Grupa: Sudostliche Walsertaler Berge
Wysokość: 2533 m n.p.m.
Subiektywna ocena panoramy z wierzchołka: ★★★★★
Lokalizacja
Großer Widderstein wznosi się w południowej części Alp Algawskich, w całości na terytorium Austrii (w kraju związkowym Vorarlbergu). Jest on najwyższym szczytem podgrupy Sudostliche Walsertaler Berge, która jest czwartą najwyższą częścią Alp Algawskich (po Hornbachkette, Allgäuer Hauptkamm oraz Hochvogelgruppe) i zarazem ostatnią, w której wznoszą się szczyty przekraczające 2500 m n.p.m. Podobnie jak Hochvogel w Hochvogelgruppe, także i Großer Widderstein jest jednak przykładem szczytu mocno przerastającego najbliższą okolicę, co w konsekwencji przekłada się na jego wysoką rozpoznawalność.
Północna część masywu stanowi naturalną granicę między dwiema dolinami bocznymi systemu Kleinwalsertal, tj. Gemsteltal i Bärgunttal, przy czym główny wierzchołek w całości wznosi się w sąsiedztwie tylko tej drugiej. Z kolei południowe zbocza masywu opadają do doliny potoku Krumbach, który na swoim dolnym odcinku (aż do ujścia do rzeki Lech) tworzy granicę z Lechquellengebirge. W masywie Widdersteina oprócz głównego wierzchołka wyróżnia się wierzchołek południowo-zachodni (2480 m n.p.m.) a także imponującą grań wschodnią, która urywa się pionową ścianą w stronę przełęczy Karlstor (2120 m n.p.m.), za którą wznoszą się jeszcze Kleiner Widderstein (2236 m n.p.m.) wraz z Bärenkopfem (2083 m n.p.m.). Szczyty te zarazem rozdzielają doliny Bärgunttal i Gemsteltal.
Na zachodzie masyw Widdersteina poprzez przełęcz Hochalppass (1938 m n.p.m.) graniczy z Hoferspitze (2131 m n.p.m.), po stronie wschodniej za formalną granicę należy uznać przełęcz Gemstelpass (1971 m n.p.m.), jednak od Geisshornu (2366 m n.p.m.) rozdziela go tak naprawdę długi na 2,5 km płaskowyż Gemstelkoblach
Lokalizacja szczytu na tle całego pasma Alp Algawskich (źródło: Alpenvereinaktiv)
Lokalizacja szczytu na tle podgrupy Sudostliche Walsertaler Berge (źródło: Alpenvereinaktiv)
Etymologia
Nazwa "Widderstein" oznacza dosłownie "Barani Kamień" bądź też "Baranią Skałę" i jej pochodzenie nie jest skomplikowane - odnosi się bowiem do skalistego charakteru szczytu (stąd słowo "stein") oraz do występujących w jego sąsiedztwie zwierząt. Przy czym, jak pisze T. Steiner, nie jest jasne do końca czy nazwa na pewno odnosi się do barana, bowiem rzeczą nierozstrzygniętą pozostaje czy określenie "widder" w czasach, z których pierwotnie się wywodzi, nie bywało także przyporządkowywane koziorożcom.
Co absolutnie imponujące (i kluczowe w stosunku do poprzedniego zdania), nazwa ta jest obecna w literaturze już od 1059 roku, za sprawą dokumentów Biskupstwa w Augsburgu, i poza niewielkimi zmianami w zapisie, pozostała zachowana aż do dziś.
Dostępność
Najkrótsza droga na szczyt prowadzi spod przełęczy Hochtannenbergpass (1668 m n.p.m.) przez którą przebiega szosa z Warth (Lechtal) do Schopernau (Bregenzer Wald). Opcja ta pozwala maksymalnie skrócić nie tylko dystans pieszy, ale również różnicę pokonywanej wysokości (do zaledwie niespełna 900 metrów w pionie).
Jej mankamentem jest jednak fakt, że okolice Hochtannenbergpass raczej trudno określić najdogodniejszym miejscem na bazę wypadową w Alpy Algawskie - południowy skrawek tych gór pozbawiony jest większych miejscowości a co za tym idzie, nie jest tak popularny wśród turystów. Dlatego dla przebywających po stronie niemieckiej (lub austriackiej, w Kleinwalsertal) klasycznym wariantem wycieczkowym jest pętla z Bärgunttal do Gemsteltal (bądź w stronę przeciwną). Wariant to dłuższy i bardziej wymagający kondycyjnie, niemniej jak najbardziej do zrobienia w ramach jednodniowej wycieczki.
