Alpy! Tu
się oddycha!
Alpy! Tu
się oddycha!
PROLOG
PROLOG
Przenosimy się w klimaty wakacyjne, do jednego z najmniejszych krajów Europy - Słowenii, by zakosztować tutejszych cudów natury. Przez najbliższe tygodnie na blogu pochodzimy po najwyższym paśmie górskim tego kraju - a więc po Alpach Julijskich, zdobędziemy różne szczyty górskie, zobaczymy osobliwości natury i poznamy przemiłych ludzi. Mam nadzieję, że ta seria, okaże się przydatna dla ludzi chcących wybrać się w Alpy Julijskie, a także uświadomi niewiedzącym, iż niedaleko Polski znajduje się piękne pasmo górskie, a zarazem stosunkowo łatwo dostępne.
Ale wszystko po kolei. Alpy Julijskie długo figurowały na naszej liście "Greatest Hits". W roku 2012, rywalizowały one z położonym na terenie Czarnogóry, równie atrakcyjnym pasmem Durmitoru. Co przeważyło na korzyść Słowenii? Jak nietrudno się domyślić - odległość. Dzięki autostradom w Alpy Julijskie można dotrzeć w zaledwie 7 godzin z małym hakiem (tyle zajęła nam droga do naszej pierwszej bazy). Słowenię znaliśmy dotychczas z naszej jednodniowej wizyty w Postojnej i Jaskiniach Szkocjańskich, które oglądaliśmy podczas wakacji w Chorwacji.
Przygotowywanie
planów wakacyjnych to jedno z moich hobby (odziedziczone zresztą po ojcu,
znakomitym organizatorze). Dlatego mimo obowiązków ślęczałem z przyjemnością
nad mapami. I tak parę miesięcy przed wakacjami dokonałem zakupu w dwóch
ulubionych gliwickich księgarniach - księgarni turystycznej "U
Piotra" (pozdrawiam serdecznie znajome Panie ^^) i w znanym myślę każdemu
turyście - w "Sklepie Podróżnika" , kilku pozycji związanych z
Julianami. Pierwszą z nich była mapa austriackiego wydawnictwa Freytag&Berndt
"Julische Alpen" w skali 1:50 000, drugą z nich przewodnik
angielskiego wydawnictwa Cicerone - "Julian Alps of Slovenia".
Oczywiście na mojej turystycznej półce znalazły się także przewodniki Bezdroży
i atlas wydawnictwa Marco Polo "Słowenia, Chorwacja, Bośnia i Hercegowina".
Dziś jednak lepiej przy kupnie atlasu tych terenów postawić na bardzo wysokiej
klasy produkt Freytag&Berndt, czyli wydany w bardzo dokładnej skali 1:150
000 atlas "Chorwacja, Słowenia". Po długich poszukiwaniach,
natrafiłem również na link do strony wydawnictwa Kompass (nie mylić z polskim
Compass-em). To co tam zobaczyłem, sprawiło, że musiałem zamówić
najdokładniejszą i bezwzględnie najlepszą w tych terenach mapę "Julische
Alpen/Alpi Giulie" w skali 1:25 000. Tak zaopatrzeni mogliśmy już spokojnie
planować podróż...
Zdjęcie ze strony www.kompass.at
Zdjęcie ze strony www.cicerone.co.uk
Zdjęcie ze strony www.freytagberndt.pl
Zdjęcie ze strony www.freytagberndt.pl
Oprócz wyżej wymienionych pozycji, przed
wyjazdem korzystaliśmy z kilku stron internetowych. Oto one:
www.summitpost.org - serwis
którego raczej nie trzeba nikomu przedstawiać. Kompletne źródło informacji nie
tylko o Alpach, ale o większości gór globu.
www.hribi.net - wszystko o słoweńskich górach. Znajdziecie tam opisy
szlaków, schronisk, szczytów, a także panoramy. Na marginesie dodam tylko, że
można znaleźć tam też opisy szlaków z innych łańcuchów górskich, ale znacznie
bardziej pobieżne..
www.pzs.si - link do
strony Słoweńskiego Związku Górskiego, będącego odpowiednikiem PTTK (sł.
Planinska Zveza Slovenije)
www.alpen-panoramen.de - jak
się nietrudno domyślić, to strona z alpejskimi panoramami. Piękne zdjęcia,
dodatkowo w większości z opisami widocznych szczytów...
www.kompass.de - strona
główna austriackiego wydawnictwa kartograficznego kompass, produkującego
świetne mapy. Najeżdżając na zakładkę "touren und regionen" w lewym
górnym rogu strony, możemy wybrać wśród podstron, podstronę
"wanderkarte", w której zamieszczone są mapy poszczególnych obszarów
Alp.. W ten sposób możemy wirtualnie planować trasy...
