color: #3897f0; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: 550; line-height: 18px; text-align: justify;"> Wyświetl ten post na Instagramie.</div></div><div style="padding: 12.5% 0px; text-align: justify;"></div> <div style="align-items: center; display: flex; flex-direction: row; margin-bottom: 14px;"><div> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 50%; height: 12.5px; text-align: justify; transform: translateX(0px) translateY(7px); width: 12.5px;"></div> <div style="background-color: #f4f4f4; flex-grow: 0; height: 12.5px; margin-left: 2px; margin-right: 14px; text-align: justify; transform: rotate(-45deg) translateX(3px) translateY(1px); width: 12.5px;"></div> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 50%; height: 12.5px; text-align: justify; transform: translateX(9px) translateY(-18px); width: 12.5px;"></div></div><div style="margin-left: 8px;"> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 50%; flex-grow: 0; height: 20px; text-align: justify; width: 20px;"></div> <div style="border-bottom: 2px solid transparent; border-left: 6px solid rgb(244, 244, 244); border-top: 2px solid transparent; height: 0px; text-align: justify; transform: translateX(16px) translateY(-4px) rotate(30deg); width: 0px;"></div></div><div style="margin-left: auto;"> <div style="border-right: 8px solid transparent; border-top: 8px solid rgb(244, 244, 244); text-align: justify; transform: translateY(16px); width: 0px;"></div> <div style="background-color: #f4f4f4; flex-grow: 0; height: 12px; text-align: justify; transform: translateY(-4px); width: 16px;"></div> <div style="border-left: 8px solid transparent; border-top: 8px solid rgb(244, 244, 244); height: 0px; text-align: justify; transform: translateY(-4px) translateX(8px); width: 0px;"></div></div></div> <div style="display: flex; flex-direction: column; flex-grow: 1; justify-content: center; margin-bottom: 24px;"> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; margin-bottom: 6px; text-align: justify; width: 224px;"></div> <div style="background-color: #f4f4f4; border-radius: 4px; flex-grow: 0; height: 14px; text-align: justify; width: 144px;"></div></div></a><p style="color: #c9c8cd; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; line-height: 17px; margin-bottom: 0px; margin-top: 8px; overflow: hidden; padding: 8px 0px 7px; text-align: justify; text-overflow: ellipsis; white-space: nowrap;"><a href="https://www.instagram.com/p/BuUTN4_B4hK/?utm_source=ig_embed&utm_campaign=loading" style="color: #c9c8cd; font-family: Arial, sans-serif; font-size: 14px; font-style: normal; font-weight: normal; line-height: 17px; text-decoration: none;" target="_blank">Post udostępniony przez Bartłomiej Morga (@morgi_b25)</a></p></div></blockquote> <script async="" src="//www.instagram.com/embed.js"></script></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Gdy już nieco ochłonęliśmy, nastał czas przechadzki z aparatem. Mohamed rekomendował by nie spędzać na szczycie dłużej niż 15 minut - choć nie wiem czy było to podyktowane kwestią przebywania na takiej wysokości czy innymi względami - zatem sesja fotograficzna nie trwała zbyt długo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Muszę przyznać, że panorama ze szczytu okazała się być zróżnicowana, choć ze względu na dominację Tubkala wiele widocznych grzbietów wydaje się nieco "spłaszczonych". Wyjątkiem jest niewiele niższy masyw Ouanoukrim i wertykalnie usadowiony boczny grzbiet z czterotysięcznikami wznoszącymi się w sąsiedztwie schronisk tj. z Akioud, Afelią, Bilgouinoussene i Aguelzim, dla którego zwornikiem jest Ras-Ouanoukrim. Wszystkie one ulegają Tubkalowi o 100-200 metrów ich kształty nie są zatem zniekształcone, a z perspektywy szczytu prezentują się naprawdę interesująco. Podobnie jest jeszcze z położonym na wschód od Tubkalu masywem Tarourt-Adrar n'Dern. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Niezależnie od "spłaszczenia" panorama ze szczytu jest bardzo, bardzo rozległa, mimo że ewidentnie mamy tu do czynienia z pewną dysproporcją znaną poniekąd z Tatr - na północy płasko, na południu trochę mniej (Antyatlas i łagodne grzbiety przywodzące na myśl pogórza) - zaś na wschodzie i zachodzie festiwal gwiazd. Patrząc w stronę Atlantyku przy bezchmurnej pogodzie i doskonałej widoczności (takiej jak tego dnia) na horyzoncie dominuje Awlim (Jebel Aoulime - 3482 m n.p.m.), najwyższy szczyt zachodniej części Atlasu Wysokiego, z kolei po stronie przeciwnej dostrzec można nawet oddalony o 150 kilometrów Mgoun zwany również Makounem (4071 m n.p.m.).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhboPswkZuK_E4NtZK34Ays_A3nxoO_zpVNyUMNTWdwzPXqC0ysz_7yE2rCbhrzSFMNkIFxLyO2ccqnZBAi-FjLOq3Lai1N13qcjIG3ytYxbTP1_6R0T0uT4H38iTvScVN1VAarCuO_RhkV/s1200/DSC_0782.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhboPswkZuK_E4NtZK34Ays_A3nxoO_zpVNyUMNTWdwzPXqC0ysz_7yE2rCbhrzSFMNkIFxLyO2ccqnZBAi-FjLOq3Lai1N13qcjIG3ytYxbTP1_6R0T0uT4H38iTvScVN1VAarCuO_RhkV/s16000/DSC_0782.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Akioud (4035 m n.p.m.) to jeden z bardziej zapadających w pamięć szczytów Atlasu Wysokiego. W tle zachodnia część Atlasu Wysokiego z osamotnionym Awlimem (Dżebel Awlim; Jebel Aoulime - 3482 m n.p.m.), znajdującym się w połowie drogi między Tubkalem a Agadirem</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Qw5kLCiBY8a5hH2yRCtDahqY-T0uQnLGUn2EOwpL1j57H7m8PqYSkpcziYgWg9mwcG64BsY2p13Ewxr4tfLVxMgStfBlYi1kVK7vqKdKYUrvud9bQebL3-gJRq87C_y7q9t8e1UMlC_Z/s1200/DSC_0787.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_Qw5kLCiBY8a5hH2yRCtDahqY-T0uQnLGUn2EOwpL1j57H7m8PqYSkpcziYgWg9mwcG64BsY2p13Ewxr4tfLVxMgStfBlYi1kVK7vqKdKYUrvud9bQebL3-gJRq87C_y7q9t8e1UMlC_Z/s16000/DSC_0787.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ten widok już widzieliście, z wyjątkiem grani na pierwszej planie - po jej drugiej stronie wiedzie droga klasyczna, którą wchodziliśmy i schodziliśmy na Tubkal</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02BIX4Odn-JV-ji-h3U1dZMAMzzGAAEC8dzyBok1uVTlJZPEXvXVh4AlLZHcqCmPvSWXpiRX6ao90MZSCDUczar8ZVjCAfTQc_g6ofdjuHIBn_aUjD0Xt__VFsHWrrnAlL5nZpy2E23wK/s1200/DSC_0831.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="744" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg02BIX4Odn-JV-ji-h3U1dZMAMzzGAAEC8dzyBok1uVTlJZPEXvXVh4AlLZHcqCmPvSWXpiRX6ao90MZSCDUczar8ZVjCAfTQc_g6ofdjuHIBn_aUjD0Xt__VFsHWrrnAlL5nZpy2E23wK/s16000/DSC_0831.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNom_9rws1ZIe_PchWJGcMt45oaimHSNcyYXVPaWtaUILkIszEeqvlSfhhkkwUkq7Ti8Jt51BjLFa60hAgAwNkL-5wUNKwUHKUWue6O9xonsGG1e4xQMXGsEkzy7GsEm77XhVdJGazR8Sa/s1200/DSC_0831-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="744" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNom_9rws1ZIe_PchWJGcMt45oaimHSNcyYXVPaWtaUILkIszEeqvlSfhhkkwUkq7Ti8Jt51BjLFa60hAgAwNkL-5wUNKwUHKUWue6O9xonsGG1e4xQMXGsEkzy7GsEm77XhVdJGazR8Sa/s16000/DSC_0831-3.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Rat (Jebel Rhat - 3797 m n.p.m.) i Tig Nousti (Jebel Tig Nousti - 3819 m n.p.m.) oddalone są o 120 km od Tubkala, Mgoun - o blisko 150 km</span></div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIzifI0XZuSv1GiVQlosfeu6DWm-x9oXuYMtbkTtXL32WQKbvDuRvFxaAg_gHQLKa567Q56pPJ5s1okEtqiwxyFbaYU4fuY2jKkCa2uFm7AazixEPMG9mofywOO-mhcaZML1FLSg7BA83M/s1200/DSC_0784.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="735" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIzifI0XZuSv1GiVQlosfeu6DWm-x9oXuYMtbkTtXL32WQKbvDuRvFxaAg_gHQLKa567Q56pPJ5s1okEtqiwxyFbaYU4fuY2jKkCa2uFm7AazixEPMG9mofywOO-mhcaZML1FLSg7BA83M/s16000/DSC_0784.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">Masyw Tarourt (3996 m n.p.m. - to ten po lewej) i Adrar n'Dern (3853 m n.p.m. - w centrum zdjęcia)</span></span></div><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx8PGnPF4adQaUYqDcowhg95vpN1suiT2jVeC45vBaS7oe7s627mIiO-Gg8f9wqXeKDLJFecPtO_lCsFg9c6bi9xWM7Zg2IhBDY03LZSuO0Nb-0sT8IaKwSB2ZcEm7inkXtrAItJufKJ-6/s1200/DSC_0832.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgx8PGnPF4adQaUYqDcowhg95vpN1suiT2jVeC45vBaS7oe7s627mIiO-Gg8f9wqXeKDLJFecPtO_lCsFg9c6bi9xWM7Zg2IhBDY03LZSuO0Nb-0sT8IaKwSB2ZcEm7inkXtrAItJufKJ-6/s16000/DSC_0832.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Spojrzenie na południowy-wschód - w stronę Sahary</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOLjfmGpJsh88U4KRTZvnbCkiACFNyDv5hnB4txRlViPcJxc3x3FMFG_Yc2Y4LWe7_SG8xHScrVTC60tD2tLRLJk-aVxfH6o2tpy-L9FOX4-l-YvVtua8qCkiuuK7aYV52_GfbCVfTHaGA/s1200/DSC_0785.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1081" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjOLjfmGpJsh88U4KRTZvnbCkiACFNyDv5hnB4txRlViPcJxc3x3FMFG_Yc2Y4LWe7_SG8xHScrVTC60tD2tLRLJk-aVxfH6o2tpy-L9FOX4-l-YvVtua8qCkiuuK7aYV52_GfbCVfTHaGA/s16000/DSC_0785.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pośrodku na drugim planie Tifiras i położony w tym samym grzbiecie Adrar-n-Tadmamt, a na ostatnim planie Adrar Ourg</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9npnqPcG7x5HwIaj6KO82ii30wKlMiDwzAUnTcKmRRC3lO_uvgmyDao0UYlLphhMUwJK-ZcnOgROME3q_HJoIS6l7gG5uVbElQyLZh0gFerSSAjZHht9TPeaY5sjCRycKI7JbA9mztO-5/s1200/DSC_0836.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="627" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj9npnqPcG7x5HwIaj6KO82ii30wKlMiDwzAUnTcKmRRC3lO_uvgmyDao0UYlLphhMUwJK-ZcnOgROME3q_HJoIS6l7gG5uVbElQyLZh0gFerSSAjZHht9TPeaY5sjCRycKI7JbA9mztO-5/s16000/DSC_0836.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI1reyVg4KG-q7Fkmyk82QW26Io-wrzbewXYFhhF4c55hWgQ3A61fsVnSORH73XmFHho0vrLgSC6kI1e2cCIT0aLzi-KTGhRRC6qQ4Lr7uAYpkjAhKzE_RYcjcI_5vg9hkLA0fxI6L0_Sh/s1200/DSC_0840.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgI1reyVg4KG-q7Fkmyk82QW26Io-wrzbewXYFhhF4c55hWgQ3A61fsVnSORH73XmFHho0vrLgSC6kI1e2cCIT0aLzi-KTGhRRC6qQ4Lr7uAYpkjAhKzE_RYcjcI_5vg9hkLA0fxI6L0_Sh/s16000/DSC_0840.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Angour (3616 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;">Zaliczywszy przechadzkę po wierzchołku raz jeszcze rozejrzeliśmy się dookoła, jak gdyby naiwnie licząc, że zdołamy w ten sposób utrwalić sobie szczegóły tubkalowej panoramy, i bez zbędnego ociągania ruszyliśmy w dół, świadomi tego, że zgubić trzeba 2300 metrów, to jest 300 więcej niż rok wczesniej podczas zejścia z Mulhacena do Capileiry.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHWvU8NAPtj_m6Rkc-oWxSDO16XAU2_iwQq58GfAbYZimKKXgAsQbIpfn-k8QWD0fuOMrx9wH6YaZDaJoq8DQD0SZGE8NFK2IBvB23OQ6gFQdnrKRzvHT1oBwCU0AMEcB0tlKQtgLupwVo/s1200/DSC_0842.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHWvU8NAPtj_m6Rkc-oWxSDO16XAU2_iwQq58GfAbYZimKKXgAsQbIpfn-k8QWD0fuOMrx9wH6YaZDaJoq8DQD0SZGE8NFK2IBvB23OQ6gFQdnrKRzvHT1oBwCU0AMEcB0tlKQtgLupwVo/s16000/DSC_0842.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Już na zejściu z Tizi-n-Toubkal mogliśmy przypomnieć sobie jak nieprzyjemnie jest się poruszać w mokrym śniegu, mimo tego, że przecież szliśmy w dół, a zatem zadanie to było i tak znacznie łatwiejsze. Potwierdziły się zatem słowa Mateusza - wyruszenie grubo przed świtem było ekstremalnie ważne, kto wie czy nie kluczowe dla powodzenia całego ataku.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxm-zAObHqKH4fc2Apj5y1dSvd9nxMYyoxjx68SdNa0wxO1E0rXNiaWzCjz8jkbkR9VgzwbQHrN_-TC7yYJUzAV0Uk-37Uzbcp8dGzdVJHEB9ozbArZnPXaxoQIWTY_TCYmzlq4pNsrMC8/s1200/DSC_0843.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxm-zAObHqKH4fc2Apj5y1dSvd9nxMYyoxjx68SdNa0wxO1E0rXNiaWzCjz8jkbkR9VgzwbQHrN_-TC7yYJUzAV0Uk-37Uzbcp8dGzdVJHEB9ozbArZnPXaxoQIWTY_TCYmzlq4pNsrMC8/s16000/DSC_0843.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Temperatura rosła w bardzo szybkim tempie, po zejsciu do żlebu szybko musieliśmy się zatrzymać aby zrzucić z siebie kurtki. Przed 11 temperatura na mniej więcej 3700 m n.p.m. mogła sięgać nawet 5 stopni Celsjusza, ponadto nie czuć było kompletnie żadnego, nawet najdrobniejszego podmuchu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbNmKdo7xya_CXOTm6GZ8MYo_c6Q2Y4fIBaAs9x6IPthHESTZQsUJkuBQK_swlRhwyLpGcyQ5A0Ng5AfqnRPG438ox0WYrS4gENlai1r8xphNnp_NIqkDhh6crAGPnIl6UnAVuCG4WwQgY/s1200/DSC_0844.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbNmKdo7xya_CXOTm6GZ8MYo_c6Q2Y4fIBaAs9x6IPthHESTZQsUJkuBQK_swlRhwyLpGcyQ5A0Ng5AfqnRPG438ox0WYrS4gENlai1r8xphNnp_NIqkDhh6crAGPnIl6UnAVuCG4WwQgY/s16000/DSC_0844.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-wuDdRMQ9KBHo3kSR4qUWfoDW29ltzVcx7jg6ohHfwRO9haLbURkrwsqeAKg1-QD_PuV8aa4CjjTiiGnJo_Oc6xMKJep2hUXtI0AY2VMfPrKs7SanmE_jbzEKnZPsLoB2bkqIH-KXClUd/s1200/DSC_0845.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-wuDdRMQ9KBHo3kSR4qUWfoDW29ltzVcx7jg6ohHfwRO9haLbURkrwsqeAKg1-QD_PuV8aa4CjjTiiGnJo_Oc6xMKJep2hUXtI0AY2VMfPrKs7SanmE_jbzEKnZPsLoB2bkqIH-KXClUd/s16000/DSC_0845.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCuebrhyphenhyphenhVgBuOOPTwyKUzPnhlraEAtSFwo8t55OPW88hBbpJrJlo92-A2omXiai4XYFADRnKLgx5FeQE0293Edxc2qBY96GxJLX8S_sxnKX9MT7B2PZXEFGYzsXg13DSNnacJNA1C_Z6N/s1200/DSC_0847.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjCuebrhyphenhyphenhVgBuOOPTwyKUzPnhlraEAtSFwo8t55OPW88hBbpJrJlo92-A2omXiai4XYFADRnKLgx5FeQE0293Edxc2qBY96GxJLX8S_sxnKX9MT7B2PZXEFGYzsXg13DSNnacJNA1C_Z6N/s16000/DSC_0847.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podczas powrotu dałem się wyprzedzić reszcie, co kilkanaście minut sięgając po aparat i dokumentając szczegóły drogi, którą w przeciwnym kierunku pokonywaliśmy w świetle czołówek. Trzeba natomiast jasno to napisać: klasyczna droga (zwana Ikhibi Sud) nie należy do szczególnie urozmaiconych - jej przebieg dałoby się streścić w jednym zdaniu. Jeśli miałbym tu przybyć w lecie, to z pewnością uzgodniłbym z przewodnikiem taki wariant, aby ze szczytu zejść na północ, do siodła pod Imouzzerem, a następnie do równoległej doliny, tak by uniknąć pokonywania tej samej trasy. Obie bliźniacze doliny podchodzące pod Tubkal od zachodu widać na tym zdjęciu [<a href="https://f.hikr.org/files/2542368l.jpg">LINK</a>]</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQJZwPnBVy0uYORAmOG49AKw8jAxQM9_2Nc6K8IqgfV5S_RNmkLrEnO4HoCPlsTXuaZ2gZnWhaqOt8kYe69BYrW3lr0596QWbdu7_Dui08COmIkXGdCaxF7y9erApSymuRDAsZt8kRM6RM/s1200/DSC_0848.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQJZwPnBVy0uYORAmOG49AKw8jAxQM9_2Nc6K8IqgfV5S_RNmkLrEnO4HoCPlsTXuaZ2gZnWhaqOt8kYe69BYrW3lr0596QWbdu7_Dui08COmIkXGdCaxF7y9erApSymuRDAsZt8kRM6RM/s16000/DSC_0848.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW4129Zdd6pcprmhjKGzVyplTwzXRZ7CMa1Z5gUzSj1xPaO09q_S1lgIEvzrQ7Kv0C89ZZYSKtcKk55O76PTtfC3zrOpjHLs4dSn27Aasujks_7AS1Fh_mmSpU3Ubu9TKyU6GNwQRm-AZ0/s1200/DSC_0850.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW4129Zdd6pcprmhjKGzVyplTwzXRZ7CMa1Z5gUzSj1xPaO09q_S1lgIEvzrQ7Kv0C89ZZYSKtcKk55O76PTtfC3zrOpjHLs4dSn27Aasujks_7AS1Fh_mmSpU3Ubu9TKyU6GNwQRm-AZ0/s16000/DSC_0850.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3YGUZbPPoEitDcMdjuVD9VL93T9nKRKtifvGHm6WVtdDU6ZQA0uwA1ZqKhRuexUZ2ffWV6OaMR7O7-63V9BQCYS-xIFyJHyqH9iJ6qlJOqdBeuqkTJmz3f6Jt7lUycXwCsav81E47Tq6H/s1200/DSC_0853.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3YGUZbPPoEitDcMdjuVD9VL93T9nKRKtifvGHm6WVtdDU6ZQA0uwA1ZqKhRuexUZ2ffWV6OaMR7O7-63V9BQCYS-xIFyJHyqH9iJ6qlJOqdBeuqkTJmz3f6Jt7lUycXwCsav81E47Tq6H/s16000/DSC_0853.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVjCeg37A41ac5sf44_bYDTovq4cGXTYTkqols9MADl5cBrJSQ4FO2I760WqePp-SzJutmAiK568lu9M31eMEkK574LeET9Vo88iS1Y8bKdY_Kx1jQdG7cX2dggejr4gLbivFkoNJYl7az/s1200/DSC_0854.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVjCeg37A41ac5sf44_bYDTovq4cGXTYTkqols9MADl5cBrJSQ4FO2I760WqePp-SzJutmAiK568lu9M31eMEkK574LeET9Vo88iS1Y8bKdY_Kx1jQdG7cX2dggejr4gLbivFkoNJYl7az/s16000/DSC_0854.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Próg doliny prowadzącej pod Tizi-n-Toubkal</span></div><div style="text-align: justify;">Zejście ze szczytu trwało błyskawicznie - pod budynkiem zameldowaliśmy się o 11:30 zatem po niespełna dwóch godzinach od momentu opuszczenia wierzchołka. Całość ataku szczytowego zajęła nam zatem mniej więcej sześć godzin, uwzględniając w tym również przerwy.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOzhGgLhwOAAjJ1DFMH6ZP7E-nGXmwxl_3id09CR9GT7qvAkXk6nsme6CeTygTVRK7vpHIAaI5DzJKpcYb_zgvdJhj0ExbjFXqV9kM_AHoUVWcH5JMsuGGTgPhGTawfssH1_sVTHgufE0R/s1200/DSC_0856.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiOzhGgLhwOAAjJ1DFMH6ZP7E-nGXmwxl_3id09CR9GT7qvAkXk6nsme6CeTygTVRK7vpHIAaI5DzJKpcYb_zgvdJhj0ExbjFXqV9kM_AHoUVWcH5JMsuGGTgPhGTawfssH1_sVTHgufE0R/s16000/DSC_0856.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ostatnie spojrzenie na Refuge des Mouflons</span></div><div style="text-align: justify;">W schronisku spędziliśmy blisko godzinę - musieliśmy odebrać bambetle, których nie zabraliśmy na szczyt, przebrać się i spakować w zasadzie od nowa - znów zbliżał się środek dnia, a my lada moment mieliśmy opuścić śnieżną enklawę i wracać do rozgrzanego Imlil. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL_VqP5_ChcKPA3Pp9qLeodFwOArUTT0eC7-zEDcmDzM2B3Yqe7kdmhoITsAkDFDD1GH_j5laH9XYX6L5_a9jRWpF0p0rZx0zn3bD-V0NUAIUL5VgC8k_XzFiTeM2e2MdG8BhZin_CXtg1/s1200/DSC_0857.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL_VqP5_ChcKPA3Pp9qLeodFwOArUTT0eC7-zEDcmDzM2B3Yqe7kdmhoITsAkDFDD1GH_j5laH9XYX6L5_a9jRWpF0p0rZx0zn3bD-V0NUAIUL5VgC8k_XzFiTeM2e2MdG8BhZin_CXtg1/s16000/DSC_0857.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEr-fx4VFsROV4XGWPZgAUztxhQyIPwynMd3-5GtsSIzBtBUVV0G5M1TrPLOPMABMAzG8XkY4g3BAQTnkpX44CV7ycvuxUzl0ktp99rhNdfxXvQ53ITQENaTzWN_NFqFsxGrKmuWEVKmt_/s1200/DSC_0859.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEr-fx4VFsROV4XGWPZgAUztxhQyIPwynMd3-5GtsSIzBtBUVV0G5M1TrPLOPMABMAzG8XkY4g3BAQTnkpX44CV7ycvuxUzl0ktp99rhNdfxXvQ53ITQENaTzWN_NFqFsxGrKmuWEVKmt_/s16000/DSC_0859.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do miasteczka wracaliśmy znajomą drogą, okoliczności sprzyjały więc zrobieniu "rachunku sumienia" i tradycyjnego podsumowania wejścia na szczyt.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Co zatem wypadałoby powiedzieć? <b>Tubkal to z pewnością jedna z tych gór, w przypadku których to co stawiane jest za niepodważalną zaletę - dostępność i brak trudności technicznych - może stać się największą z trudności.</b> Bliskość Marrakeszu, stosunkowo łatwy i szybki dojazd do wysoko położonego Imlil, mimo wszystko bardziej stabilne warunki pogodowe niż na bliźniaczych wysokościach w Alpach, brak lodowców, sprawna infrastruktura w postaci schronisk i możliwość skompletowania za nieduże pieniądze niemal całego ekwipunku przed samym wyjściem na szlak wpływają na to, że grono potencjalnych zainteresowanych zdobyciem szczytu obejmuje nie tylko mniej lub bardziej doświadczonych alpinistów, ale także zwykłych turystów przybywających do Maroka, którzy wizytę na Tubkalu traktują jako jeden z "must see", stawiając wejście na szczyt obok obowiązkowych wizyt w medynach Fezu, Meknesu czy Marrakeszu. To samo w sobie nie jest złe, ale trzeba liczyć się z tym, że jeśli nie przyłożymy należytej wagi do przyjazdu w Atlas Wysoki i ograniczymy wizytę do dwóch dni, to prawdopodobieństwo niepowodzenia wzrośnie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf-yOq-kR_urx5RqNHx97EMoUBywS-xghl0uN6C5vg187gd2Pf16wUraYkwXlRUTFE4BEZXzA_nfpRotW0dfzXqtum3dcbMqFlhANV-kG9t-bqQeLlXjRQYLmnbD-1OSlaaktK6IDmRXrI/s1200/DSC_0860.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf-yOq-kR_urx5RqNHx97EMoUBywS-xghl0uN6C5vg187gd2Pf16wUraYkwXlRUTFE4BEZXzA_nfpRotW0dfzXqtum3dcbMqFlhANV-kG9t-bqQeLlXjRQYLmnbD-1OSlaaktK6IDmRXrI/s16000/DSC_0860.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">O tym, że pod Tubkal warto jednak przyjechać ciut wcześniej niż w dniu wymarszu, przekonaliśmy się i my - planując wyjazd chciałem zrobić wszystko "ze sztuką" i zminimalizować ryzyko niepowodzenia - stąd możliwie szybki przyjazd do Imlil, możliwie wysoko położony nocleg po przylocie aby powoli zacząć przyzwyczajać się do wysokości, następnego dnia koniecznie spacer aklimatyzacyjny i dopiero kolejnego dnia rozpoczęcie trekkingu. Stąd też cyrki z jedzeniem czy unikanie wyciskanych soków aby ograniczyć prawdopodobieństwo konfrontacji z <i>zemstą faraona</i> i wreszcie dużo, bardzo dużo płynów przyjmowanych od samego przylotu do Maroka.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wszystko udało się zgrać, trafiliśmy na doskonałą pogodę (temperatura mogła być nieco niższa, z każdym kolejnym dniem pobytu się podnosiła) i rzeczywiście ostatecznie poszło jak z płatka. Wtedy schodząc ze szczytu mogłem się już podzielić przemyśleniami trzymanymi do tej pory dla siebie i przyznać - tak, byłem bardzo dobrej myśli już w schronisku, gdy zarówno wieczorem przy kolacji jak i bardzo wczesnym rankiem czułem głód, nie wpychałem w siebie jedzenia na siłę lecz jadłem z olbrzymim smakiem. To był dobry znak, a ilość przyswojonych kalorii przełożyła się potem na sprawne dojście (2,5 godziny) najpierw na Tizi-n-Toubkal, a następnie na wierzchołek.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Czy da się inaczej? Zapewne da, co pokazał sam Karol, który w zasadzie w ciągu dwóch dni przedostał się z położonego nad Atlantykiem Agadiru do schroniska na 3200 m.n.p.m, a kolejnej doby wszedł na szczyt, zszedł z niego i jeszcze (uprzedzając fakty) zdołał wrócić do Marrakeszu. Ale wiemy to wszyscy, bo sam to otwarcie przyznawał, że problemy z oddychaniem dopadły go jeszcze przed dojściem do schroniska, poniżej 3000 m n.p.m. Momentami widać było, że walczy, koniec końców wytrwał uparcie (być może dzięki swojemu olbrzymiemiu zahartowaniu będącemu konsekwencją swojej podróży), choć zapewne znaleźliby się tacy, którzy w analogicznej sytuacji mogliby wywiesić białą flagę. Tu jeszcze warto przytoczyć słowa naszego przewodnika - Mohameda - który przyznał, gdy z nim rozmawiałem, że średnio <b>co trzeci turysta wybierający się na Tubkal nie staje na jego wierzchołku</b>, co też poniekąd powinno dawać do myślenia. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGHNSgnlSH03j3WwWPEVX_nfWiTyQjqc_FUK3U2oCNw7MQNa07KxjWBT61QFnjPcRJBIfPmGfMGqVvxnpsdzOcm_7k47mtSpQNrYW0xYpjTRWwPZu4-7w2l8H2T8d2l3nhXTGh_ijBKiU5/s1200/DSC_0861.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhGHNSgnlSH03j3WwWPEVX_nfWiTyQjqc_FUK3U2oCNw7MQNa07KxjWBT61QFnjPcRJBIfPmGfMGqVvxnpsdzOcm_7k47mtSpQNrYW0xYpjTRWwPZu4-7w2l8H2T8d2l3nhXTGh_ijBKiU5/s16000/DSC_0861.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Przy okazji powrotu nic już nas nie goniło, zatem przechodząc przez Sidi Chamarouch zatrzymaliśmy się na sok z wyciskanych pomarańczy, który rzeczywiście na górskim szlaku, w ten zimowy skwar smakował wybornie i doskonale orzeźwiał.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFwhQ3_pegO5yohwJOJWafQbLRR4Pbp5BsabSHhav1PBdMptgDTCN3ejvaPV4Ep-SeIhIfNOMOheC73PZePXSuoyIjItkHy5eRKotAcKsj5zgqs8rQcTMN3lkDs7_3NhCXKbhjUe0rkZJw/s1200/DSC_0865.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFwhQ3_pegO5yohwJOJWafQbLRR4Pbp5BsabSHhav1PBdMptgDTCN3ejvaPV4Ep-SeIhIfNOMOheC73PZePXSuoyIjItkHy5eRKotAcKsj5zgqs8rQcTMN3lkDs7_3NhCXKbhjUe0rkZJw/s16000/DSC_0865.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHYVhag_on7E7AIKUOUbHmc-rxGLjiq5-Vz8g2NtJUpcWCYl8HBjgAC3Ij-e-8e9KDO5LhbHoXPL-_j9gkQSMA_26TwzU_0fHp9U2iQrv681Etp1UZE-QDhklKM-Np9cTDi5e8ajGBKSwV/s1200/DSC_0867.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHYVhag_on7E7AIKUOUbHmc-rxGLjiq5-Vz8g2NtJUpcWCYl8HBjgAC3Ij-e-8e9KDO5LhbHoXPL-_j9gkQSMA_26TwzU_0fHp9U2iQrv681Etp1UZE-QDhklKM-Np9cTDi5e8ajGBKSwV/s16000/DSC_0867.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhakeZFCDFM_ij-EZBY8m3Z0M6GnN9zfMrOShN5WuZGP3ct0pu_oiPs2nCn02RzY9zaC0NxORAY6NqtBs0VxetAVu8MXcyUo0TIidsOpPIZnqQzRR0pOVPlGdzv7icAlFcAi1AmfCT-LTVF/s1200/DSC_0870.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhakeZFCDFM_ij-EZBY8m3Z0M6GnN9zfMrOShN5WuZGP3ct0pu_oiPs2nCn02RzY9zaC0NxORAY6NqtBs0VxetAVu8MXcyUo0TIidsOpPIZnqQzRR0pOVPlGdzv7icAlFcAi1AmfCT-LTVF/s16000/DSC_0870.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Droga z Sidi Chamarouch do Imlil</span></div><div style="text-align: justify;">Powrót do cywilizacji obwieścił nam spektakularny widok Aroumd i wznoszący się na za nim masyw Aourirt-n-Ouassif, który obserwowaliśmy przez pierwsze dni pobytu w Atlasie Wysokim. W tym momencie do zakończenia przygody pozostawało jedynie przejście przez szerokie wadi, wypisanie się z policyjnej listy i krótki powrót do centrum Imlil.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAbCc72KIRf_begJjFU8Z7-Yw1ZiNPpLtbXmDCLn7UYNaJW4ZeP9iGoAa-Z-8RQM2v0aa5OsPWtlbVWsDU21-SjsXFtU7-ubc9FZCfoAyaQl8NSdxzjSaitUflCyosQB-6xQig5QxvNEsn/s1200/DSC_0873.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="764" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjAbCc72KIRf_begJjFU8Z7-Yw1ZiNPpLtbXmDCLn7UYNaJW4ZeP9iGoAa-Z-8RQM2v0aa5OsPWtlbVWsDU21-SjsXFtU7-ubc9FZCfoAyaQl8NSdxzjSaitUflCyosQB-6xQig5QxvNEsn/s16000/DSC_0873.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do miasteczka wracaliśmy oczywiście usatysfakcjonowani i zadowoleni, ale było w nas poczucie niedowierzania, że to już koniec tej pamiętnej przygody z czterotysięcznikami, oby zresztą tylko tymczasowy. Karol spieszył się w stronę Marrakeszu, miał tam jakiś nocleg zaplanowany i chciał jak najszybciej zapewnić sobie miejsce w taksówce, z kolei my chcieliśmy na spokojnie rozstawać się z Atlasem i planowaliśmy jeszcze odwiedzić znajome Les Jardines de Toubkal.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6YPDcU1I8YMTr_MQmk1OMGfsvshKTwD2h2XrXXBYbN2BqALA6rY1erqKMOxTkXvYW2YJTv6RychiMC2GWirwLj3bNdVLdvAoMsSJCOgUDaXTUU2kBO4nPSTpOsAHV9KZDcS211Mf7dZcT/s1200/DSC_0878.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6YPDcU1I8YMTr_MQmk1OMGfsvshKTwD2h2XrXXBYbN2BqALA6rY1erqKMOxTkXvYW2YJTv6RychiMC2GWirwLj3bNdVLdvAoMsSJCOgUDaXTUU2kBO4nPSTpOsAHV9KZDcS211Mf7dZcT/s16000/DSC_0878.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Z Mohamedem rozstaliśmy się w górnych partiach Imlil, w pobliżu jego domu, w trójkę zaś przemierzyliśmy ostatni fragment dzielący nas od kameralnego centrum miasteczka. Tam zbiliśmy pożegnalną piątkę z Karolem i skierowaliśmy się znajomą drogą, zahaczając po drodze jeszcze o sklep, w stronę Tamatert, gdzie witaliśmy się z Atlasem Wysokim i gdzie postanowiliśmy się z nim również pożegnać.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">CDN</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">INFORMACJE PRAKTYCZNE</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Przewodnik</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Podczas wejścia na Tubkal towarzyszył nam Mohamed, którego poznałem dzięki Monice Witkowskiej, obecnej w Maroku miesiąc przed naszym przylotem. Młody chłopak okazał się być bardzo kontaktową (oczywiście ze znajomością angielskiego), bezpośrednią, obdarzoną humorem i zarażającą pozytywną energią osobą, której dosyć swobodne podejście do tego co robi na szlaku klient, bardzo nam odpowiadało. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Warto nadmienić, że Mohamed i <a href="https://moroccotourswithlocals.com/tour-item/?type%5B%5D=trekking" target="_blank">jego biuro</a> organizuje nie tylko trekkingi na Tubkal czy na sąsiednie szczyty, jak Ouanouakrim, ale także wyjazdy w mniej popularne partie Atlasu Wysokiego, zatem jeśli nie wybieracie się akurat na Tubkal, to też śmiało możecie się kontaktować, być może okaże się, że rejon, który Was interesuje również znajduje się na liście jego propozycji. Wiem, że na pewno prowadzi grupy na odległego o 150 km od Tubkala Dżebela Mgoun.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Gdybyście mieli jakieś pytania, to piszcie śmiało na facebooku lub wyślijcie maila na barmog95@gmail.com, również jeśli chcielibyście się skontaktować bezpośrednio z Mohamedem - dysponuję odpowiednim namiarem.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Mapy, galerie </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><ul><li>Poglądowa mapa okolic Tubkala (1:100 000) - <a href="http://ai.stanford.edu/~latombe/mountain/photo/atlas-03/oukaimeden.jpg" target="_blank">LINK</a></li><li>Schemat dwóch najpopularniejszych tras od schronisk na szczyt, w tym drogi klasycznej "Ikhibi Sud'' - <a href="https://s2.wklcdn.com/image_63/1912737/18396227/11594270Master.jpg">LINK</a></li><li>Kompleksowa galeria ze zdjęciami z różnych szczytów Atlasu Wysokiego - <a href="http://www.ilsitodicaldo.com/scialpinismo/Atlante.htm" target="_blank">LINK</a></li></ul></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><b>Szczegółową rozpiskę materiałów, z których korzystaliśmy przed wyjazdem do Maroka umieszczę w osobnym wpisie.</b></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-50645966220806539772021-01-17T18:20:00.012+01:002021-02-07T13:09:40.817+01:00W pogoni za swoim pierwszym czterotysięcznikiem, czyli na Tubkal zimą cz. II - Aklimatyzacja<p style="text-align: justify;">Część pierwszą znajdziecie <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/01/w-pogoni-za-swoim-pierwszym.html" target="_blank">TUTAJ</a>.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEMmDg0A8IgD8vnvWddoE8JA9q-s9Ix4Sg7jHnyp0fK6MfKoIYDaqhkD39ozuIzlEa77r7O1cFh-01-TCI56Qj_Nfv5ZNPmYl2Gl9ClTbsbBuhOZehlCJzAriKlh5lm37IlWLGf9VXloT8/s1600/DSC_0580-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="912" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgEMmDg0A8IgD8vnvWddoE8JA9q-s9Ix4Sg7jHnyp0fK6MfKoIYDaqhkD39ozuIzlEa77r7O1cFh-01-TCI56Qj_Nfv5ZNPmYl2Gl9ClTbsbBuhOZehlCJzAriKlh5lm37IlWLGf9VXloT8/s16000/DSC_0580-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Usłyszawszy dźwięk budzika, wstałem na raz, wypoczęty i uśmiechnięty, co nie zdarza się zbyt często. Jeszcze lepiej poczułem się otwierając drzwi od balkonu - powiew świeżego powietrza błyskawicznie dodawał wigoru, a spojrzenie na oświetloną słońcem okolicę wzbudzało wręcz poczucie wyrzutu, że o to marnujemy czas siedząc na kwadracie, zamiast śmigać z plecaczkiem po okolicy wykorzystując urlop i doskonałą pogodę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wyraźnie mniej zapału do życia miał za to Kamil, który narzekał trochę, że o piątej obudził go muezin, uświadamiając mi, żeby przy pisaniu relacji wspomnieć ku przestrodze, by pamiętać o zatyczkach do uszu, jeśli miewacie słaby sen lub jesteście po prostu wyczuleni na różnego rodzaju dźwięki, tak by potem nie skarżyć się na niechcianą pobudkę 😉</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52ccjcaHaZb1G1yMmxukGP9Pu9AodaniarhX6Qg7WuLuGAxfCfO_Hn3xDS0tJJ_XTkgx58Z4PcOaFt_uEjt05Czu2RDr4opbYreGhtCmOja5fR2M3S_42EAaJB89n6FgqL93Ryq1J6aMH/s480/136775219_224307185840529_7171630890922957237_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="480" data-original-width="360" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh52ccjcaHaZb1G1yMmxukGP9Pu9AodaniarhX6Qg7WuLuGAxfCfO_Hn3xDS0tJJ_XTkgx58Z4PcOaFt_uEjt05Czu2RDr4opbYreGhtCmOja5fR2M3S_42EAaJB89n6FgqL93Ryq1J6aMH/w480-h640/136775219_224307185840529_7171630890922957237_n.jpg" width="480" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">Poranek na tarasie. Wybaczcie słabą jakość - cykane było z komórki</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span></div><div style="text-align: justify;">Po 9 wyszliśmy na śniadanie, które składało się z trzech rodzajów lokalnego pieczywa, masła, trzech rodzajów dżemów, oliwek (czarnych i zielonych), jajek na twardo, serków topionych. Do tego herbata - tym razem tradycyjny lipton - i kawa.</div><p style="text-align: justify;">Zestaw mało inwazyjny i dający nadzieję, że nasz układ trawienny nie przeżyje większego szoku, a przynajmniej nie w ciągu najbliższych dwóch-trzech dni. Wszystko było smaczne (pieczywko to absolutnie miazga!), jedynie łyk kawy mocno nas rozczarował - w sumie do dziś zastanawiam się czy była to taka lura czy po prostu kawa zbożowa. </p><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL3P4INp99noWznAUTZp6yMkcblu7Tu8fM8ZitVLfUoX4La3HaXjwI-IMDoku9EXOaJNC0pRPXp7dsI5cYQe-NIwOZSJZg0CBqytrEZhnTDkuCVWh-k_rz1Ds-QlYCyr4uH6qKz4xsuea0/s1728/81960385_461407147866895_2763579724310511616_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgL3P4INp99noWznAUTZp6yMkcblu7Tu8fM8ZitVLfUoX4La3HaXjwI-IMDoku9EXOaJNC0pRPXp7dsI5cYQe-NIwOZSJZg0CBqytrEZhnTDkuCVWh-k_rz1Ds-QlYCyr4uH6qKz4xsuea0/w640-h480/81960385_461407147866895_2763579724310511616_n.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po śniadaniu wróciliśmy na chwilę do pokoju - głównie po to by zabrać ze sobą plecaki z wodą i rozwiesić na nagrzewającym się balkonie ręczniki - i krótko po 11 opuściliśmy naszą bazę wypadową.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPf55i364Yl6aUBAeLBibRdcAqgZqvZpAfUbJVkb0XV242nWZmdNQUcOxuRrJ2j7Z-hZZeJwSm14sAzGPvzkiAHTsdYkF251ciLZZ1yCZmX7UPWbHh-RU4_QHQ6W20n8WPlfddQaWoBRkl/s1600/DSC_0480-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPf55i364Yl6aUBAeLBibRdcAqgZqvZpAfUbJVkb0XV242nWZmdNQUcOxuRrJ2j7Z-hZZeJwSm14sAzGPvzkiAHTsdYkF251ciLZZ1yCZmX7UPWbHh-RU4_QHQ6W20n8WPlfddQaWoBRkl/s16000/DSC_0480-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kilka godzin na słońcu i będzie suche. W końcu jesteśmy w Afryce!</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj86Rdq0nvipEOXdslf7dQ4lLfOfA2MEq4h8NKxqeCmg7rxqMBzTb3NoqU8zabs_B2kbel9k_rzOoam8u3zmCAgp4ZJmFXkr84CLUcpwWCeVJAfTp5kE22nskLGH5Ab8Jl5_oDRidTGwQYg/s1600/DSC_0481-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1006" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj86Rdq0nvipEOXdslf7dQ4lLfOfA2MEq4h8NKxqeCmg7rxqMBzTb3NoqU8zabs_B2kbel9k_rzOoam8u3zmCAgp4ZJmFXkr84CLUcpwWCeVJAfTp5kE22nskLGH5Ab8Jl5_oDRidTGwQYg/s16000/DSC_0481-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Zbliżenie na Aguelzim widoczny z naszego balkonu - z tyłu widać jego główny, ośnieżony wierzchołek</span></div><div style="font-size: small; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span>Sam spacer, oprócz tego, że miał swój nadrzędny cel, czyli właściwe uformowanie ekipy, w której będziemy wyruszać na Tubkal, był także pewnym rozeznaniem się po okolicy, na co poprzedniego dnia trochę zabrakło czasu.</span></div><div style="text-align: justify;"><span><br /></span></div><div style="text-align: justify;"><span>Nie wyruszaliśmy zatem jeszcze na szczyt, nie mieliśmy umówionego na zicher przewodnika, ale kurde bele, jacy byliśmy szczęśliwi i podekscytowani tym wszystkim...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhMJwh4LFyaSgNgN3MrILjCTuv26YAZYmY3o3sNSQkebtiKOB8mv8myj17gmTQnvFphGbKGq45yZLyiZOcJFD4x8tnicyIVyXVwy5_d0BdhRUOQYTH7exBTVQVr9VMeTgSznoAG_h_7TAO/s1200/DSC_0485.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhMJwh4LFyaSgNgN3MrILjCTuv26YAZYmY3o3sNSQkebtiKOB8mv8myj17gmTQnvFphGbKGq45yZLyiZOcJFD4x8tnicyIVyXVwy5_d0BdhRUOQYTH7exBTVQVr9VMeTgSznoAG_h_7TAO/s16000/DSC_0485.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Tamatert, a konkretnie nasza baza, oddalona była o około 3 km od Imlil, zatem pobyt w niej wiązał się z pokonywaniem dodatkowego dystansu, natomiast takie rozwiązanie miało swoje plusy - po pierwsze wymagało od nas jakiegoś rozruchu przed planowanym trekkingiem, po drugie wreszcie, oznaczało spędzenie dwóch nocy na wysokości blisko 2000 m n.p.m (Imlil leży na 1740 m n.p.m., zatem zyskiwaliśmy jeszcze 200 m). Przyzwyczejenie organizmu do snu na takiej wysokości pozwalało sądzić, że noc w schronisku na 3200 m n.p.m. nie okaże się być nazbyt wyczerpująca.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIJahOiEa_TbbrtD9gvprPtnc-n0ZxnRPjJG2BI8sYPydm-8pM-nx0n09Hz-osR1XclKhEBq6mDVh_0tS6mbxUqTeUATT1VSYWh_cnIsbBDX_dPKdXBIWDn7EXo7vnXQ9mc8fZgNMscS2o/s1200/DSC_0486.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIJahOiEa_TbbrtD9gvprPtnc-n0ZxnRPjJG2BI8sYPydm-8pM-nx0n09Hz-osR1XclKhEBq6mDVh_0tS6mbxUqTeUATT1VSYWh_cnIsbBDX_dPKdXBIWDn7EXo7vnXQ9mc8fZgNMscS2o/s16000/DSC_0486.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNuZK_AA7HvXHwkm9cbni6n93CvULUwp_E2O9Ytd02TBrk_iBXa6q_PwGf7gw3_Et6bSX8hxtlVZRrQoKi_SBsGVeJKszlSp5Qr8T-rpBbsQGZ6xWUkDFm71Qi8qyl71ht-SNZhyjDxjwG/s1200/DSC_0487.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="805" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiNuZK_AA7HvXHwkm9cbni6n93CvULUwp_E2O9Ytd02TBrk_iBXa6q_PwGf7gw3_Et6bSX8hxtlVZRrQoKi_SBsGVeJKszlSp5Qr8T-rpBbsQGZ6xWUkDFm71Qi8qyl71ht-SNZhyjDxjwG/s16000/DSC_0487.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlYjGfdZhoSl7FraBo_MXkWu5BjQdtMpeNzZ_qp57ztODsaf7SH8dpOFmfxUhU_l65UfLLewyhP49F-QcUFqWgKA8Qs-Oj8sPTcjL4JTMRVh_LUIO5-BHEUhSnadwlyfyjsvucrTsxE959/s1200/DSC_0489-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="752" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlYjGfdZhoSl7FraBo_MXkWu5BjQdtMpeNzZ_qp57ztODsaf7SH8dpOFmfxUhU_l65UfLLewyhP49F-QcUFqWgKA8Qs-Oj8sPTcjL4JTMRVh_LUIO5-BHEUhSnadwlyfyjsvucrTsxE959/s16000/DSC_0489-2.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widok na miejscowość Ait Souka położoną na północ od drogi łączącej Imlil z Tamatert</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxL4zE75PNeml1T9OuTbxA5jbV2xb4_kY9MIRSRRl3ecuXhyphenhyphenF2c7v9qzmn1FWQDBLxMbHRHhnB4o_MuOqXUZhYz_ABfKryi3SmU-H9MgL0X5a_yPw3EWMxS78t_Ns0d1MKscijutMcQ5Cg/s1200/DSC_0490.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhxL4zE75PNeml1T9OuTbxA5jbV2xb4_kY9MIRSRRl3ecuXhyphenhyphenF2c7v9qzmn1FWQDBLxMbHRHhnB4o_MuOqXUZhYz_ABfKryi3SmU-H9MgL0X5a_yPw3EWMxS78t_Ns0d1MKscijutMcQ5Cg/s16000/DSC_0490.jpg" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Znakomita większość domów w Imlil świadczy usługi noclegowe</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Spacer po centrum miejscowości zaczęliśmy od odwiedzenia lokalnych biur turystycznych organizujących trekkingi po okolicy, gdzie wypytywaliśmy o warunki i koszta, przy okazji podpatrując czy może w sąsiedztwie nie plącze się jakaś inna zbłąkana dusza. Pod jednym z takich obiektów zastaliśmy dwie młode Niemki, które z daleka wydawały się idealnie wpisywać w te nasze założenia, dlatego od razu podeszliśmy do nich, wypytując o ich plany.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Niemki chwilę rozmawiały z którymś z przewodników, potem same się naradziły i ostatecznie uznały, że nie wybierają się na Tubkal, w zamian wybierając się na łatwiejszą wycieczkę po okolicy, dlatego koniec końców zrezygnowani opuściliśmy teren biura i podreptaliśmy w stronę "głównego" skrzyżowania, licząc na to, że tam może jeszcze kogoś złapiemy.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podążając w górę w pewnym momencie zauważyłem stojącego przy witrynie sklepowej przewodnika, o którym rozmawiałem przed wyjazdem z Moniką Witkowską, będącą na Tubkalu miesiąc wcześniej. Monika była chyba pierwsza osobą publiczną, która na szczyt wybierała się po wprowadzeniu zmian w organizacji trekkingów po okolicy, w związku z czym była moim głównym źródłem informacji przed wyjazdem. Zdając sobie sprawę, że nie mam szerokiego rozeznania w temacie przewodników górskich, postanowiłem jej zaufać i w Imlil odszukać Mohammeda, z którym ona sama wchodziła na szczyt.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Znalezenie go w gwarnym centrum Imlil było zatem pierwszym sukcesem. Drugim miało być dogadanie się - ku naszemu zadowoleniu dwa kolejne dni Mohammed - który był młodym chłopakiem w naszym wieku - miał wolne. Zobowiązał się nas wziąć za 80 euro (do podziału na liczbę osób uczestniczących w trekkingu), załatwiając także z góry temat noclegu - płatny osobno na miejscu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Umówieni opuściliśmy lokal, zastanawiając się co dalej. Skoro ogarnęliśmy przewodnika, to pozostało przed sobą przyznać, że do nikogo się już nie podczepimy, ale może ktoś doczepi się do nas? Przeszliśmy może z 10 metrów, gdy usłyszeliśmy jakieś nawoływanie - w języku polskim. Ki czort? Rozglądaliśmy się dookoła siebie, dopiero po chwili uzmysławiając sobie, że wołanie dochodzi z góry, z dachu jednego z budynków, na którym ujrzeliśmy młodego chłopaka. Kazał nam na siebie poczekać, więc wymieniliśmy z Kamilem porozumiewawczo spojrzenia i zatrzymaliśmy się przed wejściem. Chwilę później rodak ukazał nam się w drzwiach i spytał czy mamy chwilę czasu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Mieliśmy. Po przedstawieniu się nam, Mateusz zaproponował kawę, na co przystaliśmy z zadowoleniem z uwagi na poranny kawowy niedosyt, i zaprowadził nas na górę, skąd, jak twierdził, wszystko widać lepiej. Cóż, miał rację.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIHBk0YZ2JU6zwp0ZFUUJa8ddD_DnvUMAj7Q7u8lmVXD6rbv742GARvQDdfZ5LSG-VbpY7s3o1krh1FFRABDcYAbtUVkIGS7OIyvh9xyssPb-HT4jlb3XMb25wJRuRXXo3-67Ko__pz3XF/s1200/DSC_0496.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIHBk0YZ2JU6zwp0ZFUUJa8ddD_DnvUMAj7Q7u8lmVXD6rbv742GARvQDdfZ5LSG-VbpY7s3o1krh1FFRABDcYAbtUVkIGS7OIyvh9xyssPb-HT4jlb3XMb25wJRuRXXo3-67Ko__pz3XF/s16000/DSC_0496.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widok na "centrum" Imlil</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Gdy kelner podszedł do nas z pachnącą już z daleka parzoną kawą, domówiliśmy jeszcze z Kamilem po zbożowym placku wypełnionym warzywami i zaczęliśmy rozmowę z naszym niespodziewanie poznanym rodakiem. Mateusz jak się okazało był już po zdobyciu Tubkalu i lada moment miał kierować się w stronę Asni. Dzięki spotkaniu mogliśmy zatem uzyskać najświeższe informacje o nadchodzącej drodze, z których najważniejsza chyba była ta związana z aktualnymi warunkami śniegowymi. Mateusz podkreślał tendencję do szybkiego robienia się ciapy i zwracał uwagę, że kluczowe jest szybkie wyjście na szczyt, tak żeby nie tracić sił na przedzieranie się przez mokry śnieg.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-XZfAPnyRQfcGDg2ZQjs2xHOZZDXoyET4qpAdmvec_oB5pmitNBZag_uReZtxexIBckS3bT6oNE47JdohesY1AeAEl6taYXIjFdrTgmIsWpXd4h5yr_deuft48kDkBVc6XkkFwjeB2C-6/s1728/81705436_852099565232704_814080475084619776_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" height="480" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi-XZfAPnyRQfcGDg2ZQjs2xHOZZDXoyET4qpAdmvec_oB5pmitNBZag_uReZtxexIBckS3bT6oNE47JdohesY1AeAEl6taYXIjFdrTgmIsWpXd4h5yr_deuft48kDkBVc6XkkFwjeB2C-6/w640-h480/81705436_852099565232704_814080475084619776_n.jpg" width="640" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Lunch prezentował się następująco</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po przejściu przez panujące na drodze warunki temat rozmowy przeniósł się na przewodników. Opowiedzieliśmy o naszych ustaleniach Mateuszowi, dowiadując się, że on sam przed przyjazdem do Imlil, szukał chętnych na jednej z grup na facebooku i tam dowiedział się, że w podobnym terminie pod Tubkal zawitać ma niejaki Karol. Ostatecznie nie udało im się zgrać na wspólną wędrówkę, ale Mateusz pewien tego, że wkrótce jego wcześniejszy rozmówca do Imlil przybędzie, obiecał skontaktować się z nim, wyjaśniając całą sytuację. Przy okazji zostawił nam też sam namiar do człowieka.</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2h4Qt_jfto0yXYjkPM00SPkMLy0ZV53RbrvjadydC29xdo9sw55k210N-e1-HT1b5MtcnMRBoqT8HI8-e-qBF-lY7Vo7vdKrWlbsnIeuh-RlhQ44zfmSkRyvbU2CpJcNlrxBBWuLVQk59/s1200/DSC_0498.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2h4Qt_jfto0yXYjkPM00SPkMLy0ZV53RbrvjadydC29xdo9sw55k210N-e1-HT1b5MtcnMRBoqT8HI8-e-qBF-lY7Vo7vdKrWlbsnIeuh-RlhQ44zfmSkRyvbU2CpJcNlrxBBWuLVQk59/s16000/DSC_0498.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nieco zaskoczeni rozwojem sytuacji rozstaliśmy się obiecując, że damy znać jak potoczyła się sytuacja. Po tym jak Mateusz nas zostawił, posiedzieliśmy jeszcze chwilę, korzystając z dobrodziejstw chwili - resztek smacznego naparu i szerokiego widoku na życie toczące się poniżej.</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Krótko po drugiej wyszliśmy z baru i mimo wysokiej temperatury, skierowaliśmy się szybko w stronę bazy - nie zakładałem takiego spotkania, toteż, jeśli chcieliśmy zaliczyć jeszcze trekking aklimatyzacyjny, to trzeba było wracać. Po drodze odwiedziliśmy jeszcze sklep, kupując dwie nowe duże wody mineralne i po lodzie na patyku.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz8DvL4z-pVGNU-QHqqdWbJx-8q7MYDOkV5SpBzFIDaz1TWsWzbz122zun_lqqtCyDajj1Ezm_gVgnpdzwANFiEW_A7blRAz_vC9VSVBXKoCeBjKWynwKMkCp5Z8Wsd4YnlSJnv1BMQfuk/s1200/DSC_0505.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhz8DvL4z-pVGNU-QHqqdWbJx-8q7MYDOkV5SpBzFIDaz1TWsWzbz122zun_lqqtCyDajj1Ezm_gVgnpdzwANFiEW_A7blRAz_vC9VSVBXKoCeBjKWynwKMkCp5Z8Wsd4YnlSJnv1BMQfuk/s16000/DSC_0505.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div></div><div style="text-align: justify;">Wracając do Tamatert, zatrzymaliśmy się jeszcze na krótką sesję z górującym nad okolicą masywem Aksoual - Azrou Tamadout, który wita wszystkich przyjezdnych do Imlil, skutecznie zasłaniając przed nimi sam Tubkal.</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkFMaOl2tSJObpbnmsw-jhBBi62X7VMYrWcVn7XOYPlbe8YjV7roSNrsb_C5USEUkNV_knkE_VCBVXPJ3QFBzmAszFzxehosi88X2Qk0NApTnY2yt0cnx-bSAcvf9QvPRCMPre7jiON799/s1200/DSC_0500.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="801" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkFMaOl2tSJObpbnmsw-jhBBi62X7VMYrWcVn7XOYPlbe8YjV7roSNrsb_C5USEUkNV_knkE_VCBVXPJ3QFBzmAszFzxehosi88X2Qk0NApTnY2yt0cnx-bSAcvf9QvPRCMPre7jiON799/s16000/DSC_0500.jpg" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnbYNnW7hqGzxo0uztn_gUImZr6F5LZjMREbQduzCwwWleOiBvGUxhYBoBkwbH6RM90BtpT3tNI7vZ3q1rORgr8RevkIuO26RSqKHdntZ-SLIj68PFg_bgLRkzPQjXG5BOMFWJtI_mw3ek/s1200/DSC_0510.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnbYNnW7hqGzxo0uztn_gUImZr6F5LZjMREbQduzCwwWleOiBvGUxhYBoBkwbH6RM90BtpT3tNI7vZ3q1rORgr8RevkIuO26RSqKHdntZ-SLIj68PFg_bgLRkzPQjXG5BOMFWJtI_mw3ek/s16000/DSC_0510.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przed samą kwaterą spotkaliśmy jeszcze dwóch malców kopiących piłę. W pewnym momencie jeden z nich nie przyjął silniejszego uderzenia swojego kolegi i futbolówka potoczyła się w stronę Kamila, który z ogromną chęcią do niej dopadł i włączył się w wymianę podań. Chwilę przyglądałem się widowisku, czując podziw dla wytrwałości malca, który za każdym razem gdy tylko piłka opuszczała asfalt i staczała się po zboczu, zbiegał w tych swoich klapkach z ogromną radością na twarzy i z takim samym zadowoleniem wbiegał z powrotem na drogę.</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ateFxrPz_K3nk41qdM5lG-5KtGFp7QNhS7ArxS-IlkKzdyjB7deiJt2thIaU5mNiJwzbs9eQ421ORllKOBqpnb3hyX6ZJZ1xaOjxTpakqfHuLvf6QWldAH1dCFrHW4RA_vE9Zch_xE3j/s1200/DSC_0514.