Grupa: Allgauer Hauptkamm
Wysokość: 2599 m n.p.m.
Subiektywna ocena panoramy z wierzchołka: ★★★★★
Lokalizacja
Biberkopf wznosi się na granicy niemiecko-austriackiej, stanowiąc przy okazji najbardziej na południe wysunięty szczyt Niemiec. Bezpośrednio od strony pd. i pd.-zach. szczyt otacza słynna tyrolska dolina Lechtal, a poniekąd, za sprawą doliny Hochalptal (jedna z bocznych dolin Lechtal), również od wschodu. Północne zbocza masywu, przypadające na stronę bawarską, wznoszą się nad Rappenalptal, stanowiącą górną część walnej doliny Stillachtal. Biberkopf od sąsiadów dzielą dwie przełęcze; po stronie zachodniej jest to przełęcz Salzbücheljoch (1789 m n.p.m.), która rozdziela Biberkopf od Grünera (1913 m n.p.m.), po stronie pn.-wsch. jest to bezimienna przełęcz (2320 m n.p.m.) rozdzielająca go od bezimiennego szczytu wznoszącego się na wys. 2361 m n.p.m. Najbliżej położoną osadą po stronie niemieckiej jest Birgsau, po stronie austriackiej zaś Lechleiten.
Położenie Biberkopfu na tle Alp Algawskich (szczyt oznaczony czerwoną kropką)
Źródło: Alpenvereinaktiv; podkład: Kompass
Etymologia
Pochodzenie nazwy Biberkopf jest niejednoznaczne. W dosłownym tłumaczeniu na język polski oznacza ona "Głowę Bobra", jednak wbrew zrozumiałym podejrzeniom nie odnosi się ona do skojarzeń z kształtem góry, a do położonej u jej podnóża (po bawarskiej stronie, tj. w Rappenalptal) hali Biberalpe, która, owszem, najprawdopodobniej swoją nazwę zawdzięcza właśnie bobrom.
Ale na tym nie możemy zakończyć rozważań nad etymologią. Nie sposób nie wspomnieć, że Biberkopf należy do szczytów, które na mapach pojawiały się najwcześniej - pierwsze udokumentowane jego oznaczenie pochodzi bowiem z 1485 roku. Historia ukazuje nam jednak dwie ciekawostki. Pierwsza, dotyczy tego, że szczyt pierwotnie nazywany był Biberhornem, druga zaś pojawiającej się w zapisach od XVII wieku wzwyż rozbieżności w rdzeniu samej nazwy: otóż w wybranych pozycjach szczyt pojawia się pod nazwą "Hundskopfu" (dosł. Głowa Psa). Okazuje się, że takim mianem szczyt mieli określać mieszkańcy Tyrolu, którym góra miała się kojarzyć właśnie z kształtami czworonoga, co w swoich pracach uwiecznił m.in. Peter Anich, wybitny kartograf. Nazwa Hundskopf z czasem oficjalnie została przydzielona do niższego szczytu w pd.-zach. grani masywu Biberkopfu, jednak ma funkcjonować w lokalnych społecznościach do dziś.
Dostępność
Gdyby oceniać Biberkopf przez pryzmat długości trasy i różnicy wysokości jaką trzeba pokonać by dotrzeć na szczyt, to mówilibyśmy o jednym z lepiej dostępnych szczytów Alp Algawskich przekraczających 2500 m n.p.m. Wszystko za sprawą położonej na wysokości 1539 m n.p.m. osady Lechleiten, która należy do najwyżej stale zamieszkanych osad leżących u podnóży gór. Osada leży wysoko i zaledwie 2,5 km w linii prostej od wierzchołka.
Szlak z Lechleiten na szczyt wymaga jednak w istocie pewności w skalnym terenie i odporności na ekspozycję za sprawą wąskiej grzędy skalnej. Nieco łatwiej dotrzeć na szczyt od strony schroniska Rappensee, choć i w tym wypadku do pokonania pozostaje wspólny dla obu szlaków odcinek końcowy poprowadzony ubezpieczoną rynną skalną - tu jednak wspinaczka jest dosyć łatwa.