Wkrótce
klamka zapadła i przygotowania do wyjazdu ruszyły na serio. Przejazd po
spojrzeniu na mapę - banalny. Od Gliwic, aż pod samo
włoskie Tarvisio autostrada. Dalej
tylko maleńki kawałeczek górskimi serpentynami. Naszą pierwszą bazą była
maleńka osada Strmec na Predelu....
Z domu wyjechaliśmy o 6:30, pewnego
pięknego, środowego poranka i skierowaliśmy się na autostradę A1, ku granicy
w Gorzyczkach. Droga długa, więc można opowiadać...
Kierowaliśmy się do Słowenii, kraju
liczącego zaledwie dwa miliony mieszkańców z małym okładem, porównywalnego pod
tym względem do GOP-u.
Tak opisuje ten kraj przewodnik
wydawnictwa Bezdroża, napisany przez Magdalenę Dobrzańską-Bzowską i Krzysztofa
Bzowskiego:
Słowenia - kraj mniejszy niż niejedno nasze województwo i liczący niewiele więcej mieszkańców niż Warszawa, zadziwia niesłychaną różnorodnością krajobrazów, klimatów i zabytków, którymi można by obdzielić kilka większych państw. Drogi wijące się między kamiennymi wioskami zaprowadzą turystę do rozległych winnic na wzgórzach, urokliwych miasteczek na wybrzeżu, między niebotyczne alpejskie szczyty i do fascynującego świata Krasu. Wszędzie tam znajdziemy zachwycające dzieła rąk ludzkich i osobliwości stworzone przez naturę. Ciepłym i życzliwym przyjęciem zaskoczą nas przyjaźni Słoweńcy.
I to moim zdaniem jest kwintesencja całej
Słowenii.
A Alpy Julijskie? Tu wypada napisać coś
więcej, choć myślę że żaden przewodnik nie odda całej istoty tego pasma
górskiego...
Alpy Julijskie nazywane przez Słoweńców Julijcami - to
najwyższe pasmo górskie położone na terenie tego kraju. Są niewątpliwie jego
najpiękniejszym zakątkiem i corocznie ściągają setki tysięcy turystów z całej
Europy. Przybywają oni tu by zobaczyć niebotyczne szczyty skrzesane w wapiennej
skale, poddać się magicznej scenerii alpejskiej, czy poczuć euforię
zdobywając Triglav. Właśnie on, liczący 2864 m.n.p.m, najwyższy
szczyt Słowenii, jest traktowany jako miejsce symboliczne, a wejście nań ma
charakter honorowy. Sława Triglavu jest nieporównywalnie
większa niżli sława Rysów i my Polacy nie zdajemy sobie tak naprawdę sprawy, że
każdy Słoweniec traktuje wejście na Triglav jako narodowy
obowiązek ( z licznych rozmów wywnioskowałem, że Słoweńcy traktują góry jako
sport narodowy - na szlakach spotyka się zarówno małe dzieci, jak i seniorów).
Należy też wspomnieć iż szlaki w Alpach Julijskich są
trudniejsze od polskich, zarówno pod względem trudności terenowych jak i
ogromnych różnic wysokości. Ważne jest również to, że całe Alpy
Julijskie zbudowane są z wapieni - skały zupełnie odmiennej (bo bardzo
kruchej i śliskiej) od naszych tatrzańskich granitów. Juliany stanowią
południowo-wschodnie zakończenie Alp Zachodnich. Wchodzą w
skład Południowych Alp Wapiennych ciągnących się od
doliny Adygi we Włoszech, aż po środkową Słowenię. Wyraźne
doliny odcinają je od sąsiednich pasm. Od zachodu dolina Tagliamento,
od północy dolina Sawy Dolinki, a od wschodu dolina Sawy
Bohinjki. Na południu nie ma wyraźnej granicy, natomiast łatwo
rozróżnić Alpy Julijskie, od sąsiednich gór, przypominających
Beskidy. Przełęcz Predel, oraz dolina Soczy,
rozdzielają Alpy Julijskie na dwie części: Alpy
Julijskie Zachodnie (w większości położone na terenie Włoch -
najwyższy szczyt Jof di Montasio - 2754 m.n.p.m.) oraz Alpy Julijskie
Wschodnie, położone na terenie Słowenii z najwyższym Triglavem (2864
m.n.p.m).