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ateFxrPz_K3nk41qdM5lG-5KtGFp7QNhS7ArxS-IlkKzdyjB7deiJt2thIaU5mNiJwzbs9eQ421ORllKOBqpnb3hyX6ZJZ1xaOjxTpakqfHuLvf6QWldAH1dCFrHW4RA_vE9Zch_xE3j/s16000/DSC_0514.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIAmfH-wxFbvAyM4W-ocZEEklMl1h1kStb9RKdROi51XibNpxRmXdQAU7Cfk1J5f4mRa743vHAHuw7hWePty8qOeO8S5VIbwcuwfSEHBJMhQgwmuft6KhH3zJcsIe9XbHLrRrNFkwu4dWr/s1200/DSC_0516-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIAmfH-wxFbvAyM4W-ocZEEklMl1h1kStb9RKdROi51XibNpxRmXdQAU7Cfk1J5f4mRa743vHAHuw7hWePty8qOeO8S5VIbwcuwfSEHBJMhQgwmuft6KhH3zJcsIe9XbHLrRrNFkwu4dWr/s16000/DSC_0516-2.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Osada Tamatert i wznoszący się nad nią Aksoual (3910 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Mimo nieplanowanej pauzy, w pensjonacie byliśmy za piętnaście trzecia. Ukłoniliśmy się właścicielowi i szybko przemknęliśmy do pokoju, wziąć prysznic i przepakować się przed popołudniową wędrówką.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Co potrzebowaliśmy na naszą pierwszą górską wyrypę? W zasadzie to niewiele ponad to co trzymaliśmy, wzięliśmy trochę orzechów i słodyczy plus po dodatkowej butelce wody zakupionej w Imlil. W tak zwanym między czasie okazało się, że napisał do mnie Karol (Mateusz zatem wyjątkowo szybko działał!), któremu tuż przed wyjściem zdążyłem pokrótce przedstawić ustalenia z przewodnikiem.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDeqIiAvAZga96kwKST_pJOsMXSKeiyZRUXpgK4dyfumnjKsl0Lamm00mnQY1AHsevERfUOR0Tf8fICO69s2WTAHQqdZiJZz-YvRzBea3A8E4sMPu9U2PXNV1Gf7OubRQIBtr9cW8BveKf/s1200/DSC_0517.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDeqIiAvAZga96kwKST_pJOsMXSKeiyZRUXpgK4dyfumnjKsl0Lamm00mnQY1AHsevERfUOR0Tf8fICO69s2WTAHQqdZiJZz-YvRzBea3A8E4sMPu9U2PXNV1Gf7OubRQIBtr9cW8BveKf/s16000/DSC_0517.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wychodzimy na szlak. Po lewej nasza zacna kwaterka</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Po powtórnym wyjściu z budynku skierowaliśmy się - po raz pierwszy i ostatni - w prawo, w stronę położonej gdzieś ponad nami przełęczy Tizi-n-Tamatert (wg różnych źródeł 2279 lub 2280 m n.p.m.), do której mieliśmy ok. 300 metrów podejścia i mniej więcej 2,5 km drogi.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5wbczfnfX-xhgncFkcqIkLy3OOwfeEhvXm36Nn-NPwICMivsTNvCxCpFJ4ZmDU9aF9lws8ed0TNAXsxfrolYQ3Y1g3rUmKLQBO4QW99Axf5_1Ncacb1L6Y3tqXT-P-PvM3aF-kyG3bNhe/s1200/DSC_0520.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5wbczfnfX-xhgncFkcqIkLy3OOwfeEhvXm36Nn-NPwICMivsTNvCxCpFJ4ZmDU9aF9lws8ed0TNAXsxfrolYQ3Y1g3rUmKLQBO4QW99Axf5_1Ncacb1L6Y3tqXT-P-PvM3aF-kyG3bNhe/s16000/DSC_0520.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kamil na początkowym odcinku trasy na przełęcz</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Jeśli popatrzycie na mapę, to zobaczycie, że przez przełęcz przechodzi droga, dokładnie ta sama, która przechodzi obok Les Jardins de Toubkal, ale spokojnie - nie jest to równoznaczne z koniecznością dreptania po asfalcie. Cały numer polega na tym, że chadzają tędy nie tylko turyści, ale także mieszkańcy osad znajdujących się po drugiej stronie gór. A ci przez lata wydeptali piękny system skrótów umożliwiający minimalizację dreptania po asfaltowej nawierzchni.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do wysokości mniej więcej 2100 m n.p.m., której osiągnięcie łatwo wyczuć poprzez ponowne przekroczenie szosy, wiele się nie dzieje, ale powyżej tej granicy widoki zaczynają nabierać animuszu 😏</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhj6fhMtBcvvzQVxaLTYRcVSsXzf4r6e55qxcPwIVRk5W86cGHFlDOFc34Bclzrzm2O1DNkVoiDBMamk8HbQMLmBgyiudOViEuHWwfT_iXbOB5_Bcjyb3bAKE5Q7JJBo2GBS66MxbbwmH/s1200/DSC_0530.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBhj6fhMtBcvvzQVxaLTYRcVSsXzf4r6e55qxcPwIVRk5W86cGHFlDOFc34Bclzrzm2O1DNkVoiDBMamk8HbQMLmBgyiudOViEuHWwfT_iXbOB5_Bcjyb3bAKE5Q7JJBo2GBS66MxbbwmH/s16000/DSC_0530.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Droga swoje a my... też swoje 😉</span></div></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Oprócz doskonale znajomej nam pary Aguelzim i Adrar Ajji w panoramie w tym momencie obecne są także szczyty położone mniej więcej na wysokości Tubkala. Mowa tu przede wszystkim o Biiguinoussenne, dwuwierzchołkowej Afelli i Akioud.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6u_hlgd9PZfzpBvjtjX1w_Eoj2_8-TDDJYmZmEshzRhxv9lFH2GogUOzmFsczkTx9EhuOtjTvmpWYHYll_AIjLa9KuZjSMbmy7eJasLwdZETZyEMw7oKcz8IJ8BkFTDP1RU1HBBr-JkPo/s1600/DSC_0533.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh6u_hlgd9PZfzpBvjtjX1w_Eoj2_8-TDDJYmZmEshzRhxv9lFH2GogUOzmFsczkTx9EhuOtjTvmpWYHYll_AIjLa9KuZjSMbmy7eJasLwdZETZyEMw7oKcz8IJ8BkFTDP1RU1HBBr-JkPo/s16000/DSC_0533.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;"><i>Tubkal i co oprócz niego?</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>W świadomości większości z nas Atlas Wysoki to tylko i wyłącznie Tubkal. Tymczasem w tym paśmie, podzielonym na trzy podgrupy: Zachodni, Centralny i Wschodni Atlas Wysoki, według Hermanna Kiendlera, autora Bergfuhrer Afrika (dosł. Górskiego Przewodnika po Afryce), znajduje się łącznie dziewięć czterotysięczników. Są to: <u>Timesguida</u> (4089 m n.p.m.) i <u>Ras-Ouanakrim</u> (4082 m n.p.m.) - bliźniacze wierzchołki masywu Ouanakrim, <u>M'Goun</u> (4068 m n.p.m.), wierzchołek południowy masywu <u>Afella</u> (4043 m n.p.m.), <u>Akioud</u> (4035 m n.p.m.), <u>Zachodni Tubkal</u>, zwany również Małym Tubkalem (4030 m n.p.m.), <u>Imouzzer</u> (4010 m n.p.m.) oraz <u>Biiguinoussenne</u> (4002 m n.p.m.).</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>Wszystkie z nich, za wyjątkiem Jebela M'Goun, będącego najwyższym szczytem Wschodniego Atlasu Wysokiego i odległego tym samym od Imlil o jakieś 150 km w linii prostej, są dostępne w zasięgu jednodniowej wycieczki ze schronisk pod Tubkalem. Przybywając tam na kilka dni naprawdę można się obłowić!</i></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggYH8DXLpe1yczB2R2HpmGOCKYTE3F9lonpx8TZkistqpCe4NYl6DU3Cuqrxx4h-Vpmu2CqpLbtICeXu5UMKVTutjbXa_uV5CDEbkp54znt-0iwMGYd4EjAsk0SOVzvVgBSPW1IZj1eFnp/s1600/DSC_0536-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1013" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggYH8DXLpe1yczB2R2HpmGOCKYTE3F9lonpx8TZkistqpCe4NYl6DU3Cuqrxx4h-Vpmu2CqpLbtICeXu5UMKVTutjbXa_uV5CDEbkp54znt-0iwMGYd4EjAsk0SOVzvVgBSPW1IZj1eFnp/s16000/DSC_0536-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Szybkie szkolenie z topografii</i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>Przeglądając mapę tych terenów tradycyjnie warto poznać znaczenia popularnych określeń. Oprócz znajomego jebel vel jabal, które funkcjonuje w języku arabskim oraz jego dialektach i oznacza, przypomnijmy, górę, należy przytoczyć tożsame określenie funkcjonujące w językach berberyjskich, a więc adrar, pojawiające się w okolicy kilkukrotnie (np. Adrar Ajji, Adrar Oukameiden), a także określenie azrou oznaczające skałę (Azrou-n-Tamadout). Warto również zapamiętać berberyjskie słowo tizi, oznaczające siodło/przełęcz.</i></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Tizi-n-Tamatert przywitała nas lokalnym barem i rozstawionymi krzesełkami, czekającymi na amatorów tutejszych wyciskanych soków, o których opowiem nieco później.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po zaplanowanej krótkiej przerwie, z przełęczy mieliśmy ruszyć na północ granią na pobliski Aourirt-n-Ouassif (w internetach obecny również pod nazwą Tamalaroute - 2726 m n.p.m.), ale ścieżki, którą miałem odnotowaną jeszcze z czasów przedwyjazdowych, nie mogłem odnaleźć. Choć być może jest; przyznaję, nie szukaliśmy zbyt dokładnie nie chcąc wzbudzać ciekawości urzędującego tutaj Berbera. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0lF423Mq2to3F6HlrQAWGT9PqJ3VKZ9tu7ytFfX2FFMOsqd6dl4h2rn8wbGNilVFbAmgkendW1IOE-X7MKnmdx-UgQ0nPT5ywOb47ADYUrjcWIvEXS1NxTkkE-BIuEw6CVL-rRm3Qt_pv/s1600/DSC_0537.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0lF423Mq2to3F6HlrQAWGT9PqJ3VKZ9tu7ytFfX2FFMOsqd6dl4h2rn8wbGNilVFbAmgkendW1IOE-X7MKnmdx-UgQ0nPT5ywOb47ADYUrjcWIvEXS1NxTkkE-BIuEw6CVL-rRm3Qt_pv/s16000/DSC_0537.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">W dole zabudowania wsi Tinghourine, w tle Oukameiden</span></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div><div style="text-align: justify;">Przygotowany na ewentualne kłopoty, sięgnąłem po plan B, zakładający podejście na zwornikowy szczyt położony już w masywie Aksouala. Ale nim zaczęliśmy dalszy etap wspinaczki, czekał nas jeszcze miły trawers ze wspaniałymi widokami na sąsiednią dolinę, dostępną dla zmotoryzowanych tylko tędy - przez Tizi-n-Tamatert. Niby tak blisko turystycznego Imlil, a to już kompletnie inny świat (no, może poza słupem wysokiego napięcia 😂)</div></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfY7xP-5S4uSxm2d4DDmVKNdcX81lyxKIJEu0PljUcOUqkQBjxaICOElPrTNTIg97sOJ5-LX1BdXVhfRq4WuMUc41QXyFaXPa4FBcNZBTH2rJP6zOCWmA8YtNvwGzdvAMpXuhkF1eZbnpc/s1200/DSC_0538.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfY7xP-5S4uSxm2d4DDmVKNdcX81lyxKIJEu0PljUcOUqkQBjxaICOElPrTNTIg97sOJ5-LX1BdXVhfRq4WuMUc41QXyFaXPa4FBcNZBTH2rJP6zOCWmA8YtNvwGzdvAMpXuhkF1eZbnpc/s16000/DSC_0538.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Dolina Rhirhaia, w której leżą wioski Ikkiss, Amssakrou, Tamgaist i Tacheddirt, jest jednak atrakcyjnym punktem wypadowym w masywy Oukameiden (3273 m n.p.m.) i Amgour (3616 m n.p.m.), dlatego turyści czasem ją jednak odwiedzają. Wbrew temu co można by pozornie sądzić, ten pierwszy jest największym w Maroku ośrodkiem narciarskim (sic!), tyle, że cała infrastruktura znajduje się na jego północnych zboczach, stąd z Tizi-n-Tamatert jej oczywiście nie zobaczymy.</div></div><div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMhlm0HJ5H7F1hJionoP1CXMSgutFpJV5qmeqjCNRZd8WaNcP2atRY0X-eBy7RKgkVQzT-hUx7r7TyCx7T0k66XVcia6sbEaSmV7Dw7dKrHRFO-7LqJCTzw9Ec0iUTEWCSbqM7aCokKr58/s1200/DSC_0540.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMhlm0HJ5H7F1hJionoP1CXMSgutFpJV5qmeqjCNRZd8WaNcP2atRY0X-eBy7RKgkVQzT-hUx7r7TyCx7T0k66XVcia6sbEaSmV7Dw7dKrHRFO-7LqJCTzw9Ec0iUTEWCSbqM7aCokKr58/s16000/DSC_0540.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Najwyżej położona wieś w dolinie - Tacheddirt - znajduje się na wysokości 2250-2300 m n.p.m. Ponad nią znajduje się Przełęcz Tacheddirt (Tizi-n-Tacheddirt - 3170 m n.p.m.).</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKhxV79rRzmFbYbR0YMCnUyUDEX8goRDWURLGWikrH2S5QXptzfP4_BbLP2KWQ2RmuwvVD9CQvRRfufIryXcpk-abxDte2vJvGUMQI2tlXNMKi_C8kf8_phbYbgVcy8t7UJSzSt4-X4gnt/s1200/DSC_0541.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="748" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKhxV79rRzmFbYbR0YMCnUyUDEX8goRDWURLGWikrH2S5QXptzfP4_BbLP2KWQ2RmuwvVD9CQvRRfufIryXcpk-abxDte2vJvGUMQI2tlXNMKi_C8kf8_phbYbgVcy8t7UJSzSt4-X4gnt/s16000/DSC_0541.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wschodnie przedłużenie grani, w której znajduje się Aksoual - z lewej strony Inghemar (Adrar n'Inghemar - 3892 m n.p.m.), z prawej Bou Igouenouane (3882 m n.p.m.). Tak przynajmniej jest na większości map, choć zdarzają się również przypadki, w których szczyt opisany jako Bou Igouenouane to Tamda, natomiast sam Bou Igouenouane rzekomo znajduje się tam gdzie Inghemar. Są to jednak pojedyncze przypadki, stąd trzymam się pierwszego z wymienionych podziałów</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Po przejściu jeszcze krótkiego fragmentu drogą, która za przełęczą zdawała się tracić asfaltową nawierzchnię, przeskoczyliśmy na zbocze i przecinając kępy lokalnych traw przedzielone gdzieniegdzie śniegiem, zaczęliśmy podchodzić, od czasu do czasu zatrzymując się, by ocenić naszą odległość od ostrza grani i jednocześnie spojrzeć na panoramy.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMQq3L-1FSbRMSg0fQGYWsFAZ26RmAZiSyDly6ZAT1Upn7NSLUEO_rJbPnekREzbtQG8DINZoRwr_C_-VBGgpH5eBYkObxuMHZMOuwRH36rBDjJT4FV42kbI9S163ZqDLXjGgJKAmSsOwY/s1200/DSC_0543.jpg" style="font-size: medium; margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="747" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMQq3L-1FSbRMSg0fQGYWsFAZ26RmAZiSyDly6ZAT1Upn7NSLUEO_rJbPnekREzbtQG8DINZoRwr_C_-VBGgpH5eBYkObxuMHZMOuwRH36rBDjJT4FV42kbI9S163ZqDLXjGgJKAmSsOwY/s16000/DSC_0543.jpg" /></a></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Z lewej Amgour z tymże główny wierzchołek to ten, który wydaje się niższy; niemalże pośrodku wspomniana przełęcz Tizi-n-Tachaddert. Na prawo od niej kolejno szczyty Adrar Inghemar i Bou Igouenouane, z prawej strony (tam gdzie na zboczach zalega dużo śniegu) popularna przełęcz Tizi-n-Likemt (3555 m n.p.m.)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvz09_RWbk7eBZ2XRspw1jCV5x1zWDgxWwgzdV6nlp7LYHgDwkPXjqVNIQf3d3RMUnz_EhQEX1wpDqf3pl2EPtpN5VXNAoTehcf3YKOYCtyc-SbNpNoNymXG2-aouia7lV10OhubdNDqmp/s1200/DSC_0545.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvz09_RWbk7eBZ2XRspw1jCV5x1zWDgxWwgzdV6nlp7LYHgDwkPXjqVNIQf3d3RMUnz_EhQEX1wpDqf3pl2EPtpN5VXNAoTehcf3YKOYCtyc-SbNpNoNymXG2-aouia7lV10OhubdNDqmp/s16000/DSC_0545.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widok w stronę wylotu doliny Rhirhaia</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYcuQGbDfXAvwI5eSQkVozcVh_6lQ0h64NdCclRCSDSIAe9pLq80OJ1LNQM1QyJpdCyqybnxJ2GGJeJIOs0-gHc6otwUinuAZy9SJvhioMBEi7rN8v9lSfLfWRL16ygc3ztxTW3w_9Y9Dc/s1200/DSC_0549.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYcuQGbDfXAvwI5eSQkVozcVh_6lQ0h64NdCclRCSDSIAe9pLq80OJ1LNQM1QyJpdCyqybnxJ2GGJeJIOs0-gHc6otwUinuAZy9SJvhioMBEi7rN8v9lSfLfWRL16ygc3ztxTW3w_9Y9Dc/s16000/DSC_0549.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Adrar Oukameiden na zboczach którego znajduje się ośrodek narciarski</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Mk4AvZT5gL59nJQj7_nMXN1NfOrNcVT-o3lJ5zSB04KCG1mNKKAE-Ymfg5xmfarRjJCLzbISd904w4IXSj18rwplQtWU02uWoYZzYplwPSNftRvhTjN1MXMcZA50PvvXU0AYfAXqzAKP/s1200/DSC_0550.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6Mk4AvZT5gL59nJQj7_nMXN1NfOrNcVT-o3lJ5zSB04KCG1mNKKAE-Ymfg5xmfarRjJCLzbISd904w4IXSj18rwplQtWU02uWoYZzYplwPSNftRvhTjN1MXMcZA50PvvXU0AYfAXqzAKP/s16000/DSC_0550.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kilkanaście minut przed piątą (1h 20min z pensjonatu) dotarliśmy na mało wybitny wierzchołek (ok. 2650 m n.p.m.) udekorowany skałkami, podcięty stromym urwiskiem od strony zachodniej. A więc jednak udało się uniknąć problemów orientacyjnych i o rozsądnej porze na niego dotrzeć!</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGBxnnf_r3sCtjAs_nFeDHuKc9h90M6yaeK3EkeRnfjwidoUigHjIk53r0v3g1Nd1FwiYrVnAACrMXTBhm-b7UgMEizI4oKSOGIIUXVwk7ax3rh8DZ9ycFemehUCH2nfy3_NoM_gphsTGv/s1200/DSC_0554.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiGBxnnf_r3sCtjAs_nFeDHuKc9h90M6yaeK3EkeRnfjwidoUigHjIk53r0v3g1Nd1FwiYrVnAACrMXTBhm-b7UgMEizI4oKSOGIIUXVwk7ax3rh8DZ9ycFemehUCH2nfy3_NoM_gphsTGv/s16000/DSC_0554.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do zachodu, a zatem i gwałtownej zmiany temperatur, zbyt wiele czasu nie mieliśmy, dlatego wsunęliśmy po batoniku, zrobiliśmy kilka pamiątkowych zdjęć i zaczęliśmy się przygotowywać do zejścia. Przełęcz teraz mieliśmy na oku, można więc było zakładać znacznie szybszy marsz po bezdrożach.</div></div><div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpp7cYiEPwHnFrte1tUhyphenhyphenO4rzEaKfb65oVl5JHTFqAEEA62quCNsW5-HmJXpicpymCutjrEms8cCPppi1EFZRil95r9zGqZXf1GsQKQ6HDRv9Czit1IHTfqOYYO0tcvbi2LcFbRVaWUILH/s1600/DSC_0559-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpp7cYiEPwHnFrte1tUhyphenhyphenO4rzEaKfb65oVl5JHTFqAEEA62quCNsW5-HmJXpicpymCutjrEms8cCPppi1EFZRil95r9zGqZXf1GsQKQ6HDRv9Czit1IHTfqOYYO0tcvbi2LcFbRVaWUILH/s16000/DSC_0559-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Z bezimiennego wierzchołka oprócz niczym niezmąconej panoramy rozległego masywu Aksouala roztaczał się kapitalny widok na zabudowania Imlil i sąsiednich wsi - Ait Souka i Tamatert. Ponad zabudowaniami z kolei wznosił się masyw Tasghimout i rozdzielająca go od ośnieżonego El Hajji przełęcz - Tizi-n-Mzik - będąca popularnym celem lekkich trekkingów. Niewykluczone, że spotkane wcześniej Niemki wybierały się właśnie tam.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDpcvHZzbmKO4YEtcwqF9iXgjGmrrUiiRagbc2VCEj6jbDwKLPEnMUiD7_yPMJcsKqbYoB0QiniUA1f0-u98hU7Qy9ho9OQxjJA9v0srChgkGyLhh7UI7xo9oRIIBr7H2BhuofubPJnlml/s1200/DSC_0562.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDpcvHZzbmKO4YEtcwqF9iXgjGmrrUiiRagbc2VCEj6jbDwKLPEnMUiD7_yPMJcsKqbYoB0QiniUA1f0-u98hU7Qy9ho9OQxjJA9v0srChgkGyLhh7UI7xo9oRIIBr7H2BhuofubPJnlml/s16000/DSC_0562.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDYZ8C9LKPWJE-fReyuxRzLlZZ3aQwtbEe4o-GjUv3LboonT8BRCmv4skdStzCKSKwGk6zCWNYvY0LRzKuCIhqgxxI5JwTvgoSrspRLfEhbCNRy7cOTDlyU7q9tzkStN5rPWwJIeBassOW/s1200/DSC_0563.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDYZ8C9LKPWJE-fReyuxRzLlZZ3aQwtbEe4o-GjUv3LboonT8BRCmv4skdStzCKSKwGk6zCWNYvY0LRzKuCIhqgxxI5JwTvgoSrspRLfEhbCNRy7cOTDlyU7q9tzkStN5rPWwJIeBassOW/s16000/DSC_0563.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiedr6Ra8AkiJ_6ra3ea0PSOFSi0Nxjx7gUGYG2aX5K8yMoqz_0UHGJCAeW_P3SforvZxgIjGiPsZ-Uu9FJjvHV7iZP5rqV0xoBiI3UdI5aQD839sbAN6pi7jYgvIkPt1gLKQCyOToiwf2C/s1200/DSC_0564.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiedr6Ra8AkiJ_6ra3ea0PSOFSi0Nxjx7gUGYG2aX5K8yMoqz_0UHGJCAeW_P3SforvZxgIjGiPsZ-Uu9FJjvHV7iZP5rqV0xoBiI3UdI5aQD839sbAN6pi7jYgvIkPt1gLKQCyOToiwf2C/s16000/DSC_0564.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do przełęczy początkowo schodziliśmy ściśle granią, choć miejscami teren spychał nas na łagodniejsze, północno-wschodnie zbocze. Całość szła dosyć opornie, bo chowające się powoli słońce wyciągało z brunatnordzawych szczytów rozsianych po okolicy to co najlepsze i zatrzymywało nas raz po raz - zbyt mało mieliśmy czasu by oswoić się z tym nietypowym krajobrazem, odmiennym jednak nawet od Gór Betyckich.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYwhhLCV-WbuT_BiVBxVQW6Jz7mnjMZUQUSrlz0hG3ZqWVIdDmv1Qf1u0hyphenhyphenD-KdSIvbgcTI86z43153_nl69eIc-XdMmT4Eoa8-WjFcU7vqLHK7ExWxxKebFpefmrnoV2FBYfGo008h2Lu/s1200/DSC_0567.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgYwhhLCV-WbuT_BiVBxVQW6Jz7mnjMZUQUSrlz0hG3ZqWVIdDmv1Qf1u0hyphenhyphenD-KdSIvbgcTI86z43153_nl69eIc-XdMmT4Eoa8-WjFcU7vqLHK7ExWxxKebFpefmrnoV2FBYfGo008h2Lu/s16000/DSC_0567.jpg" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">Aourirt-n-Ouassif - pierwotny cel popołudniowej wycieczki</span></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoecrx9DLOLvBcLzYx1jNKYYGVJJ_b8NUM3bRjINQrftpFK5aG8C_ddUoRCDBZnfVAPMACiDpA2eAa_0BALdVzsc753552dkjgCUEmdHpsCTxKYAMfQtRAIbuQP8nx12W-SkLLJRgqHxSL/s1200/DSC_0571-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="796" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoecrx9DLOLvBcLzYx1jNKYYGVJJ_b8NUM3bRjINQrftpFK5aG8C_ddUoRCDBZnfVAPMACiDpA2eAa_0BALdVzsc753552dkjgCUEmdHpsCTxKYAMfQtRAIbuQP8nx12W-SkLLJRgqHxSL/s16000/DSC_0571-Pano.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jeszcze raz panorama masywu Aksouala - tym razem wzbogacona o szczycik na który weszliśmy (pierwszy z lewej)</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Nurtującym paradoksem było też to, że choć nie poruszaliśmy się po zupełnym pustkowiu - w końcu po obu stronach grzbietu dostrzec można było berberyjskie osady - to czuliśmy się zupełnie odizolowani, chyba głównie ze względu na ograniczenia infrastrukturalne. Droga wprawdzie gdzieś w sąsiedztwie przebiegała, ale więcej ludzi spotkaliśmy na pieszym spacerze niż w samochodach, zamiast dźwięku silników ciszę przerwało w pewnym momencie jedynie nawoływanie muezina.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1AxVeyk8o5r-Qt5nhLAIfpjiO7W21b0ZJlfd_9C70rn8M9_HFYTVITiLIrrchhZyMd8dcO8DXljXPJ8UeRFSTy7wxHQWuLX4Xi1dNxGiq5OPNFhgRt_LEOpg_3MfpxiGM4MHFlEzV144F/s1200/DSC_0577.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1AxVeyk8o5r-Qt5nhLAIfpjiO7W21b0ZJlfd_9C70rn8M9_HFYTVITiLIrrchhZyMd8dcO8DXljXPJ8UeRFSTy7wxHQWuLX4Xi1dNxGiq5OPNFhgRt_LEOpg_3MfpxiGM4MHFlEzV144F/s16000/DSC_0577.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEqHjDpYTOYtWHrGQS5K-XMF9_vG2jlFLdWvtbDpKfmqvAY3dIFRrSUq1IlmbT1wH8TfIYwc7303YqeHxUbNuY9Q5doDjuos9NssYGJfsi6iHrZuXdH05MbB4Y-mP7I3TqabgZ5bLi1omB/s1200/DSC_0580.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="684" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEqHjDpYTOYtWHrGQS5K-XMF9_vG2jlFLdWvtbDpKfmqvAY3dIFRrSUq1IlmbT1wH8TfIYwc7303YqeHxUbNuY9Q5doDjuos9NssYGJfsi6iHrZuXdH05MbB4Y-mP7I3TqabgZ5bLi1omB/s16000/DSC_0580.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3h9mrKm0BG41sHaE5d-LxjcIvgD4LQngvRmRNmPHbBo91SK8GVt9P2ZyvSSNadLMBLvau_kBTPfrq9ktUsnKK3BGWPGmvufgSdFzoVUXHCwAXwAVATC6Fvt3mFC_HbRckJgS85Yb6yYpG/s1200/DSC_0583.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh3h9mrKm0BG41sHaE5d-LxjcIvgD4LQngvRmRNmPHbBo91SK8GVt9P2ZyvSSNadLMBLvau_kBTPfrq9ktUsnKK3BGWPGmvufgSdFzoVUXHCwAXwAVATC6Fvt3mFC_HbRckJgS85Yb6yYpG/s16000/DSC_0583.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiusZF59hmuZId_5S9T-VqFFIPF2VJktmqrICLvzjt_vvd-_OF5vkqlQhAV0YZ0WmRgVSLB0i9j9KDi7VkRO2lRbIXrZFaaQ6ohMF5ymoDPosBERGsAnVPu0voVpJduXdQqlpSa-Frq-bL2/s1200/DSC_0589.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiusZF59hmuZId_5S9T-VqFFIPF2VJktmqrICLvzjt_vvd-_OF5vkqlQhAV0YZ0WmRgVSLB0i9j9KDi7VkRO2lRbIXrZFaaQ6ohMF5ymoDPosBERGsAnVPu0voVpJduXdQqlpSa-Frq-bL2/s16000/DSC_0589.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W rejon Tizi-n-Tamatert wyszliśmy po zachodniej stronie grzbietu, omijając tym razem najniżej położony punkt przełęczy. Bez zatrzymywania się zeskoczyliśmy z kamienistego zbocza najpierw na drogę asfaltową, a następnie na znajomy sprzed kilku godzin skrót. Przystanałem dopiero podczas przechodzenia przez sosnowy zagajnik aby spojrzeć na pokonany grzbiecik i odszukać skalną ambonkę, na której spędziliśmy kilkanaście minut.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4shvd6AEycPFykUCOaTYEXNlw0GUzmhf4DhDwvAhcjXyKp1LeiAnhVhlIYzJ7yKNd4sRPYo-E7-7B2Ol-qxCR0BUhOoDucgnIugoRQY8MvRgLkD7LCSyb9_Ov340GLflQ6XQsaKmoT5-0/s1200/DSC_0596.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh4shvd6AEycPFykUCOaTYEXNlw0GUzmhf4DhDwvAhcjXyKp1LeiAnhVhlIYzJ7yKNd4sRPYo-E7-7B2Ol-qxCR0BUhOoDucgnIugoRQY8MvRgLkD7LCSyb9_Ov340GLflQ6XQsaKmoT5-0/s16000/DSC_0596.jpg" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">"Nasz" szczycik to ta trójkątna ambona skalna</span></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Atlas szybko mi się spodobał nie tylko ze względu na swoje ciepłe barwy czy doskonale zachowaną naturalną zabudowę lokalnych wiosek, urzekł mnie w pewien sposób swoją niebagatelną topografią, która - przynajmniej na północ od grzbietu głównego - jest na tyle skomplikowana, że organizując sobie wycieczki, nawet na dość niewielkim skrawku gór, chociażby wokół Imlil, mamy szansę poznać okoliczne grzbiety z różnej perspektywy, mierząc się czasem z wątpliwościami czy góra na którą patrzymy to ta sama góra, którą widzieliśmy dnia poprzedniego z pozornie nieodległego punktu. Kluczowe znaczenie ma tutaj liczba bocznych krótkich grani, nierzadko ciasne i głębokie doliny oraz wreszcie struktura poszczególnych szczytów.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDN4HxU6nnorPyh9Hg5sVcUyCFcy7BptDD_tknrYW4FHq5yUWLF-C-JN7H3ae9INdEf41juvs-kOQChrVNt_OwzkRjxFA2sNpX3BZ6136xg3kq1iikawewxnuzj7gba_o3Tg4WdgwhIBar/s1200/DSC_0598.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDN4HxU6nnorPyh9Hg5sVcUyCFcy7BptDD_tknrYW4FHq5yUWLF-C-JN7H3ae9INdEf41juvs-kOQChrVNt_OwzkRjxFA2sNpX3BZ6136xg3kq1iikawewxnuzj7gba_o3Tg4WdgwhIBar/s16000/DSC_0598.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Trzeba też przyznać, że w tej części Atlasu na pewno brakuje jednoznacznie rozpoznawalnego wierzchołka, który przybyszowi nie mającemu większej znajomości lokalnej topografii, utkwi w pamięci. Z jednej strony może to być wada (zwłaszcza pod kątem promocyjnym), z drugiej jednak pewna zaleta - na takich charakterystycznych szczytach mających metkę niepowtarzalnych podświadomie skupia się swoją uwagę i poniekąd umyka nam możliwość poszukiwania na własną rękę takich lokalnych ikon.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOuSLfphWgjx0e3FS58m_WWZzhkMEC3hQ-1E-I3-hoqGTj8sOfm_F2Gbg07sd9vui_K7Otv_xmPGfeNl_YZUvNwgXNXw2gNkxVdOg79WsywTFsHvx5HMs7BK4FZtcrkdrCDq0fBdI8isPr/s1200/DSC_0599-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOuSLfphWgjx0e3FS58m_WWZzhkMEC3hQ-1E-I3-hoqGTj8sOfm_F2Gbg07sd9vui_K7Otv_xmPGfeNl_YZUvNwgXNXw2gNkxVdOg79WsywTFsHvx5HMs7BK4FZtcrkdrCDq0fBdI8isPr/s16000/DSC_0599-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8SvMrNtyXpMd71KG6_cDsI9rlJ8_Bfmv3tuxJmj_4PKUeBqXkq9-b0YBU7ON9VgFO9D3nNn9F4wyNBvLmk7J0ksM0oh7oH9EVQsVLi5AhaKebD521-gVChHWOMu_pix3HDwVzmbONM0mP/s1200/DSC_0601.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1200" data-original-width="800" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8SvMrNtyXpMd71KG6_cDsI9rlJ8_Bfmv3tuxJmj_4PKUeBqXkq9-b0YBU7ON9VgFO9D3nNn9F4wyNBvLmk7J0ksM0oh7oH9EVQsVLi5AhaKebD521-gVChHWOMu_pix3HDwVzmbONM0mP/s16000/DSC_0601.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Oślepieni zachodzącym słońcem naszą bazę powtórnie osiągnęliśmy o 18:10 (idealna pora!), zatem ten popołudniowy krótki trekking zdążyliśmy zamknąć w trzech godzinach. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjYCkkGnAER3SyJt7lGYqLz_LfVbatNROZbZo7ZLlLZZxRh9RqFjO6BqF2HVzOkbNEMknP_36ZQAKoy9LTbbOxe7L4S4ve7BkoOfJCv_T-C3XN07-vSlp4EiTQk-Mcd3ngjELBsUHTIiuK/s1200/DSC_0603.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhjYCkkGnAER3SyJt7lGYqLz_LfVbatNROZbZo7ZLlLZZxRh9RqFjO6BqF2HVzOkbNEMknP_36ZQAKoy9LTbbOxe7L4S4ve7BkoOfJCv_T-C3XN07-vSlp4EiTQk-Mcd3ngjELBsUHTIiuK/s16000/DSC_0603.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po powrocie do pokoju od razu połączyłem się z wi-fi niecierpliwie wyczekując nowych wiadomości od Karola. Po tym jak messenger się zaktualizował, dotarło do mnie sporo informacji, z których wynikało, że chłopak miał dotrzeć do Marrakeszu, gdzie będzie nocował, z uwagą, że ciężko będzie mu się dostać następnego dnia do Imlil na dziewiątą, czyli przypomnę - porę, na którą umówiliśmy się z Mohamedem. Pytał więc czy nie moglibyśmy wymarszu przesunąć minimum o godzinę, a ponieważ uznaliśmy z Kamilem, że zapowiada się ciekawa przygoda, a przy okazji i możliwość rozłożenia największego wydatku tego wyjazdu na trzech a nie dwóch, to nie wahając się ani chwili napisałem do naszego przewodnika, który bardzo szybko mi odpisał, że zgadza się na korektę wcześniej uzgodnionego planu.</div></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">A więc byliśmy o krok do przodu!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Krok, bo przed nami jak się okazało było jeszcze sporo kwestii do rozwiązania. Karol bowiem, w przeciwieństwie do nas, nie przybył do Maroka tylko po to by odwiedzić Tubkal - jego pobyt w okolicy stanowił element wielomiesięcznej podróży autostopem, którą przy okazji chciał uhonorować zdobyciem najwyższego szczytu Afryki Północnej. Nie, nie planował tego robić w tym konkretnym dniu, ale słysząc o naszej obecności doszedł do wniosku, że być może dobrze połączyć siły.</div><div><p style="text-align: justify;">Przyznacie zatem, że w takim towarzystwie kolejne dwa dni zapowiadały się wyjątkowo interesująco 😁</p><p style="text-align: justify;">CDN</p></div></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-20372533866116748232021-01-05T20:28:00.007+01:002021-02-11T20:23:41.261+01:00W pogoni za swoim pierwszym czterotysięcznikiem, czyli na Tubkal zimą cz. I - Droga z Krakowa do Imlil<p><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmwYtNuZvRvQKnzVOR93zl95a7abImOcybYkUwFvnd8GHEE5cqW-vZvgOj3J3_uIciUNW_zkndzE0OFxkdLPe-adcOI-jeEEF6Rz5RMByS6nAfHzbnhWrBiye3LAuleQjpeWh27AvwrPGm/s1600/DSC_0459.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmwYtNuZvRvQKnzVOR93zl95a7abImOcybYkUwFvnd8GHEE5cqW-vZvgOj3J3_uIciUNW_zkndzE0OFxkdLPe-adcOI-jeEEF6Rz5RMByS6nAfHzbnhWrBiye3LAuleQjpeWh27AvwrPGm/s16000/DSC_0459.jpg" /></a></p><p style="text-align: justify;">Był luty 2018 roku. Schodząc z ośnieżonej kopuły szczytowej Mulhacena (3482 m n.p.m.), najwyższego szczytu Półwyspu Iberyjskiego, miałem przed sobą długie ramię łagodnie opadające w stronę widocznej na drugim planie błękitnej wstęgi Morza Alborańskiego. Ponad tonią unosiła się warstwa delikatnej mgiełki, ponad którą można było dostrzec delikatny kontur pokręconych grani gór Rif, geologicznie zresztą powiązanych z łańcuchem Gór Betyckich.</p><p style="text-align: justify;">Przyglądałem się zawzięcie, mając z tyłu głowy sukces świeżą zimową zdobycz, dochodząc do wniosku, że o to po kilkunastu latach szwendania się po Starym Kontynencie nadszedł odpowiedni czas by ponownie przekroczyć basen Morza Śródziemnego... </p><p style="text-align: justify;">***</p><p style="text-align: justify;">Czas mijał szybko, bo kolejne miesiące przyniosły wiele fantastycznych przygód. Masyw Neouvielle i Pic du Midi de Bigorre. "Odkrycie" Alp Algawskich. Tournee po Słowacji. Nadszedł grudzień, świat obiegła informacja o dwóch turystkach ze Skandynawii zamordowanych przez islamskich ekstremistów pod Tubkalem. Atmosfera wokół planowanego wyjazdu automatycznie zaczęła gęstnieć, w konsekwencji grono chętnych się zawężyło, oficjalnie z powodu napiętego grafiku. Wśród chętnych by mi towarzyszyć pozostali Kamil i Moś - i dla naszej trójki w połowie stycznia udało mi się kupić bilet - na początku w jedną stronę, w związku z doświadczeniem, że kupowanie w dwie strony "na raz" nie zawsze ma sens, a przy okazji nie przynosi oszczędności.</p><p style="text-align: justify;">16 lutego, na kilka dni przed wylotem, wyjazd po raz drugi stanął pod znakiem zapytania. Mosiu odkrył bowiem, że kończy mu się termin ważności paszportu. Przez ten krótki czas starał się zrobić wszystko by ekspresowo przedłużyć dokument, ale dzień później, dostaliśmy potwierdzenie tego, co było w zasadzie oczywiste, ale czego wewnętrznie nie chcieliśmy wcześniej przyjąć do wiadomości.</p><p style="text-align: justify;">Informacja o tym, że nasz kompan nie będzie w stanie nam towarzyszyć podwójnie pokrzyżowała nam szyki. Nie dość, że stanęliśmy przed koniecznością podjęcia trudnej i niewygodnej decyzji, to jeszcze miałem wrażenie, że postawił na ostrzu noża nasze wewnętrzne relacje. Mosiu zaproponował bowiem, żeby w zamian pojechać gdzieś (np. w Alpy lub do Rumunii) jego samochodem i tam pochodzić po górach, wyjazd do Maroka przełożyć natomiast o rok (co, na marginesie, w związku z covidem najpewniej nie doszłoby do skutku). Propozycja była honorowa, ale obaj z Kamilem byliśmy świadomi, że mamy ledwie tydzień do dyspozycji, zresztą taki pobyt w pensjonacie w krajach alpejskich, rezerwowany w szczycie okresu zimowego, kosztowałby nas dużo więcej, Rumunia była bardziej dostępna, ale krótki dzień i słaba infrastruktura w bezludnych górach znacząco ograniczałaby możliwości. Wreszcie, do wylotu (i rozpoczęcia urlopu) mieliśmy trzy dni, nie bardzo wyobrażałem sobie w ciągu tak krótkiego okresu ułożenia sensownego planu i reorganizację.</p><p style="text-align: justify;">Koniec końców po raz drugi w życiu byłem uczestnikiem sytuacji, gdy przed samym wyjazdem straciliśmy kogoś z ekipy, przypomnę bowiem, że w 2015 roku, przy gejcie na lotnisku w Katowicach pożegnałem Damiana, z którym miałem lecieć do Stavanger. Wtedy jednak na decyzję co robić podejmowałem wraz z ówczesnymi towarzyszami nie w kilka godzin, a pięć minut.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsvfoICWEiLEGSuQakfriqX82ZDIqMrMrOf4WdFsRlu3OcpTZmOjQ9SafFfubBLHxjqrMAjs7nNsKUaJP0dxsAuNP67p0TfWzrVcJkDVyYZD-r9BNwS8ZTCH4Wt3onEp-qMkzdEt97TYUV/s2048/52708505_1662678347363995_3293295968119685120_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="2048" data-original-width="1233" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsvfoICWEiLEGSuQakfriqX82ZDIqMrMrOf4WdFsRlu3OcpTZmOjQ9SafFfubBLHxjqrMAjs7nNsKUaJP0dxsAuNP67p0TfWzrVcJkDVyYZD-r9BNwS8ZTCH4Wt3onEp-qMkzdEt97TYUV/w241-h400/52708505_1662678347363995_3293295968119685120_n.jpg" width="241" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh54cFAwOq6UbyXfnsLc75bqUOuCad_Agvot70pNm_7NXOLT733HLt_BQ3CLE_17IPhRHjRt8BvgCI9Ooxz00VUgCIgdTTEU9lxRqn5Y72TJBNRseRTBGYBcoWiAld_YqfXu9PkYnPSew5r/s1728/132646930_230926698472547_2004109823486873883_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1728" data-original-width="1296" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh54cFAwOq6UbyXfnsLc75bqUOuCad_Agvot70pNm_7NXOLT733HLt_BQ3CLE_17IPhRHjRt8BvgCI9Ooxz00VUgCIgdTTEU9lxRqn5Y72TJBNRseRTBGYBcoWiAld_YqfXu9PkYnPSew5r/w300-h400/132646930_230926698472547_2004109823486873883_n.jpg" width="300" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Przygotowania. O nich będzie osobny post</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Z Kamilem mieliśmy się spotkać wczesnym wieczorem dzień przed wyjazdem, jednak tego dnia dłużej zajęty byłem pracą, dlatego plan szybko ulegał kolejnym modyfikacjom. Ostatecznie po załatwieniu wszystkich spraw do bawiącego się ze swoją siostrą i kilkoma jeszcze osobami kolegi dołączyłem gdzieś koło 20. Na Kazimierzu tuż przed wylotem spędziliśmy z trzy godziny - wypadało w końcu oblać aż trzy zaległe okazje - Kamila urodziny i obronę pracy inżynierskiej oraz moje zakończenie studiów magisterskich.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Noc spędziliśmy na krakowskich Bronowicach, gdzie miałem okazję mieszkać na piątym roku studiów. Na sen brakowało czasu, ale tym się za bardzo nie przejmowaliśmy, czekał nas bowiem nudny jak flaki z olejem pięciogodzinny lot. Budzik zadzwonił o w pół do czwartej, przed wyjściem walnęliśmy jeszcze po mocnym espresso i pomaszerowaliśmy na przystanek kolejowy na Łobzowie, by pierwszym kursem dotrzeć na Balice.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidZw6Hi091xXaqRPxF7yOidYJRrS1wJaQbnt147hcQVBvZpoqzJ1uOFLnBbxeJs9F3V3JAjbMHgeYniO4M2aYhvNCYvMYWcTORyelPGTWHPJuBnO0R0PrVcxF9UBpNJUUB2mrp811jsSMN/s1728/133112865_454488848894273_8548529157366725318_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1728" data-original-width="1296" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEidZw6Hi091xXaqRPxF7yOidYJRrS1wJaQbnt147hcQVBvZpoqzJ1uOFLnBbxeJs9F3V3JAjbMHgeYniO4M2aYhvNCYvMYWcTORyelPGTWHPJuBnO0R0PrVcxF9UBpNJUUB2mrp811jsSMN/w240-h320/133112865_454488848894273_8548529157366725318_n.jpg" width="240" /></a> <a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTpTd_jVo3KmUboLCsthXDGAVhAXIntCZZZ1tj-8-8Kgwi461HK65FammdNLOxxbRlD9uVqXqHT-BjmcStwMA-CsQVWxkaJ4jfiBYMKC3vcbXDm8Y-OIgfYRjr6N6tgy7l319GYfg0Wg0j/s1728/133750073_441960156973711_6723652876166494041_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1728" data-original-width="1296" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTpTd_jVo3KmUboLCsthXDGAVhAXIntCZZZ1tj-8-8Kgwi461HK65FammdNLOxxbRlD9uVqXqHT-BjmcStwMA-CsQVWxkaJ4jfiBYMKC3vcbXDm8Y-OIgfYRjr6N6tgy7l319GYfg0Wg0j/w240-h320/133750073_441960156973711_6723652876166494041_n.jpg" width="240" /></a><br /><br /></div><div style="text-align: justify;">Zgodnie z założeniami, przeważającą część lotu przespaliśmy. Ja prawie cały - obudziłem się na dobre w zasadzie dopiero w momencie gdy samolot wleciał już w marokańską przestrzeń powietrzną, Kamil - nie wiem (oczywiście siedzieliśmy w dwóch różnych miejscach samolotu), ale z tego co potem opowiadał, wynikało, że czas minął mu w podobny sposób.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaqL6n3erRp0ZgEeeFpLEMwDyWv_rhpK3VjrNtDD5hQQRJEBuPANGtO3CVAjJJ7JLkUjR50kf5uTuX6vW5WoEySGfpzZMsKYn5Ogg0J-Qo0s6JI-u8SvIooCLOKzLms5H1ljcRPi7XzCSr/s1728/133061642_385461079401224_494871361821422517_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaqL6n3erRp0ZgEeeFpLEMwDyWv_rhpK3VjrNtDD5hQQRJEBuPANGtO3CVAjJJ7JLkUjR50kf5uTuX6vW5WoEySGfpzZMsKYn5Ogg0J-Qo0s6JI-u8SvIooCLOKzLms5H1ljcRPi7XzCSr/s16000/133061642_385461079401224_494871361821422517_n.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHX-KzWVD58W3RnPEVstQ0bL8ZvJPHPgJj-di11gID1siTdHVuOmDR_-hT3ifQdO5c64KAOID5vjAjg9lzspZ1A68yjeKRJ-AUbVADhHOkYBlMvW-iu0tftSNxXTNoIznWHhsLnCAIvn_o/s1600/DSC_0446-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1031" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiHX-KzWVD58W3RnPEVstQ0bL8ZvJPHPgJj-di11gID1siTdHVuOmDR_-hT3ifQdO5c64KAOID5vjAjg9lzspZ1A68yjeKRJ-AUbVADhHOkYBlMvW-iu0tftSNxXTNoIznWHhsLnCAIvn_o/s16000/DSC_0446-2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoMG9RMcPfaT681xqHN9wkTCk8LsiCv_FCUNiScuP-KSr1uQWhyphenhyphenffAx-yVrndzweueHaBCt52BjsEsaR5g1mjhCuCzLblrRdsr4ckDjKcm7T2FuF4yMJeyUxsWR_xFbXhfvqZMePz5EiFb/s1600/DSC_0450.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoMG9RMcPfaT681xqHN9wkTCk8LsiCv_FCUNiScuP-KSr1uQWhyphenhyphenffAx-yVrndzweueHaBCt52BjsEsaR5g1mjhCuCzLblrRdsr4ckDjKcm7T2FuF4yMJeyUxsWR_xFbXhfvqZMePz5EiFb/w426-h640/DSC_0450.jpg" width="426" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Wkrótce zrobiliśmy kółko nad Marrakeszem i równo o 10:30 czasu lokalnego samolot przyziemił na drodze startowej lotniska Menara. Po krótkim kołowaniu czekało nas jeszcze oczekiwanie na autobus i kilka minut przed 11 otrzymaliśmy do wypełnienia karty pobytu, z którymi trzeba się zgłosić do kontroli paszportowej.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Na kartach pobytu (Fiche d'Embarquement) na wypełnienie czeka data przylotu, nr rejsu, imię oraz nazwisko, data i miejsce urodzenia, narodowość i kraj zamieszkania, zawód, nr paszportu, miejsce przeznaczenia oraz miejsce rozpoczęcia podróży, a także adres obiektu noclegowego do którego się udajemy oraz motyw przyjazdu.</i></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Pogranicznik podpytywał trochę o cel podróży, który widocznie na papierze był zapisany w sposób niewystarczający (poprosił o doprecyzowanie miejsca noclegowego), ale poza tym nie robił żadnych problemów. Tym razem ubiegłem Kamila i jako pierwszy z naszej dwójki oficjalnie znalazłem się w Maroku 😊</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Chwilę czekania wykorzystałem na rozejrzenie się i parę zdjęć terminala, który naprawdę robi wrażenie. Podobał mi się sposób rozświetlenia bryły i detale nawiązujące do kultury Berberów - przypomnijmy, rdzennych mieszkańców Afryki Północnej.</div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaegZUOqTfvWeId8A7_r03Xcn8mnOdslCyI1aej4gJaspR6R6qo3kLLNhgbWRsqdCTNlsUdkwgToNXKAw50KQHua-AVfZXFEcSNOsHxsv5BEI5vermo8y7Iimctcu4XnNX-HsaODBrv0-L/s1728/81938088_509198076621753_4892817887380635648_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaegZUOqTfvWeId8A7_r03Xcn8mnOdslCyI1aej4gJaspR6R6qo3kLLNhgbWRsqdCTNlsUdkwgToNXKAw50KQHua-AVfZXFEcSNOsHxsv5BEI5vermo8y7Iimctcu4XnNX-HsaODBrv0-L/s16000/81938088_509198076621753_4892817887380635648_n.jpg" /></a></div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7JUClV-_QXrliupg5B39O6G3finEQ3ddzFDZ8x3Eb9VxjCQ5rHhu4FCqTqa3RmltrIZNrHv85LOi3dT4d5ioZbQ36ioH-NdWOLTnb1BUs8YpGyedXl-tCrzz7MwSTCPmOSxQbU-bvpX6i/s1728/81600908_596369164528159_1947379532541460480_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7JUClV-_QXrliupg5B39O6G3finEQ3ddzFDZ8x3Eb9VxjCQ5rHhu4FCqTqa3RmltrIZNrHv85LOi3dT4d5ioZbQ36ioH-NdWOLTnb1BUs8YpGyedXl-tCrzz7MwSTCPmOSxQbU-bvpX6i/s16000/81600908_596369164528159_1947379532541460480_n.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Terminal przylotów w Marrakeszu</span></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxOLGmqpCojrwzmY84EnMAk_fttfbO9MHeww2DJtctoxdOAIA3PRtx4Gev3JZI7CmpRJj0RLVvNesTYfqYZsHirsEDzhyPLh37GwU99ZNVvxCfoIoKeQ0cDDpTULPsePs-jBzvwWGl5ATd/s1600/DSC_0451-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1100" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxOLGmqpCojrwzmY84EnMAk_fttfbO9MHeww2DJtctoxdOAIA3PRtx4Gev3JZI7CmpRJj0RLVvNesTYfqYZsHirsEDzhyPLh37GwU99ZNVvxCfoIoKeQ0cDDpTULPsePs-jBzvwWGl5ATd/s16000/DSC_0451-2.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Port Lotniczy Marrakesz-Menara w trzech językach - arabskim, berberyjskim i francuskim</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcsK5kz2T48xAu0pVpdX56aqhk5zoXO26bDMZ4PA2uDK9XyqXhKRApfIXnOvBynlfzeiL2kkgBTI3jWK-eVkWS6nnTRizQllC-3ke9CzIm0Wf8WvL3j6dEB2IZozbAfIqxFck_OjVX9bp6/s16000/82128375_489875388399012_6719148340824506368_n.jpg" /></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Z lotniska wymknęliśmy się niezauważeni, zatem udało się uniknąć dyskusji z czatującymi przy terminalu taksówkarzami. Zadowoleni rozpoczęliśmy długi spacer w stronę centrum miasta; początkowo do ronda, a następnie wzdłuż ruchliwej alei Guemassa. Innych spacerowiczów na chodniku brakowało, po pobliskiej, szerokiej arterii jeździły za to setki brzęczących motocykli i skuterów. Po kilku minutach przyglądania się, powróciły do mnie wspomnienia sprzed dobrych kilkunastu lat z tunezyjskiej Susy (Sousse), w której mieszkałem z rodzicami podczas jednych z naszych wspólnych wakacji, zapadającej w pamięć między innymi drażniącymi odgłosami jednośladów i jednolitymi żółtymi taksówkami, starymi renault. Tu w Marrakeszu taksówki wprawdzie miały inny kolor, ale od razu dostrzec można było dominację dacii, a więc technologia francuskiej marki pozostała obecna.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxUR71C1xZV3T1dCWf_Ig6hpUvwt7HQhwHqqA2liuPkX2K62FWPMhO5TQbjS8d739XLyLmb33yrY3Q4-8u8Mw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div style="text-align: justify;">Z alei Guemassa przeskoczyliśmy na aleję Menara, a następnie aleję Księcia Mulaja Raszida, nazwaną tak na cześć brata panującego obecnie w Maroku Króla Mohammada VI, która doprowadziła nas do pierwszego celu, centrum handlowego Menara Mall, znanego głównie z tego, że to tam znajduje się jedyny sklep w Marrakeszu, gdzie można kupić alkohol.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">My jednak zmierzaliśmy tam nie po butelki z wysokoprocentowym trunkiem, a po kilka podstawowych artykułów jak woda, coca-cola czy coś w rodzaju niewielkiej pizzy. Brzmi mało marokańsko, ale tego dnia nasza wizyta w Marrakeszu miała trwać jak najkrócej, chcieliśmy się obyć bez niepotrzebnego zatrzymywania. Deadline był dla obu nas jasny - musieliśmy do wieczora za wszelką cenę znaleźć się w Imlil.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po zakupach (płatność revolutem) w galerii skupiającej niewątpliwie średnią i wyższą marokańską klasę, wyszliśmy na pobliski Bulwar Mohameda VI, aby odwiedzieć drugi istotny na naszej drodze przybytek. Przygotowując się do wyjazdu czytałem, że nie należy wymieniać pieniędzy na lotnisku, lepiej wybrać się do miasta i tam odwiedzić jeden z kantorów, tak też zrobiliśmy. Ponieważ w Maroku kursy w bankach nie różniły się zanadto od tych w prywatnych kantorach to padło na kantor mieszczący się na tyłach sąsiadującego z centrum handlowym banku (Banque Populaire centre d'affaire Toubkal). Po okazaniu paszportu po dosyć krótkiej procedurze wymieniliśmy euro, z którymi wylatywaliśmy z Polski, na marokańskie dirhamy.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Co do waluty, to mam jedną radę. Przed wylotem sprawdźcie dokładnie kursy nie tylko euro, ale także dolara amerykańskiego i funta szterlinga. Nie zawsze bowiem operacja PLN->EUR->MAD musi być tą najbardziej opłacalną, natomiast obie z wymienionych przeze mnie walut bez problemu wymienicie po przylocie do Maroka.</div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieQ69wf3CqCyQ_5iLnfFulcI73Reu8P2P521ldpOdjOF0S0NQu_5p75TSkwA52o1I3rhDpm6w4R8TI9Ba4r2ElwBQZd4rqN0BmFAtxgAtTVfP2CzL8PpyNp2sxSd4lkx5pD0T3KgjADyMy/s1600/DSC_0454.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEieQ69wf3CqCyQ_5iLnfFulcI73Reu8P2P521ldpOdjOF0S0NQu_5p75TSkwA52o1I3rhDpm6w4R8TI9Ba4r2ElwBQZd4rqN0BmFAtxgAtTVfP2CzL8PpyNp2sxSd4lkx5pD0T3KgjADyMy/s16000/DSC_0454.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Szerokie zielone aleje i promieniście rozchodzące się ulice - symbol Nowego Miasta i pamiątka po Francuzach</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Wyposażeni w niezbędną ilość gotówki na następne dni ruszyliśmy w stronę ścisłego centrum miasta, zmierzyć się z najtrudniejszą dziś czynnością - zorganizowaniem sobie transportu do Imlil.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W tym celu z hotelowo-apartamentowej okolicy Bulwaru Mohammeda VI przeszliśmy na zachodni skraj medyny, w okolice Placu Bab Doukkala, przy którym mieści się jeden z dwóch głównych węzłów komunikacyjnych miasta - odjeżdżają stąd autobusy miejskie i podmiejskie, obok znajduje się dworzec międzymiastowy (Gare Routiere) i centralny postój taksówek (Station de grand taxis).</div><div><br /></div>W opisywanej części Maroka występują cztery środki transportu:<br /><ul style="text-align: left;"><li>petit taxi - zwykłe, maksymalnie czteroosobowe taksówki, zazwyczaj dacie;</li><li>grand taxi - z reguły jest nim 7-miejscowy van (bardzo popularna dacia lodgy czasem jakiś starawy mercedes); należy pamiętać, że podróż grand taxi łączy się z oczekiwaniem aż taksówka się wypełni (no chyba, że ją wykupimy), tego rodzaju środek transportu potrafi być jednak bardzo efektywny, jeśli trafimy na postój grand taxi w odpowiednim momencie - koszty przejazdu bowiem będą dzielić się na dużą liczbę osób, zaś czas podróży z uwagi na to, że wszyscy pasażerowie podróżują na wspólnej trasie będzie bardzo krótki;</li><li>bus - to pojazdy będące odpowiednikiem marszrutki, zarówno pod kątem wizualnym jak i cenowym. Stare mercedesy 307d są obecne na trasie Marrakesz-Imlil-Marrakesz, ale ich kursowanie stanowi dla mnie nierozstrzygniętą zagadkę;</li><li>autobus - ze względu na ubogą sieć kolejową często stanowią główny środek transportu między większymi miastami. Warto pamiętać, że prywatni przewoźnicy odjeżdżają z dworca międzymiastowego (Gare Routiere), na którym panuje chaos i który sprawia mało przyjemne wrażenie - dwaj główni państwowi przewoźnicy - Supra Bus i CTM odjeżdżają spod dworca kolejowego, położonego w znaczym oddaleniu od medyny, w Ville Nouvelle (na tzw. Nowym Mieście)</li></ul><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRgnUE35jCUr-TMyyBqUkiUsNYrXc6YoSD27Ak9qrJr9BPy-KPnV8fEREO8d-q5Td7EoSF71dSeYKXu5Yx4dXvyy-ceITYRYXQuLFd3GK0OVe7NOcoV3HPgjQ_5C0Injj9lO48io2KHMva/s1600/DSC_1005.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRgnUE35jCUr-TMyyBqUkiUsNYrXc6YoSD27Ak9qrJr9BPy-KPnV8fEREO8d-q5Td7EoSF71dSeYKXu5Yx4dXvyy-ceITYRYXQuLFd3GK0OVe7NOcoV3HPgjQ_5C0Injj9lO48io2KHMva/s16000/DSC_1005.