Obie drogi można wykorzystać w ramach jednodniowej pętli - przez halę Hundsalpe i wspomnianą grzędę skalną wejść na szczyt, a następnie przez Hochrappenscharte zejść do Rappenseehutte, gdzie można zjeść obiad, a następnie przez Salzjochpass wrócić do Lechleiten. Taka trasa to mniej więcej siedem godzin czystego marszu.
Propozycja jednodniowej wycieczki na Biberkopf.
Źródło: Alpenvereinaktiv; podkład: Kompass
Oczywiście można na szczyt wyjść z niemieckiej strony, tj. Birgsau, niemniej tu sytuacja wymaga znacznie dłuższego marszu. Jeśli chcielibyśmy wrócić tego samego dnia, to musimy liczyć ponad 11 godzin czystego marszu, dlatego znacznie lepiej rozdzielić taką wyprawę na dwie części i zaplanować nocleg w Rappenseehutte. Ja z przyjaciółmi szczyt zdobyłem w ramach wędrówki z dosyć odległego Fiderepasshutte przez Lechleiten do wspomnianego Rappenseehutte, co było elementem dłuższej trzydniowej wycieczki. Relację przeczytacie TUTAJ.
Rada:
Wybierając się na Biberkopf warto zabrać ze sobą kijki trekkingowe, które pomogą w przejściu przez sypkie piargi oraz kask, który może zabezpieczy nas przed ewentualnymi lecącymi "niespodziankami".
Pamiętaj:
Do Birgsau dojedziemy wyłącznie autobusem bądź taksówką - w dolinach istnieje zakaz poruszania się własnymi samochodami. Najbliższy ogólnodostępny parking znajduje się przy osadzie Faistenoy (stacja kolejki linowej na Fellhorn) bądź na skrzyżowaniu zwanym Renksteg, u podnóża gór (wylot Stillachtal). Stamtąd (bądź z centrum Oberstdorfu) na miejsce można podjechać autobusem linii 7, który kursuje latem nawet co 20 minut. Rozkład jazdy dostępny jest TUTAJ.
Lechleiten jest dostępne nawet własnym samochodem. Na końcu osady, wraz ze szlakowskazami, znajdziecie niewielki parking. Ci z was, którzy zdecydują się na autobus powinni pamiętać, że przystanek obsługujący Lechleiten znajduje się przy głównej szosie z Reutte do Warth, co oznacza konieczność podejścia tych dodatkowych kilkudziesięciu metrów w pionie.
Średnie czasy przejścia (z/do):
- Lechleiten - 3:00/1:45
- Hochrappenscharte - 1:30/1:20
- Rappenseehutte - 2:30/2:00
- Birgsau (p. Rappenseehutte) - 6:50/4:50
- Lechleiten (p. Rappenseehutte) 5:30/4:10
Galeria zdjęć:
Widok na masyw z Lechtal (okolice osady Prenten). Główny wierzchołek ukryty w chmurach
Biberkopf i Hundskopf (po lewej) widoczne z Lechleiten
Biberkopf widoczny z Gemstelpass (1971 m n.p.m.)
Biberkopf widziany z Hochrappenkopfu (2426 m n.p.m.)
Biberkopf (pierwszy z prawej) widziany z Panoramenweg (dosł. Drogi Panoramicznej)
Biberkopf widziany z Hohes Lichta (2651 m.n.p.m.)
Panoramy ze szczytu:
Alpy Algawskie (Allgauer Hauptkamm)
Alpy Lechtalskie - centralna i wschodnia część:
Verwallgruppe, Samnaungruppe i zachodnia część Alp Lechtalskich:
0 comments:
Prześlij komentarz