TOPOGRAFIA
Topografia Julijców jest bardzo złożona -
pasmo to składa się z licznych masywów wapiennych, w głąb których wdzierają się
doliny głębokie na 1,5 km ukształtowane podczas kilku zlodowaceń. Według
niektórych danych 300 szczytów przekracza 2000 m.n.p.m, 30 natomiast przekracza
2500 m.n.p.m. Większość z nich (w przeciwieństwie do Tatr) jest dostępna
szlakami, lecz przed wyjściem na nie warto dowiedzieć się o trudnościach
terenowych, gdyż często wiodą one terenami poddanymi gigantycznej ekspozycji.
Wyróżnia się kilka grup. Pierwsza to grupa Triglava, druga to tzw.
grupa Alp Bohinjskich, trzecia to grupa Krna, czwarta
to grupa Wysokiego Kanina, piąta to grupa Jofa di Montasio,
szósta to grupa Mangarta i Jałowca, siódma to
grupa Prisojnika i Razora, ósma to grupa špika. Alpy Julijskie po mimo niewiele
większych wysokości niż Tatry, mają zdecydowanie bardziej
wysokogórski charakter. Rekord różnicy wysokości w Julianach pomiędzy Trentą (w
dolinie Soczy), a Triglavem wynosi... 2250 m, na
odcinku 6 km!
BUDOWA GEOLOGICZNA, FAUNA, FLORA
Całe pasmo zbudowane jest z wapieni - ich
jasna barwa tworzy śnieżno-białą scenerię. Jest to teren o wybitnych walorach
przyrodniczych - znajdziemy tu bogactwo roślin i zwierząt. Wspaniale zachowane
są lasy. Przyrodę nieożywioną tworzą także wspaniałe wodospady i jeziora.
Największym z nich jest Jezioro Bohinjskie. Jezior wysokogórskich
jest zdecydowanie mniej, niż chociażby w Tatrach, ale jest ich
trochę - najwięcej w dolinie Triglawskich Jezior. Najwyższe
wodospady to Pericnik, Boka, Savica...
NOCLEGI
Baza turystyczna jest bardzo bogata i
można znaleźć różne obiekty, od pensjonatów w typowych wiejskich domach,
po nowoczesne obiekty, ośrodki wypoczynkowe i hotele. Największymi ośrodkami
są: Bohinj (region obejmujące kilka wsi i miasteczek wokół
jeziora Bohinjskiego - Srednja Vas v Bohinju, Bohinjska Bystrica, Stara
Fuzina, Ribcev Laz, Ukanc, Studor, Polje, Bohinjska Cesnjica i wiele
innych), Bovec - miasteczko nad Soczą - popularny
ośrodek wypadowy, Kranjska Gora, czy Trenta...
Na czerwono zaznaczone są nasze marszruty
NAJWYŻSZE SZCZYTY
Tradycyjnie też podaję najwyższe szczyty:
1. Triglav (2864 m.n.p.m) - Słowenia
2. Jof di Montasio (2754 m.n.p.m) - Włochy
3. Skrlatica (2740 m.n.p.m) - Słowenia
4. Mangart (2679 m.n.p.m) -
Słowenia/Włochy
5. Jof Fuart (2666 m.n.p.m) - Włochy
6. Jalovec (2643 m.n.p.m) - Słowenia
7. Razor (2601 m.n.p.m) - Słowenia
8. Visoki Kanin (2587 m.n.p.m) -
Słowenia/Włochy
9. Kanjavec (2569 m.n.p.m) -
Słowenia
10. Prisojnik (2547 m.n.p.m) - Słowenia
I tak mija pierwsza część drogi :)
Dojeżdżamy już do austriackiej Styrii, gdzie planowo mieliśmy zaplanowaną
przerwę obiadową. A na obiad? Leczo, przygotowane na trzy pierwsze dni...
Gdzieś w Styrii...
Po jedzeniu wsiedliśmy w samochód i ruszyliśmy w dalszą drogę...
Parę kolejnych godzin przejazdu przez całą Karyntię i oto znaleźliśmy się obok Villach i Alp Gailltalskich...