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ruchliwe okolice dworca międzymiastowego i głównego postoju taksówek</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Patrząc na postój taksówek - gigantyczny plac o długości prawie 200 metrów i szerokości mniej więcej 75 metrów szczelnie wypełniony samochodami - upewniłem się tylko w przekonaniu, że łatwo nie będzie. Zacząłem jednak odważnie - gdy kilkanaście sekund po naszym wkroczeniu na plac zaczęli się nami interesować lokalni taksówkarze, spróbowałem zacząć negocjacje wyuczonym wieczorami zdaniem po francusku, ale popełniłem identyczny błąd jak przed laty mój wujek, który zajechawszy jeszcze w czasach dalece przedschengenowskich do jednego z miast leżących za naszą zachodnią granicą, przygotował sobie starannie wypowiedź w języku Goethego, po czym z poważną miną zadał je przypadkowemu przechodniowi, słysząc w odwecie płynnie wypowiedziane zdanie wielokrotnie złożone, z którego nic nie zrozumiał. Dopiero później zrezygnowany podjechał dziesięć metrów, zaczepił kolejnego jegomościa i dukając słowo po słowie ponowił pytanie, uzyskując zamiast rozbudowanej wypowiedzi kilka zrozumiałych haseł i wymownych gestów.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Miałem nadzieję, że wyuczywszy się paru zdań i kilkunastu liczebników sobie poradzę i może na targu przy wskazywaniu pomarańczy wypadłbym nienajgorzej, ale nie przy wykłócaniu się o stawkę z taksówkarzem czy grupą taksówkarzy, z których krzyków nie mogłem niczego zrozumieć. Koniec końców zrezygnowany wyciągnąłem zza pazuchy opcję awaryjną - notes - i poprosiłem o wypisywanie kwot na kartkach papieru.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZRg_wbFlXcLpWZX78wonp1Arg7Zd2qSBPpgLrj_r9DCGrNeo_9YbUDWtkTqJBig3YaWHS8O9JoLof0gxaZcbOSChkbzggP5IcYUkCIya0g5L5KYQUaNECzyQ-V4jmV0UvCxGqXwNCuau9/s1600/DSC_1012.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZRg_wbFlXcLpWZX78wonp1Arg7Zd2qSBPpgLrj_r9DCGrNeo_9YbUDWtkTqJBig3YaWHS8O9JoLof0gxaZcbOSChkbzggP5IcYUkCIya0g5L5KYQUaNECzyQ-V4jmV0UvCxGqXwNCuau9/s16000/DSC_1012.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wśród taksówek dacia dacię pogania</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Taksówkarze nie chcieli zejść poniżej 130 MAD, więc uznałem, że czas skonsultować się z Kamilem, który w tym samym czasie pilnował plecaków. W czasie gdy zdawałem mu sprawozdanie, naszą rozmowę usłyszał młody mężczyzna, który poinformował nas, żeby taksówki do Imlil szukać na drugim z postojów grand taxi - na południe od słynnego placu Dżama el-Fana - argumentując prawdopodobieństwem, iż znajdziemy tam również innych współpasażerów na taką podróż.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podziękowaliśmy przechodniowi i po krótkiej naradzie opuściliśmy okolice dworca autobusowego. O drugim postoju owszem wiedziałem, natomiast nie sądziłem, że lokalsi korzystają w przeważającej większości - jak twierdził nasz rozmówca - właśnie z niego.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na szczęście główny punkt miasta oddalony jest od dworca autobusowego o mniej więcej 2,5 kilometra, tak więc dystans pokonaliśmy w mniej więcej 30 minut. Po drodze minęliśmy, dość nieoczekiwanie, bo wyróżniającego się mocno z tłumu solarisa metrostyle, którego widok sprawił mi ogromną przyjemność - sukces tej marki, dla mnie jako pasjonata szeroko rozumianej tematyki transportowej, jest szczególnie bliski, a jest tym większy, że jej gwałtowny rozwój przypadł na okres mojego dorastania - przez lata dojeżdzając do szkoły, patrzyłem jak stopniowo dominacja ikarusów i jelczy na ulicach moich rodzinnych Gliwic się kończy, a w zamian pojawia się fala autobusów z zielonym jamnikiem. Pamiętam swoją ekscytację jak solaris zdobywał pierwszy gigantyczny kontrakt produkując 250 autobusów dla Berlina, i ogromną dumę czuję za każdym razem, gdy widzę solarisy podczas swoich wyjazdów zagranicznych. A spotkać je można w Skandynawii, w Niemczech, w Austrii, we Włoszech, we Francji, na Bałkanach, w Pribałtice, w Czechach czy na Słowacji, słowem w całej Europie. Maroko było pierwszym przypadkiem, gdy na żywo widziałem pojazdy z Bolechowa poza Starym Kontynentem, choć wiem, że są one obecne także w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, azjatyckiej części Turcji czy w Izraelu.</div><br /><div style="text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJESR4txaNUAE-tUvUr0y5A6WCMIZkCqISV1bmiOxbFZilwGrdBnu74oVoCgPQpvyOIfMxMc1B8htv3eSKr-c3sAM_Yqbbu0FvISw9AOT0CWMspwxeXRXmJAh-YQDw31tK8utmD1-X-nvg/s16000/81454849_516787155596470_2449151855834431488_n.jpg" /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Solarisy Metrostyle przyjechały do Marrakeszu w ramach realizacji wdrożonego w 2014 roku i wartego 6,3 mld MAD (ok. 2,6 mld PLN) programu "Marrakech, cité du renouveau permanent" (dosł. Marrakesz, miasto nieustannej odnowy), który objął m.in. modernizację infrastruktury transportowej miasta, budowę nowych mieszkań czy rewitalizację zabytków </span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">No ale koniec z tą prywatą! Minęliśmy 18-metrowy pojazd stojący na przystanku i po przejściu przez kolejną ulicę trafiliśmy na kolejny gigantyczny postój taksówek (tak i w Tunezji, jak i Turcji zawsze było to dla mnie najbardziej stresogenne doświadczenie wyjazdu). Dziesiątki petit taxi, potem dziesiątki grand taxi, krzyki, ryki - to trzeba albo lubić albo się nie przejmować.</div><div><br /></div><div>No, ale transport sam się nie zorganizuje.</div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Podszedłem do pierwszego z brzegu Berbera, ubranego tradycyjnie w dżelabę i kufi, który widząc nas zaczął krzyczeć "Taxi to Imlil!" przybierając możliwie poważną minę i rzuciłem 100 MAD. Mężczyznę najwyraźniej rozbawiła moja propozycja, bo zawołał drugiego i obaj zaczęli się śmiać. Gdy przestali zrywać boki, poinformowali nas, że odpowiednia cena tak długiego przejazdu to dwa razy więcej - czyli 200 MAD. Machnąłem ręką do Kamila i zrobiłem zwrot na pięcie. Marokańczycy poszli jednak za nami, od razu obniżając stawkę do 180 MAD. Gdy, świadom upływającego czasu, powróciłem do wcześniejszej kwoty, który proponowano nam na poprzednim postoju, uparty Berber niepozwalający nam odejść do czekającej nieco dalej konkurencji, ponownie się rozeźlił i zaczął opowiadać o tym jak niewiele mu z tej kwoty zostaje, większość bowiem wyda na paliwo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">- Maj frend, 150 MAD, best prajs, speszjal for ju, ju noł? </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div>Dobra, niech stracę, niech będzie te 150 MAD.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhNqNuGy2A0ID-8TFQGa88-RhCNKuHGHYn4TuMGELvtojtvqSsT0AFzT7lN_oWQ2LS9MUKUVohRuAwNVzxmUm1kAKcPKXKJD8WFDurEjAdNzEL2JaPRukZhVqoMyQT4WcjgBcXO4cZ8IzZI/s16000/DSC_0931.jpg" /><br /></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Postój małych taksówek (petit taxi) w pobliżu placu Dżama el-Fana. Znów dominują dacie</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Koniec końców z jednej strony wyszliśmy na minus (mogliśmy przecież wziąć taksówkę spod Gare Routiere za 130 MAD i być już prawie w Imlil!), można było to przecież rozegrać dużo taniej podróżując przez Asni (30-40 MAD od osoby przy pełnej taksówce). Sęk w tym, że w tym wypadku trzeba byłoby czekać - to zatem wariant lepszy, gdy dysponujemy czasem (albo cierpliwością). Można było też szukać zielonych minibusów (stare mercedesy), rzekomo kursujących o określonych porach, ale udało mi się wyszukać tylko informację, że takowy odchodzi do Imlil o 10 - nie wiem czy jest to informacja aktualna, zresztą było dużo później, więc i tak byśmy nie zdążyli.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Z drugiej strony po załadowaniu plecaków do bagażnika i przy powolnym opuszczaniu zabudowań Marrakeszu dopadła nas ulga, że to szwendanie się, z dość dużą liczbą niewiadomych, właśnie się skończyło, co więcej, jakby nie patrzeć 150 MAD, czyli 75 MAD od osoby, to jakieś 30-35 złotych. A do pokonania przecież 80 kilometrów, nie w kij dmuchał!</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs60qpN1lT7OqHbjD9GFdPtui1K_BQuN_TDCeGa1L4WT090SYjr8SEoDkRndPQdIQKUSy0FnGM10Kf-RgQZU9MxcRh-aDn4h3rR39dRUAVr2tfQ9WFwL0ewoyHoRpfI0BBdBnHRurlLFUg/s1728/82159176_787687271716916_3848794982211125248_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjs60qpN1lT7OqHbjD9GFdPtui1K_BQuN_TDCeGa1L4WT090SYjr8SEoDkRndPQdIQKUSy0FnGM10Kf-RgQZU9MxcRh-aDn4h3rR39dRUAVr2tfQ9WFwL0ewoyHoRpfI0BBdBnHRurlLFUg/s16000/82159176_787687271716916_3848794982211125248_n.jpg" /></a></div><span style="font-size: x-small;">Panorama Atlasu Wysokiego z okolic Asni</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Nim wyjechaliśmy z Marrakeszu, poczułem jak dopada mnie w oka mgnieniu zmęczenie. Kątem oka spoglądałem na Kamila, widziałem, że on też zaczyna odczuwać kryzys - chwilę ze sobą walczyłem, wsłuchując się w skoczną melodyjkę pobrzmiewającą z radia, ale wkrótce odpłynąłem. We znaki dawał się jednak poszatkowany sen, zmiana szerokości geograficznej, wreszcie dystans jaki z plecakami pokonaliśmy po Marrakeszu - w sumie przeszliśmy po mieście od przylotu prawie 10 kilometrów!</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Obudziłem się za Asni, w momencie gdy, jak się okazało, pędzący na złamanie karku (z naszych doświadczeń wynikało, że to normalka) nasz kierowca, gwałtownie skręcił z drogi R203 na drogę P2005, rozpoczynając tym samym slalom ostatnim odcinkiem drogi z dawnej stolicy królestwa do Imlil. Od tej pory ja i Kamil, który również został wyrwany z objęć Morfeusza, przyglądaliśmy się już panoramom zza okien.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Kilkanaście minut później minęliśmy tabliczki wjazdowe marokańskiego Chamonix i po przejechaniu przez gwarne centrum miejscowości, taksówka zaczęła się stromo wspinać po zboczu ku celu naszej podróży niewielkiej berberyjskiej osadzie Tamatert, sąsiadującej od zachodu z Imlil. U wrót - rodzinnego pensjonatu "Les Jardins du Toubkal", znaleźliśmy się o godz. 17, zatem od momentu opuszczenia terminala nie zdążyło minąć pięć godzin.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmT_Itmjt3-DtAObNm3y4r-07PiTPGK1jlbto0njF4by6Ah0CMT8UlHP1p4QdPv7oVpRxYpCGiz2nie6noGPQPE7867r5gQZsFndPOm9hVkW-6dt9UHzv6ZDL1i1RYyJ-YyofSAicpqozB/s1600/DSC_0465.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmT_Itmjt3-DtAObNm3y4r-07PiTPGK1jlbto0njF4by6Ah0CMT8UlHP1p4QdPv7oVpRxYpCGiz2nie6noGPQPE7867r5gQZsFndPOm9hVkW-6dt9UHzv6ZDL1i1RYyJ-YyofSAicpqozB/s16000/DSC_0465.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Na spotkanie z nami wyszedł gospodarz i po krótkiej wymianie uprzejmości, zapakowaliśmy się do środka obiektu, gdzie najpierw poproszono nas o zostawienie bagaży w sieni (ze względu na kończące się prace w pokoju - tu musicie wiedzieć, że poinformowałem obiekt, że przybędziemy dopiero po 18 - na wszelki wypadek), a następnie poprowadzono na dach, gdzie zaproponowano herbatę.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Gorący napój smakował wybornie. Chwilę podyskutowaliśmy z Kamilem o drodze i wnioskach z tego etapu, po czym obaj zamilkliśmy delektując się słodkawym płynem. Pomału zaczęło do nas dochodzić, gdzie właściwie się znaleźliśmy i, przede wszystkim, jak imponujące widoki roztaczają się wokół...</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcwlwEs0N02q_rvd66EMroG809U39LYm3wgZBqt6l8Bdkcg3lnFN2lJXHx1t1EvQoKckRmUuTDNyQiJJgbpvJP046HdDYfbO2w1HELw-cMxFK7wLIMBYTakYMSskafhRkFjTIhP6B_IlnR/s1728/81715375_577831189664784_3743714290872352768_n+%25281%2529.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcwlwEs0N02q_rvd66EMroG809U39LYm3wgZBqt6l8Bdkcg3lnFN2lJXHx1t1EvQoKckRmUuTDNyQiJJgbpvJP046HdDYfbO2w1HELw-cMxFK7wLIMBYTakYMSskafhRkFjTIhP6B_IlnR/s16000/81715375_577831189664784_3743714290872352768_n+%25281%2529.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Herbatkę piliśmy na tarasie, z takim o to widoczkiem</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTCmQu2IBujpXDF8sPY65OYujtLEg5YaLdV4ezhsOcpxvEieGzXwt5PYyB4qfhhMI9TW0f3KbPgrdrWEi3s4djTa2BpQl84pCkGohaCS2yI_8Fc1DikWwLJo_29lbhOmLGN5qOfdKr1ZEQ/s1728/82210757_522542285271660_2867132515393470464_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTCmQu2IBujpXDF8sPY65OYujtLEg5YaLdV4ezhsOcpxvEieGzXwt5PYyB4qfhhMI9TW0f3KbPgrdrWEi3s4djTa2BpQl84pCkGohaCS2yI_8Fc1DikWwLJo_29lbhOmLGN5qOfdKr1ZEQ/s16000/82210757_522542285271660_2867132515393470464_n.jpg" /></a></div><span style="font-size: x-small;">Wnętrze naszego pokoju "nr 6"</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Krótko po 18, kiedy zaczęło się bardzo szybko robić zimno, zeszliśmy z tarasu i zaszyliśmy się w pokoju. Kiedy Kamil mył się, ja, włożywszy na siebie polar, wyszedłem z aparatem na nasz balkonik, chcąc skorzystać z ostatnich kolorów dnia... Robiłem zdjęcia, kiedy z pobliskiego minaretu odezwał się muezzin wzywający wiernych do maghribu, wypełniający dolinę melodyjnymi dźwiękami ezanu, który w tym wysokogórskim otoczeniu wydawał się być jeszcze bardziej nastrojowy niż zwykle.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Unoszący się nad miastami i wioskami ezan stanowi w moim odczuciu bardzo często wyjątkową wartość artystyczną. Tu muszę dodać, iż wynika to z prostego faktu, że owe wezwanie, zwane także <i>adhanem,</i> powinno być recytowane "ludzkim głosem", dlatego jak świat islamu długi i szeroki, tak usłyszeć w nim można sporo różnic - mimo jednolitego tekstu - czających się w interpretacji, zaśpiewie czy wreszcie w samym tembrze głosu muezzina. Na ową niepowtarzalność wpływa również kwestia zmian rodzaju otoczenia oraz pory dnia - ezan inaczej wybrzmiewa oczywiście w niewielkim miasteczku położonym w górskiej dolinie, a inaczej w środku ruchliwej medyny, gdzie łączą się dźwięki płynące z wielu pobliskich meczetów i medres.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Pochodzenie ezanu i roli samego muezzina nie jest do końca jasne i pozostaje kwestią dyskusyjną dla różnych odłamów islamu. W hadisach autorstwa sunnickich teologów wątek ten sprowadza się do dwóch postaci związanych z Mahometem, Abdullaha ibn-Zayida oraz Bilala ibn-Rabaha, i wspominany jest mniej więcej w sposób następujący:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><i>Kiedy liczba wiernych gromadzących się na salat (modlitwę) gwałtownie zaczęła rosnąć Mahomet zaczął zastanawiać się nad sposobem ich informowania o nadejściu pory przybycia do meczetu. Sahabi (towarzysze Mahometa; takim był m.in. ibn-Zayid) zaczęli zatem zastanawiać się jak rozwiązać ten problem - proponując różne sposoby, zarówno znane Żydom - użycie rogu (szofar) - jak i chrześcijanom - (użycie dzwonów) - a także rozpalanie ognia. Prorokowi żadna z idei się jednak nie podobała i wszystkie odrzucał. Wreszcie pewnego dnia przyszedł do niego ibn-Zayid, mówiąc, że miał sen, w którym Allah objawił mu treść wezwania do modlitwy, polecając by ibn-Rabah (wyzwolony przez Mahometa czarnoskóry abisyński niewolnik) wszedł do meczetu i z niego ją recytował jako, że był obdarzony donośnym i pięknym głosem. [<a href="https://sunnah.com/ibnmajah/3" target="_blank">źródło</a>][<a href="http://navedz.com/history-of-adhan/" target="_blank">źródło</a>]</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><i><br /></i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Warto dodać, że w zależności od hadisu i autora owe przypowieści, przytaczane przez sunnickich uczonych, nieco się od siebie różnią - w niektórych księgach to Mahomet słysząc opis snu ibn-Zayida wyznacza ibn-Rabaha do roli pierwszego muezzina.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Z kolei szyici twierdzą, że nie było żadnych snów - Mahomet nakazał wprost nawoływać w ten sposób wiernych do modlitwy, choć są zgodni, że to ibn-Rabah był pierwszym z muezzinów.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmwYtNuZvRvQKnzVOR93zl95a7abImOcybYkUwFvnd8GHEE5cqW-vZvgOj3J3_uIciUNW_zkndzE0OFxkdLPe-adcOI-jeEEF6Rz5RMByS6nAfHzbnhWrBiye3LAuleQjpeWh27AvwrPGm/s1600/DSC_0459.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmwYtNuZvRvQKnzVOR93zl95a7abImOcybYkUwFvnd8GHEE5cqW-vZvgOj3J3_uIciUNW_zkndzE0OFxkdLPe-adcOI-jeEEF6Rz5RMByS6nAfHzbnhWrBiye3LAuleQjpeWh27AvwrPGm/s16000/DSC_0459.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widok z balkonu na wieś Tamatert</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqa2EiAL4tuds6abKbviYm-K__YHx3Itx82b_yHybl9bRZI2jCSqNV84jF62_gu86EngTCbzzJrrIpPjPtG0JrlWKKibD_S57NKI6X4mlIWZI_KzJZLAUsBxIZW-tFcge79Fpwh8-8cPjH/s1600/DSC_0468-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1085" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqa2EiAL4tuds6abKbviYm-K__YHx3Itx82b_yHybl9bRZI2jCSqNV84jF62_gu86EngTCbzzJrrIpPjPtG0JrlWKKibD_S57NKI6X4mlIWZI_KzJZLAUsBxIZW-tFcge79Fpwh8-8cPjH/s16000/DSC_0468-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Nieco dalej, w blasku zachodzącego słońca ukryty Imlil.</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXRDGO50lIaIVwqAqiIH2417h1CgW58FINiZVgAA-j79yPXIftmX3iyPFp0iujBTKhEI7BWHwQzb7TWP5SLMBd2CxrLNF__r4XW_EZmHJ93miwAsgfrIs9cXnNrbTUohDznOuLcmRMX6a7/s1600/DSC_0475-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjXRDGO50lIaIVwqAqiIH2417h1CgW58FINiZVgAA-j79yPXIftmX3iyPFp0iujBTKhEI7BWHwQzb7TWP5SLMBd2CxrLNF__r4XW_EZmHJ93miwAsgfrIs9cXnNrbTUohDznOuLcmRMX6a7/s16000/DSC_0475-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Po lewej Aguelzim (3632 i 3542 m n.p.m.) w centrum zdjęcia Adrar Adi (3129 m n.p.m.), który występuje na mapach również pod nazwami Adrar El Hajj i Adrar Adj</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Już po zmroku, kiedy sam nacieszyłem się gorącą kąpielą, czekała nas dyskusja na temat planów na kolejny dzień. A więc rano śniadanie, potem możliwie szybkie wyjście do Imlil - rzecz najważniejsza - znalezienie przewodnika, ugadanie stawki, ewentualnie dołączenie się do jakiejś grupy. Potem obiad i w zależności od pory spacer aklimatyzacyjny na jeden ze szczytów w okolicy.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Brzmiało to wszystko jak konkretny scenariusz, ale w rzeczywistości kładłem się do łóżka niespokojny. Zaczytywałem się w notatkach, a w tym samym czasie Kamil przeglądał tindera - co niespecjalnie dziwne, okazało się, że najbliższa użytkowniczka znajdowała się w Marrakeszu.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Wypiliśmy jeszcze po herbacie i wczesnym wieczorem, gdzieś koło 22, smacznie już spaliśmy, śniąc o nadchodzącym trekkingu... </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">CDN</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">***</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2021/01/w-pogoni-za-swoim-pierwszym_17.html" target="_blank">PRZECZYTAJ CZĘŚĆ DRUGĄ</a></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-1979291227077763182020-12-31T17:52:00.005+01:002021-01-01T18:11:59.048+01:00Podsumowanie 2020<p>Opowiedzieć Wam wyjątkowo krótki żart?</p><p>"2020".</p><p>Tak, to koniec tego żartu. Żartu z kategorii "Czarny humor", z którego może kiedyś będziemy się zaśmiewać.</p><p><span style="text-align: justify;">2020.</span></p><p><span style="text-align: justify;">Rok ulicznego gniewu, obezwładniającej bezsilności, duchowych rozterek i krzyków rozpaczy.</span></p><p><span style="text-align: justify;">A jednocześnie rok ciężkiej pracy nad sobą, nabywania umiejętności doceniania drobnych rzeczy i wybuchów nieokiełznanej radości.</span></p><p><span style="text-align: justify;">2020 był z jednej strony doskonałą lekcją humanizmu, a z drugiej egzystencjalizmu.</span></p><p style="text-align: justify;">Był zderzeniem wody i ognia.</p><p style="text-align: justify;">Jak to w ogóle podsumować?</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj57DQaZFlD8ixZJRlZchO4HfJqWQ5PZ3bsvPRmLeKA5MeQ6gfspFN4efixcDQ1wQ8I1NAqzMl-qwL0q0fyUrS0RJ-IxhfINBhW5RH_1HrT6btVnSwD4OhreRIEEtzMsvpwkpgG3F6yOGTl/s750/bcc2beb760fc0f6b42acd92c1b1a0235.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="656" data-original-width="750" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj57DQaZFlD8ixZJRlZchO4HfJqWQ5PZ3bsvPRmLeKA5MeQ6gfspFN4efixcDQ1wQ8I1NAqzMl-qwL0q0fyUrS0RJ-IxhfINBhW5RH_1HrT6btVnSwD4OhreRIEEtzMsvpwkpgG3F6yOGTl/s16000/bcc2beb760fc0f6b42acd92c1b1a0235.jpg" /></a></div><p style="text-align: justify;">Na całe szczęście nie jestem agencją informacyjną, która musi zmontować dwuminutowy materiał podsumowujący wydarzenia całego roku, a jedynie kilka górskich wyjazdów, co z pewnością jeszcze nie klasyfikuje się do 12 prac Herkulesa.</p><p style="text-align: justify;">A tak na marginesie, to ktoś pamięta jeszcze o zestrzeleniu ukraińskiego samolotu w Teheranie albo o ogromnej powodzi w Dżakarcie?</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRChXEOiai0NbxYE0_ymSBY4tuxjbtS4f_WDGN6eoZRg6ol27qyUmuye1bcIhllu5H_b1KYBgXjWQ3hBOr4S06Lrulv__Hyux0AExOA8vz-hbCy9wEGfk3_OJk0j7Sxx_eu3kX-bFsRdze/s2000/collage1.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1280" data-original-width="2000" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRChXEOiai0NbxYE0_ymSBY4tuxjbtS4f_WDGN6eoZRg6ol27qyUmuye1bcIhllu5H_b1KYBgXjWQ3hBOr4S06Lrulv__Hyux0AExOA8vz-hbCy9wEGfk3_OJk0j7Sxx_eu3kX-bFsRdze/s16000/collage1.png" /></a></div><p style="text-align: justify;">LIPOWSKA, RYSIANKA, HRUBA BUCZYNA, KRAWCÓW WIERCH/BESKID ŻYWIECKI</p><p style="text-align: justify;">Pierwszy wypad w góry wydawał się być jeszcze pozornie normalny - wiadomo było, że gdzieś tam covid dobija się do naszych granic (ostatecznie Ministerstwo Zdrowia potwierdziło "pacjenta zero" dwa dni po naszym powrocie), ale po liczbie schroniskowych gości nie widać było jeszcze żadnych obaw. Mimo słabych prognoz, cudem zarezerwowałem przed wyjazdem dwa miejsca w schronisku na Lipowskiej (na Rysiance wszystkie miejsca okazały się być zajęte).</p><p style="text-align: justify;">Marcowy, półtoradniowy trekking przyniósł jednak sporo dobrego - udało się przejść fragment granicznego grzbietu między Trzema Kopcami a Krawców Wierchem, do tej pory mi jeszcze obcego, no i nawciągać się zapachu lasu, którym, jak się okazało później, nie można było się nacieszyć przez długie kolejne tygodnie...</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8_WIMazTzyciz5Z7kvlD_tZ8L-vZrTPiyk6kdKuBBmRLhNIXpWt3KXTVKNBeDbTI8sT0FkXnR2P8jGxzubNZIHU9E3AXr0FNcAPodrcpUs7vJlL2k1HFivRE5hY3NxdYCfvwn_AgzQ2E0/s1600/DSC_7579-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8_WIMazTzyciz5Z7kvlD_tZ8L-vZrTPiyk6kdKuBBmRLhNIXpWt3KXTVKNBeDbTI8sT0FkXnR2P8jGxzubNZIHU9E3AXr0FNcAPodrcpUs7vJlL2k1HFivRE5hY3NxdYCfvwn_AgzQ2E0/s16000/DSC_7579-2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFH7vSSZIxTE5L4q7nAOpUu0uOe-v5ryRFXf4Je-yu3nObv-YFGUCWrrHgf9NE0F0-pI3yayNFoF9gvu_a9Kl-63XHcd55Vn2GEJaipN7PiilSADAbGglbQ0mK67M8GtZHsLg7QrbgUx5P/s1600/DSC_7581.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFH7vSSZIxTE5L4q7nAOpUu0uOe-v5ryRFXf4Je-yu3nObv-YFGUCWrrHgf9NE0F0-pI3yayNFoF9gvu_a9Kl-63XHcd55Vn2GEJaipN7PiilSADAbGglbQ0mK67M8GtZHsLg7QrbgUx5P/s16000/DSC_7581.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_bOr62Hz9AsswULtRZjlwe38KPyi4mpfoItZo2VUOM5ne0xzQURaKaAcb3_ZGRQyVXsadfJ6B16T8g7aINzhmr8T0RtMF14RU_XorgV5rxsLI7vknHVCpmj0L1SilYg6CFKGDjzvHfmIC/s1600/DSC_7637.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi_bOr62Hz9AsswULtRZjlwe38KPyi4mpfoItZo2VUOM5ne0xzQURaKaAcb3_ZGRQyVXsadfJ6B16T8g7aINzhmr8T0RtMF14RU_XorgV5rxsLI7vknHVCpmj0L1SilYg6CFKGDjzvHfmIC/s16000/DSC_7637.jpg" /></a></div><p>MAGURKA RADZIECHOWSKA, BARANIA GÓRA/BESKID ŚLĄSKI</p><div style="text-align: justify;">Druga połowa marca i w zasadzie cały kwiecień minęły oczywiście na siedzeniu w mieszkaniu i spacerach spod biurka do kuchni lub ewentualnie toalety. Tu taka ciekawostka - w całym czwartym miesiącu zrobiłem zaledwie 55 kilometrów, jak wynika z mojego krokomierza, czyli mniej więcej 1/4 tego, co pokonuję zazwyczaj w ciągu 30 dni.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nadchodząca majówka okazała się być chyba pierwszą spędzoną w Polsce, mimo jej ośmioletniej tradycji. Była też bardzo krótka, ponieważ składała się z jednodniowego wypadu w Beskid Śląski, w masyw Baraniej Góry.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przyznam, że takich tłumów, jakie tamtego dnia zastałem na wierzchołku, w życiu się nie spodziewałem. To był Beskid Śląski ze swoich najlepszych czasów (wybaczcie mi drobną ironię!). Żeby jednak nie zostać wzięty za hipokrytę, dodam, iż konieczność wyrwania się z domu po tak długim siedzeniu w czterech ścianach w pełni rozumiem.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnUqJnaWo33cMsBKrWe546NMMrrfyFJdZ5Jz0rdH7Q3caIAo5m5WRqm5mNtLgP85bX8VsjfspcmJULjnrBqhQyuDjVOmSwLIoAN7nfPOHXDc8oH1DQMzNcYRamBPf4qugz7L-a1XK-aExd/s1600/DSC_7947.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgnUqJnaWo33cMsBKrWe546NMMrrfyFJdZ5Jz0rdH7Q3caIAo5m5WRqm5mNtLgP85bX8VsjfspcmJULjnrBqhQyuDjVOmSwLIoAN7nfPOHXDc8oH1DQMzNcYRamBPf4qugz7L-a1XK-aExd/s16000/DSC_7947.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwSfSE-qUweMexUEoT0CxigjXwPZRGg1Ec-cLx-dFjwAXvmSH0M4usFHtp38FYdvkeBoPy01UCFDRsCLW7455j2LaRYHBVvZedigmGbGvx6ICY4Ftime_YEqSBuW0fbgTnILtTJqeEEXUM/s1600/DSC_7990-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwSfSE-qUweMexUEoT0CxigjXwPZRGg1Ec-cLx-dFjwAXvmSH0M4usFHtp38FYdvkeBoPy01UCFDRsCLW7455j2LaRYHBVvZedigmGbGvx6ICY4Ftime_YEqSBuW0fbgTnILtTJqeEEXUM/s16000/DSC_7990-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">POGÓRZE WAŁBRZYSKIE/GÓRY WAŁBRZYSKIE/RUDAWY JANOWICKIE/GÓRY KACZAWSKIE</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Do pierwszej w pełni prawdziwej eskapady górskiej czekałem jednak do czerwca. Założyłem sobie ambitny plan - w cztery dni przejść ze Świebodzic do Wlenia lub Lubomierza (w zależności od warunków pogodowych). Tego planu niestety nie dało się zrealizować, bo popełniłem dziecinny błąd - nie wziąłem odpowiednich wkładek, przez co w zasadzie po pierwszym dniu miałem dość (pozdrowienia dla użytkowników butów salewa mountain trainer GTX). Ostatecznie spod Skopca zszedłem do Komarna, skąd ewakuowałem się do Jeleniej Góry.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Wyjazd mimo pewnych problemów z obuwiem wspominam jednak doskonale, głównie dlatego, że plan był tak ułożony aby przejść możliwie dużo nieznanych wcześniej szlaków. Trafiły się dwa biwaki, niezły wschód na Krzyżnej Górze i przede wszystkim - fantastyczny zachód na Trójgarbie, absolutnie jeden z najlepszych w ostatnich latach.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKadt05D2ZIxo0QkfwDiD2GvRaHF-8loXucuXTkz1HPR2xzzQaD57n2oyZHunenXrs37WWUfpuPk0zoutY4Lbb6s66sCnTFgrxd3cxK37rg4Nax2DIoRvlVdhHulwoIuaKMsxGLRJ2UaGg/s1600/DSC_8452-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1078" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiKadt05D2ZIxo0QkfwDiD2GvRaHF-8loXucuXTkz1HPR2xzzQaD57n2oyZHunenXrs37WWUfpuPk0zoutY4Lbb6s66sCnTFgrxd3cxK37rg4Nax2DIoRvlVdhHulwoIuaKMsxGLRJ2UaGg/s16000/DSC_8452-2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDNUr85tRL5xnBkKs0KzOEf8HPqFITc9Ai8Wwbs5APN-tr3cXDta9Oa_DE-JPE44lJnc-egboHotf8KNcyTeXR_BbZqAQGVlvXpDg7LuXHHWFWxjp29gzX7ce5Ai0nZeFg3CZKUq7N6KW/s1600/DSC_8534-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="958" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiSDNUr85tRL5xnBkKs0KzOEf8HPqFITc9Ai8Wwbs5APN-tr3cXDta9Oa_DE-JPE44lJnc-egboHotf8KNcyTeXR_BbZqAQGVlvXpDg7LuXHHWFWxjp29gzX7ce5Ai0nZeFg3CZKUq7N6KW/s16000/DSC_8534-Pano.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5NcY0tEaCLR6GMzA8K2f4ViOt44tEo1YRJVzrSfIyUXku4oioidmLgQvklyRPz6otF1derRPmGdbi6DsHlW9NhYrLlCR0euJRatblk7_k5b4adD5Upe5PnfVyQeI5mtSpncuD-aJqe50Q/s1600/DSC_8734-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1054" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi5NcY0tEaCLR6GMzA8K2f4ViOt44tEo1YRJVzrSfIyUXku4oioidmLgQvklyRPz6otF1derRPmGdbi6DsHlW9NhYrLlCR0euJRatblk7_k5b4adD5Upe5PnfVyQeI5mtSpncuD-aJqe50Q/s16000/DSC_8734-2.jpg" /></a></div><p>PARK KRAJOBRAZOWY GRANDE CORNICHE (FRANCJA)</p><p style="text-align: justify;">Gdyby ktoś mnie zapytał o najbliższe mojemu serce wspomnienie z tego roku, to z bólem serca, ale jednak, wskazałbym na trzydniową wizytę na Lazurowym Wybrzeżu.</p><p style="text-align: justify;">Wierzcie mi, nie pamiętam kiedy byłem tak szczęśliwy jak w tamten piątek, gdy zrywałem się wczesnym popołudniem z pracy, i jechałem na Okęcie, by wsiąść w samolot i po raz pierwszy od przełomu lutego i marca znaleźć się na obczyźnie. Jak za starych dobrych czasów - rano jajecznica z pomidorami w Warszawie, popołudniu baranina z ziemniakami z prowansalskim winem w jednej z knajpek w starej Nicei.</p><p style="text-align: justify;">Na wyjazd miałem mało czasu, więc plan musiał być napięty. Nie mogło zabraknąć w nim jednak gór! W sobotę zaplanowałem skoro świt wycieczkę do pobliskiego Księstwa, w którym potem - spod słynnego monakijskiego portu - rozpoczynałem trekking na górujący nad miastem-państwem fort Tete de Chien (550 m n.p.m.), by potem przejść jeszcze przez wał wzniesień objętych parkiem krajobrazowym Grande Corniche i urocze miasteczko Eze lądując w końcu na plaży w Eze-Bord-du-Mer. O zachodzie tego samego dnia nie zabrakło także kąpieli w <i>Mer Mediterranee</i>, a po powrocie do Nicei, w której nocowałem, wzorowo zagospodarowany czas uczciłem rozkosznym napojem na Promenadzie Anglików.</p><p style="text-align: justify;">Kiedy w niedzielę późnym popołudniem ponownie wzniosłem się w przestworza, kierując się z powrotem w stronę Warszawy, panowała znakomita przejrzystość powietrza. Krótko po starcie, za oknem można było dostrzec naraz setki, jeśli nie tysiące, alpejskich szczytów wznoszących się od Alp Nadmorskich, poprzez zachodnią część Alp Liguryjskich, wschodnią część Alp Prowansalskich, Alpy Kotyjskie i być może nawet fragment Alp Delfinackich. W oka mgnieniu wróciły plany, marzenia, flamasterplany kreślone długimi jesiennymi wieczorami; poczułem szaloną chęć by naprzemiennie iść a potem biec tymi graniami, pokrzykując i zaśmiewając się do rozpuku.</p><p style="text-align: justify;">Wolność. Brak granic. Płomyk nadziei, że te czasy znów nadejdą oraz pozostaną niezagrożone...</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWobwI8FseeFtTcPB4LqKXp9ETK9btoCdIOjnzspfI7NS18VxbO5ZT_ASKO2rIm1tMUqUbkXlY8jHEIWvCfD6kpTpfA9fwPiBn61XztOdJKX0cCXhb4U-zKla_LbiJGLR1E7zmsMc7TQa8/s1600/DSC_9178.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="977" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWobwI8FseeFtTcPB4LqKXp9ETK9btoCdIOjnzspfI7NS18VxbO5ZT_ASKO2rIm1tMUqUbkXlY8jHEIWvCfD6kpTpfA9fwPiBn61XztOdJKX0cCXhb4U-zKla_LbiJGLR1E7zmsMc7TQa8/s16000/DSC_9178.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMlfXRkVE5OMqSpNGgBvBOgWsnpes3UdjZpG2o2CjgeVv1YNnE0KKIm5YHxv0rbvswCQTd4CFz2YywIgZAK5TU6yhVgF3LbEtm83JWTzepZ8Vb2QFYKbwenRPvQzidTksOmn54xprT1WnM/s1600/DSC_9190.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1049" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgMlfXRkVE5OMqSpNGgBvBOgWsnpes3UdjZpG2o2CjgeVv1YNnE0KKIm5YHxv0rbvswCQTd4CFz2YywIgZAK5TU6yhVgF3LbEtm83JWTzepZ8Vb2QFYKbwenRPvQzidTksOmn54xprT1WnM/s16000/DSC_9190.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTKlyHrDPNtPdEB3ScTv4SEykufekumoAUh4aMxz8NHIXZJFvP28VOzEF0ZuLBTVDnbVmwMppvSnKqZ_T9pLb6Tt_MeTXIRHFIAOaMD2wP_LVe-sZVymPdOio9VNooRWyB2cFBiiLgGGuY/s1600/DSC_9194.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiTKlyHrDPNtPdEB3ScTv4SEykufekumoAUh4aMxz8NHIXZJFvP28VOzEF0ZuLBTVDnbVmwMppvSnKqZ_T9pLb6Tt_MeTXIRHFIAOaMD2wP_LVe-sZVymPdOio9VNooRWyB2cFBiiLgGGuY/s16000/DSC_9194.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJVNoyclA2c7yWj3Dxz9MyRxZ7EOq5ZKG0_JBcbVEhy4JGXxOvx6nx5ZYUDU1pPhkreC-9_OwOII5KHtUeMS1GP1Phpde8816uetHyKXYBaCHd9AXe7zD2AnC75pDMDG_4wILe9hU4ts2W/s1600/DSC_9215-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1079" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJVNoyclA2c7yWj3Dxz9MyRxZ7EOq5ZKG0_JBcbVEhy4JGXxOvx6nx5ZYUDU1pPhkreC-9_OwOII5KHtUeMS1GP1Phpde8816uetHyKXYBaCHd9AXe7zD2AnC75pDMDG_4wILe9hU4ts2W/s16000/DSC_9215-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigeUZnth1T3zD8Yyih3uDSXJhxFGjtcS7_OBZUo6UzD74kLEShZJ1znoR3zJEdAbll0AIs83QzEFFFFnwJZuvUeC1D9WHUUEmTK-ctaRwxcvY6RjI_WmVVskTUg1JmWQa7Ryie53mlitFe/s1600/DSC_9401.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigeUZnth1T3zD8Yyih3uDSXJhxFGjtcS7_OBZUo6UzD74kLEShZJ1znoR3zJEdAbll0AIs83QzEFFFFnwJZuvUeC1D9WHUUEmTK-ctaRwxcvY6RjI_WmVVskTUg1JmWQa7Ryie53mlitFe/s16000/DSC_9401.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><span style="text-align: justify;">PARACZ, MINCZOL/MAGURA ORAWSKA (SŁOWACJA)</span><div><span style="text-align: justify;"><br /></span></div><div><span style="text-align: justify;">W pierwszych dniach sierpnia po raz pierwszy, i zarazem ostatni w tym roku, pojechałem na Słowację. Celem było pasmo Magury Orawskiej - piękne i w przeważającej części odludne rewiry, będące krajobrazowo mieszanką Beskidu Żywieckiego i Wielkiej Fatry.</span></div><div><span style="text-align: justify;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Namiot, ognisko i wpatrywanie się w rozgwieżdżone niebo - to był prawdopodobnie najbardziej relaksacyjny z tegorocznych wyjazdów, nostalgiczny powrót do studenckich czasów.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglpt74himnqk8KQUKXCPqBuqRSZMnJxCH7makBCavo85CULUQJWpYOhsNxoEDYTuQ6H0oCC11Vw7atIfJJUD_-qo1L_JgI0-4ywrNRM6dKbvqXRw3uPibm8jPnsmWpWnsXiQEXHWgQi9wG/s1600/DSC_9661.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglpt74himnqk8KQUKXCPqBuqRSZMnJxCH7makBCavo85CULUQJWpYOhsNxoEDYTuQ6H0oCC11Vw7atIfJJUD_-qo1L_JgI0-4ywrNRM6dKbvqXRw3uPibm8jPnsmWpWnsXiQEXHWgQi9wG/s16000/DSC_9661.jpg" /></a></div><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIwj3zOINwGbOSa8bQIRklLGT0Gkw4PE7uy_H1gpzkQ0GZ-A2xYqtUDV8DMKsxLYN1Npy1elD2iGkz-dUeKsKt0CUQL_A7fVx4k4oNl4uXQbdKiA5bs_srzPIxO_yD_NdSVo-kVkjeCUuo/s1600/DSC_9824.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIwj3zOINwGbOSa8bQIRklLGT0Gkw4PE7uy_H1gpzkQ0GZ-A2xYqtUDV8DMKsxLYN1Npy1elD2iGkz-dUeKsKt0CUQL_A7fVx4k4oNl4uXQbdKiA5bs_srzPIxO_yD_NdSVo-kVkjeCUuo/s16000/DSC_9824.jpg" /></a></div><br /><span style="text-align: justify;">ALPY ALGAWSKIE (NIEMCY, AUSTRIA)<br /></span><p></p><p style="text-align: justify;">W wakacje nie obyło się bez stresu - ze względu na to, że na urlop mogłem udać się dopiero we wrześniu, mniej więcej od sierpnia nękały mnie obawy przed powrotem obostrzeń związanych z wyjazdami zagranicznymi, w tym także dotyczące najważniejszego wyjazdu mijającego roku - powrotu w Alpy Algawskie.</p><p style="text-align: justify;">Wszystko jednak się udało - trafiłem na długie okno pogodowe - przez 12 dni w zdecydowanej większości warunki sprzyjały wędrówkom, a zdjęcia w zasadzie robiły się same. Wyniki mówią zresztą same za siebie - przeszedłem ponad 210 kilometrów, przywożąc do domu niespełna 1,5 tysiąca zdjęć na dwóch kartach pamięci.</p><p style="text-align: justify;">Liczby liczbami, natomiast na całość dobrych wspomnień składają się przede wszystkim godziny spędzone na wygrzewaniu się na wapiennych skałach i wśród bujnej lokalnej roślinności, nowe znajomości, absurdalne historie, smakowite potrawy i tak pożądane poczucie odnalezionej wolności.</p><p style="text-align: justify;">Do tego kilka dni spędzonych w cudownych miastach i miasteczkach Bawarii. Tych dużych jak Monachium, Norymberga, Augsburg czy Ulm, jak i tych mniejszych: Immenstadt, Fischen im Allgau czy Marktredwitz. Wspaniała sprawa!</p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRdckbXXsOt0Vxj6aTKsqrVYXUl7Q91lGGTvUbF6RWIZEtqzhXii5-3TT0OtBSckKyVBa_Ep21fSBJ5WD3dQ6Jp8pP-G0z_YkUUW4WjwxOBqwuUc3f0aqUS1zo5RZQcep3JC6-bEMTigQw/s1600/DSC_0080-Pano-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1003" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRdckbXXsOt0Vxj6aTKsqrVYXUl7Q91lGGTvUbF6RWIZEtqzhXii5-3TT0OtBSckKyVBa_Ep21fSBJ5WD3dQ6Jp8pP-G0z_YkUUW4WjwxOBqwuUc3f0aqUS1zo5RZQcep3JC6-bEMTigQw/s16000/DSC_0080-Pano-2.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJyx6DfikgVppFrCTNledxv4t00JRTeFQHj2RE2FynypmQiyd_n4PUZx_jqERw6XtbvXUxUkQb5YudjZlYAqoPkLPRduV7TN-tmdTGK7tnZ5hf5tRdoG4FiTPzypbTpqupQs71abK-f99x/s1600/DSC_0524-Pano-2-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1165" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJyx6DfikgVppFrCTNledxv4t00JRTeFQHj2RE2FynypmQiyd_n4PUZx_jqERw6XtbvXUxUkQb5YudjZlYAqoPkLPRduV7TN-tmdTGK7tnZ5hf5tRdoG4FiTPzypbTpqupQs71abK-f99x/s16000/DSC_0524-Pano-2-2.jpg" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL1HzOZrfrvROeiSWZPTSTfPoCA9sNOGgDO2PPTqmaNEc1SNvfYrZbZxoVD53JblHenoayIBDnQbi-ABbv39P2NeFrK2yBGopcQVespvaGO9y2kd4bhILFj0TBNzv17FEHixjmXLcJ7305/s1200/DSC_0849-2.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="800" data-original-width="1200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjL1HzOZrfrvROeiSWZPTSTfPoCA9sNOGgDO2PPTqmaNEc1SNvfYrZbZxoVD53JblHenoayIBDnQbi-ABbv39P2NeFrK2yBGopcQVespvaGO9y2kd4bhILFj0TBNzv17FEHixjmXLcJ7305/s16000/DSC_0849-2.jpg" /></a></div><br /><span style="text-align: justify;">GÓRY KAMIENNE</span></div><div><span style="text-align: justify;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Pod koniec października pojechałem w pasmo, które tylko liznąłem podczas swojej czerwcowej kilkudniowej wyrypy po Sudetach Środkowych - Góry Kamienne - a w poprzednich latach zostało przeze mnie odwiedzone tylko raz - w mało atrakcyjnych warunkach.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Powiem tak - na złotą polską jesień, Góry Kamienne to idealny pomysł! Weekend, którym dysponowałem, ponownie wykorzystałem w 100 (a może nawet i 150%), odwiedzając zarówno masyw Dzikowca i Lesistej, jak również Góry Suche.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3zbdPmJ5Z-yj4H3TJKzW7xKT2V8NhnReeEWHLD6GDJvXSyMVl1YVBKC6a51GMIBq_xng7jC_fQoHKNzt0ySTASP-PSr-iscR1C57zvM4qa0u3XEJmv1H6UxwplxPwRErqC-W-wwiSZIgo/s1600/DSC_2084-Pano.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1101" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3zbdPmJ5Z-yj4H3TJKzW7xKT2V8NhnReeEWHLD6GDJvXSyMVl1YVBKC6a51GMIBq_xng7jC_fQoHKNzt0ySTASP-PSr-iscR1C57zvM4qa0u3XEJmv1H6UxwplxPwRErqC-W-wwiSZIgo/s16000/DSC_2084-Pano.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgfeukw35LOHrKrRHEb793AvzbcdYUyq9iojXBHKXSzX8Yt4_AoQwN4c4AJ92VMYOsNeMspeDDWFtb_DexGiL8MX2qt0kt9pUqJxehm78ggz5LZrp_3RfJRIW7wsQZ8gethRooDjkRNBKK/s1600/DSC_2335.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="895" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgfeukw35LOHrKrRHEb793AvzbcdYUyq9iojXBHKXSzX8Yt4_AoQwN4c4AJ92VMYOsNeMspeDDWFtb_DexGiL8MX2qt0kt9pUqJxehm78ggz5LZrp_3RfJRIW7wsQZ8gethRooDjkRNBKK/s16000/DSC_2335.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeQNetiKxBuvV6BlljK0cXHHCzoeULjzRdJ3gFiTVWCjjU5LHEYDjqlnXNgpE-sDT9Sjs7WUn3vNSHGGkO_yt7zLDaE8N7F4vkVQKQocPkIaG_bKeMhpdAj7LTsXZMYy2aemCEexBBDLZY/s1600/DSC_2341.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeQNetiKxBuvV6BlljK0cXHHCzoeULjzRdJ3gFiTVWCjjU5LHEYDjqlnXNgpE-sDT9Sjs7WUn3vNSHGGkO_yt7zLDaE8N7F4vkVQKQocPkIaG_bKeMhpdAj7LTsXZMYy2aemCEexBBDLZY/s16000/DSC_2341.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">KOZI WIERCH, KOPA KONDRACKA, SUCHE CZUBY/TATRY</div><div><span style="text-align: justify;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Krótko po powrocie z Sudetów korzystając ze wspaniałej jesieni namówiłem Krystiana na weekendowy wyjazd w Tatry. Dwa dni bezchmurnej pogody, przejrzystość powietrza sprzyjająca dalekim obserwacjom zwabiła wtedy wielu śmiałków - w normalnych warunkach wylądowalibyśmy zapewne na Słowacji, ale ze względu na zamknięte granice musieliśmy pozostać po polskiej stronie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Sobotę wykorzystaliśmy na trekking na Kozi Wierch, niedziela zeszła na grani Suchych Czub. Wierzcie mi, w obu tych, jakże różnych miejscach, ludzi było na pęczki, choć niezależnie od wszystkiego - człowiek i tak zdawał się z radości unosić parę centymetrów nad ziemią.</div><div><p></p><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgav0bMGoh8F3YzTE6bcJWw6JViA2tuqOTc7_xXztvci0MUQ_Ne-3RhfOt4aScemu8sfw7RYlDNcUendTqwsBZT0O83S0vvHvV61mSnkCa-1DcCcMRPXnSajsIrooQhqiNa4MOt4uFEKE5i/s1600/DSC_2563-3.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgav0bMGoh8F3YzTE6bcJWw6JViA2tuqOTc7_xXztvci0MUQ_Ne-3RhfOt4aScemu8sfw7RYlDNcUendTqwsBZT0O83S0vvHvV61mSnkCa-1DcCcMRPXnSajsIrooQhqiNa4MOt4uFEKE5i/s16000/DSC_2563-3.jpg" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBiTgWm4noP3zbS5dsXzD1PosuW4TKen4vWOuO4hkqrOD1FhwylK1HRl0J-KebpZhj0At60pvLdaPSh-cA4TgyJSo2O2gwUAEijS0-BdOoBQX1BlrB2fyxxAtFgmQf6XRjAQpxyMx499J/s1600/DSC_2716.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkBiTgWm4noP3zbS5dsXzD1PosuW4TKen4vWOuO4hkqrOD1FhwylK1HRl0J-KebpZhj0At60pvLdaPSh-cA4TgyJSo2O2gwUAEijS0-BdOoBQX1BlrB2fyxxAtFgmQf6XRjAQpxyMx499J/s16000/DSC_2716.jpg" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Wyjazdów w góry jak widzicie zatem z oczywistych względów nie było zbyt dużo, niemniej mimo tych wszystkich trudnych chwil udało się pokonać łącznie 452 kilometrów, to jest o 117 kilometrów więcej niż w roku poprzednim! Jak się domyślacie było też więcej dni spędzonych w górach (choć różnica jest minimalna) - 25 wobec 23 w poprzednim, co tylko potwierdza, że na szlakach "działo się". Jest to też dla mnie powód do zadowolenia - do stycznia br. mieszkałem najpierw w Krakowie, potem krótko w Gliwicach, słowem blisko gór, później przeprowadziłem się do Warszawy, z której wyrwać się jest - czy to w Beskidy czy w Sudety - trudniej niż z rodzimego Górnego Śląska bądź stolicy Małopolski.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W połączeniu z restrykcjami w transporcie zbiorowym, w branży noclegowej momentami łatwo nie było. Nie zawsze się dawało - sporą część letnich weekendów spędziłem więc z dala od gór, poznając okolice Warszawy - Puszczę Kampinoską i dolinę Narwi, czy do tej pory rzadziej odwiedzane miasta kraju: Lublin, Płock, Łódź czy Trójmiasto. Z takiego rozwoju wydarzeń też się cieszę - paradoksalnie gdyby nie pandemia prawdopodobnie musiałoby minąć kilka lat mieszkania w stolicy Polski, żeby to wszystko zobaczyć.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zatem nie wszystko złoto, co się świeci - w obliczu tylu nieprzewidzianych wydarzeń ten dorobek to dla mnie spora satysfakcja.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Tymczasem z oczywistych względów wbrew dotychczasowemu postępowaniu w 2021 rok wejdę bez specjalnych planów wyjazdowych, z nadzieją jednak na to, że rozwój wypadków niebawem pozwoli sięgnąć po tę czy inną mapę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Czego i Wam życzę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zdrówka!</div><p></p></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-80256620626434132022020-12-23T19:25:00.002+01:002020-12-23T20:28:36.584+01:00Klasyki Wielkiej Fatry w wydaniu jesiennym - Rakitów, Płoska, Ostredok i Krzyżna<p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsf4uC3k_mjEaENvSYYzVZdTnqCBWAB4FZkYF0art2HuMouejfpntTqRzp9iCv-wCZNppD8WEaYM861p576_4naXRmUos7AfWtrryXzzIZ3EaOtTp6xiCWZ12rY-zrLJ3CQrMGAYM1u-d0/s1600/DSC_9758.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsf4uC3k_mjEaENvSYYzVZdTnqCBWAB4FZkYF0art2HuMouejfpntTqRzp9iCv-wCZNppD8WEaYM861p576_4naXRmUos7AfWtrryXzzIZ3EaOtTp6xiCWZ12rY-zrLJ3CQrMGAYM1u-d0/s16000/DSC_9758.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">DZIEŃ I</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Cholera, nie zdążymy na ten pociąg - powtarzałem sobie w myślach, wrzucając w amoku ubrania do plecaka. Zgrzany i zestresowany, że czegoś ważnego zapomnę, zaczynałem mieć już dość tego dnia. Dnia, którego początek, ze względu na natłok wydarzeń, wydawał się już bardzo mglisty, a przecież, mimo późnej pory, do jego końca wciąż było bardzo daleko.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Po przyjeździe z Krakowa miałem chwilę aby się dopakować i coś jeszcze przekąsić. Wiadomo było, iż skoro już przyjechałem do rodziców, to ci nie odkluczą drzwi, póki nie zjem porządnego obiadu, godzinę jaką dysponowałem musiałem zatem podzielić nie tylko na znalezienie potrzebnych szpargałów, ale także na sam posiłek.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Z nadszarpniętymi rezerwami czasowymi pomogła mi mama, deklarując, że podwiezie mnie do Rybnika, po drodze zgarniając jeszcze Krystiana, który tamtego wyjazdu także mi towarzyszył, dzięki czemu oszczędziliśmy dobre 20 minut, jakie musielibyśmy spędzić w busie na tej samej trasie. Mimo to na pociąg do Bohumina nie mieliśmy szans zdążyć, dlatego koniec końców obraliśmy inną drogę - z Rybnika przejechaliśmy do Żor, a w Żorach przesiedliśmy się na busa do Cieszyna. Dalsza droga pokrywała się już z dziesiątkami innych wyjazdów na Słowację - przemarsz na drugą stronę Odry, pociąg do Żyliny, przesiadka i dalsza podróż do <<tu wstaw dowolną miejscowość kraju>>. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">My tym razem za punkt docelowy kolejowej podróży obraliśmy Rużomberk, w którym wysiedliśmy już grubo po zmroku. Do autobusu mieliśmy chwilę, tradycyjnie odwiedziliśmy jeszcze pobliskie tesco, i odpowiednio doposażeni wróciliśmy, żeby złapać wieczorny autobus do Liptowskich Rewucz. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCM-gHBREsK174quXDgjGGk77BXUUXYFpWwIGuXBWxer6Pmfdf4yepZb6q2Va_cYwrg5XTi-CkYn2myCt-TCGr2TQfNwW_2kYFSryzrAlpZw7DQCQppk2wTEnwufTwOy5BjiwtvxeXYcyy/s960/121515464_384797195989121_2808614949877403169_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCM-gHBREsK174quXDgjGGk77BXUUXYFpWwIGuXBWxer6Pmfdf4yepZb6q2Va_cYwrg5XTi-CkYn2myCt-TCGr2TQfNwW_2kYFSryzrAlpZw7DQCQppk2wTEnwufTwOy5BjiwtvxeXYcyy/w300-h400/121515464_384797195989121_2808614949877403169_n.jpg" width="300" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnV1LHR2OVS1x8jmGtFVbDjlPeWu1fz_M16EHBNBFDdCvBLVQ5ymoQJxfo67iZNmXblKHSKo3WljJE4BYU32Qb8regTvNIJG4BqLptkcFb0STZLB66J8NPeGSq1WvWsuaEuaKUD2LB9NjU/s960/121612656_3287257334712155_5404274473396093081_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjnV1LHR2OVS1x8jmGtFVbDjlPeWu1fz_M16EHBNBFDdCvBLVQ5ymoQJxfo67iZNmXblKHSKo3WljJE4BYU32Qb8regTvNIJG4BqLptkcFb0STZLB66J8NPeGSq1WvWsuaEuaKUD2LB9NjU/w300-h400/121612656_3287257334712155_5404274473396093081_n.jpg" width="300" /></a></div> <br /></div><div style="text-align: justify;">Gdy wysiedliśmy przy leśniczówce u wylotu Ciepłej Doliny (Hajovna pred Teplou dolinou) była godzina 19:15, panował kompletny mrok a z naszych ust wydobywała się para. Czekała nas kilkukilometrowa wędrówka, która w obliczu tamtych warunków wzbudzała dreszczyk emocji...