Oba te warianty mają wspólny odcinek od rozstajów znajdujących się na wysokości ok. 2100 m n.p.m. aż po główny wierzchołek. Oznacza to zatem, że niezależnie od punktu startowego trzeba się zmierzyć z wymagającym zachowania uwagi i przede wszystkim odporności na ekspozycję fragmentem podejścia.
Od biedy jestem w stanie wyobrazić sobie również promil pieszych turystów wyruszających z Rappenalptal. W takim wypadku Großer Widderstein musiałby być już elementem dłuższej, tj. dwudniowej lub trzydniowej eskapady.
Rada:
Na szlak warto zabrać ze sobą kask oraz kijki trekkingowe.
Do Baad najwygodniej dotrzeć korzystając z usług transportu zbiorowego. Pierwszy autobus z Oberstdorfu dociera tam na 6:15, kursy powrotne odbywają się do 21:40. Rozkład jazdy sprawdzić można tutaj.
Pamiętaj:
Zabierz ze sobą duży zapas wody. Poza Bargunttal, gdzie do wysokości mniej więcej 1700 m n.p.m. szlak dosyć często zbliża się do miejscowego potoku, wody zdecydowanie nie jest pod dostatkiem.
Czasy dojścia (z/do)
Widdersteinhütte - 1:00^/0:55
Hochalppass - 1:15/1:00
Hochtannenberg (Hotel Adler) - 2:00^/1:30
Hochtannenberg (Hotel Adler) p. Hochalppass - 2:30^/2:00
Baad (bus) - 4:00^/3:15
Mittelberg (bus) - 4:15^/3:20
Mindelheimer Hütte p. Gemstelkoblach - 3:45^/3:40
Galeria
Gr. Widderstein widziany z Grünhornu
Gr. Widderstein widziany z Walmendingerhornu
Gr. Widderstein widziany z Biberkopfu
Panorama
Ze względu na swoje wyniesienie, Gr. Widderstein oferuje lotniczą perspektywę najbliższej okolicy. Specyfiką lokalnej panoramy, oprócz bogatej różnorodności krajobrazów, jest również jej zakres, z uwagi na położenie w południowej części Alp Algawskich obejmuje ona w dużej mierze również sąsiednie pasma górskie, które zajmują mniej więcej połowę widnokręgu.
Z Widdersteina roztacza się szeroka panorama przede wszystkim sąsiednich Lechquellengebirge, z których najłatwiej wyróżnić pobliski Karhorn, ale również długi grzbiet z Braunarlspitze i Rote Wand (2704 m n.p.m.), drugim co do wysokości szczytem w grupie, oraz, równie bliski, masyw Zitterklapfen (2403 m n.p.m.). Interesująco prezentuje się najwyższa część Alp Lechtalskich - choć szczyty takie jak Wetterspitze, Vorderseespitze, Freispitze i Parseierspitze dzieli od Widdersteina większa odległość niż w przypadku wielu innych szczytów z grupy Allgauer Hauptkamm czy Hornbachkette, to kompletnie odmienna perspektywa sprawia, że układają się one w nietuzinkowy sposób. W oczy rzuca się także sylwetka Hohe Rifflera (3168 m n.p.m.), choć jego kształty w przeciwieństwie do szczytów Alp Lechtalskich, pozostają niezmienne, oraz parę innych szczytów należących do grupy Verwall, których obecność w panoramie nie jest tak oczywista - łatwo dojrzeć stąd Kuchenspitze (3148 m n.p.m.) czy Pateriol (3056 m n.p.m.). Nietrudnym wyzwaniem winno być też dostrzeżenie Schesaplany (2965 m n.p.m.) w Ratikonie - jej wyniosły masyw tworzy dalszy, acz wyraźny, plan dla wspomnianej wcześniej pary Braunarlspitze-Rote Wand.
Jeśli chodzi zaś o same Alpy Algawskie, to prym w panoramie wiodą krajobrazy obu części Walsertaler Berge (Nordwestliche- oraz Sudostliche-), z których w oczy rzuca się przede wszystkim masyw Elferkopf-Liechelkopf wraz z Geißhornem. Interesująco jak zawsze prezentuje się też Hoher Ifen.
Wyraźnie dalej znajdują się szczyty Allgäuer Hauptkamm i Hornbachkette, jednak wprawne oko nie powinno mieć problemu by rozpoznać charakterystyczne trio Trettachspitze-Madelegabel-Hochfrottspitze (pierwszy z nich przysłania delikatnie Großer Krottenkopfa), masywnego Hohes Lichta, czy tym bardziej rzucającego się w oczy Biberkopfa.
Panorama ze szczytu na północ i wschód
Panorama ze szczytu na zachód i południowy-zachód
KOMENTARZE