Przejechaliśmy przez granicę austriacko-włoską, a następnie włosko-słoweńską, którą pokonaliśmy na przełęczy Predel, ulokowanej na wysokości 1156 m.n.p.m. Zaraz za nią znajduje się niewielki przysiółek Strmec na Predelu, który będzie naszym pierwszym ośrodkiem wypadkowym. Nie mieliśmy problemu ze znalezieniem ośrodka, gdyż znajduje się tu może łącznie 10 chałup. Osada ta należy do położonej niżej miejscowości Log pod Mangartom, a została ulokowana na wysokości 962 m.n.p.m. Przywitaliśmy się z gospodarzem, rozpakowaliśmy i od razu poszliśmy na popołudniowy spacer...
Na mapie przedstawiona została niewielka
polana, położona na zboczu góry Planja (1553 m.n.p.m), dlatego
też pomaszerowaliśmy tam mając nadzieję zobaczyć alpejskie widoki... I rzeczywiście
dostaliśmy to na co liczyliśmy - niewielka polana z fantastycznym widokiem...
To na co patrzyliśmy było masywem tzw. Loškiej Steny. Loška Stena to długi grzbiet pomiędzy dolinami Loškiej Korytnicy i doliny Bavšicy, ciągnący się od przełomu Korytnicy po przełęcz Cez Brežice, oddzielającą ten grzbiet od masywu Jalovca, a dokładniej Malego Ozebnika (2324 m.n.p.m). W tym grzbiecie, palmę pierwszeństwa dzierży wysoki na 2346 m.n.p.m, Briceljk. Przez grzbiet nie poprowadzono żadnych szlaków, jego północno-zachodnie zbocza (widziane poniżej) są jednym z najbardziej niedostępnych, natomiast od strony doliny Bavsicy wiedzie nieoznakowana ścieżka na Briceljk...
Widok na Oltarji (2308 m.n.p.m) i Vrh Rup (2245 m.n.p.m)...
A to widok na najwyższy szczyt tego grzbietu - Briceljk (2346 m.n.p.m)
Raz jeszcze Briceljk...
I przenoszę swój wzrok na pasmo Jałowca - najpiękniejszego szczytu Alp Julijskich, który najładniej prezentuje się od wschodu. Jest to również jeden z najbardziej wymagających szczytów do zdobycia - prowadzi na niego bardzo eksponowany szlak...
Zbliżenie na Jałowca (2643 m.n.p.m) i Velkiego Ozebnika o wysokości 2480 m.n.p.m...
Na lewo od masywu Jałowca, znajduje się grań łącząca Mangart z Jałowcem, z między innymi widoczną tu Kotovą Spicą (2361 m.n.p.m)...
W pewnym momencie na swetrze ojca przysiadł ciekawy gość... Ten świerszcz okazał się modelem i cierpliwie czekał aż uda mi się zrobić odpowiednie foto 😊
Po godzinnym relaksie na niewielkiej łączce nastąpił czas wstawania, gdyż słonko powoli chyliło się ku zachodowi. Zmęczenie podróżą też dawało o sobie znać, a jutro już pierwsza górska wyprawa...
Dlatego też na pożegnanie raz jeszcze wspaniała Loška Stena wspaniałych wieczornych barwach...
Gdy wracamy do naszego domku ukazuje nam się jeszcze grań Rombona (2208 m.n.p.m)...
I na zakończenie dzisiejszego dnia wspaniały sielski obrazek jakim jest to okienko...
A jutro? No myślę, że nie trudno się domyślić co będzie celem naszej pierwszej wędrówki znając nazwę miejscowości, więc oficjalnie tylko potwierdzę - oczywiście będzie to wysoki na 2679 m.n.p.m Mangart, położony na granicy włosko-słoweńskiej. Będą piękne widoki i jeszcze trochę informacji o Julianach. Dlatego już teraz zapraszam na wspólną wędrówkę na ten szczyt...
Bartek... fantastyczny post! Dzięki za tyle ciekawych informacji, przyznam szczerze, że zainspirowałeś mnie tymi Alpami Julijskimi... Z niecierpliwością zatem czekam na pierwsze relacje ze szlaku :) Pozdrawiam serdecznie i gratuluję takiego fajnego górskiego hopla :)
OdpowiedzUsuńA ja mam pytanie - te mapy wszystkie bez problemu można zamówić do Polski z zagranicznych stron czy kupowałeś je w którymś z polskich sklepów online?
OdpowiedzUsuńWszystkie te mapy kupowałem osobiście (ale nie widzę problemu aby je kupić online) w Sklepie Podróżnika. Z tego, co udało mi się ustalić przed chwilą, wszystkie wymienione w artykule mapy są tam wciąż dostępne.
Usuń