</div><p></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdL9373BDl9sJEByAn_Xuyt-_kFEmgFmFLqw1upjLCZX3tF7xZWm7E7DWzRtQk4Pm7qSrMYp6wFiKs7kMqzZ__DvekNTcMp22ngy8XZyF1S-y986XqIgUc8iVnHVV3LSEP1w5DuQtQhev/s960/121495415_890413948031568_5096087874216235025_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgdL9373BDl9sJEByAn_Xuyt-_kFEmgFmFLqw1upjLCZX3tF7xZWm7E7DWzRtQk4Pm7qSrMYp6wFiKs7kMqzZ__DvekNTcMp22ngy8XZyF1S-y986XqIgUc8iVnHVV3LSEP1w5DuQtQhev/w300-h400/121495415_890413948031568_5096087874216235025_n.jpg" width="300" /></a><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3y_B4nJSK4ofgeKTq2iZlg_OAmH1VleKXmznxZqVoj1Ao4pEx6hSnrb1Rqh4tFWPcLhfzemxRDKCOlZEFNnFahrR18tRqMoObGUds_QLw9suSL7GyiAnkLgriRmozir3FaFyikAXPmHsh/s960/121541417_635239360492730_4484527672303994284_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="720" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj3y_B4nJSK4ofgeKTq2iZlg_OAmH1VleKXmznxZqVoj1Ao4pEx6hSnrb1Rqh4tFWPcLhfzemxRDKCOlZEFNnFahrR18tRqMoObGUds_QLw9suSL7GyiAnkLgriRmozir3FaFyikAXPmHsh/w300-h400/121541417_635239360492730_4484527672303994284_n.jpg" width="300" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Blisko dwie godziny spędzone w gęstwinie nie przyniosły jednak żadnego spotkania z dzikim zwierzęciem, ani żadnych innych nieproszonych niespodzianek w formie poślizgnięcia, upadku, czy tym bardziej kontuzji. Krótko po 21 ujrzeliśmy światła Limby i po pokonaniu podmokłego fragmentu przed samym budynkiem, mogliśmy już odhaczyć najbardziej męczącą część eskapady.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Późny wieczór spędziliśmy przy piwie i naleśnikach, przez dłuższą chwilę gaworząc również z poznanym na miejscu Rafałem na tematy okołopodróżnicze. Sen dopadł nas przed północą. </div><div><br /><span style="font-size: medium;">DZIEŃ II</span><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Poranek był... co tu dużo mówić, mało przyjemny. Bynajmniej nie było to efektem nadmiernej ilości aldehydu octowego w organiźmie, a trochę takiego szaro-burego chłodnego i wilgotnego poranka, który spowalniał nasze poranne aktywności. Podczas przygotowania posiłku czekała na nas dodatkowa niespodzianka, bowiem okazało się, że spakowałem w pośpiechu zły kartusz - z nieodpowiednim gwintem - i szybko uświadomiliśmy sobie, że w ten o to sposób czeka nas weekend bez możliwości ugotowania czegokolwiek.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na szczęście suchego prowiantu mieliśmy wystarczająco, a że nie znajdowaliśmy się na zupełnym odludziu, to szansa na uzyskanie wrzątku "zastępczą drogą" była niezerowa. Mimo kwaśnej miny Krystiana czułem, że sobie jakoś poradzimy.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na początku wodę udało nam się oczywiście dostać od chatara w Limbie, także kawę do kanapek i herbatę do termosa udało się ogarnąć. A to najważniejsze 😆</div><div><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfQzT_5XLozh_AWqCI4qoat2GK0-4uh2c8wiol0QUsNBZT8QcnMRa_RADKmOsAb_3cECG_ZyXYhMrYz0kCiXBHE4-jGe9YM1G-k1o6mX2pRwOGZHJ6PGpDt0v4_VUoh3zv0swXaMlD3fuF/s1600/DSC_9545.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgfQzT_5XLozh_AWqCI4qoat2GK0-4uh2c8wiol0QUsNBZT8QcnMRa_RADKmOsAb_3cECG_ZyXYhMrYz0kCiXBHE4-jGe9YM1G-k1o6mX2pRwOGZHJ6PGpDt0v4_VUoh3zv0swXaMlD3fuF/s16000/DSC_9545.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVs4OXblxbApj5qSRZNKwtqY-z4M_XY1JNvQouGD7i_EgIuJJNFV4yEQ10nNu2NRvW8H1_bKQ9UONaWftCGUKeai2EOfEi24Q-MTA2t1akFqy9eAJbNN6KplZtcUVc3R-4Udk1wRmlaKSl/s1600/DSC_9551.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjVs4OXblxbApj5qSRZNKwtqY-z4M_XY1JNvQouGD7i_EgIuJJNFV4yEQ10nNu2NRvW8H1_bKQ9UONaWftCGUKeai2EOfEi24Q-MTA2t1akFqy9eAJbNN6KplZtcUVc3R-4Udk1wRmlaKSl/s16000/DSC_9551.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wyjątkowo senny poranek...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Po śniadaniu i pakowanku leniwie ruszyliśmy w drogę, opuszczając Limbę jako ostatni albo prawie ostatni. Ale cóż począć, jest to z pewnością miejsce do którego się chętnie przychodzi ale niechętnie z niego wychodzi... Chyba trudno o lepszą recenzję dla utulni 😁</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5nn32UqaAzlYkETnzMH1rtxEnfbmrVaqDqHG6XcuUjRuxvRbEZuotUHE6-6K75NBbBMrG5pWHJeS8mN5NkDZ9DQSCnamSoqmkgMqY8I-sdQ3Das_u7_WExgk3oWvn_xIR8wtz8Hptd4pC/s1600/DSC_9554.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh5nn32UqaAzlYkETnzMH1rtxEnfbmrVaqDqHG6XcuUjRuxvRbEZuotUHE6-6K75NBbBMrG5pWHJeS8mN5NkDZ9DQSCnamSoqmkgMqY8I-sdQ3Das_u7_WExgk3oWvn_xIR8wtz8Hptd4pC/s16000/DSC_9554.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Wystartowaliśmy zatem leniwie, podobnie jak leniwie rozpoczął się sam dzień. Najpierw krótka przeprawa przez las, potem odkrytym trawersem w poprzek zbocza, które ostatnim razem pokonywałem ciemną nocą, w trakcie lawinowej dwójki i kilkunastu stopni poniżej zera. Kosmiczne wtedy to było przeżycie (o którym zresztą możecie przeczytać <a href="https://morgusiowe-wedrowki.blogspot.com/2015/03/zimowe-przejscie-grania-wielkiej-fatry_18.html" target="_blank">TUTAJ</a>).</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsIsXQVP7UsiMo9fZdqL44D0BVmtLuYWbIIlr-nj3cxhFleslYoWazKzzf50RpBbxkA94dJEylBPOX7O2M3P_fgnx7Lo7L93C1pm1vZrYu9F5XIN8twhDRQk7AaDk0EqhY9ycfKbwjprPi/s1600/DSC_9556.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjsIsXQVP7UsiMo9fZdqL44D0BVmtLuYWbIIlr-nj3cxhFleslYoWazKzzf50RpBbxkA94dJEylBPOX7O2M3P_fgnx7Lo7L93C1pm1vZrYu9F5XIN8twhDRQk7AaDk0EqhY9ycfKbwjprPi/s16000/DSC_9556.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Tym razem nie było śniegu, nie było również strachu. Droga była za to męcząca - błoto zalegało na krótkim odcinku szlaku między Limbą a górną granicą lasu, znacznie wydłużając czas jego pokonania. Na szczęście trawers wschodnich zboczy szczytu okazał się przyjemniejszy i pozwolił nam w miarę sprawnie przedostać się na Północną Rakitowską Przełęcz (<i>Severne Rakytovské sedlo</i>).</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmTXyOffpcMsdl9OFYHGcvnwXu3Sw8RRgBzcH_sflkf_d3mlE99mIfVE4PymrHEtVRBZqkO9rLRCKCTizQkhjW35ZpzEr0cnNDX2ujhYizq_NsHqo1uPV2f2bwPg6L0sS5dEXZ2iZnGYvD/s1600/DSC_9558.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmTXyOffpcMsdl9OFYHGcvnwXu3Sw8RRgBzcH_sflkf_d3mlE99mIfVE4PymrHEtVRBZqkO9rLRCKCTizQkhjW35ZpzEr0cnNDX2ujhYizq_NsHqo1uPV2f2bwPg6L0sS5dEXZ2iZnGYvD/s16000/DSC_9558.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj590rbDl0CnHQdhn1ypwdJsbscvKroYJvUMOp3cdie_sShwhdVmRL3eRwsneUxHvkanU3s-yaJyTR2jprF5W5e7jObnAJVTaqm5vYZIfIbfVEFTZiC5t6C-PzWHked7dTOHWFVAy4SH165/s1600/DSC_9559.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj590rbDl0CnHQdhn1ypwdJsbscvKroYJvUMOp3cdie_sShwhdVmRL3eRwsneUxHvkanU3s-yaJyTR2jprF5W5e7jObnAJVTaqm5vYZIfIbfVEFTZiC5t6C-PzWHked7dTOHWFVAy4SH165/s16000/DSC_9559.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pokonanie tego żlebu w zimie kosztowało nas sporo emocji...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Na przełęczy Krystian chciał na chwilę usiąść, ale ponieważ bardzo mocno wiało, to musieliśmy się kawałek cofnąć - tu taki protip, że w wietrznych warunkach zbawienne jest zagłębienie terenu do którego schodzi szlak żółty kierując się w stronę Limby...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRY0jCT0ubecLyqbA8yxsIcFSfSl4wJ5yj4Ef54TL5Sxs2FMqLKV3bAfgv_ggvkDig7fxPlqb1mo2Ck_h4_ocZefbTjaEvZ2Cwt6R-QA-jmoH8Wu1G6WYRK6xeOj2wAII0MpCYfBjfrjeU/s1600/DSC_9566.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRY0jCT0ubecLyqbA8yxsIcFSfSl4wJ5yj4Ef54TL5Sxs2FMqLKV3bAfgv_ggvkDig7fxPlqb1mo2Ck_h4_ocZefbTjaEvZ2Cwt6R-QA-jmoH8Wu1G6WYRK6xeOj2wAII0MpCYfBjfrjeU/s16000/DSC_9566.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Odpoczynek nieco poniżej przełęczy - w charakterystycznej nisze która zabezpieczała nas przed wiatrem</span></div><div style="text-align: justify;">Po kilkuminutowej pauzie rozpoczęliśmy podejście północną granią Rakitowa, regularnie zresztą przerywane krótkimi postojami na spojrzenie wstecz. W przypadku charakterystycznej wielkofatrzańskiej piramidy wysokość nabywa się zaskakująco szybko, a wraz z nią pojawiają się fantastyczne widoki.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdYpJeWnrAPp2zRAnvmiEv7NE3mFRUIY6tEMnS5gfMvh1-9YyA1IoJk4ae-Ecuk9L3-RFkAFcUaB6QqnHLRIExdjinnpEg6Qa4k75n3eRGX4fl0h7-0ihRpzcYlfH2nigsvdB67chHptHz/s1600/DSC_9576.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdYpJeWnrAPp2zRAnvmiEv7NE3mFRUIY6tEMnS5gfMvh1-9YyA1IoJk4ae-Ecuk9L3-RFkAFcUaB6QqnHLRIExdjinnpEg6Qa4k75n3eRGX4fl0h7-0ihRpzcYlfH2nigsvdB67chHptHz/s16000/DSC_9576.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widok na północ. Najbliżej nas dwa bezleśne wierzchołki Tanecznicy, za nimi wyraźnie niższy, nienazwany szczyt i dalej zwornikowa Skalna Alpa z odchodzącym na wschód (tj. prawo na zdjęciu) grzbietem Wielkiej Smrekowicy, szóstego najwyższego szczyt pasma</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Niestety widokami mogliśmy się cieszyć tylko do pewnego momentu. Kopuła szczytowa była pogrążona we mgle. Znowu, bowiem była to moja trzecia wizyta na Rakitowie i podobnie jak w przypadku poprzednich, w lecie czy w zimie, tak i teraz mogłem popatrzyć co najwyżej na tutejszy krzyż. Mam wyjątkowego pecha do tego szczytu, który spełnia wszystkie warunki jakie powinien posiadać wybitny punkt widokowy (znaczące wyniesienie, dogodne położenie w grzbiecie, odkryty wierzchołek), co zresztą potwierdzają zachwyty czytane na wszelkich blogach i forach - to obowiązkowy element planu na Wielką Fatrę dla każdego miłośnika topografii.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Nie zaskoczę Was zdjęciami, więc spróbuję czym innym. Nie wiem czy zwróciliście kiedyś uwagę na nazwę "Rakytov" - mi bowiem termin ten nie dawał spokoju, ponieważ pierwotnie nie mogłem go skojarzyć żadnym z polskim, natomiast na Słowacji podobnych nazw było mi znanych sporo.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Kilka minut poszukiwań i zagadka okazała się niezwykle prostą, że aż mi się głupio zrobiło. Rakyta sama w sobie, to bardzo stare słowo będące najprawdopodobniej słowacką modyfikacją węgierskiego słowa <i>requethya </i>obecnego w Turcu (kotlina między Luczańską Fatrą a Wielką Fatrą) już w 1252 roku (<a href="http://files.urbol.webnode.sk/200001372-51259521e0/Dejiny%20lesn%C3%ADctva.pdf" target="_blank">źródło</a>) i oznaczającego nic innego jak odmianę wierzby, w Polsce znanej jako wierzby iwy. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Chwilę się zastanawiałem czy moje rozumowanie jest poprawne, ale przeżyłem olśnienie, bowiem uświadomiłem sobie, że mamy identyczną nazwę dla jednego ze szczytów w Beskidzie Sądeckim, bliźniaczą mieliśmy także dla innego szczytu (Rokieta Wielka) niedaleko Jaremczy i Mikuliczyna w dzisiejszych ukraińskich Karpatach! Nie mam wątpliwości, że jedno z drugim jest powiązane, bo <i>rakyta </i>po czesku to właśnie <i>rokyta</i>, z kolei <i>rokita </i>pojawia się jako rzadko używana nazwa jednej z odmian wierzb (o dziwo innej niż wierzba iwa), która z kolei rośnie tylko na nizinach, gdzie aż roi się od miejscowości i osad (Rokicin, Rokitnic, Rokietnic), czy nazwisk z odmianą wierzby powiązanych.</div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Swoją drogą zamiast używać spolszczonej nazwy Rakytov obecnej w internecie (także w tym poście), tj. "Rakitów", wydaje się więc, że powinniśmy używać nazwy "Rokitów", jeśli już, tak jak Krížna powinna wprost być Krzyżną (tak jak Krzyżne w Tatrach jest ona punktem zwornikowym). Ktoś może powiedzieć, że nie powinniśmy wchodzić zanadto w tłumaczenia lokalnych nazw geograficznych, ale czym to sie różni od powszechnie używanych spolszczeń wobec Wielkiego Krywania, Czarnego Kamienia czy Ptacznika?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zresztą, nie łudźmy się, bardzo pomaga to w pisaniu bloga, rozwiązuje na przykład problemy z odmianą 😏</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: left;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8QTD5I3tPeCCWBZRVWTIMDV05XFyl-MDTVEzCoW9Bx17-kc_8KYcwIob1mIIiRI4ey0zYUwl7n6iPRPkHg_95nSDnyoZByyRqcNbUYOu27rIUaAXwhxd9hA7bEQ8yr3YyKJBYTfCiFYJ/s1600/DSC_9589.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgb8QTD5I3tPeCCWBZRVWTIMDV05XFyl-MDTVEzCoW9Bx17-kc_8KYcwIob1mIIiRI4ey0zYUwl7n6iPRPkHg_95nSDnyoZByyRqcNbUYOu27rIUaAXwhxd9hA7bEQ8yr3YyKJBYTfCiFYJ/s16000/DSC_9589.png" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widoki ze szczytu nie zachywacały...</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Podczas zejścia w stronę Południowej Rakitowskiej Przełęczy (<i>Južné Rakytovské sedlo</i>) widoki zaczęły powracać od momentu opuszczenia izolinii oznaczającej 1400 m n.p.m. Miało to o tyle duże znaczenie, że z tego poziomu perspektywa umożliwiała jeszcze objęciem wzrokiem sporej powierzchni, zatem cały ten niesmak wynikający z obcowania z mgłą na szczycie trochę udało się zwalczyć😜</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcOqnDwH3XYvfCjeE4UI7wtYJhzVFAubssEtm7lYDFrYOYaXp27ejnwg7BR2K6bHJwDg1r_xbBwUb5c-acxsdJFgHFRFWqNL2F7nJC6dDB-DuyBQ-IUmIZQEP8zb6Q5NL4C1t5dXfDJWf6/s1600/DSC_9594.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhcOqnDwH3XYvfCjeE4UI7wtYJhzVFAubssEtm7lYDFrYOYaXp27ejnwg7BR2K6bHJwDg1r_xbBwUb5c-acxsdJFgHFRFWqNL2F7nJC6dDB-DuyBQ-IUmIZQEP8zb6Q5NL4C1t5dXfDJWf6/s16000/DSC_9594.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRxe3xHWtIAYrod68v6CP_0d1V3S_oO33zM4K7BTyBag7NSa6MpySLmyUW6kcrgT0aY4r7AA9ER9yp7Mij-j20txmg-_CMExM_1WLF1rVXFifs0kx9pFS9eEbg6yS8EA6jO4Nn9Ol-H8hJ/s1600/DSC_9597.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="938" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhRxe3xHWtIAYrod68v6CP_0d1V3S_oO33zM4K7BTyBag7NSa6MpySLmyUW6kcrgT0aY4r7AA9ER9yp7Mij-j20txmg-_CMExM_1WLF1rVXFifs0kx9pFS9eEbg6yS8EA6jO4Nn9Ol-H8hJ/s16000/DSC_9597.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Na pierwszym planie fragment równoległego grzbietu turczańskiego. Z lewej zarastający Szoproń, z prawej Jaworzyna. Drugi plan tworzy najwyższy na zdjęciu Boryszów, trzeci Lubena z Tlstą.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg39juThW0BdhWnuJs1OaurAXIYVLSMRaxkg0FkGTlffiVDAAkvaRYOrcuKKLflUqSoLBO3lByUO4DD20V9ha_Gs8U-G6sWK_kwc_q6vVVSHnCm_TL5ahR8zCQvhA-ha4KoG-lOfkC1KVZG/s1600/DSC_9600.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg39juThW0BdhWnuJs1OaurAXIYVLSMRaxkg0FkGTlffiVDAAkvaRYOrcuKKLflUqSoLBO3lByUO4DD20V9ha_Gs8U-G6sWK_kwc_q6vVVSHnCm_TL5ahR8zCQvhA-ha4KoG-lOfkC1KVZG/s16000/DSC_9600.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Nie mogło być tak na szczycie?</span></div><div style="text-align: justify;">Mimo zawodu związanego z wizytą na szczycie na twarzy szybko pojawił mi się uśmiech, bo wędrówki po Wielkiej Fatrze, nigdy nie pozwalały się nadmiernie smucić, chyba że podczas zejścia do doliny. Jeśli ktoś ma wątpliwości, że góry są synonimem wolności, niechaj jedzie właśnie tam.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ7OmvfiXU56VCaXjp_rDtCLCOWJsHk35dPAnk0GFZTX4smxDdSZB_ocv2fklURNt_j3N3-GBuixSzIQ-44_beDa-63skD83PcTcmfmjl5E59LN5d3Qt-4QMTGff05SQCCsang8XmYQlFI/s1600/DSC_9605.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgZ7OmvfiXU56VCaXjp_rDtCLCOWJsHk35dPAnk0GFZTX4smxDdSZB_ocv2fklURNt_j3N3-GBuixSzIQ-44_beDa-63skD83PcTcmfmjl5E59LN5d3Qt-4QMTGff05SQCCsang8XmYQlFI/s16000/DSC_9605.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Rakitów od południa. Ech, można było chyba jeszcze trochę pospać...</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHDci0Fpg2BblHlkia9_XzZzZT6vIqW9zdV8E0yVLDnyrUrow7bL2MeUQaLtfOcxoVpaJqHXrViyAbZd8vi6dBp_Cr7c_zVccypdTUcl2AVk249NRUT4rY9eyrF7mjuCQroQS2xGGWf972/s1600/DSC_9606.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHDci0Fpg2BblHlkia9_XzZzZT6vIqW9zdV8E0yVLDnyrUrow7bL2MeUQaLtfOcxoVpaJqHXrViyAbZd8vi6dBp_Cr7c_zVccypdTUcl2AVk249NRUT4rY9eyrF7mjuCQroQS2xGGWf972/s16000/DSC_9606.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Naprawdę nie ma innych gór na Słowacji, w których czuję się tak dobrze, choć może jest w tym stwierdzeniu odrobina krnąbrności, bo jednak trochę tych pasm do odwiedzenia jeszcze pozostało, o czym, stawiając tak poważną tezę, pewnie nie powinienem zapominać. Natomiast Wielka Fatra spełnia tyle warunków, tyle oczekiwań, iż w zestawieniu z nią zwyczajnie część z tych pozostałych nieodwiedzonych pasm górskich już na starcie mogłaby zostać skreślona - są z reguły prostu albo za niskie albo zbyt małe powierzchniowo.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFUlO5n-MPcg9wrszp2xLxJx1yP2x6CVkC5GwTnFea8cc46sVAp2RPgKpAIds4nyMkA-nqM7sJbJGpMvJpxlBzdu9ZcBIEkCtIYfCISjg60n7hLI7NqJr6clrs45zFsw8VZDFGSAtMDfak/s1600/DSC_9612.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="951" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjFUlO5n-MPcg9wrszp2xLxJx1yP2x6CVkC5GwTnFea8cc46sVAp2RPgKpAIds4nyMkA-nqM7sJbJGpMvJpxlBzdu9ZcBIEkCtIYfCISjg60n7hLI7NqJr6clrs45zFsw8VZDFGSAtMDfak/s16000/DSC_9612.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRwr25oXkSiVE60TFYJX0lf_sGlyhNfMm6RMHQQP8ge7V9iYbObMJ1eDoR-jO2df-mX61VXfRaTqzyNEmW-KJ0opLmT43FZ9OBmHvpbzeAfNEeIoLIdLwyHlUjRHiXSiIlsTnsbmaR4Kuq/s1600/DSC_9615.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjRwr25oXkSiVE60TFYJX0lf_sGlyhNfMm6RMHQQP8ge7V9iYbObMJ1eDoR-jO2df-mX61VXfRaTqzyNEmW-KJ0opLmT43FZ9OBmHvpbzeAfNEeIoLIdLwyHlUjRHiXSiIlsTnsbmaR4Kuq/s16000/DSC_9615.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Na ostatnim planie masyw Praszywej i Wielkiej Chochuli</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Z Wielką Fatrą jest trochę tak, jakby natura zbierała elementy krajobrazu charakterystyczne dla co najmniej kilku pasm, po czym wrzuciła je do miksera. Mamy więc te słynne połoniny przez, które co poniektórzy szukają nawiązania do Bieszczadów, trochę typowo beskidzkiego krajobrazu, dostrzegalnego zwłaszcza w turczańskim ramieniu WF, nawiązującą krajobrazem do niektórych partii Karkonoszy, Płoskę, i nieco mniej reprezentacyjnych pobratymców Rozsutców, takich jak Czarny Kamień, Ostra, Tlsta (czy też Tłustej vel Tołstej!) z Lubeną czy Drienok (vel Dereniok). Do tego ekstremalnie długa, ponad 25-kilometrowa, Dolina Lubochniańska, przypominająca bezludne fragmenty ukraińskich Karpat, spektakularny skalny balkon w postaci Majerowej Skały i dodające klimatu porozrzucane w różnych punktach pasterskie szałasy.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Mówię o tym wszystkim nie bez powodu - zielony szlak schodząc Minczola (1394 m n.p.m.) na południe doskonale pozwala docenić miejscową różnorodność, a widok ze zdjęcia poniżej, choć może nie wyjątkowo szeroki i imponujący, jest z pewnością bardzo symboliczny.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9KUvArgjfkv9heL5IXnOrbjQ4ZFQ6Vkt19idPxq4q10ptTOp7WCYWQu_xllfvt2pJSGV8tTYBwFPPIcB_U6skXgHssxuBwMQ5orCWVG6RuQdHwNWESnoabDtL7y2qfQrM-ihhoJIMe-mW/s1600/DSC_9617.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9KUvArgjfkv9heL5IXnOrbjQ4ZFQ6Vkt19idPxq4q10ptTOp7WCYWQu_xllfvt2pJSGV8tTYBwFPPIcB_U6skXgHssxuBwMQ5orCWVG6RuQdHwNWESnoabDtL7y2qfQrM-ihhoJIMe-mW/s16000/DSC_9617.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWNmHp8WRXCiz-PSEW4hjZvN_3Wy4s0XUI9J-im1jVIpwudisbLO0yYTU5ZGSJjpvJiGL74JrHmS4VFQgMOxnxtK1luoUiGX0dOPXo3DoOVjY6qqiIoeOjazDNs2JZa1g5IYYTxmVpJC0G/s1600/DSC_9618.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWNmHp8WRXCiz-PSEW4hjZvN_3Wy4s0XUI9J-im1jVIpwudisbLO0yYTU5ZGSJjpvJiGL74JrHmS4VFQgMOxnxtK1luoUiGX0dOPXo3DoOVjY6qqiIoeOjazDNs2JZa1g5IYYTxmVpJC0G/s16000/DSC_9618.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhExtkKr-foSzuhnIjGVXcKFdq-QcKMBMR0Wdi1tiXb8cTlgbpqVuqU38zVmD8H7Qgh9HFS20gser13CawNVrYERZvICbm6gvhgE3jFgCG3751DduW4v3h7PheGCDed0KVFWYUv2Yaxg8SI/s1600/DSC_9619.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhExtkKr-foSzuhnIjGVXcKFdq-QcKMBMR0Wdi1tiXb8cTlgbpqVuqU38zVmD8H7Qgh9HFS20gser13CawNVrYERZvICbm6gvhgE3jFgCG3751DduW4v3h7PheGCDed0KVFWYUv2Yaxg8SI/s16000/DSC_9619.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Północno-wschodnie zbocza Płoski przypominają mi karkonoski Biały Jar urywający się spod Równi pod Śnieżką</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS1E_q4ez3K6ZBU3zqvH-E67LdgoPJ4SK73vg7RLDxIPzyFIgrLNNVVgPJxl6yD6YpQnB3yuA_DKf3ghll9mLVBc9afn0oi-ik1npjnQJgBj30t8nhgo3b7xpM9nFgAHZXHlvd4ruf2vTr/s1600/DSC_9620.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhS1E_q4ez3K6ZBU3zqvH-E67LdgoPJ4SK73vg7RLDxIPzyFIgrLNNVVgPJxl6yD6YpQnB3yuA_DKf3ghll9mLVBc9afn0oi-ik1npjnQJgBj30t8nhgo3b7xpM9nFgAHZXHlvd4ruf2vTr/s16000/DSC_9620.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Tym razem szliśmy wariantem letnim (zimą ze względu na niebezpieczeństwo lawinowe przechodzi się wyłącznie przez wierzchołek), niemniej jednak, jeśli jesteśmy w tym miejscu pierwszy raz, warto podejść na południowy kraniec szczytu, z którego panorama jest jeszcze ciekawsza niż z okolic samej przełęczy.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Zwłaszcza przy dobrej pogodzie będzie to doskonały wybór - Czarny Kamień (<i>Čierny kameň</i> - 1479 m n.p.m.) prezentuje się stamtąd wprost wybornie.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOIM_9sA4Y9bHXPOvsK42kU-KscAHvdHWr1O_Sj2EbV6LfNRIYQu5lbWi9LOefb1rih17FlDA4syrcieBN-LWRu9-4J0IQcpvSinGlUfAIMHcV9-t4Fx0OpIORcv3BcNq9_eX4wnDOwb0B/s1600/DSC_9625.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOIM_9sA4Y9bHXPOvsK42kU-KscAHvdHWr1O_Sj2EbV6LfNRIYQu5lbWi9LOefb1rih17FlDA4syrcieBN-LWRu9-4J0IQcpvSinGlUfAIMHcV9-t4Fx0OpIORcv3BcNq9_eX4wnDOwb0B/s16000/DSC_9625.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Za naszymi plecami Minczol i Rakitów</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLVKs1nFe3g2sUTc17ZMvCDmh42Ej53bgOr4OfpuoD5Ec62B_8Wc4bnmZ6VJpFPPQy3GxBLJ7218E89PEYkDAYO2jWr5PaEkMOX3zqNFsfimv-yXum-8hFqA5MFGgM4ZEjhxVbhnu0RCrU/s1600/DSC_9626.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLVKs1nFe3g2sUTc17ZMvCDmh42Ej53bgOr4OfpuoD5Ec62B_8Wc4bnmZ6VJpFPPQy3GxBLJ7218E89PEYkDAYO2jWr5PaEkMOX3zqNFsfimv-yXum-8hFqA5MFGgM4ZEjhxVbhnu0RCrU/s16000/DSC_9626.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jaworzyna, położona na prawo od niej lesista Stefanowa i czający się na ostatnim planie Łysiec</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht-cYT_Lj4JOAPwwMW54OgYfnjHgaTWNTNL_De5Zve6QACjdmhFNQHu2eqFh11kpxoPPnUXdyyS52MWE6jxeW-qqxIusF-SSRvp1ZnDHPaDL8tYTac_i3cQddLrV761U11JhNnwX1S6IcR/s1600/DSC_9628.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEht-cYT_Lj4JOAPwwMW54OgYfnjHgaTWNTNL_De5Zve6QACjdmhFNQHu2eqFh11kpxoPPnUXdyyS52MWE6jxeW-qqxIusF-SSRvp1ZnDHPaDL8tYTac_i3cQddLrV761U11JhNnwX1S6IcR/s16000/DSC_9628.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kontrasty na Przełęczy pod Czarnym Kamieniem</span></div><div style="text-align: justify;">Trawers Czarnego Kamienia, który rozpoczął się za rozstajami okazał się być tamtego dnia wyjątkowo dokuczliwy, bo w lesie, po północno-zachodniej stronie szczytu zalegało sporo błota. Przeskakiwanie nad nim mocno nas spowolniło i trochę też zmęczyło, dlatego z ogromną radością powitaliśmy moment ponownego wyjścia ponad granicę lasu.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFLbNGdozkhmUwupC69YK60Qu068QLoNJDA9ynC5Ibz4NMaG9XaOFCqNH3oybaZZTC18r9cD0RGSPO-8vCFNqa5kG-Aq3ZVFiA_7yvyf8IO1y-fMkQdFJqqDgVO2YbCK35YzNhCWydYBxb/s1600/DSC_9629.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFLbNGdozkhmUwupC69YK60Qu068QLoNJDA9ynC5Ibz4NMaG9XaOFCqNH3oybaZZTC18r9cD0RGSPO-8vCFNqa5kG-Aq3ZVFiA_7yvyf8IO1y-fMkQdFJqqDgVO2YbCK35YzNhCWydYBxb/s16000/DSC_9629.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivgaleugTm_H40y88EOCAmId8Udvv8Fx9K4HCZnVLgnNAJyoWD5_GwMc26i9YagA9iG58XrACMiD3Hyb9mMZqgBzJr6-DaiKDHFF_Y1OuhRFISdYk8IUQyMiarJrGU02tQWvOkQO6i6obM/s1600/DSC_9631.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEivgaleugTm_H40y88EOCAmId8Udvv8Fx9K4HCZnVLgnNAJyoWD5_GwMc26i9YagA9iG58XrACMiD3Hyb9mMZqgBzJr6-DaiKDHFF_Y1OuhRFISdYk8IUQyMiarJrGU02tQWvOkQO6i6obM/s16000/DSC_9631.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Dolina Lubochniańska - jeden z fenomenów Wielkiej Fatry. Ekstremalnie długa (25 kilometrów i prawie 115 km kwadratowych powierzchni) i do tego całkowicie bezludna dolina walna</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGEzY39Ur5gc8_7gMq62Q0jgQBbMyLDjpYAZalM8NrF7QRpKFCnWVswuBXfUFLveSCoWSQvSZetOYDv53qtFVyHaW7BUFRN-e7pJo8aNJ6UwQ-0lBP9qzT67SNjYi6b8N-ql80p2fQMUZl/s1600/DSC_9632.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGEzY39Ur5gc8_7gMq62Q0jgQBbMyLDjpYAZalM8NrF7QRpKFCnWVswuBXfUFLveSCoWSQvSZetOYDv53qtFVyHaW7BUFRN-e7pJo8aNJ6UwQ-0lBP9qzT67SNjYi6b8N-ql80p2fQMUZl/s16000/DSC_9632.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Przełęcz Płoskiej (<i>Sedlo Ploskej</i> - 1390 m n.p.m.), co się rzadko zdarza, była zupełnie pusta. Wcześniej widywaliśmy w tym miejscu grupy osób wypoczywających przed podjęciem zejścia popularnym szlakiem do Rewuczy, ponadto, z uwagi na znajdującą się tu wiatę, zdarzają się tu turyści o różnych, nietypowych porach, którzy w niej sypiają.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL2qZDxUgJmN_L2r-ESS_vo7tY4TOrvs5XRaXTsIH_nrfPwEUiySr6Z_-zvG2BIddNsFGO0C5TZbUWJkv-J4nx2vgqZTkkE6CtkAf_rd4kOCRs4TBhLTuX5aw8Ettoms53x9ZrE0bqrakJ/s1600/DSC_9639.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiL2qZDxUgJmN_L2r-ESS_vo7tY4TOrvs5XRaXTsIH_nrfPwEUiySr6Z_-zvG2BIddNsFGO0C5TZbUWJkv-J4nx2vgqZTkkE6CtkAf_rd4kOCRs4TBhLTuX5aw8Ettoms53x9ZrE0bqrakJ/s16000/DSC_9639.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg37dND7eKwpS015dCYog-B9Gt9h56C2NOFtjcOOfwfd8L0jnKS9JJ0JnFiGkpC6ThvAcK8jRL_FynoYEDVxoOMHsgt4Elo1jsX2c9bMT67HQRM8ZDrRuEWly2VddmdejOfQ2Ic1Jk54Ih1/s1600/DSC_9640.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg37dND7eKwpS015dCYog-B9Gt9h56C2NOFtjcOOfwfd8L0jnKS9JJ0JnFiGkpC6ThvAcK8jRL_FynoYEDVxoOMHsgt4Elo1jsX2c9bMT67HQRM8ZDrRuEWly2VddmdejOfQ2Ic1Jk54Ih1/s16000/DSC_9640.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Przez Płoskę przeszliśmy bez zatrzymania. Widok z jej szczytu, jak już nie raz wspominałem, jest mocno ograniczony; jakieś 50 proc. kadru zabiera niebo, 30 proc. zabierają trawy i pozostałe 20 to odległe pasma górskie - te same co widać z wielu innych wielkofatrzańskich wierzchołków.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Niemniej jednak nie można powiedzieć, że Płoska nie jest absorbująca, bo jest i potrafi wzbudzać ciekawość nawet przy którejś z kolei wizycie 😉</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiogPeiJlBGguK4nisqCjHn8MpFfj9xEYfji3yR02w5nGc4ANpb24B2lpDXuwnd3FtR2basAvPmnU8eAKGsN0R3gEzxiLGYB7bO-S1acqAIlYv5sohK4BRRgN0XGQLWO5_0KCldmZZW-rZz/s1600/DSC_9644.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiogPeiJlBGguK4nisqCjHn8MpFfj9xEYfji3yR02w5nGc4ANpb24B2lpDXuwnd3FtR2basAvPmnU8eAKGsN0R3gEzxiLGYB7bO-S1acqAIlYv5sohK4BRRgN0XGQLWO5_0KCldmZZW-rZz/s16000/DSC_9644.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">"Zejście" ze szczytu</span></div><div style="text-align: justify;">Ze szczytu wyjątkowo schodzliśmy na stronę zachodnią, głównie po to żeby odwiedzić schronisko (Chata pod Boryszowem). Przy okazji zauważyłem, że zejście właśnie w tym kierunku oferuje bez porównania dalece bardziej interesujące widoki aniżeli zejście na przełęcz Chyżki (<i>Chyžky</i>), dostajemy bowiem chyba najlepszą panoramę na turczańskie ramię Wielkiej Fatry.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Celowo piszę chyba, gdyż nie spoglądałem nań z Boryszowa, a w zasadzie ów szczyt jest jedynym, który teoretycznie mógłby pod tym kątem oferować coś lepszego.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1Ix9rfxyZ5ONOPUOr6-1d4leggTwu6PSLG3DtVgi2SUBS6x5m8y-VgwM13DCrN-jMwnx87FNrMGriFPxeTm07TtQv0s7zdaYn8Vy_lb8t4yxJid9O5WOr3mVLiiFv55XW9YRmLFGN3An/s1600/DSC_9648.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiT1Ix9rfxyZ5ONOPUOr6-1d4leggTwu6PSLG3DtVgi2SUBS6x5m8y-VgwM13DCrN-jMwnx87FNrMGriFPxeTm07TtQv0s7zdaYn8Vy_lb8t4yxJid9O5WOr3mVLiiFv55XW9YRmLFGN3An/s16000/DSC_9648.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Z lewej Łysiec, z prawej wielkofaftrzański Kl'ak, najwyższy szczyt w ramieniu turczańskim. Między nimi wał Krywańskiej Małej Fatry</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJM9fIetQ6MHEA8AJgCpTWhgFJ6q3lq-9wwF-cY6bkrsSO3As70Inyl6web4wSpRnRMr96FlFi7oBwToX7m7GrRtexyFyPtpypTw_0Le3vSd4GEIHS2ODwBrxWHr5eUoE34NY1zAm-AB6w/s1600/DSC_9651.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJM9fIetQ6MHEA8AJgCpTWhgFJ6q3lq-9wwF-cY6bkrsSO3As70Inyl6web4wSpRnRMr96FlFi7oBwToX7m7GrRtexyFyPtpypTw_0Le3vSd4GEIHS2ODwBrxWHr5eUoE34NY1zAm-AB6w/s16000/DSC_9651.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">To co z pewnością jest jeszcze wyjątkowe, to stromizna, której nie uświadczy się przy zejściu na Przełęcz Płoskiej ani przy zejściu na Chyżki. Tymczasem od momentu ponownego połączenia ze szlakiem zielonym do momentu połączenia się ze szlakiem niebieskim (no, prawie) na pewno nie jest płasko. Ani "plosko" 😉</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO2H_SwnpsZbCqMg2s9gRKtiCx1Es2upsqUyKZh1SB2UZwx8orR31aPnhjf0yui1hB-sGOxDIkZWWIZfHK7uIOabTJTqsrajdDGUURE0Mo2CHXRFBzaHGQm-ggmBb27RtEJcdy7u5kk2tQ/s1600/DSC_9654.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiO2H_SwnpsZbCqMg2s9gRKtiCx1Es2upsqUyKZh1SB2UZwx8orR31aPnhjf0yui1hB-sGOxDIkZWWIZfHK7uIOabTJTqsrajdDGUURE0Mo2CHXRFBzaHGQm-ggmBb27RtEJcdy7u5kk2tQ/s16000/DSC_9654.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Końcówka zejścia z Płoski. W tle Boryszów (<i>Borišov </i>- 1510 m n.p.m.)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJYdMa6P78KmI3QprNNGz5NgiZPl-gEXjkvLFa1QbBFUG4cOlqUePwF7MAJyFRVOjmVgKl5V5fHthm0RjSdWwDRR_rIDTgpAL-V7lYzlfEfUyu9_nO-WWHrLDnk4kTuF_CBUcoSMxPXZEE/s1600/DSC_9655.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJYdMa6P78KmI3QprNNGz5NgiZPl-gEXjkvLFa1QbBFUG4cOlqUePwF7MAJyFRVOjmVgKl5V5fHthm0RjSdWwDRR_rIDTgpAL-V7lYzlfEfUyu9_nO-WWHrLDnk4kTuF_CBUcoSMxPXZEE/s16000/DSC_9655.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kolorowy świat Wielkiej Fatry</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsgymoGL2erPBr8URp0kHrnzBzOei4YZ6-feO6vLCuGHKmEFGwQRcEkJVp0IjHDGHND_iRegXqwm1IYWr0_K5WXlgsaCbxlzlq2kff1qhFCqYdSMhCwVA2zAn0XOM4x5QB6sYQ2YSiz8Lo/s1600/DSC_9656.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1035" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgsgymoGL2erPBr8URp0kHrnzBzOei4YZ6-feO6vLCuGHKmEFGwQRcEkJVp0IjHDGHND_iRegXqwm1IYWr0_K5WXlgsaCbxlzlq2kff1qhFCqYdSMhCwVA2zAn0XOM4x5QB6sYQ2YSiz8Lo/s16000/DSC_9656.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jedyne typowe schronisko w tym paśmie górskim - chata pod Boryszowem</span></div><div style="text-align: justify;">W schronisku nie zabawiliśmy zbyt długo. Krystian zamówił sobie zupę dnia, wypiliśmy obaj herbatę i trzeba było się zwijać, bo do celu pozostawał kawałek, a słońce lada moment miało zniknąć za horyzontem. Ech, listopad...</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAPZtniUjr0G8UALDygxGY3mLl-DTjQOvcHEOrYVKBi4lbap9Z6AUaVsMgW5g3BZ-X-tcafqlEn3y55sPGl7DSye0mqCpFa_Jv-SENdWFTvNpDGE4bsDBOrVksmhTUDDSGy_oymTYlUUan/s1600/DSC_9657.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1037" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgAPZtniUjr0G8UALDygxGY3mLl-DTjQOvcHEOrYVKBi4lbap9Z6AUaVsMgW5g3BZ-X-tcafqlEn3y55sPGl7DSye0mqCpFa_Jv-SENdWFTvNpDGE4bsDBOrVksmhTUDDSGy_oymTYlUUan/s16000/DSC_9657.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Ze schroniska cofnęliśmy się kawałek w stronę Płoskiej, by następnie niebieskim szlakiem przetrawersować południowo-zachodnie zbocza tego zwornikowego szczytu opadające do Doliny Niecpalskiej.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">I chociaż jest to szlak wulgarnie omijający wierzchołek, to inaczej niż podobne szlaki tego typu w Wielkiej Fatrze (żółty trawersujący Rakitów) czy Małej Fatrze (żółty trawersujący Stoha), również pozwala cieszyć się widokami.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQwRqxs2KKqayjteRnL1qj0n31wfFXCMHQ_1Z5VWoUmt1LPL8Uh-dNsP1ZFlZInKMV2brtvl3_rHMZYqvexSQd0z9Y5lPda7K0-QF4TSLtzIYnwgnuxXlk9RpKwym8CKqS0PBEyATqTBaJ/s1600/DSC_9658.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQwRqxs2KKqayjteRnL1qj0n31wfFXCMHQ_1Z5VWoUmt1LPL8Uh-dNsP1ZFlZInKMV2brtvl3_rHMZYqvexSQd0z9Y5lPda7K0-QF4TSLtzIYnwgnuxXlk9RpKwym8CKqS0PBEyATqTBaJ/s16000/DSC_9658.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widoczny po lewej w głębi nieco stożkowaty szczyt to Suchy Wierch, na który będziemym jutro</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnUQ7kBxZR1MlEUe5jbWZzFvM2pTPt-o3qrie6nL-5ErDEWNRGr1IJgBV2bD8RTKZWx4J4xZeqRTSULguyieKo0DbeeyF7dqEWYjbGeUEolsaEwCfFalh8lmPQbC4XtfUyCK4JfiH8l4xb/s1600/DSC_9662.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnUQ7kBxZR1MlEUe5jbWZzFvM2pTPt-o3qrie6nL-5ErDEWNRGr1IJgBV2bD8RTKZWx4J4xZeqRTSULguyieKo0DbeeyF7dqEWYjbGeUEolsaEwCfFalh8lmPQbC4XtfUyCK4JfiH8l4xb/s16000/DSC_9662.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">W dole ciągnąca się na przestrzeni 12 kilometrów Dolina Niecpalska, którą doszlibyśmy do Niecpał, miejscowości o wielowiekowej historii. W tle masyw Tlstej i Lubenej </span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguxROZUdWA5kI6y4UUmOAEG7fJ3k2qcKApOaqi0px3HERd4OBCRQp_IpXY5RkCceL0WtohoaTXxDiWUUEvJ-__US1ZeDpGbvNonM6EHiCJsVGwc5A1Q436oB7XOmOJ6IwaJ_rxP-c93RLM/s1600/DSC_9663.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1034" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguxROZUdWA5kI6y4UUmOAEG7fJ3k2qcKApOaqi0px3HERd4OBCRQp_IpXY5RkCceL0WtohoaTXxDiWUUEvJ-__US1ZeDpGbvNonM6EHiCJsVGwc5A1Q436oB7XOmOJ6IwaJ_rxP-c93RLM/s16000/DSC_9663.png" /></a></div><div><br /></div><div>No a ten widok na Boryszów jest absolutnie kapitalny:</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5GOpU_UeIlS0INwXlhJKzoqcj_2YaR7IRq3mPLwWQNyUMyyeJX1uY0U1_1n2UluLqf6tavdUehL5EMUnaXbB2ZWT4-mHkLaMZVhgpxoEriMlWT3TkcK15ZzRl4hW3ygwcBtiSgVG1aDKR/s1600/DSC_9665.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5GOpU_UeIlS0INwXlhJKzoqcj_2YaR7IRq3mPLwWQNyUMyyeJX1uY0U1_1n2UluLqf6tavdUehL5EMUnaXbB2ZWT4-mHkLaMZVhgpxoEriMlWT3TkcK15ZzRl4hW3ygwcBtiSgVG1aDKR/s16000/DSC_9665.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Po mało atrakcyjnym poranku, zachód był wyjątkowo kolorowy. Cieszyliśmy się podwójnie, gdyż seans oglądaliśmy z nieznanej nam do tej pory miejscówki, różniącej się trochę perspektywą od tej klasycznej, tj. z czerwonego szlaku poprowadzonego południową granią Płoskiej.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIwOAgcUyOKWAII3Mo8otvelwWU1a3tkbz9rWVb182Xo5yMgMQphmqwb04Zu3qncaVYYQv2KsQNa-SG6uNUNNmDVdpDfCxfg6cQoRugXiG76Qi8GNaMucnpa5OsduL4vGVF99vgHekXZPa/s1600/DSC_9668.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIwOAgcUyOKWAII3Mo8otvelwWU1a3tkbz9rWVb182Xo5yMgMQphmqwb04Zu3qncaVYYQv2KsQNa-SG6uNUNNmDVdpDfCxfg6cQoRugXiG76Qi8GNaMucnpa5OsduL4vGVF99vgHekXZPa/s16000/DSC_9668.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ-aROJf5kyikxqnt9vzh8y-KlRuA1Syi68D9zElIhcNU3D6kgOM27Y1MPQM2tXPsVjW66dED6JVS1HnKnVNthhyphenhyphenZ6exE42wGyAND3X2SkRK32SkIBHde4BKyrMmTHZghBBE3Ceuit9CY8/s1600/DSC_9670.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQ-aROJf5kyikxqnt9vzh8y-KlRuA1Syi68D9zElIhcNU3D6kgOM27Y1MPQM2tXPsVjW66dED6JVS1HnKnVNthhyphenhyphenZ6exE42wGyAND3X2SkRK32SkIBHde4BKyrMmTHZghBBE3Ceuit9CY8/s16000/DSC_9670.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq76wgh7swYlKw7DhIhW5bIawK4ry9aVrmdNdDKI2XxwaV0ES7woKqV5iFTJhnP4fMIKNTcZnpxK5GunzZLq_lN9lPjQJliHHaG4hiD4wNwfiqZLA7dUrJlGpWfn95drCDEbVBPJol9UT6/s1600/DSC_9675.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiq76wgh7swYlKw7DhIhW5bIawK4ry9aVrmdNdDKI2XxwaV0ES7woKqV5iFTJhnP4fMIKNTcZnpxK5GunzZLq_lN9lPjQJliHHaG4hiD4wNwfiqZLA7dUrJlGpWfn95drCDEbVBPJol9UT6/s16000/DSC_9675.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Te żleby na niebieskim szlaku robią robotę!</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiydFeBSb1wX0tKH5CxayqPjyAQovZDWZA_oLxb9o2xaCwBEATjHwji3yH32b_LNMZ9TuK02kISBfuv5AWZDpc4_0C_Cj_8u5JG-S7g4ffjW03B_MA3PDujWBwnmpdiuXifWCZdXwjP22w0/s1600/DSC_9686.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiydFeBSb1wX0tKH5CxayqPjyAQovZDWZA_oLxb9o2xaCwBEATjHwji3yH32b_LNMZ9TuK02kISBfuv5AWZDpc4_0C_Cj_8u5JG-S7g4ffjW03B_MA3PDujWBwnmpdiuXifWCZdXwjP22w0/s16000/DSC_9686.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIPD8FeDVu_wEcggifYsFK1uGwmq5vZvBa-K4QYkw70vmzVYyt_KnfaNh4eicI6zCJej6Kf8BmcAEOwozpc9Bx-af9sU1BmzZrQsWVjpCPpCgR_KkUDExePj6nCGWNuz27UT2H1hEpOAjN/s1600/DSC_9689.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIPD8FeDVu_wEcggifYsFK1uGwmq5vZvBa-K4QYkw70vmzVYyt_KnfaNh4eicI6zCJej6Kf8BmcAEOwozpc9Bx-af9sU1BmzZrQsWVjpCPpCgR_KkUDExePj6nCGWNuz27UT2H1hEpOAjN/s16000/DSC_9689.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Zmierzch nad tzw. Halną Fatrą. W lewym dolnym rogu widać szałas pod Chyżkami, jeden z kilku pospolicie wykorzystywanych przez turystów wędrujących grzbietem Wielkiej Fatry, przy czym z mocno nieszczelnym dachem!</span></div><div style="text-align: justify;">Chyżki mijaliśmy przy zapadającym zmroku, ale nawet nie sięgaliśmy do plecaków po czołówki. Wiedzieliśmy, że jeszcze tylko krótka wspinaczka na Koniarki i dojdziemy do szałasu pod Suchym Wierchem.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ku naszej uciesze z naprzeciwka szła grupa turystów, których postanowiłem spytać czy może schodzą z Suchego Wierchu. Gdy ci potwierdzili, zadałem jeszcze jedno pytanie o to, czy widzieli może jakichś ludzi przy szałasie - tak aby uzyskać wiedzę na temat czy warto w ogóle iść w to miejsce (wiedzieliśmy, że o miejsce w weekend będzie ciężko).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Niestety nasze nadzieje chwilowi rozmówcy rozwiali w dwójnasób - nie dość, że powiedzieli, że widzieli przy szałasie ludzi, to jeszcze dowiedzieli się, że dla nich samych miejsc, dlatego szli do szałasu pod Chyżkami.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podziękowaliśmy i zamiast iść prosto na Koniarkach skręciliśmy w prawo - w stronę ukrytego w lesie jeszcze innego szałasu - Mandoliny. Bardziej prymitywne warunki i położenie wyraźnie poniżej grzbietu, powoduje, że zwykle trafia tam dużo mniej ludzi, ale gdy weszliśmy, okazało się, że jest full.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Cóż było robić - na wszelki wypadek podreptaliśmy jeszcze do Szałasu pod Suchym Wierchem. Z daleka usłyszeliśmy polską mowę i generalnie widać było, że "dzieje się", ale nie traciliśmy rezonu - podeszliśmy, grzecznie spytaliśmy, no i dwa miejsca miały się znaleźć, zaraz po wspólnym toaście na dzień dobry. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Miejsca rzeczywiście były, na poddaszu, tuż przy samym wyjściu. Ale nie narzekam, nam to absolutnie pasowało i chyba już się domyślacie dlaczego. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;">Dzień III</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W niedzielę nie było już takiego obcyndalania się jak w sobotni poranek i gdy tylko zadzwonił budzik zerwaliśmy się na równe nogi, starając się jak najciszej opuścić poddasze. Mimo wybornych prognoz, oprócz nas nikt nie wydawał się być zainteresowanym podziwianiem wschodu słońca, choć oczywiście nie był do powód do smutku - w głębi serca cieszyłem się, że z rozwoju sytuacji.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nim jednak ruszyliśmy w stronę Suchego Wierchu, zatrzymaliśmy się jeszcze na szybkie śniadanie. To zjedliśmy na przełęczy powyżej chatki korzystając z nibyławki która się tam znajduje, przyglądając się pierwszym nieśmiałym kolorom poranka.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ09-8zc8kIXgjyjnPUBei3ht9XKyKNuCgyJp5L24HM5ku_rvLKC1wGkQhzAF5u7agk5L9g7-oCZ_1lYY6AvkO43jFBYC60B2TPAltLEbjwwd4D2ohH2KWc_Uo9WpwXSfX314Zt-51oQlN/s1600/DSC_9696.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZ09-8zc8kIXgjyjnPUBei3ht9XKyKNuCgyJp5L24HM5ku_rvLKC1wGkQhzAF5u7agk5L9g7-oCZ_1lYY6AvkO43jFBYC60B2TPAltLEbjwwd4D2ohH2KWc_Uo9WpwXSfX314Zt-51oQlN/s16000/DSC_9696.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Świt na przełęczy nieopodal szałasu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPSdSJb7VJK6XILxH00QegFISsl3tyL_U54I5J_nyndwVSdilXITj7e0yIWneWc3l6Sq2ygh8_Vso5K-c5JfJKSRS4XvOs7eNeHbWd0lgj5xOF3hCmzU8O2DD2nRSnAXYbgt14Y6zjz57Z/s1600/DSC_9697.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPSdSJb7VJK6XILxH00QegFISsl3tyL_U54I5J_nyndwVSdilXITj7e0yIWneWc3l6Sq2ygh8_Vso5K-c5JfJKSRS4XvOs7eNeHbWd0lgj5xOF3hCmzU8O2DD2nRSnAXYbgt14Y6zjz57Z/s16000/DSC_9697.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmiiS7eY_Cxa9kAl-JofGx6MSKLgifiPFGtvUNCnvTxh_1Hrv-7rbvw-KVXiwkrJO0tilL3MGDDcISBec30sPHSu30gkiuDaCfXxo9XzCVwJ3Q9pYw7twb0l7UN0009kcpTjZ98ykVOg5f/s1600/DSC_9702.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmiiS7eY_Cxa9kAl-JofGx6MSKLgifiPFGtvUNCnvTxh_1Hrv-7rbvw-KVXiwkrJO0tilL3MGDDcISBec30sPHSu30gkiuDaCfXxo9XzCVwJ3Q9pYw7twb0l7UN0009kcpTjZ98ykVOg5f/s16000/DSC_9702.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Czerwony szlak graniowy w rejonie Koniarek, w tle wał Płoskiej</span></div><div style="text-align: justify;">Na grzbiet między Suchym Wierchem a Ostredokiem wdrapaliśmy sie kilka minut po wschodzie słońca w zasadzie w najlepszym możliwym momencie, gdy słońce wyszło ponad chmury, uwypuklając rdzawo-brunatne przybranie najwyższych partii Wielkiej Fatry.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Trzeba przyznać, że aparaty nie nadążały z zapisywaniem zdjęć na kartach pamięci, takie serie leciały 😂</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH__YSWO5Q21FbE4LDWrYXqwGPl8t4RQy6hwCMRnVS457dpwl_JbZLZnYQbCcp2avJ8w3S5nLcSRhYND42BqPlq6xNbOmmezqwXBc1NrnHYRKloYTRyEtjJ9sXRyQY7HBXPNR7_nye5ONy/s1600/DSC_9706.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiH__YSWO5Q21FbE4LDWrYXqwGPl8t4RQy6hwCMRnVS457dpwl_JbZLZnYQbCcp2avJ8w3S5nLcSRhYND42BqPlq6xNbOmmezqwXBc1NrnHYRKloYTRyEtjJ9sXRyQY7HBXPNR7_nye5ONy/s16000/DSC_9706.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wschód słońca pod Suchym Wierchem (1550 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt8Pu5tiqJo9036sOkdQGza1e52gQShsIhmv9e79CPGKIFzk2hKJLrmwfd7-kE2aMxeY0daNvs2KXhIX8pEZvIgLpB6CQf3fgqtQ-QKnEiA6anbxHSXUX7a7AZ4rZjHa88-rVFqS66VjFr/s1600/DSC_9708.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjt8Pu5tiqJo9036sOkdQGza1e52gQShsIhmv9e79CPGKIFzk2hKJLrmwfd7-kE2aMxeY0daNvs2KXhIX8pEZvIgLpB6CQf3fgqtQ-QKnEiA6anbxHSXUX7a7AZ4rZjHa88-rVFqS66VjFr/s16000/DSC_9708.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Dwa wierzchołki (patrz niżej) Ostredoka. Z lewej wyższy, z prawej niższy</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiKYVBABMj0yA6YIDZHCEhOEr1o6zYhhDk0jq09GgVFw6ayX0eL809gQhGi1gNx8yacqpIVTRi6EcZzk_r9K95VXcAslLoOczVCTHm14OPkN-heSX0aVxbbiWqTRLt_TXoAYR2aFeNRnTU/s1600/DSC_9715.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjiKYVBABMj0yA6YIDZHCEhOEr1o6zYhhDk0jq09GgVFw6ayX0eL809gQhGi1gNx8yacqpIVTRi6EcZzk_r9K95VXcAslLoOczVCTHm14OPkN-heSX0aVxbbiWqTRLt_TXoAYR2aFeNRnTU/s16000/DSC_9715.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrsn8vEapRNl55w9oeLZQ9_JSXp5MZJvq_4MPqAUb7TzrOpw-TRSvolOsZYVxfeoQx5lOCvC-wYSd29XfwyCxnaFh-4pVW5Ee8VtcBJFFaB2anLkhulwWOCJUuuqVdNB0fSZisDB0tQcw5/s1600/DSC_9734.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgrsn8vEapRNl55w9oeLZQ9_JSXp5MZJvq_4MPqAUb7TzrOpw-TRSvolOsZYVxfeoQx5lOCvC-wYSd29XfwyCxnaFh-4pVW5Ee8VtcBJFFaB2anLkhulwWOCJUuuqVdNB0fSZisDB0tQcw5/s16000/DSC_9734.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">W okolicach Suchego Wierchu spędziliśmy około 20 minut, potem, gdy słońce znalazło się już dosyć wysoko, ruszyliśmy w stronę szczytu, rozpoczynając bez wątpienia jeden z moich ulubionych odcinków graniowych na Słowacji, swoiste <i>Sentiero degli dei</i>...</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj24Jd7xe-xkqj9e13MXSG0i5SpU6chfmZNTWSoFojJetyOCGpI2KaGUPolBmFSc9xIaDOD2InjrT28r1Wo0MBlWcswraVoUE4kk4CQp6EXaWbqXcX_wBfLQ9BNmtNNMHOPFn5tH6FrpUfp/s1600/DSC_9735.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj24Jd7xe-xkqj9e13MXSG0i5SpU6chfmZNTWSoFojJetyOCGpI2KaGUPolBmFSc9xIaDOD2InjrT28r1Wo0MBlWcswraVoUE4kk4CQp6EXaWbqXcX_wBfLQ9BNmtNNMHOPFn5tH6FrpUfp/s16000/DSC_9735.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPKYg3upNUgTAaa9WCxpIBb_6D0uuE2OWY3hg9Sgg9Df5Ihe7UG8jQ49DlC2VazztD8CSj2KlgEngTcvUhgWLXwSrpmM4qynb_taF4tMi9kNe-S3sF3V7ZjDjsVS0CHSLeBNcUZg860WDu/s1600/DSC_9741.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhPKYg3upNUgTAaa9WCxpIBb_6D0uuE2OWY3hg9Sgg9Df5Ihe7UG8jQ49DlC2VazztD8CSj2KlgEngTcvUhgWLXwSrpmM4qynb_taF4tMi9kNe-S3sF3V7ZjDjsVS0CHSLeBNcUZg860WDu/s16000/DSC_9741.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Zabudowań w polu widzenia brak, są tylko i wyłącznie góry!</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY5o-BRgt03xJ8lVIOB7tgOsOLInis1NyP_FxR4zmT9RPw5x0GrQsgwvWO-FzSpgLu4H6s-aAvjBscFyuE-9REr04ZlVpmiOIB-R1sMLonR0pKcbiBmnEM5d5wVdfReB_h04g1lTuUGJhI/s1600/DSC_9742.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgY5o-BRgt03xJ8lVIOB7tgOsOLInis1NyP_FxR4zmT9RPw5x0GrQsgwvWO-FzSpgLu4H6s-aAvjBscFyuE-9REr04ZlVpmiOIB-R1sMLonR0pKcbiBmnEM5d5wVdfReB_h04g1lTuUGJhI/s16000/DSC_9742.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguhB6AEu8rF9i_AJ0wIt4SO3lEhGNAskQoPX93j1mSf2kgIxDrVJewzBy4jLgnz2SvdY_JSzm-wUwvw7dq8pMTn2t200MREgSAvvRKKZKX7lj14ecvgcK4ZMyNZw62UpUWCbh-mF176tj1/s1600/DSC_9748.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguhB6AEu8rF9i_AJ0wIt4SO3lEhGNAskQoPX93j1mSf2kgIxDrVJewzBy4jLgnz2SvdY_JSzm-wUwvw7dq8pMTn2t200MREgSAvvRKKZKX7lj14ecvgcK4ZMyNZw62UpUWCbh-mF176tj1/s16000/DSC_9748.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ciekawostka: ten obły, sąsiadujący z Suchym Wierchem wierzchołek, to w istocie ważny punkt, stanowiący zwornik dla długiego na 12 km grzbietu, ciągnący się przez Białą Skałę (1378 m n.p.m.) i Kozią Skałę (1202 m n.p.m.) aż do Błatnicy, stanowiący północną granicę doliny Gaderskiej i jej górnej części, Doliny Dziedoszowej, która razem z sąsiednią Doliną Błatnicką, tworzy największą dolinę tzw. Skalnej Fatry</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZbpoh3ta-gFP9gq3v5sxmTBAys7DhIZBcNqiUlMJCx_XMUx0pq76ellkwfsm377hH2KfdlXP7n5rW5dt2TfRArQv_W8aSVSrEGqLtr85ZqGO0ljTz2eI8ZkwMKmjbm4wVPJh2ZGNmK0M3/s1600/DSC_9751.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="928" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhZbpoh3ta-gFP9gq3v5sxmTBAys7DhIZBcNqiUlMJCx_XMUx0pq76ellkwfsm377hH2KfdlXP7n5rW5dt2TfRArQv_W8aSVSrEGqLtr85ZqGO0ljTz2eI8ZkwMKmjbm4wVPJh2ZGNmK0M3/s16000/DSC_9751.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Na chwilę przerwy zatrzymaliśmy się na południowo-wschodnim wierzchołku Ostredoka, który jeszcze podczas mojej drugiej wizyty w Halnej Fatrze zimą 2015 roku był szczytem pomijanym i zapomnianym, by następnie niecałe dwa lata później, przyjmując miano Pustolovci, stać się na krótko najwyższym szczytem pasma (1596 m n.p.m.). Finalnie, ze względu na zbyt duże zamieszanie nazwa Pustolovcia zniknęła a południowo-wschodni wierzchołek został po prostu tym głównym. </div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV_kLm-gmMhRdxsciasU9gy4bMuvY5uOFnIDmsCCPFP4Ri8Q7u5M6Mn_rg5Um8SgYVHxNshPyLKamdY0MvskNPkcKFT6O38rlhq-4dFzI1IQypV8plYBDX8I3LWSX8s5_PaCSOdUFz6WbZ/s1600/DSC_9752.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1057" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhV_kLm-gmMhRdxsciasU9gy4bMuvY5uOFnIDmsCCPFP4Ri8Q7u5M6Mn_rg5Um8SgYVHxNshPyLKamdY0MvskNPkcKFT6O38rlhq-4dFzI1IQypV8plYBDX8I3LWSX8s5_PaCSOdUFz6WbZ/s16000/DSC_9752.png" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIw5q3oRAyDiiki4cGjzaXT2uorWLb3yPv8B8r-P_VsCylftnTNgRP6yvQR8stRFLrJrcsWhma7gz443nMFbMdTl8sYsrPoCqYyk3cScWQ_84C0nsg2yUjnBWE-z_pbJmYqdiWvcGi8qnc/s1600/DSC_9744.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1043" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhIw5q3oRAyDiiki4cGjzaXT2uorWLb3yPv8B8r-P_VsCylftnTNgRP6yvQR8stRFLrJrcsWhma7gz443nMFbMdTl8sYsrPoCqYyk3cScWQ_84C0nsg2yUjnBWE-z_pbJmYqdiWvcGi8qnc/s16000/DSC_9744.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM8cPWkHAjjF0hjcC-sib2T7suck9FT2K_oLhzX4NFztPRAPIBboLOs70kxWpegKlmd7awnz1LH2oO76R3uIib-nHzR_8yZZt-1QR4wwpeRfzEOK6U5pT19RfBgk7HgYvBFbDKu8xBcKVc/s1600/DSC_9756.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgM8cPWkHAjjF0hjcC-sib2T7suck9FT2K_oLhzX4NFztPRAPIBboLOs70kxWpegKlmd7awnz1LH2oO76R3uIib-nHzR_8yZZt-1QR4wwpeRfzEOK6U5pT19RfBgk7HgYvBFbDKu8xBcKVc/s16000/DSC_9756.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Nawiązując jeszcze do mojego wcześniejszego wywodu dotyczącego zalet Wielkiej Fatry - tu na głównym grzbiecie stanowiącym część wspólną igrekowego kręgosłupa całego pasma na jaw wychodzi jeszcze jeden atut - specyficzna perspektywa.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Lubię patrzyć z góry z izolowanych wierzchołków typu Wielki Chocz, ale na dłuższą metę spacer po wyraźnie dominującej nad otoczeniem grani jest dla mnie monotonny. Ci, którzy mnie dłużej śledzą albo znają, zdążyli może zauważyć, że zwracam mocno uwagę na topografię, lubię testować się w zakresie rozpoznawania szczytów, no i z tego powodu nie przepadam zanadto za widokami z najwyższych szczytów Małej Fatry - tu mam na myśli grań między Małym a Wielkim Krywaniem i widoki na południe czy północ, jak również za widokami z grani Niżnych Tatr na południe czy widokami z Tatr (zwłaszcza na północ). O ile w wielu przypadkach samo nagromadzenie wyraźnie niższych szczytów robi wrażenie za pierwszym, drugim razem, to przy dłuższym kontakcie staje się powtarzalne i przede wszystkim - bez wyrazu. Zresztą chyba nie ma w tym nic odkrywczego, Tatry oglądane z Beskidów zawsze wzbudzają szczególne emocje, Beskidy z Tatr? Poza Babią Górą, na którą turyści zwracają uwagę, na palcach jednej ręki mógłbym policzyć te przypadki, gdy ktoś przyglądał się Turbaczowi czy Lubaniowi.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Najwyższe granie Wielkiej Fatry są natomiast idealne - na tyle wysokie by człowiek czuł pewną wysokość, a z drugiej strony jeszcze na tyle niskie, że idealnie nadają się do obserwacji zarówno Tatr, czy Niżnych Tatr jak i niższych pasm znajdujących się na południe od Krzyżnej.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsf4uC3k_mjEaENvSYYzVZdTnqCBWAB4FZkYF0art2HuMouejfpntTqRzp9iCv-wCZNppD8WEaYM861p576_4naXRmUos7AfWtrryXzzIZ3EaOtTp6xiCWZ12rY-zrLJ3CQrMGAYM1u-d0/s1600/DSC_9758.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsf4uC3k_mjEaENvSYYzVZdTnqCBWAB4FZkYF0art2HuMouejfpntTqRzp9iCv-wCZNppD8WEaYM861p576_4naXRmUos7AfWtrryXzzIZ3EaOtTp6xiCWZ12rY-zrLJ3CQrMGAYM1u-d0/s16000/DSC_9758.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7Q8W7_3B3wkZzVKOOZFOMiFQ_a6egaWbei3-F9zaz-ARjlfg3V1Ch7SZk9zTNmARbqsBfTXj3zLjHSlMnL-QNNJllewCvPNNVOLcJCzKl21nUIQ1wQ9xx3JvC3xGtI9tqTg58hELDbwTo/s1600/DSC_9766.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="997" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7Q8W7_3B3wkZzVKOOZFOMiFQ_a6egaWbei3-F9zaz-ARjlfg3V1Ch7SZk9zTNmARbqsBfTXj3zLjHSlMnL-QNNJllewCvPNNVOLcJCzKl21nUIQ1wQ9xx3JvC3xGtI9tqTg58hELDbwTo/s16000/DSC_9766.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Poznajecie ten wał na ostatnim planie? Tak, to Babia Góra 😊</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLt5E3osKyOrtOgONRjhwB6s3jJdcy6tZ7g0FW2k49XH3PgP1af6D7vjVNiuCXyIRGYKfy_Yqnf1Vt44mxPAjyCBEN6ULd8MKaikURtTUWnH3KoDQUoeE7BdjGlEA4CU_4WL5phe9eVGWZ/s1600/DSC_9771.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1040" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhLt5E3osKyOrtOgONRjhwB6s3jJdcy6tZ7g0FW2k49XH3PgP1af6D7vjVNiuCXyIRGYKfy_Yqnf1Vt44mxPAjyCBEN6ULd8MKaikURtTUWnH3KoDQUoeE7BdjGlEA4CU_4WL5phe9eVGWZ/s16000/DSC_9771.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH8UjzG7ad7uqkJEpbIEyr3P2HS1vZ9K93-0Pn92RbnjfgfHvUhizk1vRJcijLCIcoffaT8sCesuXe1UeKEJvZHRtbs9fHQc2YZPv1X83yUyPbDFTb1KnHEggHrlsCR3YRLFpFBRss14Qx/s1600/DSC_9773.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhH8UjzG7ad7uqkJEpbIEyr3P2HS1vZ9K93-0Pn92RbnjfgfHvUhizk1vRJcijLCIcoffaT8sCesuXe1UeKEJvZHRtbs9fHQc2YZPv1X83yUyPbDFTb1KnHEggHrlsCR3YRLFpFBRss14Qx/s16000/DSC_9773.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC55iaN1KQBXoEDboLjO66LkrorxvH8TbalBs0adF-f32nHvT2nqbBhYr00Tmq_z9aTwpkE7OWwB__0cZ0fFhB6ZTTOhj1FjYM656sbUAIiW0bIPOjwCjBBi-j7UuYqQUikGbGYvU5oEcD/s1600/DSC_9774.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="925" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjC55iaN1KQBXoEDboLjO66LkrorxvH8TbalBs0adF-f32nHvT2nqbBhYr00Tmq_z9aTwpkE7OWwB__0cZ0fFhB6ZTTOhj1FjYM656sbUAIiW0bIPOjwCjBBi-j7UuYqQUikGbGYvU5oEcD/s16000/DSC_9774.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig7m1KJgd2gIgOc5havSUDtGK4KW2YvOhFiWVq61oqivFvIZ4fshJE7j1zbf0nLDaOm7zbIcMxzOwS0dMPB1xlJbyE2c3A4vwNa2YxotpkY_J8wnxAu6eGVSQiHrTbD9JcckjO2ThfypJI/s1600/DSC_9775.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEig7m1KJgd2gIgOc5havSUDtGK4KW2YvOhFiWVq61oqivFvIZ4fshJE7j1zbf0nLDaOm7zbIcMxzOwS0dMPB1xlJbyE2c3A4vwNa2YxotpkY_J8wnxAu6eGVSQiHrTbD9JcckjO2ThfypJI/s16000/DSC_9775.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Wreszcie - niemniej istotne dla mnie kryterium - położenie z dala od osad mieszkalnych. W przypadku najwyższej części pasma z reguły spełniane w stu procentach - zabudowań w pobliskiej dolinie Rewuczy jest niewiele, gęsto zaludniony Turiec ze wszystkich stron otoczony przez góry, ale wypełniony mało przyjemnymi dla oka obrazkami zabudowy Martina czy Wrutek, przysłonięty jest grzbietami Bralnej (tj. Skalnej) Fatry. Miód dla oczu i namiastka ukraińskich klimatów.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7ZcWu5SITV7HMFJA-UDCbZ0mKvFZM00RDnwpwgPzrDZdzFpztHOKkncK_mDFi6qXhHGpT6NXGZ_JgtJPCyTBx-Egg25r_aag0mm5Fsp3Q09jlID135ncbr5p_gZFYZX6XjK4YoGgNQFJx/s1600/DSC_9780.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1011" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh7ZcWu5SITV7HMFJA-UDCbZ0mKvFZM00RDnwpwgPzrDZdzFpztHOKkncK_mDFi6qXhHGpT6NXGZ_JgtJPCyTBx-Egg25r_aag0mm5Fsp3Q09jlID135ncbr5p_gZFYZX6XjK4YoGgNQFJx/s16000/DSC_9780.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Na Ostredoku chwilę odpoczywaliśmy, ale ponieważ wiało naprawdę intensywnie, to szybko ruszyliśmy dalej, rozpoczynając spacer po absolutnie najwyższej części grani - przypomnę, że między Ostredokiem a trzecią Krzyżną wznosi się bowiem drugi w rankingu Fryczków (1585 m n.p.m.) i piąty Długi Groń (1559 m n.p.m.).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq1r_rhRAy0TyP_Lo0W6oxF-QyD8XVVdXaQr5KZoENgnt-6KG8fRvyH8JPpTU8GCxLvOqMsIkPyDq5ouFYleszC5rbJOyG9KtL15P49vCk85uM-S2GeKBKlOC9ZMypEaOpDV_0dW9u9ad4/s1600/DSC_9781.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1004" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgq1r_rhRAy0TyP_Lo0W6oxF-QyD8XVVdXaQr5KZoENgnt-6KG8fRvyH8JPpTU8GCxLvOqMsIkPyDq5ouFYleszC5rbJOyG9KtL15P49vCk85uM-S2GeKBKlOC9ZMypEaOpDV_0dW9u9ad4/s16000/DSC_9781.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Mimo, że podobne krajobrazy znałem już wcześniej w wersji rozszerzonej choćby z Niżnych Tatr, to wierzcie mi, wbrew pozorom niezmiennie mnie ten fragment zachwyca, na pewno nie mniej niż gdy go ujrzałem pierwszy raz w 2014 roku. Ciężko mi też powiedzieć czy o jakiejś porze roku jest lepszy bądź gorszy - podziwiałem go latem, podziwiałem ekstremalną zimą i późną jesienią - za każdym razem koncentrując swoją uwagę na nieco innych elementach - późną wiosną i latem Wielka Fatra onieśmiela stopniem "ukwiecenia" (Arkadiusz Wasielewski w swoim przewodniku pisze o "najbardziej ukwieconym obszarze Słowacji") i intensywnością kolorów - już sam ten fakt wystarcza by stracić głowę; na jesieni, gdy widoczność, jak tego poranka, dopisuje, można spędzić długie godziny kontemplując rozległe panoramy. Zimą zaś można odkrywać te góry na nowo, jak większość pasm górskich nabierają one odmiennego, znacznie bardziej wysokogórskiego charakteru. To ostatnie wprawdzie dotyczy wielu gór, czy to Niżnych Tatr, czy Wielkiego Chocza czy Krywańskiej Fatry, ale to właśnie Wielka Fatra moim zdaniem przechodzi największą przemianę - temperatury na Krzyżnej bardzo często nie odbiegają od wyższych szczytów w Niżnych Tatrach, odległości od zabudowań - na codzień przecież duże - czynią zeń góry trudno dostępne i nieprzyjazne (wcale nie tak dużo mniejsze niż, znów, w Niżnych Tatrach), a brak gęstej sieci schronisk wymaga skrupulatnego przygotowania zimowego ekwipunku.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE4WSbyOr6anc1b11LedF4juj5uLtsrhtPSXGQyo3Is3t-FIholMMhNz_UGnDipnDrt5ieJ72t19nHxko-zNoXzrq9N4ZG8o3vaSVaXOWlUjgkKlMnPj4Uh-Iv_mv_cN2ZMb5W15W6NREL/s1600/DSC_9783.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhE4WSbyOr6anc1b11LedF4juj5uLtsrhtPSXGQyo3Is3t-FIholMMhNz_UGnDipnDrt5ieJ72t19nHxko-zNoXzrq9N4ZG8o3vaSVaXOWlUjgkKlMnPj4Uh-Iv_mv_cN2ZMb5W15W6NREL/s16000/DSC_9783.png" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-mWJ_03YHIPjvFqdMtIBsE8JnpDL8Ifx57-Uk5jPlVwjwNy1JYlVDrAuj2vXK-gFrTsvSTppWpfu2Ob1Fx1GVfyA595BCwaHMnk9FICriB4xVulGT6nhp2yXBSSiXGJZYt2ly22XU13MG/s1600/DSC_9786.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-mWJ_03YHIPjvFqdMtIBsE8JnpDL8Ifx57-Uk5jPlVwjwNy1JYlVDrAuj2vXK-gFrTsvSTppWpfu2Ob1Fx1GVfyA595BCwaHMnk9FICriB4xVulGT6nhp2yXBSSiXGJZYt2ly22XU13MG/s16000/DSC_9786.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9sHQLljkf7jvA7a3slKscE-S-4MGMTdLPcwpk1GA-cmkTyEkdCqtS0IQb8MZZbwKTUlwmPt0cxzNdeFCn-oux4WvijFCporyVGU1yd0ye0RUm52_a8X_lQ0EuI_mtQbq35BAICk-H73s6/s1600/DSC_9787.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg9sHQLljkf7jvA7a3slKscE-S-4MGMTdLPcwpk1GA-cmkTyEkdCqtS0IQb8MZZbwKTUlwmPt0cxzNdeFCn-oux4WvijFCporyVGU1yd0ye0RUm52_a8X_lQ0EuI_mtQbq35BAICk-H73s6/s16000/DSC_9787.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR7S286iCJGAsj_GIKB4qbYkhNG5udlhx_0FssbaMIr6_GixdSbeO_T-ndVBgOxmstFfoP7rMSez1yvirY8kl4sG53lDmo8tzpQnOY2hbJSkHIyjCpsYNoBVFvcjFJx-qicqsjGMAlw8nY/s1600/DSC_9798.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjR7S286iCJGAsj_GIKB4qbYkhNG5udlhx_0FssbaMIr6_GixdSbeO_T-ndVBgOxmstFfoP7rMSez1yvirY8kl4sG53lDmo8tzpQnOY2hbJSkHIyjCpsYNoBVFvcjFJx-qicqsjGMAlw8nY/s16000/DSC_9798.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ-ObjvCBUnhPd8HkIznIsBJLBWyQ80GsZTlThEI4qYXKkqOcxDYg7DGqG6hVX8_Jsfvim258fFEABMtF9WA08av-bKGPtU87CN54mkDNvrOU3pjPOsKLJDMhkOUV6vMFHxmEJ3hZctuwQ/s1600/DSC_9799.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1014" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJ-ObjvCBUnhPd8HkIznIsBJLBWyQ80GsZTlThEI4qYXKkqOcxDYg7DGqG6hVX8_Jsfvim258fFEABMtF9WA08av-bKGPtU87CN54mkDNvrOU3pjPOsKLJDMhkOUV6vMFHxmEJ3hZctuwQ/s16000/DSC_9799.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDMDhRo7KnbPAVE9-ArYfVQPXPn49pucdyzs5M62OguXq_eLoMMvJTLutlUgKwzpVBBpTbYIL2Wh65_QuS03M2OeAGOzIe9TnaJA_6DfLqkIVpIf2MH5tZtObZkKpb4skUSE75I5GAdVJE/s1600/DSC_9804.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjDMDhRo7KnbPAVE9-ArYfVQPXPn49pucdyzs5M62OguXq_eLoMMvJTLutlUgKwzpVBBpTbYIL2Wh65_QuS03M2OeAGOzIe9TnaJA_6DfLqkIVpIf2MH5tZtObZkKpb4skUSE75I5GAdVJE/s16000/DSC_9804.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzOPU0ZMyHk-7Dv0Xu_2YRIDCT5cGtEYZWTiSUuCyxOAIJjFip35_LkA_iwE_JRrg2xddMNDk7o1Rr59yI7v9Q7czmzEXIDYKV66wkHMWNm1CDrVQisFeRAVgiaI6lzGugAIBe43V3nH-/s1600/DSC_9805.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUzOPU0ZMyHk-7Dv0Xu_2YRIDCT5cGtEYZWTiSUuCyxOAIJjFip35_LkA_iwE_JRrg2xddMNDk7o1Rr59yI7v9Q7czmzEXIDYKV66wkHMWNm1CDrVQisFeRAVgiaI6lzGugAIBe43V3nH-/s16000/DSC_9805.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvcPXgSNkkA20LCP4FMxN5beCP5yup2mt7QZD8WYhvCRGq9GkLVR0UaHZDAKQ4ElocCZSZNF8K8C0g9brwi4EcHXjG1RccN_umJa1WQ1WzYpQh6C-kW6iZBs1lyWkspuM0Gf8BY-fqhkcP/s1600/DSC_9810.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="974" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvcPXgSNkkA20LCP4FMxN5beCP5yup2mt7QZD8WYhvCRGq9GkLVR0UaHZDAKQ4ElocCZSZNF8K8C0g9brwi4EcHXjG1RccN_umJa1WQ1WzYpQh6C-kW6iZBs1lyWkspuM0Gf8BY-fqhkcP/s16000/DSC_9810.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Fryczków na stronę Dziedoszowej Doliny opada charakterystycznymi, bardzo stromymi zboczami. Ostredok również, ale stopień nachylenia trudno ocenić na żywo - trzeba zejść z graniowego szlaku</span></div><div style="text-align: justify;">Spacer "Ścieżką Bogów" tradycyjnie kończy się na Krzyżnej (1574 m n.p.m.) efektownym (tym bardziej efektownym, jeśli jesteśmy tam pierwszy raz) widokiem na południe - jest to moim zdaniem doskonałe podsumowanie jeśli idziemy z północy na południe a nie odwrotnie i wynika z tego, że gdy wydaje nam się, że Wielka Fatra niczym nas już nie zaskoczy, to dostajemy kolejną petardę - widok na dziesiątki najprzeróżniejszych grzbietów stanowiących pogranicze Wielkiej Fatry i Gór Kremnickich.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Jeśli idziemy z południa na północ po identycznej trasie, to układ "bodźców" jest moim zdaniem nie tak doskonały - najważniejszych asów w rękawie pozbawiamy się na sam początek, zresztą, widoki z Ostredoka czy spod Suchego Wierchu na sąsiednie pasma górskie paradoksalnie nie różnią się tak bardzo od widoków z Ploski czy z Rakitowa. Kończąca łańcuch lokalnych "gigantów" Krzyżna wyróżnia się natomiast znacząco - widoki spod wierzchołka w stronę wspomnianych Gór Kremnickich, ale też Ptacznika, Gór Szczawnickich, Jaworza czy Gór Starogórskich uważam za unikatowe!</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuPOyEXBYU3M7iMZZWVvUySADeOu0n_J8IV7tG2b20Bh82-aIQWJjjFyysgEY313mcafd6Uvzrv-oOrNKbbBWHyZ3G21UhklvCr5uBHqVb68RPZmYi949Y9HyWuCplRfEwiYppg64ZsXCm/s1600/DSC_9811.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="961" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiuPOyEXBYU3M7iMZZWVvUySADeOu0n_J8IV7tG2b20Bh82-aIQWJjjFyysgEY313mcafd6Uvzrv-oOrNKbbBWHyZ3G21UhklvCr5uBHqVb68RPZmYi949Y9HyWuCplRfEwiYppg64ZsXCm/s16000/DSC_9811.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Na pierwszym planie Japeń (<i>Japeň </i>- 1154 m n.p.m.), długi na kilka kilometrów najbardziej na południe wysunięty masyw Wielkiej Fatry, stanowiący przedłużenie jednego z ramion Krzyżnej. Za nim fragment Gór Kremnickich i schowana pod pierzastą kołderką dolina Hronu, za którą majaczy wał Gór Szczawnickich.</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirwt7Ie0b0d54DwQ1p4nwpfiOUfjDSw_PpQNQ-YlP4Whn6d4SuiuoVYctcL3Hqt4CLQykfzoi30Ga5-jxhSIE_Cn4CBiOOw8ziAgvTiooN77pBaS0g227_IgOptFop2hfFjf9E2cdicAdo/s1600/DSC_9812.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="974" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirwt7Ie0b0d54DwQ1p4nwpfiOUfjDSw_PpQNQ-YlP4Whn6d4SuiuoVYctcL3Hqt4CLQykfzoi30Ga5-jxhSIE_Cn4CBiOOw8ziAgvTiooN77pBaS0g227_IgOptFop2hfFjf9E2cdicAdo/s16000/DSC_9812.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Gdyby chcieć zgodnie ze sztuką przejść Wielką Fatrę od najbardziej na północ wysuniętego jej punktu do odpowiednika położonego na południu, to ów masyw leżałby na naszej drodze wiodącej w stronę Doliny Harmanieckiej, a dokładniej, Harmańca</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4lRC-41C8yjGjWYNKkfkvQ5yYtv4Qn84aWAoQH7eQ-MRsBnNOja0RdK71DlFmVvNbadpUdEdZc3HtoxGOlipSJ8QykclO30ayzUsQKDurD0iw0NS67PNV9MtEjiG3zXgJqtLNwaNl80T/s1600/DSC_9813.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="994" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhc4lRC-41C8yjGjWYNKkfkvQ5yYtv4Qn84aWAoQH7eQ-MRsBnNOja0RdK71DlFmVvNbadpUdEdZc3HtoxGOlipSJ8QykclO30ayzUsQKDurD0iw0NS67PNV9MtEjiG3zXgJqtLNwaNl80T/s16000/DSC_9813.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4MSBTL18KACkPgEQFyPxQEAyADSyuLOfiPxFVYvjGCpwURMQfhGC6QexB6vrnOV1NjQ5iLblNBxl1mBPN8EKdOnR3a1kUhEir84-Gfr2CWyTW0neGmF2oAQqrDjaKdH9YleZbAlgC4iCR/s1600/DSC_9815.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1027" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4MSBTL18KACkPgEQFyPxQEAyADSyuLOfiPxFVYvjGCpwURMQfhGC6QexB6vrnOV1NjQ5iLblNBxl1mBPN8EKdOnR3a1kUhEir84-Gfr2CWyTW0neGmF2oAQqrDjaKdH9YleZbAlgC4iCR/s16000/DSC_9815.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widok z Krzyżnej na północ, po lewej Fryczków, pośrodku Ostredok, z prawej w głębi Suchy Wierch</span></div><div style="text-align: justify;">A widok na południe nie jest jedyną atrakcją w sąsiedztwie - podczas zejścia na Rybowską Przełęcz (Rybovske sedlo) możemy się długo delektować wyborną panoramą, trzeba jednak nie przesadzić z emocjami, gdyż brak uwagi, nawet przez sekundę, może skończyć się poślizgnięciem na tym bardzo krótkim i stromym odcinku.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Dlatego zdecydowanie najlepiej jest zatrzymać się, napatrzeć do woli i dopiero potem schodzić uważnie patrząc pod nogi.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYN93vO4LTwJaQkvoiQGduXvTbwEb0ZiWoTeJqdnhtFt7AVWbs20qTsso8f9WpOlecXDwxVN8_0F9PwFhPyl970qFBFaxTHlGNNnh66S9cKLA6kKBtLFKem3SGNNjjyv_TdOh1OJrc1VFQ/s1600/DSC_9818.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYN93vO4LTwJaQkvoiQGduXvTbwEb0ZiWoTeJqdnhtFt7AVWbs20qTsso8f9WpOlecXDwxVN8_0F9PwFhPyl970qFBFaxTHlGNNnh66S9cKLA6kKBtLFKem3SGNNjjyv_TdOh1OJrc1VFQ/s16000/DSC_9818.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ubóstwiam ten widok</span></div><div style="text-align: justify;">Niemniej jednak przy takiej pogodzie i widoczności naprawdę i nam trudno było się skoncentrować na czymś innym niż na kontemplowaniu setek szczytów, które tamtego dnia pozostawały w zasięgu wzroku.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zwłaszcza wspaniale się prezentował Salatyn, który muszę w końcu odwiedzić 😁</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw8JMD4wHMIqoq9hIiwn0ICv1Up64T_69NaWTTugSXYo9QGXqvA0-_E5w21VopiTABcBuVhjaIbcA_tGfLtOes3naFNmutkLM2k0cbPF7LlioyIQqaEi_aZXIJyuwgVIdPxzC144JW8Hro/s1600/DSC_9820.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1050" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhw8JMD4wHMIqoq9hIiwn0ICv1Up64T_69NaWTTugSXYo9QGXqvA0-_E5w21VopiTABcBuVhjaIbcA_tGfLtOes3naFNmutkLM2k0cbPF7LlioyIQqaEi_aZXIJyuwgVIdPxzC144JW8Hro/s16000/DSC_9820.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Salatyn - obok Wielkiego Chocza jeden z najbardziej charakterystycznych izolowanych szczytów na Słowacji</span></div><div><br /></div><div>Patrzyłem na wijące się grzbiety, parafrazując w myślach piosenkę Reni Jusis:</div><div><br /></div><div>"Kiedyś Was przejdę, przejdę Was; w końcu przejdę; jestem coraz bliżej, wiem"</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8b7TsPLABgMrmO8Bof3FkABlkE2RE5M7cIKOxELXOmJLchKlcGzvX95OFqf86fhzOSqVnAvjavJ9PYKfsuv7vOOdUnw4nw25wFAo3HjmWDUilbVJe8h1nJGXGrkLmyYMXoPNuQQVRXvUy/s1600/DSC_9825.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1271" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8b7TsPLABgMrmO8Bof3FkABlkE2RE5M7cIKOxELXOmJLchKlcGzvX95OFqf86fhzOSqVnAvjavJ9PYKfsuv7vOOdUnw4nw25wFAo3HjmWDUilbVJe8h1nJGXGrkLmyYMXoPNuQQVRXvUy/s16000/DSC_9825.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Na drugim planie widać bezleśny masyw Zwolenia i Nowej Holi połączony z resztą Wielkiej Fatry długą i wijącą się grają przez Przełęcz Wielki Szturec - dawniej główne przejście z doliny Hronu do doliny Wagu</span></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6v7nOsqv7OMe9NcokGNMJTw815JYBgZGVTMmqICIHzOzNNTH4wNjSH3XNzpNdCcpPTYGhHBc74WgnNYT_5uqij60tOtJLb-aYxc-dwoKqd1oFc2_TBKfhvFbdLfxqGekry9EiT_iC1Guc/s1600/DSC_9830.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6v7nOsqv7OMe9NcokGNMJTw815JYBgZGVTMmqICIHzOzNNTH4wNjSH3XNzpNdCcpPTYGhHBc74WgnNYT_5uqij60tOtJLb-aYxc-dwoKqd1oFc2_TBKfhvFbdLfxqGekry9EiT_iC1Guc/s16000/DSC_9830.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ostatnie metry na grani</span></div><div style="text-align: justify;">Na przełęczy (<i>Rybovske sedlo</i>) na chwilę się zatrzymaliśmy, zastanawiając się nad dalszą drogą. Pierwotnie przyjęliśmy, że będziemy stąd już schodzić do Górnej Rewuczy, ale tego dnia żal naprawdę było opuszczać grań o tak wczesnej porze.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Koniec końców, mając jednak przed sobą różne obowiązki i zaakceptowaną wcześniej obopólnie deklarację aby wrócić na Górny Śląsk wczesnym wieczorem, zdecydowaliśmy się o wyborze zielonego szlaku. Nie wiem co czuł Krystian, mnie było w głębi duszy bardzo smutno.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJjNW9wCqdSim9EWt12MkpPll22zDsPCu-yjv5otFjEXmnzaDkjQN-BGrIfVgNGk2LuU8RexQ9C0IfR6Ug_lDaFn1927RWiGuXqQqpC8IGAMILayIAcCS_fwWa0yk9y1WTnog9bCqWkfzp/s1600/DSC_9836.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1040" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJjNW9wCqdSim9EWt12MkpPll22zDsPCu-yjv5otFjEXmnzaDkjQN-BGrIfVgNGk2LuU8RexQ9C0IfR6Ug_lDaFn1927RWiGuXqQqpC8IGAMILayIAcCS_fwWa0yk9y1WTnog9bCqWkfzp/s16000/DSC_9836.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Na szczęście szybko musiałem przestać się zamartwiać, bo zejście na dno żlebu również było dość nieprzyjemne, co więcej po jego przekroczeniu (woda) szlak poprowadzony wąską ścieżyną zaczął trawersować stromo nachylone w tym miejscu zbocze. Innymi słowy, wystarczył jeden nieuważny ruch, by się zsunąć po trawach.</div></div><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8Izwe86m0RnEEDKqDgMST0dsu69c1B7ybfAPE9WNIvhp-f0-AcjO_3vrUmLKIkc3xfkNigpt80HxDQb_ZVGu-mFATlC8HvRwfdCQ0Q7IOvlZJf5XlTGHJZp7z9DpRnGqDlkv7vU1T2ngl/s1600/DSC_9838.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8Izwe86m0RnEEDKqDgMST0dsu69c1B7ybfAPE9WNIvhp-f0-AcjO_3vrUmLKIkc3xfkNigpt80HxDQb_ZVGu-mFATlC8HvRwfdCQ0Q7IOvlZJf5XlTGHJZp7z9DpRnGqDlkv7vU1T2ngl/s16000/DSC_9838.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTqEQ5CQY8rao6cXhdDPqlJDa8RPa9EMiP1pPi6C0Ld0-93MUe-UJvRYpon0l7G-amPj2vQLNDg0Rc96auszRoGyRAtpwpxbmRyaC7Af8WRr5fq8xXlhb84O4Xq_DKT-ZGpjPjrXpWMw7E/s1600/DSC_9839.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTqEQ5CQY8rao6cXhdDPqlJDa8RPa9EMiP1pPi6C0Ld0-93MUe-UJvRYpon0l7G-amPj2vQLNDg0Rc96auszRoGyRAtpwpxbmRyaC7Af8WRr5fq8xXlhb84O4Xq_DKT-ZGpjPjrXpWMw7E/s16000/DSC_9839.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Gdyby nie dopisująca pogoda szlak w górnych partiach Suchej Doliny, jak zowie się najwyżej położona część doliny Rewuczy, uznałbym za naprawdę męczący i irytujący. Do zejścia, zwłaszcza po opadach, raczej rekomendowałbym przejście dalej aż na Wschodnią Prasznicką Przełęcz (Vychodne Prasnicke sedlo) i zejście z grzbietu żółtym szlakiem na północ. Wariant o 10 minut dłuższy i zapewne o wiele bardziej przyswajalny ze względu na krótkie zejście w łagodniejszym terenie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">No ale my nawet na nadkładanie nawet 10 minut nie mogliśmy sobie pozwolić ze względu na autobus do Rużomberka 😔</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifsIRG53zBsFE1e2Cz102Tnh3lAIX_xH8hx9ZwD9kKlK6rDbpv3n-ugY2A7U5gmhVT-iX7-OLoPyF4r581-g4FSG2v-Sp30zn10y1rWwQ8wv9xQl2b-wznObIulRE6fVc5lnl1JyhKc0yb/s1600/DSC_9841.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifsIRG53zBsFE1e2Cz102Tnh3lAIX_xH8hx9ZwD9kKlK6rDbpv3n-ugY2A7U5gmhVT-iX7-OLoPyF4r581-g4FSG2v-Sp30zn10y1rWwQ8wv9xQl2b-wznObIulRE6fVc5lnl1JyhKc0yb/s16000/DSC_9841.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">P<span style="font-size: x-small;">amiętam jak w przewodniku wydanym jakoś na początku obecnego tysiąclecia czytałem, że żółty szlak porośnięty jest krzaczorami i wymaga w wielu miejscach przedzierania się przez pokrzywy i inne chwasty. Grubo ponad 10 lat później sytuacja się utrzymała, choć i tak nie była tak dojmująca jak zapewne na przełomie wiosny i lata.</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_640Z3IIv2iKDkK-5l1-57Ecr49xZzqRJXtXu6YBBJLXNho8mwRnvDJCa28GM6MarjMm97rwdTqCI1eJqz7RuR6yXR84tdRRLGgUnuVKtOCZczBvNACbp12mFiJIXwfwNt7bUwZtFQR6S/s1600/DSC_9842.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_640Z3IIv2iKDkK-5l1-57Ecr49xZzqRJXtXu6YBBJLXNho8mwRnvDJCa28GM6MarjMm97rwdTqCI1eJqz7RuR6yXR84tdRRLGgUnuVKtOCZczBvNACbp12mFiJIXwfwNt7bUwZtFQR6S/s16000/DSC_9842.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Z zadowoleniem przyjęliśmy leśne rozstaje w górnej obwieszczające początek monotonnego, aczkolwiek bezproblemowego, marszu dnem doliny. Rzeczywiście, od tej pory przyspieszyliśmy, choć Sucha Dolina zdawała się ciągnąć w nieskończoność.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyaBcnJmKvXs1uHYR-6ix4_Ad3uAUFfuU4KN6fUjiUFNK0jlADqX4pW3eQrC46UPFTTwb2S7zfig9ZgXhBTqiFyeIJ54oR6yNylld1n9uiGPj31M0NAltk4inb_MeeJWuXc98slwsjHVjS/s1600/DSC_9844.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjyaBcnJmKvXs1uHYR-6ix4_Ad3uAUFfuU4KN6fUjiUFNK0jlADqX4pW3eQrC46UPFTTwb2S7zfig9ZgXhBTqiFyeIJ54oR6yNylld1n9uiGPj31M0NAltk4inb_MeeJWuXc98slwsjHVjS/s16000/DSC_9844.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Spacer dnem Suchej Doliny</span></div><div style="text-align: justify;">Gdzieś w połowie drogi między leśniczówką a pierwszymi zabudowaniami, dostrzegliśmy rozszerzające się koryto Rewuczy i korzystając z tego, że było już ciepło (oczywiście jak na listopad), postanowiliśmy się wykąpać, tak aby wracać do cywilizacji przynajmniej na półświeżo.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do Rewuczy dotarliśmy na czas, nawet zachowując kilka minut zapasu, które postanowiliśmy wykorzystać na dojedzenie resztek (obok był kosz, więc pozbywaliśmy się wszystkiego czego można było się pozbyć) i chwilę później, z lżejszymi plecakami pakowaliśmy sie do autobusu.</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDnQ9IJXyZ4Eij9_a5ugFgO9llfPZAE_M7VBdby3lbtI3eUxoH6imzofmsRlDDjA7nc4FmjhkEilXTrcDY5YVOpgOHAS8wVLsycRXkl3CGp64Z0-_uRcpEOD-JtZAvmrMrHRRxNz9_n4Xn/s1600/DSC_9845.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDnQ9IJXyZ4Eij9_a5ugFgO9llfPZAE_M7VBdby3lbtI3eUxoH6imzofmsRlDDjA7nc4FmjhkEilXTrcDY5YVOpgOHAS8wVLsycRXkl3CGp64Z0-_uRcpEOD-JtZAvmrMrHRRxNz9_n4Xn/s16000/DSC_9845.png" /></a></div></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pętla w Rewuczy Górnej (<i>Vyšná Revúca</i>)</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">W Rużomberku przed odjazdem pociągu zrobiliśmy tradycyjne zakupy i jak to zwykle bywa przy powrotach ze Słowacji, na dworcu byliśmy bardziej objuczeni niż w chwili przyjazdu 😄 Niemniej jednak - bardzo zadowoleni.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Na koniec chciałbym się z Wami podzielić następującą refleksją.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Przez ostatnie lata zauważyłem, że dużą radość sprawa mi nie tylko odkrywanie zupełnie nowych pasm górskich, ale także powroty w góry nieźle mi już znane, do których chce się wracać dla samej potrzeby wracania, dokładnie na tej samej zasadzie na jakiej pewna grupa osób jeźdżących po świecie zawsze na koniec wraca do swojego kąta z przesłaniem "tu miło, tam miło, ale w domu najmilej".</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Natomiast poczucie "bycia na swoim" i pewien sentyment to niejedyne argumenty za powtórnym odwiedzaniem Wielkiej Fatry - doceniam ideę wyjazdów pozbawionych konieczności długofalowych przygotowań, studiowania map i drobiazgowego dobierania ekwipunku. Oczywiście nie zrozumcie mnie źle - ja każdy z tych elementów przygotowań do trekkingów uwielbiam, ale jeśli się czasem podejmuje decyzję o wyjeździe w dniu wyjazdu, to dobrze jest mieć sprawdzone miejsce, w które jedzie się z zamkniętymi oczyma.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Biorąc to wszystko pod uwagę, trudno rzucić inne stwierdzenie niż zdawkowe "Wielka Fatro, dobrze, że jesteś".</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: large;">INFORMACJE PRAKTYCZNE</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">MAPA TRASY</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm7uay8Kvrrjm5V3Oy1Py7VFOAqvRHvzVk3_-H84-iYNoiOFmr3PGFyr721G_hNaMuwOGeNrVJQKUcX1y3FwiqIVKVIa_mWguCD8xX04wETp_nM8gnranHBz45wQhpR2LcQjCvxyojKR0N/s1920/capture-20201220-132548.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="941" data-original-width="1920" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhm7uay8Kvrrjm5V3Oy1Py7VFOAqvRHvzVk3_-H84-iYNoiOFmr3PGFyr721G_hNaMuwOGeNrVJQKUcX1y3FwiqIVKVIa_mWguCD8xX04wETp_nM8gnranHBz45wQhpR2LcQjCvxyojKR0N/s16000/capture-20201220-132548.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">źródło: mapy.hiking.sk</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">DOJAZD</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Punktem wyjścia na powyżej opisaną trasę była dolina Rewuczy, stanowiąca punkt wypadowy zarówno w Halną Fatrę (tj. na Rakitów, Płoskę czy Ostredoka), jak i w masyw Zwolenia oraz Nowej Holi. Z odległego o 20-25 km Rużomberka można się tu dostać własnym samochodem bądź lokalnym autobusem przewoźnika Arriva Liorbus, który wozi pasażerów na terenie Liptowa i Orawy.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Plik z rozkładej jazdy linii 508401 (Rużomberk - Liptowskie Rewucze) dostępny jest <a href="https://arriva.sk/files/lb/cp/primesto/ruzomberok/508401_7.pdf" target="_blank">TUTAJ</a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Do samego Rużomberka pociągiem z Polski najłatwiej dojechać przez Bohumin (w najnowszym rozkładzie pociągi prawie z całej Polski - zarówno zachodniej jak i północnej czy wschodniej) i Żylinę. Nieco więcej zachodu wymaga przejazd przez Zwardoń (przez granicę przejeżdża tylko jeden pociąg poranny i trzy popołudniowe).</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Wyszukiwarkę połączeń kolejowych i autobusowych na terenie Słowacji znajdziecie <a href="https://cp.hnonline.sk/vlakbusmhd/spojenie/?changeShield=true" target="_blank">TUTAJ</a>. Wyszukiwane są również połączenia kolejowe na terenie Polski, ale te zawsze warto potwierdzić na polskich stronach, czyli na przykład <a href="https://bilkom.pl/" target="_blank">TUTAJ</a>.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Bilety kolejowe najlepiej kupić elektronicznie - w tym celu warto pobrać aplikację Kolei Słowackich (ZSSK) która nazywa się "Ideme vlakom" (ale jak wpiszecie w Sklepie Google ZSSK to znajdziecie) i jest przy okazji bardzo wygodna. Oczywiście "cestovny listok" można też kupić tradycyjnie przez stronę internetową - <a href="https://www.zssk.sk/" target="_blank">TUTAJ</a>.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Na koniec jeszcze wskazówka dla zmotoryzowanych odnośnie parkingów - wygodne miejsce znajduje się na pewno przy <a href="https://www.google.com/maps/@48.9329255,19.2099711,3a,75y,129.77h,96.2t/data=!3m7!1e1!3m5!1sv_AP4V314kSwxG-6CoPd1g!2e0!6s%2F%2Fgeo3.ggpht.com%2Fcbk%3Fpanoid%3Dv_AP4V314kSwxG-6CoPd1g%26output%3Dthumbnail%26cb_client%3Dmaps_sv.tactile.gps%26thumb%3D2%26w%3D203%26h%3D100%26yaw%3D318.07712%26pitch%3D0%26thumbfov%3D100!7i13312!8i6656" target="_blank">węźle szlaków w Dolnej Rewuczy</a> (żółty szlak na Zwoleń) i <a href="https://www.google.com/maps/@48.9073279,19.1646982,3a,49.1y,345.52h,83.91t/data=!3m6!1e1!3m4!1sySEbklnBH_Ce0ye4t9l5_A!2e0!7i13312!8i6656" target="_blank">w Górnej Rewuczy</a> (żółty szlak na Chyżki i Rybowską Przełęcz). Nie wiem czy istnieje możliwość aby zaparkować przy kościele w Średniej Rewuczy (szlak żółty na Przełęcz Płoskiej), jeśli ktoś może to potwierdzić, to uzupełnię.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">NOCLEGI</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Limba - niewielka całoroczna utulnia na zboczach Rakitowa, prowadzona jest przez trzech chatarów - Vojto, Juraja i Mariana. Posiada w sumie 15 miejsc na materacach na poddaszu, plus ok. 10 na glebie. Popularna zwłaszcza w weekendy, warto o tym pamiętać przygotowując ekwipunek. Możliwość zamówienia ciepłego posiłku (obiadokolacji i śniadania), który codziennie jest przygotowany.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nocleg formalnie jest darmowy, zaleca się 5 euro opłaty za osobę. <a href="https://www.blogger.com/#">STRONA INTERNETOWA</a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Chata pod Boryszowem - całoroczne schronisko na południowym zboczu Boryszowa, nieco większe niż Limba (20 miejsc noclegowych + gleba). Mimo dogodnego położenia (przy największym węźle szlaków w Wielkiej Fatrze) miejsce dosyć spokojne. Brak strony internetowej - nr telefonu: +421 905 729 959 (zaleca się kontakt smsowy)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Oprócz tego w Wielkiej Fatrze funkcjonują jeszcze dwa hotele górskie - Smrekowica i Królewska Studnia, znajdują się jednak poza przebiegiem opisywanej trasy. Pisałem o nich <a href="https://www.blogger.com/#">TUTAJ </a>i <a href="https://www.blogger.com/#">TUTAJ</a>.</div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-44854673667003628532020-11-22T16:27:00.006+01:002020-11-22T17:05:57.212+01:00Säntis - z widokiem na sześć krajów Europy<p><b>Łańcuch górski: Alpy (Alpy Zachodnie)</b></p><p><b>Sektor: Szwajcarskie Prealpy</b></p><p><b>Pasmo górskie: Alpy Appenzell</b></p><p><b>Podgrupa: Alpstein</b></p><p style="text-align: justify;"><i>Wspaniała, ale wymagająca kondycyjnie całodzienna tura poprowadzona w poprzek masywu Alpstein, zahaczająca o jego najwyższy szczyt oraz imponującą grań Lisengrat. Kapitalne widoki na wszystkie strony świata, trudności techniczne niewielkie, miejscami duża ekspozycja. W sezonie możliwe zatory w pobliżu szczytu.</i></p><p style="text-align: center;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXu6vXDUQC7T3Xlcb-IJvAa6LnE_b9eenJl-USFtHH63v4jWF_IScd8xTDUzV9STkl_8UL713vS1emEVHlBV2ea2qkpjEGRxlZNnl8okiUbp2vAgIHcRXP5wBEQ9dziMSvetzeA1C0UG-R/s16000/DSC_5900.png" /><i><br /></i></p><p style="text-align: justify;">Oczywiście głównym powodem dla którego przyjechałem do Szwajcarii nie było pobyczenie się na kempingu, bo to mogłem robić w Kleinwalsertal (do tego za znacznie niższą cenę 😁), a zorganizowanie sobie jakiegoś trekkingu. Długo nie musiałem się zastanawiać co obrać za swój cel - zaledwie kilkadziesiąt kilometrów w linii prostej od najwyższych szczytów Alp Algawskich wznosi się niewielki powierzchniowo wapienny masyw Alpstein, a w nim Säntis, najbardziej na północ wysunięty szczyt Alp położony między Lazurowym Wybrzeżem i doliną górnego Renu, przekraczający 2000 m n.p.m., co automatycznie czyni zeń także najbardziej na północ wysunięty szczyt Szwajcarii w tej samej kategorii.</p><p style="text-align: justify;">Jakby tych tytułów było Wam mało, to dodam również, że Säntis, to najwybitniejszy szczyt Europy, na wierzchołku którego znajduje się ogólnodostępny taras widokowy i prawdopodobnie jeden z nielicznych szczytów w Europie, z którego widać terytoria należące do sześciu krajów (Szwajcarii, Niemiec, Austrii, Liechtensteinu, Francji i Włoch).</p><p style="text-align: justify;">Czy muszę coś jeszcze dodawać? Chodźmy na szlak.</p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXiQCrIf_XHvh80luYgOWs1af6ihqxQQ3zGtaODUUWdbQRMJiDAzcP9GYyuSM4Anx1iQI-OssfP0GrG7JOqUrdzRK0GAycTJ3U7aQkUpidIHUqCJjm277OPJPYv3ATeDA-opZnojJa4Hnt/s1600/DSC_5800.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXiQCrIf_XHvh80luYgOWs1af6ihqxQQ3zGtaODUUWdbQRMJiDAzcP9GYyuSM4Anx1iQI-OssfP0GrG7JOqUrdzRK0GAycTJ3U7aQkUpidIHUqCJjm277OPJPYv3ATeDA-opZnojJa4Hnt/s16000/DSC_5800.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Droga z kempingu do dworca kolejowego</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Jeśli po przydługawym wstępie zdążyliście sobie wyobrazić, że Säntis musi być popularną górą, to nie będę Was wyprowadzał z błędu. Tak, ta góra jest cholernie popularna, natomiast w samym masywie da się poczuć trochę swobody - oczywiście nie tak jak w Alpach Algawskich, ale z pewnością osaczeni czuć się nie będziecie. Sposób jest prosty - wybrać męczącą i dość długą pieszą wędrówkę z dołu na szczyt, a następnie maksymalnie skracać czas spędzony na wierzchołku 😊</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Jeśli chodzi o piesze szlaki, to wariantów jest kilka. Najprostszy i najdłuższy wiedzie od strony północno-wschodniej z osady Wasserauen, przez jezioro Seealpsee, a następnie wschodnimi zboczami na szczyt. Średni - od południa - z osady Laui, a najkrótszy - z północnego-zachodu - z płaskowyżu Schwägalp. Oczywiście opcji jest więcej, bo i szlaków w tym rejonie jest sporo, ale większość z nich jest już naprawdę długa, dlatego nie będę ich tu wszystkich wymieniał.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ja na wejście wybrałem ostatni z przedstawionych wariantów - najkrótszy, niestety jak to często bywa, poprowadzony w stromym i dość zjadliwym terenie. Schodziłem do Wasserauen i wydaje mi się że jest to rozsądne rozwiązanie, co postaram się uzasadnić w dalszej części relacji.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Oba te punkty z Jakobsbad są bardzo dobrze połączone transportem zbiorowym, dlatego krótko po 7.30 pomaszerowałem na pociąg jadący w stronę Gossau.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDR-SWmKiJeIw7m02GF3O6HpD-iJQ-mNL2mTKOxPH_Kj8hkSb7RCJXem9GQIfc2WBQ7BVgH3IYUAB6h34PNGuYcXRty6rlU9-mCM_AFhD92T03_tHmKpf1RPUbUyS4OrMOdZVkVdz-srfC/s1600/DSC_5803.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgDR-SWmKiJeIw7m02GF3O6HpD-iJQ-mNL2mTKOxPH_Kj8hkSb7RCJXem9GQIfc2WBQ7BVgH3IYUAB6h34PNGuYcXRty6rlU9-mCM_AFhD92T03_tHmKpf1RPUbUyS4OrMOdZVkVdz-srfC/s16000/DSC_5803.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Ten przejazd był jednak bardzo krótki - wysiadłem po przejechaniu kilku kilometrów w miejscowości Urnasch, gdzie przesiadłem się na czekający przy lokalnym dworcu, czy raczej dworczyku, autobus linii 791, podjeżdżający pod ścianę Säntisa wyrastającą z płaskowyżu Schwägalp, gdzie znajduje się też dolna stacja kolei linowej.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Po kilkunastu minutach jazdy byłem już na miejscu.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKSxNmGXeuDN1xa7uvgxondWHYm42l1Ii0inJvf0oMCMGF-T165x8OMZCKXf-Zwcpjf42OOhhvcifpO7RD7MqEPPsDYeO0MbAYqn3CYu09FvdiJtwmaunQBEljAZUv7O1XXyXIzQ3Eut5r/s1600/DSC_5809.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1008" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjKSxNmGXeuDN1xa7uvgxondWHYm42l1Ii0inJvf0oMCMGF-T165x8OMZCKXf-Zwcpjf42OOhhvcifpO7RD7MqEPPsDYeO0MbAYqn3CYu09FvdiJtwmaunQBEljAZUv7O1XXyXIzQ3Eut5r/s16000/DSC_5809.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Tak na oko około 95 proc. pasażerów szczelnie wypełnionego autobusu (to były czasy przedcovidowe 😜) pognało ustawić się w kolejce do kolejki, tymczasem ja po zrobieniu dwóch kroków w bok, czułem się już w zasadzie odizolowany od reszty społeczeństwa, choć stwierdzenie, że byłem sam na sam z górą, wciąż byłoby nieprawdziwe. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Säntis, czy raczej jego północna ściana, prezentuje się z płaskowyżu imponująco, niemniej jednak trudno jest oddać jego majestat, bo z oczywistych względów fotki w tym rejonie o poranku będą robione pod słońce. To chyba największa wada, jeśli zaczynamy wycieczkę właśnie przy dolnej stacji kolejki.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRz129_uQPkntKcOTMWBmm63lCzoip6hCIePUY8RBfg66ASCIf0FWdEoMx803Vd7EZUrKcxM16gZbKwlvADM2bC6dUtRcCiLIk95-xa3fTiackVEMNN1YoWtE3cV1UeFe4IyVtB1j2fTQq/s1600/DSC_5810.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiRz129_uQPkntKcOTMWBmm63lCzoip6hCIePUY8RBfg66ASCIf0FWdEoMx803Vd7EZUrKcxM16gZbKwlvADM2bC6dUtRcCiLIk95-xa3fTiackVEMNN1YoWtE3cV1UeFe4IyVtB1j2fTQq/s16000/DSC_5810.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Pierwsze metry to lajt - należy się skierować bowem na zachód a nie bezpośrednio pod ścianę. Generalnie jeśli będzie mieli taką możliwość - ja nie miałem, bo byłem przyblokowany innymi ludźmi w autobusie i nie chciałem się pchać - to możecie wysiąść na przedostatnim przystanku, spod którego jest nieco krócej. Ci co zostawią samochód na parkingu muszą z automatu pokonywać identyczną drogę co ja.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W osadzie Gmeinenwisen (1352 m n.p.m.) skręciłem pod kątem ostrym w lewo, od tej pory nabierając wysokości. Początkowo, podczas przechodzenia pośród pastwisk i późniejszych piargów jeszcze stosunkowo powoli i bez większych niespodzianek. Te zaczynają się w zasadzie dopiero powyżej 1600 m n.p.m, ale nim na dobre rozpocznie się wspinaczkę, warto zatrzymać się i spojrzeć za siebie.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijj5ahV6jygLjeI26O9cMVzyqUCRM9uMN2AepwMkKoVk9DEd3XsqoTvlQDLEWxkhEmnsc3Gy5fFb7pg8RW1Wr4rlUPvn9tnoXl5k1MNwH6nfdBSVQ1vbSnlAwLkhQlJCVpdFU2-hqxXZ4c/s1600/DSC_5811.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEijj5ahV6jygLjeI26O9cMVzyqUCRM9uMN2AepwMkKoVk9DEd3XsqoTvlQDLEWxkhEmnsc3Gy5fFb7pg8RW1Wr4rlUPvn9tnoXl5k1MNwH6nfdBSVQ1vbSnlAwLkhQlJCVpdFU2-hqxXZ4c/s16000/DSC_5811.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Sygnałem potwierdzającym, że znalazłem się powyżej 1600 m n.p.m. była gwałtowna zmiana kierunku szlaku. Chwilę później po krótkim trawersie natrafiłem na pierwszy "grubszy" fragment, czyli podejście po skalisto-trawiastym filarze sąsiadującym z jednym z wielu żlebów w tej okolicy.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW3sE74dBN7-AJW4NOGpzZ4hk78SV_cSR5rl2uNCWQG0yWYpZpCDTMVM_tkC7Kk920JQkTUBaCPr-THvrAyVymTSZz78gCC_RuWsKu_9EW91HoOZTQ88wR3d4skfwG2AmiJjYNqO555p6t/s1600/DSC_5812.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1069" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhW3sE74dBN7-AJW4NOGpzZ4hk78SV_cSR5rl2uNCWQG0yWYpZpCDTMVM_tkC7Kk920JQkTUBaCPr-THvrAyVymTSZz78gCC_RuWsKu_9EW91HoOZTQ88wR3d4skfwG2AmiJjYNqO555p6t/s16000/DSC_5812.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj35KhxSeVogUAQPY9fyip5wl4inv9W-HXxykhDzrzSYtpOjUs1tWL81mwXVCDJKPWynnBPq-oyCP9NV1JhXCtK6WJKFoQmHn5l1meFkK5PYr5XrPjveGe1aOOIIUpCOMie1qGefXRNiXRY/s1600/DSC_5813.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj35KhxSeVogUAQPY9fyip5wl4inv9W-HXxykhDzrzSYtpOjUs1tWL81mwXVCDJKPWynnBPq-oyCP9NV1JhXCtK6WJKFoQmHn5l1meFkK5PYr5XrPjveGe1aOOIIUpCOMie1qGefXRNiXRY/s16000/DSC_5813.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuNXA-9cAva8fUwrGG6cSbKKteXe2JFT_Hnmv9gKXrqI_TvwbGKfchA-IoH4lIpRjBRrneIW2zHNn6kfNb3Qf8sfXD7W9QfbCsfJpNxgWB03_ekk9YFIL56rtZ1Iy6wKgRMQFIHs0mgBhv/s1600/DSC_5814.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjuNXA-9cAva8fUwrGG6cSbKKteXe2JFT_Hnmv9gKXrqI_TvwbGKfchA-IoH4lIpRjBRrneIW2zHNn6kfNb3Qf8sfXD7W9QfbCsfJpNxgWB03_ekk9YFIL56rtZ1Iy6wKgRMQFIHs0mgBhv/s16000/DSC_5814.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Filar, którego nachylenie wraz z nabieraniem wysokości stopniowo się zmniejszało, wyprowadził mnie na skraj rozległego trawiastego zbocza. Rzut oka na mapę pozwolił mi się przekonać, że o to trafiłem na 1800 m n.p.m. i do grani pozostało mi już niespełna 300 metrów podejścia.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBxEYU1VEY5o6WEhiQ81rm1wvS8hnj_B0oU7a6IHs52gZZMSyYQFO3pFiHCWbs1Dgpu5gvIVZkxICzVxdOvRifd_xvfrkRBnn3jwSeshLEnpTOYzasZJf9cRP69n81VnnYF_eqjSxRmJLq/s1600/DSC_5815.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiBxEYU1VEY5o6WEhiQ81rm1wvS8hnj_B0oU7a6IHs52gZZMSyYQFO3pFiHCWbs1Dgpu5gvIVZkxICzVxdOvRifd_xvfrkRBnn3jwSeshLEnpTOYzasZJf9cRP69n81VnnYF_eqjSxRmJLq/s16000/DSC_5815.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Z tego poziomu widoki na północ robiły też już spore wrażenie. Jak na dłoni widać było cały płaskowyż, z którego startowałem oraz ograniczający go od północnego-wschodu masyw Kronbergu (1663 m n.p.m.), za którym znajduje się niewidoczne Appenzell czy Jakobsbad z kempingiem.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh05wTHecR3L0dV86Jjqyi52L6dI1NXIvzjU7LadWlMqb05200h6IXwlsnbh7z50l8miXeZq5XykQ1yPtsbY4pON8g32SRTezzMHgbi8m52RH-M6HBl6cDgI0mHhoSc99YmRRbkzipO4apW/s1600/DSC_5817.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh05wTHecR3L0dV86Jjqyi52L6dI1NXIvzjU7LadWlMqb05200h6IXwlsnbh7z50l8miXeZq5XykQ1yPtsbY4pON8g32SRTezzMHgbi8m52RH-M6HBl6cDgI0mHhoSc99YmRRbkzipO4apW/s16000/DSC_5817.png" /></a></div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCl2k3Q8IkhjTJ4GxqJhjnm5DSe_FuoM4F8OKi_5yJ9eZUn1Yl1nZ3U8CKuRahPDfSABRMzKJeHx29RejNVJhhJD5jcOE_o1p0bFja02C6T5wEdsdbw41pjntc08QMFmD-yPKXqV4KTv7E/s1600/DSC_5818.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCl2k3Q8IkhjTJ4GxqJhjnm5DSe_FuoM4F8OKi_5yJ9eZUn1Yl1nZ3U8CKuRahPDfSABRMzKJeHx29RejNVJhhJD5jcOE_o1p0bFja02C6T5wEdsdbw41pjntc08QMFmD-yPKXqV4KTv7E/s16000/DSC_5818.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Kilkanaście minut później, dający trochę wytchnienia, długi trawers skończył się, a wraz z nim w oddali pokazała się grań z budynkiem schroniska i powiewającą na wietrze szwajcarską flagą. W tym momencie czułem już głód, ale postanowiłem zacisnąć zęby i spróbować pokonać jeszcze te pozostałe 150 metrów w pionie, zwłaszcza, że jedyną opcją było usiąść na ścieżce, a tą przemykali co jakiś czas inni turyści.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkqeIKtX-NajNCumm_-iVlzH-NrcL3lBkQEaYB_zHCDsDIV4ntq1w4sfEBNo4Pr6KEp6n2bJ_TU9WEqFWRgYiAqH1wVQsT7RA1EGAKnpojt6JhsKsLFUfQhdiEl5U2sFyVPWbKtoSY1Yhf/s1600/DSC_5820.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1035" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkqeIKtX-NajNCumm_-iVlzH-NrcL3lBkQEaYB_zHCDsDIV4ntq1w4sfEBNo4Pr6KEp6n2bJ_TU9WEqFWRgYiAqH1wVQsT7RA1EGAKnpojt6JhsKsLFUfQhdiEl5U2sFyVPWbKtoSY1Yhf/s16000/DSC_5820.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG-59YZKakuW194XyfOaLSE5qZivikYlsfd-Dkjtwv6Z4DJkYI0Ph6BSOwWPaJKJONlXMifYfSFze5RAdQ87fZP0WZg2aKCfkae6yWenydKhv4pCiNYKQEcwQIE0e4aCJA_PdaUdOfX_P6/s1600/DSC_5821.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhG-59YZKakuW194XyfOaLSE5qZivikYlsfd-Dkjtwv6Z4DJkYI0Ph6BSOwWPaJKJONlXMifYfSFze5RAdQ87fZP0WZg2aKCfkae6yWenydKhv4pCiNYKQEcwQIE0e4aCJA_PdaUdOfX_P6/s16000/DSC_5821.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzhbSVamOPgiz9v0LviBHRBTkBv48CFG45EVfOzcxvyhfdHIkq0t7OrA6gtzj7nA6WvGhXJqgbRjFPIpG3IHXmEZDpvW93jilZayEETWQ09FfXhYrxgL0NPshHsa7PqPRpE4rQtlb8bG69/s1600/DSC_5822.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzhbSVamOPgiz9v0LviBHRBTkBv48CFG45EVfOzcxvyhfdHIkq0t7OrA6gtzj7nA6WvGhXJqgbRjFPIpG3IHXmEZDpvW93jilZayEETWQ09FfXhYrxgL0NPshHsa7PqPRpE4rQtlb8bG69/s16000/DSC_5822.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Na grani, przy gasthausie Tierwies (2084 m n.p.m.), zameldowałem się o 9:10, co oznaczało, że drogę z dolnej stacji kolejki pokonałem w godzinę i piętnaście minut. Był to naprawdę satysfakcjonujący czas, gdyż internet zapowiadał wcześniej, że być może na pokonanie tego odcinka będę potrzebował nawet do dwóch godzin.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeXX9i8vvua2wmBI-BcpOLxlJTje2xX-X7fgV9qgO2jUDMMy9WjV0dzXbfCqRtTg9mGksfqCwCLuDz0B2UdBmwVXyWdTbiIrVG9kLgOa89Ek8PnJfb5hXGt6GP9JcR3INUnFssBcQ9uXw7/s1600/DSC_5823.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjeXX9i8vvua2wmBI-BcpOLxlJTje2xX-X7fgV9qgO2jUDMMy9WjV0dzXbfCqRtTg9mGksfqCwCLuDz0B2UdBmwVXyWdTbiIrVG9kLgOa89Ek8PnJfb5hXGt6GP9JcR3INUnFssBcQ9uXw7/s16000/DSC_5823.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Nie należało jednak popadać w nadmierne zadowolenie - do szczytu było wciąż daleko, w dodatku przede mną pozostawał odcinek wspólny dla dwóch innych popularnych szlaków, które poprowadzone są po południowej stronie grani, a co za tym idzie musiałem się liczyć z wolniejszym marszem.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1vTK8PFW7yZZY9EjabJ3cgMhq6AkPwSy2QSYYcmcFFnQjZ5rhvW9JVi4vvQE99cSLNGUNUCDEaLiJBkX4rmnzgaxHyCRax7d1qHfxJ1j-9nYsTjBWY9VA2e6QY88kPFrqnCciHlbVDK1/s1600/DSC_5825.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1061" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhP1vTK8PFW7yZZY9EjabJ3cgMhq6AkPwSy2QSYYcmcFFnQjZ5rhvW9JVi4vvQE99cSLNGUNUCDEaLiJBkX4rmnzgaxHyCRax7d1qHfxJ1j-9nYsTjBWY9VA2e6QY88kPFrqnCciHlbVDK1/s16000/DSC_5825.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Po wrzuceniu w siebie jakichś słodyczy ruszyłem w stronę widocznego z przełęczy Säntisa, zatrzymując się jednak po przejściu niewielkiej odległości aby sfotografować wciśnięty w niewielkie siodło budynek gasthausu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Samo siodło rozdzielało zaś Grenzchopf (2193 m n.p.m. - na zdjęciu) oraz Grauchopf (2215 m n.p.m.) i znajdowało się w najdłuższym z kilku grzbietów tworzących Alpstein. Nie będę tym razem wnikał szczegółowo w kwestie topografii, bo i bez tego ta relacja jest dosyć długa, natomiast ten krótki opis mam nadzieję w razie czego pozwoli Wam zlokalizować punkt na mapie 😉</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Duq5l9EE0iK1Q_b7zrMkGdleXrGJO0Y7cgKCC3oZ1KJPYbr9_K3OJeBZj6bHGohd_2pE57Docvgv6g72NKWPXXDghheDvLVVqpWPRZwMbY5827ZF8kuSGSyVcQ2p_0IapzwZFupXgi1X/s1600/DSC_5826.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg1Duq5l9EE0iK1Q_b7zrMkGdleXrGJO0Y7cgKCC3oZ1KJPYbr9_K3OJeBZj6bHGohd_2pE57Docvgv6g72NKWPXXDghheDvLVVqpWPRZwMbY5827ZF8kuSGSyVcQ2p_0IapzwZFupXgi1X/s16000/DSC_5826.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przy okazji spieszę zaznaczyć, że okolice przełęczy widokowo bardzo mi przypadły do gustu - widok na południowy-zachód robił wrażenie i przede wszystkim pozwalał na żywo zrozumieć to co wcześniej wyobrażałem sobie na podstawie mapy. Nie ukrywam, że nie spodziewałem się, że grań, którą obserwowałem i której fragmentem podążałem, okaże się taka długa i że położone w niej szczyty okażą się takie charakterne - tymczasem na przykład pierwszy szczyt na lewo od widocznego najbliżej mnie Grenzchopfu nawet nie nosił nazwy! 😁</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Z takich ciekawostek jeszcze, to z kolei sąsiad "bezimiennego wyrchu", ten na lewo od niego, pięknie okazał się korespondować ze swoją nazwą - Silberplatten (2156 m n.p.m.).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Cóż, nie da się ukryć, że srebrna płyta była stąd doskonale widoczna.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI2kYAxMFvDMsP-jvvLyl-B4F8E1ncfu01OGjE4Er1DWUNqX0gyKu2TsebJALezkbdZebAnoK0_K22RFAKHEx-k6tHDnugzLbuoWYzb1aJRw9D3BmjBM783P_nCvTgHeKFINI8BBWIgIOl/s1600/DSC_5827.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjI2kYAxMFvDMsP-jvvLyl-B4F8E1ncfu01OGjE4Er1DWUNqX0gyKu2TsebJALezkbdZebAnoK0_K22RFAKHEx-k6tHDnugzLbuoWYzb1aJRw9D3BmjBM783P_nCvTgHeKFINI8BBWIgIOl/s16000/DSC_5827.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Od lewej: Stoss (2111 m n.p.m.), dwie nienazwane turnie (2098 m n.p.m. i 2103 m n.p.m.), Silberplatten (2156 m n.p.m.), kolejny bezimienny wierch (2140 m n.p.m.) oraz Grenzchopf (2193 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;">Jeśli zastanawialiście się dlaczego do tej pory nie pokazywałem Wam bohatera dzisiejszej relacji, choć cały czas był doskonale widoczny, to odpowiedź jest jedna: słońce! Cały czas całkowicie uniemożliwiało zrobienie jakiejś dokładnej i dobrej fotki Säntisowi, a jakby tego było mało, powyżej 2150 m n.p.m. w krajobrazie zaczęła dominować, oślepiająca w tych warunkach, wapienna skała. Zatem pamiętajcie też koniecznie o okularach przeciwsłonecznych!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkjCM4jYmqSGgsbjZUgP9480vzy-wMp_b7PxqlVNaSaunGydU1zcFzCaofjRf7At9SICtViIwRdv_K1ha32mhcIW5eyn2esH-swIxsmGzHoRdSuGxGzoGcVQLzvBQQdU_VqLzf-CgtCm1u/s1600/DSC_5829.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1070" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkjCM4jYmqSGgsbjZUgP9480vzy-wMp_b7PxqlVNaSaunGydU1zcFzCaofjRf7At9SICtViIwRdv_K1ha32mhcIW5eyn2esH-swIxsmGzHoRdSuGxGzoGcVQLzvBQQdU_VqLzf-CgtCm1u/s16000/DSC_5829.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Girenspitz (2446 m n.p.m.) i S</span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: x-small;">ä</span></span><span style="font-size: small;">ntis (2502 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;">Poruszając się czymś na kształt wapiennego tarasu, zacząłem się zbliżać do zacienionych górnych partii żlebu na dnie którego znajdował się płat śniegu o całkiej sporej powierzchni. Prawdopodobnie zalega on cały rok, a całkiem spory fragment przyszło mi pokonać (zalegający śnieg widać też na zdjęciu powyżej), natomiast do jego pokonania powinny wystarczyć kijki.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przy okazji warto też wspomnieć, że po drugiej stronie grzbietu, można znaleźć jedyny w Alpsteinie, lodowiec, choć ze względu na jego rozmiary (mierzony po raz ostatni w 2010 roku liczył 0,026 km kwadratowego) bardziej pasuje określenie lodowczyk. Nie wnikając jednak w dyskusję, trudną do rozstrzygnięcia nawet dla ekspertów, chciałem Wam inną ciekawostkę z nim związaną zaserwować - mianowicie wyobraźcie sobie, że ów lodowiec mimo tego, że jest położony, podobnie jak Schwarzmilzferner w Alpach Algawskich, na stosunkowo niskiej wysokości, topnieje wolniej niż większe (co nieznaczy, że duże; żaden z nich nie przekracza 0,5 km kwadratowego) i wyżej położone lodowce we wschodniej Szwajcarii. Szacuje się, że zniknie całkowicie dopiero w 2045 roku, tj. później niż lodowiec Pizol i Sardona (znikną do 2030 roku), Chligletscher (2035 r.) oraz Glasergletscher (2040 r.). Ta nietypowa na pierwszy rzut oka zależność wynika z jednej strony z dogodnego ukształtowania terenu (podobnie jak Schwarzmilzferner tak i Blau Schnee wypełnia szczelnie osłonięte zagłębienie po północnej stronie szczytu), a z drugiej z faktu, że lód jest mocno przykryty piargami, które zdaniem glacjologów spowalniają topnienie. Z pomiarów przeprowadzonych w 2011 roku wynika, że grubość lodu wynosi 20 metrów.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMeIPvEdG4CftDWdIOZus-LRKm_Vg-cB0KICrBYnVYem-nd8PGmUOGfazGu7Q3P2b8KcLBJQmxtEybVXcyH-uEIEDKtXbXfl7cTfGv0BMwgPZrh3NiP72BzrKddgqWQMX_6yvdHkdJ_LIp/s1600/DSC_5831.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMeIPvEdG4CftDWdIOZus-LRKm_Vg-cB0KICrBYnVYem-nd8PGmUOGfazGu7Q3P2b8KcLBJQmxtEybVXcyH-uEIEDKtXbXfl7cTfGv0BMwgPZrh3NiP72BzrKddgqWQMX_6yvdHkdJ_LIp/s16000/DSC_5831.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Lodowca Blau Schnee Wam niestety nie pokażę, musi wystarczyć płat śniegu po zachodniej stronie szczytu i koziczka w bonusie 😋</span></div><div style="text-align: justify;">Po przejściu przez płat śniegu zalegający w stosunkowo łagodnie nachylonym terenie, rozpoczęła się krótka przeprawa na grań między Girenspitz (2440 m n.p.m.) a Säntisem. Tu krótkie wyjaśnienie - Girenspitz jest jednym z ważniejszych szczytów zwornikowych w masywie, bo od północnej, skrajnej grani Alpsteinu odchodzi tu poprzecznie ułożona do niego grań łącząca go z Säntisem i drugim w kolejności Altmannem.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSOAPH5OUF8v6JNYmj4EU4CgYbpxx554rdC_XOtY8sK5tS-dzvYaSzVMIhQkyCvKEXg99OTjS5FhS-WsWBI0c4u9h90hFeg4x7vocx7XBgpot4fB5YlKhHlMVGUhHV8kbhw0Gi-Nrs7yq/s1600/DSC_5833.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwSOAPH5OUF8v6JNYmj4EU4CgYbpxx554rdC_XOtY8sK5tS-dzvYaSzVMIhQkyCvKEXg99OTjS5FhS-WsWBI0c4u9h90hFeg4x7vocx7XBgpot4fB5YlKhHlMVGUhHV8kbhw0Gi-Nrs7yq/s16000/DSC_5833.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Niemalże ostrzem grani poprowadzony został dalszy odcinek szlaku. Tu już jednak lubią tworzyć się zatory, a cały ten odcinek przypominał mi nieco grań pod Triglavem. </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcgMR7lo3_A4Ul9TH8MvAB6EmHKYFJE9iae5fqMZKHsV6yXNiLJIZO7vkDEPEejl48NNcA99E0eF06LxJsRlFIol_EQyxQLFE7EnUzXWrtDGHuu1sWZUZl-noLd-afZsNqgoqErudZKCLR/s1600/DSC_5835.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjcgMR7lo3_A4Ul9TH8MvAB6EmHKYFJE9iae5fqMZKHsV6yXNiLJIZO7vkDEPEejl48NNcA99E0eF06LxJsRlFIol_EQyxQLFE7EnUzXWrtDGHuu1sWZUZl-noLd-afZsNqgoqErudZKCLR/s16000/DSC_5835.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2ezoXMZ0ZUvw0skcyDgo_yG2uKbZBOl-E85xNzk9s_4xC1tLt3vxPfulpNAqpl8EebRfOx18g6oospYMjh6nmL8D7u9BpItM4EUtswqSIZ7hhqKe7tbrsKW0rzLfEjVD4EjuzG5G6hUH/s1600/DSC_5836.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhp2ezoXMZ0ZUvw0skcyDgo_yG2uKbZBOl-E85xNzk9s_4xC1tLt3vxPfulpNAqpl8EebRfOx18g6oospYMjh6nmL8D7u9BpItM4EUtswqSIZ7hhqKe7tbrsKW0rzLfEjVD4EjuzG5G6hUH/s16000/DSC_5836.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5qsZmJ0rXSTGc3q5-ECqPso3YdUyL_IX8H-da7HHWfnlBsQtvIl4YYL_ZypJFDbTVY187M3MnDYNdXRAZvkFKuCek_qgQQwhfSJ_DdFhxHdg2gOn8GcCEBiCckzmLVkqjOPDdJK7MrVbB/s1600/DSC_5837.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5qsZmJ0rXSTGc3q5-ECqPso3YdUyL_IX8H-da7HHWfnlBsQtvIl4YYL_ZypJFDbTVY187M3MnDYNdXRAZvkFKuCek_qgQQwhfSJ_DdFhxHdg2gOn8GcCEBiCckzmLVkqjOPDdJK7MrVbB/s16000/DSC_5837.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2adWXTTRUtyANnya2iRGQRa_AQ22-TysOJB6ZQT-7165idMidyogTt8m0_IWjw041T-jNnpqTaWX02LuUhdFVmxRqdT-cVwCdx3NfyxdY5gBf3hyeaNdrhyphenhyphencXH6UbmqZJzTKrULSJ42Hc/s1600/DSC_5840.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2adWXTTRUtyANnya2iRGQRa_AQ22-TysOJB6ZQT-7165idMidyogTt8m0_IWjw041T-jNnpqTaWX02LuUhdFVmxRqdT-cVwCdx3NfyxdY5gBf3hyeaNdrhyphenhyphencXH6UbmqZJzTKrULSJ42Hc/s16000/DSC_5840.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Największym zaskoczeniem okazało się jednak przejście... tunelem wykutym wewnątrz wierzchołka, powstałym wraz z pracami przy budowie tutejszej stacji meteorologicznej w XIX wieku. Tunel sam w sobie był dla mnie zaskoczeniem, do tego był długi i o dziwo - miałem go na wyłączność (być może jeszcze były jakieś tajemne przejścia, dzięki którym tłum rozpłynął się w powietrzu 😉) </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXM82GaLXpcBW8zihuNCQURR5zZtk4Gjcd2rMM3bX56hY_j-KKHdCiAYtFwgg9iuoqFrYoXaPOJvF1uOztr-JJmjL1nnNJ7K4bAPFNbHJO5j81hY-kD4b_cB-91IQykDUMlgmBfhrmyMiK/s1600/DSC_5842.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1087" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXM82GaLXpcBW8zihuNCQURR5zZtk4Gjcd2rMM3bX56hY_j-KKHdCiAYtFwgg9iuoqFrYoXaPOJvF1uOztr-JJmjL1nnNJ7K4bAPFNbHJO5j81hY-kD4b_cB-91IQykDUMlgmBfhrmyMiK/s16000/DSC_5842.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Tunel pod wierzchołkiem</span></div><div style="text-align: justify;">Wizytę na wierzchołku zacząłem nietypowo, bowiem zamiast podreptać od razu na taras widokowy, poszedłem najpierw do restauracji szczytowej na kawę. Poniekąd wynikało to z tego, że taras okupowały dziesiątki osób, więc dałem sobie szansę przeczekać 😀</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po wypiciu białej kawki z nadzieją spojrzałem w górę i kiedy dostrzegłem trochę wolnej przestrzeni, błyskawicznie wystzeliłem, żeby dorwać dla siebie trochę tych widokowych kąsków i porozkoszować się rozreklamowaną panoramą terenów przypadających na aż sześć krajów.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGeMwUpV-xpjGUfn46wmcMHD8HFDavfSJVDJYvv9ZcwNeKOwth-Dci1Swe36-O62PuIkbpg1n590bMgD4G2zmOA_2Pvmtegzqh9ddbd8gvDMK8zn7mWkdss7l3mfostQtD1o1aDtdBm31v/s1600/DSC_5843.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGeMwUpV-xpjGUfn46wmcMHD8HFDavfSJVDJYvv9ZcwNeKOwth-Dci1Swe36-O62PuIkbpg1n590bMgD4G2zmOA_2Pvmtegzqh9ddbd8gvDMK8zn7mWkdss7l3mfostQtD1o1aDtdBm31v/s16000/DSC_5843.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Alpy Lechtalskie i Lechquellengebirge były naprawdę dobrze widoczne (na zdjęciu na ostatnim planie z prawej strony), Alpy Algawskie znacznie słabiej (były lekko zamglone). Las Bregencki, którego szczyty zajmują większość ostatniego planu, za to pięknie się wdzięczy</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">No dobrze, te sześć krajów to jest oczywiście delikatny chwyt marketingowy, bo to co należy do Włoch i jest widoczne z Säntisa, to Berninagruppe czy też jak kto woli Masyw Piz Bernina. W linii prostej to ok. 100 km i oprócz bezchmurnej pogody do ich zobaczenia potrzeba doskonałej przejrzystości, której tego dnia mi brakowało.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Oczywiście i bez najwyższej części Alp Wschodnich w zasięgu wzroku całość i tak robiła bardzo duże wrażenie. W dodatku na panoramę bardzo miło się patrzy także dzięki różnorodnemu pierwszemu planowi, który tworzyły poszczególne grzbiety Alpsteinu. Miło, naprawdę miło!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyyupOWE6-rkPUgPm2Yd05jpoUDLMzqmf8U2RT1xMXb0uESV5fE45H_7AzT_eR54HX3awOpsP05jqmVKqT2opbWErT0ajQ3e31F2KnsX0dRj07XBpIPwyLI0CNk4xzgyr8sla4q6EDucsF/s1600/DSC_5844.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyyupOWE6-rkPUgPm2Yd05jpoUDLMzqmf8U2RT1xMXb0uESV5fE45H_7AzT_eR54HX3awOpsP05jqmVKqT2opbWErT0ajQ3e31F2KnsX0dRj07XBpIPwyLI0CNk4xzgyr8sla4q6EDucsF/s16000/DSC_5844.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Na ostatnim planie pośrodku masyw Schesaplany w Silvrettcie.</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkkme_cA9qcKPcN8aY2mbAo0GK38KeCI-h62pi8pO6mpEYcTDdMMZ-qPDijb7YIfG5ZVAqoRDFxmBWF69L0yUMQuNSRgNmU6Ul2r7uB1F9mVqd8MkOEcprH9234OXhyphenhyphenSx0mLi06n2hCApx/s1600/DSC_5848.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="983" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkkme_cA9qcKPcN8aY2mbAo0GK38KeCI-h62pi8pO6mpEYcTDdMMZ-qPDijb7YIfG5ZVAqoRDFxmBWF69L0yUMQuNSRgNmU6Ul2r7uB1F9mVqd8MkOEcprH9234OXhyphenhyphenSx0mLi06n2hCApx/s16000/DSC_5848.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Na pierwszym planie grzbiet Churfirsten (który planowałem odwiedzić ale zabrakło czasu). Na ostatnim planie, nieco z prawej, masywny, oblepiony lodowcem, Todi (3613 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQIb54HxZoql5-YQTRdccVhtXRASGSgn_diY4_cZWMZBIR-60knoO5Vies1mRm6E4w-dyy24a1CoFlkVpCHppWt3CzbPeiatWlfJAWBrX2I2F-L-_GAZh4A8ZbMeeVkKBtn22cPVMr0Yu/s1600/DSC_5849.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhKQIb54HxZoql5-YQTRdccVhtXRASGSgn_diY4_cZWMZBIR-60knoO5Vies1mRm6E4w-dyy24a1CoFlkVpCHppWt3CzbPeiatWlfJAWBrX2I2F-L-_GAZh4A8ZbMeeVkKBtn22cPVMr0Yu/s16000/DSC_5849.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Bez problemu odnalazłem swój kemping (choć przyznam, że namiotu nie dostrzegłem 😛), a oprócz niego także sąsiednią miejscowość Gonten i nieco bardziej odległe: Sankt Gallen oraz Jezioro Bodeńskie</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL1k1P0vNl7qmvEf7gHoY9Xfh0_jz6nq7p-Y7xr-v0C8KzqLQlQECOi3a5nXQ1V6iBKuiig1wYNMyj4gqnU-c__Wo_plg6I2Eo30hmOiSnSvEZvJzt4fnRp8V9NL4suxV2lqvnRJU5YNwj/s1600/DSC_5850.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhL1k1P0vNl7qmvEf7gHoY9Xfh0_jz6nq7p-Y7xr-v0C8KzqLQlQECOi3a5nXQ1V6iBKuiig1wYNMyj4gqnU-c__Wo_plg6I2Eo30hmOiSnSvEZvJzt4fnRp8V9NL4suxV2lqvnRJU5YNwj/s16000/DSC_5850.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgccGgvfQuPw3o4sqTHnLrA7dH4zbogXJUT2zkASnLhkLt6W1xLbp9hcVGh1OBk1m4pwd3AC3s5N8uuBx8xyD3wFv5NwgGfAQ0vpLoP3AVl6SkLjbYkO2vInAqCrqFsbRO5kx_UIYr9nNCe/s1600/DSC_5851.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgccGgvfQuPw3o4sqTHnLrA7dH4zbogXJUT2zkASnLhkLt6W1xLbp9hcVGh1OBk1m4pwd3AC3s5N8uuBx8xyD3wFv5NwgGfAQ0vpLoP3AVl6SkLjbYkO2vInAqCrqFsbRO5kx_UIYr9nNCe/s16000/DSC_5851.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na szczycie w sumie nie zabawiłem zbyt długo. Kawa i wizyta na tarasie zajęły mi w sumie około 30 minut, to jest mniej niż zakładałem. Niemniej jednak uznałem, że na dłużej zatrzymam się, gdy już odejdę od szczytu - pobyt na Säntisie i w jego bezpośrednim otoczeniu, mimo imponującego widoku był dla mnie męczący i w pewien sposób nawet stresujący, ze względu na harmider - z jednej strony sporo osób i generowany przez nich hałas, z drugiej nagromadzenie budowli przeszkadzające w kontemplacji lokalnych panoram. Kilka lat temu Säntis określiłbym po prostu mianem takiej stereotypowej alpejskiej góry, zaaranżowanej przez człowieka, ogólnodostępnej i niemal całkowicie pozbawionej charakteru. Dziś już pod podobną tezą bym się nie podpisał, mało tego, z wiekiem doceniłem, że są takie miejsca, i to wcale nie pojedyncze, gdzie każdy chętny, niezależnie czy starszy czy młodszy, schorowany czy w pełni sił, może się zjawić aby cieszyć się pięknem gór. Natomiast będąc w całkiej niezłej formie cieszyłem się, że z tego ula mogę uciec i niemalże w dowolnym innym miejscu być sam - bo na tym polega prosty przepis na Alpstein - spedzić jak najmniej czasu na Säntisie, jak najwięcej na sąsiadujących z nim graniach.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi0SFddykpcmL77Pnnw1dJO_iXUyD4PwZKqiCB-SoiqdD9cu36c19wJzwZbD_Cd2sv7MWKS6GZ4cKqF51VFZ_pGp1MewbfV60zbQjXcHJaQntFLvjBGTegyd7bWgOlq_Z1Ji94EU0428jg/s1600/DSC_5853.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhi0SFddykpcmL77Pnnw1dJO_iXUyD4PwZKqiCB-SoiqdD9cu36c19wJzwZbD_Cd2sv7MWKS6GZ4cKqF51VFZ_pGp1MewbfV60zbQjXcHJaQntFLvjBGTegyd7bWgOlq_Z1Ji94EU0428jg/s16000/DSC_5853.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na miejsce przerwy wyznaczyłem sobie południowo-wschodni przedwierzchołek zwany Chalbersäntis. Niestety nie jestem w stanie Wam wytłumaczyć tej nazwy, bo przedrostek "Chalber" nie do końca jest dla mnie jasny, niemniej jednak mam wrażenie, że doszło tu do pewnej ewolucji zapisu słowa "Halber", co znaczy "pół"; "w połowie" i co miałoby pewien sens patrząc po jego usytuowaniu. Wnioskuję to po tym, że choć w Appenzell i północnej części Gryzonii, czyli w kantonach, na granicy których się znajdowałem, językiem urzędowym jest niemiecki, to miejscowi używają dialektu górnoalemańskiego, różniącego się od tradycyjnego niemieckiego. Zapewne z tego samego powodu pokazywane wcześniej przeze mnie Grenzchopf i sąsiedni Grauchopf, byłyby odpowiednikami Grenzkopfu i Graukopfu ("Kopf" to dosłownie głowa, ale tłumaczyłbym to raczej jako "kopa" zatem - "Graniczna Kopa" i "Szara Kopa").</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Gdyby ktoś był w stanie potwierdzić bądź zaprzeczyć mojej tezie, niechaj pisze w komentarzu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoBd5ZEeHxpPuEX_hUmh8ChmxIx1CNtbvrBz4NpNDdS-xrr9my9YF6JIdqI37IciI06vdBn651MlzxTUCoMu43KB5-exy8cRpymGlgzMqjhJaVhQXhKiLzLPSfkWVvdzbI9_kDqNuTrUwE/s1600/DSC_5854.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgoBd5ZEeHxpPuEX_hUmh8ChmxIx1CNtbvrBz4NpNDdS-xrr9my9YF6JIdqI37IciI06vdBn651MlzxTUCoMu43KB5-exy8cRpymGlgzMqjhJaVhQXhKiLzLPSfkWVvdzbI9_kDqNuTrUwE/s16000/DSC_5854.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po przerwie na drugie śniadanie byłem pełen zapału do dalszej wędrówki. I tu od razu chciałbym Was poinformować, że jeśli myśleliście, że teraz to już będzie tylko w dół i nudno, to mam Was, zabawa dopiero się zaczyna!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Odcinek grani łączącej Säntis z Altmannem nosi nazwę Lisengrat i da się go pokonać fantastycznym znakowanym szlakiem.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Gotowi?</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwNQD7utKMJq1ng_WYmPycqEktO1OIK8XfCG72CPnrdwlZMugCeYf7GdewGsWO1apO1hh1rKnCQIyHhdnR8QhoOIiWRVyPyGGyiNQofREyqHUvDrlAXGd9ETAhuiJS_LzEdNFs7wn-wX8a/s1600/DSC_5856.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwNQD7utKMJq1ng_WYmPycqEktO1OIK8XfCG72CPnrdwlZMugCeYf7GdewGsWO1apO1hh1rKnCQIyHhdnR8QhoOIiWRVyPyGGyiNQofREyqHUvDrlAXGd9ETAhuiJS_LzEdNFs7wn-wX8a/s16000/DSC_5856.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zachodni kraniec grani wyznacza Chalbersäntis, niemniej jednak posługując się takimi ramami, trzeba byłoby wskazać, że początek jest bardzo prosty - wiedzie lekkim trawersem kilkanaście metrów poniżej grani, przecinając pokryte w wielu miejscach trawami, zbocza. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhrWH19gYxWMwKge1AqWjQ5mYfB_UuOQqDQ3HNDMAvRrsuF0sqGCTXt5u8RY1e4qZTeLJv2Ey9WVZcegFV7u-hH70ceJDAuEkc72lUhhLGmSVjfZYsEnQv6-uxe7LmKepsJKedWamS_DdU/s1600/DSC_5876.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="987" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhhrWH19gYxWMwKge1AqWjQ5mYfB_UuOQqDQ3HNDMAvRrsuF0sqGCTXt5u8RY1e4qZTeLJv2Ey9WVZcegFV7u-hH70ceJDAuEkc72lUhhLGmSVjfZYsEnQv6-uxe7LmKepsJKedWamS_DdU/s16000/DSC_5876.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkLznOdMypJUy4YNvaay4ehC3548hPFJuWsUpwBnQZkdMtgjWJYWeyRkITX90649bT8XEaFAHZQe0zqJXJApaNA5WBrluEoDBbKxApq0Y3FZSNVP9FbvO42BYCdaHXEpEcV1b9PAyqLNS3/s1600/DSC_5877.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjkLznOdMypJUy4YNvaay4ehC3548hPFJuWsUpwBnQZkdMtgjWJYWeyRkITX90649bT8XEaFAHZQe0zqJXJApaNA5WBrluEoDBbKxApq0Y3FZSNVP9FbvO42BYCdaHXEpEcV1b9PAyqLNS3/s16000/DSC_5877.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zabawa zaczyna się dopiero dalej, gdy trawy zanikają, pojawia się goła skała, a trawers zaczyna być mocno eksponowany. Poza ekspozycją nie ma tu jednak żadnych trudności technicznych, choć te na pewno się pojawiają w przypadku oblodzeń.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWnunUkjr8yrYtXFR_MwGqGpPWnOGcuH65QTyN1tF7tR89UC0cKHqcZlTDGXsGYu9H3J6YRA4Tn5cLFRKM-zPf5mr69pJTundeWDO2CXZEwj6J-DlrgcCosWxCcvDg6UJE5MGaGS9Kbp2H/s1600/DSC_5879.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1127" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgWnunUkjr8yrYtXFR_MwGqGpPWnOGcuH65QTyN1tF7tR89UC0cKHqcZlTDGXsGYu9H3J6YRA4Tn5cLFRKM-zPf5mr69pJTundeWDO2CXZEwj6J-DlrgcCosWxCcvDg6UJE5MGaGS9Kbp2H/s16000/DSC_5879.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ten pierwszy, ciekawy odcinek szlaku przypominał mi trochę końcówkę szlaku na Mięguszowiecką Przełęcz, zarówno pod względem charakteru jak i długości. Oczywiście inny był rodzaj skał.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8hmRjGNod0uZa9jJPNQHRsYvXrERxld5lA_bZHBkmTDrtRICJugaP9pWSaCsmDRuAWSXA0WbNBQAoC4pm5kDVTOMhb4qrzfE5Mn6fEPtmn8X2YFrU_7zGxByi5qO2ZYBAth5ddVlgJX5D/s1600/DSC_5881.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg8hmRjGNod0uZa9jJPNQHRsYvXrERxld5lA_bZHBkmTDrtRICJugaP9pWSaCsmDRuAWSXA0WbNBQAoC4pm5kDVTOMhb4qrzfE5Mn6fEPtmn8X2YFrU_7zGxByi5qO2ZYBAth5ddVlgJX5D/s16000/DSC_5881.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Jedno nie ulegało natomiast możliwości - ten szlak, pomimo tego, że poprowadzony był w terenie sypkim, mocno eksponowanym, to był doskonale przygotowany. Lina rozpięta na całej długości, stopnie wykute w skale - niby strach, bo przepaść, ale jednak ryzyko ograniczone do minimum.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1k4vHJw19lK3-1m7KrbiHZJfeK63580Uim25tvqeleXgsViCirOIZxGpAXL5XP3FQz8tVf33LQumO5Y5NYcev6Cb2h1sGomuUG9hFbUlThjYAPsSMr0twiWF90w_0HrRa-lYgcuA9gsu/s1600/DSC_5890.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjf1k4vHJw19lK3-1m7KrbiHZJfeK63580Uim25tvqeleXgsViCirOIZxGpAXL5XP3FQz8tVf33LQumO5Y5NYcev6Cb2h1sGomuUG9hFbUlThjYAPsSMr0twiWF90w_0HrRa-lYgcuA9gsu/s16000/DSC_5890.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWdX5f51mSRLCLFmLOzPqTLFyX_F_Qbif944n3wcmMklG2vOk-6kU_Q1SmmNCpSsSqqpapUTS-Z_3ztIU9tYcxAO8zw-aeCz-TKhQixpmjk_KoRNH1jwIDRFQsPTC1uJ3NZEKv6zUoe_Uk/s1600/DSC_5892.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhWdX5f51mSRLCLFmLOzPqTLFyX_F_Qbif944n3wcmMklG2vOk-6kU_Q1SmmNCpSsSqqpapUTS-Z_3ztIU9tYcxAO8zw-aeCz-TKhQixpmjk_KoRNH1jwIDRFQsPTC1uJ3NZEKv6zUoe_Uk/s16000/DSC_5892.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Prześwietnym miejscem jest przejście z północnej, na południową stronę grani, z którego duże wrażenie robi dalszy przebieg szlaku (jakby wcześniejszy nie robił :D) Poręczówki po obu stronach, kamienna drabina i brak możliwości aby się minąć...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2DGnnL73e_QH2QlE6UYP0hTKz4ncZ_Hytfe_Z5w_tHxsyNNbvjlOO0FYiiwOhBBzcfAuA3rdgeeMeRyGE-xJhtt1JMvd68EA8alDDLChJ1LZFSRS8iua4Yr5cbPciN3rRjHJl3pQ-nYBm/s1600/DSC_5895.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2DGnnL73e_QH2QlE6UYP0hTKz4ncZ_Hytfe_Z5w_tHxsyNNbvjlOO0FYiiwOhBBzcfAuA3rdgeeMeRyGE-xJhtt1JMvd68EA8alDDLChJ1LZFSRS8iua4Yr5cbPciN3rRjHJl3pQ-nYBm/s16000/DSC_5895.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj18MJvtEYPBS2Htb9EYxT4gM5Q12WkW-TXavVtz33fuvKtuYPM9_OEmAOqQiXrCJ4HrfR4Sz_q0vMbppeYI32AqzNNUKC0CC6NCBkF-p9vQl0hQRXqtKeVCX5KiwlYkCMWS3boKleDCQou/s1600/DSC_5898.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj18MJvtEYPBS2Htb9EYxT4gM5Q12WkW-TXavVtz33fuvKtuYPM9_OEmAOqQiXrCJ4HrfR4Sz_q0vMbppeYI32AqzNNUKC0CC6NCBkF-p9vQl0hQRXqtKeVCX5KiwlYkCMWS3boKleDCQou/s16000/DSC_5898.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXu6vXDUQC7T3Xlcb-IJvAa6LnE_b9eenJl-USFtHH63v4jWF_IScd8xTDUzV9STkl_8UL713vS1emEVHlBV2ea2qkpjEGRxlZNnl8okiUbp2vAgIHcRXP5wBEQ9dziMSvetzeA1C0UG-R/s1600/DSC_5900.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiXu6vXDUQC7T3Xlcb-IJvAa6LnE_b9eenJl-USFtHH63v4jWF_IScd8xTDUzV9STkl_8UL713vS1emEVHlBV2ea2qkpjEGRxlZNnl8okiUbp2vAgIHcRXP5wBEQ9dziMSvetzeA1C0UG-R/s16000/DSC_5900.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Lisengrat i S</span><span style="text-align: left;"><span style="font-size: x-small;">ä</span></span><span style="font-size: small;">ntis w tle</span></div><div style="text-align: justify;">Po wejściu na wierzchołek wznoszący się na 2310 m n.p.m. moim oczom ukazało się wyraźne obniżenie grzbietu z widocznymi rozstajami na przełęczy Rotsteinpass, na której miałem zakończyć przygodę z granią. Widok ten, jakże odmienny od tych obserwowanych przez wcześniejsze kwadranse, zapierał dech w piersiach, przywodząc na myśl wzburzone morze...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxE79GpAg0kAeiukA5LCIRRRFYg2nzfYzXZT376grnxJg1rpLTNKbfNKXhjBBfKIN3Gw932RC-DQ1qlH11NRDZsOagDbjbxqUKUmYUI9A3QdaeGi1FayELaeUKeuVER8MlMPkpmZyKFgpK/s1600/DSC_5902.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgxE79GpAg0kAeiukA5LCIRRRFYg2nzfYzXZT376grnxJg1rpLTNKbfNKXhjBBfKIN3Gw932RC-DQ1qlH11NRDZsOagDbjbxqUKUmYUI9A3QdaeGi1FayELaeUKeuVER8MlMPkpmZyKFgpK/s16000/DSC_5902.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4tN3xZpkkczOUfYVPsj4dUZEtp8I3mioSaX-8HwVQitk-4zxHmNaUhsbfdgS4A9M7_t84cPW9GTC9gG4SNqdfKBzk_VGUR0MVOMD6Jn8s2KsFD5xX-E-bwH0mn6n3xxNObO1qvHmBgrTL/s1600/DSC_5903.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi4tN3xZpkkczOUfYVPsj4dUZEtp8I3mioSaX-8HwVQitk-4zxHmNaUhsbfdgS4A9M7_t84cPW9GTC9gG4SNqdfKBzk_VGUR0MVOMD6Jn8s2KsFD5xX-E-bwH0mn6n3xxNObO1qvHmBgrTL/s16000/DSC_5903.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcShQlsTXWxWAByXoYG027P0Ou3iUDs0N2edFop81GHvET1uI_Tlh5K7V5ha6I8m2qQyREHboYRVYIfYxJ7wVAJZoPSnBUG37DsklHhsZZbAGbxpctBsaFE0dU1X2Hp3FBTjXc-gJDoxqD/s1600/DSC_5904.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgcShQlsTXWxWAByXoYG027P0Ou3iUDs0N2edFop81GHvET1uI_Tlh5K7V5ha6I8m2qQyREHboYRVYIfYxJ7wVAJZoPSnBUG37DsklHhsZZbAGbxpctBsaFE0dU1X2Hp3FBTjXc-gJDoxqD/s16000/DSC_5904.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeg_jmBv-YSsza2u_RayfEXSEAvsWij44n7SN5vAyt6DxpjmmN1Gu9v2ByD7W6wBmVxtW_XpY6gdMBLMc8iafjslq_hj5P7hikxmscxeycTv-nzC3VzGr4ON1Au0Kbwe7x96KmMIyy7qzL/s1600/DSC_5907.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgeg_jmBv-YSsza2u_RayfEXSEAvsWij44n7SN5vAyt6DxpjmmN1Gu9v2ByD7W6wBmVxtW_XpY6gdMBLMc8iafjslq_hj5P7hikxmscxeycTv-nzC3VzGr4ON1Au0Kbwe7x96KmMIyy7qzL/s16000/DSC_5907.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Zejście na przełęcz było stosunkowo łagodne, na pewno łagodniejsze niż sobie to wyobrażałem, i nawet nazwałbym je mianem przyjemnego. Jakby tego było mało, lada moment miało nadejść schronisko, a z nim przerwa na obiad.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8mbQyDxjjUEgZMRNqTFdz9pvV7RjHq2BX1HGdsKAI4jyxhQ6pwDpsS2lT4p5QkzXAFgTy-Z5KrKLu_hJdZx0Os88OwybM2oi5XetF1eQTAgtesCVQaAFO0mFhpJkf8UgAKvj0IZ7Pift-/s1600/DSC_5908.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8mbQyDxjjUEgZMRNqTFdz9pvV7RjHq2BX1HGdsKAI4jyxhQ6pwDpsS2lT4p5QkzXAFgTy-Z5KrKLu_hJdZx0Os88OwybM2oi5XetF1eQTAgtesCVQaAFO0mFhpJkf8UgAKvj0IZ7Pift-/s16000/DSC_5908.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ostatnie metry przed przełęczą</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1GuefBDpgUacNRJZqC7jSRwHk02lO-7lo5mKXNLfp7tghUbcgWHMqUxA_ARHlwEI0Yv2TKUWIQX8_m0p8ImEYRWx7kgeKr5jMK8TfINZAgLx2u-tuYtNt6lf97sH9BxvtlJZilV3GGTSq/s1600/DSC_5910.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh1GuefBDpgUacNRJZqC7jSRwHk02lO-7lo5mKXNLfp7tghUbcgWHMqUxA_ARHlwEI0Yv2TKUWIQX8_m0p8ImEYRWx7kgeKr5jMK8TfINZAgLx2u-tuYtNt6lf97sH9BxvtlJZilV3GGTSq/s16000/DSC_5910.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Churfirsten z okolic Rotsteinpass</span></div><div style="text-align: justify;">Po dotarciu do schroniska z ogromną przyjemnością usiadłem przy wolnym stoliku z ciekawością wyczekując tego, co będę miał okazję zjeść. Z przykrością jednak po raz kolejny stwierdziłem, że stopień zaawansowania mojego niemieckiego okazał się być niewystarczający do odpowiedzialnego podejmowania decyzji przy stole. W końcu zamówiłem coś mięsnego, licząc na łut szczęścia jak to bywa w tym powiedzeniu z głupim, ale niestety tym razem się chyba nie sprawdziło, dostałem bowiem coś co przypominało smażoną mortadelę (i chyba nią było, natomiast mortadela w zasadzie we wszystkich językach nazywa się podobnie - tam zaś było zupełnie niepowiązane słowo) oczywiście z makaronem. Nie żeby było niesmacznie, nie żebym się nie najadł, ale liczyłem, że trafię na coś nieznanego albo w połowie nieznanego. Jeśli była to mortadela, czego nie jestem w stanie potwierdzić, to z pewnością najdroższa w życiu, bo z kolą zapłaciłem koło 30 (+/-, nie pamiętam dokładnie) CHF.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wniosek? Kurna, uczcie się języków i nie przestawajcie nawet jeśli wydaje się Wam, że już coś potraficie.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">No chyba, że stać Was na rozczarowujące wybory 😁😂</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOa3nh0OQIf3FZV6foFODs2jgxgw8lBUzAiBnBA23diZjkVmymqGQ5_Hj45ZqvVnUBj7sQdWUABEwJ89xUko7EvftX_Hfht_uF_5g4hn4Kq4uiiGglfqaS80YPAXj6LYlTrlrziwOj4Oc7/s1728/126263579_381535003067446_6737990194357351872_n.jpg" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1296" data-original-width="1728" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgOa3nh0OQIf3FZV6foFODs2jgxgw8lBUzAiBnBA23diZjkVmymqGQ5_Hj45ZqvVnUBj7sQdWUABEwJ89xUko7EvftX_Hfht_uF_5g4hn4Kq4uiiGglfqaS80YPAXj6LYlTrlrziwOj4Oc7/s16000/126263579_381535003067446_6737990194357351872_n.jpg" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ale za to papierowa podkładka wspaniała!</span></div><div style="text-align: justify;">Na tarasie spędziłem łącznie 45 minut i w dalszą drogę ruszyłem punkt pierwsza. Nad Altmannem pojawiły się wtedy jakieś chmury i przez chwilę pomyślałem, że zanosi się na deszcz, na szczęście były to zupełnie niesłuszne podejrzenia.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWYR3CRbA9ZOpc_TDj-DQLesNn5Gh_LK_x_rYIDqFWijZj8RbUkZ-KJzmJbrlNeYEPi6iwPlAfx11PqbFCXf1dNoxR5FsITfBPs3uWI2DM9DDv32h1jSwe_fqg4i_lMFraj4CFdiAXMHvV/s1600/DSC_5918.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWYR3CRbA9ZOpc_TDj-DQLesNn5Gh_LK_x_rYIDqFWijZj8RbUkZ-KJzmJbrlNeYEPi6iwPlAfx11PqbFCXf1dNoxR5FsITfBPs3uWI2DM9DDv32h1jSwe_fqg4i_lMFraj4CFdiAXMHvV/s16000/DSC_5918.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przed sobą miałem zejście - 1300 metrów - na szczęście rozłożone na kawałki. Oczywiście szkoda było opuszczać grań, ale do górnej granicy lasu miałem jeszcze spory kawał drogi, a w międzyczasie - innych ciekawych widoków miało nie brakować :)</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCWVbVv7eNHkv1M1Np4If_yDRvbSDjbshwi9aTnNV-Sx8EucS0nyBxDfI6OJ_-X5M8EsU7lqFjGF4C6Mh2i-dU8beCAola2KEMqgJZyr1fYgf52iUE2cEZJrREba9ORUz03d2WDwf61pnO/s1600/DSC_5919.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgCWVbVv7eNHkv1M1Np4If_yDRvbSDjbshwi9aTnNV-Sx8EucS0nyBxDfI6OJ_-X5M8EsU7lqFjGF4C6Mh2i-dU8beCAola2KEMqgJZyr1fYgf52iUE2cEZJrREba9ORUz03d2WDwf61pnO/s16000/DSC_5919.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0BPO8cuEvZvD2OO9Zl_C6YXSX-HbrXaOONdaCdhKKqOQSqiAdzJ0GzsGOp7TuH0PRjIdVrmEo9hfBv5z5cDS74j5FOBkJiZQSVSP1z-Zj_bp2Ei0O4tLmTTTYosLSEH2gZ37xX0lifQoX/s1600/DSC_5921.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0BPO8cuEvZvD2OO9Zl_C6YXSX-HbrXaOONdaCdhKKqOQSqiAdzJ0GzsGOp7TuH0PRjIdVrmEo9hfBv5z5cDS74j5FOBkJiZQSVSP1z-Zj_bp2Ei0O4tLmTTTYosLSEH2gZ37xX0lifQoX/s16000/DSC_5921.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">No to zerkamy raz jeszcze na Säntis - kto wie czy nie po raz ostatni</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCnMgseUys-XiHlpymJBtTp0mnE1_74CNPbNmXXNGb6kCNPVTvDNbE0QSLOcUG3p-2S1M8dNquSnLFOexS68DaRc2Ku1WMlNFFAQG9K_hEUKWbK3oHkOehVDAHFXAUCOGs56Bir1SI07Ox/s1600/DSC_5925.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCnMgseUys-XiHlpymJBtTp0mnE1_74CNPbNmXXNGb6kCNPVTvDNbE0QSLOcUG3p-2S1M8dNquSnLFOexS68DaRc2Ku1WMlNFFAQG9K_hEUKWbK3oHkOehVDAHFXAUCOGs56Bir1SI07Ox/s16000/DSC_5925.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Krowy też raków nie ubierały - skandal!</span></div><div style="text-align: justify;">Pierwszy odcinek zejścia zakończyłem w górnych partiach doliny Oberchallen, która mnie absolutnie zachwyciła. Ten obłędnie zielony skrawek Alpsteinu miałem prawie wyłącznie dla siebie!</div><div style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPXYCWss_tyNg3Mc2gjQI46n0OfC1OQ3fK7jrjRzw8QS-LRI7kES9ykFLqkti2d-N0uAPq7xJKARMGb8dCz5pNjeZEKd0mXXOt4FnRDOh6txN6ivI8aBb8DTb56cn3tpzk5J5R9bCA1S7/s1600/DSC_5931.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEggPXYCWss_tyNg3Mc2gjQI46n0OfC1OQ3fK7jrjRzw8QS-LRI7kES9ykFLqkti2d-N0uAPq7xJKARMGb8dCz5pNjeZEKd0mXXOt4FnRDOh6txN6ivI8aBb8DTb56cn3tpzk5J5R9bCA1S7/s16000/DSC_5931.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHnxIIzccE_f_K6ThRR9FY_9qEdu58z0rMuWjRPcqjQW-1cWfYpHnMgb_soVZ6V6SnZb2w0VkRE4xz7lEa8FkiWNaBCR15J_l3s9N7sIzZcOmhPOJuQLqB8vI8ZpLwinR08XJkppVHw1dT/s1600/DSC_5933.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHnxIIzccE_f_K6ThRR9FY_9qEdu58z0rMuWjRPcqjQW-1cWfYpHnMgb_soVZ6V6SnZb2w0VkRE4xz7lEa8FkiWNaBCR15J_l3s9N7sIzZcOmhPOJuQLqB8vI8ZpLwinR08XJkppVHw1dT/s16000/DSC_5933.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaexXbXcONa5CDd_Y-2MWREk9Hy_fzGxXw5x6gTaI_nlQ78Cjse2OrHfpo5LUwZG-a9a-XiGA2-8RYu4hBre8nSXOOcVEDLxhfcuO2vOXm3WLwyoA-0J50Acu6G1h7f5FKI_oetZkncdfa/s1600/DSC_5934.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgaexXbXcONa5CDd_Y-2MWREk9Hy_fzGxXw5x6gTaI_nlQ78Cjse2OrHfpo5LUwZG-a9a-XiGA2-8RYu4hBre8nSXOOcVEDLxhfcuO2vOXm3WLwyoA-0J50Acu6G1h7f5FKI_oetZkncdfa/s16000/DSC_5934.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">I kiedy wydawało mi się że, że już byłem tak zachwycony, że wręcz unosiłem się nad ziemią, po mojej lewicy niespodziewanie ukazał mi się widok... osady pasterskiej. Ale nie takiej byle jakiej, z jedną dwiema chałupami, to była prawdziwa osada, z szałasami, domami, gasthausem i niewielkim kościółkiem!</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK7pYjbL5GrdVqHpI_Ahfp8nd3xYavuvabfddphic0rn1W7esok_QOhE3YNCyk7xxTq43Lue2jxn8wEVPzLWmDFlTaXQCCFYLH2TeIex6s1kTwLuCbKrpjVAFE7A1QoaKHl8N-N_dCU5nQ/s1600/DSC_5935.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgK7pYjbL5GrdVqHpI_Ahfp8nd3xYavuvabfddphic0rn1W7esok_QOhE3YNCyk7xxTq43Lue2jxn8wEVPzLWmDFlTaXQCCFYLH2TeIex6s1kTwLuCbKrpjVAFE7A1QoaKHl8N-N_dCU5nQ/s16000/DSC_5935.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Przyznam, że nie od razu świadom byłem na co tak naprawdę patrzę. Nieco później, przygotowując tego samego dnia kolację na kempingu, doczytałem w internecie jak niezwykłe miejsce widziałem - wyobraźcie sobie bowiem, że osada istnieje w tym miejscu - na 1517 m n.p.m. - co najmniej od 1074 roku! Co najmniej, ponieważ wtedy po raz pierwszy pojawia się na mapie, stworzonej przez Nortberta, opata słynnego opactwa w Sankt Gallen. W XVII wieku osada się zaczęła rozrastać, w XIX wieku doczekała się własnej karczmy, a na przełomie XIX i XX wieku miała również doczekać się kolei zębatej z Wasserauen.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do realizacji tej inwestycji jednak nie doszło zabrałko bowiem środków. Za te co były zbudowano kaplicę, a do Meglisalp nadal nie można było dotrzeć w żaden inny sposób jak pieszo. I właśnie bez żadnych "wspomagaczy" dostarczano wszelkie materiały przy okazji budowy nowych budynków i zagród - wszystko noszono na plecach.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Kolej towarowa, której jedna z podpór załapała się na zdjęciu powyżej, powstała dopiero w 1952 r.!, i do dziś jest to jedyne udogodnienie w tej części Alpsteinu. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-W6euDpHAE0wL0CvmMzm7XAjitFM5vq6IMOgW91s55FzUFxk4jkcmA6afeki_pVKzdxaTvsMrEp49bTzKEYMWDYx15Bw_RWsFAc_QnNbt3hJhFil6D1zTU0JBTRPRPzeR8cHv_kVU5-0N/s1600/DSC_5936.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-W6euDpHAE0wL0CvmMzm7XAjitFM5vq6IMOgW91s55FzUFxk4jkcmA6afeki_pVKzdxaTvsMrEp49bTzKEYMWDYx15Bw_RWsFAc_QnNbt3hJhFil6D1zTU0JBTRPRPzeR8cHv_kVU5-0N/s16000/DSC_5936.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">W osadzie można nocować - w gasthausie działającym od 1898 roku. Koniecznie muszę tu kiedyś wrócić, bo to fantastyczne miejsce!</span></div><div style="text-align: justify;">Z Meglisalp wiąże się też pewna legenda, dość znajomo brzmiąca jak większość tego typu opowieści. Ale w skrócie Wam ją opowiem:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;"><div><i>Dawno, dawno temu, dwóch alpejskich pasterzy dzieliło halę położoną wysoko nad jeziorem Seealpsee. Górna część hali, położona w stromo nachylonym terenie i trudniejsza do uprawy, należała do Joshuy, starszego z nich. Dolna część była urodzajna, bo w jej środku lśniło głębokie błękitne jezioro, które służyło bydłu jako źródło wody pitnej. Ten kawałek należał do Meggelina.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Joshua był skrytym, zrzędliwym samotnikiem, podczas gdy Meggelin była wesołym i powszechnie kochanym człowiekiem. Napędzany zazdrością i niechęcią, Joshua czekał na właściwy moment, aby wypędzić Meggelina z hali i przejąć jego kawałek.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Pewnego wieczoru chatkę Joshuy odwiedziła tajemnicza postać i poprosiła o nocleg. W zamian Joshua zażądał, aby nieznajomy pomógł mu wypędzić Meggelina z jego części górskiej hali.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Nieznajomy zgodził się na warunki i rzucił wtedy okropną klątwę na halę Meggelina: strumienie wyschły, a sama hala w efekcie opustoszała, ponieważ pasterz nie był w stanie bydłu zapewnić warunków bytowych. </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>W swoim cierpieniu Meggelin zwrócił się do tajemniczych krasnali, mieszkających w jaskini na tyłach jego hali. W czystą noc, przy pełni księżyca, istoty próbowały odczarować ziemię. Ale klątwa rzucona przez nieznajomego była tak silna, że krasnoludki nie zdołały przywrócić starego stanu. Mimo czarów jeziora i spływającego do niego strumienia wciąż brakowało. Niemniej jednak studnie były znów pełne każdego ranka, a to wystarczało dla Meggelina i jego bydła. </i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Tymczasem Joshua, ponownie doczekał się wizyty tajemniczego gościa, żądającego tym razem części jego wynagrodzenia. Stary pasterz ani myślał o dzieleniu się pieniędzmi, więc rozeźlony przybysz w odwecie pogrzebał mężczyznę i całą jego chatę. Miejscowi do dziś wskazują ogromny kamień, który przygniótł chałupę Joshuy - zowie się on "Spitzig Stein" to znaczy: Szpiczasty Kamień.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Mimo trudności, Meggelin w ciągu kolejnych lat rozbudował swoją chatę ślubując, że będzie troskliwie opiekował się wszystkimi, którzy odwiedzą jego włości. Czary krasnali są widoczne i dziś, ponieważ hale Meggelina, które obecnie określane są mianem Meglisalp, mimo braku jeziora i wysychającego koryta potoku, wciąż dostarczają mieszkańcom wystarczającą ilość wody by przetrwać.</i></div><div><i><br /></i></div><div style="text-align: right;"><span style="font-size: x-small;">źródło: meglisalp.ch</span></div></div><div style="text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQijhMlCt9qYsdLaVgmHx9LE5LhxylXUvT6ZRzNPP1YKrjNEENf1rjK2X5ojrEFoGOJsfgdfB1q4R3AYIL1QeVAjQTbjNq9JCOWyMWO1l1fpXs1c-ZNobakHkKsVUlu9lmfmdfBgT8MIFR/s1600/DSC_5938.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQijhMlCt9qYsdLaVgmHx9LE5LhxylXUvT6ZRzNPP1YKrjNEENf1rjK2X5ojrEFoGOJsfgdfB1q4R3AYIL1QeVAjQTbjNq9JCOWyMWO1l1fpXs1c-ZNobakHkKsVUlu9lmfmdfBgT8MIFR/s16000/DSC_5938.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKNXhslWODLCbMjlGpIFG9CNy9xt-XGBYxv9vU2Ni-KmAdy8afwybVEdr0ttGDYE8e6fFKx69MnJAN-5hxNZBGm-zQF0w_gKome67HsFvTCYVmxl7MwONdRbhmb1RjKVoqjnYTMwmm6dV/s1600/DSC_5940.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMKNXhslWODLCbMjlGpIFG9CNy9xt-XGBYxv9vU2Ni-KmAdy8afwybVEdr0ttGDYE8e6fFKx69MnJAN-5hxNZBGm-zQF0w_gKome67HsFvTCYVmxl7MwONdRbhmb1RjKVoqjnYTMwmm6dV/s16000/DSC_5940.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvB7cWNB69unMLhpzw-9QmaypPw3webmuyEjfnN_89nf1Dy7i4R1-3DcQgHnWbX-Mg1cS5ZBpHqvyVxlBZZ2_VPXn0BYu5kJzO0rg7opR6LAeLhTqWYJlDjZT-m9ZqUS2wLL5JJC3eMX_C/s1600/DSC_5943.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvB7cWNB69unMLhpzw-9QmaypPw3webmuyEjfnN_89nf1Dy7i4R1-3DcQgHnWbX-Mg1cS5ZBpHqvyVxlBZZ2_VPXn0BYu5kJzO0rg7opR6LAeLhTqWYJlDjZT-m9ZqUS2wLL5JJC3eMX_C/s16000/DSC_5943.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Punkt, w którym stoi kapliczka nazywa się Kreuzbohl (1527 m n.p.m.), i pełni ważną orientacyjnie rolę - to tutaj znajdujje się odejście w stronę Meglisalp</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_yHpXbkhjswyoCM958garFMq9u7TlW54jdvGaGHa2wAG3nIBkH29rXYlpWzw34itjMBEwTx6bGohatpvOV4iyTvxKh7Zn2xS9sWnWcuHXr4go2udgOs2QX4d97P_OrmHVE1rfIdM6bdRI/s1600/DSC_5945.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg_yHpXbkhjswyoCM958garFMq9u7TlW54jdvGaGHa2wAG3nIBkH29rXYlpWzw34itjMBEwTx6bGohatpvOV4iyTvxKh7Zn2xS9sWnWcuHXr4go2udgOs2QX4d97P_OrmHVE1rfIdM6bdRI/s16000/DSC_5945.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Szlak, którym szedłem, okazał się również dalej serwować fenomenalne widoki - tym razem na dolinę Schwendetal, największą dolinę Alpsteinu, ciągnącą się od wsi Schwende aż po - jeśli liczyć doliny zawieszone stanowiące jej przedłużenie - wierzchołek Säntisu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Być może widok na sześć krajów sprzedaje się świetnie marketingowo, podobnie jak w przypadku Alp Algawskich "widok na 400 szczytów", którym reklamowany jest Nebelhorn, ale z całym szacunkiem, ja wolę takie niespodzianki, gdzie szczękę urywa nie mniej boleśnie, a jednocześnie nie trzeba wyczekiwać nie wiadomo jakich warunków meteorologicznych 😛</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiNzLZy_NmReKKbUUDS94U4jCsnh1KqSqbb224Ms8jzq9OSlixDtvc-IyXswlTHySUB6IDm-QZuSimFLjxbJZRqyXFx7VCZyqdgYg02_5eEt6WRlWnSMmNmh6HhDGqN8BY7-bBrJV5sxx/s1600/DSC_5947-Pano.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="759" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYiNzLZy_NmReKKbUUDS94U4jCsnh1KqSqbb224Ms8jzq9OSlixDtvc-IyXswlTHySUB6IDm-QZuSimFLjxbJZRqyXFx7VCZyqdgYg02_5eEt6WRlWnSMmNmh6HhDGqN8BY7-bBrJV5sxx/s16000/DSC_5947-Pano.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Panorama Schwendetal</span></div><div style="text-align: justify;">Podobnie spektakularne i bolesne, jak mój opad szczęki na panoramę Schwendetal, miało być samo zejście nad jezioro Seealpsee. Wprawdzie nie musiałem się na nie decydować, bo można pójść na około i, albo w ogóle o nie nie zahaczać, albo właśnie nadłożyć drogi (sporo nadłożyć), ale zaniechanie wizyty nad Seealpsee to byłby grzech.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Zyvq7UV5kDH26FUCXaToKchhKsyktmx1_dXF9WF-6cgNx5dTgoDlmh8JZbzwCigoe1pNEQaHoKS-rzENe3BU6eolOG1pSh31yqtRydv0U0QCuGlep4pWnvMtr3qe39un9OzhJfT_5tW1/s1600/DSC_5957.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj0Zyvq7UV5kDH26FUCXaToKchhKsyktmx1_dXF9WF-6cgNx5dTgoDlmh8JZbzwCigoe1pNEQaHoKS-rzENe3BU6eolOG1pSh31yqtRydv0U0QCuGlep4pWnvMtr3qe39un9OzhJfT_5tW1/s16000/DSC_5957.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widzicie nitkę szlaku na otwartej przestrzeni? Tamtędy zszedłbym nad jezioro, gdybym poszedł na około (w sumie to ponad 2 kilometry dalej, ale tylko ok. 20 min więcej)</span></div><div style="text-align: justify;">Schodziło mi się niefajnie... Po pierwsze byłem już trochę zmęczony, a po drugie... Popatrzcie na ten widok, wyobraźcie sobie lipcowy upał, a następnie uwzględnijcie, że miałem z tyłu głowy świadomość, iż w Seealpsee, jak w wielu alpejskich jeziorach, można się na legalu kąpać.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguY4Fbkl8dlOtNA1msPg4PRXSb4WfhUeTzdD2KSlBFGHaoqwqqDc7gb6lvFQaizWXuMwb8Q68IyUNWbQpq0bA9bY-o3ufRv9sKK9D1mqlPY7lCYLsaSARnnFQw4Fi_apNtALJzCNOkN-Fk/s1600/DSC_5962.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEguY4Fbkl8dlOtNA1msPg4PRXSb4WfhUeTzdD2KSlBFGHaoqwqqDc7gb6lvFQaizWXuMwb8Q68IyUNWbQpq0bA9bY-o3ufRv9sKK9D1mqlPY7lCYLsaSARnnFQw4Fi_apNtALJzCNOkN-Fk/s16000/DSC_5962.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Samo Seealpsee to największe jezioro Alpsteinu (11,4 ha) i najsłynniejsze jezioro górskie północnej Szwajcarii - ładnie położone, łatwo dostępne, a zatem i bardzo popularne.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Znajdują się tu dwa gasthausy - oba sytuowane po północnej stronie jeziora. Pierwszy to Gasthaus Seealpsee, drugi to Gasthaus Forele, o których informacje znajdziecie na końcu posta.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2fwvxDEs53H92PrFV8zUD8h7zm4IdQGmtCO6Ot0Dn4oxBZHxiJHsDQKB8KRRY-AYynUKQnCYEB_yPRDv8dgg9fd2H9L25SAdCPwVp6E62m5b9zmdizWCVhWWNa8usJgZhC1zEpuiwQcvZ/s1600/DSC_5963.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg2fwvxDEs53H92PrFV8zUD8h7zm4IdQGmtCO6Ot0Dn4oxBZHxiJHsDQKB8KRRY-AYynUKQnCYEB_yPRDv8dgg9fd2H9L25SAdCPwVp6E62m5b9zmdizWCVhWWNa8usJgZhC1zEpuiwQcvZ/s16000/DSC_5963.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Gasthaus Seealpsee usytuowany jest malowniczo na skalistym cyplu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5eyojSzmSVjeTQsu_2I3z-F5TjAr5cQFVF7f74GyfqJ9zkutRyb_232ea7uK4JvTgifZeUcBj5UFBxvqSi0LyORpoFGdGi5ScHVARxmuEhJjha-lUTZjckXJCxTmfJjnNujy0xBCSgB8H/s1600/DSC_5964.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5eyojSzmSVjeTQsu_2I3z-F5TjAr5cQFVF7f74GyfqJ9zkutRyb_232ea7uK4JvTgifZeUcBj5UFBxvqSi0LyORpoFGdGi5ScHVARxmuEhJjha-lUTZjckXJCxTmfJjnNujy0xBCSgB8H/s16000/DSC_5964.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Od północy nad jeziorem góruje masyw Sch<span style="text-align: justify;">ä</span>flera </span><span style="font-size: small;">(1925 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: justify;">Tak jak wspomniałem - w jeziorze <b>można się kąpać</b>. Nie oznacza to wcale, że panuje tu jarmarczny klimat, słychać krzyki albo wycie wydobywające się z przytachanego głośnika - wręcz przeciwnie, potrafi być kameralnie i miło. Jest to też po części zasługa faktu, że tutejszy brzeg jest stosunkowo łagodny i sprzyja zachowywaniu pewnego dystansu a nie tworzeniu się zwartej grupy przebywającej na niewielkiej powierzchni.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Woda w jeziorze - tamtego lata - była niezwykle ciepła, tym bardziej jeśli wziąć pod uwagę fakt, że mowa o górskim stawie. Ale jestem przekonany, że była cieplejsza niż zwykle w lipcu, trafiłem bowiem na okres upałów - w ciągu mojego przeszło 10-dniowego pobytu codziennie temperatury sięgały 30 stopni Celsjusza.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Niemniej jednak nie będę udawać, że było mi to nie w smak 😂 Po całodniowej wycieczce z przyjemnością wskoczyłem do wody.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHV9Rr73sYPVxOtIC41f4EWW_NqnvrLVujZETHNOnWuq5HlXo7Pr4v89ReZxf83QPZUnLOuHCKW7ef14UMg0zlhBxYaHVvcfV8ktoYTKDCOyaR_IanWWgzhuinHDXmuqddwHa8Uo8jv4GB/s1600/DSC_5965.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1047" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHV9Rr73sYPVxOtIC41f4EWW_NqnvrLVujZETHNOnWuq5HlXo7Pr4v89ReZxf83QPZUnLOuHCKW7ef14UMg0zlhBxYaHVvcfV8ktoYTKDCOyaR_IanWWgzhuinHDXmuqddwHa8Uo8jv4GB/s16000/DSC_5965.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Znad jeziora widać Säntis, choć szczyt jest widoczny tylko z fragmentu północnego brzegu. Wydaje się tak odległy, że aż nie chce się wierzyć, że niektórzy wchodzą na jego wierzchołek właśnie od tej strony.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_9RmiPp4CL-PyqiNheqY7O71S9SdwcWU6sBTr5UpBZvRXS4YV6zKZtjw9FfYjAyOeb7oLGPksv_uqB9SZroAwwkDvKH9MD7uBrGzlmN58n59oHTFAiXFB7tOgpiBn2a5RSVjRsGts_OeX/s1600/DSC_5972.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh_9RmiPp4CL-PyqiNheqY7O71S9SdwcWU6sBTr5UpBZvRXS4YV6zKZtjw9FfYjAyOeb7oLGPksv_uqB9SZroAwwkDvKH9MD7uBrGzlmN58n59oHTFAiXFB7tOgpiBn2a5RSVjRsGts_OeX/s16000/DSC_5972.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHdJ54DvauKYwXGfGv0Ih8hyZ9U0WvLEVQfjL986Eq-7WwwlRW4R3RY7V6i7Hd4keeO_JZV6xu-MH3ietixh4uGHewSy5FOjRiuRYhU5cmcY_Tlw7GApLP2OvaGzv5wG4NzMT2a4FCQngh/s1600/DSC_5976.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHdJ54DvauKYwXGfGv0Ih8hyZ9U0WvLEVQfjL986Eq-7WwwlRW4R3RY7V6i7Hd4keeO_JZV6xu-MH3ietixh4uGHewSy5FOjRiuRYhU5cmcY_Tlw7GApLP2OvaGzv5wG4NzMT2a4FCQngh/s16000/DSC_5976.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Znad jeziora do Wasserauen można dojść na dwa sposoby - pierwszy to droga asfaltową drogą, drugi to spacer przez osadę Gross Hutten i następnie dość strome zejście. Ten ostatni wariant jest na pewno bardziej atrakcyjny, ale ja wykąpany i wyluzowany nie zamierzałem ponownie zdobywać wysokości a dreptać najszybszą drogą w stronę stacji kolejowej i kempingu...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQw5olDmiaeyh8S805KSlGuTtY3KUK2IMxLeFqNeGGbO9aITGg1kP3yeYTZCZz4dgtNsnNZeEPgaK5BJXYFyRmpQfJEin2pU1F1PQ8mbgk2wV8UYZOvkA_HcXQq6w3ei2a-R98b8UcypvZ/s1600/DSC_5977.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhQw5olDmiaeyh8S805KSlGuTtY3KUK2IMxLeFqNeGGbO9aITGg1kP3yeYTZCZz4dgtNsnNZeEPgaK5BJXYFyRmpQfJEin2pU1F1PQ8mbgk2wV8UYZOvkA_HcXQq6w3ei2a-R98b8UcypvZ/s16000/DSC_5977.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Z tego miejsca do Wasserauen pozostaje około 50 minut drogi</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho2rP6mPbbWuOEdHEOF9W-lpwtsC1BydT2vFubSSVhxezlMoCn4SahP2mjrWp5D0vzgefyFVqkUI07_e-LPaH02cbDiVx8LBKNZd2NkbsS8Ua0MUBbGWCRJG9LVZhagwOLa-OEwHffo6jv/s1600/DSC_5981.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEho2rP6mPbbWuOEdHEOF9W-lpwtsC1BydT2vFubSSVhxezlMoCn4SahP2mjrWp5D0vzgefyFVqkUI07_e-LPaH02cbDiVx8LBKNZd2NkbsS8Ua0MUBbGWCRJG9LVZhagwOLa-OEwHffo6jv/s16000/DSC_5981.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W Wasserauen, czyli osadzie położonej u wylocie Schwendetal, oprócz tradycyjnego parkingu powitała mnie zadbana stacyjka kolei wąskotorowej wraz z kawiarnią utworzoną w odstawionym wagonie. Długo niestety nie zabawiłem na zdjęciach, bo chwilę po tym jak przyszedłem przy peronie zameldował się skład, w który oczywiście wsiadłem.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzbQ-Tc1MLnDE1MvgXeD5Wn3HhafvZezZm9NDWPNJIEk5Wg-AE_ssdasbnYQ6bAQq-ZF-4OObmy4xIaC2Lcx_0-UFjfiROx7MehLpXKvEySGlYJJVEf8qIdBnEHIAFBlWCp4TrQ6Yd_Lbv/s1600/DSC_5983.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1052" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhzbQ-Tc1MLnDE1MvgXeD5Wn3HhafvZezZm9NDWPNJIEk5Wg-AE_ssdasbnYQ6bAQq-ZF-4OObmy4xIaC2Lcx_0-UFjfiROx7MehLpXKvEySGlYJJVEf8qIdBnEHIAFBlWCp4TrQ6Yd_Lbv/s16000/DSC_5983.png" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Droga powrotna do Jakobsbad była idealnym podsumowaniem wspaniałego dnia. Otwarte okno, wpadający do wnętrza podmuch wiatru i fantastyczne widoki na góry. Chciałoby się dłużej tak sunąć wzdłuż i wszerz Szwajcarii - kiedyś zresztą muszę tak zrobić.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dz-U7OvrM1aHUIw6jzbb85zRPeFvOC7-c-TgMyTLwmxTY7-PXmIPT9TZOsjc5cUOVA96imx4012aifxDb-Asw' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dxO0-DB428SdIOEvkqJJvcWWh3lRulSVXbGtSfcETFSx4AVNGxLOmH5wv3mT6zBZ0RBV2fpymg17PbxLiimng' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Cóż można rzec na koniec - była to wyborna przygoda i jestem strasznie rad, że Alpstein znalazł się na tej krótkiej liście miejsc do odwiedzenia podczas 10-dniowego Eurotrio (dla nieśledzących od początku relacji z Alp Algawskich - tak nazwałem swój pierwszy pobyt na pograniczu Niemiec, Austrii i Szwajcarii). Bez wątpienia poziomem widoków i wartością nowych doświadczeń dorównywał pozostałym wycieczkom realizowanym w tamtym czasie, choć przyznaję, bałem się, że poprzez swoją popularność, ciężko go będzie tak dobrze wspominać.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHguoR8N7Cpme28mIJ_OGmX5lmAilzfM4Fh2XaeWc0pd3f1kqkbG7W0BSR1eFJazjqx5OfgGGplPeLBmrYVHv5-dQ57-HzFs2F_-KO9fKakAzYqCAyadhlZMiF8-gFtpZlmtyxGWFbMMsT/s1518/capture-20201122-170139.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="872" data-original-width="1518" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHguoR8N7Cpme28mIJ_OGmX5lmAilzfM4Fh2XaeWc0pd3f1kqkbG7W0BSR1eFJazjqx5OfgGGplPeLBmrYVHv5-dQ57-HzFs2F_-KO9fKakAzYqCAyadhlZMiF8-gFtpZlmtyxGWFbMMsT/s16000/capture-20201122-170139.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: right;"><span style="font-size: x-small;">źródło: alpenvereinaktiv.com</span></div><p style="text-align: justify;">Na koniec - cała wycieczka zajęła mi 8,5 godziny (łącznie z przerwami). Odliczając same postoje na kawę na szczycie, obiad na Rotsteinpass i kąpiel w Seealpsee, można na podstawie poniższej rozpiski zauważyć, że czystego marszu było sześć godzin 😁 A byłoby jeszcze mniej gdyby nie zatory pod Säntisem...</p><p style="text-align: justify;">Schwägalp (07:50) -> Berggasthaus Tierwis (09:10/09:20) -> Säntis (10:20/10:45) -> Chalbersantis (10:55/11:30) > Rotsteinpass (12:15/13:00) > Seealpsee (14:50/15:40) -> Wasserauen (16:20)</p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-large;">INFORMACJE PRAKTYCZNE</span></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b>Dojazd</b></span></p><p style="text-align: justify;">- Z Jakobsbad do Schwägalp (przystanek końcowy Schwägalp, Säntis-Schwebebahn)</p><p style="text-align: justify;">Pociągiem Appenzeller Bahn do Urnäsch a następnie autobusem linii 791 (autobus stoi bezpośrednio przy dworcu) - <a href="www.sbb.ch" target="_blank">ROZKŁAD JAZDY</a> | 3,60 CHF</p><p style="text-align: justify;">- Z Jakobsbad do Wasserauen</p><p style="text-align: justify;">Pociągiem Appenzeller Bahn bezpośrednio do stacji końcowej Wasserauen (czas jazdy 24-29 min) - <a href="www.sbb.ch" target="_blank">ROZKŁAD JAZDY</a> | 3,60 CHF</p><p style="text-align: justify;">Parkingi w Wasserauen kosztowały w sezonie 2020 3-5 CHF (w zależności od parkingu) za cały dzień.</p><p style="text-align: justify;">Parking przy dolnej stacji kolejki na Säntis jest darmowy.</p><p style="text-align: justify;"><b>Kolej linowa S</b><span style="text-align: left;"><b>ä</b></span><b>ntis (S</b><span style="text-align: left;"><b>ä</b></span><b>ntis-Schwebebahn)</b></p><p style="text-align: justify;">Kolejka kursuje w szczycie sezonu letniego (od 15 maja do 24 października) między 07:30 a 18 (<a href="https://saentisbahn.ch/en/cable-car/timetable/" target="_blank">ROZKŁAD JAZDY</a>). Istnieje jednak jeden bardzo ciekawy wyjątek - w święto narodowe (Nationalfeiertag przypadający 1.08) okres kursowania jest znacznie wydłużony w 2020 roku kolejka jeździła między 05:30 a 22!</p><p style="text-align: justify;">Szwajcarzy dopuszczają także możliwość zamówienia specjalnego zjazdu o dowolnej porze poza godzinami kursowania kolejki.</p><p style="text-align: justify;">Jeśli chodzi o ceny, to w 2020 roku bilet dla osoby dorosłej w jedną stronę (dopuszczalna płatność w CHF i w EUR) kosztował 38 CHF/34,55 EUR, w dwie strony 54CHF/49,10 EUR. Studenci i uczniowie płacili za podróż w jedną stronę odpowiednio 21 CHF/19,10 EUR, a za podróż w dwie strony 30 CHF/27,25 EUR.</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://saentisbahn.ch/en/" target="_blank">STRONA INTERNETOWA</a></p><p style="text-align: justify;"><span style="font-size: medium;"><b>Noclegi</b></span></p><p style="text-align: justify;"><b>Berggasthaus Tierwis</b></p><p style="text-align: justify;">Malutki, wciśnięty w siodło, klimatyczny gasthaus z 50 miejscami noclegowymi w sześciu pokojach.</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju wieloosobowym z półpensją: 50 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym z półpensją: 60 CHF</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.tierwis.ch/" target="_blank">STRONA INTERNETOWA</a></p><p style="text-align: justify;"><b>Berggasthaus S</b><span style="text-align: left;"><b>ä</b></span><b>ntis </b></p><p style="text-align: justify;">Tuż pod wierzchołkiem Säntisa znajduje się Berggasthaus Säntis, który oferuje 65 miejsc noclegowych w pokojach wieloosobowych i 24 miejsc noclegowych w pokojach 2-osobowych. W bieżącym roku cennik przedstawiał się następująco:</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju wieloosobowym ze śniadaniem: 52 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju wieloosobowym z półpensją: 82 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym (z umywalką) ze śniadaniem: 75 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym (z umywalką) z półpensją: 105 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym (z łazienką) ze śniadaniem: 98 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym (z łazienką) z półpensją: 128 CHF</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://altersaentis.ch/" target="_blank">STRONA INTERNETOWA</a></p><p style="text-align: justify;"><b>Berggasthaus Rotsteinpass</b></p><p style="text-align: justify;">Gasthaus, w którym jadłem obiad, swoim charakterem bardziej przypomina schroniska, do których jesteśmy przyzwyczajeni. Dysponuje łącznie 88 miejscami, z czego 80 z nich znajduje się w pokojach wieloosobowych, a pozostałe w dwóch dwójkach i jednej czwórce.</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju wieloosobowym ze śniadaniem: 48 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju wieloosobowym z półpensją: 75 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym (z umywalką) ze śniadaniem: 80 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym (z umywalką) z półpensją: 108 CHF</p><p style="text-align: justify;"><a href="https://www.rotsteinpass.ch/" target="_blank">STRONA INTERNETOWA</a></p><p style="text-align: justify;"><b>Berggasthaus Seealpsee</b></p><p style="text-align: justify;">Usytuowany na skalistym cyplu charakterystyczny budynek z czterdziestoma miejscami noclegowymi w pokojach jedno-, dwu-, trzy- i czteroosobowych. W nocleg wliczone są śniadania.</p><p style="text-align: justify;">- pokój jednoosobowy: 80 CHF</p><p style="text-align: justify;">- pokój jednoosobowy (z łazienką): 90 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym: 75 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju dwuosobowym (z łazienką): 85 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju trzyosobowym: 65 CHF</p><p style="text-align: justify;">- miejsce w pokoju czteroosobowym: 60 CHF</p><p style="text-align: justify;"><b>Berggasthaus Forele</b></p><p style="text-align: justify;">Drugi z gasthausów nad Seealpsee, dysponujący szesnastoma pokojami dwu-, trzy-, cztero-, pięcio- i sześcioosobowymi, wyposażonymi w prywatne łazienki. W cenę gospodarze wliczali śniadania.</p><p style="text-align: justify;">- pokój dwuosobowy: 190/200 CHF</p><p style="text-align: justify;">- pokój trzyosobowy: 270 CHF</p><p style="text-align: justify;">- pokój czteroosobowy: 280/320 CHF</p><p style="text-align: justify;">- pokój pięciooosobowy: 325 CHF</p><p style="text-align: justify;">- pokój sześcioosobowy: 420 CHF</p></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3947404691608675574.post-22197952023037718012020-11-01T19:33:00.000+01:002020-11-01T19:33:34.784+01:00Początek lata na pograniczu Tatr Wysokich i Bielskich. Jagnięcy Szczyt przez Przełęcz pod Kopą<p style="text-align: justify;">W wakacje jak wiecie z reguły unikam wyjazdów w Tatry, natomiast okres przełom czerwca i lipca to dla mnie okres jeszcze akceptowalny, zwłaszcza na dreptanie po Tatrach Słowackich.</p><p style="text-align: justify;">No i kiedy tamtego roku przyszło zmęczenie uczelnią i pojawiła się chęć złapania oddechu przed kolejnymi kolokwiami napisałem do Krystiana z pytaniem czy nie ma przypadkiem za dużo wolnego czasu i tak ugadaliśmy się na nadchodzący weekend w góry. Pogoda jaką zapowiadano nie była szałowa, ale koniec końców, stwierdziliśmy zgodnie, że trzeba jechać, bo każdorazowe odcięcie się od nauki było na wagę złota.</p><p style="text-align: justify;">Plan na tamten wyjazd był następujący: przedłużony weekend w górach, a w roli głównej pogranicze Tatr Bielskich i Tatr Wysokich.</p><p style="text-align: center;"></p><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZS9Eullg-rl13MKuj5hzbWqMQs4n3AuJG0IAHGB3cDCp6haqXuuklaFNMO8H4cIgtwODSltJEBsVuLa-oW2cnkSJDeswEAS-20TgfvqsdPa3I_P_FTB7X4KtzmEuUnoJd3CJs4dOOcS9/s1600/DSC_4397.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZS9Eullg-rl13MKuj5hzbWqMQs4n3AuJG0IAHGB3cDCp6haqXuuklaFNMO8H4cIgtwODSltJEBsVuLa-oW2cnkSJDeswEAS-20TgfvqsdPa3I_P_FTB7X4KtzmEuUnoJd3CJs4dOOcS9/s16000/DSC_4397.png" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">DZIEŃ I</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W czwartek po zajęciach szybko się zebrałem i pojechałem na dworzec główny, gdzie spotkałem się z, przyjeżdżającym z Dolnego Śląska, Krystianem. Następnie poszliśmy na szybki obiad do baru mlecznego, a po wrzuceniu w siebie porcji kartofli, panierowanego fileta z kurczaka i surówki wróciliśmy na stację i zapakowaliśmy się do pociągu IC Witkacy, dzięki któremu przedostaliśmy się na Podtatrze.</div><div><p></p><div style="text-align: center;"><a href="https://www.blogger.com/#"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEirw24JvzC77Ss9sQR-kbxolB1bCJtrEhVtPXcsey9J0tlpARH2gm41s5f1Iwt9bSfwCl5R9_dH_nh54_YAD76xkZNYqpSyo_IL0-UXW4ucOqIsrMX1JgrP3KKPj5Re0dzNiaRgOOfQSHAO/s16000/DSC_4324.png" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">W Zakopanem powitała nas, zgodnie z przewidywaniami, mżawka i przenikliwy chłód. Z racji dość późnej godziny (20) bez zbędnych ceregieli przemaszerowaliśmy przez miasto, tak by jak najszybciej zameldować się na kwaterze, tj. w Hostelu 1902 na rogu ulic Kościeliskiej i Kasprusie.</div><p></p></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifx8NtAJxqnNCTjZmBRWb__JfQr0Th-o3ptME03ehICY0pE7LTjiZ_bE_9iatfO4sH1WVCRX3HImjQ-k1YCL-7bDbFCW4ZVOelxkrEr0aIFd7Vw4gM8rYn8oEM72WF9Spk96N-QfTWIOCr/s1600/DSC_4327.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifx8NtAJxqnNCTjZmBRWb__JfQr0Th-o3ptME03ehICY0pE7LTjiZ_bE_9iatfO4sH1WVCRX3HImjQ-k1YCL-7bDbFCW4ZVOelxkrEr0aIFd7Vw4gM8rYn8oEM72WF9Spk96N-QfTWIOCr/s16000/DSC_4327.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Po dopełnieniu formalności i ogarnięciu się po podróży za oknem nastał zmrok, dlatego o żadnych, nawet reglowych, spacerach nie było mowy, zresztą pogoda do nich absolutnie nie zachęcała. Poszliśmy do pobliskiej żabki, kupiliśmy po dwa piwa i podreptaliśmy w stronę Gubałówki, zaszywając się z nimi gdzieś nieopodal trasy kolejki linowo-terenowej.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">O 23 byliśmy z powrotem w hostelu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">DZIEŃ II</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Poranek nastał pochmurny, ale przynajmniej nie padało. Z powodu obaw przed pogorszeniem pogody po szybkim śniadaniu w jadalni hostelu pobiegliśmy na dworzec aby zdążyć na pierwszy kurs Stramy i koło siódmej byliśmy już w opustoszałej Tatrzańskiej Jaworzynie. Wraz z nami wysiadły tu dwie osoby, ale w stronę wylotu doliny maszerowaliśmy sami.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRQVmwvBWiY-8zA2DBoUBfy3eM2-IxkX33jjeU1__0xCKcL6EmUPNkQdoSaHpIRAvCtmw9c9ITPfU86EzErdMgOzUzNOocxOMdIWI_Ru8QSLiCmGecSnOtjbCuP6IIMIZwYWp9Pqn9kO5R/s1600/DSC_4329.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgRQVmwvBWiY-8zA2DBoUBfy3eM2-IxkX33jjeU1__0xCKcL6EmUPNkQdoSaHpIRAvCtmw9c9ITPfU86EzErdMgOzUzNOocxOMdIWI_Ru8QSLiCmGecSnOtjbCuP6IIMIZwYWp9Pqn9kO5R/s16000/DSC_4329.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZCqvGk3YgX42r6EjT87Z89G1Z5Q-BKSETtdirnlq5EzbThP31IfT3wOdcShEoa6UB1IRVhDmVvFiscysA3WU1G4zayZ1b92HLDjWPwwmSDaqFnF4kYP177d5aSiJ1gM4swjBfCpQbBcVW/s1600/DSC_4330.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjZCqvGk3YgX42r6EjT87Z89G1Z5Q-BKSETtdirnlq5EzbThP31IfT3wOdcShEoa6UB1IRVhDmVvFiscysA3WU1G4zayZ1b92HLDjWPwwmSDaqFnF4kYP177d5aSiJ1gM4swjBfCpQbBcVW/s16000/DSC_4330.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">I w sumie, biorąc pod uwagę niską temperaturę, gęste chmury i prawdopodobieństwo deszczu, brak ludzi nie powinien szczególnie dziwić, zwłaszcza, że byliśmy po stronie słowackiej, i to w tej bardziej odludnej, gdzie tłumów próżno szukać nawet w ładne letnie weekendy. W takich deszczowych warunkach perspektywa kilkunastokilometrowego marszu Doliną Jaworową w stronę Lodowej Przełęczy wydawała się być mało atrakcyjna, żeby nie powiedzieć niemożliwa, nawet dla największego tatromaniaka - co bardziej uparty, mógł tak jak my tego dnia, liczyć że wytrwa do Przełęczy pod Kopą, która oddalona była od centrum wsi o jakieś trzy godziny marszu. </div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyQAEMvvGPxBz8E7i_r0XCOXROOtKAQGaNfiLvXjbqQ3TVEV9qLMDw7Brj5LDzOYxxOpI_NL3qFiwP1GAS09sAEUW0xJJpl_5kzFFUZA2eOA35qKxO2OrVAFDwSGxI0i2fb1C9S0Yplsku/s1600/DSC_4332.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgyQAEMvvGPxBz8E7i_r0XCOXROOtKAQGaNfiLvXjbqQ3TVEV9qLMDw7Brj5LDzOYxxOpI_NL3qFiwP1GAS09sAEUW0xJJpl_5kzFFUZA2eOA35qKxO2OrVAFDwSGxI0i2fb1C9S0Yplsku/s16000/DSC_4332.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Początek drogi</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQDTXtTlEx85v9QbFfSKv_aQrVYyX27bfMiCWwzUc6rWLN3xsGkw-oeTowFxFvttLxGA-X_gKi5kASYkcHhQ_rTE00DYNbWCz5s4b6UdSSgqkhFj8U-EELH5Aewcm0N8FrO7Vs-rD180Lz/s1600/DSC_4335.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQDTXtTlEx85v9QbFfSKv_aQrVYyX27bfMiCWwzUc6rWLN3xsGkw-oeTowFxFvttLxGA-X_gKi5kASYkcHhQ_rTE00DYNbWCz5s4b6UdSSgqkhFj8U-EELH5Aewcm0N8FrO7Vs-rD180Lz/s16000/DSC_4335.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Po dwudziestu minutach marszu asfaltem przeszliśmy przez Jaworzyński Potok i znaleźliśmy się na skraju Gałajdówki, czy też Polany pod Muraniem, przez którą zapewne w innych warunkach szlibyśmy z otwartymi gębami, podziwiając imponujący widok na Tatry Bielskie, tym razem jednak musieliśmy się obejść ze smakiem. Takich miejsc zawsze szkoda przy niekorzystnej pogodzie, bo umówmy się, znacznie łatwiej nadrobić, gdy nam nie wyjdzie w Dolinie Pięciu Stawów Polskich albo w Dolinie Małej Łąki niż w większości miejsc słowackich Tatr, gdzie poza sezonem raz, że trudno się dostać bez samochodu, a dwa, że długość szlaków czasem ogranicza pole manewru.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbbqK6jY8_iupy9x2ouWIkJhHVtv5Lm4U3JBngCqj5QfqNNSbAAUsk1OlxWe2hP-xvg6wwzrehgeNU45Eg4G58_1AP7HuajATc-jEENrw9WKsHHWGHok_4Afw9a91j9xhNGrsgsTgQVNAR/s1600/DSC_4339.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgbbqK6jY8_iupy9x2ouWIkJhHVtv5Lm4U3JBngCqj5QfqNNSbAAUsk1OlxWe2hP-xvg6wwzrehgeNU45Eg4G58_1AP7HuajATc-jEENrw9WKsHHWGHok_4Afw9a91j9xhNGrsgsTgQVNAR/s16000/DSC_4339.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jaworowy Potok wzdłuż którego tym razem nie będziemy wędrować</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD3br2qDOzAYGG-ti62R8yycAp1LTGq140UId3bSTGrN9LbZ8MNB8tbFy0qUsepDniWwcp_LkK46ekst2wYXwMTtijlhyphenhyphenq172C2dGDJziBFvCK9OeDUSOPbhdLd9785EzPQtdYf53awo0K/s1600/DSC_4342.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhD3br2qDOzAYGG-ti62R8yycAp1LTGq140UId3bSTGrN9LbZ8MNB8tbFy0qUsepDniWwcp_LkK46ekst2wYXwMTtijlhyphenhyphenq172C2dGDJziBFvCK9OeDUSOPbhdLd9785EzPQtdYf53awo0K/s16000/DSC_4342.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pogrążony w chmurach Murań</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZEK2g1W-eX2cDqmk8_25ovPv5ljl-a3e2mYa6LIX4s5dCs_u8fPwGErC4o9CxJjQgDZhDn4qLwDva_Sw5vPgzYe3vXld3DFGPw772iYmqdmP8lFIYWmvVT-6Evojp51xNfieJJlc21Yd/s1600/DSC_4343.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8ZEK2g1W-eX2cDqmk8_25ovPv5ljl-a3e2mYa6LIX4s5dCs_u8fPwGErC4o9CxJjQgDZhDn4qLwDva_Sw5vPgzYe3vXld3DFGPw772iYmqdmP8lFIYWmvVT-6Evojp51xNfieJJlc21Yd/s16000/DSC_4343.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Przy sprzyjających warunkach pogodowych z prawej zobaczyć można imponującą północną ścianę Lodowego</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW_1j9a_V7oyYhIbvwdqXJ3clRlDP5qAlCk6UmUfZ9t5nnHI4iUdNv5GVSg0B9ZGWX5ZBfO3zcRigz_tfcMzHqlUZlx-DWeq2Ql9kPNkMChVaWqe1t_ApuswajNZnGFPQDddBGT8N5C4Y6/s1600/DSC_4346.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjW_1j9a_V7oyYhIbvwdqXJ3clRlDP5qAlCk6UmUfZ9t5nnHI4iUdNv5GVSg0B9ZGWX5ZBfO3zcRigz_tfcMzHqlUZlx-DWeq2Ql9kPNkMChVaWqe1t_ApuswajNZnGFPQDddBGT8N5C4Y6/w427-h640/DSC_4346.png" width="427" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Na szczęście na niebieskim szlaku jest kilka miejsc, które podziwiać można niezależnie od pogody (no dobra, może nie w czasie suszy 😜), i jednym z nich jest Koperszadzka Bramka, malownicza cieśniawa w dolnej części Doliny Zadnich Koperszadów, oczywiście szczególnie urokliwa w takich deszczowych warunkach...</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEspBVDt-_4F0YlSTfPqEKC-WsZlkjQH-pkI1GL_I0NWRdSF8YDnj7rCAVUj94_Ry86jVB4QDxwQW4AQMzo5f_id16fB4GqhjsyPC92tP5btJPRZOeaHYTDw6Nb_pqmMDq5umV2B0Wy5aa/s1600/DSC_4350.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEspBVDt-_4F0YlSTfPqEKC-WsZlkjQH-pkI1GL_I0NWRdSF8YDnj7rCAVUj94_Ry86jVB4QDxwQW4AQMzo5f_id16fB4GqhjsyPC92tP5btJPRZOeaHYTDw6Nb_pqmMDq5umV2B0Wy5aa/w426-h640/DSC_4350.png" width="426" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Słyszycie ten huk wody? 😉</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMilB4Or7S1I8AURNDsnPTTcUJgjPIb42DOWeXRzsRPOtJzzWQ6-7NM-MeZ0tWMN0yx-cxhYO9loY2sthzfydF6yme_3VNpoWIjrPWCIUxxpw9z_goQV40Lb-JdKsjO_RNdINslxkq_HRj/s1600/DSC_4351.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiMilB4Or7S1I8AURNDsnPTTcUJgjPIb42DOWeXRzsRPOtJzzWQ6-7NM-MeZ0tWMN0yx-cxhYO9loY2sthzfydF6yme_3VNpoWIjrPWCIUxxpw9z_goQV40Lb-JdKsjO_RNdINslxkq_HRj/s16000/DSC_4351.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Niewątpliwym atutem Doliny Zadnich Koperszadów (Zadné Meďodoly) jest również fakt, że zwyczajnie nie jest ona zbyt długa. To, w połączeniu z jej nieco krętym przebiegiem, pewną liczbą skalnych baszt w bezpośrednim otoczeniu, sprawa, że spacer nią naprawdę nam się nie dłużył, co nie zawsze jest takie oczywiste, gdy dreptamy w reglu dolnym.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po 90 minutach marszu dotarliśmy na podmokłą leśną polanę, stanowiącą de facto dolny skraj rozległego kompleksu hal zajmujących południowe zbocza Płaczliwej Skały, gdzie ustawiono rzeźby uśmiechniętych misiów, które rzekomo (mówię rzekomo, bo nigdy nie miałem styku z żadnymi dokumentami, które by to potwierdzały) wyjątkowo sobie upodobały te części Tatr.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN3joQUH9-N92iG09R1X5oIKKqXz5gUy_Xuz9-v-7G5dYodBCoyvPTT3tVyPl4rCVjv3oFW4vLtOM7P62edY9vWs_sLvhuL2jNpL3JsBS1lDyjjRevQRfGeBTERhbJs36Ul3hWVQr08Rkr/s1600/DSC_4354.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjN3joQUH9-N92iG09R1X5oIKKqXz5gUy_Xuz9-v-7G5dYodBCoyvPTT3tVyPl4rCVjv3oFW4vLtOM7P62edY9vWs_sLvhuL2jNpL3JsBS1lDyjjRevQRfGeBTERhbJs36Ul3hWVQr08Rkr/s16000/DSC_4354.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqsJ3CmRPSfgTsN63rqYG6KE9sQYCpV-XrBxi6RqQi7OeGbjUK8EgxoSwqnHrSDzUWzlMzFWStXfS5CWQVT1B3gvyKYjUtrARabIfeRdpaVYLzkVAkYORX0FdFZLI2PuBwR3VLcAgWsEJb/s1600/DSC_4357.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqsJ3CmRPSfgTsN63rqYG6KE9sQYCpV-XrBxi6RqQi7OeGbjUK8EgxoSwqnHrSDzUWzlMzFWStXfS5CWQVT1B3gvyKYjUtrARabIfeRdpaVYLzkVAkYORX0FdFZLI2PuBwR3VLcAgWsEJb/s16000/DSC_4357.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Płaczliwej Skały dziś też nie zobaczymy</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_Rflhjg4Cqhuio4kLLbH-AjYnUSXSMpUnCr-7qFWAmZBrLP4OY_HlawGv6Vp9BlpDOOC8pC3FjKp5k9dBqeMS8J2pcR5A4GEg6u2Q5fBYAbkPIGKp6GheYlvfgYRqVxBpiRSD8-uzYpNv/s1600/DSC_4359.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj_Rflhjg4Cqhuio4kLLbH-AjYnUSXSMpUnCr-7qFWAmZBrLP4OY_HlawGv6Vp9BlpDOOC8pC3FjKp5k9dBqeMS8J2pcR5A4GEg6u2Q5fBYAbkPIGKp6GheYlvfgYRqVxBpiRSD8-uzYpNv/s16000/DSC_4359.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Czasem wędrówka miała swój klimat...</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Płaczliwą Skałę trawersowaliśmy w kompletnej mgle, ale dzięki ciągłemu wpatrywaniu się pod nogi, można było lepiej docenić bogactwo lokalnej flory. Dla pasjonatów roślin przemierzających Tatry, wycieczka w Bielskie z pewnością będzie interesującym doznaniem.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2qdl9r2FqeCfazfdQPHLMLdD8YKn8Kn-Nf9ngtRpZC3Ui-SLeR7uqU_xfyZ_WxoWI5VEEnPT19u5d3eu5hBdrTR1UKk-3N7fLJM2n8vrtFxnR19w348m1xZyDGpMCrIxur1zTCE-zK0Mm/s1600/DSC_4364.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2qdl9r2FqeCfazfdQPHLMLdD8YKn8Kn-Nf9ngtRpZC3Ui-SLeR7uqU_xfyZ_WxoWI5VEEnPT19u5d3eu5hBdrTR1UKk-3N7fLJM2n8vrtFxnR19w348m1xZyDGpMCrIxur1zTCE-zK0Mm/s16000/DSC_4364.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Spacer na Przełęcz pod Kopą w ograniczonych warunkach widoczności zajął nam z drobnymi przerwami na posiłek 2 godziny i 50 minut - szliśmy dużo krócej niż pokazują tabliczki w Tatrzańskiej Jaworzynie. Łatwo zatem można było na tym przykładzie zauważyć jak duży odsetek czasu zajmują postoje na zdjęcia - w normalnych warunkach mogę stwierdzić, że po przejściu tego odcinka na karcie pamięci zapisało by się około 50-60 plików, tym razem trafiła ich tam tylko połowa. Przy założeniu, że jedno zdjęcie to ok. 30 sekund (trzeba przecież stanąć, włączyć aparat, wymierzyć, ocenić czy się udało) to łatwa kalkulacja pozwala stwierdzić, że tylko z tego powodu zaoszczędziliśmy ok. 15 minut. Pewnie jakbym się tak zastanowił to doszedłbym do wniosku, że w atrakcyjnych warunkach w trakcie całej wycieczki na zdjęcia poświęcam około godzin (z reguły jeden dzień wędrówki bez wschodu czy zachodu to ok. 150-200 zdjęć, zatem przy 30 sekundach to ok. 75-100 minut, z czego czasami z jednego miejsca pochodzi kilka zdjęć, więc średnia trochę maleje). </div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBizIv1fN6bjobmvJjiUVVi6gL5ITgu6Xvt0X-p-ae_ydcSn3Kwg51Q1DAATBPCf7kRresPhYayn9dHlxFjXK02K-meM-_U2LO46F3tmp39e8vO2-f37GfR4j-RWTXL9u4KLTH2e-b5yNC/s1600/DSC_4366.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBizIv1fN6bjobmvJjiUVVi6gL5ITgu6Xvt0X-p-ae_ydcSn3Kwg51Q1DAATBPCf7kRresPhYayn9dHlxFjXK02K-meM-_U2LO46F3tmp39e8vO2-f37GfR4j-RWTXL9u4KLTH2e-b5yNC/w426-h640/DSC_4366.png" width="426" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Na przełęczy było zimno i nieprzyjemnie toteż po pobieżnym spojrzeniu na tabliczkę ruszyliśmy w stronę Doliny Białych Stawów.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpqvaRhqWD1DLfjng3GKtusJ7WL_vV4TjaEqv2WaDakQ2lOf741ic6nCiGrLymcTIPdrO_YvHb4RIatkXKQUvBxf29ERiBiGrRmXz418Lc59JlbeUtzmle_3C6ECpaetcak1JrkyEr9tQq/s1600/DSC_4368-Pano.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="834" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhpqvaRhqWD1DLfjng3GKtusJ7WL_vV4TjaEqv2WaDakQ2lOf741ic6nCiGrLymcTIPdrO_YvHb4RIatkXKQUvBxf29ERiBiGrRmXz418Lc59JlbeUtzmle_3C6ECpaetcak1JrkyEr9tQq/s16000/DSC_4368-Pano.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Zejście do Doliny Białych Stawów</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Gdy schodziliśmy z Przełęczy pod Kopą w stronę Białych Stawów, odniosłem wrażenie, że chmury się nieco przerzedzają, ale pomyślałem, że drobna różnica wynika ze zmiany stoku z północno-zachodniego na południowy i lepszego doświetlenia terenu, dlatego nie przyjąłem tego z jakimś nadmiernym entuzjazmem.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjlzr3Q5XGz0AGn8zoS_xeJ0nvXN5AXwuZ1uKh-53igLIB4BbtdcZ3qhtagqSPvW6yLHx3v8d8bggLROcIMK9el-zgBzz27qFxvmyBWwHhJeRdOL1qECz-fJQoweIr5zYUf5FeMqwufwjR/s1600/DSC_4385.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgjlzr3Q5XGz0AGn8zoS_xeJ0nvXN5AXwuZ1uKh-53igLIB4BbtdcZ3qhtagqSPvW6yLHx3v8d8bggLROcIMK9el-zgBzz27qFxvmyBWwHhJeRdOL1qECz-fJQoweIr5zYUf5FeMqwufwjR/s16000/DSC_4385.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Nad Wielkim Białym Stawem</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Po tym jak odeszliśmy od stawków okazało się jednak, że chmury faktycznie się rozchodzą - nie tylko w Dolinie Białych Stawów, ale po prostu nad całą wschodnią częścią Tatr. Ta niespodziewana i nagła zmiana pogody, jak się domyślacie, momentalnie nas przytrzymała 😂</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTWUuc4vXxoXMrA4gaapVeX6ERKKebSU670aqOpjGLhu2aWPLH9vWwBLZg6a2pgRSFb370MaMKaiuULfrCBZftCIKkvwPfsi22L4ldnuKTjF0PC-FfkeJ7qn1SMRn2Qwn4Pgcvg9zbOQz5/s1600/DSC_4393.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTWUuc4vXxoXMrA4gaapVeX6ERKKebSU670aqOpjGLhu2aWPLH9vWwBLZg6a2pgRSFb370MaMKaiuULfrCBZftCIKkvwPfsi22L4ldnuKTjF0PC-FfkeJ7qn1SMRn2Qwn4Pgcvg9zbOQz5/s16000/DSC_4393.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZS9Eullg-rl13MKuj5hzbWqMQs4n3AuJG0IAHGB3cDCp6haqXuuklaFNMO8H4cIgtwODSltJEBsVuLa-oW2cnkSJDeswEAS-20TgfvqsdPa3I_P_FTB7X4KtzmEuUnoJd3CJs4dOOcS9/s1600/DSC_4397.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhHZS9Eullg-rl13MKuj5hzbWqMQs4n3AuJG0IAHGB3cDCp6haqXuuklaFNMO8H4cIgtwODSltJEBsVuLa-oW2cnkSJDeswEAS-20TgfvqsdPa3I_P_FTB7X4KtzmEuUnoJd3CJs4dOOcS9/s16000/DSC_4397.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJo5ZLilNf-dK_IrjjfR2ppmbNb1g8IOl2EE_zo_wJaM2zpw8rEca90rfkkwenLna7woXThyphenhyphenvu5X8NgdXDsTUUtPtELTwaveXhec_xTg1fnvDnUnKcWB41utcp_11U6aHW5gvnYRBLNqbu/s1600/DSC_4398.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJo5ZLilNf-dK_IrjjfR2ppmbNb1g8IOl2EE_zo_wJaM2zpw8rEca90rfkkwenLna7woXThyphenhyphenvu5X8NgdXDsTUUtPtELTwaveXhec_xTg1fnvDnUnKcWB41utcp_11U6aHW5gvnYRBLNqbu/w426-h640/DSC_4398.png" width="426" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Dalszy odcinek, czerwonego tym razem, szlaku pokonywaliśmy z ogromnym entuzjazmem. Z tego powodu z rozbawieniem przyjęliśmy sytuację, która wydarzyła się w miejscu, gdzie znajduje się tabliczka ku czci prof. Alfreda Grosza, taternika i propagatora turystyki tatrzańskiej. Na tabliczce napisano: "Profesor Alfred Grosz - pomysłodawca i budowniczy szlaku (chodnika - oryg.) z Zielonego Stawu nad Biały Staw"</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">No dobra, dlaczego o tym mówię? 😁 Ano przechodząc tamtędy byliśmy z Krystianem świadkami zabawnego dialogu między parą młodych ludzi:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">- A-L-F-R-E-D G-R-O-S-Z <czyta na głos dziewczyna>. Kto to był ten Alfred Grosz?</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Chłopak popatrzył na treść tabliczki, następnie spojrzał na niewiastę i z zawadiackim uśmiechem rzekł:</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">- Taki profesor. Chodniki budował.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8z00SewenRsWFKtTLnd0gb594AkE7A5_nSxIDNVc0KRMz728y1DeM1r_Vtq8EZ7RvXl2Z34JpS3DKiomqxPVDuDQYdPTa2USfOBNrw_4D9Uyt4x2C6KW1q1PupT9xF_P1nOLa3Ev-h_0s/s1600/DSC_4402.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8z00SewenRsWFKtTLnd0gb594AkE7A5_nSxIDNVc0KRMz728y1DeM1r_Vtq8EZ7RvXl2Z34JpS3DKiomqxPVDuDQYdPTa2USfOBNrw_4D9Uyt4x2C6KW1q1PupT9xF_P1nOLa3Ev-h_0s/s16000/DSC_4402.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Kilkanaście minut później kosówka ustąpiła i o 11:15 znaleźliśmy się przed schroniskiem (4 godziny 30 minut z TJ/1 godzina 40 minut z Przełęczy pod Kopą), gdzie o tej porze próżno było już szukać jakiejkolwiek wolnej ławki. Na szczęście nad samym stawem miejsca było wystarczająco 😉</div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvnIqcloMFnecVP0XL7wQ20IIfJC5IyHy2fJToNO6gh5_qgyWe9glHvAIqSvVzRsk6zQVPMuDqUZVG08PfNsydGLZatGu5Z5ViGFiFXc07pi2AfPADp-sO2e8_a3NEUAsXk-cpZJlqUkDR/s1600/DSC_4433.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgvnIqcloMFnecVP0XL7wQ20IIfJC5IyHy2fJToNO6gh5_qgyWe9glHvAIqSvVzRsk6zQVPMuDqUZVG08PfNsydGLZatGu5Z5ViGFiFXc07pi2AfPADp-sO2e8_a3NEUAsXk-cpZJlqUkDR/s16000/DSC_4433.png" /></a></div><br /><div style="text-align: justify;">Samo jezioro jest bez wątpienia jednym z najpiękniej położonych tatrzańskich stawów, choć całość - jezioro plus otaczające je szczyty - nie tworzy moim zdaniem takiej spójnej kompozycji jaką otrzymujemy nad Morskim Okiem - najbardziej imponująca w sąsiedztwie Zielonego Stawu ściana Małego Kieżmarskiego znajduje się przy jego krótszym, krotko oświetlonym boku, natomiast w przypadku głównej osi jeziora brakuje tam wyraźnej dominanty - takiego odpowiednika Mięguszowieckich Wierchów efektownie zamykających perspektywę gdy patrzymy na jezioro spod schroniska PTTK. W przypadku Zielonego Stawu mamy imponujące Durne Szczyty z lewego boku, Jastrzębią Turnię z prawego, natomiast Baranie Rogi i Kołowy Wierch są na tyle odległe, że słabo wyróżniają się z tłumu. Nie chcę wdawać się tu w dalsze rozstrzyganie, czy to Morskie Oko ładniejsze, bo jak wiadomo jeden rabin powie tak, a inny rabin powie nie (pozdrawiam widzów Światu Według Ludwiczka), ale z pewnością ten widok znad Zielonej Doliny Kieżmarskiej jest mniej harmonijny, bardziej chaotyczny.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP_r7P2xW9UlTiQZpBrWnKZBw6_l5tarikkpvCOUzMSt4lD2LAfHHOxUHVeASoMZMxABdyx_Fhekn03Er63uqJvfdBcs-0PXuyO8PvZDRHxzw1lCSaqxtJCW8ZqP3ymHAO7275sWyGLlbc/s1600/DSC_4404.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP_r7P2xW9UlTiQZpBrWnKZBw6_l5tarikkpvCOUzMSt4lD2LAfHHOxUHVeASoMZMxABdyx_Fhekn03Er63uqJvfdBcs-0PXuyO8PvZDRHxzw1lCSaqxtJCW8ZqP3ymHAO7275sWyGLlbc/s16000/DSC_4404.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;">Zielony Staw Kieżmarski (Zelene pleso) znajduje się na wysokości 1545 m n.p.m. w górnych partiach Doliny Zielonej Kieżmarskiej. Powierzchnia stawu została określona w latach 60. na 1,77 ha, głębokość maksymalna wynosi 4,5 m.</span></span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8YNX8HROeup7uQm1rjul30LVrEI16hI3xMFrxzKsZyO__MUXYbPnRWCOJXILiEFaRjtCp0UXEsvxSMqutx-XgCgoA1qNtjTeDLaYbixS7rpJvvIAT0_CRkkuPwOZT4iKEvtlUA6rtJyiH/s1600/DSC_4412.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi8YNX8HROeup7uQm1rjul30LVrEI16hI3xMFrxzKsZyO__MUXYbPnRWCOJXILiEFaRjtCp0UXEsvxSMqutx-XgCgoA1qNtjTeDLaYbixS7rpJvvIAT0_CRkkuPwOZT4iKEvtlUA6rtJyiH/s16000/DSC_4412.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Znad jeziora dostrzec można również sam Jagnięcy Szczyt, słabo się on jednak wyróżnia z otoczenia (ten po lewej w głębi). Ten najeżony grzbiet to Kozia Grań z Kozim Szczytem (2111 m n.p.m.)</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZtQMLcN0_Er_LYHKZJH9LpDQMJ1hS2-lebM5QRTvuyoUvSAHqaGSFCc3Kh8gKmClb_apztMzssnbKgTXRJl9ycG5n96WK06u1C12pdl2eDmv8k688FKWRIwK5KxPpRNtLQdfL3ChCydLa/s1600/DSC_4427.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZtQMLcN0_Er_LYHKZJH9LpDQMJ1hS2-lebM5QRTvuyoUvSAHqaGSFCc3Kh8gKmClb_apztMzssnbKgTXRJl9ycG5n96WK06u1C12pdl2eDmv8k688FKWRIwK5KxPpRNtLQdfL3ChCydLa/w426-h640/DSC_4427.png" width="426" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jastrzębia Turnia, podobnie jak Mnich w przypadku Morskiego Oka, jest lokalnym symbolem</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Nasz pierwotny plan zakładał, że w Schronisku nad Zielonym Stawem spędzimy dwie noce, jednak ze względu na późno podjętą decyzję o wyjeździe nie rezerwowaliśmy wcześniej łóżek, licząc na łut szczęścia.</div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1097" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgD_KvFY504mUpScDJh0KQTgGY9hZR2_mUvgve6JrskX6hJnzgQLVREBu8RfjK5j-KG1TLu0tALsrGOdQj5Uut8AFiYl0qg-LkLjPvKA_bsAPJ2MjCeWO_WuFJ4DkbpVsnV7Hs8Or5Hci3m/s16000/DSC_4443.png" /></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Późnym popołudniem usłyszeliśmy, że tego dnia na miejsce na materacu ani na zwyczajne łóżko nie ma jednak co liczyć, dlatego po zjedzeniu obiadu podjęliśmy decyzję o szukaniu szczęścia w Schronisku pod Szarotką, do której mieliśmy jakieś półtora godziny marszu. Trochę nam się nie chciało tej wędrówki podejmować, ale cóż było zrobić, zdawaliśmy sobie sprawę, że podobne ryzyko jest wkalkulowane w "niezapowiedzianą" wizytę.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJTqIaKY4lfs4hrPxK4sL09_w6UcRXIebGU3tN_sDgobtJIeSB-WxKAK2NIRKK-uoo4u9yETPHwHGFeIXnKYbq8NKK5r-YDNwWLIlpvhxsQgMesxDLPir1PAh2NXK7qVnMGyCt0PhWqLv/s1600/DSC_4452.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSJTqIaKY4lfs4hrPxK4sL09_w6UcRXIebGU3tN_sDgobtJIeSB-WxKAK2NIRKK-uoo4u9yETPHwHGFeIXnKYbq8NKK5r-YDNwWLIlpvhxsQgMesxDLPir1PAh2NXK7qVnMGyCt0PhWqLv/s16000/DSC_4452.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Opuściliśmy okolice Zielonego Stawu, ponad którym utrzymywały się gęste chmury, i skierowaliśmy się znaną nam już drogą nad Białe Stawy. Nad Tatrami Bielskimi chmur było znacznie mniej, liczyliśmy zatem, że przed zachodem może uda się dojrzeć trochę słońca.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis1uZ9CnzUpIEVA3idkcWlvCPxR3-Kjm-IRcRX7wxdmpehdLf5HZ2ndFBor2ovrS2CgUpl-5_2BbAilqlcFkke3dciPEnTDatQY-Ujdzpx52-kX2oZlPazGlpSUCAfSJusppbyrK8WXSQu/s1600/DSC_4454.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEis1uZ9CnzUpIEVA3idkcWlvCPxR3-Kjm-IRcRX7wxdmpehdLf5HZ2ndFBor2ovrS2CgUpl-5_2BbAilqlcFkke3dciPEnTDatQY-Ujdzpx52-kX2oZlPazGlpSUCAfSJusppbyrK8WXSQu/s16000/DSC_4454.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Wcześniej o tym nie napisałem, dlatego teraz chciałbym wyraźnie to podkreślić - Białe Stawy to naprawdę bardzo przyjemne miejsce. I to nawet już nie chodzi o to, że potrafi być bardzo odludne, ale bardziej o to, że znajduje się na granicy dwóch różnych tatrzańskich światów - z jednej strony łagodne zbocza Jatek i Bujaczego Wierchu, z drugiej zapierająca dech w piersiach ściana Małego Kieżmarskiego i Durne Szczyty.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wprawdzie czytałem opinie, że nie ma w nich nic wyjątkowego, że niczym się nie wyróżniają i muszę się Wam przyznać, iż sam byłem przez moment podobnego zdania, ale to zdanie zmieniłem! Białe Stawy i ich urok jest nieoczywisty, może nawet niezauważalny na pierwszy rzut oka. Tu trzeba zatrzymać się, usiąść, podumać, rozbić wszystko na części pierwsze. Skupić się na detalach.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo2HnReCf7TbhRvgndKeCkxil1Iyu7THFeVecbUlUlcWmC51blXkd-JDZE32Ow-8bwuwueXtmr97vMi_pcczXaLZXbcuN4VP_gLEBCfKcPK7znSIic7cM33Zu9mmZ1eATIABEPQ4StttDI/s1600/DSC_4462.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjo2HnReCf7TbhRvgndKeCkxil1Iyu7THFeVecbUlUlcWmC51blXkd-JDZE32Ow-8bwuwueXtmr97vMi_pcczXaLZXbcuN4VP_gLEBCfKcPK7znSIic7cM33Zu9mmZ1eATIABEPQ4StttDI/s16000/DSC_4462.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4d2i79iqIetUgKhjgQDpVj-842NUdC6hPhU8qKjkpx1D7wHrc_kRGuwyHWScStMe58E_I0_5q7I8WQ840riRhk8n_1BA7p2s26l5LxIDsgH_CffHvfh6b85yPAn5qGzdO_JJTFJXAfTwn/s1600/DSC_4469.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj4d2i79iqIetUgKhjgQDpVj-842NUdC6hPhU8qKjkpx1D7wHrc_kRGuwyHWScStMe58E_I0_5q7I8WQ840riRhk8n_1BA7p2s26l5LxIDsgH_CffHvfh6b85yPAn5qGzdO_JJTFJXAfTwn/s16000/DSC_4469.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po minięciu rozstajów przy Wielkim Białym Stawie zmieniliśmy czerwone paski na zielone, rozpoczynając tym samym zejście na dno Doliny Przednich Koperszadów (Predné Meďodoly). Słońca było niewiele, ale mimo to bardzo mi się ten fragment podobał.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpYsXQYXnoNiCPL3D5sxebQ_lc8gHsfagU9aFJpGFU4BVo_eOhY-ncLd2ThUg_VXTalZ9rYgLfjQdP8V3f-b100k_UWSQWDg8wXoO2oIJqRkfdISfzcW04AYAq4t09Z3mndcTQGcVNRdhe/s1600/DSC_4471.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpYsXQYXnoNiCPL3D5sxebQ_lc8gHsfagU9aFJpGFU4BVo_eOhY-ncLd2ThUg_VXTalZ9rYgLfjQdP8V3f-b100k_UWSQWDg8wXoO2oIJqRkfdISfzcW04AYAq4t09Z3mndcTQGcVNRdhe/s16000/DSC_4471.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFRJigmNKmI4G21-4GOJXEuClGppslIwEyqLbr5UW2MvMD80DxA6yiOuo0yvYTWALH7S4wQPBJbixjxEgU-_jZgOtecwgrQ7DsCGXbOPNodTby448eoe1EWgvtDSZ7s9G61h9tLJp1mQSs/s1600/DSC_4474.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgFRJigmNKmI4G21-4GOJXEuClGppslIwEyqLbr5UW2MvMD80DxA6yiOuo0yvYTWALH7S4wQPBJbixjxEgU-_jZgOtecwgrQ7DsCGXbOPNodTby448eoe1EWgvtDSZ7s9G61h9tLJp1mQSs/s16000/DSC_4474.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">"Taki tam spokój" w... Dolinie Przednich Koperszadów</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8RugRR-1731Gx7DJI5a-W-GwiWVvvFAbMsfFiV3BlPuG8lNbpjdogqPZXGu-acdGnWhw1OoUtOkI3rTnX7oLupHhb7wn8OEPkS1oQJaAhffTxXdBFVIWd1je74AgZ4qkBsYw1fk08ibrW/s1600/DSC_4481.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1034" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8RugRR-1731Gx7DJI5a-W-GwiWVvvFAbMsfFiV3BlPuG8lNbpjdogqPZXGu-acdGnWhw1OoUtOkI3rTnX7oLupHhb7wn8OEPkS1oQJaAhffTxXdBFVIWd1je74AgZ4qkBsYw1fk08ibrW/s16000/DSC_4481.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Późnopopołudniowy widok na Kieżmarski Szczyt</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQyWCEQeuQXlWexkhiBmSUw8lgb2jKXbf1q4Z5qADU9B3LZ6MdNJvgVeEhhiG1vjtM-PudQL5s1ZBEkyPQJJSydegnqN7mIZerDEhpVRDAYbyzRy0JPuQToqXWQA5HpLz77OhDF5eJjna/s1600/DSC_4484.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjMQyWCEQeuQXlWexkhiBmSUw8lgb2jKXbf1q4Z5qADU9B3LZ6MdNJvgVeEhhiG1vjtM-PudQL5s1ZBEkyPQJJSydegnqN7mIZerDEhpVRDAYbyzRy0JPuQToqXWQA5HpLz77OhDF5eJjna/s16000/DSC_4484.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kieżmarskie Szczyty przypominają od tej strony trochę inny tatrzański masyw - Wysokiej.</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd93Y_S9EXLqpZw1YGNgm-MqfxqYVF3TS9owbQMYGBR-P_9CjboGaqRwGJexvIFxwAUZ6FiZZmV2Oyn44w_iRR781vZol2I97x0K28j1azViG4JnC3k6Ftvm-kUs-m_ZlGvhOkcFV8zDUy/s1600/DSC_4486.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjd93Y_S9EXLqpZw1YGNgm-MqfxqYVF3TS9owbQMYGBR-P_9CjboGaqRwGJexvIFxwAUZ6FiZZmV2Oyn44w_iRR781vZol2I97x0K28j1azViG4JnC3k6Ftvm-kUs-m_ZlGvhOkcFV8zDUy/s16000/DSC_4486.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Nad spiskimi równinami zapada już powoli zmrok...</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimH9Ae2-NSUUNvViBuWmEl6WIJlZZfg2CIjPE1VmvDxh2tfG2TWSZxtLMYLX5tQYgxPq9Njhh0CFqSBDUJzMfxwBb2tw0zj3PuirQkCQohqHIvBCd75UsvePqamFkEMjwpFBOJcfRrwIyb/s1600/DSC_4489.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEimH9Ae2-NSUUNvViBuWmEl6WIJlZZfg2CIjPE1VmvDxh2tfG2TWSZxtLMYLX5tQYgxPq9Njhh0CFqSBDUJzMfxwBb2tw0zj3PuirQkCQohqHIvBCd75UsvePqamFkEMjwpFBOJcfRrwIyb/s16000/DSC_4489.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kozi Grzbiet i Fajksowa Czuba</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Końcówkę szlaku pokonywaliśmy już przy zapadającym zmroku - na szczęście podczas pokonywania ostrego zejścia po zboczu Bujaczego Wierchu można było jeszcze rozpoznać teren bez użycia czołówki. Było to ważne, bo nawet w świetle czołówki jego pokonywanie wiązałoby się ze znacznie większym ryzykiem skręcenia kostki.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W schronisku udało nam się dostać dwa łóżka, co przyjęliśmy z dużą ulgą i późny wieczór spędziliśmy już na spokojnie przy kolacji i pasjonującym ćwierćfinale MŚ w Piłce Nożnej, w którym Rosja mierzyła się z Chorwacją. Wielkie kibicowanie trwało także i w Szarotce, a jakby tego było mało, wśród jednych z oglądających namierzyliśmy turystę z Bośni i Hercegowiny, który, jak zresztą na samym wstępie powiedział, był z Republiki Serbskiej. No tak to bywa, że kibicowanie przeradza się w okołopolityczne dyskusje 😏</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Nie będziecie chyba zdziwieni jeśli Wam powiem, że gorąco wspierał w tym meczu Rosjan 😉</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXYX8QUysjY5n57wLSJRHxRiMygACPlvW3NZVdhbdVVzzAJZ-3NgXto9gmGs-IGMXpe8hblTd-E5ZqzgpOKm7mrG6VW2IhWx0PfjYkaIFKbU-3ko9BHY7OiSsdxWBIWTP-_4ZvQgZSWuet/s1600/DSC_4490.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXYX8QUysjY5n57wLSJRHxRiMygACPlvW3NZVdhbdVVzzAJZ-3NgXto9gmGs-IGMXpe8hblTd-E5ZqzgpOKm7mrG6VW2IhWx0PfjYkaIFKbU-3ko9BHY7OiSsdxWBIWTP-_4ZvQgZSWuet/s16000/DSC_4490.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Końca dogrywki i karnych nie udało mi się jednak obejrzeć - zarówno mnie jak i Krystiana ekstremalnie szybko zmógł sen.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">DZIEŃ III</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wstaliśmy zgodnie z planem o 05:30, szybko wymykając się z pełnego pokoju do części wspólnej położonej na piętrze, gdzie mieliśmy przygotowywać śniadanie. Odnośnie samej Szarotki - bardzo mi przypadła do gustu, wydała mi się taka przytulna, kameralna. Chętnie jeszcze tam wrócę.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGOhUqNaTj0HAwd450ILUvF3bfnv-ORi3kSCGZHxaSWZK-P4CpAhOY1doJUovQXKtawmVApkfmwxVwg7DHFwtdRiUKDc7UWmBVH4qSIS-_ZpOS3AorLt2S-pPH1TgEZtMUnsfhJJJ59Lzq/s1600/DSC_4492.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjGOhUqNaTj0HAwd450ILUvF3bfnv-ORi3kSCGZHxaSWZK-P4CpAhOY1doJUovQXKtawmVApkfmwxVwg7DHFwtdRiUKDc7UWmBVH4qSIS-_ZpOS3AorLt2S-pPH1TgEZtMUnsfhJJJ59Lzq/s16000/DSC_4492.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Zakazany widok</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Po śniadaniu zebraliśmy manatki i przechodząc przez opustoszałą jadalnię skierowaliśmy się do wyjścia. Widok był, umówmy się, dość niecodzienny jak na wakacje i szóstą rano.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0c42r1GH_imK_d-f-7x_9EXNGhCBbPaP6orUzXW6SbHa5PL2-pvIN7BzlhyphenhyphenzUupOkmv2kZzCwRah0Xa0z9Qqp6MwmmIDFhgi8MRwRXGXHEk-UH0PlvMxtoPQ0U5immT3nNjc05nXuKjwP/s1600/DSC_4494.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0c42r1GH_imK_d-f-7x_9EXNGhCBbPaP6orUzXW6SbHa5PL2-pvIN7BzlhyphenhyphenzUupOkmv2kZzCwRah0Xa0z9Qqp6MwmmIDFhgi8MRwRXGXHEk-UH0PlvMxtoPQ0U5immT3nNjc05nXuKjwP/s16000/DSC_4494.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Rzuciliśmy ostatnie spojrzenie na schronisko i ponownie ruszyliśmy w stronę Zielonego Stawu Kieżmarskiego, do którego tym razem mieliśmy około 2,5 godziny drogi.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0-Upb-M3ma4l3FS33HGltnIgzXw8aMH-vVHx8G46PNDP4R4ghG1sRPGjuSx4PaxJ9lacsauTSd2dQiV_O7GOfBEvYBjZXRAciVbrFRXMMSePOSpAG8EGTPxzps4dnG2LyRwKyVzszSx0o/s1600/DSC_4495.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh0-Upb-M3ma4l3FS33HGltnIgzXw8aMH-vVHx8G46PNDP4R4ghG1sRPGjuSx4PaxJ9lacsauTSd2dQiV_O7GOfBEvYBjZXRAciVbrFRXMMSePOSpAG8EGTPxzps4dnG2LyRwKyVzszSx0o/s16000/DSC_4495.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Po kilku minutach marszu przystanęliśmy w miejscu przejścia przez żleb opadający ze Skalnych Wrót, patrząc z rozrzewnieniem w stronę przełęczy. O tam, hen wysoko zaczynają się prawdziwe przygody...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio_qpKp4tPIUHz7kb58YLJ74W9r8o62tEWFZ_xuD45fP-ASNzMlcYbELfWzJG-FwKLzGlzyG_6-u3pbmB1hF6Z-fTrwZ0ldWq8lFep1vhU5Qj2rlT3E46fRXSxZeW-BXPThllaTLjDVven/s1600/DSC_4498.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEio_qpKp4tPIUHz7kb58YLJ74W9r8o62tEWFZ_xuD45fP-ASNzMlcYbELfWzJG-FwKLzGlzyG_6-u3pbmB1hF6Z-fTrwZ0ldWq8lFep1vhU5Qj2rlT3E46fRXSxZeW-BXPThllaTLjDVven/s16000/DSC_4498.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Myślenie o Tatrach Bielskich trzeba było jednak odłożyć na później i zwiększyć tempo tak aby na Jagnięcy wyjść nim pojawią się przewidywane przez nas tłumy. Bez zbędnych ceregieli pokornie wdrapaliśmy się po stromym zboczu Bujaczego sprawnie dostając się ponownie do Doliny Przednich Koperszadów.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlBoeNnxatCNr4y6dJ9E4HzPUEgWYOQkYGXca_DRIkmYfFFE6w7-f_EW8QtDu_Vw8jU00pzbM4JhS0HXROp1Zbyi4eN5M3PoJUxJk4AQwviGZtMMW3P_YLBPzeXrocpr-LLyzV9eNwe1zr/s1600/DSC_4500.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjlBoeNnxatCNr4y6dJ9E4HzPUEgWYOQkYGXca_DRIkmYfFFE6w7-f_EW8QtDu_Vw8jU00pzbM4JhS0HXROp1Zbyi4eN5M3PoJUxJk4AQwviGZtMMW3P_YLBPzeXrocpr-LLyzV9eNwe1zr/s16000/DSC_4500.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsxAsye7KPTkql1kstpTJqi0G2ffBiy5FFra-BqqQpW4znyO_vPW35qxMxT6Hccq4U6b5JEu7W9cA0V-USzA3307rRw_kurG1PtDFbOTv7c1_SJ5ULSARSXQ-mhTCJ8qc_pCKgKTQo9SWT/s1600/DSC_4501.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsxAsye7KPTkql1kstpTJqi0G2ffBiy5FFra-BqqQpW4znyO_vPW35qxMxT6Hccq4U6b5JEu7W9cA0V-USzA3307rRw_kurG1PtDFbOTv7c1_SJ5ULSARSXQ-mhTCJ8qc_pCKgKTQo9SWT/s16000/DSC_4501.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYGFhPHzK7nvxUjGutpxU6-WJ8miol9f5TAzoYCofGZcL_Ic09U93bH2liYzpBZQkckbs1BJIRCPkjhNzMDd8aAGYgRRUG7jjKb-jw_QxvHo2gb66EuM6VpOgm-Qf7EuTFdg2VFHrUJI7b/s1600/DSC_4502.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYGFhPHzK7nvxUjGutpxU6-WJ8miol9f5TAzoYCofGZcL_Ic09U93bH2liYzpBZQkckbs1BJIRCPkjhNzMDd8aAGYgRRUG7jjKb-jw_QxvHo2gb66EuM6VpOgm-Qf7EuTFdg2VFHrUJI7b/s16000/DSC_4502.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Od lewej: Kieżmarski Szczyt, Mały Kieżmarski Szczyt (wysunięty wprzód), Durny Szczyt, Mały Durny Szczyt, Barania Przełęcz, Baranie Rogi, Czarny Szczyt</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">W blasku porannego światła dolina znów zachwycała i jej widok ostatecznie przekonał mnie, że brak noclegu nad Zielonym Stawem, jak również konieczność odbycia drogi w tę i z powrotem do Szarotki wniosły sporą wartość dodaną do całej wycieczki. Mieliśmy wyjątkową okazję aby z Doliną Przednich Koperszadów zapoznać się w różnych warunkach i naprawdę trudno było nie docenić jej osobliwego charakteru.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCQIBSjTDkuNz-IpnUB3ukhriLmgsnAyEYk8ki10YK8N-0yEG315ZHevxEXkLF2wypwaFXVS4nXhjNsl7nDWT0IitT2KjhJC6VMY-66sKu-SNUPmjr3xisixGD1RDROJmvgxAzGc01hUHr/s1600/DSC_4504.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiCQIBSjTDkuNz-IpnUB3ukhriLmgsnAyEYk8ki10YK8N-0yEG315ZHevxEXkLF2wypwaFXVS4nXhjNsl7nDWT0IitT2KjhJC6VMY-66sKu-SNUPmjr3xisixGD1RDROJmvgxAzGc01hUHr/s16000/DSC_4504.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqnxYveYyZ4ahP6UHXxx3VS9-wAAQUBKfJTAGQwz6pXeg0HZuygSxLNjQ45pEFHz-il08U3Iq-zIzucI6dX62eKkkEAM3kp3saXKV8KRzfEfRKgsOGPyztIhRb0DyJbY8GZUEmCZu_bgtx/s1600/DSC_4506.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqnxYveYyZ4ahP6UHXxx3VS9-wAAQUBKfJTAGQwz6pXeg0HZuygSxLNjQ45pEFHz-il08U3Iq-zIzucI6dX62eKkkEAM3kp3saXKV8KRzfEfRKgsOGPyztIhRb0DyJbY8GZUEmCZu_bgtx/s16000/DSC_4506.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Tak jak Tatry generalnie wydają mi się ciasne, tak te fragmenty Tatr Bielskich pozwala poczuć pewną przestrzeń - grzbiety są tu łagodne, różnice wysokości mniej zauważalne, to wszystko zatem wydaje się być na wyciągnięcie ręki, takie dostępne, że nic tylko zejść ze ścieżki i podążać wyznaczoną przez siebie drogą. </div><div><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTfDLVgp6WruZmA5Mw0BMFdSlM49TqtdQ8Nhb8M8yJC-1bwNxXeJOHzcozT4o4WLQDa0fKuYZPintZ4QOHoJYd-xPS1VBZrxteyzMbHqUDbj-QwKoBtbzKqsWrcarWZzwVOfMyOYO6S8KM/s1600/DSC_4507.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjTfDLVgp6WruZmA5Mw0BMFdSlM49TqtdQ8Nhb8M8yJC-1bwNxXeJOHzcozT4o4WLQDa0fKuYZPintZ4QOHoJYd-xPS1VBZrxteyzMbHqUDbj-QwKoBtbzKqsWrcarWZzwVOfMyOYO6S8KM/s16000/DSC_4507.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH0HALtNnQvFeGX810q1JoxCubB4wLOPmnfI7rlxz1LQAO6wbJe0tFi5v-21pVYHOqv0b8iWWgZdIhDs1kqoGsa8jmK_y-0Ws1Bpl9614fQET7jAphjnt-y4XX8x86og7wLZ6iiXpU2kzi/s1600/DSC_4508.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjH0HALtNnQvFeGX810q1JoxCubB4wLOPmnfI7rlxz1LQAO6wbJe0tFi5v-21pVYHOqv0b8iWWgZdIhDs1kqoGsa8jmK_y-0Ws1Bpl9614fQET7jAphjnt-y4XX8x86og7wLZ6iiXpU2kzi/s16000/DSC_4508.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Tatry Wysokie za to jak zawsze wyniosłe, niedostępne... Wzbudzają we mnie zupełnie inne emocje</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQJOuCf_iUuJJMKsJLlbRkRmSpv-QOIlsMxQjBTJ6xrhTvPHN4xM6zpGdwi2yfSPhyAhc6Zj4bAYI-vOIRswNT0b5eg0PkphCQNIcgkNG09ioM0NpJZy_HQeADkypkeHx6Pi-lCAiWPSRx/s1600/DSC_4509.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjQJOuCf_iUuJJMKsJLlbRkRmSpv-QOIlsMxQjBTJ6xrhTvPHN4xM6zpGdwi2yfSPhyAhc6Zj4bAYI-vOIRswNT0b5eg0PkphCQNIcgkNG09ioM0NpJZy_HQeADkypkeHx6Pi-lCAiWPSRx/s16000/DSC_4509.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Marsz nad Wielki Biały Staw zajął nam tego dnia godzinę i dwadzieścia minut. Tragedii nie było - spodziewaliśmy się, że koło ósmej nad Zielonym Stawem powinien pakować jeszcze względny spokój.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwtVem4uMO8yh405WpN2z8Yeq8XZ4RHJdolh6HBn16pCMOT6iuoAnwD-7qLEI6a6B6vLEF9bZjFU7yBBP5DI2DBMln03buGae8QhV1v9znNOFG1FJ99PAV-vugVtkRH-MHdtrhfPFhNvYA/s1600/DSC_4510.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwtVem4uMO8yh405WpN2z8Yeq8XZ4RHJdolh6HBn16pCMOT6iuoAnwD-7qLEI6a6B6vLEF9bZjFU7yBBP5DI2DBMln03buGae8QhV1v9znNOFG1FJ99PAV-vugVtkRH-MHdtrhfPFhNvYA/s16000/DSC_4510.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9b99M09V7JztBk8tT3jbjIwtA89KO3HgyPZpVCftpm9UCQnLGDnW_Uygyh-EPHUpCLsZGmN4omQCCBQrKudQ9oofz028iNdxWfvL7GrW-4cxoL7XkUAXm6v6BrE0Li5YmZqFdZx6LoGB5/s1600/DSC_4512.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh9b99M09V7JztBk8tT3jbjIwtA89KO3HgyPZpVCftpm9UCQnLGDnW_Uygyh-EPHUpCLsZGmN4omQCCBQrKudQ9oofz028iNdxWfvL7GrW-4cxoL7XkUAXm6v6BrE0Li5YmZqFdZx6LoGB5/s16000/DSC_4512.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo7OItjDGZhFhFwCNqB6ZFPe64f5LUvxRQXE1SRB5DwNevklvuvdfS-inEj0cHgITO31uoU0NQ4j-piLQ61rZCG58kiwzsV4hhZATF0oVxO4no3LqGGyxTJtA9x9zP4Feo7D5pHCrhflP6/s1600/DSC_4513.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgo7OItjDGZhFhFwCNqB6ZFPe64f5LUvxRQXE1SRB5DwNevklvuvdfS-inEj0cHgITO31uoU0NQ4j-piLQ61rZCG58kiwzsV4hhZATF0oVxO4no3LqGGyxTJtA9x9zP4Feo7D5pHCrhflP6/s16000/DSC_4513.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJxkZikIcQZlmo66y34gUjIzoZd941WdU81M8bi5ZjtzuHlkcyX9n_4rsk-FxzIu6f6j1n53cJR40dVGtyWnwKrGcEyfPrz6_mOYY7Vcj4Nh59VOTRp8HhQJHV-362RHKJLtglQmklHcHe/s1600/DSC_4516.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJxkZikIcQZlmo66y34gUjIzoZd941WdU81M8bi5ZjtzuHlkcyX9n_4rsk-FxzIu6f6j1n53cJR40dVGtyWnwKrGcEyfPrz6_mOYY7Vcj4Nh59VOTRp8HhQJHV-362RHKJLtglQmklHcHe/w426-h640/DSC_4516.png" width="426" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">I rzeczywiście, w schronisku byliśmy kilka minut przed ósmą. Przepakowanie się i znalezienie odpowiedniego miejsca na przechowanie bagażu zajęło nam około 30 minut, koniec końców na żółtym szlaku byliśmy koło 08:30, czyli o takiej porze kiedy schroniskowi goście byli już w zdecydowanej większości znacznie wyżej, ale jednocześnie ci, którzy wycieczkę zaczynali z Kieżmarskiej Białej Wody, nie zdążyli jeszcze dotrzeć nad Zielony Staw.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Taka przestrzeń na szlaku była nam na rękę, bo pierwszy odcinek podejścia, przez próg Doliny Jagnięcej, był naprawdę stromy, a dzięki temu, że byliśmy sami, to mogliśmy bez konieczności przepuszczania co chwilę innych osób zatrzymywać się w dowolnym momencie, a przy okazji i zrobić lepsze zdjęcia, pozbawione "intruzów" w kadrze 😈</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgukzjpu8zU1_Am0x57yBRHPkK9sf-vc021pWsljfZkx-DQq2WwZvSmDfUxOef0F3s-xEF_vzXw5HpWzKAa76fMwTxzHR0NOtsYbsoJsn-C9yXOzrQjQ8TeVl6AuT7zWdPknrFycCGpdHpR/s1600/DSC_4518.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgukzjpu8zU1_Am0x57yBRHPkK9sf-vc021pWsljfZkx-DQq2WwZvSmDfUxOef0F3s-xEF_vzXw5HpWzKAa76fMwTxzHR0NOtsYbsoJsn-C9yXOzrQjQ8TeVl6AuT7zWdPknrFycCGpdHpR/s16000/DSC_4518.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Kołowy Szczyt (z lewej) i Jastrzębia Turnia (z prawej)</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-CRqeR2ABaAHixdfs3M1Er3F5Pr8I6mBWsSjR7Herg7xbMtWnNJMzVjhl_j_KXO_azez-xHbNwjpGI_24gO1slOjsG1xQQ3PgtOm88JG-xNbcgB_FFdne8_NLkFPEvZYgmsJ7-EkAyzfi/s1600/DSC_4524.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj-CRqeR2ABaAHixdfs3M1Er3F5Pr8I6mBWsSjR7Herg7xbMtWnNJMzVjhl_j_KXO_azez-xHbNwjpGI_24gO1slOjsG1xQQ3PgtOm88JG-xNbcgB_FFdne8_NLkFPEvZYgmsJ7-EkAyzfi/s16000/DSC_4524.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmuA1FO-CpUSyIP2_SIBDAaChWSX8MN_hLLsDxaL9RdVRzij2yT2yOVRXrU7RXldDR5eRd6icWc9nUJMfi2atc9uibnjhkUBaSld3yfS1DNJrBSFcrp8UeqGlO0mOF57Uu18j9lGCNAq_s/s1600/DSC_4521.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgmuA1FO-CpUSyIP2_SIBDAaChWSX8MN_hLLsDxaL9RdVRzij2yT2yOVRXrU7RXldDR5eRd6icWc9nUJMfi2atc9uibnjhkUBaSld3yfS1DNJrBSFcrp8UeqGlO0mOF57Uu18j9lGCNAq_s/s16000/DSC_4521.png" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pięknie oświetlone Durne Szczyty</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"> </div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXGP_sSpKQY6saQJ2h0zG3XIGWMb0tHkJxw5HjcGVQPvZ5jBClmjdLVW7JpdkGXmAik7SdYTN8xKhBic0O0CbJXD1qyVLZcLrnlAIvXLqs4Z9cb9EFOhW7OyqDnObm4X2U1BY4siY7Rvv/s1600/DSC_4525.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiaXGP_sSpKQY6saQJ2h0zG3XIGWMb0tHkJxw5HjcGVQPvZ5jBClmjdLVW7JpdkGXmAik7SdYTN8xKhBic0O0CbJXD1qyVLZcLrnlAIvXLqs4Z9cb9EFOhW7OyqDnObm4X2U1BY4siY7Rvv/s16000/DSC_4525.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7_cZZpjLIzIL0B5KVzT-O8xDl4GyR06UUwNJ4_DQUZEpyTJ8q542GbcmaNTB50edgLQ2UYeIy5Y9hqd8UJtkBXPx9Lq8djLOostWCVkuYUEOLjVPf85gOxwuANg40al1yZSdrw3M3Mwyk/s1600/DSC_4526.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg7_cZZpjLIzIL0B5KVzT-O8xDl4GyR06UUwNJ4_DQUZEpyTJ8q542GbcmaNTB50edgLQ2UYeIy5Y9hqd8UJtkBXPx9Lq8djLOostWCVkuYUEOLjVPf85gOxwuANg40al1yZSdrw3M3Mwyk/s16000/DSC_4526.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Po pokonaniu najbardziej uciążliwego fragmentu warto zatrzymać się na chwilę przerwy i rozejrzeć się po okolicy. Widok z tego rejonu Doliny Jagnięcej uważam za jeden z bardziej ciekawych i urodziwych ogólnodostępnych widoków w Tatrach Wysokich (jest też dużo lepszy niż ten znad samego jeziora) - z jednej strony mamy tu bowiem wyjątkowo liczne zgromadzenie szczytów 2,5-tysięcznych na stosunkowo niewielkiej powierzchni, z drugiej zaś trzeba przyznać, że nawet te szczyty nieco niższe mają w sobie sporo powabu i nie pozwalają obok siebie przejść obojętnie - jak choćby sama Jastrzębia Turnia.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Wracając na moment jeszcze do lokalnych gigantów - Kieżmarskiego, Wideł (akurat jeszcze dość mocno przysłoniętych), Łomnicy, Pośledniej Turnii i Durnych Szczytów - od tej strony otaczają one dość szczelnie niewielką odnogę Doliny Dzikiej - Miedzianą Kotlinę - której dno pokryte jest największym w Tatrach śnieżnikiem podchodzącym na wysokość 2300 m n.p.m. Doskonale z tego miejsca widocznym 😊</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlokdBl91PGtOlDx4N7EeKa4HdSpba8zx1FjyLMcLyqN_HFPP0fC3cmN6YJzKnHtvmvtzkBBi7dM0LB30PMgWnK5hUoaK92oIuvpJs-4Wf-0v5lHK0kcDc0Aq2N05ZhLSXik_UuoYu5ZBc/s1600/DSC_4529.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlokdBl91PGtOlDx4N7EeKa4HdSpba8zx1FjyLMcLyqN_HFPP0fC3cmN6YJzKnHtvmvtzkBBi7dM0LB30PMgWnK5hUoaK92oIuvpJs-4Wf-0v5lHK0kcDc0Aq2N05ZhLSXik_UuoYu5ZBc/s16000/DSC_4529.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><i>Dzika Dolina (Veľká Zmrzlá dolina) to najwyżej położonej dolina należąca do systemu Doliny Kieżmarskiej. Jest to dolina wisząca o powierzchni ok. 1,4 km kwadratowego, składająca się de facto z dwóch części - właściwej podchodzącej pod Baranią Przełęcz, oraz wspomnianej wcześniej Miedzianej Kotliny, wypełnionej rumoszem skalnym i płatami wiecznego śniegu podchodzącymi pod 2300 m n.p.m.</i></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSiv6iMm-JaQw9HVxQyXNJPTQAMbrocA6MOa9VYiRttH-UaYQ7Cgu6kBORypWxfaIRyVHwhNNPjZPdcJJaxELHbTbo-Bojtmy-NCF8HAMsmV_avbHW1vwO9vZADchGJKYuEZsKnoMihLH-/s1600/DSC_4533.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjSiv6iMm-JaQw9HVxQyXNJPTQAMbrocA6MOa9VYiRttH-UaYQ7Cgu6kBORypWxfaIRyVHwhNNPjZPdcJJaxELHbTbo-Bojtmy-NCF8HAMsmV_avbHW1vwO9vZADchGJKYuEZsKnoMihLH-/w426-h640/DSC_4533.png" width="426" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Powyżej Czerwonego Stawu zaczyna się wbrew pozorom najbardziej monotonny fragment wędrówki. Szlak wiedzie bowiem od tego momentu trawersem po wschodnich zboczach Jastrzębiej Turni oddalając się od progu Doliny Jastrzębiej i tym samym od szerokiego panoramicznego widoku jaki z tamtych okolic można podziwiać. Tymczasem grzbiety stanowiące północne otoczenie doliny (Jagnięcy i Kozia Grań) pozbawione są jakichś charakterystycznych wyróżników, większość znajdujacych się w nich wierzchołków prezentuje się podobnie do siebie, jest, nie bójmy się tego słowa, bez polotu i trochę nudno. Zwłaszcza, że przeżywamy tu pewnego rodzaju nagły skok napięcia - mamy do czynienia z efektowna panoramą górnych części Zielonej Doliny Kieżmarskiej, imponującym widokiem ścian Kieżmarskich, Łomnicy czy Durnych, chciałoby się jeszcze więcej, a tymczasem tu przez dobre kilkadziesiąt minut marszu niewiele się dzieje.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUCoI_ITvaR9VfT30wUqWiHOpq5GoReQoL58m_dvGXd4KvCiuVJXSZrIMpckX5D7Ic6BPt1pJJUAC-0a6_-dgvPTYaiBePT8cdH7AYsnnOGtNt5ibvFRb1TyZGrzCk9i5f2I3i2dZDHhZ3/s1600/DSC_4543.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUCoI_ITvaR9VfT30wUqWiHOpq5GoReQoL58m_dvGXd4KvCiuVJXSZrIMpckX5D7Ic6BPt1pJJUAC-0a6_-dgvPTYaiBePT8cdH7AYsnnOGtNt5ibvFRb1TyZGrzCk9i5f2I3i2dZDHhZ3/s16000/DSC_4543.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Czerwony Staw Kieżmarski (Cervene pleso) - to największy z trzech niewielkich stawków zajmujących dno Doliny Jagnięcej o powierzchni 0,19 ha i maksymalnej głębokości 1,2 m</span></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Zamiast na szczytach warto zatem powytykać parę rozbieżności, których, między polskim a słowackim nazewnictwem, tu nie brakuje. Wyliczankę zacząć można od samej Doliny Jagnięcej, która przez sąsiadów z południa określana jest "Czerwonej Doliny" (Červená dolina), stanowiąc odwzorowanie nazwy niemieckiej (Rotseetal) i nawiązuje tym samym do samego Czerwonego Stawu (Červené pleso). Nie byłoby z tym wielkiego problemu, gdyż podobnych różnic jest w Tatrach bez liku, a najbliższe czekają w sąsiednich dolinach (Dzika Dolina/Veľká Zmrzlá dolina, Jastrzębia Dolina/Mala Zmrzlá dolina), ale w tym wypadku niuanse się jeszcze nakładają, ponieważ znajdująca się po drugiej stronie Jagnięcego Szczytu Dolina Skoruszowa jest przez Słowaków określana... "Doliną Jagnięcą" (Jahňacia dolina).</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Generalnie jestem pełen podziwu, że ten brak jednolitego nazewnictwa rzadko kiedy przekłada się na niezrozumienie podczas prowadzenia akcji ratunkowych.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU1hf9dJyJjdpnm3WQuWy48oEEnVHvd6Ri5mjWTz5wY5BD4mBxGZH9CBS2VnUpgu4MzSgSAO2LfhJ3RTGcEGke_KTbl0JZ0P7L0IFH4PQ5qqLuhpm9kzm_hABGVMEJG1I8GzCDBSzszJSC/s1600/DSC_4545.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiU1hf9dJyJjdpnm3WQuWy48oEEnVHvd6Ri5mjWTz5wY5BD4mBxGZH9CBS2VnUpgu4MzSgSAO2LfhJ3RTGcEGke_KTbl0JZ0P7L0IFH4PQ5qqLuhpm9kzm_hABGVMEJG1I8GzCDBSzszJSC/s16000/DSC_4545.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Oprócz Czerwonego Stawu ze szlaku przebiegającego przez Jagnięcą Dolinę dobrze widoczny jest Modry Stawek, który wprawdzie jest znacznie mniejszy (0,07 ha), ale za to jest wyraźnie głębszy (3,7 m), co przy przejrzystej wodzie sprawia, że mamy tu do czynienia z przyjemnym dla oka kontrastem między różnymi odcieniami barwy niebieskiej.</span></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Wbrew temu co można by sądzić, Jagnięcy Szczyt nie jest najwyższym szczytem w otoczeniu Doliny Jagnięcej, tym jest za to Czerwona Turnia (Belasá veža - 2284 m n.p.m.), szczyt zwornikowy dla Jastrzębiej Grani, w której wznoszą się też Mały Kołowy Szczyt oraz Kopiniaki - wszystkie wyższe od Jagnięcego. </i></div><div style="text-align: justify;"><i><br /></i></div><div style="text-align: justify;"><i>Sama dolina zajmuje niecałe 0,7 km kwadratowego jest zatem, obok Doliny Jastrzębiej, najmniejszą z dolin zawieszonych należących do systemu Doliny Zielonej Kieżmarskiej.</i></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZxuZKU4sC9qdCntW_LQ4aWjYlmpXgvH6dBsPM6cFmFZXbgghMKs4YSDJwWULF11CYUw9SSLL1SKchICtI3BR-azHpd1XDuQ4G8JMrp-Qup6yzALsX0cGHH22Y2kK-P10u8L51B2tGzoo/s1600/DSC_4548.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYZxuZKU4sC9qdCntW_LQ4aWjYlmpXgvH6dBsPM6cFmFZXbgghMKs4YSDJwWULF11CYUw9SSLL1SKchICtI3BR-azHpd1XDuQ4G8JMrp-Qup6yzALsX0cGHH22Y2kK-P10u8L51B2tGzoo/s16000/DSC_4548.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jagnięcy coraz bliżej... Widać już końcówkę monotonnego przejścia przez piargi, krótki trawers po trawkach i podejście na Kołowy Przechód</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Z transu, w który powpadaliśmy podczas monotonnego pokonowynia piargów, wyrwało nas niespodziewane spotkanie z kozicą spacerującą beztrosko po górnych partiach Doliny Jagnięcej. Zwierzę na ludzi nie zwracało kompletnie żadnej uwagi i mimo, że przechodziłem ja, przechodziło kilka innych osób, które wracało ze szczytu, potem wreszcie sam Krystian, to ssak ze stoickim spokojem "uśmiechał się" do każdego skierowanego w niego stronę obiektywu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXl1oCPIRyLgGPY2cYvvQoxMVHQfS_gai63v2RG01e_fldwRkjjtvD0a4U5j_E1PMjFs_hukABQa0FQnrsF-L13ueyc_Zjc-KNL-M7Q6u03ahbIGrcpoeEYDKde4qbIohP88tey1UId9Zx/s1600/DSC_4556.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXl1oCPIRyLgGPY2cYvvQoxMVHQfS_gai63v2RG01e_fldwRkjjtvD0a4U5j_E1PMjFs_hukABQa0FQnrsF-L13ueyc_Zjc-KNL-M7Q6u03ahbIGrcpoeEYDKde4qbIohP88tey1UId9Zx/s16000/DSC_4556.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;">Po spotkaniu z kozicą zdaliśmy sobie sprawę, że w zasadzie znaleźliśmy się już w sąsiedztwie Kołowego Przechodu - po przejściu przez piargi szlak krótko przebiega w trawiastym terenie, robi zakos i podchodzi pod ściankę położoną bezpośrednio przed przełęczą.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6GcCwJH4azyJzKGsrd2aqVHLvuH8vB-50Rb9XQH_BkIsNMmjZ4C6wPr1WvnCCt80P-MiaYgfq7W-q3qjCwVTFTBZe98BZgfT4UnBnem_xbNjC4DmuB0R0Lyfva6z8L46lhyUR6ywjXtb_/s1600/DSC_4558.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi6GcCwJH4azyJzKGsrd2aqVHLvuH8vB-50Rb9XQH_BkIsNMmjZ4C6wPr1WvnCCt80P-MiaYgfq7W-q3qjCwVTFTBZe98BZgfT4UnBnem_xbNjC4DmuB0R0Lyfva6z8L46lhyUR6ywjXtb_/s16000/DSC_4558.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMUeDXNsdIAJt2ZucxEyDEFaGcsu7t1wgoUgWy4PUDng4JUl_B_-ePzMCHoOdLLw6TCi9cc7cFGactRIx-U2-dhR79Ko0OvJCb0mtzyi9tFqJ1p9e7zSCGj_PMpfVFoV3o28BP-N2sHbNT/s1600/DSC_4560.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1067" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhMUeDXNsdIAJt2ZucxEyDEFaGcsu7t1wgoUgWy4PUDng4JUl_B_-ePzMCHoOdLLw6TCi9cc7cFGactRIx-U2-dhR79Ko0OvJCb0mtzyi9tFqJ1p9e7zSCGj_PMpfVFoV3o28BP-N2sHbNT/w427-h640/DSC_4560.png" width="427" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ubezpieczony łańcuchem fragment żółtego szlaku</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po pokonaniu tego newralgicznego odcinka, znienacka wyłonił się widok na Dolinę Kołową, dla mnie stanowiącej jeden z najbardziej zagadkowych zakątków Tatr Słowackich. Nastrój mi się od razu poprawił, bo ponownie w polu widzenia pojawił się szereg nowych elementów przykuwających uwagę.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJmpp9tp0oMUq9ZEnBINdmFwWVtJeTihQHUMRuxM7vHiKhleLYARJsTALZv1sXsrFRUzErLBhCFhMScDhwdQ6uBRlK5VHVAAZIUsYGu123VzPx8CP0u9D4omDkOVCWAxeSMJYdQozdK3zO/s1600/DSC_4563.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhJmpp9tp0oMUq9ZEnBINdmFwWVtJeTihQHUMRuxM7vHiKhleLYARJsTALZv1sXsrFRUzErLBhCFhMScDhwdQ6uBRlK5VHVAAZIUsYGu123VzPx8CP0u9D4omDkOVCWAxeSMJYdQozdK3zO/s16000/DSC_4563.png" /></a></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Z lewej fragment Kołowej Grani z Wielką Kołową Turnią</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: justify;">Przykry był jedynie fakt, że Kołowy Szczyt w momencie osiągnięcia grani okazał się być przykryty warstwą chmur, dostrzegalne były natomiast dwa zwornikowe punkty w jego masywie - Czerwona Turnia (pierwsza z lewej strony) i Modra Turnia.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihcV6vu8j030Ohu6W2Mx87zqol2NRodPfK578t_Y-CsqKEkzhFabqt-A_bZfv_7FE0hkoDPDC9H08FaoJGobbvcPXFdLnEiN2xsvEtNL6NsBpS26Ow9SbPh3hYtxkGyIQqc6Xg0TZYyYhr/s1600/DSC_4564.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEihcV6vu8j030Ohu6W2Mx87zqol2NRodPfK578t_Y-CsqKEkzhFabqt-A_bZfv_7FE0hkoDPDC9H08FaoJGobbvcPXFdLnEiN2xsvEtNL6NsBpS26Ow9SbPh3hYtxkGyIQqc6Xg0TZYyYhr/s16000/DSC_4564.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Ponad Wielką Kołową Turnią wznosi się Kołowy Kopiniak, ostatni ze szczytów Kołowej Grani przed zwornikiem - Modrą Turnią (taki rogaty szczyt w lewej części zdjęcia). Kołowy, dominator tej części Tatr Wysokich, niestety pogrążony w chmurach</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicd83YyywUtA7r8boo-A4c7b2qy8ySQ_MIUFrPk-hEPCRoCz-wfm8Aj5wvapl2KkgC6nY4ClKIhpHsyVnTCTxjft8ahkp-sfgiyAIbP9B8SP9pFluqPtCDj5eFdeu_s_xVXKb7izxI_pEt/s1600/DSC_4570.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="981" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEicd83YyywUtA7r8boo-A4c7b2qy8ySQ_MIUFrPk-hEPCRoCz-wfm8Aj5wvapl2KkgC6nY4ClKIhpHsyVnTCTxjft8ahkp-sfgiyAIbP9B8SP9pFluqPtCDj5eFdeu_s_xVXKb7izxI_pEt/s16000/DSC_4570.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Na ostatnim planie, na prawo od Szerokiej Jaworzyńskiej, widać Wołoszyny i Koszyste</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Odcinek żółtego szlaku z Kołowego Przechodu na szczyt Jagnięcego jest już niedługi. Poprowadzona przeważnie nieco poniżej najeżonej skałkami grani ścieżka dwukrotnie wymogła na nas użycie rąk przy okazji lekkiej wspinaczki, jednocześnie na pewnym dystansie wiodąc także wśród połaci traw obficie rosnących w niektórych rejonach kopuły szczytowej Jagnięcego.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbP0zEidGm3Wyq-qss7sJM0ei367PArUAHN4VZSq1yipAVPqUS6se5HDM2T_JeKBhHzhRllP03TE0weKmS35_dDhVpzdc-7pwcKvBmzyKlN46jCXG20SP-P9TW0U2zufYll-vpVnK3USqU/s1600/DSC_4572.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbP0zEidGm3Wyq-qss7sJM0ei367PArUAHN4VZSq1yipAVPqUS6se5HDM2T_JeKBhHzhRllP03TE0weKmS35_dDhVpzdc-7pwcKvBmzyKlN46jCXG20SP-P9TW0U2zufYll-vpVnK3USqU/s16000/DSC_4572.png" /></a></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Na szczycie stanęliśmy o 10:35, po dwóch godzinach drogi ze Schroniska nad Zielonym Stawem.</div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Widoki tego dnia były dość mocno graniczone przez dość gęste chmury o niskiej podstawie i słabą przejrzystość, niemniej jednak należało się cieszyć, że podczas naszego pobytu na wierzchołku trafiliśmy na moment, gdy masywy Kieżmarskiego, Łomnicy i Durnych Szczytów - najważniejszy element panoramy z Jagnięcego - ujawniły nam swoje oblicza.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie-U6FAt6RghniEUywnbS7CkyUKplKhOseK-N05j-_GtLT4v19v-5G0FBLWmnmIQEu3WuexxPW3wTzPi-rKBeUL6jcO_qdv5-G8sq353NzJvb597m6IZWp6YqKFtB61mE7piei3RpDCi9y/s1600/DSC_4574.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEie-U6FAt6RghniEUywnbS7CkyUKplKhOseK-N05j-_GtLT4v19v-5G0FBLWmnmIQEu3WuexxPW3wTzPi-rKBeUL6jcO_qdv5-G8sq353NzJvb597m6IZWp6YqKFtB61mE7piei3RpDCi9y/s16000/DSC_4574.png" /></a></div><div><br /></div><div style="text-align: justify;"><i>Jagnięcy Szczyt (Jahňací štít - 2230 m n.p.m.) - wznosi się w grani głównej, stanowiąc ostatni wybitny szczyt znajdujący się w "tatrzańskim kręgosłupie" przypadający na najwyższą część tego karpackiego pasma. Jagnięcy jest szczytem zwornikowym dla dwóch bocznych grani - Jagnięcej Grani (hrebeň Jahnencov) i Koziej Grani (Kozí hrebeň) - zatem wznosi się ponad czterema dolinami - Doliną Jagnięcą, Doliną Białych Stawów, Doliną Kołową oraz Doliną Skoruszową.</i></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-q4yH6PFy6F2Rbs_lirDw8tvLx4R7bm9iLz_6l0cOd-vdcwvGQN-PKdX2S0PhPizGuHFChBJExllXaoiT1IAZofmIfCsl_viDlNiNxAwa6-gmEnWVMl26QmPfYX7tCWOd-9fozGQBWRqv/s1600/DSC_4581.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg-q4yH6PFy6F2Rbs_lirDw8tvLx4R7bm9iLz_6l0cOd-vdcwvGQN-PKdX2S0PhPizGuHFChBJExllXaoiT1IAZofmIfCsl_viDlNiNxAwa6-gmEnWVMl26QmPfYX7tCWOd-9fozGQBWRqv/s16000/DSC_4581.png" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Wysokogórski fragment panoramy z Jagnięcego. Do kompletu brakuje jedynie przykrytych chmurami Baranich Rogów i Kołowego Szczytu</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div style="text-align: center;"><div><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWnrwRBdTPnuzKPsfaUxBd9l2ruLTICOs2vR3iUn0ZgefSGfq7wEkhzyNybLJfvioxpJysk21Y3vIvxq0FL1zzaxVwoMoum8v1Sgq2waPLD20ke6vKOC7Fv-XTjFVjW7vUTYNf7loIheZl/s1600/DSC_4582.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em; text-align: center;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjWnrwRBdTPnuzKPsfaUxBd9l2ruLTICOs2vR3iUn0ZgefSGfq7wEkhzyNybLJfvioxpJysk21Y3vIvxq0FL1zzaxVwoMoum8v1Sgq2waPLD20ke6vKOC7Fv-XTjFVjW7vUTYNf7loIheZl/s16000/DSC_4582.png" /></a></div></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Z prawej strony zgoła inaczej prezentująca się Jastrzębia Turnia</span></div><div style="text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div>W trakcie całego naszego pobytu na wierzchołku można było podziwiać doskonale stąd widoczny wał Tatr Bielskich - od Murania aż po Bujaczy Wierch czy raczej Kozie Grzbiety i Fajksową Czubę.</div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgju_mvMVhd5cwQ07ZkVnDRmC9RJyfZ-bxfdjaiN-afqhvgj6qlr32wCbzt8vGg7W6p-zPvbD8mtFOY0_1YluTg5G_3t2Iep0MjMr1gh3zSO3_k4gWGMWfH9H2NgSM2TpG_SBn9xmEb_7O/s1600/DSC_4578.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjgju_mvMVhd5cwQ07ZkVnDRmC9RJyfZ-bxfdjaiN-afqhvgj6qlr32wCbzt8vGg7W6p-zPvbD8mtFOY0_1YluTg5G_3t2Iep0MjMr1gh3zSO3_k4gWGMWfH9H2NgSM2TpG_SBn9xmEb_7O/s16000/DSC_4578.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Jedyny moment w ciągu całej wycieczki, gdy mogliśmy zobaczyć w całości grań Tatr Bielskich. Od lewej: Murań, Nowy Wierch, Hawrań, Płaczliwa Skała</span></div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTHJgZoyW2gWEhvyyNUTxnoSf0wxfOtwLvRRjQkIIg9YFzlKNKMeUzP6_zJPyNG1feRPrsTUrJxfEHYNaH6mUTRZh5NgCx3xrf2CVMTBonyOhSzy5SSdrxsP359E6A8hUggfewr1PluE3D/s1600/DSC_4580.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgTHJgZoyW2gWEhvyyNUTxnoSf0wxfOtwLvRRjQkIIg9YFzlKNKMeUzP6_zJPyNG1feRPrsTUrJxfEHYNaH6mUTRZh5NgCx3xrf2CVMTBonyOhSzy5SSdrxsP359E6A8hUggfewr1PluE3D/s16000/DSC_4580.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Widok w stronę Jatek i Bujaczego Wierchu. Na pierwszym planie Koperszadzka Grań stanowiąca ostatni fragment Głównej Grani Tatr Wysokich</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh789IvJoXKm9RzEo0A_Rzb1hcJMosPpj4slHDOA9oRYcNVwHj28fxZRPT8o8g4XwiLjnzNfFz5115ftMfc4h6pz3gy1KrxIptB0ERVynrHHuXe5OwAOo1xkKGxC2DIWAIFHTfVTzrYGo_M/s1600/DSC_4573.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh789IvJoXKm9RzEo0A_Rzb1hcJMosPpj4slHDOA9oRYcNVwHj28fxZRPT8o8g4XwiLjnzNfFz5115ftMfc4h6pz3gy1KrxIptB0ERVynrHHuXe5OwAOo1xkKGxC2DIWAIFHTfVTzrYGo_M/s16000/DSC_4573.png" /></a></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: small;">Spojrzenie wgłąb Doliny Kołowej - ograniczonej ze wschodniej strony przez Jagnięcą Grań a z zachodniej strony przez Bździochową Grań z wybitnym szczytem Świnki (2165 m n.p.m.)</span></div><div><br /><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEpaT4imNoo-5GZgJlt0rXjTn2RU9sKYsuNeiFcQ7QE5CwxHXfISFpQd8fP-WSmoK5-4G7tJtwlkhyphenhyphenU1Mz0XE7xGKEE71xi1FpA_KHTi8ReQh70rRcqRcvtXB-bg0dxCkTOmg-osKZAS3U/s1600/DSC_4585.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="939" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEpaT4imNoo-5GZgJlt0rXjTn2RU9sKYsuNeiFcQ7QE5CwxHXfISFpQd8fP-WSmoK5-4G7tJtwlkhyphenhyphenU1Mz0XE7xGKEE71xi1FpA_KHTi8ReQh70rRcqRcvtXB-bg0dxCkTOmg-osKZAS3U/s16000/DSC_4585.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Wiatr i chłód stosunkowo szybko wygoniły nas jednak z wierzchołka. Schodząc do Doliny Jagnięcej ponownie trafiliśmy na kamzika, być może nawet tego samego co wcześniej.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmhkhT8c5ioYGtGzJJ7VjUokIELrWdCCPkHCBjlPivOCsWS5mJFJwIgD6hnWX0J0_vtcW2btOGdTpJAeDPGYZmcEV7iVrngPLOe_5PYw0eJpGaNfLsH5lNdujEQVe9ZYspi9KUHIXsOKxW/s1600/DSC_4590.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1282" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhmhkhT8c5ioYGtGzJJ7VjUokIELrWdCCPkHCBjlPivOCsWS5mJFJwIgD6hnWX0J0_vtcW2btOGdTpJAeDPGYZmcEV7iVrngPLOe_5PYw0eJpGaNfLsH5lNdujEQVe9ZYspi9KUHIXsOKxW/s16000/DSC_4590.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Dwie godziny drogi powrotnej minęły bez większych niespodzianek. Ponad progiem Doliny Jagnięcej zatrzymaliśmy się na chwilę na szamę korzystając z przejaśnień, a te okazały się być początkiem bezchmurnej części dnia, która trwała godzinę, może półtorej...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtEJ0sqGgwRE9tsDLVZhAm8G1oL3dl0xQ7Y7ajQz6rAKWJuw5_zQdqnp8qhiosrGQpdsx31PAAdcXyedDDj4FqOzFVsI1Dl_0C_mwR8Kl2mKsFgFBtoHOLEJC5xr-HgRaAgLij0bwzuNJg/s1600/DSC_4595.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjtEJ0sqGgwRE9tsDLVZhAm8G1oL3dl0xQ7Y7ajQz6rAKWJuw5_zQdqnp8qhiosrGQpdsx31PAAdcXyedDDj4FqOzFVsI1Dl_0C_mwR8Kl2mKsFgFBtoHOLEJC5xr-HgRaAgLij0bwzuNJg/s16000/DSC_4595.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Pod wieczór dla odmiany szczyty otaczające Dolinę Dziką pogrążone były znów w gęstych chmurach. Cóż, niezwykle dynamiczny był to pogodowo dzień...</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLO49WorzVAQmNK7f52SwJe0TKTlDPXcj7Y9jNtBD014LqVlkM7Ry8MQlB5wD3jH_D826lGPi7NHasxyYr0Sf19zmXAPaYm7q58DYlXQr5DxqAP74gIckMz7Ivxijk7gC51661wR8FB_em/s1600/DSC_4613.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="986" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjLO49WorzVAQmNK7f52SwJe0TKTlDPXcj7Y9jNtBD014LqVlkM7Ry8MQlB5wD3jH_D826lGPi7NHasxyYr0Sf19zmXAPaYm7q58DYlXQr5DxqAP74gIckMz7Ivxijk7gC51661wR8FB_em/s16000/DSC_4613.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgozLLUp0RhlUldQiFGfgAGiu1_fL5SFmQJkRedzCKr4IJjLBMgrswnCMYHdFtVbKGYF_lbGeH7J6KG9DsRGsKfYANMI2U81fh3YVamos5yVBjApEcBeBUI2D7xclOdZspSzGqnUM0BeBFG/s1600/DSC_4617.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgozLLUp0RhlUldQiFGfgAGiu1_fL5SFmQJkRedzCKr4IJjLBMgrswnCMYHdFtVbKGYF_lbGeH7J6KG9DsRGsKfYANMI2U81fh3YVamos5yVBjApEcBeBUI2D7xclOdZspSzGqnUM0BeBFG/s16000/DSC_4617.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wieczór spędziliśmy bez większych wyskoków - czuliśmy nieco zmęczenie wczesną pobudką, a ciepłe poddasze schroniska sprzyjało zawinięciu się w koc. Po obiadokolacji i prysznicu uznaliśmy zatem, że czas na spanko 😂</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">DZIEŃ IV</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wieczór spędziliśmy bez szaleństw i tak też przywitaliśmy ostatni już poranek. Pobudka grubo po wschodzie słońca, spokojne śniadanko w schroniskowej jadalni i wyjście na szlak bez jakiegoś przesadnego pośpiechu.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Ze względu na nieco lepsze warunki niż pierwszego dnia, zdecydowaliśmy się wracać początkowo tą samą drogą. Oznaczało to oczywiście, że odcinek do Białych Stawów będziemy pokonywać po raz czwarty (sic!), ale z drugiej strony pogoda była zbyt dobra aby zdecydować się po prostu na zejście do Białej Wody. Opcja z Rakuską Czubą też odpadała, bo owego czasu szlak był zamknięty z powodu prac utrzymaniowych, choć z tego co zauważyliśmy, inni turyści nie do końca się tym przejmowali.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIHBeBJOO3dxZD-rJOjTZofNw1582t1KvGvSrVf8GMkfsOITSMxb_2STRKj8_iUKNOHTdX4mMgSHL8OxBubBgu3B4L7LABSz0VXfc9Ed397W8xNP4FVG230BzMWBrzILyFN37Q4Br36ZX6/s1600/DSC_4622.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgIHBeBJOO3dxZD-rJOjTZofNw1582t1KvGvSrVf8GMkfsOITSMxb_2STRKj8_iUKNOHTdX4mMgSHL8OxBubBgu3B4L7LABSz0VXfc9Ed397W8xNP4FVG230BzMWBrzILyFN37Q4Br36ZX6/s16000/DSC_4622.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Po cichu liczyliłem, że może uda się zahaczyć nie tylko o samą Przełęcz pod Kopą, ale i Szalony Przechód, skąd dalej należałoby zejść do Ździaru. W najgorszym razie pozostawało zejście tą samą drogą do Tatrzańskiej Jaworzyny.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzWKnFsEScLUb3K1gnS_8kJwMe8X1zi_v7ZYr3KrngnMAnqjpmA4wGSxME12PK1KnpWoAsBq2z9ubU8l0WHWRl2bAvhvf__tLgiYJDdRfWb_CMwZp_6J61WjdaSsFX-UDEgK5j5yHWwiK/s1600/DSC_4624.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhnzWKnFsEScLUb3K1gnS_8kJwMe8X1zi_v7ZYr3KrngnMAnqjpmA4wGSxME12PK1KnpWoAsBq2z9ubU8l0WHWRl2bAvhvf__tLgiYJDdRfWb_CMwZp_6J61WjdaSsFX-UDEgK5j5yHWwiK/s16000/DSC_4624.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvXavvoiieiXVsc1vNiJuH3ri3duiF2eAGA7N1GL24Uz5AdiOzCpclZS4TEKdU-YKk8MVb2t3niQmDjhEPvAa8U22tZmvPAuoXfG_crWruiBIMrNXvsB-kZ_d3nr2dy2e713QxVQiAo7q5/s1600/DSC_4627.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvXavvoiieiXVsc1vNiJuH3ri3duiF2eAGA7N1GL24Uz5AdiOzCpclZS4TEKdU-YKk8MVb2t3niQmDjhEPvAa8U22tZmvPAuoXfG_crWruiBIMrNXvsB-kZ_d3nr2dy2e713QxVQiAo7q5/s16000/DSC_4627.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Płytkie siodło Przełęczy pod Kopą w głębi, z prawej fragment zbocza Bielskiej Kopy rozdzielającej Dolinę Białych Stawów od Doliny Przednich Koperszadów</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUBhCWpBT7hFnIoxFIzhQBfwAHwI8JWJqTWfFuvFeqdSVY2PqRKCLmndNqvu9fFEiqqrwBC00HiWfakFWMVh8KI2UyMUAXW34tl3jMXuoiL4BSZ1-2XjmjDzhTIkHQWIsXlUYL4QiE5875/s1600/DSC_4630.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgUBhCWpBT7hFnIoxFIzhQBfwAHwI8JWJqTWfFuvFeqdSVY2PqRKCLmndNqvu9fFEiqqrwBC00HiWfakFWMVh8KI2UyMUAXW34tl3jMXuoiL4BSZ1-2XjmjDzhTIkHQWIsXlUYL4QiE5875/s16000/DSC_4630.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Pośrodku zdjęcia pokryta kosówką grzęda, za którą znajduje się Rzeżuchowa Kotlina - Niżnia i Wyżnia - podchodząca pod Kozią Grań (ostatni plan; na zdjęciu z lewej), która również stanowi fragment Doliny Białych Stawów</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5OdpKkg1e9_XL20QxFfP26ZXfH9Nvy3OO0mIdsWrRC0yYGEnNcQvOwQ1qqH6wBETglsEQ9YmZ2r5C6rfno_wnvQySgT0sxmPnJcpN00Sp8DHKWBP83LX4vp7HVU2SPgEouSnoveW27Iu2/s1600/DSC_4634.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg5OdpKkg1e9_XL20QxFfP26ZXfH9Nvy3OO0mIdsWrRC0yYGEnNcQvOwQ1qqH6wBETglsEQ9YmZ2r5C6rfno_wnvQySgT0sxmPnJcpN00Sp8DHKWBP83LX4vp7HVU2SPgEouSnoveW27Iu2/s16000/DSC_4634.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Gdy jednak szlak z powrotem doprowadził nas na Przełęcz pod Kopą, wokół znów zatańczyły chmury. Dobrze, że tym razem zdołaliśmy dojrzeć pobliskie zbocza Szalonego Wierchu i Jatki, niemniej było to za mało aby przeważyć na korzyść drogi w stronę Ździaru.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwWRr274UW8WiHQkIxKo7ull9unjoW8DXkbpGGeMJdiBGcxUYG45GCe17Sr4dQ_xq_mtc43zkrpuh-3mp6DvtMyXmT_htbjgNJIeLS7iOCNS5S-Og3vFDLxbeo3zsmVg3jRSyiIU1MUwSL/s1600/DSC_4637.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgwWRr274UW8WiHQkIxKo7ull9unjoW8DXkbpGGeMJdiBGcxUYG45GCe17Sr4dQ_xq_mtc43zkrpuh-3mp6DvtMyXmT_htbjgNJIeLS7iOCNS5S-Og3vFDLxbeo3zsmVg3jRSyiIU1MUwSL/s16000/DSC_4637.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFznU2OUbJJghCww6YodXptifuoWbe9aSdLMHWcc6aFH4bJHAi0u-iQVlLwU40K6PyuRrS05uGYwEaar5RMEU3a6TRhXbbRFfy9NS3aOddkD7NpSs61VZV2dhoC-hvvgjhmJqTAeG105PQ/s1600/DSC_4638.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiFznU2OUbJJghCww6YodXptifuoWbe9aSdLMHWcc6aFH4bJHAi0u-iQVlLwU40K6PyuRrS05uGYwEaar5RMEU3a6TRhXbbRFfy9NS3aOddkD7NpSs61VZV2dhoC-hvvgjhmJqTAeG105PQ/s16000/DSC_4638.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">W głębi pogrążony w chmurach wierzchołek Szalonego Wierchu</span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy-zQjWrGOXTuGLBrXFhReffYzFFTbjn0ddrlS4Q72JUxN27I6WGYp6jmbtXcstyvavv4zbZGuDexQMwci4Dh3iIMkpY55O-Zhzm2SpsRgO8oJBortLhxiYG8TOpzHhrYbANa4D07gw8FF/s1600/DSC_4643.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgy-zQjWrGOXTuGLBrXFhReffYzFFTbjn0ddrlS4Q72JUxN27I6WGYp6jmbtXcstyvavv4zbZGuDexQMwci4Dh3iIMkpY55O-Zhzm2SpsRgO8oJBortLhxiYG8TOpzHhrYbANa4D07gw8FF/s16000/DSC_4643.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwTBx0xIA7We7F38HZdsAd1RYGxpTl8BQWdC4NS6L7nPCfOFBAh73yMXIzEejOmbAV_Rtylt9HvaD35tJPa43-pTgvJMZNcTIG1G6JK0joHmCALVTzMuocRZrO9jTh7fz0mJCz25uIMg7A/s1600/DSC_4642.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="959" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhwTBx0xIA7We7F38HZdsAd1RYGxpTl8BQWdC4NS6L7nPCfOFBAh73yMXIzEejOmbAV_Rtylt9HvaD35tJPa43-pTgvJMZNcTIG1G6JK0joHmCALVTzMuocRZrO9jTh7fz0mJCz25uIMg7A/s16000/DSC_4642.png" /></a></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><span style="font-size: x-small;">Niegdyś stąd do widocznej pośrodku Doliny Przednich Koperszadów schodził znakowany szlak, jeden z wielu jakie istniały w Tatrach Bielskich</span></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Wybór szlaku prowadzącego do Doliny Zadnich Koperszadów szybko okazał się być trafny, bo nie dość, że uciekliśmy od granicy chmur, to jeszcze kilkakrotnie udało nam się doczekać słońca, które, wręcz na pożegnanie, uwydatniło nam wdzięki okolicy. Sami zresztą spójrzcie:</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDXl0i9czTW15RD5v2jefzJPn3DlOFphyphenhyphenPr6bDHMk_sb-b_x53_QE5qIKXSkSCnUZvzts71MNJVQeH2UFead43vFv1uUBOLOiRY2tOngWQdvYU3kFZixuEM4vRMXQ18mkTMphRn9fqxqvl/s1600/DSC_4646.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiDXl0i9czTW15RD5v2jefzJPn3DlOFphyphenhyphenPr6bDHMk_sb-b_x53_QE5qIKXSkSCnUZvzts71MNJVQeH2UFead43vFv1uUBOLOiRY2tOngWQdvYU3kFZixuEM4vRMXQ18mkTMphRn9fqxqvl/s16000/DSC_4646.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">Niestety były to jedynie chwilowe przebłyski, a przeważającą część drogi pokonaliśmy przy mniej sprzyjającej aurze. Była to natomiast końcowa część naszej wycieczki, zatem nie przeszkadzało nam to już tak jak wcześniej, gdy rozpoczynaliśmy naszą krótką przygodę.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;"><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHzT23vENFJ-i_VC-ssGTwUReZDkdq6LzJDDuYfcsKqzXMun-bNyvi4BW3GtRayaeLY7UeJ54KUA4tRiqTEWsPVAS97NORvjhdIy5a053csCF-qfPcP6vwjKEyCg4_VCbqXH-y0y3r7jVr/s1600/DSC_4652.png" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1067" data-original-width="1600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjHzT23vENFJ-i_VC-ssGTwUReZDkdq6LzJDDuYfcsKqzXMun-bNyvi4BW3GtRayaeLY7UeJ54KUA4tRiqTEWsPVAS97NORvjhdIy5a053csCF-qfPcP6vwjKEyCg4_VCbqXH-y0y3r7jVr/s16000/DSC_4652.png" /></a></div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">W Tatrzańskiej Jaworzynie zameldowaliśmy się około 50 minut przed odjazdem Stramy, dlatego czas ten trzeba było sobie jakoś zagospodarować. Ponieważ nie czekała nas podróż samochodem, to wkrótce zasiedliśmy na ławkach z butelką piwa, niestety najgorszego możliwego, czyli kelta 😖</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Do Krakowa wróciliśmy dla odmiany autobusem, a następnie każdy poszedł w swoją stronę - ja wsiadłem w tramwaj do siebie, Krystian przesiadł się na inny pociąg do Wrocławia.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Podsumowując trzeba sobie jasno powiedzieć, że nie był to może najbardziej udany pogodowo tatrzański wyjazd, ale cóż, byliśmy świadomi pakując się, że jedziemy, bo pojawiła się w nas chęć wyrwania się z miasta, a nie dlatego, że zapowiadano słoneczną aurę, którą po prostu wypadało wykorzystać.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div style="text-align: justify;">Na plus zdecydowanie wizyty w dwóch, a nie w jednym jak pierwotnie planowaliśmy, schroniskach, smaczne haluszki w Schronisku nad Zielonym Stawem no i trochę ładnych widoków w Dolinie Przednych Koperszadów.</div><div style="text-align: justify;"><br /></div><div><div style="text-align: justify;">Jagnięcy i grzbiet Bielskich zdecydowanie do poprawy.</div><p style="text-align: justify;">INFORMACJE PRAKTYCZNE</p><p style="text-align: justify;"><b>Mapa trasy</b></p><div style="margin: 0px auto; max-width: 600px; min-width: 300px; overflow: hidden; text-align: center;"><iframe frameborder="0" height="680" src="https://mapa-turystyczna.pl/map/widget/route/h1l0p1/6mx6.html" style="border: 0; width: 100%;"></iframe><a href="https://mapa-turystyczna.pl/route/6mx6?utm_source=external_web&utm_medium=widget&utm_campaign=route_widget" style="color: #999999; display: inline-block; font-family: Roboto, Arial, sans-serif; font-size: 13px; padding: 7px 0px;" target="_blank">Trasa: Tatranská Javorina – Tatranská Javorina | mapa-turystyczna.pl</a></div><p style="text-align: justify;"><b>Dojazd</b></p><p style="text-align: justify;">Do Tatrzańskiej Jaworzyny w sezonie (od 15.06 do 31.10) dojedziemy bezpośrednio z Zakopanego Stramą, ponadto całorocznie można dostać się na raty: wpierw busem na Łysą Polanę, a następnie, po przekroczeniu granicy, słowackim autobusem jadącym w stronę Popradu.</p><p style="text-align: justify;">Autobusy z Łysej Polany w stronę Popradu - <a href="https://cp.hnonline.sk/vlakbusmhdsk/spojenie/" target="_blank">ROZKŁAD JAZDY</a></p><p style="text-align: justify;"><b>Nocleg</b></p><ul style="text-align: left;"><li>Hostel 1902 w Zakopanem - <a href="https://www.blogger.com/#">STRONA INTERNETOWA</a></li><li>Schronisko nad Zielonym Stawem Kieżmarskim (Chata pri Zelenom plese) - <a href="https://chataprizelenomplese.sk/" target="_blank">STRONA INTERNETOWA</a></li><li>Schronisko pod Szarotką (Chata Plesnivec) - <a href="https://portaltatrzanski.pl/przewodnik/schroniska/chata-plesnivec,69" target="_blank">STRONA INTERNETOWA</a></li></ul></div></div>Morgusiowe Wędrówkihttp://www.blogger.com/profile/10225136691187280485noreply@blogger.com0